หดหู่ใจกับการจัดงานวันแม่ของ รร. อยากให้ยกเลิกบางขั้นตอนออกไป
|
 |
วันนี้ได้ไปร่วมงานวันแม่ที่ รร ลูก เหมือนกับทุกๆ ปี แต่ไม่มีครั้งไหนสะเทือนใจเท่าครั้งนี้ เลยมีคำถามที่ถามมาจากใจ และอยากฟังความคิดเห็นเพื่อนๆ ค่ะ เผื่อจะเอาไปคุยกับทาง รร ลูก
ว่าพิธีการบางขั้นตอน "การกราบแม่ของเด็กนักเรียน" ไม่ควรมี หากจะกราบก็กลับไปกราบที่บ้าน หรือส่งตัวแทนเช่นหัวหน้าชั้น สักห้องละคนกราบคุณครูแทนได้ไหม หรือทุกคนกราบพร้อมๆ กัน โดยไม่ต้องเชิญพ่อแม่มาให้นั่งกราบตัวตัว คุณพ่อคุณแม่ไปร่วมงานก็ตามสะดวกแต่ไม่ต้องไปนั่งให้เด็กกราบ หรือไหว้
เพราะปัญหามันอยู่ที่
1. ความรู้สึกของเด็กที่ พ่อแม่ไม่สามารถมาร่วมงานได้ เนื่องจากภารกิจ หรืออะไรก็แล้วแต่ เช่นเด็กบางคนมีแต่พ่อ ไม่มีแม่, พ่อแม่แยกกัน, พ่อแม่ติดงาน ลางานไม่ได้ ฯลฯ
2. ความรู้สึกของพ่อแม่ที่อยากมาร่วมงานแต่มาไม่ได้
เราขอเล่าเหตุการณ์ที่เจอมาเองในวันนี้ เริ่มจากเหตุการณ์ในตอนเช้า คุณพ่อไปส่งคุณลูกและรอร่วมพิธี โดยที่เรายังไม่ได้ไปเพราติดงาน และวางแผนว่าหากแม่ไปไม่ทัน คุณพ่อจะไปนั่งแทนคุณแม่ แต่พอเอาเข้าจริงคุณลูกไม่ค่อยยอม และพูดว่า "เชื่อว่ามะมี๊ต้องมาทันแน่นอน" ทำให้พ่อต้องโทรตามจิกแม่ที่พยายามขับรถฝ่ารถติดอยู่ แทบจะทุก 5 นาที ลุ้นกันจน แม่ร้องไห้ เพราะติด 4 แยกไฟแดงสุดท้ายนานมาก
เพราะคำพูดของลูกก้องในหัวตลอดว่า "หากแม่ไม่มาหนูก็จะกราบเก้าอี้ และกอดเก้าอี้ของแม่ ไม่ให้พ่อนั่งแทน" โอ้วแม่เจ้า อะไรของลุกเนี่ย แล้วแม่แย่ๆ อย่างเราจะยอมให้เป็นแบบนั้นได้ยังไง นาทีนั้น แทบจะฆ่าคนทุกคนบนถนน แต่สุดท้ายก็มาทันจนได้
เก้าอี้ว่างเปล่าที่ตั้งรออยู่ 1 ที่นั่ง กับสายตาลูกที่มองมา มันเป็นอะไรที่ทำให้กลั้นน้ำตาไม่อยู่
นั่งหายใจได้สักแปป เสียงคุณครูประกาศให้นักเรียนทุกคนหันหน้ามาทางแม่ของตัวเองแล้วแสดงความรักต่อแม่ โดยลูกสาวเตรียมการ์ดและดอกมะลิ ไว้ เขาก้มลงกราบ เรากลั้นน้ำตาไม่ไหว หัวเราะกอดลูกทั้งน้ำตา เขาขำที่แม่เขาร้องไห้ เขาเช็ดน้ำตาให้ แล้วบอกรักแม่ สงสารแม่ที่ทำงานหนักเพื่อเขา เขากอดจนพอใจแล้วก็ลงนั่งกับเพื่อนๆ เราก็แอบเช็ดน้ำตาจนแห้ง จึงเงยหน้ามองดูลูกที่นั่งกับเพื่อนๆ แต่สิ่งที่เห็น
เพื่อนคนนึงของลูกสาว นั่งในแถวที่ 2 ร้องไห้สะอึกสะอื้น น่าสงสาร เลยถามลูกว่าน้องเป็นอะไร ได้คำตอบมาว่า "แม่น้องแป้งไม่มา" เราได้แต่นั่งสลดใจมองเขาสักแปป พอเพลงค่าน้ำนมขึ้นเท่านั้นหละ เจ้าแป้งร้องไห้หนักขึ้นอีก เราทนไม่ไหว บอกลูกสาวให้ดึงน้องแป้งมา แม่จะคุยกับเขา ลูกสาวดึงน้องมาแบบงง งง เราเอาเขามากอดไว้ ถามเขาว่าเป็นอะไร เขาบอก "เขาคิดถึงแม่ แม่ไม่อยู่ " เราได้แต่กอดและปลอบเขาว่า งั้นแม่กอดหนูแทนก่อน พอแม่หนูกลับมาหนูค่อยไปกอดแม่ กราบแม่ใหม่นะคะ " ดีที่เขาว่าง่าย เขากอดเราตอบ ซบหน้าร้องไห้ เรากอดจนเขาหายร้อง เสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง ว่าให้นักเรียนกราบลาคุณแม่ เด็กๆ ก็นั่งลงต่อหน้าแม่ของตนอีกที น้องแป้งทำหน้าเหวอ จะเดินไปข้างหลัง เราเลยดึงเขาไว้ แล้วพูดกับเขาเบาๆ "งั้นวันนี้หนูเป็นลูกแม่สักวันนะคะ"
เขายิ้มบางๆ พยักหน้า ผู้ปกครองคนข้างๆ กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เอามือมาจับแขนเราเหมือนเข้าใจกัน เด็กๆ ก้มลงกราบแม่อีกครัง เราดึงทั้งลุกสาวและแป้งมากอดพร้อมๆ กัน ยังนึกขำ โอย ลุกตัวโต ทั้งคู่เลย แม่เลยเหลือตัวนิดเดียว
เจ้าลูกสาวตัวดี บอกว่า" แม่กลับไปทำงานได้ละ หนูจะอยู่ รร ต่อ ไม่กลับ " แล้วก็จับมืองน้องแป้งพากันไปดื่มนมที่โรงอาหาร
นี่หละค่ะ เหตุการณ์ที่เจอมา และทำให้รู้สึกว่า ในสิ่งดีๆ ก็มีสิ่งที่ไม่ดีซ่อนอยู่สำหรับใครบางคน เราไม่อยากให้ความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นกับเด็กคนไหนเลย
| จากคุณ |
:
ตกต้นตาล 
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ส.ค. 55 14:01:22
|
|
|
|
อึดอัดมาหลายวันแล้วง่า
