ความคิดเห็นที่ 1 ปี 2004 การละเมิดความเป็นมนุษย์ของทหารสหรัฐในอิรัก จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:37:29

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพประชาชนในประเทศ ไนจีเรียในปี 1967 หลังจากประกาศเอกราชไม่นาน เกิดความหิวโหยอดอยากในประเทศ จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:38:56

ความคิดเห็นที่ 3 เอามาจากบทความใน BBS.Chainanews.com +++++++ ภาพหัวกระโหลกผู้เสียชีวิตจากการรั่วไหลของสารฆ่าเคมีบริษัทยูเนี่ยนคาร์ไบด์ ในอินเดียปี 1984 25 ปีหลังจากนั้น ทั่วโลกยังประฌามเหตุการณ์นั้นอยู่ จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:42:16

ความคิดเห็นที่ 4 ภาพเด็กในค่ายผู้อพยพแอฟริกานิสถาน ที่พยายามหลบพายุทะเลทราย จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:43:29

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพสองสาวกระโดดหนีไฟไหม้ในบอสตัน วันที่ 22 กรกฎาคม 1975 หนึ่งในสองเสียชีวิตทันที จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:45:53

ความคิดเห็นที่ 6 ภาพในปี 1937 ในค่ายกักกันของนาซีเยอรมัน ที่มีชื่อว่า Buchenwald จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:48:47

ความคิดเห็นที่ 7 เด็กที่ไม่รู้จักถูกฝังอยู่ ภาพนี้แสดงให้เห็นภัยพิบัติทางอุตสาหกรรมของโลกที่เลวร้ายที่สุด ที่เกิดจากสารเคมี ของบริษัทข้ามชาติที่ยูเนี่ยนคาร์ไบด์คอร์ปอเรชั่น จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:51:18

ความคิดเห็นที่ 8 ขอโทษสำหรับใครที่ต้องการดูของสวย ๆ งามด้วยครับ งั้นเอาอีกอันก็พอแล้ว ดูน่ากลัวไปหน่อย จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:52:09

ความคิดเห็นที่ 9 #  2  สะเทือนใจมากค่ะ น้ำตาแทบไหล (เราอ่อนไหวกับภาพแม่ลูกมากๆๆ)  # 6 สะเทือนใจค่ะ    นี่หรือมนุษย์ จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:54:39

ความคิดเห็นที่ 10 ภาพการเผาตัวเองของพระภิกษุ ที่มีต่อรัฐบาลเวียดนามใต้ เพื่อประท้วงการกดขี่ต่อผู้นับถือพุทธศาสนา หลังจากเสียชีวิต หัวใจของพระภิกษุรูปนี้ไ้ด้ถูกน้ำไปเก็บรักษาในพระพุทธรูปเพื่อเป็นที่้สักการะของชาวพุทธสืบต่อมา จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:54:47

ความคิดเห็นที่ 11 อันนี้ก็ติดอันดับมาด้วย เหตุการณ์ 11 กันยายน 2001 ผู้ก่อการร้ายเวิร์ดเทรดฯ จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:57:15

ความคิดเห็นที่ 12 คนมีลูก แล้ว เห็น รูป คห 2 แล้ว น่าเศร้า มากนะ ครับ ผมก็มี ลูก สอง คน ถ้าแฟนผมเป็น ญ ในรูป คงไม่รู้ จะทำอย่างไร ให้มันดีกว่านี้ จริงๆๆ 555+ T-T จากคุณ : Julia-RoboT.JR เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 20:59:28

ความคิดเห็นที่ 13 ภาพเหตุการณ์ ปี1976 ในแอฟริกาใต้ เป็นจุดเริ่มต้นของการแบ่งแยกสีผิว เมื่อเด็กอายุ 12 ปีถูกตำรวจยิงเสียชีวิต เหตุการณ์นี้ทำให้วันที่ 16 มิถุนายน ของทุกปีในแอฟริกาใต้ กลายเป็น วันเยาวชนต่อต้านการแบ่งแยกผิว (ไม่รู้แปลถูกไหม) จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:00:36

ความคิดเห็นที่ 14 ภาพการสังหารโหดชาวยิว โดนหน่วยเอสเอสของเยอรมัน ในปี 1941 จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:02:26

ความคิดเห็นที่ 15 ภาพการแขวนคอคนผิวดำแขวนคอโดยศาลเตี้ย ในปี 1930 ว่ากันว่ามีคนผิวดำกว่า 10,000 คนถูกตัดสินโดยวิธีนี้ +++++++ สนใจเรื่องนี้เข้าอากู๋แล้วพิมพ์ lynching จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:07:00

ความคิดเห็นที่ 16 ภาพที่ถ่ายโดยช่างภาพฝรั่งเศส ในฉนวนกาซา เด็กหนุ่มอายุ 12 ปี ถูกยิงเสียชีวิต จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:09:59

ความคิดเห็นที่ 17 สะเทือนใจภาพที่ 1ที่สุด จากคุณ : dee เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:11:13 A:58.11.203.59 X: TicketID:202120

ความคิดเห็นที่ 18 หดหู่มากครับ  ขอบคุณสำหรับภาพครับ จากคุณ : Die Marine เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:12:42

ความคิดเห็นที่ 19 ภาพคห.10 พระภิกษุรูปนี้ใจเด็ดมากค่ะ จากคุณ : คุณอ่อง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:17:12

ความคิดเห็นที่ 20 ภาพความหิวโหยในยูกันดา 1980 มือเด็กน้อยและหมอสอนศาสนาผู้ช่วยเหลือ ถูกนำไปประกวดและได้รับรางวัล เจ้าของภาพ ผู้ถ่ายภาพนี้โกรธมาก และปฏิเสธจะไปรับรางวัล จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:17:35

ความคิดเห็นที่ 21 ภาพซากกระโหลกกระทิง ในประเทศสหรัฐในช่วงศตวรรษที่ 19 ที่อนุญาตให้มีการล่าได้เสรี จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:19:44

ความคิดเห็นที่ 22 ภาพสึนามิ 2004 ที่ประเทศไทย เขาบอกว่าเกิดในวันบ๊อกซิ่งเดย์ ทำให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก ++++++++ เฮ้อ... จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:21:36

ความคิดเห็นที่ 23 ภาพถ่ายของครอบครัวกอริลลาในตะวันออกเฉียงใต้ของแคเมอรูน สัตว์ป่าใกล้สูญพันธุ์ที่ถูกล่าเอาเนื้อมารับประทาน ทั้งครอบครัวถูกสังหารหมู่ +++++ จบครับ จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:24:00

ความคิดเห็นที่ 24 ข่าวสมัยสงครามเวียตนามครับ ขออนุญาตลบทิ้งครับ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 55 21:33:33 จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:27:06

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นความโหดร้ายของมนุษย์ที่กระทำต่อมนุษย์ด้วยกัน ขออนุญาตเจ้าของกระทู้ ขยายความในภาพที่ 1  อ่านแล้วสะเทือนทั้งภาพและคนถ่ายภาพค่ะ .................................................................................................................. ภาพที่ดูแล้ว น่าตกใจนี้ เกิดขึ้นกับเด็กน้อยชาวซูดาน ที่กำลังเดินทางไปกับเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ ไปหาอาหารและน้ำ จากความช่วยเหลือของ un ที่ห่างไกลออกไป ภาพเบื้องหลัง เขากำลังถูกนกแร้งย่องเข้ามาใกล้ เพื่อต้องการกินเขาเป็นอาหาร มันเป็นภาพที่น่าขนลุกมาก ที่เห็นมนุษย์คนหนึ่งอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น     ควิน คาร์เตอร์ ในฐานะช่างภาพ ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์จากภาพนี้  คาร์เตอร์  ใช้เวลาถึง 20 นาที กว่าจะถ่ายภาพได้ เขาต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตนเองเป็นอย่างมาก กับวิกฤตเบื้องหน้า แต่ด้วยหน้าที่ที่ต้องนำเสนอเรื่องราวอันแสนโหดร้ายบนโลกใบนี้ ความอดอยาก ภัยแล้ง ยังคงเป็นปัญหาที่ชาวแอฟริกันต้องเผชิญ     หลังจากเขาได้ถ่ายภาพนั้น 3 เดือนต่อมา เขาตัดสินใจฆ่าตัวตาย อำลาจากความโหดร้ายที่วนเวียนเขามา  ดั่งเป็นฝันร้ายในยามค่ำคืน อะไรเป็นแรงจูงใจให้เขาฆ่าตัวตาย มีหลายคนให้ทัศนคติ คงเพราะว่า  ภาพต่อมาที่เขาถ่าย เป็นวินาทีชีวิตของเด็กน้อยผู้หิวโหยหมดแรงฟุบลง เด็กน้อยถูกนกแร้งจิกตีตายทึ้งกินเป็นอาหาร  เขาทำได้แต่เพียงยืนดูเหตุการณ์โศกสลด .   ..รางวัลพูลิตเซอร์ที่แลกมาด้วยของชีวิตเด็กน้อย  สร้างความบอบช้ำในจิตใจของเขาเป็นอย่างมาก ภัยแล้งในครั้งนั้น คร่าชีวิตชาวซูดาน และชาวแอฟริกันไปอย่างมากมาย และยังคงเกิดขึ้น ถ้าโลกยังต้องเผชิญกับภาวะความร้อนที่มากขึ้น ไม่แน่ถ้าภาวะโลกร้อนยังเพิ่มและเป็นภัยคุกคามชาวโลกอยู่แบบทุกวันนี้ คุณอาจได้เจอกับภาพเหตุการณ์เช่นนี้ด้วยสายตาของคุณเอง อีกครั้งก็เป็นได้~ เครดิต จาก http://khunkin.ไม่อนุญาตให้โฆษณา/journal/item/26/26?&show_interstitial=1&u=%2Fjournal%2Fitem จากคุณ : ป้าลายคราม เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:30:59

ความคิดเห็นที่ 26 ส่วนตัว ขอเพิ่มรูปนี้อีกรูปครับ บอกอะไรไ้ด้หลายอย่างเลย เรฟูจี คือสิ่งที่ได้ยินบ่อยที่สุด ++++ สงครามเวียดนาม (เจ้าตัวผู้หญิงตามรูป ตอนนี้เป็นพลเมืองสหรัฐไปแล้ว) จากคุณ : มีปัญญาคืออาวุธ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:31:06

ความคิดเห็นที่ 27 สะเทือนใจมาก .. จากคุณ : adeerz เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:33:20

ความคิดเห็นที่ 28 หลายอย่างที่โหดร้าย บางครั้งเกินเชื่อว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในโลกของเราครับ จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:35:42

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นแล้วหดหู่จริงๆค่ะ โดยเฉพาะภัยที่เกิดจากมนุษย์เบียดเบียนกันมันโหดเหี้ยมกว่าภัยจากธรรมชาติอีกนะ จากคุณ : ร้อยดอกไม้ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 21:41:14

ความคิดเห็นที่ 30 South Sudan facing food crisis จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 22:02:07

ความคิดเห็นที่ 31 I'd like to teach The World to sing แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 55 07:19:39 จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 22:28:30

ความคิดเห็นที่ 32 ดนตรีกวีศิลป์-Amazing Grace-Saranya Songsermsawad จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 22:30:41

ความคิดเห็นที่ 33 คิม ฟุค คือเด็กหญิงชาวเวียดนามใต้คนนั้นซึ่งช่างภาพอเมริกันได้ถ่ายไว้ขณะที่เธอและเพื่อนบ้านกำลังแตกตื่นหนีภัย แม้เธอจะรอดตายจากระเบิดนาปาล์มที่ทิ้งลงหมู่บ้านของเธอ แต่ไฟก็ได้เผาลวกผิวหนังของเธอถึง ๖๕ เปอร์เซ็นต์ เธอต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลถึง ๑๔ เดือน และผ่านการผ่าตัดถึง ๑๗ ครั้งกว่าจะหายเป็นปกติ เธอยังโชคดีเมื่อเทียบกับลูกพี่ลูกน้องอีก ๒ คนซึ่งตายเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 23:00:53

ความคิดเห็นที่ 34 นั่นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปี ๒๕๑๕ เมื่อเวียดนามกลายเป็นคอมมิวนิสต์ ๓ ปีต่อมา ก็ไม่มีข่าวคราวของเธอปรากฏสู่โลกภายนอกอีกเลย แต่แล้ววันหนึ่งในปี ๒๕๓๙ คิม ฟุค ก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าชาวอเมริกันซึ่งเคยผ่านสมรภูมิเวียดนาม เธอได้รับเชิญให้มาพูดเนื่องในโอกาสวันทหารผ่านศึก ณ กรุงวอชิงตันดีซี จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 23:02:19

ความคิดเห็นที่ 35 การได้มาเผชิญหน้ากับกลุ่มคนซึ่งครั้งหนึ่งเคยมาทำลายบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ ทำให้ญาติพี่น้องของเธอต้องตาย และเกือบฆ่าเธอให้ตายไปด้วยนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ทำใจได้ง่ายนัก แต่เธอมาก็เพื่อจะบอกให้พวกเขารู้ว่าสงครามนั้นได้ก่อความทุกข์ทรมานแก่ผู้คนอย่างไรบ้าง หลังจากที่เล่าถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดของเธอแล้ว เธอก็ได้เผยความในใจว่ามีเรื่องหนึ่งที่เธออยากจะบอกต่อหน้านักบินที่ทิ้งระเบิดใส่หมู่บ้านของเธอ จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 23:03:17

ความคิดเห็นที่ 36 พูดมาถึงตรงนี้ก็มีคนส่งข้อความมาบอกว่า คนที่เธอต้องการพบกำลังนั่งอยู่ในห้องประชุมนี้ เธอจึงเผยความในใจออกมาว่า "ฉันอยากบอกเขาว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เราควรพยายามทำสิ่งดี ๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งในปัจจุบันและอนาคต" เมื่อเธอบรรยายเสร็จ ลงมาจากเวที อดีตนักบินที่เกือบฆ่าเธอก็มายืนอยู่เบื้องหน้าเธอ เขามิใช่ทหารอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นสาธุคุณประจำโบสถ์แห่งหนึ่ง เขาพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า "ผมขอโทษ ผมขอโทษจริง ๆ" คิมเข้าไปโอบกอบเขาแล้วตอบว่า "ไม่เป็นไร ฉันให้อภัย ฉันให้อภัย" ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะให้อภัยโดยเฉพาะกับคนที่ทำร้ายเราปางตาย คิม ฟุค เล่าว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นสร้างความทุกข์ทรมานแก่เธอทั้งกายและใจ จนเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร แต่แล้วเธอก็พบว่าสิ่งที่ทำร้ายเธอจริง ๆ มิใช่ใครที่ไหน หากได้แก่ความเกลียดที่ฝังแน่นในใจเธอนั่นเอง "ฉันพบว่าการบ่มเพาะความเกลียดเอาไว้สามารถฆ่าฉันได้" เธอพยายามสวดมนต์และแผ่เมตตาให้ศัตรู และแก่คนที่ก่อความทุกข์ให้เธอ แล้วเธอก็พบว่า "หัวใจฉันมีความอ่อนโยนมากขึ้นเรื่อย ๆ เดี๋ยวนี้ ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องเกลียด" เราไม่อาจควบคุมกำกับผู้คนให้ทำดี หรือไม่ทำชั่วกับเราได้ แต่เราสามารถควบคุมกำกับจิตใจของเราได้ เราไม่อาจเลือกได้ว่ารอบตัวเราต้องมีแต่คนน่ารักพูดจาอ่อนหวาน แต่เราสามารถเลือกได้ว่าจะทำใจอย่างไรเมื่อประสบกับสิ่งไม่พึงปรารถนา คิม ฟุค ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของตัวเองว่า "ฉันน่าจะโกรธ แต่ฉันเลือกอีกทางหนึ่ง แล้วชีวิตของฉันก็ดีขึ้น" บทเรียนของคิม ฟุค คือในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ เราจึงไม่ควรปักใจอยู่กับอดีต แต่เราสามารถเรียนรู้จากอดีตเพื่อทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีขึ้นได้ บทเรียนจากอดีตอย่างหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้มาก็คือ "การอยู่กับความโกรธ เกลียด และความขมขื่นนั้น ทำให้ฉันเห็นคุณค่าของการให้อภัย" การให้อภัยมิได้หมายถึงการลืมเหตุการณ์ที่เจ็บปวด แต่หมายถึงการไม่ยอมให้เหตุ การณ์เหล่านั้นมาทำร้ายเรา ผู้ที่รู้จักให้อภัยคือผู้ที่ยังจดจำอดีตอันไม่น่าพิสมัยได้ แต่แทนที่จะปล่อยให้อดีตนั้นมากระทำย่ำยี กลับเอาชนะมันได้และสามารถนำมันมาใช้ให้เกิดประโยชน์ เช่น เอามาเป็นบทเรียนเพื่อจะไม่ทำความผิดพลาดอีก และที่สำคัญคือเป็นเครื่องเตือนใจว่าความโกรธเกลียดนั้นเป็นอันตรายต่อตัวเราอย่างไรบ้าง เมื่อเราโกรธใคร อยากทำร้ายใครนั้น คนแรกที่ถูกทำร้ายคือตัวเรานั่นเอง ไม่ใช่แค่จิตใจเท่านั้นที่เร่าร้อนเหมือนถูกไฟสุม แม้แต่ร่างกายก็ยังได้รับผลกระทบด้วย มีบางคนที่มีอาการปวดท้องและปวดศีรษะเรื้อรัง อีกทั้งยังมีความดันโลหิตสูง หมอพยายามตรวจร่างกายแต่ก็ไม่พบความผิดปกติ หมอจึงขอให้เธอเล่าเรื่องราวในชีวิตของเธอให้ฟัง เธอเล่าว่ากำลังมีเรื่องขุ่นเคืองใจกับพี่สาวซึ่งทอดทิ้งให้เธอเผชิญปัญหาตามลำพังอยู่หลายปี หมอจึงสันนิษฐานว่าความเจ็บป่วยของเธอมีสาเหตุมาจากความบาดหมางดังกล่าว จึงแนะให้เธอยกโทษแก่พี่สาว หลายปีต่อมาหมอได้รับจดหมายจากคนไข้รายนี้ว่าเธอคืนดีกับพี่สาวแล้ว และอาการเจ็บป่วยก็ไม่มารังควานอีกเลย มีอีกรายที่เจ็บป่วยโดยหมอไม่พบความผิดปกติในร่างกาย เธอมีอาการคลื่นไส้และระบบย่อยอาหารผิดปกติจนน้ำหนักลดไป ๑๕ กก. วันหนึ่งอาการได้กำเริบขึ้นเมื่อเธอได้รับจดหมายจากลูกพี่ลูกน้อง เธอเฉลียวใจในตอนนั้นเองว่าความเจ็บป่วยของเธอมีสาเหตุมาจากความโกรธเกลียด เธอทั้งโกรธและเกลียดลูกพี่ลูกน้องคนนั้นเพราะแอบไปมีความสัมพันธ์กับแฟนหนุ่มของเธอ ลูกพี่ลูกน้องคนนั้นเขียนจดหมายมาขอโทษเธอ เธอครุ่นคิดอยู่นาน และในที่สุดก็เขียนจดหมายตอบไปว่า "ฉันยกโทษให้เธอ" หลังจากนั้นสุขภาพเธอก็ดีขึ้นและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข การให้อภัยเป็นเรื่องยาก แต่การมีชีวิตด้วยจิตใจที่โกรธแค้นพยาบาทกลับเป็นเรื่องที่ยากลำบากกว่า คนที่มีความโกรธเกลียดอัดแน่นเต็มหัวใจย่อมไม่อาจพบความสุขและความเบิกบานใจได้ คนเช่นนี้ย่อมยากที่จะมีศรัทธาและกำลังใจในการมีชีวิต ด้วยเหตุนี้เราจึงควรเรียนรู้ที่จะปลดเปลื้องความโกรธเกลียดไปจากจิตใจ ด้วยการรู้จักให้อภัยและหมั่นแผ่เมตตาไปให้แก่คนที่ทำความเจ็บปวดให้แก่เรา ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะนึกถึงบุคคลดังกล่าวโดยที่จิตใจไม่พลุ่งพล่าน แต่เมื่อใดที่ใจเราสงบลองนึกถึงเขาอยู่เป็นระยะ ๆ นึกถึงแต่ละครั้งก็ยิ้มให้เขา แผ่ความปรารถนาดีให้เขา เราจะพบว่าเรายิ้มให้เขาได้ง่ายขึ้น และจิตใจกระเพื่อมน้อยลง ไม่นานเราก็จะให้อภัยเขาได้และมีความปรารถนาดีต่อเขาด้วยใจจริง ถึงตอนนั้นเราจะพบว่าสิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวดทุกข์ทรมานมาเป็นเวลานานนั้นมิใช่อะไรอื่น หากได้แก่ความโกรธเกลียดที่เคยอยู่ในใจเรานั้นเอง ความเจ็บปวดที่เกิดเพราะคนบางคนนั้นแท้จริงได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว แต่ที่ยังคงอยู่ก็เพราะใจเรานั้นเองที่ไปรื้อฟื้นและทนุถนอมมันเอาไว้ด้วยความจงเกลียดจงชังหมายมั่นจะแก้แค้น ตัวเขาอาจอยู่ไกลแสนไกล แต่เราเองต่างหากที่ไปดึงเขามาไว้กลางใจเราอยู่ทุกโมงยาม พูดให้ถูกต้องก็คือใจเรานั่นแหละที่สร้างปีศาจร้ายมาหลอกหลอนตัวเองอยู่ทุกขณะจิต ปีศาจที่แม้รูปร่างหน้าตาเหมือนคนที่เคยประทุษร้ายเรา แต่เป็นผลผลิตจากใจของเราเอง การให้อภัยและการแผ่เมตตาแท้ที่จริงก็คือการสยบปีศาจร้ายมิให้มาหลอกหลอนอีกต่อไป จะเรียกว่าเป็นการเชื้อเชิญมันออกไปจากจิตใจของเราก็ได้ ด้วยการให้อภัยและการแผ่เมตตาเท่านั้น จิตใจของเราจึงจะได้รับการเยียวยาและกลับเป็นปกติสุขอีกครั้งหนึ่ง ในโลกที่เรามิอาจหลีกพ้นความพลัดพรากสูญเสีย ความเจ็บปวด และบาดแผลในใจ การให้อภัยและการแผ่เมตตาคืออะไรหากมิใช่ยาสามัญที่ควรมีไว้ประจำใจ   บทความ"ยาสามัญประจำใจ"   พระไพศาล วิสาโล แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 55 11:42:28 จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 23:04:59

ความคิดเห็นที่ 37 GEORGE HARRISON - MY SWEET LORD จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 23:41:13

ความคิดเห็นที่ 38 มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่โหดร้ายที่สุด จากคุณ : Candy Shop เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 03:22:11

ความคิดเห็นที่ 39 แล้วไม่มีภาพเหตุการณ์ที่ญี่ปุ่นสังหารหมู่ชาวจีนที่นานกิงบ้างเหรอ ยิวโปรโมทแต่เรื่องของตัวเอง แต่ไม่พูดถึงเรื่องญี่ปุ่นกับจีนบ้าง ถ้าไม่มีฮิตเลอร์ ป่านนี้เอเซียก็ยังคงอยู่ใต้อุ้งมือของอังกฤษ ฝรั่งเศสอยู่ต่อไป จากคุณ : TLL01 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 06:54:25

ความคิดเห็นที่ 40 ภาพในกทม ถนเพชรบุรี รถก๊าซ ระเบิด ...เป็นภาพหน่วยกู้ภัยอุ้มเด็กถูกไฟคลอก ติดตามากจนปัจจะบัน เราต้องหนีให้ไกลที่สุดเมื่อรถก๊าซคว่ำใกล้ๆ อุบัติเหตุครั้งนั้นอยู่้ไกลร่วม100 ม. ยังโดนไอความร้อน ถึงกับต้องรักษาเป็นปี แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 55 08:25:28 จากคุณ : Yoawarat เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 08:23:33

ความคิดเห็นที่ 41 รู้สึกว่าภาพนกแร้งในหัวกระทู้นักข่าวคนที่ถ่ายจะรู้สึกผิดที่ไม่ยอมเข้าไปช่วยเด็ก จนถึงกับฆ่าตัวตายในตอนหลังเลยนะ จากคุณ : nisas เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 09:18:33

ความคิดเห็นที่ 42 นอกจากเสพข่าว ด้วยความหดหู่ใคและเวทนาแล้ว เราพอจะทำอะไรได้บ้างคะ โปรดชี้แนะ อยู่ดีมีสุข มีกินใช้แสนสบายทุกวัน แต่พอรับทราบข่าวพวกนี้ บอกตามตรง ว่ารู้สึกผิดทุกครั้ง ทั้งที่ก็ไม่ได้ไปทำให้เค้าเป็นอย่างนี้ แต่เหมือนเราดูดายไปรึเปล่า เราอยู่โลกใบเดียวกันอยู่หรือเปล่า เราทำอะไรไม่ได้เลยเชียวหรือ? จากคุณ : ระเบียงชมจันทร์ (ระเบียงชมจันทร์) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 09:50:31

ความคิดเห็นที่ 43 ว่าจะไม่คลิ๊กเข้ามาดู รู้ว่าต้องเจอกับอะไร แต่ว่ามันคือความจริง จากคุณ : tatra เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 10:12:07

ความคิดเห็นที่ 44 ความคิดเห็นที่ 42 คิดตามสติปัญญาครับ ภาพต่าง ๆ เป็นภาพในอดีตที่คนปัจจุบันเอามาศึกษากันว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไรและเราจะแก้ไขกันได้อย่างไรครับ คนไทยเรานับถือศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติการถือศีล5ทำให้คนเราอยู่ร่วมกัน ได้โดยสนิทใจ แต่น่าเสียดายที่เราห่างวัดไปมากที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขทำให้มีคนใจคอโหดร้ายมากขึ้น ความสำคัญของภาพต่าง ๆ ทำให้ผุ้มีอำนาจในโลกใช้สติมากขึ้นครับ อย่างการทิ้งระเบิดปรมาณูก็ทำให้ผู้มีอำนาจไม่กล้าใช้เมื่อไม่โดนโจมตีก่อน การใช้ระเบิดต่าง ๆ ก็มีการห้ามใช้มากขึ้นเช่นระเบิดเพลิง ระเบิดดาวกระจาย กับระเบิด ถ้าสังเกตุดู มหาอำนาจเดี๋ยวนี้ใช้การเจรจาและการแซงชั่นทางเศรษฐกิจมากกว่าการทำสงครามครับ เกี่ยวกับสัตว์ สัตว์ที่เป็นอาหารเช่นไก่อียูยังสั่งให้สัตว์ได้นอนพักผ่อนเพียงพอห้ามเปิดไฟเลี้ยง ตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อเร่งการเจริญเติบโต และไม่ทำอะไรที่มีลักษณะทารุณสัตว์ครับ ทางด้านจิตใจ จากความคิดเห็นที่ 36 ในโลกที่เรามิอาจหลีกพ้นความพลัดพรากสูญเสีย ความเจ็บปวด และบาดแผลในใจ การให้อภัยและการแผ่เมตตาคืออะไรหากมิใช่ยาสามัญที่ควรมีไว้ประจำใจ ทางด้านความเกลียดชังก็คงค่อย ๆ ลดไปเพราะโลกนี้เป็นของทุก ๆ ชีวิตทุกเผ่าพันธุ์ เลิอกเกิดไม่ได้ครับ ค่อย ๆ คิดครับ จากคุณ : Eroica เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 11:34:05

ความคิดเห็นที่ 45 ลืมภาพนี้ซะแล้ว..... นาทีชีวิตและความตายของ Omayra Sanchez เด็กสาว ชาวโคลัมเบีย ที่เสียชีวิตโดยการจมน้ำตายในการระเบิดภูเขาไฟ เนื่องจากอุปกรณ์การช่วยเหลือไม่ดีพอ ข้อเท้าเธอติดอยู่ใต้น้ำ ทำให้ระดับน้ำค่อยๆสูงขึ้นทีละนิดจนจมตัวเธอเสียชีวิต ท่ามกลางความลุ้นจากแรงใจทั่วโลก จากคุณ : สุดโหดโคตรโรแมนติค เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 11:53:26

ความคิดเห็นที่ 46 ภาพความคิดเห็นที่ 3 และความคิดเห็นที่ 7 การรั่วไหลของสารฆ่าเคมียูเนี่ยนคาร์ไบด์ จำได้สมัยนั้นพ่อเราคุมยูเนี่ยนคาร์ไบด์ในโซนเอเชีย รวมทั้งในประเทศไทย เราก็พึ่งเคยเห็นภาพนี้ ... จากคุณ : ปลาแมน เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 12:07:51 A:124.122.127.38 X: TicketID:148264

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่น่าเข้ามาอ่าน คห 45 เลย  .. ใจห่อเหี่ยว  หดหู่ไปเลย  ... จากคุณ : ป้าลายคราม เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 12:26:32

ความคิดเห็นที่ 48 สะเทือนใจทุกภาพ จากคุณ : montes เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 55 12:34:33