|
ท้ายที่สุดนี้ ขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นจากเพื่อน ๆ ที่นี่
คุณ Red_Arsenal, คุณ 3N, คุณคานเหล็กกล้าทาแล็กเกอร์, คุณ the chubby knight, คุณ yurime, คุณมากี้จัง, คุณ samr, คุณป้าทุยบ้านทุ่ง, คุณเจ้าหญิงมารยา, คุณอาราเล่รักโคทาเร่, คุณชิ, คุณน้องหญิงอนัตตา, คุณดอกหญ้าสีม่วง
โดยเฉพาะคุณป้าทุยบ้านทุ่งที่ได้รบกวนถามคำถามและกรุณาตอบกลับมา / คุณน้องหญิงอนันตตา ที่เราทำให้เราตาสว่างว่าตัวเองสติแตกแค่ไหน / คุณมากี้จัง และคุณดอกหญ้าสีม่วงสำหรับความห่วงใย และขอบคุณกระทู้ของคุณเจ้าเสือน้อยด้วย ^^
กราบขอบพระคุณท่านแม่ชีที่ข้าพเจ้าปรึกษา และครูบาอาจารย์ทุกท่านที่เสถียรธรรมสถาน
ที่ขาดไม่ได้ ขอบคุณ "เพื่อนรัก" ซึ่งเป็นกัลยาณมิตรของเรามาโดยตลอด
**************************************************
วันนี้ สิ่งที่เราเลือก เราไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นคนโง่ที่โดนสวมเขาแล้ว ยังอภัยให้เค้าอีก แต่สิ่งที่เรากำลังทำ คือ "เรากำลังมีเมตตาต่อตัวเอง"
ก่อนหน้านี้เราโกรธ เราพยาบาท เราทุกข์ ทุกสิ่งที่เป็นมันไม่ได้ทำร้ายสามีหรือ G แต่มันย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเอง เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวตีตัวเอง เดี๋ยวคิดไปเลยเถิด.....ต้องกินยาคลายอารมณ์ ยาคลายเครียดมาเกือบ 3 เดือน มันส่งผลต่อร่างกายของใครกัน ?
ทุกอย่างเป็นเพราะเรา วันนี้เราได้เรียนรู้แล้ว เพียงแค่เรายอมละวางบางอย่าง หยุดการปรุงแต่งบางเรื่อง เราก็หยุดได้.....เพราะหากแม้แต่ความเมตตาที่เรามีให้ต่อตัวเองเรายังทำไม่ได้ เราจะสามารถไปรักใครได้
และอีกสิ่งนึง เราเลือกที่จะให้โอกาสสามี ท่านแม่ชีบอกเราว่าทุกคนควรได้รับโอกาส (แต่อย่าบ่อย ) ซึ่งการที่เราได้ให้โอกาสคนอื่น มันเป็นความกรุณาอย่างสูงสุดที่เราควรจะมีต่อผู้อื่นได้
เราไม่ได้บอกว่า เรา "หลุด" หรือ "หลงงมงาย" กับลัทธิ ศาสนาหรืออะไรนะ เพราะเรามันก็แค่เด็ก 1 ขวบสำหรับเส้นทางใหม่ที่เราได้เรียนรู้ในการ "รักให้เป็น" แต่สิ่งที่เรากำลังทำคือ เรากำลังบาลานซ์ชีวิตของเรา ให้มันกลับไปมีชีวิตปกติอีกครั้ง อยู่ร่วมกันกับสามีแบบไม่ทุกข์
เพราะท่านแม่ชีศันสนีย์พูดเสมอ ๆ ว่า "ทุกข์มันมีไว้ให้เห็น ไม่ได้มีไว้ให้เป็น"
จากคุณ |
:
จขกท.
|
เขียนเมื่อ |
:
16 ก.พ. 55 18:26:39
A:203.144.204.161 X: TicketID:348236
|
|
|
|
|