~วันอังคาร~..."สิ่งที่ค้นพบระหว่างคำว่ารัก"...
|
 |
 ..........สวัสดีวันอังคารนะคะ......ทุ๊กกกกกกกกกกกคน......
 .......................................................
สิ่งที่ค้นพบระหว่างคำว่ารัก
บางทีความสับสนเกิดขึ้นระหว่าง เราต้องการใครสักคนที่อยู่ข้างๆแม้เราไม่รัก หรือบางครั้งต้องการคนที่เรารักแต่ไม่ได้...อยู่ข้างๆเรา
บางครั้งเราก็รักใครบางคนเร็วจนเกินไป และเลิกรักเขาได้ช้า....อย่างที่ควรจะเป็น
การพบกันของคนสองคนเป็นเรื่องของพรหมลิขิต สิ่งที่ตามมาเป็นเรื่องของ..เราสองคน
ความรักกับคนที่รัก ทุกอย่างล้วนเคยเป็น...คนแปลกหน้ามาก่อน
คุณสมบัติของความรัก มักทำให้เราเข้มแข็งขึ้น พอๆกับทำให้เรา...อ่อนแอลง
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความรักก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั้น...เสมอไป
บางครั้งการที่เรารักใครมากจนเกินไป จนทำให้ลืมคิดไปว่าเขาไม่ได้...รักเรา
ความรักไม่ได้ทำให้เราเจ็บปวด แต่เป็นคนที่เรารักต่างหาก...ที่มอบสิ่งนั้นมาให้แก่เรา
ปัญหาของความรักไม่ได้อยู่ที่เขาไม่ได้รักเรา แต่มันอยู่ที่....เรายังรักเขาต่างหาก
โลกนี้มีความรักมอบให้เสมอ แต่ในบางครั้งมันอาจไม่ได้มาจาก...คนที่เรารัก
ความรักเกิดที่ตรงนั้นและก็ยังคงอยู่ที่ตรงนั้นเสมอ มีเพียงแค่ใจของสองเรา ถอยออกห่างจน สุดไกลตา สุดไข้วคว้า...และเลือนลางถอยห่างออกไปทุกที
เราไม่รู้หรอกว่าเรารักกันตอนไหน พอๆกับการที่เราก็ไม่รู้หรอกว่า....เราหมดรักกันตอนไหน
อดีตในรักมักซ่อนตัวอยู่ในความทรง ตามที่ต่างๆอย่างที่...มันควรจะเป็น
การรอคอยนานแค่ไหนก็รอได้ ถ้ายังรู้ว่าสิ่งที่รอ...ยังมีค่าพอ
บางครั้ง...โลกอาจกว้างเกินกว่าจะให้คนสองคนเดินมาเจอกันเพื่อรักกัน ซึ่งช่องว่างที่ห่างเกินไป อาจนำมาซึ่งความว่างเปล่าในใจ....ซึ่งกันและกัน
เรื่องน่าเศร้าที่สุดไม่ใช่เขาไม่รักเรา หากแต่เป็นสองเรา...ที่รักกันไม่ได้
การก้าวเข้ามา..ของใครคนหนึ่ง เปลื่ยนแปลงชีวิตของคนๆหนึ่งได้พอๆกับการที่เขา...ก้าวจากไป
โลกกว้างไม่ได้กีดกั้นความรักระหว่างสองเราได้ แต่ช่องว่างระหว่างใจอาจเป็งตัวทำลายความห่างเหิน.......ระหว่างสองเรา
บางครั้งในเรื่องความรัก เมื่อต้องเลิกลากันไป บางทีคำว่า.....เพื่อนก็มอบให้แก่กันไม่ได้
บางครั้งในบางคนความรู้สึกในรักพึ่งเริ่มต้น แต่อาจจะเป็น....การสิ้นสุดของอีกคน
เมื่อเหตุผลของทั้งสองที่ตั้งคำถามในหัวใจมากไป จึงไม่เหลือพื้นที่พอให้ความรัก....ได้อาศัยอยู่อีกต่อไป
ความรักในบางทีก็เหมือนดั่งหนังสือที่หายไปตลอดกาล ก่อนที่เราจะได้อ่านจนถึง...หน้าสุดท้าย
เมื่อความรักได้หมดเวลาลง ที่เหลือก็คงเป็นได้แค่เพียง....ทดเวลาเจ็บ
ก้อน น้ำแข็งที่ละลายเอากลับมาเป็นก้อนเดิมได้อีกครั้งแต่มันก็ไม่ใช่ก้อนเดิม ความรักที่ละลายหายไปจากใจ แม้กลับมาใหม่ก็คง....ไม่เหมือนเดิมเช่นกัน
ความเหงาและเศร้าภายในรัก ดั่งรมควันในห้องที่คับแคบ มันจะจางหายไปได้ก็ต่อเมื่อต้องเดินมาเปิดหน้าต่างของหัวใจ
ความเศร้าสะท้อนออกมาจากสิ่งที่เราผิดหวัง ส่วนน้ำตาสะท้อนออกมาจากหัวใจ...ที่เปราะบาง
ในทุกความเจ็บช้ำในรัก ก็มักจะมีร่องรอยของ...ความสวยงามเสมอ
เจ็บเพราะมีรัก กับ รักที่ทำให้เจ็บ อาจจะเจ็บปวดน้อยกว่าของคนที่ไม่เคยมีรัก เพราะอย่างแรกเป็นความเจ็บ....ที่มีความสุขปน
การเดินทางคนเดียวที่เดียวดาย คงไม่เหงาเท่าเคย...เดินทางสองคน
เราไม่ได้หนาวเพราะลมหนาว แต่ที่เราหนาวนั้นเกิดจากการที่เรา..เห็นคนอื่นนั้นอุ่น
ความเหงาของคนเราอาจจะมีเพียงสองสาเหตุ หนึ่งคือ...ไม่มีคนให้คิดถึง สองคือ...คิดถึงคนที่ไม่มี
ความรักไม่น่ากลัว แต่ที่น่ากลัว คือการอยู่อย่างโดดเดี่ยวคนเดียว...ในรักที่มี
รักที่หมดใจดั่งเส้นด้ายบางๆที่ขาดออกจากกัน แม้อาจจะกลับมาต่อคืนกัน แต่ก็คงไม่พ้นเป็น....ปมอยู่ดี
ความรักในระยะไกล เป็นอะไรที่สวยงาม แต่รักที่อยู่ในระยะใกล้ก็ควรเผื่อใจ...ไว้เหนื่อยด้วย
การตกหลุมรักนั้นเป็นเรื่องง่าย แต่สิ่งที่ยากคือการขึ้นจากหลุมที่ไม่รัก...นั้นแสนสาหัส
การวิ่งหนีความรักที่ไม่สมหวัง ใช่ว่าวิ่งไปแล้วจะเจอกับ...ความรักที่สุขสม
เวลาไม่เคยช่วยทำให้ลืมใคร แต่ทำให้เราคิดถึงใครได้โดย...ไม่รู้สึกเจ็บปวด
การเดินทางไกลเพื่อที่จะลืมใครบางคน ไม่ใช่การยืนยันว่าจะลืมได้ แต่เป็นการยืนยันว่า..เราได้อยู่ตัวคนเดียวอย่างถาวร
ในบางครั้งที่เราเดินไปข้างหน้าเพื่อหาคำตอบที่ชัดเจนในรัก แต่บางทีคำตอบอาจจะอยู่ข้างหลังเรา...ในวันเก่าๆที่ผ่านมา
การตั้งความคาดหวังในรักที่ตนมีมากเกินไป อาจจะเป็นความเจ็บปวดอีกรูปแบบหนึ่ง...ในวันที่เลิกรัก
หัวเราะให้กับความรักที่สิ้นสุดของตัวเองให้ดังกว่า เสียงหัวเราะเย้ยหยันของคนที่...เขาไม่รักเรา
เครดิต kavee
ที่มา : siamsouth.com
.......................................................
| จากคุณ |
:
~AcareMom~   
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 เม.ย. 55 06:08:05
|
|
|
| 
