บางท่านที่ได้ทราบถึงเหตุการณ์ความรักดราม่าของผมก็หวังว่าจะทราบและเข้าใจ
แต่ท่านที่ยังไม่ได้รับรู้ ผมก็ขอสรุปสั้นๆเลยครับว่า
"ผมคบผู้หญิงคนหนึ่งมา 5 ปี ตั้งใจจะหมั้นหมายปลายปีนี้ แต่เธอก็มาทิ้งผมไป"
ผมคาดหวังมาก แล้วก็เสียใจมากเป็นธรรมดา เข้าใจดีครับ..รู้ว่าควรตัดใจแต่ทำไม่ได้
เหตุการณ์นั้นผมตั้งใจว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่แล้ว..อยู่ๆเพื่อนของเธอ(ซึ่งก็เป็นเพื่อนของผม)ติดต่อมาถามว่า เพื่อนของผู้หญิงที่เป็นคนสนิทฝากมาถามผมว่า ยังรักคนนี้อยู่มั้ย ถ้ายังรักก็ขอให้รอหน่อย ...ผมตอบกลับไปว่ายังรักและรอได้ แล้วผมก็โทรไปหาผู้หญิง..ได้พูดคุยกัน เธอก็บอกว่าขอให้ผมรอ เธอบอกขอเวลาถึงปีหน้า แต่ผมถามว่าสัก 2 อาทิตย์..หรือไม่ก็ 2 เดือนได้มั้ย...เธอบอกว่าได้ เพราะผมได้รับรู้ความจริงว่า...เธอกลายไปเป็นเมียน้อยของผู้ชายคนใหม่ ผู้ชายแต่งงานแล้วมีลูกแล้ว แต่อยุ่กับเมียเพราะลูก ผมก็เตือนว่าระวังทั้งด้านกฎหมาย ชื่อเสียง และศีลธรรมนะ เธอก็บอกว่าจะพยายามตัดใจ.. ผมก็บอกว่ารับได้ และจะรอ
ผมก็รอ รอ รอ รอ!! รอเป็นควายอยู่3เดือน กว่าจะกล้าโทรไป เมื่อวานนี้เองครับ..ได้รับรู้ทุกอย่างโดยกระจ่าง ผมโทรไปตอนเช้า เพราะเธอเป็นพยาบาลเอกชนอยู่แห่งหนึ่ง ผมก็สุ่มโทรไปไม่รู้ว่าเป็นกะทำงานของเธอหรือเปล่า..
เธอบอกว่ารับสภาพที่เป็นได้ และจะรอผู้ชายคนนี้ เพราะ รัก!! ... ผมอยากจะอุทานออกมาเป็นภาษาหน่อไม้ไม่ก็ภาษาต่างดาว!!
"โอ้ยยยยยย อีพร่องมันเนยเอ้ยยยย!!"
ผมไม่คิดว่าแฟนเก่าผมจะสิ้นคิดและขาดศีลธรรมขนาดนี้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมรู้จักแล้ว ที่ผมรอและเฝ้ารักเพราะ "รักตัวตนที่ผมเคยสัมผัสได้ของเธอ" และประสงค์จะดึงเธอออกมาจากวงเวียนเหียกๆอันนี้ แต่เธอเลือกแล้วว่าจะเหียก ผมก็ต้องปล่อยให้เหียกต่อไป..
แล้วก็มีสายซ้อน ซึ่งผมคิดว่าเป็นผู้ชายแน่ๆ เธอก็ตัดสายผมไป ผมก็กลับมาทำงานของผม(ซึ่งตอนนี้ ผมยกเลิกไปเรียนต่อเพราะคิดว่าจะขอทำงานไปก่อนดีกว่า รู้สึกว่าความรู้ในทางปฏิบัติไม่แน่นพอ ปั๊มเงินไปก่อนละกัน ฮิฮิ้วววว) แล้วผู้ชายก็ยิงมาหาผม ผมก็โทรกลับ เขาไม่รับ.....ผมก็.. แม่วววว!! ชั่งมัน!!
แต่แล้วกลางวัน..แฟนเก่าโทรมาหาผม บอกว่าให้โทรไปหาผู้ชายและบอกทีว่า ผมโทรมาจริงๆ เพราะผู้ชายไม่เชื่อ
อ่าว...ธุระป๋าตูเหรอ? ก็ไม่ใช่...ธุระหม่ามี้ผมเหรอ? ก็ไม่ใช่!! ธุระผมเหรอ? ก็ไม่ใช่!! ผมก็เลยพูดด่าไปเลยว่า ถ้าไอ้เห้นั่นอยากรู้ก็ให้มันโทรมา...ผมวางสายไป จากนั้นก็เงียบ...ไปสักแป๊ป
ประมาณตอนบ่าย เธอก็ยิงมาครับ ผมก็โทรกลับ..แต่เธอกลับโอนสายหรือมีการตั้งสายอย่างไรไม่ทราบ โอนไปหาผู้ชาย ..ก็ได้คุยกับผู้ชายแทน เหอะๆๆ มะแร่วววว เสียค่าโทรซะงั้น ไหนๆก็ไหนๆแล้ว คุย/ด่า/ต่อว่า มันไปเล้ยยย แต่ผมด่าคนไม่เป็น.. ก็เลยพูดอะไรไม่ได้มาก ไม่ใช่คำหยาบ เพราะไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาดี..
รายละเอียดที่ผมคุยกับผู้ชาย ผมพูดได้สั้นๆว่า ผู้ชายคนนี้ไม่มีศีลธรรมครับ ฟังดูจากที่พูดเหมือนจะเป็นคนแฟร์ๆ เขาบอกว่าจัดแจงว่ามีลูกมีเมียให้แฟนเก่าผมฟังแล้ว แฟนเก่าผมเป็นคนเลือกเอง แต่สำหรับผมแล้วไม่ใช่บุคคลที่น่าคบหา.. อะไรหลายๆอย่างที่ผมได้รับรู้ ผมก็คิดว่า ...
"ตู ออก มา ดี กว่า...เหนื่อย เหลือ เกิน..พอ ได้ แล้ว...ถ้ามันได้คนที่ดีกว่าตู ตูก็ยินดี แต่มัน....เออ พากันไปเหวปีนงิ้นซะแล้ว ชั่งมัน!!"
ผมก็บอกอวยพรให้มันได้ดีไป ตอนแรกกะแช่งแต่คิดว่าไม่อยากผูกกรรมอะไรกับพวกมันอีก คนนึงอยากเป็นเมียน้อย คนนึงอยากมีเมียเยอะ เสนอ-สนอง ตรงกัน ความบรรลัยจึงเกิด...ผมก็ทิ้งทวนตอนท้ายว่านี่คงเป็นกรรมของผมที่แย่งผู้หญิงคนนี้มาจากคนอื่น ผู้ชายก็เงียบๆเหมือนจะช็อคเล็กน้อย เพราะคงคิดเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้..ใจไม่มั่นคง!!
ส่วนหนึ่งผมกลัวเรื่องกรรมจะตกมาถึงลูกด้วยครับ สำหรับผม..บาปที่ตกสู่ลูกคงไม่ได้มีอะไรมาก แต่ถ้าผมได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นภรรยา เกรงว่าลูกผมจะรับกรรมจากผู้หญิงคนนี้มาเต็มๆ อาจเป็นเมียน้อยเหมือนที่แม่เคยเป็น ไม่ก็ถูกแย่งเมียไป ประมาณนั้น..
ทางแฟนเก่าโทรมาหาผม ต่อว่าผมว่าทำให้ต้องเลิกกัน เพราะผมโทรมาทำให้ผู้ชายบอกเลิกผู้หญิง ผมก็..เอ๊ะ!? อะไรวะ? พวกเอ็งสองคนทะเลาะกัน มาเกี่ยวไรกับคนนอกอย่างตู ผมก็บอกปัดไปแล้วก็ถามว่า ที่โทรมา ต้องการอะไรกันแน่.. เธอก็บ่ายเบี่ยงไปเรื่องจะขอเบอร์เพื่อนเธอทำไม ฯลฯ (ซึ่งตอนที่โทรครั้งแรกๆ ผมขอเบอร์เพื่อนเธอ จะได้ปรึกษาว่าจะพาเธอกลับมาสู่ทางที่ควรยังไงดี?)
สุดท้าย ก็คุยอะไรไม่ได้ไม่เคลียร์ เธอสั่งให้ผมวางสาย ผมก็บอกว่าด้วยมารยาทให้คนที่โทรมาเป็นคนวางสาย แต่เธอไม่ยอมวางครับ ไม่รู้ว่าเพราะเธอยังมีใจที่ห่วงใยหรืออะไร เธอบอกให้ผมไปหาผู้หญิงที่ดีกว่าเธอ อย่ารอเธอเลย ผมก็บอกว่าผมไม่ได้คิดจะรอแล้ว แต่ถ้าวันไหนใจสงบขึ้นมาและไม่ได้เป็นเมียน้อยคนอื่น ก็ค่อยติดต่อมา.. แล้วเธอก็บอกว่าถ้าผมไม่วางสาย เธอจะวางนะ ผมก็ปล่อยให้เธอวางไป
ตอนนั้น...คือ ทุกอารมณ์เลย แต่ครั้งนี้ไม่ร้องไห้ครับ แต่มันหดหู่ที่ว่าผู้หญิงดีๆที่ผมเคยจะหมั้นด้วย เคยจะตัดสินใจอยู่ด้วยกัน กลับกลายเป็นคนที่ขาดศีลธรรมมากมายขนาดนี้ ถ้าพ่อแม่รู้เรื่องก็จบกัน ชื่อเสียงเรียงนามของตระกูล.. เธออ้างไปเพราะความรัก ผมก็เชื่อว่าเพราะความรักความหลง แต่ในอีกไม่นานถ้ามีปัญหาหนักๆ ผมเป็นห่วงน้องสาวของเธอครับ กลัวว่าจะรับไม่ได้ หรือบางทีอาจรู้เรื่องกันแล้วแต่ต้องทำใจเพราะพี่สาวกลายเป็นอะไรที่...ทุเรศไปแล้ว
ผมมองถึงอนาคตในบั้นปลาย ต้องการหาเพื่อนที่อยุ่ด้วยกันไปจนแก่จนเฒ่า ไม่เหงาตอนแก่ ไปไหนมาไหนด้วยกันอย่างสง่าผ่าเผยและเป็นที่รักของมิตรสหาย แต่ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรยังไงถึงไปยอมขนาดนี้ เพื่อนของเธอที่รุ้เรื่องต่างก็ตัดขาดจากเธอ (โอ้ยย ผมบอกเรื่องนี้ให้ผู้ชาย ผู้ชายเจือกบอกว่า ผมไม่แคร์ใครจะมองเข้ามายังไง แต่เรารักกัน โถ..ไอ้ดวกส์เอ้ยยย นายทำเธอตกต่ำเว้ย!! ไม่ได้เจริญขึ้นเล้ยยยย!!)
พี่ๆคนที่รู้เรื่องในที่ทำงานก็พากันปลอบครับ พากันไปเตะบอล เค้าก็บอกว่าถ้าผมผ่านจุดนี้ไปได้ เรื่องอื่นๆก็สบายแล้ว.. ผมยังมีเวลาและโอกาสค้นพบคนที่ดีกว่า แต่อย่าหันหลังกลับ เราเดินหน้าแล้ว ให้เดินต่อไป ซึ่งหลายๆคนก็พูดแบบนี้ครับ ไม่มีใครบอกให้ผมกลับไปคืนดีเลย เพราะผู้หญิงมันเหียกไปแล้ว ไม่ควรให้โอกาสโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้ผมกลัวอย่างเดียวครับ กลัวใจของผมเอง กลัวว่าจะบังคับไม่ได้ ถ้าเธอกลับมาจะใจอ่อน แต่ผมจะพยายามคิดถึงอนาคตครับ!!!
แต่ที่แน่ๆผมผ่านจุดสูงสุดของความทุกข์มาแล้ว นี่คงเป็นเศษประปรายของเศษระเบิดในครั้งนั้น แล้วมันก็คงหมดแล้วแหละ ที่เหลือก็คงเป็น after shock เล็กๆน้อยๆ แล้วก็ค่อยๆเจือจางหายไป.. ชีวิตผมราบเรียบมาตลอด ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเจออะไรแบบนี้...ความแน่นอน คือความไม่แน่นอนจริงๆครับ!!
ต้องขอบคุณ คุณปลาสาวสวย ที่คอยเป็นคนให้กำลังใจและเป็นเงาให้ผมเสมอ และขอบคุณทุกคนที่เคยให้เข้าให้กำลังใจครับ
ผมก็ขอจบการ ระบาย แต่เพียงเท่านี้...ว่าแล้วก็ขอตัวไปซัดข้าวโชะๆ เอ้ย! กินข้าวก่อนละครับ หุๆ เฮ้ออออ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!
แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 54 17:38:57
เรื่องราวดราม่าของผม จากวันนู้น สู่วันนี้ ..จบแล้วครับ [แฟนเก่าผมไปเป็นเมียน้อยคนอื่น]
