ประสบการณ์ที่ไม่น่าจดจำและเอาเป็นอย่าง
|
 |
ตั้งแต่ดิฉันได้เกิดอยู่บนโลกใบนี้ฉันมีพร้อมทุกอย่าง ทั้งครอบครัวที่ดี มีพ่อ แม่ พี่ชาย ฐานะก็ถือว่าดี พ่อแม่ไม่เคยปล่อยให้ลูกอดอยาก ตั้งแต่จำความได้ลืมตาดูโลกก็เห็นโลกอันใหญ่โตมโหฬาร เห็นหน้าพ่อแม่ และทุกคนรอบข้าง โลกอันแสนเลวร้ายได้สอนให้ฉันได้สอนให้พบโลกกว้าง กว้างจนกว่าจะเรียนรู้โลกใบนี้จนหมด
โตขึ้นเข้าเรียนอนุบาล มีเพื่อนที่ดีคอยเล่น คอยสอนอะไรหลายๆอย่าง โตขึ้นอีกนิดอยู่ประถมได้เรียนรู้เพิ่มมากขึ้นจนรู้อะไรหลายๆอย่าง ตอนประถมปลายเด็กทุกคนเริ่มมีความรัก มีการแอบชอบเพื่อนในห้องบ้าง รุ่นพี่บ้าง แต่เราสิกลับไม่รู้เลยรักคืออะไร รู้แต่ว่ารักพ่อ รักแม่ เป็นอย่างไร
เริ่มเข้าเรียนต่อมัธยมก็เปลี่ยนโรงเรียน คราวนี้ล่ะโลกกว้างอีกล่ะ กว้างจนกว่าจะเรียนรู้หมด เจอเพื่อนที่ไม่เคยรู้จัก จนเรียนรู้กันจนกลายเป็นเพื่อนสนิท เราต้องพัฒนาแระ จากที่เคยแป้งไม่เคยทา ลิปไม่เคยแตะ ได้รู้จักก็ตอนนี้แหละ ก็เพื่อนนี่แหระที่แนะนำ แต่ก่อนไม่เคยพกแป้งก็กลายเป็นคนพาแป้งเป็นกระป๋องไปโรงเรียน ก็ทาเวลาหน้ามัน และมาเรื่อยๆ ก็มีอุทัยทิพย์เข้ามาก็ใช้อีก ไม่เคยแต่งตัวไม่เคยทาแป้ง ทาลิป ก็เริ่มที่จะมีความรักรู้ล่ะว่ารักเป็นอย่างไรแต่ก็ผิดหวังเพราะเป็นเพียงแค่การแอบรักข้างเดียว ดิฉันไม่เคยได้เจอรักแท้ ที่เจอบ้างเจอก็แค่การหลอกตัวเองว่าเขาคนนั้นรักเรา แต่มันก็กลับกัน พอตอนใกล้จะจบมัธยมต้น ก็มีความรักเข้ามาแต่มันก็อยู่ได้ไม่นานเพราะว่าเรากำลังจะจบมัธยมต้น ต้องจากกันไปเรียนคนล่ะที่
คราวนี้ล่ะ ต้องเจอโลกกว้างขึ้นมาอีกเป็นสาวแหระเริ่มรู้ว่าต้องแต่งนู้นทำนี่ได้เรียนไปเรื่อยๆ เจอคนที่ดีบ้างร้ายบ้างแต่ก็ผ่านไปได้ แต่มาวันนึงมีใครล่ะเข้ามาในชีวิตที่แสนเลวร้าย เรากลับรักจนหัวปักหัวปำ และนั้นล่ะคือจุดจบของชีวิต เพราะเป็นรักที่ทำร้ายตัวเองมาก ความที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ทำอย่างที่ไม่ควรทำ พลาดขึ้นมาเป็นบทที่พลิกชีวิตเป็นอีกแบบนึง ถ้าเราเลือกที่จะเรียนวันนั้น ก็คงจะจบล่ะ มีวุฒิล่ะ ทำงานได้ มีอีก 1 เดือนจบ ปวช.3 แต่กลับไม่จบ
เพราะความเหลวไหลของตัวเอง ท้องค่ะตั้งท้อง 9 เดือน แต่ที่ยิ่งกว่านั้นเลิกกะพ่อของเด็กเพราะการที่เขาไม่ทำงาน ไม่รู้จักโตของเขา ติดยา ลักขโมย เป็นเหตุให้ต้องเลิกกัน ทั้งที่ตั้งท้องได้แค่ 7 เดือน แต่ก็ไม่เป็นไรเลี้ยงได้คนเดียวในเมื่อไม่ดีก็ต้องปล่อยไปเพื่อเลือกที่จะมีชีวิตใหม่ พ่อแม่ขายหน้า อับอายเพราะลูกชั่วคนนี้ ผ่านไปอีก 2 เดือน เด็กตัวน้อยๆ ลืมตาดูโลก เด็กคนนี้ไม่มีพ่อค่ะ เพราะเราเลิกรากันแล้ว แล้วใครล่ะที่ใช้คำว่าพ่อแทนคำว่าตาที่หลานจะเรียก และคำว่าแม่ที่ลูกพูดออกมาทำให้เราซึ้งแค่ไหนที่ลูกพูดได้ ความผิดที่แม่ทำ มันทำให้แม่ได้เรียนรู้แต่ไม่อาจให้อภัยได้ แต่ยังไงแม่คนนี้จะเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ในสังคมที่ดี ลูกอยากได้อะไรแม่คนนี้จะหาให้ เพื่อจะทดแทนกับสิ่งที่ลูกขาดหาย แม่จะมอบความรักที่บริสุทธ์ ให้กับลูก นี่แหละหัวอกของความเป็นแม่คนที่ได้รู้ซึ้งว่าแม่ของเรารักเรามากแค่ไหนก็รู้ต่อเมื่อเรามีลูก พ่อแม่ไม่เคยโกรธค่ะกี่ครั้งที่เราทำให้ท่านเสียใจ อับอาย ขายขี้หน้า แต่พ่อแม่ไม่เคยตัดเราออกจากความเป็นลูกเลย นี่แหละความรักที่แท้จริงคือความรักจากพ่อแม่รักที่นิ่งใหญ่หาจากใครไม่ได้อีกแล้ว จากนี้ไปจะรักแต่ลูก และพ่อกะแม่ จะไม่ขอรักใครอีก นี่คือบทเรียนราคาที่แสนแพงมากจนหาที่สุดไม่ได้ ก็อยากเตื่อนพี่ๆน้องๆ อย่าเอาแบบอย่างน่ะค่ะ เพราะมันไม่ดี ตั้งใจเรียนเพื่อให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ
ป.ล จากคนที่ผิดจนไม่อยากให้อภัยตัวเอง
( อาจจะเรียบเรียงไม่เก่งแต่นี่คือว่าจิงในชีวิตที่พลาดพลั้ง ถ้าไม่เข้าใจต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ)
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 55 22:50:54
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 55 22:19:42
| จากคุณ |
:
ดอกไม้ดอกนั้นไม่บานอีกแล้ว 
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 55 21:59:22
|
|
|
| 
