ความคิดเห็นที่ 1 9 ปีเเล้ว ชีวิตตอนนี้คงต่างจากวันนั้นอยู่มาก กำลังใจคงไม่อยากได้ เเต่จะเล่าอะไรให้อ่านเล่นๆนะคะ ........นานๆทีถึงจะมีโอกาสเอากับข้าว ขนม ไปให้คุณตาที่อยู่ข้างทาง ข้าวของเครื่องใช้เเกส่วนใหญ่เป็นถุงพลาสติด กล่องพลาดติดรองน้ำฝน วางไว้บนพื้นถนน ที่มีเเต่ฝุ่น ตะไคร่สีเขียวๆเกาะอยู่เต็มไปหมด เเทบไม่เหลือความสะอาด ห้องน้ำไม่มี เสื้อผ้าสปกมอมเเมม ผมหงอกยุ่งรุงรังไปหมด กางเกงต้องใช้เชือกรัดเอาไว้ถึงจะใส่ได้ ที่นอนที่มีก็เเค่พื้นถนน ที่พักพิงก็มีเเต่กำเเพง วันไหนฝนตกเเดดออก จะอยู่ได้เเค่นั้น วันไหนโชคดีหน่อย จะมีเพื่อนๆของเเก เอารถเข็นสาลี่ที่มีกำบังมานอนด้วย ถึงร่างกายจะสปกเเต่พื้นถนนเเถวนั้น สะอาดมาก เเกจะกวาดทุกๆวันวันละหลายๆรอบ ชีวิตเเกเเค่นั้นเเหละค่ะ ไม่มีมากขึ้นเเละน้อยลง ........ จากคุณ : ปาง อม ยิ้ม เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 02:03:05

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมรีบส่งเยอะล่ะ?? ส่งสักหกพัน ยักไว้สองพันไม่ได้เหรอ ด่วนขนาดนั้นเลย... ว่าแต่เงินเดือน 6000 แต่ทำโอจนได้เดือน 12000 นี่โหดมาก โอร้อยเปอร์เซนต์เลย  ที่ทำงานผมต่างกันฟ้ากับเหว งกโอทีฉิบ - - จากคุณ : คุณชายทหารไทย เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 02:20:37

ความคิดเห็นที่ 3 คห.2 ครับ ทางบ้านผมไม่ยอมทำงานกันเลยครับช่วงนั้น ไม่มีเงินทำอะไรเลย โทรมาขอทุกเดือน ให้จนผมไม่เหลืออะไร ผ่านไป 3 ปีผมทนไม่ไหวเลยจวกไปชุดใหญ่ จึงมีสติคิดจะทำงานหาเงินเองบ้าง ตอนนี้ผมไม่ต้องส่งแล้วครับ ยางปลูกไว้ 30 ไร่ จ้างเขากรีดรอรับเงินอย่างเดียว จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 05:59:43 A:49.48.6.194 X: TicketID:319567

ความคิดเห็นที่ 4 จำไว้เป็นแรงผลักดัน.. ให้ฮึดขึ้นสู้ซิค่ะ อย่าเอามันมาบันทอนจิตใจดีกว่าคะ .... คิดซะว่าเรานี่เก่งเนอะ อดทน อดกลั้น สู้มาถึงทุกวันนี้ได้ ..... จากคุณ : แมงมุมดำ (สาวน้อยริมบึง) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 08:23:06

ความคิดเห็นที่ 5 ---ตอนผมตกต่ำสุด เคยขอเงินคนบนป้ายรถเมล์สามแยกเตาปูนเพื่อให้ค่าถ่ายเอกสารสมัครงาน...เพื่อนร่วมห้องขโมยของไปหมดเหลือไว้ให้แต่กระเป๋าเอกสาร...เงินก็เอาไป จากคุณ : กำนันเปล่ง เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 09:41:11

ความคิดเห็นที่ 6 1-2 เดือนแรก ที่ทำงานแล้วไม่พอกินเป็นเรื่องปกติค่ะ เพราะถือเป็นช่วงปรับอะไรหลายๆอย่าง ยิ่งเข้าอยู่หอใหม่ด้วยค่าใช้จ่ายก็ยิ่งมากค่ะ ตอนนี้คุณก็ผ่านมันมาได้แล้วนี่นา ก็ถือซะว่ามันเป็นความทรงจำที่ทำให้คุณแข็งแรงขึ้นได้ในวันนี้ จากคุณ : พาระวี เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:19:24

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่แปลกค่ะ เราก็คล้าย จขกท เลย อยู่ห้องเช่าเท่ารูหนู ห้องน้ำรวม คิดแล้วไม่รู้อยู่ไปได้ไง เงินเดือนแค่พอได้กิน นับจากวันนั้นก็ไม่เคยขอเงินแม่ เราเป็นผู้หญิงด้วย จากวันนั้นมาจนวันนี้ ก็ 9 ปี เหมือนกันเลยค่ะ จนวันนี้ เรามีรถ มีบ้าน แล้วค่ะ คิดมาแล้วไม่รู้รอดมาได้ไง จากคุณ : แป้ง เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:44:13 A:110.49.19.4 X: TicketID:358210

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องปรกติครับ จากคุณ : HaLoPhO เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 11:28:06

ความคิดเห็นที่ 9 เยี่ยมไปเลยครับ แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 55 12:08:56 จากคุณ : ยินดี (โนบิตุ) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 12:07:52

ความคิดเห็นที่ 10 ทำไมมันขาดช่วง อย่างนั้น กำกับเรื่อง กำกับชีวิต พลาดตรงไหน ช่วงเรียนคงไม่ลำบาก แล้วทำไมทำงานแล้ว มันจึงลำบากมากมาย ที่ จริงมันก็เท่ากับเรียนต่ออีก เทอม สองเทอม ก็เท่านั้น ตอนผมจบก็ออกต่าง จังหวัดเลย อยู่กับหัวหน้า เป็นรุ่นพี่ด้วย เขาก็ดูแลพอสมควร แม่ก็ให้ตังเตรียม ไปกินอยู่ด้วย ก็ใช้ชีวิต ธรรมดาเหมือนเรียนหนังสือ เงินก็พอกินไม่อดอยาก พอเงินออก ตกเบิก ประมาณ 3 เดือน จากที่เคยได้ไปเรียน เดือนละ 4 - 5 ร้อยบาท  มารับเงิน ร่วมหมื่น ชีวิตเปลี่ยนไปเลย ส่งเงินให้แม่ ซื้อทอง ซื้อ ของที่เคยอยากได้  แล้วจากนั้นก็ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินอีกเลย จากคุณ : Exonomist เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 13:01:06

ความคิดเห็นที่ 11 มันก็ผ่านกันมาทั้งนั้น ไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองออกมายังไงก็ต้องลุย อยู่หอพักสตรีเดือนละ 500 ห้องน้ำรวม ในห้องมีตู้เหล็ก โต๊ะเหล็ก เตียงเหล็กพร้อมฟูก เดินจากประตู 5 ก้าวถึงเตึยง ลงจากเตียง 5 ก้าวออกไปห้องน้ำ ... จากเตียงถึงฝาห้องไม่เกิน 3 ก้าว  คือ นอนอย่างเดียว ทีวี ตู้เย็น พัดลม หน้าตาเป็นยังไงไม่รู้จัก   เงินออกไปซื้อหม้อข้าวใบเล็กๆ กินมันแต่มาม่า ไข่ตุ๋น   บางวันแกงถุงกิน 2 มื้อ  ก็ไม่รู้รอดมาได้ไง มาถึงลูก  เรียนอย่างเดียว 5 พัน เค้าบอกไม่พอใช้  ... จากคุณ : รวมการเฉพาะกิจ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 15:44:38

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านกระทู้นี้แล้ว ทำให้นึกถึงตอน ทำงาน ครั้งแรกเหมือนกันคะ เพิ่งจบมาใหม่ๆ เราก็หางานทำเลย คุณก็พอๆกับเรานะ เราจบมา 8 ปี หรือ 9 ปีจำไม่ได้แล้ว จบมา ก็ขอเงินแม่ไม่ได้ด้วย ต้องไปยืมญาติมา ก็ประมาณ 4 พัน หาหอพัก เช่าห้องอยู่ ทีวีไม่มี ห้องเช่านะผ้าม่านยังไม่มีเลยคุณ พัดลม อะไรก็ไม่มี มีแค่คอมตัวเดียวใช้ในสมัยเรียนด้วย มีแค่นั้นจริงๆ ถ้าคุณไม่ตั้งกระทู้นี้ เราลืมไปแล้วนะคะ มาคิดอีกที ผ่านมาได้ไงเน้อ แต่เราได้เงินเดือน เดือนแรก 12000 ดีใจมาก จากคุณ : jeeban_2 เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 16:18:02

ความคิดเห็นที่ 13 มันเป็นเรื่อง ธรรมดา สำหรับ คนธรรมดาอย่างเรา ๆ ค่ะ คิดว่า หลาย ๆ คนต้องผ่านเหตุการณ์นี้มาแน่นอน การหางานทำ ตอนช่วงจบใหม สำหรับคนที่มีพื้นฐานทางบ้านไม่สู้ดีนัก แต่เมื่อเวลาผ่านไป คน ฉัน และ เรา อีกหลายคนก็ผ่านไปได้ เมื่อมองย้อนกลับไป ณ ช่วงเวลานั้น ตอนนั้น ทำไม ลำบากนักนะชีวิต ไม่ไหวแล้วนะ เวลานี้ โธ่เอ๊ย ตอนช่วงเวลานั้น ณ เวลานี้ จิ๊บ จิ๊บ เพราะเวลาผ่านไป ชีวิตผ่านเส้นทางมากมาย ไม่เข้ากับเรื่องนะ แต่อยากแจม จากคุณ : สาวโฉด เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 09:48:37 A:122.154.140.74 X: TicketID:213737