ความคิดเห็นที่ 1 เช้าวันรุ่งขึ้นเราก็รีบขึ้นเครื่องบินไปหาแม่ เรากับพี่สาวกอดคอกันร้องไห้อยู่ที่สนามบิน ก่อนขึ้นเครื่องน้าก็โทรศัพท์มาว่าหมอกำลังปั๊มหัวใจให้แม่อยู่นะ รีบมาเร็วๆ อาจมีคนเห็น ภาพผู้หญิงสองคนกอดกันร้องไห้แบบที่ไม่อายใครบนเครื่องบิน ร้องโฮๆเหมือนเด็กๆ   ภาพสองคนพี่น้องวิ่งออกจากเครื่องบินเหมือนอยากจะกลายเป็นนักวิ่งที่วิ่งเร็วที่สุดในโลก ตอนที่วิ่งขึ้นไปไอซียู  มันเหมือนภาพสโลว์ที่เหมือนในหนังที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น  พอไปถึงข้างเตียงหมอก็บอกว่าเมื่อกี้เพิ่งปั๊มหัวใจแม่นะ แม่กลับมาได้แล้ว แม่ยังอยู่นะ เราสองคนก็พากันกอดแม่ หอมแม่ แต่ไม่รู้จะทำยังไงต่อดี หมอบอกว่าก่อนหน้าที่เราสองคนจะมา หัวใจแม่เต้นช้ามาก ช้าจนดูแย่มากๆ  แต่พอเราสองคนพี่น้องเข้ามาเท่านั้น หัวใจแม่ก็เต้นเร็วขึ้น เหมือนแม่รอ แม่รับรู้..... คืนนั้นเป็นคืนแรกในชีวิตที่เราต้องนอนหน้า ไอซียู ปูเสื่ออยู่กับพี่สาว ต้องบังคับให้พ่อกลับไปนอนที่บ้าน เพราะพ่อไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว  เราแอบขอพี่หมอเข้าไปนั่งเฝ้าแม่ (ทั้งๆที่ ไอซียูเค้าให้เข้าเป็นเวลา) เราขอแค่นั่งดูแม่หายใจ ขอแค่นั่งจับเท้าของแม่ ขอแค่นั่งสวดมนต์ให้แม่ฟัง ช่วงเวลาอันยาวนานของคืนนี้ทำให้เรานั่งคิดอะไรได้หลายๆอย่าง อาการแม่ตอนนี้ดูแล้วก็แทบจะหมดหวัง ดูแย่ลงๆ เราก็ได้แต่มานั่งคิด ภาวนาให้แม่ฟื้นสัญญากับแม่ว่าจะดูแลแม่เองตอนแม่ป่วย เพราะที่ผ่านมาแม่ไม่เคยป่วยให้ลูกเห็นเลย แม่เป็นผู้หญิงที่ทำทุกอย่างในบ้าน ถึงแม่จะเรียนมาไม่สูง แต่แม่ก็เป็นนักการจัดการตัวยงคนนึง อะไรจัดการไม่ได้ก็ต้องแม่ ข้าวของในบ้านก็ต้องแม่จัดการ พ่อเราแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะแม่ทำให้หมด ยิ่งเราสองคนพี่น้องนะ แม่ก็ชอบเอาใจ ทำกับข้าวอร่อยให้กิน เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้แต่งงาน และทำงานอยู่จังหวัดเดียวกับแม่  แม่ชอบมานอนที่รพ.เป็นเพื่อน เอาใจต่างๆนานา แถมเราแทบจะไม่ต้องทำงานบ้านอะไร แม่บอกว่าลูกทำงานมาทั้งวัน เจอคนไข้เยอะแยะ เหนื่อยมามาก แม่อยู่บ้านพักเฉยๆ แค่นี้ แม่อยากทำให้ลูก (หลายคนอาจจะคิดว่าไอ้ลูกคนนี้นี่มันขี้เกียจจริงๆ T_T ) ณ เวลานี้ เราอยากย้อนเวลาจริงๆ อยากให้เราเป็นคนดูแลแม่แทน แม้แม่จะนอนไม่รู้สึกตัว เราก็อยากเป็นคนดูแลแม่........ แต่อยู่ๆแม่ก็อาการดีขึ้น เราเขี่ยฝ่าเท้าแม่ก็ก็กระตุก(ปกติแม่บ้าจี้) พอเราเขี่ย พี่เราก็พูดข้างหูแม่ว่าแม่เตะมันเลยมันแกล้งแม่  แม่ก็กระตุกเท้าเบาๆ  จนหมอมาทดสอบอาการแม่ หมอก็ว่าดูดีขึ้นมากๆนะ พอหมอไปเขย่าบ่าแม่ บอกให้หันมาทางนี้ แม่ก็กระตุกลูกตามา  หมอลองเขี่ยขนตาแม่ แม่ก็กระตุกตอบ หรือว่า...........ปาฏิหารย์จะมีจริง จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:18:06

ความคิดเห็นที่ 2 พี่พยาบาลที่สนิทกัน บอกเราไว้ว่าให้สวดมนต์ให้แม่ เค้าเห็นคนโคม่ามาเยอะแล้ว ให้ทำเถอะ เป็นเรื่องที่ดี เราก็ไปสวดมนต์ข้างหูแม่ สวดแล้วสวดอีก พร้อมทั้งพูดอธิษฐานข้างหูแม่ว่า “แม่จ๋า ถ้าแม่ได้ยิน แล้วเบื้องบนเค้าอนุญาตให้แม่กลับมาหาหนู แม่รีบๆฟื้นนะ   แต่ถ้าเบื้องบนเค้ากำหนดมาแล้วว่า แม่ต้องจากหนูไปขอให้แม่ไม่ต้องห่วงอะไรนะ เราสองคนพี่น้องก็แต่งงานมีครอบครัวที่ดีแล้ว ส่วนพ่อเราสองคนจะดูแลเอง ขอให้แม่หลับให้สบาย แล้วชาติหน้า เราจะเกิดมาเป็นแม่ลูกกันใหม่นะจ้ะแม่” พอพูดจบ น้ำตาแม่ก็ไหลออกมา เราหันไปมองหมอ หมอบอกว่าร่างกายคนเรา ถ้าโคม่าสิ่งที่ยังทำงานได้ดีที่สุดในร่างกายก็คือ หู แม้แม่จะพูดตอบไม่ได้ ขยับไม่ได้ แต่แม่ได้ยิน เราเชื่อว่าสิ่งที่เราทำให้แม่ไปคืนนี้เราจะคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้วไม่ว่าแม่จะมีชีวิตต่อหรือไม่ก็ตาม หลังเที่ยงคืนเราก็เกรงใจพยาบาลเลยออกมานั่งหน้าห้องไอซียู ผลัดกันนอนกับพี่ นั่งสัปหงกไปมา  แต่แล้วอยู่ดีๆ เหตุการณ์ที่ไม่อยากให้เกิดมากที่สุดมันก็มา  เคยได้ยินกันมั้ยว่า ถ้าเวลาเราไม่อยากให้เกิดอะไร มันมักจะเกิด และแล้วมันก็เกิดขึ้นกับเราพี่น้อง ประมาณตีสาม   มันเหมือนภาพสโลว์ที่มีหมอวิ่งเข้าไป แบบรีบเร่ง หลังจากนั้นไม่นาน ภาพที่พยาบาลกำลังเดินออกมา ณ วินาทีนั้น เรายอมรับเลยว่าเราเป็นคนเลวมาก เราภาวนาในใจว่า “อย่าเดินมาหาชั้นๆ ให้เดินไปหาคนอื่น” แต่แล้วสิ่งที่ภาวนาก็ไม่เป็นจริง พยาบาลเดินตรงดิ่งมาที่เราสองคนพี่น้อง พร้อมทั้งบอกว่า ตอนนี้หมอกำลังปั๊มหัวใจคุณแม่อยู่นะค่ะ แต่ปั๊มมาแล้วเกิน 30 นาทีแล้ว คุณแม่ยังไม่ตอบสนองเลย เราเองก็ทำงานอยู่ในรพ. รู้ดีว่าการที่หมอปั๊มมาตั้ง 30 นาทีมันเกินกว่าที่ปกติเค้าจะปั๊มกันแล้วด้วย มันแปลว่า......เราจะต้องเสียแม่ไปจริงๆใช่มั้ย เราเดินกอดกันเข้าไปที่เตียงแม่ ภาพที่เห็น เราทนให้พี่เราดูไม่ได้ นาทีที่หมอกับพยาบาลกำลังช่วยชีวิตแม่เราอย่างสุดใจ เรารู้ทุกคนทำเต็มที่แล้ว แต่เราก็ต้องทำในสิ่งที่เราเชื่อว่าไม่มีลูกคนไหนอยากพูดประโยคนี้ “หยุดปั๊มได้แล้วค่ะ พอแล้ว แม่คงจะเจ็บ..............” เราพูดไปพร้อมกับบังไว้ไม่ให้พี่เราดู แม้เราจะเป็นน้อง แต่เราก็เชื่อว่าคนที่ไม่ได้อยู่ในวงการแพทย์เป็นใครๆก็ทนไม่ได้ การที่ต้องเห็นคนที่เรารัก โดนหมอกำลังขึ้นปั๊มหัวใจอยู่ ก็ไม่ใช่ว่าเราจะทนได้นะ เพียงแต่เราเคยเห็นมา เราเคยสัมผัสมาบ้าง เราก็พยายามจะเข้มแข็งเพื่อคนที่เหลืออยู่ เขียนต่อไม่ได้อ่ะ น้ำตามันไหล......... จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:31:01

ความคิดเห็นที่ 3 ขออธิฐานด้วยคนค่ะแ จากคุณ : แฟนช่างโยธา เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:31:33 A:125.27.103.243 X: TicketID:343300

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่ะ คุณแฟนช่างโยธา _________________________________________________ สิ่งที่ยากจะทำต่อมาก็คือการบอกพ่อ ก็อีกนั่นแหล่ะ เป็นสิ่งที่ไม่อยากทำเลย ไม่อยากเป็นคนบอกพ่อ การบอกพ่อว่าแม่จากไปแล้ว มันเหมือนเอามีดไปปักกลางอกพ่อเลยนะ แต่ความจริงก็คือความจริง พอเรากลับบ้านไปบอกพ่อ ภาพที่เห็นมันสะเทือนใจ ติดตา มัน.....มันแย่อ่ะ เรากอดพ่อ แล้วพาพ่อไปใกล้ๆโซฟา พร้อมทั้งบอกพ่อว่า แม่ไม่อยู่แล้ว พ่อที่เราไม่เคยเห็นเค้าร้องไห้ กลับร้องไห้แบบเหมือนเด็ก ร้องแล้วก็ทรุดตัวลง ร้องโวยวายว่าแล้วเค้าจะมีชีวิตอยู่ยังไง ร้องๆๆๆ แล้วอยู่ดีๆพ่อก็หยุดร้องแล้วถามเราว่า แม่ตายกี่โมง พอเราบอกไปว่า ตีสามยี่สิบ พ่อนิ่งไป นิ่งแล้วก็ร้องไห้อีก  เพราะพ่อบอกว่าแม่มาเรียกพ่อ พ่อได้ยินเสียงแม่เรียกจากเตียงฝั่งที่แม่นอน พอพ่อตื่นขึ้นมาก็เลยดูนาฬิกา เป็นช่วงที่แม่ตายพอดี  .........  เราเชื่อว่าความผูกพันของคนเรามันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนนะ เราไม่เคยเจอผีหรือวิญญาณ แต่เรากลับเชื่อ เมื่อพ่อเล่าเรื่องนี้ เราเชื่อว่าแม่อยากลาพ่อ  ผู้ชายที่แม่อยู่ด้วยมาเกือบ 40 ปี จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:48:14

ความคิดเห็นที่ 5 เสียใจด้วยค่ะ  ท่านยังอายุไม่มากเลยนะคะ ขอให้ท่านไปสู่สุคติค่ะ จากคุณ : salamis เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:53:46

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากการตายของแม่ เราก็คิดอะไรได้หลายๆอย่าง ในช่วงงานศพเราพยายามเข้มแข็ง พยายามไม่อ่อนแอ แต่มันก็เป็นเรื่องยาก แต่พอมองพ่อแล้ว เราก็ต้องทำหน้าที่แทนพ่อ จริงอยู่ที่พ่อเป็นผู้ชายน่าจะเข้มแข็ง  แต่เรากลับคิดว่า จริงๆแล้วผู้ชาย อ่อนไหวกว่าผู้หญิง เรายังโชคดีที่มีคนข้างกายที่ดี แฟนเราอยู่เคียงข้างเรา ตอนที่เราอ่อนแอ แต่พยายามแสดงว่าเข้มแข็ง ต่อหน้าทุกคนเราจะต้องดูเข้มแข็ง แต่กับแฟนเราเราก็ทำตัวเหมือนเด็ก ร้องไห้กับเค้า เราเองรู้สึกว่าโชคดีมากที่ยังมีเค้า บอกตรงๆคิดไม่ผิดเลยที่มีผู้ชายคนนี้เป็นคู่ชีวิต   คืนงานศพคืนแรก เราก็มัวแต่ยุ่งๆเรื่องงาน ก็ไม่ได้คิดเรื่องการนอนหน้าศพแม่ เพราะบ้านเราไม่ค่อยได้จัดงานศพ ส่วนใหญ่เราก็คุ้นเคยแต่งานศพที่กรุงเทพ(เราโตกรุงเทพอ่ะ) แต่แฟนเราเค้าบอกว่า เราสองคนหมายถึงเราและแฟน ควรนอนเป็นเพื่อนแม่นะ การนอนครั้งนี้จะเป็นการนอนกับแม่ครั้งสุดท้ายในชีวิต  เรางี้ฟังแล้วอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าเค้าจะพูดแบบนี้ ปกติแฟนเราดูเป็นคนกลัวผี แต่การจะนอนหน้าศพแม่มันก็ไม่ได้หน้ากลัวหรอกนะ(ถ้าสถานที่นี้ไม่ใช่ที่ที่เคยเก็บศพซึนามิ...) แต่เราก็นอนได้นะ เราเชื่อว่าแม่จะอยู่ข้างๆเรา ปกป้องลูกจากอันตรายต่างๆเสมอ ส่วนพี่สาวเราก็ต้องอยู่คอยประกบพ่อ เพราะดูพ่อแล้วอาการไม่ดีเลย T_T จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:56:02

ความคิดเห็นที่ 7 เสียใจด้วยนะคะ อ่านแล้วน้ำตาไหล จากคุณ : เรื่องของเรา เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:59:55

ความคิดเห็นที่ 8    สวัสดีครับ...ผมเองผ่านเวลานั้นมากว่า ๑๑ ปีแต่หากมีกระทู้หรือได้อ่านเกี่ยวเรื่องแม่ ดังที่กำลังอ่านอยู่ขณะนี้ ผมเองน้ำตาซึมทุกที่ เมื่อวันที่๓ ธค.ผ่านมาก็สูญเสีย เพื่อนของแม่ ซึ่งครอบครัวผมกับครอบครัว เพื่อนแม่คนนี้ ก็รักเคารพกันมา ยิ่งกว่าญาติแท้ๆ ผมเองวัยก็ใช่น้อย รู้ครับคนเราต้องมีการพลัดพรากจากกัน น้าเพื่อนแม่ก็เจ็บป่วยมานานกว่าหกเดือน ลูกๆของน้ารับไม่ได้กับที่จะเห็นแม่ไป ต่อหน้าต่อตา ก็พยุงจนนาทีสุดท้ายเหมือนกัน หลานน้าเป็นทั้งหมอและพยาบาลครับ    ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวคุณด้วยครับ แม่คุณเขาหมดทุกข์ไปแล้ว อย่าร้องไห้ไปเลย ท่านจะห่วงกับคุณครับ..เป็นกำลังใจให้คุณและครอบครัวนะครับ.. จากคุณ : ขวัญชัยอิศรา (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 21:59:58

ความคิดเห็นที่ 9 เราอยากให้การตายของแม่สอนอะไรคนอื่นได้บ้าง เช่นการดูแลตัวเอง   แม่เราก็ตรวจร่างกายบ่อยๆนะ  แม่เป็นแค่ความดันสูงเท่านั้น แต่แม่มักจะท้องผูกท้องเสียบ่อยๆ   แม่เป็นคนขี้อายเรื่องแบบนี้ ไม่ค่อยเล่าให้เราฟัง เราก็ได้แต่บังคับให้แม่ตรวจมะเร็งพื้นฐานของผู้หญิง  เต้านม ปากมดลูก แต่ทุกอย่างก็ปกติดี  ไม่เคยคิดเลยว่าเจ้ามะเร็งลำไส้จะมาพรากแม่ไป แม่ออกกำลังกายทุกวัน ตีห้าไปไทเก็ก ตอนเย็นไปฟิตเนส  แถมแม่ก็ชอบกินผักผลไม้มาก  แม่เราเป็นคนนึงที่แข็งแรงมากๆ มากกว่าพี่ๆน้องคนอื่นเสียอีก แล้วแม่เป็นมะเร็งลำไส้ได้ยังไง?? นี่ก็ยังคงเป็นปริศนาของเราอยู่ กรรมพันธุ์รึก็ไม่รู้ เพราะยายยังอยู่ ส่วนตาเสียเนื่องจากเป็นโรคหัวใจ แต่ก็นะ ยังไงๆเราทุกคนก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้ดี  สิ่งเดียวที่เป็นพฤติกรรมการกินที่ไม่ดีของแม่ที่เราคิดได้ คือแม่ชอบกินอาหารรสเผ็ดมากกกกกกกกกกกกกกกกเปรี้ยวมากกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้ซิ คิดแล้วก็เสียดาย ทั้งๆที่เราทำงานอยู่รพ.แท้ๆ  แต่แม่เรากลับต้องมาตายไปแบบที่ไม่ได้ตั้งตัวเลย เหตุการณ์ที่เขียนทั้งหมด ตั้งแต่แม่เริ่มป่วยจนเสีย  ทั้งหมดแค่ 2 วันเองนะ แล้วทั้งชีวิตแม่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยนอนรพ.นอกจากคลอดลูก 2 ครั้ง (ไม่นับนอนเฝ้าคนอื่น แล้วก็มานอนบ้านพักรพ.กับเรานะ) แม่นอนรพ.ครั้งที่สาม แม่ก็ไม่ได้ออกไปแบบมีลมหายใจอีกเลย อยากบอกทุกคนให้ทำดีกับคนที่เรารัก เราเคยได้ยินประโยคๆนึง แต่ไม่เคยคิดว่าจะเจอกับตัว “จงทำดีกับคนที่คุณรัก ให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะเจอกัน” เชื่อเถอะ เราไม่รู้ว่าจะจากกันเมื่อไหร่ ไม่เราก็คนที่เรารัก สุดท้ายทุกคนก็ต้องตาย ถ้ามันเป็นแบบกระทันหันราจะได้ไม่มานั่งเสียใจ “ รู้งี้ไม่โกรธดีกว่า, รู้งี้ทำดีให้เค้าดีกว่า ” หลังงานศพแม่ไม่นานไปได้ยินประโยคดีๆอันนึงมาจาก อ.ประมวล เพ็งจันทร์ (เนื่องจากเข้าร่วมฟังในคาบเรียนคาบหนึ่งค่ะ)  อ.เล่าเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนนึงที่รักกับสามีมา 13 ปี แล้วมาวันนี้เค้ากำลังจะเลิกกัน อ.เลยให้ข้อคิดกับผู้หญิงคนนี้ว่า “ อย่าไปคิดเกลียดเค้าเลยนะ อย่าไปเสียดายเวลา 13 ปีที่ผ่านมา เราต้องคิดซิ ว่าเราโชคดีจริงๆ ที่มีช่วงเวลาดีๆตั้ง 13 ปี “ เรานั่งฟังไปน้ำตาไหลไม่รู้ตัว ทำไมนะเหรอ เราก็มานั่งคิดไงว่า เราจะมานั่งจมนั่งเสียใจร้องไห้ทุกคืนทำไม ทำไมไม่คิดว่า “ โชคดีจังที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ ถึงแม่จะไม่อยู่แล้ว  แต่อย่างน้อยเราก็ได้เป็นลูกแม่มาตั้ง 30 ปี ได้มีแม่ที่ดี คอยดูแลเรา และเราก็ยังมีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณท่านไปบ้างแล้ว บ้านที่เราเพิ่งซื้อให้ท่าน ผ่อนไปแค่ 2 ปี แต่ก็เชื่อว่าเป็น 2 ปีที่แม่มีความสุข แม่พูดเสมอว่าแม่รักบ้านนี้ที่เราซื้อให้   อีกอย่างเราก็ไม่เคยทำตัวไม่ดีให้แม่เสียใจ แค่นี้เราก็คิดว่า แม่ก็คงมีความสุขในชีวิต 58 ปีของแม่เหมือนกัน  “ โชคดีจริงๆ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ ขอให้ทุกคนดูแลสุภาพตัวเอง และคนที่รักให้ดี นะค่ะ จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 22:01:05

ความคิดเห็นที่ 10 ส่งกำลังใจมาให้ จขกท นะคะ จากคุณ : pumpkin&blackbeauty เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 22:03:36

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณทุกความเห็นนะค่ะ จริงๆก็เลิกร้องไห้(บ้าง)แล้วค่ะ อย่างที่บอก หน้าที่การงาน การเรียน พอ่และคนที่เหลืออยู่ มันทำให้ต้องดำเนินชีวิตต่อไป ถ้ามัวแต่จมอยู่ แม่คงหลับไม่สบาย จริงๆมีเรื่องนึงที่นึกถึงแม่แล้วก็รู้สึกผิด มีครั้งนึงเคยทำฟันให้แม่ แล้วแม่ไม่ค่อยชอบถอดฟันปลอม เลยแอบดุแม่(เล่นๆ) ว่าถ้าไม่อย่างงั้นมันจะเป็นมะเร็งในปากนะแม่  แม่ก็สวนเลย ด๊ๆ ตายไปเลย ใครๆก็เป็นมะเร็งตายกัน ไม่นึก ว่าจะเป็นจริงๆ T_T เชื่อว่าทุกคนก็ต้องผ่านเรื่องราวเลวร้ายเข้ามาในชีวิตบ้าง แต่ก็อยากเข้ามาแชร์เผื่อ คนอื่นที่กำลังทุกข์ใจ เจอเรื่องร้ายๆ จะได้เห็นว่า ชีวิตมันก็อย่างนี้แหล่ะ ขึ้นๆลงๆ สุขๆทุกข์ๆ เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่ะ จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 22:08:53

ความคิดเห็นที่ 12 เศร้ามากค่ะ บอกกับตัวเองเสมอว่า ขอให้ฉันอย่าเพิ่งเป็นอะไร รอให้ลูกสองคนของฉันมีครอบครัวเป็นของตัวเองก่อน เพื่อว่าความโศกเศร้าของพวกเขาจะบรรเทาเบาบางลง ได้บ้างเมื่อมีคนรู้ใจอยู่ข้างๆคอยปลอบโยน... เป็นกำลังใจให้นะคะ ถึงท่านจะจากไปแต่..ท่านยังคงอยู่ในใจของลูกเสมอ จากคุณ : ความรักมาทักทายแล้วหายไป เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 22:28:18

ความคิดเห็นที่ 13 ขอแสดงความเสียใจและเป้นกำลังใจให้นะคะ  ฝากกำลังใจให้ทุกๆคนที่บ้านด้วยค่ะ จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 54 22:45:00

ความคิดเห็นที่ 14 แย่จัง แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 54 00:56:11 จากคุณ : ธีรภัทร์2 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 00:53:32

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณ นะครับ ที่เล่า ประสบการณ์ดีๆ ให้ฟัง ครับ ขอบคุณ ครับ จากคุณ : Julia-RoboT.JR เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 03:03:11

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ คุณ TSTS มากเลยค่ะ คุณเเเม่ยังอายุไม่มากเลย..เเต่ นะคะ ท่านดูเเล สุขภาพดี..ไม่น่าต้องป่วยด้วยโรคมะเร็งเลย..เเต่ก็นับว่าระยะเวลาที่ท่าน ทรมานสั้นมากเลยนะคะ..เทียบกับคุณ พ่อของดิฉันนี่ ป่วยอยู่นานทีเดียว คิดว่า ไม่ต่ำกว่า 3 เดือน..ทรมานจากโรคมะเร็งเหมือนกันค่ะ คุณเเม่ดิฉันปีนี้ก็ สุขภาพอ่อนเเอลงมากค่ะ..ท่านอายุ 72 เเล้วค่ะ ปีนี้ ความดันสูงเหมือนกัน.. วันนี้ ตั้งใจจะกลับไปหาท่านอยู่เเล้ว..ได้มาอ่านกระทู้นี้ ก่อน ได้ข้อคิดดีๆมากเลย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ฝนตกในใจฉัน เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 06:35:10

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านถึง คห1 ไม่จบ อยากร้องไห้... จากคุณ : 18 นะไม่ใช่อายุแต่เป็นมงกุฏ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 07:58:28

ความคิดเห็นที่ 18 ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ เราผ่านมาแล้ว เกือบ 9 ปี ตอนนี้ถ้านึกถึงน้ำเอ่อตาทุกครั้ง เป็นความรักทียิ่งใหญ่ และบริสุทธิ์ ในโลกนี้ไม่มีรักใดจากใครที่จะมายิ่งใหญ่เท่าแล้วค่ะ สิ่งหนึ่งที่เราเชื่อ ....เราเชื่อว่าความกตัญญู จะนำความเจริญรุ่งเรืองมาสู่ชีวิตค่ะ จากคุณ : ต้นสนซ้ายมือ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 08:59:30

ความคิดเห็นที่ 19 1. ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ เป็นเรื่องน่าเสียใจอย่างยิ่งสำหรับทุก ๆ คน ถ้าได้เกิดกับตัวเองแล้วจะเข้าใจ 2. ขอเตือนสติที่ดีสำหรับคนที่ ไม่ค่อยหาหมอ ไม่ค่อยอยากไปตรวจสุขภาพ หลายคนเจอหมอไม่กี่ครั้ง บางทีหากเราตรวจเป็นประจำ อาจจะยืดเวลาตรงนี้ออกไปได้บ้างหรือเปล่า ไม่แน่ใจครับ แต่ที่เคยเกิดกับคุณปู่คือ ท่านจะทานยาสมุนไพรสูตรแปลก ๆ ปั้นเป็นลูกกลอน กินนานเป็นหลายปี แล้วไม่ไปหาหมอ และจะบอกเสมอว่าตัวเองสบายดี แต่พอถึงเวลา เมื่อป่วยจริง ๆ ต้องนอนไปนั่นแหล่ะ ลูก ๆ ถึงพาไป โรงพยาบาลเพื่อหาหมอ และเมื่อรู้ว่าตัวเองป่วย อาการทรุดเร็วมาก เหมือนหมดกำลังใจ แทบจะไม่พูดกับใครอีกเลย และไม่นานนักก็ต้องจากโลกนี้ไป ใครมีญาติผู้ใหญ่สูงอายุ ตรวจสุขภาพละเอียดปีละครั้ง ก็ดีนะครับอาจจะช่วยได้ไม่มากก็น้อย 3. เตือนลูกที่เรียนจบแล้ว ห่างพ่อแม่หนีไปทำงานต่างจังหวัด อยู่ห่างไกลกันมากมาย ให้คิดนิดนึนะครับว่า วันนึงพ่อแม่คุณป่วย คุณจะกลับมาดูแลท่าน ดูใจท่านทันไหม ? ถึงเวลาหรือยัง พ่อแม่สำคัญกับคุณไหม คุณต้องกลับไปดูแลท่านใกล้ชิด ใช่หรือเปล่า หรือจะรอให้ท่านไม่อยู่เสียก่อน ถึงค่อยมาหา บางคนแม้แต่ไปเยี่ยมพ่อแม่ ยังไม่ไปเลยอืม น่าคิดนะครับ รายการข่าวออกมาให้ ดูกันเรื่อย ที่พ่อแม่แก่ชรา แล้วลูกเต้ามีอยู่หายไปหมดไม่มาดูแลพ่อแม่เลย อืม น่าคิดมาก ๆ ว่าทำไม ? แต่เข้าใจว่าการงานบางคน จำเป็นต้องอยู่ห่างกัน แต่เงินใช่ทุกอย่างของชีวิตไหม ต้องเลือกเอาครับ คุณอาจจะได้เงิน แต่คุณอาจจะต้องห่างไกลพ่อแม่ ได้อย่างเสียอย่าง 4. เรื่องจขกท. ที่ว่าเหมือนแม่รอลูก อันนี้เคยได้ยินครับ และผมก็เชื่อด้วยว่ามีจริง ๆ เกิดขึ้นกับย่าผมครับ ลูกรักของเค้าอยู่ทางภาคอีสาน เค้ารอลูกรักของเค้าจริง ๆ พอลูกรักมาแล้ว ไม่นานก็จากไป 5. ขออนุญาตเล่าเรื่องนึงให้ฟังครับ เป็นเรื่องเล่าของอาจารย์ท่านหนึ่ง คือมีอาจารย์หมอคนหนึ่ง มีพ่อแม่สูงอายุ แต่ท่านอาจารย์หมอ ดูแลพ่อแม่ ผู้สูงอายุมาอย่างดี และใกล้ชิดครับ ขนาดจัดยาใส่กล่องให้ด้วยตัวเอง ทุกวัน ( ผมแอบอิจฉาที่เรียนจบหมอ แล้วยังสามารถดูแล พ่อแม่ตัวเองได้ใกล้ชิด ขนาดนี้ )  ทำแบบนี้มาอย่างดีโดยตลอด ไม่เคยบกพร่องแต่อย่างใด แล้ววันหนึ่ง คุณแม่ท่านก็เสียไป ตามธรรมชาติ สิ่งที่หมอท่านนี้แปลกใจกับตัวเองคือ เค้าไม่ร้องไห้เลยครับ อาจจะเสียใจแต่ไม่ร้องไห้เลย เลยกลับมานั่งคิดทบทวน อย่างมากว่า ทำไมเค้าไม่ร้องไห้เลย จนกระทั่งวันนึงเค้าคิดออกแล้วว่า ทำไมเค้าไม่ร้องไห้เลย เป็นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าได้ดูแลพ่อแม่ อย่างดีที่สุด เท่าที่ลูกคนนึงจะทำได้แล้ว ไม่ได้ขาดตกบกพร่องอะไรเลย น้ำตาจึงไม่มีออกมา อืม เป็นเรื่องแปลกนะครับ เก็บไว้คิดกันต่อไปครับ 6. ขอเล่าเรื่องส่วนตัวนิดนึง ให้ฟังคือ ผมเป็นคนแข็ง ๆ ไม่ค่อยพูดดีทำดีกับ แม่เท่าไหร่ คุยกันเหมือนเพื่อน ผมพูดก็ไม่เพราะครับ ไม่ค่อยได้เอ่ยคำซึ้ง ๆ อะไรกันหรอก ไม่เหมือนพี่ชายที่ไปอยู่เชียงใหม่ พูดจาแสนหวาน พูดเพราะกว่าผมเยอะ ถึงเวลานึงท่านป่วย เป็นโรคต่อมทัยรอยด์เป็นพิษ ซึ่งจะอยู่แถวคอนะครับ แต่เป็นมากแล้ว แค่กินยารักษาไม่พอแล้ว ต้องผ่าตัด แต่มีเวลาระยะนึง ต้องกินยาตัวนึง ที่จะทำให้อาการดีขึ้นก่อน ถึงจะผ่าตัดได้ ต้องกินยานี้ให้ครบ อย่าให้ขาดเลย เพราะถ้าขาด จะผ่าตัดไม่ได้ ปรากฏว่าเอายามากิน แม่แพ้ยามากครับ บวมคันทั้งตัว ด้วยความไม่รู้จึงหยุดกินยาไป แล้วไปหาหมออีกรอบ หมอบอกว่า ยาแบบนี้มันมีไม่กี่ตัว ถ้าเปลี่ยนไปแล้วและยังแพ้ ก็ต้องกินต่อไปให้ครบให้ได้ ไม่งั้นผ่าตัดไม่ได้ เป็นเรื่องใหม่สำหรับผมเลย แม่แพ้หนักมากครับ บวมคัน เหมือนคนเป็นลมพิษทั้งตัว แม่เกาทั้งวันเลย บางทีหนังขาดเลือดออก อ้ายผมก็ช่วยไม่ได้ เครียดแทนเลยครับ ผมรู้ว่าแม่ยังห่วงผมอยู่มาก แม่ชวนผมไปรื้อของเก่า ๆ บนบ้าน เอาถ้วยชามเก่าที่ซื้อเก็บ แล้วไม่ได้ใช้ ของใช้อีกหลายอย่าง เอาออกไปบริจาควัดสวนแก้วครับ ถือว่าเอาบุญ และเราคงไมได้ใช้แล้ว ในตอนรื้อท่านก็พูดว่า "ไปผ่าตัดคราวนี้ ไม่รู้จะได้กลับมาหรือเปล่า ถ้า แม่ไม่อยู่ ดูแลตัวเอง เอาตัวเองให้รอดนะ ถ้าไม่ได้กลับมา ขอให้ชาติหน้าเกิดเป็นแม่ลูกกันอีก" ทำเอาผมน้ำตาคลอเลยครับ ต้องรีบหนีไปล้างหน้าในห้องน้ำ ไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้ ตอนนี้ แต่หลังจากนั้นยังโชคดีครับ แต่สภาพหลังผ่าตัดน่ากลัวมากสำหรับผม แม่เจ็บคอมาก ผมก็ช่วยประคองคอแม่ ตอนกินข้าวที่ รพ. นอนอยู่หลายวัน แต่ก็อาการดีขึ้นตามลำดับ เสียงไม่แหบคงเพราะหมอเก่ง หมอบอกว่ามีคนไข้หลายคน จะมีอาการเสียงแหบ แม่ผมจะพูดเล่นกับหมอว่า "เสียงไม่แหบ เหมือนเป็ดแล้วค่ะ" ท่านยังมีอารมณ์ขัน ถึงแม้จะผ่านเหตุการณ์แบบนี้มา ถ้าเป็นผม สงสัยจะพูดเล่นแบบนี้ไม่ออกแน่ ๆ เลย ฝากไว้เลยครับพ่อแม่ป่วย ให้รีบไปหาท่าน ไปดูแลท่านที่โรงพยาบาล คนป่วยจะคิดถึงลูกหลาน คนรัก คนใกล้ชิดเสมอๆ อยากให้มาคุย มาเยี่ยมครับ โทรคุยก็ดีครับ แต่ไม่ดีเท่ามาเยี่ยมเองหรอก เวลาคุณแก่ คุณป่วย คุณจะเข้าใจครับ ว่าเราต้องการกำลังใจมากแค่ไหน ขอให้โชคดีทุกท่าน จากคุณ : เต่าน้อย/taonoi_@hotmail.com (เต่าน้อย) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 09:05:32

ความคิดเห็นที่ 20 สะอื้น อยู่หน้าคอมเลยเรา ขอเเสดงความเสียใจด้วยน่ะค่ะ จากคุณ : dikmor เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 09:07:25

ความคิดเห็นที่ 21 กระทู้คุณ TSTS ทำเราร้องไห้หน้าคอมแต่เช้าเลย เราเองก็รักแม่มาก แต่ไม่ค่อยแสดงออกแบบกอดหรือบอกรัก แต่ก็โทรหาแม่อยู่เสมอ บ้านเรา ลูกๆ 4 คน ไม่เคยทะเลาะกับแม่เลยค่ะ เราจะรู้สึกแย่มาก ที่เห็นลูกคนไหนทะเลาะหรือพูดไม่ดีกับแม่ เพราะที่บ้านไม่เป็นไงคะ และเราจะรู้สึกดีมากๆ หากใครที่รักพ่อแม่ และ แสดงความกตัญญูต่อท่าน กระทู้ของคุณ TSTS ทำให้เรารู้สึกว่า คุณที่เป็นคนจิตใจดีค่ะ ซึ่งน่าจะมาการถอดบุคลิคและการเลี้ยงดูของพ่อแม่นั่นเอง เชื่อว่าท่านตอนนี้กำลังมองลงมาที่คุณ TSTS นะคะ ท่านคงภูมิใจที่เห็นคุณเป็นคนดี และ ร้องไห้น้อยลงนะคะ จากคุณ : Dreams Catcher เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 09:36:59

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านกระทู้นี้แล้วก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยค่ะ เราเองผ่านการสูญเสียมาแล้วทั้งพ่อ และแม่  แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้อ่านเรื่องราวแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ไปเสียทุกครั้ง เรื่องพ่อแม่รอลูกในนาทีสุดท้ายนี้ เราเองก็เชื่อว่าจริงนะคะ เมื่อตอนที่พ่อจะเสีย  ลูกๆ ทุกคนมาพร้อมหน้ากันแล้ว   ที่บ้านโทร.มาว่าให้มาเร็วๆ นะ พ่อรออยู่ เรารอเวลาขึ้นเครื่องแบบใจจะขาด และเมื่อมาถึง เรารีบวิ่งไปที่เตียงพ่อ กระซิบที่หูว่าลูกมาแล้ว..... พ่อน้ำตาไหลค่ะ  ทุกคนยืนยันว่าพ่อรอลูกสาวคนเล็ก.... แล้วคืนนั้น ตีสามสี่สิบนาที พ่อก็จากไปแบบสงบมากค่ะ เมื่อเวลาแห่งการจากลามาถึง  เราไม่สามารถทำอะไรเพื่อคนที่เรารักได้อีกแล้ว อยากบอกทุกคนที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ว่า  รีบทำดีและตอบแทนบุญคุณท่าน ก่อนที่ท่านจะไม่อยู่กับคุณนะคะ จากคุณ : ดอกหญ้าสีม่วง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 09:42:47

ความคิดเห็นที่ 23 ได้อ่านแล้ว ร้องไห้เลย เข้าใจ จขกท. เลยค่ะ เพราะเห็นว่าแม่สุขภาพดี ดูแลตัวเองดี ไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแชร์ จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 10:08:51

ความคิดเห็นที่ 24 คุณแม่หลุดพ้นจากความทุกข์ หลุดพ้นจากความเจ็บปวดแล้วค่ะ เข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ เหมือนฝันร้ายที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเราจริงๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เพราะชีวิตคือชีวิต (I'll be there for you.) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 10:34:35

ความคิดเห็นที่ 25 ร้องไห้เลย จขกท.เราเสียใจด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 11:28:51

ความคิดเห็นที่ 26 ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้   ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้น่ะค่ะ และ   อย่าลืมดูแลคุณพ่อ  น่ะค่ะ   เพราะจิตใจท่านคงแย่มากในช่วงเวลานี้ จากคุณ : แทนทาลัม เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 11:48:37

ความคิดเห็นที่ 27 โอย ร้องไห้ไปด้วยเลย เสียใจด้วยนะคะ พ่อกับแม่เรายังอยู่ทั้งคู่ สุขภาพแข็งแรง เราโชคดีมากที่แต่งงานแล้วได้มาอยู่ที่ย้านแม่ของเรา วันไหนรู้สึกแย่ ๆ เราจะเดินเข้าไปกอดแม่แบบแน่น ๆ เหมือนเป็นการชาร์ตพลังงานที่สูญเสียไป ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันนะคะ เราจะได้รู้ว่า เวลาที่เหลือนั้นน้อยลงไปทุกที เราอยากจะใช้เวลาที่มีอยู่ทำเพื่อให้พ่อและแม่มีความสุขมากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 12:19:26

ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 15:27:29

ความคิดเห็นที่ 29 ขอแสดงความเสียใจกับ จขกท. ด้วยที่สูญเสียแม่ไป ในวัยที่ "ยังไม่สมควร" และเป็นไปอย่างกระทันหัน สำหรับผมเป็นกรณีที่ต่างกันออกไป ที่พ่อมีอายุถึง 91 ปีแล้ว และต้องอยู่ในไอซียูถึง 81 วัน ท่านจึงจากไป  แต่ลูกหลานก็ยังรู้สึกว่ากระทันหันอยู่ดี  เพราะก่อนหน้านั้นยังออกกำลังกายด้วยชี่กงไท่เก๊กอยู่ทุกวัน อาจจะคล้ายคลึงกันตรงที่ว่าเป็นการเสียชีวิตในการป่วยหนักครั้งแรก แม้จะคิดว่าตัวเองนับถือพุทธศาสนาอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ แต่ก็ยากที่จะทำใจยอมรับอาการที่ทรงๆทรุดๆ  และการพลัดพรากจริงๆที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อหน้าของเราอยู่ดี จากคุณ : bharot เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 15:54:54

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านไปน้ำตาซึมไป...ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ. จากคุณ : ป้าพัด เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 16:25:56

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านไปน้ำตาไหลไป ขอเป็นกำลังใจให้คุณ จขกท ด้วยคนนะคะ เข้มแข็ง สู้ๆค่ะ จากคุณ : Brunette เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 17:40:29

ความคิดเห็นที่ 32 ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งค่ะ ขอให้แม่ จขกท ไปสู่สุขติค่ะ จากคุณ : เบื่อเมืองนอก เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 19:37:18 A:83.109.81.95 X: TicketID:314925

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆและข้อคิดที่สุดซึ้ง ร้องไห้ตั้งแต่ข้อความแรกยันข้อความสุดท้าย Y_Y ตัวคุณแม่ไม่อยู่ ตาเราเลยมองไม่เห็น แต่ยังงัยคุณแม่ก็ยังอยู่ในใจเราเสมอนะคะ อยู่ในสายเลือด อยู่ในตัวเราเสมอค่ะ คุณไม่ได้จากเราไปไกลหรอกค่ะ ^_^ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 20:42:18

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่ะ จริงๆมีเรื่องราวอีกมากมายที่เกี่ยวข้องกับแม่อยากจะเล่า แต่เล่ายังไงก็คงไม่หมด ยังนึกเสียใจจริงๆค่ะ ที่หน้าที่การงานและการเรียนทำให้ต้องอยู่ไกลพ่อแม่ ทำเพื่อสุขภาพของคนอื่น แต่ของคนใกล้ตัวทำได้แค่โทรคุย ทุกวันนี้ก็เหมือนเป็นคนคิดมาก เจอคนไข้ที่มาทำฟันแล้วอายุใกล้เคียงกับแม่ ก็อดไม่ได้ที่จะคุยเยอะๆ ถ้าคนไหนไม่ค่อยดูแลสุขภาพก็จะชอบเตือนให้ดูแลสุขภาพดีๆ วันก่อนต่อคิวจ่ายเงินที่ 7-11 คนข้างหน้าเหมือนแม่มาก ทั้งทรงผม การแต่งตัว บุคลิก แทบอยากแอบกอดจากข้างหลังเลย ชีวิตของเรามันไม่แน่นอนจริงๆ แม่คือคนนึงในครอบครัวที่แข็งแรงที่สุด พอแม่จากไปก่อน ลุงป้าน้าอาทั้งหลายต่างไม่มีใครเชื่อ 2 วันกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของเรา แต่เชื่อว่ามันหนักน้อยกว่า เมื่อเทียบกับพ่อ แม้ปาฏิหารย์จะไม่เกิด แต่ก็ยังเชื่อว่า ชาติหน้าเราสองคนแม่ลูกอาจจะได้มาเจอกันอีก ตอนงานศพแม่ เพื่อนๆแม่ และอาจารย์ของแม่ก็เข้ามาคุยกับเรา บอกว่าเราเหมือนบัตรประชาชนของแม่แท้ๆเลย ป้าๆพูดถึงแต่ความดีของแม่ แม่ทำดีจนวันสุดท้ายเลย แม่ชอบดูแลคนแก่ๆ ปกติแม่จะอยู่ในชมรมไทเก๊ก แต่อายุจะอยู่ในกลุ่มที่เด็กหน่อย เช้ามาแม่จะไปช่วยครูยกลำโพง พาป้าอีกคนไปตลาด แล้วค่อยกลับบ้าน คืนก่อนแม่เข้าโรงพยาบาล แม่ได้ไปงานแต่งงาน คืนนั้น มีคนเล่าว่าแม่สวยมาก ใส่เสื้อสีน้ำเงินสดใส สวยเปล่งปลั่ง คืนนั้นที่แม่ก็ยังคงดูแลคนแก่ในโต๊ะ พาไปเข้าห้องน้ำ ตักอาหารให้กิน คืนนั้นซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเป็นคืนสุดท้ายในชีวิตแม่ สุดท้ายชุดที่แม่ใส่ในคืนนั้น เรากับพี่ก็ให้แม่ใส่ไปด้วย เราสองคนกลับบ้านไปตอนเช้าที่รู้ว่าแม่จากไปแล้ว กลับไปเก็บของรักของแม่ กลับมาไอซียู แต่งหน้าทำผมให้แม่ซะสวยเลย เขียนคิ้ว ปัดแก้ม แถมฉีดน้ำหอมที่แม่ชอบ ใส่ผ้าเช็ดหน้าที่แม่ชอบพกเสมอๆ ลงไปในโลง เสียใจที่ต้องมาทำให้แม่ตอนแม่ไม่มีลมหายใจ เสียใจที่มีแต่ให้แม่ดูแลเอาใจ (ถึงแม้จะเชื่อว่าแม่มีความสุขที่ทำให้ลูกก็ตาม *_* ) วันนี้อาการดีขึ้นมาก มากจนไม่น่าจะมีใครรู้ว่าเรายังรับไม่ได้อยู่ เพราะเราไม่ค่อยได้แสดงออก อาจเนื่องด้วยภาระหน้าที่ต่างๆ เรียนก็ต้องเรียน งานก็ต้องทำ จะมาอ่อนแอก็คงไม่ได้ แม่อาจจะเสียใจ ชีวิตก็คงต้องสู้ต่อไปเนอะ ขอบคุณทุกคนนะค่ะ จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 21:25:09

ความคิดเห็นที่ 35 ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ...แต่ อาการเหมือนพ่อเราเป๊ะเลย  พ่อไม่เคยป่วย   ชอบกินเผ็ดมากๆ    ดื้อ... พ่อเราป่วยเมื่อ ตค.52 ปวดท้องกระทันหัน-   เข้า รพ.กระทันหัน -ลำไส้แตกเข้าผ่าตัดฉุกเฉิน อุจาระแตกกระจายเต็มช่องท้อง   ต้องตัดลำไส้ หมอบอกล้างน้ำเกลือ 15ลิตร ยังไม่สะอาดเลย   แล้วเจาะหน้าท้องให้อุจาระหน้าท้อง -ให้เกล็ดเลือดก็แพ้ ช๊อค เข้า ICU 2รอบ- เอาเข้าห้องผ่าตัดล้างลำใส้ซ้ำอีก แผลผ่าตัดเขียวซีด สาระพัดเลยแหละ ช่วงที่เฝ้าพ่อ เรามีประสบการณ์เฝ้าไข้แบบมุดไปนอนใต้เตียงพ่อนี่แบบสุดๆเลย สลับกับพี่สาวน้องสาว ใครหมดแรงก็ลงไปนอนพัก เพราะพ่อผุดลุกผุดนั่งตลอดเนื่องจากจุกท้อง หมอบอกให้พวกเราทำใจ ทำใจ ตัวเราต้องเดินทาง ไปเฝ้าพ่อ   ไปๆมาๆ ระยะทาง 500กว่ากิโลเมตร เหตุการณ์นี้เรายังจำติดตา...ติดใจ แต่ ณ วันนี้ พ่อเรายังอยู่ค่ะ  สบายดี เพราะครอบครัวตัดสินใจไม่ให้คีโม อยู่ได้แค่ไหน เอาแค่นั้น ผ่านมาได้ก็ดีใจ ปีนี้พ่ออายุ 78 ปีแล้วค่ะ สู้ๆนะคะ ....เราอยู่ห้องฟันเหมือนกัน...!! แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 54 21:56:23 จากคุณ : พระจันทร์เดือนแรม เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 21:53:04

ความคิดเห็นที่ 36 คุณพระจันทร์เดือนแรมยังโชคดีนะค่ะ จริงๆแม่ก็มีปัญหาที่ความดันต่ำค่ะ ถ้าไม่ต่ำขนาดนี้ก็ฟอกไตได้ ถ้าฟอกไตได้ เลือดก็จะไม่เป็นกรด แต่คงถึงเวลาของแม่แล้วหล่ะค่ะ ฝากเพลงนี้ด้วยนะค่ะ เดี๋ยวนี้ฟังเพลงอกหัก ยังคิดถึงแม่เลย http://youtu.be/E2IwdoNXvQA จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 22:24:32

ความคิดเห็นที่ 37 ขอแสดงความเสียใจกับ จขกท.ด้วยนะคะ  อ่านแล้วก็น้ำตาไหล ใครที่ยังมีคุณพ่อ คุณแม่อยู่ขอให้รักและดูแลท่านให้เหมือนกับที่ท่านดูแลเรามาเมื่อครั้งยัง เด็ก   ไม่มีใครรู้อนาคต เพราะฉนั้นตอบแทนพระคุณท่านใ้ห้มากที่สุดนะคะ จากคุณ : คนหมุนโลก เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 08:23:04

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณ จขกท.นะครับที่เล่าเรื่องแล้วทำให้ผมคิดอะไรได้หลายๆอย่างว่าบอกว่าถ้ารอพรุ่งนี้บาง ทีมันอาจจะสายไป ถ้าวันนี้ทำอะไรที่ดีเพื่อคนที่รักได้ผมก็จะทำมันเลย ขอบคุณมากครับ จากคุณ : น้องเคยเห็นช้างรึเปล่า เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 09:36:04

ความคิดเห็นที่ 39 นั่งทำงานไปก็ยังนึกถึงแม่ไ่ป ทุกวันนี้หมอนที่นอนอยู่เป็นหมอนใบสุดท้ายที่แม่หนุน ห่มผ้าผืนที่แม่ห่ม รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก รักแม่คิดถึงแม่ จนตอนนี้อยากเป็นแม่คน อยากทำให้คนอีกคนเหมือนที่แม่ทำให้เรา เราดีใจนะค่ะ ถ้าเรื่องของเราจะทำให้ใครได้ทำเพื่อพ่อแม่เพิ่มมากขึ้น ก่อนแม่เสีย1เดือนเราเพิ่งไปเยี่ยมแม่ เอาเงินให้แม่จำนวนนึง จำได้ว่าช่วงนั้นต่างคนต่างขัดสน ตอนแรกแม่ไม่เอาจะให้เราเก็บไว้ แต่เราก็ให้แม่ไปจนได้ จำได้ว่าแม่กำเงินไว้แล้วกอดเรา นั่นคือสัมผัสครั้งสุดท้ายแบบมีสติของเรากับแม่ ถ้าถามว่าเรารู้สึกเสียใจหรือเคยทำผิดกับแม่มั้ย ก็ไม่เคยนะ แต่แค่รู้สึกว่า อยากทำให้ท่านมากกว่านี้ อยากดูแลแม่ตอนแก่ๆ แต่ก็ย้อนเวลาไม่ได้ละ ...ขอทำตัวเป็นคนดีให้แม่ที่อยู่บนฟ้าดูแล้วกัน จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 13:42:22

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วพูดไม่ออก  จุกในใจ วันนี้ นั่งว่าง เพราะ เป็นวันทำงาน วันสุดท้าย พรุ่งนี้ได้กลับบ้านแล้ว( บ้านอยู่ต่างจังหวัดค่ะ) ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็โทรคุยกัน  ว่าอยากทานไร แม่ก็เตรียมๆ ไว้  บอกท่านไปว่า  พอกลับบ้านไป  ไม่ต้องมัวแต่ทำกับข้าวหรอก มาเล่นกะหลานเถอะ ว่าแล้ว ยกโทรศัพท์โทรหาดีกว่า .. แต่ .. มันยังมีน้ำซึมๆ จากขอบตาอยู่เลยอ่ะ  T-T จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 13:59:08

ความคิดเห็นที่ 41 เสียใจด้วยนะคะ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะไม่กล้าให้ไหลอ่านที่ทำงาน อ่านแล้วนึกถึงตัวเองที่ต้องรีบใส่ใจเเม่ของเราบ้างแล้วค่ะ จากคุณ : pinkporing (pinkporing) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 14:20:37

ความคิดเห็นที่ 42 เพิ่งจะเห็นว่าขึ้นกระทู้แนะนำ วันนี้ก็จะกลับบ้านค่ะ ไปหาพ่อแล้วก็คุณย่า ตอนนี้ย่าท่านก็ป่วยค่ะ ทุกวันนี้ก็พยายามทำดีที่สุดกับทุกคนในครอบครัวที่เหลืออยู่ เมื่อต้องจากกันจะได้ไม่เสียใจ ไม่แน่อาจเป็นเราที่จากคนที่เรารักไปก่อนก็ได้ คำพูดที่ว่าชีวิตไม่แน่นอน  วันนี้เข้าใจลึกซึ้งจริงๆ บางทีเราลูกๆอาจนึกถึงแต่เพื่อนหรือแฟน บอกรักกันกับคนรัก แสดงออกถึงความรักกับคนรัก แต่เรากลับเขินที่จะแสดงออกกับพ่อแม่ ตอนแม่ยังอยู่ แม่ไม่ชอบให้กอดให้หอมเพราะแม่บ้าจี้มากๆ แต่เราก็ยังจำความรู้สึกเวลานอนกอดแม่ได้ แม่จะตัวอวบๆ เนื้อแม่จะนิ่มๆกอดแม่แล้วจะหลับสบายมากๆ จะปีใหม่แล้ว ดูแลตัวเองและคนที่คุณรักให้ดีๆนะค่ะ จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 15:31:27

ความคิดเห็นที่ 43 ใครที่แม่ยังอยู่ อย่าประมาทนะครับ เวลาของท่านนับถอยหลังไปเรื่อยๆ รีบทำในสิ่งที่ควรทำเสียแต่วันนี้ ถึงเวลาแล้วมันเป็นเรื่องเจ็บปวดที่แก้ไม่ได้จริงๆ โลกจะกลายเป็นสีเทาไปชั่วชีวิตไปเลย จากคุณ : พวงไสว เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 15:45:38

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ  คิดถึงคุณพ่อที่จากไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว อาการก่อนไปโรงพยาบาล เหมือนกับคุณแม่เจ้าของกระทู้เป๊ะเลยค่ะ จากคุณ : ชิเล่น (นิกะชิ) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 16:51:19

ความคิดเห็นที่ 45 ได้กลับไปกอดเเม่มา ..ชื่นใจที่สุดในสามโลกเลยค่ะ ขอบคุณ เจ้าของกระทู้ นะคะ เสียดายให้กิฟท์ไม่ได้ กดไป 1000+ Like เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 54 19:24:04 จากคุณ : ฝนตกในใจฉัน เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 54 19:23:38

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาเพิ่มความรู้เล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับอาการของมะเร็งลำไส้นะค่ะ 1.อุจจาระมีเลือดปน-->ไม่รู้ว่าแม่เคยเป็นมั้ย ไม่เคยบอก อาจมีแต่ไม่เคยดูก็ได้ เพราะฉะนั้นเราควรดูทุกครั้งนะ บางทีจะถ่ายเป็นสีดำๆ 2.มีอาการท้องผูกสลับกับท้องเสียอยู่เป็นประจำ--> แม่ก็เป็นแต่ว่าแม่มักเข้าห้องน้ำนานๆตั้งแตสาวๆเลยไม่ผิดสังเกต แถมชอบกินส้มตำยำ เลยมักมีอาหารที่คิดว่าเป็นสาเหตุเสมอๆ ไม่เคยคิดถึงมะเร็ง 3.น้ำหนักลดมากๆแบบผิดสังเกต-->ข้อนี้ของแม่เรามันบังเอิญมากๆ ตรงที่2-3ปีมานี้แม่กับพ่ออยู่ในช่วงแข่งกันลดน้ำหนัก ลดอาหาร ออกกำลังกายทุกวัน พ่อกับแม่จะไปฟิตเนสพร้อมๆกันเสมอ แต่แม่เราชนะ ผอมลงมาก แต่แม่มีความสุขที่ผอมนะเพราะตั้งแต่มีลูกก็อวบอ้วนมาตลอด หลังๆผอมจนใส่เสื้อผ้ากับลูกได้ เรากะพี่เลยจับแม่ใส่เลคกิ้งให้ลดอายุเลย^^ ลองสังเกตอาการตัวเองกันนะค่ะ เคยไปถามหมอหมอบอกว่าควรจะไปส่องกล้องเมื่ออายุ50ปี แม้ไม่มีอาการ เพราะเมื่อมีอาการคือเป็นมากแล้ว ส่วนคนที่มีปัจจัยเสี่ยงอย่างเราทั้งแม่ และปู่เป็น หมอให้ตรวจตอน40ค่ะ จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 12:17:36

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : pinkplanet เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 14:50:15

ความคิดเห็นที่ 48 เสียใจด้วยคะ เเย่จังเนอะความรู้สึกแบบนี้ เราน้ำตาไหลตามเลยคะ ขอให้คุณเเม่ไปสบายนะคะ จากคุณ : vintage เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 18:36:28

ความคิดเห็นที่ 49 4 ปีผ่านไป ไม่เคยลืมเลยค่ะว่าได้ส่งแม่กลับสวรรค์ ที่บ้านของเราเอง แม่ค่อยๆหมดลมหายใจ เราจ้องดูหน้าอกของแม่ ดูหัวใจแม่ว่ายังกระเพื่อมอยู่หรือไม่ จนเช้า... เช่นเดียวกัน แม่เป็นคนแข็งแรงมาเสมอ ครอบครัวเราไม่เคยมีใครมีประวัติมะเร็งมาก่อน จนวันนึง แม่เอาเสื้อคอกระเช้าที่มีเลือดเปื้อนมาให้ดู แล้วบอกเราว่า ทำไมมีเลือดไหลออกมาจากเต้านมแม่...... จากนั้นสองปี ชีวิตไม่เคยเหมือนเดิม เหนื่อยยากขนาดไหน ขอเพียงแค่แม่ยังอยู่ ขอเพียงแค่แม่ยังหายใจ วันที่เราคลอดลูก แม่เดินแทบไม่ได้ แต่ยังพยายามถือไม้เท้าไปเฝ้ารอดูหลาน เมื่อห้าปีที่แล้ว ในวันปีใหม่ แม่ได้อยู่ดูหลานแค่ปีกว่าๆ ก็จากเราไป วันที่แม่ไม่อยู่ ถึงได้รำลึกขึ้นว่า เราเป็นผู้ใหญ่จริงๆแล้วนะ เพราะ....ต่อให้เราอายุเท่าไร เมื่ออยู่กับแม่ เหมือนเรายังเป็นเด็กๆได้ อย่างไรก็อย่างนั้น ทุกวันนี้ เรายังมีเรื่องมากมายคุยกับแม่ เรานึกถึงแม่ผ่านความทรงจำ บางครั้งเราก็เรียกแม่ออกมาดังๆ และยังสะเทือนใจเสมอๆเมื่อรับรู้เรื่องราวของคนที่จากไปด้วย มะเร็ง เข้มแข็งไว้นะคะ แม่คุณต้องภูมิใจในตัวของคุณมากแน่นอน จากคุณ : Only Love can Do เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 21:52:45 A:101.108.56.253 X: TicketID:274066

ความคิดเห็นที่ 50 คุณ only love can do เป็นเหมือนกันเลยค่ะ พอแม่เสีย อยู่ดีๆก็รู็สึกโตขึ้นมาก (ทั้งที่ตอนนั้นก็ก้าวขาเข้าสู่สามสิบแล้ว) เวลาหิว ก็ต้องอ้อนแม่ เวลาไม่สบายก็ชอบอ้อนแม่ ขนาดตอนนั้นต้องผ่าตัดซีสต์ อ้อนให้แม่มานอนเฝ้าที่รพ. แต่ก็ไม่สำเร็จ(สามีมานอนอ่ะค่ะ) ทุกวันนี้ยังคุยกับแม่อยู่เลย เหมือนคนบ้า พอมีเรื่องเสียใจหรือดีใจก็แล้วแต่ เมื่อก่อนคนแรกที่โทรหาก็ต้องเป็นแม่ เดี๋ยวนี้ใช้โทรจิตคุยเอาค่ะ เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้แม่ฟัง จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 23:21:22

ความคิดเห็นที่ 51 คุณ จขกท ครับ ผมอยากบอกคุณจากใจว่า ผมจุก เมื่อได้อ่านเรื่องราวของครอบครัวคุณ ผมภูมิใจแทนคุณสามคนพ่อลูกลูก แม่ของคุณน่าจะเป็นคนที่น่ารักมากๆ และภูมิใจที่สุดที่ได้มองเห็น ความรักของพวกคุณที่มีต่อท่าน ผมไม่คิดว่าแม่ของคุณจะเสียใจกับการจากไป ความรักของพวกคุณ มันล้น ล้นมาก คนที่จากไปไหนเลยจะรู้สึกเสียใจกับชีวิตอันมีค่าเช่นนี้ ยิ้มให้ท่านเถอะนะครับ หากมีเวลา เข้าวัดสวดมนต์และแผ่เมตตาให้ท่านอยู่ในภพภูมิที่ดีด้วยนะครับ จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 54 00:54:55

ความคิดเห็นที่ 52 จขกท.ยังโชคดีที่ได้มาดูแลท่านเรียกว่าดูใจ ค่ะ แต่เราตอนพ่อป่วย แล้วเสียชีวิต เราไม่มีโอกาสได้ดูแลท่านเลยค่ะ สายเกินไป เราเตรียมจะลาออกจากงานมาดูแลท่านแต่ไม่ทัน กระทู้นี้ดี ทำให้ คนที่ยังมีคนที่รักเหลืออยู่ดูแลคนที่รักให้มากๆ ถ้าไม่ได้อยู่ที่เดียวกัน โทรหา หรือใส่ใจท่านสักนิด ก่อนที่จะสายเกินไป เราเสียใจอยู่ถึงทุกวันนี้ ตอนนี้ ก็ยังเหลือแม่เราเลยออกมาจาก กทม.มาอยู่ จ.ที่บ้าน ใกล้กันมากขึ้น เรื่องจิตสัมผัสเราก็เชื่อเพราะตอนพ่อเราเสีย ท่านก็มาหาเราค่ะ ยังงัยท่านก็อยู่ในความทรงจำที่ดีของเราค่ะ จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 54 08:37:50

ความคิดเห็นที่ 53 เราเข้าใจความรู้สึกค่ะเพราะแม่ก็เพิ่งจากเราไปเมื่อ24ธันวาคม54นี่เองค่ะ เราก็เพิ่งเสร็จจากงานศพท่าน คริสมาส ปีใหม่ปีนี้แย่มากสำหรับเรา จากคุณ : คิดถึงแม่ (มะฮอกกานีใบใหญ่) เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 54 13:42:12

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณแม่หลับอย่างสบายนะคะ ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่หนูเป็นมะเร็งอยู่ทั้งคู่เลย ตัวหนูเองก็ยังเรียนไม่จบ ไม่รู้จะทำยังงัย บางเวลาท้อมากๆเลย แต่ก็ร้องไห้ต่อหน้าท่านไม่ได้เพราะเดี๊ยวจะทำให้ท่านไม่สบายใจ เวลาที่เราต้องเข้มแข็งทั้งๆที่ในใจอ่อนแอนี่มันเป็นเวลาที่แย่มากๆเลย จากคุณ : SmallSweetSmile เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 09:16:00

ความคิดเห็นที่ 55 ^ ^ ^ น้อง SmallSweetSmile  ..เข้มเเข็งไว้นะคะ..ตอนนี้ คุณ พ่อ คุณ เเม่ ท่านป่วย..ร่างกาย พอ อ่อนเเอ ..จิตใจ ก็ จะพลอย อ่อนเเอ ตาม ไม่ทราบ คุณ พ่อ คุณ เเม่นับถือ ศาสนา พุทธ หรือเปล่า ให้ ท่าน สวดมนต์ .. อ่านหนังสือ ธรรมะ เยอะ ๆ.. หรือไม่ หนูก็ อ่านให้ท่านฟัง หาเทป ธรรมะ ไป เปิดให้ท่าน ฟังนะคะ.. ตัว หนูเอง ก็ อย่าคิดมากนะ..เราทำหน้าที่ ลูก..โดยการดูเเลท่าน ทำเท่าที่เรามีกำลัง ..เเละ อย่าลืม หน้าที่ ของการศึกษา เล่าเรียน เราทำดีที่สุด ..ส่วน อนาคต จะเป็น เช่นไร..หนูก็ ต้อง พยายาม ทำใจ .. เกิด.. เเก่ ..เจ็บ..ตาย ..เป็น สัจจธรรมของโลก แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 55 20:35:33 จากคุณ : ฝนตกในใจฉัน เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 55 20:35:04

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นกําลังใจให้ทุกท่านเลยค่ะ เราพึ่งเสียแม่สามีไปไม่กี่วันนี้ ตอนนี้เศร้าและปลงมากๆค่ะ แม่สามีเป็นคนดีและดีกะลูกละใภ้งี่เง่าอย่างเรามากๆๆๆ ขอให้แม่อยู่ในที่ๆสงบมีความสุขนะคะ คิดถึงแม่ตลอดเวลาเลยค่ะ จากคุณ : by iPhone (Janhi) เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 00:07:41

ความคิดเห็นที่ 57 ความทุกข์มันมา เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ อยากให้ทุกคนมีกำลังใจที่ดี อย่าท้อ ตอนนี้เราถือว่าผ่านมันมาได้แล้ว แม้ว่าลึกๆก็ไม่อยากเสียแม่ไป แต่ถ้าเรายื้อท่านไว้เพื่อให้เรามีความสุข ก็คงเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไป เวลาชีวิตของคนแต่ละคนถูกกำหนดมาไม่เท่ากัน ส่วนน้อง SmallSweetSmile ก็ต้องสู้นะค่ะ บางคนเป็นอยู่ได้นานมากเลยก็มี เราควรทำหน้าที่ของเราให้ดี ตอนนี้ก็ต้องตั้งใจเรียน ทำให้พ่อแม่เค้ารู้สึกไม่เป็นห่วงเรา ให้เค้าสบายใจ แต่ถ้ามีอะไรทุกข์ใจก็ต้องหาคนระบายนะค่ะ อย่าให้รู้สึกอัดอั้นใจไปนะค่ะ สู้กันต่อไปนะค่ะทุกคน จากคุณ : จขกท (TSTS) เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 13:50:07