ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดียามบ่ายจ้า..คุณมิ้ว  ดีใจจังเลย ติดตามเงียบๆ อย่างงอมแงมมานาน คราวนี้ได้เห็นคุณมิ้วปรากฎนามแต่แรก   ขออนุญาตเข้ามาบอกว่า..ชอบมากๆ   จากคุณ : มาดิน เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:14:39

ความคิดเห็นที่ 2 มากดโหวดไว้ก่อนค่ะ คนข้างหลังจะได้ติดตามได้ง่าย ๆ จากคุณ : แม่กุ๊บกั๊บกับเก๋ากี้ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:16:02

ความคิดเห็นที่ 3 มามะ ใครแก่มากมาช้า ใครแก่น้อย มาไว เอิ๊กๆ จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:32:17

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อไหร่จะมี 40 ++ บ้างล่ะครับคุณมิ้ว จากคุณ : แสนเชิง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:33:01

ความคิดเห็นที่ 5 ช่วยกันโหวตๆ หน่อย จะได้ตามกระทู้ง่ายๆ เร้ว เพื่อนแฟนขับ กระหน่ำกดเล้ย จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:35:38

ความคิดเห็นที่ 6 ฉันรู้จักเป็นเพื่อนกับหลินจากการทำงานตั้งแต่สมัยรุ่นสาวเรียนจบใหม่ๆ เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันในระยะเวลาสั้นๆ แม้ว่าฉันจะออกจากที่ทำงานเก่าเพราะความมีความสนใจงานใหม่มากกว่า เรายังคงคบหาเป็นเพื่อนต่อกันด้วยดี หลินอายุเท่ากันกับฉัน ไม่ใช่คนสวยมาก สูงไม่ถึง 160 ซม. ดูผ่านๆ คือสาวร่างเล็กกระทัดรัด หน้าตาธรรมดา เสน่ห์ที่หลินผูกใจใครต่อใคร คือเป็นคนมีอารมณ์ขัน ช่างพูด หัวเราะสดใสเบิกบานเป็นนิจ หลินจึงมีมิตรมากทั้งหญิงและชาย ใครอยู่ใกล้ต่างสบายใจที่ได้พูดคุยหรือฟังเธอเล่าเรื่องขำขำ ในช่วงวัยยี่สิบต้นๆ หลินมีผู้ชายติดพันชอบพอหลายคน เธอเริงร่าคบหาเผื่อเลือกไปเรื่อย ไม่ผิดและไม่แปลก ในเมื่อเป็นสาวโสดมีหน้าที่การงานทำรับผิดชอบตัวเองได้ การจะหาคนรู้ใจ ต้องเลือกสรรให้ดีที่สุด แล้วหลินก็ตัดสินใจคบจริงจังกับพี่ก้อง หนุ่มอายุมากกว่า 4 ปี เป็นเพื่อนของรุ่นพี่ที่นับถือกัน พี่ก้องเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด แววตามุ่งมั่นจริงจัง สร้างความมั่นคงในจิตใจให้คนอยู่ใกล้ไม่ยาก ด้วยความเสมอต้นเสมอปลายที่พี่ก้องปฏิบัติต่อหลิน เธอจึงตกลงปลงใจแต่งงานกับพี่ก้องเมื่อคบกันได้ประมาณ 3 ปี หลินแต่งงานตอนอายุ 27 ปี วัยกำลังดีในการสร้างครอบครัว การงานกำลังอยู่ตัวมีความก้าวหน้ารออยู่ พี่ก้องทำงานเป็นข้าราชการในสำนักงานแห่งหนึ่ง ตำแหน่งกลางๆ รอวันเจริญเติบโตตามความสามารถ ชีวิตหลินไม่แตกต่างจากคนส่วนใหญ่ เธอกำลังเดินทางไปยังอีกจุดหมายหนึ่งที่สำคัญเช่นคนทั่วไป นั่นคือการสร้างครอบครัวให้เป็นปึกแผ่นมั่นคง เป็นการดำรงไว้ซึ่งวิถีแห่งชีวิตมนุษย์ปุถุชน หลินให้กำเนิดลูกสาวคนแรกเมื่อเธออายุ 29 ปี สร้างความยินดีให้กับสามีและครอบครัวของทั้งสองฝ่าย การงานของหลินกำลังเจริญรุดหน้าเช่นกัน ส่วนพี่ก้องนั้นขยับตัวช้ากว่าเพราะระบบงานต่างกัน กระนั้นพี่ก้องมีความมั่นคงในระดับที่น่าไว้วางใจ ทุกอย่างน่าจะดำเนินไปด้วยดี อันที่จริงกำลังเดินไปได้ดีมาก ทุกอย่างทุกเรื่องในชีวิตมีแบบแผนที่วางไว้ชัดเจน เรื่องราวไม่น่าจะมีอะไร หากไม่ใช่เพราะความทะเยอทะยาน... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:38:30

ความคิดเห็นที่ 7 ว้าย คุณภูเขา อย่าเพิ่งบอกกติกาแบบนั้นสิคะ มาแล้วค่ะ มาแล้ววววว... จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:44:39

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้ว น่าลุ้นอีกแล้ว ขอบคุณคุณมิ้วค่ะ รออ่านๆๆๆ จากคุณ : alya เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:48:07

ความคิดเห็นที่ 9 เคสผู้ชายดีๆ ถูกทำร้ายอีกแล้วเหรอ เฮ้อ สงสารจัง ผู้ชายประเภทเดียวกับลุงข้างตัว แต่ไม่โชคดีเท่า 555 จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:49:05

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ มาดิน ไม่ค่อยเห็นเม้นท์เลย เม้นท์ครั้งแรกหรือเปล่า ได้ใจมากเอาความคิดเห็นที่ 1 ไปเลย อิอิ ขอบคุณค่ะ ป้า  แม่กุ๊บกั๊บกับเก๋ากี้ ขนาดเหนื่อยตามอ่านยังเป็นห่วงคนมาหลังเนาะ น่ารักที่ซู้ด (จะไม่ตามเพราะเรียกป้าใช่มั้ยล่ะ 555) ลุง พ่อหนุ่มภูเขาฯ  โห...ใช้วิธีนี้เลยนะ ถึงก่อนแรงแยะ แสดงว่าไม่แก่หราาาาา ชิส์ ลุง แสนเชิง เจ้าคะ น้องไม่สามารถจริงๆเจ้าค่ะ เพราะไม่ทราบวัยสี่สิบพลัส เค้าคิดอะไร น้องเพิ่ง 27 เอ๊งงงง เอิ่ม 27 มาหลายปี คงไม่ว่ากันนะคะ พอดีไม่เคยคิดดอกคิดต้นค่ะ ฝากเท่าไหร่เอาเท่าเดิมเลย แฮ่ แฮ่ คุณ  aunty36 แฮ่ แฮ่ ใจดีกับเพื่อนๆเช่นกัน จะได้เมามันกันต่อนานๆเนาะป้าเนาะ (คิดใจร้ายตอนเป็นป้าใช่ม๊าย) จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:49:23

ความคิดเห็นที่ 11 ป้า...แม่เฒ่าฯ จริงๆด้วย กติกาแบบนั้นเอาแต่ใจตัวเองสุดๆเนอะ สำหรับป้าแม่เฒ่าเป็นสาวสิบแปดมาหลายทศฯ หนูเข้าใจ 555 คุณ alya ลุ้นและรอต่อไปคร่าาาาาาาา เพิ่งเปิดฉากปูพื้นเอง แฮ่ แฮ่ คุณ aunty36 เคสผู้หญิงโดนกระทำมันเยอะมากค่ะ แต่เคสผู้ชายโดนบ้างเนี่ย...หึหึ คุณลุงของคุณป้าโชคดีจริงๆค่ะ คนดีอยู่คู่คนดีเป็นศรีเป็นศักดิ์หนักแน่นมั่นคง เพราะโลกไม่เป็นอย่างที่หวังทุกครั้ง คนดีหลายๆคนจึงกลายเป็นเหยื่อ... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:53:47

ความคิดเห็นที่ 12 อ่ะ มาตามต่อ กดโหวตเรียบร้อยยยยยยยครับ จากคุณ : wanna be O'neil เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 14:58:12

ความคิดเห็นที่ 13 :-) ตามอ่านต่อสลับกับทำงานค่ะ ตอนเราอายุ 27 นี่เพิ่งลาออกจากงานจะมาเรียนต่อ นั่งเล่นเฟซบุคกับขอเงินแม่ไปวันๆรอวันบิน เฮ้อ จากคุณ : all around the world เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:09:45

ความคิดเห็นที่ 14 มาอ่านต่อด้วยคนครับ กดโหวดยังไงครับ ทำไม่เป็น เพิ่งเล่นได้ไม่นาน เข้ามาเล่นเพราะกระทู้คุณมิ้วเนี่ยแหละ 555555 จากคุณ : Dust in the wind (สายน้ำผ่านภูผา) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:10:44

ความคิดเห็นที่ 15 #14 เลื่อนไปบนสุดกระทู้ กดโหวตคือกดตรงที่มีรูปหัวแม้โป้งยกขึ้นน่ะค่ะ จากคุณ : all around the world เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:12:54

ความคิดเห็นที่ 16 โหวดแล้วครับ ขอบคุณ  คุณ all around the world มากครับ มาต่อเลยนะคุณมิ้ววววววววว จากคุณ : Dust in the wind (สายน้ำผ่านภูผา) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:14:52

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาเจิมซะหน่อย กระทู้ ที่ต้องใช้วิจารณญาณเนี้ย  ยาวมากจริง ๆ คนเราชอบใช้วิจารณญาณกันเนาะ แฟนคลับเพียบเลย ติดตามต่อคร้าบบ จากคุณ : Nai Mar เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:15:30

ความคิดเห็นที่ 18 ขอปาดหน้าด้วยคนค่ะ มาลงชื่อไว้ก่อน ยังไม่ได้อ่านกระทู้นู๊นเลยค่ะ ว่าจะเก็บไว้แล้วค่อยอ่านยาวๆเลย ^^ จากคุณ : อีกฝั่งฟากของเวลา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:24:33

ความคิดเห็นที่ 19 ชิส์ลุงภูเขา หนูอ่ะวิ่งพล่านไป-มาอยู่นานแว้วววววววววววว เล่นตั้งกติกาซะ หัวใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม จะเกาะชายเสื้อคุณแม่เฒ่ามาก็ไม่ทัน ไม่รอหนูบ้างเลยคุณแม่เฒ่าจ๋าาาา นี่ถ้าคุณแม่กุ๊บกั๊บเก๋ากี้ไม่บอกลืมกดโหวตเลยค่ะเนี่ย ขอบคุณค่ะ^^ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:26:59

ความคิดเห็นที่ 20 ขอท้าวความกล่าวถึงครอบครัวดั้งเดิมของหลินนะจ้ะ เธอเป็นคนกรุงเทพฯโดยกำเนิดต่างจากพ่อแม่เธอที่อพยพจากภาคกลางตอนบนมาปักรกรากที่เมืองหลวง เดิมพ่อทำงานในบริษัทใหญ่มั่นคงแห่งหนึ่ง แม่มีอาชีพค้าขาย ทั้งสองท่านอดออมจึงสร้างฐานะได้ไม่ลำบากนัก พี่ชายคนโตห่างจากหลิน 6 ปี เป็นเจ้าของร้านของอุปกรณ์บางอย่างที่ขายได้เรื่อยๆไม่รวยและไม่จนแน่ๆ หลินเป็นลูกคนกลาง เรียนจบมหาวิทยาลัยในระดับปกติ แต่เธอได้นิสัยขยันขันแข็งมาจากพ่อ ออมเก่งมาจากแม่ เธอรู้จักจัดสรรรายได้ที่หามาอย่างน่าชื่นชม จึงมีทรัพย์สินเงินทองสะสมพอสมควร น้องสาวอายุน้อยกว่า 3 ปี มีนิสัยขยันอดออมไม่ต่างกัน ดีกว่าตรงที่น้องเรียนเก่งมาก และโชคดีที่ได้ทำงานให้ค่าตอบแทนสูง หลินสนิทกับพี่ชายมากกว่าน้องสาว และพี่ชายค่อนข้างให้ความเอ็นดูเธอมากกว่าอาจเพราะโตมาด้วยกัน และคงด้วยความเป็นน้องเล็ก พ่อแม่จึงให้ความสนใจกับน้องพิมพ์มากกว่าหลินและพี่โต อีกทั้งพิมพ์หน้าตาน่าเอ็นดู เรียนเก่ง พ่อแม่จึงค่อนข้างชื่นชมออกนอกหน้าบ่อยๆ เท่าที่เห็นฉันว่าหลินกับพิมพ์แข่งขันกันดุเดือด พิมพ์ไม่ยอมให้หลินอย่างที่น้องทั่วไปมักเป็น หลินไม่ค่อยเอื้ออาทรน้องเหมือนพี่ปกติเช่นกัน สองสาวเหมือนเกิดมาเพื่อแย่งชิงซึ่งกันและกัน หลินแต่งงานได้สองปี พิมพ์ก็แต่งบ้างและแต่งกับคนฐานะดีกว่าพี่ก้องของหลินมาก ตอนหลินแต่งฯสินสอดทองหมั้นธรรมดาสามัญจัดงานที่หอประชุมในสโมสรแห่งหนึ่ง พิมพ์แต่งในโรงแรมห้าดาว เจ้าบ่าวทุ่มไม่อั้นให้กับงานวิวาห์และค่าสินสอด พ่อแม่หน้าบานยิ่งกว่าครั้งไหนๆ หลินคิดน้อยใจเสมอมา พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน ให้ความสำคัญพิมพ์มากกว่าเธอและพี่โต ฉันไม่รู้ว่าจริงเท็จประการใด แต่เท่าที่เห็นในฐานะคนนอก ฉันคิดว่ามีส่วนทำให้เธอคิดอย่างนั้น แต่นั่นอาจเป็นเพราะพิมพ์ขี้อ้อน พูดจาเอาใจพ่อแม่เก่ง เป็นเด็กดีที่ได้ดั่งใจพ่อกับแม่เสมอมา ในขณะที่หลินเป็นคนกลาง ที่ทุกอย่างในชีวิตเธอกลางๆตลอดมา ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษ พี่โตพี่ชายอาจไม่ใส่ใจและไม่คิดมาก เพราะเป็นพี่คนโตที่ถูกปลูกฝังให้เสียสละเพื่อน้องและเขาเป็นผู้ชายจึงไม่คิดหยุมหยิม หลินแต่งงานแต่ไม่แยกบ้าน เหตุผลของเธอที่ฉันได้ฟัง ไม่อยากเปลืองค่าใช้จ่าย อยู่บ้านพ่อแม่ก็สบายดี ซึ่งเป็นความจริง ยิ่งเมื่อพิมพ์แต่งฯแล้วย้ายออก เธอจึงเหมือนครองบ้านเพราะพี่โตแยกไปอยู่ลำพังนานแล้ว พ่อกับแม่ปลดระวางการทำงาน มักไปพักผ่อนที่บ้านเดิมยังต่างจังหวัดมากกว่าอยู่กรุงเทพฯ จนกระทั่งหลินมีลูก แม่จึงลงมาช่วยดูแลหลานคนแรกด้วยความเห่อและเต็มใจ หลินมีความสุขมาก แม่เธอใส่ใจเธอและลูกมากกว่าใคร แต่...น้องหลิวลูกสาวหลินอายุยังไม่ถึงขวบ พิมพ์ท้องบ้าง ความกังวลประหลาดต่างๆจู่โจมหลิน และนั่นจะทำให้สถานการณ์ยุ่งยากอีกหลายปี... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:27:54

ความคิดเห็นที่ 21 พี่น้องอิจฉากัน..น่าจะดุเดือด มาทันถ่ายทอดสดด้วยดีใจจังค่ะ ^^ จากคุณ : Azurลั๊ลลา (azur) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:33:13

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านตอนเยอะๆ ดีกว่า  ขาดตอนแล้วจะขาดใจ จากคุณ : ต๊อตโตะจัง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:46:05

ความคิดเห็นที่ 23 มารายงานตัวครับผม จากคุณ : เมฆวายุ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:58:18

ความคิดเห็นที่ 24 ดิฉันว่าเรื่องของนิ่มยังค้างคาอยู่นะคะ อยากทราบว่าทั้งคู่คิดและพูดคุยกันยังไงถึงได้กลับมาเป็นครอบครัวกันอีกครั้งหนึ่งคะ จากคุณ : ความสุขคือสิ่งที่เรามี เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:12:09

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านอยู่เจ๊ แอบไปงีบป่ะเนี่ย นานจัง จากคุณ : RakMay-re เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:12:26

ความคิดเห็นที่ 26 เมื่อพิมพ์คลอดเธอร้องขอให้แม่ซึ่งเป็นคุณยายของหลานไปดูแลเธอด้วย แม่ช่วยด้วยความเต็มใจเช่นเดิม แม่บอกเหตุผลกับหลินว่า น้องหลิวโตพอที่จะเข้าเนิร์สเซอรี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องพึ่งยาย แต่น้องพลอยของพิมพ์เพิ่งคลอด ยายต้องไปช่วยดูแลเหมือนที่ดูแลน้องหลิวมาตลอด หลินหงุดหงิดเห็นได้ชัด เธอต่อรองกับแม่ว่าให้เอาพลอยมาเลี้ยงที่บ้านเธอเพราะแม่จะได้อยู่บ้านกับเธอด้วย พิมพ์ไม่ยอม โดยบอกว่าพ่อของน้องพลอยไม่ปล่อยพิมพ์และลูกมาพักฟื้นห่างตาแน่ๆ แม่ต้องไปอยู่กับพิมพ์ หลินไม่อ่อนข้อ เธออ้างว่าควรเห็นแก่แม่ที่แกอยากอยู่บ้านตัวเองมากกว่า ในเมื่ออยากให้แม่ช่วยดูลูก พิมพ์ควรมาหาแม่ สองพี่น้องตั้งท่าจะเบาะแว้งกันเหมือนเช่นที่เคยเป็นมา แม่ของพวกเธอจึงตัดบท แม่ยอมไปดูแลพิมพ์และลูกสามเดือนเท่านั้น แล้วแม่จะกลับบ้านต่างจังหวัดไปดูแลพ่อ หลินเห็นว่าถึงอย่างไรแม่ก็ต้องไปช่วยดูแลลูกสาวคนเล็กและหลานใหม่ จึงไม่ดึงดัน เธอพยายามทำใจสามเดือนเท่านั้น เหตุการณ์กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เพราะแม่อยู่เลี้ยงหลานจนเกือบขวบปี หลินไม่พอใจแต่พูดไม่ออก เธอน้อยใจแม่ที่ดูแลแต่หลานใหม่ อะไรๆก็น้องพลอย แล้วน้องหลิวล่ะ ไม่เห็นยายจะห่วงมาดูมาช่วย พี่ก้องปลอบโยน น้องหลิวโตกว่าพลอย ตอนนี้อยู่เนิร์สเซอรี่ทุกอย่างไปได้ดี ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร หลินขัดใจ แว้งใส่สามี "พี่ก้องก็เป็นอย่างนี้ ดูสิพิมพ์มันแย่งแทบทุกอย่างไปจากหลิน พี่ไม่รู้สึกบ้างเหรอ" ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นอย่างนี้ พี่ก้องเคยชินกับความคับข้องหาข้อยุติไม่ได้ชนิดนี้ของหลินดี เขาเลือกนิ่งเงียบไม่ต่อปากต่อคำ หลินแขวะน้องสาวแทบทุกครั้งที่มีโอกาส และพิมพ์ไม่เคยนิ่งเงียบสักครั้งเช่นกัน สองพี่น้องเป็นน้ำกับน้ำมันไม่เปลี่ยนแปลง แม่เบื่อระอา กับสภาพน่าปวดหัวของลูกสาวทั้งสอง จึงออกปากบอกลา แม่ขอกลับไปอยู่กับพ่อดีกว่า เรื่องราวคล้ายจะยุติ เพราะไม่มีอะไรให้แย่งชิง แต่มันก็ไม่ใช่เช่นนั้น เพราะวันหนึ่งพิมพ์บอกกับแม่ว่าจะส่งลูกเข้าโรงเรียนเอกชนแสนแพง "ซื้อสังคมให้ลูก" ข้ออ้างคนเมืองหลวง เรื่องเข้าหูหลิน เธอเอ่ยกับสามี "พี่ก้อง หลินจะย้ายน้องหลิวเข้าโรงเรียนอินเตอร์" พี่ก้องไม่เห็นด้วย "มันแพงไปมั้ย? ทุกวันนี้น้องหลิวก็อยู่เอกชนคุณภาพดีอยู่แล้ว จะย้ายทำไม" "ไม่รู้ล่ะ เพื่ออนาคตของลูกที่ต้องไม่น้อยหน้าใคร เราควรส่งเข้าอินเตอร์เท่านั้น" เธอยืนกราน "หลิน มันไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอก โรงเรียนก็ไกล รับส่งลำบาก ไหนจะภาระค่าใช้จ่ายอีก" "เก็บเงินไว้ไม่ดีกว่าเหรอ ในอนาคตลูกยังต้องเรียน ต้องใช้เงินอีกมาก รายได้เราก็เท่านี้มันจะเกินตัวหรือไม่" เขาท้วงเสียงอ่อน "พี่ก้องก็เป็นงี้ ทำไมไม่กระตือรือร้นสักที ดูสิคนอื่นเขาไปถึงไหนๆกันแล้ว เราไม่เห็นมีอะไรสักอย่าง" "บ้านก็เป็นบ้านพ่อแม่ รถที่มีกลางเก่ากลางใหม่ ไม่เห็นจะดีกว่าใคร" เธอโวยวายไม่พอใจ "อ้าว จะซื้อบ้านหลินก็ว่าซื้อทำไมเปลืองเงิน ส่วนเรื่องรถพี่ว่ามันก็ยังใช้ได้จะเปลี่ยนทำไม" พี่ก้องใจเย็นเหมือนทุกที "เชอะ ลองผ่อนบ้านซิ ลูกได้เข้าโรงเรียนวัดแน่ๆ ต่อไปจะแข่งขันกับใครเขาได้" เธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆ "แล้วหลินจะให้พี่ทำยังไง มนุษย์เงินเดือนอย่างเรา ไม่เดือดร้อนก็ดีเท่าไหร่แล้ว" "อันที่จริงถ้าไม่เทียบกับคนที่มีมากกว่า เราไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะ อยู่ได้มีเงินเก็บมันไม่ดีหรอกหรือ" "เงินเก็บไม่กี่แสนจะเอาไปทำอะไรได้ ไม่รู้ล่ะต้องหาวิธีหาเงินให้มากกว่านี้ คอยดูนะพี่ก้อง หลินไม่ยอมแพ้หรอก" "หลินจะทำอะไร? อย่ากดดันเร่งรัดตัวเองเลย เหนื่อยเพื่อให้มีเท่าคนอื่นทำไม เราไม่เดือดร้อนเสียหน่อย" เขาไม่เห็นด้วย "พี่ก้องพอใจ จะพอเพียงอะไรก็ตามใจ หลินไม่ได้ขอให้พี่หาให้ก็แล้วกัน หลินจัดการได้" เธอมุ่งมั่นบางอย่าง ฉันรู้เรื่องราวเหล่านี้ เพราะหลินมักโทรมาระบายความคิด ความไม่พอใจที่เธอมีต่อพิมพ์บ่อยๆ เธอแข่งขันกับน้องจนบางทีฉันใจหาย ทำไมหนักหนาเพียงนี้ ในขณะที่กับคนอื่นเธอมีน้ำใจมาก หรือเพราะเมื่ออยู่กับคนอื่นหรือเทียบกับเพื่อนๆ เธอไม่ได้ดูน้อยกว่า มันจึงไม่เป็นปัญหา... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:19:23

ความคิดเห็นที่ 27 ว่าจะถามเรื่องคุณนิ่มด้วยเหมือนกันค่ะ ว่าสุดท้ายแล้วยังไง หรือว่าก็อยู่เท่าๆกันไปแบบนั้นคะ? จากคุณ : all around the world เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:20:02

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านเงียบๆ  เดี๋ยวไก่ตื่น จากคุณ : himark เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:23:01

ความคิดเห็นที่ 29 # 25 คุณ  RakMay-re - แอบไปอัพสเตตัสใน FB. ซะเมื่อไหร่ 555 แหมหล่อน...มันก็ต้องคิดบ้าง ทะเลาะกับลูกผัวไปบ้าง หาเรื่องลูกแมวบ้าง เถียงกับอิทั่นแมนบ้าง หลายสิ่งอย่างนะเฟ้ย ใจเย็นดิว้า แฮ่ แฮ่ สวัสดีค่ะทุกท่าน และขอบคุณทุกท่านนะคะ ที่ตามมาให้กำลังใจกัน คุณ  wanna be O'neil - ขอบคุณคร่า ทู้ที่แล้วบอกว่าลูกเราอายุเท่ากัน อยู่ในวัยกำลังมัน กำลังเถียงเหมือนกันใช่ป่ะ คุณ all around the world - ตอนอายุ 27 อิชั้นยังแซ่บเวอร์อยู่เลยค่ะ ปาร์ตี้เมามันมาก หนุ่มๆล้อมหน้าล้อมหลัง แอร้ย เป็นช่วงชีวิตที่แบบ...ตราประทับไว้ในหัวในใจยาวนาน 555 เรียกได้ว่าสนุกสุดๆ ทุกเรื่องจริงๆจ้ะ คุณ : Dust in the wind (สายน้ำผ่านภูผา) - อะไรนะ! ที่ผ่านมาหล่อนไม่เคยโหวตให้ชั้นเลยเหรอ ให้ตายเถอะพ่อหนุ่ม 555 คุณ  Nai Mar - คนเราชอบใช้วิจารณญาณและความแซ่บค่ะ ใช่มั้ยคะคุณ  Nai Mar ขรา คุณ อีกฝั่งฟากของเวลา - อ่า...ถนอมสายตาด้วยนะคะ แบบว่ายาวจริงจัง แฮ่ แฮ่ เป็นห่วง และเป็นปลื้มด้วยคร่า คุณ ป้าแม่มะป้าว - ป้าวิ่งเล่นเป็นสาวน้อยเลยหราาาาาาา วุ้ยยยยยย สาวเหลือน้อยนี่แรงดีเหมือนกันนะยะ คุณ  Azurลั๊ลลา (azur) - ดุเดือดพล่านๆ มั้งค่ะ? แฮ่ แฮ่ ไม่กล้ามั่นใจ เกรงจะทำให้ผิดหวัง คุณ  ต๊อตโตะจัง - ได้ค่ะ เข้าใจค่ะ ขาดตอนแล้วมันขัดใจจริงๆ แง่ม แง่ม เนอะ คุณ  เมฆวายุ - รับทราบและขอบคุณมากๆค่ะ คุณ  ความสุขคือสิ่งที่เรามี - ระหว่างอาร์ทและนิ่ม ใช้เวลาในการเยียวยาบาดแผลในใจเป็นปีๆนะคะ ทุกอย่างหมุนกลับมาเริ่มต้นใหม่ เขาทั้งสองต้องใช้ความพยายามมากกว่าคู่รักปกติหลายเท่า มีข้อดีคือน้องนนท์ที่เป็นตัวเชื่อมเป็นกาวใจวิเศษค่ะ ความรู้สึกที่ให้กันเพื่อประสานรอยร้าวนั้นไม่ได้เกิดขึ้นชั่วข้ามวันข้ามคืน แต่ค่อยๆแทรกซึมทีละน้อยค่ะ เมื่อมั่นใจในกันและกันเพียงพอ ดั่งว่าศึกษาตัวตนกันจริงจังอย่างจริงใจอีกครั้ง จึงสามารถกลับมาหากันได้ค่ะ ประสบการณ์บางอย่างทำให้คนเราหนักแน่นขึ้นได้นะคะ แม้ว่าจะเป็นประสบการณ์เลวร้าย หากเราตั้งสติให้มาก ที่สำคัญตั้งมั่นในความดีกว่าเดิม เมื่ออาทรและรักกันมากพอ สามารถจูงมือกันผ่านอุปสรรคขวากหนามได้แน่ๆค่ะ ชีวิตมีหลายบททดสอบ บางบทหลายปัญหาทำให้เลือดตาแทบกระเด็นได้จริงๆนะคะ ฉันก็เคยผ่านมาหลายอย่าง ทั้งผ่านด้วยตัวเอง ทั้งเห็นคนรอบข้างเผชิญ บอกได้แค่ รับความจริงให้ได้ ตั้งสติให้มั่น หนักแน่นให้มาก ฉลาดในการรับมือ เราผ่านความยากในชีวิตได้ค่ะ... เพียงแต่ หลายเรื่องราวเวลาเป็นตัวแปรสำคัญ ดังนั้นความอดทนเป็นเรื่องจำเป็นไม่น้อยนะจ้ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 16:50:59 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:43:06

ความคิดเห็นที่ 30 ตามอ่านอยู่ครับ แสดงตัวเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : Spiderpig เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:49:20

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณนะคะ ตามอ่านกระทู้คุณมิ้ว มาหลายกระทู้แล้ว เพิ่งสมัครสมาชิกค่ะ เลยได้แสดงตัว ขอบคุณที่แชร์ มุมมอง ประสบการณ์ และเรื่องราวต่างๆ ให้ได้อ่านกันค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงแป้นจัง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:06:16

ความคิดเห็นที่ 32 คุณภูเขาตั้งกฎ แบบนี้ก็แก่เลยดิเรา จริงๆเพิ่ง16เองนะนี้ จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:07:05

ความคิดเห็นที่ 33 ตามจากกระทู้ที่แล้วนะคะ ชื่นชมคุณมิ้วที่เป็นเพื่อนแสนดีของคุณนิ่มกับคุณอาร์ต คุณมีน้ำใจช่วยจริงๆค่ะ ปรกติเรื่องของผัวเมียจะดีกันเลิกกัน ไม่ค่อยมีใครอยากยุ่งให้ปวดหัว แต่คุณช่วยประสานรอยร้าวให้ทั้งคู่อย่างน่าชื่นชมจริงๆ นับถือๆ จากคุณ : แวะมาเมื่อว่าง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:15:28

ความคิดเห็นที่ 34 วุ้ย..คุณน้องมิ้วขราาา...อิฉันเป็นพวกแรงดีไม่มีตกนะค๊า ......มาเรียกเค้าว่าป้า..ชิส์...อีกไม่ถึง20ปีคุณก็จะเป็นคุณย่าแล้วนะค๊าาาาาาาา   ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.... จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:31:37

ความคิดเห็นที่ 35 วันนี้ตื่นซะเที่ยงกว่าเลย เมื่อคืนปาร์ตี้ถึงตี 3 แวะมาเจิมกระทู้ใหม่ไว้ก่อน จากคุณ : นายกานต์ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:32:25

ความคิดเห็นที่ 36 เอิ่ม...พักยกนะเจ้าคะ เมื่อสักครู่ไฟดับ เมืองชายขอบไฟดับบ่อย และ เมฆฝนหนาแน่นมากกกกกก มานกำลังเริ่มถล่มแล้วค่ะ ท่าทางจะหนัก อ่า...สองทุ่มเจอกันอีกทีนะคะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:42:00

ความคิดเห็นที่ 37 คุณมิ้วค้า... จากที่คำนวณอายุคร่าวๆ คุณมิ้วน่าจะอ่อนกว่าอิชั้นไม่เกิน 10 ปี กฎของอิชั้นคือ แทนตัวว่าป้า อย่างเต็มปากกับเด็กอ่อนกว่า 20 ปีอัพ เพราะฉะนั้น เรียกพี่.. จะเหมาะกว่า อย่างมาก ก็เป็นป้าของมิสอุรังอุตัง ถ้าอย่างนั้นละ รับด้าย... ส่วนเรื่องของหลินกับพิมพ์ ตาม คหสต. พื้นฐานครอบครัวจัดว่าดี แต่พ่อแม่คงไม่ได้สอนให้พี่น้องรักและดูแลกัน ถึงได้แข่งขันเหมือนไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน อ่านแล้วเศร้าใจจัง จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 18:22:22

ความคิดเห็นที่ 38 คุณพี่มิ้วครับ ตอนนี้อาการก็ดีขึ้นเดียวต้องกลับไปโรงพยาบาลอีกสองสามวัน คงจะได้ตามอ่านกระทู้ของพี่ต่อ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ แต่เรื่องที่หามาให้อ่านหลากรสหลายอารมณ์เหลือเกิน จากคุณ : โก้ (koo1405) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 18:30:55

ความคิดเห็นที่ 39 มาตอนจบอีกแระ พระเอกนี่หว่าตรู ^^ จากคุณ : พูดม่ะระร่าง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 18:38:44

ความคิดเห็นที่ 40 ยุกยิกอยากอ่านต่ออะ จากคุณ : Goldfish เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 19:03:45 A:61.90.23.39 X: TicketID:374995

ความคิดเห็นที่ 41 โห....มุขนี้ของคุณพูดม่ะระร่าง นี่สุดยอดเลยอ่า  5555555555+ปาดหน้าลุงภูเขาฯไปเต็มๆ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 19:20:19

ความคิดเห็นที่ 42 เมื่อไรจะมาต่อคะ...รออยู่น๊าาาา ^_^ จากคุณ : Dr.June เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 19:28:14

ความคิดเห็นที่ 43 รอๆติดตามต่อค่ะ จากคุณ : nupetty (nupetty) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 19:31:28

ความคิดเห็นที่ 44 เฮ้อ พี่น้องกันทะเลาะกันด้วยเรื่องแบบนี้่ช่างสิ้นคิดเสียนี่กระไรจริง ๆนะ คนเป็นพ่อกับแม่ก็แทนที่จะทำให้ลูกทั้งสองรักกันดันวางตัวเป็นกลางอยู่ห่าง ๆ อีก จากคุณ : et009 เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 19:54:10

ความคิดเห็นที่ 45 รออยู่จ้าาาาาา.....อิอิ จากคุณ : leozaza เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 19:59:24

ความคิดเห็นที่ 46 ขอแสดงความคิดเห็นนิดนึงนะคะว่าการที่พี่น้องทะเลาะกันเนี่ย ปัจจัยมันเกิดได้หลายอย่างนะคะ แล้วคงไม่มีพ่อแม่ึนไหน อยากเลี้ยงลูกให้โตมาแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน ของเราทะเลาะกับน้องบ้าง เพราะพ่อ-แม่ค่อนข้างโอ๋น้องมากกว่า เพราะตอนเด็กๆน้องป่วยบ่อย เราเลยตีกันประจำ และมักคิดว่าพ่อแม่รักอีกฝ่ายมากกว่า ปัจจุบันนี้ก็ยังตีกันประจำ ไม่ได้ว่ารักกันตลอดเวลา ซึ่งเราจะเห็นว่าเรารักกันมากแค่ไหน ก็ตอนที่เรามีปัญหานี่แหละค่ะ เลยเห็นว่าจริงๆเป็นปัญหาด้านความคิดของเรากับน้องเอง ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่หรอกค่ะ จากคุณ : มาย ลาเวนเดอร์ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 20:06:26

ความคิดเห็นที่ 47 พระเอกตายตอนจบไม่ใช่เหรอ จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 20:28:37

ความคิดเห็นที่ 48 ส่วนตัวเรานะคะ เราคิดว่าความเป็นลูกคนกลางอ่ะค่ะ เหมือนน้องสาวเรา คนกลางเหมือนกัน เพิ่งม.6 เวลาขอไปไหนแม่ไม่ให้ไปชอบหาว่าแม่ไม่รัก - -* จริงๆแล้วเขาก็ห่วงอ่ะค่ะ เรายังห่วง เราจำได้เลยแม่เคยบอกว่ารักเท่ากัน แต่ห่วงไม่เท่ากัน จากคุณ : SicSixSick เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 20:35:08

ความคิดเห็นที่ 49 ชักสงสัย ทำไมกระทู้พี่มิ้ว ถึงรวมคนแก่ทั้งนั้น คิดไปคิดมา รู้แระ เพราะ จขกท วัยสูงวัยนั่นเอง จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 20:51:19

ความคิดเห็นที่ 50 ฮา อีตา พูดม่ะระร่าง กับ ลุง พ่อหนุ่มภูเขาฯ ง่ะ ทั้งหมดทั้งมวลเพราะ ป้า jazz... ที่ส่งไม้ ส่งซีน ส่งบทผิดหรือไม่... และนางเอกเพี้ยนๆจอมปลอมใช่อิชั้นหรือเปล่า เธอเชียร์พระเอกอย่างคุณ พูดม่ะระร่างหรือไม่... น่าเสียดาย ตะแกตายตอนจบ??? มีเงื่อนงำใดในเรื่องนี้ กรี๊ดดดดดดดด 555 ใช่ลุง พ่อหนุ่มภูเขาฯ เป็นผู้เบื่องหลังการตายหรือเปล่า หรือแท้จริง พระเอกอาจแค่แสร้งตาย เพื่อหลอกล่อให้ความจริงที่ปกปิดมานานเผยตัวออกมา ต้องรอให้นางอิจฉา ป้า...แม่เฒ่าฯ จะพลิกสถานการณ์กลับตาลปัตรเยี่ยงไร เพื่อนนางเอกอย่างป้า jazz ซึ่งเป็นตัวกลางเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างตัวละครทั้งหมด จะทำให้ความซับซ้อนนี้คลี่คลายหรือไม่ หรือแท้จริงนางคือผู้อยู่เบื่องหลังเหตุการณ์ซับซ้อนทั้งหมด? นางเอกตัวจริงซ่อนตัวอยู่ที่หนใด เป็นใครกันแน่ ต้องให้โคนันออกโรงหรือไม่ ใครคือฆาตรกรตัวจริง แอร้ยยยยยยยย เลอะเทอะ เพ้อเจ้อชะมัด กลับมาตามเรื่องหลิวกับพิมพ์ และ ชีวิตจริงที่ยิ่งกว่าละครหลังข่าวกันดีกว่านิ แฮ่ แฮ่... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:05:33

ความคิดเห็นที่ 51 # 49 ลุง ภูเขาฯ - อ้าว พูดจาแบบนี้ เดี๋ยวน้อยใจหนีไปนอนเลยนี่ ชิส์ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 21:07:12 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:06:53

ความคิดเห็นที่ 52 สามทุ่มกว่าแล้วค่ะพี่มิ้ว ฝนหยุดรึยังคะ อุ้ย อ่านนานไป ไม่ไดรีเฟรช พี่มิ้วมาแล้วนี่นา แฮ่ๆ กูดอีฟนิ่งค่า แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 21:16:45 จากคุณ : princess charity เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:14:51

ความคิดเห็นที่ 53 55555555555+มาเลยมาเลยคุณนายขราาาา......อิฉันวิ่งมารอตั้งตะอีก2นาที 2 ทุ่ม มาต่อเลยอย่าอู้ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลุงภูฯแกอาจจะอยู่เบื้องหลังทั้งหมด หรืออาจจะเป็นพระเอกตัวจริงก็ได้นะ อิอิ..... จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:15:17

ความคิดเห็นที่ 54 เม้นท์ไม่ถูก ขอฮาอย่างเดียวก่อน ข้อดีของการรวมพล คนแก่.....ประสบการณ์ คือ กินกันไม่ลงง่ายๆ .... ไม่เคี้ยวไม่ไหว ก้อ เหนียวเกิน จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:34:39

ความคิดเห็นที่ 55 เอ่อ จะบอกว่าถ้าไม่มาแฉอายุกันเอง ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าอายุเท่าไหร่กันแล้ว เห็นแค่ภาษาที่พิมพ์กันก็นึกว่ารุ่นไม่ห่างกันมาก คิดว่าคงอยู่ราวๆ 20 ปลายๆ 30ต้นๆ  ^_^ จากคุณ : Shapley เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:35:19

ความคิดเห็นที่ 56 ความดื้อรั้นอยากเอาชนะ เป็นตัวผลักดันให้หลินมีความพยายามอุตสาหะมากขึ้น เธอเรียนรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับงานที่ทำ จนเป็นผู้รอบรู้แตกฉานในธุรกิจก็ว่าได้ และตำแหน่งลูกจ้างธรรมดาไม่เหมาะกับเธอเสียแล้ว ผู้ที่เล็งเห็นความสามารถที่เพิ่มพูนตามประสบการณ์และความขยันขันแข็งอดทนของเธอคือคู่ค้าที่ได้ติดต่อกันมานาน เขาชวนเธอมาร่วมงานด้วยในบริษัทเขา เงินเดือนมากกว่า และมีผลตอบแทนอื่นๆเป็นสิ่งจูงใจ หลินใช้เวลาคิดไม่นาน เธอตกลงใจทันที แม้ที่แห่งนี้ความมั่นคงอาจน้อยกว่าที่เดิม แต่หากทำได้ โอกาสก้าวหน้ามากกว่า หลินออกจากงานที่คร่ำหวอดและทำมานานโดยแทบจะไม่ลังเล เธอลุยงานกับที่แห่งใหม่ ซึ่งเหมือนเพิ่งตั้งไข่ ฉันชื่นชมในความทุ่มเทของหลินนะคะ เธอทำงานชนิดที่เรียกว่ามุมานะบากบั่นมาก เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ เพียงปีเดียว เจ้าของบริษัทเล็กๆแห่งนั้นก็ไว้ใจมอบหมายให้เธอตัดสินใจแทนได้แทบทุกเรื่อง ทำให้หลินได้เห็นทิศทางและความน่าจะเป็น เรียกว่เห็นโอกาสทางธุรกิจชนิดทะลุปรุโปร่งไม่ผิดนัก แม้ที่นี่จะเป็นบริษัทเล็ก มีพนักงานไม่กี่คน ความมั่นคงยังอยู่ในระดับน่าเป็นห่วง หลินก็ไม่ย่อท้อ ความทะยานอยากผลักดัน และเคยบอกกับฉัน "ถ้าอยู่ที่เล็กขนาดนี้ ฉันต้องเป็นหัวหมาให้ได้" หลินจริงจังกับงานที่ทำ เป็นที่ประจักษ์ต่อทุกคนที่ใกล้ชิด และไม่มีอื่นใดแอบแฝง เธอทุ่มเทกับงานจริงๆ ในตอนนั้นน้องสาวคนเดียวของเธอ กลับลาออกจากบริษัทมหาชนใหญ่โตเพื่อทุ่มเทเวลาเลี้ยงลูกเต็มที่ เหตุเพราะพิมพ์ไม่มีความจำเป็นต้องดิ้นรนใดๆ สามีเธอมีให้เหลือเฟือ ดังนั้นการถอยจากบทบาทหัวโขน เป็นสิ่งที่พิมพ์ทิ้งได้โดยไม่ต้องคิดเช่นกัน พิมพ์มีเป้าหมายใหม่นั่นคือการเลี้ยงลูกด้วยตัวเองอย่างสุดความสามารถ ครั้งนั้นหลินกลับไม่นึกอิจฉาน้อง เธอบอกกับฉันว่าพิมพ์โง่ ที่สละตำแหน่งใหญ่โตเพื่อมาเป็นเพียงแม่บ้าน... "วิถีคนต่างกัน เขาอาจเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา จริงๆมันก็ชีวิตใครชีวิตมันนะแก" ฉันบอกกับหลินแบบนี้ หลินไม่ได้ตอบโต้ใดๆ ฉันเคยคิดว่าหลินคงพอใจแล้ว ที่น้องสาวลดบทบาทตัวเองในสนามการต่อสู้ทุกด้าน พิมพ์เลือกเป็นผู้หญิงธรรมดาสามัญ หัวฟูอยู่ในครัว เลี้ยงลูกดูแลผัว มันน่าอิจฉาตรงไหน? จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:36:21

ความคิดเห็นที่ 57 คุณน้อง  princess charity มาเร็วเนาะคืนนี้ สงกะสัยไม่ได้ทำงานมั้ง? วันนี้วันเสาร์... ลืมบอก ฝนยังตกค่ะ ตกๆๆๆๆ ไม่หยุด แค่เบาบ้าง หนักบ้าง ฟ้าแลบแปร๊บปร๊าบ ตื่นเต้นนิ 555 จุนป้า jazz... ป้าชักจะเสพติดการวิ่งเล่นแล้วนะ ระวังกระดูกกระเดี้ยวบ้างเหอะ ส่วนอีตานั่น (นั่นแหละ) ไม่มีทางได้เป็นพระเอกในนิยาย by มิ้ว เพราะกำหนดให้ he เป็นผู้ร้ายหนังเหี่ยว แอร้ยยย หนังเหนียว 555 แต่ไม่แน่อารมณ์ดีๆอาจให้เป็นผู้ช่วยนางเอกบ้างไรบ้าง คุณ Shapley วุ้ยยยย นี่แค่ผ่านตัวอักษรนะคะ ยังแอ๊บกันได้ขนาดนี้ ถ้าเห็นหนังหน้าจะตะลึงยิ่งขึ้น... จาแก่กันไปไหนฟระ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 21:46:47 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:43:47

ความคิดเห็นที่ 58 ตามมาด้วยคนครับ อ่านตั้งแต่บ่าย ยังไม่จบ งานการไม่ได้ทำกันแล้ว จากคุณ : Anfield_07 เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:44:51

ความคิดเห็นที่ 59 เข้ามารอ จากคุณ : pumpkin&blackbeauty เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 22:05:59

ความคิดเห็นที่ 60 ปีที่สองในการทำงานกับบริษัทเล็กๆแห่งนั้น หลินสบโอกาสยกฐานะตัวเอง เมื่อสภานะการเงินขาดสภาพคล่อง หลินนำเงินเก็บส่วนตัวเข้าลงหุ้นด้วยทันที เธอกลายเป็นหุ้นส่วนของบริษัทและช่วยวิกฤติครั้งนั้นได้สวยงาม เรื่องนี้เธอบอกสามีเพื่อให้เขารับรู้เท่านั้น เธอไม่ได้ปรึกษาเขาแต่อย่างใด พี่ก้องแสนดี ไม่มีปริปากห้ามปราม เธอให้เหตุผลเพียง "เงินเก็บของหลินคนเดียว ไม่เกี่ยวกับของพี่ก้อง ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่คิด เราก็ไม่เดือดร้อนมากนัก" พี่ก้องออกจะชื่นชมในความกล้าคิด กล้าลงมือของภรรยาด้วยซ้ำ เขาภาคภูมิในสิ่งที่เธอทำ ฉันไม่ต่างกัน หลินเก่งและฉลาดในการจัดการจริงๆ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด หลินลงทุนร่วมในตัวเลขที่เธอไม่เต็มใจเปิดเผยกับฉันเท่าใดนัก คาดว่าน่าจะเกือบเจ็ดหลัก แลกกับการเป็นผู้ถือหุ้น 20% ซึ่งที่ฉันเดาได้เป็นเพราะเธอบอกฉันว่า "ฉันอยากได้ 50% ฉันทำมันกับมือ ทำไมจะไม่รู้มันจะทำเงินขนาดไหนในอนาคต แต่พี่ก้องไม่ยอมแน่ๆ" พี่เดียวคือเจ้าของบริษัทแห่งนั้น พี่เดียวเป็นหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบนิดๆ แต่งงานมาสิบกว่าปี มีลูกชายหญิง ภรรยาของพี่เดียวเป็นแม่บ้าน ค่อนข้างเงียบเรียบร้อยไม่มีปากเสียง อายุใกล้เคียงกับสามี น้อยครั้งที่จะมาที่บริษัท แม้ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก หลินสนิทกับคุณหน่อยภรรยาพี่เดียวพอสมควร เพราะแม่บ้านธรรมดาคนนี้ ออกปากฝากสามีเจ้าชู้ของเธอกับหลินนั่นเอง "คุณเดียวเขาเจ้าชู้ ไม่รู้เจ้าชู้ยังไงเขาใจอ่อนมากด้วย เขาชอบสงสารไปเรื่อย" เธอเอ่ยหนักใจ หลินเคยเล่าให้ฉันฟัง "พี่เดียวไม่เจ้าชู้หรอกว่ะมิ้ว เขามันก็แค่ผู้ชายอีโก้จัด คิดว่าผู้หญิงเป็นของเล่น" "ฉันเคยเห็น ลองเขาติดผู้หญิงคนไหนนะแกเอ้ย เปย์ไม่อั้นเลยล่ะ" หลินพูดถึงเจ้านายและหุ่นส่วน "คุณหน่อยก็นะ ให้อภัยทุกที ตานี่ได้ใจไปมันเรื่อยๆ หลังๆดีหน่อยไม่ค่อยจ่ายหนักแล้ว คงเสียดายตังค์" "แล้วเธอรายงานเมียเขาอย่างที่เขาขอหรือเปล่า" ฉันถาม "รายงานทำบ้าอะไร เรื่องของใครก็ของมันดิ ฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก แค่พูดคุยให้เมียเขาวางใจเท่านั้นแหละ" "ถ้าคุณหน่อยไว้ใจฉัน อะไรๆมันก็ง่ายขึ้นด้วย อย่างน้อยพี่เดียวจะได้เกรงใจเพิ่ม" เธอว่า พี่เดียวเกรงใจหลินมากกว่าที่เธอคิด เพราะเมื่อเข้าสู่ปีที่สามบริษัทแห่งนั้นแทบจะขาดหลินไม่ได้ เธอคือตัวขับเคลื่อนที่แท้จริง ถึงขนาดเคยพูดกับฉัน อยากแยกตัวออกไปตั้งบริษัทใหม่ด้วยตัวเอง ติดขัดที่เงินลงทุนเริ่มแรกค่อนข้างสูง และลูกค้าที่มีส่วนใหญ่ผูกพันกับพี่เดียวมากจนไม่อาจดึงได้ง่ายๆ เธอเล่าว่าแม้จะเป็นคนดูแลแทบทั้งหมดในบริษัทก็จริง แต่หากเป็นเรื่องลูกค้ายังต้องเป็นพี่เดียวคนเดียวเท่านั้นที่จัดการ "ตาคนนี้ฉลาดกว่าที่คิดไว้นะนี่" หลินพูดให้ฉันฟัง "อ้าวเธอ เขาไม่ใช่เพิ่งทำธุรกิจนี้นี่นา เขาต้องมีกลเม็ดเขี้ยวเล็บของเขาบ้างแหละ" "อือ...โชคดีชะมัด ที่ตอนนั้นฉันได้ลงทุนด้วย จะว่าไปเขากู้หรือขอโอดีแบงค์ก็ได้นะ แปลกที่ให้ฉันเป็นหุ้น" "ไม่แปลกหรอกเพราะเธอดูแลทุกอย่างอยู่แล้ว ทำอย่างนี้เขาฉลาดมากนะ เพราะเธอจะไม่มีวันหนีไปไหน" มิ้วออกความเห็น "เออจริงด้วยว่ะ ทำไมคิดไม่ออกวะ ฉันก็คิดมานานทำไมใจดีกับฉันนัก" หลินเห็นด้วยและเหมือนกระจ่างบางเรื่อง "ไม่รู้นะหลิน สำหรับเรื่องธุรกิจทุกอย่างเป็นผลประโยชน์เสมอ มันต่างตอบแทนกันว่ะ เธอต้องดูให้ดีๆ" ฉันเตือน "คบกันเพราะผลประโยชน์ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีอย่างอื่นแอบแฝงอย่างที่เธอเคยพูดล่ะสิ" เหมือนหลินจะล้อฉัน ฉันเพียงยิ้มให้เพื่อน โลกของการทำธุรกิจ บางครั้งบางทีคิดอย่างนี้ทำให้เราอยู่ในการต่อสู้ได้โดยไม่ต้องลังเลใจมาก แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 00:29:16 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 00:24:06 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 22:12:41

ความคิดเห็นที่ 61 ลงชื่อไว้ก่อนนะครับคุณมิ้ว พึ่งอ่านเรื่องที่ผ่านมาจบ มึนเลยทีเดียว ^^ จากคุณ : silverstein เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 22:23:03

ความคิดเห็นที่ 62 มีคุณหน่อยแล้ว เรื่องหน้าขอพี่เคนด้วยนะคะพี่มิ้ว จะได้จิ้นถึงพระเอกหล่อๆ จากคุณ : princess charity เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 22:40:12

ความคิดเห็นที่ 63 ในปีที่สามกิจการที่ทำเจริญเติบโตอย่างที่คาดหวัง หลินออกรถใหม่ราคาแพงสมดั่งตั้งใจ เธอภาคภูมิใจในสิ่งที่ได้ แม้มันยังไม่มากพอ น้องหลิว ยังไม่ได้เข้าโรงเรียนอินเตอร์อย่างที่หวัง พี่ก้องให้เหตุผลว่าอย่าเพิ่งผลีผลามเพราะแม้ตอนนี้ธุรกิจจะไปได้ดี แต่ยังไม่นิ่งพอ เขาไม่อยากให้หลินเสี่ยงมาก เขายังบอกอีกด้วย ส่งลูกไปเรียนโรงเรียนแพงๆไม่ใช่เรื่องยากหากมีเงินถุงเงินถัง แต่การจะให้เด็กปรับตัวเมื่อเคยชินกับชีวิตหรูหรามาอยู่ธรรมดาจะเป็นปัญหามากกว่า อีกอย่างเงินเก็บที่มีไม่ได้งอกเงยขึ้นกว่าเดิมเท่าใดนัก เพราะหลินลงทุนสร้างด้วยการซื้อรถหรู ซึ่งตอนนั้นหลินบอกว่าเพื่อเป็นการยกระดับฐานะทางสังคมให้เธอ เมื่อต้องออกพบเจอลูกค้า การใช้รถยนต์ราคาแพงเป็นการลงทุนทางสังคมชนิดหนึ่ง เธอไม่ผิดที่คิดเช่นนี้ ภาพที่ทุกคนได้เห็นและสัมผัสคือ หลินประสบความสำเร็จ เธอมีรถยนต์ราคาแพง แต่งบ้านใหม่ มีเงินจับจ่ายใช้สอยไม่ขาดมือ อยู่ดีกินดี อย่างไม่น้อยหน้าใคร เธอรู้สึกว่าพ่อแม่ชื่นชมในความสำเร็จของเธอเช่นกัน เธอสามารถพูดคุยกับพิมพ์ได้ดีขึ้น อาจเพราะเธอมั่นใจในสิ่งที่เธอสร้างมากับมือเพิ่มนั่นเอง พิมพ์ยังคงเป็นคนที่ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งใดของพี่สาว เธอไม่กล่าวชื่นชมและไม่ข่มขวัญเหมือนที่ผ่านมา เธอเพียงพูด "พี่หลินคงเหนื่อยนะแต่คุ้มก็ดีแล้วเนอะ ไม่เหมือนพิมพ์ กลายเป็นนางก้นครัวไปแล้ว" "แต่จะว่าไป พิมพ์ก็สบายใจดีนะ ไม่ต้องไปรบรากับใคร นี่ก็ว่าจะพาลูกไปเที่ยวยุโรปปิดเทอมนี้" "อยากให้น้องพลอยได้เปิดหูเปิดตาบ้าง พี่หลินจะให้น้องหลิวไปด้วยมั้ย พิมพ์จะได้จัดการให้ทีเดียว" เหมือนจะเป็นความอาทร แต่พิมพ์รู้ดีหลินยังไปไกลและใช้เงินมากขนาดนั้นไม่ได้ถ้าต้องไปทั้งครอบครัว "ฉันต้องทำงานไปเที่ยวไม่ได้หรอก ไกลขนาดนั้นต้องไปนานด้วย" หลินเลี่ยง "พิมพ์เข้าใจ เอางี้พิมพ์พาน้องหลิวไปเที่ยวออกค่าใช้จ่ายให้หลานเองก็ได้ อยากให้พลอยมีเพื่อนไปด้วย" "ได้พาทั้งหลานทั้งลูกไป คงสนุกดีนะ" เธอค่อนข้างหวังดี แต่หลินไม่คิดอย่างนั้น "ขอบใจนะพิมพ์ แต่เธอไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายให้หลิวหรอก เอาไว้ว่างฉันพาไปเอง" เธอระบายกับฉัน "ดูนะมันอวดรวย จะพาลูกฉันไปเที่ยวทำเป็นใจกว้างจะจ่ายให้หลาน อยากอวดพ่อกับแม่ล่ะไม่ว่า" หลินหงุดหงิด "คิดมากไปหรือเปล่าแก น้องหลิวก็หลานพิมพ์มันนะเว้ย ที่ผ่านมามันก็ดีกับหลานนี่หว่า ทำไมคิดอย่างนั้น" ฉันไม่เห็นด้วย หลินนิ่งเงียบเหมือนคิด "เธอว่าฉันให้ลูกไปกับพิมพ์ดีเหรอ" "ดีดิ ถ้าลำบากใจจะให้เขาจ่าย เธอก็จ่ายให้ลูกก็ได้นี่ มันยากตรงไหน โอกาสดีๆเพื่อลูก" "ไม่รู้ใช่โอกาสดีหรือเปล่า เดี๋ยวถามนั่นถามนี่หลิว แล้วเอาค่อนขอดฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้"หลินยังคงกังวล หลินจำต้องให้ลูกไปกับพิมพ์ เมื่อคุณยายของเด็กยืนยันว่าจะไปเที่ยวกับพิมพ์ โดยออกค่าใช้จ่ายเองในส่วนของยาย ทั้งนี้ต้องให้หลานทั้งคู่ไปด้วย หากหลินไม่พร้อม ยายจะช่วยออกค่าใช้จ่ายครึ่งหนึ่งของน้องหลิวร่วมกับพิมพ์ เมื่อเป็นเช่นนั้นหลินจึงไม่ลังเลอีกต่อไป เธอยินดีจ่ายค่าใช้จ่ายของลูกครบทุกบาทเอง เหตุการณ์น่าจะเป็นไปด้วยดี ถ้าไม่ใช่เมื่อหลังจากการทัวร์ยุโรป พิมพ์เป็นคนพูดว่า "ดีใจจังไปเที่ยวครั้งนี้ ได้พาลูกหลานไป แล้วยังได้พาแม่ไปด้วย นี่พิมพ์จ่ายให้แม่หมดเลยนะ" "ถ้ามีคนช่วยพ่อคงได้ไปด้วย" พิมพ์พูดกับพี่โตและหลิน โดยไม่ต้องบอกหลินแทบคลั่ง เข่นเคี้ยวเขี้ยวฟันด้วยความแค้นจัด เธอบอกว่าแม่กับพิมพ์สมคบกันโกหกเธอ เพราะถ้าแม่ไม่ออกตัวอย่างนั้นเธอคงช่วยค่าใช้จ่ายของแม่เช่นกัน แม้แม่จะบอกว่าไม่ได้มีเจตนา แต่พิมพ์อาสาและจัดการทุกอย่างเองจริงๆ เธอก็ไม่สนใจฟัง "ดูมันทำกับฉันนะมิ้ว อีพิมพ์มันกวนประสาทฉันมาก คอยดูเถอะฉันจะเอาคืนให้ได้" โกรธแค้นจนน่าเป็นห่วง "เขาอาจไม่ได้ตั้งใจก็ได้มั้ง เขาคงอยากให้เป็นของขวัญหรือเซอร์ไพร้ส์แม่ก็ได้" ฉันพยายามไกล่เกลี่ย "แล้วมันจะมาพูดทำไม ว่าถ้าฉันกับพี่โตช่วย พ่ออาจได้ไปเที่ยวด้วย พิมพ์น่ะมันอยากเอาชนะฉัน" หลินไม่ลดอารมณ์ลง "เขาจะอยากเอาชนะเธอทำไมวะ พี่น้องกันแท้ๆ" ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ "เธอไม่รู้อะไร มันคิดว่าพ่อแม่รักฉันตามใจฉัน มันชอบเอาไปพูดกับใครๆ ว่าฉันทำได้ไม่เท่ามัน" "ทำให้พ่อกับแม่เป็นห่วงฉันมากกว่า ไหนจะพี่โตที่เข้าข้างฉันมากกว่ามันอีก มันคงแค้น" หลินเล่า "พิมพ์เข้าใจผิด เธอจะเป็นเดือดเป็นร้อนทำไม" "ถ้ามันยอมทำดีกับฉันจริงใจกับฉันบ้าง ฉันคงไม่เดือดร้อนหรอกมิ้ว แต่มันไม่ใช่เลย " "เธอไม่รู้อะไร ขนาดบ้านที่ฉันอยู่มันยังยุให้พ่อกับแม่ขายแล้วให้ฉันไปซื้อบ้านอยู่ใกล้มัน" "รู้ก็รู้ว่าไม่ได้รักกันอย่างพี่น้องคนอื่น มันยังกล้าทำ พิมพ์อยากให้ฉันซมซานไปขอความช่วยเหลือจากมัน" เมื่อฟังแล้วมิ้วก็ได้แต่ปลง เพราะที่หลินพูดมามีเหตุผลและน่าเชื่อถือไม่น้อย พิมพ์อยากให้หลินยอมให้เธอมาแต่ไหนแต่ไร ฉันก็เคยได้เห็น ถึงอย่างนั้นฉันเคยบอกหลิน "เธอไม่สนใจซะก็สิ้นเรื่อง ต่างคนต่างอยู่ก็จบแล้ว" "ไม่ได้หรอกมิ้ว ฉันต้องทำให้พ่อแม่เห็นให้ได้ ฉันไม่มีวันต้องพึ่งพิมพ์เด็ดขาด คอยดูเถอะ" คนนอกอย่างฉันจะทำอะไรได้ พี่น้องสายเลือดเดียวกันห้ำหั่นขนาดนั้น ก็ได้แต่มองเฉยๆล่ะนะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:13:11

ความคิดเห็นที่ 64 แฮ่ แฮ่ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อนะคะ คืนนี้ดึกแล้วนะจ้ะ สมองเริ่มล้าแล้วจ้า ต้องลากันแล้วเนอะ นอนหลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกท่าน ขอบพระคุณที่ติดตามและให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณเรื่องฮาๆขำๆที่หยอกเล่นกันเพื่อคั่นเวลาด้วยนะจ้ะ with จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:17:11

ความคิดเห็นที่ 65 ตามมาอ่าน อิๆ จากคุณ : water_front เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:22:13

ความคิดเห็นที่ 66 ใครยังไม่นอนกดF5กันยิกๆแวะมารับขนมก่อนนะคะ ให้คุณมิ้วด้วยค่ะ  เกาะเจอตั้งแต่สองทุ่มแล้ว จากคุณ : สาวเจ้าสำราญค่ะ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:26:13

ความคิดเห็นที่ 67 อ่านแล้วปวดไมเกรน พรุ่งนี้มาปวดต่อค่ะ จากคุณ : all around the world เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:26:27

ความคิดเห็นที่ 68 เรื่องคุณหลินคล้ายๆๆเราตรงที่พี่น้องทะเลาะกัน แต่เรื่องอื่นไม่เหมือนเพราะเราไม่แต่งงาน น้องสาวแต่งแต่ไม่ลูก แม่ของพวกเราอยากมีหลานจนเลิกอยากจะมีไปแล้ว จากคุณ : Tumble เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:33:30

ความคิดเห็นที่ 69 แง๊ เสียจายยยยยยยยยยยยยยยยยย ไปซะแว้ววววว มาเพิ่ม ยังไงก็ฝันดีนะคะพี่มิ้ว แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 23:34:19 จากคุณ : SicSixSick เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:33:47

ความคิดเห็นที่ 70 สงสารคุณหลิน ชีวิตไม่มีความสุขเลย >< อ่านอย่างคนนอกก็ไม่รู้ตื่นลึกหนาบางในครอบครัว แต่คุณพิมพ์ก็คงไม่ได้อยากอวดรวยหักหน้าอะไรแน่ คิดตามประสาลูกที่มีธรรมอยู่ในใจ แม่ไปด้วย จะให้แม่จ่ายได้ยังไง ต่อให้แม่จะจ่ายเองก็เถอะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 23:41:12 จากคุณ : MOnKEy_PrAi เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:36:25

ความคิดเห็นที่ 71 แปะไว้ก่อน กลัวหลินประสาทกินจังค่ะ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:55:21

ความคิดเห็นที่ 72 เหมือนเป็นเรื่องปกติ พี่น้องฆ่ากันตายไม่ใช่เรื่องแปลก เชื่อถือได้ว่ามีพี่น้องอย่างนี้อยู่ในสังคมจริงๆ เมื่อก่อนผมก็ไม่ค่อยชอบพี่ตัวเองเท่าไหร่ความที่ทะเลาะกันบ่อย พี่ชอบหาว่าผมกวนบาทา แต่พี่ก็ขี้โมโหจริงๆ พอมาทำงานเห็นพี่น้องต้องโกงกัน มุ่งทำลายชีวิตอีกฝ่ายให้พินาศแล้วหดหู่เกินไป ประกอบกับช่วงชีวิตมัธยมเราห่างๆกันไปไม่เคยอยู่พร้อมหน้ากันมาเป็นสิบๆปี พอมาเจอกันมันก็ไม่มีอะไร พี่น้องมีอยู่แค่นี้จะทะเลาะทำไมให้ปวดใจ จากคุณ : คนโง่ว์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 00:54:45

ความคิดเห็นที่ 73 .... ในวันหนึ่งๆ ไม่มีใครทำร้ายเรา เท่ากับความคิดเราที่ทำร้ายตัวเอง... จากคุณ : positive thinking เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 04:44:51 A:115.87.106.56 X: TicketID:374876

ความคิดเห็นที่ 74 มาลงชื่อไว้ว่าอ่านไว้ถึงตรงนี้แล้ว ตอนนี้หลายคนคงเริ่มตื่นกันแล้ว แต่ผมกำลังจะเข้านอนครับ จากคุณ : นายกานต์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 05:50:35

ความคิดเห็นที่ 75 อรุณสวัสดิ์ค่าพี่มิ้ว^^ มาลงชื่อไว่ก่อน ตอนเย็นจะมาใหม่นะคะ จากคุณ : By Palida เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 06:16:08

ความคิดเห็นที่ 76 ชีวิตหลินดูมีปมจัง เวิ่นเว้อในชีวิตไปเองหรือเปล่า มีใครอยากแข่งด้วยหรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 06:21:02

ความคิดเห็นที่ 77 เห็นด้วยกับลุงภูเขาฯ เว่อไปเองหรือเปล่า ทำไม่รู้ไม่ชี้สบายกว่าเยอะ ไม่รู้ว่าพี่ก้องกับหนูหลิวจะเดือดร้อนแค่ไหนเลย สงสารล่วงหน้าแล้วละ * เพิ่มเติมข้อความ * นึกออกแล้ว ปัญหาของคุณหลินคือ เป็นลูกคนกลาง พี่ชายเป็นลูกชายคนเดียว น้องสาวก็เป็นลูกรัก ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่แล้วละ บ้านอิชั้นกลับกัน แต่น้องชายคนกลางเป็นลูกรักของแม่ เพราะตอนเด็กขี้โรค แม่ต้องดูแล น้องชายคนเล็กเป็นหลานรักคุณย่าซึ่งบ้านอยู่บริเวณเดียวกัน อิชั้นเป็นลูกสาวคนเดียวก้อเลยเป็นลูกพ่อ ปัญหาเรื่องแข่งกันเลยไม่มี ถึงจะไม่รักกันจี๋จ๋าก็เถอะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 11:26:44 จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 08:24:16

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีคร่าาา อ่านมาซักพักแล้ว ชอบที่คุณมิ้ว เขียนมากๆ สนุกและได้อารมณ์สุดๆ รออ่านอยู่นะค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ จากคุณ : enggiigiiez เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 09:33:09

ความคิดเห็นที่ 79 มารอชมเงียบๆค่ะ  (แอ๊บเรียบร้อย ว่างั้นเถอะ)  จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 09:33:27

ความคิดเห็นที่ 80 ผมว่าป้าแม่เฒ่า แอ๊บไม่มันแล้วมั้งครับ หวัดดีป้า 36 ด้วยครับ เนอะป้าเนอะ จะอะไรนักหนากับเธอ จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 10:06:35

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านถึงนี่ จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 10:09:58

ความคิดเห็นที่ 82 ตรงนี้ ตรงนี ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ฝีมือในการเล่าเรื่องระดับนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆเลย อ่านเพลินและสนุก เห็นภาพเป็นฉากๆเลย จากคุณ : แฟนคลับคุณมิ้วววว (happy_lak) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 10:40:23

ความคิดเห็นที่ 83 รออ่านค๊า^^ จากคุณ : ไม่มีคนผ่านมาทางนี้ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 10:50:36

ความคิดเห็นที่ 84 ศึกสายเลือดนี่แรงเนอะ........ จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 11:37:35

ความคิดเห็นที่ 85 คุณกานต์เลยอดมาเล่นกับพวกเราเลย เพราะอยู่กันคนละมุมโลกเวลาไม่ตรงกัน ทำไมมีลุง มีป้าเยอะจังเลย หนูเลยรู้สึกว่าทำมัยหนูเด็กอยู่คนเดียวละเนี่ย...^^ ขอไปกินขนมของคุณสาวเจ้าสำราญค่ะ ก่อนดีกว่า ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 11:55:52

ความคิดเห็นที่ 86 #65 คุณ  water_front - สัตหีบเป็นไงมั่งคะ...เมืองชายขอบเมื่อคืนฝนตกทั้งคืน ยันเช้า สาย น้ำในแม่น้ำตอนนี้แดงขุ่นเลยจ้ะ ปล่อยน้ำไหลแรงมาก สงสัยบนเขื่อนในป่าจะหนักเอาเรื่อง # 66 คุณ  สาวเจ้าสำราญค่ะ - สวยมาก ไม่กล้ากินเลยอ่ะ สวยจัดๆบางทีก็แค่อยากมอง...เอ่อ...นี่พูดถึงเค้กนะ ไม่ใช่คน # 67 คุณ  all around the world - ปวดไมเกรนเลยเหรอคะ...โอ.เค. งั้นปวดต่อ 555 # 68 คุณ Tumble - ทุกบ้านมีปัญหาและรายละเอียดต่างๆกันเนอะ แต่ส่วนใหญ่ก็อยู่กันได้ มันเป็นธรรมดาชีวิต # 69 คุณ  SicSixSick - อู้ยยย ยังไม่ต้องเสียใจคร่า แหม...ยังไงคุณพี่ก็มาต่อให้อยู่แล้วจ้า ไม่ทิ้งให้ค้างคาอารมณ์เปลี่ยวนานหรอก เอิ๊กๆ # 70 คุณ MOnKEy_PrAi - ประมาณนั้น อิอิ ตามกันต่อนะจ้ะ # 71 คุณ  หน้าแง๊ว~* - ตามกันต่อไปจ้า ใครจะประสาทกิน หึหึ # 72 คุณ คนโง่ว์ - แต่ละบ้านต่างมีวิถีของตน จริงๆด้วย # 73 คุณ positive thinking - ถูกต้องค่ะ "ไม่มีใครทำร้ายเราได้ นอกจากตัวเราเอง" ฉันใช้เป็นคติในการดำเนินชีวิตเลยจ้ะ # 74 คุณ นายกานต์ - เพิ่งเข้านอน คงเย็นค่ำของไทย กว่าจะตื่นใช่มั้ยหนอ... # 75 คุณ  By Palida -  รับทราบจ้า เย็นย่ำมาเจอกันนะจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 12:07:18

ความคิดเห็นที่ 87 ปัญหาของลูกคนกลาง เราก็เป็นลูกคนกลางก็เลยเข้าใจ คนโตคือคนที่พ่อแม่คิดจะพึ่งพา คนเล็กคือคนที่ประคบประหงมเอาใจ ส่วนลูกคนกลาง ก็หมาหัวเน่าธรรมดานี่แหละ ต้องพยายามแทบตายให้คนมาสนใจ ถ้าพลาดพลั้งก็จะโดนประโยคเด็ด "ดูอย่างพี่เขาสิ" หรือไม่ก็ "น้องเขายังไม่มีปัญหาเลย" "อย่าทำตามพี่เขานะลูก" ยกตัวอย่างตอนที่เราโดนแซงคิวเเล้วไปบ่นกับแม่ แม่ถอดใจหงุดหงิด สะบัดหน้าไม่พอใจ ตวาดดุเบาๆให้เงียบ แต่กับพี่สาวที่ตามมาทีหลังแม่ทำเสียงอ่อนๆปลอบ แน่นนอนน้องเราแม่ให้นำน้ำนำอาหารมาเสิร์ฟที่ชั้นสองไม่ต้องไปต่อแถวเอง คนที่บอกว่ารักลูกเท่านั้น อยากจะเงยหน้าหัวเราะกับฟ้า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงทำไมเราถึงเลือกมหาลัยไกลสุดกู่เพื่อมาอยู่หอกันละ ทำไมเราจะเลือกงานที่ต้องออกมาอยู่คนเดียวละ สำหรับลูกคนกลางที่กลายเป็นเด็กมีปัญหา โง่ๆอย่างเราคิดได้แค่ว่าถ้าไม่เดินเส้นทางเดียวกับพี่น้องที่ต้องแข่งขันจนตาย ก็เดินในเส้นทางที่แตกต่างและไม่มีวันทับซ้อนเท่านั้นละมั้ง เหมือนอย่างเพลง Difference or Die ในนิยายนั้นแหละ จากคุณ : fukaze เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 12:10:40

ความคิดเห็นที่ 88 เมื่อวานเพิ่งคุยกับเพื่อนเรื่องเจ้าสัวเซ็นทรัลตาย ลูกหลานคงยิงกันให้วุ่น แย่งสมบัติพัลวัน ศึกชิงดีพี่น้องเรื่องนี้ช่างเข้ากันกับสถานการณ์ จากคุณ : Artibest เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 12:19:02

ความคิดเห็นที่ 89 # 76 ลุง พ่อหนุ่มภูเขาฯ - ชีวิตมีปม ทุกคนมีปม ขึ้นอยู่กับว่าเราจะแก้หรือผูกปมเพิ่ม บางทีปล่อยให้มันเป็นตุ่มเล็กๆ ไม่สนใจ มันก็ไม่มีอะไร # 77 คุณ aunty36 - มีหลายเหตุเป็นปัจจัยที่ทำให้พี่น้องไม่พอใจกัน มันก็น่าแปลกนะคะโตมาด้วยกัน อยู่บ้านเดียวกัน ไม่รักไม่เท่าไหร่ แต่เข้าขั้นเกลียดกันมันก็เกินไป ดันมีเยอะซะด้วยเกลียดจนไม่มองหน้ากัน ปู่อิชั้นกับพี่ชาย โกรธกันจนวันตาย ถึงขั้นปู่ไม่ยอมใช้สกุลเดียวกับพี่ มาตั้งสกุลใหม่ใช้เองเลยเชียว ผีไม่เผาเงาไม่เหยียบของจริง แต่ฉันไม่รู้เหตุผลนะคะ เพราะเกิดมาได้แค่สองปี ปู่ก็ไม่อยู่เล่าเสียแล้ว ทุกวันนี้นอกเหนือจากญาติสนิท ไม่มีทางรู้เลยว่ามีใครเป็นญาติเราอีกบ้าง ความสัมพันธ์สะบั้นเหมือนเป็นสองตระกูล แม่เล่าให้ฟังกระท่อนกระแท่น แต่ฟังแล้วอย่างกับนิยาย เอาไว้เบื่อหน่ายไม่รู้จะเล่าอะไร จะมาเล่าให้ฟัง(ตามความเข้าใจรุ่นหลาน เหลน อย่างอิชั้นนะคะ) ไม่ได้นินทาคุณปู่ตัวเองนะ แต่ท่านแบบว่า เจ้ายศเจ้าอย่าง เมียเยอะมาก ลูกๆคุณปู่ที่ฉันรู้จักมี 18 คนค่ะคุณ คุณย่าที่ได้รับการยกย่องมี 3 ย่า ส่วนย่าจริงๆของฉันตรอมใจตายตั้งแต่พ่ออายุไม่เท่าไหร่ โหดมั้ยล่ะ... ลูกแต่ละคนผูกพันเฉพาะที่เป็นแม่เดียวกัน ส่วนลูกต่างแม่ก็นะ...อย่างกับนิยายน้ำเน่า พ่อฉันเคยพลัดไปให้ย่าน้อยคนหนึ่งเลี้ยงดู อื้อหือ...ชีวิตโหดร้ายได้อีก เฮ้อ... ชีวิตรักของพ่อกับแม่ ก็สุดยอด โดนกีดกันสารพัดเพราะความไม่เหมาะสมหลายๆเรื่อง พอฉันเกิด จึงยุติความเคลือบแคลงสงสัยในตัวแม่ฉัน ญาติทางพ่อจึงหันมาสนใจดูดำดูดีครอบครัวเราบ้าง แต่นิยายชีวิตไม่จบง่ายๆ แค่ไม่กี่ปีที่เหมือนแม่จะได้รับการยอมรับ พ่อก็มาลาจากไปอยู่บนสวรรค์ ความหัวรั้น ดื้อดึงที่คุณปู่มีเต็มเปี่ยมจนล้น ถ่ายทอดมาสู่ฉันมากกว่าหลานคนไหน โอ้ว...บอกแล้วมันยิ่งกว่านิยาย # 78 คุณ  enggiigiiez - ขอบที่มีคนอ่านมากๆเหมือนกันค่ะ แฮ่ แฮ่ # 79 ป้า แม่เฒ่าฯ - วันนี้เรียบร้อย เพราะเรื่องยังไม่ถึงไหนใช่มั้ยเอ่ย เค้ารู้ทันใช่มั้ยนี่ อิอิ # 81 คุณ  โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย - ไม่เห็นเธอ ฉันคงน้อยใจ คงคิดทำไมไม่มาอ่านเรื่องฉันบ้าง 555 # 82 คุณ  แฟนคลับคุณมิ้วววว (happy_lak) - ขอเป็นแฟนคลับคนตามอ่านบ้างได้มั้ย เพราะแต่ละคนน่ารักเกินห้ามใจ วี้ด วิ้ว # 83 คุณ ไม่มีคนผ่านมาทางนี้ - รออีกสักพักนะคะ กำลังพยายามรวบรวมสมาธิค่ะ วันนี้วันหยุดเด็กลิงอยู่ครบ กวนได้ตลอดเวลา แฮ่ แฮ่ # 84 คุณ  ถนนสายนี้เปรี้ยว - แรงจ้ะ.............. # 85 ป้า jazz... แม่มะป้าว - เนียนตลอดๆ แอ๊บเวอร์ # 87 คุณ fukaze - มีจริงๆ และเกิดขึ้นเสมอ เรื่องความรักความผูกพันในครอบครัว มันไม่ใช่ความสวยงามเสมอไป แต่เราๆส่วนใหญ่ผ่านมันได้ และไม่ยึดติดเพราะเราก็มีชีวิตของเรา ที่ต้องใช้ให้เหมาะให้พอเนอะ # 88 คุณ  Artibest - คนรวยมีประเด็นให้แย่งชิงเยอะ คนธรรมดาสามัญไม่ใช่ว่ามันจะไม่มี จริงมั้ยเอ่ย? จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 12:47:29

ความคิดเห็นที่ 90 ยังตามอ่านอยู่ แค่ไม่ได้อ่านหลายวัน ขึ้นภาค2ซะแล้ว ฮ่าๆ จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 12:58:28

ความคิดเห็นที่ 91 มรายงานตัว + นอนรอ ค๊าบบ จากคุณ : Plawhale_Mac เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 13:02:29

ความคิดเห็นที่ 92 ตามมาอ่านถึงนี่แล้วจ้า จากคุณ : ปรุงรสตามชอบ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 13:07:20

ความคิดเห็นที่ 93 พี่น้องทะเลาะกันนี้เห็นมาเยอะเหมือนกันมันก็แปลกแต่จริง จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 13:09:59

ความคิดเห็นที่ 94 วันนี้ทันพี่มิ้วรายงานสดด้วย อิอิ ปกติเลิกงานดึก สี่ทุ่มห้าทุ่มถึงได้มีเวลาเปิดคอมฯที่บ้าน 555 ฝนตกระวังสุขภาพนะคะ เอาน้ำมาเสิร์ฟคะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 13:37:29 จากคุณ : fukaze เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 13:34:15

ความคิดเห็นที่ 95 ต่อเรื่องของหลินแล้วนะจ้ะ... ความไม่พอใจ เคืองขัดในการกระทำของน้องสาว เป็นแรงผลัดดันชั้นดีให้กับหลิน ทำให้เธอมุ่งมั่นพยายามมากขึ้น เพื่อพิสูจน์ให้ได้เธอทำได้ดีกว่าหรืออย่างน้อยคือไม่แพ้พิมพ์ เวลาผ่านไป หลินตัดสินใจส่งเข้าลูกเรียนโรงเรียนอินเตอร์อย่างที่ตั้งใจ แม้พี่ก้องสามีจะทัดทานบ้าง แต่หลินไม่นำพา เธอบอกสามี "หลินไหวพี่ก้องไม่ต้องห่วงหลินจัดการได้" หลินทำงานหนักขึ้นพี่เดียวยอมแบ่งลูกค้าให้เธอดูแล เธอจึงต้องออกพบลูกค้า บางครั้งต้องออกต่างจังหวัดห่างไกล หลินเหมือนต่อสู้นอกบ้านอย่างเข้มแข็งบากบั่น กลายเป็นพี่ก้องทำหน้าที่ภายในบ้านแทบทุกอย่าง โดยเฉพาะการดูแลลูก น้องหลิวติดพ่อแจ และไม่ค่อยสนิทกับแม่มากนัก เด็กน้อยชินที่แม่อยู่ไม่ติดบ้าน ฉันชื่นชมพี่ก้องมากเรื่องการเลี้ยงและดูแลลูก เพราะไม่ว่าหลินจะสรรหาข้าวของเงินทองมาปรนเปรอลูกผัวมากเท่าไหร่ พี่ก้องเลี้ยงน้องหลิวตามนิสัยของเขา คือประหยัดและไม่ให้ความสำคัญกับวัตถุมากจนเกินไป สองพ่อลูกอยู่ด้วยกันตามลำพังจนเหมือนเป็นปกติของครอบครัวนี้ หลินเองไม่รู้สึกแย่แต่อย่างใด "ดีเสียอีกฉันไม่ต้องห่วงหน้าห่วงหลัง จะได้ทำงานหาเงินให้เต็มที่" หลังจากน้องหลิวเข้าโรงเรียนอินเตอร์ได้ไม่นาน ฉันพบความเปลี่ยนแปลงบางอย่างของหลิน เธอมีข้ออ้างในการเดินทางบ่อยครั้ง นั่นทำให้เธอไม่อาจกลับมานอนบ้านบ่อยหน บางทีกลับดึกจนน่าเป็นกังวล พี่ก้องเคยออกปาก "มันเยอะเกินไปหรือเปล่าหลิน แทบไม่ได้พักเลย" "ไม่ต้องห่วงหรอกหลินไหว พี่ก้องดูแลลูกเถอะ ที่เหลือหลินจัดการได้" เธอยืนยันมั่นใจ ดูเหมือนหลินจะประสบความสำเร็จที่มุ่งมั่นเอาใจใส่ในงาน จนทำให้สภาพการเงินของเธอเฟ้อมาก ข้าวของเครื่องใช้แบรนด์เนมดังๆ เครื่องเพชรเครื่องทองหลากหลายชุด ศัลยกรรมความงามจนสวยเฉี่ยวน่าสนใจ หลินคือผู้หญิงแถวหน้า ใช่หรือไม่... ปากหอยปากปูคาบข่าวมาบอก ก้าวหน้าเร็วขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องธรรมดา มิ้วลองดูให้ดีๆ แรกๆฉันไม่สนใจ คงมีใครอิจฉาที่หลินทำได้ และได้ดี บอกปัดออกตัวแทนเพื่อน จนเป็นเรื่องปกติ "หลินทำงานหนักมาก เขาไม่ได้ทุกอย่างมาง่ายๆ อย่าใส่ร้ายกันเลย" ฉันอธิบาย แต่ดูเหมือนคำอธิบายและการออกตัวของฉัน ไม่ช่วยให้เสียงลือเล่าอ้างลดน้อยลง จนฉันต้องเล่าให้หลินฟัง "คนมันลืออะไรกันวะ หาว่าแกไม่ธรรมดา ที่ก้าวหน้าได้ขนาดนี้ แกมีเรื่องปิดบัง เรื่องอะไรเหรอ" ฉันถามพาซื่อ หลินนิ่งเฉยไม่ยอมสบตา พูดเพียงว่า "คนว่างงานมันก็พูดไปเรื่อย ฉันไม่สนใจหรอก" "อือ ฉันก็ว่างั้นแหละ มีปากก็พูดกันไป ฉันโดนมาเยอะไม่สนใจเหมือนกัน" ฉันเข้าใจหลิน "ใครมันจะมารู้อะไรกับเราเนอะ ทำงานเหนื่อยแทบตาย คิดกันไปได้ต้องเอากับผู้ชายถึงจะได้ดี" ฉันพูดต่อชักมันปาก หลินเลี่ยงหลบไม่สบสายตา "เอาไว้ฉันแวะไปหาที่ผับนะ ตอนนี้ขอตัวก่อนมีนัด" เธอตัดบทแล้วลาจาก ทิ้งฉันไว้กับความงุนงงสงสัย นี่เหมือนไม่ใช่หลิน เพราะเธอไม่ใช่คนยอมให้ใครกล่าวหา เธอไม่ใช่คนหวงวาจาเผ็ดร้อน เกิดอะไรขึ้นกับหลิน ??? จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 14:16:41

ความคิดเห็นที่ 96 รวมเล่มเลยครับจะรอซื้อนะครับ จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:03:11

ความคิดเห็นที่ 97 อ่านล่าสุดวันศุกร์ กลับมาอ่านอีกที ว้ายยยย ทิ้งท้ายน่าสนใจมากอย่่าให้อารมณ์ค้างนานนะคะ จากคุณ : Daniala เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:03:23

ความคิดเห็นที่ 98 ขอตัวสักครู่นะคะ วันอาทิตย์วุ่นวายค่ะ ลิงๆอยู่กันครบ คุณแม่หัวหมุน เฮ้ออออ ขอรบกับลูกๆก่อนนะจ้ะ   ไม่เกินหกโมงเย็นเจอกันแน่นอน แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:19:01

ความคิดเห็นที่ 99 ^^ พี่น้องไม่รักกัน(จริง) พอพ่อแม่สิ้นไปก็มาแย่งสมบัติกันไม่ได้มีแต่พวกคนรวยๆหรอกค่ะ ครอบครัวธรรมดามากๆอย่างบ้านเราก็เป็น แถมเพิ่งผ่านเหตุการณ์นั้นมายังไม่ถึง5 ปีเลยค่ะ แค่บ้านหลังหนึ่งกับที่ 3 ไร่ที่ยายโอนให้แม่ตั้งแต่แม่เพิ่งคลอดเราโดยที่น้องของแม่ก็ไปในวันโอนด้วยแท้ๆ   น้องนี่เป็นน้องแท้ๆที่แม่ได้เลี้ยงและส่งเสียให้จบออกมาได้รับราชการมีหน้ามีตากันมากับมือ ยังถึงขนาดแย่งชิงกล่าวหาว่าแม่เราหน้าด้านมาฮุบบ้านไป ต้องขึ้นโรงขึ้นศาลอยู่ 2ปีกว่าเลยค่ะ หึหึ...นี่ดีนะที่มีแต่บ้านถ้าขืนยายมีเงินสดทิ้งไว้ละก็ไม่ต้องคิดเลยว่าจะขนาดไหน พี่น้องที่ไม่ได้รักกันจริงแบบบ้านเราก็มีค่ะ กว่าจะมาเห็นธาตุแท้กันก็อายุอานามปาเข้าไป6-70ปีแล้วค่ะ เลยไม่ค่อยแปลกใจเวลามีข่าวพี่*น้องฆ่ากันเพื่อแย่งสมชัติพ่อแม่ ช่างน่าอนาถใจแท้ๆ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:21:29

ความคิดเห็นที่ 100 ไม่อยู่บ้าน เป็นอาทิตย์ มาตามเก็บ อ่านยาวจนเมื่อยลูกกะตาแน่ะ เด๋วคำ่ๆ ตามมาเก็บเพิ่มนะจ๊ะ จากคุณ : ben (bennypooh) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:33:36

ความคิดเห็นที่ 101 #99 เห็นด้วย จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:45:28

ความคิดเห็นที่ 102 ติดตามครับ ลุ้นกว่าดูปิ่นอนงค์ซะอีก คิคิ จากคุณ : เอ (porn2525) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:04:31

ความคิดเห็นที่ 103 ลุ้นขาดใจค่า จากคุณ : สายน้ำราตรี เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:11:56

ความคิดเห็นที่ 104 เห็นด้วย กะ ความคิดเห็นที่ 99 เพราะว่า พี่น้องพ่อเราก็เป็น เค้าไม่รักกันรึไงน่ะ โตมาด้วยกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน เราเห็นแล้วก็เศร้าใจ ขนาดเรามีแค่ลูกพี่ลูกน้อง (เราลูกคนเดียว) เรายังรักกันเลย จากคุณ : aammy26 เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:21:56

ความคิดเห็นที่ 105 อย่างนี้ก็ไม่รู้ความผิดผู้ปกครองหรือตัวลูกนะ.... พูดยาก เดี๋ยวค่ำๆกลับมาอ่านใหม่ค่ะ จากคุณ : all around the world เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:56:03

ความคิดเห็นที่ 106 อิชั้นยังคาใจ ตกลงนิ่มกับสามีเค้าแฮปปี้เอ็นดิ้งกันมั้ยค๊าาา  จากคุณ : ณัชชารีย์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:09:59

ความคิดเห็นที่ 107 ทำงานเจอเรื่องผลประโยชน์เยอะๆทำให้ปลงจริงๆกับเรื่องมรดกสมบัติพ่อแม่ ถือว่าทุกวันนี้พ่อแม่ให้ความรักให้การศึกษาให้ที่พักพิงยามอ่อนล้าก็มากเกินพอแล้ว ที่เหลือขอไปหาเอง คิดไว้แล้วว่าของที่พ่อแม่สร้างไว้ถ้าพี่น้องไม่ล้างผลาญแต่เอาไปต่อยอดก็คงไม่ยุ่งด้วย กลับยินดีอีกที่มีคนดูแลรักษาต่อไปเพราะครอบครัวผมคุณพ่อคุณแม่เริ่มต้นด้วยศูนย์จริงๆกว่าจะมีวันนี้ อย่างที่พี่มิ้วว่าไว้นั่นแหละแต่ละครอบครัวมีแนวทางของตนเอง ทุกวันนี้มีแต่ชื่นชมพี่ชายทั้งสองคนเรื่องหน้าที่การงาน ที่มีตำหนิปรับทุกข์ปรับโศกกับพี่คนกลางบ้างก็เรื่องพี่คนโตนั้นชอบเที่ยวจนทำแม่เสียใจหลายครั้งหลายครา ผมเลยติดตามกระทู้พี่อยู่บ่อยๆเพราะอยากรู้เสียจริงนอกจากได้ผู้หญิงติดมือ การเที่ยวกลางคืนมีอะไร และต้องระวังอะไรเผื่อเอาไว้พูดคุยกับพี่ได้บ้าง แต่เราก็รักพี่มากเพราะมีวันนี้เพราะพี่ให้ (เอ๊ะ สำนวนคุ้นๆ) ป.ล.กลางเดือนตุลามีแผนไปนอนแพกาญจนบุรี ฝนตกบ่อยๆเรื่อยๆสมกับเป็นฤดูฝนแบบนี้ไม่รู้ทริปจะล่มรึปล่าว จากคุณ : คนโง่ว์ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:18:40

ความคิดเห็นที่ 108 พักหลังๆฉันไม่ค่อยพบหลินเหมือนที่เคยเป็นมา เธอปฏิเสธการพบอ้างว่าไม่มีเวลา ข่าวลือจากเพื่อนๆเริ่มหนักขึ้น หลินควงผู้ชายคนหนึ่งไปนู่นมานี่บ่อยครั้ง ฉันไม่อาจคาดคั้น เพราะไม่ใช่วิสัย กระทั่งวันหนึ่งฉันมีธุระสำคัญจึงโทรหาหลิน เธอบอกว่าอยู่ต่างจังหวัด ไม่สะดวกหลายเรื่องมาเจอกันไม่ได้ ฉันยืนยันฉันจำเป็นต้องเจอเธอ ภายในวันสองวันนี้ หลินจึงไม่อาจเลี่ยง เราได้พบกันและฉันได้เห็นผู้ชายคนนั้น ในร้านอาหารกลางห้างฯดัง ฉันพบหลินและพี่เดียว เขาสงบเสงี่ยมเรียบร้อย หลินกลับดูกระวนกระวายให้แปลกใจ เราแยกจากกันโดยฉันพกความสงสัยหนักอึ้ง สายตาคนภายนอกอาจไม่รู้สึกใด แต่ไม่ใช่ฉัน อาการพูดน้อยเหมือนไม่ค่อยเต็มใจเปิดปากเล่าเรื่องราวใดๆ ยิ่งทำให้ฉันอยากรู้ จึงต่อสายหาเพื่อนสนิทของหลินคนหนึ่ง ซึ่งฉันสนิทมากเหมือนกัน "อร นี่กรูมิ้วนะ เมิงว่างมั้ย มาหากรูหน่อยดิ" ปลายสายยินดีปรีดา เพราะการมาหาฉันหมายถึงปาร์ตี้ที่ผับ ฟรีๆไม่มีค่าใช้จ่ายและอยู่ในฐานะวีไอพี. "เมิงรู้เรื่องหลินหรือเปล่า" หลังอรซดเข้าไปหลายแก้ว ฉันเริ่มต้นคำถามคาใจ "เรื่องอะไร" อรไม่ได้หวาดระแวง "หลินมีอะไรกับอีพี่เดียวหรือเปล่าวะ กรูว่ามันแปลกๆ" ฉันไม่อ้อมค้อม "น่าจะมีนะ แต่เมิงอย่าบอกใครล่ะ เพราะมันก็ไม่ได้บอกกรู ที่กรูรู้ว่าเพราะโทรหาทีไรมันอยู่ต่างจังหวัดกับคุณเดียวตลอด" "เขาไปทำงานกันหรือเปล่า" ฉันไม่อยากปักใจเชื่อ "ไปทำงานนั่นก็ใช่ และไปเพื่ออย่างอื่นด้วย เมิงไม่รู้เหรอทุกวันนี้หลินอู้ฟู้ล่ำซำขนาดไหน" อรเล่าเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา "อ้าว...ก็มันเป็นหุ้นส่วนบริษัท มันก็คงได้ค่าตอบแทนหลายทาง หลายอย่างดิ" ฉันค้าน "มันอัพมูลค่าหุ้นมาตั้งนานแล้วมิ้ว ไม่ใช่ยี่สิบเท่าที่เรารู้แล้วนะ ได้เยอะกว่านั้น ถ้าตามเอกสารน่าจะสี่สิบกว่าๆ" "ถ้าตามพฤติกรรมน่าจะเกินแปดสิบ หึหึ" อรแค่นหัวเราะเหมือนจะเห็นขัน "จริงดิ! ทำไมมันทำงั้นวะ" ยอมรับว่าฉันตกใจมาก "ผลประโยชน์ร้อยเปอร์เซ็นไม่มีอย่างอื่นแอบแฝง กรูคิดว่างั้นะ แต่ถ้าอยากรู้ให้แน่เมิงถามมันเองดิ" อรบอกปัด "ไม่ดีกว่า ขืนถาม มันอาจด่ากรูได้ไปเอือกเรื่องอะไรของมัน" ฉันนึกแขยงปากคอร้ายกาจของหลิน "เมิงถามได้ เชื่อกรูดิ มันอยากคุยกับเมิงแน่ๆ แต่มันไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงมากกว่า" อรชี้ทาง "ทีเมิงสนิทกัน มันยังไม่บอก แล้วกรูมันจะบอกเหรอ" ฉันไม่แน่ใจ "ถึงจะสนิทกันแต่ที่มันไม่บอกกรู เพราะมันรู้ไง กรูไม่มีคำปรึกษาอะไรให้มันหรอก ไม่เหมือนเมิง" "กรูอะเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวใครๆก็รู้ เรื่องลึกๆไม่มีใครเล่าให้กรูฟังหรอก" อรพูดความจริง ไม่ใช่เพื่อนไม่ไว้ใจอร แต่เป็นเพราะอรไม่ให้ความสนใจใครเลยนอกจากเรื่องของตัวเองเท่านั้น ฉันคิดใคร่ครวญ จะไปถามเขาได้อย่างไร มันไม่ใช่เรื่องของฉันแม้แต่น้อย ความอยากรู้เรื่องชาวบ้าน ไม่ใช่เหตุผลที่ดีที่จะไปสู่รู้ขนาดถามเจ้าตัวแบบนั้น ทำได้เพียงนึกภาวนา ขอให้วันใดวันหนึ่งหลินมีเหตุต้องเปิดปากเผยมันออกมาเอง ฉันไม่ต้องรอนาน เพราะหลินโทรนัดฉันเพื่อปรึกษาการทำการตลาดเพิ่มเติม และเรื่องลงทุนเพิ่ม... ฉันคิดว่าโอกาสนี้ จะถามหลินทำไมต้องทุ่มกับที่นี่มากถึงขนาดนี้ถ้าถือหุ้นแค่ยี่สิบเปอร์เซ็น แล้วผลตอบแทนมันเยอะขนาดที่เธอบันดาลทุกอย่างได้แทบชั่วข้ามคืนเลยเชียวหรือ?... แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 17:24:23 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:19:56

ความคิดเห็นที่ 109 ตอบคุณ ณัชชารีย์ แทนคุณมิ้วนะคะ ตกลงก็แฮ๊ปปี้ เอ็นดิ้งค่ะ แต่ใช้เวลานานกว่าจะกลับมาอยู่ร่วมกันเป็นครบครัวได้ดังเดิม ก็อปมาให้อ่านตามนี้เลยค่ะ คุณมิ้วเธอตอบไว้^^ # 591 คุณ โกโก้เย็นหวานน้อย - ตอนนี้อาร์ทกับนิ่ม มีลูกเพิ่มอีกคนแล้วจ้ะ เป็นผู้ชายอายุน่าจะราวๆ 10 ขวบนะคะ แฮ่ แฮ่ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:25:10

ความคิดเห็นที่ 110 ไม่น่าหลงเข้ามาอ่านเพราะคำว่า 18+++ เลย ช่วยผมด้วยครับ ผมหยุดอ่านไม่ได้ ถึงขั้นต้องเอาคำว่า  "มิ้ว ณ ชมวิว" ไปใส่ในช่อง google search รวมถึงเปิด link ทั้งหมดขึ้นมาอ่าน เริ่มอ่านตั้งแต่เมื่อวานช่วงบ่าย จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้หยุดเลย งานการไม่ได้ทำกันแล้ว นี่ผมเสพติดมากเกินไปรึเปล่าครับ จากคุณ : Anfield_07 เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:25:23

ความคิดเห็นที่ 111 วันนี้วันอาทิตย์ค่ะ อ่านยาวไปคุณ Anfield_17 จากคุณ : ตัวบุสก้า เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:32:20

ความคิดเห็นที่ 112 ปัญหาลูกคนกลางเราเข้าใจดีเลยหละ เพราะที่บ้านน้องเราก็เป็น ทั้งๆที่พ่อและแม่รักและเป็นห่วงน้องคนกลางมากกว่าเราและน้องคนเล็กเสียอีก แต่น้องมักจะเปรียบเทียบทุกสิ่งอย่างกับเราเสมอ เช่นว่า ทำไมพ่อกับแม่ซื้อของให้เราได้แล้วเค้าทำไมไม่ได้บ้าง(เพราะมันยังไม่ถึงวัยที่ต้องใช้) ...เค้าเป็นคนเรียนปานกลางทำให้เค้ายิ่งคิดไปอีกว่าพ่อกับแม่รักและชื่นชมเราและน้องคนเล็กมากกว่าเค้าเพราะเราและน้องคนเล็กเรียนดี (เรากำลังศึกษาต่อ น้องคนเล็กก็เรียนม.ปลายอยู่ในระดับท็อปของเด็กห้องกิฟ แต่น้องคนกลางเรียนตรีไม่จบต้องลาออกตอนปีสุดท้ายและมาเรียนต่อรามซึ่งตอนเกิดปัญหานี้เราช่วยไกล่เกลี่ยและอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้พ่อกะแม่ได้เข้าใจ ซึ่งใช้เวลานานมากกว่าพ่อแม่จะยอมเข้าใจและเราก็สนับสนุนและช่วยทุกวิถีทางทั้งพาไปสมัครเรียน ซื้อหนังสือนู่นนี่นั่น หลายสิ่ง)...จนบางครั้งเราก็รู้สึกแย่เพราะเราก็เคยคิดว่าเป็นเพราะเราเองรึป่าวที่ทำให้น้องถูกเปรียบเทียบจนเกิดปมในใจมากมายขนาดนี้... เราซึ่งเป็นพี่คนโตต้องเป็นคนกลางคอยไกล่เกลี่ยปัญหาต่างๆเสมอมา จนบางทีเราก็รู้สึกเหนื่อยว่าทำไมต้องมีเรื่องอยู่ตลอดไม่จบไม่สิ้น แต่ก็ต้องทำใจเพราะเรามีน้องแค่สองคน และเราก็รักเค้าทั้งสองมาก และเราก็ไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจมากไปกว่านี้ด้วย... เรื่องลูกคนกลางที่หลายๆบ้านมักจะมีปัญหาทำให้เราคิดไว้เลยว่า ในอนาคตถ้าเรามีครอบครัวเราจะมีลูกแค่สองคน เพราะถ้ามีสามคนเรากลัวว่าจะมีปัญหาแบบนี้เกิดขึ้นมาอีก แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 17:55:25 จากคุณ : +-- MiNi Cookies&Cream --+ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:47:59

ความคิดเห็นที่ 113 ^^ คุณ Anfield_07  ยี่ห้อมิ้ว ณ ชมวิว ของเค้าแรงค่ะ55555555+ใครอ่านเสพติดกันทุกคนเลยค่ะ เราเองยังวิ่งเข้ามาวันละหลายๆหนว่าอัพตอนใหม่รึยังเลยค่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 18:08:06