ไม่เข้าใจว่าคนเป็นลูกทำกับแม่ตัวเองแบบนี้ได้อย่างไร
|
 |
เขียนในฐานะลูกคนหนึ่ง ซึ่งไม่เข้าใจพี่น้องตัวเองว่าทำได้อย่างไร
แม่ผิดนักเหรอที่ต้องทำงานตั้งแต่ 7 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น ทุกวัน เว้นวันอาทิตย์ เพื่อส่งลูกตัวเอง และลูกคนอื่นซึ่งเป็นญาติใกล้ชิดที่มาอาศัยด้วย ให้ได้เล่าเรียน มีการศึกษาที่ดี กินอยู่สบาย
แม่ผิดนักเหรอที่ไม่มีเวลาไปส่งลูกตอนเช้า รับกลับจากโรงเรียนตอนเย็น
แม่ผิดนักเหรอที่ไว้ใจให้พี่สาวพ่อ ซึ่งเป็นแม่หม้าย หย่าสามี หอบลูก 2 คนมาอาศัยอยู่ด้วย แล้วอาสาดูแลลูกของแม่ให้ โดยรับส่งไปโรงเรียน และดูแลเรื่องอื่นๆแทน เพราะแม่ไม่มีเวลาไปทำได้
แม่ผิดนักเหรอที่ลูกไม่เดินเข้ามาหา แต่กลับโทษว่าแม่ไม่เคยใกล้ชิดใส่ใจเท่าป้า ซึ่งมีเวลาว่างมาก และตามใจลูกทุกอย่าง โดยทุกอย่างนั้นก็มาเบิกเงินแม่ทั้งหมดเช่นกัน
แม่ผิดนักเหรอที่ให้ลูกมีเงินใช้อย่างสบาย มีรถขับ ซื้อของอย่างสบายใจ ในขณะที่แม่ต้องหมุนเงินให้ทันกับหนี้ที่แบกรับอยู่
แม่ผิดนักเหรอที่เมื่อเกิดความขัดแย้งกับป้าของลูก แล้วแค่หวังว่าลูกจะเข้าใจ และเห็นใจแม่บ้าง หากแม่จะอารมณ์เสียไปบ้าง
แม่ผิดนักเหรอที่ขอร้องแค่ให้ลูกไม่ไปค้างคืนกับป้า ที่ตอนนี้อาศัยอยู่กับลูกสาวคนโตของแม่ ซึ่งเป็นบ้านที่แม่โอนชื่อให้
แม่ผิดนักเหรอที่ขอแค่นั้น ไม่ได้ห้ามลูกไม่ให้ติดต่อ แต่ขอแค่ไม่ไปค้างคืนเพื่อความสบายใจของแม่
แล้วสิ่งที่ลูกทำคือการขนเสื้อผ้าข้าวของทั้งหมด พร้อมรถ 1 คันที่แม่ให้ลูกไว้ใช้ไปมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ออกจากบ้านแม่ ไปอาศัยอยู่กับพี่สาวคนโตและป้าคนนั้น โดยมีป้าคนนั้นนั่งรถมาช่วยขนของด้วย
ทั้งหมดข้างบนนั้นคือเหตุการณ์บางส่วนที่เราไม่เข้าใจความคิดและการกระทำของพี่สาว และน้องสาวของเราค่ะ
พี่สาว ซึ่งปัจจุบันมีบ้าน 1 หลัง และกิจการเป็นชื่อของตนเอง โดยได้เงินลงทุนและบ้านจากพ่อแม่ทั้งหมด แยกออกไปอยู่หลายปีแล้ว โดยป้ารับอาสาไปอยู่เป็นเพื่อนตั้งแต่เริ่มแรก
ปัญหาขัดแย้งเกิดจาก ป้า ซึ่งรับเงินเดือนจากพ่อแม่เราทุกเดือน ในการจัดการอพาร์ทเมนต์และตึกแถวให้เช่า โดยไว้ใจให้ป้าเป็นตัวแทนทำสัญญาระยะยาวกับวัดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของพื้นที่ เพื่อความสะดวกในการดำเนินงาน แต่ไม่เคยมีการจัดทำบัญชีรายรับรายจ่ายของกิจการตรงนั้น ซึ่งพ่อแม่เราก็ไม่สนใจ เพราะถือว่าตรงนั้นเป็นรายได้เสริม ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร ป้าเอาเงินมาให้ทุกเดือนเท่าไรก็รับเท่านั้น
เมื่อประมาณ 5 ปีก่อน กิจการค้าขายหลักของที่บ้านมีปัญหา หมุนเงินไม่ทัน พ่อแม่จึงหันไปสนใจกิจการเสริมนั้น และพบว่ารายได้ต่ำกว่าที่ควรเป็นเยอะมาก จึงเริ่มมีการซักถาม และจะเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ปัญหาคือป้าไม่ยอมแม้แต่จะให้พ่อแม่เราส่งเราเข้าไปดูและจัดการ อ้างว่าเป็นการก้าวก่ายหน้าที่ แต่เริ่มทำบัญชีตัวเลขให้พ่อแม่เราดูทุกเดือน โดยเห็นก็รู้ว่าเมคตัวเลข เพราะบัญชีผิดปกติอย่างแรง เกิดความขัดแย้งอย่างหนัก ทำให้ป้าเอ่ยปากขอกิจการตรงนั้นเป็นของเขาเพื่อให้เขาใช้เลี้ยงตัวยามแก่ ทั้งที่ป้าก็มีทรัพย์สินส่วนตัวซึ่งมีรายได้ไม่ต่ำกว่า 6 หมื่นต่อเดือน ไม่มีหนี้ และในขณะนั้นลูกๆของป้าก็แต่งงานมีครอบครัวไปหมดแล้ว คำตอบคือให้ไม่ได้ ผลสุดท้ายป้าเอ่ยปากขอให้เขาดูแลจนหมดสัญญาเช่าปัจจุบันหมด อาจเพื่อรักษาหน้าหรืออะไรก็ตามแต่
สำหรับเรา ทั้งหมดนั้นไม่มีเหตุผลโดยสิ้นเชิง แต่พ่อเราก็ยอม ยอมกัดฟันหมุนเงิน จ่ายดอกเบี้ย เพื่อซึ้อเวลา ไม่อยากแตกหักกับป้า โดยหวังว่าเมื่อหมดสัญญา ปัญหาจะจบเอง ทางเราจะได้นำกิจการกลับมาปรับปรุง โดยตลอดเวลา ป้ายังคงอาศัยอยู่กับพี่สาวของเรา และพ่อแม่เราก็ไม่เคยเข้าไปยุ่ง
ปลายปีที่แล้ว สัญญาเช่าครบกำหนด ต้องมีการต่อสัญญา พ่อแม่เราเริ่มมีการทวงถามถึงการต่อสัญญา ผลที่สุดพบว่าป้าไปจัดการต่อสัญญาเองเรียบร้อย สรุปก็คือป้ายึดกิจการตรงนั้นเป็นของตัวเองไปซะแล้ว อ้างว่าเมื่อสัญญาหมด ใครจะต่อก็ได้
แน่นอนว่าพ่อแม่เราไม่พอใจ และเรียกพี่สาว และน้องสาวเราเข้ามาคุยเพื่อให้รับรู้สถานการณ์ล่าสุด แต่กลายเป็นว่าพี่สาว และน้องสาวเรากลับไม่เห็นว่าการกระทำของป้าเป็นการโกงตรงไหน กลับเห็นด้วยว่าเมื่อสัญญาหมด ใครก็มีสิทธิต่อกับทางวัด และกลายเป็นว่าที่สถานการณ์การเงินในครอบครัวมีปัญหาเกิดจากการกระทำของพ่อแม่เราเองไปซะงั้น
ความขัดแย้งสร้างความเครียดให้พ่อแม่เรามาก ทั้งปัญหาการเงินที่รุมเร้า ทั้งปัญหาลูกที่ไม่เข้าใจ ป้าเรายังคงเสนอหน้า(ขออภัยที่ใช้คำแรง)มาบ้านเราโดยไม่รู้สึกผิด โดยทุกครั้งจะมากับพี่สาว หรือน้องสาว เหมือนกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับป้า ต้องมีคนคุ้มกันตลอด 555
พ่อเราต้องการคุยกับพี่สาวเรื่องป้า ซึ่งยังค้างคาใจอยู่ แต่พี่สาวเราอ้างงานทุกครั้ง ไม่มีเวลาคุย จนพ่อเราทนไม่ไหวให้แม่โทรศัพท์ไปเรียกเพื่อให้พี่สาวเข้ามาคุยในวันรุ่งขึ้น น้องสาวเราเป็นคนรับสายและบอกแม่ว่าพี่สาวติดคุยงานกับลูกค้า ยังไม่พร้อมที่จะคุย
สำหรับเรา เป็นที่เข้าใจได้ว่าทำไมแม่ถึงโมโห และยื่นคำขาดว่าหากไม่โทรกลับมาจะไปหาถึงบ้าน ผลคือโทรศัพท์เงียบ
แม่ให้เราขับรถไปบ้านพี่สาว ทั้งที่เป็นเวลากลางคืน ดึกแล้วประมาณ 4 ทุ่ม ไปถึงหน้าบ้าน กดกริ่ง ไม่มีใครออกมาเปิด แม่โทรศัพท์เข้าบ้าน มีการตัดสายไม่รับ ได้ยินเสียงน้องสาวเราหัวเราะคิกคักอยู่ในบ้าน จงใจให้แม่ยืนรอหน้าบ้าน สักพักพี่สาวเราถึงมาเปิดประตูให้
ถึงตรงนี้พอจะมีใครเข้าใจการกระทำของน้องสาวเราไหมคะ คนที่เป็นนักศึกษา ใกล้จบเป็นบัณฑิต ได้รับการศึกษาที่ดีมาตลอด พ่อแม่เป็นคนจ่ายค่าเทอม ค่าเรียนพิเศษ ทุกวันนี้ยังรับเงินเดือนจากพ่อแม่ทุกเดือน รถที่ขับอยู่ก็พ่อแม่ซื้อ ทุกสิ่งอย่างในชีวิตยังต้องอาศัยพ่อแม่ แต่การกระทำก็อย่างที่เล่า
เราเคยพูดกับน้องสาวว่า แค่ทำตามที่แม่บอก หรือขอ มันยากตรงไหน รักษาน้ำใจแม่ได้ไหม คำตอบที่ได้คือ เขายืนยันว่าจะทำทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการ และเห็นสมควร แล้วว่าทำไมแม่ไม่รักษาน้ำใจเขาล่ะ อย่าคิดว่าถ้าแม่ไม่ส่ง เขาจะไม่มีปัญญาเรียนจบ (แต่ทุกวันนี้ก็ยังแบมือเบิกเงินแม่ตลอด -__-)
บอกตรงๆว่าสถานการณ์ในบ้านร้อนขนาดนี้เราก็ไปไม่เป็น โกรธ โมโห ผิดหวัง
พยายามเข้าใจว่า พี่สาว และน้องสาวใกล้ชิดกับป้า มากกว่าพ่อแม่ซึ่งไม่มีเวลาให้ ความผูกพันหรืออะไรก็ตามก็ทำให้ลำเอียงได้ ความรักสบายส่วนตัวของก็มีส่วน ประมาณพ่อแม่มีปัญหาก็ไม่เกี่ยวกับฉัน คำที่ได้ยินประจำคือเรื่องของผู้ใหญ่ อย่าดึงเด็กไปเกี่ยว แต่เถียงกันทีไร ออกรับแทนป้าตลอด ไม่เข้าใจ
แต่คนเรามันเป็นกันได้ขนาดนี้เชียวหรือ ยินดีที่จะดูแลแม่ของคนอื่น แต่ไม่สนใจดูแลแม่ของตัวเอง แม้แต่ความรู้สึกของแม่ก็ไม่สนใจ เราไม่เข้าใจเลยจริง ๆ และไม่รู้จะช่วยพ่อแม่ยังไง เพราะตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย ถึงตอนนี้จะเป็นคนที่ใกล้ชิดพ่อแม่ที่สุดก็ตาม สงสารพ่อกับแม่จริงๆค่ะ อายุท่านก็มากแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้พักสบายๆสักที เหนื่อยกาย แล้วยังเหนื่อยใจอีก เฮ้อ
| จากคุณ |
:
Someday I'll Know 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 ม.ค. 55 07:07:50
|
|
|
| 
