เพราะเวลาไม่ย้อนกลับ...จึงควรทำทุกวันให้ดีที่สุด

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องในใจที่ยังรู้สึกค้างคา คงเพราะยังรู้สึกโทษตัวเองอยู่ด้วยมั้ง เราเลยอยากขอพื้นที่เพื่อเล่าเรื่องนี้ออกมาหน่อย

เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งมาเกือบปี เขานิสัยดีมากแต่เป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด ขี้เกรงใจคน เราเองก็เป็นคนเงียบๆ เอาใจใครไม่เป็นเหมือนกัน(จริงๆอยากเอาใจแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ไปไม่เป็นค่ะ) ตลอดเวลาที่คิดว่าจะลองศึกษากันดูเราสองคนจะค่อนข้างเกร็ง วางตัวไม่ถูก อีกฝ่ายไม่เคยมีแฟนมาก่อนทั้งที่อายุก็ไม่น้อยแล้ว ส่วนเราเองก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์เรื่องแฟนเท่าไหร่ นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ความสัมพันธ์ไม่คืบหน้านัก

ที่ผ่านมาเขาทำแต่งานและคงเพราะมีภาระทางครอบครัว ทำให้เขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง ค่อนข้างทำงานหนักจนไม่ค่อยมีเวลา นานๆเจอกันที ในขณะที่เราเองใช้ชีวิตสบายหน่อย ไลฟ์สไตล์เลยต่างกันอยู่บ้าง ที่ยังประคองไปได้คือเรามีความชอบบางอย่างที่ตรงกัน ถ้าเจอกันก็คุยกันเล่าให้ฟังได้เกือบทุกเรื่อง แต่เราก็รู้สึกว่าเรากับเขาเหมือนคนแปลกหน้าที่ตั้งกำแพงใส่กันอยู่ ก็ไม่รู้ว่าทำไม จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน คิดว่าคงเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างรักษาระยะห่างไว้เกินไป ยิ่งนานวันก็ยิ่งเกิดช่องว่างมากขึ้นเรื่อยๆ

พอจะเดาได้แล้วใช่ไหมคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีเวลาให้กัน อยู่ห่างกัน ไม่ค่อยพูดกัน สุดท้ายก็ไปต่อไม่ไหวโดยที่เขาบอกเราว่าความรู้สึกไม่เหมือนเดิม เราเองก่อนหน้านี้ก็รู้มาตลอดว่าถ้ายังเป็นแบบนี้เรื่อยๆสักวันก็ต้องจบ เคยแม้แต่จะเริ่มพูดเป็นฝ่ายไปก่อนแต่ทำไม่ลง เราแคร์ความรู้สึกเขาว่าเขาก็ไม่ได้ทำผิดอะไร เราเลยพยายามทนมาตลอด ถ้าถามว่ารักไหมเรารักนะแต่ที่ผ่านมามันก็เหนื่อยมามาก ตอนที่คุยกันก็ทำใจไว้แล้ว จุดนั้นเลยไม่ได้คิดอะไรมากเพียงแต่เสียใจ แล้วพอมันจบแล้วจริงๆเราก็กลับมานึกย้อนโทษตัวเองว่ามันเป็นความผิดของเราด้วยเหมือนกันที่ไม่รู้จักเอาใจหรือแสดงความห่วงใยแบบผู้หญิงคนอื่นๆ (เราเห็นเพื่อนที่มีแฟนสวีทกันหลายคุ่ แต่เราไม่กล้าทำแบบนั้นกับคนที่เราคุยด้วย เราทำตัวไม่ถูก)

จากวันนั้นก็ผ่านมาจะครึ่งปีแล้ว ไม่ได้ติดต่อกันอีก(เขาอยากให้ต่างคนต่างอยู่) เราทำใจได้มากขึ้นแต่ความรู้สึกโทษตัวเองมันยังอยู่ค่ะ เราคิดเสมอว่าถ้าระหว่างนั้นพยายามทำความเข้าใจกัน เรื่องคงไม่แย่จนเป็นแบบนี้ แต่สิ่งที่ผ่านไปแล้วเอาคืนมาไม่ได้เราก็ได้แต่ยอมรับความจริงว่าเขาจะไม่กลับมาอีก ทุกวันนี้ก็พยายามประคองความคิดตัวเองไม่ให้ดำดิ่งลงไป คิดให้ตัวเองสบายใจว่าเราคงไม่ใช่คู่

ถึงจะไม่สมหวังแต่เราก็ยังมองว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามนะ เราเชื่อในความรักเสมอและคิดว่าสักวันก็คงจะได้เจอกับคนที่เกิดมาเพื่อกันจริงๆ เราจะเอาประสบการณ์นี้ไว้เป็นบทเรียนและจะไม่ทำผิดซ้ำสอง ถ้าเรามีความรักอีกครั้งจะพยายามนึกถึงใจเขาใจเราให้มากขึ้น

อยากฝากทุกคนที่กำลังมีความรักหรือคนที่ความรักกำลังก่อตัวขึ้น ทำทุกวันให้ดีที่สุดนะคะ อย่ามัวแต่ปล่อยให้เวลาผ่านไป ถ้าคุณไม่กล้าจะทำอะไรเพื่อเขาก็ให้ลองคิดว่าถ้าสักวันเขาไม่อยู่ตรงนี้แล้ววันนี้คุณอยากทำอะไรให้เขาบ้าง เป็นเรื่องแปลกที่ความรักกับโอกาสบางทีจะผ่านมาแค่ครั้งเดียวแล้วจะไม่หวนกลับมาอีก อย่าทำให้ตัวเองต้องเสียใจภายหลัง

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่รับฟัง ขอให้โชคดีกับความรักค่ะ

จากคุณ	: Time
เขียนเมื่อ	: 11 เม.ย. 55 23:57:48 A:58.8.110.221 X: TicketID:355399