ท้อแท้ หมดอาลัย หมดแรงสู็ชีวิต เมื่อถูกคนรักดูถูกและไม่เคยให้กำลังใจกันเลย
|
 |
เรื่องมันยาวมาก ผมขอถอดล็อกอินมาเล่าละกันครับ
ผมคบกับแฟนมา เข้าปีที่สิบ ยังไม่ได้แต่งกันและยังไม่มีอะไรกัน การศึกษาผมต่ำกว่าเค้า ฐานะผมต่ำกว่าเยอะ และหน้าตาเราจริงๆก็ห่างกันเยอะพอควร ผมมีดีเพียงอย่างเดียวคือความเสมอต้นเสมอปลาย และรักเค้าชนิดปักใจจนเค้าก็เชื่อใจว่าหนังหน้าอย่างผมไม่กล้าไปมีคนอื่นแน่ๆ
แบ็คกราวน์ของผม
ผมเคยมีปัญหาทางการศึกษาที่เรียนได้แย่ติดโปรเว้นโปรและปัญหาหนี้สินทางบ้านที่ผมไม่รับรู้ด้วยไม่ได้ เป็นวิกฤติของบ้านถึงขั้นต้องขายบ้านทิ้งและแม่ต้องไปเป็นหมอนวดอยู่พัทยาเลยทีเดียว (แย่แบบสุดๆอย่าให้ผมต้องพูด เพราะแม่ทำเพื่อบ้าน พ่อต้องปล่อยไปทั้งน้ำตา)
ตอนนั้นผมต้องทำงานพิเศษอยู่เสมอ ผลการเรียนที่กระท่อนกระแท่นมากๆทำให้ในปีสุดท้ายที่เรียน ผมตัดสินใจดร็อปเทอมเพื่อไปสมัครงาน โดยใช้ทรานสคริปไม่สมบูรณ์นั่นแหล่ะสมัคร ซึ่งผมได้งานที่ดีและไม่คาดหวังจะจะได้เลยทีเดียว (เกือบสามสิบเค) ต่อมาผมต้องมาเรียนให้จบ เพราะมันดรอปสองเทอมติดกันไม่ได้ แต่..ผมสนุกกับงานมากจะลาออกก็เสียดาย ผมตัดสินไปคุยกับ อ.ที่ปรึกษา โดยเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง
อ. แกแนะนำแบบพูดให้คิด ซึ่งมันทำให้ผม คว้าเอาใบลาออกจากห้องทะเบียนมาให้แกเซนต์ในวันนั้น แน่นอนครับ ผมตัดสินใจลาออกจากมหาวิทยาลัย เพื่อทำงานของผมต่อ
ผมต้องสลัดความคิด ทิ้งความกังวลทุกอย่างไป ผมกลายเป็นคนที่เรียนไม่จบ ไม่มีใบปริญญา เพราะตอนนั้นผมคิดแล้วว่าผมจะไม่ง้อใบปริญญา ผมจะสร้างทางของตัวเอง จะสร้างอาชีพของตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อเพื่อมาช่วยทางบ้านใช้หนี้ หนี้ที่ผมไม่ได้ก่อ แต่ไม่รับรู้ด้วยไม่ได้ ซึ่งมันดูจะไปได้ดีเลยทีเดียวกับการตัดสินใจของผมครั้งนั้น
| จากคุณ |
:
ไร้อนาคต
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ส.ค. 55 14:47:15
A:61.7.156.98 X: TicketID:314984
|
|
|
| 
