ทำไมเราถึงต้องทำตัวเหมือนเข้มแข็ง ทั้งๆ ที่หัวใจเราอ่อนแอมาก 18+
|
 |
ขอระบายความว้าวุ่นใจกับชีวิตที่ยังไม่เป็นหลักปักฐานหน่อยนะคะ
เราอายุ 30 แล้ว แต่ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลย
ในชีวิตที่ผ่านมาเคยมีแฟนมา 3-4 คน เฉพาะที่นับเป็นแฟนนะคะ
แต่ก็มีที่ไม่ได้เรียกว่าแฟนอีกหลายคน ประมาณ 7-8 คนได้
ไม่เคยคบใครพร้อมกันนะคะ จะคบทีละคน แต่ในระยะเวลาสั้นๆ
คนที่เป็นแฟนจะคบนานหน่อยคือหลักหลายเดือน เต็มที่ไม่เกินคนละ 2 ปี
นี่คือนานสุดของเราแล้ว ไม่เคยคบใครนานเกินนี้เลย
เพราะสุดท้ายก็มีเหตุให้ต้องเลิก เราทิ้งเค้าบ้าง เค้าทิ้งเราบ้าง
เข้ากันไม่ได้ ทะเลาะกันบ่อยจนสุดท้ายก็ต้องเลิกบ้าง
คนที่เรารักคือแฟนคนแรก และแฟนคนที่สอง
ส่วนคนอื่นๆ เราไม่ได้รักเลย แค่รู้สึกดีๆ
แฟนคนแรกเรารักและดีกับเค้ามาก เค้าก็รักเรามาก
เพราะเค้าคงรับรู้ได้ถึงความรักที่เรามีต่อเค้าจึงมอบความรักนั้นกลับมา
แต่สุดท้ายเราก็ทำลายมัน ด้วยการบอกเลิกเค้า เค้าเฮิร์ทมาก เรารู้สึกผิดมาก
เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ครั้งแรกในชีวิตที่ส่งผลให้เกิดปัญหาตามมาคือ
หลังจากเลิกกับแฟนคนแรกเราก็ไม่กล้าทำดีกับใครอีกเลย
ไม่กล้ามอบความรักมากมายให้กับใครอีก มันฝังใจเรามาก
ส่วนคนที่สองที่เรารัก เรารักเค้าโดยไม่รู้ตัวเลย
ก่อนจะคบกับเค้าเราก็คบกับคนอื่นมา 2-3 คน แต่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ
พอมาเจอคนนี้ เค้าเป็นคนดีมาก ดีกับเรามาก
แต่ตอนนั้นเราไม่เห็นค่า และไม่คิดที่จะรักใครอีกเหมือนเดิม
เลยคบกับเค้าแบบเล่นๆ และคิดว่าเรายังไม่ดีพอ ไม่สามารถรักและดูแลเค้าได้
ดูถูกตัวเองมากตอนนั้น อีกอย่างคิดว่าไม่เป็นไรเพราะยังไงเราก็จะหาคนใหม่ได้ดีกว่านี้
ด้วยความที่เราหน้าตาไม่ได้แย่มาก และมีโปรไฟล์ที่ดีทั้งด้านการศึกษาและการงาน
จึงมีคนเข้ามาเรื่อยๆ (ตอนนั้นเราคิดอย่างนั้น คิดว่าตัวเองเก่ง และดี จึงเลือกได้
หาคนใหม่ที่ดีๆ เหมาะสมกับเราได้ไม่ยาก) ซึ่งเป็นความคิดที่ผิดมากๆ
เราปล่อยเค้าจากไป แล้วเค้าก็จากไปจริงๆ อย่างไม่หวนกลับมา
เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่อีกครั้ง ซึ่งทำให้ชีวิตเราแย่ลงเรื่อยๆ
เพราะเค้าได้เจอกับผู้หญิงอีกคนที่โชคดีและฉลาดกว่าเรา
ฉลาดพอที่จะรู้ว่าไม่ควรปล่อยผู้ชายดีๆ ให้หลุดมือไป
ตอนนี้เค้าทั้งสองคนแต่งงานกันแล้ว แต่ชิวิตเรานี่สิ ตกต่ำ และย่ำแย่ลงมากๆ
เราจะกลับไปหาเค้าก็ไม่ได้แล้วเพราะเค้าไม่ใช่ของเราแล้ว
เราเจ็บมากที่ตัวเราเองเป็นคนปล่อยให้เค้าจากไป
เราพยายามเปิดใจรับคนอื่นเข้ามา แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่เคยคิดไว้ว่าจะได้พบกับคนดีๆ
เพราะคนที่ดีที่สุดได้จากเราไปแล้ว คนอื่นที่เข้ามาจึงไม่มีใครมาแทนที่เค้าได้เลย
เราคบกับใครก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่ารักและอยากจะทุ่มเทให้
คนที่เราคบก็คงรู้สึกได้ว่าเราไม่ได้รัก จึงทำให้ความสัมพันธ์แต่ละครั้งไม่ยืดยาว
คบกันได้ไม่นานก็เลิก พอเลิกเราก็เจ็บเหมือนกัน
พอเจ็บเราก็หาคนใหม่มาดามใจเพื่อให้ลืมคนเก่า
ทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้รู้สึกรักหรือพิเศษอะไร ก็เลยทำให้คบกันได้ไม่นานอีก
บางทีก็เกิดจากความเหงาของเรา หรือความเหงาของทั้งสองฝ่ายที่ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร
เป็นแบบนี้เรื่อยๆ จนหลายคนมองว่าเราเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ ไม่เคยรักใครได้นาน
จนมาคบกับแฟนคนล่าสุด ก็คบกันได้ถึง 2 ปี
ระหว่างที่คบกันก็ทะเลาะกันบ่อยๆ เค้าไม่ยอมเรา และเราก็ไม่ยอมเค้า
สาเหตุคงเกิดจากความไม่ได้รักกัน เพราะเราเชื่อว่าถ้าคนที่รักกัน
ย่อมจะต้องยอมให้กันได้เสมอ และสุดท้ายเราก็ห่างกัน เพราะเราทะเลาะกันบ่อย
เจ็บมาหลายครั้งจนเราไม่อยากจะมีความรักอีกแล้ว
แต่สุดท้ายความเหงาก็ชนะอีกครั้งเมื่อตอนนี้เรามีผู้ชายอีกคนนึงเข้ามา
ตอนแรกเราตั้งใจจะคบกับเค้าเพื่อแก้เหงาเท่านั้น
เรามีอะไรกับเค้าทั้งๆ ที่เรายังไม่รู้จักเค้าดีเลยว่าเป็นคนยังไง
เราแสดงเจตนารมณย์ชัดเจนว่าเป็นแค่คู่นอนกันเท่านั้น
ไม่ได้คุยกันบ่อย ไม่ได้เจอกันบ่อย ไม่เคยไปเที่ยวด้วยกัน
จะนัดเจอกันเฉพาะเวลาที่เราอยากจะมีอะไรกันเท่านั้น
เราเจอกันประมาณอาทิตย์ละครั้ง และเราก็สบายใจกับสิ่งที่เป็นอยุ่ตอนนี้
ผู้หญิงวัย 30 ยังโสด มีพร้อมทุกอย่างทั้งครอบครัว
การศึกษา ฐานะ การงาน และสังคม บางครั้งก็ต้องการใครสักคน
แต่ยังไม่พร้อมที่จะรักใคร เราคิดว่ามันไม่ผิดอะไรที่จะทำแบบนี้ ต่อเมื่อไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร
เรากับผู้ชายคนนี้รู้จักกันมาได้ 4 เดือนแล้ว จากที่เราไม่ได้คิดอะไร และยังไม่รู้จักเค้าดี
แต่ตอนนี้เราเริ่มเห็นสิ่งดีๆ ในตัวเค้าขึ้นมา หลายๆ อย่าง
แม้เราจะไม่ได้คบกันแบบที่คนทั่วไปคบกัน
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเราเองที่ไม่ต้องการความสัมพันธ์แบบนั้นในตอนแรก
จึงทำให้เค้าก็ไม่ได้คิดอะไรด้วย
คือจากการสังเกตของเราในตอนแรกเค้าก็ดูเหมือนรู้สึกดีกับเรานะ
จากการปฏิบัติตัวของเค้าในช่วงแรกจะต่างจากตอนนี้คือ
หลังจากที่เจอท่าทีของเราแล้วเค้าก็เฟดตัวเองลงไป แต่ก็ยังมาเจอกับเราเพื่อมีอะไรกันอยู่นะ
ลองคิดดูสิคะ ถ้าคุณเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง และเจอกับผู้หญิงที่ไม่ต้องการจะคบกับคุณจริงจัง
แต่แค่ต้องการเจอกับคุณเวลาที่เธอต้องการมีอะไรกับคุณ คุณจะคิดยังไง
เราก็พอจะเข้าใจอารมณ์เค้านะคะ ตอนนี้ก็คงมองเราในแง่ไม่ดีหรือไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเรา
ตามแบบที่เราอยากให้เป็นในตอนแรกนั่นแหล่ะ
แต่ตอนนี้เมื่อเราได้เห็นและรู้จักเค้ามากขึ้น อาจจะไม่มาก แต่ก็มากกว่าตอนแรกที่ไม่รู้จักเลย
เราดันเกิดความรู้สึกดีๆ กับเค้าขึ้นมา ว่าผู้ชายคนนี้จริงๆ แล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร
อีกอย่างเรารู้สึกดีมาก ไม่ใช่กับเค้านะ แต่กับตัวเองที่ในที่สุดก็มีผู้ชายที่ทำให้เรารู้สึกชอบได้อีกครั้ง
(ที่ผ่านมาหลังจากเลิกกับแฟนคนที่ 2 เราคบกับใคร เราไม่ได้มีความรู้สึกชอบหรือรักเลย
แม้แต่แฟนคนล่าสุดของเราที่ทะเลาะกันบ่อยๆ ก็เกิดจากความที่ไม่ได้รักกันนั่นแหล่ะ)
ปัญหาเราตอนนี้คือเราจะบอกเค้ายังไงว่าเรารู้สึกดี เราไม่อยากทำผิดพลาดอีก
หรือว่าเราควรจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร
เค้าก็ยังมาเจอเราอยู่เรื่อยๆ เพียงแต่ไม่ได้คบกันเป็นแฟนเท่านั้น
เรากังวลเพราะท่าทีของเค้าตอนนี้ดูจะเฉยๆ กับเราแล้ว ไม่เหมือนแรกๆ ที่รู้จักกัน
คือเค้าดูไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้วอ่ะตอนนี้
เราไม่มั่นใจ ไม่กล้าที่จะบอก และไม่รู้จะเริ่มยังไง
กลัวว่าหากเค้าตอบว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรแล้ว จะเป็นการทำลายบรรยากาศและ
ความสัมพันธ์ครั้งนี้ลงอีก และจากที่เราเจอกันเรื่อยๆ อย่างสบายใจ ไม่ได้คิดอะไรมาก
ถ้าหากมีความคาดหวัง แล้วเกิดผิดหวัง ก็จะมีความโศกเศร้าเข้ามาอีก
เราก็จะทุกข์ใจอีก เรารู้ตัวว่าหัวใจเราอ่อนแอมาก แต่เราก็เข้มแข็งมากนะคะ
ที่ฝ่าฟันทุกอย่างมาโดยลำพัง ชีวิตเราเจออะไรมาอีกเยอะเลยที่ยังไม่ได้เล่าหมดในนี้
ทุกวันนี้เราก็ยังไม่มีใคร คนรอบข้างเราเขาก็มีกันหมดแล้ว
ใครๆ ก็ถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน ใครๆ ก็ว่าเราว่าเลือกมาก
แต่จะมีใครรู้มั้ยคะว่าผู้หญิงที่ดูเข้มแข็งจากภายนอก มีคุณสมบัติครบถ้วน
เป็นพี่ที่ดูแลน้อง เป็นหัวหน้าที่ปกครองลูกน้อง เป็นความหวังของครอบครัว
แต่ในใจเราบอบช้ำและอ่อนแอมากแค่ไหน เราไม่สามารถแสดงออกให้ใครรู้ได้เลย
| จากคุณ |
:
น้ำปั่น
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเถลิงศก 55 04:47:45
A:171.4.101.244 X: TicketID:355682
|
|
|
| 
