|
สวัสดีค่ะ หนูไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดีนะคะ เพราะหนูไม่รู้ว่าสถานการณ์ระหว่างเขากับหนูจะยิ่งเลวร้ายไปมากกว่านี้ไหม
ขอเล่าแบบย่อแล้วกันนะคะ หนูเจอเขาเมื่อหลายปีก่อนตอนนั้นหนูเรียนชั้นปี1 อยู่คณะนิติศาสตร์ของมหาลัยแห่งแถวๆสามย่านค่ะ
เขาเป็นเพื่อนกับอาจารย์ที่สอนในคณะของหนู หนูเห็นเขาบ่อยมากๆมารู้ทีหลังว่าเขามาช่วยกันทำวิทยานิพนธ์ในกับอาจารย์ท่านนั้นค่ะ หลังๆเวลาหนูและเพื่อนๆมีปัญหาหรือข้อสงสัยเกี่ยวกับวิชาที่อาจารย์ท่านนั้นสอน ถ้ามีเขาอยู่อาจารย์ก็จะบอกว่าให้ไปถามเขาเลย เรื่องนี้เขาเก่งมากๆ และเขาก็อธิบายให้หนูและเพื่อนๆฟังแบบครั้งเดียวเข้าใจเลยค่ะ ยิ่งทำให้หนูปลื้มเขาเข้าไปอีก
ตอนแรกหนูคิดว่าเขาคงจะเป็นอาจารย์สอนที่มหาลัยไหนสักที่ แต่ตอนหลังรู้ว่าเขาเป็นทหารเรือค่ะ เลยแอบถามอาจารย์ท่านนั้นว่าเพื่อนคนนั้นของท่านชื่ออะไร พอได้ชื่อแล้วก็ไปถามคุณพ่อของหนูเพราะพ่อของหนูก็เป็นทหารเรือเหมือนกัน ที่ไปถามคุณพ่อเพราะอยากรู้ว่าเขาทำงานที่ไหนเท่านั้น พอคุณพ่อหนูรู้เข้าว่าหนูรู้จักกับเขา พ่อหนูบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมันเลย ไอ้นี่มันบ้า มันบ้าหนังสือ บุหรี่และเบียร์เท่านั้น อย่างอื่นมันไม่สนใจ หนูก้ได้แต่ข้องใจว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้น เพราะดูภายนอกไม่ออกเลยค่ะว่าเขาจะเสเพลขนาดนั้น
พอตอนใกล้จะสอบปลายภาคเขาก็มาติวหนังสือให้กับหนูและเพื่อนๆนะคะ เพื่อนๆของหนูแอบปลื้มเขาหลายคน แต่เขาก็มาแค่ติวและให้คำปรึกษาอย่างเดียว หนูไม่เคยเห็นเขายิ้มหรือหัวเราะสักครั้งเดียวค่ะ ตลอดเวลาหนึ่งปีการศึกษาที่หนูเจอเขา แต่ทำไมนะท่าทางแบบนี้ทำให้หนูรู้สึกดีกับเขามากๆและอยากรู้จักเขามากขึ้นกว่านี้อีก
หนูมีทั้งเบอร์โทรศัพท์และอีเมลล์ของเขานะคะ แต่นานๆหนูจะโทรไปสักที เพราะส่วนใหญ่เขาจะไม่ค่อยรับโทร ส่วนเมลล์หนูเมลล์ไปเกือบทุกๆวันในช่วงแรกๆแต่นานๆครั้งเขาถึงจะตอบมาสักที
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาถึงปัจจุบันนี้หนูเรียนจบแล้วค่ะ และโชคดีที่ได้ทำงานที่เดียวกับเขา ซึ่งที่จริงหนูตั้งใจอยู่แล้วค่ะ แต่เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่ยิ้มหรือหัวเราะกับคนอื่น เฉยๆนิ่งๆ ทำงานเป็นบ้าเลยค่ะเช้าหนูมาทำงานก็เห็นเขาแล้ว ตอนเย็นคนอื่นเขากลับบ้านหมดเขาก็ยังนั่งทำงานอยู่
บางครั้งความรู้สึกของหนูมันทรมานนะคะ ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไง หนูทักเขาในเฟสบุ๊คเขาก็ไม่เคยตอบหนู โทรตอนนี้ก็ไม่ติดเสียแล้ว
วันนี้เป็นวันแรกที่เขาย้ายกลับไปทำงานที่ทำงานเดิมของเขา และหนูก็ไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว ใจหนูรู้สึกหวิวๆบอกไม่ถูกค่ะ ถึงแม้ว่าเขาจะเฉยเมยกับหนูแต่ขอให้หนูได้เห็นหน้าเขาทุกวันหรือได้ยินเสียงเขาบ้างก็ยังดีค่ะ
หนูทราบว่าการแอบรักคนอื่นมันทรมานแบบนี้ และเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว(ฟังจากเลขาฯของเขามาอีกทีค่ะ) แต่ทำไมไม่เห็นเขาคุยโทรหรือไปหา หรือมาหากันบ้างเลยคะ บางครั้งหนูเอางานเข้าไปว่างบนโต๊ะของเขา หนูก็เห็นรูปผู้หญิงกับต้นกระบองเพชรต้นหนึ่ง ซึ่งหนูคิดว่าเป็นแฟนเขาค่ะ วึ่งหนูคิดไปคิดมาหนูก็จะเศร้าและร้องไห้อีก
หนูรู้ตัวว่าหนูไม่คู่ควรกับเขาเพราะเขาเรียนจบมาสูงกว่าหนูมาก หน้าที่การงานเขาก็ดีกว่าหนู ซึ่งดูไปแล้วหนูไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลย แต่หนู...อยากจะให้เขาหันกลับมาคุยกับหนูหรือสนใจกับหนูบ้างเท่านั้นก็พอค่ะ
ขอบคุณค่ะ..สำหรับที่แห่งนี้เพราะหนูรู้ว่าเขาก็เล่นในเว็บนี้เหมือนกัน
| จากคุณ |
:
sili_boon@hotmail.com
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ก.ย. 55 01:25:13
A:180.183.38.150 X: TicketID:374856
|
|
|
| 
หนูรักคนแก่
