อ่านแล้วคิดถึงตอนตัวเองอกหักเลยค่ะ
10กว่าปีมาแล้ว หนูอกหักแต่เป็นหักแบบเลวร้ายมากๆ
เพราะหนูทำผิดคำสอนของแม่ ด้วยค่ะ พออกหักมา
ถึงมาคิดถึงความรู้สึกแม่ ว่าท่านจะเสียใจมากกว่าหนู
แค่ใหน เลยไม่กล้าบอกแม่ แต่คุยกับพี่ชาย พี่ชายคง
แอบไปบอกแม่ แต่แม่ไม่เคยถาม จนหนูกลับบ้าน
ที่ตจว. (แอบไปเลียแผลล่ะค่ะ) แม่ก็ไม่ถาม หนูยิ่งรู้สึกผิด
ไปใหญ่ สุดท้ายวันนั้นจำติดตาค่ะ หนูไปทุ่งกับแม่ 2คน
คุยๆกันไปเรื่องทั่วไป พอนั่งพักแม่เงียบ แล้วพูดขึ้นมา
ว่า หนูอยากร้องไห้ไหมลูก ร้องเหอะ แม่ไม่ว่าหรอก..
แล้วหนูก็ร้องไห้จริงๆ แม่ก็กอดหนู (พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปค่ะ)
แล้วแม่ก็บอกว่า ไม่มีใครไม่เคยผิดหวังและทำผิดหรอกลูก
ชีวิตเรายังต้องเดินต่อ ถ้าหนูหายเหนื่อยแล้วก็สู้ต่อไป
แม่ขออย่างเดียว สิ่งที่ผิดเอามาเป็นครูและบทเรียน
วันหน้าอย่าทำผิดซ้ำ2 สิ่งที่เราเสียไป ไม่ใช่จะปล่อยไป
ตามนั้น อย่าทำตัวไร้ค่า อย่าทำอะไรประชดชีวิต
หนูซึ้งมากๆ เพราะก่อนหน้านั้นแม่จะสอนให้หนูอย่าทำ
อะไรแย่ๆ แต่พอหนูพลาดพลั้งทำไป แม่ก็มีคำปลอบ
โยนที่ หนูรู้สึกว่าหนูโชคดีที่สุดที่เป็นลูกแม่ค่ะ
ก่อนนั้นไม่กล้าบอกแม่เพราะคิดว่า แม่คงจะด่าว่าหนู
อย่างหนักแน่ๆเลยค่ะ แต่สุดท้ายไม่มีใครรักและให้อภัย
เราได้เสมอ เหมือนพ่อกับแม่เราจริงๆนะคะ
เรื่องของหนู อาจจะไม่เหมือน เรื่องอกหักเล็กๆของ
ลูกสาว จขกท นะคะ แต่หนูอยากบอกว่า แม่ทุกคนรัก
และห่วงลูกในทุกๆเรื่องจริงๆนะคะ
ขอบคุณ จขกท ที่ทำให้หนูคิดถึงวันๆนั้น วันที่แม่คนนี้....
ปลอบใจ และทำให้หนูมีวันที่เข้มแข็งและสมบูรณ์ถึงวันนี้ค่ะ