ความคิดเห็นที่ 1 น่าไปเขียนนิยาย หรือสารคดี ขายเนอะ... จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 09:18:21

ความคิดเห็นที่ 2 เขียนได้น่าอ่านมากค่ะ จากคุณ : 2Kcartoon เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 09:37:54

ความคิดเห็นที่ 3 คติ.. ถ้าไม่รวย ก็อย่าเลวค่ะ 555+ จากคุณ : kefz เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 09:39:19

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าเรื่อง โช๊ะ โช๊ะ !!! กันเลยแล้วกัน อย่าเสียเวลารำพันให้มากความ นิยามคำว่า"เมียน้อย"นั้น อยู่คู่กับสังคมไทยมานานนักหนา อาจเริ่มจากว่า เมียตบเมียแต่งเมียแรก เป็นใหญ่ ผู้มาที่หลังจึง เป็นน้อย เมียใหญ่หลวง(เพราะเป็นที่เชิดหน้าชูตา เป็นผู้ดูแลสมบัติพัสถาน ฯลฯ) เป็น เมียหลวง ในเวลาต่อมา ส่วนเมียที่มาทีหลัง เป็นผู้น้อย ไร้สิทธิไร้เสียงในคฤหาสถ์สถาน ดุจว่าเป็นผู้มาอาศัย จง เป็นเมียน้อยๆ ต่อไป เคยอ่านหนังสือมาว่า สมัยโบราณกาล เขารบทัพ จับศึกกัน ข้าวของเงินทองเป็นส่วนหนี่งที่อยากครอบครอง และอีกอย่างที่สำคัญไม่แพ้กัน คือ คน ที่จะไปเป็นแรงงาน ดังนั้นเมื่อชนะศึกสงคราม จึงมีการกวาดต้อนผู้คนล้นหลาม เหตุเพราะว่า ทรัพยากรมีมากล้น แต่คนมีแค่หยิบมือ จะให้ทรัพยากรเหล่านั้นงอกเงยมั่งคั่ง ต้องใช้แรงคนในการปั้นแต่งแทบทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นการก่อบ้านแปงเมือง หรือแผ้วถางเพาะปลูกแหล่งอาหาร การเพิ่มประชากรในครัวเรือนเป็นเรื่องใหญ่ เพราะต้องอาศัยแรงงานมาทำกิจการต่างๆ ฉะนั้นแต่ละบ้าน จึงออกลูกออกหลานมาเพื่อใช้แรงงานมากมาย ผู้ชายผลิตประชากรได้เรื่อยๆ แต่ผู้หญิงอย่างน้อยต้องเว้นช่วงตั้งครรภ์และเลี้ยงดูทารกอีกหลายๆเดือน บางบ้าน เพื่อให้การเพิ่มทายาทไม่ขาดช่วง ฝ่ายชายจึงมีมากเมีย เพื่อให้โตทันใช้แรง ไม่รู้ว่า ยุคสมัยโบร่ำโบราณนั้น เขามีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งในครัวเรือนกันขนาดไหน เชื่อว่าคงมี เพราะอารมณ์มนุษย์ สุดแท้จะหยั่งถึง กระนั้นคาดว่า จะอยู่ร่วมกันได้สุกบ้างดิบบ้าง ก็อยู่ร่วมกันไป เป็นความจำเป็นและค่านิยมของยุคสมัย เมียใหญ่มีหน้าที่ดูแลจัดการความเรียบร้อยภายในเรือนทั้งเรื่องกินเรื่องอยู่ ค้าขายหาเงินทองเข้าบ้าน เมียน้อยมีหน้าที่ช่วยเหลือเลี้ยงดูลูกเล็กเด็กแดง งานบ้านงานเรือน แบ่งหน้าที่กันไป แล้วผู้ชายมีหน้าที่อะไรหว่า??? กัดปลา ตีไก่ หรือไร??? 555 ไม่ใช่หรอกมั้ง ผู้ชายก็มีหน้าที่เป็น CEO  ออกไอเดียในการทำกิน แก่งแย่งชิงดีทางสังคม เพื่อสถานะอันมั่นคงของครอบครัวไงจ้ะ บ้านไหนลูกเต็มบ้าน หลานเต็มเมือง บ้านนั้นพอจะการันตีได้ว่าเป็นผู้มีบารมี มีอันจะกิน นั่นเป็นวิถีชีวิต ในยุคสมัยที่อาศัยแรงงานเป็นสำคัญ ซึ่งมันก็โบราณ เต่าล้านปีแล้วล่ะนะ ถ้าเทียบกับปัจจุบันกาล เวลาผ่าน มาสู่ยุคที่ทำกินมีจำกัด ทรัพยากรมากมายร่อยหรอ และเทคโนโลยีมาแทนที่แรงกาย กรอบสังคมตีแคบเข้ามา ชีวิตคุณภาพไม่ขึ้นอยู่อยู่กับปริมาณอีกแล้ว ยิ่งมากปากมากท้อง ยิ่งยากจนขัดสน จนยากมากเมียไม่ใช่เรื่องที่สังคมยอมรับได้อีกต่อไป คุณภาพของคนที่จะพัฒนายิ่งๆขึ้นไป ไม่ใช่เรื่องแรงงานและปริมาณคนในครอบครัว ลูกเมื่อมีแล้วเลี้ยงดูให้ดี ต้องไม่สร้างปัญหาภาระหรือเบียดเบียนผู้อื่นเพราะทุกอย่างจำกัดลงมาก เมื่อไม่จำเป็นต้องมีลูกมากเพื่อมาแย่งกันกินกันใช้ ก็ไม่จำเป็นต้องมีเมียเยอะเพื่อผลิตลูก แล้วอะไรมันทำให้ ในยุคยึดมั่นผัวเดียวเมียเดียวอย่างทุกวันนี้ ยังคงสืบสานการมีเมียมากกว่าหนึ่ง ไม่สิ้นสุดเด็ดขาดเสียที..... อันนี้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละคนนะเจ้าคะ อิชั้นขอเป็นแค่ผู้เล่าเม้าท์มันเฉยๆ แฮ่ แฮ่ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 55 09:52:17 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 09:47:48

ความคิดเห็นที่ 5 สภาพชีวิตความเป็นอยู่และกรอบปฏิบัติที่อยู่ร่วมกันในสังคมเปลี่ยนไปตามยุคสมัยและกาลเวลา การแต่งงานคือการผูกมัดระหว่างคนสองคน และกลายเป็นคำสัญญายึดมั่นในรักเดียวระหว่างชายหญิง คือการครองคู่สมสู่ 1 ต่อ 1 ซึ่งไม่ใช่ ต่อ สอง สาม สี่ ที่จะถูกตราหน้าว่าเป็นการกระทำอันผิดศีลธรรมและครรลองของยุคสมัย ไม่มีแล้วการประกาศศักดาและอัตตาความเป็นชาย ด้วยการมีหลายเมียเพื่อแสดงให้เห็นถึงการบริหารจัดการระดับยอดชาย มีแต่คนทั้งหลายจะประนามเอาได้ อ้ายเจ้าชู้ มักมาก สำส่อน ตระบัตสัตย์ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่ให้เกียรติผู้หญิง ไม่ปฏิตนอยู่ศีลธรรมอันดี ฯลฯ ในอดีตกาลนั้นอนุภรรยาหรือว่าเมียน้อย อาจได้รับการยอมรับ จากข้าทาสบริวาร ชาวบ้านร้านถิ่น หรือบางรายโชคดี เมียใหญ่ให้ความเมตตา ยกย่องว่าเป็นเมียทั่นเช่นกัน ผู้คนพอจะให้ความเกรงใจ เมียน้อยทั้งหลายนางจึงยังพอมีที่ยืนในสังคมอยู่บ้าง เมื่อสังคมเปลี่ยนค่านิยมไปตามวิถีชีวิตที่แปรผัน อย่างที่กล่าวมาแล้ว นั่นคือจุดเปลี่ยน ของเหล่าอนุภรรยา ที่อาจได้รับการนับหน้าถือตา(บ้าง) ว่าเป็นเมียอีกคน กลายเป็นหญิงชู้ หญิงมั่วโลกีย์ หญิงกากี กาลีฯ สรุปว่าเป็นหญิงไม่ดีด้วยประการทั้งปวง เหล่านางน้อยๆ หรือ เมียน้อยทั้งหลาย ปัจจุบันจึงน่าจะเรียกว่า "เมียเก็บ" มากกว่า เพราะถูกเก็บเงียบเข้ากรุกลบฝังซะมิด หญิงใดกล้าประกาศตัวว่าเป็นเมียของชายใดที่มีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว หญิงนั้นช่างหน้าด้านหน้าทนไร้ยางอายยิ่งนัก หาไม่ได้แล้วที่คนส่วนใหญ่จะชื่นชมสรรเสริญ ไม่มีแล้วดอกไม้ มีแต่ก้อนอิฐชุบก้อนอึเท่านั้นที่จะได้รับ อับอายไปยันชาติตระกูล กระนั้นยังมีหญิงสาวจำนวนไม่น้อย ยอมให้กับความอัปยศอดสู ทำทีเป็นเชิดหน้าชูคอ "ฉันรักผัวเขา" ... "ช่างมันฉันไม่แคร์" ... ฯลฯ โดนคนดูหมิ่นเพียงนี้ ยังมีหน้าบอกฉันไม่แคร์ ยังมีแก่ใจทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันน่ารังเกียจน้อยซะเมื่อไหร่ ??? หรือว่ากันเยี่ยงไรจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:22:18

ความคิดเห็นที่ 6 อารัมภบทซะยืดยาว เป็นนักเขียนท่าทางจะรุ่ง จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:23:15

ความคิดเห็นที่ 7 เข้าเนื้อเรื่องหรือยังคะ จากคุณ : mangmoue เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:23:51

ความคิดเห็นที่ 8 มาให้กำลังใจ คุณมิ้วเขียนสนุกอ่านเพลินดีค่ะ ^^ รออ่านนะค่ะ จากคุณ : Muminnie เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:27:03

ความคิดเห็นที่ 9 ยาวเกินไป เดี๋ยวนี้คนอ่านชอบเรื่องสั้นๆกระชับจบเร็ว จากคุณ : เฮ้อ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:38:21 A:124.121.86.153 X: TicketID:140846

ความคิดเห็นที่ 10 มาตามอ่าน อิอิ.... จากคุณ : ตลับพลอยแกมเพชร เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:58:58

ความคิดเห็นที่ 11 บางคนก็อ้างเหตุผลสุดคลาสสิค เพราะความจนนั่นล่ะตัวดี ทำให้ฉันต้องไร้สิ้นศักดิ์ศรี เพื่อให้มีกินจึงต้องยอมเป็น เมียน้อย บ้างก็ว่า ฉันมาทีหลัง ฉันก็มีหัวใจเช่นกัน ความรักห้ามกันไม่ได้หรอก ถึงจะเป็นน้อย ก็เป็นเมียเพราะรักนะจ้ะ... บ้างบอก หนูถูกหลอก จึงเลยตามเลย จะให้ทำกระไรได้ เสียให้เขาไปแล้วนี่...                                            ฯลฯ เยอะนะ ถ้าจะเอามาอ้าง แถไถ เฉไฉ ให้ถูกเป็นผิด ให้ดำเป็นขาว เสียแต่ว่า มันเป็นไปไม่ได้ ดำก็คือดำ ขาวก็คือขาว ผสมกันต่อให้เป็นเทา ยังไงก็ไม่สะอาดหรอกจ้า จริงอ่ะเปล่า??? นอกจากในวัยเด็กสาว อิชั้นจะมีเพื่อนเป็นหญิงนั่งดริ๊งก์ แน่นอนอิชั้นมีเพื่อนเป็นเมียน้อยกับเขาด้วยล่ะ หึหึ เพื่อนคนนี้ชื่อปิ๋มแล้วกันนะ จะได้ไม่สับสน เพราะมีหลายคน หลากรูปแบบอ่ะจ้า ในวัย 17 ปี ปิ๋มเป็นสาวสะพรั่งเกินหน้าเกินตาเพื่อนวัยเดียวกัน รูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้ง ส่วนสูง น้ำหนัก อึ๋มแบบที่่จัดว่าเซ็กซี่ ชีวประวัติทางบ้านคร่าวๆคือ พ่อทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนรายได้พอใช้ไม่พอเก็บ แม่เป็นแม่บ้านฟูลไทม์ ปิ๋มเป็นลูกสาวคนเดียวน้องนุชสุดท้อง ในจำนวนพี่ชายอีก 3 ซึ่งอายุไล่ๆห่างกันคนละไม่เกิน 3 ปี จะเรียกว่าอัตคัดขัดสน จนใจก็ไม่ถนัดปาก เพราะพ่อยังพอทำงานและมีรายได้จุนเจือ ไม่เหลือ ก็ไม่ขาด สาวปิ๋มเป็นคนหัวอ่อน ใจดีกับเพื่อนพ้องมาก วันหนึ่งเธอมีโอกาสไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆในแก๊งค์สาวเปรี้ยวของเธอ ไปเจอหนุ่มหนึ่ง อายุราว 30 ต้นๆ (ณ วันนั้น) สูงใหญ่ล่ำสัน ท่าทางกริยามารยาทดี ไม่ต้องเดาก็รู้ หนุ่มนั้นถูกใจปิ๋ม จนมีการสานสัมพันธ์นัดแนะเพื่อออกเที่ยวด้วยกันอีกหลายต่อหลายครั้ง เวลาผ่านไปเป็นเดือน ในที่สุดทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจนได้ ที่น่าตกใจคือ หนุ่มนั้นมีเมียแล้วและมีลูกชายตัวน้อยวัย 4 ขวบอยู่อีกด้วย ซึ่งเขาไม่ได้ปิดบังแต่อย่างใด เขาแค่อ้าง อาชีพเซลล์ทำให้ไม่ค่อยมีเวลากับภรรยา จึงไม่ค่อยเข้าใจกัน ทุกวันนี้อยู่เพื่อลูก แต่ถ้าอยู่เพื่อรัก นั่นคือปิ๋ม...........(คลาสสิคเนอะ เฮอะ เฮอะ เฮอะ) สาวปิ๋มหลงรักพี่นุ้ย(ชื่อนุ้ยแล้วกันนะพ่อหนุ่ม) หัวปักดิน ใครว่าใครเตือนก็ไม่ฟัง ถึงขั้นขอพ่อขอแม่มาเช่าหออยู่ ว่าไปสาวน้อยไม่รักไม่หลงก็กระไร ชายคนแรก หนำซ้ำหน้าตาดี มีกะตังค์ให้ใช้จ่ายสบายมือกว่าขอพ่อเยอะ ปิ๋มหลงใหลได้ปลื้มพี่นุ้ยฝ่ายเดียวก็หาไม่ เพราะพี่นุ้ยของเราโกหกเมียออกจากบ้านมาหาน้องปิ๋มอยู่หลายปี จากสาวน้อยจนกลายเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว ปิ๋มเริ่มรู้สึกว่า การออกจากบ้านพ่อมาอยู่หอรอผู้ชายหนีเมีย ชักไม่มัน เอร้ยยยย ไม่ใช่แล้ว เพราะมันแทบไม่ต่างจากมีพ่ออีกคนคอยเช็คคอยตาม ทรามวัยคนงาม นามว่าปิ๋ม เห็นโลกกว้างขึ้น เรียนรู้กลเม็ดในการหลอกล่อคู่รักจากคู่ขามามากปี ชักรู้สึกแล้วซิ ชีวิตจะอยู่รอกินน้ำใต้ศอกอย่างนี้ คงไม่ดีแน่......... เธอยื่นคำกับพี่นุ้ย ถ้าจะมีหนู พี่ไปเลิกกับเมีย เอาละเหวย เอาละวา จากที่ก่อนนั้น รำพันว่า หนูรักพี่ไม่ได้อยากครอบครอง หนูสงสารลูกพี่ ที่ต้องมีพ่อ หนูไม่ขออะไร ขอให้พี่รักหนูไปนานๆก็พอใจแล้ว เปลี่ยนเป็น สักวันหนูจะมีลูก ลูกหนูก็ต้องมีพ่อ หนูไม่อยากรอพี่หนีเมียอีกต่อไป ทำไมหนูต้องทน หนูก็เมียอีกคน พี่ให้ได้แค่นี้เองเหรอ ความรักของพี่ หลายปีมานี้ หนูไม่เห็นมีอะไร จะเอาอย่างไรว่ามา หนูสู้อุตส่าห์รอมาหลายปี พี่ต้องเลือกแล้ว ไม่งั้นหนูจะไป พี่ต้องเข้าใจ ชีวิตหนูยังมีอะไรให้รู้อีกเยอะ................... ชะลาล่า อิชั้น นั่งฟังปิ๋มด่าพี่นุ้ย ว่าเห็นแก่ตัว ไม่แฟร์ ขี้เอา ได้ไม่คุ้มเสีย บลา บลา บลา ที่ก่อนหน้าปิ๋มไม่เคยคิด ไม่เคยพูด อะไรหนอที่เธอเปลี่ยนไป??? ไม่สงสัย แต่อยากรู้ 555555 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:59:49

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านคะ จากคุณ : เสียงคลื่นกล่อมดาว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:01:05

ความคิดเห็นที่ 13 แง่ม แง่ม ยาวไปไม่อ่าน ก็ไม่ว่านิ...........แฮ่ แฮ่ ขออภัยถ้าทำให้เกะกะลูกตา หรือ ทำให้เสียเวลา แต่ว่า อิชั้นจะเล่าต่อนะเออ พอดีว่าว่าง ไม่มีอะไรทำง่ะ แล้วก็ไม่ได้อยากเป็นนักเขียนด้วย อยากเป็นแค่นักอยากเขียนง่ะ    ผิดมากเหรอจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:03:24

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบค่ะชอบ รอ ออ รอ ค่ะะะะะะะะะ จากคุณ : not a little เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:15:05

ความคิดเห็นที่ 15 สุดยอดครับ เขียนเสร็จแล้วรวมเล่มเลยครับ ได้เงินมากินขนมเป็นกำลังใจเขียนต่อไป ขอเป็นกำลังใจครับ จากคุณ : ต้น (man mana) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:21:13

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ชอบอ่านยาวก็อ่านสั้นๆดิ มือไม่พายยังเอาเท้ามาราน้ำอีก 5555 . จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:30:28

ความคิดเห็นที่ 17 ขอแบบสรุปสั้นๆเนื้อๆได้ป่ะ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:31:08

ความคิดเห็นที่ 18 เขียนไปตามสไตล์ให้แซ่บเวอร์เหมือนภาคก่อนๆที่ผ่านมาเลยจ้า จะรออ่าน 555+เค้าก็คนค่อนข้างว่างงานวันๆสิงอยู่แต่ในพันทิปเนี่ย ^^ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:44:45

ความคิดเห็นที่ 19 ปิ๋มเล่าให้ฟังว่า การที่ต้องทนฟังพี่นุ้ยคุยจ้ะจ๋ากับเมียทางโทรศัพท์ เป็นอะไรที่รับมานานเกินไป จนพอจะเข้าใจแล้วว่า ที่พี่นุ้ยบอก ไม่ค่อยได้คุยกับเมียจึงไม่เข้าใจกัน ไม่ใช่เรื่องจริง...เขายังแคร์เมียเขามาก และคุยกันได้บ่อยเท่าที่ต้องการ พี่นุ้ยรักลูกมาก แต่มันขัดกับที่ทำกับปิ๋มเหลือเกิน ปิ๋มบอกว่าไม่รู้ตัวเองเป็นตัวอะไร ในวันที่ฟังเขาคุยกับลูก เธอไม่สามารถเป็นฝ่ายติดต่อพี่นุ้ยได้ก่อน เพราะพี่นุ้ยไม่อยากมีปัญหากับเมีย ดังนั้นจึงทำได้เพียงส่งเพจ(สมัยนั้นอ่ะ)เป็นรหัสที่เข้าใจกันแค่สองคน (มีด้วยอ่ะ พยายามกันมากนิ) ซึ่งมันยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่มากขึ้นทุกวัน ที่ต้องรอส่วนบุญจากพี่นุ้ย เธอไม่อยากรอส่วนแบ่งสามีจากใครอีกแล้ว เธออยากมีเป็นของตัวเองคนเดียวเท่านั้น ทำไมเพิ่งมาคิดได้ หลังจากเวลาล่วงผ่านมาหลายปี เรื่องพวกนี้มันเกิดตั้งแต่วันแรกแล้วมิใช่หรือ? คือคำถามที่อึงอลอยู่ในใจคนฟัง............... ปิ๋มบอกว่า ปีแรกๆ ครั้งแรกๆไม่คิดว่าจะรู้สึกรุนแรงอยากได้พี่นุ้ยมาครอบครองขนาดนี้ เพราะอะไรๆก็ดูเหมือนดี แต่ตอนนี้ไม่ใช่เลย ไปไหนพี่นุ้ยก็กลัวเจอคนรู้จักเมีย จึงต้องหมกกันอยู่แต่ในห้อง (กี่ปีแล้ว น่าเบื่อนะ เธอว่า) ตัวเธอเองอยากแนะนำพี่นุ้ยให้เพื่อนๆหรือใครๆในชีวิตได้รู้จักว่านี่คนรัก แฟน สามี ไม่สามารถทำได้ อายเขา...หากใครรู้ว่าพี่นุ้ยมีเมียแล้ว และเธอเป็นได้แค่ "เด็ก" พี่นุ้ย แล้วถ้าพี่นุ้ยไม่เลิกกับเมียล่ะ ปิ๋มจะเลิกจริงๆเหรอ??? "เลิกจริงๆ เราไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว ไม่มีอนาคต" อืม...ความสัมพันธ์ไม่มีอนาคต นั่นเอง ไม่รักพี่นุ้ยแล้วเหรอ??? ไม่รู้ว่าเคยรักหรือเปล่า รู้แต่ว่าพี่นุ้ยก็ดีด้วยมาก ยังอยากอยู่ด้วย แต่ไม่ใช่อยู่เป็นคนมีความสำคัญลำดับสุดท้ายอย่างนี้... อ้าว แก...แล้วลูกเขาล่ะ เด็กมันก็ไม่มีพ่อน่ะซิ??? "ก็พ่อมันไม่ซื่อสัตย์กับแม่มันเองนี่ ชั้นจะไปช่วยอะไรได้" เอ่อ..........ไม่รู้โว้ย......... ไม่ใจดำไปหน่อยเหรอวะ คิดแบบนี้อ่ะ......... "อือ...ใจดำ ยอมรับว่ะ ถ้าไม่อยากเลิกกับเมีย ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ ไม่อยากเลิกกับชั้น ก็ต้องให้ชั้นมากกว่านี้ ไม่เอาแล้วห้องเช่ารูหนู อยู่อย่างนี้อายชาวบ้าน" ในที่สุด ความต้องการแท้จริงก็เผยจนได้ ที่อายชาวบ้านน่ะ อายเพราะมีน้อยกว่าเขา ไม่ใช่เพราะเป็นเมียน้อยเขาหรอกซินะ??? "จะให้ทำไงล่ะ อยากมีเมียสอง มันก็ต้องดูแลได้ดีทั้งสองคนซิวะ เลี้ยงได้ไม่ดี ใครมันจะอยากอยู่ด้วยจนแก่ตาย" สุดท้ายก็เลิกกัน ปิ๋มกับพี่นุ้ยนะ ไม่ใช่พี่นุ้ยกับเมีย หลังๆมาทะเลาะกันหนัก พี่นุ้ยเริ่มเบื่อไม่ค่อยมาหา เงินที่เคยให้ก็น้อยลงไปด้วย ต่างฝ่ายต่างเบื่อหน่าย รสรักที่เคยหลงใหลไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น ความสุขสบายที่เคยได้ลดลง ผู้หญิงเริ่มปลง ผู้ชายเริ่มเปื่อย จึงแยกย้ายกันไป ง่ายๆเหมือนจบปาร์ตี้ ยังไงยังงั้นแหละ ดีอยู่อย่างที่ปิ๋มไม่เคยราวี ระรานบ้านใหญ่ อาจเป็นเพราะคบหากับพี่นุ้ยมาตั้งแต่เป็นเด็กสาวใสวัยกระเตาะ หัวอ่อนกระมัง พี่นุ้ยเป็นฝ่ายคุมเกมมาตลอด พอถึงจุดหนึ่งที่คุมไม่ไหว เอาไม่อยู่ จึงต่างคนต่างไป แบบไม่เจ็บช้ำน้ำใจมากนัก ปิ๋มเล่าว่า อย่างน้อยก็เรียนจบ มีงานทำ คิดว่าเสียเวลามีผัวในวัยเรียน จบแล้วเลิกกัน ต่างคนต่างไปมีชีวิตของใครของมัน ชั้นโตพอจะหาเลี้ยงตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องนอนรอผู้ชาย ส่วนพี่นุ้ย ได้ข่าวว่ามีสาวพาณิชย์รายใหม่หลังจากปิ๋ม มาแก้ขัดเป็นช่วงๆ ไม่จีรังยั่งยืน ยาวนานเหมือนปิ๋ม ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน หรือเด็กสาวรุ่นใหม่ เขาไม่ว่านอนสอนง่ายเหมือนปิ๋มก็ไม่รู้ คนทั้งคู่ ปัจจุบันนี้หายไปจากชีวิตอิชั้นอย่างน่าประหลาด จู่ๆก็ขาดหายการติดต่อกันไปซะอย่างนั้น ค่อยๆตามกันไปนะคะ สำหรับท่านที่มีเวลาอ่าน เพราะยังมีอีกหลากหลายรูปแบบนะ สนุกบ้างไม่สนุกบ้าง น่าสนใจบ้าง น่าเบื่อบ้าง คิดซะว่าฆ่าเวลาแล้วกันเนาะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:45:43

ความคิดเห็นที่ 20 กำลังมันส์เล๊ย!!! มาเร็วๆ นะคะ ตั้งหน้าตั้งตารอ ใครไม่รอแต่หนูรอคร๊าาาา จากคุณ : Botoon-Slapgirl เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:53:19

ความคิดเห็นที่ 21 ทั้งสำนวนทั้งเรื่องราวอ่านได้อรรถรสน่าติดตามมั่กมากค่ะ ^o^ จากคุณ : I'll be there for you. เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:58:38

ความคิดเห็นที่ 22 สงสัยอย่างนึงนะคะ ถ้าเป็นล็อคอินหรือบัตรผ่านที่ไม่ได้มีชื่อเสียงในพันทิป จะโดนไล่ให้ไปห้องนักเขียนหรือเปล่าคะ ปล.ไม่ได้อ่านนะคะ แต่แค่สงสัย คงไม่โกรธกันนะคะ จากคุณ : อยากเต้นก็เต้นสิคะ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:10:17 A:171.7.218.15 X: TicketID:311904

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาอ่านเฉยๆ ค่ะ จากคุณ : เรนโบว์สายรุ้ง เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:17:01

ความคิดเห็นที่ 24 "เจ๊ หนูมีเสี่ยเลี้ยงแล้วน๊า" ...................... >*<" เสียงตามสายหวานแว่วอย่างร่าเริง "อะไร ยังไง ไหนเล่ามาซิ" ต่อมเผือกทำงานทันใด สาวนางนี้ให้ชื่อว่าน้องออยแล้วกันนะคะ น้องออยเป็นสาวนักเที่ยวที่เที่ยวจัดอยู่หลายปี จนสนิทกับอิชั้นพอสมควร ออยอายุยี่สิบต้นๆ ตอนรู้จักกันน้องเพิ่งจบมหา'ลัยหมาดใหม่ บุคลิกทะมัดทะแมง หน้าตาเฉี่ยวๆเรียกได้ว่าสวยแบบเท่ๆ ตอนที่แรกรู้จัก น้องออยมีแฟนแล้ว เป็นหนุ่มวัยไล่เรี่ยกัน ฐานะทางบ้านแฟนหนุ่มน้องออย ปานกลางค่อนข้างดี มีรถขับ ทั้งคู่เช่าคอนโดฯหรูอยู่กลางเมือง ใช้ชีวิตแบบหนุ่มสาวยุคใหม่ ทำงานเสร็จปาร์ตี้ต่อ ไม่มีท้อก็ว่าได้ ปัญหาอยู่ที่สาวเจ้าของเรา เป็นปาร์ตี้เกิร์ลตัวแม่ แต่แฟนหนุ่มค่อนข้างจะสันโดษ ดังนั้นสาวออยจึงไปกับกลุ่มเพื่อนตัวเองเป็นประจำ แล้วแก๊งค์นี้เข้าขั้นสวยเวอร์แทบทุกนาง ทั้งสวยแบบธรรมชาติและสวยศัลยกรรมแบบเนียนๆ ทุกนางมีรถขับ ให้ของหรูระยับทั้งนั้น สาวออยระยะแรกๆที่เที่ยว ค่อนข้างเกรงใจแฟนมาก เพราะแฟนหนุ่มเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ รวมทั้งเป็นเจ้าของรถที่ออยขับมาเฉิดฉาย เที่ยวๆไปอยู่แรมปี จู่ๆน้องนางบอกลาแฟน ด้วยเหตุผลว่าไลฟ์สไตล์ไม่เข้ากัน...ก็คงจริง หลังเลิกลากับแฟน น้องออยเที่ยวหนักขึ้นจากวันเว้นวัน เป็นสัปดาห์ละ 5 วันอย่างต่ำ ทุกครั้งที่ออกเที่ยว กลุ่มเพื่อนสาวจะมีชายหนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อยเป็นสปอร์นเซอร์ให้แก๊งค์นี้ บางทีพกสปอร์นเซอร์มาด้วย หลายๆทีหาเอาข้างหน้า และไม่เคยผิดหวังสักคืน ต้องยอมรับว่า แก๊งค์น้องออยเป็นแก๊งค์แบบที่ผับใหนก็อยากให้ไปเที่ยว เพราะสวยจัด จ่ายเต็มไม่อั้น ไม่งอแง ทิปหนัก และสามารถสร้างความสนุกให้คนรอบข้างได้ แบบแค่มองก็เพลินแล้ว หนุ่มที่สาวๆแก๊งค์นี้ควง เข้าขั้นเซเลบริตี้แทบทั้งนั้น สงสัยมั้ย สาวๆเป็นใคร ลูกท่านหลานเธอกันมาจากไหน เหตุใดจึงมีกินมีเที่ยว แต่งตัวสุดเฉี่ยวเก๋ไก๋ รู้จักคนใหญ่โตโด่งดังแทบทุกวงการ เท่าที่รู้ ก็คือลูกหลานชนชั้นกลางกลาดเกลื่อนธรรมดา มีดีว่าหน้าตาดี ถึงดีมากอย่างที่บอก และมีอีกอย่างคือ บุคลิกโดดเด่น นิสัยขี้เล่นแสนซน ขนาดอิชั้นเป็นผู้หญิง ยังว่าน่าคบหาเข้าใกล้ เดี๋ยวเราจะไปทำความรู้จักสาวนักเที่ยว เกรด A กลุ่มนี้กันนะจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:21:22

ความคิดเห็นที่ 25 ตามอ่าน....เขียนได้ดีค่ะ จากคุณ : เสียงคลื่นกล่อมดาว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:26:44

ความคิดเห็นที่ 26 ผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง เรียกสายตาคนมองได้มากอยู่แล้ว สาวสวยมาอยู่รวมกัน 5-6 คน เดินผ่านใครก็ต้องมองมากกว่าธรรมดา และยิ่งทำให้น่าสนใจมากขึ้น โดยเฉพาะในสถานบันเทิง หากกำลังคิดว่า น้องๆกลุ่มนี้เป็นหนึ่งในไซด์ไลน์ บอกก่อนนะจ้ะ ว่าไม่ใช่คร่า... เหล่าน้องนาง ดีกรีปริญญาตรี ทำงานในบริษัทใหญ่โตชื่อดัง และบริหารเสน่ห์เป็นงานอดิเรก รูปสมบัติที่ได้มา นางปรุงโฉมเพิ่มให้โดดเด้งไฉไลทุกสัดส่วน ชนิดว่าหนุ่มมองร้องซี้ดดด เป็นทิวแถว ด้วยความที่เป็นกลุ่มสาวที่ให้ความสำคัญกับความสวยความงามและวัตถุมากถึงมากที่สุด ดังนั้นสาวๆ จึงเลือกที่จะคบหนุ่มฐานะดี แต่งตัวดี มีโปรไฟล์เท่านั้น ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า พวกเธอสร้างภาพลักษณ์ของกลุ่มตัวเองเป็นผู้มีรสนิยมได้ถูกทางจริงๆ พวกเธอไว้ตัวนะคะ ไม่ใช่ใครๆจะถึงเนื้อถึงตัวพวกเธอได้ง่ายๆ เรียกได้ว่ารู้จักวางตัวในระดับที่ดีมากเชียวล่ะ หนุ่มมาจีบแต่ละราย เหมือนกับต้องลงทุนหลายสิ่งเลยล่ะ นอกจากพาเที่ยวผับ ต้องพาช้อปฯนับไม่ถ้วนอีกด้วย คนสวยนี่นาเลือกได้อยู่แล้วเนอะ แต่ให้เลือกมากอย่างไร เหล่านางไม่เลือกอยู่อย่างนั่นคือ ไม่สนว่าหนุ่มนั้นจะมีเจ้าของหรือไม่ ประมาณกล้าม้อ ก็กล้าอ้อล้อด้วย มีไรป่ะ??? จากเที่ยวๆ ให้หนุ่มเลี้ยงบ้าง จ่ายตังค์เองบ้าง จนหนึ่งในกลุ่มมีแฟนหล่อ รวย เริด หรู ดูดีมีชาติตระกูล การแข่งขันลึกๆเริ่มต้นขึ้น เป็นธรรมดาของผู้หญิง แล้วก็เกิดการชักจูงกันกรายๆ ของหรูหราอู้ฟู่ เอามาอวดกันบ้างประปราย จนกลายเป็นต้องใช้แบรนด์เนมพอๆกัน แล้วลามเป็น ต้องมองหาชายหนุ่มที่รวยเหมือนๆกัน จึงจะไปด้วยกันได้ น้องออยไม่อยู่ในข่ายที่ยกเว้นอยู่แล้ว เพื่อนของแฟน แฟนของเพื่อน แนะนำกันไปมา จนในที่สุดหาปั๋วรวยให้เพื่อนได้แล้วกันล่ะน่า และปั๋วที่ว่าหาให้เพื่อน จะเป็นสามีใคร หาได้ใส่ใจไม่ มีไม่มากคนหรอกที่รู้ว่าแก๊งค์นี้ กลายเป็นแก๊งค์เมียน้อยคนรวยไปแล้ว เพราะคนรวยโปรไฟล์ดี ก็ไม่มีใครมาบอกว่าตัวเองมีเมียน้อยนี่นา สาวๆก็ร่าเริงกันไป ทำงานประจำเพื่อเพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง ไม่มีเจตนาจะหาเลี้ยงตัวเองจริงจัง โธ่ถัง กะละมังรั่ว เดือนเว้นเดือนเที่ยว ตปท. ทุกเดือนต้องไปเยือนโรงแรมห้าดาว ณ สถานตากอากาศชั้นนำ ตั้งแต่หัวจรดเท้าแบรนด์นอกราคาสูงลิ่ว คอนโดฯหรูค่าเช่าหลักหลายหมื่นต่อเดือน และอื่นๆอีกมากมาย คนสนิทกันจริงๆ สาวๆจึงจะบอกแหล่งที่มาของรายได้ นางจะเล่าแบบชื่นบาน "หนูมีคนเลี้ยง ไม่ต้องห่วง" ศิลปะการล่อลวงของสาวๆ เป็นอย่างไรกันนะ ??? เก่งจริงๆแม่คู๊ณณณ อิชั้นยอมพวกนางเลยเหอะ... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:56:32

ความคิดเห็นที่ 27 ติดตามจ้าาาาา จากคุณ : Jartits เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 13:07:24

ความคิดเห็นที่ 28 เอาอีกๆ จากคุณ : ลำบากชีวิต เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 13:15:34

ความคิดเห็นที่ 29 คุณอยากเต้นก็เต้นสิคะ พอดีว่าเรื่องของคุณมิ้วไม่ได้เป็นเรื่องแต่งค่ะ เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ที่คุณมิ้วผ่านมาและนำมาเล่าสู่กันฟัง ตั้งแต่พาร์ทแรกแล้วค่ะ เป็นเหมือนการเปิดสังคมอีกด้านที่น้อยคนนักจะได้สัมผัสแบบลึกๆให้ได้รู้กันอ่ะค่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 13:33:07

ความคิดเห็นที่ 30 กฎเหล็กของสาวๆคือ รูดซิบปากแน่น ไม่แพร่งพรายให้คนทั่วไปรู้ว่ากำลังคบหา เข้าด้ายเข้าเข็มกับใคร หรือ พูดง่ายๆ หล่อนจะไม่แย้มเอ่ย ว่าใครกำลังเป็นสปอร์นเซอร์ดูแลชีวิต นอกจากเพื่อนในกลุ่มและคนสนิทเท่านั้น อย่างน้องออยที่บ้านก็ไม่ระแคะระคายว่า ออย "มีเสี่ยเลี้ยง" นะจ้ะ รูปทุกรูปไม่ว่าจะในเฟคบุ๊คหรือที่ไหนๆ ไม่มีภาพออเซาะฉอเลาะกับผู้มีอุปการะคุณเป็นอันขาด เป็นการป้องกันความลับรั่วไหล รายได้ที่ผู้มีอุปการะคุณมอบให้ต่อเดือนนั้นตายตัว ต้องโอนเข้าบัญชีเป็นประจำสม่ำเสมอ ตรงเวลาและเป็นกอบเป็นกำ น้องออยกระซิบเบาๆ "เกินหกหลักค่ะเจ๊...พออยู่ได้เนอะ ไม่ลำบาก" ... ง่า...เอามาเลี้ยงลูกปั๋วเจ๊ได้สบายเลยเหอะออยจ๋า สำหรับคนที่มีเหลือกินเหลือใช้ คงไม่ใช่เรื่องใหญ่จริงๆนั่นแหละ อย่าเอาชีวิตปากกัดตีนถีบ หนังหน้าและวาทะศิลป์เข้าขั้นแย่อย่างเรา ไปเทียบเขาเลยเนอะ หน้าที่ก็ไม่ยากไม่มากความ ว่างทุกเมื่อที่คุณผู้ชายต้องการ เช็คได้เสมอว่าเธออยู่ที่ไหนกับใคร ส่วนใหญ่ น้องออยบอกว่า ไม่ค่อยเช็คด้วย เพราะปลีกตัวหาเวลามาฟอล์โลว์ลำบาก ห้ามโทร.หา ห้ามให้บ้านใหญ่หรือคนในสังคมเดียวกันกับผู้ชายรู้ระแคะระคายเป็นอันขาด หากเห็นท่าไม่ดี ผู้ชายจะโอนเงินมากกว่าปกติ เป็นสัญญาณว่าอาจชิ่ง และเป็นอันว่าเกมส์โอเวอร์ เวลาที่จะต้องปรนนิบัติสามีชาวบ้าน ไม่มากมายนักอาจจะเดือนละไม่กี่ครั้ง แต่ต้องได้ทุกครั้งที่ฝ่ายชายปรารถนา ดังนั้น ชีวิตของสาวๆ จึงวุ่นวายอยู่กับปาร์ตี้ แต่งตัว และใช้เงินสนองนี้ด Need ของสาวๆ ก็มีตั้งแต่ เที่ยวหัวราน้ำ ช้อปปิ้งสะบั้นหั่นแหลก จนถึงหาผู้ชายมาสนองตัณหา ซึ่งหาได้ไม่ยาก ก็แค่ "เจ๊ หนูอยากได้คนนี้อ่ะ จัดให้หน่อยจิ" 555 ม่ายช่าย งั้นเป็น "เจ๊ หนูชอบคนนี้ ขอเบอร์หน่อยจิ" ... ไม่ได้ เขามีแฟนแล้ว "ไม่เป็นไร หนูไม่เอาจริง เอาแก้คันแป๊บเดียว" 555 อันนี้เรื่องจริงเหมือนกันนะยะ ส่วนใหญ่สาวๆจะเช็คก่อนเสมอว่าหนุ่มที่สนใจ จะไม่สร้างปัญหาให้ในอนาคต และเป็น one night stand เท่านั้น พบกันวันอื่นอาจเมินเหมือนไม่เคยเล่นจ้ำจี้มะเขือเปราะกันมาก่อนเลย เคยถามเหมือนกัน ว่าเมื่อไหร่จะเลิก... น้องออยตอบว่า จนกว่าผู้ชายจะเบื่อ... อืม.......นะ ชีวิตใครชีวิตมัน อิชั้นไม่ได้ไปหุงข้าวให้หล่อนกินนี่นา อิชั้นไม่รู้นะคะ ว่าสาวๆ พลาดพลั้งรุนแรงถึงขั้นมีลูกเต้าหรือไม่ เพราะยังไม่เห็นใครอุ้มท้องสักราย อิชั้นไม่ทราบว่าแก่นสารสาระชีวิตของสาวๆอยู่ที่ตรงไหน เพราะธุระไม่ใช่ และไม่ไปบังอาจเตือน ที่อิชั้นทำได้ คือเตือนผ่านๆ อย่าโง่ท้องเพื่อจับผู้ชายนะเฟ้ย เด็กไม่ใช่ตัวประกัน ถ้ามันไม่เป็นตามแผน คนจะจุกอกตายคือเอ็งและลูก ไม่ใช่ผู้ชาย โปรดทำความเข้าใจหลายๆครั้ง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 13:34:14

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนต่อไปจะมาต่อเรื่อง มุ่งมั่นเป็นเมียน้อยมืออาชีพ  เธอคิด เธอวางแผน เธอกำหนดชีวิตเธอเองตั้งแต่ต้น ว่าจะเป็น "เมียน้อย" อะไร ทำไม มีเหตุผลใดในชีวิต สาวเจ้าจึงคิดเช่นนั้น... น่าสนใจมั้ยอ่ะ เรียนท่านผู้อ่านทุกท่าน และท่านสมาชิกทุกล็อคอิน ดิฉันขออภัยอย่างที่สุด หากการตั้งกระทู้เล่าเรื่องราวของดิฉัน เป็นการกระทำที่ไม่สมควรและเป็นการรบกวนท่านอื่นๆ เหตุที่ดิฉันตั้งกระทู้เล่าเรื่องจากประสบการณ์ของตัวเองนั้น เพราะเห็นว่ามันอาจจะน่าสนใจ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในสังคม จึงตั้งในห้องที่เกี่ยวข้องกับสังคม อาจเป็นเรื่องที่มีประโยชน์หรือไร้สาระ ดิฉันไม่สามารถตัดสินได้ คงขึ้นอยู่กับท่านผู้อ่าน ในฐานะคนเล่าคนถ่ายทอดเรื่องราวที่ประสบพบเห็นมา ดิฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ตัดสินชีวิตของใคร การจะคิด วิเคราะห์สิ่งใดสมควร ไม่สมควรนั้น ดิฉันเจตนาให้เป็นวิจารณญาณของผู้อ่าน ยังมีอีกหลายเรื่องในโลกนี้ เกิดขึ้นและดำเนินอยู่ โดยที่ดิฉันเองอาจไม่มีโอกาสได้รู้ ที่ดิฉันเล่า เป็นเรื่องที่ได้ผ่านพบประสบมา จึงนำมาเล่าสู่กัน...ก็เท่านั้น อันไหนไม่รู้ คือไม่รู้ มิใช่ว่าจะรู้ไปทุกเรื่องนะจ้ะ โปรดให้อภัย งานเขียนการเล่าเรื่องของดิฉันนั้น มาจากการเป็นคนชอบอ่าน ชอบเขียนชอบบันทึกอยู่เป็นทุนเดิม เมื่อมาประกอบกับมีเวลาว่างมากพอ จึงสามารถถ่ายทอดผ่านเวปบอร์ด ซึ่งก็คิดว่าไม่น่าจะเดือดร้อนผู้ใด แต่หากเป็นการรบกวนใครก็ตาม ดิฉันต้องขออภัยด้วยค่ะ ไม่ได้เจตนาเช่นนั้นเลยจริงๆ ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามและให้กำลังใจนะคะ ดิฉันขอให้คำมั่นว่า จะพยายามถ่ายทอดเรื่องราวให้ได้มากที่สุด เท่าที่จะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนจ้า ยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งที่จะเล่าอะไรก็ตามที่ดิฉันทราบและท่านผู้อ่านสนใจค่ะ ขอบพระคุณจากใจสุดซึ้งอีกหลายๆครั้งค่าาาา จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 14:06:52

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านต่ออยู่นะคะ เรื่องที่คุณเล่าห่างไกลจากชีวิตเราลิบลับ แต่เรื่องอย่างนี้รู้ไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ว่าคนเดี๋ยวนี้เค้าแปลกๆไปถึงขั้นไหนแล้ว ขอบคุณจขกท.มากที่มาเล่าให้ฟัง คุณเล่าได้น่าสนุกและน่าติดตามมากค่ะ ^^ จากคุณ : faengy_marrow เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:17:41

ความคิดเห็นที่ 33 ผมเห็นต่างนะ... ที่คุณว่ามา  ผมว่ามีไม่้กินร้อยละยี่สิบ(ของเมียน้อย) แต่อีกร้อยละแปดสิบ มาจากความรักล้วนๆ (ไม่ว่ามันจะเริ่มต้นแบบไหนก็ตาม) จากคุณ : แก้ไขข้อความ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:30:29

ความคิดเห็นที่ 34 ปูเสี่อรอนะ เขียนได้น่าติดตาม สรุปมีมุมมองเมียหลวงมั้ยเนี่ย ต้องไม่ตาม ไม่ต้องรู้ เกิดติดเชื้อมาทำไง เมียน้อย คันบ่อยๆอย่างนี้ จากคุณ : หิวบ่อยบ่อย (หิวบ่อยบ่อย) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:38:42

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาลงชื่อให้กำลังใจค่ะ เราเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมผู้ชายถึงต้องมีเมียน้อย เผื่อแต่งงานแต่งกายไปแล้วจะได้วางตัวถูก ไม่ทำตัวให้น่าเบื่อเนอะ มีประโยขน์มากๆ เลยค่ะคุณมิ้ว ฝากความคิดถึงไปให้หนุ่มน้อยหน้าดำ (โกโก้) ด้วยนะคะ จุ๊ฟๆ จากคุณ : โดเรม่อนทมิฬ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:42:10

ความคิดเห็นที่ 36 สำนวนสุดยอดดดด รออ่านค่ะ น่าสนใจดี จากคุณ : Janur เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:48:20

ความคิดเห็นที่ 37 มาเล่าอีกนะค่ะ รอติดตามมากๆค่ะ จากคุณ : popo_jung เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:49:15

ความคิดเห็นที่ 38 โห เงินเดือนเกิน6หลัก ทำงานทั้งปีเงินเก็บยังไม่ หมื่นต้นๆเอง จากคุณ : เด็กอ้วนรักป๊าม๊า เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:51:34

ความคิดเห็นที่ 39 คุณคะ น่าจะเขียน หัวกระทู้ว่า 18+ด้วยนะคะ จากคุณ : jeeban_2 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:53:46

ความคิดเห็นที่ 40 ลงชื่อรออ่านค่ะ ^>^ จากคุณ : yurime เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 15:58:15

ความคิดเห็นที่ 41 น่าเอาไปเขียนนิยาย นะ  อิอิ จากคุณ : ยีราฟกินมะม่วงจิ้มน้ำปลาหวาน เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 16:07:30

ความคิดเห็นที่ 42 สนุกดีครับ มาติดตาม จากคุณ : hellmoon เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 16:10:16

ความคิดเห็นที่ 43 ตามรออ่านค่ะ จากคุณ : งิ้วมังกร (sweetbutter) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 17:22:26

ความคิดเห็นที่ 44 ตีตั๋ว อิอิ จากคุณ : frist16 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 17:52:16

ความคิดเห็นที่ 45 บางเรื่องที่ผมทราบ ... อาจจะขัดหรือแย้งนิดหน่อยนะครับ ... สำหรับบางคนไม่ต้องถึงหกหลัก ... แค่ประมาณห้าหลักก็ได้แล้วครับ (ขึ้นอยู่กับหน้าตา+แล้วก็อีกหลายๆอย่างครับ) ... แต่ว่าบางคนเขาจะอาศัยว่าหาผู้สนับสนุนหลายๆคนหน่อยแล้วก็บริหารเวลาดีๆครับ ... และเท่าที่เคยทราบมา ... มีน้องอยู่คนนึงได้ค่าเปิดตัวเป็นรถหรูหนึ่งคัน พร้อมเงินเดือนห้าถึงหกหลัก ... โดยมีข้อแม้ว่าห้ามมีคนอื่น ... เห็นว่าได้ไม่นาน ... ก็มีปัญหาว่าเจ้าหล่อนไปมีคนอื่น ... ตัวผู้หญิงไม่เป็นอะไรครับ ... แต่เคราะห์หนักไปตกอยู่กับผู้ชายครับ ... อีกเรื่องหนึ่ง ... ผู้สนับสนุนสมัยนี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนไทยเสมอไปครับ ... เท่าทีทราบ ชาวต่างชาติบางคนก็เป็นผู้สนับสนุนโดยมีทั้งคนที่รู้ตัว และไม่รู้ตัวครับ ... ขอบคุณคุณมิ้วที่แบ่งปันครับ ... จากคุณ : rexiii เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 19:03:15

ความคิดเห็นที่ 46 ยกมือ...นอกเรื่องนิ๊ดนะคะ  อย่าว่ากันนะ อดใจไม่ไหวเจ้าเหมียวสามตัวน่ารักมาก ....นู๋ไข่ปลาอ้วนเชียว จากคุณ : เสียงคลื่นกล่อมดาว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 20:42:20

ความคิดเห็นที่ 47 นอกจากรักแมวแล้วยังเขียนเก่งอีก จากคุณ : โดดเด่นในทุกมุมมอง เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 23:29:43

ความคิดเห็นที่ 48 กระทู้นี้มีคนให้กำลังใจ เข้ามาแสดงความคิดเห็นล้นหลามแหะ อึ๋ยๆ รู้สึกดีนะคะ จริงๆจ้า ไม่ว่าจะเป็นก้อนอิฐหรือดอกไม้ ยินดีอย่างยิ่งค่ะ แม้จะหวังใจว่าจะเป็นที่สบอารมณ์มากกว่าอ่ะนะ ที่คุณ แก้ไขข้อความ คคหที่ 33 ว่าไว้ ผมเห็นต่างนะ... ที่คุณว่ามา  ผมว่ามีไม่้กินร้อยละยี่สิบ(ของเมียน้อย) แต่อีกร้อยละแปดสิบ มาจากความรักล้วนๆ (ไม่ว่ามันจะเริ่มต้นแบบไหนก็ตาม) ::: อิชั้นก็คิดเห็นเป็นประการเช่นฉะนั้นเหมือนกันนะ เพราะเป็นคนเชื่อในความรักค่ะ กิ้วๆ เชื่อว่า คนเราเมื่อใกล้ชิดกันมากๆ ขนาดมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน ใช้เวลาร่วมกันเป็นปีๆ หัวใจคนมีหรือจะไม่หวั่นไหวให้แก่กันบ้าง เพียงแต่ว่า บางครั้ง บางที แค่รัก มันไม่พอจะอยู่ร่วม หรือเปล่านะ ... และที่คุณ rexiii คคห.ที่ 45 กรุณาแบ่งปันเรื่องราว จากประสบการณ์ของอิชั้น สาวๆทำงานกลางคืนมักทำแบบนั้นค่ะ (เน้นไปที่สาวอ่างเลยด้วยซ้ำ) มีคนเลี้ยงหลายๆคน เพื่อประกันความเสี่ยง เพราะส่วนใหญ่เลี้ยงไม่นาน ประมาณ 3 เดือน 6 เดือน เมื่อผู้อุปการะคุณเบื่อ จำใจต้องเปลี่ยนตัวสปอร์นเซอร์รายใหม่จนได้ และสาวจำพวกนี้ไม่เรียกตัวเองว่าเมียน้อยอ่ะจ้า เขาหาเงินโดยมีลูกค้าประจำที่เหมาจ่ายรายเดือนนี่นา สาวอ่างบางคน มีเสี่ยส่งเสียเลี้ยงดู โดยไม่ห้ามรับงาน หรือไม่ห้ามทำงานด้วยซ้ำ แต่บางคน ห้ามขาด จับได้ เป็นอันสิ้นสุดข้อตกลง การส่งเสียเลี้ยงโดยดูเด็ดขาด เหมือนซื้อมาเพื่อส่วนตัวระยะสั้นโดยเฉพาะเลยนะ เหตุผลที่ลูกค้าอ่าง ไม่ห้ามสาวๆรับงาน รับจ๊อบ เพราะรายได้ของสาวๆนั้นสูงมากด้วย การเหมาจ่ายแบบทดแทนรายได้ที่ขาดหาย บางรายสวยจัดๆว่ากันหลายแสนเลยนา ที่ยอมส่งเสียเลี้ยงดูรายเดือน เพื่ออำนวยความสะดวกให้ตัวเอง ไม่ต้องบากหน้าไปอ่างไงค่ะ แล้วเลือกได้ด้วยว่าจะมาเวลาไหน สาวๆต้องพร้อมและให้เวลาคนเลี้ยงก่อน ไม่ต้องจองคิวให้เมื่อย ส่วนเรื่องมีคนอื่นนั้น หาเป็นหญิงสาวที่ไม่ได้ทำงานกลางคืน เป็นไปไม่ได้เลย ที่ผู้ชายจะปล่อย เขาถือว่า เรื่องไปนอนกับชายอื่นนั้น เป็นเรื่องใหญ่มาก ยอมไม่ได้เลยทีเดียว แทบไม่ต่างจากจับได้ว่าเมียมีชู้อ่ะ กรณีแก๊งค์สาวสวยนักเที่ยวเกรด A ยิ่งแล้วเลยค่ะ เขาหวงน้องๆเอามากๆเลยเชียว บางคนส่งบอร์ดี้การ์ดตามประกบด้วยนะเออ(เฉพาะช่วงแรกแหละนะ ไว้ใจแล้วก็ปล่อยเองล่ะน่า) ส่วนชาวต่างชาติคนอยู่ไกล รับส่งเสียเลี้ยงดูสาวไทยเป็นอีกเมียแล้วละก็ เห็นที เราจะต้องคุยกันอีกยาว 555 เรื่องนี้มีที่มา และท่าทางต้องขยายไปทีละลำดับนะตะเอ๊งงงง แฮ่ แฮ่ ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ สายๆ วันพรุ่งเจอกันใหม่เน้อ ฝันดีค่ะทุกท่าน จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 23:43:30

ความคิดเห็นที่ 49 จะปิดเครื่องแล้ว เจอคคห.โดนใจ ขอต่อนิดนุง นะจ้ะ คุณ โดดเด่นทุกมุมมอง : เค้าอยากให้กิ๊ฟตะเองมากๆเลยอ่ะ ข้อหารู้ว่าเค้ารักแมว 555 จัดรูปสาวน้อย หนุ่มน้อย แห่งบ้านชมวิวไปเลยดีกว่า (ฉวยโอกาสอวดมันทุกกระทู้แหละ กำลังเห่อ) น้องโกโก้ กับ แม่กลีบลำดวนคร่า จะสามเดือนแว้ว อีกสามวัน อิอิ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 23:47:39

ความคิดเห็นที่ 50 มาแสดงตนคะว่าตามมาอ่าน จากคุณ : @samsung note (มุกทะเลใต้) เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 01:05:05

ความคิดเห็นที่ 51 มาตามอ่านนะคะ ชอบจัง เขียนได้น่าตามมากๆเลยค่ะ จากคุณ : บัวบุษราคัม เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 05:29:36

ความคิดเห็นที่ 52 กระทู้นี้ขอบอกว่า  ถูกใจคนเกลียด" เมียน้อย " แต่ผิดใจคนชอบมี "เมียน้อย" และคนชอบเป็น "เมียน้อย" สุดๆ เลยแหละ   อิอิ จากคุณ : successfully เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 09:36:29

ความคิดเห็นที่ 53 โห .. เมียน้อยนี่แหล่มเน๊อะ  ดูชีวิตสบ๊าย สบาย เอาอีกๆ  เค้าชอบอ่าน  ^ ^ จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 10:49:31

ความคิดเห็นที่ 54 ครับ ... คุณมิ้ว ถ้ามองในมุม สาวอ่าง จะมีลักษณะแบบนั้น ... แต่ที่ผมเจอนี่เป็น ... ระดับพริตตี้ครับ ... และเป็นนักแสดงสมทบด้วยก็มี ... คือ ... ถ้าพูดกันตามตรง มันเกี่ยวพันกันหมด ... แต่จะขอลงข้อมูลไว้แค่นี้นะครับ จะไม่ลงลึกกว่านี้ ... เพราะที่ผมรู้มีอยู่หลายคน ... แล้วเรื่องบางเรื่องมันส่วนตัวจริงๆ ... จึงแบ่งปันได้เพียงเท่านี้ครับ ... แล้วจากที่ผมตามอ่านคุณมิ้วมา ... เรื่องทุกเรื่อง มีความเกี่ยวข้องกันหมดครับ ... เพราะว่ามันมีในทุกสังคม ... สังคมกลางคืนเป็นสังคมตัวอย่างที่ดีนะครับ สำหรับการเรียนรู้การใช้ชีวิตจริงๆ เพียงแต่ว่ามันอันตรายไปซักหน่อย สำหรับคนหัวอ่อน ที่มองโลกสวยงาม เพราะเมื่อไหร่คนกลุ่มที่ผมกล่าว ได้เข้ามาสัมผัสเรื่องราว ในวงจรชีวิตกลางคืนแล้ว ... มักกลับตัวไม่ได้ หรือ หลงไปกับสิ้งเร้ามากเป็นที่สุด ... แล้วจากคนดีๆหลายคน เมื่อย่างก้าวเข้าสู่สังคมเช่นนี้แล้ว ... น้อยคนนักที่ออกมา ... แต่ที่ออกมาแล้ว เท่าที่ผมทราบ ... เขากลับไปใช้ชีวิตได้คุ้มค่ามากกว่าเดิม ... มีมุมมองชีวิตแบบที่เราคิดไม่ถึง ... ว่าเขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ ... มีใครจะเถียงผมไหมครับว่า ... "เงิน" ไม่ใช่ปัจจัยหลักที่ทำให้สังคมเปลี่ยนแปลง ? หรือ "คน" ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้สังคมเปลี่ยนไป ? เรื่องเมียน้อย ... มีเยอะกว่านี้มากครับ ... มีทั้งแบบเต็มใจ ไม่เต็มใจ แบบลองดู แล้วกลายเป็นทำเป็นประจำ ... หรือทำเพราะประชด ... เยอะครับ ... ผมจะตามคุณมิ้วไปเรื่อยๆนะครับ ... ตรงไหนมีข้อมูลพอที่จะแทรกหรือแบ่งปันกันได้ ก็จะบอกครับ ... แต่ไม่ลงลึกนะครับ ... ขอบคุณครับ จากคุณ : rexiii เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 10:52:05

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดียามสายวันเสาร์คร่าาาาาาาาาาาา ทิ้งท้ายว่าจะมาต่อเรื่อง มุ่งมั่นเป็นเมียน้อยมืออาชีพ ไว้ในตอนที่แล้ว ตอนนี้ถึงเวลา ที่เราจะเล่าสู่กันแล้วนะจ้ะ อิอิ ตอนนี้ขอนำเสนอเรื่องของสาวนามว่า "ริน" ริน เป็นเพื่อนสนิท เอิ่ม...ไม่แน่ใจ เป็นเพื่อนรัก... ก็ไม่น่าจะใช่...เป็นเพื่อนรักเพื่อนร้ายของอิชั้นน่าจะเหมาะสุด ส่วนใครจะร้ายกว่ากัน ระหว่างอิชั้น กับ ริน ตามกันไปยาวๆ ดีก่านิ (ยาวไป ไม่อ่าน ไม่ว่ากันจ้ะ 555) รินกับอิชั้น เรียนร่วมชั้นและเคยร่วมงานกันระยะหนึ่ง ดังนั้นเราจึงรู้จักกันดี มากกกกกก มั้ง? ก่อนที่เราจะไปรู้จักความคิด ความมุ่งมาดปรารถนาของริน อิชั้นขออนุญาตท้าวความ ประวัติชีวิตของรินคร่าวๆสักหน่อย นั่นก็เพื่อเป็นการประกอบความเข้าใจและเพิ่มอรรถรสในการอ่านแล้วกันนะ รินเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่และพ่อ แต่เป็นลูกสาวคนโตที่มีน้องสาวห่างกันร่วมสิบปีต่างพ่อ และมีน้องชายห่างกัน 5 ปีต่างแม่ สรุปได้ว่า รินมีน้องชาย 1 น้องสาว 1 ที่ต่างพ่อและต่างแม่ แบบว่า พ่อแม่เธอแยกทางตั้งแต่เธอยังเล็ก พ่อแม่ของรินต่างฝ่ายต่างไปสร้างครอบครัวใหม่ โดยทิ้งรินไว้กับยายและน้าๆ รินจึงสนิทสนมกับยายมากกว่าแม่ เธอเรียกแม่ว่าพี่ด้วยซ้ำ เนื่องจากแม่มีเธอตั้งแต่อายุยังน้อย เธอห่างจากน้าคนสุดท้องแค่สองปี ด้วยความที่ยายฟูมฟักเฝ้าถนอมเธอมากับน้า เธอจึงเรียกยายว่าแม่ ยายมีอาชีพค้าขายเล็กๆน้อยๆ เลี้ยงลูก-หลานตามลำพังเนื่องเพราะตาจากไปตั้งแต่ก่อนรินเกิด บ้านที่เธอ,ยายและน้าๆอาศัยอยู่ในชุมชนที่เกือบแออัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อรินอายุเกือบ 17 ปี น้าๆต่างออกเรือนไปแล้ว เหลือเพียงน้าชายคนรองถัดจากแม่ ที่ยังเป็นหนุ่มโสดค้างคา เวลานั้น สุขภาพของยายไม่ใคร่ดีนัก จึงหยุดขายของ อยู่กับบ้านรับงานฝีมือมาทำหาค่ากับข้าวสำหรับ 3 คน น้าชายคนโต เป็นหัวแรงในการหารายได้ประจำเพื่อใช้จ่ายหลักๆในบ้าน ซึ่งงานรับจ้างรายวัน เอาแน่เอานอนยากนัก พ่อและแม่ของริน ส่งเสียให้ยายบ้างเท่าที่มี แต่ส่วนใหญ่มักบอกว่าไม่มีเพราะต้องเลี้ยงดูครอบครัวตัวเอง รินจึงรับจ้างซักผ้า รีดผ้าบ้างหลังเลิกเรียน เพื่อเป็นเงินค่าข้าวค่าขนมที่โรงเรียนไปวันๆ แค่ที่เล่าเท่านี้ชีวิตริน น่าจะลำบากกว่าปิ๋ม (เพื่อนสาวนางแรกที่เข้าสู่วงจรเมียน้อย) ซึ่งก็ใช่จริงๆ อิชั้นเองมารู้เรื่องราวชีวิตของรินช่วงเทอมสุดท้ายจะเข้ามหา'ลัยแล้ว ก่อนนั้นเราแค่เดินผ่านกันไปมา ทักทายบ้างตามประสา ทว่าไม่เรียกว่าสนิทนัก นั่นเพราะบุคลิกบางอย่างของริน มัน...แปลกๆ... แปลกเกินกว่าเด็กธรรมดาอย่างอิชั้นจะเข้าใจกระมัง (มาคิดตอนหลังแล้วทั้งสิ้น) รินเป็นคนตั้งใจเรียนมาก แม้จะหัวไม่ดีก็ไม่เรียกว่าแย่ ผลการเรียนของรินระดับกลางๆ ค่อนไปทางดีด้วยซ้ำ (อิชั้นระดับหัวกะทิ ง่ะ 555 อันนี้จริงๆ ไม่ได้ขี้โม้ คนมีหน้าที่เรียนอย่างเดียวนี่หว่า มันควรมั้ยล่ะที่ต้องทำได้ดี) รินมักมาขอให้อิชั้นติวฯให้เสมอๆ และเธอมึนมาก แม้เราจะบอกว่าไม่สะดวก มานก็ตื้อเอาจนได้ วิธีการตอบแทนน้ำใจของนางก็ประหลาด ชอบเอาเครื่องประดับหน้าตาพิลึกที่ผ่านการใช้งานอย่างเยินมาให้ บางครั้งบางที มีถามจะให้ช่วยซักเสื้อผ้ามั้ย??? ตอนนั้นไม่สนิทกัน อิชั้นก็เหวอไปซิ... อยู่ดีๆจะมาซักผ้าให้ทำไมฟร่ะ อินางนี่เพี้ยนได้อีก อดรนทนไม่ได้ จึงถาม "เธอเอาไอ้นี่มาให้เราทำไม โรงเรียนเขาไม่ให้ใช้นะกิ๊บแบบนี้" "ทำไมเธออยากไปซักผ้าให้เราง่ะ อยากไปบ้านเราเหรอ??" "ก็เราไม่มีอะไรจะให้เธอนี่ เห็นเธอดีช่วยสอนการบ้านเรา เราเกรงใจง่ะ" รินตอบซื่อๆ "ไม่มีก็ไม่ต้องให้ก็ได้ เราไม่เดือดร้อนอะไร ขอบใจเธอมาก" "ไม่ได้หรอก ยายเราสอนไว้ ใครทำดีด้วยต้องตอบแทน เขาจะได้รักได้เอ็นดูไง" รินอธิบาย "เราเพื่อนกันนะริน วันนี้ไม่มีก็ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้วันไหนก็ได้" อิชั้นตัดบท ชักเห็นแววดราม่าในสายตา "อย่างเธออยากจะเป็นเพื่อนเราเหรอ" จำได้ว่ารินสบตาอิชั้นนิ่งๆ ไม่สื่อความรู้สึก และนั่นน่าจะเป็นครั้งแรก ที่ทำให้อิชั้นสนใจเธอขึ้นมา "ทำไมง่ะ เราเรียนห้องเดียวกัน ก็เป็นเพื่อนกันหมดแหละ" "เธอไม่กลัวเดือดร้อนเหรอ" แววตาของรินหล่นวูบ ทำให้อิชั้นคิดได้ รินมักถูกเพื่อนๆแกล้งเสมอๆ เพราะเธอเฟอะฟะ แต่งตัวเชยๆ ทำอะไรเปิ่นๆเป็นประจำ "เราเป็นเด็กเรียนครูรัก ไม่มีใครทำอะไรเราหรอก แล้วเพื่อนๆต้องง้อเราช่วยด้วย อิอิ" อิชั้นตอบไปตามจริง รินยิ้มให้อิชั้นอย่างโล่งใจ กระนั้นเราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทอะไรกัน แค่คุยกันมากขึ้นก็เท่านั้น รินยังคงโดนแกล้งประจำ อิชั้นยังเป็นประเภทเด็กหอคอยงาช้าง เหมือนเดิม.......... จนเกือบเทอมสุดท้ายก่อนเข้าวิทยาลัยนั่นแหละ ที่แทบทุกอย่างเปลี่ยนไป ........................................................ ขออภัยที่อาจดูเหมือนเป็นนิยาย ไม่รู้จะบอกอย่างไรว่ามันโคตะระจริงง่ะ ที่เล่าได้เป็นฉากขนาดนี้ เพราะคนนี้ เรื่องนี้ อิชั้นได้รู้ได้เห็น ได้สัมผัสเยอะสุดแล้ว ค่อยๆตามกันไปแล้วกันนะคะ จะเป็นเรื่องสั้นขนาดยาวหรือเปล่าเนี่ย 555 แง่ม แง่ม ยาวไป ไม่อ่าน ชิส์.... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:13:32

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านถึงนี่ จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:42:18

ความคิดเห็นที่ 57 สั้นๆ ไม่ชอบ ไม่ได้อารมณ์ เค้าชอบยาวๆ  ^ ^ จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:42:52

ความคิดเห็นที่ 58 สนุกจัง  ชอบๆๆๆๆ  ถ้าเขียนเป็นหนังสือขาย เราก็จะซื้ออ่านนะ เราเคยซื้อหนังสือ เรื่อง "เมียน้อย" มาอ่านด้วยล่ะ จะเอาหนังสือมาโพสโชว์  เดี๋ยวก็จะเป็นการโฆษณาเจ้าของหนังสือ ผู้เป็น "เมียน้อย" ไป คนเขียนเป็นผู้หญิงที่ไปหลงรักสามีคนอื่น และแต่งตั้งตำแหน่ง "เมียน้อย" ให้ตัวเอง ยัดเยียดตำแหน่งเมียหลวงให้คนที่ได้ชื่อเป็นภรรยา เธอบรรยายเรื่องราวได้  รันทนสุดๆ  ถึงเหตุผลว่าทำไมถึงอยากเป็นเมียน้อย จากคุณ : successfully เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:43:14

ความคิดเห็นที่ 59 ระหว่างที่เด็กๆวัยเรียน กำลังวางแผนจัดการชีวิตเพิ่มขึ้นอีกระดับ ด้วยการสอดส่ายสายตาหามหาวิทยาลัยเพื่อศึกษาต่อ รินเองเป็นหนึ่งในนั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้า เธอทำใจแล้วว่าคงต้องหยุดเรียนทำงานไปก่อน ไม่ใช่ว่ายายถูกหวย แม่กับพ่อออกปากจะช่วยหรืออย่างไร แต่เพราะ..................รินมีผู้อุปการะคุณ ที่พร้อมจะทุ่มทุนให้เพื่อการศึกษา !!! อิชั้นรู้มาจากปากหอยปากปูในโรงเรียนนั่นแหละ ว่ารินโชคดีมีเสี่ยเลี้ยง ไม่ได้กระแดะ จึงไม่ตกใจ แต่ประหลาดใจ อินังริน ไม่ได้สวยขนาดปิ๋ม หรือ มีอะไรโดดเด่นน่าเสน่หาสักหน่อย อย่างที่บอกว่า ริน แต่งตัวเชยๆ ท่าทางเฟอะฟะ ดูเหมือนไม่ค่อยทันคน จึงถูกเพื่อนๆแกล้งเสมอ พรายก็ดั๊นมากระซิบอีกว่า โดยเนื้อแท้นั้นรินเป็นคนสู้ชีวิต ไม่เลือกสู้คนเพื่อไม่ต้องผจญกับปัญหา จากสภาพแวดล้อมที่เติบโตมา ห่างจากคำว่าสวยงามสุขสบายอักโข...ฉะนั้นมันไม่ใช่เรื่องแปลก ที่สกิลการเอาตัวรอดของริน ไม่มีทางน้อยหน้าใคร เขาว่าไป เราคิดตาม ท่าจะจริงนะ แล้ววันหนึ่งรินก็ออกปาก "มิ้ว เราขอยืมเสื้อผ้าเธอได้มั้ย" นางตีหน้ามึนถามซื่อๆ "เอ่อ...ทำไมล่ะ"..... "เราจะไปกินข้าวกับป๋า เราไม่มีเสื้อผ้าดีๆใส่ เรากลัวป๋าจะอาย" เฮ้ยยยยย แร๊งงงงงงค์ มาบอกกันโต้งๆอย่างนี้ ไม่ดีแล้ว ไม่ดีแน่ อย่างนี้จอมสู่รู้ต้องซัก 555 "อ้าว... แล้วทำไมไม่ให้ป๋าซื้อให้ล่ะ เอ่อ...ไม่ใช่ไม่ให้ยืมนะ ให้ได้ แต่ว่าอยากรู้ง่ะ" ไม่ซึนฯเหมือนกันย่ะ "จำได้มั้ยที่เราบอกว่า ใครทำอะไรให้ เราต้องตอบแทน" รินส่งสายตาคาดคั้น เมิงต้องจำได้ดิว้า "ทีนี้เนี่ย เราไม่อยากได้แค่เสื้อผ้านะมิ้ว เรายังไม่อยากต้องจ่ายคืนกับแค่ของเท่านี้นี่นา" แววตารินจริงจังมาก อิชั้นไม่ถามต่อ ตามประสาเด็กหัวไวเข้าใจอะไรเร็ว รุ่งขึ้นจึงหยิบเสื้อผ้าติดไม้ติดมือมาให้เพื่อนเลือก "เธอแน่ใจนะว่าเธอจะไปกับป๋าอะไรนั่นจริงๆอ่ะ" อดห่วงมานไม่ได้เหมือนกันนา "แน่ใจว่าไปแน่ แฮ่ แฮ่ แต่จะไปขั้นไหน ขอดูก่อนว่ะ" "ไปรู้จักกันได้ยังไง อีท่าไหนฟร่ะ" "พี่แถวบ้านแนะนำให้รู้จัก ก็เพราะมีคนรู้จักแนะนำนี่แหละถึงกล้าไปง่ะ" เสาร์-อาทิตย์ สมัยนั้น ถ้าไม่ไปเรียนพิเศษ เดินห้าง หรืออยู่กับครอบครัว การจะอยู่หน้าคอมพ์แชท หรือโทร.เม้าท์กัน เป็นเรื่องยากพอสมควร ดังนั้นมีอะไรเก็บไว้เม้าท์วันจันทร์ยาวๆ อิชั้นไปโรงเรียนแต่เช้า เพราะอยากรู้ อึ้ยย ม่ายช่าย ไปเช้าอยู่แล้วสายๆรถติดจะตายชัก จริงป่ะคนกรุงเตพ? รินหอบเอาเสื้อผ้ามาคืน พร้อมๆกับเรื่องเล่าที่เรารอคอยเป็นของฝากหายาก 555 "ป๋าใจดีมากอ่ะมิ้ว ให้ตังค์เรากลับบ้าน 5,000 แน่ะ" จริงดิ จริงดิ โหเยอะนะ 20 กว่าปีที่แล้วเงินครึ่งหมื่นนี่นะ ไม่น้อยเลยนั่น "แล้ว เธอไปถึงขั้นไหนกับป๋าเขาง่ะ" แฮ่ม แฮ่ม อยากรู้จริงๆ เผือกแต่เล็กแต่น้อยเลยเรา 555 "ยังไม่ถึงขั้นไหน ต้องให้ป๋าไปคุยกับยายก่อน" รินตอบซื่อๆตามสไตล์ "หา...ต้องคุยกับยายด้วยเหรอ คุยเรื่องอะไรอ่ะ แกจะแต่งงานกับป๋าเหรอ" ??? "บ้า แต่งได้ไง ป๋ามีเมียแล้ว ลูกคนโตอายุมากกว่าเราอีกเธอ".....อ้าว..แล้วไปคุยทำไม อะไร ยังไง งง "ไม่ได้ซิเธอ เกิดป๋าเค้าฟันเรา แล้วหนีล่ะ เราก็เสียตัวฟรีดิ ทำงี้แหละ ให้เขาคุยกับยายไปเลย" "เอ่อ...ยายยอมเหรอริน" ไม่อยากถามนะคำถามนี้ แต่เริ่มไม่เข้าใจมากขึ้นแล้วจริงๆ รินหัวเราะตัวโยน น้ำหูน้ำตาเล็ด มองหน้าอิชั้น เหมือนเป็นเด็กซื่อบื้อ โง่ที่สุดในสามโลกง่ะ "ยอมซิมิ้ว ดีกว่าเราเอาไอ้ออดข้างบ้านทำผัวตั้งเยอะ จริงๆก็เอากับมันมานานแล้วแหละ 555" น้องมิ้วเหวอแดรกคร่าคู๊ณณณ............ รินเห็นหน้าเซ่อๆของอิชั้นคงสงสาร "คือไงดี... มิ้วเราไม่ใช่แบบเธอ เรามีอะไรกับผู้ชายมาตั้งนานแล้ว ยายก็รู้ ก็ด่า แต่ว่าห้ามไม่ได้ไง เรา 11 ร ด อ่ะ 555" หัวเราะอีกแล้ว ไม่ชอบเลยให้ตายเหอะ... "พอเข้าใจแล้วใช่มั้ย ยายจะไปว่าอะไรล่ะ ดีเสียอีกมีเสี่ยเลี้ยงดูเรา ไม่เป็นภาระยายกับน้าๆ เราก็ได้เรียนหนังสือด้วย" "เราคิดตั้งแต่กินข้าวกับป๋าแล้ว ถ้าให้เราพูดเอง ป๋าจะจ่ายเท่าไหร่ แล้วเราก็ไม่รู้จะบอกยังไง" รินนิ่งคิด แล้วพูดต่อ.... จากนี้จะเป็นฉากการสนทนา ที่รินถ่ายทอดมากว่า 20 ปี ที่อิชั้นยังจำได้ดี แม้ไม่เป๊ะทุกข้อความ แต่เนื้อหาก็ประมาณ... "ป๋าชอบหนูนะ หนูเรียบร้อยซื่อๆดี" ป๋ายิ้มกรุ้มกริ่มแทะโลม "หนูก็ชอบป๋าค่ะ ป๋าดูใจดี ชีวิตหนูไม่ค่อยมีใครดีด้วยเท่าไหร่อ่ะ" รินเอ่ยน้ำเสียงจริงใจ "งั้นคืนนี้หนูอยู่กับป๋ามั้ย?" รุ่นใหญ่ชกเร็ว เสียเวลาทำไมนิ "หนูก็อยากอยู่นะคะป๋า แต่ว่าเดี๋ยวยายด่า พี่จอยคงบอกป๋าแล้ว ยายหนูปากจัดมาก แหะ แหะ" "อ้าว งั้นหนูก็อยู่กับป๋าไม่ได้เลยซิ?" ป๋าเริ่มกังวล "ได้ซิคะ ป๋าก็ไปคุยกับยายหนู ยายหนูไม่ว่าหรอกถ้ารู้ว่าหนูอยู่กับป๋า ยายกลัวหนูไปอยู่กับไอ้หนุ่มอื่น" เว้นจังหวะเช็คท่าทีป๋าเล็กน้อย "ชีวิตหนูไม่เคยเจอคนดีๆนักหรอกค่ะ ถ้าป๋าชอบหนูจริง ป๋าไม่คิดทิ้งหนู ป๋าช่วยไปคุยกับยายให้หนูได้มั้ย ยายจะได้มั่นใจว่าหนูไม่ใช่เด็กใจแตก ป๋าก็สบายใจด้วยนะคะว่าหนูไม่มั่ว หนูจะได้เป็นเด็กดีของป๋าคนเดียว" คืนนั้นป๋าตกปากรับคำ อีกสองวันจะเข้ามาคุยกับยายของริน เป็นการให้คำมั่นว่า จะส่งเสียเลี้ยงดู...ประมาณไหน? จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 12:17:34

ความคิดเห็นที่ 60 มาชมผลงานคุณมิ้วต่อไป~* จากคุณ : Mr.T-B@cK เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:18:15

ความคิดเห็นที่ 61 เท่าที่รินเล่าให้ฟังในครั้งนั้น ป๋ากับรินเคยพูดคุยพบปะกันพร้อมพี่จอยสาวข้างบ้านรินมาสองครั้งแล้ว ครั้งที่รินยืมมเสื้อผ้าอิชั้น เป็นครั้งแรกที่รินไปพบป๋าโดยไม่มีพี่จอย รินบอกอิชั้นว่า ตลอดเวลาที่เจอป๋า รินคิดอยู่เสมอจะทำอย่างไรดีให้ป๋าอุปการะเลี้ยงดูให้เป็นเรื่องเป็นราว กลับบ้านโดนยายด่ามากๆเข้า เรื่องนู้น นั่น นี่ ที่หนีไม่พ้นล้วนเกี่ยวกับเงินทั้งนั้น เรื่องยายก่นว่าบั่นทอนจิตใจรินเสมอมา คิดไปกลับหลายตลบ เพื่อสยบปัญหาทั้งปวง จึงตั้งธงในใจว่า จะให้ป๋ากับยายมาเจอะกันให้จงได้ เมื่อสบโอกาสจึงเสนอไป เพราะชั่งใจแล้ว ป๋าค่อนข้างเป็นคนจิตใจดี และมีเมตตาต่อรินไม่น้อย งานนี้รินคงไม่กร่อย ป๋าคงพอช่วยเธอได้ การพบกันของยายและป๋า รินเล่าว่าไม่มีอะไรมาก เพราะป๋าแค่มาแสดงตัวว่าจากนี้ไป จะเป็นผู้รับผิดชอบ ค่าเรียน ค่ากินอยู่ที่จำเป็นของรินทุกอย่าง และแถมช่วยค่าใช้จ่ายของยายต่างหากเดือนละ 3,000 บาท ขอเพียงยายอย่าไล่รินให้ไปทำงานอื่นใดอีก และช่วยเป็นหูเป็นตาดูแลรินให้อยู่ในกรอบเพื่อป๋าด้วย ทุกอย่างลงเอยง่ายๆเพียงเท่านั้น รินได้เงินเดือน เดือนละ 7,000 บาทจากป๋า ค่าเทอมค่าอุปกรณ์การศึกษาทุกอย่างป๋าออกให้ เงินช้อปปิ้งจะได้เมื่อไปเลือกด้วยกัน ไปเองจ่ายเองรินว่าอย่างนั้น ถามว่ามันพอมั้ย ดีหรือไม่ รินตอบว่า ชีวิตนี้ไม่คิดจะได้ดีเท่านี้มาก่อนเลย............. จากที่เห็นมา รินรักและเทอดทูนป๋าประดุจญาติผู้ใหญ่ รินเคยเอ่ยปากไว้ "ถ้าไม่มีป๋า ป่านนี้ไม่รู้ชีวิตเป็นอย่างไร ป๋าเป็นทั้งพ่อทั้งผัว บุญคุณท่วมหัวไม่มีวันลืม" ไม่ต้องบอกคงเดาไม่ยาก รินไม่เคยก้าวก่ายวุ่นวายอะไรใดๆทั้งสิ้นกับบ้านใหญ่ ทำตัวเหมือนไร้ตัวตนด้วยซ้ำ ป๋าสั่งให้อยู่ รินอยู่ สั่งให้ไปรินจึงจะไป ชีวิตลำเค็ญทำให้รินไว้ใจคนยาก แต่กับป๋ารินถวายให้ทั้งชีวิต ป๋าจึงทั้งรักทั้งเอ็นดู เชื่อใจรินเสมือนเมียคนหนึ่ง และออกปากบอกคนสนิทไว้ใจ ว่ารินคือเมียอีกคน ที่ป๋ารักมาก รินเคยชวนอิชั้นไปกินข้าวร่วมกันกับป๋า อืม...ป๋าเป็นคนไม่เลวจริงๆอย่างที่รินว่า ตอนนั้นป๋าอายุ50 นิดๆ ยังดูแข็งแรงทะมัดทะแมงอย่างคนใส่ใจตัวเอง แววตาเจ้าชู้หน่อยๆๆ แต่ไม่ดูหยาบคาย ออกจะใจดีด้วยซ้ำ การพูดจาเป็นผู้ใหญ่ ไม่ล่วงเกินดูถูกใครรวมทั้งรินด้วย สรุปว่าป๋า เป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือคนหนึ่ง เสียดายถ้าแกจะเมตตารินด้วยไม่เอาทำเมีย อิชั้นคงว่าแกเป็นพ่อพระ เรื่องของป๋ากับริน สืบสานยาวนานร่วมทศวรรษเลยนะเธอว์จ๋า และนี่มาได้แค่ครึ่งทางเอ๊งงงง ส่วนชีวิตอินางริน มานมาได้แค่ 30% เองนะ ยังตัดสินไม่ได้ เพื่อนรักเพื่อนร้ายเป็นเยี่ยงไร ชิส์ ขอพักสักกะเดี๋ยวเด้อจ้าเด้อ มีต่อแน่ๆ ไม่ต้องห่วง อินางรินเพื่อนเลิฟชีวิตมานมหากาพย์สิ้นดี หุหุ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:18:48

ความคิดเห็นที่ 62 ไม่นะรินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อ้ากกกกกกกกก จากคุณ : Fayewinds เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:26:21

ความคิดเห็นที่ 63 มารอตามอย่างใจจดใจจ่อ อ่านแล้วก้ทำให้มองได้ว่าในมุมของคนที่ยอมเป็น"น้อย"นั้นใคคิดอย่างไรบ้าง แต่ว่าก็ว่านะผู้หญิงที่ยอมเป็นบ้านเล็ก เมียลับ กิ๊กกั๊กอะไรของผู้ชายสมัยสัก10กว่าปีที่แล้วยังไม่น่ากลัวเท่าเดี๋ยวนี้เลยอ่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:39:59

ความคิดเห็นที่ 64 อยากทราบเรื่องน้อง rose apple ที่แย่งสามีสาวออฟฟิศโรงกลั่นน้ำมัน ระยองด้วยฮ่ะ จากคุณ : CCE9PASS เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 14:30:21

ความคิดเห็นที่ 65 ^ ^ ^ เย้ยยยยยยย ตัวเธอว์ ม่ายอาวม่ายพูด นั่นสกิลขั้นสุดยอด แย่งได้สำเร็จซะด้วย 555 นางที่คุณ CCE9PASS กล่าวถึง ไม่มีค่า ไร้ราคาและไร้ซึ่งตัวตนในใจอิชั้นเจ้าค่ะ ใช่นางนี้หรือเปล่านะ ที่เขาว่ากำลังสร้างตราบาปให้ชีวิตบริสุทธิ์แว่วๆมา 2 ชีวิตเชียวนา เอร้ยยยยย อิชั้นพูดอะไรออกไปนี่ ผีห่านตนใดเข้าสิง จึงเพ้อเจ้อกระไรเยี่ยงนี้ มิมีสิ่งใดเจ้าคร่า พ่อแม่พี่น้อง หญิงนามผลไม้นั้นอิชั้นไม่รู้จริงๆ นางมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง เอร้ยยย อยู่ตรงไหน 555 สาวออฟฟิศโรงกลั่นฯหนายยยยอ่ะ แม่สาวชานเรือนเมียคนเกือบดังอะไรนั่น อิชั้นไม่รู้จ้า ไม่รู้จริงๆ ขอโทษด้วยนะ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 14:56:53 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 14:56:11

ความคิดเห็นที่ 66 เมียน้อยเกิดขึ้นเพราะสาเหตุใดสุดแท้ยากจะอธิบาย แต่ถ้ารักกันจริงแล้วไซร้ อีกฝ่ายย่อมไม่อยากทำให้อีกฝ่ายต้อเสียน้ำตา ถ้าคู่ไหนตกลงกันได้แต่แรกว่าจะอยู่เป็น monogamy/polygamy แล้วทำได้ตามนั้นคงไม่มีปัญหา แม้นชีวิตนี้ ได้สามีหลายเมีย ต้องทนเฉย อิฉันขอขึ้นคานเลย เสียดีกว่า ต่อให้ยากจน ข้นแค้น แร้นหนักหนา ขอตายอย่างหมา ข้างถนน ดีกว่าเอย จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 15:46:48

ความคิดเห็นที่ 67 รอต่อเรื่องรินค่ะ มัน แฮ่ๆๆ จากคุณ : นู๋เป็นสาววาย เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 16:59:02

ความคิดเห็นที่ 68 รอ...มาเร็วๆ นะคะ จากคุณ : Malisa in England เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:34:11

ความคิดเห็นที่ 69 มาติดตามนานแล้วค่ะ เพิ่งแสดงตัว เห็นคุณมิ้วเกริ่นใน คห 65 แล้ว แอบอยากรู้เรื่องสาวออฟฟิศโรงกลั่นฯ เลย คุณ มิ้ว อย่าหลอกให้รักแล้วจากไปนะคะะะ จากคุณ : afternoon_silent เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:43:58

ความคิดเห็นที่ 70 กลับมาอ่านต่อค่ะ ติดตามๆ อิอิ จากคุณ : บัวบุษราคัม เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 18:08:00

ความคิดเห็นที่ 71 เสพย์ติด กระทู้คุณมิ้วววววว ปาน ติด ขุนศึก ที่กำลังจะจบ อิอิ จากคุณ : Jartits เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 19:04:10

ความคิดเห็นที่ 72 สามีเราอายุเกือบเท่าป๋าของรินละ  อีกไม่กี่ปีเอง เค้าพูดอยู่ตลอดนะว่า อย่างเค้าน่ะ "ไว้ใจได้" แต่ ... ตูไม่ไว้ใจเว้ยเฮ้ย ^ ^" จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 19:06:53

ความคิดเห็นที่ 73 อ่า สนุกจังเลยอ่า ขอสมัครเปน FC นะคะพี่มิ้ว ^0^ จากคุณ : Fany Ren เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 19:28:54

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ เข้าใจว่าอาจเล่าเรื่องเนิบช้าไม่ทันใจไปบ้าง โปรดเห็นใจ เพราะเมื่อเข้าช่วงเวลาบ่ายอิชั้นจะค่อนข้างยุ่งวุ่นวายกับภาระกิจประจำวันพอสมควร วันเสาร์อาทิตย์โชคดีที่ไม่ต้องตื่นเช้านอนเร็ว แต่จะยุ่งกับลิงสองตัวมากๆ แฮ่ แฮ่ ถึงอย่างไร ท่านผู้อ่านไม่ต้องห่วงค่ะ แม้ว่าอิชั้นจะเป็นคนเชื่อถือไม่ค่อยได้ในหลายเรื่อง แต่ไม่ใช่คนทิ้งค้างคาเรื่องใดๆไว้แน่นอนจ้า อันนี้รับประกันจากประวัติการเม้าท์ที่ผ่านมาได้ฮับ งุงิ วันนี้ตั้งใจนอนดึก มีหลายอย่างรอเวลาสะสางยามค่ำคืนคร่า อ่าาาาาาาาา อย่าคิดลึกนะเฟ้ย... ถึงเค้าจะไม่ใช่คนกลางคืนแล้ว แต่ไม่วายยังคงมีงานการให้ทำตอนกลางคืนอยู่ดีล่ะน่า อิอิ ดีซะอีก เราจะได้ตามเรื่อง อินางริน ไปด้วยกันได้อีกพักหนึ่งเนาะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 21:09:47

ความคิดเห็นที่ 75 อ่าน สลับกับเงยหน้าไปดูนับดาว (ละครหนุ่มบ้านไร่ฯ) เลยนะคะเนี้ยะ มันส์กินกันไม่ลง รอนะคะ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 21:15:10 จากคุณ : Girl_of_Monsterteam เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 21:14:54

ความคิดเห็นที่ 76 รออยู่คะ กำลังมันเชียว ^^ เจ้าของกระทู้เล่าเรื่องได้เก่งมากๆเลยคะ จากคุณ : สาวร๊ายร้าย little witch เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 21:22:35

ความคิดเห็นที่ 77 ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย อิชั้นและรินเลือกเรียนต่างสถาบัน เพราะเราถนัด คิดเห็นและชอบไม่เหมือนกันอยู่แล้ว จะว่าเราห่างๆกันไป ก็ไม่ใช่ เพราะอย่างที่ว่า เราไม่ใช่คนที่สนิทกันเท่าไหร่ อาศัยว่าอิชั้นเป็นคนที่เข้ากับใครก็ได้ ส่วนริน ณ เวลานั้น มีคนอยากเข้าใกล้ไม่มากนัก หันไปหันมา แทบไม่มีใครรู้จักและรับรู้เรื่องราวของริน กลายเป็นว่ามีอิชั้นและเพื่อนสนิทของอิชั้นนั่นเองที่รู้รินจริงๆ ให้บังเอิญว่าเพื่อนสนิทคนหนึ่งของอิชั้นเรียนต่อในสถาบันเดียวกับริน เพื่อนอิชั้นคนนี้เราจะเรียกเธอว่าเนม เนมและรินเลือกเรียนคณะและสถาบันเดียวกัน ด้วยความที่เคยเรียนด้วยกันมาก่อน จึงทำให้สนิทกันรวดเร็วมาก และไม่เกินเทอมแรกในรั้วมหาวิทยาลัย เนมและรินเป็นเพื่อนสนิทกันแทนที่อิชั้นและเนมในอดีต ไม่น่าแปลกเพราะอิชั้นก็ไปพบเพื่อนใหม่สังคมใหม่เช่นกัน ด้วยความที่อิชั้นและเนมสนิทสนมกันมาก่อน เราจึงมีการนัดเจอกันบ่อยครั้ง ทุกครั้งเนมหนีบเอารินมาด้วย จึงกลายเป็นว่า มิตรภาพระหว่างอิชั้นและรินเจริญงอกงามหลังรั้วโรงเรียนซะอย่างนั้น ขออธิบายเกี่ยวกับตัวเองสักเล็กน้อยนะคะ อิชั้นเป็นมนุษย์ประเภทอะไรก็ได้ ไม่ค่อยสนใจใคร ไม่ไปหา ไม่ติดต่อใครก่อน สามารถอยู่คนเดียวได้สบายมาก และจะอยู่ได้อย่างมีความสุขเป็นพิเศษในห้องสมุดหรือท่ามกลางกองหนังสือ หากว่าอยู่ในกลุ่มคนหรือในสังคม อิชั้นสามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมนั้นๆได้ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ นั่นอาจเพราะเป็นคนกระตือรือร้น เปิดใจที่จะเรียนรู้ให้กับทุกเรื่องอยู่แทบตลอดเวลาก็เป็นได้ การคบหากับริน ไม่มีอุปสรรคใดๆทั้งในความคิดและวิถีการใช้ชีวิตของอิชั้นเลยแม้แต่น้อย เพื่อนคนไหน ใครก็ตามสามารถพูดคุยเรื่องราวใดๆในชีวิตให้ดิฉันฟังได้โดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ ไม่รู้เพราะอะไรจริงๆเหมือนกัน อาจเป็นเพราะอิชั้นไม่เคยเอาความคิดหรือชีวิตตัวเองไปตัดสินใครกระมัง จะเอาอะไรไปตัดสินชาวบ้านฟร่ะ ตัวเองยังเป็นแม่ปูขาเก เป๋ไปเป๋มา เดี๋ยวทำผิดเดี๋ยวทำถูก อุตลุดสาละวนกับชีวิตตัวเองเหมือนกันล่ะน่า อิชั้นจึงเป็นเพื่อนคนแรกๆ ที่รินจะพูดคุยเรื่องราวลึกซึ้งในชีวิตให้รับรู้ รับทราบ รับฟัง บางครั้งก็รู้สึกบ้าง ว่ารินกำลังอวดอ้างในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยมี แต่กำลังมีอยู่อย่างที่เธอคิดว่ามหัศจรรย์ในชีวิตเหลือเกิน หลายครั้งอิชั้นจะเตือนแรงๆไปบ้าง หากรินทำท่าเหมือนจะย่ามใจกับเงินทองและวัตถุที่ป๋าประเคนให้ "ช้อปปิ้งขนาดนี้ ชั้นว่าแกเอาเงินไปให้ยายบ้างดีกว่ามั้ย?" "ป๋าจ่ายให้ยายแล้วนะเดือนนี้" รินตอบเชิดๆ "ไม่รู้ดิ แต่ชั้นว่ามันมากไปอ่ะ อาทิตย์ที่แล้วเพิ่งซื้อเองไม่ใช่เหรอรองเท้า เสื้อผ้าพวกนี้ง่ะ" "ปล่อยกรูเหอะน่า เมิงเข้าใจป่ะ กรูไม่เคยมี กรูอยากได้ ให้กรูซื้อเหอะ" ฟังมานพูดแล้วจะห้ามมานลงมั้ยง่ะ เฮ้อออ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 21:38:15

ความคิดเห็นที่ 78 รินช้อปฯกระจาย ช้อปฯได้ช้อปฯดี ไม่ว่าจะตลาดเปิดท้าย ยันปิดป้ายเซลล์ห้างฯดัง ข้อดีของเพื่อนคนนี้มีอยู่อย่าง นั่นคือ she ไม่นิยมของแบรนด์ของแพง เน้นปริมาณมากกว่า รินบอกว่า "ห่าน... เสื้อยืดตัวเป็นพัน ซื้อข้าวให้ยายกะน้ากรูได้ตั้งหลายถัง กรูไม่ซื้อหรอก" "เอิ่ม...ที่เมิงถือสองมือนั้น มันก็ได้อีกหลายถังเหมือนกันนะ" อิชั้นแย้งเบาๆ กลัวมานดราม่าใส่ 555 "เอ๊า...เมิงดูดิ นี่มันตั้งกี่ตัว กรูสวยไม่ซ้ำได้ตั้งกี่วัน เอามาเทียบกันม่ายด้ายยยย อิน้องมิ้ว ชิ้วๆ" หงายเงิบจนได้นะมิ้ว ชีวิตสาวมหา'ลัย สำหรับรินเหมือนสวรรค์ เพื่อนมีอะไร รินก็มีได้ไม่อายใคร อยากกินอะไร เที่ยวไหนสบายมาก รินพัฒนาการแต่งเนื้อแต่งตัวสวยเช้ง สลัดภาพเปิ่นเชยขาดวิ่นไม่เหลือเค้า เป็นเจ้าแม่ street fashion เต็มตัว ลุคไหนแรง มาใหม่ กำลังอินฯ รินจัดเต็มทุกเซ็ต จนบางทีไปไหนด้วยกัน อิชั้นต้องร้อง "เบาเว้ยเบ๊าเพื่อน กรูอายเขา" 555 อิชั้นกับรินคบกันแบบสบายใจมาก เพราะรินมักยอมอ่อนข้อให้อิชั้น เหมือนวันเก่าก่อน ส่วนอิชั้น ไม่ไปยุ่งวิพากษ์อะไรในชีวิตริน เราสองเกลอคบกันอย่างคนเคารพในความคิด ชีวิตซึ่งกันและกัน รินไว้ใจเล่าหลายเรื่องให้อิชั้นฟัง เช่นว่า ป๋าไม่ใช่คนรวยมากมายหรอกนะ แกแค่เป็นผู้ชายที่เข้าวัยกลางคน มีความมั่นคงในชีวิตจากกิจการที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรง ภรรยาป๋า เป็นอาจารย์สอนในวิทยาลัยอาชีวะแห่งหนึ่ง เป็นที่นับหน้าถือตาของวงสังคมตามฐานะพอควร รินเรียกภรรยาป๋าว่า แม่ใหญ่ ให้ความเคารพยำเกรง ทั้งที่ไม่มีโอกาสได้เจอะเจอกัน รินบอกอิชั้นด้วยแววตาหวั่นไหว "เราก็รู้สึกผิดกับแม่ใหญ่เขานะ เขาเป็นคนดี ป๋าบอกว่าเป็นภรรยาและแม่ที่ดีมาก เราคงบาปมากเหมือนกันนะมิ้ว ถ้าทำคนดีๆอย่างนั้นเสียใจ" มันยากที่อิชั้นจะปลอบเพื่อนหากอยู่ในสถานะการณ์ที่ต้องวัดจริยะธรรม คุณธรรมจากบทสนทนานั้น "อือ...ก็พยายามต่างคนต่างอยู่ อย่าผลาญผัวเขามากก็คงพอช่วยได้มั้ง" เอ่อ...เคยบอกมั้ยคะว่าอิชั้นปากปีจอง่ะ "เมิงนี่...กวนติง แต่ก็จริงว่ะ 555" ว่ากันตามจริง รินไม่เคยเรียกร้องอะไรจากป๋า นอกจากที่ตกลงกันไว้ ไม่เคยขอรายเดือนเพิ่ม ทุกค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการศึกษา รินจะนำใบแจ้งหนี้มาเบิกครบทุกบาททุกสตางค์ อิชั้นเคยว่า รินงก "เงินแค่ไม่กี่สิบบาท เมิงปัดเศษไม่ได้หรือไง..." "ไม่ได้ ป๋าต้องรักษาข้อตกลง ไม่งั้นเดี๋ยวป๋าชะล่าใจ เกิดคิดว่าเงินกรูเหลือแยะ หักรายเดือนขึ้นมาซวยเลยเมิง" รินเป็นคนชนิดนี้ คือ ตรงไปตรงมา หากใครรับปากอะไรเธอไว้ ต้องทำให้ได้ตามนั้น ห้ามบิดพริ้ว รินไม่พร้อมจะเข้าใจการผิดคำพูด นิสัยส่วนนี้เปรียบเหมือนเด็กที่หากบอกจะซื้อของเล่นให้ ก็ต้องซื้อ ไม่อย่างนั้น จากคนง่ายๆ สบายๆ อาจกลายร่างเป็นมนุษย์ผู้หญิงที่งี่เง่า งอแง พูดไม่รู้เรื่อง และเซ้าซี้ที่สุดในโลก เช่นป๋าบอกว่าจะมีโบนัสให้ ในเดือนนั้นเท่านี้ ถึงวันเวลาปุ๊บ รินทวงปั๊บและทวงยับจนกว่าจะได้ หากยังไม่ได้ รินจะไม่ยอมให้ป๋าเข้าใกล้  ไม่ยอมเข้าหา งอน งอแง แต่ไม่ดูก้าวร้าว นั่นกลับเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ป๋าหลงรักรินจริงจัง จนกระทั่งซื้อคอนโดฯในชื่อของรินเมื่อตอนที่รินอยู่ปี 3 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 22:12:58

ความคิดเห็นที่ 79 รอออออออออออออออออออออออ ฟัง ต่อ จากคุณ : ต.ตวง^^ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 22:16:17

ความคิดเห็นที่ 80 F5 มาติดๆ จากคุณ : Malisa in England เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 22:20:14

ความคิดเห็นที่ 81 คอนโดฯที่ป๋าจัดหามาให้ริน ไม่ใช่คอนโดฯหรูหรา เป็นแบบธรรมดาๆ ที่มนุษย์เงินเดือนทั่วไปเช่าหรือผ่อนอยู่ กระนั้นก็ดีนักหนา หากไปเทียบกับสภาพแวดล้อมที่บ้านยายริน รินตื่นเต้นยินดีมาก ที่จะมี"บ้าน"เป็นของตัวเอง บ้านที่มั่นคงแข็งแรง ไม่ใช่แค่หลังคาคุ้มหัวได้บ้างไม่ได้บ้างอย่างที่โตมา บ้านที่แม้จะเป็นแค่ห้องในกล่องสี่เหลี่ยมในความคิดเห็นของคนเหลือกินเหลือใช้ แต่มันคือสถานที่ปลอดภัยที่สุดที่รินเคยอยู่ คอนโดฯห้องนี้ที่เหมือนเป็นบ้านแรกรินรักมันมาก จนถึงทุกวันนี้ บางทีรินยังแอบไปนอนเล่นตามลำพังเป็นบางครั้ง............ อิชั้นกับรินห่างกันจริงๆจังๆ เมื่อเข้าสู่วัยมหา'ลัยช่วงปีที่ 4 เพราะวิถีชีวิตอิชั้นเองที่เริ่มเปลี่ยนแปลง ความรับผิดชอบ จากงานการและหลายสิ่งหลายอย่างตีล้อมชีวิตอิชั้นในช่วงนั้น หนักหน่วง ช่วงเวลานั้น อิชั้นก้าวกระโดดจากเด็กสาวไปสู่วัยผู้ใหญ่อย่างคนใจร้อน ทะเยอทะยาน ต้องการพิสูจน์ตัวเองเร็วๆ ตามประสาคนมั่นใจในตัวเองสุดโต่ง อิชั้นมุ่งมั่นกับงานที่ทำมาก อิชั้นไม่เหลือเวลาเที่ยวเล่นและสนุกสนานจับกลุ่มเย้าแหย่กับเพื่อนอีกต่อไป จำได้ เคยบอกเพื่อนเล่นๆไว้ว่า "เราอยากโตเร็วๆ รับผิดชอบตัวเองได้ไวๆ ไม่อยากเป็นวัยรุ่นนานๆเลย น่าเบื่อทำอะไรก็ไม่ได้" มาคิดตอนนี้ อิชั้น บ้า เพี้ยน หลงตัวเอง และ ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่เลย (ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่) วันที่อิชั้นปลีกตัวออกจากกลุ่มเพื่อนเดิมๆ ห่างหายจากชีวิตริน ไม่คิดเลยว่าบางสิ่งกำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่าง..... ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้เลย..... ไม่แน่ใจว่า อันนี้จะเป็นเม้นท์สุดท้ายของคืนนี้หรือเปล่านะคะ ขอดูงานการนิดนุงจ้า หากว่า จำเป็นต้องลาคืนนี้ไปด้วยเม้นท์นี้ ก็ต้องขออภัย และ ขอความกรุณาติดตามกันต่อพรุ่งนี้สายๆจ้า ขอบพระคุณทุกกำลังใจและการติดตามนะคะ เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับคนช่างเม้าท์ช่างเล่าเรื่องแล้วค่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 22:40:43

ความคิดเห็นที่ 82 ตามอ่านอยู่นะคะ จากคุณ : EmmY_AthEna เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 23:16:21

ความคิดเห็นที่ 83 ลงชื่อรอคะ จากคุณ : fukaze เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 23:56:58

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านเพลินเลยค่ะ รออ่านต่อนะคะ ^_^ จากคุณ : bimbo girl เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 00:03:29

ความคิดเห็นที่ 85 ช่วงเวลาที่อิชั้น มุ่งมั่นกับความปรารถนาแรงกล้า ที่จะสร้างฐานะและความมั่งคั่งให้กับตัวเอง อย่างมุทะลุดุดันนั้น เป็นเวลาเดียวกันกับที่รินและเนมสนุกสนานในชีวิตวัยรุ่นถึงขีดสุด สองเพื่อนซี้ มีเพื่อนกลุ่มใหม่เป็นสาวสวยท่าทางดี มีอันจะกิน ซึ่งมาจากฐานสังคมของเนม รินลั่นล้า มีความสุขกว่าที่เคยผ่านมาอย่างไม่ต้องแปลกใจ เพื่อนกลุ่มใหม่ เป็นอะไรที่เริ่ดมากในความคิดของริน กลุ่มสังคมที่ใครๆต่างให้ความสนใจในสถาบันฯ แล้วรินก็มีความรัก กับใครบางคนที่เพื่อนสาวแก๊งค์ใหม่ชักนำให้รู้จักกัน !!! ชายผู้นั้นนามว่า พี่ปั้น เจ้าของกิจการรายย่อย โสด หน้าตาดี อายุ 30 ปีต้นๆ เป็นหนุ่มในฝันของสาวๆก็ว่าได้ ฉันรู้เรื่องนี้ เมื่อเขาคบหากันเป็นแฟนผ่านมาหลายเดือน มิได้รู้จากใครอื่น รู้จากริน อิเพื่อนตัวดีนี่แหละ "แกปลีกตัวได้ไหม ชั้นอยากแนะนำให้รู้จักใครบางคน" รินโทร.ถามอย่างเกรงใจ อิชั้นนัดหมายไป ใจก็คิดถึงรินและกลุ่มเพื่อนสาวบ้างเช่นกัน ปรากฎว่าคนที่ร่วมดินเนอร์ค่ำนั้นกับฉันและริน ไม่ใช่เนมและเพื่อนสาวๆที่สนิทกัน แต่เป็นพี่ปั้นของริน เป็นครั้งแรกที่ชั้นไม่เห็นด้วยและขัดขวางการกระทำของริน ซึ่งไม่ใช่วิสัยของอิชั้นคนไม่แคร์เวิลด์ "กรูว่าเมิงเกินไปแล้วนะริน ป๋าจะว่ายังไง" อิชั้นเครียดทั้งน้ำเสียงและท่าที "ป๋า ไม่รู้นี่ จะไปว่าอะไรเล๊า" ยิ่งรินตอบชิลมาก ยิ่งทำให้อารมณ์อิชั้นพุ่งพล่าน "แล้วถ้าป๋ารู้ล่ะ แล้วถ้าพี่ปั้นรู้ล่ะว่าเมิงมีป่า ห่านเอร้ยยย รอให้เรียนจบก่อนไม่ได้หรือไง" หัวเสียมาก "ไม่ต้องห่วงน่า อิรินเตรียมการณ์ไว้แล้ว เพราะกรูบอกพี่ปั้นว่า ป๋าที่โทร.หาบ่อยๆคือพ่อกรู ส่วนป๋า กรูก็บอกว่า พี่ปั้นเป็นญาติเนมไง ไม่เห็นจะยาก อิอิ" มานยิ้มเรี่ยไม่ละเหี่ยสักนิด "ริน ชั้นว่า อย่าคบกับพี่ปั้นเลยว่ะ ชั้นไม่เห็นด้วย รอเรียนจบก่อน รอดูอะไรๆไปก่อนเถอะนะ" เอาน้ำเย็นเข้าลูบดีกว่า อินังรินมันขามึน ยิ่งด่าว่า มานยิ่งฮึดต่อต้าน พอจะรู้นิสัยกันอยู่ "เออน่า กรูรู้ว่าทำอะไรอยู่ ยังไงอีกไม่กี่เดือนก็จบแล้ว ไม่รีบมีชู้หรอกน่า" รินพูดอารมณ์ดี และคล้อยตามบ้างแล้ว "รินเมิงผ่านอะไรมาบ้าง คิดให้ดี อย่าผลีผลามทุบหม้อข้าวตัวเอง กรูห่วงเมิงจริงๆนะ" อิชั้นไม่ท้อในการหล่อหลอมความคิดให้ริน "มิ้ว เมิงก็รู้ สิ่งที่กรูกลัวที่สุด คือกลัวกลับไปจน กลัวกลับไปไม่มีกิน กรูอาจไม่ฉลาด แต่กรูรู้รสชาติความลำบากดี ดีกว่าเมิง เรื่องนี้เมิงไม่ต้องห่วงกรูหรอก แต่เมิงเข้าใจกรูบ้างนะ" อิชั้นถอนหายใจ กับเหตุผลและอะไรหลายอย่างที่รินพยายามอธิบาย จนกระทั่งถึงตอนนี้ เวลาที่พิมพ์เรื่องนี้ อิชั้นไม่เคยเห็นด้วยที่รินคบหากับไอ้พี่ปั้นคนนั้นเลย........... ไปจริงๆแล้วนะคะ เพราะเคลียร์งานทุกอย่างคืนนี้จบแล้ว พรุ่งนี้คงสายจัดๆ กว่าจะมาอัพเรื่องใหม่ อย่างไรเสีย ขออภัยล่วงหน้า หากว่าทำให้ขุ่นข้องหมองใจไปบ้าง เห็นใจคนติดตามนะคะ ดังนั้นจะพยายามให้มากที่สุดจ้า ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกท่าน แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 55 01:31:11 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 01:27:21

ความคิดเห็นที่ 86 รอติดตามค่ะ เราอ่านเพราะชีวิตมันไปคล้ายคนที่เรารู้จักบางคนเหมือนกัน อยากเข้าใจมุมมองของเขา จากคุณ : Janur เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 03:29:18

ความคิดเห็นที่ 87 ชอบสไตล์การเขียนค่ะ อ่านเพลิน ^ ^ จากคุณ : น้องงัว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 04:02:46

ความคิดเห็นที่ 88 ติดเลย ไม่ดูละซีรี่ย์เกาหลี อ่าน "เมียน้อย" ดีกว่า  ^ ^ จากคุณ : อัตสึฮิเมะ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 07:51:53

ความคิดเห็นที่ 89 ติดตามอย่างจดจ่อม๊ากๆๆ จากคุณ : หิวบ่อยบ่อย เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 10:27:44

ความคิดเห็นที่ 90 คุณอัตสึฮิเมะ ตามทู้แบบเกาะขอบจอเลยนะคะเนี่ย ^^ ลูกแมวเหมียวที่บ้านงอนมั่งไหมคะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 10:40:42

ความคิดเห็นที่ 91 สายแล้วสายแล้ว มานั่ง F5 จากคุณ : ต.ตวง^^ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 10:41:32

ความคิดเห็นที่ 92 กลับมาไวๆนะค้า ^^ จากคุณ : Mosalina เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 11:31:57

ความคิดเห็นที่ 93 ตามมาแย้วววว ก็ว่าหายไปไหน อิอิ ที่แท้มานั่งห้องนี้เนี่ยเอง ปล. สงสัยมากๆ พวกคห ที่บอกว่าสั้นๆหน่อย เอาเนื้อๆ คือ แบบว่า ถ้าไม่พอใจ กดปิดไปก็ได้มั้งคะ เขียนแบบนี้ อีกหน่อยใครเค้าจะมาเขียนอะไรให้อ่าน ให้กำลังใจจขกท !! จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 11:33:14

ความคิดเห็นที่ 94 มาซะเกือบบ่ายเลย เพราะกว่าจะตื่น กว่าจะรบกับลูกลิง พ่อลิง หาข้าวหาปลา น้ำท่าขนมนมเนย ฯลฯ วันหยุดพี่เลี้ยง คุณแม่รับงานอานเลยคร่าาาาาาาาา ต้องขออภัยท่านผู้อ่านที่ติดตามอย่างจดจ่อนะคะ มาแสดงตัวก่อน เดี๋ยวมาต่อยาวๆนะจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 12:36:36

ความคิดเห็นที่ 95 รินยืนยันคบกับพี่ปั้น แต่จะเป็นแบบไปเรื่อยๆ เพราะรินเองไม่อยากเสี่ยง โดนป๋าจับได้ แล้วถูกตัดหางปล่อยวัดเช่นกัน การสานสัมพันธ์กับพี่ปั้นนั้น เหมือนกับหนุ่มสาวจีบกันทั่วๆไป ต่างตรงที่ว่า ความจริงจากรินมีแค่ครึ่งเดียว โปรไฟล์ที่พี่ปั้นรับรู้เกี่ยวกับตัวรินคือ พ่อแม่รินแยกทางกัน รินอยู่กับยาย ป๋าเป็นพ่อที่คอยส่งเสียเลี้ยงดูลูกสาวคนเดียว ป๋ารักรินลูกสาว(เหรอ???)อย่างกับไข่ในหิน จึงหวงมาก ฉะนั้นพี่ปั้นยังคงไม่สามารถเข้าบ้านทำความรู้จักครอบครัวได้ รินอ้างกับพี่ปั้นว่า ที่ย้ายมาอยู่คอนโดฯ เพราะป๋าต้องการให้รินดูแลช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด ไม่เช่นนั้นรินจะกลายเป็นคุณหนู เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ (อ่าห๊ะ!!! ) รินรื่นไหลไม่มีติดขัด ว่าตัวเองนั้นมาจากครอบครัวพอมีอันจะกิน แม้พ่อแม่แยกทาง แต่รินได้รับความรัก การดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากป๋า อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง พี่ปั้นเชื่อรินหรือไม่??? ค่อยๆตามกันไป แล้วคิดเอาเองนะจ้ะท่านผู้อ่าน อิชั้นฟังนิยายชีวิตนางรินแล้ว ยกมือทาบอกอุทานเบาๆ "เพ็ด......ดีกรี...เมิงเป็นเจ้าของไร่สตอฯ ตัวจริงหรือไร นางริ้นนน" "อ่ะ อ่ะ เมิงอย่าเพิ่งทึ่ง อันนี้แค่จั่วหัว เรายังต้องวางแผนอะไรกันอีกเยอะนะเว้ยยยย" "เราไหน???อารายของมึ๊งงง กรูไม่เกี่ยวอิริน ไม่ต้องลากกรูไปยุ่ง" อิชั้นโดดหนีตัวลอย ตามสัญชาติญาณ "เมิงไม่ยุ่งก็ได้ กรูมีกุนซือดีคอยช่วย..." รินจิกหางตา มองหาท่าทีจากฉัน เมื่อพบความเมินเฉย เธอกลับพร่ำต่อ "ไม่ใช่นังเนมคนเดียวด้วย เฮอะ เฮอะ" รินพูดอย่างเย่อหยิ่งใส่ฉัน "อ๋อ แนนสาวสวย ดีกรีพริตตี้มอร์เตอร์โชว์ที่เมิงเดินตามเขาต้อยๆน่ะเหรอ กรูรู้" อิชั้นตอบเรียบเรื่อย "หึ้ยยย เมิงรู้ได้ไง ไหนว่ามัวแต่ทำงาน" รินเบิ่งตาโตประหลาดใจ "ทำงาน ไม่ได้ลั่นดาลประตูปิดหูปิดตานะ รู้ด้วยว่าแนนซี่ของเมิง เป็นใครมาจากไหน ทำอะไรอยู่" "ถ้าแกคิดว่า แนนซี่จะช่วยอะไรได้ ก็ตามใจ โตๆกันแล้ว คิดเองทำเองแล้วกัน" ฉันตัดบท ความรู้สึกบอกตัวเอง น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือเข้าขวาง บางสิ่งบางอย่างต้องปล่อยให้เรียนรู้เอง เขาจึงจะเข้าใจมันได้ลึกซึ้งถ่องแท้ ทำได้ก็แค่เตือนกัน จากนั้นใครจะจัดการอย่างไร ก็ตัวใครตัวมันละเด้อ "ริน ชั้นพูดตรงๆนะ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการการโกหก ไม่จริงใจต่อกัน มันจะเป็นความสัมพันธ์ที่ดีได้อย่างไร" "แค่โกหก ไม่ใช่ไม่จริงใจเสียหน่อย แหม...ถ้าบอกหมด เมิงว่าเขาจะยอมคบกรูมั้ย?" อิชั้นอึ้ง กับเรื่องจริงที่รินพูด "ริน เมิงหลอกเขา แล้วเมิงหลอกตัวเองด้วยมั้ย? อย่าเพิ่งตอบกรู กรูไม่อยากรู้ แต่กรูอยากให้เมิงถามตัวเองบ่อยๆ" อิชั้นทิ้งท้ายการถกเถียงวันนั้น ไว้เพียงเท่านี้ แน่นอนถ้าบอกว่าเรื่องนี้จบแล้ว คุณผู้อ่านคงเผาพริกเผาเกลือแช่งอิชั้น บ้านบึ้มแหงมๆ แฮ่ แฮ่ ตามกันต่อไปจ้า ชีวิตนางริน มันเจ้มจ้นเหลือใจจริงๆ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 13:16:32

ความคิดเห็นที่ 96 ตามต่อจ้าาาา จากคุณ : ต.ตวง^^ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 13:25:03

ความคิดเห็นที่ 97 รินติดต่อส่งข่าวคราวถามไถ่อิชั้นบ้าง เป็นระยะห่างๆ อิชั้นพอได้รู้เรื่องราวจากริน และเพื่อนๆคนอื่นๆประปราย รินยังคบหากับพี่ปั้นหวานชื่น ป๋ายังไม่ระแคะระคายใดๆ เพราะรินยังยึดมั่นให้ความสำคัญป๋าเป็นหนึ่งเสมอ ที่พัฒนาขึ้นมากคือ ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนระหว่างรินและแนนซี่ ก้าวไกลสุดคาดเดา กระแสข่าวจากกลุ่มเพื่อนปะทะหู ว่าชวนกันไปทำงานพริตตี้ มีรายได้เสริมด้วยการไปกินข้าวกับเสี่ยกระเป๋าหนัก เมื่อทักถาม รินบอกว่าทำเป็นเพื่อนแนนซี่ขำๆ แนนซี่มีเครือข่ายหางานให้ไม่ขาดสาย รายได้ค่อนข้างดี ไม่มีเรื่องเปลืองเนื้อเปลืองตัว หากงานไหนแนนหนีบรินไปด้วย รินจะได้ส่วนแบ่ง 50:50 แนนซี่ชั่วโมงบินสูง สวย แต่งตัวดี กิริยาดี อ่อนหวาน ฉลาดเฉลียว ไม่มีบุคลิกสาวเปรี้ยวให้เห็น ออกแนวนิ่งๆ ไว้ตัว ต่างจากริน ที่ค่อนข้างเอะอะมะเทิ่ง พูดจาไม่ค่อยคิดเท่าใดนัก และมักต้องพึ่งพาแนนซี่จัดการหลายเรื่อง สองสาวคบหามีผลประโยชน์เอื้อต่อกัน แนนซี่หาเสี่ยให้รินไปนั่งคุยป้อยอ รินแบ่งรายได้ที่เสี่ยใจป้ำจ่ายให้ เวลาผ่านไป รินมีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำ แต่แนนซี่อู้ฟู้หรูหรา และเพิ่มมูลค่าราคาตัวเองด้วยการเรียนต่อ'โท มีบ้างที่ขัดใจขัดผลประโยชน์กันเอง เนมจะเป็นตัวกลางออกโรงไกล่เกลี่ยให้ เรื่องสร่างซากลับมาผูกมิตรกันใหม่ เป็นอย่างนี้อยู่ร่ำไป จนเวลาผ่านขวบปี ในที่สุดแนนซี่ตกลงปลงใจ มีเสี่ยคนหนึ่งอาสาส่งเสียเลี้ยงดูตัวเลขถึงใจ งานพริตตี้กินข้าวกับเสี่ยจึงพับไป รินกลับมาเคว้ง แม้เงินจะไม่ใช่ปัญหา เพราะป๋ารักษาสัญญาดีมาก และถึงพี่ปั้นจะยังไม่แคลงใจ รินกลับรู้สึกว่า ตัวเองขาดหายบางอย่าง.................. บางอย่างที่แนนเคยเป็นผู้สร้างภาพจัดการให้ บางอย่างที่เป็นปมลึกๆในใจรินเสมอมา นั่นคือการยอมรับว่าตัวเองเป็นคนมีคุณค่า เป็นคนที่เป็นที่ต้องการจริงๆ จากความรู้ความสามารถ รินเคยหลงใหลในสิ่งที่แนนซี่ทำไว้ โดยการแต่งเรื่องสร้างมายา ความเป็นคนคุณภาพฉาบฉวย วันนี้แนนซี่ ลี้ไปอยู่ในมุมเงียบโดยทิ้งรินไว้เบื้องหลัง รินเริ่มตระหนกกับการถูกโดดเดี่ยวไม่มีคนสนใจอีกครั้ง "มิ้ว มีงานให้ทำป่ะ??? เราว่างไม่ได้ทำงานเลยตั้งแต่แนนไปมีผัว ช่วยเราหน่อยดิ" เมิงกล้าเนอะ อินังริ้นนนนนน จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 13:40:07

ความคิดเห็นที่ 98 อิชั้นเองคงตอบได้ไม่ถูกทั้งหมดว่ารินรู้สึกอย่างไร หรือสภาพจิตใจ ความต้องการที่แท้จริงของรินเป็นเช่นไร เข้าใจแค่ว่า รินอยากมีที่ยืนในสังคม มีโอกาสในชีวิตเหมือนคนอื่นทั่วๆไป ลำดับชีวิตริน เริ่มต้นง่ายๆ ไปเรื่อยๆ ฉกฉวยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ เช่น... จากวันแร้นแค้น รินหาทางออกให้ชีวิตได้ไปเปราะหนึ่ง เรียนจนสำเร็จการศึกษาระดับอุดมศึกษา พาตัวเองเข้าสู่สังคมคนคุณภาพ ที่ประกอบด้วยภาพฉาบงาม จากคนที่มีกินไม่พออิ่ม จนเป็นคนที่มีทรัพย์สินและเงินออมพอประมาณ รินจะต้องการอะไรอีกหนอ............ เมื่อรินโทร.มาเพื่อขอให้ช่วยหางานให้ทำ แว๊บแรก อิชั้นครั่นคราม มานจะทำงานอะไรได้ฟร่ะ วันๆที่ผ่านมา เห็นแต่แต่งตัวเฉี่ยว เที่ยวควงคนนู้นคนนี้ กินข้าวร้านหรูดูดี มีตังค์พกทีเป็นหมื่น "งานที่แกอยากทำ งานอะไรล่ะ ถ้าเป็นงานที่เคยทำกับแนน กรูขอบอกว่าเมิงโทร.ผิดเบอร์ เหอ เหอ" แอบจิกกัดสักหน่อย "กรูรู้น่าอิห่าน ว่าโทร.หาใคร ไม่ต้องหลอกด่า งานอะไรก็ได้ มิ้วจ๋า ช่วยหน่อยจิ นะนะนะ" เสียงอ่อนเชียวเมิง "จะทำได้เหรอ จบตรีตอนนี้เงินเดือนไม่ถึงหมื่นนะเธอ ทำงานวันละแปดชั่วโมงหล่อนจะไหวเร้อ" รินนิ่งไปอึดใจ ตอบกลับว่า "ของานอะไรก็ได้ เงินเดือน 8-9 พันรับได้ รู้เข้าใจ งานบริษัทก็เป็นงี้แหละ" "งั้น พรุ่งนี้เมิงมาที่บริษัทกรู กรอกใบสมัคร แต่ไม่รับปากนะว่าจะทำได้ หรือได้ทำ มาลองดูเอง" ก่อนจะวางสายต้องดัก "กรูไม่ได้ฝากเมิงนะ แค่แนะนำให้มาสมัคร ไม่ต้องอ้างอิงถึงกรู เกิดไปทำเรื่องงามหน้า จะได้ไม่ต้องสาวมาถึง" อินังริ้นนนนน มันตอบกลับมาว่า "อิห่าน ถ้ากรูได้งาน กรูจะประกาศว่าเมิงอ่ะตัวแม่ สอนกรูทำเรื่องแย่ๆ 555" รินได้งานทำสมใจ ในตำแหน่งพนง.ขายสินค้าราคาค่อนข้างสูง ประจำการในโชว์รูมสุดหรู เข้ากับความสนใจและความต้องการของนางม๊วกกกกกกก ช่วงเวลาที่ทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา รินดูท่าจะมีความสุขดีมาก เพราะ... มีรายได้สองทาง ทางหนึ่งคือจากรายได้ที่หาได้เอง และ ทางที่สองคือป๋ายังคงจ่ายเท่าเดิม สามารถพูดกับทั้งป๋าและพี่ปั้นได้ว่า ตนเองนั้นเรียนจบ หางานเป็นหลักแหล่งทำได้ เธอมีค่าด้วยตัวเองจริงๆ ที่บ้านและสังคมรอบข้างยินดีที่เห็นริน เดินทางในวิถีชีวิตปกติชาวบ้านสักที แม้มันจะไม่ทั้งหมดก็ตาม รินรับรู้ได้ถึงการยอมรับ ที่น่าชื่นชมนั้น จึงไม่แปลกที่เธอจะมีความสุขมากกับงานที่ทำถึง 3 ปี จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 14:20:17

ความคิดเห็นที่ 99 กด F5  รออ่านค่ะ จากคุณ : คุณคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนั่นน่ะ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 14:41:56

ความคิดเห็นที่ 100 เข้ามารออ่านต่อค่ะ คุณเล่าสนุกดี เรื่องจริงเล่ายังกับนิยายแะ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 14:56:40

ความคิดเห็นที่ 101 ระหว่างที่รินทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนนั้น รินใช้ทักษะการบริหารเวลาได้น่าสนใจมาก วันธรรมดาไปทำงาน เลิกงานกลับบ้าน ในหนึ่งสัปดาห์ป๋าจะมาหา 3 วัน ไม่บอกแน่นอน แต่บอกก่อนเสมอ วันไหนไม่มีโทร.จากป๋า รินลั่นล้า โทร.หาพี่ปั้นชวนกันดินเนอร์ใต้เสียงเทียนสบายอุรา วันหยุดยิ่งชะลาล่า เพราะงานเซลล์หยุดไม่แน่ไม่นอน รินจึงมีเวลาไปพักผ่อนกับพี่ปั้นแบบไม่ต้องหวั่นป๋ารู้ ไปด้วยกันสองต่อสอง ตะลอนตามต่างจังหวัด ไม่ต้องหัดก็รู้ สูเจ้าทั้งคู่จะทำอะไรกันบ้าง พี่ปั้นสุดหล่อผันตัวเองจากแฟนหนุ่ม เป็นชู้รักอย่างไม่รู้ตัว เจอนางรินของเรายั่วซะติดใจ เคยถามริน หล่อนทำอย่างไร เวลาพี่ปั้นโทร.หา แล้วป๋าอยู่ด้วย รินตอบจะยากอะไร ก็บอกว่าอยู่กับป๋า แล้วป๋าละว่าอย่างไร ยิ่งง่ายใหญ่ แค่บอกว่าเพื่อนโทร.มา หรือไม่ก็บอกว่าที่ทำงานโทร.ถาม เทคนิคคือ คุยสั้นๆ อย่าให้ทันได้จับความ อ้าวแล้วเวลาป๋าโทร.หา ตอนอยู่กับพี่ปั้นล่ะริน จะตัดบทสั้น มันได้ด้วยเหรอ ไม่ได้น่ะซิ บางทีก็ไม่รับ หากพี่ปั้นผิดสังเกต จะบอกป๋าว่ารินโทร.กลับ อีกสักพักนะคะป๋า จากนั้นก็หาจังหวะ ค่อยโทร.อธิบายกับป๋า ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีปัญหา เพราะพี่ปั้นเข้าใจว่า ป๋าเป็นพ่อโทร.ตามลูกสาว เรื่องธรรมดา ป๋าเองไว้ใจ เวลาผ่านมาเท่าไหร่ รินไม่เคยทำเรื่องให้ป๋าหมองไหม้นี่นา ไม่รู้ว่ารินมันเก่งมากหรืออย่างไร แต่นางก็ใช้วิธีหลอกล่อไปเรื่อยอย่างนี้ได้หลายปีเชียวหนา จากที่เห็นดูไปดูมา พี่ปั้นก็คล้ายกับว่าจะเชื่อใจรินไปด้วยอีกคน ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น อิชั้นเคยบอกริน "พี่ปั้นแกล้งโง่ว่ะริน มีอย่างที่ไหนคบกันมาจะสามปี ไม่คิดจะไปเยี่ยมหาที่บ้าน" "มิ้วอย่ามานอยด์ ทำไมไม่คิดล่ะ พี่ปั้นเขารักและเชื่อใจกรูมาก อีกอย่างพี่ปั้นเขาเคยบอกเขาไม่พร้อม" หือ.........ชักเข้าเค้าอะไรบางอย่างมั้ยนะ "ไม่พร้อมอะไรวะ"........"ไม่พร้อมจะเจอครอบครัวเรา เพราะเขาบอกว่าเขายังเพิ่งก่อร่างสร้างตัว" "เขายังไม่กล้าสู้หน้าคนที่บ้านเรา เพราะต้องเข้าใจเขาคิดว่าเราเป็นคุณหนู ดูมีชาติตระกูล เขาคงกลัวที่บ้านเราดูถูกว่าจะมาเกาะเรากิน" รินแก้ตัวเทนชู้รัก... "มันแปลกๆนะริน ปกติผู้ชายถ้าเขาคบหาเราอย่างจริงใจ ไปถึงไหนๆด้วยกันขนาดนี้ เขาต้องอยากรู้จักมักจี่กว่านี้อ่ะ" "วุ้ย อย่าคิดมากน่ามิ้ว เมิงอ่ะขี้ระแวง ลดการ์ดตัวเองบ้างเหอะ พี่เขาว่างั้น มันก็คงจริงนั่นแหละน่า" แม้รินจะตอบฉันอย่างนั้น แต่แววตาของเธอไม่มั่นใจอย่างปากพูดเลย..... สัญชาติญาณของคนเราเชื่อใจได้เสมอ เสียแต่ว่าส่วนใหญ่เราจะปฏิเสธมันไป เพราะสัญชาติญาณมักตื่นตัวกับเรื่องชั่วๆน่ะซิ มันยากจะทำใจนะว่ามะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:02:09

ความคิดเห็นที่ 102 ปุ่ม refresh จะพังแล้วจ้า ^^ จากคุณ : เดียร์คุง เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:16:47

ความคิดเห็นที่ 103 สนุกดีครับ ... จากคุณ : maple2522 เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:20:11

ความคิดเห็นที่ 104 ยอมรับว่าอิชั้นเป็นคนขี้ระแวงเอามากๆ เป็นนิสัยส่วนตัวบวกกับประสบการณ์หลายอย่างในชีวิต ดังนั้นบางที เมื่อมีคนว่าเราชอบนอย์ดบ้าง ตั้งการ์ดบ้าง อิชั้นมักเถียงไม่ออก นอกจากจะบอกว่า ก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ ถ้าไม่จริงก็ดีไปซิยะ ชิส์ อย่างเรื่องพี่ปั้นนี้ มันน่าสงสัยน้อยซะเมื่อไหร่ อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย แต่ปากบอกกับรินว่า ยังไม่คิดแต่งงานนะ ถ้ารักจะคบกันต้องรอนานหน่อย??? รินบอก รอได้ เมื่อไหร่ก็จะรอ เง้อออออออออ ไม่เคยพารินไปพบที่บ้าน นอกจากจะให้ไปหาที่ร้านซึ่งเป็นที่ทำงานและอาศัยตามลำพัง รินบอกว่า นั่นไงเขาไม่มีใครเมิงเชื่อเขาได้แล้วล่ะ..... ให้เหตุผลว่า ที่ไม่พารินเข้าบ้าน เพราะไม่อยากให้ครอบครัวดูถูกริน .....อ้าว ไม่เมคเซ้นท์ง่ะ เมกเซ้นท์ดิเมิง พี่เขาว่า ในเมื่อเขายังไม่พร้อม เขาพาเราไปที่บ้าน ทางบ้านจะว่าเราน่ะเป็นของเล่นพี่เขาได้นะ เอ่อ....มันเป็นเหตุผลที่งี่เง่าที่สุดในชีวิตที่กรูเคยได้ฟังว่ะริน กรูไม่อาจทำความเข้าใจเหตุผลห่านๆประมาณนี้ได้ "อย่ามาแกล้งโง่น่ามิ้ว..." เอ๊า...ด่าเราซะงั้น เหตุผลบ้าๆนี่มันฟังได้ที่ไหน "เมิงลองคิดดูนะเพื่อน พี่ปั้นเขาเป็นผู้ชายใช่มั้ย ที่บ้านเขาค่อนข้างหัวเก่า เขามองว่าผู้หญิงผู้ชายคบกัน เจตนาต้องแต่งงานกันเท่านั้น หากยังไม่พร้อมจะแต่งงาน ยังไม่ควรจะคบหามีความสัมพันธ์กัน" รินทำเป็นใจเย็นอธิบาย "กรูก็ไม่เข้าใจอยู่ดีง่ะ พี่ปั้นไปบอกพ่อแม่พี่น้องเขาเหรอ ว่าเขาได้แกแล้วอ่ะ" "ไม่ได้บอกหรอก แต่เขากลัวว่าพ่อแม่พี่น้องเขาจะเข้าใจว่าเรามีอะไรกับพี่ปั้นแล้ว" รินอดทนอธิบายต่อ อิชั้นเป็นฝ่ายหมดความอดทน "อิริน เมิงโง่ หรือไม่ก็โคตะระโง่ไปแล้ว เรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้เมิงเชื่อได้ไงห๊ะ" ยอมรับว่าวันนั้นปรี๊ดแตก ด่ารินกระเจิดกระเจิงหลายกระบวนท่าเลยล่ะ "แล้วจะให้ทำไง ชั้นรักเขานี่ วันนี้เขาบอกไม่พร้อม จะให้ไปคาดคั้นเหรอ คาดคั้นแล้วได้อะไร นอกจากเขาจะหนีชั้นไป" รินพร่างพรูน้ำตาตอบกลับ "เมิงมั่นใจได้ไง ว่าวันที่เขาพร้อม เขาจะพร้อมกับเมิง มองไม่ออกหรือไง แค่พาเมิงไปที่บ้าน แนะนำให้ว่านเครืองรู้จัก นี่แฟนผมนะ คบกันจริงจัง อะไรก็ว่ากันไป มันยากขนาดต้องยกเหตุผลประหลาดมาเล่าเลยเหรอ" อิชั้นเห็นน้ำตาแล้วอยากบ้า อยากด่าหนักขึ้นไปอีก "เมิงดูไม่รู้ได้ยังไง เขาไม่ได้คิดจริงจังกับเมิง วันนี้เขาไม่พร้อมเลยยอมคบเมิงไปก่อน วันที่เขาพร้อมมันจะไม่ใช่เมิงรู้มั้ย" รินน้ำตาร่วงหนัก เหมือนโดนเอามีดปลายแหลมแทงใจดำ... "เขาต้องเลือกกรู มีกรูนี่แหละ เพราะกรูเป็นคนร่วมทุกข์ด้วย ถ้ามันทิ้งกรู มันก็ไม่ต่างจากหมาหรอกโว้ย" อึ้ง  งง ร่วมทุกข์อะไรยังไง ขนาดไหน อินังริ้น เมิงไปทำห่านอะไรที่กรูไม่รู้วะนี่ "รินเล่ามาให้หมด ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้กับกรู กรูจะเป็นบ้าแล้วโว้ย เมิงไปทำอะไรม๊าาาาา" จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:25:09

ความคิดเห็นที่ 105 เอิ่ม....รู้ว่ากำลังมันส์ อยากด่าอิชั้นก็เชิญด่าแก้คันไปก่อนนะคะ 555 แต่ว่าต้องขอตัวสักสามสี่ชั่วโมงแล้วล่ะนะ ภาระกิจบุกโหมอ่ะจ้า ขออภัยจริงๆ สัญญาว่าเรื่องนางริ้นนนน กับพี่ปั้น มันต้องจบ จบแน่ๆ ในคืนนี้ (เกลียดอีตานี่มากเลยให้ตายเหอะ) ขอโทษจริงๆนะคะ โปรดให้อภัย (รู้สึกผิดมาก เพราะไม่ชอบให้ใครมาทำอย่างนี้กับตัวเองเหมือนกัน) จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:29:17

ความคิดเห็นที่ 106 กริ๊ดดด คุณมิ้ว วางยา เค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา หลอกให้รักแล้วจากไปป (แซวเล่น นะคะ)  เดี้ยวคืนนี้มารออ่านต่อค่ะ >< ชอบสำนวนการเขียนของคุณรินมากๆเลยค่ะ จากคุณ : afternoon_silent เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:47:32

ความคิดเห็นที่ 107 เฮ้อออ  ค้างงงงงงงง รอๆๆๆๆๆ นะคะ จากคุณ : คุณคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนั่นน่ะ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 15:59:26

ความคิดเห็นที่ 108 เข้ามารออ่านค่ะ จากคุณ : sexythaiweb เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 16:49:16 A:182.232.58.17 X: TicketID:358210

ความคิดเห็นที่ 109 "เพ็ด......ดีกรี...เมิงเป็นเจ้าของไร่สตอฯ ตัวจริงหรือไร นางริ้นนน" ชอบประโยคนี้มากคะ ตลกดีคะ ปล. เดี๋ยวดึกๆมารออ่านต่อนะคะ ^^ จากคุณ : สาวร๊ายร้าย little witch เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 18:44:18