ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เห็นผิดปกติตรงไหนเลยค่ะ !!!!! เราอ่ะ..เหมือน จขกท. ทุกข้อเลยนะ ขอบอก !!!! แถมขี้วีน..อีกต่างหาก 5555+++ จากคุณ : ขาวสวยหมวยสาว เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:23:09

ความคิดเห็นที่ 2 ขนาดนั้นเลยเหรอ จากคุณ : ยังไงก็ไม่ผ่าน เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:26:42

ความคิดเห็นที่ 3 มันเหมือนกับว่า เข้ากับคนได้ยาก หรือ มนุษย์สัมพันธ์ไม่ดี อะไรแบบนี้มากกว่า เข้าใจใน 10 ข้อที่กล่าวมาทั้งหมด แต่ถ้าเจอใครบางคนที่สนใจหรืออยากรู้จักเรา (ไม่ใช่เรื่องชู้สาว แต่อยากเป็นเพื่อน) ไม่แคร์ที่เราเป็นแบบนี้ คือไม่กลัวที่เราจะไล่เขาออกไป รับรองคุณจะติดเขามากๆ เลยหละ ผมว่าโลกส่วนตัวสูง ไม่ใช่ อาการแบบนี้อะ ยังไงรอท่านอื่นครับ  จากคุณ : ฟั่นเฟือน เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:29:43

ความคิดเห็นที่ 4 คนเราย่อมมีความชอบที่หลากหลายแตกต่างกันไปล่ะหนา  อย่างกรณีของ จขกท. ก็เป็นความชอบอีกแบบหนึ่ง  ถามว่าปกติไหม ? ขึ้นอยู่กับการกำหนดความหมายของพฤติกรรมปกติ ซึ่งอาจกำหนดกันได้แตกต่างหลากหลายและอาจแปรเปลี่ยนไปตามกาลสมัยได้อีกเช่นกัน แต่ถ้าว่าตามความหมายที่สำคัญในแง่ศีลธรรมในสังคม ตอบได้ว่าถ้า จขกท.ไม่ได้ทำให้ตนเองเดือดร้อนในชีวิตอย่างผิดปกติวิสัย และไม่ได้รบกวนให้สัตว์ในบ้านหรือใครๆเดือดร้อน ก็ไม่ผิดปกติเลยน่ะเจ้า จากคุณ : ผู้ศึกษา เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:31:50

ความคิดเห็นที่ 5 ผมก็เหมือนคุณแหละครับ โชคดีที่มีคนเข้าใจจึงไม่ค่อยมีปัญหาในการเข้าสังคมมากนัก แต่กับคนที่เจอกันครั้งแรกถึงกับเกลียดขี้หน้าก็มี ก็ช่างเขาไปไม่แคร์ จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:42:19

ความคิดเห็นที่ 6 มายกมือว่าเป็นเหมือนกัน จากคุณ : via iPhone (แมวเซาสีเทา) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:49:36

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเป็น...แต่ตอนนี้ เหลือ ครึ่งๆๆ ในแต่ละข้อ จากคุณ : chalaluck เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:55:43

ความคิดเห็นที่ 8 ผมว่าอาการแบ่งขนม นั่นแหละ จะออกขี้งกไปหน่อย ไม่ค่อยน่ารัก  อย่างอื่นปกติ คนในยุค Cyber   ก็ยังงี้แหละ  อยู่กับคอม มากจนเริ่มไม่ชอบคนจริงๆแล้ว จากคุณ : ranat เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 20:58:42

ความคิดเห็นที่ 9 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 20:46:31 แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 55 21:00:45 จากคุณ : FireFox_GTC เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 21:00:07

ความคิดเห็นที่ 10 ผมก็เป็นแบบนั้นนะ เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าทำไม แต่แล้วไง? ตกลงนี่ชีวิตเราหรือชีวิตใคร ทำไม ทำไม ทำไม ต้องเหมือนคนอื่น ก็มันเป็นแบบนี้เอง เหตุ และปัจจัยมันพาให้เรามาเป็นแบบนี้เอง ถ้าไม่อยากมีตัวตนแล้ว คงไปบวชหละ แต่ถ้ายังอยากมีตัวมีตนเป็นตัวของตัวเอง ก็ไม่ต้องถามหรอกว่าทำไม จากคุณ : ลำบากชีวิต เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 21:23:58

ความคิดเห็นที่ 11 จขกท. ก็จะตอบกลับมาว่า ก็ให้ตัดคำว่า ทำไมออก เพราะนั่นก็คือคำตอบที่ไม่ต้องการเหตุผล ^^ จากคุณ : Self Efficacy เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 21:27:11

ความคิดเห็นที่ 12 เราก็ค่อนข้างเก็บตัว   แต่ไม่ถึง10ข้อเหมือน จขกท เราแค่ชอบช๊อบปิ้งคนเดียว  ไม่ชอบโทรศัพท์หาใครก่อนแต่รับทุกสายนะคะ จากคุณ : เสื้อเชิ้ต เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 21:59:54

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่แปลกมากหรอก มีคนเป็นคล้ายๆ คุณอยู่เหมือนกันแหละ เพียงแต่อาจจะแตกต่างจากคนส่วนใหญ่สมัยนี้ (รึป่าว) ที่ติดเพื่อนกัน เห็นด้วยกับความคิดเห็น 8 ข้อแบ่งขนมอ่ะ ดูงกๆ ไงไม่รู้นะ ปรับปรุงเหอะ ให้คนอื่นเค้ามากกว่ามั่งก็ได้ คือ เสียมั่งก็ได้ อะไรจะไม่ยอม ขาดทุน ขนาดน้าน จากคุณ : ค่ำคืนนี้มีเพียงดาว เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 22:05:59

ความคิดเห็นที่ 14 555 ที่แบ่งขนมอาจดูงกนะคะ แต่เราไม่มีความรู้สึกหวงอะไรเลยนะ แต่ว่ายังไงล่ะ เหมือนออกแนวรักความยุติธรรม แต่เอาเป็นว่าเราจะพยายามปรับปรุงตัวเน้อ ;) จากคุณ : zeedlemon (zeedlemon) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 22:20:43

ความคิดเห็นที่ 15 เราก็เป็นนะ แต่ละข้อก็ครึ่งๆของ จขกทน่ะค่ะ จะไม่เยอะขนาดนั้นแล้วก็แล้วแต่อารมณ์ด้วย ถ้าอารมณ์ดีๆหน่อย ใครมาคุยก็ยิ้มแย้มคุยด้วย แต่ถ้าอารมณ์ไม่ดี เดินสวนกับคนรู้จักยังทำเป็นไม่เห็นเลยค่ะ อยากรีบๆไปให้พ้นตรงนั้น ใครมาคุยเยอะๆก็จะแบบ...รำคาญอ้ะ เมื่อไหร่จะไปซักทีเนี่ย? ชั้นอยากนั่งอ่านเรื่องชาวบ้านเค้า ชั้นไม่อยากคุยกับเธอ....... อะไรแบบนี้ค่ะ เรื่องขนมสำหรับเรานะ เราไม่แบ่งหรอก เราให้ไปหมดเลย รำคาญมากกว่าค่ะ จากคุณ : ธรรมดา จัง เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 23:11:27

ความคิดเห็นที่ 16 มีคนตั้งเยอะที่เป็นแบบนั้น เราก็เป็น เพื่อนเราก็เป็น ถ้าผิดปกติก็มีเพื่อนที่ผิดปกติหลายคนแล้วล่ะ จากคุณ : maniamanias เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 23:19:40

ความคิดเห็นที่ 17 ขอพูดเรื่องขนมอย่างเดียวนะคะ ดูจากที่ยังอยู่โรงเรียนคงยังเรียนมัธยม เรื่องแบ่งขนมทุกอย่างต้องเท่าๆ กัน เด็กๆ เป็นกันเยอะอยู่แล้ว ไม่แปลกหรอก แต่พออายุเริ่มมากขึ้น ส่วนใหญ่อาการนี้จะหายไป เด็กๆ เราก็เป็น ต้องจิ้มคำนึงก่อน แล้วให้เพื่อนจิ้มอีกคำนึงตาม แต่พอเปลี่ยนสังคม อาการนี้หายเพราะเราแคร์สายตาคนรอบข้าง กลัวเขาคิดว่าขี้งก (_ _") เมื่อก่อนน้องสาวคนกลางเราต้องแบ่งขนมเท่าๆ กัน แต่น้องสาวคนเล็ก ตะกละ กินเยอะ ไม่แบ่งใคร ทะเลาะกันเองตลอด พี่สาวเลยต้องด่าทั้งคู่ บ่นแรกๆ ทั้งคู่ก็ทำหน้าไม่ชิน ไม่พอใจ แต่สักพักน้องสองคนก็ปรับตัวให้ น้องคนกลางมันก็ดูฝืนๆ สุด เพราะมันรู้สึกไม่ยุติธรรม ในใจก็แอบนับชิ้นขนม หรือกะปริมาณความกว้างของเค้ก แต่ต้องพยายามแสดงสีหน้าปกติ ตอนแรกอาจจะฝืนหน่อย แต่ถ้าทำใจยอมรับมัน มันก็จะกลายเป็นตัวเองไปเองค่ะ แล้วเป็นผลดีต่อตัวเองด้วย :) แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 55 02:26:03 จากคุณ : คานเหล็กกล้าทาแล็กเกอร์ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 02:21:41

ความคิดเห็นที่ 18 เราเป็นทุกข้อที่คุณเจ้าของกระทู้กล่าวมา ยกเว้นเรื่องขนม เพราะเราจะชอบแบ่งให้คนอื่นมากกว่าส่วนของตัวเองค่ะ เพราะเรามีน้อง พ่อกับแม่สอนมาตั้งแต่เราเป็นเด็กเลยว่า เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง มันเลยฝังหัว ติดนิสัยมาจนโต ส่วนน้อง พ่อกับแม่ก็สอนว่า เป็นน้องต้องเชื่อฟังพี่ โตมาด้วยกัน ต้องรักกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันค่ะ จากคุณ : OKANEMOCHI เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 02:35:07

ความคิดเห็นที่ 19 เหมือนคุณ เกือบทุกข้อค่ะ จากคุณ : น้องหมาของฉันน่ารักกว่าหลินปิง เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 06:15:42

ความคิดเห็นที่ 20 เราเป็นเกือบทุกข้อเลยนะนี่ แถมวีนแตกด้วย จากคุณ : หนูหมีน้อย เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 06:23:49

ความคิดเห็นที่ 21 ..ถ้าพูดคนเดียวเมื่อไหร่ก็ตัวใครตัวมันละครับ.. จากคุณ : anaconda_l เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 09:08:20

ความคิดเห็นที่ 22 อะไรที่มันตึงไปก็ไม่ดี เพราะเรายังต้องอยู่ในสังคมกับผู้คนอีกมาก จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 11:40:58

ความคิดเห็นที่ 23 ยังดีนะที่รับโทรศัพท์ ผมไม่รับเลยครับ ค่อยมากดดูใครติดต่อมาแล้วเราค่อยโทรกลับเมื่อว่าง 5555555 จากคุณ : GG เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 12:33:11 A:27.55.4.73 X: TicketID:312375

ความคิดเห็นที่ 24 โลกส่วนตัวสูง แต่ไม่จำเป็น ต้องมีความสามารถ ในการปรับตัวต่ำ นี่ครับ หลายๆอย่าง เกิดจาก การคิดไปเอง ทั้งนั้นแหละครับ ไปศึกษา เกี่ยวกับเรื่องเซน ให้มากๆ รับรองว่า จะดีขึ้น เวลาคูณอยู่ในพื้นที่ส่วนตัว คุณก็ทำอะไรได้ทุกอย่าง ตามเงื่อนไข ของคุณเอง แต่เมื่ออยู่ในสังคม ภายใต้กฎหมาย ภายใต้กฎระเบียบ ภายใต้เงื่อนไข ของสังคม คุณต้อง โลดแล่น ไปตามบทบาท หรือ หัวโขนที่ใส่ไว้ นั่นแหละครับ กลับมาบ้าน ถอดหัวโขนออก ก็ต้องจบ ถ้าตอนเรียน คุณยังปรับตัวไม่ได้ ตอนทำงาน คุณจะยิ่งลำบาก จากคุณ : เล่าสู่กันฟัง เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 12:50:12 A:171.97.18.114 X: TicketID:326785

ความคิดเห็นที่ 25 พี่ก็เป็นแบบ จขกท . ยกเว้นเรื่องขนม เป็นคนชอบแบ่ง ชอบซื้อมาให้คนอื่นๆ แต่ไม่ชอบวุ่นวายกับใคร   เฟสยังไม่เคยเล่นเลย ไปไหนก็ไปกับสามี  คนอื่นๆ ไม่อยากไป  ไม่รู้ใจเรา ไม่ตามใจเรา 555+ มีเพื่อน น้อยมากๆ คนเดียวเองไม่เจอกันนานแล้วมีแต่คุยโทรศัพท์ 2-3 เดือนครั้ง จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 13:13:38

ความคิดเห็นที่ 26 เราเป็นแค่ ชอบออฟเฟสบุ๊ค ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ พึ่งพาตนเอง ... เรื่องแบ่งขนม ..... ขอไม่พูดละกันนะ จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 13:24:56

ความคิดเห็นที่ 27 9.มีความคิดว่าเวลาทำอะไรต้องทำด้วยตัวเอง ไม่ชอบพึ่งพาใคร เวลาใครมาขอความช่วยเหลือจะคิดในใจว่าทำไมทำเองไม่ได้ ทำไมต้องให้ไปเป็นเพื่อน คิดเองไม่เป็นหรือไร ทำไมต้องถามคนอื่น จะมาขอความช่วยเหลือคนในห้องวนี้ทำไม 10.สรุปเวลาอยู่คนเดียวจะมีความสุขมาก งั้นเข้ามาห้องนี้ทำไม ระวังไม่มีความสุขนะ คุณสุดโต่งไปค่ะ แบบนี้อย่ามีเพื่อนค่ะ คุณเองไม่ชอบรับโทรศัพท์ แล้วคุณเคยโทรศัพท์าเขาไหม หรือเกิดมาไม่เคยขอความช่วยเหลือใครเลย จากคุณ : บลูดานูป เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 13:42:48

ความคิดเห็นที่ 28 จากความเห็นบนๆ งงว่าทำไมมีคนเป็นแบบนี้เยอะจัง แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นแบบนี้แล้วผิดนะคะ ถ้าคุณเป็นแบบนี้แล้วในส่วนลึกของจิตใจของคุณ ไม่ได้รู้สึกเหงา โดดเดี่ยว ไม่มีความสุข ก็ถือว่าโอเคค่ะ แต่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมไม่ใช่หรือ? ทำไมคนในสังคมเราทุกวันนี้ชอบที่จะอยู่โดดเดี่ยวมากขึ้นหว่า... พูดกันตามตรง ถ้าเรารู้จักกับจขกท.ในชีวิตจริง เราคงกลัวที่จะทำความรู้จักอ่ะค่ะ อย่าโกรธกันนะ - -" จากคุณ : Oh my dahlia เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 14:02:08

ความคิดเห็นที่ 29 เราก็เป็นเหมือนคุณจขกท.ทุกข้อเลยค่ะ ยกเว้นเรื่องขนม แต่เราเข้ากับคนง่ายนะ แค่ไม่ชอบให้ใครมาสนิทด้วย บางทีก็ต้องฝืนตัวเอง ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง ทั้งที่ไม่รู้สึกสนุกเลย เราเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เริ่มเข้าโรงเรียนแล้ว ตอนเด็กๆไม่พูดกับเพื่อนเลย เกลียดเพื่อนที่ชอบนินทาคนนั้นคนนี้ ใครโทรศัพท์มาเราจะรู้สึกอึดอัด หัวใจเต้นแรง  ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยลอกข้อสอบเพื่อนเลย ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง  แล้วก็ดูถูก+เกลียดคนที่ชอบพึ่งคนอื่นด้วย ชอบคิดนู่นคิดนี่ตลอดเวลา อย่างขึ้นรถเมล์เห็นคนแย่งกันขึ้นรถเราก็คิดว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ มีข้อเสียอย่างไร จะแก้ปัญหาได้ยังไง คิดจนปวดหัวอ่ะค่ะ มีอีกหลายเรื่องค่ะที่คิดว่ามันแปลกจากคนอื่น พอโตมาเราพยายามปรับตัวทีละนิดๆ ตอนนี้ก็โอเคแล้วค่ะ ทำงานร่วมกับคนอื่นได้ ไม่มีใครมองว่าประหลาด ยิ้มแย้มแจ่มใส เข้ากับคนง่าย แต่ก็เป็นแค่เปลือกนอกและมีขอบเขตจำกัด สรุปคืออยากจะบอกว่าจขกท ไม่ผิดปกติหรอกค่ะ เป็นแค่นิสัยส่วนตัว แต่ถ้ามันมีผลกระทบกับชีวิตเรา ก็ต้องรู้จักปรับตัวบ้าง แต่ไม่ต้องมากเกินไปจนเราเป็นทุกข์ แค่นั้นเอง จากคุณ : rilakyii เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 14:03:33

ความคิดเห็นที่ 30 จริงๆเรามีเพื่อนแบบจขกท.อยู่คนนึง เป็นคล้ายๆกันเลยแต่ไม่หนักเท่า มันจะไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ไม่เคยโทรไปเวิ่นเว้อกับใคร คุยกันทีเอาแต่เนื้อๆ ไม่เกิน10นาทีก็วาง ถ้ามีคนโทรมาก็จะไม่ค่อยรับ ถ้าเป็นคนที่อยากคุยด้วยถึงจะโทรกลับไปถามว่ามีอะไร เฟสบุ๊ค MSN ก็เซ็ทออฟไลน์ ถ้าอยากจะคุยกะใครก็ค่อยเลือกทักเอา ไม่โพสเวิ่นเว้อ ไม่อัพรูป ไม่อะไรทั้งนั้น ไม่เอาเปรียบใครแต่ก็ไม่ช่วยเหลือใคร มีเพื่อนของมันขอให้ช่วยไปส่งที่สนามบินมันก็ยังเก็บตังค์ (บอกกันตั้งแต่แรกเลยว่า จ่ายค่าน้ำมันให้ด้วย) แต่ถ้าถึงคราวตัวเองมันก็เลือกที่จะหาทางไปเอง หรือถ้าจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจริงๆมันก็จะให้ตังค์ คือแบบว่าไม่อยากให้ติดค้างกัน อะไรประมาณนั้น กับเรา มันค่อนข้างจะเปิดมากกว่ากับคนอื่นๆ แต่ทุกครั้งที่เราเห็นความเป็นไปของมันเราก็อดที่จะรู้สึกแปลกๆไม่ได้ ออกตัวก่อนว่าเราไม่ใช่คนเยอะอะไร (เดี๋ยวจะหาว่าเราเยอะ เลยมองคนที่ต่างว่าน้อยเกินไป) เราไม่ใช่สาวสังคม ไม่ได้ชอบคุยโทรศัพท์เวิ่นเว้อ แต่ถ้าคิดถึงใครก็จะโทรหาบ้าง 5นาที10นาที เฟสบุ๊คก็ไม่ได้ต้องโพสอัพสเตตัสทุกชั่วโมง หรือต้องถ่ายรูปอาหารก่อนกินข้าวเพื่อโพสขึ้นหน้าวอล เราเลยคิดว่า เราไม่ได้มองเพื่อนเราหรือ จขกท.ด้วยใจอคตินะ แต่เราว่า เพื่อนเราและจขกท.....น้อยเกินไปค่ะ แต่อย่างที่บอก ถ้าจขกท.คิดว่าตัวเองไม่ได้ขาด และมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเป็นแล้ว มันก็โอเคค่ะ เพราะคนที่น้อยก็ไม่ได้ไปเบียดเบียนให้ใครเดือดร้อน แค่นี้ก็คงพอแล้วสำหรับสังคมทุกวันนี้ จากคุณ : Oh my dahlia เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 14:20:54

ความคิดเห็นที่ 31 ตายห่ะ ... เพิ่งรู้ว่าคนแบบนี้มีเยอะ! ถ้ามีความสุขดีแล้ว แล้วจะสนทำไมว่าคนอื่นคิดยังไง? จากคุณ : jom_bk เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 15:38:34

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ อยากจะอธิบายนิดนึงบางทีก็เข้าใจในตัวเราผิดไปนิดนึง คือเราไม่ได้เป็นคนอาการหนักขนาดที่บางเม้นเม้้นมาเน้อ ประมาณว่ามันอธิบายไม่ถูก เราไม่ได้งกอะไรอย่างนั้นนะคะ เพียงแต่บอกเป็นนัยๆว่า ชอบความเป็นส่วนตัว เอาเป็นว่าปิดความเห็นไว้เท่านี้เนอะ ก่อนจะมีคนเข้าใจผิดไปใหญ่ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :) จากคุณ : zeedlemon (zeedlemon) เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 18:59:10

ความคิดเห็นที่ 33 เราก็เป็นค่ะ แต่ตอนเด็กๆเราอาการไม่หนักเท่าจขกท. เพิ่งมาเป็นประมาณนี้ ตอนทำงานค่ะ แต่งานเราไม่ต้องสุงสิงกับใครมาก เลยไม่มีปัญหา การชอบอยู่คนเดียวก็มีข้อดีนะคะ จะได้ไม่ต้องนินทาใคร แล้วมีเรื่องราวตามมาทีหลัง (ไม่ผิดศีลข้อ4ด้วย) ทำอะไรก็คล่องตัว สบายใจดี คงเพราะเป็นคนแคร์คนอื่นมาก(ปฏิเสธไม่เป็นอีก) ต้องคอยคิดตลอดว่าการกระทำของเราจะทำให้คนอื่นรู้สึกยังไง ก็เลยชอบปลีกวิเวกมาอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่ รู้สึกไม่เหนื่อยใจดี อีกอย่างเราชอบการอ่านมากกว่าพูด เวลาว่างจากงาน เราเลือกที่จะหาอะไรอ่าน มากกว่าไปยืนจับกลุ่มเมาท์วิจารณ์คนอื่น ตอนนี้เรามีครอบครัวแล้ว มีอะไรให้ต้องคิดเยอะแยะ ก็เลยรู้สึกว่า เรามีชีวิตสงบๆนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ^^ จากคุณ : faengy_marrow เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 21:04:10

ความคิดเห็นที่ 34 สังคมบังคับให้เราอยู่คนเดียว เราก็เลยจำเป็นต้องทำไรคนเดียว หาความสุขด้วยตัวเอง แต่ไม่ขนาดจขกท.นะ จากคุณ : Alex on the rock เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 21:13:02

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วตกใจ เว้นข้อ 678 เราเหมือนจขกท.ทุกอย่างเลย ชอบอยู่คนเดียวนะ แต่ถ้ามีเพื่อนก็ไม่ได้รังเกียจอะไรอ่ะ เวลาต้องเข้าสังคม เราสามารถออกมาจากโลกของตัวเองได้ แต่ต้องมีเวลาพักให้เรากลับสู่โลกของเราเองบ้าง ไม่งั้นจะหมดพลังงาน จขกท.ลองไปศึกษาเรื่องนพลักษณ์ดูนะ สงสัยเราคงลักษณ์เดียวกันแหงเลย 555 จากคุณ : LeNyAzAzA เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 00:38:23

ความคิดเห็นที่ 36 อาจจะตึงไปบางข้อนะครับ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวมากจนหดหู่ ผมก็ชอบอยู่คนเดียว แต่ไม่ถึงกับไม่พอใจถ้าจะมีคนมาแชร์อะไรด้วย บางครั้งเราก็อยากแบ่งปันประสบการณ์ให้คนอื่นๆบ้างน่ะครับ ด้วยความเคารพ จากคุณ : โบ๊ะ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 11:21:43

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่หดหู่นะคะ สบายใจมากด้วย อิอิ จากคุณ : zeedlemon (zeedlemon) เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 12:06:15

ความคิดเห็นที่ 38 เราเป็นเหมือนคุณทุกข้อ.. ยกเว้น...เราไม่นับชิ้นขนม..จร้าาาา ^^ จากคุณ : peaceable_pim เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 13:53:53

ความคิดเห็นที่ 39 เราเป็นเหมือน จขกท. หลายข้อ ยกเว้น เราชอบเป็นคนให้ ถ้าซื้อขนมมาเราจะให้คนอื่นเยอะกว่า เราจะให้ส่วนที่ดีกับคนอื่น (เว้นตอนเด็กๆ ที่แม่เล่าให้เราฟังว่า ตอนประมาณ 2 ขวบ เราได้ขนมชิ้นเล็กกว่าคนอื่น เราขว้างทิ้งและเอาเท้าเหยียบ 555) เราชอบช่วยเหลือคนอื่นค่อนข้างมาก เวลาใครมีปัญหาอะไรให้เราช่วย เรารู้สึกยินดีที่จะช่วย ถึงแม้หลายคนจะมองว่า งานหลายอย่างที่เราเข้าไปทำ เรากำลังถูกเอาเปรียบ แต่เรามีความสุขที่จะทำตรงนั้น เพียงพอแล้วสำหรับเรา (ตอนเด็ก ๆ เราจำได้ว่า เรานิสัยแย่มาก เห็นแก่ตัว ไม่ช่วยเหลือใคร ไม่แบ่งใคร ทุกอย่างต้องเป๊ะ แต่เราจำได้ว่า นิสัยเราดีขึ้น ตอนเราเรียนช่วง ม. 1) ส่วนข้ออื่นๆ ตรงกับ จขกท. หมดเลย จากคุณ : nukanka เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 19:05:00

ความคิดเห็นที่ 40 เราเป็นแบบเจ้าของกระทู้ค่ะ ทุกข้อที่กล่าวมาเลยทีเดียว แต่เราไม่เคยแคร์นะว่าใครจะว่ายังไง เราสนุก เรารู้สึกดีกับชีวิตแบบนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเอาความคิดคนอื่นมาตัดสินว่าเราทำถูกหรือทำผิด มากไปหรือน้อยไป เรารู้จักตัวเองดีพอ รู้ว่าเราต้องการอะไร แค่นั้นจบ.. อีกอย่างหนึ่ง เราแต่งงานแล้ว และสามีเราก็เข้าใจและรับนิสัยเราได้เป็นอย่างดี ใครจะว่ายังไงเราไม่สนอ่ะ เรามีคนที่เรารัก และเขารักเรา แค่นั้นพอ เพื่อนฝูงแทบไม่จำเป็น มีไว้แค่คุยสนุกในเรื่องที่ชอบก็เท่านั้น เราเกลียดการต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น และก็เกลียดการที่คนอื่นชอบมาระบายนั่นนี่ให้ฟัง แต่ถ้าให้ช่วยเรื่องอื่นเราช่วยแบบถึงไหนถึงกันเลยทีเดียว บางทีเพราะเราชอบอะไรที่ไม่เหมือนผู้หญิงด้วยกันก็ได้มั้ง คุยกับใครเลยไม่รู้เรื่อง หนัง ละคร เพลง ไม่ดูไม่สนใจเลย (แล้วจะเอาอะไรไปคุย??) ดูแต่อนิเม แต่งนิยาย ดูซีรีส์เมกา แต่เราก็ไม่สนไงว่าคนอื่นจะมองเรายังไง เพราะถ้าจะให้เราไปนั่งดูละครเพื่อหาเรื่องไปคุยล่ะก็ ฝันไปเหอะ เราขี้เกียจปรับตัวเข้าหาคนอื่นที่ไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตเรา เพื่อนเราก็มี เป็นกลุ่มที่ชอบอะไรเหมือนกัน แค่ไม่ได้ทำงานที่เดียวกัน นานๆก็ออกไปมีทติ้งบ้าง อะไรบ้าง   สรุปว่าไม่ต้องถามหรอกว่าเป็นแบบนี้คืออะไร แย่ไหม คิดยังไง ความสุขคนเราต่างกัน ถ้าทำแล้วมีความสุขก็พอ จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 55 20:56:01

ความคิดเห็นที่ 41 เราเคยเจอคนที่เป็นแบบนี้คนนึงที่ทำงาน ไม่รู้เค้าเหมือนคุณป่าวนะ เค้าไม่สนใจใครทั้ง นั้น ไม่มีเพื่อน (แต่คุณบอกว่ายังมีเพื่อนมาชวนไปเป็นเพื่อน) เดินคนเดียวตลอด ห่อข้าว มากินไม่ไปโรงอาหาร เราเคยเผลอไปทักเพราะเห็นเค้าเข้ามาใหม่ กลัวจะเหงา โดนถาม ลับว่า "แล้วที่มาคุยนี่มีอะไรหรือเปล่า"  หน้าตาเฉยชา จากนั้นเราก็เลยไม่คุยกับเขาเลย ก็ในเมื่อไม่อยากคุย เราก็ไม่คุยไง  ไม่ได้โกรธ แต่ว่าเราเองก็อยู่คนเดียวได้เหมือนกัน ไม่ได้คิดไปพึ่งพาอะไรเค้า แค่ทักทายเพราะกลัวเค้าจะเหงาเฉย ๆ จากคุณ : iriguci เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 55 21:38:23

ความคิดเห็นที่ 42 อย่างที่คุณ คห 41 ว่า คือที่ไปทักเพื่อนแล้วได้รับการตอบกลับแบบทำให้คนถามรู้สึกแย่ เราไม่เป็นอย่างนั้นแน่นอนค่ะ เราจะยิ้มแย้มให้ตลอด คุยตลอด ฝืนความรู้สึกตัวเองเวลาเข้าสังคมเลยก็ว่าได้ ก็เลยทำให้มีเพื่อนอยู่ค่ะ จากคุณ : zeedlemon (zeedlemon) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 55 22:13:35

ความคิดเห็นที่ 43 การปรับปรุงตนเองเพื่อสร้างมนุษยสัมพันธ์ 1.ให้สิ่งที่คนอื่นอยากได้ 2. เปลี่ยนแปลงตัวคุณเองก่อน 3. สร้างความประทับใจกับความต้องการตามธรรมชาติของมนุษย์ 4. จูงใจคนให้เป็น 5. จงขจัดความขัดแย้ง และความบาดหมางออกจากสัมพันธภาพ 6. สร้างความอดกลั้นและความพยายามเข้าใจผู้อื่น 7. รู้จักเป็นผู้ฟังที่ดี 8. จงมองผู้อื่นให้ถูกต้อง มองปัญหาให้ถูกจุด Post เป็นข้อมูล  อาจได้ประโยชน์ครับ สังคมในวัยต่อไป  สิ่งเหล่านี้เหมือนพื้นฐานที่เราควรมี ซึ่งจะไม่มีใครมาสร้างให้เราได้ จากคุณ : tig-tog เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 15:40:26

ความคิดเห็นที่ 44 เราเป็นค่ะ ยกเว้น 1 กับ 7 แต่แค่ "ชอบ" นะคะ ในขณะเดียวกัน ก็ไม่รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจอะไร ในกรณีที่ต้องเข้าสังคม คือในใจชอบอยู่คนเดียว ชอบทำอะไรเองคนเดียว แต่ก็ชอบทีจะเข้าสังคมกับ "คนสนิท" ค่ะ จากคุณ : -0- เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 03:47:26 A:118.172.249.190 X: TicketID:172388

ความคิดเห็นที่ 45 จขกท. คะ เราเป็นเหมือนทุกข้อเลยอะ เริ่มเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เข้ามหาลัย จริงๆมันเริ่มมีแววตั้งแต่ม.ปลายละ เดินคนเดียว หาที่แอบงีบคนเดียว กินข้าวคนเดียว แต่ก็ยังคบเพื่อนนะ คือจะว่าไงดี เวลาอยู่คนเดียวมันมีความสุข สงบกว่า ไม่ต้องพูดไม่้ต้องคอยฟังหรอไม่ต้องเอาใจใคร คนอื่นก็มาบ่นว่าเราไม่ใจเลย เพื่อนเป็นห่วงนะ บางคนก็น้อยใจเราอีก โทรศัพท์ก็ขี้เกียจคุย  เราก็เลยพยายามลดนิสัยส่วนนี้ไป พอเข้ามหาลัย ช่วงแรกๆก็แอคทีฟเพื่อนเยอะไปหมด กิจกรรมเราทำทุกอย่าง เพราะเรานึกถึงตอนม.ปลาย เรากลัวว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดี แต่หลังจากนั้นเราก็เริ่มเบื่อ มันฝืนตัวเองไงไม่รู้ กลับเข้าสู่โหมดเดิม ทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่พึ่งพาใคร ไปเที่ยวไปห้างคนเดียว ดูของเพลินๆ มีความสุขมาก อาจเป็นเพราะโตขึ้นด้วยเลยไม่แคร์สายตาใครเหมือนเมื่อก่อน พ่อแม่เราจะเป็นห่วงเราเรื่องนี้มาก เพราะถ้าเทียบกับน้องเรา น้องเรามันเพื่อนเยอะ สังคมสุดๆ เราจะโดนมันเหน็บมาบ่อยๆ แต่เราก็ไม่ว่าอะไร ชินละ55 เราก็บอกพ่อแม่ว่าไม่ใช่เราจะไม่มีสังคมนะ แต่ัมันเป็นยังไงดี เรียกว่านิสัยโดยส่วนตัวก็ได้ ปกติเราก็พูดคุยทักทายปกติ แต่คงไม่มากเหมือนคนอื่น ยิ่งข้อโทรศัพท์นี่ช่วงหลังๆเริ่มไม่ค่อยรับ ไว้โทรกลับเองเมื่อว่าง โดนด่าบ่อยมากT^T ก็ขี้เกียจพูดอะ เรื่อขนมเราก็ไม่ได้งกนะ แต่ในใจออกแนวยุติธรรมเหมือนกัน55 ถ้าถุงเดียวกินกันสามคนก็จะพยายามให้ได้กินเท่าๆกัน บางทีเราก็ไม่กินเลยให้พวกมันกิน เราไปซื้อแยกเอง หรือถ้าจะไปเที่ยวกันก็ต้องให้มันเท่าๆกัน ยกว้นเราจะรำคาญไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ออกไปทั้งหมดนั้นแหละ นิสัยนี้แก้ไงก็ไม่หายซะที= =" แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 55 11:00:02 จากคุณ : ลูฟี่คุง เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 10:50:31