เราเป็นคนโชคดี (จนถึง ณ ขณะนี้) คนนึงเพราะที่ผ่านมายังไม่มีน้ำท่วมบ้านเหมือนใครอีกหลายๆคน และเห็นใจคนที่ประสบภัยครั้งนี้ บ้านเราจึงกลายเป็นที่อพยพของเครือญาติของแฟนซึ่งถูกน้ำท่วมไปแล้ว และอีกส่วนนึงที่ยังไม่ท่วม+หมาน้อย2ตัว แต่กลัวว่าจะท่วมเลยหนีกันก่อน ซึ่งเราก็ยินดีและเต็มใจในฐานะเจ้าบ้าน..
เราหวังว่าทุกคนจะได้รับความสะดวกสบายในบ้านของเรา (เหมือนเวลาขึ้นเครื่องไงชอบกล) เท่าที่เราจะทำให้ได้ บางอย่างเราก็ไม่สามารถทำให้ได้ และที่สำคัญเรายังต้องทำงานตามปกติ แต่กลายเป็นว่าสุดท้าย เราต้องไปหาหมอและรับยาคลายเครียดมากินแทน เพราะบรรดาแขกที่มา ไม่รู้สึกว่าตัวเองกำลังอพยพ แต่รู้สึกว่าไปพักผ่อนตากอากาศ
"ร้อนมาก ทำไมไม่ติดแอร์เพิ่ม" ปกติไม่มีใครอยู่บ้านตอนกลางวัน
"ไม่สะดวกสบายเหมือนอยู่บ้าน หยิบจับอะไรช้านก็ไม่ถนัด" ก็มันบ้านคนอื่น
"อยากดูทีวีช่องนั้นทำไมไม่มี" ทำงานทั้ง2คน ใครจะว่างดูทีวีเลยติด UBC แค่ knowledge
"อยากไปห้างแต่ขับรถไม่เป็นก็หงุดหงิด" เป็นความผิดของฉันเหรอที่ต้องทำงาน
"ทีวีน้อยเกินไป" ปกติก็อยู่กัน 2 คน มี 2 เครื่องก็มากพอนะ
"อยากกินนี่ ยี่ห้อนั้น ตรงนั้นรกทำไมไม่เก็บ ตรงนี้มีกลิ่นนะ หุงข้าวรึยัง กรี๊ดดดดดดดดดดดด...จิปาถะอีกมากมายที่ฟังแทบไม่หวาดไม่ไหว แต่เราก็อดทนเพราะรู้ว่าทุกคนเดือดร้อนและเป็นญาติ เราไม่ได้ขอให้คุณมาช่วยค่าใช้จ่ายหรือช่วยเราทำงานอะไร หวังแค่ให้ทุกคนมีที่อยู่ในสภาวะแบบนี้ ทำหน้าที่ของตัวเอง ใครมีอะไรทำก็ทำไป ไม่มีอะไรทำก็ไม่ต้องทำ แต่ได้โปรดอย่าสร้างภาระทางใจให้เจ้าของบ้านต้องกลายเป็น "น้ำท่วมปาก"
ไม่หนำใจเช้าวันนึง เรากำลังตักข้าวให้ทุกคน ตามมารยาท.. เราก็ตักให้แม่แฟนเราก่อน แล้วตามด้วยคนต่อๆไป สุดท้ายก็ตักให้ตัวเราเอง.. ตอนกำลังตักทัพพีแรกใส่จานตัวเองอยู่ แม่แฟนเรายื่นแขนมาที่มือเราพร้อมกับพูดว่า "พอแล้วๆอย่ากินเยอะ" เราก็ตกใจ มือก็หยุด แต่เค้าก็พูดต่อว่า "เหลือไว้ให้หมาด้วย เดี๋ยวหมาไม่มีข้าวกิน" แฟนเราพูดขึ้นมา "แม่..คนต้องกินอิ่มก่อนซิ แล้วค่อยห่วงหมา"
ไม่รู้ว่าใครคิดยังงัย แต่เราหยุดตัก...ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกินข้าวต่ออย่างยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ใจมันเหมือนร้องไห้อยู่ตลอดเวลา เราก็รักหมานะ แต่สายตาเค้า "ฉันนี่มีความหมายน้อยกว่าหมาเค้าอีกเหรอ?"
ข้าวบ้านฉัน อยู่บ้านฉัน แล้วถ้าไม่มีข้าวจริงๆ เราก็ไปซื้ออย่างอื่นให้หมาได้ แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ แล้วต้องให้เราตักให้ทุกคนในบ้านเค้าเสร็จแล้วมาถึงจานฉันแล้วพูด เสียความรู้สึกมากมาย จะให้คิดอย่างอื่นก็คิดไม่ได้เพราะมันส่อได้เจตนาเดียว
ใครว่าน้ำไม่ท่วมสบาย...บางครั้งเราก็มีอีกมุมมองของคนที่บ้านน้ำไม่ท่วมเหมือนกัน..
ความรู้สึกแย่ๆที่ได้จากการน้ำไม่ท่วมบ้าน...
