Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วคนคือควาย แล้วเราหล่ะ ? ติดต่อทีมงาน

เป็นมนุษย์แอบแฝงตัวในห้องศาลาประชาชมมานานแล้วค่ะ วันนี้ก็มีเรื่องมาอยากระบาย อยากฟังคำแนะนำจากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนในห้องศาลาประชาคมแห่งนี้

เรา กับ A ( หญิงหญิง ) เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย คณะเดียวกัน รู้จักกันมาสองปีตั้งแต่เรายังเรียนไม่จบจนวันนี้เราเรียนจบแล้ว ห่างกันสองชั้นปีรู้จักกันเป็นแฟนกันมา 2 ปีนิดๆ

- ช่วงปีแรก -
ช่วงปีแรกที่คบกัน ทุกอย่างดูสดใสอะไรก็ดีไปหมด ทุกอย่างในชีวิต perfect มาก หน้ามืดตามัว (อาจจะหน้าโง่ด้วย) ที่รู้ว่าเค้ามีกิ๊กคุยตามประสาคนเจ้าชู้ไปเรื่อยแต่ไม่ได้คิดอะไร เขาบอกเขารักเรา ที่เขาคุยก็คุยไปงั้นแต่สุดท้ายก็ยังรักเราอยู่ดี ช่วงปีแรกตัวติดกันทุกวัน ไปเรียนพร้อมกัน เค้าไปเรียนเราไปนั่งรอ เราไปเรียนเค้าก็ไปนั่งรอเป็นแบบนี้กันมาตลอด เหมือนปาท่องโก๋ไม่เคยแยกจากกันไปไหนยกเว้นตอนเย็นกลับบ้าน (เลิกเรียนสี่โมงก็เที่ยวไปเรื่อยๆจนทุ่มสองทุ่มค่อยกลับบ้าน เช้ามายังไม่แปดโมงเราก็ซื้อข้าวมาฝากเค้าถึงหอพักแล้วค่อยไปเรียนด้วยกัน)

ช่วงปีแรกเรากะเค้าล้มลุกคลุกคลานกันมาเยอะ เค้ามีปัญหาไม่อยากอยู่หอพักนี้ ก็ช่วยกันไปหาหอพักใหม่ ย้ายหอใหม่ เรียกได้ว่าทุกๆ หอพักเราไปกะเค้าหมด ช่วยเค้าเลือก ช่วยเค้ายก แบก จัดของ ทำทุกอย่างที่เราทำได้ อะไรที่เค้าไม่มี จานชามช้อนส้อมหมอนที่นอน ฯลฯ เราก็พาเค้าไปซื้อด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ทะเลาะกันบ้างแต่เดี๋ยวก็ดีกัน ต่างฝ่ายต่างใจร้อนตอนแรกก็ร้อนเดือดทั้งคู่ แต่หลังๆเริ่มรู้ตัวก็เลยเงียบๆไปจะได้จบๆ ระหว่างนี้เขาก็มีคนอื่นแหละ แต่เราก็โง่เชื่อใจเค้าที่เค้าบอกว่า ไม่ได้คิดอะไรคุยเฉยๆ รุ่นน้อง รุ่นพี่ เพื่อน ฯลฯ แต่เค้าก็ไม่ปิดบังเราเรื่องแฟนเก่าคนนั้นคนนี้ เราคุยกันเค้าก็เล่าเรื่องแฟนเก่าให้ฟังบ้างอะไรบ้างก็ไม่รู้สึกอะไร

- ช่วงปีสอง -
ปีนี้เริ่มมีปากมีเสียงกันมากขึ้น เราตอนนั้นก็เรียนหนักมากขึ้นแต่เราก็มั่นใจว่าเค้าเป็นคนโชคดีคนนึงที่ตอนสอบเราก็อธิบาย ติวให้ การบ้านอะไรถ้าเราช่วยได้ก็ช่วยหมดเค้ามีหน้าที่เรียนหนังสือ ฟังการบ้านมาบอกเราๆ เป็นคนทำการบ้านให้เขา แม้ว่างานเราจะเยอะมากรวมถึงต้องทำให้เค้าอีก แต่เราก็ไม่เคยเอาเวลาที่อยู่ด้วยกันมาทำงาน มาคิดเรื่องงานเลย เรารู้ว่าเค้าเหงาที่ต้องมาอยู่ หอตามลำพัง ทั้งชีวิตเกิดมาไม่เคยห่างบ้านก็เหงาเป็นธรรมดา เราก็ช่วยได้เท่าที่จะช่วย

วันหยุดเราก็หาเค้าที่หอ ซื้อข้าวเช้าที่เค้าชอบ ซื้อขนม นม เนย สารพัดไปฝากเค้าให้เค้ากิน ซื้อหนัง ซื้อเพลงไปให้เค้าฟังจะได้ไม่เหงา พาออกไปดูหนังจะได้ไม่เบื่อ พาออกไปหาอะไรกินอร่อยๆ เดินห้าง shopping ซื้อเสื้อผ้าเราพาไปหมดและ 80% เราออกค่าใช้จ่ายให้หมด เรากล้าพูดเลยเหมือนกันว่าเสื้อผ้าส่วนมากของเค้าเราเป็นคนพาเค้าไปเลือกและจ่ายเงินให้เพราะอยากให้เค้าแต่งตัว เค้าเองก็ชอบ อาหารอะไรอร่อยๆ ก็พาไปกิน พาไปลอง อาทิตย์นึงกินข้าวที่ห้างก็ 2-3 วันเลยทีเดียว แต่เราไม่ติดใจ ไม่เก็บมาเป็นประเด็น

วันเกิดเค้าเราก็หาของให้เค้า surprise เค้าๆ อยากได้อะไรก็พาไปซื้อ ของขวัญวันเกิดปีนี้ได้จากเราคนเดียวไป 4-5 อย่างรวมๆ ก็หมื่นอัพ แต่เราโอเคมากๆ เพราะ สงสารเค้าวันเกิดก็ไม่ได้กลับบ้านไปฉลองวันเกิดกับครอบครัว เราก็ให้เค้าดูแลเค้าดีเหมือนแม่ (เค้าเป็นคนพูดคำนี้กะเรา) วันเกิดน้องเค้าเราก็หาซื้อของขวัญที่น้องเค้าชอบให้ เวลาน้องมา กทม ก็พาไปเที่ยว พาไปกินข้าว พาไปซื้อของ เราก็ยินดีจ่ายให้ด้วยความที่คิดว่าตัวเองแก่สุดก็ไม่เป็นไรนิดๆหน่อยๆ เพื่อแลกกะความสุขของทุกๆคน วันปีใหม่อะไรเราก็ส่งข้อความไปอวยพรพ่อและแม่ของเค้า วันเกิดพ่อแม่น้องเค้า เราก็จำได้เป็นฝ่ายเตือนเค้าด้วย

ทุกๆวันศุกร์ หรือ วันไหนก็แล้วแต่ที่เค้ากลับบ้านย่านปริมณฑล เราก็เป็นฝ่ายไปส่งเค้าที่ท่ารถตู้ ทั้งที่บ้านเราไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย แต่เรายินดีมากที่ได้ไปส่งเค้า ไปกินข้าวกลางวัน ซื้อขนมฝากพ่อแม่เค้า ส่งเค้ารอจนรถออกไปเราถึงกลับบ้านได้อย่างสบายใจ โทรติดต่อกันเมื่อถึงบ้าน แล้วเราก็ไม่กวนเค้าปล่อยให้เค้าอยู่กะที่บ้านจนค่ำๆก็มาคุยเอมเอสเอนกัน เราก็เชื่อใจเค้าเสมอ ไม่เคยเช็คว่าเค้าคุยกับใครอะไรยังไง แม้รู้ว่าเค้าแอบคุยกะคนอื่นก็ยังบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ยังไหว

จากคุณ : unforgottable
เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 54 22:00:06 A:101.109.182.137 X: TicketID:338002




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com