|
#182 คุณ single_club
พูดถึงเรื่องขับรถกินลมแถวเพชรบุรีตัดใหม่ คิดได้อยู่เรื่อง
ดึกดื่นคืนหนึ่ง ฉันนึกเบื่อๆร้าน ชวนไอ้ม่อนไปหาอะไรกินแถวเยาวราช ชอบไปกันมาก ไกลนะ แต่ก็ไป มีความรู้สึกว่า ถนนเส้นนั้น ของกินร้านไหนก็อร่อย เพราะถ้าไม่อร่อยขายไม่ได้ ดังนั้นเรื่องรสชาติไว้ใจได้
กินเสร็จ ดึกพอควร เวลานั้นน่าจะเป็นเวลาอ่างเลิกแล้ว ชวนไอ้ม่อน ขับรถเล่นถนนเพชรบุรีดีกว่า
ใกล้ถึงโรงแรมเป้าหมาย ฉันขอเป็นคนขับ "ไมวะเจ๊" ม่อนมันชอบขับรถอ่ะ "เดี๋ยวเมิงถามราคาให้กรูหน่อย กรูอยากรู้ ว่าเขาเจรจากันยังไง" เป็นเด็กชอบเรียนรู้ง่ะ แฮ่ แฮ่ "เมิงเอามาสองพันดิ กรูเจรจาสุดชีวิตเลย ทุกกลเม็ดการต่อรองเมิงจะได้เห็นเต็มหูเต็มตา 555" "ม่อน อย่าเยอะ ห่าน แค่ถามราคาไม่ต้องจ่ายสองพันก็ได้มั้ง" "โธ่เจ๊ ถามเขาแล้วไม่ซื้อของเขา เป็นตลาดที่ไหนแม่ค้าก็ด่านะเมิง" ดูมันหว่านล้อมซ้า
"คนนี้ไหวมะม่อน กรูเทียบล่ะนะ" ฉันชี้เป้าให้ม่อนดู "ไม่เอาคนนี้ กรูเคยแล้ว ไม่เวิร์ค" ม่อนตอบหน้าตาเฉย "ไอ้เอี้ยนี่ มาบ่อยขนาดจำได้เลยเหรอ" อึ้งจริงๆนะ "ไม่บ่อย แต่พอรู้ใครเป็นใคร" มันทำหน้ายโสใส่ด้วยอ่ะ น่าตบหัวทิ่มชะมัด
"นู่นๆ เจ๊...เสื้อสายเดี่ยวสีขาวนู่น อวบๆ ไม่น่าเกิน 17 สเป๊คกรู" ตาเบิกโพรง คงถูกใจจริง ฉันเทียบรถจอดตามที่มันบอก ม่อนลดกระจกลง เด็กสาวเดินรี่มาที่รถ "เที่ยวมั้ยคะพี่" ถามเสียงหวาน "เท่าไหร่คร๊าบ" ไอ้ม่อนร่าเริงสุดๆ "ทั้งคืนมั้ยละคะ" "ม่ายไหวม้าง เดี๋ยวเมียด่า" หูตามันคงพราวพรายน่าดู เพราะจากที่เห็นน้องเค้าโน้มตัวคุย พอเห็นอกตู้มๆขาวๆ "2,500 ค่ะพี่" เสียงหวานจ๋อย "โห...พี่เหลือแค่ 1,500 เอง ไหวมั้ยล่ะ" "ไม่ได้หรอกพี่ อ่ะหนูไม่อยากยืนแล้ว 2,000 พันแล้วกัน" เสียงเริ่มไม่ค่อยหวานแล้วตอนนี้ "ขอโทษคร้าบน้อง พี่มีไม่ถึงจริงๆ เอาไว้ครั้งหน้านะครับ" ปิดเกมต่อรอง
เด็กสาวยิ้มเจื่อนแล้วถอยไปยืนที่จุดเดิม ฉันออกรถจากมา "เอี้ยม่อน เป็นกรูด่าเลยนะนี่ ต่อรองราคาขนาดนี้ แล้วไม่ซื้อ ไม่ใช่ผักปลาในตลาดซะหน่อย" อดเห็นใจสาวน้อยไม่ได้ "อิเจ๊ กรูจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายเค้า เมิงให้กรูถามให้กรูเจรจา กรูก็ทำให้ ยังจะเอือกมาด่ากรูอีก" "เมิงสงสารน้องเค้า เมิงก็จ่ายกรูมาดิ 2,000 เดี๋ยวกรูเอาไปทำบุญให้" ม่อนโวยวายกับฉัน "1,000 เดียวก็ได้นะเจ๊ กรูช่วยครึ่งหนึ่ง" เสียงอ่อนลงทันที ดูม๊าน อ้ายนี่
"ไอ้บ้า เอากรูก็ไม่ได้เอาด้วย เรื่องไรให้กรูเสียตังค์วะ ตั้งพัน กรูแดรกหูฉลามได้อีกหม้อเลยเหอะ" ฉันโวยกลับมั่ง "โธ่เจ๊ เด็กๆยังงี้เวลานี้หายากด้วยจิเสียดายนิ" มันบ่นพึมพำต่ออีกหน่อย
"เอางี้เจ๊ เดี๋ยวกรูจะบอกเมิงให้ ราคา 1,000 , 1,500 หรือราคาไหนก็ได้ มันต่างกันยังไง" "เมิงแค่ช่วยออกค่าสำรวจราคาให้กรูครึ่งหนึ่งเอาป่าวล่ะ" มันไม่ละความพยายาม "พอเลยไอ้ม่อน กรูไม่อยากรู้แล้ว มาขับรถเลยกรูจะกลับร้านแล้ว ห่านนี่ หน้าม่อฉิบ..."
การกินลมที่เพชรบุรีตัดใหม่คืนนั้นจบลงด้วยประการละฉะนี้จ้า
พอแก้ขัดระหว่างนั่งรออ่านเรื่องเล่ายาวๆได้มั้ยเธอจ๋า
แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 17:30:09
จากคุณ |
:
มิ้ว ณ ชมวิว
|
เขียนเมื่อ |
:
24 ส.ค. 55 17:27:06
|
|
|
|
|