คุณจขกท.ทำงานหรือเปล่าครับ?
ถ้ามีงานทำ คุณจะกลัวอะไร?
อย่าลืมว่าคุณมี"บ้าน"อยู่ฟรี ไม่ต้องเช่านะครับ
แค่นี้คุณก็ไม่มีภาระใหญ่แล้ว เหลือแค่ค่ากินอยู่กับสาธารณูปโภคเท่านั้น
แล้วกลัวอะไรครับ?
ผมรู้ว่าคุณจขกท.หมดกำลังใจ แต่อยากให้คุณลองอ่านทวนกระทู้ของคุณเอง
แล้วคุณจะพบว่า คุณเริ่มท้อแท้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มสู้เลยด้วยซ้ำ
ทั้งที่คุณไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะครับ! ย้ำ-ครอบครัวคุณมีบ้านอยู่ฟรี(โดยที่พ่อทำไว้ให้)
จากที่อ่านกระทู้ คุณอายุ 30 เศษ ไม่มีภรรยา และยังอาศัยอยู่บ้านพ่อแม่
จากปูมหลังนี้เกิดข้อสังเกตว่า...ชีวิตคุณคงไม่เคยลำบากมาก่อนเลย ไม่เคยต้องดิ้นรน
เพราะบ้านไม่ต้องเช่าข้าวไม่ต้องซื้อ มาจนอายุตั้ง 30
เจอปัญหาแค่นี้คุณถึงรู้สึกท้อ หมดกำลังใจเอาง่ายๆ
ตอนนี้พระเจ้าส่งบทเรียนมาให้คุณเป็น"ผู้ใหญ่"ได้แล้วครับ
ถึงเวลาที่คุณจะลุกขึ้นแข็งแกร่ง ต่อสู้เพื่อพ่อแม่คุณบ้าง
เลิกท้อแท้ คร่ำครวญได้แล้ว แล้วลุกออกไปทวงตังค์คืนมา อย่าเอาแต่บ่นเวิ่นเว้อ
ทวงได้ทวงไม่ได้ หน้าที่ลูกที่ต้องดูแลพ่อแม่-ต้องทวงครับ
แล้วงานน่ะ เหมือนที่เพื่อนๆบอก ทำอะไรได้ทำเลย เพื่อพ่อกับแม่
น้องสาวมีเงินเดือนไหมครับ ถ้ามี-จะบ่นอะไรอีก
หางานพิเศษทำเพิ่มเพื่อช่วยพี่เลย เดี๋ยวเงินมันก็มาเองแหละ
ขอเพียงอย่ายอมจำนนแค่นั้น
ทุกวิกฤตคือโอกาสนะครับ
มันคือโอกาสที่ทำให้ครอบครัวคุณใกล้ชิดกัน
และเป็นโอกาสให้คุณกับน้องได้ตอบแทนพระคุณพ่อแม่ด้วย
คุณจะบ่นไปทำไม