ความคิดเห็นที่ 1 ความทุกข์อันเกิดจากการพลัดพรากนั้นมีอยู่ด้วยกัน 2 กรณี 1. การ "จากเป็น".....คือการพลัดพรากด้วยเหตุแห่งการโดนทิ้ง 2. การ "จากตาย".....คือการพลัดพรากด้วยเหตุความตายอันเป็นธรรมดาแห่งชีวิต ซึ่งทั้งสองกรณีนั้นมีความเหมือนและความต่างอยู่ในตัว....ในความเหมือนกันนั้นคือ "เจ็บ" เหมือนๆ กัน..."ปวดร้าวจิตใจ" เช่นเดียวกัน แต่ในความต่างกันก็คือ....ความเจ็บปวดที่ได้รับจากการโดนทิ้งอันเป็นการ "จากเป็น" นั้นมันมีทั้งความเจ็บจากการพลัดพรากส่วนหนึ่ง...และความเจ็บปวดจากการที่ถูกลดทอนคุณค่าจากคนที่ตนรักอีกส่วนหนึ่ง....ซึ่งเป็นความเจ็บปวดที่ทำให้คนที่โดนทิ้งรู้สึกว่าตนเองเป็นคนที่ไร้ค่าสำหรับคนๆ นั้น.... แต่การ "จากตาย" นั้นความเจ็บปวดในส่วนนี้จะไม่มีเนื่องจากเป็นความพลัดพรากจากกันโดยที่ความรักของคนทั้งสองยังผูกพันเอ่อล้นอยู่เต็มหัวใจ....ไม่มีการถูกลดทอนคุณค่าจากคนที่ตนรัก แต่ทว่าการ "จากเป็น" นั้นแม้นว่าจะดูเจ็บปวดกว่าการ "จากตาย" แต่ธรรมชาติก็ได้ให้เครื่องมือในการตัดอาวรณ์มาพร้อมกับความเจ็บปวดนั้น....นั้นคือ...."ความมีเหตุผล".....ซึ่งคือความมีสติที่ทำให้คนที่โดนทิ้งคิดขึ้นได้ว่า "คนที่ตนรักนั้นเป็นคนไม่ดี ทอดทิ้งเราไป หลายใจไปมีใหม่".... ดังนั้น เมื่อเค้าทิ้งเราเพื่อไปมีคนใหม่มันจึงไม่มีเหตุผลใดในการที่เราจะอาวรณ์ในรักอีกต่อไป.....ไม่มีเหตุผลใดที่เราจะมาทุกข์ใจเพื่อคนๆ นี้อีกต่อไป......ซึ่งเหตุผลตรงนี้คือเครื่องมือในการตัดใจอาวรณ์ไปจากคนๆ นั้น....แต่เมื่อตัดใจอาวรณ์ไปแล้วจะชิงชังกัน....จะโกรธเกลียดกัน....จะแค้นเคืองกัน....หรือจะเข้าใจในสัจธรรมแล้วอโหสิกรรมให้แก่กันไป ก็สุดแท้แต่กุศลในใจของคนผู้นั้นในการที่จะไม่ขอผูกพันจองเวรต่อกันไปอีกในครั้งคราวหน้า จากคุณ : ดอกหญ้าสีนวล เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 00:39:16

ความคิดเห็นที่ 2 ในส่วนของความเจ็บปวดที่ได้รับจากการพลัดพรากนั้น...ก็สามารถแยกได้เป็นสองกรณี....คือ 1. ความเจ็บปวดจากเคราะห์กรรมที่ได้รับ 2. ความเจ็บปวดจากการคลึงเคล้าบีบเค้นใจตนเอง อันธรรมดาการพลัดพรากไม่ว่าจะด้วยเหตุใดล้วนแล้วแต่นำมาซึ่งความเจ็บปวดทั้งสิ้น....แต่ความเจ็บปวดอันเกิดจากการพลัดพรากนั้นย่อมมีอยู่จำกัดตามเหตุแห่งการพลัดพรากนั้นๆ เสมือนหนึ่งว่าคุณสะดุดหกล้ม...ความเจ็บปวดที่คุณได้รับก็คือความเจ็บจากการกระแทกพื้นด้วยความรุนแรง ซึ่งมันก็ส่งผลความเจ็บปวดเพียงเท่าที่เกิดจากการกระแทกพื้นเท่านั้น.....แต่ความเจ็บปวดนั้นจะทวีความรุนแรงและยาวนานต่อไปเพียงใด มันอยู่ที่คนผู้นั้นจะจัดการอย่างไรกับบาดแผลทางใจที่ได้รับมา....ตรงนี้ต่างหากที่ทำให้ความเจ็บปวดของแต่ละคนไม่เท่ากัน... หากคุณเอาแต่ทุรนทุรายร้องไห้ฟูมฟาย....ไม่ยอมลุกขึ้นไปทำความสะอาดบาดแผลและก้าวเดินต่อไป....คุณก็จะเป็นคนที่อมทุกข์ตลอดเวลา.......หรือที่แย่ไปกว่านั้นนอกจากจะไม่ยอมลุกขึ้นเดินต่อแล้วกลับมานั่งเคล้าคลึงบีบเค้นขยี้บาดแผลให้มันเจ็บปวดมากขึ้น...ให้มันรวดร้าวมากขึ้น....มันก็จะเป็นการเพิ่มความเจ็บปวดยาวนานให้แก่ตนเองโดยที่ไม่มีใครทำคุณ....แต่เป็นตัวของคุณที่ทำตนเอง ดังนั้น......ความเจ็บปวดจากการพลัดพรากทุกคนได้รับไม่ต่างกัน.....แต่จะทวีความเจ็บมากน้อยเพียงใด หรือเจ็บยาวนานแค่ไหน มันอยู่ที่วิธีรักษาบาดแผลทางใจของแต่ละคน.....ใครมีสติคิดได้ไวก็ไม่ไปนั่งเคล้าคลึงความเจ็บปวดของตนเอง....ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วก้าวเดินต่อไป.....แต่ถ้าใครขาดสติคิดไม่ได้ก็จะนั่งเคล้าคลึงขยี้บาดแผลให้มันเจ็บปวดรวดร้าวต่อไปไม่จบสิ้น.....อันเป็นการกระทำทุกขเวทนาให้แก่ตนเองโดยแท้ จากคุณ : ดอกหญ้าสีนวล เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 00:39:54

ความคิดเห็นที่ 3 เวลาเท่านั้นที่จะรักษาได้ทุกอย่าง ระหว่างนี้ก็หลีกเลี่ยงการอยู่คนเดียวให้มากที่สุด หลีกเลี่ยงการไปในที่ที่เคยสวีทและมีความสุขกัน มันแสลงอะ พยายามหากิจกรรม หรืองานอดิเรกทำจนไม่มีเวลาว่างเลย จนเข้านอน ที่สำคัญ อย่าหลอกตัวเอง ยอมรับว่ามันได้เกิดขึ้นจริงแล้ว และท่องไว้ว่า ทุกสิ่งมันต้องผ่านเราไป ทั้งสุข และทุกข์ ไม่มีอะไรยั่งยืน ยกเว้น "ความดี" หมั่นเพียรสร้างและสะสมเข้าไว้ ทำดีเล็กๆน้อยๆ ไปจนใหญ่ๆเท่าที่จะทำได้... แล้วใจเราจะเป็นสุขที่สุดค่ะ จากคุณ : Flair เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 00:43:55

ความคิดเห็นที่ 4 สิ่งที่ผมเขียนขึ้นมาทั้งหมดก็เพื่ออยากจะบอกทุกคนให้รู้ว่า....ความสุขสมหวังอิ่มเอมที่กำลังได้รับจากความรักอยู่นั้น มันมีความทุกข์อันเกิดจากการพลัดพรากแฝงมาด้วยเสมอ.....ไม่วันใดก็วันหนึ่งเราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น....ไม่ "จากเป็น" ก็ "จากตาย" มันเป็นสัจธรรมของชีวิตที่ไม่มีใครหลีกหนีได้ ไม่ว่าความสุขก็ดี ความทุกข์ก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นนามธรรมจับต้องกักเก็บไว้มิได้....มันผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไป........แม้เราจะไม่อยากให้ความสุขนั้นจากเราไปแต่มันก็ต้องจากไปตามวาระของมัน....และแม้ว่าเราจะไม่อยากให้ความทุกข์เข้ามาเยือนแต่มันก็ต้องมาเยือนตามวาระของมัน.....ทุกสิ่งทุกอย่างจึงมีการผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไปหาได้มีความจีรังไม่.....มีแค่ความพอใจ ไม่พอใจ ที่มากระทบอารมณ์เราอยู่ตลอดเวลา เราจึงควรมีสติเตือนตนอยู่ตลอดเวลา....ยามสุขก็อย่าให้สุขจนลืมทุกข์ ยามทุกข์ก็อย่าให้ทุกข์จนลืมตัว.....อย่าไปดีใจเสียใจกับอารมณ์ที่ผ่านเข้ามาจนเกินขอบเกินเขต....ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปเป็นธรรมดา  และไม่นานสิ่งเหล่านี้ก็จะผ่านไป ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : ดอกหญ้าสีนวล เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 00:47:35

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ จากคุณ : =หมึกจ๋า= เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 01:37:08

ความคิดเห็นที่ 6 ทำใจคะ แล้วก็หากิจกรรมอย่างอื่นทำ เพื่อไม่ให้ตัวเองเหงาจนเกินไป อย่าไปคิดมาก คนเราบางคนเกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนร่วมทางในช่วงเวลาสั้นๆ อีกหน่อยก็เจอคนที่จะมาร่วมทางด้วยต่อๆ ไปคะ จากคุณ : noneonly เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 01:37:17

ความคิดเห็นที่ 7 อย่าพยายามลืมคะ เพราะมันจะจำ ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่ก็จำมากเท่านั้น ใช้ชีวิตปกติคะ ถ้าคิดถึงก็คิดถึง แต่ไม่ต้องไปย้ำคิดย้ำทำมาก แค่คิดถึงแล้วก็จมกับความคิดถึงนั้นสักพักให้พอใจ แล้วก็กลับไปใช้ชีวิตตามปกติ สักระยะมันก็จะกลายเป็นเรื่องที่เคยผ่านมาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป พร้อมๆกับเปิดรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาด้วย เดี๋ยวชีวิตก็กลับมาเป็นปกติคะ จากคุณ : คิ๊บแค๊ว เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 04:11:20

ความคิดเห็นที่ 8 จขกท มีเงินไหม มีเงินก็เที่ยวผับ เที่ยว บาร์ ญ เยอะแยะ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านมา สนุกอีกต่างหาก 555+ หรือ ไป ออน หรือ นวด กาปู๋ แก้ เครียดก็ได้ นะครับ 555+ จากคุณ : Julia-RoboT.JR เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 06:11:32

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ต้องทำอะไรหรอก เสียใจไปเลย เดี๋ยวเวลามันก็ผ่านไป คนอะไรจะเสียใจจนไม่ อยากทำอะไรเป็นปี มนุษย์ทนหิว ทนอดไม่ได้นานหรอก เดี๋ยวก็กิน สดใสน่าเริงเหมือน เดิม ลองคิดดูว่า คนที่เขาน้ำท่วม เขาต้องอยู่คนเดียว รอเรือผ่านมา มันช่าง วังเวงเพียงใด มองดูน้ำ ไปไหนไม่ได้ เผลอๆมีจรเข้มาเยี่ยม บ้านก็พัง ของก็ลอย ครอบครัวก็แตก กระสานซ่านเซ็น บางคนดูไฟฟ้าดูดอีก เอ้ย นาย!เราโดนมันก็แค่ใจ จิ๊บๆ จากคุณ : จิลาร์ดิโน่11 เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 07:37:09

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ ๆ ค่ะ มาเป็นกำลังใจให้ หาอะไรทำ ที่ทำแล้ว เราสบายใจ อย่าคิดถึงสิ่งที่เคยทำด้วยกันมา เราเคยเดินไปไหนเห็น ที่ๆ เคยเที่ยวด้วยกัน ของที่ชอบกินด้วยกัน โอ๊ย แสนทรมาน ทำอย่างอื่นค่ะ ^0^ จากคุณ : สู้ๆค่ะ เอาใจช่วย (ปลาสาวสวย) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 08:28:16

ความคิดเห็นที่ 11 ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ้างก็ดีนะคะ จากคุณ : ป้าด้วงค่ะ (ดอกดาวเรือง) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 08:36:26

ความคิดเห็นที่ 12 ก่อนอื่นขอบคุณ คุณดอกหญ้าสีนวล  ที่มีข้อคิดเตือนสติให้เราด้วยค่ะ บางทีสิ่งที่เราอยากลืม เรากลับจำ(ไม่จำแล้วไร้สาระ) ณ.เวลานี้ เราจะลบสิ่งที่เคย เคย เคยและเคย ออกจากใจให้หมด ชอบเพลงอะไรก็ ไม่ฟังไปสักพัก จะไม่ไป ณ.จุดนั้นสักพัก  ถ้าเราโดนแกล้ง โดนใส่ร้ายอีกก็ คิดบวก คิดบวก เอาเวลาไปช็อปปิ้ง ดูของสวยงาม ไม่ปล่อยตัวเองให้ว่าง หาเพื่อน จิตใจมันหลง ไปตอนนั้น  ยังลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องไปบังคับ "ยึดศีล5 มาเป็นที่พึ่ง" แล้วตั้งใจเดินไปข้างหน้า แต่ละก้าวอย่าให้พลาดแบบนี้อีก วันนึง ความรู้สึกนั้น มันก็จางหายไปเอง (เราเป็นคนลืมง่ายอยู่แล้ว) "ไม่มีอะไรที่แน่นอน" และ ไม่มีอะไรคงทนถาวร"  ไหว้พระก่อนนอน ปรกติเราใส่บาตรแทบทุกวันไหว้พระทุกวันถวายดอกไม้ทุกอาทิตย์(และวันนี้วันแรกที่เรากรวดน้ำยาวมากๆ) หลวงตาท่านพูดถูกค่ะ...หลง หลง หลง พรุ่งนี้ก็ลืมแล้ว...(คนไทยลืมง่าย) ยังนึกเลยค่ะ ว่าเราทำแบบนั้นทำไม ทำไปได้ยังไง แค่คำพูดไม่กี่คำหลงไปเลย ตอนนี้มีครอบครัวที่อบอุ่น เรารักครอบครัวเรามาก สั่งสอนลูกให้เป็นคนดีเสมอ ไม่อยากหลงทาง ไปไหนอีกแล้ว... ครั้งก่อนเดินหลง ตกหลุมเอาเท้าไปเปียกน้ำนิดเดียว(นิดเดียวจริงๆ) เราไม่ไป ณ.จุดนั้น แต่ยังมีคนโทรมาบอก กลายเป็น โดนรุมว่า โดนใส่ร้ายทั้งๆที่เรานิ่งอยู่เฉยๆ เค้าทำเหมือนเราผิดมากมายที่เดินไม่ดูจึงตกหลุมเท้าเปียกใหญ่โต เฮ้ออ...นี่แหละบทเรียน ทั้งๆที่เราเป็นคนดีมาตลอด ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน แต่พอเราหลงทางไปชั่วขณะ ก็รู้สึกว่าตัวเองยังดีไม่พอ ไม่มีสติ เราจะให้โอกาสตัวเอง ...ตั้งสติอีกครั้ง แสดงความคิดโดยเอาเรื่องของตัวเอง มาใส่ นิ๊ด นิ๊ดดดดดๆๆๆ ลืม ลืม ลืม  กิน กิน กิน ช็อป ช็อป  อะไรที่ทำให้เรามีความสุข ทำให้มันสุดๆไปเลย แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 55 19:34:20 แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 55 11:22:09 จากคุณ : สุนทราภรณ์ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 08:51:43

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุก คห. ครับ จากคุณ : =หมึกจ๋า= เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 08:59:25

ความคิดเห็นที่ 14 เวลาช่วยได้จริงๆๆ ขอ confirm แรกๆ บอกตัวเองว่าคงลืมคนนี้, รักนี้ไม่ได้แน่ๆๆ ทรมานทุกครั้งเมื่อคิดถึงเค้า เราจึงใช้การตีเเบทบินตันกับก๊วนเพื่อนๆๆ ให้เหนื่อย และนอน ลืมได้จริงๆๆ ค่ะ เพราะสุดท้ายเราจะเพลิดเพลินกับกิจกรรมเหล่านี้ จนลืมคนที่เคยรัก ว่างๆๆๆ มาตีแบทกันจ้า ^^ จากคุณ : nuynananuy เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 09:50:24

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่คิดสั้นนั่นดีแล้ว ไม่มีคำแนะนำนอกจอกตัวคุณเองต้องผ่านไปได้ด้วยตัวเอง และคำว่า เวลา  เวลา  เวลา  เท่านั้นจริงๆจะช่วยเลือนทุกสิ่งไปทีละนิดแม้ว่าจะไม่หมดก็ตาม จากคุณ : นายธุรการ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 12:08:14

ความคิดเห็นที่ 16 สู้ๆ นะตัวเอง จากคุณ : ปลาทองตุบๆ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 12:53:44

ความคิดเห็นที่ 17 ก็เหมือนที่ความเห็นข้างบนบอกนะคะ ตอนนี้อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน ไม่อยากนอนก็ไม่ต้องนอนคะ จะร้องไห้ จะเสียใจ จะโทรไปด่าใคร ทำไปเถอะคะ ทำไปซะให้พอ ก็เรา เสียใจ เราก็ต้องหาทางระบายเป็นเรื่องธรรมดา มีอะไรเกิดขึ้นใน ความคิดในสมอง มีคำถาม ก็ลองหาคนคุยนะ ระบายออกไปไม่ ต้องเก็บไว้ คิดมาก ๆ เข้า ฟุ้งซ่านมาก ๆ ลองออกไปสูดอากาศ ให้ร่างกายโดนแดดอ่อน ๆ แล้วจะทำอะไรก็ทำไป ผ่านช่วงนี้ไปได้ คุณก็จะรู้ได้เองหละคะว่าคุณต้องทำยังไงต่อไป อีกอย่างที่อยากขอ คืออย่าไปแค้นเขานะคะ แม้ว่าจะแค้นก็ตาม ทุกครั้งที่แค้นให้แผ่ เมตตาให้เขา คิดซะว่าพอถึงพรุ่งนี้วันนี้ก็เป็นอดีตไปแล้ว เรามา ก้าวผ่านไปด้วยกันนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : กุ้กกู๋ (ขาหมูตุ๋นแปะก๊วย) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 14:07:56

ความคิดเห็นที่ 18 เราก็เคยเป็นเหมือนจขกท.เนี่ยแหละ ไม่อยากหายใจ หมดแรง ซึมเศร้า ไม่สมาธิทำงาน คิดถึงเขามากมากเหมือนใจจะขาดตลอดเวลา ฟังเพลงเศร้าไม่ได้เลยเป็นน้ำตาแตกทุกที สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  หมดอารมณ์ดูแลตัวเอง  ไม่อยากอาหารน้ำหนักหายไปหลายกิโลเลย... เราใช้วิธีโทรหาพ่อกับแม่แล้วเล่าความทุกข์ในใจให้ท่านฟัง ระบายมันออกมาให้หมด พ่อแม่คือคนที่รักเราเสมอ ท่านจะให้ข้อคิดในเรื่องของความรักได้อย่างดี เพราะท่านก็ผ่านโลกมานานกว่าเรา... หลังจากนั้น เราก็หันมาสวดมนต์ทุกวันนะ ก่อนนอน ภาวนาว่าขอให้ความทุแข์นี้หายไปในเร็ววัน  หากเราเคยทำอะไรเขาไว้ก็ขออโหสิด้วย เพราะตอนนี้เราก็รับความทุกข์นั้นแล้ว ทำแบบนี้อยู่สามเดือน เขาโทรกลับมาขอคบด้วย แต่เราคิดว่า เป็นเพื่อนกันดีกว่า เพราะตอนนั้นเริ่มเห็นแง่มุมใหม่ๆของความรักมากขึ้น บางทีการไม่ได้ครอบครองอาจมีสุขมากกว่าการเป็นเจ้าของความรักนั้นนะคะ จากคุณ : แฮม (noopin) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 14:26:02

ความคิดเห็นที่ 19 อาการเดียวกันเลยค่ะ วิธีทำใจก็คือเวลาที่ผ่านนี่แหล่ะ จะทำให้เบาบางลงไปได้บ้าง จากคุณ : ปองปวีณ์ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 14:38:11

ความคิดเห็นที่ 20 อยู่กับความจริงค่ะ ไม่ต้องหลบ อยู่และเรียนรู้ทำความเข้าใจกับมันว่าทุกสิ่งไม่เที่ยงแท้แน่นอน มีพบก็มีจาก มีรักก็มีเลิก อยู่กับปัจจุบันขณะให้ได้ คือ ไม่นึกถึงอดีตเพราะมันผ่านไปแล้ว ไม่หวนคืนมา ไม่นึกถึงอนาคตเพราะมันยังมาไม่ถึงและไม่รู้ว่าจะมาถึงหรือเปล่า เพราะชีวิตเป็นของไม่แน่นอน จะตายเมื่อไหร่ เวลาไหน ปีไหน วันไหน ตอนไหนออย่างไร ยังไม่รู้เลย แล้วจะคิดถึงอนาตต ยึดอนาคตทำไม สิ่งที่จะทำได้ดีที่สุดคือ "ปัจจุบันขณะ"ค่ะ ทำมันให้ดีที่สุด มีสมาธิกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ ณ ขณะนี้ ไม่ต้องคิดโน่น คิดนี่ หากคิดก็ดึงความคิดให้อยู่กับสิ่งที่กำลังทำอยู่ ณ ปัจจุบัน (ทีเขาเรียกกันว่า ณ บัด Now น่ะค่ะ ฮิ ฮิ) การที่เราจดจ่ออยู่กับปัจจุบันขณะเป็นการฝึกสมาธิที่ดีมากๆค่ะ จากที่แรกๆว๊อกแว่กมาก พอฝึกไปเรื่อยๆบ่อยๆทุกวัน ทุกเวลา จะทำได้ดีขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทำให้ทุกข์น้อยลงด้วยเพราะไม่ฟุ้งซ่านถึงอดีตที่แสนขมขื่นหรือฝันหวาน (หรืออาจจะวิตกจริต) ถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ก็เลยลดความทุกข์ไปได้ ต้องพยายามฝึกค่ะและคอยให้กำลังใจตัวเองด้วย ทำทั้ง ๒ อย่างไปเรื่อยๆ เชื่อว่าคุณจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ ความสมหวัง กับ ความผิดหวังมันเป็นของคู่กันค่ะ เหมือนการเกิด กับ การตายน่ะค่ะ รู้ว่ามันเจ็บปวดยามพลัดพรากแต่ต้องบอกตัวเองให้เข้มแข็ง ต้องปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เราจะผ่านมันไปได้ เรื่องแค่นี้สิวๆ (มีอารมณ์ขันเพิ่มด้วยจะช่วยมากค่ะ) คนอื่นเขาเจ็บกว่าเราเยอะ ช่างมันเถอะนะ ชีวิตก็แบบนี้แหล่ะ ทุกคนก็ต้องเจอความทุกข์ ไม่ใช่เราคนเดียว สู้ๆ อย่าท้อแท้นะคะ ต้องให้กำลังใจตัวเอง รักตัวเอง เมตตาตัวเองให้มากนะคะ คนอื่่นไม่รักเราก็ช่างเขา ไม่เป็นไร no problem แต่เราต้องเหลือตัวเราไว้ให้รัก ให้ดูแลค่ะ สู้ๆนคะ คุณทำได้ค่ะ :-) จากคุณ : Hlong Hlong เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 14:46:48 A:158.34.240.23 X: TicketID:329794

ความคิดเห็นที่ 21 อยากให้ กิ๊ฟ อยากกด Like ให้ Hlong Hlong แรง ๆ ชอบจัง ๆ ^^ ขอเซฟขอความที่ 21 ทั้งหมดไปไว้อ่านในเฟรทบุ๊คตัวเองและไว้ให้เพื่อนๆอ่าน จะเกบไว้อ่าน และทำตามทั้งกายและใจ ขอบคุณมากๆค่ะ  ^^ เพิ่มข้อความจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 55 08:54:42 จากคุณ : deerja เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 15:51:54

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบพระคุณ คห ๒๑ มากค่ะ ที่ชอบ เวลาหลง หลงตอบอะไร จะ "อิน" กับคำตอบที่ให้มาก เหมือนมันกลั่นออกมาจากหัวใจน่ะค่ะ และถ้ามีใครชอบ และหากเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ช่วยผู้อื่นได้ หลง หลงจะมีความสุขมากค่ะ หนึ่งในความสุขใจคือการได้ให้กำลังใจคนที่กำลังทุกข์ค่ะ คิดว่าเพื่อนๆในนี้ก็เป็นเหมือนกันเนอะ :-) จากคุณ : หลง หลง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 17:34:47 A:158.34.240.23 X: TicketID:329794

ความคิดเห็นที่ 23 เราเจอมาหนักพอควรเพื่อนสนิทและแฟนแอบคบกันแล้วบอกเลิก คุณเชื่อมั้ยคนแรกที่นึกถึงคือแม่โทรไปเล่าให้แม่ฟังเล่าไปร้องไห้ไป แม่บอกถือว่าเราใช้หนี้กรรมให้เค้าแล้ว แต่ถ้าหากนั่นไม่ใช่หนี้กรรมของเรา ให้เค้าไปชดใช้หนี้กรรมที่เค้าก่อกันขึ้นมาเอง ทุกวันนึกทีไรก็เจ็บปวด แต่เราเลือกอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับความเศร้าและตัวเอง หาอะไรที่คุณอยากทำวัยเด็กหรือในขณะที่คบแฟนแล้วอยากทำมากแต่ทำไม่ได้แล้วทำดู อย่างไม่เคยดำน้ำไปเรียนดำน้ำ ไปท่องเที่ยวที่ใหม่ๆเปิดโลกใหม่ๆเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นคุณจะรู้ว่ามันมีอะไรให้เราสนใจมากกว่าเรื่องความรักที่เจ็บปวดอีกเยอะครับ  เอาใจช่วยครับ ผมก็เจ็บปวดมากเหมือนกันแต่เราต้องมีสตินะ สร้างกำลังใจให้ตัวเองรักตัวเองให้มากๆครับ สู้ๆครับ จากคุณ : โบ๊ะ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 17:56:37

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณทุก คห. ครับ จากคุณ : =หมึกจ๋า= เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 22:01:41

ความคิดเห็นที่ 25 ต้องใช้เวลา..เท่านั้นค่ะ ^^ จากคุณ : peaceable_pim เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 22:32:19

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามากอดคอด้วยคน หัวอกเดียวกันเลย จากคุณ : armouy เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 22:58:32

ความคิดเห็นที่ 27 มีแต่คนอกหักเนอะ.. เห้อ จากคุณ : ปลาทองตุบๆ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 01:47:25

ความคิดเห็นที่ 28 หุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ห้องศาลาประชาคมนี่ครับ ปลาทองตุบๆ ต้องให้อดีตหัวหน้าเผ่าฯแจม เรื่องการเมืองบ้าง จากคุณ : ทามากิ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 14:34:07 A:101.108.117.151 X: TicketID:337899

ความคิดเห็นที่ 29 อยู่กับเพื่อน และครอบครัว เที่ยวๆๆๆ ให้มันสนุก อยุ่ที่ไหนก็ได้ให้ไม่นึกถึงแฟนอะคะ เราก็เคยเป้นมาก่อนคะ วันๆเราเที่ยวกะเพื่อน นั่งแชทกะหนุ่มๆ คุยกะคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย ขำๆคะ แต่ตอนที่เราเลิกกะแฟนใหม่โชคดีที่มีคนเข้ามาพอดี หลายคนเลย ทำให้ตอนนั้นเราไม่มีเวลาไปคิดถถึงแฟนเก่าที่ทิ้งเราไปเลยคะ เพราะแฟนใหม่ที่เราคบ ดีกว่าทุกอย่างทุกประการคะ หุหุ จากคุณ : เมรีขี้เมา เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 15:17:34 A:110.164.75.144 X: TicketID:350167

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ ทุก คห. จากคุณ : =หมึกจ๋า= เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 23:00:58