ความคิดเห็นที่ 1 ในอายุเท่านี้ บางคนเงินเดือนเยอะไปแล้ว เรายังไม่ถึงไหน ทุกวันนี้ ก็สู้ทุกอย่าง ที่ยากที่สุด คือ สู้ใจตัวเองที่บอกว่าให้ยอมแพ้ซะ ทุกครั้งที่ไปสมัครงาน เห็นบรรยากาศทำงาน แล้วก็คิดในใจว่า "ไม่เห็นจะชอบเลย" แต่พอค้าขาย ได้คิดสินค้าเอง แพคเก็จจิ้งเอง มีความสุขแบบทำไปยิ้มไป ทั้งที่รายได้ยังไม่คืนทุนเลยด้วยซ้ำ มีอยู่วันนึง ตื่นเช้ามาหิวข้าว เปิดกระเป๋าตัง มีแบงค์ร้อย “ใบเดียว” โห....ความรู้สึกตอนนั้น บรรยายไม่ถูกเลยนะ คำถามคือ เราต้องฟังเสียงในใจตัวเองและเสียงคนรอบข้างด้วยหรือเปล่า วัฒนธรรม เรียนจบแล้วต้องทำงานดีๆ ....."ดี ในความหมายของใคร??" ทำงานจนไม่มีเวลา เพื่อนบางคน ทำงาน 8 โมงเช้า กลับบ้าน 2 ทุ่ม เงินเดือนสูง ไม่มีความเสี่ยง.....นั่น ไม่ใช่ชีวิตที่เราต้องการ ชีวิตเราหนักกว่านั้นอีก....นอนวันละ 2-3 ชั่วโมง หัวมันคิดถึงสินค้าตลอด ความเสี่ยงรอบตัว เจ๊งนี่หมดตัว แต่ไม่รู้ทำไม มีความสุขมากกกกก ....อ่านหนังสือเล่มไหน จะเห็นเลยว่าจริงที่ "เจ้าของกิจการ เหนื่อยกว่า การเป็นลูกจ้าง" ...แต่เขาเหล่านั้นก็ยังเลือกเป็น แปลกมั้ย?? ถ้าเราเป็นคนชอบความเป็นอิสระ มันผิดไหม ที่เราไม่เดินตามคนอื่นเขา... เคยมีคอมเม้นนึง บอกไว้ว่า เราเลือกที่จะเป็นลูกจ้างที่ดีได้ ....แต่เราไม่เลือก และ "ใจ" ไม่ยอมเลือก จากคุณ : เสียงในใจ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 11:56:07 A:180.210.216.131 X: TicketID:342202

ความคิดเห็นที่ 2 ทุกวันนี้ ..ครอบครัวสนับสนุนให้ค้าขาย (ที่ยังขายได้น้อยอยู่มากๆ ไม่ถึง 10%) และให้หางานประจำไปด้วย แต่ในใจอยากจะหลุดจากกรอบ "งานประจำ" ....เลยผลักดันตัวเอง ให้หาความรู้มากขึ้นเรื่อยๆ จากการอ่านเองบ้าง ลองผิดลองถูกบ้าง ขอความช่วยเหลือจากคนมีประสบการณ์บ้าง มั่วไปเรื่อยๆ ตอนนี้ กำลังติดต่อให้เพื่อนที่อยู่ ต่างประเทศ ช่วยหาลู่ทางในการขายของด้วย เสียงในใจ ..."สู้ไม่ถอยเลย" แต่เสียงเพื่อนดังกระหึ่ม ... “ทำไมไม่หางานประจำ” ที่สะดุดสุดๆ คือ “ไม่ฉลาดเลย ทำไมไม่เป็นลูกจ้างไปก่อน ไว้ชำนาญแล้วค่อยออกมาอะไรด้วยตัวเอง” ตอบ (ในใจ)...เคยทำแล้ว ลูกจ้าง ไม่ใช่แนว ทำมาหลายงานแล้ว ทำงานพิเศษ มาตั้งแต่ ปตรี ตั้งแต่ ยืนแจกใบปลิวตอนตี 5 กลับมาเรียน 8.00-16.00 แล้วไปแจกใบปลิวต่อ ขายของ ร้านวีดีโอ ร้านหนังสือ ทำฟาร์มหมาล้างกรงล้างคอกขี้หมาทั้งนั้น และลูกจ้างบางคนทำมาสิบปี ก็ไม่เห็นความคิดเขาจะไปไหน รอชำนาญ ชำนาญอะไรวะ (ขออภัย เสียงในใจนะคะ อย่าลืม 55) บางทีก็อยากรู้เหมือนกัน มีใครคิดแบบเราไหมคะ หรือใครอยากแชร์ประสบการณ์ว่า กว่าจะประสบความสำเร็จด้วยตัวเองนั้น คุณทำยังไง ก็ยินดีค่ะ ส่วนคนที่จะเข้ามาบอกว่า “เป็นลูกจ้าง ไม่ดีตรงไหน “ คิดว่าน่าจะไม่ใช่ประเด็นค่ะ อันนี้เป็นเรื่องของทัศนคติส่วนบุคคลจริงๆค่ะ เพราะคุณพ่อก็เป็นลูกจ้างจนเกษียน และก็เคารพคนที่ทำงานประจำทุกท่านค่ะ ^^ จากคุณ : เสียงในใจ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 11:56:50 A:180.210.216.131 X: TicketID:342202

ความคิดเห็นที่ 3 เราก็ไม่อยากเป็นลูำกจ้างเหมือนกันกับ จขกท นั่นแหละ บ้านเราก็ไม่ได้เรียกว่าลำบากขั้นต้องอดทนฝืนอะไร แต่ทว่าพ่อกับแม่ไม่อยากให้เราออกมาค้าขาย เราเคยคิดแผนธุรกิจไว้หลายอย่างมาก ทุกครั้งก็ปรับรูบแบบไปเรื่อยๆให้พอใจพ่อกับแม่แต่ทุกครั้งก็ได้รับคำตอบกับคำอวยพรเดิมคือ เจ๊งแน่ๆ อย่าทำเลยมันเหนื่อย คนอย่าง...ทำไม่ได้หรอก และอื่นๆอีกมากมาย ท้ายที่สุดเราก็ต้องยอมกลับมาทำงานโรงงานเหมือนเดิม ดูท่าทางพ่อกับแม่จะดีใจมากด้วยมากเสียจน -*-  เขาพูดดีักับเราทุกวันเลย(ปรกติเจอกันก็ทะเลาะกันประจำ)อาจเป็นเพราะงานล่าสุดของเรา ได้เงินเดือนดีมากจนเขาเอาไปอวดกับคนอื่นๆ ได้มั้ง(ที่รู้ว่าอวดเพราะมีแต่คนเข้ามาถามว่าทำงานได้เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้จริงเหรอ) อะไรแบบนี้อ่ะคะ เราบอกได้เลยว่า เราไม่เคยตกงานเลยมีงานเข้ามาตลอด เราเข้าออกหลายที่เพราะเรามีปัญหาเรื่องคน แล้วความคิดมากของเรา เรารู้สึกเราไม่ใช่สัตว์สังคมยังไงไม่รู้ ณ ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะยังไง เพราะงานที่เราทำปีหน้าก็จะจบโปรเจ็คแล้ว(ถึงได้เงินดี) ซึ่งเรามั่นใจว่าเราคงไม่ได้ไปโปรเจ็คต่อไป(คนจะได้ไปจริงๆ ต้องเก่งมากๆ) เราก็เพียรคิดหาลู่ทางทำธุรกิจต่อไป แต่เรารู้อยู่แก่ใจว่าพ่อแม่ก็คงว่าเจ๊งอีกเหมือนเดิม แล้วก็คงจะ-*- เ่อ่อ บ่น ปน ด่า เราทุกวันเหมือนเดิมแฮะๆ เรานี่มันคนไม่เอาถ่านจริงๆ น้า จากคุณ : Twilight_Sailor_Moon เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:15:35

ความคิดเห็นที่ 4 ชีวิตของเราเรากำหนดเองครับ ถ้าคิดจะทำแล้วเชื่อมั่นในตัวเองให้ดีที่สุด ส่วนคำพูดคนอื่น ที่ดูถูกเอามาเป็นแรงผลักดันให้ตัวเราดีกว่าครับ เป็นลูกจ้างให้ชำนาญก่อนแล้วค่อยมาทำ รอไปเถอะครับกว่าจะชำนาญ ถึงจะชำนาญแล้วแต่ไม่มีทุนทำไปก็เท่านั้น อย่างเช่นทำงานเป็นลูกจ้างบริษัท นำเข้า-ส่งออก สินค้า รู้รายละเอียดทุกอย่าง รู้จักบริษัทซัพพลายเออร์ทุกที่ จะออกมาทำเอง แต่ไม่มีทุน เครดิตก็ไม่มีให้กู้ แล้วจะทำยังไงล่ะครับ คิดในแง่แรก คุณอาจจะไม่ชอบงานประจำ แต่ก็อยากฉีกกรอบออกมาค้าขายเอง แต่ตอนเริ่มมันก็ลำบากมาก ยังไม่รู้ว่าจะไปรอดไหม ถ้ารอดก็ดีไป แต่ถ้ามันระส่ำระส่ายการเงินเริ่มฝืดเคือง เงินสำรองที่จะใช้หมุนเวียนในธุรกิจเริ่มมีปัญหา ก็ต้องกู้หนี้ยืมสิน ถ้าแก้ปัญหาได้ก็จบ แต่ถ้าไม่ได้ก็แย่หนักกว่าเก่า คิดอีกแง่ ถ้าทำงานประจำ ความเสี่ยงเดียวที่คุณจะเจอคือถูกเลิกจ้าง การลงทุนถือว่าถูกมากๆ แค่ค่าใช้จ่ายประจำวัน  แต่มันไม่รุ่งครับ ถ้าจะบอกว่าทำงานประจำเก็บสะสมเงินไปก่อนผมว่ายากมากๆ  ลำพังแค่เงินเดือนยังจะไม่พอใช้กันเลย ตามแต่ละบุคคลที่มีภาระมากน้อย ฟันเฟืองตัวใดที่เก่าขึ้นสนิมก็จะถูกเปลี่ยนใหม่ นั่นคือตกงาน ส่วนตัวผมสนับสนุนให้ออกมาทำอะไรเองดีกว่า ถ้าคิดว่าสู้ไหว เป็นกำลังใจให้ จขกท. ครับ จากคุณ : ชายไทยไม่ทราบนามสกุล เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:20:05

ความคิดเห็นที่ 5 สู้นะคะ อย่าเพิ่งท้อค่ะ ค่อยเป็นค่อยไป เดี๋ยวอะไรๆ มันก็จะดีขึ้นเองค่ะ...ทำในสิ่งที่เรารัก แล้วเราจะมีความสุขที่ได้ทำค่ะ...สู้ๆ นะคะ จากคุณ : คนไกลบ้าน เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:20:56 A:110.175.41.216 X: TicketID:324687

ความคิดเห็นที่ 6 สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้ จขกท ทำในสิ่งที่ จขกท เป็นสิ่งที่ดีที่สุด และไม่ฝืนตัวเองด้วย จากคุณ : ข้าวจี่คำน้อย (DJ_Lada) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:24:49

ความคิดเห็นที่ 7 ตอบไงดี ความคิดคล้ายผมนะครับ พวกงานประจำ งานราชการผมขอบายถึงเงินดีกว่า ผมจบตรีคณะบริหารระหว่างประเทศ ที่ กทม ปัจจุบัน ทำงานเป้นไกด์บ้างอยู่ตามบาร์บ้างขายตั๋วเรือบ้าง ทำอยู่ที่เกาะหลีเป๊ะ ผมคิดว่าใรจะมองยังไง มีหน้ามีหน้าในสังคมไหม ผมไม่สน ครับ เราทำในสิ่งที่เราชอบ เรารัก เราสบายใจ ... มีคนมาเคยพูดกับผมนะ ว่าลูกเขาทำงานที่นั่นที่เนี่ย ได้เดือนเท่านี้ ... เหมือนมาดูถูก ความคิดเขาคือเราทำงานที่มันไม่มั่นคง เวลาผ่านไป5ปี ตอนนี้ ผมก็ยังอยู่เหมือนเดิม คือ เดินเล่น ดำน้ำ พาแขกไปเที่ยว นั่งชิวหน้าบาร์ เป็นต้น ได้เดือนละกว่า4หมื่น ผมทำงาน6เดือนอีก 6เดือนพัก นอนเล่นอยู่บ้าน ไปเที่ยวบ้านเพื่อนต่างจังหวัดบ้าง เป็นต้น ผมก็มีเงินเก็บนะ งานก็ไม่เครียด เพราะทุกคนที่มาเที่ยวนั้น เขามีแต่ความสุข และเขาพร้อมจ่ายให้เราเต็มที่ถ้าเขาเห็นว่าสมควร ... ผมไม่เคยสนใจว่าใครหน้าตายังไงในสังคม เพราะทุกคนนั้นเท่าเที่ยมกัน ครับ ** ชีวิตต้องเดินต่อไปครับ สู้ๆๆ ครับ เรากำหนดได้ว่าเราต้องการเดินแบบไหน ทุกอย่งขึ้นอยู่กับเราครับ จากคุณ : kololado1 เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:25:05

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้ารู้ว่าตัวเองชอบอะไรแล้ว ถือว่าโชคดีก็ตั้งใจทำไปให้ดีท่ีสุด อุปสรรคตอนนี้คือ ทำยังไงให้มีกำไร แล้วเลี้ยงตัวได้ อยู่รอดได้ ก็เอาความมุ่งมั่น เอาเวลามาใช้ตรงนี้ ถ้ามันยังไม่ประสบความสำเร็จจริงๆ ก็ต้องทบทวน วางแผน หาข้อผิดพลาด หาทางแก้ไข ผมว่าเสียงรอบข้างคุณไม่ใช่ว่าเขาดูถูกงานค้าขายหรอก ใครๆ ก็อยากมีกิจการของตัวเองทั้งนั้น แต่เขาคงเป็นห่วงคุณที่ยังไม่ประสบความสำเร็จ ก็เลยแนะให้กลับมาเป็นลูกจ้าง อันนี้ก็ต้องถามตัวเองว่า เรากำลังเสียเวลาทู่ซี้กับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ หรือว่าเราทำได้แน่ๆ แต่ใช้เวลาหน่อย คนอื่นยังไม่เห็นช่างมัน จากคุณ : TingTing เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:29:57

ความคิดเห็นที่ 9 คนทำมาค้าขาย..ไม่มีใ:-)ได้..คืนทุนได้..ในระยะเวลาอันสั้นหรอกครับ.. ต้องใช้เวลาทั้งนั้น..เผื่อที่จะประสบความสำเร็จ..อดทนเท่านั้นถึงจะชนะครับ.. จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:31:57

ความคิดเห็นที่ 10 จขกท คะ เราเข้ามาให้กำลังใจคุณค่ะ ตอนเตกงานและเริ่มทำสินค้าขาย 6เดือนแรกเราขายใครไม่ไดเลยนอกจากคนรอบๆตัวที่เราเคยเอาสินค้าให้เค้าลองแล้วเค้าชอบใจ ตอนตกงานเราไม่มีเงินเก็บเลยสักบาท หลังจาก 6เดือนไปแล้วค่อยดีขึ้นมีลูกค้าจากที่อื่นเข้ามาบ้างประปราย จนตอนนี้ปีกว่าแล้วค่ะ ที่อดทนทำมาเริ่มผลิดอกออกผลให้ชื่นใจบ้างแล้ว เรามีคติอยู่ประโยคหนึ่งใช้มาตั้งแต่เริ่มทำงาน "ถ้าจะทำก็อย่ากลัว ถ้ากลัวก็ไม่ต้องทำ" สู้ๆต่อไปนะคะ จขกท และหมั่นศึกษาหาความรุ้ในสิ่งที่คุณขายหรือในอาชีพที่คุณเลือกให้มากที่สุดค่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:44:26

ความคิดเห็นที่ 11 มาให้กำลังใจ จขกท คะ การเป็นลูกจ้าง ความหมายของดิฉ้นคือ เป็นแค่เส้นทางที่สั่งสมประสบการณ์เพื่อก้าวไปสู่ เจ้าของกิจการคะ แต่ การที่จะเป็นลูกจ้าง ต้องเลือกงานที่เราคิดว่า น่าจะใช่ หรือ ใกล้เคียง กับสิ่งที่มีความเป็นไปได้ที่เราจะทำได้ในอนาคต ด้วยคะ ไม่เกี่ยงเงินเดือน เลือกกิจการขนาดกลางหรือ ขนาดเล็ก เพราะว่าเราจะคงต้องทำทุกอย่างหมด แบบนี้สิดี ชอบมากคะ ไม่ว่าจะติดต่อลูกค้าเอง ติดต่อ ซัพฯ เอง คิดบัญชีเอง รวมไปถึง ดูสายการผลิตเองด้วย ยิ่งดีคะ ไม่นานเราก็จะรอบรู้ทุกกระบวนการในการทำงานทั้งหมด อาจจะไม่เชี่ยวชาญ แต่เราจะมองออกว่า ถ้าเกิดปัญหา เราจะทราบคะว่าคงแก้ที่จุดไหน การที่จขกท มาประกอบธุรกิจส่วนตัว โดยที่ยังมีประสบการณ์ไม่มาก ไม่เป็นไรคะ ประสบการณ์ หาได้ตลอดเวลาคะ แต่อาจจะลำบากหน่อยในช่วงแรกๆ อดทนนะคะ แล้วอย่าท้อ ประสบการณ์ จะสอน จขกท เองคะ อย่าสนใจสิ่งรอบข้างคะ เพราะจขกท จะเสียสมาธิในการทำงานตัวเอง มีสมาธิกับงานตัวเองนะคะ ตั้งใจคะ ยังไม่ต้องคิดว่าจะพัฒนาธุรกิจเราไปยังไง คิดแค่ว่าปิดจุดอ่อน หรือ จุดบกพร่องหรือจุดรั่วตัวเองก่อนนะคะ ถ้าจขกท ปิดจุดเหล่านี้ได้หมดแล้ว การที่จะประสบความสำเร็จอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วคะ จากคุณ : จอมยุทธ์หญิง (จอมยุทธ์หญิง) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:47:54

ความคิดเห็นที่ 12 ก็มาถูกทางแล้วนี่ครับ ดูก็ไม่น่าห่วงอะไร แค่ต้องรอเวลา ใจเย็นๆ แบบที่คุณแม่คุณบอก รอให้เมล็ดที่เราหว่านมันโตขึ้น จะไปแคร์อะไรกับคนรอบข้าง คนเป็นแม่เป็นกำลังใจ เข้าใจเราขนาดนี้แล้ว นี่สิสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด ผมเองก็จบตรี ทำงานอยู่พักหนึ่ง ทำได้ดีด้วยนะ แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่สำหรับเรา คือทำได้ ความสามารถศักยภาพเรามี แต่ไม่ได้มีความสุขกับมันขนาดนั้น ทำเป็นงานหลังจบใหม่ก็โอเคแหละ แต่นึกถึงว่าในชีวิตอีกสิบๆ ปีจากนี้ อืมม ไม่เอาดีกว่า ตอนลาออกมาเรียนต่อ มีแต่คนงง ยิ่งระดับผู้ใหญ่นี่ทักท้วงกันหมดว่าคิดดีแล้วหรือ เพราะสาขาที่ผมกระโดดย้ายมาเรียนโทคือ "ดนตรี" ซึ่งกำลังจะจบปีหน้าครับ  ก็ยังไม่รู้เลยว่าจบแล้วจะเป็นไง แต่มั่นใจว่าทางไม่ตันแน่นอน มีสมองสองมือกลัวอะไร และก็ไม่เคยเสียใจที่ทิ้งชีวิตงานประจำ มาเรียนในสิ่งที่เรารัก จากคุณ : Baritone เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:49:54

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนแรกว่าจะไม่เม้นต์แล้ว ( เพราะยาวไป )  แต่พออ่านลงไปเรื่อยๆ  เอ๊ะ มันยังไงอยู่ คุณกำลังจิตตก  แต่ไม่ย่อท้อ    มาผมมีเรื่องเล่าให้ฟัง เมื่อ สามสิบปีที่แล้ว  เพื่อนผมคนนึง ไม่ได้เรียนต่อ  ออกมาขายของ เป็นแผงลอยขายกางเกงยีนส์  เสื้อผ้า 5  ปีผ่านไป มัน (ขอเรียกแบบนี้) เซ้งห้องเปิดเป็นร้านขายเสื้อผ้า  ส่วนผมเพิ่งเรียนจบ อีก 6-7 ปีผ่านไป  มันสามารถซื้อตึกแถวเปิดร้านของตัวเองได้แล้ว  ส่วนผมเงินเดือน ต้นเดือนชนท้ายเดือน อีก 6-7 ปีผ่านไปเหมือนกัน ตึกแถวห้องนั้น มันผ่อนหมดแล้ว เป็นเจ้าของเต็มตัวแล้ว  ส่วนผม  กำลังผ่อนบ้านอยู่ ครั้งหลังสุด ได้ข่าวว่า  มันไปซื้อตึกแถวอีกห้อง ขยายกิจการเป็น 2 สาขา  ส่วนผม ผ่อนบ้านหมดแล้ว  ช่วงนั้นกำลังผ่อนรถ ปัจจุบัน  ผมไม่กล้าไปหามันครับ  ส่วนผม  ได้บ้าน  รถ  มีเงินเก็บบ้าง  แค่นั้น ทุกคนอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนมันคนนี้   แต่ก็เป็นตัวอย่างให้ศึกษาดูกัน  ว่าไม่ได้ทำงานกินเงินเดือน   อาจจะโชคดีเหมือนเพื่อนผมคนนี้ก็ได้ จากคุณ : papa-chai เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:52:57

ความคิดเห็นที่ 14 โหหห กำลังใจเต็มเปี่ยมเลยค่ะ อ่านแต่ละ คห. หัวใจพองโตมากๆ รู้สึกฮึดขึ้นมาทันที 5555 ขอชื่นชม ว่าทุก คห. "คิดบวกมากค่ะ และมีมุมมองที่น่ารักมากๆด้วย" ขอบคุณมากๆนะคะ จริงๆแล้วเหมือนมาระบาย และบอกกับตัวเองมากกว่า ว่า ฉันจะสู้นะ (อะไรประมาณนั้น 555) ก่อนจะตั้งกระทู้ คิดอยุ่นาน เพราะเคยตั้งในห้องๆนึง กลายเป็นเขาไม่เข้าใจมุมมองของเรา ผลเป็นลบไปเลยค่ะ (ตอนนั้น หวาดกลัว พันติ๊บ และ งงไปนานเลย ว่าหืมม เกิดอะไรขึ้น ;D) เข้ามาพันติ๊บ ก็จะมาอ่านซะมากกว่า ได้ความรู้เยอะดี ขอให้ทุกท่านที่กำลังท้อแท้ สู้ๆ เหมือนกันนะคะ และขอบคุณกำลังใจจากทุกคนที่ให้มาด้วยเช่นกันค่ะ ส่วน จขกท. ก็จะ กินข้าวเคล้าน้ำตาต่อไป 5555 (เครียดมาก ก็แว้บไปทำงานอาสาสมัครค่ะ ไปเจอคนที่เขาลำบากกว่าเรา แล้วเราจะไม่ท้อ ^^) จากคุณ : จขกท (เสียงในใจ) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 12:53:57 A:180.210.216.131 X: TicketID:342202

ความคิดเห็นที่ 15 เอานี่ไปอ่าน ยาวหน่อยนะคะ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B11381044/B11381044.html#185 จากคุณ : มี่ (แม่มดขี่ไม้กวาด) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 13:20:06

ความคิดเห็นที่ 16 สู้ๆ นะคะ เราก็กำลังจะออกจากงานประจำมาทำกิจการของตัวเองเหมือนกัน แต่ของเรา  ได้ทำควบคุ่กับงานประจำมาได้เกือบสามปีแล้ว คิดว่าตอนนี้ พร้อมแล้วเลยเลือกออกมาทำของตัวเองดีกว่า ถ้าอนาคตมันจะลุ่มๆ ดอนๆ เราก็ต้องรับสภาพให้ได้ เพราะเราเลือกทางเดินของเราเอง เอาใจช่วย  ขอให้มีจิตใจเข้มแข็งมุ่งมั่น ยังไงก็ผ่านไปได้ จากคุณ : olala-aha! เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 13:20:16

ความคิดเห็นที่ 17 ทำในสิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข แต่ก็ต้องหัดแบ่งเงินให้เป็นส่วนเอาไว้ยามฉุกเฉินค่ะ เรามองว่าการเรียนจบแล้วทำงาน มันเป็นความคิดล้าหลังมากกว่านะ คนเรามีอะไรที่ให้ทำมากกว่าแปดโมงทำงานห้าโมงเลิก สิ้นเดือนรอเงินเดือน จะทำจนตายเลยหรือไง มันน่าเบื่อ เพื่อนเราหลายคนจบมาด้วยเกรด3.8 3.9 แต่จบมาเปิดร้านขายของ ขายเสื้อผ้า ตอนนี้เปิดผับ เปิดรีสอร์ท สร้างฐานะด้วยตัวเองก็หลายคน พอดีพวกเราโดนสอนให้ทำธุรกิจมากกว่าไปเป็นลูกจ้างคนอื่นหน่ะ เพื่อนที่ทำงานส่วนมากก็ทำแบ้งค์ ไม่ค่อยมีคนรับราชการด้วยค่ะ เราจบมาทำงานมีลูกน้องเงินเดือนสองหมื่นนิดๆยังรู้สึกเซ็งกับการทำงานลูกจ้างเลย ขายของสมัยเรียนทำงานก็ยังทำอยู่ มันมีความสุขมากกว่าค่ะ ตอนนี้มีลูกก็ยังขายโน่นนี่ไปเรื่อยสามีก็มีรายได้หกหลัก แต่เราก็ชอบขายของมากกว่ามันมีความสุขมากกว่าตอนนั่งจับจดทำงานซะอีก สามีก็ไม่อยากทำงานเช้าไปเย็นกลับจนแก่หรอกค่ะ ทำได้ไม่เกินอีก10ปีก็คงออกแล้วละ เพราะมันน่าเบื่อ บางคนถ้าเอาเงินเป็นที่ตั้ง ก็ต้องการงานที่มั่นคง รายได้ดี แต่บางคนเค้ามีความสุข และเลือกที่จะมองสิ่งอื่นเป็นหลัก อย่าคิดมาก อย่าคิดให้มันเปลืองสมองค่ะ เอาความคิดไปหาเงินดีกว่า ชีวิตคุณไม่ได้ขึ้นอยู่กับแค่เพื่อนร่วมรุ่นหรอกนะคะ จากคุณ : kangkakangka เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 13:26:52

ความคิดเห็นที่ 18 ขายของมันเสียหายตรงไหน ต้องจบอะไรถึงจะขายของได้ กำลังจะสั่งแฟรนไชน์ลูกชิ้นปลาระเบิดมาขายเลยเนี้ย แต่ไม่ได้จบโทนะ จากคุณ : แสนสุขสมนั่งชมวิหค เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 13:28:26

ความคิดเห็นที่ 19 ขายของไม่เสียหายครับ ถ้าคุณชอบและสนุกกับมันจริง ๆ แต่ก็นิดหนึ่งครับ ก็คงต้องถามนั่นแหละว่า คุณรู้จักตัวเองดีแล้วใช่ไหม มัน่ใจใช่ไหมว่าคุณกำลังสิ่งที่คุณชอบและรัก หรือไม่ได้ฝืนตัวเองทำอยู่ จบปริญญาโท ขายของก็มีเยอะไปครับ คนเราต้องการเงินเพื่อยังชีพและทำให้ตัวเองอยู่ได้และมีความสุขทางโลกเท่านั้นแแหละครับ ถ้าควบคุมกิเลสได้เงินเท่าไรเราก็มีความสุขได้ ดังนั้นถ้าคุณคิดว่างานที่ทำทำให้ชีวิตมีความสุขแล้วก็มุ่งหน้าไปครับ จากคุณ : et009 เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 13:51:24

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง ตั้งแต่เรียนจบมา ทำงานประจำแค่ 6 เดือน  บอกตรงๆว่าเบื่อสังคมที่ทำงาน เบื่อจะตื่นเช้า กลับบ้านค่ำ รถติด ไปไหนนานๆไม่ได้ ต้องรอวันหยุดยาว แต่มันก็หลายปีมาแล้วที่ เราไม่ทำงานประจำมา มีความสุขมาก ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องปวดหัวกับเพื่อนร่วมงาน ไปไหนก็ได้ แค่หอบแลปท็อปติดตัวไป  แต่ข้อเสียก็มี ข้อเสียเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากตัวเราเองนะ แต่เกิดจากคนรวบข้าง ชอบเอาตำแหน่งหน้าที่การงานมาอวด แรกๆก็รู้สึกแปลกๆ ถามตัวเองมากมายว่า ที่เราทำอยู่น่ะ มันดีพอหรือยัง แต่ตอนนี้ถ้าใครมาถามมาอวด จะรำคาญ เราก็อยู่ดี มีความสุข ไปเที่ยวต่างประเทศได้ ซื้อความสุขให้ตัวเอง ดูแลพ่อแม่ได้ แล้วจะสนคนอื่นทำไม  อีกอย่างเวลาชวนเพื่อนไปเที่ยวต่างจังหวัด มักจะได้คำตอบเหล่านี้มา ชั้นไม่ว่าง ทำงาน ไม่มีเวลา ตังค์ไม่พอ ลาหยุดไม่ได้ สารพัด เราไม่เคยมีข้ออ้างแบบนั้น อยากไปก็ไป แค่นั้น คุณ จขกท สู้ๆนะ ทำสิ่งที่เรารักจะทำดีที่สุด ดีกว่าทนทำอะไรๆที่ไม่ชอบแต่ดูดีในสายตาคนอื่น  จากคุณ : free as a bird (puitong1) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 14:05:59

ความคิดเห็นที่ 21 คุณเจ้าของกระทู้ ผมว่ามีแววจะได้เป็นเจ้าของกิจการที่ มีความสุขเลยนะ เพราะผมอ่านตรงนี้อ่ะ ทุกครั้งที่ไปสมัครงาน เห็นบรรยากาศทำงาน แล้วก็คิดในใจว่า "ไม่เห็นจะชอบเลย" แต่พอค้าขาย ได้คิดสินค้าเอง แพคเก็จจิ้งเอง มีความสุขแบบทำไปยิ้มไป ทั้งที่รายได้ยังไม่คืนทุนเลยด้วยซ้ำ ชีวิตเราหนักกว่านั้นอีก....นอนวันละ 2-3 ชั่วโมง หัวมันคิดถึงสินค้าตลอด ความเสี่ยงรอบตัว เจ๊งนี่หมดตัว แต่ไม่รู้ทำไม มีความสุขมากกกกก ....อ่านหนังสือเล่มไหน จะเห็นเลยว่าจริงที่ "เจ้าของกิจการ เหนื่อยกว่า การเป็นลูกจ้าง" ...แต่เขาเหล่านั้นก็ยังเลือกเป็น แปลกมั้ย?? อันนี้ ตัวผมหรือใครๆ ที่อยากเป็นเจ้าของกิจการ ยังไม่เกิดอาการตรงนี้ ยังไม่รู้สึกสนุกกับการบริหารงานตัวเอง ยังต้องการความมั่นคงไปก่อน ถ้ารู้สึกแบบนี้ได้ลุยไปเลยครับ พนักงานประจำ เงินเดือน เป็นหมื่นๆ ดูแล้วมั่นคง ถามว่า ทำงานให้ใคร? ก็น่าจะทำงานให้คนแบบคุณแหละครับ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 54 14:35:22 จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 14:34:45

ความคิดเห็นที่ 22 การค้าขายก็ไม่ได้เป็นเรื่องเสียเกียรติตรงไหนเลยนะคะ ทำอะไรที่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดจารีต แล้วได้เงิน ก็ทำไปเถอะค่ะ ไม่ต้องไปแคร์สายตาคนอื่น เราเรียนจบ ป. ตรีเอกภาษา ป.โท รัฐศาสตร์ ทำงานประจำระดับหัวหน้า แต่เสาร์-อาทิตย์ ก็มานั่งทอดหมูขายที่ตลาดนัด เป็นหมูแดดเดียว หมูพริกไทยดำประมาณนี้ ได้เงินใช้เสริมเดือนละ 7-8 พันบาท ไม่เดือนร้อนใคร แม่ก็ถามเหมือนกันว่าไม่อายหรอจบโท เป็นหัวหน้าคนมานั่งขายหมูทอด เราก็ตอบแม่ว่าไม่อายหรอก ได้เงิน อายทำไม ทำไปเถอะค่ะ แต่การขายของต้องสู้จริงๆนะ เราขายแรกๆ แทบไม่ได้กำไรเลย ขายได้ค่อนข้างดี แต่ต้นทุนแพง เหนื่อยด้วย นั่งทอดหน้ามัน แต่ว่าโชคดีที่ทำงานประจำอยู่แล้วไม่ได้เดือดร้อนมากก็ทนขายไปเรื่อยๆ สัก 2-3 เดือนก็เริ่มดีขึ้น แต่ก่อนจะขายหมูทอดเราขายมาหลายอย่างนะ ทั้งเสื้อผ้าวัยรุ่น เสื้อผ้าเด็ก ชุดชั้นใน กิ๊ฟช็อปพวกกิ๊บติดผม ต่างหู ที่คาดผม รองเท้ามือ 2 ปากกาแท่งละ 10บาท ขายมาหลายอย่างมากเพราะของพวกนี้คนจะซื้อเป็นช่วงๆเท่านั้นเช่นต้นเดือน หรือปลายเดือนจะเยอะหน่อย แต่ก็ได้กำไรดีอยู่ สู้ๆนะคะ จากคุณ : Bunny (Bunny_jaja) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 14:45:59

ความคิดเห็นที่ 23 อยากให้ จขกท. ฟังเพลงนี้ครับ ..... http://www.youtube.com/watch?v=8k96UZ7Yebw สู้ สู้ นะครับ ...... จากคุณ : Draconyz เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 16:04:09

ความคิดเห็นที่ 24 ทุกวันนี้คนทำงานประจำอยากทำงานอิสระ...เช่นค้าขายกันเยอะแยะไปค่ะ..ไม่ต้องคิดมากหลอก..เราทำงานสุจริตไม่ไปโกงใครก็พอแล้ว...เราใช้ความรู้ที่เรียนมาต่อยอดดูซิ..(เราไม่รู้หลอกนะว่าเธอจบสาขาอะไร) เผื่อมีความคิดดีๆ  คนจะรวยได้ต้องกล้าเสี่ยงที่จะทำ จากคุณ : เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน (nanablackstone) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 16:19:28

ความคิดเห็นที่ 25 คห 23 เพลงโดนใจมากเลยค่ะ ^^ จากคุณ : จขกท (เสียงในใจ) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 16:59:46 A:180.210.216.131 X: TicketID:342202

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท. ค่ะ จขกท. ไม่ต้องท้อนะคะ แม่ค้าตลาดนัดเปิดท้ายแถวบ้าน จบตรี เยอะแยะ บางคน โท ไม่เห็นเขาแคร์อะไร บางครั้งเรายังคิดเลยว่า เรามาค้าขายช้าไปด้วยซ้ำ อายุเรา 37 เรายังคิดเลยว่าเราน่าจะคิดตั้งนานแล้ว จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 17:23:43

ความคิดเห็นที่ 27 ลุย..เลยค่ะ  ของตัวเราเอง เรียนจบ ทำงานมา 5 ปี ทนเสียงเรียกร้องในตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะงานออฟฟิต..มันไม่ใช่เรา มองมุมไหนก็ไม่รัก  เลยลาออกมาทำกิจการตัวเอง ตอนแรกๆ ไม่มีร้านเป็นของตัวเอง สมัยนั้นไม่มีขายทางอินเตอร์เน็ต  ต้องเปิดท้าย,แบกะดิน, ตลาดนัด ฯ เพื่อนสนิทมาบอกตอนหลังว่า ช่วงนั้นเห็นแล้วต้องใช้คำว่า"สมเพช" เลย แต่ไม่รู้จะพูดยังไง..มองว่าเราโง่มากๆ ออกจากงานดีๆ มาค้าขายโดยที่ไม่รู้ชะตากรรม..ไม่มีอนาคต แต่ตอนนี้  15 ปีผ่านไป...กิจการOK ..ยอดขาย เกิน10ล้านต่อปี...  กลับมานั่งคิดว่า ถ้ายังทำงานเป็นลูกจ้างบริษัทฯอยู่  ตอนนี้จะมีทุกอย่างแบบนี้รึเปล่า เพื่อนๆรุ่นเดียวกันตอนนี้มาปรึกษาว่าจะทำกิจการอะไรดี  .. อยากออกจากบริษัทฯ มาทำกิจการเองบ้าง โชคดี..ที่เราคิดเริ่มต้นเร็ว.. จากคุณ : บี (aor-udomsab) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 17:36:10

ความคิดเห็นที่ 28 มันไม่มีทางเดินไหนที่เดินแล้วเสียอย่างเดียวหรอกครับ ผมเชื่อเช่นนั้น เลือกทางเดินหนึ่ง คุณอาจจะเสียอะไรไป แต่คุณต้องได้อะไรบางอย่างมาเป็นสิ่งตอบแทน นั่นคือกฎธรรมชาติ ไม่ได้พูดลอยๆขึ้นมาเองครับ จากคุณ : okaunkung เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 19:20:55

ความคิดเห็นที่ 29 ผมเชื่อว่าชีวิตเราคือการเดินทาง เราต้องเลือกเข็มชี้นำทางที่ดี มันไม่ได้ตัดสินในปีสองปีหรอกครับ มันต้องมองกันยาวๆ เส้นทางหนึ่ง อาจจะดูสบาย แต่ไปถึงจุดหมายแล้วกลับไม่เจออะไร กับอีกเส้นทางเป็นเส้นทางลำบาก แต่เรายอมลำบากเพื่อไปเจอกับ อะไรทีมันดีกว่าเส้นทางแรก ความลำบากในวันนี้เป็นสิ่งที่เราต้องเสียไป ผมคิดเช่นนั้น จากคุณ : okaunkung เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 19:25:14

ความคิดเห็นที่ 30 เอา เรื่องตัวเอง มาแชร์บ้าง... ผมทำงานมากว่า ๒๐ ปี ในโรงงานปิโตรเคมีคัล.. (ถ้านับสาย โรงงาน ก็เป็นกลุ่มที่รองจาก พวกปิโตร เช่นโรงกลั่นอย่างเดียว ๕๕๕) มีอยู่วัน ผบ. บอกจะกลับ ประเทศเธอลองค้าขายดู..เพราะเห็นผมเครียด.. ด้วยเงินอันน้อยนิด... เธอได้เริ่มเปิดร้านขาย อุปกรณ์ ก่อสร้าง โดยไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้เลย... อีกทั้งไม่ได้ จบวิศวกร โยธาด้วย.. เพียงเพราะ มันน่าลองทำ.. และของไม่เสียง่าย... ตอนแรก ไม่มีเอเจนย์ เข้ามาเสนอขายของ.. จนมีเข้ามา.. โดนทั้ง เอเจนย์ เอาของไม่มีคุณภาพ มาให้.. โดนลูกค้าเบี้ยว.. โดนคู่แข่งมาเปิดร้าน ข้างๆ (แต่ก็ได้ความรู้มาจากคู่แข่ง เพราะ ผบ ใจดี) ผมมีหน้าที่ส่งเงินมาช่วยขยายร้านอย่างเดียว.. ๔ ปีให้หลัง... ผบ. ออกลาย ๕๕๕ มีคำสั้งให้ผมลาออกมาสะดีๆ.. ทู้ซี้อยู่ เกือบปี.. เลยออกมา (ก่อน ออก ผมมีเงินเดือนทั้งปี ล้านกว่า) ตอนนี้มาดูแลร้าน ๒ ให้เธอครับ... จาก ๙ ปีที่แล้ว ขายของได้เดือนละ ๒ หมืนบาท ตอนนี้ ร้านผมขายได้ วันละมากกว่านั้น.. ผมยังคิดเล่นๆ เลยว่า.. ถ้าเริ่ม ก่อนหน้านี่สะ ๔ - ๕ ปี มันน่าจะดีกว่านี่นะ... เป็นเจ้าของเหนื่อยกว่าครับ.. แต่ถ้ามันอยู่ตัวแล้ว.. แทบไม่ต้องห่วงเลย ว่าลูกมันจะทำอะไร... ให้มันจบมาเถอะ.. เดี๋ยว ปาป๋าจัดให้ ๕๕๕ ไม่เหมือนเมื่อก่อน เครียดเรื่อง ตัวเอง.. เรื่องลูก... .. เป็นเจ้าของกิจการต้องมีใจสู้ครับ.. มีสายป่านที่ยาวพอ... มีเพื่อนที่ดี.. มีทำเลที่ดี.. มีลูกน้องและผู้ร่วมงานที่ดี.. มีสินค้าดี.. มีความเข้าใจในสิ่งที่เราทำ และข้อสำคัญ... มีความโชคดีครับ... ดูผบ.ผม เป็นตัวอย่าง จากไม่มีความรู้ทางด้านนี้เลย.. เรียนรู้จาก ลูกค้าล่วนๆ เลย... จากคุณ : Jedcon เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 07:44:37

ความคิดเห็นที่ 31 คุณโชคดีที่รู้ใจตัวเองว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร และมุ่งมั่นที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ขอชมค่ะ มีครอบครัวที่เข้าใจคุณ เป็นกำลังใจให้คุณ แค่นี้ก็พอแล้ว ไม่ต้องแคร์เสียงอื่นที่ตำหนิ หรือ คิดต่าง เขาไม่ใช่คุณ เขาไม่เข้าใจความต้องการจริงๆของคุณหรอกค่ะ ขออวยพรให้คุณทำมาค้าขึ้น ขาดทุนบ้าง เสมอตัวบ้าง ก็ไม่เป็นไร เริ่มต้นมันก็แบบนี้แหล่ะ ต่อไปจับลู่ทางได้ ก็ดีขึ้นเอง ใจสู้ มุ่งมั่น เจออุปสรรคอะไร ก็แก้ใขได้ ประสบความสำเร็จได้ค่ะ อย่าลืมว่า "หนทางยาวไกลนับหมื่นลี้้ ต้องเริ่มที่ก้าวแรก" นะคะ สู้ สู้ค่ะ :-) จากคุณ : หลง หลง เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 15:17:31 A:158.34.240.21 X: TicketID:329794

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับ กำลังใจ ค่ะ เวลาท้อๆ ก็จะเปิดมาอ่านทุกครั้งเลยค่ะ ขอให้พรนั้น กลับสู่ผู้อวยพรสิบเท่าเลยค่ะ ^______^ จากคุณ : เสียงในใจ เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 20:07:15 A:180.210.216.131 X: TicketID:342202

ความคิดเห็นที่ 33 เรา่ว่าเป็นเรื่องปกตินะ ยังมีกระทู้แนะนำในนี้ เจ้าของจบปริญญาเอก ขายของเลยค่ะ แฟนอาจารย์ที่สอน จบวิศวะ จุฬา เกียยรตินิยม เค้าก็ขายก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อ แถว เทเวศร์ รวยมากๆ สมัยนี้ ปตรี ปโท เรียนกันง่ายแล้ว ไม่เหมือนเมื่อก่อนนะคะ ที่ใครจบโทจะเก่ง เพราะเราก็จบโท กำลังจะต่อปเอก ตอนนี้ก็หาของขาย จ้างคนขาย เรื่อยๆ คิดว่าจะทำแบบนี้เรื่อยๆค่ะ จากคุณ : 6 (caleste) เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 54 08:25:27

ความคิดเห็นที่ 34 เพื่อนเราหลายคนจบมาได้เกียรตินิยม คนนึงไปขายผ้าที่กะทู้ ภูเก็ต คนนึงเปิดร้านกาแฟ อีกคนเปิดร้านอาหาร ส่วนพวกที่ได้อันดับ 2 เปิดร้านขายของที่ระลึก เปิดร้านประดับยนต์ แต่พวกที่เรียนอ่อนๆ แบบเรา จบมาก็หางานทำก่อนเลยค่ะ และตอนนี้พวกที่ค้าขายก็ไปไหนไกลกันแล้ว เหอๆ เราว่านะถ้าไ้ด้รับราชการ แล้วหาอะไรทำของตัวเองด้วยก็จะดีมากๆ น้าๆเราเป็นครูก็เปิดร้านซักรีดจ้างคนทำ ตอนเย็นเลิกงานมาดูร้าน เราว่าอย่ายึดติดเรื่องเรียนจบอะไรเลยคะ่ อย่างร้านขายของกิ๊ฟชอปตรงใต้ลิโด้น่ะ ร้านนั้นจบนิติ จุฬานะ ส่วนอีกร้านด้านบนเป็นศูนย์แนะแนวเรียนต่อ เจ้าของจบตรี นิติ จุฬา ปโทจากอเมริกา และปเอกจากจีน จากคุณ : caleste เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 54 08:32:26

ความคิดเห็นที่ 35 อย่างพ่อเราเปิดร้านเนตนะคะ พ่อเรายังเปิดคอมไ่ม่เป็นเลย เล่นเนตอะไรไม่เป็นจริงๆ แต่อยากเปิด คิดว่าทำได้ กำไรดี ณ เวลา 10 กว่าปีที่แล้ว ที่ต่างจังหวัด แล้วมันก็ไปได้ดี  แม้ว่าคู่แข่งจะมาขึ้นก็ตามแต่เราเป็นที่ของตัวเองไม่ต้องเช่า เราก็คิดนะว่าพ่อเราจะเปิดได้ไง พ่อเราไม่รู้เรื่องคอมเลย บอกให้พ่อไปเรียนซ่อมคอม เรียนโปรแกรมพื้นฐานไว้อะไรแบบนี้ พ่อก็ไม่ไปเรียน แต่ก็เปิดมาได้จนตอนนี้ค่ะ จากคุณ : caleste เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 54 08:35:36

ความคิดเห็นที่ 36 สอนซ่อมคอมพิวเตอร์ฟรี หลักสูตร 80 ชั่วโมง เรียนวันจันทร์- ศุกร์ เวลา 9.00-14.00 น. เสาร์-อาทิตย์ เวลา 9.30-15.30 น. ของศูนย์ฝึกอาชีพกรุงเทพมหานคร มหาวิทยาลัยรามคำแหง สนใจติดต่อหรือสมัครได้ที่ อาคารสุโขทัย ชั้น 2 ห้อง 0214 โทร.02369-2823-4 http://www.info.ru.ac.th/Training%20center-Bkk_in_Ram/index.htm จากคุณ : wirelessnet666 เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 55 15:46:53