ให้เค้ากู้ กยศ ค่ะ
คุณส่งไม่ไหว แต่ยังฝืนส่ง ดื้อดึงไม่ยอมให้ลูกไปมีชีวิตที่ดี ไม่พิจารณาตนเองว่าไม่ไหวแล้ว เก้าพันนี่จิ้บจ้อยมาก ไม่พอเลี้ยงเด็กเรียนมหาลัยหรอกค่ะ คิดซะนะคะ คุณให้ความรักลูกไม่ได้เต็มที่ สามีคุณห่วยแตก กลับบ้่นเหมือนเข้าบ้านผีสิง ห่างเหินเย็นชา ไม่มีใครอยากอยู่บ้านคุณหรอกค่ะ ปล่อยลูกคุณไปเถอะ
พอคุณไม่มีงานประจำทำ แล้วลูกคุณก็เลยง่อนแง่น มีคุณภาพชีวิตไม่ดี จบมหาลัยไม่ดี หลักสูตรห่วยๆ ถ้าน้องสาวเขา โตขึ้น พ่อดันส่งดี ลูกคุณจะยิ่งเครียดจัด เป็นบ้าไปได้ คุณจะรั้งลูกคุณไว้เพื่อตอบสนองอะไรคะ ให้สามีคุณทำเมินใส่ ให้ลูกคุณต้องประหยัดเพราะแม่มีสามีใหม่ เลยเรียนมหาลัยดีๆไม่ได้?
คุณส่งไม่ไหว ก็ต้องยอมรับสภาพค่ะ อย่าดื้อแพ่งเหมือนตอนหาสามีใหม่มาโดยไม่ปรึกษาลูก ไม่รู้จักคุมกำเนิดก่อนจะมีลูกสาว ถ้าตอนนั้นคุณสร้างความสัมพันธ์ลูกชายกับสามีให้ดี ก่อนมีลูกใหม่ปัญหาก็ไม่เกิดค่ะ คิดอะไรคิดให้หลายๆชั้น พยายามคิดค่ะ
ให้เค้ากู้ เรียนตามที่เค้าอยากเรียน ได้อยู่หอพักตามที่เขาอยากอยู่
ให้ชีวิตเค้ามีความสุขบ้าง ปล่อยเค้าไปค่ะ คุณไ้ร้ความสามารถทำบ้านให้เป็นบ้าน สามีคุณไม่รู้จักทำบ้านให้เป็นบ้าน ก็ปล่อยลูกคุณไปมีชีวิตของตนเองคะ
อยู่กับคุณ คุณก็ไม่สามารถเลี้ยงเค้าได้อย่างที่อยากเลี้ยง เพราะมีสามีคอยค้ำคออยู่
ปล่อยลูกคุณไปมีชีวิตของตัวเอง คิดถึงก็มาหากัน
ดีกว่าอยู่กับครอบครัวขาดวิ่นแบบนี้ ทรมานเด็กค่ะ
กู้กยศ จบก็ค่อยๆผ่อน 15 ปี ไม่ตายหรอกค่ะ เค้ากู้กันเยอะแยะ
พูดตรงๆนะคะ
ตอนนี้คุณทำตัวเป็นตัวถ่วงลูก ไม่ให้ไปมีชีวิตที่ดีค่ะ
คุณส่งไม่ไหว สามีคุณเกลียดลูกคุณ
ตอนคุณแต่งงานใหม่ สามีแบบนี้ คุณยังกล้าแต่งด้วย
ไม่แยแสลูกคุณแม้แต่นิดเดียว ยังเอามาเป็นสามี
ตอนนั้นเห็นแก่ความสุขของใครเป็นหลักค่ะ
เวลาผ่านไปแล้ว แก้ตัวไม่ได้แล้ว
ตอนนี้ เริ่มเห็นแก่ความสุขของลูกบ้างไรบ้าง
แล้วคุณยังถ่วงลูกคุณไว้ในบ้าน ไม่สงสารลูกหรอคะ
แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 55 23:34:28
แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 55 23:28:22
แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 55 23:26:06
แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 55 23:24:39