ความคิดเห็นที่ 1 ลูกคุณดูเป็นพวกศิลปินนะคะ ... นิสัยนี้มันใช่เลย ศิลปินมาก ไม่อยากทำอะไรก็จะไม่ทำ แต่ถ้าอยากทำก็จะทำหัวทิ่มเลย หัวดีและแอบฉลาด แต่ขี้เกียจ ถ้าเขาเป็นแบบนี้คุณบอกเขาเลย ว่าไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน (พูดตรงๆไม่ได้ประชด) ออกมาทำงาน หาเงินใช้เอง นั่งมองพี่ๆน้องๆเขาเรียนสูงๆแล้วเขาประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วตัวเองเป็นอะไรก็ไม่รู้ รับได้ไหมกับชีวิตแบบนี้ในอนาคต จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 11:39:57

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กยังเด็ก ยังอยากดูการ์ตูน นี่ถือว่าดีนะ ลูกคุณอีกแป่บเดียวก็โตเป็นสาว คราวนี้ไม่อยากดูการ์ตูนละ รอดู mv เกาหลี  คอยโทรศัพท์กับผู้ชายดึกๆดื่นๆ จะยิ่งปวดหัว แสดงว่าลูกคุณยังมีนิสัียเด็ก เพราะวัยยังเด็ก แต่รูปร่างโตแล้ว แต่ยังเด็ก อย่าไปบังคับเด็กเต้น ร้องเพลง ออดิชั่น อะไรมากมาย เด็กก็คือเด็ก ให้เด็กอยู่ในวัยเด็กตามประสาเด็กดีสุด เร่งวุ้น เร่งสี เร่งโต พอเด็กโตขึ้น มันไม่มีวันกลับมาเป็นเด็กอีก จากคุณ : itssmallworld เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 11:43:18

ความคิดเห็นที่ 3 ลูกเราเคยเป็นแบบนี้อยู่พักใหญ่เลยค่ะ  คือเรากับแฟนเป็นพวกเรียนสายวิทย์ทั้งคู่  พูดจาทื่อและตรงไปตรงมามากๆ  และก็ เรียกร้องตัวเองสูง  เรียกร้องลูกสูง  แต่ลูกเขาเป็นศิลปินน้อย  เขาก็จะรู้สึกว่าทำยังไงก็ไม่ดีเท่าที่พ่อแม่ต้องการ  ก็เลยทำอีก ด้านนึง  ทำแต่ละอย่างที่เราไม่ชอบทั้งน้าน ขี้เกียจ ซกมก  ตื่นสาย ไม่อ่านหนังสือ  ปีนรั้วหนีโรงเรียน จนครูผู้ปกครองต้องโทรมาตาม กว่าจะจูนกันติดใช้เวลามากๆ  เป็นสิบปีนะคะ  เดี๋ยวนี้เราก็ปล่อยวางไปมาก  เขาเองสอบติดมัณฑนศิลป์ ม.ศิลปากร  เราก็ เอ้อ ก็เก่งเหมือนกันนิ  แต่ในหลายๆ ด้านยังเหมือนเดิม  ถ้าเราปล่อยวาง มันก็ไม่ค่อยมีเรื่องนะคะ ดูเป็นเรื่องๆ ไป  แต่ก่อนร้องไห้เพราะลูกคนนี้บ่อยมากกกก เลยค่ะ  เป็นกำลังใจให้นะคะ ปล. มีเรื่องนึงถ้าคุณแม่เชื่อเรื่องพุทธ เรื่องจิต  เวลาสวดมนต์ให้แผ่เมตตาให้ลูกเป็นพิเศษเลยนะคะ  เคยอ่านเจอเขาให้สวด อิติปิโส เท่าอายุเรา  เมื่อสวดเสร็จ ก็แผ่บุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรของลูก และให้เทวดาที่คุ้มครองเขา  เราทำแล้วก็ดีขึ้นนะคะ อาจเพราะทำให้ใจเราเย็นลง  เมตตาเขามากขึ้นก็ได้ จากคุณ : ต๊อตโตะจัง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 11:50:36

ความคิดเห็นที่ 4 อืม...ทำไมผมอ่านเรื่องของคุณทั้งหมดแล้ว ผมเห็นใจลูกคุณมากกว่าคุณก็ไม่ทราบครับ ผมรู้สึกคุณคาดหวังอะไรในตัวลูกมากมาย คุณเอาลูกไปเทียบกับหมา คุณสอนลูกว่าคนงานที่ต้องลำบากเพราะตอนเด็กเค้าขี้เกียจเรียนหนังสือ ไม่จริงเสมอไปครับ คุณให้มุมมองที่ผิดครับ คุณควรจะบอกถึงความโชคดีที่เค้าได้เกิดเป็นลูกคุณจึงมีโอกาสได้เรียนมากกว่าครับ คุณตั้งเป้าให้ลูกประกวดอะไรมากมายจังเลยครับ คุณเล่าถึงการเลี้ยงลูกว่าเค้าเห็นคุณลำบากมาตั้งแต่เค้ายังเล็กๆ แต่ผมยังไม่เห็นตรงไหนที่คุณจะพูดถึงความสุขระหว่างคุณกับลูกบ้างเลยครับ คุณทราบมั้ยครับว่าคนเราเหงาได้ถึงแม้นจะอยู่ท่ามกลางผู้คน คุณทราบมั้ยครับว่าลูกอาจจะไม่อบอุ่นก็ได้ถึงแม้นจะอยู่กับแม่ทั้งวัน โยนทิ้งการเรียนพิเศษสักวันไปเที่ยวเล่นกันตามประสา คุณครับ คุณไม่ได้เกลียดลูกครับ คุณแค่ไม่ได้ดั่งใจหวังครับ คุณโชคดีนะครับที่ลูกคุณไม่ติดเกมส์ คุณโชคดีนะครับที่มีลูกหน้าตาดี คุณโชคดีนะครับที่ลูกคุณฉลาด คุณโชคดีนะครับ...ที่มีลูก แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 11:57:16 จากคุณ : เมฆวายุ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 11:54:33

ความคิดเห็นที่ 5 ให้กำลังใจนะคะ เรายินดีกับคุณที่มีลูกฉลาด อาการทั้งหมดที่คุณเล่ามา ถ้าเราเป็นคุณ เราจะพาลูกเข้าวัดค่ะ เข้าไปฟังธรรมะ ฟังเทศ ฟังธรรม ฝึกสมาธิ พาไปเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้า  พาไปตามสถานที่ๆมีเด็กด้อยโอกาส ให้เค้าเห็นได้เรียนรู้ว่าเค้าเกิดมาโชคดีแค่ไหน เราคิดว่าถ้าเค้าได้รู้ได้เห็นว่าเค้าเกิดมาโชคดีแค่ไหน เรียนธรรมะ บาปจากการเถียงพ่อแม่ ผลจะเป็นยังไง จะทำให้เค้าปรับเปลี่ยนความคิดได้ไม่มากก็น้อยค่ะ   ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : อมยิ้มนี้..สีแดง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 11:59:47

ความคิดเห็นที่ 6 คงจะเป็นแบบที่หลาย ๆ ท่านว่านั้นแหล่ะค่ะ เขาได้อะไร ๆ มาง่ายเกินไป เขาก็เลยไม่เห็นคุณค่า และดิฉันคงจะตามใจเขามากเกินไป และเขาไม่เคยมีความคิดต้องการอะไร เพราะว่า ทุกอย่างดิฉันเตรียมให้เขาหมด เขาเล่าให้ป้าเขาฟัง ว่า บางอย่างเขายังไม่ทันได้คิดอยากได้เลย มันก็ลอยมาแล้ว เหมือนแม่รู้ทุกอย่างเลย เขาเล่าประมาณนี้ เรื่องประเคนทุกอย่างให้ลูกดิฉันผิดเอง เพราะอยากทดแทนในสิ่งที่เขาขาด มันก็เลยทำให้เขาไม่เห็นคุณค่าอะไร และไม่มีแรงขับ ที่จะอยากได้อะไร หรือทำอะไร มันเลยเหมือนเขาจะชิว ๆ . . . คุณเเม่รู้ตัวเเล้วนี่ เด็กไม่เหมือนผู้ใหญ่หรอกนะ บางอย่างที่เค้าไม่ต้องการก็ไม่ต้องหาให้ ยิ่งหาให้เค้าจะไม่กระตือรือร้น ยังไงเเม่ก็หามาให้ชั้น ประมานนี้ ไอ้สิ่งที่คิดว่าทดเเทนในสิ่งที่ขาดนี่เเหละสำคัญ เด็กไม่มีพ่อเเม่หลายคนก็เป็นคนดีได้ พ่อเเม่นี่เเหละตัวดีเลย ชอบเอาลูกมาลบปมด้อยหรือเรื่องราวในอดีตของตัวเอง ให้ใช้ของดีๆ เเพงๆ พอไม่ได้ดั่งใจก็อ้างว่า ชั้นให้เเกทุกอย่าง มีเเต่สิ่งดีๆทั้งนั้น เราว่าคุณตามใจลูกมากเกินไป เลี้ยงด้วยความประมาทมาก ยิ่งเป็นวัยรุ่นเเบบนี้ความคิดเค้าสุดโต่งมากเเน่นอน เเล้วที่สำคัญอย่าคิดว่าลูกไม่ขาดความอบอุ่น ความอบอุ่นที่เเท้จริงไม่ใช่เเบบนี้ เราอ่านตั้งนานยังไม่เจอเลย...... จากคุณ : ปาง อม ยิ้ม เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 12:04:55

ความคิดเห็นที่ 7 ผมอ่านแค่หัวข้อ ผมก็รู้สึกแย่แล้ว. "รู้สึกเกลียดลูกตัวเองมากเลย" มันไม่น่า้ป็นความคิด ของคนที่จะเป็นแม่นะ คุณเลี้ยงลูกเหมือนฝึกทหาร. ไม่ให้เด็กพัฒนาการ โดยการคิดและพัฒนาด้วยตัวเอง โดยเราเป็นเพียงพี่เลี้ยง. อย่าเอาความคิดตัวเองไปยัดเยียดให้เด็ก ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบ อย่าเอาประสบการณ์ของตัวเอง มาเป็นบรรทัดฐาน ยุคสมัยเปลี่ยนไป เรายากลำบากมา ไม่จำเป็นที่ลูกจะต้องรู้รสชาดนั้นเช่นเรา ผมมีความเชื่อ ว่าเด็กทุกคนนั้น เกิดมาลักษณะนิสัย เท่ากัน เหมือนผ้าขาว ส่วนการพัฒนาต่อมาเป็นเช่นไร ก็อยู่ที่สิ่งแวดล้อม และพ่อแม่ คนใกล้ชิด รวมทั้งพี่เลี้ยงในวัยเด็กด้วยถ้ามี เจ้าของกระทู้ทบทวน ตัวเองได้เลยครับ ก่อนที่จะสายเกินไป ว่ามันมีสาเหตุมาจากอะไร ต้องปรับอย่างไร.  แต่อย่าบอกว่า เด็กนิสัยไม่ดีเอง ผมเถียงว่าไม่ใช่ จากคุณ : เราชื่อ มารบูรพา เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 12:20:28

ความคิดเห็นที่ 8 รู้สึกเกลียดลูกตัวเอง ถ้าตั้งกระทู้ว่า รักลูกมากแต่... เหมือน ลูกคุณอนาคต ต้องไปรับภาระกิจ กู้โลกเลย เขาอายุ พึ่งจะ 11 ขวบ ผมอ่าน แล้ว งง ๆ ว่า ที่ลูก จะไปเรียน นั่นนี่ ลูกคุณคิด ได้เอง หรือ มีการ นำเสนอ จากคุณ แกมบังคับ ว่าต้อง มีโปรเจค แผน งาน ในการ เรียน เพิ่มเติม ความสามารถพิเศษ เพราะเด็ก อายุ แค่ 11 ขวบ จะมีความคิดว่า จะวางแผน การ การศึกษา อย่างเป็นระบบได้อย่างไร น่าจะปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ สิ่งที่สำคัญ ในการพัฒนา คน คือ EQ นี่แหล่ะ ที่จะทำให้ คนเราอยู่รอด ในสังคมและ มีความสุขกับชีวิต เพราะจะเรียนเก่งแค่ไหน พอทำงาน ทัศนคติการใช้ชีวิต และ การอยู่ร่วมกับผู้อื่น สำคัญสุด เห็น สาวเก่งหลายคน ที่ยิ่ง เก่งมาก ยิ่งแกร่งมาก ยิ่งต้องอยู่ โดดเดี่ยว จากคุณ : tt เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 12:21:06 A:65.49.14.77 X: TicketID:306389

ความคิดเห็นที่ 9 สิ่งหนึ่งที่เห็น คือ คุณพูดผิดค่ะ "แย่แล้ว รู้สึกเกลียดลูกตัวเองมากเลย" การที่เราพูดไม่ตรงกับความรู้สึกที่แท้จริง ก็คือส่วนหนึ่งที่เราไม่เข้าใจกัน ระหว่างแม่กับลูก รู้สึกอย่างไรบอกเค้าเถอะค่ะ เค้าคิดเป็น คิดได้ เค้าจะนำมันขึ้นมาคิดทันที ขนาดความรุ้สึกลึกๆ จริงๆ แล้วคุณ "รักลูก" อยากแก้ไข คุณยังบอก ว่า แย่แล้ว รู้สึกเกลียดลูกตัวเองมากเลย เอาใหม่นะคะ เริ่มได้ค่ะ จากนี้ไป คิด อย่างไร ลองเริ่มกะเค้า คิดว่า เค้าคือ ผู้ใหญ่ คนนึงเลยก็ได้ อาจไม่ได้ผลทั้งหมด แต่ ได้ผลบ้าง เริ่มเลยนะคะ ความจริงใจ มอบให้เค้าไป บอกเค้าไปค่ะ รัก ห่วง ปรารถนาดี   บอกเค้า ให้มากกว่า ตำหนิ ค่ะ ปล. เลี้ยงด้วยรักค่ะ มีภาพ "แสบ" ประำจำบ้านมาฝากด้วยค่ะ นี่ก็จัดว่า หนึ่ง เหมือนกัน ค่ะ จากคุณ : พี่ฟ้าค่ะ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 12:22:52

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยกับ คห 2   เขาควรได้ใช้ชีวิตตามวัยของเขาคะ  คุณอย่าพึ่งไปป้อนนู้นป้อนนี่ให้เขามากจนเกินไป อย่าหวังว่าจะให้เขาเป็นอย่างที่เราหวัง   เด็กที่อายุน้อยๆ ได้เล่นหนัง ออกทีวี  อาจจะเป็นความชอบของเขา  ในเมื่อลูกคุณบอกว่าอยากประกวดเดอะสตาร์  แต่เขาไม่คิดจะฝึกซ้อม   แปลว่าเขาก็ไม่ได้จะสนใจมากมายสักเท่าไร  คุณก็อย่าไปฝืนแกจะดีกว่าคะ ส่วนเรื่องที่คุณตามใจ  ก็ดูไปตามความสำคัญ ว่าสมควรหรือไม่  ถ้าไม่สมควร คุณก็ไม่ต้องให้  มันอยู่ที่ตัวคุณเองคะ  และพยายามหาเวลาให้กับลูกมากๆนะคะ  พาเขาไปเที่ยวบ้าง  ช๊อบปิ้งบ้าง ภาษาแม่ลูก  ความสัมพันธ์ก็จะดีขึ้นคะ   คุณอย่ามัวแต่ทำงานมากจนเกินไป   บางทีเงินมันก็ช่วยอะไรไม่ได้เสมอไปคะ  ขอให้โชคดีคะ จากคุณ : beckandbobo เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 12:36:00

ความคิดเห็นที่ 11 กอด... เป็นวิธีเดียวที่ ... หัวใจคุณและลูกจะอยู่ใกล้กันที่สุด ((..แม่รักลูก))..3พยางค์  ... ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว แล้ววันนึงคุณจะได้ยินคำว่า((..ลูกรักแม่..)) 3พยางค์นี้เหมือนกัน จากใจค่ะ จากคุณ : dd (Dd_NONG) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 13:01:55

ความคิดเห็นที่ 12 คิดว่าเด็กคงไปเจออะไรสักอย่างที่ทำให้เขารู้สึกแพ้ เมื่อเกิดการแพ้ กลัวและไม่มั่นใจว่าจะทำได้ดีอีก เขาเลยเบนออกไปทางว่าขี้เกียจ ไม่อยากทำ ไม่ชอบ วิธีแก้ให้กำลังใจและ สอนว่า คนเราทุกคนไม่ได้เรียนรู้มาแต่เกิด คนเราโง่มักมาก่อนฉลาดเสมอ และการที่เราประคบประหงมลูกคนเดียวไม่แชร์ให้คนอื่นๆช่วยกันดูแลหรือปรามบ้าง บางทีเด็กอยากทำดีให้คนอื่นชื่นชมบ้างถ้าเรามองเห็นแต่ว่าไม่ดี อันนั้นก็ไม่ดี แต่ถ้ามีป้าน้าอาชื่นชมเขาว่า หลายอย่างมีที่เขาทำดีได้ เขาก็จะรู้สสึกถ่วงดุล ในเรื่องความรู้สึกและอยากให้คนอื่นที่เขาแคร์ว่าเขาก็ทำดีได้ แต่ถ้ามีแต่แม่ คอยปรามตลอด เขารู้สึกแย่ในสายตาแม่ ยิ่งพ่อก็ไม่มี คอยถ่วงดุลน้ำหนักเรื่องจิตใจ ความรู้สึก โอกาสที่เขาจะทำดีขึ้นมันจึงยาก จากคุณ : นา เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 13:02:10 A:118.172.106.240 X: TicketID:200519

ความคิดเห็นที่ 13 อืมห์ เข้าไปดูกระทู้มา คุณแม่ตามใจลูกมาตั้งแต่เด็กๆ เกินไปครับ รักลูกมากเกิน ลูกอยากได้อะไรก็ให้ เด็กเลยเอาแต่ใจ ต้องพยายามไม่ให้บ้าง ให้ลูกเสียใจบ้างที่ไม่ได้ เพราะอนาคต มันต้องมีบ้างล่ะที่ไม่เป็นดังใจหวัง ให้เค้ารู้สึกผิดหวังบ่อยๆ บ้าง เวลาเจ็บจะได้ไม่รู้สึกเจ็บมาก จากคุณ : niky02 เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 13:06:49

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยกับ คห.2นะคะ ลูกยังมีความเป็นเด็กอยู่นะคะ  อยากดูการ์ตูนเนี่ยะ   คุณแม่อย่าไปบังคับหรือกดดันอะไรเค้ามากมาย  บางครั้งความหวังดีของเรา  แต่ฝืนใจเค้ามากไป  ผลออกมาอาจไม่ดีเท่าไหร่นะคะ จากคุณ : อ้วนกลมกลิ๊ก เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 14:14:57

ความคิดเห็นที่ 15 จขกท ไม่เข้าใจ เด็กเลย ไม่มีจิตวิทยาเลย คุณกำลัง ยัดเยียด ในสิ่งที่คุณเป็น สิ่งที่คุณต้องการ มากกว่า คุณต้องการ ทำไม ไม่เป็นเหมือนคุณ ทำไมไม่เห็นคุณค่าของแม่ที่ทำงานงกๆ นั้นมันความคิดของคุณที่กำลังพยายาม บังคับ เด็กอายุ 11 ให้เข้าใจ คุณกลัว มากกว่า กลัวลูกจะลำบาก กลัวลูกจะเลี้ยงตัวเองไม่ได้ กลัวลูกจะไม่สามารถ เป็นดั่งที่คุณหวังไว้ กลัวว่าไม่มีคุณลูกจะอยู่ไม่ได้ การที่คุณกลัวเรื่องเหล่านี้ มันก็เลยกลายเป็น การบังคับพฤติกรรม ของลูกไปในตัว โดยการตั้งคำถามว่า จะเรียนอะไร ชอบอะไร จะทำอะไร จะเป็นคนอย่างไง จะมีทำพฤติกรรมย่างไง อย่าไปตั้งคำถามแบบนี้กับเด็ก กว่าคนเราจะหาว่าตัวเองชอบอะไรไหนบางคนก็ อายุ 30 40 ก็มี ความหวังดีที่มันเกินขอบเขต มันก็กลายเป็น ผลเลวร้านต่อผู้ได้รับ ความวรัก ไม่ใช่การ คาดหวัง หรือกำหนดไว้ แต่มีคือ ความเข้าใจในบริบท ต่างๆ ของมัน แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 14:19:26 จากคุณ : mak2010 เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 14:15:25

ความคิดเห็นที่ 16 อยากบอกว่า นิสัยเหมือนหลานสาวมาก ๆ ค่ะ หลานสาวทำพฤติกรรมอย่างนี้ตั้งแต่อายุ 8 ขวบแล้วค่ะ แต่ของหลาน พ่อชอบใส่หัวแบบผิด ๆ เพราะอยู่กับพ่อ แต่พ่อไม่มีเงินไม่มีงาน ได้แต่บอกให้น้องส่งเสียเลี้ยงดู แล้วก็ตามมาสอนลูกสาวแบบไม่เหมือนใคร ตามใจเพราะตัวเองไม่มีเงินให้ เลยสอนให้ลูกโทรจิกขอเงินพ่อแม่ และอา ๆ และให้ลูกสาวถือเงินที่ได้มา ให้ดูเหมือนว่า ตรูไม่ได้เอานะ ลูกสาวใช้เงิน เด็กเลยนิสัยเสีย ใช้เงินฟุ่มเฟือย และคิดแต่จะขอเงินคนอื่นใช้โดยไม่ยอมช่วยเหลืออะไร (นิสัยเหมือนพ่อ) ขอเงินเรียนพิเศษ แต่ไปเรียนนับครั้งได้ ลงสี่วิชา เรียนหนึ่งวิชา ตื่นสาย นึกจะไปก็ไป นึกจะไม่ไปก็ไม่ไป ตรูไม่สน ขอเรียนพิเศษภาษาจีน พ่อไปหาอาจารย์ให้ ตัวพ่อกลัวเสียหน้า เลยบอกอาจารย์ให้สอนแบบเจาะลึก เท่าไหร่ไม่ว่า อาจารย์เลยเรียกไปหลายพัน (อาจ่าย) เด็กไปเรียนสามวันได้มั้ง แล้วก็ไม่ไป ขี้เกียจ ทุกว้นนี้ พร่ำสอนและพูดเตือน หนสองหน ถ้าไม่ฟัง ก็ตามใจ เพราะได้แต่บอกเค้าว่า ถ้าทำตัวไม่ดี อนาคตตัวเองทั้งนั้น ตอนนี้ อายุ 18 แล้วค่ะ หัวดี แต่โดดเรียน อาทิตย์ละ สองถึงสามวัน ทุกอาทิตย์ อยากแนะนำว่า ถ้ามีคนที่หลานพอจะเข้าใจ และเกรงใจ เราว่าให้คน ๆ นั้นช่วยกล่อม ช่วยพูดให้หลานเข้าใจนะคะ เพราะเค้าอาจจะคล้าย ๆ หลานคือ เหมือนเด็กที่เข้าใจว่าตัวเอง มีปัญหาบ้านแตก ทั้ง ๆ ที่แม่ก็ยังพบปะ พูดคุย และ ให้เงินอยู่ (แต่พ่อใส่หัวว่า น้อง ๆ ไล่แม่ให้ไปทำงาน ทำให้ครอบครัวเราบ้านแตกสาแหรกขาด เด็กเอามาพูดว่าพวกอา ๆ หลายครั้งค่ะ) ปล.เด็กไม่รักพ่อ ออกจะรำคาญในความพูดเยอะของพ่อ แต่ยังเกรงใจอา ๆ อยู่ค่ะ อา ๆ ก็เลยคอยพร่ำสอน เข้าหูบ้างไม่เข้าหูบ้าง แต่จะเถียงน้อยกว่าพ่อหลายเท่า และพอจะเชื่อฟังบ้างค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 14:59:04 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 14:53:41 จากคุณ : ging_gong_kaew เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 14:51:40

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าจะให้ออกความเห็นตอนนี้คือ ทำจิตใจตัวเองให้สบายๆ ผ่อนคลายลงก่อนค่ะ อาจจะทำยากซักหน่อย แต่ถ้าทำได้ทุกอย่างจะดีขึ้นแน่นอน แค่ให้ความรักความเมตตาอย่าได้ขาด เรื่องอื่นๆ ไม่สำคัญ อย่าคาดหวังและกด ดันลูก สมัยนี้เด็กสามารถเรียนรู้ได้เอง อะไรดีชั่ว ผิดถูก (คหสต) เราเป็นคนที่ไม่ได้สอนอะไรลูกมากมาย เคยนึกเสียใจเหมือนกันในบางเรื่อง เช่น เวลาลูกให้สอนการบ้าน เราก็สอน ไม่ดีคือเกิดความง่วงนอนขึ้นมาบ่อยๆ อย่างลูกสาวเคยบอกให้อ่านหนังสือ เขาก็บอกทำนองว่าอย่ามาสั่ง ถ้าเขาจะอ่านเขาก็อ่านเองเราก็เลยเลิกไปวุ่นวายปล่อยให้ดูแลตัวเอง และก็ไม่ได้บอกว่าจะต้องเรียนหมอ แต่เขาก็เลือกของเขาเอง คนเล็กก็ไม่ได้ไปสั่งอะไรแต่เขาก็รับผิดชอบตัวเอง เรียนดีมาก ตอนนี้อยู่ ม ปลาย ที่ยกตัวอย่างให้ฟัง จะได้ไม่ต้องกังวลมาก เรื่องบางเรื่อง เรากำหนดไม่ได้ ทำพอสมควร ที่เหลือมันก็เป็นไปตามเรื่องตามราว ทำเท่าที่ทำได้ ทำมากไปผลอาจจะไม่ดี ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เรนโบว์สายรุ้ง เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 14:52:31

ความคิดเห็นที่ 18 ในสายตาเรามองว่าเขาไม่อบอุ่นค่ะ ความที่เขาไม่มีพ่อ เขาจะไม่เต็มอิ่มยังรู้สึกขาดๆเกินๆ  พฤติกรรมมันจึงดูแปลกๆ  ทั้งๆที่คุณรู้สึกทุ่มเทให้ทุกอย่าง เขาอายุน้อยจึงอ่อนไหว มีบุคคลิกที่ขัดแย้งอยู่ในตัวเอง  เด็กบางคนไม่พูดไม่บอกแต่ลึกๆเขาเป็นเด็กที่มีปัญหาค่ะ  ต้องใช้เวลาและความอดทนมากเลย  เราเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว  ต้องใจเย็นและและค่อยๆอบรมสั่งสอน ตอนนี้หลานชายเรียนมหาวิทยาลัย ปีสาม แล้วค่ะ คาดว่าน่าจะได้เกียรตินิยมด้วย  จากคนที่ติดเกมส์ หนีเรียน  พ่อแม่แยกทางกัน  เราก็เลี้ยงหลานให้เป็นคนดีกับเขาได้เหมือนกัน  เราใช้อย่างสองอย่างคือความรักและความเข้าใจ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 15:12:01 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 15:11:14 จากคุณ : ทั้งสวยทั้งฮากล้าๆหน่อยนะ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:08:54

ความคิดเห็นที่ 19 ขอตอบคำถามช่วงสุดท้ายของคุณ แล้วกัน ทำไมลูกดิฉันถึงได้ขี้เกียจแบบนี้ และไม่มีความรู้สึกอยากได้ อยากมี เหมือนคนอื่น ๆ บ้าง  จากที่อ่านมาขอตอบว่า ก็คุณเล่นป้อน และให้ทุกอย่างจนเกินพอดีกับเค้าไปแล้ว แล้วคุณจะให้ เค้าอยากได้อยากมีอะไรอีกล่ะครับ เค้าก็คงคิดว่า ถ้าเค้าต้องมี หรืออยากมีอะไร ก็ไม่เห็นจำเป็นต้อง ดิ้นรนเดี๊ยวแม่ก็หามาให้เอง ข้อนี้จริงไหมล่ะครับ  ผมว่าคุณควรหาเวลาคุยกับเค้าหน่อย จัดไปเลย อาทิตย์ล่ะวัน วันล่ะ ๑ ชม. คุยหลายๆเรื่องที่ คุณคิดว่าเค้าทำไม่ถูก ไม่ดี คุณไม่ชอบการกระทำใดของเค้า อยากให้ทำยังงัย  และลองให้เค้าออก ความคิดเห็นมา ว่ายังงัย จะสรุปกันตรงไหน อาทิตย์หน้ามา สรุปที่ผ่านมา ว่าควรจะแก้ตรงไหน ตรงไหน เค้าทำดีแล้วก็ต้องชมและให้รางวัลเค้าบ้าง การคุยก็ไม่จำเป็นต้องคุยเรื่องปัญหาทุกครั้ง คุยเรื่องทั่วไป หาอะไรมาทำกับเค้าบ้าง ลูกจะได้ไม่เครียส ลองดูครับ แต่ทำให้สม่ำเสมอน่ะครับ แต่ถ้่าคุณบอกไม่มีเวลา ก็ไม่ต้องไปหาสาเหตุที่ไหนหรอกครับ สาเหตุมันก็คือตัวคุณเองนั้นแหละ   คุณต้องและควรจะรู้ไว้อย่างว่า เด็กวัยนี้ สมัยนี้ คือวัยรุ่นแล้วน่ะครับ ผมรู้ได้งัยเหรอ ก็ลูกผมหน่ะ อายุก็ไล่ๆ กับลูกคุณนี้แหละ (๑๒ ขวบ) ถ้าคุณได้รู้ได้สัมผัสสังคมของเค้าคุณจะรู้เลยว่า เค้าไม่ใช่เด็ก แล้ว ง่ายๆ ถ้าคุณอยากรู้ ก็ลองหาดูเฟสบุ้ค ของเด็กวัยเดียวกับเค้าดูสิครับ ว่าคุยกันขนาดไหน ไปถึง ไหนกันแล้ว แต่อย่าไปขอดูของเค้าน่ะครับ ยาก แต่ถ้าคุณมีเทคนิคแอบดูนั้นอีกเรื่อง แต่อย่าให้เค้ารู้ เด็ดขาดน่ะครับ หรือไม่ก็แอดเป็นเพื่อนกับลูกเลย ฉะนั้น คุณควรปรับในการที่จะสอนเค้าใหม่ ในแบบที่ควรจะสอนจะทำกับวัยรุ่น ไม่ใช่กับเด็ก ถ้าคุณสอนหรือทำอะไรกับเค้าแบบเด็ก ๆ เค้าไม่รับหรอกครับ ค่อยๆ ตะลอมๆ ครับ วัยรุ่นไม่ชอบความรุนแรง และเด็กในวัยนี้มีปัญหาทุกคน จะเรื่องไหนแค่นั้นแหละ และจะให้เค้าแก้ทีเดียว ไม่ได้หรอก ต้องค่อยๆแก้ไป ถ้าเค้าทำดีก็ต้อง ชมเค้าน่ะครับ และควรจะดูและรู้จักกลุ่มเพื่อนของเค้าด้วยจะดีมากครับ แต่ที่สำคัญคือคุณต้อง หักใจในบางเรื่อง อย่าให้เค้ามากเกินไป ขาด ๆ พอให้อยากบ้างก็ดีน่ะครับ มีลูกวัยนี้ก็ต้องเริ่ม ปวดหัวเป็นธรรมดาครับ แต่จะมากจะน้อยก็อยู่ที่ว่าคุณหวังกับลูกคุณมากหรือน้อยเท่านั้นแหละครับ ของผมไม่ปวดหัวมาก เพราะ ผมหวังแค่ให้เค้าเป็นคนดีก็พอแล้วครับ จากคุณ : Nai Mar เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 15:52:34

ความคิดเห็นที่ 20 โอ้โฮนิสัยตูเลย จะออกความเห็นดีไหมเนี่ย จากคุณ : pique2002th เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 16:00:34

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาขอบคุณน้ำใจของท่านสมาชิกค่ะ อ่านแล้วได้ข้อคิดหลายเรื่อง ดิฉันจะลองปฏิบัติดู แต่ขอยืนยันว่า ดิฉันให้ความรัก ความอบอุ่นเขาเต็มที่ค่ะ เพราะเราดูหนัง ฟังเพลง และชอบไปเที่ยว ตจว. ทุกเดือน ไปกัน 2 แม่ลูก สิ้นเดือนนี้จะไปเที่ยวเกาหลีกัน คิดว่าจะใช้โอกาสนี้ คุยกับเขาหลาย ๆ เรื่องค่ะ คิดว่าช่วงนี้คงยังไม่คุย และจะไม่พูดเรื่องที่ทะเลาะกันอีก ยอมรับค่ะว่า ช่วงนี้ดิฉันเครียดเรื่องงานด้วย โดยเฉพาะวันนี้ งานที่ส่งมอบให้หน่วยงานราชการ โดนปรับถึง 4.5 แสน เจอปัญหานี้ ดิฉันมึนเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : จขกท. (อุ่นรัก ณ ปลายฟ้า) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 16:10:17

ความคิดเห็นที่ 22 อะไรกันน้อ  สังคมนี้  กระทู้ข้างล่างเครียดอยากจะมีลูก กระทู้นี้บอกรู้สึกเกลียดลูกตัวเองมาก สงสารเด็ก  ทั้งที่ยังไม่เกิด  และเกิดมาแล้วจริงๆ เลย จากคุณ : successfully เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 16:48:48

ความคิดเห็นที่ 23 คุณเป็นพ่อแม่สมัยใหม่  มีความรู้  มีทุนทรัพย์ในการเลี้ยงดู  มีความฉลาด คุณเป็นพ่อแม่ประเภทถางเส้นทางเตรียมไว้ให้ลูกคุณเดินไปแบบให้สบายที่สุด ให้ประสบความสำเร็จที่สุด เท่าที่คุณจะทำได้ คุณลองดูชีวิตคนอื่นๆ  เด็กดี เด็กเก่ง เด็กที่เป็นดาวเด่น เป็นดารา เป็นนักกีฬา ที่มีอยู่ดาดดื่นในปัจจุบันนี้ มีจำนวนมากเลยล่ะที่พ่อแม่เขาก็เป็นคนบ้านๆ คนจนๆ คนตกทุกข์ได้ยาก  ไม่ได้วาดฝันปูทางไว้ให้ลูกเลย ชีวิตทุกชีวิตย่อมมีวิถีทาง พ่อแม่  คงเป็นได้แค่ผู้เลี้ยงดูให้ลูกได้เจริญเติบโต อย่างที่สมควรที่จะเป็นได้ แต่เขาจะเจิดจรัสดังที่เราฝันไว้  คงได้แต่คิดไว้ในใจ พ่อแม่ควรจะเป็นคนที่  เวลาลูกมีความทุกขืแล้วจะอยู่คอยปลอบใจ ทำได้เท่านั้น ไม่มีใครจะต้องมาเกลียดลูกเพราะเรื่องเพียงแค่นี้หรอก จากคุณ : กะลาน้อย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 16:57:57

ความคิดเห็นที่ 24 จากตรงนี้ ***** ขอยืนยันว่า เรื่องขาดความอบอุ่น เขาไม่ขาดแน่นอนค่ะ เพราะครอบครัวดิฉัน เมื่อรู้ว่าสามีเสียแล้ว ทุกคนก็เข้ามาช่วยดูแลเขา ******** บางครั้ง พอเรากลัวว่าเค้าจะขาดความรัก (เพราะไม่มีพ่อ) ทุกคนก็เลยทุ่มเททุกสิ่งให้ อยากได้อะไรก็หาให้ เลย ทำให้เค้าไม่เห็นคุณค่า อ้อ แล้วเหมือนเค้าจะโดนคาดหวังเยอะนะคะ ต้องเรียนร้องเพลงด้วย อะไรด้วย หนักนะคะ สำหรับเด็กอายุแค่นั้น ลองปรับใหม่ เปิดใจดูนะคะ ผ่อนคลายบ้าง (ปล. ถ้าจำไม่ผิด คุณเคยเล่าเรื่องชีวิตวัยเด็กของคุณด้วยใช่มั้ย ปัญหาส่วนหนึ่งอาจมาจากชีวิตวัยเด็กของคุณค่ะ ลองตรวจสอบ "ฮาบิตุส" ตัวอองดูนะคะ แล้วจะเข้าใจ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 17:16:10 จากคุณ : haylenpoon เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 17:06:12

ความคิดเห็นที่ 25 กอดดดดดดด ค่ะ เลี้ยงด้วยหัวใจ ดีกว่าเลี้ยงด้วยวัตถุนะคะ คุณให้เขาทุกอย่าง มากจนล้น  แล้วความรัก ความใกล้ชิด คุณให้เขามากพอหรือยัง   กอดกันทุกวัน หอมแก้มกันทุกวัน เรียนพิเศษเลิกบ้างก็ได้ ชวนกันไปเดินเล่น ชวนกันไปนั่งอ่านหนังสือในสวน  เขาจะอ่าน หรือวาดรูป ฟังเพลง ทำการบ้าน  วิ่งออกกำลังกาย  ปล่อยเขาทำ แต่เราอยู่ด้วย พาไปเดินเล่นในห้าง  ซื้อของจุ๊กจิ๊ก ของผู้หญิง ไปกินขนมกับเขา ไปกับเพื่อนเขาบ้าง อาสาขับรถให้เลย  ระหว่างนั้น ถ้าจะสั่ง หรือตั้งกติกาใดๆ ก็ค่อยๆพูด ค่อยๆตั้งไป แต่ให้เนียน ให้น้อยค่ะ เช่น วันเสาร์จะพาไปดูหนัง แต่ทำการบ้านให้เสร็จก่อนนะ เรียนพิเศษวิชานี้ให้จบก่อน คุณเองก็ตั้งขึ้นมา ว่าคุณจะต้องทำอะไรก่อนให้เสร็จเหมือนกัน ถึงจะไปได้ เขาจะทำเสร็จหรือไม่ ไม่ต้องถามค่ะ แต่ถ้าเขามาทำทีหลัง งดของอาทิตย์หน้าค่ะ แต่ห้ามโกรธนะคะ บอกไปว่า กติกาคือกติกา  หนูผิดข้อตกลงทำให้แม่ที่ทำงานของแม่เสร็จ อดไปกับหนูด้วย ดูซิเรื่องนี้จะอยู่ถึงอาทิตย์หน้ามั๊ยนะ ประมาณนี้ รีบฝึกและเปลี่ยนตั้งแต่วันนี้เลยค่ะ ก่อนจะสายไป จากคุณ : กุ้งเคย เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 17:36:22

ความคิดเห็นที่ 26 คุณแม่ได้คำแนะนำและมุมมองใหม่ๆจากหลายๆท่านแล้ว คงได้ย้อนกลับไปคิดและเอาไปปรับใช้ได้นะคะ เราเองอ่านที่คุณสอนลูกหลายๆเรื่อง เราก็ตกใจเหมือนคนอื่นเหมือนกันค่ะ เราได้ดูคลิปที่คุณตุ๊กอดีตภรรยาคุณบ๊วยพูดถึงแนวทางการเลี้ยงลูกว่า "ควรเลี้ยงในแบบที่เขาเป็น ไม่ใช่เลี้ยงในแบบที่เราอยากให้เขาเป็น"เราถูกใจมากเลยค่ะ เพราะส่วนตัวก็ใช้วิธีการเลี้ยงลูกแนวนี้เหมือนกัน ลูกชายเราจะ9ขวบแล้ว ใครๆเห็นก็ชมว่าเป็นเด็กดีมีสัมมาคารวะ   เราไม่อยากให้ลูกต้องเป็นคนเก่งที่สุด ประกวดอะไรก็ต้องชนะได้คะแนนดีที่สุดเลยค่ะ เราแค่อยากให้ลูกเติบโตขึ้นอย่างมีความสุขในแบบของเขาและไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ อยากขอร้องนิดนึงว่า อย่าใช้คำว่าเกลียดลูกอีกนะคะ ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง ไม่ว่าโอกาสที่เขาจะรับรู้ได้จะมีหรือไม่มี แต่ถ้าเขาได้รู้ เขาคงจะเสียใจมากที่สุดเลยค่ะที่คำพูดนี้ออกจากความคิดของคนที่เป็นแม่เขา จากคุณ : นู๋โนริ เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 18:06:49

ความคิดเห็นที่ 27 ก่อนอื่นออกตัวก่อนว่าไม่ได้อ่านทุกความเห็น เพราะปวดตาครับ คุณเป็นคนเก่ง และมั่นใจในตัวเอง ซึ่งมันเหมือนดาบสองคม ผมเห็นหลายๆครอบครัว ที่มีพ่อแม่เก่ง แต่ลูกกลับเละเทะ ไม่เอาไหน เพราะพ่อแม่เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง รู้หมดว่าลูกเป็นยังไง แต่ไม่เคยเข้าใจ หลายๆความเห็นในนี้ ให้คำแน่ะนำที่ดี ถ้าคุณต้องการเปลี่ยนลูกคุณ คุณต้องเปลี่ยนตัวเองก่อน จากคุณ : PSmobilepk เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:16:58

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านแล้วสงสารลูกค่ะ - -" จากคุณ : -0- เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 00:36:26 A:180.180.103.214 X: TicketID:172388

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่านเพราะ ค่อนข้างตกใจกับหัวข้อกระทู้ค่ะ แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็ได้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์มากมาย จากหลายๆ คห. ขอให้ จขกท.และลูก ผ่านจุดวิกฤตินี้ไปได้ อย่างราบรื่นนะคะ จากคุณ : ละครซอ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 55 11:48:31