|
ผมเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกัน พ่อเสียแต่วัยเด็ก แม่เลยได้รับเงินค่าตอบแทนการเลี้ยงดูผม แม่ชอบบอกว่า เป็นเงินให้แม่ผมตลอดชีวิต เดือนละ 400 ดอลล่า
และแน่นอน ค่าตอบแทนตลอดชีวิตมันไม่จริง พอผมอายุครบ 18 เขาก็เลิกจ่าย
นั่นทำให้แม่ผม ที่จบแค่ ป.4 และผมที่ไม่เอาถ่าน ที่ใช้ชีวิตไปวันๆ
ถึงกับสิ้นหนทางเลย ญาติพี่น้องของแม่ ก็ไม่มีใครสนใจ เพราะเราไม่มีเงินให้เขา
มีแต่ที่ดิน ให้พวกเขาอยู่อาศัยเท่านั้น ถ้าจะมาหาหรือพูดคุยก็เรื่องขายที่ดินอย่างเดียว ซึ่งแม่เขาไม่ยอม
พวกเพื่อนข้างบ้าน ส่วนใหญ่มักดูถูก และจะเอารัดเอาเปรียบกับแม่ผม เพราะแม่ผมจบแค่ ป.4 ไม่ค่อยหาความรู้หรือสร้างฐานะให้ดีกว่านี้ ดีแต่อวดเก่ง
ส่วนเพื่อนๆผม เองก็น่าจะเรียกว่าไม่มีเลย เพราะชีวิตผมมักอยู่กับเกมกับการ์ตูน อย่างเดียว หรือคือ หนีความเป็นจริงทุกอย่างใช้ชีวิตไปวันๆ เท่านั้น และเป็นคนเห็นแก่ตัว ชอบโกหก ชอบโม้
*** [ ซึ่งเหตุที่เป็นอย่างนี้ ก็เกิดจากพื้นฐานการเลี้ยงดูของ แม่ผมเอง ที่ใส่ใจแต่หน้าตาและการจะเอาชนะคนอื่น และก็การปลูกฝังให้เชื่อเรื่อง
ไสยศาสตร์ มากเกินไป บังคับแต่ให้สวดมนต์ และมักจะชอบบอกผมเสมอว่า เขาไม่ค่อยเต็มใจให้ผมเกิด หรือบางครั้ง เขาไม่อยากให้ผมเรียนหนังสือ จะผมไปเลี้ยงควายแทน ผมเป็นหมาหัวเน่าไม่มีใครต้องการ ผมขอว่าคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ ถ้ารักลูกของคุณ อย่าทำอย่างงี้กับลูกคุณเลย ผมถือขอร้อง เพราะจะทำให้เด็กรู้สึกอ้างว้างมาก และอาจจะทำให้เด็กเป็นอย่างผมเหมือนเมื่อก่อน ]
จึงทำผมต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน และทำให้แม่และผมอยู่
สภาพอดอยาก จนมีคนสงสาร จึงพาผมไปสมัครงานได้ที่หนึ่ง จึงทำให้พอมีเงินใช้จ่ายอยู่บ้าง
ตอนเริ่มทำงานใหม่ๆ ผมมักจะโดนดูถูก กลั่นแกล้ง ต่างๆนา เพราะตอนนั้น ผมไม่มีที่ไป และไม่ค่อยฉลาดทันคน จึงกลายเป็นเบี้ยล่างให้คนในโรงงาน
เหยีอบย่ำเล่น ผมมักจะน้ำตาตกอยู่ทุกวัน กลับบ้านไป ก็เจอแม่ที่คิดแต่เรื่องเงิน ไม่สนใจว่าอนาคตผมจะเป็นอย่างไร ขอให้มีเงินใช้ก็พอ
ตอนนั้นผมเองก็อยากเรียนให้จบ แต่ไม่รู้จะไปถามใคร ไม่รู้จะเริ่มยังไง จะไปหาที่เรียนได้ที่ไหน ทำแต่เรื่องโง่ๆ คือหนีความเป็นจริง อยู่กับการเล่นเกมและอ่านการ์ตูนเท่านั้น
แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เป็นความสบายใจเล็กๆของผม คือ การที่พูดความจริง ถึงแม้เพราะการบอกความจริงทำให้ผมโดนดูถูก และกลั่นแกล้ง แต่ผมรู้สึกดีกว่าที่ผมเอาแต่โกหก และโม้โอ้อวด เหมือนเมื่อก่อน จนทำให้มีผู้ใหญ่บางคน มาช่วยแนะนำ สิ่งดีๆ สอนเรื่องมารยาท สังคม ว่ากล่าวตักเตือน สิ่งที่ควรทำ ให้แก่ผม บางท่านช่วยเหลือผมต่างๆนาๆ บางท่านแนะนำแนวทางเรื่องการเรียนต่างๆ บางท่านก็เปิดโอกาสให้ผมได้ลองฝึกฝนงานอาชีพฝีมืออยู่บ้าง
ซึ่งต่างจากแม่ผม หรือญาติๆของผม เองที่ไม่เคยสนใจอนาคตผมเลย สนใจแต่เรื่องเงินอย่างเดียว แม้กระทั่งวันนี้ เงินที่ผมเก็บจะลงเรียนต่อราม แม่ผมยังเอาไปหมดเลย เขาไม่สนใจเลยว่า ตอนนี้ผม อายุ32 แล้ว ต่อไปอนาคตผมจะเป็นอย่างไร บางครั้งผมเคยคิดอยาก จะหนีจากบ้าน ทิ้งแม่ผม แล้วไปเริ่มต้นสักแห่ง แต่ก็ทำใจทิ้งไม่ได้
ผมเองก็อยากมี อนาคตที่ดีเหมือนคนอื่นเขา อยากมีครอบครัว ตอนนี้ ผมไม่รู้จะทำไงดี จะไปอยุ่ต่างจังหวัด ทำไร่ไถ่นาที่ญาติๆเขาอาศัยอยู่บนที่ดินของแม่ ก็ติดที่แม่ไม่ยอมไปด้วย ห่วงสมบัติกับบ้านหลังนี้อยู่
ก็มาระบายทิ้งไว้เล่นๆครับ เผื่อมีใครจะแนะนำไรได้บ้าง
| จากคุณ |
:
crossman 
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 มิ.ย. 55 23:07:25
|
|
|
| 
แค่ระบายกับชีวิต
