ความคิดเห็นที่ 1 ช่วงน้ำท่วมไงออกไปไหนก็ไม่ได้ กิจวัตรคือตื่นมาดูข่าว วัดระดับน้ำ สูบน้ำออก ทำความสะอาดไม่ให้บ้านเป็นเมือกเป็นคราบ อาบน้ำำ กินข้าว นั่งทำงาน+เล่นเกมส์+ดูข่าว ลงมาสูบน้ำอีกรอบ หยดอีเอ็ม แล้วก็ล้างเนื้อล้างตัว นอน มันได้แค่ช่วงเวลานึงแต่คงไม่ตลอดไป อย่ากลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า กรณีของคุณนี่ทำให้เรานึกถึงหนังเรื่องนี้เลย จากคุณ : โจรดอกบ๊วย เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 13:38:27

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าไม่ได้ถูกห้ามออกนอกบ้านเลยก็ชอบอยู่บ้านนะคะ  ไม่ชอบคนเยอะ ๆ   ถ้าไม่จำเป็นก็ชอบอยู่แต่ที่บ้านค่ะ จากคุณ : loveouh เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 13:38:48

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนกันเลยค่ะ ไม่ชอบออกจากบ้าน ติดบ้านอะ ยกเว้นทำงาน หรือไปธุระจริงๆ จากคุณ : มากี้จัง เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 13:47:20

ความคิดเห็นที่ 4 จะสังคมออนไลน์ หรือ สังคมแห่งความจริง...มันก็มีดี มีร้ายต่างกันไปทั้งนั้นแหล่ะค่ะ !!!! อย่าลืมว่า..ทุกสังคมมีทั้งคนดี และ คนเลว !!!! ส่วนตัวก็ไม่ชอบออกจากบ้าน ไม่ชอบไปเดินเตร่ตามห้าง ไม่ชอบไปไหนที่คนเยอะๆ...มันอึดอัด ร้อน น่ารำคานด้วย ชีวิตส่วนใหญ่เดินทางแค่จากที่พัก ไป ที่ทำงาน...แวะซื้อกับข้าว แล้วก็กลับเข้าที่พัก อยู่บ้านตัวเองมันสบายหลายอย่าง.. อยากกินข้าวบนที่นอนก็สามารถ...อยากแก้ผ้านอนก็สามารถ... ส่วนคอมฯ เวลาอยู่บ้านก็เล่นมั่ง ไม่เล่นมั่ง...แล้วแต่โอกาสและความสะดวก เมื่อก่อนติดคอมฯ มาก..อยู่ที่ไหน แห่งใด ก็ต้องเล่น..ขนาดจะขึ้นเครื่องบินอยู่แล้วยังนั่งเล่นคอมฯ ยิกๆๆๆ เดี๋ยวนี้พอไม่ใช่ตัวคนเดียว...มีลูกน้อยแล้ว..ไม่ติดคอมฯ เหมือนเก่าค่ะ เล่นบ้างถ้าลูกหลับ หรือว่างจากงานบ้าน...แต่ถ้าลูกตื่นก็ต้องผละจากคอมฯ..ยึดลูกเป็นสำคัญค่ะ !!!!! จากคุณ : ขาวสวยหมวยสาว เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 13:48:09

ความคิดเห็นที่ 5 สำหรับผม"เป็นกาจั๊วะดีกว่าเป็นนกฟ้าในกรงทอง" จากคุณ : นายอุดม เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:06:26

ความคิดเห็นที่ 6   ถ้าสมัครใจอยู่ก็ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร    แต่ควรออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง    นานๆไปจะกลายเป็นโรคกลัวการออกนอกบ้าน กลัวสังคมภายนอก    พอย่างก้าวออกนอกบ้าน ขาสั่น หมดแรง ใจคอหดหู่ กลัวโน่นกลัวนี่ ไปหมด  ผลร้ายก็ตกอยู่กับตัวเองในอนาคตค่ะ   ออกไปนอกบ้านอาทิตย์ละครั้งก็ยังดีค่ะ   อย่าปิดกั้นตัวเองถึงขนาดนั้น ความเป็นคนมีโรคส่วนตัวสูง ก็เป็นกันทั้งนั้น ยิ่งปัจจัยภายนอก ร้อน รถติด คนมากมาย   ทำให้เบื่อหน่าย  แต่การออกนอกบ้านไม่ได้หมายความว่าจะต้องเข้าไปลุยกับคนเยอะๆนี่คะ  ออกไปที่ไหนก็ได้ที่เราชอบและพอใจ     การดำเนินชีวิต หากขวาสุด ซ้ายสุด ไม่เป็นผลดี  เดินทางสายกลางค่ะ จากคุณ : พุดน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:07:03

ความคิดเห็นที่ 7 มีความสุขแต่ไม่ตลอดไปค่ะ ของกินอร่อยๆบางทีไปกินถึงที่มันจะอร่อยกว่า น้ำตก ทะเล ทุ่งนา มันก็ยกมาไว้ในบ้านไม่ได้  อาจเป็นเพราะชีพจรลงเท้า ชอบไปนู้นไปนี่ แต่ที่ๆคนเยอะๆก็ไม่ค่อยชอบนะคะ  ตอนเรียนเคยอยู่หอได้เป็นวันๆโดยไม่ออกไปไหนเลย(เพราะไม่มีตัง ก๊ากๆ) สุดท้ายก็ต้องออกมาอยู่ดี ขอให้ได้ออกจากห้อง4เหลี่ยมซักนิดเหอะ แล้วกลิ่นอากาศมันจะเปลี่ยนไป โลกตั้งกว้างใหญ่จะไปมัวอยู่อะไรในกล่อง จากคุณ : กินแกลบยังแพงไป เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:08:27

ความคิดเห็นที่ 8 ส่วนตัวก็ไม่ชอบออกไปไหนค่ะ อยากอยู่บ้านมากกว่า แต่สามีเป็นคนชอบเที่ยว หมายถึงเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ต่างจังหวัดบ้าง น้ำตำ ทะเล ตามประสา มีเวลาว่างไม่ได้...ก็เลยต้องไปด้วย ไปเป็นเพื่อนเค้า แต่เราอยากไปเฉพาะช่วงที่หยุดยาว เช่นสงกรานต์ ปีใหม่มากกว่า จากคุณ : Decemberka เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:23:08

ความคิดเห็นที่ 9 อยู่ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:29:48

ความคิดเห็นที่ 10 การที่จิตใจเราติดอยู่กับสิ่งหนึ่งสิ่งใดจนชินกลายเป็นนิสัยควรรู้ทันครับ ชีวิตคือการเรียนรู้ จะอยู่ที่ใดก็ได้ถ้ารู้จิตใจตัวเอง ถ้าชอบอยู่กับบ้าน ก็เปลี่ยนไปทำอย่างอื่นบ้างเช่น งานบ้าน งานซ่อม ฯ สลับกันไป จากคุณ : lostman เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:34:23

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ จขกท ชื่นชมสามี และ ลูก มากเกินไป เด็กติดเกมส์อย่างเห็นได้ชัด เหมือนพวกติดเกมส์ออนไลน ตามร้านเกมส์ ไม่เรียน ไม่ทำงานทำการ ไม่ทำงานบ้าน ไม่คิดถึงอนาคต มีชีวิตแบบหายใจรดทิ้งไปวันๆ แต่คุณกลับชื่นชมลูกว่าเก่ง ราวกับเป็นเทวดา เด็กบ้านอื่น ติดเกมส์แบบนี้ โดนด่าแหลก ดัดนิสัยไปถึงไหนแล้ว เด็กอายุ 16 อ่านแต่การตูน เล่นเกมส ดูคอม  นี่ขนาดเราเป็นพวกบ้าเกมส บ้าเล่นคอม ยังฟังแล้วรับไม่ได้เลย ปล่อยไว้แบบนี้เหมือนพวกเด็กติดเกมส์ ที่ไร้อนาคตทั่ว แถมนี่พ่อให้ท้าย เพราะอยากขังไว้ในบ้าน มีอาณาจักร มีมีเมีย เป็นคนใช้ในบ้าน มีลูกๆเป็นสมุน ขนาดแม่เราเอง ติดซีรี่ ดูซีรี่เกาหลีติดต่อกัน 12 ชม เราเป็นลูกยังต้องคอยดูแล บอกแม่ให้เลิกดู ให้ออกไปเดินเล่นบ้างไรบ้าง ไม่ใช่ปล่อยคนในบ้านหมกมุ่นกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งตลอดเวลา เราเป็นโปรแกรมเมอร์ และ ชอบอยู่บ้าน (ไปทำงานปรกตินะ แต่วันหยุดก้อนอนอยู่บ้าน) แต่ไม่ใช่ว่าเป็นบ้า อยู่แต่บ้านเป็นเวลาหลายปี ไม่ออกจากห้องนะ ไปห้างบ้าง ไปเดินแถวบ้านบ้าง ไรงี้สิ แบบนั้นบ้าแร่ววว ไม่ออกมาหลายๆปี แล้วยังคิดว่าปรกติ เฮ่ออ เราเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ต่อให้ไม่ออกจากบ้านเลยเป็นปี ก็หาตังใช้ได้นะ แต่ไม่ทำแบบนั้น มันเหมือนคนบ้า ที่สำคัุญ คุณจขกท ดูเหมือนจะชื่นชม สามี และ ลูกเกิน ปรกติ เด็กอ่านกาูตูน เล่นคอม ได้ทุกคน เป็นธรรมดา ไม่ใช่ว่าลูกคุณฉลาดเรียนรู้เร็ว อายุ 16 ต้องอยู่ ม 5 ม 6 แล้ว ลูกคุณมีความรู้เทียบเท่าเด็ก ม 6 ทั่วไปหรือเปล่า หรือเก่งแต่เกมส์ ภาษาอังกฤษใครๆก็อ่านได้ คุณอาจจะนึกว่าเด็กมันเก่ง แ่ต่เด็ก ม ปลาย สมัยนี้ ได้ทั้งอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น แล้ว ด้วยวัยขนาดนี้ แต่ลูกคุณพัฒนาการผิดปรกติ ม 5 ม 6 ยังพับกระดาษทำโมเดล ทำได้ไม่แปลก แต่ไม่ใช่เรื่องเก่ง หรือความสามารถพิเศษอะไร ลูกคุณควรจะมีความรู้ทางวิชาการเท่ากับเด็ก ม 6 ทั่วไป ไม่ใช่เล่นเก่งแต่เกมส์ อ่านตูน เล่นคอม ลูกคุณเขียนโปรแกรมได้ไหม ซักนิดซักหน่อย หรือติดแต่เกมสบนคอม ทำบัญชีเป็นไหม ซักนิดซักหน่อย ภาษาต่างประเทศล่ะ แค่อ่านคำสั่งในเกมส์ออก แบบเด็ก 8 ขวบ หรือ เริ่มจะดูหนังฝรั่งโดยไม่มี sub ได้ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 15:28:14 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 15:27:12 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 15:25:30 จากคุณ : itssmallworld เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:39:52

ความคิดเห็นที่ 12 ตึงเกินไปก็ไม่ดี หย่อนเกินไปก็ไม่ดี สายกลางเถอะครับ ตามความคิดเห็นส่วนตัว อย่างน้อย 7 วัน ออกมาพบผู้คนซัก 1 วันก็ยังดี จากคุณ : mum (mumtheone) เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:44:48

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าว่าไปเที่ยวสถานที่สวยๆ ก็ชอบไปเที่ยวมากกว่อยู่บ้านนะ แต่ถ้าให้ออกไปห้าง หรือไปนอกบ้าน(ใกล้ๆ)ที่ไม่ใช่ไปเที่ยวอ่ะ แบบนี้จะชอบอยู่บ้านมากกว่า --' (ร้อนแดด --') จากคุณ : Gretchen เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 15:06:31

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าว่าไปเที่ยวสถานที่สวยๆ ก็ชอบไปเที่ยวมากกว่าอยู่บ้านนะ แต่ถ้าให้ออกไปห้าง หรือไปนอกบ้าน(ใกล้ๆ)ที่ไม่ใช่ไปเที่ยวอ่ะ แบบนี้จะชอบอยู่บ้านมากกว่า --' (ร้อนแดด --') จากคุณ : Gretchen เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 15:06:47

ความคิดเห็นที่ 15 คุณจขกท.แยกไม่ออกระหว่างคนที่เป็นพวก domestic คือพวกติดบ้าน กับพวกฮิคิโมริ คือปิดตัวอยู่ในโลกแคบๆคือที่บ้าน คุณแยกไม่ออกก็เพราะตัวคุณจขกท.เองก็ไร้อำนาจ  ไม่มีที่ไปเช่นกัน เนื่องจากทุกอย่างในชีวิตไม่เคยทำอะไรเอง การตัดสินใจขึ้นอยู่กับสามีหมด งั้นผมขอตอบกระทู้นี้ด้วยการถามคุณจขกท.กลับง่ายๆเลย .....หากวันนี้สามีคุณเกิดอุบัติเหตุกะทันหัน มีอันต้องจากครอบครัวไป คุณกับลูกๆจะมีชีวิตอย่างไรต่อไป ต้องทำอะไรบ้างครับ? ถามแค่นี้ ช่วยตอบด้วย จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 15:16:51

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นแม่ผมนะ ตีตายไปแล้ว จากคุณ : นิว ชะลาล่า เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 15:20:42

ความคิดเห็นที่ 17 เราไม่ชอบอยู่บ้านทั้งวัน ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ มันต้องออกไปสักนิดก็ยังดี จากคุณ : Terabithia เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 16:12:05

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้ามีทุกอย่างที่ผมต้องการ อยู่แต่ที่บ้านได้ ไม่มีปัญหาครับ... จากคุณ : อิสสระ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 17:28:25

ความคิดเห็นที่ 19 test จากคุณ : asdf เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 17:40:01 A:124.122.188.206 X: TicketID:336539

ความคิดเห็นที่ 20 เอางี้ครับ สิ่งที่จขกท.ว่ามา เป็นอาการป่วยของคนในสังคมยุคใหม่ ที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกเพียบพร้อมจนคิดว่าไม่ต้องพึ่งพาคนอื่นในสังคมก็อยู่ได้จนไม่เห็นคุณค่าของชีวิตคนอื่นหรือตัวเอง ซึ่งสังคมในประเทศพัฒนาแล้วเป็นกันเยอะ ดูจากคนญี่ปุ่นครับคนฆ่าตัวตายเป็นอันดับต้นๆของโลก หรือเมืองใหญ่ๆในอเมริกาที่มีอาชญากรรมสูงมากฆ่ากันตายโดยไม่มีสาเหตุ ลักษณะแบบนี้จะไม่ค่อยเกิดในสังคมที่มีการพึ่งพาอาศัยกัน ซึ่งคนไทยในสังคมเมืองใหญ่ก็เริ่มจะเป็นแบบนี้กันมากขึ้นโดยไม่คิดว่าเป็นเรื่องผิดปกติ ถามว่าผิดไหม มันก็ไม่ผิดครับ คนที่ชอบอยู่แบบนี้เขาก็มีความสุขในแบบของเขา แต่ว่าคนแบบนี้จะไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตเพราะไม่ได้สร้างคุณค่าอะไรต่อผู้อื่นหรือสังคมเลย  ลองนึกดูตอนนี้ก็ได้ครับว่าในโลกนี้คนที่ชีวิตประสบความสำเร็จจนมีคนนิยมยกย่อง มีใครใช้ชีวิตแบบนั้นบ้าง แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 18:04:16 จากคุณ : <SportivO> เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 18:03:05

ความคิดเห็นที่ 21 เดินทางสายกลางดีกว่า อยู่บ้านบ้าง ออกไปข้างนอกบ้าง อย่างละครึ่งๆ จากคุณ : ผู้หญิงร้าย เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 18:09:01

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาอ่านเฉยๆ ไม่รุจะตอบอย่างไรเหมือนกัน เพราะว่าชีวิตของผมก็ไม่ได้มีทุกอย่างพร้อม และไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร จากคุณ : ร ฉ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 18:47:55 A:223.205.106.153 X: TicketID:359309

ความคิดเห็นที่ 23 ดิฉันทำไม่ได้เลยค่ะ ยังไงก็ต้องออกจากบ้านบ้างล่ะ เพื่อนไม่มีก็ไปเดินห้าง ขับรถเล่น อย่างน้อยขอแค่ได้ไป คนที่อยู่บ้านได้ตลอดเวลา นับถือจริงๆค่ะ จากคุณ : tukta_von เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 18:59:56

ความคิดเห็นที่ 24 ในความคิดของ หลง หลงนะคะ หากเกิดแบบนี้กับลูกของหลง หลง ก็จะห่วงตรงที่ต่อไปลูกจะไม่มีภูมิ (เขียนผิดขออภัยค่ะ) คุ้มกันนะคะ สังคมในบ้านกับสังคมนอกบ้านมันต่างกัน ลูกควรจะมีสังคมนอกบ้านด้วย เช่นไปโรงเรียน (ไม่สนับสนุนให้เรียนกันเองที่บ้านน่ะค่ะ ..หมายถึงในกรณีที่เป็นลูกของหลง หลงนะคะ) ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ ได้เจอคนอื่นบ้าง เห็นอะไรๆข้างนอกบ้านบ้าง จะได้เจอกับปัญหาที่จะต้องแก้ ต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง ได้เรียนรู้นิสัยของหลายๆคนที่ไม่ใช่คนในครอบครัวหรือญาติๆ หากอยู่แต่ในบ้าน อยู่กับคอมพิวเตอร์ เป็นแบบนี้นานๆไป ลูกจะปรับตัวกับโลกภายนอกได้ลำบาก จะไม่ได้เรียนรู้กับการที่ต้องอยู่ร่วมกับผู้อื่น โดยเฉพาะเวลาที่...ต่อไป...พ่อ แม่ไม่อยู่ให้ดูแลแล้ว มันมีอะไรอีกมากมายที่กล่าวไม่หมด แต่ก็อยากแนะนำให้พยายามดึงลูกออกมาข้างนอกบ้าง ให้ทำกิจกรรมกับผู้อื่นบ้าง อย่าอยู่แต่ในห้องส่วนตัว เปิดแอร์ทั้งวัน มันทั้งเปลือง (แม้ จขกท จะสามารถจ่ายค่าไฟได้ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น) และทำให้ลูกไม่มีความอดทนต่ออากาศ ต่อสภาวะข้างนอกน่ะค่ะ ยังมีอีกหลายอย่างทีลูกต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ตรงนะคะ หากเป็นผู้ใหญ่ อยู่ในวัยทำงาน ก็สามารถมีโลกส่วนตัวได้หลังจากที่ทำงานเสร็จแล้ว แต่ลูก จขกท ยังอยู่ในวัยเรียน หากเป็นเด็กที่มีโลกส่วนตัวสูง ก็สามารถทำได้เช่นกัน แต่ควรจะเป็นหลังจากที่กลับจากโรงเรียนแล้ว เพราะอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนนอกบ้าน ยังได้เจอคนอื่นบ้าง แต่ถ้าลูก จขกท เรียนอยู่ในบ้าน คงลำบากทีจะให้แกได้เรียนรู้โลกภายนอกที่ไม่ได้อยู่ในตำรา โชคดีนะคะ จากคุณ : หลง หลง เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 19:23:29 A:115.87.235.231 X: TicketID:329794

ความคิดเห็นที่ 25 คิดเหมือน 20 จากคุณ : tatra เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 20:17:17

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบและคำแนะนำนะคะ นี่ลืมบอกอีกอย่างนะ ทีวีลูกเราก็ไม่ชอบดู อยากรู้ อยากดูอะไร ดูแต่ในเนตอ่ะ ไม่่รู้จักดารา นักร้องซักคน ข่างสารอะไรก็ไม่สนใจ เหมือนปิดโลกเลย ส่วนคำถามที่คุณผึ้งน้อยพเนจรถาม .....หากวันนี้สามีคุณเกิดอุบัติเหตุกะทันหัน มีอันต้องจากครอบครัวไป คุณกับลูกๆจะมีชีวิตอย่างไรต่อไป ต้องทำอะไรบ้างครับ? ตอบนะคะ เราเองก็คงต้องเริ่มต้นทำอย่างที่คนทั่วๆไปทำกันนั่นแหล่ะค่ะ ทำงานส่งของเหมือนเดิม(เพราะออกไปด้วยกันอยู่แล้ว ตอนหัวค่ำ) เวลากลางวันก็คงหาที่เรียนให้ลูก ญาติที่มีอยู่(ป้าของเด็ก)ก็คงเข้ามามีส่วนช่วยเหลือบ้าง ที่เราเชื่อมั่นอยู่อย่างคือ ลูกปรับตัวง่าย และเชื่อฟังผู้ที่ปกครองเค้าอยู่อ่ะค่ะ ถ้าไม่มีพ่อ เค้าก็ฟังแม่นะ กับป้า ป้าก็รักเค้า เวลามาหาเค้าก็พูดคุยด้วยดี บางทีเรายังคิดเลยว่า อยากให้เค้าบวช ถ้าไม่มีพ่อและหาทางออกไม่ได้จริงๆ ลูกเราก็ศึกษาธรรมมะบ้างนะคะ แม้ว่าจะไม่เคยเข้าวัดเลยก็ตาม คือปัญหามันยังไม่เกิดน่ะค่ะ เลยได้แต่คิดว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ วิตกจริตไปซะทุกอย่าง บางคนก็ว่าแฟนเราบ้าไปแล้ว เลี้ยงลูกอย่างกับกบในกะลา บางคนก็บอกว่า แฟนเรา ดูแลลูกดีมาก ไม่ไปสร้างปัญหานอกบ้านให้พ่อแม่ปวดหัว (เพื่อนบ้านเรา ก็เจอปัญหา หลายคนนะ ก็ปัญหาเด็กวัยรุ่นนั่นแหล่ะ) เราก็คิดบวกนะคะว่า... คนเรา รู้จักการเอาตัวรอด รู้จักปรับตัวทุกคน เมื่อถึงเวลาต้องทำในสิ่งที่ทำให้ต้องเอาชีวิตตัวเองอยู่รอดปลอดภัย แต่ก็ไม่ได้วางใจ คิดหาทางออกเหมือนกันว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เราจะทำยังไง ถึงมานั่งตั้งกระทู้ถามอยู่นี่ไงคะ เพื่อหาแนวทางมาปรับใช้ ในชีวิตครอบครัวที่ไม่ค่อยปกติของเราเอง จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 21:02:04 A:58.11.149.47 X: TicketID:351099

ความคิดเห็นที่ 27 ทำไมคุณถึงคิดว่าลูกจะปรับตัวง่ายละ ทีวีไม่ดูไม่แปลกนะ แต่ว่าไม่ดูเลยในวัยแบบนี้อ่ะแปลก แล้วนี่กะว่าจะไม่ให้เรียนมหาลัย ออกไปข้างนอกเลย เป็นบ้านที่ สนับสนุนคน "เสพติดเกมส์" ได้อย่างน่ากลัวจริงๆ ฟันธงเลยนะ ลูกคุณติดเกมส์ เหมือนเด็กติดเกมส์ทั่วไป ที่ตอนนี้เป็นข่าวเป็นปัญหาของหลายๆครอบครัว ติดเกมส์ไม่ไปเรียน ไม่ไปกิน วัยผู้ใหญ่ติดเกมส์จนต้องออกจากมหาลัย เสียการเรียน การงาน แต่นี่ลูกคุณอยู่บ้านตลอด ติดเกมส์ก็มีพ่อสนับสนุน ติดเกมส์จนไม่รู้ว่ามีความรู้สมกับเด็ก ม 6 ทั่วไปหรือเปล่า แต่แม่ก็คอยปลอบโอ๋ ว่าเป็นเด็กอัจฉริยะ คือว่าคอมพิวเตอร์มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็กนะ ลูกคุณไม่ใช่เด็กฉลาด วิเศษอะไรเลย คุณเข้าใจผิดไปเองหมด เพราะคุณไม่ทันเทคโนโลยี ถ้าลูกคุณเขียนโปรแกรมได้ คล่องแคล่ว หรือทำอะไรที่ต่างจากเด็ก ม 6 ทั่วไป ได้ ถึงเรียกว่าเด็กฉลาด เด็ก ม ปลาย ที่เรารู้จัก เซ็ท config server เองได้ มีกิจการ hosting เล็กๆเป็นของตนเอง หรือ เด็ก ม ปลาย ที่ขายของทางเน็ต รับหิ้วของ พรีออเดอร์  เออแบบนี้พัฒนาสมวัย จะหมกอยู่ในห้อง ก้อไม่แปลก แต่ลูกคุณ นี่คือ เด็กเสพติดเกมส์ทั่วๆไป เล่นคอมได้ ติดเกมส์ ติดอินเตอร์เน็ต แถมเป็น ฮิคิโคโมริ แบบได้รับการสนับสนุนจากพ่อแม่ เหมือนพวกญี่ปุ่น ที่แม่เอาอาหารไปวางไ้ว้หน้าห้อง ปล่อยลูกเป็นฮิคิ เป็นปีๆ อยู่ในห้อง จนลูกเพี้ยน ไปลากคนมาทรมานขังไว้ในห้อง ก้อไม่รู้ หรือ รู้แต่ไม่รับรู้ เพราะรับไม่ได้ที่ลูกจะต้องออกจากบ้านไป พวกฮิคิโคโมริแบบอันตราย ก็เพราะมีพ่อแม่สนับสนุน วันดีคืนดีออกไปลักพาตัวคน เพราะไม่รู้จักการสร้างความสัมพันธ์แบบปรกติ เอามาขังไว้ ที่ญี่ปุ่น บางทีมาขังไว้ห้าปี เลย เหยื่อบอกว่า แม่ของฮิคิโคโมริ ที่ลักตัวมาก้อคงรู้ว่าลูกตนเองลักคนมาไว้ในห้อง แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น คิดว่าเป็นเรื่องปรกติ เพราะว่าหลอนไปหมดแล้ว ถ้ากิจการส่งของของคุณเนี่ย ถ้าไม่มีการพัฒนาปรับปรุง คุณคิดว่ากิจการคุณจะอยู่ค้ำฟ้าไปอีกกี่ปี เด้ยวนี้ทุกคนสามารถเข้าถึงข้อมูล ซัพพลายเออ ได้ทุกหนแห่ง จะอยู่จีน ก้อดั้นด้นไปหามาจนได้ กิจการของคุณถ้าไม่มีการพัฒนาเข้ากับยุคสมัย โดยที่ลูกคุณถูกสตาฟไว้ในบ้าน แล้วจะทำกิจการต่อ คิดว่าไปได้กี่น้ำ ไปได้กี่วัน ลูกคุณขับรถไม่เป็น ไปไหนไม่เป็น ไม่เคยออกจากบ้าน แล้วจะไปทำกิจการต่อได้ไง แล้วถ้าระหว่างนี้เกิดภาวะเศรษกิจ สามีคุณไม่สามารถเลี้ยงลูกเปิดแอร์ 24 ชม ได้อีกต่อไป ลูกๆคุณจะทำยังไงกับชีวิต แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 21:35:04 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 21:30:59 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 21:29:18 จากคุณ : itssmallworld เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 21:27:34

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณคุณitssmallworldนะคะที่มาให้ความเห็น หลายครั้ง (อ่านที่คุณว่ามาทำเอาเราจิตตกไปเลย ) แล้วณ.จุดนี้ เราทำอะไรได้บ้างล่ะคะ เราไม่ได้บอกว่าลูกเป็นเด็กอัจฉริยะ ฉลาดเกินกว่าเด็กทั่วไป เพียงแต่บอกว่าลูกเราทำอะไรบ้างวันนึงๆ และมีนิสัยโดยรวมแบบไหน คุณจะให้เราลากทั้งพ่อ ทั้งลูกไปหาจิตแพทย์เพื่อรักษาโรคฮิคิโคโมริที่ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือยัง ให้เราทะเลาะกับพ่อ กดดันเค้าตลอดเวลา ให้เรามองลูกแต่ในแง่ร้ายๆ จิตใจลูกเราไม่ได้ร้ายกับคนอื่น (เหมือนอย่างที่คุณพูดถึงพวกฮิคิโคโมริแบบอันตราย ที่วันดีคืนดีออกไปลักพาตัวคน เพราะไม่รู้จักการสร้างความสัมพันธ์แบบปรกติ) เพื่อพยายามลากให้ลูกออกไปนอกบ้านให้ได้ เราอยู่กับลูก ดูแลกันตลอดเวลา สั่งสอนอบรมกันพอสมควร คุณพูดซะอย่างกับเราพยายามจะเลี้ยงลูกให้เป็นปัญหาสังคมยังไงยังงั้นเลย ว่ากันตามตรง เราอยากแก้ไข ปรับเปลี่ยนในแนวทางที่พอจะเป็นไปได้ ที่เราน่าจะทำอะไรได้ โดยไม่ไปก่อปัญหาใหม่ กลายเป็นทำให้ครอบครัวตัวเองต้องแตกร้าวน่ะค่ะ จะมีวิธีไหนล่ะคะ ที่จะทำได้โดยที่ไม่ต้องเถียงกัน ทะเลาะกันให้ลูกดู คุณมีครอบครัวหรือยังคะ? จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 22:46:09 A:58.11.149.47 X: TicketID:351099

ความคิดเห็นที่ 29 อันนี้คือเรื่องจิงที่เกิดขึ้น  คือลูกคุณลำบากที่จะออกไปเรียนต่อมหาลัย ทั้งที่ถึงวัยอันควรแล้ว ยากแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ลูกคุณมีเพื่อน ที่ไม่ใช่ พ่อ แม่ น้อง คือตอนอายุเท่าไหร่ ? ส่วนตัวคุณเองก็รู้ดีว่า ใคร คือปัญหา ของบ้าน วิธีแก้ไขปรับปรุง อย่างละมุนละม่อม น่าจะยากหรือไม่มี เพราะแม้แต่พ่อสามีคุณยังเผ่นแน่บ คุณกลัวแม้แต่จะถกเถียง หรือพูดคุยกับสามี ในฐานะ ระดับเดียวกัน แต่สามารถเสนอข้อคิดเห็นในฐานะลูกไล่ ที่กลัวโดนตะคอก กลัวโดนเสียงดัง กลัวทะเลาะ คุณไ่ม่สามารถแก้ไขปัญหา กับ "คน"  โดยไม่ต้องเถียงกัน มันเป็นไปได้ยาก ปัญหาบางอย่าง  คุณไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ ถ้าคุณไม่พูดถึงปัญหา และ ชี้นิ้วไปที่ตัวปัญหา คุณหลบเลี่ยงปัญหา กลัวการถกเถียง ทะเลาะ แต่ไม่กลัวที่จะปล่อยให้ลูกๆเติบโตอย่างแปลกๆ ต่อไป  จะนัวๆ ไม่พูดถึงปัญหา แล้วแก้ไขปัญหามันไม่ได้หรอก อันนี้ในแง่ภาพรวมนะ   สิ่งเล็กๆที่คุณควรจะทำได้ (ห้ามบอกว่าทำไม่ได้ เนื่องจากคุณมีสิทธิจากการเป็นแม่) วิธีแก้เล็กๆน้อยๆดังนี้ เนื่องจากพวกเด็ก เป็นลูกคุณ ต้องให้เด็กเชื่อฟังคุณ พอๆกับเชื่อฟังพ่อเขา คุณต้องทำให้เด็กนับถือคุณ ในระดับเดียวกับพ่อเขา ไม่ใช่มือสอง มือรอง คำสั่งของคุณ ในการให้ลูกออกไปนอกบ้าน ต้องได้รับการปฏิบัติ จากเด็กซึ่งเป็นลูกของคุณ ไม่มีการประเคนอาหารถึงห้องนอน ไม่มีการซื้ออาหารสำเร็จรูปมากิน เวลาออกไปซื้ออาหาร ต้องออกไปด้วยกัน ช่วยกันหิ้ว เวลาไปไหนที่สำคัญ ต้องออกไปด้วยตนเอง ไม่มีแม่ที่คอยทำงานเป็นแม่บ้าน (maid) ทุกๆอย่างให้ เสื้อผ้าต้องซักเอง รีดเอง   เวลาจะซื้ออะไร หนังสือ ต้องไปเอง แรกอาจจะให้ไปแทกซี่ ต่อไปก้อต้องหัดขึ้นรถเมล์ไปเองได้ ไม่มีแม่คอยบริการสิ่งต่างๆ แม่คือแม่ ไม่ใช่ maid  อย่าทำตัวเป็น maid ให้ลูกเห็น แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 23:10:23 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 23:08:36 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 23:03:37 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 22:58:54 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 22:58:10 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 22:56:42 จากคุณ : itssmallworld เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 22:54:52

ความคิดเห็นที่ 30 ลูกๆของคุณชินกับชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว และทางตัวคุณกับพ่อเด็กเองก็มั่นใจในตัวเองว่าได้สร้างสรรค์สิ่งดีๆให้ลูกมาตลอดและจะสามารถสร้างให้ได้ชั่วนิรันตร์แน่ๆ ...แล้วจะมีปัญหาอะไรให้ต้องขอความเห็นกันอีกล่ะคะ? จากคุณ : อ่าวโตเกียว เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 23:19:05 A:125.203.118.71 X: TicketID:299625

ความคิดเห็นที่ 31 1.เป็นอุทาหรณ์ว่าผู้หญิงควรต้องพึ่งพาตัวเองทางการเงินให้ได้ การเป็นแม่บ้านเฉยๆเป็นภาวะที่มีความเสี่ยงมาก ถึงไม่มีการศึกษาไม่ได้แปลว่าจะหาเงินไม่ได้ 2. จขกท.คงแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเองไม่ได้แน่ ถ้าเป็นเราตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นก็คงจะแก้ไม่ได้เหมือนกัน คงต้องอาศัย intervention จากนักสังคมสงเคราะห์และกฏหมายมาช่วย ซึ่งถ้าเป็นเมืองไทยคงไม่มี TT 3. อย่างน้อยๆคงเหมือนเรื่อง "พ่อแม่รังแกฉัน" ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยสมัยก่อน แต่ถ้าอย่างมาก... จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 23:37:20

ความคิดเห็นที่ 32 ผมว่า คุณแค่พยายามอย่าให้วิถีชีวิตของสามีคุณกับลูก ๆ มัน สุดโต่งเกินไปก็พอแล้วครับ คงไม่ต้องถึงขนาดมานั่งถกกันด้วยเหตุผลกับสามีคุณ เพราะ บอกเลยว่า มีแต่ผลเสียมากกว่าผลดี เพราะเขาปิดใจไม่รับฟังหมดแล้ว คุณเพียงแค่พยายามอย่างที่ผมบอกก็น่าจะปลอดภัยแล้ว โดยใช้วิธีการตามความเห็นของบางท่านบอกก็น่าจะเวิร์คแล้วครับ จากคุณ : ป เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 00:24:19 A:110.169.202.149 X: TicketID:256612

ความคิดเห็นที่ 33 แล้วจะให้ลูกเข้ามหาลัยรึเปล่าคะ ? ถ้าเข้ามหาลัยก็มีโอกาสที่เค้าจะปรับตัวได้เองเหมือนกันนะ อยู่กันเองไม่มีเพื่อนฝูงบางทีมันก็เครียดค่ะโดยเฉพาะในวัยของเค้า  วัยที่ควรจะมีความสุขมากที่สุดอยู่กับเพื่อนได้เฮฮากับเพื่อน บางทีมีอะไรผิดพลาดกับชีวิตไปมั่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเป็นบทเรียนให้จดจำ สรยุธช่อง3 ยังเคยเป็นเด็กเกเรมาแล้วเลย ปัญหาไม่น่ากลัวมีปัญหาก็แก้กันไป อ่านดูแล้วพื้นฐานนิสัยของน้องๆเค้าดีอยู่แล้วค่ะ หลุดกรอบไปมั่งก็ไม่น่าประคับประคองตบๆให้เข้ามาในกรอบยากนะ สงสารเค้าอ่ะ ช่วงวัยที่สดใสที่สุดในชีวิตอยู่แต่ในห้องได้ไง จากคุณ : tatra เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 10:43:31

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่เคยรู้มาก่อนนะเนีย ว่าเมืองไทยมี home school ด้วย แล้วใครออกวุฒิการศึกษาให้คะเนี่ย ส่วนตัวไม่เห็นด้วยกับสามี จขกท ค่ะ 5 ปีไม่เคยออกไปไหน เพื่อนต่างเพศก็ไม่มี ไม่เคยเจอแดด ตัวซีด ตัวเหลืองหมดแล้ว ภูมิคุ้มกันทางสังคมไม่มี ถึงจะบอกว่าเรียนรู้จากทางอินเตอร์เน็ตก็เหอะ มีความรู้​(ซึ่งไม่แน่ใจว่ามากแค่ไหน) แต่ไม่มีทักษะ ก็เปล่่าประโยชน์ แล้วสามี จขกท วางแผนอนาคตให้ลูกยังไงคะ (ก็เห็นวางแผนจัดการเองทั้งหมดอยู่แล้ว ก็น่าจะวางแผนอนาคตเรียบร้อยแล้ว) จากคุณ : early lovebird เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 11:43:52

ความคิดเห็นที่ 35 โลกเรายุคนี้คนเป็นอย่างนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคตต่อไปโลกเราจะเป็นอย่างไรหนอ จากคุณ : Kz เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 12:15:37

ความคิดเห็นที่ 36 เราเคยทำตัวแบบจขกท.เนี่ย ผฃคือมันทำให้เราเป็นคนจิตใจหดหู่ห่อเหี่ยว ขาดแรงบันดาลใจ ขาดความกระตือรือร้น สุดท้ายเราเป้นโรคซึมเศร้า จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 13:09:48

ความคิดเห็นที่ 37 เราก็ชอบอยู่บ้านค่ะ บ้านเรามีพร้อมทุกอย่าง และมีหมาๆที่เรารัก การได้อยู่บ้านเป็นอะไรที่เรามีความสุขที่สุด... เราจะออกไปข้างนอกก็ต่อเมือ เราหิว(ซื้อข้าวในหมุ่บ้านนี่ล่ะ) หรือออกไปส่งของให้ลูกค้า(เราขายของออนไลน์) การไม่คบคนเยอะ มันสบายใจดีค่ะ ไม่ต้องรับรุ้ปัญหาหรืออะไรของใครๆ คนอื่นจะมองเราเห็นแก่ต้วเราก็ไม่ว่าค่ะ เพราะเราอยู่แบบนี้ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน^^ พูดแล้วก็ไปกอดหมาดีกว่า..โอ้ยมีความสุข อิอิ ^^ จากคุณ : peaceable_pim เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 13:42:25

ความคิดเห็นที่ 38 http://www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9520000109735 ตามไปอ่านกะทู้นี้ ที่ห้องสยาม คนห้องสยามแนะนำเรื่องนี้ให้ จขกท ดู อ่านอย่างเดียวยังไม่ดู แล้ว หลอนพิลึก อันนี้แค่ น้ำจิ้มๆ (บทความนี้ตัดมาจาก http://www.teenpath.net/content.asp?ID=4469 ) Dogtooth โดย: อนรรฆ จากสายตาของพ่อแม่ในสังคมปัจจุบัน โลกภายนอกดูจะเต็มไปด้วยอันตราย ความโหดร้าย และการหลอกลวง ทำให้พ่อแม่เหล่านี้พยายามเลี้ยงลูกราวกับไข่ในหิน เพื่อไม่ให้ลูกของพวกเขาเข้าไปข้องเกี่ยวกับโลกภายนอกหรือโลกที่พ่อแม่ไม่ได้จัดเตรียมไว้ให้ ทำให้เด็กจำนวนมากที่เติบโตมาแบบนี้กลายเป็นกบในกะลาโดยไม่รู้ตัว ที่แม้จะสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างดีเยี่ยมตามกรอบศีลธรรมที่สังคมและพ่อแม่กำหนดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเคารพนอบน้อมหรือเรียนหนังสือเก่ง หากแต่ดูเหมือนพวกเขาก็แทบจะไม่เข้าใจความเป็นจริงในสังคมได้เลย Dogtooth เป็นภาพยนตร์ที่ดูจะล้อเลียนกับวิธีการเลี้ยงลูกแบบนี้ได้ดี หนังดำเนินเรื่องผ่านครอบครัวๆ หนึ่ง ประกอบด้วย พ่อ แม่ ลูกสาว 2 คน และลูกชาย ซึ่งพ่อและแม่ได้กักลูกๆ ไว้แต่ในบริเวณบ้านที่มีทุกอย่างแทบจะพร้อมสรรพสำหรับการดำรงชีวิต ลูกๆ จึงเติบโตมาพร้อมกับสิ่งที่พ่อแม่จัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งรวมถึงตารางการใช้ชีวิตประจำวัน ตลอดจนคำอธิบายเกี่ยวกับชีวิตและปรากฏการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นการอธิบายความหมายของคำต่างๆ เช่น รถยนต์ที่หมายถึงลมพัดแรงๆ หรือมอนสเตอร์ (สัตว์ประหลาด) ที่หมายถึงดอกไม้สีเหลืองเล็กๆ เป็นต้น ชีวิตของลูกดูจะเติบโตผ่านการประกอบสร้างจากพ่อแม่แทบจะทั้งหมด แต่แม้จะมีการควบคุมปกป้องลูกจากเรื่องราวภายนอกให้ดีสักเพียงใด การควบคุมก็ไม่สามารถครอบคลุมเรื่องราวต่างๆ ได้ทั้งหมด เรื่องราวจากภายนอกได้แทรกเข้ามาในการรับรู้ของเด็กๆ จากการก้าวเข้ามาของหญิงสาวคนหนึ่งที่พ่อต้องการให้มาเป็นคู่นอน ผู้ฝึกหัดและผู้รองรับอารมณ์ทางเพศของลูกชายที่กำลังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์ หญิงสาวคนนี้ได้ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ขึ้นภายในบ้าน รวมถึงการแอบละเมิดกฎการควบคุมและข้อห้ามของเด็ก จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของครอบครัวที่ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม เรื่องราวที่ปรากฏใน Dogtooth เป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นภาพการเลี้ยงลูกแบบไข่ในหินอย่างสุดโต่ง ทำให้เรามองเห็นผลของการเลี้ยงดูแบบนี้ได้อย่างชัดเจนและเป็นรูปธรรมมากขึ้น และทำให้เห็นว่าเด็กที่เติบมาในครอบครัวเช่นนี้ดูจะแทบไม่เข้าใจชีวิตและโลกที่เป็นจริงเลย ไม่เคยตั้งคำถามหรือเดินตามทางที่เขามีสิทธิเลือกเอง ทุกสิ่งทุกอย่างเกือบทั้งหมดในชีวิตเกิดจากการป้อนผ่านสิ่งที่พ่อแม่คิดว่าดีที่สุดสำหรับลูก เมื่อดูหนังเรื่องนี้จบทำให้คิดขึ้นว่า “โลกที่เป็นจริงภายนอกซึ่งหลายคนคิดว่าโหดร้าย” กับ “โลกที่พ่อแม่คิดว่าปลอดภัยและดีที่สุด” คนเราควรมีชีวิตอยู่ตรงไหนกันแน่? จากคุณ : itssmallworld เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 14:21:25

ความคิดเห็นที่ 39 บรรยากาศยามเช้าหรือยามเย็นก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ผมว่ามันก็สวยนะ  ในคอมพิวเตอร์มันทำให้คุณรับรู้แบบนั้นไม่ได้หรอก จากคุณ : ranat เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 14:52:04

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ : itssmallworld ตอบคำถามและให้คำแนะนำดีมากๆ เราขอยกนิ้วโป้งให้ สองนิ้วเลย ^^ วันไหนเราขออนุญาตปรึกษาหลังไมค์ได้ไหม ? ส่วน จขกท อย่าโกรธ คุณ : itssmallworld เลย เรามองเห็นแต่ความปราถนาดีของเค้านะ และเค้าก็ไม่ได้ว่าลูกของ จขกท ด้วย แค่เปรียบเทียบน่ะ แบบว่า จขกท อาจจะไม่คุ้นกับยาแรง แต่ตามความเห็นของเรา จขกท และ ครอบครัว ต้องการยาแรง แค่ พาราเซตามอล เอาไม่อยู่แล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราก็ เข้าใจสภาพการณ์ของคุณ คงจะหักด้ามดิบไม่ได้ ด้วยลักษณะของคุณเอง คงต้องค่อยๆ ปรับ อย่างที่ คุณ : itssmallworld แนะนำ ขอเป็นกำลังใจให้นะ ^^ จากคุณ : น้องเหมียวสีสวาด เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 16:30:42

ความคิดเห็นที่ 41 นอกจากลูกคุณจะขาดทักษะในการปรับตัวเข้ากับสังคมแล้วยังจะขาดทักษะการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าด้วย   เคยทำงานเกี่ยวข้องกับเด็ก  จะเห็นได้ชัดเจนว่าเด็กที่พ่อแม่ฝึกให้ดูแลรับผิดชอบตัวเอง    เด็กจะมีความมั่นใจและแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีกว่าเด็กที่พ่อแม่จัดการทุกอย่างในชีวิตให้ ฟังดูอาจคิดว่าแค่เรื่องง่าย ๆ  แต่เรื่องอย่างนี้มันไม่ได้ฝึกกันง่าย ๆ  มันจะเป็นประสบการณ์ที่ค่อยเป็นค่อยไป  ถ้ามีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น  มันจะเป็นบทเรียนให้กับเด็กที่จะรู้วิธีรับมือกับปัญหาในครั้งต่อไป จากคุณ : aicm เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 22:56:44

ความคิดเห็นที่ 42 อยากได้ความคิดนี้จากเด็กโดยตรงมั้ยละคะ เรากับน้องนี่แหละค่ะเป็นผลพวงจากการถูกกักตัวไว้ในบ้าน ที่มีทุกอย่างพร้อม ตอนวัยรุ่นไม่มีความสุขเลยค่ะ อยากออกไปข้างนอก อยากเป็นเหมือนคนอื่นๆ ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกแบบเดิม เพียงแต่น้อยลงแล้ว สบายกาย แต่ไม่สบายใจ เรากับน้องมีชีวิตอยู่ในโลกอินเตอร์เน็ต มีเพื่อนน้อย และไม่มีเพื่อนสนิทเลย การเข้าสังคมน้องเราจะมีปัญหามากกว่าเรา (เพราะเราเล่นพันทิป) แทบจะเรียกว่าเป็นคนที่ไม่น่าสนใจ ไม่มีเรื่องเล่าอะไร เพื่อนไม่ชวนไปไหน เพราะแม่ไปรับ-ส่ง แบบนี้ก็จะไม่ต้องเป็นห่วงชีวิตของลูก แต่ภายหลังเริ่มหนักใจเมื่อรู้ว่าพวกเราเริ่มจะมีปัญหากับการเข้าสังคม น่ากลัวที่สุดคือพวกเราเริ่มจะต่อต้านโลกภายนอก คิดว่าโลกภายนอกไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองควรจะอยู่ และคงจะชินชีวิตแบบนี้ไป จากคุณ : SonGiiz* เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 23:18:51

ความคิดเห็นที่ 43 คล้าย ๆ กระทู้ที่บอกขังลูกไว้ในบ้าน ไม่ได้ออกจากบ้าน 5 ปีแล้วเลยอ่ะ........ผมว่าคนที่อยู่ในบ้านนาน ๆ น่าจะมีปัญหานะครับ จะมากจะน้อยก็ว่ากันไป ถ้าคนแก่ ๆ ก็ปล่อยไปเหอะเดี๋ยวก็แก่ตายแล้ว แต่ถ้าเลี้ยงเด็กให้เป็นคนมีปัญหา ให้อยู่แต่ในบ้าน 5 ปี ผมว่า พ่อแม่นั่นหล่ะตัวก่อปัญหาเลย ต้องจัดการที่พ่อแม่ก่อนเลย คิดถึงหนัง 2 เรื่อง "ใครในห้อง" ของคุณสินจัย และ หนังฝรั่งเรื่อง  The Secret Garden (1993) เนื้อหาประมาณว่า เด็กชายสุขภาพไม่ดี คนในบ้านไม่ให้ออกนอกบ้าน ไม่ให้เจอแดดเลย หลังจากได้เจอแสงแดด เจอสวนลับของแม่เค้าที่ตายไปแล้ว จากความช่วยเหลือของเด็กหญิง ก็ทำให้พบกับความสุขที่คาดไม่ถึง เป็นหนังเด็กคุณภาพดี อยากให้ลองไปหาดูกันนะครับ จากคุณ : เต่าน้อย/taonoi_@hotmail.com (เต่าน้อย) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:18:35