อ่านจนจบแล้วค่ะ แต่สำหรับบางความเห็นอ่านแค่พอคร่าวๆนะคะตอนนี้ยังเด็ก อายุแค่ยี่สิบต้นๆ ไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีอะไรกับใคร แต่เคยมีแฟน แต่บอกได้เลยว่า..เข้าใจคุณ จขกท สุดๆค่ะ
ใครไม่มาเป็นผู้หญิง ไม่เคยลองรักผู้ชายร้ายๆดู ไม่รู้หรอกว่า พวกแบดๆเนี่ย มันแซบเว่อร์!! เล่เหลี่ยมแพรวพราวค่ะ ใครมันจะไปห้ามใจอยู่ล่ะ
แต่ความเห็นคุณ ดอกหญ้าสีนวล นั้น ก็เข้าใจนะ และเป็นมุมของผู้ชายที่ตรงข้ามกับผู้หญิงแบบเราสุดๆด้วยเช่นกัน
แต่ก็เป็นความเห็นที่ดีนะคะ คือถ้าทำได้มันก็ดีเลยล่ะ ดีมากๆด้วย เพียงแต่มันทำได้ยาก ในความรู้สึกจริงๆ
สมัยนี้แล้วอ่ะ เราเจอโลก เจออะไรที่มันกว้างขึ้นมากแล้ว เราก็อยากได้ความเท่าเทียมอ่ะนะคะ
หลายๆครั้งเราก็มักมาตั้งคำถามเสมอว่า..ทำไมผู้ชายทำได้ ผู้หญิงทำไม่ได้วะ ทำไมต้องใช้ชีวิตอยู่ในกรอบที่ที่ใครก็ไม่รู้ตีไว้ ให้มาจำกัดสิทธิเราด้วย ถ้าพรุ่งนี้ตายไป จะเสียดายมั้ยถ้าไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ได้แต่ตั้งคำถามว่า..ทำไม..ทำไม..ทำไม..
คือเราเป็นคนที่ชอบอิสระ ทั้งกายและใจ ไม่ชอบให้อะไรมาตีกรอบน่ะค่ะ แต่ที่น่าตลกคือ เรายังใช้ชีวิตอยู่ในกรอบ โดยที่ความคิดก่อกบฎต่อสิ่งที่ตัวเองทำตลอดเวลา
บางอย่างอ่ะ เข้าใจนะ แต่..ทำไม่ได้
เราเสียสละทำเพื่อทุกคน เพื่อทำให้ทุกคนที่เรารักมีความสุข แต่กลับไม่สามารถมอบความสุขให้ตัวเองได้
คนเรามันก็ต้องเลือกสินะ ระหว่าง"สิ่งที่อยากทำ" กับ "สิ่งที่ควรทำ" นี่สินะที่เค้าว่า.."มีแค่รักอย่างเดียว มันไม่พอ"
เราเชื่อว่า ความรู้สึกที่ จขกท มี่ต่อคุณทนายนั้น มันไม่ใช่การติดเซ็กส์ แต่มันเป็นความรู้สึกดีๆ ที่มีตั้งแต่ก่อนจะมีอะไรกันแล้วล่ะ เพราะถ้าไม่รู้สึกดี ผู้หญิงน่ะ ไม่มีวันไว้ใจ ไม่มีวันยอมมีอะไรด้วยหรอก เพราะผู้หญิงไม่เหมือนกับผู้ชายที่จะเอากับใครก็ได้ เป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครถือสา
ดังนั้น เรื่องความรู้สึกที่ จขกท มีต่อคนๆนั้น เราไม่ขอตัดสินว่ามันเป็นรัก หรือ หลง เพราะคนนอกอาจตีความได้เป็นฉากๆ แต่คนในน่ะยังแยกไม่ออกเลย บางทีวันนี้รัก แต่วันหลังเลิกรักแล้ว มามองย้อนดูก็หาว่าที่ผ่านมาตัวเองหลง ทั้งๆที่ก็อาจจะทั้งรักทั้งหลง แต่พอเวลาผ่านไป หลงลืมไปเองก็ได้ว่าเคยรักก็เป็นได้ เราจึงขอไม่ตัดสิน เพราะคิดว่าเวลาจะทำให้ จขกท รู้ตัวเองดี
ตอนนี้ มันไม่ได้สำคัญว่า.. จขกท เคยผ่านอะไรมา มันสำคัญที่ว่า..จะทำอะไรต่อไปต่างหาก
ซึ่ง จขกท ก็ได้เลือกทางเดินของเธอแล้ว แต่ทางที่เลือกนั้น จะเดินไปได้ไกลมั้ย จะเจออุปสรรคอะไรรึป่าว จะเดินย้อนกลับมาอีกมั้ย?
อันนั้นเป็นเรื่องของอนาคต แต่คิดว่า จขกท คงมีวิจารณญาณมากพอ ที่จะเลือกทางเดินที่ดีที่สุดให้ตัวเองได้
โดยที่ทางนั้น อาจไม่จำเป็นต้องเดินตามกรอบของสังคม อาจไม่ใช่ทางที่ต้องแคร์ใครๆ
แต่เชื่อว่า..จขกท คงเลือกเดิน ในทางที่คนที่ จขกท "รัก" ทุกๆคน มีความสุข
ชีวิตมันเป็นของเรา ไม่มีใครรู้และเลือกทางเดินให้เรา ได้ดีไปกว่าตัวเราเองหรอก
ปล. ฝากเพลง อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ ให้ จขกท นะคะ
กระดังงา มันต้อง ลนไฟ จริงหรือ?
...เข้ามาดู
เข้าใจแล้วค่ะ
