ความคิดเห็นที่ 1 จขก เองเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ เป็นลูกคนโต และมีน้องชายอีกหนึ่งคนค่ะ ครอบครัวอยู่ใน ฐานะไม่ดีนักแต่ก็พอมีกิน เนื่องจากญาติทางพ่อจัดว่ามีฐานะอยู่บ้างขาดเหลืออะไรญาติ พ่อก็ จะแอบเอามาไห้บ้าง แต่แม่ของ จขก มักจะไม่ไห้รับเนื่องจากเค้าไม่ถูกกัน พ่อ ของ จขก เองมี นิสัยเจ้าชู้ ติดเหล้า ติดการพนัน ส่วนแม่ ก็ติดการพนันเช่นกัน จขก กับ น้องจึงต้องดูแลกันเอง เท่าที่จำได้ตอนนั้นตัว จขก เองอายุประมาณ 5ขวบ ส่วนน้องก็ ประมาณ3ขวบเรายังไม่เข้า โรงเรียนเลย พ่อกับแม่ไม่กลับบ้านเพราะเล่นการพนันเช้า ตื่นมาเราก็ไม่มีข้าวกิน ความเป็นเด็ก จำได้เลยตอนนั้นน้องร้องไห้หิวข้าว เราก็ทำอะไร ไม่ได้ได้แต่ปลอบน้องแถมเงินก็ไม่มี สงสารน้องมาก เลยพาน้องเดินบ้างอุ้มบ้างเพื่อไป บ้านป้าที่ห่างกันประมาณ 5 กิโลแถมทางก็จำผิดๆ ถูกๆ กว่าจะถึงเล่นเอาเราร้องไห้ไป หลายรอบเลย ปลอบน้องไปตัวเองร้องไห้ไป ยังจำได้เลย ถึงความเหนื่อยในตอนนั้น จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 03:30:27 A:110.49.234.188 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 2 ตั้งแต่นั้นญาติๆพ่อจึงพาเรากับน้องไปเวียนกันเลี้ยง คือญาติพ่อ6 คนได้ผ่านการนำเรา กับน้องไปเลี้ยงแล้วทั้งนั้นเพราะสงสาร แต่เราก็จะไปๆมาๆ ตลอดเพราะแม่จะไปรับกลับ มาบ้านแทบทุกครั้งเพราะเค้าไม่ถูกกัน ส่วนพ่อเราแทบไม่เห็นหน้า เดือนนึงกลับบ้าน สองครั้งพ่อบอกว่าไปทำงาน แต่แม่บอกว่าพ่อไปติดผู้หญิง เราดีใจทุกครั้งที่พ่อกลับบ้าน ถึงจะรู้ว่าพ่อติดผู้หญิงก็เถอะ แต่พ่อก็ไม่ค่อยสนใจเรากับน้องเลยเอาเงินมาไห้แม่แล้วก็ ไป เราแอบนอนร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อแทบทุกวัน จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 03:40:06 A:110.49.226.188 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 3 จนเราต้องเข้าโรงเรียนเพราะเลยเกณฑ์มาแล้ว ตอนนั้นประมาณ 6-7ขวบแม่เลยพาเรา ไปอยู่กับ ตา-ยาย เนื่องจากแม่ไม่อยากไห้ญาติพ่อดูถูกและตอนนั้นก็เหมือนพ่อกับแม่ จะเลิกกันกลายๆ แม่พาเรากับน้องมาฝากไว้ แล้วแม่ก็กลับไปทำงานในเมืองต่อ เราจึง ถูกยายฝึกไห้ทำงานทุกอย่างคือ ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน หุงข้าว เลี้ยงหมู เลี้ยงเป็ด และ เดินเอาไข่เป็ดไปขายที่ตลาด ห่างจากบ้านประมาณ 3กิโล ไปกลับก็ 6 กิโล แต่ตอนนั้น เราไม่คิดว่าเหนื่อยเรากลับมองเป็นเรื่องสนุกและชอบที่จะทำ ส่วนยายไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะติดการพนันเหมือนกันคือประเภท ไม่หมด ไม่กลับ ยาย บอกว่าข้าเลี้ยงพวกเอ็งแล้วงานแค่นี้เอ็งทำแทนข้าไม่ได้รึไง พอเราบอกทำได้ ยายก็ บอกว่างั้นยายก็ไม่เห็นต้องห่วงอะไรเลย เราจึงเป็นคนดูแลตา และน้องเองตั้งแต่เราอยู่ อนุบาล ประมาน 6-7ขวบ (เพราะตัว จขก เข้าเรียนช้าค่ะ) ส่วนตามีอาชีพเล่นลิเก ตาจึง ไม่ได้ทำงานทุกวัน วันไหนมีงานก็ไป วันไหนไม่มีงานก็อยู่บ้าน แต่ที่เป็นปัญหากับเราคือ ตาติดเหล้างอมแงมทุกวันและเวลาเมา ชอบทำร้ายเรากับน้องทุกครั้ง ตัว จขก จำได้ว่า เคยถูกขว้างด้วยฝาหม้อจนหัวแตกเลยเนื่องจาก หุงข้าวไม่ทันใจตา แต่นี่ยังไม่ใช่เรื่อง ร้ายที่สุดที่จำได้ เรื่องที่ฝังใจคือ วันนึงยายไม่กลับบ้านเพราะเล่นไพ่ เรากับน้องนอนมุ้ง เดียวกับตา เพราะบ้านนอกมักจะไม่มีห้องส่วนตัวซึ่งปรกติไม่เคยมีอะไร แต่คืนนี้เรารู้สึก หลับไม่สบายเหมือนมีอะไรมาทับ พอลืมตาขึ้นเราช็อคทั้งร้องทั้งตกใจเลย ก็เพราะคนที่ ทำแบบนั้นคือตาเราเอง ทั้งๆที่น้องก็นอนอยู่ด้วย ตอนนั้นเรากลัวมาก ตาเอามือปิดปาก เราไม่ไห้ร้อง แต่เราก็ดิ้นจนน้องตื่น ตาจึงแกล้งพลิกตัวลงไป ยังดีค่ะที่ตอนนั้นเค้าทำไม่ สำเร็จ เรากลัวมากจึงหยิกน้องไม่ไห้นอนแทบทั้งคืนน้องก็ร้องแทบทั้งคืนจนเช้ากว่ายาย จะมา เรื่องที่เกิดเมื่อคืนทำไห้เรากลัวมาก จนไม่อยากที่จะอยู่ที่นี่อีก แต่ไม่กล้าบอกยาย ว่าเพราะอะไร เราได้แต่ร้องขอไห้ยายพาไปหาแม่ คิดถึงแม่ ตอนนั้นคิดถึงแม่มาก จริงๆ เราได้แต่กอดน้องร้องไห้ น้องก็ปลอบเราว่าไม่ต้องร้องเดี๋ยวแม่ก็มา เราได้ยินคำ นี้น้ำตางี้ซึมเลยแทนที่จะเงียบกลับร้องหนักกว่าเดิมอีก จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 03:49:49 A:110.49.226.188 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 4 เราอยู่ที่นั่นอีกเกือบอาทิตย์ ด้วยความหวาดระแวง เวลาที่ไปโรงเรียนเราแทบไม่อยาก กลับบ้าน แต่ก็ไม่กล้าเล่าไห้ครูฟังเพราะกลัวตาตีตาย เนื่องจากตาเคยขู่ไว้ จนวันที่แม่มา รับเราดีใจมากแม่บอกว่ายายให้คนไปบอกแม่ว่าเราร้องไห้ทุกคืนไม่อยากอยู่ที่นี่ แม่จึง มารับ แม่ถามเหตุผลกับเราเราก็ได้แต่ร้องไห้ จนน้องชายตัวเล็กของเราบอกว่าเค้าก็ไม่ อยากอยู่ที่นี่เหมือนกันเพราะเค้าเหนื่อย เค้าอยากอยุ่กับแม่ แม่จึงพาเรากลับ เราดีใจ มากและคิดว่าเราจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก และที่สำคัญเราจำฝังใจว่าเราเกลียดตา (พรุ่งนี้มาเล่าต่อนะคะ ตอนนี้ง่วงมากจริงๆ แล้วเรื่องก็ยาวมากค่ะ เพราะต้องการระบายเลยเวิ่นเว้อไปบ้าง ขออภัยนะคะหากรบกวนสายตาใคร แค่อยากระบายค่ะ) จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 04:51:20 A:110.49.226.188 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาอ่าน...รออ่านต่อครับ จากคุณ : รักเธอเพราะเธอน่ารัก เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 06:15:11

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วลุ้นเอาใจช่วยคะ กลับมาเล่าเร็วๆอยากฟัง จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 06:41:47

ความคิดเห็นที่ 7 ทำบุญทำทานเยอะ ๆ ครับยึดมั่นในศีล สมาธิ ปัญญา แล้วอะไร ๆ ก็จะดีขึ้นครับ... จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป (Come N Go) เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 07:11:47

ความคิดเห็นที่ 8 หอบกำลังใจ มารอฟังด้วยคนค่ะ จากคุณ : dikmor เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 07:31:26

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามารอฟังเรื่องราวต่อครับ.. ช่วยกันกดโหวตไว้ก่อนครับ..เดี๋ยวกระทู้ตก.. จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 07:41:53

ความคิดเห็นที่ 10 ระบายออกมาเถอะครับ   จะได้สบายใจ เป็นคนสู้ชีวิตแต่เด็กๆเลย หากผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบต่อสังคม  คุณก็ไม่เป็นแบบนี้ . จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 09:14:25

ความคิดเห็นที่ 11 โอ.............พูดไม่ออกค่ะ แต่รอฟังเงียบๆนะค่ะ จากคุณ : แก้วการะเวก เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 09:16:44

ความคิดเห็นที่ 12 ลูกเอ้ย... ความเป็นแม่อยากไล่ล่าแทนจัง... จากคุณ : pamade เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 09:54:04

ความคิดเห็นที่ 13 รับฟังและคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ ถือว่าเจอเรื่องหนักมากในชีวิตเลยจากที่เล่าๆ มา จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 10:15:55

ความคิดเห็นที่ 14 ลองระบายออกมาดูนะคะ  เผื่อจะดีขึ้น  เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Gypzii17 เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 10:21:39

ความคิดเห็นที่ 15 เอาใจช่วย จขกท. ค่ะ... รู้สึกว่า สภาพแวดล้อมที่ผ่านมาไม่ดีเลยเนอะ ถ้าผ่านสิ่งเลวร้ายมาได้ และเติบโตเป็นคนดี ก็นับว่าคุณยังมีบุญอยู่และถือว่าเข้มแข็งพอตัวทีเดียวค่ะ   จากคุณ : เด็กหญิงเอาแต่ใจ (เด็ดชายวุ่นวายเด็กหญิงเอาแต่ใจ) เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 10:39:31

ความคิดเห็นที่ 16 รอฟังนะค่ะ ที่นี่มีกำลังใจเยอะแยะค่ะ เราสัมผัสมาเเล้ว จากคุณ : จะยึดมั่นกับความซื่อสัตย์ (จะยึดมั่นกับความซื่อสัตย์) เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 10:45:41

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วพูดไม่ออก เกลียดพวกพ่อแม่ที่ปล่อยลูกๆเผชิญชะตากรรมกันตามลำพัง ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ คิดซะว่าเป็นกรรมเก่า เราก็มีลูกเล็กสองคนเหมือนกันค่ะ ขอกอดให้กำลังใจทีนะคะ จากคุณ : ole&porche เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 11:30:44

ความคิดเห็นที่ 18 น่าสงสารมากเลยค่ะ จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 11:44:24

ความคิดเห็นที่ 20 มีอะไรก็ระบายให้หมดนะคะ แล้วเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่ผ่านมา พยายามปล่อยให้มันผ่านไป อย่าเอามาคิดสงสารตัวเองนะ เพราะมันจะทำให้เราวนเวียนอยู่กับเรื่องแย่ๆ คิดแต่เรื่องดีๆ ทำสิ่งดีๆ พูดสิ่งดีๆ ชีวิตเราก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ นะ ถ้าเชื่อเรื่องกรรม ชาติก่อน ชีวิตหลังความตาย ก็ขอให้เร่งทำความดี เพื่อให้กรรมร้ายๆ ตามเราไม่ทันนะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : เฉลว เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 12:26:03

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามารอฟังต่อค่ะ จากคุณ : หนอนน้อยสีม่วง เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 12:50:54

ความคิดเห็นที่ 22 ยินดีรับฟังค่ะ สู้ๆ จากคุณ : ลานีญ่า เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 12:59:02

ความคิดเห็นที่ 23 โตมาได้จนเท่านี้ก็สุดยอดแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ ปูเสื่อรอฟังค่ะ จากคุณ : วรินทร์ธารา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 13:08:14

ความคิดเห็นที่ 24 สู้ๆๆค่ะ จากคุณ : LittleSister เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 13:27:35

ความคิดเห็นที่ 25 มาลงชื่อว่าอ่านไว้ก่อน เฮ้อ...ถ้าไปอยู่กับญาติพ่อจะดีกว่านี้มั้ยนี่??? จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 13:48:37

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามารออ่านด้วยค่ะ จากคุณ : creamclub เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 13:59:07

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 14:12:58

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากนะคะ สำหรับกำลังใจ บาง คห เราอ่านไปน้ำตาวึมเลยค่ะ เพราะภาพเก่าๆมันยังอยู่ในหัวค่ะ ต่อนะคะ แม่พาเรากลับมาอยู่ด้วยที่บ้านเช่าหลังเดิม เราจึงเรียนช้าอีกแล้วเพราะก่อนหน้านั้นเรา เรียนที่บ้านยาย พอมาอยู่กับแม่เลยช้าไปอีกปี ตอนที่มาอยู่ที่บ้านกับแม่ พ่อก็ยังมาหา นานๆครั้งเหมือนเดิม แต่เราก็รู้สึกเหมือนเป็นการรอคอยที่มีความสุขค่ะ เพราะทุกครั้งที่ พ่อกลับมาแม่ก็จะหยุดไปเล่นไพ่ เลิกงานแล้วรีบกลับบ้านเลย (ลืมบอกไปค่ะแม่ จขก มี อาชีพรับจ้าง) กินข้าวกันพร้อมหน้า พร้อมตา แต่ก็เป็นความสุขระยะสั้นค่ะ เพราะพ่อจะ อยู่แค่รอบละ2-3วัน พอพ่อกลับไปก็เหมือนเดิมอีก คือแม่ไม่ค่อยกลับบ้าน เราจึงต้อง ดูแลน้องเอง แต่ตอนนี้เราหุงข้าวทอดไข่เป็นแล้ว จึงไม่ต้องเดินไกลๆเพื่อไปขอข้าวป้า กินอีก แต่ญาติๆพ่อก็แอบแวะเวียนกันเอาเงินมาให้บ้าง กับข้าวมาไห้บ้างเนื่องจากสงสาร หลานค่ะแต่มีข้อแม้คือ อย่าบอกไห้แม่รู้ ไม่งั้นแม่จะไปด่าป้าๆกับลุงว่าชอบมาจุ้นกับลูกๆ แม่อีก (เราเลยกลายเป็นคนเก็บความลับเก่งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ) เพราะถูกยายสอน ไห้ทำเป็นทุกอย่างเราจึงเป็นที่เมตตาของคนแถวบ้านค่ะ คือมีงานอะไรเล็กๆน้อยๆเค้าก็ จ้างให้ไปทำเพราะสงสาร เช่นถูบ้าน ซื้อของ อาบน้ำสุนัข ดิฉันกับน้องจึงมีเงินซื้อขนม กินกัน เพราะนอกจากที่ป้ากับลุงไห้แล้ว แม่แทบไม่เคยไห้เลยเพราะอะไรก็ไม่ทราบ ทั้งๆที่พ่อก็เอาเงินมาไห้ใช้ทุกครั้งที่มา เด็ก7ขวบหาเงินใช้เอง จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 14:25:36 A:110.49.65.199 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 29 ที่เสียใจที่สุดคือตอนนั้นน้องเราพึ่งจะ5 ขวบเองหายออกจากบ้าน แม่ก็ไม่อยู่เราไม่รู้ว่า จะไปตามแม่ที่ไหน รู้แต่ว่าดึกแล้วต้องตามหาน้อง จึงไปบอกลุงกะป้าข้างบ้านไห้ช่วยหนู หาน้องหน่อยน้องหนูหาย เท่านั้นแหละเป็นที่โกลาหลของคนแถวนั้นเลย แทบทุกบ้าน ช่วยกันหา เราก็ได้แต่ร้องไห้ กลัวน้องโดนแก็งค์ลักเด็กลักไป จนพักใหญ่ๆ ป้าข้างบ้าน เอาน้องมาส่ง เราดีใจมากเลย แต่พอได้ยินป้าข้างบ้านบอกว่าเจอน้องที่ตลาด น้องเราไป เดินขอทานอยู่ ใจเรางี้ตกไปที่ตาตุ่มเลย เรากอดน้องร้องไห้แล้วบอกน้องว่าทำทำไม อย่าทำอีก น้องบอกว่าน้องอยากได้จักรยานเหมือนเพื่อน เพื่อนเลยชวนไปขอตังค์คนที่ ตลาดน้องอยากได้น้องเลยไป เราจึงสัญญากับตัวเราเองดั้งแต่ตอนนั้นว่าจะไม่ไห้น้อง ลำบาก ถึงตอนนั้นเราจะแค่7ขวบก็เถอะ เรารับจ้างทำงานทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อจะเก็บเงินซื้อจักรยานให้น้องได้ทีละ 5บาท10 บาท ก็เก็บจนครบ 200 เราจึงไปซื้อจักรยานสามล้อ ที่เป็นแบบพลาสติกคันเตี้ยๆ สำหรับเด็ก2-3ขวบให้ในราคา190บาท ลากมาให้น้อง ที่ใหนได้น้องบอกไม่ใช่ น้อง อยากได้จักรยาน2ล้อ แบบ BMXต่างหากค่ะ หึหึ ก็พี่มีแค่นี้นี่นา จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 14:28:56 A:110.49.65.199 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าเล่าแล้ว ทำให้รู้สึกดี สบายใจ ก็เล่าออกไปค่ะ แต่ต้องทำใจด้วยว่า อาจจะมีบางคอมเม้นต์ที่ทำให้รู้สึกแย่ๆ ได้ เพราะที่นี่คือบอร์ดสาธารณะ ยังไงก็ขอให้อย่าลืมว่า ประเทศไทยของเรามีประชากรยากจนอยู่ค่อนประเทศ ชีวิตคนจนส่วนใหญ่ สลดหดหู่ ไม่แพ้กันทั้งนั้น บางคนไม่มีโอกาสแม้แต่จะใช้คอมพิวเตอร์เล่าให้ใครต่อใครฟังด้วย ทุกครั้งที่ดิฉันทุกข์ ภาพเด็กๆ ในดินแดนที่ยากจนกว่าประเทศไทย ผุดขึ้นในสมองทุกครั้ง ที่บอกนี้ เพียงแค่ อยากให้ จขกท. ไม่รู้สึกว่า คุณคือคนที่แบกความทุกข์อยู่บนโลกนี้เพียงคนเดียวเท่านั้นค่ะ .... จากคุณ : ..... เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 15:03:58 A:91.38.125.221 X: TicketID:332795

ความคิดเห็นที่ 31 แต่น้องก็บอกว่าน้องจะขี่คันนี้แหละไปเล่นกับเพื่อนน้องชอบแล้ว ถึงตัวน้องจะใหญ่กว่า รถก็ไม่เป็นไร เรารู้สึกว่าตอนนั้นเรามีความสุขมากที่สามารถทำเพื่อน้องได้ถึงจะไม่ได้ดี ขนาดที่น้องต้องการก็เถอะ มันเป็นความสุขที่เกิดจากการให้จริงๆค่ะ แต่พอแม่กลับมาก็ โดนตีฉลองความสุขเลยค่ะ คือแม่ตีเพราะคิดว่าเราไปขโมยเงินแม่มาซื้อของสุรุ่ยสุร่าย ทั้งๆที่เราก็อธิบายแล้วค่ะว่าเราเก็บเอง แต่แม่ไม่เชื่อเรา เราคิดว่าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร เพราะเราโดนตีไปแล้วนี่นาก็มันเจ็บไปแล้วนี่ ช่างมันเถอะ ลึกๆแล้วเราอยากไห้แม่กอด แม่หอมเรากับน้องเหมือนแม่คนอื่นบ้าง อยากไห้แม่โอ่เราเวลาที่เราร้องไห้ แต่แม่ไม่เคย ทำหรอก ไม่รู้เพราะอะไร จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 15:52:22 A:110.49.65.199 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 32 F5 มือหงิก จากคุณ : Mushroom forest เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 15:57:42

ความคิดเห็นที่ 33 ยังรออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : poondiks เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 16:55:12

ความคิดเห็นที่ 34 ปาดขวา รออ่าน จากคุณ : svwake99 เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 16:57:18

ความคิดเห็นที่ 35 สะอึก แม่คำนี้ ความหมายต่างกันหรือเปล่า จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 18:44:03

ความคิดเห็นที่ 36 โหห สู้ๆจ้า รอฟังต่อ จากคุณ : rakwahnron เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 19:42:34

ความคิดเห็นที่ 37 ลอยคอ  ฝ่า น้ำดำ เอา กำลังใจมาให้จ๊า จากคุณ : dikmor เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 21:01:28

ความคิดเห็นที่ 38 มารอฟังด้วยค่ะ จากคุณ : lovelymamy เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 21:06:24

ความคิดเห็นที่ 39 ให้กำลังใจจขกท.นะคะ  ชีวิตต้องสู้ค่ะ  อย่าท้อนะคะ จากคุณ : ลัดดา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 21:17:19

ความคิดเห็นที่ 40 มาให้ดำลังใจค่ะ และก็ F5 รัวๆๆ จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 21:21:57

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่ว่าคนอื่นจะทำร้ายเรามากมายเท่าไหร่  แต่ขอให้ตัวเราเองอย่าทำร้ายตัวเองก็พอ ขอให้กำลังใจจงอยู่กับคุณตลอดไป จากคุณ : เบื่อชีวิตเพราะชีวะ เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 21:25:44

ความคิดเห็นที่ 42 มารออ่าน และให้กำลังใจ จขกท ค่ะ จากคุณ : bime+kattar เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 22:43:36

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ เราเคยอ่านเจอว่า(ของพระ) เกิดเป็นคนนั้น ดีกว่าสัตว์เดรัจฉานตรงไหน สัตว์ไม่สามารถถือศีลภาวนาได้เหมือนคนค่ะ โชคดีที่เกิดเป็นคน เพราะสามารถสวดมนต์ ถือศีล ภาวนา ทำความดี สะสมบุญให้กับตัวเอง ทั้งชาตินี้และชาติหน้า ไม่มีอะไรสายเกิน ตราบใดที่เรายังหายใจอยู่ค่ะ อย่าท้อน๊ะค๊ะ.  เราชอบนึกถึงเด็กดักแด้ กับฝาแฝดผู้ชายที่เป็นโรค. ที่จิตของเขาเข้มแข็งมาก ตรงข้ามกับ ร่างกายไม่ปกติ เจ็บป่วยทรมาน. ค่ะ.  สู้ๆน๊ะค๊ะ จากคุณ : poka-pokus เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 23:20:42

ความคิดเห็นที่ 44 ให้กำลังใจ จขกท. นะคะ น้ำตาซึมเลย จากคุณ : รันนี่นา เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 23:22:25

ความคิดเห็นที่ 45 ชีวิตต้องสู้ค่ะ เกิดมาชดใช้กรรม และสร้างบุญกุศลเอาไว้ค่ะ จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 54 23:30:05

ความคิดเห็นที่ 46 แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ  หวังว่าคงสบายดีแล้วนะครับ  ที่ผ่านมาลืมมันไปเถอะครับ จำแต่เรื่องดีๆดีกว่า จากคุณ : E@K เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 00:28:49

ความคิดเห็นที่ 47 รอค่ะ... จากคุณ : joong_june เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 00:36:57

ความคิดเห็นที่ 48 ต่อจากนี้ไป ขอให้ จขกท.เจอแต่เรื่องดีๆ นะครับ จากคุณ : totoTAmast เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 02:10:12

ความคิดเห็นที่ 49 โชคดีที่ตายังไม่ได้ทำอะไร แต่คงขวัญเสียน่าดู เคยบอกทุกคนที่มีลูกสาวว่าอย่าฝากลูกไว้กับใคร ที่บ้านมีผู้ชาย แม้แต่พ่อเองหากพ่อติดเหล้า จากคุณ : เจ้ากก เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 03:52:44

ความคิดเห็นที่ 50 สงสารจขกทมาก เราเคยโดนผู้ชายลวนลามตอนเด็ก แต่ซอฟท์กว่านี้มาก แค่จับต้องสะกิดๆๆ เรายังหลอนถึงตอนนี้เลย จากคุณ : ทำอะไรตามใจคือไทยแท้ (ทำอะไรตามใจคือไทยแท้) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 06:06:36

ความคิดเห็นที่ 51 มาให้กำลังใจค่ะ และก็เชื่อว่าวันคืนร้ายๆ ถึงจะสร้างบาดแผลให้คุณ แต่ก็จะทำให้คุณมีภูมิคุ้มกันใจที่เข้มแข็ง และสามารถผ่านอุปสรรคต่างๆไปได้ เราเองก็มีประสบการณ์ชีวิตที่ไม่ค่อยดีเหมือนกัน ถึงจะไม่แย่มากๆ เท่าคุณ แต่ก็พอจะเข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : เกณหลง เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 07:57:00

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท. อีกเเรงค่ะ  เข้มเเข็งไว้นะคะ จากคุณ : คนหมุนโลก เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 08:30:55

ความคิดเห็นที่ 53 เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ ต่อไปขอให้เจอแต่สิ่งดีๆค่ะ จากคุณ : มอคค่าปั่น เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 08:50:28

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้น่ะะค่ะ จขกท เป็นคนเข็มแข็งมาก นับถือค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPad (บ๊วยทอง) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 09:57:28

ความคิดเห็นที่ 55 จขกท. สู้ๆ นะคะ จากคุณ : Khun_ILoveTS6 เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 10:15:27

ความคิดเห็นที่ 56 เฮ้อ เศร้าค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : ป้าปุ้มพี่เท่ง เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 10:44:33

ความคิดเห็นที่ 57 รอจ้า จากคุณ : rakwahnron เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 11:42:55

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้วรู้สึกภูมิใจที่อย่างน้อยแม่ก็ยังเป็นหลักให้เราเติบโตมาได้ทุกวันนี้ ถ้าแม่เป็นแบบพ่ออีกคนเราคงแย่เหมือนที่เจ้าของกระทู้รู้สึกอยู่ตอนนี้   เป็นกำลังใจให้ก้าวเดินค่ะ  ต้องมีสักวันที่เป็นวันของเราค่ะ  ^^ จากคุณ : tidta เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 11:46:21

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะ  เคยคิดเหมือนกันว่าตัวเราลำบาก  แต่เห็นชีวิต จขกท  แล้วชีวิตเราดูดีขึ้นมาเลย เป็นกำลังใจ ให้ชีวิตสดใสนะคะ  ต่อจากนี้ไปอย่าได้ต้องมีอะไรร้ายๆ ให้พบเจออีกเลยนะ จากคุณ : หว่าหวาจัง เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 12:17:34

ความคิดเห็นที่ 60 มาลงชื่อให้กำลัง จขกท ค่ะ จากคุณ : hyejin เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 12:49:02

ความคิดเห็นที่ 61 แม้จะไม่เคยรู้จัก แม้ไม่เคยพบหน้า แต่เรายินดีเป็นเพื่อนกับจขกท.นะคะ หากมีเรื่องไม่สบายใจมีเรื่องกลุ้มใจ ระบายหรือปรึกษาเราได้ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 54 13:30:50 จากคุณ : Rich ka เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 13:30:25

ความคิดเห็นที่ 62 เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณเข้มแข็งมากเลย ขอให้ความดีที่คุณทำมา ส่งผลให้ชีวิตคุณมีความสุขนะคะ จากคุณ : ชินน่ามอนดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 14:36:22

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นกำลังใจให้ จขกท ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : โลมาสีดำ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 14:51:10

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นกำลังใจให้ จขกท ดิฉันเข้าใจความรู้สึกคุณ คุณผ่านมันมาแล้วค่ะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่านะคะ จากคุณ : คุณแม่ & น้องดรีม เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 15:03:24

ความคิดเห็นที่ 65 คิดไว้ตั้งแต่หัวกระทู้แล้วว่าไม่พ้นเรื่องข่มขืน อย่าโทษกรรมนะครับ โทษความอ่อนแอของตัวเองเถอะ จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 15:26:56

ความคิดเห็นที่ 66 ให้กำลังใจ จขกท. นะคะ จากคุณ : snyggen เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:11:29

ความคิดเห็นที่ 67 รอ จขกท. นะค่ะและขอเป็นกำลังใจให้ด้วย ชีวิตมันผ่านไปแล้วหมั่นทำบุญทำทานเยอะๆนะค่ะ จากคุณ : pidarin เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:29:08

ความคิดเห็นที่ 69 รอ จขกท. นะค่ะและขอเป็นกำลังใจให้ด้วย ชีวิตมันผ่านไปแล้วหมั่นทำบุญทำทานเยอะๆนะค่ะ จากคุณ : pidarin เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:30:41

ความคิดเห็นที่ 70 มารออ่านต่อ จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:51:49

ความคิดเห็นที่ 71 เหมือนชีวิตเราตอนเด็กเลย ขอเล่าย่อๆตอนนี้เราอายุ33ปี เราเกิดจังหวัดเลย อาศัยอยู่กับตายายแก่แล้วตอนนั้นท่านอายุ68และ70ส่วนยายหูหนวกเกือบสนิท เวลาคุยกันต้องตะโกนและต้องดังใส่ใกล้ๆหู และต้องดูแลหลานชาย2คนอายุ8และ5ขวบ หลานชาย5ขวบคือลูกชายของน้าเขยเราเอง เรา3คนนอนมุ้งเดียวกัน เราเองตอนนั้นอายุ13ปีเป็นเด็กหน้าอกโตตอนอายุ8ขวบโตกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน ไม่เคยรู้ว่าต้องใส่ยกทรงเพราะไม่มีใครบอก โดนน้าเขยจะข่มขืน ตอนประมาณตี4-5 น้าเขยเข้ามาในมุ้ง เรารู้สึกเจ็บหน้าอกมากและความรู้สึกเจ็บนั้นมันทำให้เราฝันถึงเหตุการจำไม่ได้เลย แต่พอลืมตาตื่นมีเงาใหญ่ดำๆค่อมเราอยู่มือเขาขยำหน่าอกเรา เจ็บมากๆๆๆๆๆๆๆพอเรารู้ว่าไม่ได้ฝันเราก็ถีบหลานชายให้ตื่นแต่เขาก็ไม่ตื่นต่อสู้ทั้งกับน้าเขยร้องตะโกนให้คนช่วยไม่มีใครมาช่วย และเสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ตะโกนว่ารถโดยสารมาแล้วน้าเขยเขาก็รีบวิ่งขึ้นรถโดยสารไป หลังจากนั้นเราไม่เคยมีความสุขเลยไม่อยากกลับบ้านหลังเลิกเรียนอยากอยู่แต่กับเพื่อน แต่เราไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนที่โรงเรียนฟัง เพราะกลัวเพื่อนไม่เข้าใจ กลัวคนนินทา กลัวเพื่อนล้อ(น้าเขยไปทำไร่อยู่อีกอำเภอหนึ่ง แต่เขาต้องมาประชุมตำรวจบ้านทุกสิ้นเดือน ช่วงนี้แหละที่เราต้องนอนบ้านเดียวกัน).ตอนนั้นเราชอบเพลงของต่ายเพ็ญพักมากๆเลยเพลงไม่อยากกลับบ้าน ความหมายมันตรงกับชีวิตตอนนั้นและเรารู้สึกว่าตอนนั้นมีแค่เพลงที่เข้าใจเรา ผลการเรียนลดลง และ ที่หมู่บ้านยังไม่มีนำ้ประปา. หลังเลิกเรียนเราต้องหาบนำ้ใส่ตุ่มใหญ่ๆให้เต็ม3ตุ่ม ต้องล้างจานให้ญาติ3ครอบครัวอีก2กะละมังใหญ่ๆเขาจะมากินอาหารบ้านเดียวกัน ต้องรถนำ้ผักคือหาบนำ้จากแม่นำ้เลยแล้วปีนตลิ่งขึ้นมารถผัก7-10หาบหนักมากๆคุถังสังกะสีใหญ่ๆและรถยาสูบ ตายายปลูกยาสูบด้วยส่วนหลานชายคนโตก็ขี้เกียจเขาไม่เคยมาช่วยเราเลย แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ว่าอะไรนะเราคิดว่าน้องยังตัวเล็กอยู่ เลิกเรียนบ่าย4โมงถึงบ้านทำภารกิจอย่างนี้ทุกวัน ส่วนแม่กับพ่อเราเขาจะมารับเราไปอยู่ด้วยก็ตอนที่เขาทำไร่ข้าวโพดเสร็จแล้ว เราเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเพราะเราไม่อยากกลับใปอยู่กับญาติพวกนี้อีก แต่แม่ไม่เชื่อ ที่เหลือเรื่องความลำบากเรายังมีอีกเยอะทั้งโดนแม่แท้ๆตีทุกครั้งที่ตี แม่จะหยุดตัวเองไม่ได้ ถ้ามีคนมาห้ามทันหรือมีคนเห็นเราจะรอดตายแต่ต้องได้ย่างทุกครั้ง (ย่างคือการเอาสมุนไพรมาเผาหรือต้มแล้วเราก็นอนข้างบนเพื่อรักษาอาการชำ้าใน) แม่เราจะเป็นคนขี้บ่น อารมเสียง่ายทะเลาะกับพ่อทุกวันหนักหน่อยก็ตีกันให้ลูกดู แม่จะเป็นคนดีมีนำ้ใจเป็นคนเสียสละกับเพื่อนร่วมบ้าน แม่จะให้อาหาร พืชผักสวนครัว ทำช่วยเหลือชาวบ้านทุกครั้งที่มีคนมาไหว้วาน แต่แม่จะ ด่าลูก ด่าสามี พูดว่าลูกไม่ดีอย่างนั้น สามีไม่ดีอย่างนี้ให้เพื่อนบ้านฟังทุกครั้งที่มีคนมาขอของกินเช่นหน่อไม้ส้ม(เปรี้ยว) ผักสวนครัวทุกชนิดแม่จะปลูกไว้หลังบ้าน คนในคุ้มทุกคนจะมาขอทุกวันแม่จะบริการให้คือเก็บล้างห่อใบตองให้ และตบท้ายด้วยการเล่าเรื่องด่าลูกด่าสามีให้เขาฟัง อยู่กับพ่อกับแม่ก็ไม่เคยมีความสุข พี่สาวทำผิดแม่ก็ตีเรา พี่ชายทำผิดแม่ก็ตีเรา แม่ไปทำแท้งตอนเราอยู่ในครรภ์แต่ไม่สำเร็จ เราเกิดมาแม่เลยเกียจเรา ไม่เคยปกป้องเราเวลาที่เรามีทุก ไม่เคยถามความรู้สึก แม่ไม่ว่าคนที่เขาจะข่มขืนเรา แม่ไปพูดดีทำดีกับครอบครัวที่เขาจะข่มขืนเรา และคนพวกนี้จะใช้เราทำทุกอย่างซักผ้ารีดผ้า หาบนำ้ ทำอาหาร ทำไม่ถูกใจก็ด่า ทำถูกใจก็ด่า ทั้ง3ครอบครังเลยที่เราต้องรับใช้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราก็จำได้ว่าเรารักแม่ ตอนเราเรียนอยู่ป.4 วันแม่แห่งชาติ ครูให้ร้อยพวกมาลัยเพื่อไปกราบแม่ และแม่ทุกคนต้องไปโรงเรียนเพื่อให้ลูกกราบ วันนั้นเราไม่เห็นแม่เลยแต่แม่รับปากว่าจะมา เราก็เลยต้องไปกราบแม่คนอื่นแทน แต่เราไม่ได้ให้มาลัยแม่คนอื่น เราตั้งใจแล้วว่าเราร้อยให้แม่หลังจากเสร็จกิจกรรมทุกคนต้องกลับบ้าน เราก็กลับบ้านพร้อมพวกมาลัยมะลิที่เราร้อยเอง หวังว่าจะให้แม่และกราบแม่บนตัก เราเห็นแม่ตำ่ฮูก(ทอผ้าโดยใช้กี่กะตุก)อยู่ใต้ถุนบ้าน เราเดินไปหาแม่แล้วนั่งข้างๆแม่เรียกแม่ หนูเอามาลัยมะลิมาให้แล้วยื่นให้แม่ความรู้สึกตอนนั้นมีความสุขมากๆๆๆๆ ทันใดนั้นเรารู้สึกเจ็บที่มือมากๆ แม่เราเอาไม้ที่ใส่หลอดเป็นไม้แข็งและใหญ่ตีที่มือที่ยื่นพวงมาลัยให้แม่แล้วพูดว่าทำอะไรไร้สาระออกไปอย่ามาขวางฉันจะรีบทำงานรีบตำ่ฮูกมีงานอื่นๆรอฉันอยู่แกไม่มีประโยชน์ ออกไปไกลๆ ฉันจะตีแกให้หลังหักตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนอกหักผิดหวังนะใจมันหวิวๆโล่งกลวงลอยๆสั่นๆเจ็บจี๊ดๆที่อกบอกไม่ถูก หลังจากนั้นเราไม่เคยมีความรู้สึกรักแม่เลยแม้แต่นิดเดียว และเรามีฝันไว้ว่า ถ้าโตขึ้นจบการศึกษาแล้วเราจะซื้อบ้านเป็นของตัวเองถ้าไม่ได้ก็จะเช่าเขาอยู่จะไม่ยอมอยู่กับแม่ไม่มีวันไหนที่แม่ไม่ด่าตีเฉลี่ย1ค/อาทิตย์และจะไม่อาศัยญาติหรือคนอื่นทั้งสิน เพราะมันเหมือนชีวิตทาสในเวลาที่เราอยู่กับคนอื่น ชวิตหลังจากนั้น ดิฉันกลายเป็นคน ขี้โมโห อารมณ์เสียแต่ไม่แสดงให้คนอื่นรู้ เข้ากับใครไม่ค่อยได้ กลัวคน ไม่ค่อยคุยกับคนอื่น ถามมาตอบไป เครียด ชีวิตตอนแย่ๆหลังจากจบการศึกษาก็มีมาก เราเลยอยากถ่ายทอดเรื่องร้ายของเราให้คนที่ท้อแท้ในชีวิตได้อ่านและเห็นว่าคนที่แย่กว่าท่านยังมี และตอนนี้ดิฉันได้บำบัดจิตใจโดยการพูดคุยกับหมอจิตวิทยา โดยการช่วยเหลือของสามีทั้งค่าใช้จ่ายและอื่นๆ ตอนนี้ก็หายประมาณ90% ค่ะ (การเขียนอาจจะวกไปวนมา เพราะไม่ค่อยมีทักษะการเขียน ) จากคุณ : ข้าวไทย เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 18:18:33 A:109.58.241.212 X: TicketID:337757

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ คุณ จขกท. เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ จากคุณ : porkpink เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 18:30:29

ความคิดเห็นที่ 73 ขอโทนะคะที่หายไปเล่าไม่ประติดประต่อค่ะ เนื่องจากอินเตอร์เนตที่บ้านมีปัญหาค่ะ ใช้ไม่ได้เลย เกี่ยวกับที่น้ำท่วมบ้านรึเปล่าไม่แน่ใจนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ รู้สึกอบอุ่นจริงๆค่ะ สัมผัสได้จากความรู้สึกที่มีตอนนี้เลยค่ะ ขออณุญาติเล่าต่อนะคะ เราเริ่มเข้าเรียนในโรงเรียนเทศบาล ซึ่งไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย แถมยังห่อข้าวไข่ดาวไปกิน แทบทุกวันด้วย จึงแทบไม่ได้ไช้เงิน แม่ไห้มาโรงเรียนวันละ10-20บาทโดยที่แบ่งกะ น้องคนละครึ่ง เราอยู่แบบ แทบจะสองคนพี่น้องก็ว่าได้ เพราะแม่จะไม่ค่อยกลับบ้าน เรียกว่า แทบจะกินนอนที่บ่อนเลย อาหารหลักของเราสองคนพี่น้องคือ ไข่ดาว หรือไม่ก็ ปลากระป๋อง ส่วนมาม่า ไม่มีเงินซื้อกินค่ะ เพราะสองคน ก็ต้องซื้อ2ห่อ มันแพงแถมไม่ อิ่มอีก เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยความช่วยเหลือของคนข้างบ้านและญาติพ่อ ที่คอยแวะเวียน เอาอาหารและเงินมาไห้บ้าง แต่ก็ไม่มีใครกล้ารับเรากับน้องไปอยู่ด้วย เพราะถ้ารับไป แม่ก็จะตามไปรับกลับ แล้วก็ตีเราสองคนด้วย บอกว่าเราสองคนชอบให้คนมาดูถูกเค้าว่า ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก (ไม่เข้าใจแม่จริงๆค่ะว่าทำไม) เราสองคนไปโรงเรียนมั่ง ไม่ได้ไป มั่ง เพราะไม่มีเงิน บางทีขาดเรียนบ่อยจนครูต้องมาตามเพราะสงสัยที่ไม่ค่อยไปเรียน ทั้งๆที่เรากับน้องก็เรียนเก่งสอบได้ที่1ทั้งคู่ แต่หยุดเรียนบ่อยจัง ขอพบผู้ปกครอง แม่ก็ ไม่เคยไป จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 20:37:56 A:182.232.239.122 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 74 เราดำเนินชีวิตแบบนี้จนถึงป.6 ซึ่งถือว่าโตพอที่จะดูแลน้องได้อย่างรู้ประสีประสาแล้ว ปัญหาเรื่องการไม่ค่อยกลับบ้าน และนานๆมาทีของพ่อจึงไม่ค่อยมีผลต่อการกินอยู่ของเราสองคนเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเราเริ่มชินก็ว่าได้ แต่ปัญหาใหม่ก็ตามมาค่ะ จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 20:43:49 A:182.232.239.122 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 75 หลังจากจบป.6 เราต้องเรียนต่อม.1 ซึ่งตัว จขกท เองสามารถสอบเข้าโรงเรียนประจำ จังหวัดได้ซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วนที่เราฝันไว้ แต่แม่กลับบอกว่าพอแล้วไม่ต้องเรียนแม่ ไม่มีค่าเทอมไห้เราหรอกแค่อ่านออก บวก ลบเลขได้ก็พอแล้วแม่ไม่มีปัญญาหาเงินจ่าย ค่าเทอมไห้ได้หรอก เราได้ยินแม่พูดแบบนี้ตัวเราร้องไห้เลย น้อยใจที่ทำไมแม่ไห้ เหตุผลแบบนี้ เราร้องจนแม่โมโหแล้วก็ตีเราให้หยุดร้อง และบอกว่าถ้าอยากเรียนให้เรา ไปขอค่าเทอมจากพ่อเราเอง ถ้าเค้าไม่ให้ก็ไม่ต้องเรียน ป้าและลุงรู้เรื่องเข้าเลยช่วยกัน ออกเงินมาจ่ายค่าเทอมให้ ตอนนั้นยังไม่ได้มีเรียนฟรีเหมือนสมัยตอนนี้ค่ะ รู้สึกจะเป็น รุ่นท้ายสุดพอดีที่ต้องจ่ายค่าเทอมค่ะ (ตอนเรียนประถมเรียนฟรีค่ะ)ค่าเทอมเทอมแรก บวกกับค่าจิปาถะต่างๆ จึงเยอะค่ะถึงจะเป็นโรงเรียนรัฐบาลก็เถอะค่ะ รวมแล้วประมาณ 4000 บาท แต่ป้ากับลุงให้มา3500 ค่ะซึ่งจริงๆก็พอถ้าไม่รวมค่าชุดนักเรียนอีก เราจึง บอกแม่ว่าขาดอีก 500 หนูก็จะได้เรียนแล้วนะแม่ แม่ให้หนูหน่อยได้มั้ย แม่ก็ด่าไปบ่น ไป แต่ก็ให้ค่ะ พร้อมกับขู่ว่าเทอมหน้าจะไม่ออกไห้แล้วนะ หากินคนเดียวแต่ต้องเลี้ยง ทั้งบ้าน แถมพ่อมรึงก็เอาเงินไปปรนเปรอแต่ผู้หญิงอีก หัดขอพ่อมรึงซะบ้าง kuจะไม่ ไหวอยู่แล้ว เราได้ยินคำบ่นด่าแบบนี้บ่อยค่ะ เลยหูทวนลม แต่ก็ดีใจที่แม่ให้ค่ะดีใจที่จะ ได้เรียน เราเข้าเรียนที่โรงเรียนใหม่ที่ไกลกว่าที่เดิมมาก เดินไปแบบเดิมไม่ได้แล้วต้อง นั่งรถโดยสารไป ส่วนน้องก็ยังเรียนโรงเรียนเดิมค่ะ เราด้เงินวันละ10บาทเหมือนเดิม ค่า รถไป-กลับ 4บาท ส่วนข้าวไม่เคยได้กินข้าวกลางวันหรอกค่ะ เพราะเงินไม่พอ ข้าวจาน ละ10 บาท แต่เราไม่มีเงินพอ เวลาที่พักกลางวันเราก็ต้องแอบไปนั่งในห้องน้ำ เพราะ กลัวเพื่อนถาม กลัวเพื่อนล้อ บางทีหิวมากก็ต้องเปิดก๊อกกินน้ำเยอะๆเอา จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 20:46:51 A:182.232.239.122 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 76 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จขกท.ยังโชคดี ที่มีคุณลุงคุณป้าช่วยเหลือนะคะ มาปูเสื้อกางมุ้งฟังต่อค่ะ จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 21:17:32

ความคิดเห็นที่ 77 เป็นกำลังใจให้ สู้ๆต่อไปนะคะ จากคุณ : Obese เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 21:21:38

ความคิดเห็นที่ 78 ชีวิตของคุณทำให้เราร้องไห้เลยอ่ะ ไม่รู้จะรู้สึกอย่างไรดี แต่มองแล้วเห็นภาพ ถ้าไปทำละครสะท้อนสังคมน่าจะสนุก สำนวน จขกท. ก็น่าติดตาม จะรออ่านทุกวันนะคะ เป็นกำลังใจให้ พรุ่งนี้ย่อมดีกว่าเมื่อวานค่ะ จากคุณ : <NaturaL M> เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 23:55:43

ความคิดเห็นที่ 79 ลงชื่อว่าอ่านถึงนี่ค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงวุ่นวายกับผู้ชายเย็นชา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:05:34

ความคิดเห็นที่ 80 มีอยู่วันนึงตอนประมาน9-10โมง ครูประกาศชื่อเราบอกว่ามีญาติมารอพบ ที่ห้องพักครู เราดีใจรีบวิ่งออกไปหาเพราะคิดว่าเป็นพ่อ แต่ไม่ใช่ค่ะปรากฏว่าเป็นน้องชายเราเอง เรา งงมากว่าน้องมายังไง มาทำไม และทำไมน้องไม่ไปโรงเรียน คำตอบของน้องเล่นเอา เราน้ำตาตกเลยค่ะ น้องบอกเราว่า เมื่อเช้าตอนน้องเดินมาโรงเรียน น้องเก็บเงินข้างทาง ได้ 20 บาท น้องเลยตั้งใจว่าจะเอาเงินที่เก็บได้ริมถนนมาแบ่งเรา เพราะน้องรู้ว่าเราไม่ เคยได้กินข้าวกลางวันที่โรงเรียนเลย เราถามว่าแล้วทำไมไม่เก็บไว้กินเอง หรือเอาไว้ แบ่งกันตอนเย็นก็ได้ น้องบอกว่าเค้าดีใจที่เจอเงินเลยไม่ทันได้คิด คิดได้แต่ว่าต้องเอา มาให้เรา เราจะได้มีเงินกินข้าวกลางวัน และที่สำคัญที่มาถึงสายป่านนี้เพราะเค้าเดินมา เค้าไม่ได้นั่งรถสองแถวมา เพราะเค้ากลัวว่าเงินที่เจอมาจะหมด เพราะน้องไม่รู้ค่า โดยสารรถค่ะว่าราคาเท่าไหร่ นึกถึงภาพเด็กคนนึงเดินเอาเงินมาให้พี่ที่โรงเรียนเพื่อที่จะ ไห้พี่มีเงินซื้อข้าวกลางวันกินซิคะ เรานึกทีไรน้ำตาจะไหลทุกที จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:10:11 A:49.228.241.226 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 81 ยิ่งเราโตแม่ยิ่งค้างที่บ่อนบ่อยมากขึ้น จนบางทีไม่กลับบ้านเลยอาทิตย์นึง เวลาที่เราต้อง การขอเงิน เราก็ต้องนั่งรถไปขอที่บ่อนแทน บางทีก็ได้มั่งไม่ได้มั่งสลับกันไป ถ้าเราหิว กันจริงๆก็จะพากันไปบ้านป้าบ้าง ลุงบ้างเพื่อขอข้าวกิน เวลาที่เรามาบ้านป้าหรือลุง เราจะ มีแต่กับข้าวดีๆกิน อาจไม่ได้ดีที่สุดของคนอื่นแต่สำหรับเรากับน้องแล้วถือว่าวิเศษมากที เดียวค่ะ เช่น ทอดมัน ข้าวหมูแดง ข้าวขาหมู หรือแม้แต่บะหมี่หมูแดง เพราะตอนอยู่บ้าน เราไม่มีโอกาสได้กินหรอกค่ะ ถึงจะรู้ว่าที่บ้านป้ามีของกินให้กินอร่อยแค่ไหนแต่เราก็มา บ่อยไม่ได้ค่ะ เพราะถ้าแม่รู้แม่จะโกรธ และตีเรากับน้องค่ะ เราจึงได้แต่แอบมา จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:13:38 A:49.228.241.226 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 82 รออยู่ครับ จากคุณ : totoTAmast เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:30:11

ความคิดเห็นที่ 83 T_T สุดยอด จากคุณ : mrpoporo เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:39:41

ความคิดเห็นที่ 84 คุณเป็นคนเข้มแข็งมากค่ะ น้องคุณก็แสนดี อย่างน้อยๆในโลกนี้ก็ยังมีน้องชายคุณ ที่ัรักและอยู่เคียงข้างคุณค่ะ ส่วนเราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องร้ายๆทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ขอให้อนาคตคุณเจอแต่สิ่งที่ดีค่ะ จากคุณ : Tear of Moonless เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:52:55

ความคิดเห็นที่ 85 โอย น้ำตาไหล T T จากคุณ : pipek (yukraider) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:54:17

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจและคำแนะนำในการมองชีวิต ตัว จขกท เองไม่เคยได้ระบายความรู้สึกแย่ๆไห้ใครได้ฟังเลยในชีวิตจริง ต่อหน้าเพื่อน ญาติ พี่น้อง ตัวจขกท เองต้องเป็นคนร่าเริง แต่ในใจมันหมองยังไงบอกไม่ถูก พอได้เล่าได้ระบายแล้ว ตัว จขกท เองรู้สึกว่ามันโล่งขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ดีใจค่ะที่มีคนพร้อมแบ่งเบาและรับฟัง จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 03:16:07 A:49.228.241.226 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 87 จนกระทั่งเหตุการณ์ที่ทำให้ช็อคก็เกิดขึ้นอีก ด้วยความที่ครั้งนี้แม่หายไปนานมาก คือ เป็น10วันเรากับน้องจึงอด และขาดเรียนเราเห็นน้องหิว ทนไม่ไหวเลยไปหาแม่ที่บ่อน ไปทีไรก็ไม่เจอ คนที่บ่อนบอกว่าแม่ไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว เราไปหาทุกวันแต่ไม่เคย เจอ เดินไปแล้วก็เดินร้องไห้กลับ อย่างนี้3-4วัน จนวันสุดท้ายเจอป้าคนนึงแกเป็นคนที่ เล่นในบ่อน และเห็นเราเดินร้องไห้บ่อย แกเลยบอกว่าอีหนูมาหาคนชื่อนี้เหรอ พอเรา บอกใช่แกเลยบอกว่าเค้าโดนตำรวจจับไปแล้ว เมื่ออาทิตย์ที่แล้วตำรวจเค้ามาจับไพ่ แม่ เราและคนอื่นๆโดนจับหมด แต่คนอื่นโดนจับปรับ แล้วก็ปล่อยตัวไป แต่แม่เราตำรวจค้น เจอยาบ้าในตัวหลายสิบเม็ด เลยโดนจับติดคุกและไม่มีใครประกันตัว คนที่นี่เค้าไม่สนใจ กันหรอกถามไปก็เท่านั้น จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 03:19:28 A:49.228.241.226 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 88 บีบหัวใจจนน้ำตาไหล การพนันทำลายคนมามากแล้ว ป้าเคยเห็นคนที่อยู่ในบ่อน(เข้าไปเที่ยวดูเขาเล่นที่บ่อนเขมร) แต่ละคนเหมือนผีบ้าเข้าสิง ไม่สนใจอะไร บ่อนเขมรแต่คนเล่นคนไทยทั้งนั้น อนาถใจมาก คนที่อยู่ในนั้นลืมได้ทุกสิ่งทุกอย่าง รออ่านต่อ .... จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 07:00:59

ความคิดเห็นที่ 89 ตอนที่น้องเดินไปหา เพื่อ เอาตังค์ให้  เศร้าจัง น้ำตาไหลเลยเรา รออ่านต่อน่ะค่ะ จากคุณ : dikmor เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 07:41:21

ความคิดเห็นที่ 90 เป็นกำลังใจให้ทั้งเจ้าของกระทู้และคุณข้าวไทยนะคะ รู้เลยว่าทุกข์ที่เรามียังไม่ถึงครึ่งของพวกคุณ จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 09:45:56

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านแล้วน้ำตาไหลค่ะ  ขอให้กำลังใจจขกท.และคุณข้าวไทยนะคะ จากคุณ : ลัดดา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 10:03:46

ความคิดเห็นที่ 92 อ่านเรื่องของคุณแล้วนึกถึงเมื่อก่อนสมัย นักร้องคาเฟ่รุ่งเรือง เห็นเสี่ยเขาทิปนักร้องสาวทีนึง แบ็งก์สีม่วงเย็บเป็นพวงมาลัยยาวถึงพื้น มองแทบไม่เห็นหน้านักร้อง..... แล้วก็นึกเห็นพวกที่เอาสร้อยทองคำไปคล้องคอนักมวยชิงแชมป์โลก เพื่อที่จะได้มีชื่อให้คุณวิเชียร นีลิกานนท์ประกาศบนเวที พอได้หันหน้าออกทีวีแว็บนึง แล้วก็มุดเชือกลงมานั่งข้างเวทีมวยด้วยความภูมิใจ... แล้วตัดกลับมา มองเห็นภาพเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเปิดก๊อกน้ำดื่มรองท้องแก้หิวข้าวกลางวัน ต่อมาเห็นน้องชายคุณเดินเอาเงืน 20 บาทมาแบ่งพี่สาว โอ้..ประเทศไทยที่แสนดี ...แสนสมบูรณ์พูนสุข แต่สำหรับใครล่ะ... จากคุณ : ทองเบิ้ม เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 10:12:06

ความคิดเห็นที่ 93 อ่านแล้วน้ำตาซึม มาให้กำลังใจ จขกท.และคุณข้าวไทยครับ รออ่านต่อ... จากคุณ : Vegetarian_Power เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 10:31:24

ความคิดเห็นที่ 94 มาขอบคุณ และขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ เรื่องของคุณจขกท. และคุณข้าวไทย ทำให้เรื่องของเรามันดูเล็กน้อยไปเลย แต่อย่าลืมนะคะ ยังมีคนที่แย่กว่าเราอีก ชีวิตเกิดมาแล้ว เราเลือกไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะทำชีวิตให้ดีขึ้นได้ อยู่กับปัจจุบันนะคะ ทำกุศลให้เยอะๆ นั่งสมาธิ ภาวนา บุญกุศลจะช่วยให้คุณรู้ว่าสิ่งที่มันเกิดขึ้นมันตั้งอยู่แล้วก้อดับไป ให้รู้ว่ามันคือทุกข์ แต่อย่าเป็นทุกข์ไปกับมัน อย่างน้อยก้อมีเพื่อนๆ ชาวไซเบอร์ที่น่ารัก คอยให้กำลังใจอยู่ค่ะ จากคุณ : Pukky เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 11:35:52 A:124.120.148.154 X: TicketID:080122

ความคิดเห็นที่ 95 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ  รออ่านอยู่น่ะค่ะ หวังว่าท้ายสุดนี้ชีวิตของ จขกท มีความสุข และมีแต่สิ่งดี ๆ เ้ข้ามาในชีวิตน่ะค่ะ จากคุณ : nogage เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:08:43

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านแล้วแบบ มองเรื่องของเราเล็กมากๆไปเลยคะ ให้กำลังใจต่อไปนะคะ ผ่านอะไรเยอะแยะมาขนาดนี้แล้ว ตอนนี้คงแข็งแกร่งมากๆ สู้ๆต่อไปนะคะ ^^" จากคุณ : rakwahnron เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:26:06

ความคิดเห็นที่ 97 น้ำตาไหลเลยค่ะ จากคุณ : My life in Japan. เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:27:41

ความคิดเห็นที่ 98 เด็อายุ 5 ขวบ กับ 3 ขวบ โดนพ่อแม่ทิ้งให้อยู่บ้านสองคน ...เราอ่านถึงตอนนี้น้ำตาก็ไหลไม่หยุดเลย ..คือเรามีลูกอายุ 8 ขวบแล้ว อ่านเรื่องเด็กๆจะสะเทือนใจมาก ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท อีกคนนะคะ ขอให้คุณมีอนาคตที่ดีและมีความสุขค่ะ จากคุณ : เต่าพันปี เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:38:25

ความคิดเห็นที่ 99 มาต่อนะคะ เศร้าสุด ๆ แต่สู้ ๆ นะคะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 16:02:39 จากคุณ : ผึ้งน้อยหอยสังข์ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:45:48

ความคิดเห็นที่ 100 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ คนเราเกิดมาเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกทางเดินชีวิตเราเองได้ค่ะ สู้ ๆ จากคุณ : boontarika เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 13:28:17

ความคิดเห็นที่ 101 มาลงชื่อรออ่านด้วยคนค่ะ และมาให้กำลังใจจขกท. และขอกอดคุณแน่นๆซักที เข้มแข็งและสู้ๆนะคะ เมื่อไหร่ที่รู้สึกท้อและต้องการกำลังใจเข้ามาในนี้นะคะ เพื่อนๆพี่ๆที่นี่มีกำลังใจให้คุณเสมอค่ะถึงแม้จะเป็นโลกไซเบอร์ก็ตาม จากคุณ : แม่น้องpeace เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 13:52:04

ความคิดเห็นที่ 102 น้ำตาไหลครับ - -* จากคุณ : รักคุงครับ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 14:29:04

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านแล้วเศร้ามากเลยค่ะ ทำกุศลเยอะ ๆ นะคะ จะได้พ้นบ่วงเวรบ่วงกรรมเหล่านี้ไปนะคะ เราว่าตอนนี้คุณจขกท ก็น่าจะพ้นแล้วนะคะ เวลาคิดย้อนหรือระบายออกมา คุณ จขกท เองก็คงภูมิใจนะคะ ที่เราผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมาได้ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ จากคุณ : IamOrlinee เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 14:33:11

ความคิดเห็นที่ 104 มาให้กำลังใจค่ะ อ่านเรื่องของคุณแล้ว ปัญหาของเรา ที่เราคิดว่าหนัก เบาไปเลย คุณเข้มแข็งมาก แอบน้ำตาซึม จากคุณ : deaf เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 14:33:53 A:125.25.22.47 X: TicketID:337956

ความคิดเห็นที่ 105 ชีวิตของคุณทำให้เรารู้สึกหวิวๆมาก มันหดหู่และเศร้ามาก แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านเหตุการณ์เลวร้ายและพบเจอแต่สิ่งดีๆ นะค่ะ ทำบุญทำทานเยอะๆ นะ จากคุณ : pidarin เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 15:51:43

ความคิดเห็นที่ 106 มาบอกว่ารออ่านอยู่ครับ ปล.พวกเราอยู่เป็นเพื่อนคุณนะครับ จากคุณ : หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 15:51:45

ความคิดเห็นที่ 107 มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 15:53:17

ความคิดเห็นที่ 108 เอาความเจ็บปวดที่ได้รับ  มาสร้างกำลังใจตัวเองให้แข็งแกร่งนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : I don't "Compare" เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:15:30

ความคิดเห็นที่ 109 จขกท. กลับมาเร็วๆจ้า กำลังคอยอยู่ สู้ๆจ้ะ จากคุณ : เจ้ากก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:27:33

ความคิดเห็นที่ 110 เคร้ามากครับ.... สำหรับผมในฐานนะพ่อทีมีลูกสาวและลูกชาย   ขออนุญาตไม่อ่านต่อแล้ว  ไม่ไหว,,,,,  T_T ขออภัยท่านเจ้าของกระทูครับ จากคุณ : EMT-I เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:40:04

ความคิดเห็นที่ 111 โอย อ่านถึงตรงนี้ปวดใจไปด้วยเลยค่ะ คุณเป็นคนเข้มแข็ง และเป็นหลักให้น้องได้ เราดีใจมากที่น้องก็รักและพยายามที่จะอยู่เคียงข้างคุณ เรื่องราวที่คุณเล่าต่อมันอาจจะหนักหนากว่านี้ แต่เราก็แน่ใจค่ะว่าหญิงแกร่งอย่างคุณผ่านมันไปได้เสมอ เป็นกำลังใจให้นะคะ ทำบุญตักบาตร และยึดมั่นใจความดี ผลบุญจะได้ส่งให้ใจคุณเป็นสุข คุณเยี่ยมไปเลย จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:45:11

ความคิดเห็นที่ 112 น้ำตาไหลอีกรอบ น้องชายคุณน่ารักจริงๆๆ อย่าทิ้งน้องชายน่ะค่ะ แหมน้องชายเราได้ซักครึ่งก็ดีน่ะซิ เราเลี้ยงมาอย่างดีไม่เคยให้อดแต่ไม่เคยรักเราเลย เศร้า... จากคุณ : porkpink เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:57:28

ความคิดเห็นที่ 113 มารอคะ ยังไม่มา.... จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 18:00:34

ความคิดเห็นที่ 114 รออ่านต่อนะคะะ จากคุณ : หนอนทอดกระเทียม เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 19:01:24

ความคิดเห็นที่ 115 มาเป็นกําลังใจอีกแรงค่ะ จากคุณ : aommy เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 21:04:23 A:86.186.206.195 X: TicketID:338032

ความคิดเห็นที่ 116 อยากให้กิฟหลายๆความเห็น เสียดายจังหมดไปแล้วค่ะ จากคุณ : ลัดดา เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 21:49:44

ความคิดเห็นที่ 117 เป็นกำลังใจให้ ขอให้คุณมีแต่สิ่งดีๆ ตต.นี้ต่อไปค่ะ จากคุณ : Florist Blossom เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 22:21:46

ความคิดเห็นที่ 118 มารออ่านต่อค่ะ... จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 23:34:34

ความคิดเห็นที่ 119 อ่านแล้วอยากมีน้องครับ จากคุณ : yo-ak (Yo-Ak) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 23:36:59

ความคิดเห็นที่ 120 ขอโทษที่หายไปนานนะคะ อินเตอร์เนตที่บ้านใช้ไม่ได้เลยค่ะ ขอโทที่ทำไห้รอคอย ขอบคุณสำหรับทุกๆอ้อมกอดที่อบอุ่น ถึงแม้สำผัสไม่ได้แต่รู้สึกได้ค่ะว่ามีจริง ทุก คห มีคุณค่าทางจิตใจจริงๆเลยค่ะ เราจะผ่านชีวิตร้ายๆแบบนี้ แล้วก้าวเดินบนชีวิตที่มีแต่เรื่องดีๆไปด้วยกันนะคะคุณ ข้าวไทย ตัวจขกท อายุ30 ค่ะ ปล. คห ของคุณป้าพนอจันทร์ ทำไห้หนูมีความรู้สึกเหมือนคุณป้าเป็นญาติที่คอยให้กำลังใจเลยค่ะ จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 05:01:11 A:182.232.100.5 X: TicketID:302665

ความคิดเห็นที่ 121 เราฟังแล้วอึ้งร้องไห้โฮเลยค่ะ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่เคยรู้เลยว่า แม่ติดยาได้ยังไง ขายยาทำไม ในสมองคิดแต่ว่าแม่จะเป็นยังไง แม่จะร้องไห้มั้ย แล้ว แม่จะออกมาจากคุกได้ยังไง จะมีใครไปช่วยแม่ เราเดินไปร้องไห้ไปโดยที่ไม่รู้จุดหมาย ค่ะ ไม่รู้ว่าจะไปไหน แล้วเรากับน้องจะอยู่กันแบบไหน เดินจนรู้สึกว่าไกลมาก พอดีกับที่ มีคนข้างบ้านเค้าเห็น เลยจอดรถเรียกเราถามว่าเราจะเดินไปไหน เราบอกไม่รู้ แล้วเราก็ ร้องไห้ใหญ่เลย จนอาข้างบ้านบอกว่าถ้าไม่เล่าไม่เป็นไร เดี๋ยวอาจะพาไปแจ้งตำรวจนะ (เค้าคิดว่าเราคงถูกข่มขืนค่ะ) เราจึงได้เล่าเรื่องทั้งหมดไห้เค้าฟัง อาข้างบ้านเลยบอกไห้ ใจเย็นๆ เดี๋ยวเค้าจะพาเรากับน้องไปบ้านป้าเองให้ผู้ใหญ่ดูแล แต่ไปแล้วไม่เจอป้าค่ะ เลยบอกให้เราให้กลับไปนอนซะแล้วเค้าจะไปตามป้าให้เองตอนเช้า จากคุณ : ท้องฟ้าสีเทา เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 05:07:35 A:182.232.100.5 X: TicketID:302665