ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น ฉันขอ copy ข้อความที่ฉันเขียนในกระทู้คุณเบดูอิน มาเจิมกระทู้ของฉันก่อนนะ เพราะฉันจะเล่าเรื่องที่ต่อเนื่องกัน ฉันจะได้ไม่ต้องเขียนใหม่ เพราะมันจะไม่เหมือนเดิม ... *** ในความเป็นเพื่อนระหว่างฉันกับนังตึก มันจะต้องควบคู่ไปกับการชิงดีชิงเด่นเสมอ ไม่ว่า จะเป็นในทางดีหรือร้าย ฉันกับนังตึกไม่มีวันยอมสยบให้กันง่าย ๆ ครั้งหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร หรือจากแรงยุของเพื่อนคนไหน แต่นังตึกกับฉันถึงขั้นท้าประลองกันว่า ใครจะสามารถทำให้เพื่อน ๆ ตกใจอ้าปากค้างได้มากกว่ากัน ใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าวเพื่อนในกลุ่ม แต่นังตึกดูเหมือนมันจะมั่นใจว่า มันจะเอาชนะฉันได้แน่ มันเลยตั้งเงื่อนไขเพิ่มว่า ถ้าใครแพ้ต้องกราบคนที่ชนะด้วย เส้นตายส่งผลงานแค่วันศุกร์เท่านั้น เอากะมันสิ ฉันกลับไปบ้าน คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่า ฉันจะทำยังไงให้เพื่อน ๆ อ้าปากค้างได้ แก้ผ้าไปโรงเรียนดีไหม ( ฉันคิดเล่น ๆ นะ ) แต่ฉันก็ยังไม่เดือดร้อนมาก เหลือเวลาอีกตั้ง 2 วัน อยากรู้จังนังตึกมันมีแผนอะไร วันรุ่งขึ้น ฉันไปโรงเรียน ตอนก้าวเข้าประตูห้อง มีเพื่อนคนหนึ่งมาดักบอกฉันว่า " บุษ แกต้องกราบนังอุ้มแน่ ๆ " ฉันงง อะไรวะ นังตึกมันทำอะไรเซอร์ไพรส์เพื่อน ทำไมไวนัก พอฉันก้าวเข้าห้อง แล้วนังตึกมันหันมา ฉันก็ถึงบางอ้อ ฉันตกใจกับภาพที่เห็น นังตึกมันลงทุนโกนคิ้วทั้งสองข้าง ฉันทั้งตกใจทั้งขำ หน้ากลม ๆ ของมันไม่มีคิ้ว ยิ่งมันไว้ผมม้าเต่อ หน้ามันยิ่งตลกเข้าไปใหญ่ มันแหวใส่ฉันว่า หัวเราะดีไปเถอะนังโย่ง วันศุกร์นี้ แกเตรียมตัวกราบฉันได้เลย แล้วก็อย่าลืมขอตังค์แม่มาเลี้ยงข้าวพวกเราด้วย เออ จริงสิ ฉันมัวแต่ขำมัน แล้วฉันจะเอาอะไรไปสู้กับมันละนี่ ไม่คิดว่านังตึกมันอยากจะเอาชนะ ฉันถึงกับต้องลงทุนขนาดนี้ มาถึงตรงนี้แล้ว คงไม่แปลกใจใช่ไหมคะ ว่าทำไมมันถึงกล้าแต่งตัวยังกะปลาทองในวันทำบุญตลาด เพื่อหัวเราะที่หลัง มันทำได้ทั้งนั้น ตอนเย็น ฉันกลับบ้านไปอย่างว้าวุ่นใจ ฉันจะเอาชนะนังตึกมันได้ยังไง ฉันไปยืนส่องกระจกสำรวจตัวเอง นังตึกมันกล้าโกนคิ้ว ฉันจะทำอะไรกับตัวได้มั่งเนี่ย แล้วฉันก็ปิ๊งไอเดีย เอาวะ เป็นไงเป็นกัน วันรุ่งขึ้น ฉันแอบออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด กลัวคนที่บ้านจะตกใจ เมื่อไปโรงเรียน ฉันสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับทุกคนที่เห็น ไม่ว่าใครที่เดินเข้าโรงเรียนพร้อมกับฉัน ต่างหันมามองกันเป็นตาเดียว อาจารย์ฝ่ายปกครองถึงกับบอกฉันว่า หลังเคารพธงชาติให้ไปพบที่ห้องด้วย ฉันประสบความสำเร็จแล้ว พอฉันเดินเข้าห้อง เพื่อน ๆ ในห้องอ้าปากค้างสมความปรารถนา โดยเฉพาะนังตึก หน้ามันเสียอย่างเห็นได้ชัด ฉันถามมันว่า เป็นไงล่ะ นังตึก เซอร์ไพรส์พอไหม พรุ่งนี้ไถเงินเตี่ยมาเลี้ยงพวกเราเยอะ ๆ นะ ส่วนจะกราบตอนไหนก็บอกด้วยแล้วกัน อยากรู้ไหมคะ ว่าฉันทำอะไร ถึงสร้างเซอร์ไพรส์ ได้มากกว่านังตึก ฉันลงทุนไปกร้อนผมทรงสกินเฮดมาค่ะ สภาพฉันตอนนั้น เหมือนแม่ชีที่เพิ่งสึกไม่นาน เพราะผมยาวไม่ถึงหนึ่ง ซ.ม. ช่างถามฉันย้ำแล้วย้ำอีกว่า เอาแน่เหรอ ฉันบอกช่างให้รีบลุยไปเลย เพราะฉันกลัวตัวเองจะกลับลำเหมือนกัน นับแต่นี้ไป ฉันคงต้องบอกลาโบว์ผูกผมไปเป็นปี วันศุกร์ เพื่อน ๆ อิ่มแปร้เพราะเงินนังตึก ฉันบอกมันว่า ไม่ต้องลงทุนมากราบฉันหรอก ฉันแค่อยากได้ยินมันยอมรับออกมาให้ยินว่า มันแพ้ฉัน ฉันก็พอใจแล้ว ผลที่ตามมาหลังจากวันนั้น ฉันกับนังตึก ถูกฝ่ายปกครองสั่งพักการเรียนคนละอาทิตย์ พร้อมกับการบ้านอีกเพียบ แต่พวกเรากลายเป็นไอดอลของเด็กรุ่นน้องและรุ่นพี่ที่ไม่ค่อยชอบทำตามกฎระเบียบของโรงเรียน นังตึกมันใช้เวลาไม่ถึงเดือน คิ้วก็กลับมาหามัน เหมือนเดิม เพราะปกติมันไม่ค่อยจะมีคิ้วอยู่แล้ว แต่ฉันสิ ใช้เวลาเกือบปี กว่าจะกลับ มาดูเป็นผู้หญิงอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่า มีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นในชีวิตของนังตึกบ้างไหม แต่สำหรับฉัน เจอไม่น้อย เลยทีเดียว กลุ่มเด็กผู้หญิงส่งเสียงกิ๊วก๊าวใส่ฉัน ปกติอารมณ์นี้ มันต้องสำหรับพวกนักเรียนชาย หน้าตาดีนี่หว่า มีจดหมายแหวว ๆ มาซุกในลิ้นชักโต๊ะ หรือว่า พวกนี้มันนึกว่าฉันเป็นทอม การที่ฉันตัดผมทรงสกินเฮด ทำให้ใส่ได้แต่เสื้อยืด เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์ หรือไม่ก็ กางเกงผ้าตัวโคร่ง ๆ เวลาไปนั่งในร้านแม็คโดนัลด์ หรือร้าน KFC ก็มักมีเด็กผู้หญิง แอบมอง หรือไม่ก็ชี้ชวนกันดู แต่บางทีพวกนี้อาจจะนึกว่าฉันเป็นผู้ชายก็ได้ เพราะฉัน สูงเสียขนาดนั้น เวลาแข่งบาสเก็ตบอล ก็จะมีแฟนคลับตามเชียร์ ฉันไม่ได้เล่นเก่งอะไรเลย ตอนแรกฉัน ไม่อยากเล่นด้วยซ้ำ แต่อาจารย์พละน่ะสิ มาโน้มน้าวฉัน บอกให้ฉันใช้ความสูงให้เป็น ประโยชน์ ตอนแรกฉันก็เล่นไปงั้น ๆ แต่ตอนหลังชักมัน พอชู้ตได้ก็เริ่มติดใจ ตอนที่ฉัน ยังผมยาว ไม่ค่อยมีคนเชียร์ทีมหญิงเท่าไหร่ เชียร์กันแต่ทีมชาย แต่พอฉันตัดผม สกินเฮดเท่านั้นแหละ เสียงเชียร์ดังสนั่นเลยทีเดียว ได้ยินแต่เสียง เบอร์ 10 สู้ ๆ ฉันอายนะ นังตึกมันก็มาเชียร์นะ แต่มันบอกว่า ไม่ได้เชียร์ฉัน มันเชียร์ทั้งทีม ดูมันสิ นิดหน่อยมันก็ ต้องเอาชนะ แต่เวลาฉันชู้ตได้ ฉันแอบเห็นมันกระโดดตัวลอย นังตึกเอ๊ย จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 16:13:49 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ผมสั้น มันก็ได้อย่างเสียอย่าง รุ่นพี่ผู้ชายที่ฉันหมายปอง มองว่าฉันเป็นทอม ส่วนดี้ของฉัน ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ดานั่นเอง ฉันกลับบ้านกับดาทุกวัน จนดามันบ่นว่า ยังงี้มันก็อดมีแฟนอ่ะดิ ผู้ชายที่ไหนจะมาจีบมัน ฉันก็ได้แต่ปลอบมันว่า เอาน่า แกอด ฉันก็อด ก็อดด้วยกันแหละ แต่การที่ฉันถูกมองว่าเป็นทอม ทำให้ฉันเจาะเข้าไปกลุ่มผู้ชายได้มากขึ้น นังตึกมันบอกว่า ฉันดูกลมกลืนกับพวกผู้ชายมาก ไม่ว่าจะเป็นด้านหน้าหรือด้านหลัง ตอนซ้อมบาส ฉันได้คุยกับรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เพิ่งย้ายมาจาก ร.ร.ดังในกรุงเทพฯ เข้ามาต่อ ม.4 เพราะพ่อเขาเป็นข้าราชการที่ย้ายมาจังหวัดฉัน เห็นไหม ชะตาฉันต้องกับพวกที่ย้ายมาจากที่อื่นเสียจริง ๆ เขาบอกฉันว่า บ้านเขาที่กรุงเทพฯ เพาะพันธุ์หมาขาย นังตึกมันเหล่ฉันที่ได้คุยกับรุ่นพี่คนนี้ ฉันอยากได้ใจเขา ก็เลยคิดจะเลี้ยงหมา แต่อ้อนแม่หลายตลบ แม่ก็ไม่ยอม บอกว่า บ้านเราค้าขาย ไม่เหมาะจะเลี้ยงสัตว์ ส่วนนังตึก เตี่ยมันก็ส่ายหน้าไม่ยอมเหมือนกัน กลัวหมาไปฉี่รดกระสอบข้าวสาร แต่ถึงไม่ได้เลี้ยง ฉันก็หาเรื่องคุยกับรุ่นพี่จนได้ ฉันบอกเขาว่า ถ้าแม่อนุญาตให้เลี้ยงเมื่อไหร่ ฉันจะบอกเขา ให้เขาเลือกลูกหมาให้ฉันด้วย นังตึงมันคงจะอยากหักหน้าฉันเต็มที่ เลยแกล้งตะโกนถามฉันว่า " นังโย่ง แกจะเอาไปเลี้ยงที่ไหน ยังไง ๆ แม่แกก็ไม่ให้เลี้ยงอยู่ดี " รุ่นพี่มองหน้าฉัน คงนึกรู้แล้วว่า ฉันพูดซื้อเวลาไปวัน ๆ ฉันโคตรยัวะนังตึก เลยตอบสวน มันไปว่า " ฉันจะฝากเลี้ยงไว้ในปากแกนั่นแหละ นังตึก " รุ่นพี่มองหน้าฉัน แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น ฮ่า ฮ่า แม้จะหมดโอกาสใช้หมา เป็นสื่อ แต่:-)ของนังตึกก็ช่วยได้เยอะ จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 16:30:40 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 3 ข้างบน ฉันคงใช้คำไม่สุภาพ งั้นขอแก้เป็น ปากสุนัขของนังตึกก็แล้วกันนะ ตอนอยู่ ม.4 อาจารย์จะเริ่มตั้งคำถามแล้วว่า พวกเราวางเป้าหมายของชีวิตไว้บ้างหรือยัง ใครอยากเรียนต่ออะไร เรียนจบแล้วอยากทำงานอะไร กว่า 60 เปอร์เซ็นต์ของห้อง บอกว่าอยากเป็นหมอ ส่วนตัวฉัน เมื่อคำนวนจากรอยหยักในสมองแล้ว อาชีพหมอไกลเกินเอื้อมสำหรับฉัน แต่ตอนนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าอยากเป็นอะไร พอถึงตาฉัน อาจารย์ถามว่า เธออยากเป็นอะไร บุษบา ฉันกำลังอึ้ง เพราะหาคำตอบไม่ได้ นังตึกมันตอบแทนฉันว่า บุษเขาอยากทำงานการไฟฟ้าค่ะ อาจารย์บอกว่า จริงเหรอ เงินดีนะเธอ แต่ต้องเรียนทางวิศวกรรมไฟฟ้าอะไรพวกนั้นนะ ฉันงง ฉันไปบอกมันว่าอยากทำงานการไฟฟ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันถามมันว่า แกรู้ได้ไง ว่าฉันอยากทำงานการไฟฟ้า มันบอกว่า แกไม่ได้บอกหรอก แต่หุ่นแกให้ เอาไว้ให้พวกพนักงานเดินสายไฟที่เพิ่งเข้าใหม่ หัดปีนเสาไฟไงแก โห ! เพื่อน ๆ ทั้งห้อง แม่แต่อาจารย์ ยังหลุดขำกัน มันหาว่าฉันเป็นเสาไฟฟ้า พอถึงตอนมัน อาจารย์ถามว่า แล้วเธอล่ะ นาถรยา เธออยากเป็นอะไร มันทำท่าคิด ฉันว่า มันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยากเป็นอะไร ฉันเลยบอกอาจารย์ว่า หนูรู้ค่ะ รยาเค้าทำงานเกี่ยวกับศาสนา อาจารย์ถามว่า เธอเป็นคนธรรมะ ธัมโม กับเขาเหมือนกันเหรอเนี่ย ฉันบอกอาจารย์ว่า เปล่าค่ะ มันไปสมัครยืนถือกระบองเฝ้าวัดพระแก้ว สลับกับยักษ์ ตัวผู้ค่ะ มันจะเป็นยักษ์ตัวเมียตัวแรกในประเทศไทย ที่ยืนเฝ้าวัดพระแก้วค่ะ อาจารย์ขำ บอกนังตึกว่า ดีนะเธอ ชาวต่างชาติมารุมถ่ายรูป โกอินเตอร์เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 16:50:35 A:203.150.244.100 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : wewe_wi เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 16:50:53

ความคิดเห็นที่ 5 ถ่ายทอดสดซะด้วย จากคุณ : wewe_wi เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 16:51:59

ความคิดเห็นที่ 6 ถือจานข้าวมากินหน้าจอเลยค่ะ จากคุณ : อะไรก็ไม่ได้ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 16:58:08

ความคิดเห็นที่ 7 มาลงชื่ออ่านจ้ะ จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 17:08:18

ความคิดเห็นที่ 8 ดีใจจริงได้อ่านอีกแล้ว จากคุณ : lawandee99 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 17:16:26

ความคิดเห็นที่ 9 อิอิ เขียนได้ น่ร๊ากดี จร้า จากคุณ : pan2551 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 17:35:56

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาติดตามต่อจ้า จากคุณ : AsMean เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 17:42:38

ความคิดเห็นที่ 11 ดีจังคะ..ได้อ่านอีกเรื่องจะรอติดตาม จากคุณ : ออมสินหมู เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 17:59:42

ความคิดเห็นที่ 12 มาตามอ่านฮับ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 18:11:46

ความคิดเห็นที่ 13 สนุกมากเลยค่ะ เขียนไปเรื่อยๆนะ จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 18:34:54

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาติดตามต่อนะคะ จากคุณ : Be Happy ja เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 19:09:41

ความคิดเห็นที่ 15 คุณเขียนได้สนุกและน่ารักดีค่ะ ชอบมาก  คิดถึงชีวิตสมัยมัธยมเลย จริงๆ สำนวน ลีลาแบบนี้ เราว่า คุณเขียนหนังสือขายได้เลยนะเนี่ย อ่านสำนวนของคุณ แล้วคิดถึงนักเขียน คนหนึ่ง ที่ใช้นามปากกาว่ามนันยา ค่ะ เขียนได้ ฮา มาก จากคุณ : กฤติกา เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 19:23:41

ความคิดเห็นที่ 16 ศาลาแห่งนี้ไม่เคยเงียบเหงา มีคนมาเขียนเล่าอะไรต่อมิอะไรให้อ่านอยู่เป็นประจำ จนทำให้เราเสียงาน เสียการไปเลย (ไม่ได้โทษคนเขียนนะ) เฮ่อ..... เสพติด จากคุณ : ...... เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 19:56:55 A:91.38.100.122 X: TicketID:332795

ความคิดเห็นที่ 17 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : Blacknia เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 20:32:26

ความคิดเห็นที่ 18 ขำยักษ์หน้าวัดพระแก้วอ่ะ คิดได้ไง จากคุณ : นภันต์-สุดขอบฟ้า เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 20:50:29

ความคิดเห็นที่ 19 มาแย้ว มาแย้ว เย้ เย้ บุษบา FC มาปูเสี่อรอเร้ว จากคุณ : mh rainger เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 20:55:35

ความคิดเห็นที่ 20 แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 54 21:06:10 จากคุณ : mh rainger เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 21:04:21

ความคิดเห็นที่ 21 ช่วงรอขออณุญาตคั่นด้วยเพลงนี้นะจ๊ะ จากคุณ : mh rainger เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 21:09:40

ความคิดเห็นที่ 22 ช่วงนี้งานยุ่งมาก กะว่าจะหลบไม่เข้าเน็ตแล้วเชียวนะนอกจากเช็ค mail ด้วยเหตุที่งานจะทำงานไม่เสร็จเพราะเข้าพันทิปนี่แหละ -_-" แต่วันนี้เหมือนโดนดูดแวะเข้ามาไม่รู้ตัว(อีกแล้ว) พอเห็นชื่อคุณบุษบาเท่านั้นแหละ เรารีบคลิ๊กอย่างว่องไวเลยทีเดียว ปล.คุณเล่าได้น่ารักมาก อ่านไปยิ้มไปเลยค่ะเหมือนย้อนอดีตสมัยเรียนของเราไปด้วยเลยทีเดียว ขอคั่นไว้ก่อนนะว่าถึงตรงนี้ ^ ^ จากคุณ : ด.ญ.กิ๊บเก๋ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 21:45:38

ความคิดเห็นที่ 23 ดีใจที่ได้อ่านต่อค่ะ ทักทายคุณบุษบาค่ะ :D จากคุณ : miss azalea เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 22:05:51

ความคิดเห็นที่ 24 ติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 22:56:44

ความคิดเห็นที่ 25 มาติดตามผลงานจ้า..คุณบุษ จากคุณ : maple2522 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 23:02:42

ความคิดเห็นที่ 26 แวะมาทักทายครับ^0^ จากคุณ : -นอนกอดตัวเองทุกคืน- เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 23:07:43

ความคิดเห็นที่ 27 รักษาตัวที่ nation multimedia group เหรอคะ จากคุณ : LazyOx เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 23:37:59

ความคิดเห็นที่ 28 glad to follow your story again ......... ..... love miss bussaba na ... ja .... joob .... joob ... จากคุณ : t.v. 7 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 03:07:04 A:178.197.233.43 X: TicketID:322214

ความคิดเห็นที่ 29 คุณบุษบา สวัสดีครับ เห็นคุณบ่นว่าปวดหลัง ผมเลยหายาสมุนไพรมาให้ เพราะผมไม่ถนัดยาแผนปัจจุบัน นะครับ จริงๆแล้วผม เขียนบอกไว้ ที่หัวข้อ ของผม ที่คุณเข้าไปอ่านแล้วล่ะครับ ผมเลยเอามาบอกใหม่ เผื่อคุณจะไม่ได้อ่านครับ ด้านล่าง ผมคัดมา จาก อันของผมนะครับ คือเห็นว่าปวดหลังน่ะครับ ผมไม่รู้จะช่วยยังไง ผมไม่มีความรู้เรื่อง ยาปัจจุบัน ครับ ถ้าผมปวดหัวเป็นไข้ ก็กินแต่ ยาทัมใจ หรือ ยาทิฟฟี่ ไม่เคยไปหาหมอ หรอก เพราะ ไม่ได้เป็นอะไรบ่อย คง เพราะว่า ออกกำลังมาก มังครับ แต่ผมพอรู้เรื่องสมุนไพร อยู่บ้าง เนื่องจาก บางที อยู่ป่าอยู่ทุ่ง มีดบาด งูกัด เลยต้องใช้ครับ พวก สับแห้ง หรือ เสลดพังพอน นี้จะขาดเสียมิได้เลย แต่เห็น คุณบุษบาปวดหลัง เลยแนะนำ ว่าน เถาวัลย์เปรียง ครับ เอามาต้มกิน คงน่าจะหาย เพราะแก้ปวดเมื่อย เหน็บชา ปวดหลัง หรือ ถ้าปวดประจำเดือน ก็ใช้ ว่าน สาวร้อยผัว แก้ปวดประจำเดือน หรือ ประจำเดือนมาไ ม่ปรกติได้ครับ รวมทั้งปวดตามข้อ หรือบั้นเอว แก้ได้หลายอย่างครับ ผมนั่งหารูปมาใส่ ช่องข้อความให้แล้วนะครับ เป็นว่าน เถาวัลย์เปรียง จากทิดเรือง แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 54 05:26:42 จากคุณ : ยี่สิบเอ็ดล้าน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 05:14:32

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาอ่าน อีก รอบ 555+ จากคุณ : Julia-RoboT.JR เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 05:15:58

ความคิดเห็นที่ 31 ส่วน อันนี้ คือ ว่านสาวร้อยผัว หรือ อีกชื่อหนึ่ง รากสามสิบ ครับ สรรพคุณ แก้ ปวดบั้นเอว เนื่องจาก ประจำเดือนมา ไม่ปรกติ แก้หลายอย่าง ครับ แก้มีลูกยาก แก้ กระชับช่องคลอด  ลดไขมันส่วนเกิน บำรุงครรภ์ ลดน้ำตาลในเลือด บำรุงหัวใจ ชลอความแก่ แก้มดลูกเข้าอู่เร็ว ทำให้ ผิวพรรณเต่งตึง ร่างกายแข็งแรง เป็นสาว สองพันปี ลองดูนะครับ รูปจากอินเตอร์เนท ครับ จากคุณ : ยี่สิบเอ็ดล้าน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 05:22:03

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาลงชื่อค่ะ จากคุณ : Dear My Fay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 10:32:07

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาลงชื่อเป็น FC คุณบุษบา ด้วยคนค่ะ จากคุณ : นินจาเต่าตาตี่ตี่ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:24:00

ความคิดเห็นที่ 34 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : creamclub เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 11:59:36

ความคิดเห็นที่ 35 ดีใจจัง ขอบคุณค่ะ คุณบุษ จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:09:44

ความคิดเห็นที่ 36 คิดถึงจังเลย จากคุณ : NaMeMo เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 13:19:06

ความคิดเห็นที่ 37 มาลงชื่อรอด้วยค่ะ จากคุณ : ชาดำเย็นไม่หวาน เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 14:44:36

ความคิดเห็นที่ 38 ตามมาดู จากคุณ : hamich เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:29:07

ความคิดเห็นที่ 39 เห็นชื่อคุณบุษรีบเข้สมาโดยว่อง จากคุณ : rerina เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 15:56:05

ความคิดเห็นที่ 40 สงสัยจะต้องตามอ่านเรื่องของคุณไปเรื่อย ๆ แน่เลย...(ถ้ามีเวลาเข้ามานะ)... จากคุณ : กล้วยไม้สีขาว ขุนเขาสีหม่น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:11:08 A:210.213.51.37 X: TicketID:322613

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามารอค่ะ จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 16:17:12

ความคิดเห็นที่ 42 วิดวิ้วว    มีทิดเรืองตามมาด้วยค่ะ  รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : ลัดดา เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 21:26:41

ความคิดเห็นที่ 43 รออ่านค่ะ จากคุณ : lawandee99 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 22:30:06

ความคิดเห็นที่ 44 มารอคะ จากคุณ : Layka เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 22:31:12

ความคิดเห็นที่ 45 เล่าได้อย่างน่าสนใจครับ จากคุณ : นิคกี้ (Nic Woods) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 54 23:06:20

ความคิดเห็นที่ 46 นี่เพิ่งแค่เริ่มต้นนะเนี่ย เริ่มเสพย์ติดแล้วค่ะ ทำไงดีเนี่ย เราจะทำให้กระทู้นี้เป็นสิ่งผิดกฏหมายป่ะเนี่ย ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊ง จากคุณ : lyios เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 08:21:08

ความคิดเห็นที่ 47 ลงชทาอเป็นแฟนคลับคุณบุษบาค่ะ อ่านจบไป 1 ภาค อย่างเงียบ ๆ แบบไม่กล้าแสดงตัว ภาคนี้ขอเกาะขอบกระทู้แบบเปิดเผยกันเลย จากคุณ : SweetRainbow เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 12:10:16

ความคิดเห็นที่ 48 มารออ่านด้วยคะ จากคุณ : mother-platinum เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 12:43:22

ความคิดเห็นที่ 49 เข้ามาให้กำลังใจคุณบุษบาและรออ่านต่อค่ะ จากคุณ : คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม? เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 14:45:49

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีค่ะ แม้จะบอกล่วงหน้าไว้แล้ว ว่าจะเข้ามาเขียนได้อย่างไม่เป็นเวล่ำเวลา แต่ก็อดขอโทษทุกคนที่มารอไม่ได้ *** ฉันขออธิบายเรื่องที่บอกว่า ตอนนี้ฉันอยู่ location นึง ในกรุงเทพฯ เพื่อรักษาตัวสักหน่อย ฉันมีหมอประจำอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ฉันขี้เกียจเดินทางจากบ้านเข้ากรุงเทพฯ เวลานั่งรถนาน ๆ มันยิ่งปวดหลัง ฉันเลยย้ายนิวาศสถานมาอยู่ใน กรุงเทพฯ ชั่วคราว ก็อยู่ที่เดิมสมัยที่ฉันมาเรียนกรุงเทพฯกับพี่ชายนั่นแหละ ฉันไม่ใช่คนป่วยที่ต้องนอนห้อยสายระโยงระยางอยู่บนเตียงคนไข้ ฉันแค่มาให้หมอ ตรวจอาการ ฉีดยา อาจต้องยืดหลังบ้าง อะไรบ้าง แต่ฉันยังเดินไปไหนมาไหนได้ ส่วนที่มีคนเจอพิกัดฉันที่ nation multimedia group ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะฉัน ไม่ได้มีเพื่อนแค่ดากับนังตึก ฉันยังมีเพื่อนอีกหลายสาขาอาชีพ เมื่อวันที่ 12 ที่ผ่านมา เป็นวันหยุดชดเชย แต่เพื่อนฉันทำงานวันหยุด มันชวนฉันก่อน ฉันก็มาหามันที่ทำงาน ฉันเอาเน็ตบุ๊คของตัวเองมาด้วย ก็แค่อาศัย wi-fi ของที่ทำงานเพื่อน เปิดเน็ตเล่น แล้วก็เข้า pantip ฉันเห็นว่า บัตรผ่านของฉันจะหมดอายุในวันที่ 24 ที่จะถึงนี้ ฉันก็เลยอยากโพสต์อยากคุยกับคนในนี้ และเพราะว่า ฉันมาอาศัยโพสต์ในที่ทำงานเพื่อน ฉันก็เลยตั้งเงื่อนไขไว้ว่า อย่าค้นหาพิกัดฉัน แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้วละ เพราะคนที่นี่ก็รู้จักบุษบาใน pantip พวกเขาตามหาตัวกันให้วุ่นวายว่า บุษบาเป็นใคร ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า นอกจากฉันจะเปิดเผยชื่อจริงแล้ว ตัวจริงของฉันยังเป็นที่ประจักษ์ของคนที่นี่ด้วย เพราะพอฉันโผล่มาที่ทำงานเพื่อนในวันนี้ มีหลายคนมาทักฉันว่า บุษบาใช่ไหม สูง ๆ แบบนี้ต้องใช่แน่ ๆ เกือบจะหงายเงิบเลยฉัน แต่ก็ดี ในเมื่อเปิดตัวไปแล้ว ฉันจะได้มาใช้เน็ตได้อย่างสบายใจ จนกว่าบัตรผ่านของฉันจะหมดอายุ ส่วนเรื่องบุคคลที่ 3 ฉันขอพูดถึงแต่เพื่อนแล้วกัน ตอนแรกว่าจะเล่าให้ถึงตอนที่ไปเป็นแด๊นเซอร์ แต่มันจะโยงไปถึงศิลปินและศิลปินรับเชิญด้วย ไม่เอาดีกว่า กลัวแม่ไม่มีตังค์ไปประกันตัว *** ขอบคุณ คุณยี่เอ็ดล้านที่แอบมีใจ และแสดงความห่วงใยผ่านสมุนไพรชื่อแปลก ๆ แต่ไม่เห็นคุณบอกวิธีทำเลยว่า ต้องเอาไปทำยังไง มันถึงจะกินได้ หรืออยากจะมา ทำให้ฉันกินด้วยตัวเอง แต่ไม่ต้องรีบร้อนหรอกนะ ฉันยังไม่ได้เรียนปริญญาโทเลย แต่ฉันคิดไว้แล้วละ ว่าจะต่อ สาขาอะไร เป็นกำลังใจให้ฉันด้วยนะ เวลาเดินผ่านเสาไฟฟ้า ก็ให้นึกเสียว่า ได้กระทบไหล่ผู้หญิงที่ชื่อบุษบาก็แล้วกัน อ้อ ! อย่ามัวแต่ฝันหวานถึงฉัน จนลืมคุณกระจ่างเนตรล่ะ ฉันชอบมีคู่แข่งค่ะ จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 15:05:29 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 51 คุณบุษบาต้องรอนิดนึง  ให้ทิดเรืองตกลงกะคุณกระจ่างเนตรก่อน  ค่อยเริ่มปฏิบัติการ จากคุณ : wewe_wi เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 15:32:36

ความคิดเห็นที่ 52 ตลกดีคะ  แล้วอย่าลืมแจกการ์ดกันนะคะ จากคุณ : ผึ้งน้อยafet เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 15:33:10

ความคิดเห็นที่ 53 ฉันขอเล่าต่อเลยนะคะ อาจได้แค่นิดเดียว เพราะเย็นนี้มีนัดค่ะ นังตึกมันได้เป็นรองหัวหน้าห้อง งานหลักของมันคือ ยกสมุดการบ้านของเพื่อนเข้าไปส่ง ที่ห้องพักอาจารย์ ช่างหน้าภูมิใจแทนมันจริง ๆ มีอยู่วันหนึ่ง ฉันกับมันทะเลาะกัน เรื่องอะไรจำไม่ได้แล้ว แต่มันอาฆาตฉัน มันบอกว่า ฉันจะเอาแกให้แสบเลยนังโย่ง มันพูดแบบนี้ ฉันก็เสียว ๆ เหมือนกัน เพราะมันทำอะไร แต่อย่าง ถ้าไม่มีเลือดบ้าอยู่บ้างคงจะทำไม่ได้หรอก วันรุ่งขึ้น หัวหน้าห้องไปยกสมุดการบ้านมาตั้งเอาไว้ อาจารย์ให้คนที่อยู่ข้างหน้าส่งต่อ ๆ กันมา ฉันนั่งหลัง เพราะตัวสูง นั่งหน้าเดี๋ยวบังเพื่อน ฉันสังเกตเห็นตอนที่เพื่อนส่งสมุด มันหัวเราะอะไรกัน มีส่งต่อกันดูก่อนจะส่งมาด้านหลัง มองแว้บ ๆ นั่นมันสมุดฉันนี่นา ฉันตะโกนถามพวกมันว่า หัวเราะอะไรกันวะ ไม่มีใครตอบ แต่พอสมุดมาถึงมือฉัน ปริศนาก็ไขกระจ่างในทันที มีคนมาเปลี่ยนชื่อฉัน จากนางสาว บุษบา เป็น บุษบ้า ใครวะ มือบอนมาเติมไม้โท ฉันหันไปมองนังตึกโดยอัตโนมัติ มันมองฉันแบบสะใจ ฉันเก็บความแค้นไว้ในใจ รอจนโอกาสเหมาะ วันที่ฉันอยู่เวรทำความสะอาดห้อง ฉันแกล้งถ่วงเวลาทำไปเรื่อย ๆ รอจนอาจารย์ออกจากห้องพักหมดแล้ว ฉันก็เข้าไป จัดการอะไรบางอย่างกับสมุดการบ้านนังตึก วันรุ่งขึ้น ผลที่ได้ไม่เหนือความคาดหมายของฉัน เพื่อน ๆ ส่งต่อสมุดแล้วก็หัวเราะ เดจาวู ชัด ๆ แต่คราวนี้ ไม่ใช่ของฉันแน่นอน พอนังตึกมันเห็นสมุดของมันเท่านั้นแหละ มันถึงกับหันมาทำปากขมุบขมิบด่าฉัน ฉันก็ลอยหน้าใส่มัน ฉันแค่แก้ชื่อมันเล็กน้อยเท่านั้นเอง มันชื่อ นางสาว นาถรยา ฉันก็เติมอะไรให้มันนิดหน่อย เป็น นางสาว นาถรยำ ใครอ่านก็ต้องหัวเราะทั้งนั้นแหละ หายกันแล้วนะ มันทำฉันก่อน นางสาวบุษบา ----> นางสาวบุษบ้า ฉันทำมันมั่ง นาวสาวนาถรยา ----> นางสาวนาถรยำ อ้อ ฉันกล้าบอกชื่อจริงนังตึก เพราะตอนนี้มันไม่ได้ชื่อนี้แล้ว มันเปลี่ยนตอนขึ้น ม.5 เพราะมันเพิ่งนึกได้ว่า ตัว ย. ยักษ์ เป็นอัปมงคลต่อรูปร่างของมัน เรื่องจริงนะเนี่ย จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 15:42:30 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 54 อิอิ เห็นเงียบๆ แต่อยากบอกว่า มีคนตามอ่านอยู่นะ ^ ^ จากคุณ : Ding_Din เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 17:17:15

ความคิดเห็นที่ 55 ชอบการเล่าเรื่องของคุณบุษบามากคะ ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรกแล้ว ร้ายแต่น่ารัก ขอให้หายปวดหลังเร็วๆนะคะ จะได้มีแรงนั่งเขียนเรื่องราวต่างๆให้ เราฟังง ติดตามอ่านอยู่เรื่อยๆ นะคะ ปล. คุณเรืองแอบมีใจให้คุณบุษบา หรือเปล่าวเนี่ยตามมาห่วงถึงกระทู้นี้เลย แอบเชียร์นะเนี่ย จากคุณ : ยี่สิบหกมกรา เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 17:54:35 A:79.102.133.40 X: TicketID:289822

ความคิดเห็นที่ 56 .................................... จากคุณ : penza เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 18:51:26

ความคิดเห็นที่ 57 ติดตามอ่านเรื่องของคุณบุษบามาตั้งแต่เรื่องก่อน พอมาคราวนี้แค่อ่านตอนแรกก็รู้เลยว่ามันต้องน่าสนใจอีกแน่ๆ คุณเขียนสนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจขอให้หายปวดหลังเร็วๆนะคะ จากคุณ : sweet malibu เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 18:51:43

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามาฟังคุณบุษ จากคุณ : ณวลิน เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 19:00:00

ความคิดเห็นที่ 59 ถามได้ไม๊เอ่ย....คุณบุษสูงเท่าไหร่เหรอคะ  เราสูง 178 ซ.ม. ค่ะ (อยากหาเพื่อนตัวสูง ๆ มั่งง่าาาา อิอิ) จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 20:11:17

ความคิดเห็นที่ 60 เข้ามาขำค่ะ ตลกดี อ่านแล้วได้รอยยิ้มเลย จากคุณ : ปลาโลมา ดึ๊บ ดึ๊บ เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 20:19:31

ความคิดเห็นที่ 61 คห.59 สูงไปไหน....? จากคุณ : maple2522 เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 54 21:21:43

ความคิดเห็นที่ 62 หือ....นาถรยำ คิดได้ไงเนี่ย....ฮาก๊าก จากคุณ : เอื้องราตรี เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 09:44:34

ความคิดเห็นที่ 63 นั่งหัวเราะอยู่คนเดียวกับหน้าจอคอมพ์จนปวดแก้มไปหมดแล้วค่ะ หัวเราะดังไม่ได้ เดี๋ยวโดนดุ สำนวนการเขีบยของคุณบุษฮามาก คุณบุษกับคุณอุ้มคงเป็นแบบ ศรศิลป์ไม่กินกัน ไม่มีใครยอมใคร รออ่านนะคะ ขอบคุณที่ให้วันนี้มีรอยยิ้มค่ะ จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:08:29

ความคิดเห็นที่ 64 สนุกดีๆ จากคุณ : NaMeMo เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:55:15

ความคิดเห็นที่ 65 ตามอ่านอย่างเงียบๆ จร้า จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 13:25:08

ความคิดเห็นที่ 66 นังตึก ไม่น่าเปลี่ยนชื่อเลย ชื่อ นาถรยา เพราะดี จากคุณ : ค่ำคืนนี้มีเพียงดาว เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 14:24:36

ความคิดเห็นที่ 67 คห 61 มันสูงมาเองอ่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะสูง คงเป็นเพราะตอนเด็ก ๆ คุณพ่อบังคับให้ดื่มนมทุกวัน อย่างน้อยวันละ 1 กล่อง แต่บังเอิญเราชอบดื่มนมด้วย เลยไปกันใหญ่ค่ะ เช้า เย็น ก่อนนอน กลางวันไปหาข้าวทานที่โรงเรียน และชอบเล่นน้ำ (ว่ายไม่เป็นค่ะ) โผไปโผมา น้ำคงช่วยบีบตัวให้สูงมั้งคะ 555+ (คุณแม่สูง 160 คุณพ่อ 165 พี่สาว 163 พี่ชาย 185 ค่ะ) จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 16:05:01

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีค่ะ ตอบคุณ bake mania ด้วยความดีใจว่ามีเพื่อนแล้ว ฉันสูง 175 ซ.ม. ค่ะ *** ฉันพล่ามต่อเลยนะคะ ชีวิตวัยรุ่นของฉัน มีแต่เรื่องน่าตื่นตาตื่นใจ แม้ฉันกับนังตึกจะฟัดกันเหมือนหมาอยู่บ่อยครั้ง แต่เราก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน มีแต่ตอนที่เป็นเนตรนารีกับแข่งกีฬาสีแค่นั้นแหละ ที่ฉันกับมันต้องแยกจากกัน ตอนที่เข้าค่ายเนตรนารี ตอน ม.3 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของฉัน เพราะฉันจะต้องไปเรียนต่อกรุงเทพฯ กับพี่ชาย ฉันก็อยากจะให้ปีแห่งการอำลาของฉันมันสนุกสะใจสุด ๆ เพราะไม่รู้ว่า เวลาไปอยู่กรุงเทพฯแล้ว ฉันจะเจออะไรบ้าง เพื่อนใหม่จะเป็นยังไงกันบ้างก็ไม่รู้ เด็กกรุงเทพฯด้วย จะมองฉันเป็นอีโย่งบ้านนอกหรือเปล่า เมื่อคิดได้แบบนั้น ฉันต้องตักตวงความสุขเอาไว้ก่อน แต่จะตวงจากใครได้สะใจเท่ากับตวงจากนังตึกเพื่อนเลิฟล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันรู้ว่า นังตึกมันกลัวผียิ่งกว่าเตี่ยกับม้ามันอีก แม้ว่าเราจะเข้าค่ายกันที่โรงเรียน แต่บรรยากาศยามค่ำคืนในต่างจังหวัด แม้จะเป็นสถานที่ที่เราคุ้นเคย แต่สำหรับคนปอดแหกอย่างนังตึก ฉันเชื่อว่า มันต้องวังเวงอยู่บ้างละน่า ฉันไปสืบมาแล้วว่า นังตึกมันเตรียมขนขนมมาเพียบ เอาไว้ให้สินบนเพื่อน ๆ จะได้มีคนไปด้วย เวลามันไปเข้าห้องน้ำ หรือไปอาบน้ำ ฉันวางแผนเอาไว้แล้วว่า จะแกล้งให้มันจำฉันไปจนวันตาย แต่หารู้ไม่ว่า นังตึกมันก็เตรียมสั่งลาฉันไว้เหมือนกัน แถมมันยังลงมือก่อนฉันเสียอีก ตอนใกล้จะเลิกเล่นรอบกองไฟ วิทยากรได้หิ้วเอาถุงมาใบหนึ่ง แล้วถามว่า รู้ไหมในนี้มีอะไร เล่นถามแบบนี้ ทุกสายตาก็จ้องไปที่ถุงใบนั้นอ่ะดิ ปรากฎว่า แต่ละอย่างที่อยู่ในถุง ล้วนเป็นของใช้ส่วนตัว ที่หลายคนเอาไปลืมไว้เรี่ยราด เลยโดนเก็บเอามาประจาน แล้วก็มาถึงอีชิ้นเจ้าปัญหา ที่มันทำให้ฉันหน้าชาด้วยความอับอาย มันคือกางเกงยืดขาสั้นย้วย ๆ ที่ฉันเอาไว้สวมทับกางเกงใน ฉันไม่ชอบสวมกางเกงในตัวเดียว เพราะมันชอบเข้าวิน ก็เลยต้องสวมอีขาย้วยทับอีกตัวหนึ่ง เดิมมันก็ไม่ย้วยหรอก แต่นี่มันเป็นตัวโปรด ใส่บ่อยเลยย้วย วิทยากรไม่ได้หยิบเปล่า พูดแซวตลอดเวลา คงจะเข้าใจว่า ฉันใส่มันแทนกางเกงในแน่ ๆ ตอนนั้น ในหูฉันได้ยินแต่เสียงหัวเราะกึกก้องไปหมด ก็เนตรนารีตั้งกี่ห้อง กี่ชั้นปีล่ะ ที่มารวมกันอยู่ในนี้ แต่ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงนังตึกดังที่สุด ฉันหันไปมองมัน มันกำลังหัวเราะแบบสะใจสุด ๆ ต้องเป็นฝีมือมันแน่ ๆ อินี่เล่นแรง มันต้องเป็นคนแกล้งฉันแน่ ๆ คนอย่างฉันไม่มีวันทิ้งของเรี่ยราดอยู่แล้ว ฝากไว้ก่อนเหอะเมิง แล้วช่วงชดใช้กรรมของนังตึกก็มาถึง มันให้เด็กรุ่นน้องคนหนึ่งไปนั่งเฝ้ามันอาบน้ำ ฉันย่องไปอีกด้านหนึ่ง เอาเสื้อเชิ้ตที่เตรียมมา ใส่แบบคลุมหัว ทำให้ดูเหมือนผีหัวขาด ตัวฉันสูงอยู่แล้ว แค่เหยียบฐานปูนที่ยื่นออกมา ก็โผล่พ้นผนังห้องน้ำแล้ว แต่ฉันมองไม่เห็นมันหรอกนะ เพราะเสื้อมันคลุมหัวอยู่ ฉันเอื้อมมือไปตบกำแพงดัง ปั้บ ปั้บ ปั้บ แล้วก็ตามด้วยเสียงร้องไม่เป็นภาษาของนังตึก ฉันรีบเอาเสื้อออกจากหัว แล้ววิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างไม่คิดชีวิต เหนื่อยแทบขาดใจกว่าจะไปถึงห้องพัก เพราะฉันต้องลงทุนวิ่งอ้อมไปอีกด้านหนึ่ง ไม่อย่างนั้น ต้องสวนกับคนที่วิ่งไปตามเสียงนังตึกชัวร์ ฉันเสียดาย ที่ไม่ได้เห็นสภาพนังตึก ตอนที่มันแหกปากโหยหวนออกมาจากห้องน้ำ แต่พอจับใจความได้จากหลายคนว่า " นังตึกมันเปิดเอ็กซิบิชั่นแบบจัดเต็ม " ตอนเปิด ประตูห้องน้ำออกมาเพราะความตกใจสุดขีด โอ๊ว มันส่งท้ายฉันได้สุดยอดจริง ๆ จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 16:06:19 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 69 ตามมาจากกระทู้ก่อนค่ะ จากคุณ : ameruddeen เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 18:00:56

ความคิดเห็นที่ 70 ======================= จากคุณ : penza เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 21:13:21

ความคิดเห็นที่ 71 รอจร้าาา อย่างฮาอ่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 21:21:01

ความคิดเห็นที่ 72 แปะชื่อไว้ก่อนค่ะ จากคุณ : อีกฝั่งฟากของเวลา เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 21:39:53

ความคิดเห็นที่ 73 ติดตามค่ะ จากคุณ : เบื่อเมืองนอก เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 22:26:44 A:83.109.35.199 X: TicketID:314925

ความคิดเห็นที่ 74 .... kri .... kri .... kri ... 555 จากคุณ : t.v.7 เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 02:19:09 A:178.197.234.67 X: TicketID:322214

ความคิดเห็นที่ 75 ติดตามครับ จากคุณ : Aitty.156 เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 05:38:54

ความคิดเห็นที่ 76 แจ่มจริงครับ บุษบา จากคุณ : . (zastyman) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 08:43:36

ความคิดเห็นที่ 77 ลงชื่อคั่นหน้าค่ะ กระทู้นี้อ่านเพลินจริงๆ >< จากคุณ : เขียนบน iPhone (fern-eva) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 09:41:08

ความคิดเห็นที่ 78 55555 ชีวิตดูมีสีสรรดีนะคะเนี่ยะ สมัยเราเป็นเด็ก ไม่ยักมีเรืื่องฮา ๆ อย่างนี้เลยแฮะ เอ...หรือว่ามีแต่เราจำไม่ได้นะ เดี๋ยวต้องไปนั่งนึกดูมั่ง จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 21:28:01

ความคิดเห็นที่ 79 ตามอ่านมาถึงตรงนี้แล้วค่ะ ^ ^ จากคุณ : อโลอินส์ (Medal G G) เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 23:00:17

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านไปอมยิ้มไป เล่าเรื่องได้น่ารักและตลกมากค่ะ คอยฟังเรื่องราวต่อๆไปนะคะ จากคุณ : stinky fishy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 54 02:44:22 A:170.223.137.192 X: TicketID:335587

ความคิดเห็นที่ 81 เรื่องของคุณจขกท. กับเพื่อนตึก อ่านแล้วขำมาก สนุกดีค่ะ จากคุณ : moonlit_memory เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 54 09:52:24

ความคิดเห็นที่ 82 รอจร้า จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 54 13:40:51

ความคิดเห็นที่ 83 โห เงียบไปเลยแฮะ ผมรออยู่นะครับ จากคุณ : กลับเองได้ไม่ได้เมา เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 54 12:17:57

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านไปขำไป น้ำตาเล็ด ปูเสือนอนรออยู่นะคร้า จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 01:22:39

ความคิดเห็นที่ 85 รออ่านต่อ จากคุณ : NaMeMo เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 02:02:20

ความคิดเห็นที่ 86 รออ่านต่อจ้า จากคุณ : น้องหนูตาเล็ก เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 12:31:09

ความคิดเห็นที่ 87 สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายไปหลายวัน ติดภารกิจช่วยพี่ชายเลี้ยงหลานค่ะ พี่สะใภ้ไปดูงานต่างประเทศ ย่ากับยายส่ายหัวดิก ยังไงก็ไม่ยอมช่วยเลี้ยง ขนาดฉันย้ำกับแม่แล้วนะว่า หลานนะแม่ ไม่ใช่หมาพิทบูล มันไม่อันตรายหรอกไม่ต้องกลัว แม่ยังย้ำอีกว่า ถ้ามันกัดแก ฉันไม่รักษานะ .... น้าน แม่ฉัน ฉันเลี้ยงหลานผ่านไปได้อย่างทุลักทุเล วันสุดท้ายพี่ชายฉันนอนแผ่หราหมดแรง นี่แม่มันเอาอยู่ได้ยังไงวะเนี่ย ฉันต้องทนเป็นสัตว์ประหลาดให้มันเอาดาบเลเซอร์ กะเอาปืนยิงทุกวัน ตายเร็วก็ไม่ได้ ต้องรอให้มันออกอาวุธให้ครบหมดทุกอย่างก่อน แต่พอมันไม่อยู่ ฉันก็เหงาอีกแล้วนะเนี่ย **** ตอนอยู่ ม.3 มีรุ่นพี่ ม.4 ชื่อพี่ดุจดาว พี่เค้าป๊อปมาก ประมาณดาวโรงเรียนเลยแหละ แต่โรงเรียนฉันไม่มีดาวโรงเรียนอย่างเป็นทางการหรอกนะ ผอ.คงจะมองการณ์ไกล แล้วเห็นว่า ถ้าขืนมีตำแหน่งนี้ มีหวังต้องปวดหัวเพราะความจุ้นจ้านวุ่นวายของบรรดา แม่ ๆ ที่ชอบใช้วิชามารดันลูกตัวเองแน่ ๆ รวมทั้งแม่ฉันด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า อ้ะ มาที่พี่ดุจดาวต่อ ฉันไม่เข้าใจว่า ตอนนั้นไปคลั่งไคล้เห็นพี่เค้าเป็นไอดอลไปได้ยังไง ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรมันดูดีไปหมด ตอนนั้น มีแต่คนแย่งกันเป็นคนสำคัญของพี่ดุจดาว รวมทั้งนังตึก มันทุ่มซื้อพวกของกิ๊ฟช็อป ซานริโอ ให้พี่เค้า แต่ฉันรู้มาว่า มันซื้อให้เพื่อน ในกลุ่มพี่เค้าด้วย มันอยากให้เค้ารับมันเข้ากลุ่ม สงสัยมันคงเบื่อจะทะเลาะกับฉันมั้ง ฉันนึกไม่ออกว่า นังตึกมันเริ่มถอยห่างจากกลุ่มฉัน ไปฝังตัวอยู่กับกลุ่มพี่ดุจดาวตอนไหน พักกลางวัน มันก็แยกไปนั่งกินข้าวกับกลุ่มพี่ดุจดาว ไม่มีมัน ฉันก็เหงาเหมือนกัน ไม่รู้จะไปกัดกับใคร มันทำเหมือนฉันกับกลุ่มเพื่อนเดิมไม่มีตัวตน หายใจเข้า-ออก เป็นพี่ดุจดาว พอเลิกเรียนก็คว้ากระเป๋าวิ่งตามเค้าต้อย ๆ ทียังงี้ละเชื่องเชียวนะเมิง ช่วงนั้น ฉันต้องซ้อมบาสแล้วก็มีคิวแข่งเพียบ กลุ่มเพื่อนกับแฟนคลับเบอร์ 10 ตามไปเชียร์เหมือนเดิม ขาดแต่นังตึก นี่มันจะหายสาปสูญไปจากชีวิตฉันจริง ๆ เหรอเนี่ย จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 14:43:55 A:203.150.244.116 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 88 พอฤดูกาลแข่งขันบาสสิ้นสุดลง ฉันก็เริ่มว่าง ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันจะใช้ช่วงเวลานี้ทะเลาะกับนังตึก แต่ตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้น เรื่องของฉันไม่ได้อยู่ในสมองมันอีกแล้ว ฉันแอบมองมัน เห็นมันง่วนทำอะไรของมันก็ไม่รู้ ฉันทนไม่ได้ เดินไปหามัน ถามมันว่า " แกทำอะไรวะ นังตึก " " แกไม่ต้องมาเจือกเรื่องของฉัน นังโย่ง " อ้าวนังนี่ ถามดี ๆ มาเหวี่ยงใส่ซะงั้น ฉันไม่ยุ่งกับแกก็ได้ จำไว้เลยเมิง ดามันบอกว่า นังตึกมันอยากลดความอ้วน มันอดข้าวอยู่เลยเครียด โห ! นี่พี่ดุจดาวมีอิทธิพลต่อชีวิตนังตึกมันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย นังตึกมันมีสันดานเหมือนฉันอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือ ยอมทำอะไรก็ได้ แต่ไม่ยอมอดข้าว แต่นี่มันกล้าปฏิวัติตัวเองขนาดนี้ ต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ ความรู้สึกดี ๆ กับพี่ดุจดาวของฉันเริ่มหดหายไปเรื่อย ๆ ฉันชักอยากรู้แล้วสิว่า นังตึกมันเป็นยังไงบ้าง เวลาที่ไปอยู่ในกลุ่มพี่ดุจดาว อ้าว นี่นังตึกมันดันมามีอิทธิพลต่อฉันเหมือนกันรึนี่ ฉันเริ่มสังเกตพฤติกรรมมัน ตอนเช้า มันมาโรงเรียนพร้อมกับของฝากพี่ดุจดาวกับฝูงเพื่อน กลางวันมันไปนั่งกับพวกเค้าที่โรงอาหาร แต่ไม่ยอมกินข้าว หน้าตามันซึมกะทือ เป็นแบบนี้ทุกวัน ตอนเย็นฉันแอบตามมันไป เห็นนังตึกเดินตามฝูงพี่ดุจดาวที่เดินกรีดกรายผ่านร้านเสื้อ ร้านขนม ตอนที่ฉันเห็นนังตึกมันจ่ายตังค์ค่าขนม ก็นึกว่ามันตบะแตก ทำเป็นตอนกลางวัน แล้วมาสวาปามขนมตอนเย็น แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ถุงขนมถูกส่งต่อในฝูงพี่ดุจดาว นังตึกมันทำอะไรของมันเนี่ย จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:26:36 A:203.150.244.100 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 89 ลงชื่อว่า "ยังคงติดตามอยู่" ค่ะ จากคุณ : SweetRainbow เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 20:05:04

ความคิดเห็นที่ 90 รอนะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 21:40:39

ความคิดเห็นที่ 91 จะเข้ามาอ่านเรื่อยๆนะคะคุณบุษ จากคุณ : stinky fishy เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 02:15:05 A:170.223.137.192 X: TicketID:335587

ความคิดเห็นที่ 92 goobgib ..... goobgib ..... ............. your story makes my day ... ! จากคุณ : t.v. 7 เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 02:29:56 A:178.197.234.97 X: TicketID:322214

ความคิดเห็นที่ 93 งึบ ๆ รออ่านต่อจ้าา จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 12:00:18

ความคิดเห็นที่ 94 แว่บมาต่อค่ะ ตั้งแต่ไม่ได้มาสุงสิงกับกลุ่มเพื่อน นังตึกมันเปลี่ยนไปมาก เมื่อก่อนอาจารย์ถามอะไร มันมักจะเสนอหน้าตอบได้ก่อน เพราะมันเรียนเก่ง ฉันสิโง่ ตอบไม่ค่อยได้ แต่ตอนนี้ มันเอาแต่เงียบ บางทีอาจารย์เจาะจงถามมัน มันก็ตอบไม่ได้ ตัวฉันเองเริ่มขยันมากขึ้น เพราะจะต้องไปเรียนต่อ ม.4 ที่กรุงเทพฯ เขาว่าเด็กกรุงเทพฯ แข่งขันกันดุเดือดเสียด้วย ฉันเลยต้องปรับปรุงตัวเองเป็นการใหญ่ ฉันเริ่มทำจัดระเบียบตัวเองใหม่ เอาข้าวมากิน จะได้นั่งกินในห้องเรียนตอนพักกลางวัน แล้วอ่านหนังสือไปด้วย น่าแปลกที่นังตึกมันยังนั่งอยู่ในห้อง ไม่ได้ไปอยู่ที่โรงอาหารกับพวกพี่ดุจดาว ฉันเปิดกล่องข้าว กลิ่นหมูปิ้งที่ฉันซื้อใส่ไว้ตั้งแต่เช้าลอยออกมาทันที ฉันเห็นนังตึกมันไม่ได้กินข้าว เลยถือหมูปิ้งไปให้มัน เผื่อมันจะหิว ฉันอุตส่าห์เดินไปชวนมันถึงโต๊ะ " นังตึก กินหมูปิ้งกัน " " ไม่กิน แกกินเหอะ " ฉันเซ้าซี้ ยื่นหมูไปที่หน้ามัน มันปัดมือฉันจนหมูหล่นพื้น แถมยังตวาดฉันอีก " ฉันบอกว่า ไม่กิน แกจะไปไหนก็ไป " ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงตบมันหัวทิ่มเพราะหมั่นไส้ แต่ฉันสังเกตว่า นังตึกมันมี อะไรแปลก ๆ ไม่กินก็ช่างมัน ฉันเก็บหมูไปให้หมากินต่อก็ได้ ฉันกลับมานั่งกินข้าว อ่านหนังสือที่โต๊ะ ฉันมองมันจากด้านหลัง ฉันคิดว่า มันกำลังร้องไห้ จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 12:23:02 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 95 ฉันเห็นนังตึกมันเป็นแบบนั้น ก็อดสงสารมันไม่ได้ พอไม่ได้กัดกับมันแล้ว เหมือนบางอย่างในชีวิตฉันแหว่งหายไปยังไงก็ไม่รู้ ฉันเล่าให้ดาฟัง เพราะอยากให้ดาไปล้วงความลับนังตึกว่ามันเป็นอะไรของมัน ดากับมันโตมาด้วยกันในตลาด ส่วนฉันเพิ่งมารู้จักพวกมันตอนเข้าโรงเรียนแล้ว ดาเป็นเพื่อนคนเดียวที่นังตึกมันคุยได้ทุกเรื่อง ฉันนั่งนับเวลารอฟังเรื่องนังตึก จากดาได้เลย เรื่องที่ดาเล่า ทำเอาฉันอึ้ง นังตึกมันอยากเข้ากลุ่มพี่ดุจดาว ถึงขนาดซื้อของประเคนให้พี่ดุจดาวกับเพื่อนทั้งฝูง หนักเข้าก็เลี้ยงข้าวกลางวันด้วย ตอนกลับบ้านยังต้องซื้อขนมปิดท้ายอีก ตอนหลัง ทำเป็นไซโคใส่นังตึกว่ามันอ้วน ทำให้มันไม่ยอมกินข้าวกลางวัน+เย็น เพราะกลัวจะ เข้ากลุ่มเค้าไม่ได้ พวกนี้ทำเป็นเนียนบอกว่า ให้มันเอาเงินที่แม่มันให้เป็นรายอาทิตย์ ไปฝากเค้าไว้ ขืนอยู่กับมัน เดี๋ยวก็เผลอเอามาซื้อของกินอีก ไม่รู้จักผอมเสียที นังตึกที่ถูกวิญญาณควายเข้าสิง ก็เชื่อเค้า หารู้ไม่ว่า เค้าเอาเงินมันไปใช้กันเปรม นี่พี่ดุจดาว อดีตไอดอลของฉัน แปลงร่างเป็นนางปีศาจปลิงตั้งแต่เมื่อไหร่ สภาพนังตึกมันโคตรแย่เลยตอนนั้น เวลาเก็บเงินค่าอะไรในชั้นเรียน มันต้อง ยืมดาก่อน ทั้งที่เมื่อก่อนมันต้องเสนอหน้าจ่ายคนแรก ฉันถามดาว่า จะช่วยนังตึกมันยังไงดี ไปบอกแม่มันดีไหม จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 14:22:10 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 96 มาต่อให้จบก่อนวันที่ 24 นะคะ คุณบุษ ยังรออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : นางมารปากร้าย (หมาน้อย 4 ตัว) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 15:16:32

ความคิดเห็นที่ 97 ดาบอกว่า อย่าเพิ่ง เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าแม่มันรู้ต้องบุกมาถึงโรงเรียนแน่ ดีไม่ดี นังตึกจะซวยซ้ำซวยซ้อน แม่มันต้องจัดหนักมันแน่ ๆ ที่ไปโง่ให้คนอื่นหลอก ฉันเองกลับมานึกดูอีกที พวกเราไปคลั่งพี่ดุจดาวได้ยังไง ชาติตระกูลเค้าเป็นไง ไม่เคยรู้ เห็นแค่รูปกายภายนอก ก็ปลื้มเสียจนหน้ามืดตามัว ดีนะที่ฉันไม่ถึงขั้นดิ่งเหว เหมือนนังตึก เลยต้องมาเหนื่อยดึงมันกลับขึ้นมา ฉันชวนดาแอบตามไปดูรังปลิง เอ๊ย บ้านพี่ดุจดาว ชวนพี่เดียวไปด้วย พี่เดียวดีใจใหญ่ คงจะแอบปลื้มเค้าละสิ เราเดินตามฝูงปลิงไป กะระยะให้ห่างพอที่จะไม่โดนจับได้ แต่ที่จริงไม่ต้องระวังอะไรมากมาย เพราะฝ่ายนั้น ก็ไม่ได้ระวังตัวอะไร มัวแต่เดินกรีดกราย กรี๊ดกร๊าดไปตลอดทาง ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงมองด้วยความชื่นชม เห็นว่าน่ารัก แต่ตอนนี้ ฉันรู้แล้วว่า ไอ้ที่เห็นตรงหน้าน่ะ เค้าเรียกว่า แร่ด หันไปดูพี่เดียว กำลังจ้องเขม็งราวกับกลัวว่าเหล่านางฟ้านางสวรรค์จะลอยหายไปยังงั้นแหละ คันปากยิบ ๆ อยากจะกระชากหน้ากากนังพวกนั้นให้พี่เดียวตาสว่างเพิ่มขึ้นอีกคน แต่ดูจาก สภาพแล้ว นี่ก็ห้อยอยู่ปากเหวเหมือนกัน เดินไปถึงศาลากลางจังหวัด ฝูงปลิงเริ่มแยกกันไปคนละทิศละทาง แต่พวกฉันโฟกัสที่ นางพญาปลิง ดุจดาว ที่เดินลิ่วเข้าไปที่จวนผู้ว่าฯ เฮ้ย นางเป็นลูกสาวผู้ว่าฯ เหรอวะเนี่ย แล้วผู้ว่าฯกับคุณนายเลี้ยงลูกยังไงให้กลาย เป็นปลิงได้ พวกเราสามคนมองหน้ากัน เอาไงต่อดีวะ ก็มีแต่ฉันกับดาแหละที่คิดหนัก เพราะพี่เดียว ตอนนี้หลุดเข้าไปในมนตร์เสน่ห์นางพญาปลิงแล้ว คงนึกว่าเค้าเพอร์เฟ็คละสิ เป็นถึง ลูกผู้ว่าฯ แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอก นี่แค่ยกแรก จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:01:51 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 98 กลับไปบ้าน ฉันโคตรเครียด พี่ดุจดาวเป็นถึงลูกผู้ว่าฯ ถ้าฉันไปบอกเรื่องพฤติกรรม อันเลวร้าย ใครจะเชื่อฉัน บางทีฉันก็นึกถึงคำพูดขับไล่ไสส่งของนังตึก ที่มันหาว่าฉันไปเจือกเรื่องของมัน ทำให้ฉันคิดได้ ฉันจะไปยุ่งเรื่องของมันทำไม ตัวมันเองไม่เห็นจะเดือดร้อนที่โดนปลิงเกาะ แต่พอนึกถึงตอนที่มันร้องไห้ ฉันก็อดไม่ได้อีก ตอนเย็นฉันลงไปกินข้าว แม่ฉันกำลังนั่งถอดไพ่ แปลว่า แม่อารมณ์ดี ฉันเลยตักข้าวมานั่งกินข้าง ๆ แม่ แล้วก็เลยถามเรื่องผู้ว่าฯ ไปด้วย ในฐานะที่แม่ฉัน เป็นผู้กว้างขวางคนหนึ่ง " แม่ ผู้ว่าฯ เค้ามีลูกกี่คน " " มีสองคน แกถามทำไม " " ไม่มีอะไร ลูกสาวผู้ว่าฯ เรียนโรงเรียนบุษด้วย " " เพ้อเจ้อ ลูกผู้ว่าเค้าอยู่เมืองนอก จะไปเรียนโรงเรียนแกได้ยังไง แล้วเค้าก็มีแต่ผู้ชาย มีลูกมีเมียหมดแล้วด้วยมั้ง " อ้าว ลูกผู้ว่าฯ มีแต่ผู้ชาย แล้วอี เอ๊ย นางพญาปลิงเป็นใคร ฉันเชื่อว่า ข่าวกรองจากปากแม่ฉันไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องพี่ดุจดาวให้แม่ฟัง แม่ฉันถามฉันว่า " แกแน่ใจนะ ว่าอุ้มมันโดนคนเดียว แกไม่ได้โดนด้วย " " โห แม่ให้เงินบุษไปกินโรงเรียนแบบพอดีเป๊ะ จะเอาเงินที่ไหนไปให้เค้าหลอกล่ะ " " ก็ดีแล้ว เห็นไหม ใครก็มาหลอกเอาเงินแกไม่ได้ " " แต่บุษไม่พอกิน " " แกแอบมาล้วงไปจากลิ้นชักฉัน ยังจะบอกไม่พอกินอีกเหรอ " อ้าว งานงอก นี่แม่รู้ด้วยเหรอเนี่ย ว่าฉันมาหารายได้พิเศษที่ลิ้นชักแม่ รีบตัดบทดีกว่า เดี๋ยวยาว ฉันบอกแม่ให้ช่วยไปสืบให้หน่อยว่าพี่ดุจดาว เป็นอะไรกับผู้ว่าฯ แต่อย่าเพิ่งให้ป๊ากับม้านังตึกรู้ เดี๋ยวความแตก จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:21:40 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 99 แม่ฉันทำงานได้ว่องไว ไม่แพ้หน่วยปฏิบัติการพิเศษ ตอนเลิกเรียนวันรุ่งขึ้น ฉันก็ได้รู้ว่า พี่ดุจดาวไม่ได้เป็นอะไรกับผู้ว่าเล้ย แต่เป็นเด็กที่คุณนายเอามาเลี้ยง แม่แท้ ๆ ของพี่ดุจดาวอยู่จังหวัดก่อนหน้าที่ผู้ว่าฯ จะย้ายมาอยู่กับจังหวัดฉัน ส่วนรายละเอียดที่คุณนายได้พี่ดุจดาวมา ฉันไม่ขอเล่าแล้วกันนะ เดี๋ยวมันจะ กลายเป็นว่า ฉันไปประจานต้นกำเนิดเขา เอาเป็นว่า คุณนายเลี้ยงพี่ดุจดาว ในฐานะเด็กในบ้านคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่เด็กรับใช้ เวลาอยู่ที่บ้าน พี่ดุจดาวต้องเรียก คุณนายว่า " แม่คุณ " ฉันไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ขนาดหน่วยข่าวกรองอย่างแม่ฉัน ยังตอบไม่ได้เลย ฉันถามแม่ว่า ชัวร์นะแม่ ไอ้ที่เล่ามาเนี่ย แม่บอกว่า ได้มาจากคุณนายเอง ชัวร์ไหมล่ะ การที่คุณนายไม่ได้เลี้ยงพี่ดุจดาวเหมือนลูกสาว ทำให้พี่เค้าต้องใช้ชีวิตอย่างจำกัดใน บางเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเงิน ฟันธงเลยว่า คุณนายคงจะไม่ได้ปรนเปรอหรือสปอย พี่ดุจดาวแน่ ๆ แต่พี่ดุจดาว ต้องการการยอมรับจากคนภายนอก ก็เลยทำเนียนราวกับ เป็นลูกสาวผู้ว่าฯ สวยเด่นเลอเลิศ แต่หลอกสูบเงินกับข้าวของ จากพวกที่เจือกไป หลงใหลได้ปลื้มเค้าเอง จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:33:12 A:58.137.199.126 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 100 ลงชื่อว่า "ยังคงติดตามอย่างเงียบๆ" เหมือนเดิมค่ะ ไม่ต้องรีบบบบ เรารอได้.... จากคุณ : SweetRainbow เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 16:43:21

ความคิดเห็นที่ 101 ฉันเอาไปเล่าให้ดากับพี่เดียวฟัง ดามันเชื่อ 100 เปอร์เซ็นต์ มีแต่พี่เดียวที่ทำท่า เหมือนใจจะขาด ที่รู้ความจริงเรื่องพี่ดุจดาว คราวนี้ ก็เหลือแต่นังตึก จะทำยังไง กับมันดี ถึงจะหลุดพ้นจากนางพญาปลิงได้ ฉันตัดสินใจแบกหน้าดำ ๆ ของฉัน ไปพูดกับนังตึกตอนพักเที่ยง " นังตึก ฉันจะเล่าอะไรให้แกฟัง แต่แกอย่าเพิ่งขัดหรือไล่ฉันก่อนที่จะเล่าจบนะเว้ย " มันเงียบ ฉันก็เริ่มบรรยายเรื่องพี่ดุจดาว นังตึกมันนั่งก้มหน้า ไม่พูดไม่จา เล่นเอาฉันงง พอฉันเล่าจบ มันพูดสั้น ๆ ว่า " รู้แล้ว " อ๊าว อีนี่ แล้วมันปล่อยให้เค้าสูบเลือดมันอยู่ได้ยังไง แถมยังปล่อยให้ฉันหา คิดหาทางช่วยมันหัวแทบแตก กำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะ ไปนั่งกินข้าวดีกว่า ไม่น่าเสียเวลาเลยฉัน นังตึกมันก็พูดออกมาว่า " ขอบใจแกนะ นังโย่ง " แล้วนังตึกมันก็พรั่งพรูความในใจ ที่มันเก็บกด อดอยาก มานาน ให้ฉันฟัง มันบอกว่า ตอนแรกมันเต็มใจทุ่มเทให้พี่ดุจดาว เพราะปลื้มเค้า แต่ตอนหลังอยากเลิก เพราะกลุ่มเพื่อนพี่เค้ามารุมสูบมันด้วย มันตั้งใจจะไปคุยกับพี่เค้าดี ๆ ที่บ้าน มันตามไปที่จวนผู้ว่าฯ ไปถึงก็เห็นสภาพพี่ดุจดาว ที่ไม่ใช่ลูกสาวผู้ว่าฯ อย่างที่พี่เค้ามาอวดไว้ พี่เค้าขอร้องไม่ให้มันบอกใคร แล้วก็ขอให้มันสนิทกับเค้าเหมือนเดิม ที่ผ่านมาไม่มีใครดีกับเค้า จริงใจกับเค้าเท่ากับมัน เวรกรรม นังตึก มันถูกพี่ดุจดาวเอาอยู่จริง ๆ เค้าพูดอะไร มันก็เชื่อ ก็ใครจะไปยอมโดนถูกสูบเลือดสูบเนื้อเหมือนมันล่ะ คนอื่นคงจะตาสว่าง หมดแล้ว เหลือแต่นังตึกที่ยังต้องมนตร์สะกดอยู่คนเดียว จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 17:04:25 A:203.150.244.100 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 102 ฉันบอกว่ามันว่า " แล้วแต่แกก็แล้วกันนะ ถ้ามีความสุขที่จะเป็นแบบนี้ แค่คนที่ทำตัว เหมือนปลิงสูบเลือดคนเดียว ทำให้แกทิ้งกลุ่มเพื่อนที่โตมาด้วยกันได้ " " แกไม่คบฉัน ฉันก็ไม่เสียใจ เพราะแกไม่ได้ชอบขี้หน้าฉันอยู่แล้ว แต่เพื่อนคนอื่นล่ะ ทำไมแกทิ้งพวกมันง่าย ๆ ปีหน้าฉันก็จะไปเรียนกรุงเทพฯแล้ว ไอ้พวกผู้ชายมันก็จะ แยกย้ายไปเหมือนกัน คิดดูดิ่ กลุ่มเราจะเหลือกี่คน " เป็นครั้งแรก ที่ฉันพูดไป น้ำตาไหลไป ฉันแค้นนังตึกมันจริง ๆ ที่มันเห็นคนอื่นดีกว่า เพื่อน ฉันยอมรับกับมันไปตรง ๆ เลยว่า ถึงมันจะเป็นคู่กัดกับฉัน แต่ฉันก็ไม่เคย เกลียดมัน ฉันมีความสุขที่ได้ทะเลาะกับมัน ชีวิตฉันมีสีสันเวลาต่อล้อต่อเฉียงกับมัน นั่งคิดเรื่องแกล้งมัน รวมทั้งเรื่องที่ฉันจะเป็นจะตาย ตอนที่มันไปติดหนึบอยู่กับพี่ ดุจดาวด้วย เหมือนยกภูเขาออกจากอก ฉันบอกมันไปหมดแล้ว มันจะสำนึกได้หรือไม่ ก็อยู่ที่ตัวมันแล้ว " ฉันรู้สึกยังไง ฉันบอกแกหมดแล้วนะนังตึก ถ้าสมองแกยังไม่โดนอีปลิงดูด เลือดไปหมด แกก็เก็บเอาไปคิดมั่งนะ " จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 17:24:22 A:203.150.244.116 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 103 มาลงชื่อรออ่านอีกคนค่า... จากคุณ : Namsai_aum เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 17:36:18

ความคิดเห็นที่ 104 มาปูเสื่อรออ่ะ ชีวิตคุณบุษบาช่างมีสีสันจิงๆอ่ะ สนุกดีอ่ะ จากคุณ : Pukka เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 18:03:19 A:124.120.80.84 X: TicketID:080122

ความคิดเห็นที่ 105 นานมาที ได้อ่านเยอะดี อิอิ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 18:52:42

ความคิดเห็นที่ 106 ตามอ่านเรื่อยๆนะค่ะ จากคุณ : ม่ะบอกอ่ะ เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 22:38:55

ความคิดเห็นที่ 107 อ่านไปลุ้นไปสนุกดีจริง ๆ จ้า มาต่อไว ๆ นะคร้า จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 09:24:23

ความคิดเห็นที่ 108 มาลงชื่อรอจ้า จากคุณ : ชาดำเย็นไม่หวาน เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 10:18:58

ความคิดเห็นที่ 109 รอค่า จากคุณ : poohme เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 13:23:51

ความคิดเห็นที่ 110 บัตรผ่านคุณบุษบาหมดวันนี้ คุณบุษจะมาต่อมั้ยเนี่ย จากคุณ : นางมารปากร้าย (หมาน้อย 4 ตัว) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 14:11:48

ความคิดเห็นที่ 111 หลังจากวันนั้น ฉันก็เลิกเวิ่นเว้อกับนังตึก ถึงเวลาที่ฉันต้องรักตัวเองบ้างแล้ว ฉันตั้งใจเรียน พยายามไม่มองไปทางมัน ไม่งั้นเดี๋ยวจะอดว่อกแว่กไม่ได้ กลางวันฉันก็กินข้าวในห้อง กินไปอ่านหนังสือไป แต่ส่วนใหญ่เป็นหนังสือ การ์ตูน ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนอย่างฉัน ผูกพันกับความขี้เกียจไร้สาระตั้งแต่จำความได้ จะทิ้งกันง่าย ๆ ได้ยังไง ว่าจะไม่สนใจ แต่ก็แอบเห็นนังตึกมันเอาข้าวมากินในห้องเหมือนกัน มันคงจัดการ ชีวิตมันได้แล้วละ ส่วนตัวฉันเริ่มกระบวนการปรับปรุงตัวก่อนจะไปเรียนกรุงเทพฯ ด้วยการไปซื้อมะขามเปียกจากตลาดมาเป็นกิโล ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเค้าใช้กันแค่ไหน แต่เอาเยอะ ๆ ไว้ก่อน พวกสมุนไพรประทินผิวทั้งหลาย ถูกฉันกวาดเรียบ ฉันเททุกอย่างผสมเข้าด้วยกัน กะทำครั้งเดียวสวยเด้งออกมาเลย มะขามเปียก ก็ล่อมันทั้งปั้น ไม่มีการคั้นน้ำ เอามาขยำรวมกัน ตอนขัดเลยแสบโคตร เพราะกาก มะขามเปียกมันถูกับผิว ฉันฝังตัวอยู่ในห้องน้ำนานเป็นชั่วโมง หลังจากอาบน้ำ ล้างเนื้อล้างตัวแล้วอยากจะกรี๊ด สงสัยส่วนผสมจะไม่ถูกสัดส่วน ตัวฉันเลยเหลือง เป็นหย่อม ๆ โดยเฉพาะซอกเล็บ จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 14:49:51 A:203.150.244.100 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 112 ลืมบอก .... ท่านผู้มีอุปการะคุณต่อกระทู้ของฉันทุกท่าน ฉันต่ออายุบัตรผ่านแล้ว อีกไม่นานจะสมัครสมาชิก ฉันกำลังจะซื้อกล้องถ่ายรูปของตัวเอง ขอเวลาศึกษา นิดนึง ได้กล้องที่ถูกใจแล้วค่อยถ่ายรูปใหม่เอามาสมัครสมาชิก เยอะไปไหมฉัน ต่อค่ะ วันรุ่งขึ้น ฉันไปโรงเรียนในสภาพตัวเหลืองเป็นหย่อม เดินผ่านฝูงปลิงมันหัวเราะ กันใหญ่ พวกมันไม่รู้หรอก นอกจากพี่ดุจดาว นางพญาปลิงแล้ว ฉันไปสืบประวัติ ฝูงเพื่อนมันหมดทุกคน แม่พวกมันบางคนเป็นลูกหนี้แม่ฉันด้วย อิอิ ที่จริง ฉันก็แค่อยากรู้ แต่ไม่ได้อยากจะไปยุ่งเกี่ยวกับอะไรกับพวกมัน เพราะฉันจะไม่ได้ อยู่โรงเรียนนี้แล้ว คนเดือดร้อนก็คือนังตึก ไม่ใช่ฉัน มันอยากหัวเราะก็หัวเราะไป ฉันทำใจยอมรับสภาพทุเรศของตัว แต่หนึ่งในนั้น มันดัน เห่าออกมาว่า แกเคยเห็นเสาไฟฟ้าทาสีไม่สม่ำเสมอป่ะ อีกตัวหนึ่งเห่ารับว่า ก็เสามัน อยากสวยไงแก แต่สงสัยมันไม่ได้ปรึกษาใคร ฮ่า ฮ่า ฮ่า เว้ย ใครจะทนไหว ฉันเดินไปหาเจ้าของเสียง ชี้หน้ามันสองตัว แล้วบอกว่า แกสองตัว เป็นลูกยาย .... กับยาย .... ใช่ไหม บอกแม่แกเอาเงินที่ยืมแม่ฉันไปจ่ายค่าเทอมให้พวก แกมาใช้คืนได้แล้ว กล้าเถียงไหมล่ะว่าเสื้อผ้าที่พวกแกใส่ ก็เอาเงินที่ยืมมาจากแม่ฉัน มาซื้ออ่ะ ยังไม่รวมที่พวกแกปอกลอกเพื่อนฉันด้วยนะ ถ้ายังไม่เลิก ฉันจะไปบอกแม่มัน ให้มาถล่มพวกแก ฉันพูดจบ ก็เดินไปเข้าห้องเรียน ไม่ได้มองพวกมันอีกเลย ฉันไม่ได้อยากประจาน พวกมันหรอกนะ แต่มันทำกับฉันก่อน จะมาว่าฉันร้ายไม่ได้นะ จากคุณ : บุษบา เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 15:19:18 A:203.150.244.100 X: TicketID:339950

ความคิดเห็นที่ 113 รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อจร้า ชอบ ๆ จากคุณ : นางมารปากร้าย (หมาน้อย 4 ตัว) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 16:04:59

ความคิดเห็นที่ 114 ลงชื่อประจำวันค่ะ พร้อมทั้งรับทราบ พร้อมรอคอย การเกิดอย่างเต็มตัวของล็อคอิน "บุษบา" ค่ะ จากคุณ : SweetRainbow เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 17:28:46

ความคิดเห็นที่ 115 สมัครสมาชิก แล้วใช้ชื่อนี้เปล่าตัวเอง จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 18:53:21

ความคิดเห็นที่ 116 ลงชื่อครับ ดีใจที่รู้ว่าจะสมัครสมาชิกเป็นตัวเป็นตนแล้ว จากคุณ : นิว ชะลาล่า เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 20:34:02

ความคิดเห็นที่ 117 สนุกจังเลย ติดตามอยู่นะคะ ^____^ จากคุณ : Tyrant Schnauzer เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 22:40:56

ความคิดเห็นที่ 118 55555555+ สุดๆอ่ะค่ะคุณบุษบา ชอบจังเลยอ่ะ คิดถึงเพื่อนคู่กัดจริงๆ จากคุณ : J^_^J เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 01:54:40

ความคิดเห็นที่ 119 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAABBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB CCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCC จากคุณ : t.v.7 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 02:28:06 A:178.197.234.113 X: TicketID:322214