ชี้แนะ ให้สติ กับคนที่กำลังนอยในชีวิต และมึนๆงงๆหน่อยค่ะ
|
 |
ไม่คิดเลยค่ะ ว่าวันนึงต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้ อายเพื่อนในนี้ที่รู้จักเหมือนกัน
ดิฉันแต่งงานและย้ายมาตจว.ได้ 10 กว่าปีแล้วค่ะ อยู่กัน 2 คน
ร่วมทุกข์ร่วมสุข ชีวิตก็ดำเนินไป ทำแต่งาน งาน งาน
สมัยก่อนไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกค่ะ เพราะอยากรวย มีแต่ตัวกันมาทั้งคู่
ตัดไปเลยแล้วกัน เอาเป็นว่าทำงานกันหนักมาก จนตอนนี้มีแล้ว ไม่ลำบาก
แต่วันนึงก็มาถึง จุดที่มีแล้วลืมตัวกันทั้งคู่ เลยมีปัญหาต้องแยกกัน ต่างคนต่างถือตัวไม่เข้าใจกัน
ไม่ยอมกัน ก็เลยแยกกันอยู่มาหลายปีแล้ว ปีแรกก็ไม่มีปัญหาอะไรก็ยังสามารถเล่า
คุยให้กันฟังได้ทุกเรื่อง ดิฉันยังรู้สึกอุ่นใจ เนื่องจากอยู่ที่นี่ ห่างไกลญาติพี่น้อง ไม่มีเพื่อนเลย
เขาก็ดูแลเราเหมือนเดิม และดิฉันเองก็ติดเขามากด้วยเป็นคนติดแฟนค่ะ
รักเขา อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป
จนนานๆเข้า เราก็เริ่มห่างๆกัน จนถึงวันนี้มันก็นานแล้วค่ะ สามีก็นานๆแวะมาครั้งนึง
มาธุระเรื่องงานค่ะ ก็คุยกันนับคำได้ เรื่องงานทั้งสิ้น เจอหน้าแทบไม่ได้คุยกันเลย
เราเจอหน้าเขายังแทบไม่เคยมองเลย ไม่อยากเห็น
สถานภาพของดิฉันกะสามี ตอนนี้ยังไม่ได้หย่าขาดจากกันติดปัญหาทรัพย์สินกะแบงค์
แต่พ่อ แม่ร่วมรับรู้แล้วว่าแยกกันอยู่
สามีก็มีสาวๆมาหมุนเวียนตลอดเวลา อันนั้นก็เรื่องของเขา ชีวิตเขา
ตัวดิฉันเอง เคยมีพี่คนนึงคบๆดูๆกันอยู่ เจอในพันทิปนี่แหละค่ะ
แต่ข้อแม้ที่ดิฉันติดและเป็นอยู่มันเยอะ ก็เลยเป็นเพื่อนกันไป ตอนนี้เขาก็ยังคอยถามไถ่
ดูแลดิฉันอยู่ ช่วยเหลือในยามที่ดิฉันต้องการความช่วยเหลือ เสมอต้นเสมอปลายไม่เคยขาด
จนทุกวันนี้เขาเป็นพี่ชายไปแล้ว แต่มันก็นานมาแล้ว ดิฉันรู้สึกได้ว่า รบกวนเขานานแล้ว
เริ่มเกรงใจ เพราะรบกวนเขาอยู่คนเดียวเนื่องจากตั้งแต่แต่งงาน ย้ายถิ่นฐานมา ดิฉันก็ไม่ได้ไปไหน
ไม่มีเพื่อน ทุกวันนี้เหงาจัดๆไม่มีใคร ก็ยังต้องลากพี่เขาไปเป็นเพื่อนอยู่เลย...
นี่เข้าปีครึ่งแล้วที่ต้องอยู่แบบคนเดียวจริงๆ แบบ 24 ชม.กะหมา 2 ตัว แมว 1 ตัว
ตัวดิฉันเองก็อยากมีชีวิตใหม่ด้วย อายุเยอะแล้ว เหงา อยากมีใครสักคนมาดูแล ซึ่งกันและกันแหละค่ะ
แลกเปลี่ยนเรื่องราวที่ได้เจอมาในแต่ละวัน ทุกวันนี้แทบไม่ได้คุยกะใคร อย่าใช้แทบเลย
ไม่ได้คุยกะใครเลยดีกว่า นอกจากไปร้านทำผมนานๆครั้งก็คุยกะเด็กในร้านเท่านั้นแหละ
ตกเย็นพาหมาไปวิ่งที่สวนสาธารณะ ออกกำลังกาย เมื่อก่อนปิดร้านวันอาทิตย์ก็ไปห้างช๊อปปิ้ง
ปีนี้มาคงถึงจุดอิ่มตัวไม่อยากได้อะไรมานานแล้ว เบื่อห้าง กิจกรรมดิฉันมีเท่านี้
นอกนั้นก็อยู่กะหน้าจอคอมมาตลอดที่เป็นเพื่อน แต่มันไม่เหมือนคนนะ มีชีวิต
ตอนนี้ถ้าเจ็บป่วย เป็นลมเป็นอะไรขึ้นมาก็เป็นศพตามลำพังอยู่ในบ้าน ไม่รู้จะขำหรือเศร้าดี
ทุกวันนี้ทำงานก็ไม่รู้ทำไปเพื่ออะไร ไม่มีกำลังใจ และที่สำคัญเหมือนไม่ค่อยจะมีความสุข
อยากไปจากที่นี่ก็ไม่รู้จะไปเริ่มอะไรตรงไหน ผู้หญิงตัวคนเดียว แย่จัง กลัวถูกหลอกด้วย
โทรหาแม่หลายวันก่อนแม่ยังบอกอยู่เลยกลัวเราโดนหลอก เราใจดี
จริงๆเราว่าเราเป็นคนระวังตัวนะ แต่ทำไมถึงว่าเราซื่อไม่รู้ 555
หรือเราคงโง่จริงๆมั้ง สามีก็เคยว่าเราโง่ พี่คนนั้นก็ว่าเราซื่อ เฮ้อ!!แต่ตัวเองกลับคิดว่าทันคน
ดิฉันอยู่ที่นี่มีแต่อดีต เหมือนไม่มีความสุข ที่สำคัญดิฉันไม่เจอใครแน่นอน ถ้ายังอยู่ที่นี่
อยู่แต่กะที่ร้าน เจอแต่ช่างขาประจำที่มาซื้อของ สภาพก็คงเป็นแบบนี้ไปจนแก่ตาย
แต่ไม่ลำบากนะคะ อยากได้อะไรได้ดั่งใจทุกอย่าง เสื้อผ้า รองเท้ากระเป๋า คสอ.แพงๆ
ดิฉันสามารถหาซื้อได้แบบสบายๆ แต่กลับไม่อยากได้แล้ว ไม่อยากได้มาเป็นปีแล้ว
จะไปเริ่มต้นที่ใหม่ทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่ ทรัพย์ที่หาร่วมกันกับสามีก็หลายบาทอยู่ ไม่อยากให้สาวๆพวกนั้น
สุขสบายกันไป งกสมบัติ เรียกว่ายังยึดติดอะ ทำงานมาหนัก เสียดายค่ะ แต่ในวันนี้เขามีคนอื่นแล้ว
กลัวว่าวันนึงเขาจะไม่เป็นแบบนี้ มันมีบุคคลที่ 3 ค่ะ นี่ก็เริ่มเข้ามายึดพื้นที่แล้ว เริ่มมาใช้ชีวิตด้วยกันแล้ว
ไม่เกรงใจเราเลย
ปรึกษาพี่สาวก็ได้คำตอบอยู่มุมเดิมๆ คือมันเป็นสิทธิ์ที่เราควรจะได้ ไม่ให้เราทิ้ง
เราก็พยายามทำตัวให้ปรกติ กลัวที่บ้านห่วงด้วย บอกพี่สาวตลอด อยู่ได้ๆ จะเล่าให้แม่ฟังก็สงสารแกๆแก่แล้ว
ชอบเครียดด้วย บางทีเราอยากระบายอะไรบ้างก็ไม่ได้เลย กลายเป็นว่าต้องเก็บเอาไว้อยู่คนเดียวนี่ละ
แล้วก็แสร้งว่าเรามีความสุขดี
แต่ในทุกๆวัน มันก็สุดจะทนเหมือนกัน มีทั้งความคิด วิตก กังวล สารพัดเลยเกิดขึ้นในใจที่ต้องต่อสู้กับมัน
ใครก็ได้ช่วยแนะดิฉันทีได้มั้ย ว่าดิฉันควรทำยังไงกะชีวิตดี ไร้ทิศทางมากเลย
ถ้าดิฉันจะอยู่ที่นี่ต่อ ดิฉันจะปรับเปลี่ยนความคิดตัวเองยังไงได้บ้าง ให้มันรู้สึกดีขึ้น ไม่เป็นโรคซึมเศร้าแบบนี้
หรือดิฉันควรตัดใจไปตายเอาข้างหน้าเลย ก็ความสุขก็ไม่มีอยู่แล้วนี่ เมื่อคืนก็คิดเรื่องนี้ทั้งคืน แย่จัง
ความคิดแบบนี้เกิดอยู่เรื่อยๆ แล้วแต่ฟุ้งซ่านมากน้อยแค่ไหน
| จากคุณ |
:
เบรานิ่ง   
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ธ.ค. 54 18:12:09
|
|
|
| 
