PANTIP.COM : U12213504 ------คิดถึง "ขาใหญ่ ห้องศาลาประชาคม"..... []

ความคิดเห็นที่ 12

จริง ๆ แล้วผมก็ไม่ใช่ขาใหญ่อะไรนะครับ..เพียงแค่มีใจรักในห้องศาลาฯ มาก ๆ ก็เท่านั้นเอง..
เล่นมาหลายปี..มันก็ต้องมีพวกมีพ้อง..นัดเจอกินเที่ยวด้วยกันก็บ่อย..มันก็เลยเป็นความสนิทความผูกพัน..
แต่หลาย ๆ ท่านก็มองเป็นว่า..เกาะกลุ่มกันเป็นขาใหญ่..เล่นพรรคเล่นพวก..ชอบอวยกันเอง..
บางทีมันก็เบื่อ ๆ นะครับ..เบื่อที่จะเราจะต้องมานั่งฟังคนที่เขามาว่าพวกเรา..
พวกเราไม่ได้รวมกลุ่มกันทำความเลวนะครับ..มั่นใจว่าทำประโยชน์ให้กับสังคมพอควร..
และก็คงไม่มากไม่น้อยไปกว่าพวกท่านที่คอยจับผิดกระแนะกระแหนพวกเราหรอกมั้งครับ..

ยอมรับว่ากระทู้ประจำวันที่หายไปตั้งแต่วันพุธ..วันพุธเป็นคิวผมเองแหละครับ..ที่จะเป็นคนตั้ง..
ใจหายเหมือนกันนะครับ..ช่วยตั้งมาตั้ง 2 ปีแระ..มันเป็นความผูกพันน่ะครับ..เพื่อนฝูงอยู่ในนี้ทั้งนั้น..
มันเป็นอะไรที่ขลังมากเลยนะครับ..ตามความรู้สึก..ถึงตอนนี้จะไปรวมกลุ่มกันในเฟคบุ๊คแล้วก็เถอะ..

อะไรในนี้..มันเป็นอะไรที่ให้ความรู้สึกที่ดีมากกว่าที่อื่นเป็นไหน ๆ

กระทู้ประจำวัน..ใคร ๆ ก็มองว่าเป็นแค่ที่รวมกลุ่มพูดคุยกันเท่านั้น..แต่พวกเราก็พยายาม
ที่จะแฝงหาบทความ..ข้อคิดใจเตือนใจดี ๆ..ที่จะให้สติกับทุกคนได้บ้าง..ไม่มากก็น้อย..
อย่างน้อยก็ให้แง่คิดกับหลาย ๆ ท่านได้บ้าง..คงจะไม่ไร้สาระกันจนเกินไปนัก..

การที่มีกระทู้ประจำวันเช่นนี้..ทำให้พวกเรามีที่อยู่สิงสถิต พูดคุยเฮฮา ปรับทุกข์ปรับสุขกันบ้าง..
ใครมีอะไรก็พูดคุยกัน..ถกในกันประเด็นหัวข้อกระทู้บ้าง..มีท่านอื่น ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มมารวมพูดคุยก็เยอะ..
ส่วนใหญ่ก็ตามแต่ประเด็นข้อคิดที่เราหากันมา..มันเป็นเรื่องปกติของสังคมไม่ใช่เหรอ..ที่จะมีการรวมตัวกัน..
คนที่รวมตัวกับใครไม่ได้ต่างหาก..ที่จะต้องเป็นคนที่ผิดปกติไม่ใช่หรือ..

ก่อนที่จะหยุดตั้งกระทู้ชั่วคราว..มีหลายท่านได้ท้วงติง..ว่าช่วย ๆ กันตั้งไปก่อนดีกว่าไหม..
เพราะทุกคนรู้สึกเสียดายและผูกพันกับกระทู้นี้มาก..มันไม่ใช่มีแต่พวกเราเท่านั้น..มีคนอื่นอีกมาก..
ที่อย่างน้อยก็ได้เข้ามาอ่านกระทู้ของพวกเราเป็นประจำ..หรือหลาย ๆ วันถึงจะเข้ามาทักทายกันทีนึง..
เหล่านี้ไม่ได้พูดเกินจริงไปสักนิด..

แต่มันไม่ไหวจริง ๆ ครับ..ใครลองมาโดนบ้างสิครับ..ป้าลายคราม..หรืออย่างผมเนี่ย..หรือคนอื่นที่ช่วยกันตั้ง..
การตั้งกระทู้..ก็ไม่ใช่สักแต่ว่าตั้งส่งเดชไป..พยายามที่จะหาข้อมูลดี ๆ แล้วก็ต้องมานั่งพิมพ์กระทู้..
เพื่อที่จะให้คนอื่นได้อ่าน..อย่างสำหรับผม ข้อมูลที่หามาก็จากในหนังสือทั้งนั้น..ซื้อมาจนในห้องไม่มีที่จะวางแล้ว..
ทำด้วยใจกันทั้งนั้น..เสียสละเวลาของแต่ละท่านที่ต้องมาช่วยตั้งกันพอสมควร..แต่ใจครับ..ทำด้วยใจ..

แล้วก็ต้องมาทนนั่งฟัง..คนที่เขาเข้ามาด่าพวกเรากันอย่างเสีย ๆ หาย ๆ บางทีมันก็ท้อนะครับ..
ว่าเราทำเพื่ออะไรกันนี่..ต้องทนฟังเสียงกระแนะกระแหนรายวัน..คนที่ทนเห็นพวกเรารวมกลุ่มกันเหนี่ยวแน่นนี่..
แบบทนเห็นไม่ได้อ่ะ..เยอะนะครับ..บอกตรง ๆ เลยตัดสินใจหยุดชั่วคราวก่อนดีกว่า..ต่อนี้ก็อาจจะมีมั้งไม่มีมั้ง..
ก็แล้วแต่เวลาและความสะดวกของแต่ละท่านกันไป..

ตอนนี้ก็สบายใจอยู่อย่างนึง..ที่เพื่อนที่รักกันมาก ๆ ก็ตามเข้าไปในเฟคบุ๊ทได้กันหมดแล้ว..
ก็ไม่มีห่วงอะไรที่ข้างนอกนี่อีก..กระทู้ในห้องศาลา..ก็ไม่มีใครที่จะทิ้งไปไหนหรอกครับ..
อยู่กันมานาน..เพียงแต่ตอนนี้เบื่อ ๆ กับการตั้งกระทู้เท่านั้นเองครับ..แล้วแต่ละท่านก็มีงานกันมากมาย..
ไม่ใช่พวกว่างงานแล้วมานั่งเฝ้ากระทู้กันนะครับ..

แล้วที่สำคัญ..สำหรับผมอ่ะนะ..การที่ผมเป็นส่วนนึงในการตั้งกระทู้ประจำวัน..
มันก็ไม่ใช่ว่าผมจะต้องเป็นคนดีเด่อะไร..เป็นคนธรรมดานี่ล่ะครับ..รัก โลบ โกรธ หลง..เต็มหัวใจ
ใครกวนโอ๊ยเรามา..ก็พร้อมที่จะด่ากลับทันที..ไม่ใช่ว่าเราเป็นคนตั้งกระทู้ดี ๆ ให้แง่คิดกับคนอื่น..
แล้วเราจะต้องเป็นผู้วิเศษ..เป็นคนดี..ต่อไปห้ามมีปากมีเสียงกับคนในกระทู้อีกเป็นอันขาดนี่ครับ..

ปล. หลายท่านที่เคยติดตามกระทู้ของพวกเราอยู่..สักวันคงจะได้มีพื้นที่พูดคุยทักทายกันอีกนะครับ..
แต่เมื่อไร..จะเร็วจะช้า..ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ..ความรู้สึกดี ๆ มีให้กับทุกคนในบ้านของเราครับ..

จากคุณ : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน

เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 55 15:19:56