ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามารออ่านและส่งกำลังใจ ทักทายคุณ mgat ด้วยค่ะ จากคุณ : ภูเขาหิมะ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 15:16:11

ความคิดเห็นที่ 2 มารออ่านด้วยค่ะ จากคุณ : citizen girl เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 15:42:57

ความคิดเห็นที่ 3 ยังคุยเรื่อง iphone ต่อไหมเอ่ย ?? อยากคุยด้วย รุ่นที่พี่ ติ๊กถือก็เคยใช้ดีมาก ใช่อย่างไรก็ไม่พัง แต่ระยะหลังต้องใช้งาน มากกว่าใช้เป็นโทรศัพท์ จึงต้องเปลี่ยนใหม่ จากคุณ : Exonomist เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 15:55:13

ความคิดเห็นที่ 4 แหมได้กินสักที ขอไข่ยางมะตูมนะครับ ผมชอบอ่านเรื่องแบบนี้ที่สุด นานๆจะมาสักเรื่อง เมื่อตอนเข้ามาใหม่ๆก็ติดเรื่อง แมวกับเสือของคุณ แคท หลังจากนั้นก็เรื่องทนายขี้เมาของคุณ ซูหลินถ้าจำไม่ผิด แล้วก็หายเงียบไป สองอาทิตย์ก่อนก็คุณ กึมซุน แล้วก็มีของคุณ 18 ( ไม่ใช่อายุหรืออะไรสักอย่าง) และเร็วๆนี้ก็ คุณ ชอบขนมเตยแต่สั้นไปนิดทั้งที่จริงๆเขียนดีมาก ตอนนี้มีเรื่องของคุณ อาหารตามสั่ง ก็คอยตามอยู่วันนึง ได้กินแต่หอยทอด สั่งแพนงหมูไข่ต้มแล้วหายเงียบเลย มาตอนนี้เข้าใจแล้วถ้าตลาดเปิดเมื่อไรก็ปรุงได้เลยครับ ถ้ารสเด็ดรับรองขายดีครับ สวัสดีครับคุณภูเขาหิมะ สบายดีนะครับเพื่อนร่วมสถาบัน จากคุณ : mgat (mgat) เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 16:45:49

ความคิดเห็นที่ 5 มารออ่านต่อนะคะ แต่เราห่อข้าวมากินเอง ไม่ว่ากันนะ  :p จากคุณ : ยืมแม่มาเล่น เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 17:48:25

ความคิดเห็นที่ 6 ปูเสื่อ รออ่านต่อครับ จากคุณ : Nai Mar เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 18:42:15

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีคะ คุณ ภูเขาหิมะ เพื่อนร่วมสถาบันของคุณ mgat, ทักทายคุณ citizen girl, Exonomist, ยืมแม่มาเล่ยืมแม่มาเล่น, Nai Mar คะ ต้องไล่ให้ครบ หากขาดไปชื่อนึงอาจจะเกิดอาการน้อยใจติงนองนอย ตอบคุณ Exonomist คห. 3  ยังยินดีคุยได้เสมอ คะ วันนี้แว๊บเข้ามาอ่านเจอกระทู้ของคุณ fotopun กับเหตุการณ์เื่องของ การใช้โทรศัพท์ตอนนัดกันมาเจอ คล้ายๆกัน http://www.pantip.com/cafe/social/topic/U12549192/U12549192.html แต่ยังไม่กดดันเท่าของเราที่ทุกคนทั้งโต๊ะใช้ คุณหรู iPhone และแอบเหน็มด้วยคำพูดและสายตาของคนที่ไม่ได้ใช้เช่นเรา เราเลยถูกมองซะย่อยจนกลายเป็นอากาศธาตุที่ไม่มีใครอยากจะคุยด้วย  เราไม่ได้แอนตี้ว่าใครใช้อันไหนแล้วมันจะทำให้คุณดูดี สูงขึ้น เรียนเก่งขึ้น ลอยได้ เหาะได้ หรืออะไร  หากมันไม่ทำให้คุณและคนรอบข้างเดือดร้อนโดยที่ลืมไปว่า ยังมีสิ่งที่จำเป็นมากกว่าที่ต้องใช้ ก็ไม่เป็นไร และที่สำคัญที่สุด "เราไม่ชอบให้ใครมาดูถูก เราก็อย่าไปดูถูกใคร"  และยิ่งตั้งกลุ่มขึ้นมาเพื่อประจานคนที่ด้อยกว่าเราว่ามันไม่สมควร        พี่ติ๊กคือหนึ่งคนต้นแบบที่เรามองถึงความประหยัด พอเพียงแบบเพียงพอที่ไม่ใช่กินแกลบ เอาให้เขียม หรือฟู่ฟ้า ทั้งๆที่เขาสามารถมีอะไรได้มากมายกว่านั้น แต่เขากลับโชว์ในสิ่งที่แตกต่างอยากสร้างสรรค์คะ เราไม่เคยใช้รุ่นของพี่ติ๊กเลยไม่ทราบแต่ก็ทราบคร่าวๆว่า  โนเกียรุ่นก่อนๆๆๆๆๆๆ อึด และ ถึก ทน ไม่หวั่นแม้วันมาม่า  ^^ แต่รุ่นใหม่ บอบ บาง ได้ใจ (หมา เห่ายังพัง 55555) เพราะเปลี่ยนมาหลายเครื่อง ทั้งๆที่รักษาของเป็นที่ซู๊ดดดดดดดดดด กำลังคิดว่า เรียบจบคราวนี้จะซื้อของอะไรให้เป็นของขวัญตัวเอง  เรียนมาห้าปี เครียดคนเหงื่อมมมมม กับปริญญาใบสุดท้ายยยยที่ที่บ้านคาดหวัง      คิดอยู่ว่า iPhone ดีไหม แต่ไม่ชอบ ระบบ navigator เลยอยากได้ Samsung กาแลกซี่ รุ่นใหม่  (ที่ที่เราอยู่เขาเรียกแซมซังค่ะ )    ยังตัดสินใจไม่ได้ ถ้าคิดไม่ออก สงสัย จบเอาทั้งสองชิ้น มาประกอบเป็นชิ้นใหม่ซะเลย ^^ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 21:23:58

ความคิดเห็นที่ 8 เพิ่งกลับมาจากทานข้าวนอกบ้าน อร่อยคะ ต้มแซบกระดูกหมู กับข้าวกับแกงป่าเนื้อ ไม่น่าเชื่อว่าจะหาทานได้ที่นี่ อร่อยใช้ได้เลยยยย (จริงๆเราทำเองอร่อยกว่านะ 555 อดีตกุ๊กคะ โม้นิดนึง ปัจจุบันปุ๊กลุ๊ก กลิ้งไปมา) กลับมาทำไข่ต้มยางตูมให้คุณ  mgat  คห. 4  ต้ม 8 นาที ใ่ส่เกลือ เสร็จแช่น้ำเย็นจัก แข็งก็ดี กระเทาะเบาๆให้ร้าวทั่วและแกะออกง่ายนิดเดียว (ผิดห้องป่ะเนี่ย)   คุณ ยืมแม่มาเล่น คห. 5 ทำเองง่ายคะ อร่อยด้วย ประหยัดด้วย  เพราะไปกินของชาวบ้าน ปูเสื่อทานกับคุณ  Nai Mar คห. 6  (นายมา หรือ "นายหมา" ???? หรือ"นายม้า" หรือ "ไหนมา" ล้อเล่นนะคะ ^___^ ) จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 21:38:06

ความคิดเห็นที่ 9 รู้จริงเรื่องทำกับข้าวด้วย ขอตัวก่อนนะครับ เขียนเมื่อไรอ่านเมือนั้น พรุ่งนี้แข่งgolf แต่เช้ากว่าจะกลับมาอ่าน บ่าย 3 พรุ่งนี้ good night ครับ (แอบมี ภาษาอังกฤษ 2 คำ พ่อ อึ่งหางด้วน 55) จากคุณ : mgat เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:08:53

ความคิดเห็นที่ 10 กว่าจะได้เล่า แอบสร้างอารมณ์ให้ตัวเอง เพราะเดี๋ยวไม่รู้ถึงรสสัมผัสคะ จริงๆเรื่องที่ผ่านมาก็เกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ตอนที่เรารู้จักกับคนคนนี้ใหม่ๆ เคยคิดที่อยากจะเลือกกับคนคนนี้มาตลอดแต่ก็ยากเพราะเรามารู้ทีหลังเรื่องความเลวร้ายของเขา ที่เหมือนไปคบกับยากูซ่า ถ้าจะเลิกก็มีแต่ใกล้ตายกับเกือบตาย สาเหตุอะไรที่ทำไมเราถึงไม่เล่าให้ที่บ้านทราบ จะเอาไว้เล่าคราวหน้านะคะ เพราะ มันเป็นเรื่องของกฎเกณฑ์ต่างๆที่ครอบครัวกำหนด ยาววววววว และถ้าคนที่เป็นพ่อแม่ จะป้องกันลูกคุณจากเหตุการณ์เหล่านี้อย่างไร หมายถึง วิธีการเลี้ยงเด็ก  ถ้าเป็นเรา เราอยากจะสอนแบบที่จะเล่าในตอนหน้า เรารู้จักฝรั่ง หนุ่ม  หน้าตาดีพอได้มากกก ดูดี ออกผอม สูง เพียงเพราะ ความเข้าใจผิดที่คิดว่าเป็นเพื่อนของเพื่อน  และเราเองก็ค่อนข้างใสจนโง่ เชื่อคนง่าย โดยไม่คิดเลยว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามา ทาน KFC กับเพื่อนชาวแขกชาติหนึ่ง ระหว่างที่เราทานเกือบเสร็จ เพื่อนเราทานเสร็จก่อนก็ลุกไปหาชายมาดดีคนนึงที่เดินผ่านมา  ทั้งคู่หยุดพูดคุยกันซักแป๊บ และเราก็ไม่ได้สนใจมอง มากนัก มัวแต่ตั้งตาตั้งตา จัดการน้องกุ๊กๆ ในมือ  ("เธอเป็นไก่ในกำมือชั้นแล้ว" |  "โอ้ว ฉันจะเสร็จเธอจริงๆแล้วหรือนี่" น้องกุ๊กๆคิดในใจ "อย่านะ อย่า.....อย่าหยุดกินฉัน") และเมื่อเพื่อนเดินกลับมา เราเลยไม่ได้คิดที่จะถาม เพราะเข้าใจว่า อาจเป็นเรื่องส่วนตัวของเขากับเพื่อนชายสุดหล่อคนนั้น  แต่ผู้ชายคนนั้นก็มองมาที่เรา  เราก็ยังทำหน้ามึนๆ เพราะมัวปล้ำไก่ชิ้นสุดท้าย เรียบร้อยโรงเรียนปุ๊กลุ๊ก  จากนั้นก็แยกกับเพื่อน....... ผ่านไปสองชั่วโมง ............................................................... จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:15:04

ความคิดเห็นที่ 11 เคยคิดที่อยากจะเลือก ** แก้ไข  เป็นเลิก นะคะ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:22:37

ความคิดเห็นที่ 12 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น เราเองเพิ่งใหม่มากกับเมืองที่เพิ่งมาเยือน ได้แค่หนึ่งเดือนเศษ กำลังใสแบ๊วๆ เซ่อร์ๆ และยังผอมมมมมมหุ่นดีอยู่ (ตอนนี้เริ่มกลิ้ง) สองชั่วโมงถัดมา เรายังคงเดินหน้ามึนๆ โก๊ะๆ อยู่คนเดียวใน ไชน่าทาวน์ แต่กำลังมุ่งหน้าไปสู่สถานีรถไฟเพื่อกลับบ้าน ระหว่างที่ก้มหน้าก้มตาเดินหาหนอนกิน เอ้ย! เดินอย่างเป็นจังหวะจากโคน เราก็ผ่านชายดูดี แอบหล่อคนนั้น เขาคงเห็นเราเดินมาแต่ไกล แต่เรายังคงเดินมึนๆจนมาถึงเขา เราเงยหน้าเห็นเขาอมยิ้มให้ เรางงๆ ว่าเคยเจอคนนี้ที่ไหน............. และเราก็เดินสวนกันไปไหล่กระทบ และไม่ได้หยุดเดิน และยังเดินต่อไป..... พลางคิดในใจ เคยเจอที่ไหนหว่า.......อืม...........อา นึกออกแล้ว เขาคือเพื่อนของเราที่เจอตอนกำลังหม่ำน้องกุ๊กๆๆนี่เอง  เอ...เอาไงดี ถ้าเดินผ่านไปแล้วไม่ทัก เกิดเขาจำได้ว่าเป็นเพื่อนเรา เขาคงเอาเราไปนินทาว่าเพื่อนคุณคนไทยคนนั้นมิตรภาพไม่ดี เจอกันแล้วไม่ทัก ทำหยิ่งอะไรทำนองนั้น ในขณะที่ในใจก็คิดว่า เออจริงๆทักกันไว้ก็ไม่เสียหาย เพราะเราจะได้มีเพื่อนเ็ป็นคนท้องถิ่น เจ้าของภาษา  เราเองเพิ่งมาที่นี่ได้ไม่นาน ควรจะมีเพื่อนใหม่ซักคน ระหว่างที่คิดก็ก้มหน้าก้มตาเดินโดยไม่หยุด จนกระทั่ง............. จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 22:34:57

ความคิดเห็นที่ 13 ทันทีที่คิดเสร็จ เราก็หยุดเดิน เงยหน้าสยายผมและหันกลับไป..... เขาเองก็หยุดเดินและหันกลับมาหาเรา เราสองคนเดินกลับมาพบกันครึ่งทาง ต่างก็ยิ้มและทักทายกัน ประหนึ่งเหมือนคนรู้จักกันมาแต่ชาติไหน และไม่ได้ พูดถึงเพื่อนเราคนนั้นที่ยืนคุยกับเขาด้วย  เออ....ทำไมฟ่ะ..... งงอยู่สงสัย คำทักทายที่แสนจะดูเรียบง่ายและเป็นกันเอง  เอ่อ....สวัสดีคะ คุณเป็นไง มาทำอะไรที่นี่ บลา บลา บลา เราก็บอกเขาว่ากำลังจะกลับบ้าน เนื่องจากบ้านเราอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟ เขาจึงอาสาไปส่ง และก็พูดคุยไปเรื่อยระหว่างทาง มาเรามาทำอะไรที่นี่ อยู่มานานยัง บลา บลา บลา มาเรียนอะไร.... อยู่กับใคร อยู่แถวไหน... และก็ถามเขาเรื่องเมืองที่เรามาเยือนว่า วัฒนธรรมเป็นไง คนเป็นไง สังคมเป็นไง บลา บลา บลา........ และก็มีการแลกเบอร์ มือถือกัน เนื่องจากเราค่อนข้างขี้อาย ยิ้มเก่ง พูดเก่งบางครั้ง ก็เลยทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้คุยกับใคร บางคน หรือแนะนำตัวเราเองแบบนี้กับใคร   บทสนทนาทำให้เรามาถึงบ้านเร็วอย่างไมู่้รู้ตัว ราวๆ 6 โมงเห็นจะได้  และเมื่อมายืนที่หน้าบาน เราก็ร่ำลากัน "ขอบคุณที่มาส่งนะคะ"            "ไม่เป็นไรครับ ด้วยความยินดี" "ยินดีที่ได้รู้จักคุณ เพื่อนใหม่นะคะ"            "ยินดีมากๆเช่นกัน ครับ"  อะไรทำนองนั้น ตอนจะลานี่แหละ มันสะดุ้งตรงนี้  เขาตรงเข้ามากอดเราอย่างเบาๆ แต่แนบชิด เราอึ้ง งง!!!!!!!!  เอ่อ ทำไรไม่ถูก ตัวแข็งชั่วขณะ สมองไม่ทำงาน  กว่าจะรู้ตัวเขาก็เดินจากไป พร้อมหันมายิ้มให้ และโบกมือแกว่งไปมา และอีกมือก็ถือมือถือ ขึ้นมาโทรหาใครบางคน เราเองยังคงยืนนิ่ง อึ้ง งงหลังจากนั้นไม่นาน และก็รู้สึกตึกตักในใจ ป่น หัวใจเต้นระรัว เร็วดัง ราวกับใครมาตีกลองรัวในหัวใจ (จริงๆแล้ว ต้องบอกก่อนว่า วัฒธรรมที่ที่เราไปที่นี่ เขาจะนิยมการทักทายและลาด้วยการกอดกัน หรือแก้มชนกัน ถ้าไม่เป็นทางการ  ถ้าเป็นทางการคงไม่พ้นการจับมือ ส่วนถ้ายิ่งห่างกันจริงๆก็จะแค่ยกมาระดับไหล่ เพื่อเป็นที่รู้กันว่าลาแล้วนะ แต่สำหรับเรายังใหม่กับที่นั่นและยังไม่เคยมีชายใดมาทักทายหรือกอดเราในลักษณะนี้มานานแล้ว  นอกจากเพื่อนผู้ใหญ่เราคนนึง ที่เราไปเยี่ยมเยียนเขาอีกประเทศนึงในทวีปยุโรป และเขาก็เอ็นดูเรามากเหมือนลูกสาว  เขานั่งลงและมากอดเราอย่างแน่นจนหายใจเกือบไม่ออก และกอดนานซักแป๊ปจนกระทั่งรถไฟมา เพื่อเป็นการจากลาที่แฝงไปด้วความทรงจำที่อบอุ่น เพราะเราใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงเรียนรู้ดนตรีพื้นบ้าน ของประเทศเขาด้วยตัวเองและบรรเลงให้เขาและครอบครัวฟัง จนเขาไม่น่าเชื่อ!! ระหว่างที่พักกับเขา อาจจะเพราะที่เราเป็นนักดนตรีเครื่องสาย จึงเกิดความชำนาญพอที่จะหยิบจับเครื่องดนตรีได้อย่างไม่เก้อเขินนัก) หลังจากวันนั้นเราก็มีอารมณ์แปลกๆเกิดขึ้นในใจอย่างที่ไม่เคยมีมาหลังจากที่มีแฟนเป็นเรื่องเป็นราวคนแรก   ซึ่งจริงๆตอนนั้นก็ยังมีแฟนอยู่นะคะ แต่เราเริ่มห่างกันนิดนึงเพราะเราไม่ทราบว่าเขาได้คบคนอื่นแล้วหลังจากที่เรามาที่นี่ได้ไม่นาน แต่วันนั้นเราก็โทรคุยกัน และคุยกันและคุยกันอีกหลายวันค่ะ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 23:01:09

ความคิดเห็นที่ 14 ทุกครั้งที่เราไปเรียนภาษา เราก็เจอเพื่อนแขกแต่ก็ลืมที่จะเล่าเรื่องเพื่อนของเขาที่เราเจอให้เขาฟัง   เพราะเราต่างก็มีกิจกรรมให้ทำในห้องเยอะและเลยเถิดมานอกห้องกับก๊วนเพื่อนต่างชาติอีกหลายภาษา จนเรื่องหนุ่มหล่อคนนั้นก็เลยตกไปจากสารบบของเรา จนผ่านไปประมาณหลายสัปดาห์ เพื่อนหนุ่มคนนี้ก็ชวนเราไปทานข้าวเย็นที่บ้านกลับครอบครัวเขา และไปหาน้องเหมียว เขาทราบว่าเราชอบแมวอ้วนๆใจดีๆ และเขาก็ดูสุภาพกับเรามากในตอนนั้น อีกทั้งเห็นว่าเป็นเพื่อนของเพื่อน และเราก็ขออนุญาตผู้ใหญ่ในบ้านเราเรียบร้อยแล้ว เลยคิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไร (แต่ก็ยังไม่มีปัญหาอะไรในตอนนี้นะคะ) และบอกที่อยู่ของบ้านที่จะไปคร่าวๆว่าอยู่แถวไหน ลืมไปคะ ช่วงที่เราเริ่มคุยกันมากขึ้น เราก็เริ่มเล่าเรื่องเพื่อนแขกของเราที่เข้าใจว่าเป็นเพื่อนเขาให้ฟัง พอดีช่วงนั้นเพื่อนแขกเหมือนทำท่าจะมาจีบเรา (ไม่รู้เข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า แต่เพื่อนเราคนญี่ปุ่นก็บอกเราว่า เพื่อนแขกคนนี้ชอบแอบมองเรา หลายๆครั้ง ส่วนเราก็ยังคงมึนๆเหมือนเดิม เพราะไม่ได้ชอบแขก และไม่คิดว่าเขาจะมาชอบ และก็ไม่อยากหลงตัวเอง) เวลาที่เราคุยกับหนุ่มหล่อคนนี้ก็บางครั้งพูดจางงๆเหมือนประมาณว่า เขาจำไม่ได้ว่าเพื่อนคนไหน หรือเขามีเพื่อนเยอะเลยไม่ได้ใส่ใจที่จะจำ ซึ่งเราเองก็เป็น เราก็เลยไม่ได้เอะใจอะไร  ยังโง่ต่อไป จนกระทั่งวันที่บอกว่าจะไปทานข้าวที่บ้าน เขานัดเจอเราที่จอดรถข้างห้องสมุดซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน อย่างที่บอกเพราะว่าใหม่มากกับเมืองนั้น ก็เลยบอว่าจะไปถามเพื่อนแขกเรา เราก็เลยได้มีโอกาสเล่าเรื่องเรากับเพื่อนของเขาให้ฟัง เขาก็ทำท่างงๆเหมือนจำไม่ได้ และเราก็ยังโง่ต่อไป  เพื่อนแขกพาเรามาที่ที่สุดหล่อนัดเอาไว้ เราก็เห็นเขาทักกันปกติ แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากกกก  ระหว่างทางที่มาเพื่อนแขกคนนั้นก็สารภาพว่าเขาชอบเราจริงๆๆๆ ไอ้หยา ตายละหว่า ไม่อยากทานโรตีตอนนี้    เราก็เลยปฏิเสธไป เขาก็ทำหน้าเศร้า และก็พูดว่า เพราะเราชอบคนที่กำลังจะไปเจอใช่ไหม เราก็บอกว่าไม่เลย เพราะตอนนั้นยังคงไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะในใจเรารู้ว่าเรามีแฟนแล้ว และก็รักเขามาก แม้ว่าเราแอบจะมีความสุขทุกครั้งที่คุยกับฝรั่งคนนี้  แต่เราไม่อยากผิดศีล   หลังจากนั้นเขาก็ขับรถมารับและไปทานข้าวที่บ้าน จริงๆในใจก็กลัว ว่ามันจะไม่ปลอดภัย แต่เราก็พยายามคิดในใจว่า คงไม่มีอะไร เราทำบุญมาดีนะ สาธุ สาธุ สาธุ อาหารมื้อเย็นวันนั้นได้รับการต้อนรับจากครอบครัวเขาเป็นอย่างดี ทั้งน้องสาว คนเล็ก น้องชายคนรอง  แม่ พ่อ และมะเหมียวอวบอ้วนขี้เกียจ  พวกเขารู้ว่าเรายังใหม่กับที่นี่รวมถึงการใช้ภาษาที่สำเนียงของคนที่นี่จะฟังยากกกเพราะมันออกเสียงต่างจากชาติอื่นๆค่อนข้างมาก  ทุกอย่างดูดี ได้เห็นครอบครัวเขาและพูดคุยกันสักพัก เราก็โบกมือร่ำลาครอบครัว และพ่อของเขาและเขาก็มาส่งเราที่บ้านตอนสามทุ่มกว่าๆอย่างปลอดภัย เรากลับมาเช็คอีเมลของแฟนเก่าคนที่ไทยและเขา็เขียนมาประมาณว่า ช่วงหลังนี้เขาไม่ค่อยมีเวลาว่างมากนัก ยุ่งงั้นงนี้ อาจจะไม่ว่างเขียนอีเมลหรือตอบเราแล้ว  เราก็เข้าใจ เพราะคบกันมาสองปีกว่าเกือบสามปีแล้วและก็รู้จักครอบครัวของเราทั้งสองเป็นอย่างดี  ตอนที่เรามาที่นี่ครอบครัวเขาก็มาส่งที่สนามบินพร้อมกับ ของขวัญชิ้นเบ้อเริ่มที่เราชอบ เขารู้ว่าเราชอบน้องตัวใหญ่ๆๆๆ แต่เราหิ้วมาไม่ไหวเพราะของเยอะเกินและเพื่อนก็มาส่งกันหลายคน หนุ่มเยอะช่วงนั้น (นิสัยไม่ดี ช่วงนั้น)   ที่บ้านยังงง โผล่มาจากไหนกัน และหลังจากอีเมลฉบับนั้นเขาก็เริ่มห่างหายไปเรื่อยๆจนแทบขาดการติดต่อ เมื่อหลายปีมาแล้ว คนไทยส่วนมากก็ยังไม่มีเน็ตที่บ้านหรืออีเมล หรือเล่นคอมกันหนักเท่าทุกวันนี้ แต่เราบ้านเส่รอแป๊ะมีใช้ตั้งแต่รุ่นจอเขียว น่าจะยุกบุกเบิกของวงการไอทีเลยด้วยซ้ำ และเราก็ยังโง่ต่อไปอีก  ช่างมองโลกในแง่ดีอะไรเช่นนี้ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 55 23:40:35

ความคิดเห็นที่ 15 "แอบมี ภาษาอังกฤษ 2 คำ พ่อ อึ่งหางด้วน " จากคุณ : mgat  คห. 9 แลว่าอะไรหรือคะ ไม่เข้าใจ  สงสัยมัวแต่ยุ่งกับการทำแพนงหมูให้คุณทานเลยไม่เข้าใจถึงแก่นแท้ของความหมายคะ ขอโทษด้วย อืมแล้วแพนงหมูกับไข่ดาวอร่อยไหมคะ ^^ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 00:02:06

ความคิดเห็นที่ 16 หลังจากกลับมาจากทานข้าวเย็นในวันนั้น เราสองคนจึงได้มีโอกาสคุยกันมากขึ้น และสุดท้ายเรื่องงงๆที่เราเคยสบสันแต่ไม่ใส่ใจก็บรรลุว่า เราเข้าใจผิดเอง จำตอนที่น้องไก่กุ๊กๆอยู่ในมือเราได้ไหมคะ และระหว่างที่หนุ่มหล่อเดินผ่านมาทางนั้นเพื่อนเราทานไก่เสร็จก่อน และนึกอยากสูบบุหรี่ ก็เลยไปถามหาว่าคุณมีบุหรี่ไหมจากหล่อรายนี้ ซึ่งเป็นตอนที่เราไม่สนใจเพราะกำลังจัดการไก่กุ๊กๆในมือ ที่ประเทศนี้เขาใ้ช้มือกินไก่ หากไปสอบถามหามีดและส้อม คุณอาจถูกเสียบด้วยมีดและส้มทำครัวนะคะ เอ่อะ เ่อ่อะ เมื่อถามหาบุหรี่คำสนทนาที่แสดงความขอบคุณเล็กน้อยก็ตามมาและก็เป็นที่มาของความเข้าใจผิด หลังจากวันนั้น เรางงกับตัวเองซักแป๊บและคิดว่าโชคชะตาคง พาให้คนสองคนได้มารู้จักกัน ความสัมพันธ์ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน หลังจากการกอดลาในวันนั้น เราสองคนก็ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวกันเลย มาหลายๆๆๆเดือน เพราะเราเลี่ยงที่จะให้เขาถูกตัว เพราะกลัวไฟกระชาก เดี๋ยวขาดอากาศหายใจ เลยใช้วิธีโบกมือบ๊าย บายไปตามระเบียบ  ทุกอย่างเหมือนจะผ่านไปด้วยดี แต่แล้ว คำโกหกคำแรกก็เกิดขึ้น และจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่เลวร้ายก็มาจากตอนต่อไปนี้ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 01:07:47

ความคิดเห็นที่ 17 พอหลังจากที่แฟนเก่าที่ไทยของเราเริ่มห่างหายมากขึ้น พอโทรไปก็เหมือนไม่ค่อยว่างรับสายและคุยไม่สบอารมณ์  เราก็เริ่มเครียดและระบายให้เพื่อนหล่อฟัง เขาก็รับฟังเข้าใจและเห็น แต่คงอึ้งประมาณว่า อ้าวมีแฟนแล้วหรือ  แต่ในขณะเีดียวกันเขาก็เล่าเรื่องแฟนเก่าที่เฟ็นแฟนคนที่สองของเขาและเป็นคนไทยด้วย ครอบครัวเขามีความรู้สึกไม่ดีกับผู้หญิงไทยคนนี้ เพราะที่บ้านเขาและตัวเขาเล่าว่าเธอสูบบุหรี่จัด และเล่นการพนันอย่างหนักจนถึงขั้นต้องขายบ้านขายรถ และก็มีคดีความผิดต่างๆโดยอ้างชื่อครอบครัวของเพื่อนเรา เข้าไปมีส่วนเอี่ยว จนต้องขึ้นศาล พร้อมกับเคยโชว์จดหมายหรืออะไรก็ตามที่พวกเขาโดนเข้าไปเกี่ยวข้องกับเธอ   รู้สึกขายหน้าแทนคนไทย ถ้าเป็นเรื่องจริงอย่างที่ว่า แต่เราก็บอกว่าคงไม่ใช่ทุกคน เพราะเราเองก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไม่ดีแบบนี้ จนสุดท้ายต่างคนต่างเห็นใจกัน เหมือนความรู้สึกดีๆได้เริ่มกอบก่อขึ้นมาแต่ยังคงเป็นเหมือนเพื่อนมากกว่าในช่วงนั้นเพราะเราต่างคนต่างรู้ว่า เวลามันสั้นเกินไปที่จะคิดไปเป็นอย่างอื่นและเราก็เข้าใจว่า เราจะต้องกลับไปไทยไม่นานหลังจากนี้ และไปหาคนที่เรารอคอยเขามาเกือบห้าเดือน ในช่วงระหว่างที่เราเรียนภาษาเราก็ทำงานเป็นนักดนตรีในร้านอาหาร และเป็นครูสอนดนตรีไปด้วย เกือบทุกวันหลังเลิกเรียน เพราะฉะนั้น เราสองคนจึงไม่มีโอกาสไปไหนกันมากนอกเหนือจากร้านอาหารที่เราจะเจอกันหลักเลิกเรียน และเขาก็จะไปส่งเราที่ร้านอาหารที่เราทำงาน และเขาก็กลับบ้าน ในขณะที่เราต้องทำงานจนถึงสามทุ่ม และช่วงระยะเวลาที่เราอยู่ที่นั่นเราคงปฏิเสธไม่ได้ว่ามีคนเข้ามาหาเราบ้าง ทั้งจากการเจอกันโดยเพราะเพื่อนแนะนำให้รู้จัก หรือเพราะอะไรก็ตามแต่เรายังคงเชื่อมั่นว่าเราจะกลับไปหาคนที่ไทยและจะรอเขาเรียนจบและอาจจะคุยเรื่องอนาคตกันบ้าง เราถึงไม่สนใจใครในตอนนั้น เราเป็นรุ่นพี่ของหนึ่ง (ชื่อสมมุติ เพราะขี้เกียจเรียก เขา เธอคนที่นั่นที่นี่แล้ว) ปีนึงและเราก็เรียนจบเร็วก่อนเพื่อนๆทั้งคณะ ทันทีที่เราจบก็ต้องบินมาโดยที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรจริงจัง นอกจากมาเอาความสนุก เพราะทุกอย่างถูกเตรียมและตีกรอบให้เราโดยที่ไม่รู้อะไรล่วงหน้าเลย คิดว่ามาเรียนภาษาขำๆช่วงสั้นๆ ก่อนจะบินไปเรียนต่อที่เยอรมัน ก่อนวันบินมาหนึ่งวันยังไปทำงานเสริมของเราในร้านเครื่องดื่มเล็กๆเลยคะ วันนึงเรากับเพื่อนคนญี่ปุ่นได้นัดหมายกัน ว่าจะไปเที่ยวงานเทศกาลงานนึง เราจึงขอชวนเพื่อนฝรั่ง (เรียกเขาว่า เอ๊ดละกันนะคะ)  แต่เนื่องจากเรามีนัดกับครอบครัวของเขาว่าจะไปเที่ยว (ที่ไหนซักแห่งจำไม่ได้) ก่อนและเกรงว่าอาจจะมาช้ากลัวจะรอ จึงต้องบอกให้คนญี่ปุ่นทราบ เพราะคนญี่ปุ่นเป็นคนตรงต่อเวลามากนะคะ และไม่ชอบการรอคอยใครนานๆ หรือเถลไถลบ่อยๆ  ปรากฏว่าวันนั้นมาช้าอย่างที่คิด ซึ่งเธอก็เลยไม่รอและไปเที่ยวของเธอก่อน แต่เธอก็เข้าใจเพราะได้บอกล่วงหน้าไปแล้ว แต่ก็คงแอบมีเคืองบ้างนะคะ และเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านไปเหมือนจะไม่มีอะไร   สมัยก่อนเราเป็นคนค่อนข้างตรงเวลา แม้อาาจะใช้เวลานานในการเดินทาง หรือแต่งตัว เตรียมตัว แต่ก็พยายามที่จะไม่มาให้ช้าจนเกินไป  แต่ครอบครัวของเอ๊ดนี้ กลับตรงกันข้าม พวกเขามักจะไม่ค่อยตรงเวลาและมักจะ ทำอะไรแบบไม่ค่อยวางแผนหรือ พูดกันให้รู้เรื่อง ประมาณว่าเลี้ยงแบบฝรั่งที่เสรี อะไรยังไงก็ได้ อีกอย่างดูจากสภาพบ้านที่ไปก็คงพอจะบอกได้ว่า ความเป็นอยู่ค่อนข้างจะเสรีมากไปไหมไม่ทราบ แต่ถ้าให้เปรียบตอนแรกนึกว่าเขาประกอบอาชีพขายของมือสองที่บ้าน แต่ไม่ขอพูดถึงอาชีพของครอบครัวเขานะคะ เพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวที่ฝรั่งอาจจะไม่ได้เห็นถึงความแตกต่าง หรือมองว่าด้อยกว่ากันเท่าไหร่นัก เพราะค่าครองชีพสูงและเงินเดือนสูง ผู้คนก็กินอยู่สบาย  ส่วนตัวเขาก็ประกอบอาชีพแบบพ่อนะคะ แต่แค่ยังไม่มีอะไรเป็นโล้เป็นพายแค่นั้น เอ๊ดเลยเป็นคนที่ขาดความเป็นระเบียบ การวางแผน และการทำอะไรที่ชัดเจน เพราะวัฒนธรรมที่นั่นเน้นการทำงานก่อนแล้วเรียนทีหลังเมื่อพร้อมคะ แต่เราก็ยังคิดว่า ไม่มีใครดีหรือเลวไปเสียทั้งหมด ถ้าเรายังทำดีไม่ได้ทุกอย่างก็อย่าไปคาดว่าคนอื่นจะทำได้  อีกอย่างเราก็เข้าใจว่าความเป็นเพื่อนไม่มีแบ่งแยกชนชั้น หรือพื้นฐานทางครอบครัวใดๆ แต่หลังจากที่ชีวิตเจอผู้คนมามากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เลยไม่อาจปฏิเสธได้ว่าพื้นฐานทางครอบครัวมีส่วนในเรื่องความคิดความอ่าน การปลูกฝังเลี้ยงดูมีส่วนนะคะ ถ้าคิดที่จะคบก็ต้องเรียนรู้ที่จะดูคนให้ออก และเลือกที่จะมองคนให้เป็น อาจไม่ใช่ทั้งหมด ที่จะตัดสินใจใคร แต่สุภาษิตที่ว่า ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ดูให้แน่ๆดูทั้งพ่อ ทั้งแม่ที่หาง    - - ! จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 02:30:01

ความคิดเห็นที่ 18 ตั้งใจว่าจะใช้สีเขียวเล่าเรื่องแต่ก็ลืมเลือกสีทุกที เฮ้ย เซ็งเป็ด จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 02:31:27

ความคิดเห็นที่ 19 ว่าจะเข้ามาเล่าต่อ แต่ตีสามแล้ว ต้องไปแก้วิทยานิพมธ์ต่อ เดี๋ยวไม่เสร็จ เดี๋ยวคุณ mgat  รอเก้อ  แข่งกอล์ฟให้ชนะนะคะ แล้วจะเข้ามาเล่าต่อช่วงประมาณ สามทุ่มเวลา prime time ของนกฮูกอย่างเรา จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 02:43:57

ความคิดเห็นที่ 20 พึ่งตื่น เขียนดีนะครับจัดมาเรื่อย อาหารเรียกน้ำย่อยเริ่มเสริฟแล้ว ชอบห้องศาลามีเรื่องสนุกๆเยอะจัง เดี๋ยวเพื่อนๆที่เมืองไทยตื่นคงเข้ามาทักทาย ขอบคุณครับ จากคุณ : mgat เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 03:59:36

ความคิดเห็นที่ 21 มาทักทายค่ะ คิดว่าเข้าใจความรู้สึก จขกท. นะคะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : ภูเขาหิมะ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 17:59:01

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีคะ คุณภูเขาหิมะและคุณ mgat ยังแอบดีใจที่คุณเข้ามาอ่าน เพราะถึงไม่มีจริงๆนี่ก็คงเป็แค่ไดอารี่ที่อยากระบายความนใจฉบับนึงคะ เพราะมันไม่กี่วันมานี้เป็นวันครอบรอบสองปีที่เราเลิกจากเอ็ดได้ ความรู้สึกต่างๆก็เลยเข้ามาวงเวียนอยู่ในความรงจำ ที่แม้อยากจะลืมแต่ก็ลืมไม่ได้ง่ายๆ คิดว่าซักวันนึงเวลาจะรักษาบาดแผลได้ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 18:53:56

ความคิดเห็นที่ 23 ขอเล่าต่อนะคะ    หลังจากการขัดใจครั้งแรกเกิดขึ้น กับเพื่อนญี่ปุ่นก็คิดว่าคงไม่มีอะไรมาก ปรากฏว่าครั้งที่สอง   หลังจากนั้นไม่นาน เราก็เสียเพื่อนญี่ปุ่นคนนี้ไปตลอกกาล เพราะการโกหกของเขา วันนั้น     เรากับเพื่อนได้นัดกันอีกครั้งว่าจะไปเที่ยวงานงานหนึ่งครั้งนี้เราก็ตามต้องไปเจอแฟนเราก่อน เพราะเอ็ดบอกว่าครอบครัวเขาจะพาไปส่งถึงที่  เราก็บอกเพี่อนญี่ปุ่นเช่นนั้น   ก็โอเคไม่มีอะไร เช้าวันนั้นเราก็ไปหาเอ็ดแถวบ้านเพื่อไปหาอะไรทานกันและก็รอครอบครัวเขาอยู่หน้าบ้านเพราะเขาลืมกุแจไว้ในบ้าน และเขาก็ติดต่อที่บ้านไม่ได้ เพราะไม่มีใครอยู่ เราก็ไม่เป็นไรอีกเช่นเคยและก็รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วยความอึดของเราที่สามารถรอใครได้นานๆ เราจึงรอมันไปสี่ชั่วโมง จนเริ่มรู้สึกว่าเอ๊ะยังไง ทำไมติดต่อไม่ได้ก็ไหนนัดกันไว้แล้วไม่ใช่หรือ  จนมันก็ใกล้เวลานัด เราจึงตัสินใจที่จะขึ้นรถเมล์ เราเลยลองถามเขาว่า รถเมล์ที่เร็วที่สุดจะมาอีกกี่นาที ปรากฏว่า วันนั้นวันอาทิตย์ รถมาชั่วโมงละคัน ก็เอาละสิ ไม่ทันแน่นอน กว่าจะไปถึง  เผอิญที่บ้านเขาก็กลับมาพอดี และก็งงว่าเรามาทำอะไร เราก็บอกไว่าอ้าวไหน เอ็ดบอกว่ายูจะพาเราไปส่งเพราะจะไปงานด้วย ครอบครัวเขาก็งง บอกว่าไปได้ไงล่ะ ยังไม่ได้นัดกันแล้วนี่เขาก็ต้องไปธุระกันต่อ เอาละสิ ทีนี้เราก็โกรธมาก ไม่รู้ใคก็โหใคร เพราะที่บ้านเขาเราก็พอทราบนิสัยอยู่ เราเลยตัดสินใจ ไปขึ้นรถเมล์และโทรหาเพื่อนเพราะว่ามันใกล้เวลา  เพื่อนก็รอๆๆๆ เราก็โกรธเอ็ดมาก  ปรากฏว่า วันนั้นรถติด โอ้แม่้เจ้า  รถไม่เคยติดก็ดันมาติด สุดท้ายเราก็ไปสายสี่สิบนาที เพื่อนญี่ปุ่นก็เลยไม่รอ และโกรธมาก เพราะบอกว่าเราไม่ตรงเวล ไม่อยากฟังข้ออ้างและก็ไม่รอแล้ว เขาไปกับเพื่อนของเขาสนุกมากกว่า เราก็เสียใจที่เสียเพื่อนไป และเราก็โกรธเขาที่ทำไมมาหรอกกัน  ตั้งใจว่าจะเลิกคบแต่เพราะ เขมาง้อๆๆๆๆ หลายครั้งก็เลยใจอ่อน คิดว่า เอาน่า เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็เลยยอมให้อภัย จนสุดท้ายเราก็กลับมาเมืองไทย เราเลยให้เบอร์โทรติดต่อ และที่อยู่เผื่อว่า เขาอยากมาเที่ยวเมืองไทยเราก็ยินดีจะเป็นคนนำเที่ยว เพราะก็อยากตอบแทนบุญคุณที่เขาและครอบครัวพาเราไปเที่ยวๆบ่อยๆ ทันทีที่เรามาถึงเราฏโทรหาแฟนเก่าเพราะอยากเจอเขามากและ คิดถึงมาก อีกอย่างเขาก็เรียนใกล้จะจบแล้วเทอมสุดท้ายตั้งใจว่า ถ้าจะไปเรียนต่างประเทศคราวนี้จะพาเขาไปด้วยเพราะเคยพูดกับที่บ้านของเขาไว้ และที่บ้านหนึ่งก็ตกลง   แต่แล้วเหตุการณ์กลับไปเป็นไปตามที่คิด ทุกอย่างพังทลาย และเราก็เป็นคนที่บูชาความรักมากในตอนนั้นถึงกับยืนไม่ได้ และตรอมใจจนแย่ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:10:35

ความคิดเห็นที่ 24 เขามีแฟนใหม่ ซึ่งเป็นเพื่อนในที่ทำงานที่พวกเราสามคนทำด้วยกัน  เขาตอบว่า ช่วงที่เราไม่อยู่ก็มีแค่เธอคนนั้นกับเขา และน้องที่มาใหม่อีกสองคน  แต่ความรักของเขาสองคนก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนไปหามาสู่ไปอยู่ด้วยกัน  เราพยายามติดต่อเจ้านายเก่าซึ่งทุกวันนี้ก็ยังคงติดต่อกันอยู่บ้าง รวมทั้งคนรู้จักแถวร้านว่าเกิดอะไรขึ้น  ทุกคนก็งง ว่าเขาสองคนไปอะไรกันได้ยังไงแบบรวดเร็ว  เราก็เลยรับไม่ทัน และทำใจไม่ได้ ตอนนั้นเรา ขาดสติและไม่มีเหตุผลทั้งร้องไห้ฟูมฟายและ อาละวาด กินไม่ได้นอนไม่หลับ จากที่น้ำหนักเคย 42 ก็กลายเป็น 37-38 ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกและเหมือนคนบ้ามาก   พยายามติดต่อเขา เขาก็ไม่อยากคุย  นัดเจอกัน กับพวกเพื่อนในกลุ่ม เขาก็ไป เราก็เลยดื่มเหล้าและร้องไห้จนฟูมฟาย กลางร้านอาหาร จนคนทั้งร้านหันมามอง ทั้งที่ปกติแทบจะไม่ดื่ม  เราพยายามขอร้องให้เขากลับมา เขาก็บอกว่าคนใหม่ไม่ได้ทำอะไรผิดจะเลิกกับเขาได้อย่างไร แต่ช่วงก่อนที่เราไปต่างประเทศ เราสองคนก็ทะเลาะกันบ้างจนเกือบจะเลิกไปหลายครั้ง   แต่ก็ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้  เราก็เลยบอกว่า ถ้างั้น เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม ขอแค่ความสัมพันธ์แค่เพื่อน เพราะคบกันมาก็นานแล้ว  หนึ่งก็บอกว่า เพราะแฟนใหม่ของเขากลัวถ่านไฟเก่า เลยไม่อยากให้เาติดต่อกันอีก เราถึงกับทรุด เพราะที่บ้านก็พยายามถามถึงเรื่องของหนึ่งว่าเป็นไงบ้าง เราก็อึกอักตอบไม่ถูก จนสุดท้ายที่บ้านเราก็พอเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น และก็บอกให้เราต่างคนต่างอยู่ไป ตอนนี้เรารักแรงเกลียดแรง โง่สิ้นดี  ทำใจไม่ได้ เพราะคิดว่านี่คือคนที่จะแต่งงานและใช้ชีวิตด้วยกันไปจนตาย ความรักที่แสนจะน้ำเน่าก็จบลง  อย่างขมขื่น จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:22:37

ความคิดเห็นที่ 25 แต่นั่นคือจุดจดของเรากับหนึ่งแฟนคนแรกที่คิดว่าใช่ที่สุด  แต่เหตุการณ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่าจนทำให้เราเกือบฆ่าตัวตาย และขาดสติอย่างคนบ้าคลั่งก็กำลังเกิดขึ้น เมื่อเราเล่าเรื่องแฟนคนนี้ให้เอ็ดฟัง  ช่วงที่เรากลับไทย เอ็ดโทรหาเราตลอด และก็พยายามบอกความู้สึกที่แท้จริงองเขาให้เราทราบแต่ตอนนี้เรา เครียดเรื่องหนึ่งมากจนไม่รับรู้ะไร สุดท้ายก็อยากประชดชีวิตและ อยากให้หนึ่งหึงเราและกลับมาหาเรา  ทันทีที่เอ็ดทราบว่าเราสุดท้ายจะต้องบินกลับมาที่เมืองนี้อีกครั้งและเรียนต่อที่นี่ เขาดีใจมากและขอเราเป็นแฟน เราจึงตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย ท่ามกลางความไม่เห็นด้วยของคนหลายคนที่เตือนเราและพูดอ้อมๆกับเรา ว่า อย่างเพิ่งตัดสินใจเลยดูไปก่อน เรายังมีสิทธิ์เลือกคนที่ดีอีกเยอะ ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสิน กลับไปเรียนให้จบก่อนเรายังเด็ก บลา บลา ด้วยความที่เราดื้อและหัวรั้นใครเตือนอะไรก็ไม่ฟังเลย ทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม คราวนี้แหละ ชีวิตที่เลวร้ายที่สุดตลอดการณ์ก็เกิดขึ้น เมื่อเรากลับไปที่นั่นอีกครั้ง จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:30:39

ความคิดเห็นที่ 26 ตลอกการณ์ คห. 25 >> เปลี่ยนเป็น ตลอดกาลนะคะ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:31:43

ความคิดเห็นที่ 27 เราถูกลากไปเกี่ยวข้องกับคนที่มีคดีมากกว่า 50 คดี และทั้งติดยา งอมแงม ทั้งถูกตามใจจากครอบครัว และเกือบถูก พ่อของแฟนปลุกปล้ำ  และได้รับรู้ว่าครอบครัวที่ดี ทำให้คนคนนึงมีดีไปกว่าครึ่งส่วนที่เหลือก็เป็นปัจจัยรอบข้างและตัวเอง   กว่าจะเป็นเคราะห์กรรมมาด้ ชีวิตเราวนเวียนอยู่อย่างนั้นมา 5 ปีครึ่ง จนไม่คิดว่าจะมีวันนี้ที่ได้มาเล่าเรื่องเตือนใจให้ใครๆฟังอีกแล้ว จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:38:15

ความคิดเห็นที่ 28 กว่าจะเป็น  คห. 27 >> กว่าจะพ้น จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 21:39:38

ความคิดเห็นที่ 29 มันเป็นเวรกกรรมของเราใช่ไหม  ที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ เรายังคิดกับตัวเองตลอด และไม่เคยมาก่อนเลย  เพราะที่ผ่านมาในชีวิต เราเจอเรื่องแบบนี้เยอะมากกกกก เคยเจอคนตามกลับบ้าน เจอโรคจิตแต๊ะอั๋งในที่สาธารณะ เจอคนขับรถสองแถวหลอกจะพาไปข่มขื่น เจอลูกพี่ลูกน้องจะมาขมขื่น เจอ คนที่มีครอบครัวแล้วมาติดพัน โดยที่เราไม่รู้ว่าเขาเองก็มีครอบครัวแล้ว เจอผู้ชายมาหลอกเอาแหวนเพชรแม่ไปจำนำ  และอีกสารพัดในชีวิต  แต่ทุกครั้งเรากลับรอดมาได้อย่างหวุดหวิดโดยไม่บุบสลาย  ยังนับว่าเรายังพอมีบุญ ในขณะที่ เรากลับเมินเฉยคนที่มาชอบเราและตามเราเป็นสิบปี ทั้งๆที่เนื้อแท้เขาเป็นคนดี หลายต่อหลายคน แต่เพียงเพราะเรารู้ว่า  ฐานะของเขาหรือความรู้ หรืออะไรหลายอย่าง ที่บ้านเราไม่สามารถรับได้ เพราะเกรงว่า เขาจะรู้สึกเป็นปมด้อย และ ทิ้งเราไป และเราจะต้องมานั่งเสียใจทีหลัง เหตุการณ์แบบนี้ยังคงมีมาเรื่อยๆจนทุกวันนี้ กับคนที่มีอำนาจ หรืออะไรก็ตามที่คนมอง มายุ่งกับเราแต่เราปิดหัวใจเราซะแล้ว เพราะเรากลัวความรักที่ผิดหวัง เราไม่อยากเสียใจ และก็อโหสิกรรมและให้อภัยกับทุกคนในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต  เราสวดมนต์แผ่เมตตาตลอด และยิ่งรับรู้ได้ว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งเหงา ยิ่งโดดเดี่ยวเป็นเช่นไร  อายุเราก็มากขึ้น ในนณะที่คนสมัยนี้ก็ชอบเด็กวัยใส สาว สวย มีสมอง  แต่เรากลับ แก่ลงทุกขณะ เราถึง ทำใจได้ แม้ว่าจะทำยากแต่ก็ต้องทำ และอยู่กับความจริงให้ได้ เรายังมีครอบครัวและคนอีกมากที่ต้องดูแล และทำฝันของเราให้เป็นจริง ถ้าวันนึงเราจะเจอ ถึงเราจะวิ่งหนีมันซักแค่ไหน สุดท้ายก็คงหนีไม่พ้น คิดซะอย่างนี้ก็จะสบายใจ พร่ำมาซะเยอะเลย ยังไม่ได้เล่าเรื่องอันโหดร้ายของเอ็ดกับครอบครัวเลย จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 22:06:53

ความคิดเห็นที่ 30 มาตามนัดครับ กำลังเริมสนุก แต่ในชีวิตจริงคงยากที่จะทำใจ ผญ ตัวเล็กๆ ในต่างแดดไม่ง่ายเลยนะครับ ขอคารวะจากใจจริงครับ จากคุณ : mgat เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 22:22:38

ความคิดเห็นที่ 31 คห. 30 # mgat คุณเดาเก่งนะคะ ว่าตัวเล็กๆ ก็เล็กจริงๆนะคะ แม้ว่าจะเริ่มกลิ้งได้นิดหน่อยแต่ก็พยายามจะลดอยู่ 555 เข้าเรื่องต่อเลยแล้วกันนะคะ เรื่องมันยาว แต่จะตัดทอนให้สั้นๆลงก็แล้วกัน หลังจากที่เราได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อมาเลียแผลใจที่แสนจะแสบจนไม่มีวันลืม  และคิดว่าความรักครั้งใหม่คงจะช่วยเยียวยาเราได้   ระหว่างนี้ เราก็เรียนและเริ่มมีกิจกรรมกับเพื่อนๆ ต่างๆมากมาย รวมทั้งงานพิเศษที่เพิ่มมากขึ้น จากหนึ่งเป็นสองและสามในที่สุด เราเริ่มมีเวลาเจอเขาน้อยลง แต่ก็ยังคงเป็นไปตามตารางเดิม คือ เขาจะไปส่งเราที่ทำงานหลังจากเลิกเรียน และเจอกันเสาร์ หรืออาทิตย์ที่เราไปไม่ไหนกับเพื่อน ลายเขาก็เริ่มออก เขาเร่มแสดงความหึงหวง และ โมโหร้าย พูดไม่เพราะ และ มารยาททรามในที่สาธารณะ เราก็พยายามใจเย็น ให้อภัย จนเิริ่มทนไม่ไหวและก็ทะเลาะกันและก็กลับมาดีกันเป็นแบบนี้สามวันดีสี่วันไข้ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 23:24:13

ความคิดเห็นที่ 32 เขียนมาเรื่อยๆนะครับตามอ่านจนจบครับ จากคุณ : mgat เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 23:36:07

ความคิดเห็นที่ 33 ครั้งหนึ่ที่จำได้คือ เรามีแชร์เทเป็นผู้ชาย ซึ่งสำหรับฝัร่งแล้วค่อนข้างจะยอมรับ เรื่องเพื่อนร่วมบ้านต่างเพศ และที่บ้านก็รับรู้  และเพื่อนร่วมบ้านก็เป็นคนดี   เขาหึงเพื่อนร่วมบ้าน เพราะเข้าใจผิด ทั้งที่เื่พื่อนร่วมบ้านก็ไม่ได้จีบเราเลย แต่อาจจะสนิทกัน  เขาหึงและชอบสบถ จนกระทั่งเพื่อนบ้านเราก็ทนไม่ไหว ทั้งคู่เลยต่อยกัน เราก็เลยโมโหเดินออกจากบ้านไปเลย ให้เขาสองคนต่อยกันให้ตาย วู่วามทั้งคู่ เซ็งมาก ออกไนานเท่าไหร่ไม่ทราบ จนเราจะเดินกลับบ้าน ทั้งคู่ก็ออกตามหาเราในรถคันเดียวกัน เออ...งง ไปดีกันเอาตอนไหน??? และอีกครั้งนึงที่เราทะเลาะกับเขาและนิสัยที่เป็นเด็กของเขาทั้งที่แก่กว่าเราหลายปีมาก ทะเลาะกันไม่ว่า เช้าวันนึง เรามาพบว่าประตูหน้าบ้านและครัวที่ตั้งอยู่หน้าบ้าน ถูกสาดด้วยไข่แดง และนมช็อคโกแลต ที่เมื่อรวมกันแล้ว มันเหนียบติดหนึบ คาประตูบ้าน และหน้าต่างครัว ซึ่งติดกับทางเข้าบ้าน เรารู้ทันทีว่าเป็นเขา เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาชอบทานมากที่สุด เราโกรธจนแสนจะระเบิดและคิดแล้วว่าต้องเลิก เพราะ เขาดูรุนแรงเกินไปสำหรับเรา แต่มันไม่ง่ายซะแล้ว เมื่อเหยื่อมาถึงที่ ถ้ายังไม่ได้ถูกกำหราบ หรือได้สิ่งที่เขาต้องการ เขาคงไม่เลิกกับเราแน่ๆ เหตุการณ์เลวร้ายต่างๆยังคงเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ แต่จะขอข้ามไปบ้าง เพราะยังไม่หนักจนเกินจะทนไหว แต่เอาเป็นว่า เราเรียนรู้ที่จะพูดภาาอังกฤษแบบหยาบคายสุดๆ ก็เพราะคำพูดที่เขาด่าเรา เช้าเย็นเวลาที่เราทะเลาะกัน จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 23:38:24

ความคิดเห็นที่ 34 ที่บ้านเราเริ่มสงสัยและรู้ว่าเราคบกับคนไม่ดีที่ชื่อ นี้ เพราะเมื่อตอนที่เราอยู่ไทย เขาโทรมาหาบ่อยและบางครั้งที่บ้านรับและก็เกิดการสอบถาม และสัมภาษณ์เขา เราจึงจัดสินใจที่จะย้ายบ้าน ทันทีที่หมดสัญญา แต่ก็ช้า เพราะเขาสะกดรอยตามไปที่บ้านใหม่ของเราและรู้ว่า เราอยู่ที่ไหน   จะมีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกไหมเนี่ย จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 23:42:27

ความคิดเห็นที่ 35 เขาแอบสะกดรอยตามเราไปถึงที่มหาวิทยาลัย และขู่ว่าถ้าไม่ออกมาจะโทรไปหาที่บ้าน บอกให้เขารู้ว่าเรายังคบกัน เราเคยขอเลิกกับเขา เพราะด้วยหลายเหตุผลมากมาย แต่หนึ่งในเหตุผลหลักที่เขาจะนำมาใช้มัน คือ เรื่องนี้ (เนื่องจากหลังๆเราทราบมาว่าเขาเป็นคนโกหก ลบแตลงและพูดจาโอเว่อร์ได้อย่างน่ากลัวเพียงเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ และขี้หึงเข้าขั้น เขาจะบอกว่า เราสองคนเป็นสามี ภรรยากัน และ ถ้าเขาไม่ได้เรา คนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ และถ้าเขาไม่ได้เรา เขาจะทำให้เรากลับไปอยู่ที่ไทยเหมือนเดิม และทำให้ที่บ้านไม่ไว้ใจเราและปล่อยเราไปไหนอีกเลย) ก่อนหน้านั้นเรากับเขาคบกันมาแล้วเป็นปีและก็ระหองระแหงมาตลอด จนเขารู้ว่าที่บ้านเราทั้งดูและเข้มงวดขนาดไหน และเราก็ไม่เคยมีอิสระเลยเมื่ออยู่ที่เมืองไทย เมื่อตอนนี้ที่บ้านปล่อยเราแล้ว เราจึงทำทุกวิถีทางที่จะไม่กลับไปอยู่ในสภาพเดิมกับที่บ้านจนกว่าเราพร้อมที่จะมีงาน หรือเงินที่จะดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี ระหว่างที่อยู่ที่นี่ เราก็สร้างชื่อเสียงให้ครบครัว และทำให้อาจารย์ภูมิใจหลายเรื่อง จนได้มีโอกาสลงนิตยสารหรือหนังสือ หรือคลิปในทั้งและต่างประเทศอยู่บ้าง  เราอยากให้ี่ที่บ้านภูมิใจและเลิกเลี้ยงเราเป็นนกน้อยในกรงทองอีกต่อไป แต่เนื่องจากประสบการณ์นอกบ้านมันกว้างใหญ่กว่าที่คิด และเราเองก็ไม่เคยมีโอกาส ที่จะคิดหรือตัดสินใจอะไรมาก เมื่ออยู่ที่ไทย เราจึงยังไม่เข้มแข็ง และฉลาดพอที่จะรู้ว่าอะไรคืออะไร เด็กสาวที่เพิ่งจะเริ่มออกมาเรียนรู้ชีวิตนอกบ้านเป็นครั้งแรก และยิ่งเป็นต่างประเทศ จึงล้มลุกคลุกคลาน ในเรื่องความรัก ในขณะที่ชีวิตด้านอื่นที่เคยดีมี ชื่อ ก็กลับมีผลกระทบไปด้วย จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:00:39

ความคิดเห็นที่ 36 ถึงตรงนี้   พรุ่งนี้เช้าจะมาตามต่อนะครับ ถ้าเป็นหนังสือก็ว่างไม่ลงละครับ จากคุณ : mgat เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:04:59

ความคิดเห็นที่ 37 คนที่เป็นพ่อเป็นแม่สำคัญมากนะคะ สำหรับการเลี้ยงลูกสมัยนี้ อย่าปิดหูปิดตาเด็ก เพียงเพราะว่าจะปกป้องกันภัยพวกเขาจากโลกที่เลวร้าย แต่ต้องสอนให้ลูก เรียนรู้โลกที่กำลังเปลี่ยนไป และรู้ว่าจะรับมือกับมันอย่างไร และทำให้เขารู้สึกว่า บ้าน คือสิ่งที่น่าอยู่และปลอดภัย พ่อแม่สามารถคุยกับลูกได้ทุกเรื่องแม้ว่ามันจะดูไร้สาระในความรู้สึก แต่สำหรับเด็กแล้ว อะไรที่เกิดขึ้น มันคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ทั้งนั้น  ถ้าพ่อแม่มัวแต่ดุ ตั้งกฎเกณฑ์โดยที่ไม่รับฟังอะไรที่ตัวเองอยากจะฟัง เด็กก็จะหาที่พึ่งหรือความอบอุ่นที่อื่นที่เขาคิดว่ามีคนพร้อมที่จะรับฟัง แม้ว่าจริงๆแล้ว คนๆนั้นอาจจะนำอันตรายมาสู่ลูกคุณทีหลังก็ได้ แนะนำ สั่งสอน เปิดโลกทัศน์ ให้โอากสเรียนรู้ แต่เฝ้าระแวดระวัง ดุ ตี พร้อมกับให้เหตุผล และยกตัวอย่าง จะช่วยลูกคุณไม่ให้เป็นแบบเราในอดีตได้นะคะ จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:08:08

ความคิดเห็นที่ 38 เมื่อเขา รู้ว่าเราทำงานที่ไหน เรียนที่ไหน อยู่ที่ไหน จะติดต่อที่บ้านได้อย่างไร ยิ่งทำให้เขามีโอกาสที่จะเอาเปรียบเราอยู่ทุกครั้ง สมัยก่อนที่เราจะทะเลาะกันรุนแรง  เราเคยพบที่บ้านเขาหลายครั้ง  แม่ของเขาบอกเราว่า อยากให้เราแต่งงานทันทีที่จบ (ในขณะนั้นก็ใกล้จบแล้ว) เพราะเราอายุก็ไม่น้อย แม้ว่าจะไม่มาก เกือบจะเบญจเพศ แต่เขาอายุมากกว่าหลายปี  และแม่เขาบอกว่า ตัวแม่เขาเองตั้งงานตั้งแต่อายุ 20 ปี สมัยก่อน อายุขนาดนั้นก็ถือว่า สมควรและเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เรายังไม่พร้อม แม้ว่าที่บ้านเขา และญาติพี่น้องเขาจะเอ็นดูเรามาก ทุกคนชมว่าเราน่ารัก แม่แต่พ่อของเขาเองก็ชมว่าหน้าตาดี และให้เราหาเพื่อนหน้าตาดีๆแบบนี้ แนะนำให้เขารู้จักบ้าง พ่อของเ็อ็ดเป็นคนทะลึ่ง พูดเล่นพูดจริงจนบางครั้งเราชักไม่แน่ใจ แต่จะพูดบ่อยมาก และก็ไม่แปลกใจที่ทำไมเอ็ดถึงเป็นแบบนี้ เอ็ดเองก็อยากแต่งงานและมีลูกกับเรามาก ถึงขนาดเคยหมั้นกันต่อหน้าพ่อเขาอย่างไม่จริงจังมากนัก ก็ซื้อแหวนแล้วสวมให้ เขาจริงหรือเปล่าไม่รู้เพราะดูไม่เป็น แต่ก็ทราบมาว่า เขามักชอบซื้อของปลอมให้เราใส่เสมอ เพราะเคยเป็นตามสินค้าวางตามร้ายของของทั่วๆๆๆไป ไม่เป็นไรนั่นไม่ใช่ประเด็น จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:22:20

ความคิดเห็นที่ 39 อืม  ลืมเล่าจุดสำคัญไปจุดนึง ก่อนที่เราจะย้ายบ้านนั้น เขาได้ย้ายมาอยู่ใกล้บ้านเรามาก เดินห่างกัน ประมาณยี่สิบนาทีเห็นจะได้ และเราก็เจอตำรวจครั้งแรก ก็ตอนนี้ และทีนี่ เราก็แขนเข้าเฝือกมาเพราะเขา เราที่แห่งนี้ เราก็เคยเสพยา เพียงเพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร นึกว่าเป็นน้ำตาลผง ที่อยู่ในห้องครัว เพราะเราไม่รู้ว่าตอนนั้นเขาติดยา เราที่แห่งนี้ เราเคยประชดเขาที่เชาสูบบุหรี่หนัก โดยการสูบบ้าง แต่เพราะสูบไม่เป็นจึงกลายเป็นเรื่องตกสำหรับเขา และสุดท้ายก็ต้องเลิก เพราะร่างกายเรารับของพวกนี้ไม่ได้ สูบไปแค่สี่ห้ามวนเท่านั้น และก็สูบแบบเป่าออก แทนที่จะสูบเข้า 55555 บ้าไหมเนี่ย ยังกับเป่าลูกโป่ง  แต่ก็เลวร้ายสำหรับเราจน เจ็บคอและพูดไม่ได้ไปเกือบสัดาห์ และที่แห่งนี้เราก็เคยคิดจะโดดจากห้องพักเขาขั้นสามมาแล้ว (แต่คิดว่าถ้าโดจริงๆ คงไม่ตาย แต่ก็คงพิการไปซักระยะ ซึ่งโง่มากถ้าทำมันจริงๆ) จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:29:57

ความคิดเห็นที่ 40 จะขอเล่าเป็นฉากๆไปนะคะ เริ่มจากโดดตึกแล้วกัน เบาๆดี ยังแอบฮาได้อยู่ เพราะความไร้เดียงสาของเราแท้ๆ ทะเลาะกันเพราะเื่รื่องอะไร จำไม่ได้ (ทะเลาะกันเยอะเกินไปจนนับครังไม่ถ้วน) เอาเป็นว่าก็หนักอยู่ หลังจากที่กลับมาจากโรงเรียน โช้งเช้งๆ กันพักนึงและทวีความุนแรงมากขึ้น และเราก็เริ่มถูกด่าด้วย ถ้อยคำที่หยาบคายตามลำดับ ขนาดพ่อแม่ยังไม่เคยใช้วาจาหยาบคายกับเรา แล้วเขาเป็นใคร (จุดอ่อนของเราสมัยก่อนก็ตรงนี้แหละ ใช้คำหยาบคายกับเราเมื่อไหร่ เราก็ปรี๊ดแตกเลย เพราะโดยปกติไม่เคยพูดจาหยาบคาย และที่บ้านถ้าพูดโดนตบ เช่น เรียกคนอื่นว่า แก เอ็ง อี กรู เมิง เอี้ย สาดดดด  เยดดดดด หรืออะไรก็ตาม ยกเว้นคำว่า โคตะ ระและแม่รงงงงง ที่เผลอเวลาพูดแบบฮาๆ) เมื่อเราเริ่มรัไม่ได้ เราก็เอาคำพูดเขามาพูดเพื่อให้ย้อนเขาหาเขาบ้าง จนโอเคหล่ะ เาบอกเลิกกับเขาอีกครั้ง  เขาทำอะไรหรือพูดอะไรไม่ทราบ เรานึกไม่ออก แต่เราก็หาทางออกไม่ได้ เพราะเขาไม่ยอมให้เรากลับบ้าน และขู่จะฟ้องที่บ้านเราอย่างเดียว และเราคิดว่าเขาโทรจิง เพราะเบอร์มันโชว์ว่ากดไปแล้ว (แต่เขาคงกดวางสายตอนที่เราไม่เห็น)  เราเลยยั่วมาก คิดว่า โอเคถ้าไม่ยอมเลิกกับเราและไม่มีวันที่จะเลิก งั้นถ้าอยากได้ตัวเรานัก  ก็เอาศพเราไปละกัน เท่านั้นเองก็ก็เปิดหน้าต่างและก้าวขึ้นไปกำลังจะฆ่าตัวตาย จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:45:28

ความคิดเห็นที่ 41 จุดเริ่มต้นและสิ้นสุดของตอนหนึ่งในชีวิต ขอแค่เพียงซักคนที่เข้าใจเรา........หวังว่ายังมีคนแบบเรา (สมาชิกเก่ากลับมาทักทาย) จากคุณ : อาหารตามสั่ง เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 01:03:43