|
เรามักจะเก่งแต่ในบ้านครับ
ไม่ร้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้....เป็นมานานแล้วด้วย
มันมีไม่กี่ครั้งเลย ที่นักมวยไทยเราไปชนะที่ต่างแดนแบบสวยงาม
เท่าที่ผมจำได้มรียุคของแสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์ ที่สร้างตำนาน "บันไดสามขั้น" ได้เป็นแช้มป์ เพราะมีพลังกำปั้นแบบโป้งเดียวจอด
ยุคหลังๆก็มีเขาทราย ทีไปน๊อคอิสราเอล คอนเทรรัส ถึงเกาะคูราเซา
มีสมาน ส.จาตุรงค์ "หมาน ข้ามวมันไก่" เป็นซินเดอเรลล่าบนเวที เมื่อได้หมัดแบบ lucky punch จับเข้าไปที่ปลายคาง ของยอดมวยเมืองจังโก้ "อุมเบอร์โต้ กอนซาเลส" ที่ไปต่อยกันที่แดนลุงแซม
ทั้งๆที่สมานโดนไปแล้ว 2 นับ
โอกาสทองมาถึง สมานไม่ปล่อยให้หลุดมือไป เพราะต่อยกอนซาเลสจนร่วงลงไปนับสิบ ท่ามกลางการตกตะลึงของแฟนมวยทั่วโลกที่ดูถ่ายทอดสด
กอนซาเลสตอนนั้นกำลังท๊อปฟอร์มครับ เพราะเพิ่งชนะไมเคิล คาบาฮาล มาไม่นานเอง
ฉัตรชัย สาสะกุล ก็เคยทำให้คนไทยยิ้มได้ เมื่อ "ไอ้หนึ่ง" ไปน็อคยูริ อาร์บาชาคอฟ ถึงญี่ปุ่น
ยุคหลังๆไม่ค่อยมีแล้วครับ เพราะเรามักไม่ชอบออกไปต่อยนอกบ้าน
เรามักชอบหาข้อแก้ตัวล่วงหน้าเวลาแพ้ หนึ่งในเหตุผลความสิคที่สุด ก้คือการอ้างความเป็น "เจ้าภาพ" ของคู่แข่ง
ไม่ต้องดูใกลหรอกครับ เอาแค่กีฬาซีเกมส์นี่แหละ ได้ยินบ่อยเลยในเวลาเราแพ้
หรือแม้แต่การประเมินการได้ครองเจ้าเหรียญทอง เราก็มักจะประเมินไว้ล่วงหน้าว่าเจ้าภาพมักได้เจ้าเหรียญทอง เพราะมีความค้นเคยกับสภาพสนาม และได้เปรียบในการจัดการแข่งขัน
ทั้งๆที่หากว่าเราเก่งจริงๆแล้ว ใครก็คงทำอะไรเราไม่ได้แน่ๆ
ซี่เกมส์ครั้งที่ผ่านมากเหมือนเดิมครับ เราก็อ้างว่าเจ้าภาพโกงอย่างงั้น โกงอย่างงี้
จริงๆมันก็มีการเอาเปรียบ มีการโกงกันบ้างแหละ แต่ก็อย่างที่บอกครับ หากว่าเราเก่งจริงโกงยังไงก็ไม่สำเร็จหรอก
ยกเว้นกีฬาประเภที่ใช้ "สายตา" ตัดสิน
ผมเกลียดกีฬาที่ให้คะแนนโดยใช้ "สายตา" ครับ
เทียบกับกีฬาอย่าง บอล บาส สนุ๊กเกอร์ ฯลฯ ที่ใช้ "สกอร์" ที่ทำได้มากำหนดผลแพ้ชนะของเกมส์แล้ว ผมว่ากีฬาที่ใช้สกอร์มาตัดสินดูโปร่งใสกว่าเยอะมากเลย
กีฬาที่ใช้ "สายตา" มาให้คะแนนมักมีปัญหาอยู่เสมอๆ
เพราะสายตาของคนเรามันไม่เท่ากันครับ มันอาจมีได้ทั้งสายตาที่ยุติธรรม ,สายตาที่อคติ, สายตาที่ชาตินิยม ไปจนถึงสายตาที่มืดมัวเพราะโดนเงินปิดบังไว้
ขนาดคู่มวยหยุดโกลระหว่างปาเกียว กับ มาเควซ ที่คนส่วนใหญ่เห็นว่าปาเกียวแพ้แต้มแน่ๆ เพราะแม้จะเป็นฝ่ายเดินเข้าหา ต้อนมาเควซ แต่กลับโดนมาเคซต่อยหน้าหงายลอยไปลอยมาเป็นลำตัดแม่ประยูรเลย
พอครบสิบสองยกปาเกียวกลับชนะไปหน้าตาเฉย
ชนะในแบบที่ปาเกียวคนชนะก็ทำหน้างงๆไปไม่น้อยเหมือนกัน
นี่ขนาดมีถ่ายทอดสดไปทั่วโลก และแข่งขันกันในดินแดนที่ว่ากันว่าเจริญและศิวิไลซ์นะครับ
กีฬาแบบนี้แหละครับ ที่นำมาซึ่งความขัดแย้ง จนทำให้ทัวร์นาเม้นท์มัน "เสื่อม" ลงไปเรื่อยๆ
เพราะเจ้าภาพมักมีความได้เปรียบ ในการโกยคะแนนจากกรรมการแบบเป็นกอบเป็นกำ
และยิ่งหากเป็นกีฬาที่แข่งกันในแถบอุษาคเนย์ หรือในดินแดนแบบมลายูแล้วละก็...หึหึหึ.... หลายต่อหลายครั้งต้องบอกว่า "งามหน้า" จริงๆครับ
กีฬาอะไรก็แล้วแต่ หากแข่งกันในอาเซียนแล้ว มันต้องยอมรับในความ "ด้อยพัฒนา" ของภูมิภาคเราครับ ที่เจ้าภาพมักทำอะไรค้านสายตา เพื่อครอบครองชัยชนะเสมอ
แหะ แหะ...ไทยเราเองก็ใช่ย่อยครับ ตอนซีเกมส์ที่เชียงใหม่ก็จัดกีฬาที่เราถนัดเพื่อโกยเหรียญเหมือนกัน
ในอดีตเราเคยโกงอายุนักบอล และก็ภาคภูมิใจไปกับชัยชนะของบอลชุดเล็ก โดยที่ไม่สำเหนียกกันเลยว่านั่นคือการทำลายวงการกีฬา
เรามัวแต่คิดกันว่า "ทำไมบอลไทยเก่งในระดับนักเรียน แต่พอมาเป็นทีมชาติชุดใหญ่แล้วเราไปได้ไม่ใกลพอ"
ก็เพราะในอดีตนั้นเราโกงอายุ ทำเอกสารปลอมเอา "เด็กโข่ง" ลงไปแข่งยังไงละครับ
หรือแม้แต่มวยก็เถอะ หลายต่อหลายครั้งที่นักมวยต่างชาติที่มาต่อยเมืองไทย เขาเกิดความรู้สึกว่า "ตาชั่ง" ในการชั่งน้ำหนักมันขาดมาตรฐาน
เพราะเขามั่นใจในพิกัดน้ำหนักของเขาที่ทำมา แต่พอมาเมืองไทย น้ำหนักที่เขาคิดว่าใช่มันกลับเพี้ยนไป
ลองสังเกตุดูดีซิครับ ในยุคหลังๆของเขาทราย กาแล็คซี่ ที่อายุมากขึ้น ทำน้ำหนักได้ไม่ง่ายเหมือนตอนหนุ่มๆ เขาทรายของเราแทบไม่เคยออกไปชกนอกประเทศเลย
เรื่องแบบนี้มันมีมาตั้งแต่ยุค ซาอูล แมมบี้ หรือ มอนโร บรู๊ค มาชกที่เมืองไทยตั้งแต่ 30 กว่าปีก่อนแล้วครับ
บอกแล้วไง...ไทยเราก็น่าดูเหมือนกันในเรื่องอะไรทำนองนี้
จะว่าไป..... ผมว่าเราดีกว่าอินโดฯ หรือ เวียดนาม ในแง่ของการโกงจากการตัดสินครับ ดีกว่าเขานิดหน่อย...ดีกว่านี๊ดดดดนึง
แต่หากในแง่ของกองเชียร์แล้ว ผมว่าเราดีกว่าเขาอยู่พอสมควรครับ
เพราะเราไม่ได้ "ชาตินิยม" จนสุดขั้ว จนถึงขนาดหลับหูหลับตาเชียร์ชนิด "แพ้ไม่ได้"
ในขณะที่กองเชียร์อิเหนาขึ้นชื่อเรื่อง "แรง" อยู่แล้ว
ใครไปแข่งกีฬาที่นั่น หากใจไม่แข็งจริงแล้วละก็ โดนบรรยากาศการเชียร์ทำให้ "ฝ่อ" ได้เลย
ผมจำวันที่เขาทราย กาแล็คซี่ไปต่อยที่อินโดฯได้ ตอนนั้นยังอยู่ในยุคที่มวยสากลต่อยกัน 15 ยกอยู่ เขาทรายโดนเสียงเชียร์ข่มซะจนแทบจะทำให้ตัวลีบเหลือนิดเดียว
แต่ "ไอ้ระ" ไม่สนใจ แถมยังมุ่งมั่นต่อยแบบสยบเสียงเชียร์ ต่อยแบบเน้นๆจน เอลลี่ ปิกัล นักมวยอินโดฯหน้าตาเละเทะ
จนอยู่ในสภาพชนิดที่ต้องบอกว่า "จำบ้านเลขที่ไม่ได้" เลยขอรับ
ท้ายที่สุดนักมวยอินโดฯโดนต่อยร่วงหลับสบายคามุมในยก 14
เสียงเชียร์ทั้งสนามเสนายันเงียบไปเลยครับ !!!!
หลังการชก ตำรวจต้องคุ้มกันเขาทรายออกจากสนาม เพราะอารมณ์แห่งความผิดหวังของคนอินโดฯแรงมาก
เอลลี่ ปิกัล ในยุคนั้นคือมวยหมายเลข 1 ของพวกเขาครับ
และโชว์ฟอร์มก่อนหน้านี้ได้ร้อนแรงมาก จนเป็นความหวังในการกระชากเข็มขัดจากเรา
นักกีฬาชาติอื่นๆ หากจะตอบโต้กองเชียร์เหล่านี้ได้ ทางเดียวก็คือทำผลงานในสนามให้พวกเขา "เงียบ"
แบบที่ สุระ แสนคำ หรือ เขาทราย กาแล็คซี่ ของเราเคยทำไว้ครับ
หากถึงวันที่ไทยเราเป็นเจ้าภาพซีเกมส์ ผมอยากให้ไทย "ก้าวข้าม" ความอยากเป็นเจ้าเหรียญทอง วันใดที่เราได้เป็นเจ้าภาพกีฬารายการนี้อีกครั้งนึงแล้วละก็ เราควรจะบรรจุลงแค่เฉพาะกีฬาที่เป็น "สากล" เพียงอย่างเดียว
เลือกจัดเฉพาะอีเว้นท์ที่เขาจัดๆกันในเอเชี่ยนเกมส์ หรือ โอลิมปิค เท่านั้น
ไอ้ประเภท วูซู ปัญจะสีลัต เพราะกาย หรือกีฬาพื้นบ้านบ้าบอที่เล่นกันแค่สองสามประเทศ หรือกีฬาที่มีแต่ท่ารำและไม่มีการทำสกอร์เพื่อผลแพ้ชนะ กีฬาเหล่านี้ต้อง "เลิกจัด" ให้หมด เพราะมันใช้ "สายตา" ในการให้คะแนน
อย่าห่วงกับการพลาดในการเป็นเจ้าซีเกมส์เลยครับ หากการได้เป็นเจ้าซีเกมส์ได้มาพร้อมๆกับการโดนด่าจากนานาชาติ แบบนี้ถึงเป็นเจ้าซีเกมส์ มันก็ไม่ได้มีความภาคภูมิใจตรงไหนเลยซักนิดครับ
ก็เพราะชอบจัดกีฬาที่ใช้สายตาในการให้คะแนน ก็เพราะพึงพอใจในการได้เป็นแค่ "จ้าวซีเกมส์" เราจึงได้เห็นกรณีทุเรศๆจากการแข่งขันปัญจะสีลัต ที่นักกีฬาอินโดฯทั้งกัด ทั้งวิ่งหนีไปหลบข้างหลังกรรมการ
แต่กลับชนะ อโนทัย ชูเพ็ง นักกีฬาไทยไปแบบค้านสายตาอย่างงี้
http://www.youtube.com/watch?v=mbaARQnjy0Y&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=mbaARQnjy0Y
http://www.youtube.com/watch?v=zM59hAhpAjE&feature=player_embedded
ว่ากันว่าหากจะดูสปิริตของชาติ ก็ให้ดูที่การจัดการแข่งขันกีฬา ที่เจ้าภาพมีช่องทางในการเอาเปรียบ ตลอดไปจนถึงกองเชียร์ที่จะเชียร์อย่างมีน้ำใจหรือเปล่า
ไทยเราควรก้าวข้ามจุดนั้นให้ได้ในวันที่เป็นเจ้าภาพครับ
อย่าไปเอาอย่างเพื่อนบ้านบางชาติของเรา ที่ทำให้เห็นเป็นตัวอย่างครับ
เริ่มจากมวยที่คุณพี่ samr เอามาเปิดประเด็น ผมดันเรื่อยเปื่อยไปจนถึงเรื่องกีฬาซีเกมส์ซะอย่างงั้น
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี่แหละ....คุณโยม.....
จากคุณ |
:
ตุ้ม (Toom McCartney)
|
เขียนเมื่อ |
:
1 เม.ย. 55 12:03:09
|
|
|
|
|