ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไข  เพราะมันซ้ำค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 14:21:28 จากคุณ : YingPla เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:47:49

ความคิดเห็นที่ 2 หลายวันต่อมาฉันได้เลิกงานกลับถึงรามอินทราราว ๆ 3 ทุ่ม  พยายามยืนรอมอเตอร์ไซค์รับจ้างทั้ง ๆที่ก็รู้อยุ่แก่ใจว่า  เค้าหยุดวิ่งไปนอนกันหมดแล้ว ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเดินหงอย ๆ ฝ่าความมืดเข้าไปในซอยวัชรพล  เดินไปไม่ถึง 100 เมตร  มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดข้าง ๆตัวฉัน  ฉันหันไปมอง  เค้าเป็นเด็กวัยรุ่น "เข้าซอยใช่ไหมพี่?" ฉันพยักหน้า  โชคดีจังยังมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างหลงอยู่ 1 คัน  ฉันกระโดดซ้อนท้าย  บอกชื่อหมู่บ้าน  บอกวอยเสร็จสรรพ  น้องเค้าก็ขับพาออกไป  ไปถึงกลางซอย  มีกลุ่มผู้ชายวัยรุ่นซ้อนกันมาอีก 2 คัน ขับตามมาสี ๆกับรถน้องเค้าแล้วยิ้มพยักเพยิดกัน ตายล่ะหว๋า  หรือนี่ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์รับจ้าง  เอาไงดีล่ะ  เริ่มกลัวขึ้นมาอย่างจับใจ  จู่ๆ  มอเตอร์ไซค์ 2 คันที่ตามมาก็ตะโกนบอกน้องเค้าว่า "เฮ๊ย...กูไปรออยุ่ข้างหน้านะเว้ย!" น้องเค้าไม่ได้ตอบ  แค่พยักหน้ากลับ  ฉันรีบคิดๆๆ  ตัดสินใจว่าถ้าถึงปากซอยเข้าหมุ่บ้าน  แล้วน้องเค้าไม่จอด  ฉันจะกระโดดลง  แล้วร้องให้คนแถวนั้นช่วย พอใกล้ทางเข้าบ้าน  ใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ  แล้วน้องเค้าก็เลี้ยวเข้าไปส่งถึงหน้าบ้านค่ะ ฉันแกล้งหยิบเิงิน 5 บาทให้ค่ามอเตอร์ไซค์  น้องเค้ารีบบอก "ผมไม่ใช่มอเตอร์ไซค์รับจ้างครับ" "อ้าวหรอ...  งั้นพี่ขอบคุณน้องมาก ๆนะ  ที่อุตส่าห์รับพี่เข้ามาส่งถึงบ้าน  ขอบคุณมาก" น้องหันหัวรถออกไปแล้ว  ฉันยังยืนตื้นตันกับความมีน้ำใจของน้องผู้ชายวัยรุ่นคนนั้น เป็นผู้ชายคนที่ 3 แล้วนะคะ  ที่ความรู้สึกดี ๆในวันนั้น  มันยังฝังหัวฉันอยู่ในวันนี้  อยากขอบคุณน้องมาก ๆ  ป่านนี้น้องคงเป็นคนดีอยู่ในสังคมนี้  ที่พี่ไม่เคยได้พบเจอกับน้องอีกเลย  หวังว่าสิ่งดี ๆแม้มันเหมือนเล้กน้อยที่น้องได้ทำ  คงทำให้ชีวิตน้องพบเจอแต่สิ่งที่ดี ๆ ************************************************************** ขอพักเรื่องผู้ชายคนที่ 4 ไว้แป๊บนึงนะคะ  พิมพ์นาน ๆปวดตาค่ะ จากคุณ : YingPla เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:00:15

ความคิดเห็นที่ 3 โห....อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ นี่ขนาดยังไม่ครบ 4 คนเลยนะคะ... แต่แอบกลัวแทน จขกท. อ่ะค่ะ...ต้องเดินทางในซอยเปลี่ยวแบบนั้นทุกวัน... ดีนะคะ ที่เป็นเรื่องสมัยอดีต ถ้าเป็นสมัยปัจจุบันนี้ ไม่แน่ใจว่า จขกท. จะต้องเจอกับอะไรบ้าง สมัยนี้ข่าวจี้ ปล้น ชิงทรัพย์ วิ่งราว ข่มขืน เยอะเยอะมากมายอ่ะค่ะ.... จากคุณ : ขาวสวยหมวยสาว เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:08:56

ความคิดเห็นที่ 4 ขอโหวตให้ก่อนนะครับ.. คนดี ๆ ยังมีอยู่อีกมากนะครับในสังคม.. จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:26:28

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านเรื่องของคุณ จขกท. แล้ว ก็นึกขึ้นได้ว่า เราก็มีผู้ชายที่รู้สึกอยากขอบคุณเหมือนกันค่ะ วันนั้นไปงานศพเพื่อนของพ่อแถวคลองเตย ก็ติดรถคนที่มางานมาลงใต้ทางด่วนแถวๆนั้น ก็เริ่มจะมืดแล้วด้วยล่ะ เพราะกลับหลังพระสวด ตอนนั้นฝนตกหนักมาก เราก็เงอะๆงะๆ จะหา taxi กลับบ้าน อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาถามเราจะเรียก taxi ใช่ไหม แล้วเขาก็เรียกรถให้เรา ก่อนจะปิดประตูเขาก็บอกคนขับว่า " พี่ เนี่ยแฟนผม ขับดีๆนะ ผมจดทะเบียนไว้แล้ว " เราไม่รู้หรอกว่า ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร แต่มันทำให้เรารู้สึกปลอดภัยในการเดินทางกลับบ้านขึ้นมาก อยากกลับไปบอกพี่คนนั้นว่า "หัวใจคุณหล่อมาก" จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:39:05

ความคิดเห็นที่ 6 อย่างน้อย ก็ยังพอเห็นว่า เมื่อมีด้านมืด ก็มีด้านสว่าง                                     อ่านแล้ว ชุ่มชื่นใจ กับความมีน้ำใจของเขาเหล่านั้น ก็ได้แต่หวังว่า จริง ๆ แล้ว คนมีน้ำใจมีจำนวนมากกว่า คนใจร้าย ใจโฉด ขอพรให้กับคนมีน้ำใจทุก ๆ คน บนโลกใบนี้ จากคุณ : แม่น้องตาล เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:21:21

ความคิดเห็นที่ 7 ปวดตาก็ปวด  แต่ไม่อยากให้คนอ่านค้างคา รีบมาพิมพ์เรื่องคนที่ 4 ต่อ ผ่านจากนั้นไปหลายปี  ฉันก็ย้ายมาอยู่ปราณบุรี  วันหนึ่งฉันคิดถึงบ้านที่สุราษฎร์  เลยขอลาหยุดกลับบ้าน  ไม่รู้ด้วยห้าวหรือด้วยอะไร  คิดไปเองว่าถ้ารอรถประจำทางที่สี่แยกปราณบุรี  แล้วไปต่อรถที่ชุมพรก็คงจะได้เหมือนกัน เลยตัดสินใจนั่งรถประจำทางจากปราณบุรีมาลงที่สี่แยกปฐมพรที่ชุมพร  แต่กว่าจะมาถึงชุมพรก็เริ่มมืดจะมืดซะแล้ว ตอนอยู่ในรถคนเยอะมาก  ต้องยืนเบียดกันไปมา  มีผู้ชายหน้าตาจัดว่าดีทีเดียวคนหนึ่งยืนไม่ไห่างจากฉันเท่าไหร่  เค้ามองฉันตลอด  แต่ขอโทษทีเถอะ สายตาแบบนั้น  ฉันไม่ชอบเอาเสียเลย  แต่เค้าก็ได้แค่มองฉันมาตลอดทาง  และขณะเดียวกันก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งผิวดำแดง  สูงโปร่งแต่หน้าตาธรรมดา ๆ  เค้าก็พยายามมองฉันและก็มองที่ผู้ชายคนนั้น  และเค้าก็พยายามจะเข้ามาชิดที่ตัวฉัน  ฉันรู้สึกแย่มากๆ ในตอนนั้น  แต่ก็ทำเฉยเสีย  มือถือกระเป๋าเสื้อผ้าก็หนัก  อีกมือก็ต้องคอยโหนรถ  แถมยังต้องมาระแวดระวังผู้ชายแปลกหน้าถึง 2 คน พอถึงสี่แยกปฐมพร  ฉันขอลงตรงนั้น  และผู้ชาย 2 คนก็ลงมากับฉัน  ตอนนั้นหกโมงเย็นกว่า ๆเข้าไปแล้ว  ฉันก็ไปยืนชะเง้อ  ชะแง้ข้างทางคอยดูรถเพื่อจะเข้าสุราษฎร์ธานี  บอกตรง ๆชุมพรเคยลงครั้งแรกก็ครั้งนี้เองแหละ ผู้ชายที่หน้าตาดี  สูงขาวคนนั้น  เข้ามาใกล้ๆ ฉัน "จะไปไหนหรือครับ?" "กลับบ้านค่ะ" ตอบแบบขอไปที "ไปแวะเที่ยวในชุมพรก่อนไม๊ครับ  เดี๋ยวผมพาไปเที่ยว" ฉันหันไปมองผู้ชายอีกคน  เค้ายืนดูอยู่ห่าง ๆ  ฉันทำหน้าตาเฉย ๆ ใส่ผู้ชายที่เข้ามาถาม "ไม่ค่ะ  ขอบคุณ  จะกลับบ้านค่ะ" "ไปเถอะนะครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง  มีที่เที่ยวเยอะนะครับ" ฉันเริ่มเฉย  ไม่สนใจพฤติกรรมของเค้า  เหมือนเค้าเองก้หงุดหงิด  แต่ไม่กล้าทำอะไรมาก  เพราะผู้ชายอีกคน  ยืนมองฉันอยู่ห่าง ๆ   ในที่สุด  เค้าก็ทนรอไม่ไหว  เรียกรถเข้าไปข้างในตัวเมืองชุมพร  ผู้ชายอีกคนเลยเดินมาหาฉัน "จะกลับบ้านหรือครับ?"  น้ำเสียงเค้าดูเป็นมิตรมากกว่าอีกตาคนเมื่อกี้มาก "ค่ะ" "บ้านอยู่ไหนน่ะน้อง?" "สุราษฎร์ค่ะ" "พี่ว่ารอรถตรงนี้มันไม่ค่อยมีหรอกนะ  ต้องเข้าไปที่อู่รถประจำทางข้างใน" ฉันเฉย  ไม่ไว้ใจ  แต่ฟ้าก็เริ่มมืดลงๆ  ใจก็เริ่มเสีย  เค้าก็ไม่เซ้าซี้อะไร  บอกแค่ว่า "ถ้าไม่เข้าไป  พี่ยืนรอเป็นเพื่อนนะ"  แล้วเค้าก็ยืนรอโดยไม่ชวนฉันคุยหรือกวนใจฉันเลย จนกระทั่ง... "น้อง..  นี่มันจะทุ่มแล้วนะ  เชื่อพี่เหอะ  ไปดูตารางรถที่อู่ดีกว่า  ถ้าน้องไม่ไว้ใจเรานั่งรถเข้าไปคนละคันก็ได้" "แล้วพี่ไม่กลับบ้านหรอ  แล้วบ้านพี่อยู่ไหน?" "บ้านพี่อยู่ชุมพรเนี่ยแหละ  กลับตอนไหนก็ได้  ถึงชุมพรแล้ว  แต่น้องน่ะต้องไปต่อ" สุดท้ายฉันต้องยอมจำนนนั่งรถคันเดียวกับเค้าเข้าไปในตัวชุมพรไปที่อู่รถ(อู่หรือคิวรถก้ไม่รู้ จำไม่ได้ว่าสมัยนั้นเรียกอะไร) ระหว่างทางเค้าก็จะชี้บอกสถานที่พักค้างคืน  หากไม่มีรถกลับ  ว่าตรงนั้นไม่แพง  แต่น่ากลัวนิดหนึ่ง  ตรงนี้แพงแต่ไว้ใจได้  ตรงนี้กลาง ๆ  แต่ไกลอู่รถไปหน่อย  ให้ข้อมูลฉันมาตลอดทาง  จนถึงอู่รถประจำทาง พอมาถึง  เค้าให้ฉันนั่งรอ  เค้าวิ่งไปที่เคาเตอร์สอบถามให้ฉันทุกอย่าง  แล้วก้วิ่งกลับมาบอก "มีรถกลับสุราษฎร์นะ  แต่ต้องรอถึง 4 ทุ่ม  น้องจะรอ  หรือจะนอนที่นี่ 1 คืนแล้วค่อยกลับตอนเช้า  แต่จะนอนที่นี่  จะมีโรงแรมไม่แพงมาก  อยุ่ใกล้ ๆอู่รถพอดี" แล้วก็ชี้ให้ฉันดู "จะกลับวันนี้ค่ะ  รอ 4 ทุ่มก็รอค่ะ"  สมัยก่อนโทรศัพท์มือถือก็ไม่มี  โทรศัพท์บ้านแม่ก็ไม่มี  ไม่รู้จะโทรติดต่อบอกที่บ้านยังไง  ก็ต้องทำใจรอย่างนั้น  ส่วนพี่คนนั้นเค้าเดินไปโทรศัพท์ที่ตู้สาธารณะบอกแม่เค้า แล้วพี่เค้าก็วิ่งกลับมานั่งรอเป็นเพื่อน  ฉันขอบคุณเค้าและบอกให้พี่เค้ากลับบ้านไปเถอะ  ฉันถึงตรงนี้แล้ว  คงไม่น่ากลัวแล้ว  เค้าบอกไม่เป็นไร  เค้าจะนั่งเป้นเพื่อนจนรถมา  ฉันแย้งว่ามันนานนะตั้ง 4 ทุ่ม  เค้าบอกว่าจะได้เห็นกะตาว่าได้ขึ้นรถกลับไปแล้วจริง ๆ  ไม่งั้นเค้าคงนอนไม่ไหลับ แล้วเค้าก็ชวนไปกินข้าวร้านใกล้ ๆ  เค้าจ่ายเงินให้ทุกอย่าง  เสร็จแล้วก็กลับมานั่งรอรถ "ที่ต้นแขนรอยไปโดนอะไรมาเหรอ?" พี่เค้าถาม  พอดีวันนั้นฉันใส่เสื้อแขนกุด  เมื่อวานตอนเย็นฉันทะเร่อทะร่าชนขอบประตูห้องน้ำ  มันเลยเป็นรอยจ้ำม่วง ๆที่ต้นแขน  ฉันเลยบอกเค้าไป  พี่เค้าพยักหน้ารับรู้แล้วเตือนฉันว่า "ทีหลังถ้าเนื้อตัวมีรอยใส่เสื้อผ้าปกปิดมันหน่อยนะ  คนอื่นดูมันจะไม่ดี" ตอนนั้นก็งงๆ  ว่าดูไม่ไดีคืออะไร  ยังไง  แต่ก็ไม่กล้าถาม  ได้แต่พยักหน้า ค่ะ ๆ "แต่สำหรับเราพี่ว่านะ  ไม่มีใครกล้าคิดทำร้ายอะไรเราหรอก" "ทำไมล่ะค่ะ?"  ฉันถามแบบงงๆ "เพราะเราน่ะพูดจาดี   รู้จักพูด" ฉันนึกแย้งในใจ  ถ้าเจอคนไม่ีดี  ต่อให้ฉันพูดดียังไง  คงไม่รอดหรอก นั่งๆไปฉันก็ชวนเค้าคุย  เค้าก็เล่าว่าเค้าเป็นลูกชายคนโตของบ้าน ที่บ้านมีสวนผลไม้  มุงคุด ทุเรียน เงาัะ  อะไรประมาณนี้  คุยไปคุยมาเค้าก็บอกว่าเค้ายังไม่ได้แต่งงานนะ  แม่เค้าอยากให้มีครอบครัวเหมือนกัน  แต่เค้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจ  นี่ถ้าสนิท ๆกัน  เค้าจะชวนไปเที่ยวบ้าน ฟังดูแล้วก็แหม่ง ๆ  แปลก ๆ ก็เลยหยุดชวนคุย จนรถมา 4 ทุ่มจริง ๆ  ฉันกำลังจะขึ้นรถก็ยกมือไหว้ขอบคุณพี่เค้า "ขอบคุณพี่มากนะคะที่อยู่เป็นเพื่อน  อย่าว่าไล่เลยนะ  พี่กลับบ้านได้แล้วล่ะ  เดี๋ยวแม่พี่เป็นห่วง  ยังไงหนูได้กลับบ้านแน่ ๆ รถมาแล้วนี่ไง" "ไม่เป็นไร  พี่อยู่รอมาตั้งนาน  แค่ให้เราขึ้นรถจนรถออกให้เรียบร้อยแค่นี้  ไม่เป็นไรหรอก  เราขึ้นรถไปเถอะ  อ้อ..." พี่เค้าขยุกขยิกเอากระดาษเล็ก ๆแผ่นหนึ่งส่งให้ "เบอร์พี่นะ  ถึงบ้านแล้วโทร.บอกพี่ด้วย พี่จะได้หายห่วง" ฉันขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว  แต่พี่เค้าก็ยังยืนอยู่ข้างรถ  จนรถเคลื่อนตัวออกไป  ฉันก็ยังเห้นพี่เค้ายืนดูจนลับตา ถึงบ้านแล้ว  รุ่งเช้าตั้งใจจะเข้าไปในตัวอำเภอโทรศัพท์บอกพี่เค้า  ไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง  แต่กระดาษใบจ้อยที่มีเลขโทรศัพท์บ้านพี่เค้าไม่รู้อันตธานหายไปไหน ฉันทั้งรื้อทั้งค้นจนแม่ถามอย่างสงสัย  ก็เลยเล่าให้แม่ฟัง  แม่บอกมีคนแบบนี้ด้วยหรอ ครบผู้ชายทั้ง 4แล้วค่ะ  ส่วนพี่คนนี้รู้สึกผิดมากที่ไม่ได้โทร.กลับไปบอก  คิดว่าพี่คงไม่สบายใจแน่ ๆ  ถ้าพี่รับรู้ได้ อยากจะบอกว่า  น้องคนนี้ปลอดภัยจากทุกอย่างจนถึงวันนี้ค่ะพี่  ขอบคุณมาก ๆ  ขอบคุณจากใจจริง ๆ **************************************************************** การที่มาพิมพ์แบบนี้ผู้ชายทั้ง 4 อาจไม่ได้รับรู้  แต่ได้สื่อออกไปบ้าง  ถ้ามีปาฏิหารย์  อาจมีใครสักคน ใน 4 คนนั่งอ่านอยู่ก็ได้ ขอบคุณจากใจค่ะ   จากคุณ : YingPla เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:28:19

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจบแล้วอยากทำดีให้คนอืนๆบ้างครับ.. จากคุณ : ออมสินสิ้นรัก เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:57:12

ความคิดเห็นที่ 9 จขกท. ตั้งแต่เกิดมาเรายังไม่เคยเจอแบบนี้เลย    ตอนอ่านเรารู้สึกเหมือน จขกท. เป็นเจ้า หญิง   ที่มีเจ้าชายมาคอยช่วย    เรารู้สึกเสียดายแทน จขกท.เลย คนที่4นี่จขกท.ไม่น่า ทำเบอร์หายเลย    เพราะไม่แน่อาจจะได้สานสัมพันธ์กันต่อ   ปล.อ่านแล้วรู้สึกดี   อมยิ้มเลย   แสดงให้เห็นเห็นว่าความดีมันเป็นอมตะจริงๆ จากคุณ : บัวใส เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 16:17:45

ความคิดเห็นที่ 10 ได้อ่านเรื่องของผู้ชาย ทั้ง 4 ของคุณ รู้สึกดีมาก ๆ เลยค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องเล่าดี แบบนี้ จากคุณ : PaMa@Nb เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 16:38:42

ความคิดเห็นที่ 11 ตบมือ แปะ แปะ จากคุณ : ปรากฏว่าเราผิด เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 17:33:55 A:203.150.232.9 X: TicketID:274294

ความคิดเห็นที่ 12 คุณทำบุญมาดีค่ะ บุญกุศลจึงส่งให้คนได้พบแต่คนที่ห่วงใยช่วยเหลือ จากคุณ : บุญรักษา เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 17:35:24 A:58.8.156.143 X: TicketID:106984

ความคิดเห็นที่ 13 จขกท โชคดีครับ และหวังว่าสังคมเราจะมีเรื่องโชคดีแบบนี้ไปเรื่อย ๆ จากคุณ : et009 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 17:53:08

ความคิดเห็นที่ 14 โชคดีจริงค่ะ หวังว่าจะมีซักคนในสี่คนนี้มาอ่านเจอเนอะ โดยเฉพาะคนสุดท้าย ใจดีมากๆๆๆๆๆ จากคุณ : kongkwancafe เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 18:34:06

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นกำลังใจให้คนทำความดีจริงๆ ผมหวังว่าจะได้มีโอกาสช่วยผู้หญิงบ้าง จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 19:41:48

ความคิดเห็นที่ 16 เคยเจอเรื่องประมาณนี้เหมือนกัน รถตายกลางทางในกทม. เนี่ยแหละ เกียร์หลุด รถติดอยู่ พอรถคันหน้าเคลื่อนตัว รถเราดันเคลื่อนตัวไม่ได้ เพราะเข้าเกียร์ไม่ได้ เกียร์ออโต้หลุด นั่งงงแอนด์เครียด โทรฯ หาคนโน้นคนนี้ไปซักพัก เพราะคนขับผ่านไปก็มองไปมองมา ตำรวจจราจรไรก็ไม่มีโผล่มาให้เห็นแถวนั้นซักคน ในที่สุด ก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาว เอ๊ย รถกระบะเก่าๆ มาจอดแล้วช่วย เอาเชือกเส้นโตในรถเค้ามาผูกลากรถเราเข้าข้างทาง ไม่ขัดขวางการจราจรชาวบ้านเค้า แล้วถามโน่นนี่ ตอนแรกก็กลัวระแวงอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครช่วย มีแต่พี่คนนี้แหละ ตัวใหญ่ๆ ค่อนข้างน่ากลัวนิดหน่อย สุดท้าย เค้ายอมเสียเวลาของเค้าลากจูงรถเราด้วยรถกระบะเค้าไปศูนย์โตโยต้าที่ใกล้ที่สุดแถวนั้น ให้ช่วยดูซ่อมให้ ระยะทางก็ประมาณนึง ประทับใจมากๆ ค่ะ ยังซึ้งน้ำใจอยู่จนทุกวันนี้ ไม่เคยลืม เพราะเค้าเป็นคนเดียวที่เสียเวลาจอดรถลงมาช่วยเรา พาไปจนถึงศูนย์ ถ้าจำไม่ผิด ชื่อพี่สมศักดิ์ ถ้าพี่เล่นพันทิปแล้วได้อ่าน อยากบอกพี่ว่า น้ำใจของพี่ในวันนั้น แม้หลายปีผ่านไปแล้ว ไม่เคยลืมเลย ดีใจที่โชคดีได้พบคนแบบพี่ซึ่งมีอยู่ไม่มากนักในสังคม ส่วนใหญ่หนักไปทาง ธุระไม่ใช่ ขอบคุณมากๆ อีกครั้งค่ะ พี่สมศักดิ์ จากคุณ : ค่ำคืนนี้มีเพียงดาว เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:02:44

ความคิดเห็นที่ 17 "มองโลกในแง่ดี แต่ต้องรู้วิธีดูแลตัวเอง" ลอกมาจากในนี้แหละค่ะ จากคุณ : แม่ไอจัง เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:13:49

ความคิดเห็นที่ 18 ชอบคนที่ 4 จัง อ่านแล้วอบอุ่นซึ้งจัง เค้าอาจจะมาแนว จีบๆ จขกท.รึป่าวคะ หัวใจเค้าน่ารักมากเลยค่ะ จากคุณ : Fairybox เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:57:34

ความคิดเห็นที่ 19 เคยเจอเมื่อปีกลาย รถเสียแถวบางนา มันกระตุกตลอดทางตั้งแต่ออกจากห้างแฟชั่นไอร์แลนด์ แต่ฝืนประคองมาจอดที่ปั้มแถวบางนา  พอดีมีเท็กซี่จอดอยู่ที่ปั้มเข้ามาถาม เขาเลยไปตามช่างที่อู่มาให้  วันนั้นชว่งปีใหม่ร้านซ่อมปิด และก็เกือบ3ทุ่มแล้ว พี่แท็กซี่ขอร้องให้ชว่ยดูรถให้เรา เราเอาเงินให้พี่แท็กซี่ก็ไม่เอา  บอกว่าคนไทยดว้ยกันชว่ยเหลือได้ชว่ยเหลือกันไป  สว่นร้านซ่อมเอาแค่200บาทพอดีมีเหล้าอยู่ในรถขวดนึงเลยให้ ช่างเขาไป คนดีๆยังมีอยู่ในสังคมนี้ค่ะ เราเชื่ออย่างนั้น จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 21:23:00

ความคิดเห็นที่ 20 จขกท แขวน พระอะไร ครับ รอดได้ มาถึง ปัจจุบัน ได้ยังไง ใช้ ชีวิต เสี่ยง นะครับ 555+ จากคุณ : Julia-RoboT.JR เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:47:45

ความคิดเห็นที่ 21 อิอิ อ่านแล้วแอบลุ้นคนที่4ค่ะ เราเคยได้รับน้ำใจจากคนแปลกหน้าบ่อยๆ เมื่อเกือบ20ปีก่อน ตอนเรียนประถมเราชอบไปเล่นเกมส์ที่ร้าน เลิกเรียนก็ไปเล่นทันที บางวันเล่นเพลินเกิน6โมงเย็นจนรถเมล์หมด โทรศัพท์ที่บ้านก็ไม่มี  ไม่รู้จะทำยังไงก็เดินกลับ บ้านกับรร.ห่างกัน6-7กิโล สะพายกระเป๋าเดินดุ่มๆไปตามถนน ฟุตบาทก็ไม่มีนะ ต้องเดินไประวังหลังไป บางทีก็มีคนใจดีจอดรถถามว่าจะไปไหน บ้านอยู่ไหน เป็นเด็กทำไมมาเดินข้างถนนคนเดียว บางคนก็ให้เราขึ้นรถเขาจะแวะไปส่ง เราก็ขึ้นรถไปกับเขานะ ตอนนั้นเด็กไม่คิดอะไร ไม่ได้คิดเลยถ้าเจอคนไม่ดีเข้าจะทำยังไง อารมณ์ตอนนั้นแค่คิดว่า เออ ดีวุ้ย ไม่ต้องเดิน เรื่องที่2 รถมอเตอร์ไซค์เราเสียกลางทาง ฝนก็ตก ทำอะไรไม่ถูก ก็จอดรถอยู่ข้างถนนก้มๆเงยๆ คนที่ขับรถผ่านก็หันมามอง เราไม่ได้หวังว่าจะมีคนมาช่วยเพราะฝนเริ่มตกหนัก สักพักมีผู้ชายคนหนึ่งขับมอเตอร์ไซค์ผ่านเราไปแล้วก็ย้อนกลับมาถามว่า "รถเสียหรอ กำลังจะไปไหน "  เราก็บอกจะหาร้านซ่อมรถ เขาก็บอกว่า " ไปกัน เดี๋ยวผมถีบท่อรถให้ " เรางี้ซึ้งใจสุดๆ ฝนก็ตกหนักแทนที่ผู้ชายคนนี้จะได้ขับรถหลบฝนไวๆ ก็มาเปียกชุ่มฉ่ำกับเรา ไปได้กลางทาง ก็เจอวัยรุ่นสองคนขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาทัก สองคนนี้เป็นเพื่อนของคนที่ช่วยถีบท่อรถ ทั้งคู่เป็นวัยรุ่นหญิง-ชาย ลักษณะเหมือนเด็กเที่ยวเลย โดยเฉพาะผู้หญิงท่าทางเปรี้ยวมาก ย้อมผมแดง มีรอยสักที่ข้อมือ ผู้หญิงคนนี้ก็ถามว่าเป็นไรแล้วก็มาดูรถเราให้ พยายามจะซ่อมให้ แต่เราเกรงใจ ก็บอกไปว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเราจะหาร้านซ่อม ผู้หญิงคนนี้ก็เลยบอกเพื่อนคนที่มาด้วยกันให้สลับมาเข็นรถให้เรา ส่วนเราก็มาซ้อนท้ายสาวเปรี้ยว แล้วคนทั้ง3ที่เราไม่รู้จักมาก่อน ก็พากันตากฝนพาเราไปหาร้านซ่อมรถ เรื่องนี้เราประทับใจมาก  ที่มีคนแปลกหน้ากุลีกุจอช่วยทั้งที่เราไม่ทันได้เอ่ยปากขอ  เราได้แต่พูดขอบคุณเขาไป2-3ครั้ง คนเรามองกันแต่ภายนอกไม่ได้จริงๆ เรื่องล่าสุดวันนี้ เราไปรพ.กับสามี กำลังจะหาที่จอดรถก็เห็นรถคันหนึ่งกำลังเลี้ยวออกจากที่จอด เราเลยหยุดรถรอ พอเขาออกไปแล้วสามีก็เสียบเข้าจอดทันที แต่แล้วพ่อหนุ่มเจ้าของรถที่เพิ่งออกไปก็จอดรถหยุดกระทันหัน พร้อมทั้งลงจากรถตรงมาที่เรา เราเลยพูดกับสามีว่า หรือเขาเปลี่ยนใจจะเอาที่จอดคืน - -* แบบว่าพี่แกเดินมาหน้าตาบึ้งตึงมาก พอสามีลดกระจก พี่หน้าบึ้งก็ส่งบัตรที่จอดรถมาให้(เราอยู่ตปท. เวลาจอดรถต้องจ่ายค่าจอดที่ตู้อัตโนมัติ) แล้วบอกสามีเราว่า " ยกให้ เวลาในบัตรยังเหลืออีกชม.เขาไม่ได้ใช้มันแล้ว " หูยยย ดีใจสุดๆถึงมันจะเป็นเงินไม่มาก แต่ว่าอยู่ๆได้รับน้ำใจจากคนแปลกหน้า สามีเราก็ประทับใจสุดๆ เราเข้าไปทำธุระกันแปปเดียว ตอนถอยรถออกสามีเห็นมีรถอีกคันมารอเพื่อจะจอดตรงที่เรา สามีเลยเปิดประตูรถลงไป ทำเหมือนพี่หน้าบึ้งเลย เอาบัตรจอดรถที่ยังเหลืออีกครึ่งชม.ไปให้ เจ้าของรถคันที่3คงทั้งตกใจและดีใจพูดขอบคุณซ้ไปมาอยู่2-3ที สรุปบัตรจอดรถใบนั้นใช้กันไปถึง3คน อิ่มอกอิ่มใจไปตามๆกัน จากคุณ : จะเอาอะไรกับลมปาก เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 07:04:39

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านเรื่องดีๆน่ารักๆ แอบยิ้มและอิ่มใจค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 10:01:51

ความคิดเห็นที่ 23 เคยได้รับน้ำใจจากคนแปลกหน้าเหมือนกันค่ัะ ที่สถานีรถไฟฟ้า เรากำลังจะไปซื้อบัตรที่ตู้อัตโนมัติ มีผู้หญิงคนนึงรีบเดินเข้ามาหา รีบบอกว่ามีตั๋วรถไฟฟ้าอยู่ เงินเหลือประมาณ 80 บาท บัตรหมดอายุวันนี้ เค้าไม่ใช้แล้ว ให้เราเอาไปใช้ เราจะจ่ายเป็นเงินให้ เค้าก็ไม่รับ เราก็ขอบคุณเค้าไป พอเราลงจากรถ เราก็เอาบัตรที่เราได้มาไปให้น้องผู้หญิงคนนึงที่กำลังจะซื้อตั๋ว เคสเราเหมือนของคุณจะเอาอะไรกับลมปาก #21 เลยแฮะ จากคุณ : JanGi เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 10:53:54

ความคิดเห็นที่ 24 คนชุมพรใจดีจัง เราฟังแล้วปลื้มเลย เพราะเราก็เป็นคนชุมพร บางครั้งเราก็มีความรู้สึกเหมือนเจ้าของกระทู้นะ สาวต่างจังหวัดที่เข้ามาทำงานอยู่ในกรุงเทพคนเดียว มันทั้งเหงา ทั้งหวาดกลัว เราก็เป็นในบางครั้ง คิดตลอด ถ้าเราโดนทำร้ายจะทำยังไง เวลาเราลำบากใครจะมาช่วย เพราะว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา ไม่มีพ่อแม่คอยปกป้องคุ้มครองเรา ญาติเราก็อยู่ไกล กว่าจะรู้เรื่อง กว่าจะมาช่วย แล้วคนกรุงเทพ(บางคน)เขาก็ดูเฉยเมย ตัวใครตัวมันจริงๆ เราต้องมีสติและดูแลตัวเองให้ดี เพราะสังคมสมัยนี้มันน่ากลัวขึ้นทุกวัน คนเราทำผิดทำชั่วกันเป็นเรื่องปกติ คนดีๆมีน้ำใจก็มีนะคะ ไม่ใช่ไม่มี แต่หายากเต็มที อย่างเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เรานั่งรถตู้จากแถวๆบ้านไปลงที่ราม แล้วเราลืมว่าตัวเองม่มีแบงค์ย่อย ค่ารถ 50 บาท เรามีแต่แบงค์ 500 ตะโกนถามคนขับว่าพี่มีตังค์ทอนไหม คนขับก็ส่ายหัวบอกไม่มี เราก็ใจแป่วจะทำไงดี ในขณะนั้นก็มีมือมาสะกิดด้านหลัง พี่ผู้หญิงคนหนึ่ง หยิบแบงค์ 100 5 ใบส่งให้เรา เราดีใจมาก รีบขอบคุณเขาทันที สองครั้งด้วยซ้ำ เพราะซึ้งใจจริงๆ พี่เขาจะทำเฉยๆไม่ช่วยเราก็ได้ แต่เขาก็ยังอุตส่าห์มีน้ำใจคิดถึง ซึ่งมันเป็นอะไรที่หายากมากๆ สำหรับสังคมที่ทุกคนสนใจวัตถุมากกว่าจิตใจ อีกคนนึงคือพี่คนขับแท๊กซี่ ตอนนั้น เรานั่งรถผิดทางแล้วรถสองแถวที่เรานั่งมาก็ดันหยุดวิ่งเอาดื้อๆ บอกไมไปต่อแล้ว เราก็ต้องลงตรงไหนก็ไม่รู้ ทั้งมืด ทั้งเปลี่ยว ฝนก็ตกปรอยๆ เรานี่ใจแป่วเลย จะทำไงดี จะรอดไหมเนี่ย พอดีมีแท๊กซี่คันนึงขับผ่านมา เราก็เรียกแล้วขึ้นเลย อยากกลับบ้านมาก ยอมเสี่ยง ทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาจะคิดไม่ดีรึเปล่า เพราะข่าวแท๊กซี่ลวงคนไปฆ่าชิงทรัพย์ก็มีบ่อยๆ แต่ตอนนั้นเราไม่มีทางเลือก จะให้ยืนอยู่ต่อก็ไม่ไหว น่ากลัวพอๆกัน เราก็พยายามใจดีสู้เสือ ชวนพี่เขาคุย พี่เขาก็ดี พูดดี แล้วก้ขับพาเราไปส่งถึงที่หมายโดยปลอดภัย อยากจะขอบคุณเขามาก เพราะถ้าวันนั้นไม่เจอพี่เขา เราคงแย่ ช่วงนั้น ถนนสายที่เรายืนอยู่ รถน้อยมาก แทบจะไม่ค่อยมีผ่านมาแล้วก็เปลี่ยวสุดๆ ทุกครั้งที่เห็น คนลุกให้เด็ก คนแก่ หรือผู้หญิงนั่ง เราจะรู้สึกชื่นชมมากๆ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม จากคุณ : ดวงเทียน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:15:25

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านเรื่อง จขกท.แล้วรู้สึกเหมือนว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ส่งคนเหล่านี้มาช่วยคุ้มครองคุณเลย จากคุณ : tormay เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:19:10

ความคิดเห็นที่ 26 คุณทำบุญมาดี มีคนดีดีคอยช่วยเหลือ อาจจะเคยช่วยคนอื่นไว้แยะ ทำบุญต่อไปมากๆนะคะ จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:27:42

ความคิดเห็นที่ 27 จขกท.นะคะ ตั้งแต่เมื่อวานแสบตาเพราะตาแห้งมาก  เข้ามาอ่านที่คอมเม้นท์ทุกๆคน  แล้วก็อมยิ้มกับตัวเองเหมือนกันค่ะ บางคนก็กลับมาเล่าประสบการณ์ดี ๆของตัวเองแลกเปลี่ยนให้รับรู้บ้าง  มันทำให้ฉันรับรู้ว่าการที่โลก  หรือสังคมนี้มีคนดี ๆเนี่ย มันดูอบอุ่น  และมีความสุขใจจริง ๆ จริงอย่างที่บางคนบอก  การช่วยเหลือแม้เพียงเล็กน้อย  แต่มันช่วยทำให้สังคมน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย คุณJulia-RoboT.JR  มาถามว่าแขวนพระอะไร  ไม่ได้แขวนอะไรเลยค่ะ  ตอนนั้นไม่ค่อยประสีประสาเรื่องเครื่องลางของขลัง  แต่ยอมรับว่าช่วงนั้นชีวิตเสี่ยงจริง ๆ  เคยย้ายไปอยู่หน้าราม  ในซอยเทพลีลา  ตอนกลางคืนก็เปลี่ยว  เคยเจอเด็กไล่แทงกันวิ่งเฉียดตัวไปเลยค่ะ  ตอนนั้นกลัวมาก   แต่ก็ไม่ทราบว่าเพราะอะไร ทำให้ชีวิตผ่านมาได้ด้วยดีทุกครั้ง  ขนาดเจอเรื่องแย่ ๆ  ก็รอดมาได้ทุกที หลายความคิดเห็นบอกว่าฉันอาจทำบุญมาดี  เข้าวัดเข้าวาไม่ค่อยบ่อยค่ะ  แต่ที่รู้ ๆ ชอบช่วยเหลือสัตว์ค่ะ  บางทีเห็นเต่าเดินขึ้นจากน้ำมาเดินบนถนน  จะจอดรถลงไปจับเค้าปล่อยลงน้ำ   เจอลูกนกตกต้นไม้ลงมาก็จะช่วยเลี้ยง  รอดบ้างไม่รอดบ้าง  แต่จะพยายามช่วยสุดฤทธิ์  ตัวไหนรอดแข็งแรงก็จะปล่อยเค้าไป  เคยช่วยนกติดบ่วงที่คนล่าดักไว้  ก็เอามาทาแป้งตามคนเฒ่าคนแก่เคยสอน  แล้วก็ปล่อยเค้าไปค่ะ ไม่ค่อยชอบทำบาปกับสัตว์  และชอบช่วยสัตว์เท่าที่จะช่วยได้  เลยไม่รู้ว่าผลจากตรงนี้ด้วยหรือเปล่า???? จากคุณ : YingPla เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 12:49:23

ความคิดเห็นที่ 28 คนที่ 5 มารับทราบแล้วครับ จากคุณ : หนุ่มกรุง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 13:16:57

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้ว อยากแชร์บ้างครับ เมื่อปลายปีที่แล้วผมกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วชวนเพื่อนไปด้วยคนนึง ก็เอารถมอเตอร์ไซด์เก่าๆ ขี่เล่นกันไปต่างอำเภอ เป็น 20 กิโล ไปเรื่อยๆ ถึงหกโมงเย้น จนยางรั่วครับ  แุถวนั้นก็เป็นชุมชนเล็กๆ มีป่ามีเขาซะด้วย ผมไม่ได้เอามือถือมา ปิดเอาไว้ แถมผมจำเบอร์ที่บ้านไม่ได้ด้วย โทรเข้าเครื่องตัวเองก็ไม่ได้ ซวยแล้วครับ ไม่รู้จะทำยังไง กะว่า ถ้าหาร้านไม่ได้จะไปขอนอนบ้านพ่อของเพื่อน(ซึ่งไม่รู้เค้าจะให้นอนมั้ย) ขับไปอีกนิด เห็นแก๊งวัยรุ่นนั่งอยู่หน้าบ้านก็เลยถาม "พี่ครับ แถวนี้มีร้านมอไซด์มั้ยครับ" สามคนนั่นนั่งซดเบียร์อยู่เลยครับ เค้าก็หันมา "มีๆ ...แต่ไม่รู้ปิดยัง ตรงไปเรื่อยๆ" ผมก็เลย "ครับๆ ขอบคุณครับ" กำลังจะเข็นรถไปต่อ เค้าตะโกนมา "เด๋วไอน้อง มันไกล.... มรึงไปเอากุญแจรถมาดิ" เค้าหันไปบอกเืพื่อนอีกคน แล้วก็สตาร์ทรถ "ไอน้องขึ้นมาๆ มาซ้อนคันนี้ เดี๋ยวพี่พาไป .... อีกคนขับตามมาหลังมาด้วย" ผมก็ขึ้นไปซ้อนสามรถมอไซด์พี่เค้าแบบงงๆ [พี่เค้า,เพื่อนพี่เค้า,ผม ซ้อนสาม .... ส่วนเพื่อนผมขับตามมาช้าๆคนเดียว] ทั้งพี่เค้าและเพื่อนผิวคล้ำๆ พอมีกล้าม มีรอยสักขลังๆ กลิ่นเบียร์หึ่ง (ปกติผมจะไม่ยุ่งกับคนลักษณะแบบนี้เลยนะ แอบกลัว) ระหว่างทาง พี่เค้าก็ขับรถไปสูบบุหรี่ไป จอดแวะซื้อเบียร์ ถามผมกับเพื่อนด้วยว่าเอามั้ย เค้าจะเลี้ยง พอดีผมกับเพื่อนไม่กินเลยปฏิเสธไป ผมก็กลัวเหมือน จขกท.นะ คิดในใจ "ถ้าพาไปปล้นทำไงวะเนี่ย" ไปร้านแรกก็ปิด ร้านสองก็ปิด ร้านสามก็ปิด (ตอนเย็นแล้ว) พี่เค้าก็หยุดจอดปรึกษากับเพื่อน ว่ายังมีร้านตรงไหนอีก ก็เลยเสี่ยงพาพวกผมไปร้านที่ไกลจากตัวชุมชน (เสียวๆโดนลวงไปปล้นไม่หาย) ปรากฏว่า... ร้านเปิดครับ ผมคิดในใจรอดตายแล้วกุ = = ระหว่างรอเปลี่ยนยาง พี่เค้าก็บอกว่า "นี่ถ้าไม่มีตัง พี่ออกตังให้แล้วนะเนี่ย คนไทยก็ต้องช่วยกัน จริงมั้ย พี่น่ะชอบช่วยคน แต่คนน่ะชอบกลัวพี่" แล้วเค้าก็หัวเราะ "มีรถเบนซ์ป้ายแดงน้ำมันหมดกลางทาง พี่ผ่านไปเจอเลยไปช่วยเค้า ขนาดเป็นคนรวยเค้ายังขอบคุณพี่ใหญ่เลย" "เมื่อก่อน พี่เคยน้ำมันหมด แต่ไม่มีใครช่วยพี่เลย โบกรถก็ไม่มีใครจอด พี่ต้องเดินเอาเป็นกิโลๆ คิดว่าทำไมคนไทยไม่มีน้ำใจเลยว่ะ ... พี่เลยอยากเป็นคนมีน้ำใจ สังคมจะได้น่าอยู่ พี่ก็เลยชอบช่วยเหลือคนเดือดร้อน" โอ้โห พี่เค้าพูดซะผมซึ้งเลยครับ ผมเลยขอถามชื่อพี่เค้าไว้ เพื่อจะจดจำคนที่มีพระคุณต่อผม รถผมยังซ่อมไม่เสร็จ แต่พี่เค้าก็ขอตัวไปเมาต่อ ผมกับเพื่อนขอบคุณพี่เค้าทั้งสองจากใจเลย ขอบคุณครับ "โกไข่" จะจำชื่อนี้ไปตลอด (ขอโทษที่แอบกลัวพี่ด้วยนะครับ)  ^^ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 14:51:45 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 14:48:54 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 14:04:11 จากคุณ : Kyo3 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:03:48

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านเรื่องของจขกท. กับ คุณ Kyo3 แล้วซาบซึ้งใจมากเลยค่ะ แอบนึกถึงเรื่องของตัวเอง ฝังใจมากเลยค่ะ ตอนที่ตั้งท้องต้องขึ้นรถเมล์ไปทำงาน ไม่มีใครลุกให้นั่งเลย ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย นักศักษา หรือแม้แต่คนที่กำลังจะลงจากอีกไม่กี่ป้าย ทุกคนนั่งนิ่ง แย่จังนะคะ ที่เจอแต่กับคนแบบนี้ จากคุณ : airtwoBS เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:48:57

ความคิดเห็นที่ 31 #30 เสียดายที่ตอนคุณท้อง คุณไม่เจอผม เพราะผมจะลุกให้นั่งแน่ๆครับ นี่กระทู้ผม ขึ้นแนะนำที่ห้องแป้งอยู่เลยครับ ลองไปอ่านดูนะครับ ^^ http://www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q11612280/Q11612280.html (แอบอวยกระทู้ตัวเองนิดนึง ยอมรับครับ) จากคุณ : Kyo3 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:54:55

ความคิดเห็นที่ 32 จขกท.เองนะคะ ไหน ๆก็เกริ่นเล่าเรื่องไม่ชอบทำบาปเรื่องสัตว์  ชอบช่วยเหลือสัตว์ ขอนอกเรื่องเล่าเรื่องไม่ชอบทำบาปกับสัตว์ให้ฟังหน่อยนะคะ แม่เคยให้ช่วยทำปลาช่อนที่ยังเป็นอยู่  เพื่อมาแกง  ตอนนั้นยังเด็กๆ ประมาณป. 5 ได้มั้งคะ  ฉันไม่ยอมทำค่ะ  แม่โมโหมาก  บอกว่าให้ช่วยแค่นี้ก็ไม่ได้  แม่ด้วยความที่โมโห  ยังไงก็บังคับให้ทำให้ได้ นึกภาพตามนะคะ  เด็กผู้หญิงตัวผอม ๆคนหนึ่ง  นั่งยอง ๆกับพื้น  มือถือมีด  ข้างหน้ามีเขียงที่มีตัวปลาช่อนเป็น ๆดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ  อยู่บนเขียง  เสียงแม่ก็แว๊ด ๆๆๆ  เด็กผู้หญิงกลัวแม่ก็กลัว  สงสารปลาก็สงสาร  แม่ก็ขู่ฟ่อ ๆ  บอกว่าถ้าไม่ทำปลา  แม่จะตีเราเอง  ฉันจำเป็นต้องทำ  ทุบหัวปลาไปทีก็ร้องไห้ปนขอโทษ  สวดมนต์ให้ปลาไปดี ๆไปด้วย  แล้วเย็นนั้นก็ไม่ยอมกินแกงปลาแม่ อีกครั้งก็ตอนที่แม่เอาปลาเป็น ๆมาใส่โอ่งไว้  เพื่อรอทำกับข้าวตอนเย็น  ฉันกับน้องชายแอบช้อนไปปล่อยบ่อหมด  โดนตีทั้งพี่ทั้งน้อง  เคยถามแม่ว่าทำไมแม่ต้องทำปลาเป็น ๆ  ไปซื้อปลาตายแล้วมาทำไม่ได้หรอ  แม่บอกว่ามันไม่สด  ไม่อร่อย  เฮ้อ... มนุษย์ก็สนองแต่ความอยากความต้องการของตัวเองจริ๊ง ๆ ส่วนอีกเรื่อง  พี่ชายตอนนั้นอยุ่กรุงเทพฯ  แล้วกลับมาเยี่ยมบ้าน  พาเพื่อนมาด้วย  ทีนี้เพื่อนอยากกินไก่  ที่บ้านเลี้ยงไก่ไว้เยอะ  โดยเฉพาะไก่ชน  แม่ก็ดันอนุญาตให้ฆ่าไก่ในบ้านให้เพื่อนได้  พี่ชายเลยเลือกไก่ชนที่ตามันบอดทั้งสองข้าง  แต่มันก็อุตส่าห์ดำรงชีวิตด้วยตัวมันเองได้จนโต   ฉันพอแอบได้ยิน  พยายามไปไล่ไก่ตัวนั้นให้ไปไกล ๆ   ทีนี้ไก่มันตาบอดไงคะ  มันตกใจบินไปไหนก็งง ๆ  ไปไม่ถูก  พอพี่ชายเอาหนังสติ๊กจะยิง  ฉันก็วิ่งไปกั้นเอาตัวขวางไว้  พี่ชายบอกให้หลบ(ด้วยความโมโห)  ฉันก็บอกไม่หลบ  ถ้ายิงก็โดนฉันด้วย  ยื้อๆแย่ง ๆ กันอยู่อย่างนั้น  แต่ไก่คงจะถึงคราวตายจริง ๆ  ดันวิ่งหนีเข้าบ้านด้วยความไม่รู้  พี่ชายกับเพื่อนเลยปิดประตูไม่ให้ฉันเข้าไป  แล้วเชือดไก่ซะในบ้าน  ไม่ได้ยินเสียงไก่ร้องสักแอะ...  ส่วนตัวฉันเองนั่งร้องไห้กับพื้นสงสารมันจับใจ จากคุณ : YingPla เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 15:19:35

ความคิดเห็นที่ 33 #31 ตามไปอ่านแล้วค่ะคุณเป็นคนดี สักวันความดีก็จะตอบสนอง ขอให้คิดดีทำดีต่อไปนะคะ อย่างน้อยความสบายใจคือผลตอบแทนที่เห็นทันตาค่ะ จากคุณ : airtwoBS เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 15:50:58

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านแล้วรู้สึกดีนะคะ ที่ยังได้เห็นการช่วยเหลือกันในสังคมอยู่ แต่สมัยนี้ก็ต้องแอบระวังเล็กน้อยนะค่ะ เพราะก็มีเยอะเหมือนกันที่ผู้ร้ายแฝงมาในคราบของพลเมืองดี ยังงัยก็ต้องระวังๆกันหน่อยนะคะ จขกท.เขียนได้เข้าในง่ายเรียบเรียงได้ดีทีเดียวค่ะ  แต่เดือนนี้กิ๊ฟหมดเเล้ว Y_Y ขอติดไว้ก่อนนะคร้าาา ^_^ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 17:08:26

ความคิดเห็นที่ 35 เคยเจอพี่คนนึงช่วย ตอนเราเรียนอยู่ปวช เรื่องขอคุณทำให้เราคิดถึงวันนั้นเลย ดีใจจังมีคนดีๆอยู่ เป็นกำลังใจให้คนดีทำดีต่อไป เย่เย่ จากคุณ : ปาร์ตี้ (thaigirl2533) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 22:42:35

ความคิดเห็นที่ 36 มองอีกด้านนึง  สิ่งที่จขกท.เจอมาและไม่เจออะไรไม่ดีถือว่าโชคดีมากๆครับ สมัยนี้ขนาดผมเป็นผู้ชายยังไม่กล้าไว้ใจใครแบบนี้เลย จากคุณ : Future is on my hand เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 02:25:01

ความคิดเห็นที่ 37 เรื่องบัตรรถไฟฟ้านี่เป็นอะไรที่เจ็คพอดได้ตลอดๆ เดินๆ อยู่ที่บอสตัน ดีซี นิวยอกก็มีคนยื่้นให้ตลอดเพราะสวนใหญ่เค้าเป็นนักท่องเที่ยวแล้วซื้อตัวเจ็ดวันเลยเลยหวานตลอด เรื่องผู้ชายใจดีนี่จำไม่ลืมเดินกลับบ้านก็ไม่ได้เปลี่ยวไม่ได้ดึกอะไรหรอก ตอนนั้นเรียน ม ปลายมีพี่ที่เรียนมหาลัยตรงข้ามกะบ้านเราเค้าขับมอไชร์ผ่านมาเห็นเค้าก็แวะรับเราทั้งที่อีกนิดประมาณครึ่งทางเพราะบ้านเราอยู่ในวิทยาลัยมันก็ต้องใช้เวลาเดินเข้าไปในตัววิทยาลัยกว่าจะถึงบ้านก็ประมาณ 15 นาทีก็จะถึงบ้านแล้วเราก็ขึ้นเพราะพี่เค้าหล่อไม่เกี่ยวนะค่ะ แต่จิตใจหล่อกว่าหน้าตามว๊าก และก็พี่ยามวิทยาลัยก็อยู่แถวนั้นและหอพี่เค้าก็อยู่หน้าวิทยาลัยคิดว่าถ้ามีอะไรเราก็โดดลงเลย พี่ยามก็มาช่วยทันแน่นอน  ถามชื่อแล้วก็กล้าลืมเพราะมันผ่านมานานมาก และไม่ได้เจอพี่เค้าอีกเลย จากคุณ : ไม้ตายพิฆาตดาวตก เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 08:44:08

ความคิดเห็นที่ 39 เราก็มีเรื่องอยากแชร์ค่ะ เราก็เหมือนกับหลายๆคนที่เกลียดตำรวจมาก เกลียดโดยไม่มีเหตุผล ประมาณปี 52 ค่ะ เราทำเรื่องขอมาช่วยราชการที่กรมก็ไม่รู้จะได้มาหรือเปล่า รับราชการอยู่ต่างจังหวัดมันลำบากจริงๆ อยู่กับลูกชายอายุแค่ 3 ขวบ อยู่กันสองคนแม่ลูก วันนั้นกลับจากไปคุยกับกองการเจ้าหน้าที่ที่กรม ก็ขับรถพาลูกจะไปบ้านแม่ที่สระบุรี ก็เผลอเหยียบคันเร่งแบบขับเร็วมาก โดนตำรวจเรียกเลยค่ะ ตอนนั้นกะลังกลุ้มใจ มันท้อแท้ อารมณ์แปรปรวนเพราะกะลังท้องด้วยล่ะ พอโดนตำรวจโบกก็ตกใจ แบบเอาเข้าไปชีวิตชั้น เลยทำให้มีน้ำตานองหน้าค่ะ นึกภาพตามนะคะ เบาะหลัง มีตระกร้าเสื้อผ้า 1 ใบ กะลูกชาย 3 ขวบ ยืนเกาะเบาะแม่มันอยู่ (ตอนเล็กๆ ลูกจะชอบยืนในรถค่ะ ไม่ค่อยยอมนั่ง) ตำรวจเค้าเห็นเราร้องไห้ เค้าก็ตกใจซักถามว่าเป็นอะไรครับ ขอใบขับขี่เราไป หนีออกจากบ้านมาหรือเปล่า ทะเลาะกับสามีหรือเปล่า จะไปไหน สุดท้ายเค้าคืนใบขับขี่ให้ แล้วขอเบอร์โทรเราด้วยค่ะ  เราก็ให้ไป ก็ขอบคุณเค้า พอตอนบ่ายขับรถถึงบ้านแม่ คุณตำรวจโทรมาค่ะ มีมิสคอลมา ตั้ง 4-5 ครั้ง เราเลยโทรกลับไป เค้าก็บอกว่า เป็นห่วง อยากทราบว่าขับรถถึงบ้านโดยปลอดภัยหรือไม่ ซาบซึ้งใจจริงๆค่ะ ก็ยังเมมเบอร์พี่เค้าไว้อยู่ เท่าที่จำได้ พี่เค้าอยู่ สน.ประตูน้ำพระอินทร์ค่ะ *************************** เมื่อเร็วๆนี้ก็ช่วงน้ำท่วม  เราเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านเมื่อต้นปี 54 ไม่ค่อยรู้จักใครค่ะ ช่วงเข้าไปทำความสะอาดบ้าน ถนนในหมู่บ้านยังมีน้ำท่วมอยู่เลย แต่ในซอยแห้งแล้ว เราทำความสะอาดบ้านอยู่จนเย็น ก็ต้องกลับออกมา จะไปนอนที่คอนโดแถวหลักสี่ ยืนรอหน้าปากซอย ก็มีคุณตำรวจอยู่ซอยเดียวกันนี่ล่ะ เค้าเลยเปิดกระจกถาม จะไปไหนครับ ก็บอกว่าหนูจอดรถไว้ตรงแกรนด์ คาแนล ค่ะ เค้าก็เลยเรียกเราขึ้นรถมาด้วย เพราะผ่านพอดีเดี๋ยวจะไปส่ง (เลยเห็นเครื่องแบบตำรวจแขวนอยู่ในรถ) ว่าไปพอน้ำท่วม ก็ได้เห็นน้ำใจจากคนแปลกหน้า จากเพื่อนบ้าน ประทับใจเลยค่ะ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม อคติเรื่องเกลียดตำรวจ ยังมีอยู่น่ะ แฮะ แฮะ จากคุณ : Rewritable เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 16:11:26

ความคิดเห็นที่ 40 ขอเล่า ปสก ที่เจอคนมีน้ำใจบ้างนะครับ ล่าสุด เมื่อปลายปีที่ผ่านมา มีโอกาสได้ไปธุระที่พะเยา ผมนอนพะเยา 1 คืน วันรุ่งขึ้นทำธุระเสร็จ จะเข้าเชียงรายพัก 1 คืน เพื่ออีกวันหนึ่ง จะขึ้นเครื่องบินกลับ กทม ญาติที่พะเยาบอกว่า จะขับรถไปส่งที่เชียงราย แต่ผมปฎิเสธ บอกว่ามันตั้งร้อยกว่ากิโล ไปกลับก็สองร้อยกว่า ให้พี่เค้าช่วยไปส่งผมที่ท่ารถดีกว่า ผมขึ้นรถตู้จากพะเยา ตรงไปเชียงราย เมื่อถึงท่ารถที่เชียงราย ผมก็หันไปหันมาด้วยความงงๆ ตรงนี้มันที่ไหนกันเนี่ยะ เพิ่งเคยมาเมื่อไม่นานมานี้ก็จริง แต่ครั้งนั้น มีคนขับรถมาส่งผม ผมเดินแบกกระเป๋าใหญ่พอควร 1 ใบ กระเป๋าใส่ laptop อีก 1 ใบ เดินวนไปวนมางงๆกับถนนหนทางว่า ทางไปโรงแรมที่ผมจองมันคือทางไหน เห็นร้านถ่ายรูปขนาดใหญ่ ผมเดินเข้าไปถามพี่ผู้หญิง "ขอโทษนะครับ รร. A มันไปทางไหนครับ" พี่เค้า "ไปทางนี้นะคะ ตรงไป ถึงแยก เลี้ยวซ้าย เดินเข้าไปอีกซัก 300 เมตร ก็ถึงค่ะ" ผม "ขอบคุณมากครับ" พี่เค้า "เดินไหวไม๊ เดี๋ยวพี่ไปส่งให้" (พร้อมชี้ไปที่มอไซค์) ผม "ไม่เป็นไรครับ เดินได้ ขอบคุณมากครับ" เวลาประมาณบ่าย 3 ถึงแม้เริ่มเข้าหน้าหนาว แต่เดินในช่วงเวลานั้น ก็ทำผมเหงื่อหยดติ๋งๆเหมือนกัน ผมเดินไปทางแยกตามที่พี่คนนั้บอก พอถึงแยก แล้วก็เลี้ยวซ้าย เดินตรงเข้าไปในซอย ระหว่างกำลังเดินอยู่  อยู่ๆมีมอไซค์คันหนึ่งกดแตรด้านหลังผม ผมหันไปมอง อ้าวววว พี่ผู้หญิงคนเมื่อกี้นั่นเอง พี่เค้าหยุด พร้อมพูดว่า "พี่จะถามว่า ได้จองห้องหรือเปล่า ถ้ายังไม่จอง อาจจะเต็ม หรือไม่้ก็จะได้แนะนำโรงแรมอื่นที่ดีกว่าให้" ผม "จองแล้วครับ ทำไมครับ โรงแรมนี้มันไม่ดีหรือครับ" พี่เค้า "ดี แ่ต่มันจะเล็กหน่อย อึดอัดนิดนึง โอเคค่ะ ถ้าจองแล้วก็ไม่เป็นไร โชคดีนะคะ" พี่เค้ากลับรถ แล้วก็มุ่งกลับไปทางเดิม ผมเดินๆๆๆ จนถึงโรงแรม ปรากฎว่า ห้องเล็กจริงอย่างที่พี่เค้าว่าไว้ แถมยังทึมๆ ตายละ ผมคงอึดอัดแน่ๆ ตัดสินใจไม่เอา แล้วเดินกลับออกมาทางเดิม กำลังเดินด้วยความเหนื่อย และหนักกับสิ่งของที่กำลังแบก ผมมองหาวินมอไซค์หรือสามล้อ หรืออะไรก็ได้ที่ผมจะได้ไม่ต้องเดิน เดินมาสักพัก เห็นมอไซค์จอดอยู่ ผมรีบถาม "พี่ครับ ขอโทษนะครับ พี่เป็นวินเปล่าครับ" พี่ผู้ชาย "่้อ๋อ เปล่าครับ ไม่ใช่ครับ" ผม "ขอโทษด้วยครับ เผอิญหาวินอยู่ โทษทีครับ" พี่ผู้ชาย "จะไปไหนหรอ วินซอยนี้หายาก สามล้อก็ไม่ค่อยผ่าน" ผม "ไปอู่รถครับ" พี่ผู้ชาย "เอ้า ขึ้นรถ พี่ไปส่งให้" โอ้ววว เหมือนสวรรค์โปรดครับ เชียงราย เมืองคนน้ำใจงามจริงๆ พี่เค้ามาส่งผมที่แถวๆอู่รถที่เิดิม ผมขอบคุณพี่เค้าที่อุตสาห์แวะมาส่ง แล้วพี่เค้าก็ไป ผมเดินเก้ๆกังๆอยู่บริเวณนั้น กดมือถือหาเบอร์โรงแรมต่างๆ ปรากฎว่า โรงแรมเต็มเกือบทั้งหมด กำลังเริ่มหมดหวัง ซักพัก ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งถามว่า "อ้าว ยังไม่ได้โรงแรมอีกหรอ" ผมหันไปมอง อ้าววว พี่ผู้หญิงคนเดิมนั่นเอง ผมมายืนอยู่ใกล้ๆร้านถ่ายรูปของเค้า พี่เค้าแนะนำโรงแรมอีก 2-3 แห่ง ผมโทรเช็ค แต่เต็ม พี่เค้าเลยแนะนำอีกแห่งหนึ่งเพิ่งเปิดใหม่ เป็นโรงแรมดี สะอาด พร้อมบอกว่า ไม่ต้องโทรหรอก ให้ไปเลย น่าจะได้นะ พร้อมตะโกนบอกเด็กในร้าน "เอ้า เอามาไซค์ไปส่งพี่เค้าที่โรงแรม B หน่อย ไป" โอ้วววว ทำไมน้ำใจงามขนาดนี้ ผมปฏิเสธ บอกว่าเดินไปเองได้ แต่พี่เค้าก็ยังยืนยันให้เด็กไปส่งผมให้ได้ ผมไปถึงโรงแรมโดยสวัสดิภาพ ได้ห้องพักที่ต้องการ นอนพักผ่อนที่เชียงรายอย่างสบายใจ ขอบคุณความมีน้ำใจของคนเชียงราย หันไปทางไหน มีแต่คนเต็มใจจะช่วยเหลือ เชียงรายเป็นเมืองที่อบอุ่นดีจริงๆครับ จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 16:35:11

ความคิดเห็นที่ 41 เรื่องผู้ชายใจดีที่ชิตนี้จะไม่ลืมชือ่ พีถาวร คนขับรถส่งของ ของห้างโลตัสวิ่งสายตะวันออกค่ะ เมื่อปี 50 เรากับเพื่อนสี่คนมาจากจ.ตราด มาถึงวังจันทร์ จ.ระยอง รถเราประสบอุบัติเหตุพังยับทั้งคัน ตัวแทนประกันมาแต่ไม่ให้เราไปด้วยอ้างว่าคนละทางกัน ให้เรารอกลับกับรถยก พี่เค้าผ่านมาเค้าแวะรับ เพราะสงสารทั้งที่รถเค้าห้ามรับคนเด็ดขาด แต่เค้าก็ยอมฝืนกฎบริษัทรับพวกเรา ระลึกถึงพี่เค้าตลอดเลยค่ะ จากคุณ : หนูนาแม่หมาบอม เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 18:26:32

ความคิดเห็นที่ 42 ขอเล่าบ้างนะคะ สมัยเรียนอยู่มหาลัย(เราเรียนม.เกษตร บางเขน) ได้มีโอกาสไปเที่ยวสงกรานต์ที่เชียงใหม่กับเพื่อน โดยเรากับเพื่อนตั้งใจว่า เราจะเที่ยวกันแบบประหยัด ตั้งงบประมาณว่าไปเชียงใหม่5วัน จะไม่ใช้ตังค์เกิน200บาท วิธีการก็คือโบกรถไปค่ะ พอไปถึงที่นั่นก็ไปนอนที่ห้องชมรมที่ม.เชียงใหม่ กินข้าวโรงอาหาร อยากไปไหนก็โบกรถเอาตลอด ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งวันกลับนี่แหละค่ะ เพราะว่าเรากับเพื่อนกลับกันช้า หมดสงกรานต์ไปแล้ว เรียกได้ว่าไม่มีรถกลับกรุงเทพเลย โบกกันอยู่นานมาก โบกได้รถบรรทุกคันนึง พี่คนขับใจดีมาก พี่เค้าบอกว่าพี่เค้าจะไปแค่นครสวรรค์นะ จะไปมั๊ย เรากับเพื่อนก็แบบว่า ไม่มีทางเลือกแล้ว คิดในใจว่า นครสวรรค์ก็ยังดี อย่างน้อยก็เข้าใกล้กรุงเทพเข้ามาอีกหน่อย เรากับเพื่อนนั่งรถบรรทุกไปถึงนครสวรค์ตอนตี4 พี่คนขับรถบรรทุก มาจอดส่งเรากับเพื่อนที่ปั๊มน้ำมัน เรากับเพื่อนจะได้โบกรถกลับกรุงเทพได้ง่ายๆ เชื่อมั๊ยคะว่าเวลานั้น เรากับเพื่อนนี่แบบว่า เหมือนหมดหวังว่าจะได้กลับกรุงเทพ ก็เลยหยิบแคปหมูออกมากินเล่น นั่งเป็นเด็กอนาถาอยู่สองคนหน้าบริเวณห้องน้ำที่ปั๊มน้ำมัน อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงแต่งตัวเป็นอาเสี่ย ใส่ทองเต็มตัว เดินเข้ามาทักเรา แล้วถามว่า "หนูสองคนจะไปไหนเหรอ" เรากับเพื่อน:"จะไปเกษตรค่ะ" เสี่ย:"จะไปเรียนหนังสือเหรอ ทำไมไม่เรียกรถไปล่ะ"เสี่ยพูดพร้อมกับยื่นแบงค์500ให้เรากับเพื่อนคนละใบ แล้วพูดต่อว่า"อะ เอาไปซื้อตั๋วรถนะ" เรากับเพื่อนก็รับเงินมาแบบงงงง คือจริงๆแล้วเรากับเพื่อนก็มีตังค์นะคะ แต่เราสองคนอยากผจญภัย แล้วก็ตั้งใจแต่แรกแล้วว่าจะใช้เงินไม่เกิน200 ก็เลยไม่ได้ซื้อตั๋วกันอะค่ะ อาเสี่ยส่งเงินให้เรากับเพื่อนเสร็จ ก็ยังดูไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ เดินซะทั่วปั๊มเลยค่ะ จนไปเจอพี่เจ้าของรถกระบะ พี่เค้ามากันสองคน จอดรถแวะกินมาม่าอยู่ เสี่ยเดินไปเข้าไปหาพี่สองคนนั้น พร้อมกับถามว่า "ไปไหนเนี่ย" พี่รถกระบะทำหน้างงสุดๆ แล้วตอบว่า"ไปชลบุรีครับ" อาเสี่ย"ผ่านกรุงเทพมั๊ย ไปส่งน้องสองคนนี้ด้วย เค้าจะไปเกษตรกัน"(นึกภาพตามนะคะ เสี่ยไม่ได้พูดแบบขอร้องนะคะ เหมือนสั่งมากกว่า) พี่เจ้าของรถกระบะ ทำหน้างงงง แต่ก็พยักหน้าตกลง แล้วเสี่ยก็หันมาบอกกับเราและเพื่อนว่าจริงๆแล้วเค้าก็อยากจะไปส่งเรา แต่รถเค้าเต็มไม่สะดวกไปส่ง ให้ไปกับพี่สองคนนี้ละกันนะ สรุปคือ ซึ้งใจ พี่รถบรรทุก เสี่ย และพี่รถกระบะ มากๆ น้ำใจงามจริงๆ ทริปนั้นเรากับเพื่อนไม่เพียงแต่จะใช้เงินไม่ถึงสองร้อยแล้ว ยังได้เงินติดตัวกลับกรุงเทพมาคนละห้าร้อยค่ะ ซึ้งใจจริงๆ จากคุณ : ชิเล่น (นิกะชิ) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 22:39:09

ความคิดเห็นที่ 43 คนดีน้ำในงามก็มีได้ในสังคมไทย นะคะ จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 05:58:26

ความคิดเห็นที่ 44 ... ครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 10:17:27

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้วรู้สึกอิ่มเอมใจจังค่ะ เราก็เคยเจอเรื่องทำนองนี้ ตั้งแต่เด็กจนโต ช่วงที่วิกฤต เรามักมีคนมาช่วยไว้ตลอด จนรู้สึกว่าเรานี่โชคดีจริง ๆ ที่ได้เจอแต่คนใจดี ที่จำได้ส่วนใหญ่จะเป็นตอนโต เรื่องแรก ตอนนั้นเรียนปีสุดท้าย ต้องทำโปรเจคส่งอ.ก่อนจบ กลับบ้านดึกทุกคืน ต้องขี่มอเตอร์ไซค์กลับ ช่วงนั้นเป็นหน้าฝน ฝนตกทุกวัน ดันกางร่มขี่มอไซค์ (โง่จริง -_-‘) รถก็ตกหลุม ล้มโครม!! คนแถวนั้นเดินผ่านมาก็รีบวิ่งเข้ามาช่วยยกรถ เก็บของท่ามกลางสายฝน เรารู้สึกตื้นตันมาก เพราะเค้าน่าจะเป็นคนงานก่อสร้างแถวนั้น ตอนแรกเห็นวิ่งเข้ามาเราก็ตกใจกลัว แต่ก็เจ็บมาก เค้ารีบยกรถ พยุงเราขึ้นมา เราไม่รู้จะขอบคุณน้ำใจเค้ายังไง ก็ถามเราว่าไหวไหม เป็นอะไรหรือเปล่า เก็บหนังสือ เก็บแผ่นดิสก์ ให้ (เพราะเรามัวแต่แหกปากว่าแผ่นดิสก์ๆ ห่วงมาก เพราะโปรเจคอยู่ในนั้น คงไม่ต้องบอกว่าอายุเท่าไหร่ 555) เรื่องที่สอง กลับดึกเช่นเคย รถดันยางแตก เราต้องทนขี่เข้าซอยมาเรื่อยๆ ไม่กล้าจอดแล้วลงมาเข็นเพราะเป็นถนนเปลี่ยวและมืดไม่มีบ้านคน จนมาเจอมอเตอร์ไซค์ขี่สวนมา เป็นผู้ชาย 2 คนหน้าตาดี เค้ามองมาที่เรา แล้วเห็นเราหน้าเสีย เห็นเค้าคุยกันประมาณว่า เฮ้ยๆ เค้าเป็นอะไรหรือเปล่านะ แล้วก็จอดรถถามเราว่า เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เราก็เลยกล้าจอดรถแล้วก็บอกไปว่ารถยางแตก เค้าก็ลงมาดูแล้วก็ช่วยเข็นไปที่อู่แถวนั้น (เวลานั้นเกือบเที่ยงคืนแล้ว) ไปตะโกนเคาะเรียกอู่ให้มาซ่อมยางให้หน่อย (เค้าหลับกันหมดแล้วนะ -_-‘) เกรงใจก็เกรงใจ แต่ก็ไม่รู้จะกลับบ้านยังไง คนในอู่ก็ออกมาดู แต่คนซ่อมไม่อยู่ คนแถวนั้นก็ออกมาช่วยซ่อมกันใหญ่เลย กว่าจะเสร็จก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว ให้เงินเค้าก็ไม่เอา แถมแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเรากันอีก นึกถึงทีไรก็รู้สึกดีมากๆ ทุกที เรื่องที่สาม วางโทรศัพท์ไว้บนตัก พอลงจากรถมันก็ตก อยู่ข้างรถ จนซื้อของเดินกลับมาเห็น เด็กนักศึกษาผู้หญิงสองคน กำลังกด ๆ โทรศัพท์อยู่ พอเห็นเราเดินมาที่รถก็ถามว่าของพี่หรือเปล่า เราอารมณ์กำลังมึน (เอ๊ะโทรศัพท์เราทำไไมไปอยู่กับน้อง) ก็บอกว่าใช่ แล้วก็ยื่นมือไปรับ เค้าก็บอกว่ามันตกอยู่ข้างรถน่ะค่ะ เราก็งงๆ มึนๆ รับมาไม่รู้ว่าได้ขอบคุณน้องหรือเปล่า จำจนถึงทุกวันนี้ ถ้าเราไม่ได้ขอบคุณน้อง เราเป็นคนที่แย่มาก ถ้าน้องสองคนอ่านอยู่พี่อยากขอบคุณน้องมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ จนถึงวันนี้ความดีของน้องๆ และพี่ๆ หลายคนที่เคยช่วยเหลือเราไว้ เราไม่เคยลืมเลยค่ะ อยากขอบคุณทุกคนที่เคยช่วยเหลือเราไว้ และอยากบอกว่าแม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ สำหรับใครหลายๆ คนแต่ สิ่งที่คนเหล่านั้นเคยทำและช่วยเหลือใครไว้ คนที่จะจดจำได้ตลอดคือผู้ที่คุณเคยช่วยเหลือไว้นะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ จากคุณ : Jemie_A เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 13:49:41

ความคิดเห็นที่ 46 ได้อ่านแล้วมีความสุขกับเรื่องดีๆครับ หลายๆครั้งที่ไปทางที่รถน้อยๆนานๆมาที    แล้วเจอคนที่เดินบนถนนคนเดียวหรือสองคน    ผมก็มักจะจอดและชวนติดรถไปด้วย   ไม่ต้องเดินให้เมื่อย หรือไกล     บางทีก็มีคนนั่งไปด้วย   หรือบางทีก็ปฎิเสธ   ยิ่งตอนช่วงฟองสบู่ยังไม่แตก    ช่วงนั้นต้องปิดยอดสิ้นเดือน    น้องๆผู้หญิงอยู่ช่วยจนดึกดื่นเที่ยงคืน   เวลากลับผมก็ให้ติดรถไปด้วย   บางคนก็ขอไปลงระหว่างทางต่อรถ   เช่นลงอนุเสาวรีย์   เพื่อไปเกษตรศาสตร์     ผมก็บอกไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวไปส่งให้ถึงบ้านเลย  พี่ขับอีก  20  นาทีเองถนนรถน้อยๆด้วย   หหากต่อรถน้องๆต้องใช้เวลาอีกเป็นชัวโมง . จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:33:28

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านกระทู้นี้แล้วเพลินดี ...อ่านไปยิ้มไป จากคุณ : goodsong เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 18:04:51

ความคิดเห็นที่ 48 โกไข่ ใจว่ะ!! จากคุณ : ปีศาจแก้มแดง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 23:03:13

ความคิดเห็นที่ 49 ดีจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีกระทู้น่ารักๆ แบบนี้สักที!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 55 23:33:37

ความคิดเห็นที่ 50 สมัยปี49 ผมได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่สุไหงโกลก แล้วก้อเอามอใซต์เพื่อนมาขับ จะไปเที่ยวในตัวเมือง มาได้ไม่ไกลยางรั่ว แถวนั้นก้อไม่มีบ้านคน มีแต่ป่ายาง ป่าเงาะ แต่จู่ๆก็มีผู้ชาย 2 คนขับมอใซต์ มาจอด มาช่วยเหลือ งัดไป งัดมา แล้วเค้าบอกว่าเอาไปที่ร้านดีกว่า สุดท้ายพาเข้าป่าเงาะ เอาไปหมดเลย ทั้งเงิน ทั้งโทรศัพท์ ผมก็ขี่รถไปแบนๆ ไปหาและแหกปากบอกพี่ทหาร ที่ตั้งด่านอยู่ เค้าตกใจกันใหญ่เข้าประจำที่ เกือบโดนส่องไปแล้วตรู สักพักไปหาตำรวจ แจ้งความ บอกรูปพรรณสัณฐาณคนร้ายเสร็จ ตำรวจก้อบอกว่า อ้อ ไอ้...นั่นเอง มันเพิ่งออกจากคุกมาเอาอีกแล้วเหรอ ทำใจเถอะน้อง ยากจะได้ของคืน คนมันจะซวยช่วยไม่ได้ จากคุณ : ZERO LOSS1 เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 21:54:49

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านกระทู้นี้แล้วอิ่มใจมากๆเลย  คนใต้ตัวดำ แต่ใจไม่ดำเด้อคร่า จากคุณ : Gigolina เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 22:06:03