Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ลูกหลานทั้งหลายค่ะ ขอร้องอย่าทิ้งคนแก่อย่าปล่อยคนแก่ไปโรงพยาบาลคนเดียวเลยค่ะ ติดต่อทีมงาน

ตอนนี้เจ้าของกระทู้ต้องมาอยู่กับพ่อที่เป็นมะเร็งสมองระยะสุดท้าย เพื่อฉายแสงที่อุบล แต่พ่อไม่รู้ค่ะว่าเขาเป็นมะเร็ง เขาเข้าใจว่าเป็นเนื้องอกอย่างเดียว
เหตุเกิดจากเมื่อวาน ปกติแล้วเราจะต้องพาพ่อไปศูนย์มะเร็งทุกวัน จันทร์ ถึง ศุกร์ เพื่อฉายแสง
แล้วตอนนี้พ่อเราก็เริ่มมีอาการทางสมอง เราที่คอยดูแลคนเดียวยี่สิบสี่ชั่วโมง ยอมรับว่าเหนื่อยมาก
บางครั้งเราก็อดโมโหพ่อไม่ได้ทั้งที่เรารู้ว่าพ่อไม่ปกติ บางครั้งเราเรียกพ่อกินข้าว เรารู้ว่าพ่อมีอาการข้างเคียงจากการฉายแสง แต่สิ่งที่พ่อทำเรารู้สึกแย่ รู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวในบางครั้ง เพราะพ่อพ่อกินข้าวไม่อร่อย พ่อเทข้าว เทกับข้าวทิ้งทั้งที่เรากินอยู่
แล้วก็บอกว่าเราดูแลพ่อไม่ดี แต่กับข้าวทุกอย่างเราสรรหา เลือกแต่ของดีๆ ให้พ่อกิน ถามพ่อทุกครั้งว่าอยากกินอะไร เราจัดเราหามาให้ทุกอย่าง
เฮ้อ เราไม่ได้มาบนเรื่องพ่อค่ะ แต่ว่า
เหตุเกิดจากเมื่อวาน เราพาพ่อฉายแสงเสร็จ ต้องไปพาพ่อไปหาหมอ อีก โรงพยาบาล สรรพสิทธ์ เพราะพ่อเราผ่าตัดที่นี่เมื่อ สามเดือนที่แล้วค่ะ
เราไปตั้งแต่ เที่ยงครึ่ง จนเกือบเสร็จตอนไกล้สี่โมงเย็น เราต้องไปเอายาให้พ่อที่ชั้นสาม ระหว่างเดินขึ้นบันไดจากชั้นสองไปชั้นสาม เราสวนทางกับยายๆ
แก่ๆ คนหนึ่งเราก็หยุดเพื่อให้ยายเดินก่อน แต่เราสังเกตุว่าแกค่อยๆคลำทางเดิน
เราก็เลยถามแกว่า
เรา ยายไปไหนจ๊ะ ทำไมไม่ลงลิฟ เดินดีๆน๊ะ
ยายแกก็คว้าข้อมือเรา
แล้วยายก็บอกว่า  ยายจะไปตามแฟ้มนี่ แต่ยายมองไม่เห็น ยายไม่รู้ว่าต้องไปทางไหน
เราก็อ้าว ยายมองไม่เห็นเหรอค่ะ
แล้วเราก็ขอดูแฟ้ม
มีเครื่องหมายถูกบอกว่าข้อ1 ไปตึกสาม ชั้นหนึ่ง
ข้อ 2 ไปหานักสังคมสังเคราะห์ ตึกที่เราอยู่ตอนนั้น แต่ชั้น 4
พอไปถึงนักสังคมสงเคราะห์โต๊ะแรก ก็ถามเราเลยว่า พามาทำไม เป็นญาติกับเราเหรอ
เราบอกเปล่าเห็นเขาเดินอยู่คนเดียวเลยพามาส่งค่ะ
เขาก็ว่าเรา พามาไม่รู้เรื่องบอกว่าให้ไปตึก สามชั้นหนึ่งยังจะกลับมาอีก
เราก็เงียบหันมามองยาย แกยืนเกาะแขนเราแน่นเลยค่ะ เราก็เลยถามยาย
ว่ายายไปตึกโน้นมาหรือยัง แกบอกแกไม่รู้ว่าอยู่ไหน เขาบอกว่าจะรักษาให้ยายก็เลยมาติดต่อ
แล้วก็ก็พูดภาษาอีสานกับเรา ว่า อย่าทิ้งแกน๊ะไปส่งแกหน่อยน๊ะ
ตอนนั้นเราสงสารแกก็สงสาร แต่เราก็ห่วงพ่อที่ปล่อยให้นั่งรออยู่ที่ชั้นสอง
เราก็ตัดสินใจพายายเดินไปตึกสาม ตอนเดินแกจับมือเราแน่น แกพูดตลอดว่าอย่าทิ้งยายน๊ะ อย่าทิ้งยายน๊ะ ยายมองไม่เห็น แต่ถ้าดูจากลักษณะตาอย่างเดียวจะไม่รู้ค่ะว่าแกมองไม่เห็น
เราก็พายายเดินไปถึงตึกสาม เจอเจ้าที่ เขาถามว่าเราเป็นญาติเหรอ
เราบอกไม่ใช่ เดินมาส่งเพราะแกมองไม่เห็น
เจ้าหน้าทีผู้ชายทำหน้าตกใจ อ้าวยายมองไม่เห็นเหรอประมาณนั้น
แล้วก็มีพี่ผู้หญิงอีกคน มาขอบคุณเราที่มาส่งยาย
เราก็เลยฝากดูยายด้วยเพราะแกมองไม่เห็น แต่ยายไม่ยอมให้เรากลับกลัวไม่มีใครดู
เราก็เลยบอกว่าผู้หญิงคนนี้เขาจะดูแลยายต่อน๊ะ แกก็ให้ศีลให้พรเราใหญ่เลย
จากนั้นเราก็รับมารับยาให้พ่อ แล้วพาพ่อกลับบ้านพัก ระหว่างนั้น
เรารู้สึกแย่มาก
นึกเรื่องยาย เรื่องลูกหลานยายอยู่ตลอดเวลา
กลับมาถึงบ้านพัก พ่อก็เริ่มบ่นๆๆ ปกติเหมือนที่เคยทำ
แต่เราเลือกที่จะเงียบ เพราะอย่างน้อยเราก็ยังได้ดูแลพ่อ
เรื่องยาวหน่อยน๊ะค่ะ ขอบคุณที่อ่านจนจบ
ระหว่างทางเดินไปตึกสาม เราได้ถามยายว่าไม่มีลูกหลานเหรอ
แกบอกว่ามี แต่เขาไม่พามา แกรู้มาว่าโรงพยาบาลเขามีรักษาตาฟรี
แกอยากมองเห็น แกก็เลยมา เฮ้อ ยังรู้สึกอยู่เลยค่ะ  ไม่รู้ว่าแกจะกลับบ้านยังไง

จากคุณ : แก้วการะเวก
เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 15:01:08

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com