 |
ผมเองชวนเพื่อนร่วมงานกลับด้วยเป็นครั้งคราว
ผมจะดูว่าทางที่ผ่านนั้น
จะเป็นเส้นทางที่พาใครติดไปด้วยได้หรือไม่
แต่ก็อีกนั่นแหละครับ
หากวันใดที่ผมรู้สึกอยากอยู่คนเดียวในรถ
อยากฟังเพลงดังๆ อยากเป็นตัวของตัวเอง
ผมก็จะไม่ชวนใครกลับบ้านด้วยเลย เพราะอยากทำตัวตามสบาย
รถของเรา
เราซื้อหามาด้วยเงินเราเอง
และเราซื้อมาเพื่อให้มันรับใช้ชีวิตเราให้มีความสบาย
จะเรียกใครไปด้วย
หรือว่าไม่เรียกใครไปเลย
มันก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกครับ
ในบางครั้งที่ผมเอารถเข้าอู่
ผมก็ไปไหนมาไหนด้วยแท็กซี่
โดยที่ไม่คิดจะอาศัยรถใครด้วยเช่นกัน
เพราะการนั่งแท็กซี่ของผมก็คือการอยู่ในโลกอีกแบบหนึ่ง
ผมอาจไม่อยากคุยกับคนขับแท็กซี่เลยก็ได้
หากผมอาศัยใครไป
ผมก็จะไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง
เพราะต้องเกรงใจเจ้าของรถเขาร้อยแปด
สู้นั่งแท็กซี่ และเป็นตัวของตัวเองจะดีกว่า
คนที่ไม่มีรถบางคน
อาจไม่ใช้เพราะไม่มีเงินนะครับ
แต่เขาชอบใช้รถสาธารณะเพราะไม่ต้องมีภาระหาที่จอด
อีกทั้งยังไม่ต้องจ่ายค่าเมนเทแนนซ์ตามการสึกหรอ
ไม่จ้องจ่ายค่าประกัน, ไม่ต้องต่อภาษีประจำปี, ไม่ต้องเติมน้ำมัน
มีคนแบบนี้อยู่เยอะเลยครับ
ผมก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน
แต่ผมเป็นคนสมบัติเยอะกองเต็มไปหมด
ทั้งหนังสือ ทั้งซีดีเพลง ทั้งเสื้อผ้า รองเท้า
ผมเลยต้องมีรถเพื่อยัดๆของเหล่านี้เอาไว้ไปไหนมาไหน
หยิบยื่นน้ำใจให้เพื่อนร่วมใลกเท่าที่ทำได้จะดีกว่าครับ
เพราะอะไรที่มันมากไปก็ไม่ได้ แต่น้อยไปก็ไม่ดีเช่นกัน
| จากคุณ |
:
ตุ้ม (Toom McCartney)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 ส.ค. 55 17:40:11
|
|
|
|
|
หัวหน้าไม่มีรถ ลูกน้องมีรถ [ย้ายจาก : ]
