#76 การยืนชิดข้างหนึ่งบนบันไดเลื่อนนั้นไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ครับ มันสามารถทำได้ซึ่งในกรณีที่คุณว่านั้นคนที่ไม่รีบแต่หลีกไม่ได้เพราะไม่มีที่จะให้หลีกจะต้องรู้จัก "เสียสละ" ที่จะเดินขึ้นตามไปด้วยถ้าอยู่บนเลนเร็ว เพื่อให้คนอื่นที่รีบสามารถเดินได้ ผมกล้าพูดว่ามัน "ทำได้" เพราะผมไปเห็นมาแล้วกับตา ผมไปไต้หวันกับฮ่องกงมา และอยู่ในตัวเมืองไทเปกับฮ่องกงตลอดที่ละ 5 วัน ทั้งหมด 10 วัน ซึ่งอาจจะเป็นเวลาช่วงสั้นๆ แต่ผมใช้บริการรถไฟฟ้าของเขาทุกวัน วันละหลายครั้งเพื่อเดินทางไปยังที่ต่างๆ และทุกครั้งที่ขึ้นบันไดเลื่อน ทุกคนเขารู้หน้าที่ครับ คือยืนชิดข้างนึง และเดินขึ้นอีกข้างนึง คนที่อยู่เลนเร็วไม่มีครับที่จะมาทำท่าแบบ "กูไม่รีบอ่ะ ขี้เกียจเดินอ่ะ ทำไมกูต้องเดินด้วยอ่ะ" ตลอดเวลาที่ไปที่นั้นผมเจอครั้งเดียวที่มีคนยืนขวางทางเพราะมัวแต่ง่วนยืนอ่านอะไรไม่รู้ คนนี้โดน "ลงโทษ" ครับคือโดนแซงบ้างชนบ้าง จนอ่านไม่ได้ และมีครั้งเจอกลุ่มคนซึ่งดูแล้วรู้ว่าเป็นนักท่องเที่ยวจากจีนแผ่นดินใหญ่ คุยโหวกเหวกโวยวายและยืนขวางทาง พวกนี้ก็โดนลงโทษเช่นกันครับไม่มีเว้น ถ้าถามว่าแล้วที่เมืองไทยล่ะเป็นยังไง ผมบอกได้เลยว่าถ้าคุณลงจากรถไฟฟ้าเป็นคนกลางๆ หรือสุดท้าย อย่าได้หวังว่าจะเดินได้ ผมยังไม่เคยเห็นสักวันเลยครับที่จะช่องที่เดินขึ้นไปได้ เพราะยืนกันมั่วไปหมดแล้ว ในทางตรงกันข้ามตลอดเวลาที่ไปที่ทั้งสองที่นั้นผมบอกได้เลยว่า เขายืนเดินเป็นระเบียบแทบทุกครั้งเลยจริงๆ
ถ้าถามว่าคนที่จะเดินขึ้นบันไดเลื่อนให้ได้กับคนที่ยืนไม่ยอมเดินนั้นใครเห็นแก่ตัว ผมว่าคนที่ยืนบนเลนเร็วไม่ยอมเดินนั้นเห็นแก่ตัวครับ เหตุผลก็คือคุณไม่ยอมหลีกทางให้มีช่องที่จะเดิน ซึ่งอาจจะมีคนที่รีบจริงๆที่ต้องการใช้ช่องทางนั้น แต่คุณไม่ให้ ถ้าคุณใช้บริการขนส่งมวลชน คุณก็ต้องเดินมากเป็นปกติอยู่แล้ว เดินอีกหน่อยเพื่อคนอื่นจะเป็นอะไรครับ ส่วนถ้าห่วงเรื่องความปลอดภัยผมมองว่าบันไดเลื่อนมันปลอดภัยกว่าบันไดปกติเสียอีก ที่เหยียบก็กว้าง ไม่ลื่น ที่จับก็ดี เสียอย่างเดียวคือขอบมันคม แต่ถ้าคุณไม่วิ่งโอกาสน้อยมากที่จะล้มถึงขั้นหัวไปโดนกับขอบบันไดนั้น ซึ่งผมไม่สนับสนุนให้วิ่งบนบันไดเลื่อนอยู่แล้ว
ปัญหาคือตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะชิดฝั่งไหนใช่มั้ยครับ ผมคิดว่าควรจะ "ชิดซ้าย" ครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยากจะให้มีประกาศตามรถไฟฟ้าว่าควรจะชิดฝั่งไหน
#77 ผมมองว่าสิ่งเหล่านี้เราต้องทำกันโดยไม่มีใครสั่ง ทำออกมาจากใจ สิ่งที่ผู้มีอำนาจทำได้นั้นคือให้ "แนวทาง" เช่นเราควรจะยืนชิดซ้ายหรือขวากันแน่ ฯลฯ แต่คนที่ "ลงมือทำ" ให้มันเกิดขึ้นนั้นคือ "พวกเรา" "ทุกคน"