ความคิดเห็นที่ 1 เข้าใจความรู้สึกนะคะ เพราะเราเองก็เจออย่างเจ้าของกระทู้ แต่น้องก็เป็นน้อง เราเป็นพี่ช่วยอะไรได้ก็ช่วยไป สักวันน้องยืนด้วยลำแข็งตัวเองได้มันก็คงมองไม่เห็นหัวเรา อย่าไปหวังจะให้น้องช่วยอะไรเราเลย เพราะพอมันไม่ช่วยเราก็ได้แต่เสียใจ ปล.ถึงตอนนี้มันขอให้คุณช่วย  คุณเกลียดมันเบื่อมันแค่ไหน คุณก็คงจะยังอยากช่วยมัน เพราะถ้าคุณไม่ช่วยมัน คุณก็จะเสียใจใช่หรือเปล่า? จากคุณ : นิกสกี้ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 00:27:35

ความคิดเห็นที่ 2 เข้าใจความรู้สึกของจขกท.เลย เราก็เคยมีน้องชาย แต่ตอนนี้คิดว่าไม่มีแล้วล่ะ เราคงแนะนำอะไรให้ไม่ได้ เพราะเรื่องระหว่างเรากับน้องชายยังคาราคาซังกันอยู่ เราก็รู้ตัวว่าเรายังแก้ปัญหาของเรายังไม่ได้ จึงยังไม่อยากจะแนะนำอะไรให้จขกท.  แค่อยากบอกว่าเราเข้าใจความรู้สึก และขอให้กำลังใจ อย่าให้มันต้องบานปลายเรื้อรังเหมือนเรื่องของเรากับน้องชายเลย  ตอนนี้เราและน้องชายต่างฝ่ายต่างเงียบไม่คุย ไม่สนใจอะไรกันเลยมาเป็นปีเกือบสองปีแล้ว และคิดว่ามันก็คงจะเป็นแบบนี้ตลอดไปจนแยกบ้านออกเรือน กลายเป็นคนไม่รู้จักกันไปเลยโน้นแหละ.. จากคุณ : ฉันเกลียดแตงกวาดอง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 00:55:17

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าใจความรู้สึกของจขกทเหมือนกันค่า เพราะเราก็มีปัญหากับน้องบ่อยเหมือนกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราหนักใจมากจนบางครั้งแบบอยากจะไม่ยุ่งเกี่ยว ไม่พูด ไม่อะไรด้วย แต่ทุกครั้งพอเวลาผ่านไปมันก็ต้องมีเรื่องให้หันกลับมาคุยกันเหมือนเดิม ตอนนี้ก็เลยพยายามปลงอย่างเดียว ที่ไม่ชอบอีกอย่างคือ เวลามีปัญหากันกับน้องทีไรแล้วคนรอบข้างชอบบอกว่า ช่างเถอะ น้องยังเด็ก เออ เราก็แบบ 18จะ19แล้วนะเด็ก เฮ้อ พูดแล้วก็เครียด ขอโทษที่ไท่ได้ช่วยอะไรเลยนะคะT T จากคุณ : rinmapi เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 01:27:13

ความคิดเห็นที่ 4 อย่างแรกที่ต้องทำคือ "ทำใจ" อย่างที่สองคือ "ปล่อยวาง" ค่ะ เด็กวัยนี้เค้าจะเป็นตัวของตัวเองโดยที่ไม่เห็นหัวใครอย่างที่พ่อคุณบอกแหละค่ะ แล้วสิ่งที่น้องคุณกำลังคิดอยู่คือคุณไปทวงบุญคุณเค้า ปล่อยได้ก็ปล่อยค่ะ โตแล้ว มีการศึกษา มีสมอง มีร่างกายครบ 32 เดี๋ยวเค้าผ่านช่วงเวลานี้ไปเค้าก็จะเข้าใจโลกค่ะ ว่าสิ่งที่คุณทำไปคืออะไร และอยากให้คุณมองในมุมของน้องนะคะ เรื่องความดีที่คุณเล่ามาถือว่าน่ารักมากที่พี่จะทำให้น้อง แต่มันคนละเรื่องค่ะ เราไม่ทราบนะคะว่าน้องคุณจะคิดแบบนี้หรือเปล่า บางคนไม่ชอบที่จะให้ใครใช้เสื้อผ้าร่วมกันค่ะ อาจจะกลัวสกปรก หรือเนื้อผ้าเสียหาย ยิ่งเป็นชุดกีฬาด้วยแล้วเหงื่อเอยอะไรเลยมันทำให้ดูว่าไม่น่าใช้ร่วมกันค่ะ คิดบวกไว้บ้างก็ได้ค่ะ อย่าเก็บเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาคิดเลย คนเราหวงของก็เป็นธรรมดามีเหตุผลร้อยแปดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : Botoon-Slapgirl เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 01:31:42

ความคิดเห็นที่ 5 ต่างคนต่างอยู่ดีแล้วครับ น้องผม สมัยก่อนอยู่ด้วยกันไม่เคยเห็นหัวผมเหมือนกัน แต่พอห่างกันไป ต่างคนต่างอยู่ เวลาเข้าหาผมทีนอบน้อมซะ บางทีอยู่ใกล้ไปก็มักจะถูกมองข้าม เพราะความเคยชิน หรือบางทีเป็นฝ่ายรับซะส่วนใหญ่ จนลืม..ให้ จากคุณ : รักแมวเหมียวมาก เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 01:33:55

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้ามีน้องอย่างนี้ จะทำอย่างไรดีครับ อืม ไม่ต้องทำอะไรตอนนี้   แค่ทำใจให้สบายๆ ถ้าอารมณ์ดีเมื่อไหร่ ก็ค่อยเข้าไปคุยกันใหม่ อย่าให้ใจเราขุ่นมัว เราน่ะดีแล้ว แต่น้องมันยังต้องเรียนรู้บางเรื่องอีกเยอะ ถ้าทำใจไม่ได้  ก็ลองคิดดูว่าเป็นที่ใครกันแน่ ใจเราเราต้องรักษา ความดีของเรา เราก็ต้องรักษาเอง ครับ จากคุณ : สวรรค์บรรเลง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 01:46:53

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นพี่คนครับยังไงเราก็ต้องเสียสละให้น้องครับ ถ้าอะไรเราช่วยได้ก็ช่วย ส่วนผลที่ได้มาก็อย่าสนใจครับ จากคุณ : คนวันจันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 02:07:00

ความคิดเห็นที่ 8 เค้าเป็นผู้รับจนเคยตัว และยังไม่มีภาวะทางความคิดที่เป็น ผู้ใหญ่พอ ก็อย่าไปคิดมากครับ จากคุณ : Am_adapt (am_adapt) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 03:38:47

ความคิดเห็นที่ 9 จากประสบการณ์ตรงแต่เป็นพี่ชายที่เอาเปรียบน้องทุกกรณีที่มีโอกาส งานการไม่ทำ นอนดูทีวีไปวันๆ ไม่ช่วยงานอะไรเลยสักอย่าง อ้างว่าถ้าเราไม่ขอให้ช่วยก็จะไม่ทำ กลัวทำแล้วไม่ถูกใจ(แต่มรึงใช้โทรฯทางไกลกรูเสียเดือน4-5พันบาท ทั้งๆที่กรูก็ไม่ได้บอกให้มรึงใช้) เวลาเราให้อะไรไปก็บอกว่าเขาไม่ได้ขอแต่เรา(:-))ให้เขาเอง ตอนนี้เลยต่างคนต่างอยู่ ใครจะเจ็บป่วยปางตายก็ไม่สนใจ ( ถ้าไม่ร้องขอ ) แฮ้งเหล้ามาเกือบตาย จนข้างบ้านพาส่งสถานีอนามัย ก็ไม่รับรู้กลัวหาว่าเรา:-)อีก จากคุณ : ละครซอ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 04:02:59

ความคิดเห็นที่ 10 ชุดกีฬาไม่น่าหวงนะคะ คนมันเคยได้จนชินอะค่ะ จริงๆนะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (หมูหวานน้ำกะทิ) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 05:45:42

ความคิดเห็นที่ 11 เขาเคยแต่ได้รับ ไม่เคยให้ใคร เพราะไม่ได้ถูกฝึกมาเพื่อจะให้ ลองคิดดูดีดีนะ คุณเป็นพี่ ได้รับการอบรมว่า ให้ดูแลน้อง แต่น้อง ไม่เคยได้รับการสั่งสอนว่า ควรมีน้ำใจตอบแทนพี่ พ่อแม่ บ้าง เห็นว่า เป็นคนเล็ก เป็นน้องเล็ก ตลอด มาสอนกันตอนนี้ น่าจะสายเกินไป ต้องให้เขาเรียนรู้ด้วยตนเอง เรียนรู้จากประสบการณ์ชีวิต ว่า มี take ก็ต้องมี give คุณทำเฉยๆเสียเถอะ อย่าไปหวังอะไรจากเขา จะได้ไม่ต้องเสียใจ สิ่งที่คุณทำไปแล้ว ก็ไม่ต้องทวงบุญคุณ ถือว่า คุณทำดี เพื่อพ่อแม่ จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 06:59:17

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าขนาดพ่อแม่มันยังไม่เห็นหัว ไม่เชื่อฟัง ก็ขอแนะนำให้ตัดหางปล่อยวัดครับ ดูสิว่าจะไปรอดอย่างที่ปากดีไว้หรือเปล่า จากคุณ : via iPhone (EvilX) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 07:13:08

ความคิดเห็นที่ 13 มีพี่น้องเหมือนกัน      แต่ไม่มีประสบการณ์อย่างนี้      พี่น้องรักกันดี เพียงแต่เวลานี้ต่างคนต่างอยู่      ถามว่าควรทำอย่างไรดี      ก็.....อยู่เฉยๆ ดีทีสุด และให้อภัยเขาไป อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์      คุณต้องพึ่งพาน้อง หรือว่าน้องต้องพึ่งพาอาศัยคุณ ล่ะครับ      สั่งสอนตอนนี้คงไม่เป็นผลแล้ว โตแต่ตัวแต่ความคิดยังเป็นน้องคนเล็กๆอยู่      เห็นบอกว่าคุณพ่อก็ยังต้องปลงเลย      วันเวลา และสังคมภายนอกจะเป็นคนสอนเขาเอง      เมื่อถึงวันนั้น คุณถึงจะได้น้องคนเดิมกลับคืนมา ครับ      เอาใจช่วย ครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 07:19:40

ความคิดเห็นที่ 14 ผมโกรธเสร็จ น้องมาอ้อน มานั่งยิ้มฟันยื่นอยู่ใกล้ๆ หายโกดทันทีเลยคับ ^^ จากคุณ : รุ้งอ้วนพุงกลม เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 07:43:51 A:101.108.219.105 X: TicketID:361338

ความคิดเห็นที่ 15 มาเอาช่วยค่ะ.. น้องอยู่ปี4 ห่างกับ จขกท.ถึง 8 ปี อายุของ จขกท.  น่าจะรุ่นเดียวกับเราา เราก็มีน้องค่ะน้องสาว เราเคยมีอารมณ์แบบ. จขกท. บ่อยๆๆ และบางทีแอบร้องไห้เลยค่ะ หลายครั้งของๆเราา. เรายกให้เขาเพราะเขาอยากได้หรือหยิบไปไม่บอก พอมาของๆเขา. เราจำเป็นต้องใช้ ยืมก้ไม่ได้ บ่อยครั้งที่พี่คนนี้ต้องเสียสละ..แต่น้องก็เหมือนไม่รับรู้อะไร เคยทะเลาะกันแรงๆ อยู่ หนนึง น้องผิดแต่เราเป็นพี่ต้องขอโทษน้องก่อน เวลาจะเอาเงินก้โทรมาจิกๆๆจะเอาๆให้ได้ ... ... แต่หลังข้างบนเป็นอดีตค่ะ. ปัจจุบันรักกันดีแต่ไม่ได้แสดงออก เพราะเกิดจากต่างคนต่างอยู่   ปล่อยเขาไป เราอยู่ของเรา สร้างสิ่งที่เรียกว่า. เกรงใจ ขึ้นมาเป็นกำแพง... เราเชื่อว่านี้แค่เป็นอารมณ์บปนน้อยใจของ. จขกท.มากกว่าการทวงบุญคุณ เราเชื่อว่า เพราะความรัก ทางสายเลือดของ จขกท.  จึงยอมน้องเกือบทุกๆเรื่อง ไม่อยากให้ จขกท.เครียดกับเรื่องนี้. เดินออกมาจากความสึกรู้แบบนี้ค่ะ แล้วปล่อยเขาจัดการชีวิตเขาเอง. แล้ววันนึงเขาจะรู้ว่า. จขกท.รักเขามากแค่ไหน จะมีใครดูแลช่วยเหลือเขาเท่าพี่ชายคนนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : nuchnanuch เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 08:32:45

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณครับ แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้ากับคนอื่นเค้าจะทำยังไง สังคมเราบางทีมันก็ต้องพึ่งพาอาศัยกัน ถ้าเอาแต่ได้ฝ่ายเดียวเห็นว่าอนาคตคงลำบากแน่ครับ ปล.ทั้งพ่อแม่ และผมคงไม่มีใครมีปัญญาช่วยได้ตลอดหรอกครับ (เพราะน่าจะตายก่อนน้องกันทุกคนครับ) ปล.2 Give ผมหมดแล้วนะครับ T^T แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 55 09:11:38 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 55 09:11:37 จากคุณ : จขกท. (zenario) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 09:05:45

ความคิดเห็นที่ 17 ตัดหางปล่อยวัดค่ะ ไม่ต้องทำอะไรให้อีก เรื่องฝึกงานที่ฝากให้แล้ว ถ้ายังไม่เริ่มฝึกให้ไปเอาชื่อน้องออกเลยค่ะ น้องนี่ลูกคนเล็กใช่มั้ยคะ? ไม่ต่างจากลูกคนเดียวเท่าไหร่ ดีไม่ดีลูกคนเดียวจะถูกสอนให้ช่วยเหลือตัวเองมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะไม่มีพี่น้องคอยช่วย ถ้าไม่โดนจังๆไม่มีรู้สึกหรอกค่ะแบบนี้ ถ้าขู่ไปแต่สุดท้ายยังช่วยเหมือนเดิมก็จะต้องยอมน้องไปตลอด เราไม่มีพี่น้องเราไม่เข้าใจหรอกค่ะ แต่เป็นลูกคนเดียวที่ที่บ้านตามใจมาตลอด ใครที่ขู่ว่าจะไม่ทำนั่นทำนี่ให้แต่สุดท้ายทำให้นี่เมื่อก่อนช่วงมัธยมเราไม่เห็นหัวเค้าเลยแหละ มาสำนึกได้ตอนไปแลกเปล่่ียนต่างประเทศแล้วลำบากนี่แหละ ดังนั้นอย่างที่บอกไปแหละค่ะ ไม่ต้องทำอะไรให้อีก ไม่ต้องออกเงินค่าอะไรให้ ที่ฝากฝึกงานไว้ก็ไปยกเลิกซะ ถ้ายังทัน จากคุณ : fern-eva เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 09:16:04

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านตอนแรกที่เห็นต้องไปรับไปส่ง คิดว่าน้องสาวเสียอีก นี่เป็นน้องชาย แถมเป็นนักกีฬา แข่งเสร็จดึกดื่นยังไง ก็น่าจะหาทางกลับบ้านเองได้นะคะ คุณทำให้เค้าสบายจนเคยตัว อย่างคนข้างบนๆว่าล่ะค่ะ เค้าถูกเลี้ยงมาให้รู้จักแต่รับ ไม่รู้จักการให้ คุณต้องฝึกเค้าช่วยตัวเอง ให้ลำบากบ้าง เผื่อจะเห็นน้ำใจของพี่อย่างคุณบ้าง จากคุณ : ยืมแม่มาเล่น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 10:17:13

ความคิดเห็นที่ 19 มันเป็นของรักของหวงของสะสมของเค้าเหรอถึงไม่ให้ หรือว่าคุณจะใส่ไปออกรบ ไปขุดดิน คลุกโคลน งงมาก ทำไมให้ยืมใส่ไม่ได้ จากคุณ : TingTing เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 10:30:57

ความคิดเห็นที่ 20 @17 มีกัน 2 คนพี่น้องครับ ส่วนเรื่องที่ผ่านมาแล้วคงแก้ไม่ทันแล้วครับ @18 นั่นสิครับ แต่บางทีก็ปฏิเสธลำบากที่ผมไปรับ-ส่ง ก็คิดแค่ ประหยัดตังค์ (ตอนดึกค่ารถมันแพง) ปลอดภัยกว่า ยังไงผมก็ต้องตื่นอยู่แล้ว (ผมนอนข้างล่าง แต่เวลามีคนเข้าบ้านผมจะรู้สึกตัวง่ายครับ) @19 ชุด+อุปกรณ์ปั่นจักรยาน (หมวก) คงไม่ใช่ของสะสมครับเพราะซื้อมาใช้จนดำ (ผมไม่ได้ยืมอันใหม่ครับ) ส่วนของรักของหวงหรือเปล่าเนี่ยไม่แน่ใจ แต่ดูจากสภาพที่เก่าแล้ว + มีของใหม่แล้ว คิดว่าคงไม่ใช่ครับ ผมแค่จะยืมใส่ไปแข่งเฉยๆเนื่องจากของผมมันหายไปแล้ว สั่งซื้อใหม่แล้ว แต่ยังไม่ได้ของครับ แต่ว่าผมมีทริปไปแข่งสัปดาห์นี้ครับ ก็เลยต้องยกเลิกแข่งโดยปริยายครับ จากคุณ : zenario เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 10:53:02

ความคิดเห็นที่ 21 คนเป็นน้องเหมือนกันมาขอตอบนะคะ  เราเป็นน้องเล็กสุดท้อง มีัแต่พี่สาวพี่ชาย  ก็มีนิสัยเคยตัวเหมือนกันเมื่อครั้งยังเด็ก  เอาแต่ใจสุดฤทธิ์ โมโหง่าย ชอบวีน เพราะพ่อแม่ให้ท้ายรู้ตัวเองค่ะ  ก็เป็นตั้งแต่เด็กจนจบมหาลัย ตอนนั้นคิดไม่ค่อยได้  ชอบวีนตลอด  พวกพี่ก็ยอม ๆ ไม่อยากมีเรื่องประมาณนั้น แต่พอเริ่มทำงาน  เริ่มปรับตัวค่อย ๆ คิด  ค่อย ๆ เป็นผู้ใหญ่ขึ้นเวลาเปลี่ยนแปลงได้จนหมดค่ะ กลายเป็นคนที่โมโหน้อยลง  คิดเป็นห่วงพี่ ๆ เสมอ  ปรับตัวให้เข้าใจพี่น้องมากขึ้น พี่น้องก็ไม่เอาความอะไร  ก็ได้ยินมาเข้าหูว่าพี่สาวพูดกับคนอื่นเขารู้ว่าเราชอบทำตัวอย่างนั้นไปเอง แต่ในใจไม่คิดอะไร  พวกพี่เขาก็ไม่คิดมากให้อภัยเสมอ..อีกอย่างเขาเห็นเราเป็นน้องอยู่ตลอด ก็คอยเตือนเราเรื่อยมาแหละค่ะ  เราถึงดีขึ้นมากกว่าแต่ก่อนบวกกับเริ่มจะแ่ก่ด้วยมั้ง..อิอิ เลยอยากจะบอกจขกท.ค่ะ  คนเป็นน้องมักชอบคิดเข้าข้างตัวเองเสมอว่าพี่ของตัวเอง ต้องช่วยเหลือเพราะตัวเองยังเด็ก  พี่ต้องรัก ต้องดีด้วย  ถึงจะพอใจ  รู้ว่าสิ่งที่คิดไม่ถูกนัก แต่เราเองตอนเด็กคิดอย่างนี้ตลอด  คงเป็นความคิดของเด็ก  ที่เอาแต่ใจด้วยแหละ **เอาใจช่วยจขกท.ค่ะ สู้สู้  เดี๋ยวน้องคุณโตขึ้นอีกซักหน่อยน่าจะคิดได้ถึงสิ่งที่คนเป็นพี่อย่างคุณทำให้เขา จากคุณ : กิมจิในไหปลาร้า เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 11:01:15

ความคิดเห็นที่ 22 เข้าใจค่ะ มีน้องนิสัยไม่ดีเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่นั่นแหละดีแล้วค่ะ จะได้ไม่ผิดใจกันมากไปกว่าเดิม คนใจแคบรับมากกว่าให้ ปล่อยให้ไปเผชิญโลกคนเดียวเถอะ งานก็ไม่ต้องไปฝากให้แล้วนะคะ ให้เค้าหาเอง แต่จะรู้สึกรึเปล่าไม่รู้นะ ว่าไม่มีคนคอยช่วยน่ะ มันลำบากก จากคุณ : mnoppy12 เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 11:11:02

ความคิดเห็นที่ 23 อย่ารุนแรงแบบนั้นเลยนะ พี่น้องตัดกันไม่ขาดหรอกคะ ถือซะว่าคุณช่วยพ่อแม่ เลี้ยงน้อง จากคุณ : งามหลาย เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 12:24:04

ความคิดเห็นที่ 24 #20 อันนี้จากมุมมองของคนถูกตามใจน่ะค่ะ อย่างเราเป็นลูกคนเดียว หลานในคนเดียว หลานคนเล็กสุดด้วย ไม่ต้องพูดเลยว่าโดนตามใจมาขนาดไหน เอาเป็นว่า กว่าเราจะคิดได้นี่ ก่อนหน้านั้นนรกกินกบาลไปเกินครึ่งแล้ว ^^" ทำให้รู้ซึ้งเลยว่า ถ้าเราไม่เคยลำบากจริงๆ ถ้าคนที่ตามใจเรา ยังช่วยยังคอยตามใจอยู่อย่างนั้น เราคงไม่มีวันรู้สึกตัวขึ้นมาได้หรอกค่ะ เลยแนะนำวิธีที่เรียกได้ว่ารุนแรงไปหน่อย แต่ถ้าเกิดน้อง จขกท. รู้สึกว่าชีวิตลำบากขึ้น ตอนที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพี่อีก เท่านั้นก็พอแล้วล่ะค่ะ ตอนเรารู้สึกอย่างนั้นคือ อยู่ตัวคนเดียวที่ต่างประเทศแล้วมีปัญหากับครอบครัวอุปถัมภ์ อายุ 16 ...ซึ้งสุดๆเลยว่าที่ผ่านมาคนรอบตัวช่วยมาเยอะแค่ไหน น่าจะเรียกได้ว่า ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาเลยแหละค่ะ แถมตอนนั้นเสื้อเหลืองปิดสนามบินอีก อยากกลับไทยก็กลับไม่ได้ ทนๆอยู่อีกพักนึงก็เริ่มเรียนรู้ที่จะเอาตัวรอดเองได้ ^^ EDIT: แก้ตัวสะกด แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 55 13:54:20 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 55 12:39:32 จากคุณ : fern-eva เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 12:35:49

ความคิดเห็นที่ 25 ทำตามใจเราดีที่สุด จากคุณ : หนุ่ม (Noum NaMon) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 12:38:07

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับ #24 อยู่ที่ว่าเมื่อไหร่จะคิดได้ เด๋วกรรมก็ตามมันเองเเหล่ะครับ ปล อย่าบืมให้อภัยกันหล่ะ พี่น้องกัน (ปล ของผมกลับกัน ผมป็นน้อง แต่มีพี่ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่) ตอนนี้ชีวิตมันก็ไม่ได้สบายหรอกครับ ลำบากอยู่ แต่ผมก็ให้อภัย เเละกะว่าจะคอยช่วยหลาน(ลูกของ พี่ผม) อีกทีหนึ่งไม่อยากให้มันเพมือนพ่อ จากคุณ : คมมาสาน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 13:15:34 A:118.174.141.133 X: TicketID:324635

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกับ #24 ค่ะ เราก็กำลังทำกับน้องเราแบบนี้เหมือนกัน ได้ผลนะคะ อาจจะไม่ทันทีทันใด ที่ผ่านมาน้องเราสบายเกินจนไม่ทำอะไรเลยปล่อยให้เราเหนื่อยอยู่คนเดียว เราเลยปล่อย ไม่ช่วย ไม่ทำอะไรให้มันละ เพียงแต่แอบมองพฤติกรรมอยู่ห่างๆก็เท่านั้นค่ะ จากคุณ : yingpoon เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 13:20:24

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณครับ ^/|\^ ผมว่างานนี้คงต้องทำใจตัดหางปล่อยวัดบ้าง เผื่อจะได้รู้จักช่วยเหลือตัวเองบ้าง แล้วจะได้รู้ซะทีว่าคนที่คอยช่วยเนี่ยมันเหนื่อยขนาดไหน เฮ้อ ก็หวังว่าน่าจะรู้จักคิดได้สักทีเรียนจนจะจบอยู่แล้วครับ แต่ก็งงตัวผมเองก็หลานชายคนโตของตระกูล + พ่อก็เป็นลูกชายคนโตครับ (ที่บ้านคนไทยเชื้อสายจีน) ไม่ต้องบอกก็น่าจะเดาได้ว่าโดนตามใจมาขนาดไหนเหมือนกันครับ เรื่องเอาแต่ใจเนี่ยพอเข้าใจได้ครับ แต่เรื่องน้ำใจนี่งงมากเลยครับ ก็ได้แต่หวังว่าจะคิดได้เร็วๆแล้วกัน ปล.ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกคำตอบครับ ทำให้รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยครับ จากคุณ : จขกท. (zenario) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 14:18:43

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านเรื่องนี้แล้วสะท้อนตัวเองเลย เพราะ เราเป็นลูกคนเล็ก และหลานคนเล็กฝ่ายแม่ แอบน้ำตาซึมเลย เพราะพี่ดูแลเราดีและเสียสละให้เราในสิ่งที่เค้าพอจะทำได้ แต่บางทีเราก็คิดเล็กคิดน้อยกับเค้า ซึ่งเราลืมนึกไปว่า คนเราต้องมีน้ำใจและใจกว้าง เรื่องไหนยอมได้ก็ยอม ไม่ใช่จะเป็นฝ่ายรับตลอดเวลา เราไม่รู้ว่าคุณจะสอนน้องคุณยังไง เพราะ วันนึงเค้าจะคิดได้เอง ด้วยประสบการณ์ แล้ววันนั้นเค้าจะสำนึกผิดค่ะ ยังไง ถ้าเป็นไปได้ พูดดีๆกับเค้าแต่พูดตรงๆ ลองสอนเค้าดู เราว่าเค้าจะพอรู้สึกได้ค่ะ แล้วเค้าจะเป็นคนที่ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : thefatcat_14 เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 17:56:57

ความคิดเห็นที่ 30 ซื้อเสื้อกีฬามาใส่เอง จบครับ จากคุณ : Tarogril เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 55 12:21:26

ความคิดเห็นที่ 31 ต่างคนต่างอยู่ ดีที่สุดแล้ว ถ้าเขาพูดออกมาได้ถึงขนาดนี้เป็นเรา เราจบน่ะ ความช่วยเหลือทั้งหมดที่้เคยมีให้ ก็จะค่อยๆน้อยลง ไม่ใช่ว่าทำดีหวังผล แต่กับคนที่เป็นสายเลือดเดียวกันแต่ไม่เผื่อแผ่กัน ก็อย่าดีต่อกันดีกว่า เราจะเสียความรู้สึกเปล่าๆ เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน จะดีขึ้นหรือแย่ลง แล้วแต่คน จากคุณ : Diesel Engine เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 55 20:35:49