ความคิดเห็นที่ 1 เอาหล่ะ หลังจากย้อนไปดูกระทู้อันเก่า เพราะว่าหายไป 1 วัน อะไร ๆ คนเรา แม้กระทั่งยังสาว (เข้าข้างตัวเอง) ก็ยังลืมได้ ขอแทนชื่อ หนุ่มออสเตรเลียคนนี้ว่า "H" นะคะ เพราะถ้าใช้ชื่อย่อตามชื่อจริงเค้าเนี่ย เดี๋ยวพออ่านไปจะเริ่มงง เพราะ อักษรตัวนี้ในภาษาอังกฤษ เหมือนจะแพร่หลายเหลือเกิน หรือที่บ้านเราเรียกว่า "โหล" นั่นแหละค่ะ หนุ่ม"H" นี่ พอ กทม. ทีไร นัง น. เนี่ยอยู่ไม่เป็นสุข ทุ้กทีเลย ก็ว่าได้ เนื่องจาก จะดึกดื่น ห้าทุ่มเที่ยงคืน หากได้รับโทรศัพท์จากหนุ่ม "H" เมื่อไหร่ นังน. จะตาตื่น พร้อมแต่งตัวออกไปข้างนอกเสมอ แม้หากวันรุ่งขึ้นจะต้องทำงานก็ตาม แถมตามปกติ หากไม่มีโทรศัพท์ หรือข้อความาจากหนุ่ม "H" นัง น. คนนี้ ไม่เกิน ห้าทุ่ม นังน. ก็หัวถึงหมอนแล้วค่ะ 55555....หลายคนคงคิด แหมมม!!! เรื่อง ำ  - - หรือเรื่องผู้ชายเนี่ย นัง น. ไม่ได้เล้ยยยย แต่จริง ๆ แล้ว ไม่ได้ ค่ะ ...เอ๊ะ!! เราไม่ได้เค้า หรือเค้าไม่ได้เรา 55555 สรุปคือ ไม่ได้ทั้งสองฝ่ายค่ะ ออกไปข้างนอกกับ "H" ก็แค่ไปเดินเล่น ไปกินข้าวตอนดึก ไปเห็นแสงสีชีวิตคนกลางคืน ก็เท่านั้นเอง แต่หัวใจกลับพองโต.......เพราะเราเริ่มรู้แล้วแหละ ว่า "เราชอบเค้า" ทั้ง ๆ ที่ัยังคบกับพี่ ต. แต่การกระทำ ความประพฤติของพี่ ต. ณ ตอนนั้น มันห่างเหิน นั่นคือ เราไม่ได้อยู่ที่บ้านพี่ ต. แล้ว นัง น. คนนี้กลับมาอาศัยบ้านแม่อยู่ นั่นยิ่งทำให้ความรู้สึกจากที่รัก เคยวาดฝันจะมีอนาคต เริ่มลดน้อยลง เพียงแค่หวังว่า ให้ พี่ ต. เรียนจบป. ตรี ส่วนเรา ก็เรียนจบ ป. โท แล้วเมื่อถึงเวลานั้น ก็ค่อยมาคุยกันใหม่อีกที ว่าจะเอายังงัยกับความรัก ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน เนื่องจากการใช้ชีวิตคู่ มันก็จะต้องไปเกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายอีกด้วย นั่นคือ "การแต่งงาน" แล้วมันก็จะต้องมาเกี่ยวกับเรื่องเงินเรื่องทอง ก็ในเมื่อตอนนี้มันไม่มีแล้ว ก็จะต้องอาศัยตอนเรียนจบ มีงานมีการทำที่มั่นคง เพื่อที่จะได้มีเงินตกเงินแต่งใช้ชีวิตคู่อย่างภาคภูมิใข หลาย ๆ คนอาจจะยังสงสัยว่า เอ!!! พี่ต. เรียน ก็ เรียนไม่จบป.ตรี ทั้ง ๆ ที่ นัง น. เรียนจบป. โท, พี่ ต. ติดยาเสพติด ทั้งตอนนี้ยังถูกอยู่ในเรือนจำ แถมฐานะที่บ้านพี่ ต. ก็ไม่ได้มีอะไรเลย ทำไมนัง น .ถึงทั้งยังรัก ยังห่วงหา ไม่ตัดใจไปจากพี่ ต. ไปง่าย ๆ อย่าง หนุ่ม ป. จะขอตอบแบบตรง ๆ เลยนะคะ....สาเหตุที่นังน. คนนี้ไม่ยอมเลิกราตัดใจนั่นเพราะ     1. เรื่องเงินไม่ใชเรื่องใหญ่ของนัง น. ค่ะ รักกันชอบกัน เงินมันเป็นของภายนอก ไม่มี ไม่ตายก็หาใหม่ได้ ถ้าหากคนขยันทำมาหากิน ไม่เกี่ยงงาน ทำไมจะไม่อดตาย ประหยัดกิน ประหยัดใช้ ก็มีเงินสักวัน ไม่ต้องรวยเหมือนคนอื่น แค่เราพอใจเท่าที่เรามี เราก็เพียงพอ กับการที่ได้อยู่คนที่เค้ารักเรา และเรารักเค้า ไม่ใช่หรอคะ     2. พี่ ต. เป็นคนไม่เจ้าชู้ค่ะ ไม่มีเรื่องผู้หญิงเลย (อย่างที่ผู้อ่านได้ทราบมาจากกระทู้ก่อนที่เล่าเรื่อง พี ต.) สามารถที่จะแลกโทรศัพท์โดยไม่ต้องเปลี่ยนซิม สามารถไปหาพี่ ต. ที่หอ โดยไม่ต้องโทรบอกก่อนว่าจะไปหา     3. เวลาค่ะ เวลาทำให้เราผูกพัน...ผู้อ่านทุกคน คงไม่เถียงนะคะ...ว่า "ความผูกพัน" หน่ะ มันมีความหมาย มากกว่า "ความรัก" นัง น. คนนี้ก็เป็นเหมือนกันค่ะ แหมม!!! ก็เป็นผู้หญิงนี่คะ...ความผูกพันมันใช้เวลามากกว่าความรัก กับการรู้จักใครสักคน นัง น. นอกเรื่องอีกแล้ว เล่าเรื่องหนุ่มออสเตรเลียอยู่ดี ๆ ไหง วกกลับมาเรื่อง พี่ ต. ว่าแล้ว ก็กลับมาเรื่อง หนุ่ม "H" หนุ่มในดวงใจของนัง น. ดีกว่า จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 10:55:20

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาฟังต่อค่ะ ^^ จากคุณ : beermania เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 17:45:34

ความคิดเห็นที่ 3 อ้าว.....นึกว่ามาจันทร์บ่าย ดีค่ะ ต่อเลย จากคุณ : ตัวบุสก้า เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 18:55:55

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ beermania & คุณ ตัวบุสก้า - - พอมีเวลาว่าง ก็เลยรีบแอบดอดมาพิมพ์ เขียน ๆ ให้หายเหงา กลัวท่านผู้อ่านจะลืม นัง น. คนนี้ เลยต้องตอบสนองความต้องการของท่านผู้อ่าน เอ!!! รึของตัวผู้เขียนเองฟระ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 19:44:00

ความคิดเห็นที่ 5 การมาของหนุ่ม "H" ที่เมืองไทยเนี่ย เค้าจะมาเรื่องงานค่ะ เพราะตำแหน่งหน้าที่ของเค้าคือ "ผู้จัดการฝ่าย "อะไรสักอย่างเนี่ยแหละ" (แหม มันนานแล้วเนอะ) แต่ภาคพื้นเอเชีย แถบบ้านเราเนี่ยแหละค่ะ ก็คือจะอยู่ในโซน ประเทศไทย ลาว พม่า เขมร อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ เท่าที่รู้คือ เค้าเดินทางบ่อยมาก แต่เวลามาที่เมืองไทย ก็จะติดต่อเรา แถมให้เราไปส่งถึงที่สนามบินทุกที (ปลื้ม 5555) "H" จะมีการประชุมทุกครั้งที่มาเมืองไทย เพื่อมาวางแผนการตลาด กับกลุ่มลูกค้าที่ทั้งเดินทางไปยังออสเตรเลีย หรือที่จะเดินทางมายังเมืองไทย เนื่องจากบริษัทของ "H" เป็นบริษัทเกี่ยวกับการท่องเที่ยว มีสาขาที่เมืองไทย แถวถนนข้าวสาร เท่าที่รู้จัก "H" เป็นคนที่เฟรนด์ลี่มาก ๆ (คิดไปเอง) เพราะเค้าให้ความสนิทสนมกับเรา แถมวันสุดท้ายในการเจอกันครั้งแรก "H" ก็ให้เราเข้าไปในห้องพักในโรงแรมที่เค้าพัก...ห้องรกมาก 5555 ไม่ต้องคิดไปไกลค่ะ นัง น. ยังมีเชิงหญิงอยู่ ถึงจะหลงไหลได้ปลื้ม "H" อย่างแรงส์ก็เหอะ แถมยังได้นอนบนเตียง ไปครู่ใหญ่ เนื่องจากเหนื่อยค่ะ..(แหมมม!! ไม่มีอะไรจริง ๆ นะคะ) ที่เหนื่อยเพราะวันสุดท้าย เราพา "H" ไปเดินจตุจักร จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 20:21:31

ความคิดเห็นที่ 6 "H" ซื้อของเยอะมว๊ากกกก เพราะบอกว่า จะเอาไปจัดบ้านใหม่ จัดสวน โดยได้ซื้อไม้สัก ไปด้วย พร้อมกับบอกว่า "จะไปวางไว้ แล้วทำเป็นม่านน้ำลงมา" นัง น. จินตนาการ แหมมม!!! ไฮโซ น่าดูแฮะ.. 5555 หลังจากนั้น นัง น. ที่ตื่นขึ้นมาจากเตียงนอนของ "H" ในโรงแรม นัง น. ก็กระโดดตัวโหยง เพราะ "H" ก้มานอนอยู่ข้าง ๆ (หลับเหมือนกัน) นัง น. เกรงใจ ไม่อยากปลุกให้ "H" ตื่น จึงแอบกลับบ้านโดยไม่ได้บอก "H" หลังจากนั้น 2 ทุ่ม "H" โทรมา เสียงเหมือนกับคนเพิ่งจะตื่นนอน พร้อมบอกกับนัง น. ว่า "กลับบ้านไปตั้งแต่เมื่อไหร่" "ทำไมถึงไม่บอกกัน" "ตอนนี้่ผมยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย ออกมากินข้าวกันมั้ย"...แหมมม!!! นัง น. ก้เหนื่อย แถมเพิ่งจะได้พักจากการคุยกับแม่ (ณ ตอนนั้นยังคุยกันดี) แม่ก็ยังถามว่า "ทำไมกลับบ้านเร็วหล่ะ????" อ้าวว กลับบ้านเร็ว กลับสงสัยซะงั้น นัง น. เลยปฎิเสธ หนุ่ม "H" อย่างมีน้ำใสใจจริงว่า "วันนี้เหนื่อยมาก อยากนอน เพราะเดินทั้งวันเลย ไว้เจอกันพรุ่งนี้ จะไปหาแต่เช้าเลย" วันรุ่งขึ้น นัง น. ก็ไปแต่เช้าค่ะ แต่จะไปแต่เช้าตรู่ ไก่ขัน ไก่โห่ ก็คงออกจะน่าเกลียด แถมดูจะปลื้มออกนอกหน้าเกิ้น ก็เลยไปถึงที่โรงแรม ที่ "H" พัก ในเวลา 8.30 น นัง น. ไม่ขึ้นไปบนห้องพักค่ะ (แหมมม อย่างน้อยก็ยังเป็นหญิงไทยนะคะ) ก็เลยให้พนักงานที่ล๊อบบี้ โทรขึ้นไปบอกว่า "ตอนนี้มารอแล้ว" ที่ไหนได้ หนุ่ม "H" ดันมีข้อความส่งมาก่อนที่นัง น. จะไปถึงซะอีกว่า ให้ขึ้นไปที่ห้องพักได้เลย...ตายหล่ะหว่าาา!!! งานนี้ นัง น. จะเสร็จมั้ยฟระ แล้วพวกพนักงานโรงแรมเค้าจะคิดยังงัย??? เค้าจะคิดว่าเราเป็นผู้หญิงอย่างว่ารึเปล่า หรือว่าเค้าจะคิดว่า เราเป็นสาวไซส์ไลด์ ....เพราะ หนุ่ม "H" มาคราวนี้ นัง น. มานัดเจอกับหนุ่ม "H" ที่ลีอบบี้โรงแรมตั้งแต่วันที่สองที่ได้เจอกัน ยันวันสุดท้าย มันจะน่าเกลียดมั้ยฟระ???? แต่ที่ไหนได้...พ่อหนุ่ม "H" ของนัง น. ดันไปอยู่ที่สระว่ายน้ำของโรงแรมค่ะ ปล่อยนัง น. นั่งดูหนังในห้องพักไปจนถึงสาย ๆ ของวันนั้น ก็ประมาณ 10 โมงได้ อยากจะบอกว่า หนุ่ม "H" เนี่ย ถึงตอนนั้น จะเข้าวัย 37 แต่ไม่มีพุงนะคะ กินไวน์ กินเบียร์ แต่ดูแลสุขภาพมาก เข้ายิม ตลอด เพื่อรักษาหุ่น ไม่ให้มีพุง แต่ก็ไม่ได้มีซิ๊กแพค นะคะ.... วันสุดท้าย ไม่ได้ไปไหนกันหรอกค่ะ...เพราะหนุ่ม "H" จะต้องไปเช้คอิน ที่สนามบินฯ เวลาประมาณ บ่ายสอง นั่งคือ ต้องออกจากโรงแรมประมาณเที่ยงเศษ ๆ...ก็ได้กินข้าวเที่ยงกันก่อน ที่ Emporium แล้วก็เก็บกระเป๋า เช็คเอ้าท์จากโรงแรม เพื่อจะไป เช็คอินท์ที่สนามบินฯ ตามเวลาที่กำหนด "H" ขอร้องให้ นัง น. ไปส่งที่สนามบิน ...(โห....โก้) เพราะ นัง น. ได้นั่งรถลีมูซีนของทางโรงแรม เพื่อไปส่ง "H" แหมมม!! เป็นปลื้มมมม หลังจากส่ง "H" ที่สนามบิน "H" ยังได้สั่งให้รถลีมูซีนของทางโรงแรมมาส่งนัง น. ที่บ้านด้วยนะ.. หวานเว่อร์ (คิดไปเองข้างเดียว) 55555 ฝันไปเรื่อยเปื่อย..... หลังจากที่หนุ่ม "H" กลับไปถึงออสเตรเลีย เราทั้งสอง ก็มีการติดต่อกันและกันตลอด โดยที่หนุ่ม "H" จะเป็นฝ่ายส่งข้อความมา แล้วนัง น. ก็จะส่งข้อความกลับไป (เป็นปลื้ม อีกแล้ว) รวมทั้งการส่งอีเมล์โต้ตอบกันตลอด จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 20:48:03

ความคิดเห็นที่ 7 หวานจริง ๆแอบอิจฉาจขกท นิด ๆ มีหนุ่มh คอยเอาใจอยู่ข้าง ๆแล้วตอนนี้เป็นไงต่อบ้างค่ะ จากคุณ : linboom เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 07:36:43

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ linboom - - 5555 แรก ๆ ค่ะ.... ต่อ ๆ ในระหว่างที่ติดต่อกับหนุ่ม "H" ก็มีพี่ "A" เข้ามา (จากเรื่องที่กล่าวมาก่อนหน้านี้ เรื่อง สาว "อ" กับ พี่ "A") การเข้ามาในที่นี้ ก็จะมาจากการรับเป็นเพื่อนในเว็บอีกแหละค่ะ พี่ "A" เป็นคนที่สุภาพมากค่ะ แถมพูดภาษาไทยได้...แหมม!!!! นัง น. ก็ปลื้มอีก (ปลื้ม มันทุกคน) พี่ "A" พูดได้ทั้งภาษาอังกฤษ ภาษาจีน ภาษาไทย...ซึ่งพูดได้เหมือนคนไทยชัดเป๊ะ อีกทั้งหน้าตาก็ค่อนข้างที่จะมาทางคนไทย สูง 180-185 เคยเป็นนักก๊ฬาบาสเกตบอล (คงไม่ต้องบรรยาย) เนื่องจากท่านผู้อ่านคงได้อ่านเรื่องของ สาว "อ" กับ พี่ "A" มาเรียบร้อยแล้ว การติดต่อกับ พี่ "A" ในทางเว็บใช้เวลาค่อนข้างนานค่ะ ทั้งทางส่ง comment มา ส่ง message มา... แต่ดีตรงที่ พี่ "A" เป็นคนสุภาพ ไม่มาพูดเรื่องทะลึ่ง ใต้สะดือ อาจด้วยเป็นเพราะเค้ารู้ธรรมเนียมไทย ว่าผู้หญิงไทยจะไม่ชอบผู้ชายที่ออกแนวอย่างนั้น เพราะถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติ จนนัง น. คุ้นเคย กับ พี่ "A" พี่ "A" จึงบอกว่า ปกติแล้ว เค้าจะบินมาเมืองไทยทุกเดือนแหละ มาพบลูกค้าคนไทย มาอยู่ครั้งละ 3-7 วัน นั่นแหละคือการนัดพบครั้งแรก ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ นัดเจอกันที่ BTS เอกมัย 5555 โคตรโรแมนติก อ้าววว!! นัง น. ไม่คิดอะไรกับใครมากมายอยู่แล้ว ที่ปลี้ม ก็คือ ปลื้ม แต่ก็ไม่ถึงกับคิดว่าจะได้คบเป็นแฟน ส่วนพี่ "A" เนี่ย นัง น. ปลี้มเพราะพูดได้หลายภาษา ยังเคยคุยกันเลยว่า ถ้านัง น. แต่งงานมีลูกนะ จะให้ลูกเรียนนานาชาติ เพราะจะได้มีภาษาติดตัวไว้เยอะ ๆ ตอนนี้ ภาษาที่ 2 ภาษาที่ 3 หน่ะ สำคัญมาก ครั้งแรกที่เจอ พี่ "A" นั้น มีของขวัญมาให้นัง น. ด้วยนะ เป็นสร้อยข้อมือคริสตัล เล็ก ๆ 2 อัน นัง น. ก็ไม่มีอะไรจะให้ พี่ "A" หรอก เพราะหัวคิดไม่ทัน คือ ไม่คิดว่าจะต้องมีอะไรมาให้ คืนนั้นก็แค่ไป ไปไหนหว่า???? จำได้แค่ว่า จะไปร้านนั่งเล่น ในซอยเอกมัย เนี่ยแหละ แต่ว่า เปลี่ยนแผน เลยไปเดินเล่นที่สวนลุมไนท์ (น่าจะเป็นเช่นนั้น) แหมมม!!!! มันก็หลายปีแล้วเน้อ....จำอะไรไม่ค่อยจะแม่นเหมือนคนสาว ๆ แล้ว 5555 แต่ว่าคืนนั้นหน่ะ ก็ต่างคนต่างกลับบ้านนอน วันรุ่งขึ้น พอเลิกงานเสร็จ จริง ๆ แล้ว พี่ "A" ก็นัดเจออีก แต่ไม่ได้ ในเมื่อเค้ามีของมาให้เรา เราก็จะต้องหาของให้เค้า เรากับเพื่อนสาว "ป" กับแฟนหนุ่มนายตำรวจ (ท่านผู้อ่านก็คงจำได้ ในเรื่อง สาว "ป" อีกตามเคย) เราทั้ง 3 คน ไปเดินกันที่สวนลุมไนท์ สาว "ป" เค้าก้สวีทกับแฟนนายตำรวจชายแดนภาคใต้ไป นัง น. ก็เดินหาซื้อของที่จะให้ พี่ "A" จนมาได้ ช้างไม้ ซื้อเป็นคู่ พอต่างคนต่างได้ของที่ต้องการ ก็มานั่งจิบเบียร์ รับบรรยากาศ open air ที่สวนลุมไนท์ ....แหมมมม!!!! ดูดี แต่ไม่มีตังค์ 5555 เพราะส่วนใหญ่ลูกค้าที่มากินอาหาร จิบเบียร์ที่สวนลุมไนท์ เนี่ย จะเป็นชาวต่างชาติซะมากกว่า แล้วตรูคนไทย 3 คน มาทำหยังอะไรเนี่ย ???? คืนนั้นต่างก็แยกย้ายกันกลับ (หมายถึงตัว นัง น. อ่ะแยกกลับนะคะ เพราะเราจะไปเป็น กขค. ได้อย่างไร) แต่ยังไม่จบ เอ!!! ทำงัยดี จะให้ไปทั้งถุงพลาสติก มันก็คงจะไม่งาม ว่าแล้ว ก็ต้องหากล่อง หากระดาษห่อของขวัญซะหน่อย เอาเข้าจริง นัง น. หัวถึงหมอน หลับไปก่อนที่จะหาของซะอีก การหาของเลยต้องเป็นในเช้าวันรุ่งขึ้น ตื่นแต่เช้า (ด้วยเนื่องเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว) ก็รีบมาจัดการหากล่องที่พอดี แถมด้วยกระดาษห่อของขวัญ ทำเสร็จ จัดการเสร็จ ก็เตรียมตัวไปทำงาน...พี่ "A" ก็โทรมานัดว่า เย็นนี้เจอกันนะ... เราตอบตกลงทันที เลิกงาน นัง น .ก็ไปเจอพี่ "A" ที่ BTS อ่อนนุช พร้อมกับให้ของ บอกว่าเป็น ของฝากนะ เพราะคราวก่อน พี่ "A" ให้เรามา คราวนี้นัง น. ก็ต้องให้ ของ พี่ "A" เป็นการตอบแทน ....เย็นวันนั้นก็กินข้าวเย็นที่ร้านอาหารไทย ที่สยาม จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 11:28:40

ความคิดเห็นที่ 9 ช่วงน้้น หนุ่ม "H" ของนัง น. ก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ ก็ส่ง message มาประจำ เพียงแต่นัง น. คนนี้ ดันจัดสรรเวลาเป็น 55555 หรือที่เรียกว่า "สับราง" อีกทั้ง หนุ่ม "H" หน่ะ จะมาเมืองไทย 2-3 เดือนต่อครั้ง มันเลยเป็นอะไรที่ ง่ายในการจัดลำดับคิว ว่าใครควรมาก่อน ใครควรมาหลับ แต่เท่าที่จำได้ พี่ "A" กับ หนุ่ม "H" ของนัง น. ก็ไม่เคยมาตรงกันเลย แตถ้ามาตรงกัน นัง น. คนนี้ก็จะต้องเลือกไปหาหนุ่ม "H" ก่อนอยู่ดี ความสัมพันธ์ของนัง น. กับ พี่ "A" เริ่มใกล้ชิด สนิทสนมมากขึ้น (เท่าที่อ่านมาก็สนิทสนมกับทุกคนนั่นแหละ) 55555 อาจะเป็นเพราะนัง น. เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี เข้ากับคนง่าย เฟรนด์ลี่ (โดยเฉพาะกับผู้ชาย) พี่ "A" เริ่มโทรมาหานัง น. จากสิงคโปร์ แต่นัง น. ไม่มีค่ะ เพราะไม่อยากเสียเงินค่าโทรทางไกล (ก็มันแพงนี่คะ) จากที่เคยโทรมาแค่ก่อนที่เดินทางว่า จะมาเมืองไทยวันไหน กลับกลายเป็นโทรมาหาทุกวัน ก็ดีหน่ะสิ ตอนนั้น นัง น. คิดอย่างนั้น เพราะจะได้ฝึกภาษาอังกฤษ (เวลาพูดกับฝรั่งต่างชาติทุกคน) ถึงแม้ฝรั่งคนนั้นจะพูดไทยได้ดี นัง น. ก็พูดกับฝรั่งเป็นภาษาอังกฤษค่ะ แต่กับคนไทยด้วยกัน นัง น. ไม่กระแดะนะคะ ก็ยังคงพูดภาษาไทย แล้วก็แปลให้เป็นภาษาอังกฤษอีกที ในกรณีที่ฝรั่งต่างชาติไม่เข้าใจ ก็แหมมม!!! คิดจะมีเพื่อนต่างชาติมันก็ต้องให้ได้ประโยชน์จากคนที่เรารู้จักมากที่สุด จริงมั้ยคะ โดยเฉพาะเรื่องภาษา จากที่โทรวันละครั้ง กลายเป็นโทรวันละ 2-3 ครั้ง แรก ๆ นัง น. สนุกค่ะ สนุกกับการได้ฝึกภาษา แล้วก็ได้เจอพี่ "A" เดือนละ 3 - 7 วัน แล้วแต่พี่ "A" จะอยู่... อ้อ!!! ก่อนหน้าที่เราจะรู้จักพี่ "A" หน่ะ จริง ๆ เรารู้จักกับคนมาเลเซียคนหนึ่งด้วย คน ๆ นี้อายุราว ๆ 50 ปีแล้วแหละ หุ่นเป็นเสี่ยจีน คือมีพุงพลุ้ย ดีตรงที่ว่า บุคลิกดี มีสถาบันสอนกวดวิชา หรือมีธุรกิจเป็นของตัวเองนั่นเอง เสี่ยคนนี้ เราก็รู้จักทางเว็บอีกตามเคย แหมมม!!! อะไรมันจะฮอตฮิตติดชาร์ท ได้เช่นนี้...ให้เงินเราค่ะไปทำพาสปอร์ต เพื่อที่จะให้ไปที่มาเลเซีย .... ตอนนั้นไม่คิดอะไรแล้ว อะไรที่ไม่เคยทำ ก็ทำมาหมด แล้วจะกลัวทำไมฟระ ภาษาอังกฤษก็ได้ ถ้าเกิดมีอะไรขึ้้น นัง น. ก็วิ่งไปหาตำรวจ บอกให้พาไปสถานฑูตฯ ไทย ก็จบ ณ ตอนนั้น คิดอย่างนั้นจริง ๆ ทำพาสปอร์ตเสร็จ เสี่ยมาเลเซียคนนี้ ก็ส่งเงินมาให้เป็นค่าตั๋วเครื่องบินไปมาเลเซีย ทั้งไปทั้งกลับ ตอนผ่าน ตม. ที่มาเลเซีย เค้าถามว่า "จะมาพักกับใคร" เราก็ตอบไปว่า "เราจะมาพักกับเพื่อนที่กัวลาลัมเปอร์เนี่ยแหละ" ตม. ชายคนนั้น ยังมีการบอกว่า "Have a good trip" กับเราต่ออีก... ไปพักที่มาเลเซียได้ 2 วัน 3 คืน นอนก็นอนห้องเดียวกันกับเสี่ยมาเลเซียแหละค่ะ แต่ไม่มีอะไรกันเลย แถมนัง น. ยังนอนไม่หลับอีกเพราะอะไรรู้มั้ยคะ??? ก็เพราะตาเสี่ยนั่นแหละ นอนกรนซะเหลือบรรยาย ตอนแรกคิดว่า กรูจะไปเปิดห้องใหม่ดีมั้ยฟระ ....เออ!!!ทน ๆ หน่อย เดี๋ยวก็เช้า พอเกือบ ๆ รุ่งสาง นัง น. ก็พอจะหลับได้ตื่นนึง ก็ยังดี ที่ได้หลับ เพราะจะได้มีแรงกิน แรงเที่ยวต่อ เสี่ยมาเลเซีย พาไปทัวร์ (เที่ยว) ทั้งในกัวลาลัมเปอร์ หาของกินอร่อย ๆ แล้วก็พาไป "จอหอ" เหมือนอีกเมืองนึงหล่ะ ถ้าเทียบก้คงเหมือน กรุงเทพ กับ สมุทรปราการ อะไรอย่างนั้น (ต้องถามคนรู้) นัง น. ก็เหมือนคนบอกทาง เพราะเวลาเสี่ยมาเลเซียคนนี้ขับรถ นัง น. ก็จะคอยดูป้ายข้างทาง ว่าให้ไปทางไหน ๆ อีกทั้งจะได้หาทางหนีทีไล่ ในกรณีที่เกิดมิดีมิร้ายกับตนเอง...แต่ก้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนวันสุดท้ายที่จะกลับ เสี่ยมาเลเซียยังพานัง น. คนนี้ไปดูสถาบันกวดวิชาของเสี่ยเลย เพราะเสี่ยแกจบ ดร. เชียวนะ แล้วเสี่ยมาเลเซียก็พาไปเดินห้าง แล้วก็ยังถามว่าจะซื้ออะไรเป็นของฝากไปเมืองไทย นัง น. เห็นแล้ว มันก็เหมือน ๆ กับของที่ไทยเรามี ก็เลยไม่ได้ซื้ออะไร แล้วนัง น. ก็กลับเมืองไทยอย่างสวัสดิภาพ แบบที่ไม่มีการเสียเนื้อเสียตัว แต่ว่าใครจะเชื่อ???? ผู้อ่านก็คงไม่เชื่อใช่ป่ะ...ไม่เชื่อก็ไม่รู้จะทำยังงัยให้เชื่อ เพราะทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง อีกทั้ง นัง น. ก็คงจะเปลี่ยนความคิดใคร ๆ ไม่ได้ เหมือนกับที่ใคร ๆ ก็เปลี่ยนความคิด ความเชื่อของ นัง น. เหมือนกัน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 11:51:52

ความคิดเห็นที่ 10 กลับมาจากมาเลเซีย ก็ยังคงติดต่อกับ หนุ่ม "H" และ พี่ "A" โดยการโต้ตอบเมล์ และส่ง message หากัน ทั้ง หนุ่ม "H" และ พี่ "A" ถามว่า "ที่หายไป 3 วัน เนี่ย ไปไหนมา" นัง น. ก็ตอบไปตรง ๆ ค่ะว่า "ไปมาเลเซีย" ก็ไม่รู้จะโกหกไปเพื่ออะไร แถมมันก็เป็นเรื่องจริง แต่ หนุ่ม "H" และ พี่ "A" ไม่ได้ถามว่า นัง น. ไปกับใคร แล้ว นัง น. จะไปเสนอหน้าตอบทำไม เพื่ออะไร ....ถือคติ ถาม ตอบตรง ตอบจริง แต่ถ้าไม่ถามก็ไม่บอก จากนั้น การติดต่อของ หนุ่ม "H" และ พี่ "A" ก็เป็นปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คือ หนุ่ม "H" จะส่ง message มาซะส่วนใหญ่ และ พี่ "A" จะทั้งโทร ทั้ง message ทั้งเมล์มา นั่นไม่ได้ทำให้เราเกิดอาการเบื่อ (ณ ตอนนั้น) พี่ "A" ก็ยังมาเมืองไทย ทุกเดือน มาทุกครั้งก็เจอนัง น. ทุกครั้ง ส่วน หนุ่ม "H" ก็อย่างที่บอก 2-3 เดือนมาที นัง น. คนนี้ ก็เจอ หนุ่ม "H" ทุกที ที่มาเมืองไทย 5555 และแล้ว เสี่ยมาเลเซีย ก็ offer ตั๋วให้ไปเที่ยวเวียดนามอีก แหมมม!!! ใครจะไม่ไปคะ ถือว่าได้เที่ยวฟรี เงินไปเสีย สบายกระเป๋า ตามสไตล์ "อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ" การไปครั้งนี้...นัง น. คือไปนัดเจอกับเสี่ยมาเลเซีย ที่เวียดนามเลย นั่นคือ เจอกันที่หน้า ตม. เวียดนาม...นัง น. ไป เสี่ยมาเลเซียก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวัง คือยืนอยู่หน้าทางออกที่ผ่านจาก ตม. เรียบร้อย...พอเจอ ก็เหมือน พ่อกับลูก เจอกัน คือ นัง น. สวัสดี ส่วนเสี่ยมาเลเซียก็รับไหว้ เนื่องจากเสี่ยมาเลเซียก็พอรู้วัฒนธรรมไทย การไปเที่ยวต่างประเทศครั้งนี้ นัง น. ก็ไม่ได้เสียตัวอีกตามเคย ก็แหมมม!!! ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบ นิ... แต่ก็ถือว่าได้ไปเที่ยว ...ไปเที่ยว กะ ฮาลองเบย์...นอนค้างในเรือ 1 คืน แล้วก็กลับมานอนค้างที่โรงแรม อีก 1 คืน แล้วก็กลับ โดยต่างคนก็ต่างกลับ คนละสายการบิน เพราะนัง น. บินตรงกลับเมืองไทย ส่วนเสี่ยมาเลเซีย ก็บินตรงกลับที่มาเลเซีย กลับมาจากเวียดนามคราวนี้ นัง น. มีของฝากให้เพื่อน ๆ เป็นตุ๊กตาคนเวียดนาม พัดเวียดนาม ฯลฯ เพื่อน ๆ ที่ได้รับของก็ดีใจ ที่นัง น. มีน้ำใจซื้อของฝากมาให้ เพราะมีใจคำนึงคิดถึงเพื่อนทุก ๆ คน ที่เรียนทั้งหมด รวมทั้งน้อง ๆ ญาติ ๆ ของนัง น. ที่สนิท ๆ แต่ของฝากของนัง น. ที่เอามาให้นี้ นัง น. ไม่ได้ซื้อของแพง ถ้าเทียบเงินไทย ก็ตีราคาซะ ประมาณ น่าจะ คนละ 10 - 20 บาท ซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไร แต่ถ้าเทียบกับความคำนึงคิดถึงเพื่อน มันก็ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนคิดว่า เรามีใจคิดถึง หนุ่ม "H" มาเมืองไทยอีกรอบ ครั้งนี้ ก็เจอกับนัง น. ทุกวัน เวลาเย็น เนื่องจากตอนนี้ นัง น. ลาออกจากงานแล้ว แต่ หนุ่ม "H" ต้องทำงานในเวลาเช้า จึงต้องนัดเจอกันหลังเลิกงาน ส่วนนัง น. จะมีเรียนก็เฉพาะตอนเย็นจนถึง สามทุ่ม บางคืนก็ต้องนัดเจอ หนุ่ม "H" ตอนหลังเลิกเรียน คือหลัง 3 ทุ่ม แล้ว มีเวลาอยู่ด้วยกัน แค่ 2-3 ชั่วโมง มันก็ทำให้หัวใจของนัง น. คนนี้ ชุ่มชื้น ถึงแม้มันจะดึกเกินที่จะหาร้านอาหารที่เปิดสำหรับการเข้าไปรับประทานอาหาร สำหรับคนสองคน แต่นั่นก็ไม่เป็นผล เพราะ แค่การเดินด้วยกัน นั้น หัวใจของนัง น. มันก็ลอยละลิ่วไปแล้ว หนุ่ม "H" เทคแคร์เราดีมาก ดีซะจนเราคิดในใจไปเองว่า หนุ่ม "H" คนนี้มีใจให้เรา เพราะทุกครั้งที่ หนุ่ม "H" มา หนุ่ม "H" ก็จะนัดเจอกับเราทุกวัน จนกระทั่งถึงวันที่จะต้องบินกลับ...แล้วอีกครั้งในวันสุดท้ายที่จะต้องอยู่เมืองไทย หนุ่ม "H" ก็จะขอให้เราไปส่งที่สนามบิน เหมือนดั่งครั้งแรก การไปส่งครั้งนี้ นัง น. กะว่าจะอยู่จนกว่า หนุ่ม "H" เช็คอินท์ เสร็จ แต่ด้วย เครื่องบินที่หนุ่ม "H" มาช้า หรือที่เรียกว่า "Delay" นั่นเลยทำให้ สายการบินนั้น offer หนุ่ม "H" และผู้โดยสารทุกท่าน ให้ไปพัก 1 คืน ฟรีที่โรงแรมโนโวเทล สุวรรณภูมิ คืนนั้น นัง น. กับ หนุ่ม "H" เลยได้ไปดูภาพยนตร์เรื่อง Harry Potter (จำตอนไม่ได้) และก็กลับไปยังโรงแรม เพื่อไปกินอาหารเย็นกันภายในโรงแรม...หลังจากนั้นประมาณ 5 ทุ่ม นัง น. ก็นั่งแท็กซี่กลับบ้าน วันรุ่งขึ้น เช้าตรู่ หนุ่ม "H" ได้ส่ง message ว่า เช็คอินท์เรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวเดินทางกลับออสเตรเลีย แล้วเมื่อถึงจุดหมายปลายทางก็จะส่ง message มาบอกนัง น. อีกที จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 17:40:17

ความคิดเห็นที่ 11 แตกกระทู้ใหม่เราก็...ตามมาเหมือนเดิม จากคุณ : สายน้ำราตรี เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 12:12:34

ความคิดเห็นที่ 12 หายไปอีกแล้วค่ะ กลับมาปั่นต้นฉบับเร็วๆนะค่ะ จากคุณ : ฉันจะรวยไปด้วย เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 13:19:58

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาแล้วกำลังสนุกเลย แต่ว่าวันนี้ คุณ น. ไปโรงพยาบาลนี่นา จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 13:26:44

ความคิดเห็นที่ 14 ยังคงตามมาอ่านนะคะ แอบกระซิบว่าอ่านตอนทำงานค่ะ เลยไม่ได้ตามเสาร์ อาทิตย์ จากคุณ : PANDY MY LOVE เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 15:30:00

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ : สายน้ำราตรี คุณ : ฉันจะรวยไปด้วย คุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ กลับมาแล้วค่ะ กลับมาจากโรงพยาบาลของคนโรคจิต (หัวคิดล้ำเลิศ) แถมยังไปเสียเงิน ไม่ใช่สิ เรียกว่า "ถลุงเงิน" มากกว่า เพราะเข้าร้านหนังสือทีไร ก็จะหมดตัวไปกับพวกของอย่างนั้น ... ไม่ใช่น้อย ๆ นะคะ เพราะวันนี้ เท่าที่นึก ๆ ออก แค่ร้านหนังสือ Se-Ed ร้านเดียวหน่ะ หมดไป 3 พัน เพราะว่า ซื้อ Vocher ไป 3 ครั้ง แล้วไหนจะส่วนต่างที่จะต้องจ่ายอีกหล่ะคะ ก็ไอ้ส่วนที่ต่ำว่า 100 นั่นแหละคะ ที่คนอื่นเค้าเรียกว่า "เศษตังค" แต่สำหรับนัง น. คนนี้ มันคือ เงินที่เอาไว้กินข้าวได้เป็นวัน 2 วันเชียว.. นิสัยไม่ดีจริง ๆ เห็นหนังสือเป็นไม่ได้ แถมมีการอยากจะสวยกับเค้า ก็เห็นหน้าร้านเค้าเขียนว่า "Detox ไร้สาร 299 บาท" ไอ้เราก็จะไป Detox กับเค้ามั่ง (Detox ผม นะคะ) ทำไปทำไม ไหง กลายเป็น 800 บาท ไอ้ครั้นถามก็กลัว เดี๋ยวจะคิดว่า นัง น. มันเค็ม มันเคี่ยว ไม่รู้รึงัยยะหล่อน ว่าผมบนหัวหล่อนเนี่ย มันยามไปร่วมเอว ...ก็เลยจ่ายไปแบบไม่ได้ถาม แถมไม่ให้ทิป 5555 ต่อ ๆ เม้าท์มอยไม่เลิก.... อ้อ.. วันนี้ คุณหมอที่โรงพยาบาล เพิ่ม Dose ยาขึ้นค่ะ ยานอนหลับนะคะ เนื่องจากนัง น. ยังไม่ปกติ คือจะตื่นทุก ๆ คืน ไม่ ตี 1 ก็ตี 2 หรือ ตี 3 สรุปคือ ตั้งแต่ 4 ทุ่ม ยันเวลาที่ตื่น เป็นเวลาที่หลับสนิท แต่พอหลังจากตื่นแล้ว จะกลายเป็นว่า จะนอนได้ ครึ่งชั่วโมง ไม่ก็ชั่วโมงนึงตื่น พร้อมด้วยการฝันทุกครั้งทุกหัวลงหมอน คุณหมอใจดีก็เลยเพิ่ม Dose ยานอนหลับให้แรงขึ้น พร้อมบอกว่า ให้ลองหยุดนอนกลางวัน แต่ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ให้นอนกลางวันประมาณ บ่าย 2 ไปแล้ว เป็นเวลา 1 ชั่วโมงได้ เพราะหากนอนกลางวันมากกว่านั้น อาจจะมีผลทำให้ การนอนกลางคืนของนัง น. มีปัญหา เพราะว่า ได้นอนกลางวันเต็มอิ่ม นอกเรื่องไปไกล....มาต่อเรื่อง พ่อหนุ่ม "H" พี่ "A" กับเสี่ยมาเลเซียต่อดีกว่า กับเสี่ยมาเลเซียนั้น ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นการส่งทางอีเมล์มากกว่า เนื่องจากเสี่ยเป็นคนมีลูกมีเมีย แถมดูเหมือนว่าจะ "รักเมีย" มากเสียด้วย แต่ความรักอ่ะเน๊อะ พอเวลาผ่านไปนานเข้า ๆ จากความรัก มันก็เหมือนไม่ใช่รัก มันกลายเป็นความผูกพัน เป็นเพื่อนกันไปซะมากกว่า หรือบางทีก็แค่ประคับประคองครอบครัวไม่ให้มันแตกหัก สำหรับนัง น. เสี่ยมาเลเซียคนนี้ ไม่มีความสำคัญเท่าไหร่ ถ้าจะนับ ก็นับเหมือนเป็นพ่อ เป็นลุง ที่ให้โอกาสดี ๆ กับ นัง น. ให้ไปเปิดหูเปิดตายังต่างแดน นั่นคือความรู้สึกจริง ๆ แต่ถ้าจะให้มีอะไรกันหน่ะหรอ??? ทำไม่ได้ค่ะ ส่วน หนุ่ม "H" ของนัง น. ก็ยังเป็นขวัญใจคนเดิม ที่ถ้าสมมุติ นัง น. ติดคลาสเรียนอยู่ แต่เบอร์ หนุ่ม "H" โทรเข้ามา นัง น. คนนี้ จะรีบวิ่งออกไปนอกห้องเรียน เพื่อไปรับสาย พร้อมด้วยน้ำเสียงดีใจอย่างสุดซื้ง แต่กับคนอื่น ๆ เช่น พี่ ต. หรือ พี่ "A" จะบอกเลยว่า "ติดเรียน เลิกเรียน 3 ทุ่มครึ่ง"...5555 2 สถานะ คบกันอย่างนี้ อยู่ประมาณหลายเดือนอยู่...แล้วก็เอาอีก..นั่นคือ ควบ 2 ไม่พอ ตอนนี้มีหนุ่มออสเตรเลียคนใหม่ หนุ่มคนนี้ ชื่อว่า "P" เป็น Graphic Designer ตำแหน่งหรูซะด้วย...ว้าววว!!! ขับฟอร์จูนเนอร์ (เท่าที่ทราบ) โชคดีของนัง น. คือ หนุ่ม "H" อยู่ Perth ส่วน "P" เนี่ยอยู่ที่ Melbourne  5555 เวลาก็จะต่างกันนิด ๆ หน่อย ๆ ก่อนหน้านี้ จริง ๆ แล้ว โดยส่วนตัว กับ "P"  รู้จักกันทางเว็บ (อีกแล้ว) แล้วก็เข้ามาในแบบเพื่อน คือ "P" จะคอมเม้นท์มาให้นัง น. ทุกวัน นัง น. ก็จะคอมเม้นท์กลับกับคนที่คอมเม้นท์ให้ นัง น. ทุกคน (แต่หลัง ๆ คือ ระยะ 3-4 ปีมานี้ มาเริ่มเบื่อ ก็เลยไม่ได้เม้นท์ตอบ มีแต่รอรับอย่างเดียว) 5555 "P"  เดิมจริง ๆ หน่ะ มีแฟนอยู่แล้ว เป็นสาวอินโดนีเซีย ที่ไปเรียนที่ออสเตรเลีย รู้จักกันโดยบังเอิญ (เท่าที่ทราบนะ) แต่ "P" ดันมาติดใจอะไรนัง น. ก็ไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่ย้งไม่ได้เจอกัน ก็ไปบอกเลิกกับสาวอินโดนีเซียซะงั้น เพื่อจะมาขอคบ กับ นัง น. อย่างเป็นล่ำเป็นสัน แฟนสาวคนอินโดนีเซียก็คงพยายามเซาะหาความจริง จนมาเจอต้นเรื่องคือ พ่อ "P" เล่นมาหยอดคอมเม้นท์หวาน ๆ ใส่ นัง น. ทุกวัน แถมนัง น. ก็ยังคอมเม้นท์หวาน ๆ กลับอีก จริง ๆ แล้วในใจหน่ะ ไม่ได้คิดอะไรหรอก คิดแต่ว่า เออ!! ดี กรูนิ มีเสน่ห์จริง ๆ เสน่ห์ตรงไหนก็ไม่รู้ ยังไม่ได้เจอตัวเป็น ๆ กันเลย ดันเลิกกับแฟน ไอ้คนที่เจอตัวเป็น ๆ อยากจะให้ขอเป็นแฟน กลับไม่ขอ... งง สาวอินโดนีเซีย งงกลับการจากไปของ "P"  เนื่องจากเป็นการเลิกแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไม่มีเค้าลางบอกเหตุใด ๆ ทั้งสิ้น จึงได้ส่ง message เข้ามาในเวบเพจของนัง น. เพื่อถามไถ่เป็นการส่วนตัว ถึงเรื่องที่การรู้จัก "P" ได้อย่างไร ระยะนานเท่าใดแล้ว คิดอย่างไรกับ "P"  และอีกมากมายคำถามสารพัดที่ผู้หญิงพึงจะถามว่าเพราะเหตุใด ผู้ชายที่ตนคบ และอยู่ให้เห็นแบบเป็น ๆ เต็ม ๆ ตัว จึงหันเห เลิกร้าง จะมาคบกับหญิงอีกคนที่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นตัวจริง ๆ แบบเป็น ๆ นัง น. ซึ่งไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่อะไรกะเค้า ก็ตอบไปตามความจริงว่า เราหน่ะ ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แล้วก็ไม่เคยถามด้วยว่ามี "แฟน" รึยัง ด้วยไม่เคยสนใจจะคบเป็นแฟน แต่โดยมารยาท ถ้าใครส่งเม้นท์มาให้เรา นัง น. ก็จะส่งเม้นท์กลับ เป็นรูปภาพ ภาพเคลื่อนไหว หรืออะไร ต่าง ๆ นานา...ดูเหมือนว่า สาวอินโดนีเซียคนนี้ จะเข้าใจ เพราะเพื่อนในโลกออนไลน์มีตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องเจาะจงเป็นนัง น. แถมนัง น. กะ "P"  เนี่ย ก็ไม่เคยเจอกันจริง ๆ เลยสักที จะมีก็เห็นแต่รูปที่โพสต์ลงไปนั่นเว็บนั่นแหละ รูปก็ไม่ได้สวยอะไรเล้ยยย มีแต่รูปบ้า ๆ บอ ๆ รูปอุบาทว์ เพราะนัง น. ตัวจริงก็ไม่สวยอยู่แล้ว แถมยังถ่ายรูปไม่ขึ้นอีก จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 15:30:04

ความคิดเห็นที่ 16 เท่าที่เรารู้จาก "P"  สาวอินโดนีเซียเนี่ยรัก "P"  มาก แต่ด้วยว่าติดนิสัยที่เป็นเด็กน้อย เราก็ไม่รู้นิ ว่าเป็นเด็กน้อยตรงไหน เพราะไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว "P"  บอกแค่ว่า จะจัดการทุกอย่างให้จบลงโดยเร็ว นัง น. ไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้วค่ะ.. เพราะแค่ตอนนี้ลำพัง 2 หนุ่มนอก กะอีก 1 หนุ่มไทย เนี่ยก็แทบรับงานนอกไม่ได้ ไหนจะทำงาน ไหนจะเรียน ไหนจะรับแขก 5555 (ก็บรรดาหนุ่ม ๆ ที่มาเที่ยวเมืองไทยเป็นพัก ๆ แล้วไหนจะพี่ ต. หนุ่มในดวงใจของนัง น. อีกหล่ะ ทนแล้วทนอีก ยิ่งกว่า "ศรีทนได้" ตอนนั้นที่คบ ก็น่าจะเกือบ 5 -6 ปีแล้วนิ จนมากระทั่งแม่ของนัง น. เสีย เรายังส่ง sms ไปบอกเสี่ยมาเลเซียเลยว่า "แม่นัง น. เสียนะ เสี่ยยังมีการส่งข้อความาถามว่า "ต้องการเงินรึเปล่า???" นัง น. จะต้องการทำไมคะ เราไม่ใช่อย่างนั้น แถมครอบครัวก็รับราชการ ก็มีเงินค่าฌาปนกิจในหมู่ข้าราชการครูฯ แถมน้าสาวก็ยังรับราชการครู ดังนั้นเราจึงเปรียบเสมือนเป็นเด็กน้อย ไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากคอยยืนต้อนรับแขกที่มีในงาน อ้อ!! เกือบลืมไปเสียแล้ว...ไม่ใช่แค่ 4 ต่างชาติแล้วนะคะ ตอนนี้เท่าที่ไล่มาก็มี      1. หนุ่ม "H" สุดที่รักของนัง น.      2. พี่ "A" ผู้คอยตามนัง น.      3. เสี่ยมาเลเซีย      4. พ่อ "P" แต่ก่อนหน้าที่จะรู้จักกับพ่อ "P" นี่ นัง น. ก็ดันไปรู้จักกับ ผู้ชายคนนึง แหมมม!! จะบอกว่า สเปคก็ไม่ใช่ เป็นคนอิตาลีค่ะ ชื่อว่า "M" ...ก่อนหน้านี้อาศัยคุยกันทางอีเมล์ เนื่องจากตัว "M" เนี่ยอยู่อิตาลี แต่เค้ามีธุรกิจเกี่ยวกับจิวเวอรี่ ที่หน้าร้านเมืองไทย ตรงถนนข้าวสาร ช่างนั้น นัง น. ลาออกจากงานแล้วค่ะ ไม่ใช่มีธุรกิจอื่นทำงานแอบแฝงนะคะ อย่าเข้าใจผิด นัง น. เบื่อปัญหาเดิม ๆ ที่เจอ ๆ ตอนที่ทำงาน เช่น ทำดีเสมอตัว ทำผิดนิดเดียว โดนเหยียบจมดิม (มิดหัวเลย) โบนัสไม่มี เพราะเจ้านายอ้างว่า เศรษฐกิจแย่ เงินเดือนไม่ขึ้น เพราะนัง น. ลางานเยอะ ลางานเยอะ แต่ไม่เกินตามกระทรวงแรงงานกำหนดนี่คะ คือ พักร้อนได้ 6 วัน ลาป่วยไม่เกิน 30 วัน นัง น. ไม่เคยลาเกินค่ะ แต่กลับไม่ได้เงินเดือนขึ้น เพราะเจ้านายดันทำเป็นค่าเฉลี่ย มัฐยฐาน อะไรของเค้านี่แหละ เลยตัดสินใจเอาว่า ออกก็ออกฟระ ตอนนี้ได้วุฒิ ป.ตรีแล้ว อย่างน้อยไปทำงานที่อื่น ก็ไม่อดตายหล่ะว้าาาาาา แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 55 15:53:32 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 15:48:03

ความคิดเห็นที่ 17 โอยมึน  อ่าน ๆ ไปจะจำหนุ่ม ๆ ของ คุณ น. ได้มั๊ยเนี่ย จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 16:03:27

ความคิดเห็นที่ 18 55555...คุณ อะไรกันผู้หญิงคนนี้ ก็บอกแล้วค่ะ ว่ามันเป็นเรื่องราวฉาวโฉ่ จากชีวิตจริง... จริง ๆ แล้ว ยังมีผู้ชายต่างชาติที่ไม่ได้กล่าวถึงอีกมาก เช่น คนชื่อ "L" เป็นทหารอเมริกาประจำการอยู่ที่อิรักค่ะ เราคุยด้วยเพราะสงสาร นาน ๆ ที ถึงจะโทรมาหาที หรือจะอีเมล์มาหา (แต่ตอนนี้ หายจ้อยยย) ตามกาลเวลา ตอนนั้นเราคิดว่า อย่างน้อยก็ยังดีที่เรายังเป็นเพื่อนที่คอยให้เค้าคลายเหงา เวลาอยู่ในสนามรบ อย่างน้อยเราก็ยังได้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เค้ามีกำลังใจในการทำงานมากขึ้น หรือจะอีกคน เป็นทหารเหมือนกันค่ะ แต่ประจำการอยู่ที่ ญี่ปุ่น...เจอกันโดยบังเอิญที่วอล์กกิ้ง สตรีท ที่พัทยา คือจริง ๆ หน่ะ เรารู้แล้วแหละว่า คน ๆ นี้มาเมืองไทย เค้าก็บอกว่าจะให้เราไปเจอเค้าที่พัทยา แต่เราตอบปฏิเสธไป พอมาอีกวัน เพื่อนในกลุ่มสมัยเรียน ปวช. ชวนไปนอนที่พัทยา ก็เลยไปบังเอิญเจอเข้า แล้วก็ทักทายตามประสาคนรู้จัก แลัวหลังจากนั้นก็มีส่งอีเมล์มาทักทายกัน ส่วนตอนนี้ ก็หายจ้อยยยย สงสัยหายไปกับสึนามิ หรือจะเป็นอีกคน เป็น คน นิวยอร์ก ค่ะ เคยเป็นนักดับเพลิง แต่เหมือนเกิดอุบัติเหตุในการทำงาน ทำให้หูของเค้าต้องใส่เครื่องช่วยฟัง ครั้งแรก ผู้ชายคนนี้มีแพลนจะมาเที่ยวเมืองไทย เราก็เลยอาสาเป็นไกด์ให้ แต่ไป ๆ มา ๆ ไม่มาซะงั้น แต่นัง น. ดันไปเจอคนนิวยอร์กนี่โดยบังเอิญอีก เนื่องจากต้องต่อเครื่องที่จีน แล้วถึงมาที่ไทย ตอนที่รอกระเป๋าเดินทางออกจากรางเลื่อน สายตาเราก็ไปป๊ะกับคนนิวยอร์กพอดี แล้วก็ทักทายตามประสา จากนั้น ปีนี้ คนนิวยอร์กก็มาเมืองไทยอีก พร้อมโทรมาหานัง น. เพื่อจะได้ไปเจอกัน กินข้าวกัน ตามประสา แต่นัง น. คิวแน่น 55555 ล้อเล่นค่ะ สภาพจิตใจไม่ดี ไม่อยากจะออกไปไหน เลยไม่ติดต่อคนนิวยอร์กไปอีกเลย หลาย ๆ คนที่อ่านจะคิดว่า นัง น. คนนี้ ท่าทางจะแสบไม่ย่อย ค่ะ ก็แสบไม่ย่อยจริง ๆ เรื่องการจัดสรรเวลา แต่ส่วนใหญ่แล้วถ้าคนที่รู้จัก นัง น. จริง ๆ จะรู้ว่า นัง น. เป็นคนชอบอยู่บ้านค่ะ อยู่เงียบ ๆ ไม่เปิดโทรทัศน์ อ่านหนังสือ ปลูกต้นไม้ กวาดบ้าน ซักผ้า ตามประสาคนอยู่บ้าน (แบบว่า เรียบ แต่ไม่ ร้อย) คือไม่เป็นกุลสตรีนั่นเอง เพียงแต่ไม่ค่อยชอบจะ out going เท่าไหร่นัก หากไม่จำเป็น ส่วนใหญ่ที่ออกก็จะเป็นสมัยวัยเรียนรู้ 5555 อยากเปิดหูเปิดตาว่า "โลกกลางคืน" หน่ะ มันเป็นอย่างไร??? มันสวยงามเนอะ แสงไฟก็ไม่แสบตา เหมือนตอนกลางวัน แถมอากาศก็ไม่ร้อน เหมือนอยู่กลางแดด คนก็พลุกพล่าน เห็นอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ มันก็สนุกไปอีกแบบ แต่ที่ไม่ชอบไปเดินที่สุดคือ ย่าน นานา หรือสุขุมวิทซอย 3 - 7 นั่นนัง น. ไม่ชอบไปเดิน เพราะสายตาที่บรรดาหล่อน ๆ มองมาที่เรา อย่างกับจะรุมจิก กัด กิน ชั้น คงเพราะคิดว่า นัง น. จะมาแย่งลูกค้าของพวกหล่อน ๆ เสียใจ นัง น. ไม่เลือกคบเพื่อนก็จริง แต่เลือกคนที่จะมานอนด้วยนะคร้าาา แถมเงินหน่ะ ไม่สนหรอก ถ้าใจมันไปแล้ว ที่ ๆ สมัย นัง น. ฮอต ชอบไปที่สุด ก็เห็นจะมี Vertigo ชั้นบนดาดฟ้า ของโรงแรมบันยันทรี, ซอยสุขุมวิท 20 จะเป็นผับเล็ก ๆ สไตล์โมเติร์น (นางแบบไปกันบ่อยมว๋ากก), Bed Super Club, Q-bar ในซอยสุขุมวิท 11 ร้านอาหารไทย (จำชื่อไม่ได้ แต่ไม่ใช่ lemonade) ในซอยสุขุมวิท 11, ร้านอาหารไทย ซอยสุขุมวิท 12 ร้านอาหารไทย "บ้านคุณแม่" สยาม, ร้านอาหารชั้น 4 ใน Paragon, ร้านอาหารใน Emporium แหมมม!!! ดูเหมือนจะไฮ....แต่ 5555 สมัยนั้นค่ะ สมัยนี้ นัง น. เสื่อมสภาพ คือ แก่แย้วว แต่ว่า ก็ยังมีเสน่ห์อยู่นะ อ่านไปเรื่อย ๆ จะเห็นถึงความเจ้าชู้ของนัง น. กับการจัดสรรเวลาได้อย่างเหมาะเหมง ลงตัว จนแทบไม่น่าเชื่อ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 16:29:59

ความคิดเห็นที่ 19 คนชื่อ "L" เนี่ย สนิทกันถึงขั้นส่งของมาให้เป็นพัสดุฯ กล่องใหญ่เลยนะคะ ข้างในมีทั้งตุ๊กตาหมี พร้อมด้วยกางเกงในสีแดงสด 5555 แต่นัง น. ไม่เคยใส่หรอกค่ะ เพราะไซส์คนอเมริกัน กับคนเอเซีย หน่ะมันต่างกันมาก นัง น. ก็ได้แต่เก็บไว้ ตอนนี้ก็ยังคงอยู่ในกล่อง คาใต้ราวเสื้อผ้าที่ นัง น. เอามาไว้ใช้เป็นที่แขวนเสื้อผ้าที่จะต้องใส่ประจำวัน สมัยที่อยู่บ้านแม่ ส่วนอีกคนหนึ่ง ที่ไม่กล่าวถึงก็คงจะดูน่าเกลียดเกิดไป เพราะหนุ่มคนนี้เป็นคนสเปนค่ะ หลาย ๆ คน ได้ยิน แล้วคงร้อง "ว้าววว" เพราะหนุ่มสเปนหล่อ คนนี้ก็ดูดีค่ะ ติดต่อทางเมล์กันซะส่วนใหญ่ หนุ่มสเปนคนนี้ชื่อ "Xabi" นิสัยดีมาก เพราะตอนที่เค้ามาเมืองไทยวันแรก เราไม่มีอะไรให้เค้าเลยค่ะ แต่เค้าสิคะ มีมาให้หมด ตั้งแต่ เสื้อยืดทำมือจากสเปน ซีดีไว้สำหรับฝึกพูดภาษาสเปน และอีกหลาย ๆ อย่าง สรุปวันนั้น นัง น. ไปกินข้าวเย็นที่สวนลุมไนท์ แต่ขากลับต้องหอบหิ้วลังใหญ่ ๆ กลับมาด้วย เพราะของฝากเต็มไม้เต็มมือถือไม่หมด ด้วยเวลาของเราสองคน คลาดกัน คือ นัง น. ต้องทำงาน แต่พ่อหนุ่มสเปนคนนี้เค้ามาพักร้อน จึงทำให้ส่วนใหญ่แล้ว พ่อหนุ่มสเปนจะเดินทางไปเที่ยวคนเดียว อย่างเช่น เชียงใหม่ ภูเก็ต ฯลฯ โดยไม่รอนัง น. เพราะถ้ารอ ก็คงไม่ได้ไป อีกทั้ง พ่อหนุ่มสเปน เล่นเที่ยวเป็นเดือน ....แล้วใครจะมาจ้างงานนัง น. หล่ะคะ ถ้าลางานไปเที่ยว วกกลับมากเล่าเรื่องคนที่คบ ๆ เป็นตัว เป็นตน ที่ใช้เวลาติดต่อกันนาน ๆ ดีกว่า ส่วนพวกที่ผ่านแล้วผ่านไปหน่ะ ปล่อยไปค่ะ เหมือนดั่งกับสายลม พัดแล้วก็พัดเลยไป ไม่ต้องพัดหวน นั่นเป็นสิ่งดีที่สุด ที่จะทำให้เราจดจำได้แต่สิ่งที่ดี ๆ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 18:29:17

ความคิดเห็นที่ 20 อ้าว คุณ น.หายไปไหนซะแล้ว จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 10:32:16

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ - -  ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ เพียงแค่เห็นไม่ค่อยมีคนมาเม้นท์สักเท่าไหร่ ก็เลยคิดว่า ท่านบรรดาผู้อ่านอาจจะเริ่มเบื่อแล้ว เลยกะว่าจะหายไปสักพักนึง มันอาจจะดีกว่า หรือเปล่าคะ???? "M" เนี่ยทำให้เราคลั่งไคล้ไปสักพักนึง เพราะทำให้เราถึงขนาดกับเสียสาว (ในความจริงก็ไม่สาวหรอกค่ะ เพราะเราไม่ได้เสียตัวครั้งแรกให้  "M") แต่ที่บอกว่าเสียสาวในที่นี้ ก็คือ มีอะไร ๆ กับชาวต่างชาติ สิ่งที่เรายอมใจอ่อนกับ  "M" แม้กระทั่งกับ หนุ่ม "H" สุดปลื้มของนัง น. ก็ยังไม่มีอะไรกัน ก็เพราะว่า "M" มีความเป็นผู้ใหญ่ ให้นัง น. มีเวลาส่วนตัวมาก ส่วนถ้าจะเจอกัน ก็จะโทรมาถามก่อนว่า "ว่างหรือเปล่า" ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไร แต่ถ้าว่าง จะส่งคนขับรถไปรับ ...โอ้!!! อย่างกับเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ เวลาจะไปไหนมาไหน ก็มีคนขับรถคอยรับคอยส่ง จริง ๆ แล้ว นัง น. รู้จักกับ "M" ได้ไม่นานเท่าไหร่หรอกค่ะ เพียงแค่เวลาที่อยู่ด้วยกันมันเหมือนเจอกันทุกวัน สนิทกัน ไม่เหมือน หนุ่ม "H", พี่ "A" เพราะทั้งสอง จะมาเจอก็แค่เพียง เดือนละ 7 วัน หรือ 2-3 เดือนต่อครั้ง ส่วน พ่อ "P" ตอนนั้น ยังไม่ได้เจอกัน..อาศัยแค่ส่งอีเมล์ กับ แมสเซสหากันอย่างเดียว นัง น. อยู่กับ "M" ทั้งคืน ในคืนก่อนที่แม่จะเสีย เพราะตอนแรกนั้นกะว่าจะไปหาพี่ ต. ที่หอเพื่อนแถวซอยหมอเหลง แต่ถูก "M" กักตัวไว้ (จริง ๆ ก็ไม่ได้กักตัวหรอกค่ะ) เพียงแต่ "M" บอกว่าจะไปส่งนัง น. ที่บ้าน แต่จุตประสงค์ของนัง น. จะไปหาพี่ ต. ที่ซอยหมอเหลง แถวราชปรารถ ซึ่งใกล้กับคอนโดที่ "M" อยู่ "M" พักที่คอนโด ถนนเพชรบุรีซอย 3 ใกล้มั้ยหล่ะคะ...เพียงแค่ "M" ไม่ยึดยื้อเวลา นั่นก็อาจทำให้จริง ๆ แล้วคืนนั้น นัง น. อาจจะได้ไปนอน ที่หอเพื่อนของพี่ ต. ก็เป็นได้ แต่ในเมื่อมันเป็นอย่างนั้นแล้ว ก็ช่างมัน ตื่นเช้า นัง น. ก็สวมบทบาท ว่าจะต้องเอาของไปให้พี่ชายที่ซอยราชปรารถ "M" ก็เลยให้คนขับรถไปส่งพร้อมบอกว่า "เสร็จธุระแล้วให้โทรมา จะให้คนขับรถไปรับ" เรื่องอะไรนังน. จะให้คนขับรถรู้แหล่งที่ พี่ ต. อยู่หล่ะคะ นัง น. ก็สวมบทว่า หอที่พี่ ต. พักกับเพื่อน เป็นซอยคับแคบ หาที่กลับรถลำบาก ให้จอดแค่หน้าปากซอยก็พอ อีกทั้งเดี๋ยวพอเสร็จธุระแล้ว นัง น. คนนี้จะนั่งแท็กซี่มาหา "M" ที่คอนโดเองจะดีกว่า ที่สำคัญจะได้ไม่ต้องเหนื่อยทั้งสองฝ่าย เพราะก็ยังไม่รู้ว่า ที่ไปเนี่ย จะได้เจอ พี่ ต. รึเปล่า ??? เนื่องจากพี่ ต. ติดเรียนวิชานึง ที่สถาบันแห่งหนึ่งย่านปทุมวัน "M" ก็เลยให้ไป แถมเป็นไปตามแผนนัง น. ซะด้วย...ไปหาพี่ ต. ที่หอพักเพื่อน ก็เจอแต่เพื่อน ไม่เจอพี่ ต. เพราะพี่ ต. ไปเรียนจริง ๆ ตามคาดไว้ ก็เลยโทรศัพท์บอกพี่ ต. ว่า มาหาแล้วนะ พร้อมทั้งเอาโทรศัพท์ที่ซื้อใหม่ มาให้ใช้ด้วย (จะได้ไม่อายเพื่อนอายฝูง) ว่าแล้ว นัง น. ก็นั่งได้สักพัก ก็เกิดอาการร้อนรุ่ม กลุ้มใจ ไม่รู้ว่าจะเป็นลางบอกเหตุรึเปล่า แต่รู้ว่าอยู่ไม่ได้แล้ว จึงบอกเพื่อนพี่ ต. ว่า นัง น. ขอตัวกลับก่อน เพราะว่า รู้สึกไม่ได้ เดี๋ยวตอนเย็น ๆ จะกลับมาใหม่ ว่าแล้ว นัง น. พอจับแท็กซี่ได้ ก็รีบบึ่งไปคอนโดของ "M" ทันที เมื่อไปถึง "M" ก็กำลังทำอาหารอิตาลีให้ทาน แหมมม!!! อะไรจะเลิศเรอ เพอเฟ็กค์ ทำกับข้าวเป็นด้วย ทำธุรกิจเอง แต่แล้วเหตุการณ์ที่กำลังสนุก ๆ ก็เกิดมีโทรศัพท์ของนัง น. ดังเข้ามา เสียงในสาย คือผู้เป็นน้า บอกว่า "ติดธุระอะไรรึเปล่า ถ้าติดธุระอยู่ให้ทำให้เสร็จ แล้วรีบกลับบ้านมาทันที" นัง น. ไม่รู้หรอกค่ะว่าเกิดเรื่องอะไร แต่ด้วยลางสังหรณ์....อยู่ดี ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา ออกมาแบบไม่ยั้ง นั่นเรียกได้ว่า "ร้องไห้ " อาจจะดูไม่มีเหตุผลที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า สิ่งที่เสียงตามสายโทรตามให้กลับหมายถึงอะไร แต่นัง น. กลับรู้สึกถึงมันได้ดี ... นัง น. รู้ว่า แม่ต้องเสียแน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครบอก แต่นัง น. ร้องไห้อย่างกับจะขาดใจ "M" เมื่อเห็นนัง น. ร้องไห้ ก็ตกใจคิดว่าตนเองทำอะไรผิด จึงได้ถามนัง น. ว่า "เป็นอะไร ผมทำอะไรให้ ไม่พอใจรึเปล่า" สิ่งแรกที่นัง น. พูดคือ "นัง น. รู้แล้วแหละว่า แม่ชั้นเสียแล้ว ที่บ้านโทรมาบอกว่า ให้รีบกลับ" "M" ก็ยังแปลกใจว่า ทำไมนัง น. ถึงรู้ ในเมื่อที่บ้านไม่ได้บอกอะไรว่า มีใครเป็นอะไรสักหน่อย นัง น. เลยบอกว่า มันเป็นความรู้สึก ที่บอกไม่ได้ .... จากนั้น "M" ก็ให้คนขับรถพาไปส่งที่บ้าน เมื่อร้องไห้เสร็จ..... เมื่อไปถึงที่บ้าน ทุกคนนั่งรวมกันหมดแล้ว (อย่างที่พิมพ์ให้ฟังในตอนต้น) น้าสาวบอกว่า "แม่เราไปสบายแล้ว" อยู่ดี ๆ ก็หลับไปเลย ไม่ตื่น หมอสันนิษฐานว่า น่าจะเสียชีวิตราว ๆ ตี 2 แต่น้องชายมาเจอเอาตอน 11 โมงเช้า ด้วยความที่สงสัยว่า เห็นรถแม่ ซึ่งปกติจะขับรถไปสอนพระ สอนเณร ตั้งแต่เช้า อีกทั้งปกติแม่จะต้องมาปลุกตนเองเพื่อให้ไปโรงเรียน จึงขึ้นไปดูแม่ เพราะคิดว่า แม่คงไม่สบาย แต่เรียกเท่าไหร่ ๆ ก็ไม่ตื่น เมื่อไปจับตัวของแม่ก็มีความอุ่น เหมือนคนปกติทั่วไป ซึ่งถ้าเป็นคนที่ตายแล้ว ร่างกายจะเย็น เนื่องจากไม่มีเลือดสูบฉีด ซึ่งก็น่าแปลกอยู่เหมือนกัน เรื่องที่แม่เสียนี้ นัง น. ต้องจัดการส่ง แมสเซส ให้กับบรรดาฝรั่งต่างชาติทั้งที่อยู่ในเมืองไทย รวมถึงที่อยู่ต่างประเทศ ทุกคนแสดงอาการเสียใจ ด้วยการส่งแมสเซสกลับ มีเพียง "M" เท่านั้น ที่ ส่งพวงหรีดมา ในคืนสวดศพวันแรก และในคืนที่ 2 หรือ 3 "M" ก็ยังมาฟังสวดด้วยพร้อมกับคนขับรถ (แล้วอย่างนี้จะไม่ให้น้าสาวปลื้มได้อย่างไร) พี่ "A" ซึ่ง ณ ขณะนั้น ก็บินมาเมืองไทยเหมือนกัน แต่ไม่ได้มีโอกาสได้เจอกัน เนื่องเพราะ นัง น. กำลังยุ่งกับงานศพของแม่ อีกทั้ง พี่ "A" ก็ไม่รู้ทางที่จะมาวัดที่สวดอภิธรรมศพของแม่เช่นนั้น งานนั้นเลยทำให้ นัง น. กัน พี่ "A"  ไม่ได้เจอกัน จะติดต่อกันก็อาศัยแต่โทรศัพท์ เป็นตัวติดต่อในเวลากลางวัน กับเวลากลางคืนหลังเลิกงานศพแม่ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 12:10:59

ความคิดเห็นที่ 22 การติดต่อของหนุ่ม ๆ ทั้งหลาย คือ ทั้งหนุ่มไทย หนุ่มเทศ นัง น. จัดสรรเวลาได้อย่างดีเยี่ยม สมกับการเรียนป.โท วิชาการบริหารจัดการเรื่องเวลา รวมทั้งการตลาดต่างประเทศ 55555 จนกระทั่ง บรรดาอาจารย์ รวมทั้งเพื่อน ๆ ในคลาส ยกให้นัง น. เป็น Miss International เพราะว่ามีเพื่อนต่างชาติเยอะ มีมนุษยสัมพันธ์ดี อีกทั้งการจัดสรรเวลาให้พอดิบพอดี ไม่มีคำว่า "รถไฟชนกัน" เลยสักราย (แหมมม ยังภูมิใจได้อีกนิคน) พี่ "A" ก็เข้ามาสนิทขึ้นทุกที ๆ เพราะด้วยความที่ พี่ "A" มาทำงานที่ไทย ทุกเดือน ๆ เดือนละ 3-7 วัน นั่นทำให้เราสนิทกับ พี่ "A" เร็วขึ้น แถม พี่ "A" ก็ยังตามใจนัง น. อีกซะด้วยนะ ไม่ว่าจะกินอะไร จะไปที่ไหน พี่ "A" จัดการให้หมด จน พี่ "A" เริ่มจะเข้ามาล้ำเส้นของเรา ก็คือ เริ่มที่จะมานั่งรอเราในเวลาที่เราเรียน นั่นทำให้เราลำบากใจ เพราะเราไม่ชอบให้ใคร ๆ คนอื่น ๆ เห็นเรามีผู้ชายมาพัวพัน เราชอบที่จะเป็นของเราแบบนี้ คือ สนุกสนาน ตลกโปกฮา ทะลึ่งตึงตัง ไปตามแบบของ นัง น. ซึ่งคนที่อยู่ใกล้ ๆ นัง น. จะได้มีความสุขได้ด้วย แต่จริง ๆ แล้ว นัง น. จัดได้ว่าเป็นคน 2 บุคคลิก คือ ถ้าอยู่กับเพื่อน ๆ จะถึงไหนถึงกัน แต่ถ้าอยู่คนเดียวแล้วหล่ะก็ เงียบ นิ่ง ใบ้ เป็นเป่าสากเลยค่ะ แถมยิ่งถ้ามีหนังสือที่นัง น. ชอบด้วยเนี่ย นัง น. อยู่ได้ทั้งวัน โดยที่ไม่ต้องคุยกับใคร หรือถ้าได้นั่งดูการ์ตูนเช่น เซเลอร์มูน โคนัน GTO โดราเอมอน อิกคิวซัง นัง น. ก็จะไม่สนใจใครอีก การที่ พี่ "A" มานั่งรอ ที่ ๆ นัง น. เรียน จึงต้องให้เพื่อน ที่ชื่อ "ป" (จากที่ผุ้อ่าน อ่านไปแล้วข้างต้น) มาเป็นตัวกัน คือ กขค นั่นเอง ไม่ใช่อะไรนะคะ คือ นัง น. เป็นคนขี้รำคาญ เป็นคนขี้เบื่อ ใครที่เริ่มเข้ามาก้าวก่าย กับชีวิตนัง น. มาก ๆ เนี่ย นัง น. สามารถเขี่ยทิ้งได้ทันที โดยไม่มีเหตุผลข้ออื่นเลย...แต่กับ พี่ "A" ยังโชคดีที่มี "ป" มาอยู่เป็นเพื่อนด้วย ทำให้เพื่อน ๆ ในคลาส หรือ พวกที่เรียน ป. โทด้วยกันแต่คนละคณะ คิดกันว่า คงจะมารอนัง น. เพื่อที่จะไปเที่ยวต่อ ก็บุคลิกนัง น. มันเป็นแบบนั้นค่ะ แต่งตัวไปเรียน นุ่งสั้น บางทีเสื้อก็บางแทบจะเป็นซีทรู (เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะคะ) จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 12:28:35

ความคิดเห็นที่ 23 พี่ "A" ทำให้นัง น. สนิทมากขึ้น จนกระทั่งไปเที่ยวทะเลกัน แล้วจะเหลือหรอ...5555 ตอบจริง ๆ ค่ะ เพราะไม่รู้จะโกหกไปเพื่ออะไร...ก็ไม่เหลือซะคร้าาาาา...จะเรียกว่าโดนเจาะไข่แดง มันก็คงไม่แดงแล้วหล่ะค่ะ เพราะตั้งแต่แฟนหนุ่มคนไทยที่คบด้วยกัน ยันมาพี่ ต. ยันมาหนุ่ม "ป" มันก็คงไม่แดงม่วง ไม่ก็คงจะดำไปแล้ว แต่ก็ถือว่า "ได้เจาะ" ไปแล้วกัน 55555 ก็บอกแล้ว นัง น. เนี่ย มันฉาวโฉ่เหลือเกิน แต่เวลามีคนถามว่า "มีอะไรกับใครรึยัง" นัง น.ก็ตอบตรง ๆ ค่ะ ไม่ได้โกหก ว่า "มี" แต่หลาย ๆ คน ที่ผ่านมือนัง น. แทบจะไม่เชื่อสักคน ว่านัง น. ผ่าน เพราะว่า นัง น. รักษาดี 55555 (อย่าถามเคล็ดลับอะไรนะคะ เพราะจริง ๆ ไม่มีเคล็ดลับอะไรเลย แถมเป็นคนสกปรกอีกต่างหาก) ในระหว่างนั้น "M" จากที่เคยส่ง อีเมล์มาบ้าง แมสเซสมาบ้าง ก็เริ่มหายไป ที่หายไปไม่ใช่ว่าอยู่เมืองไทยแล้วไม่ได้ติดต่อกันนะคะ แต่ว่า "M" ได้ไปอยู่อิตาลีค่ะ ไปติดต่อเรื่องธุรกิจ ครั้งสุดท้าย "M" บอกว่า ติดปัญหากับทางตำรวจ แต่เค้าจะให้พ่อเค้าช่วยให้ เพราะพ่อเค้าเดิม เคยมียศใหญ่อยู่เหมือนกัน ก่อนที่จะเกษียณออกมา หลังจากนั้น นัง น. กับ "M" ก็ไม่ค่อยจะได้ติดต่อกับเท่าไหร่ เนื่องจาก "M" ไม่ค่อยจะส่ง อีเมล์ หรือ แมสเซสมา นัง น. ก็เข้าใจ ว่า "M" คงจะยุ่งเรื่องคดี รวมทั้งบรรดาหนุ่ม ๆ ที่ นัง น. มีเนี่ย ก็จะต้องคอยจัดสรรเวลาให้เข้าที่เข้าทางอยู่เสมอ ส่วน หนุ่ม "H" สุดปลื้มของนัง น. ก็ยังคงวนเวียนอยู่ค่ะ เพียงแต่ไม่ค่อยจะมีบทบาท เนื่องจาก หนุ่ม "H" มาไทย 2-3 เดือน ครั้ง แถม อยู่เมืองไทยแค่ 3-7 วันเอง ต่างกับ พี่ "A" ที่มาเมืองไทยเดือนละครั้ง ครั้งละ 3-7 วัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เป็นปัญหา ให้ นัง น. ต้องปวดเศียรเวียนเกล้า เพราะส่วนใหญ่แล้วทั้ง สอง จะมาไม่ชนกัน หรือถ้าจะชน ก็แค่เหลือมล้ำช่วงเวลาเท่านั้นเอง ด้านเสี่ยมาเลเซีย หลังจากที่ทราบว่าแม่ของ นัง น. เสีย พร้อมทั่งส่ง แมสเซสมาบอกว่า "ต้องการเงินมั้ย" แต่นัง น. กลับตอบไปบอกว่า "ขอบคุณ ไม่ได้ต้องการเงิน เพียงแค่จะส่งข่าวให้ทราบว่า ตอนนี้ แม่ นัง น. เสียแล้ว" ตั้งแต่นั้นมา เสี่ยคนดังกล่าวก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย (ตัดปัญหาไปได้อีก หนึ่ง ราย) มาทางด้าน พ่อ "P" นัง น. ได้มาเจอตัวจริง เอาตอนใกล้ ๆ จะปีใหม่ เพราะอากาศที่ออสเตรเลียช่วงธ.ค.- กพ. เป็นหน้าซัมเมอร์ของเค้า พ่อ "P" เลยอาศัยช่วงนี้นัดเจอนัง น. คืนแรก ก้ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เป็นปกติ เดินเที่ยว กินข้าว แถวสีลม เนื่องด้วย พ่อ "P" พักที่โรงแรมแถวสีลม แถมไม่ใช่ซอย 4 นะคะ มาวันที่ สอง นี่สิ....นัง น. ตกม้าตายอีกแล้ว เพราะง่วง + แอร์เย็นฉ่ำ ทำให้บรรยากาศมันเป็นใจ เสียตัวอีกแล้ว 555555 แถมคืนนี้ มีนัดกับเพื่อน ๆ ไปเที่ยวผับแถวเกษตร-นวมินทร์ พ่อ "P" ไม่อยากจะไป แต่ทำงัยได้ เพื่อนย่อมมาก่อนเสมอ นัง น. ก็ลาก พ่อ "P" ไปด้วย ให้ไปเป็นตากล้อง ก็แหมมม!!! ทำงานด้าน Graphic Designer มันก้ต้องเอาไปอวดหน่อย...ความสัมพันธ์ของ พ่อ "P" กับเรา เริ่มยืดยาวค่ะ เพราะคืนที่ 3 พ่อ "P" เปลี่ยนโรงแรมไปเป็น แถวถนนศรีอยุธยา ..แหมมม!!! สระว่ายน้ำก็สวย เร้าใจ บรรยากาศก็เป็นใจอีก หลังจากไปเดินเยาวราช นัง น. ก็ เสร็จ พ่อ "P" อีกรอบ (เอ!!! ใคร เสร็จใคร) อยู่คืนเดียว ก็ย้ายไปอยู่ที่ซอยสุขุมวิท 16 ค่ะ เพราะมันดูมีความเป็นส่วนตัวสูง นั่นคือ 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ 1 ห้องรับแขก แถมทำอาหารได้ด้วยนะ ....เลิศหรูป่าวววว รู้สึกว่า ราคาเช่า ตอนนั้น ตกเดือนละ 80,000 ได้ แต่อยู่จริง ๆ แค่ 2 อาทิตย์ค่ะ เพียงแค่ต้องการความเป็นส่วนตัวเท่านั้นเอง ถึงได้ย้ายมาอยู ในช่วงระยะที่อยู่กับ พ่อ "P" นัง น. ก้ไป ๆ มา ๆ กับบ้านเนี่ยแหละค่ะ กลางวันเข้าบ้าน กลางคืนออก หรือไม่ก็ อยู่บ้านยันเช้าอีกวัน เนื่องจากการอยู่กับคนอื่นมากไป มันทำให้เราสุญเสียความเป็นตัวของตัวเอง จำได้ว่า ในวันฉลองปีใหม่ปีนั้น พระพี่นางฯ ไม่สบายอยู่ทีศิริราช ทำให้งานในสนามหลวงกร่อย นัง น. จึงพา พ่อ "P" ไปเที่ยวผับแถบย่านถนนข้าวสาร คืนนั้นเราไปเที่ยวผับอันเดอร์กราวน์กัน รู้สึกว่า กว่าจะออกมาจากที่ผับก็ร่วมสว่าง กลับมาที่พักของ พ่อ "P" ต่างคนต่างนอนหลับเป็นตาย กว่าจะตื่นขึ้นมาได้ ก็ร่วมเที่ยง (นัง น. คนเดียว) จึงเตรียมตัว พร้อมกลับบ้านไปเปลี่ยเสื้อผ้า เพราะเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน ด้านฝ่าย พี่ "A" ก็ยังติดต่อเหมือนเดิมค่ะ เวลาไหน นัง น. รับสายได้ ก็จะรับสาย เวลาไหนนัง น. รับสายไม่ได้ ก็จะไม่รับ ซึ่งเป็นปกติของนัง น. ที่อยากจะคุยก็คุย ไม่อยากจะคุยก็ไม่คุย โดยไม่มีเหตุผลใด ๆ แอบแฝง แต่ถ้านัง น. อยู่กับพี่ ต. นัง น. จะรับทุกสาย และถ้านัง น. อยู่กับคนอื่นแล้ว พี่ ต. โทรเข้ามา นัง น. ก็จะรับสายของ พี่ ต. คนเดียวไม่ว่าจะทุกกรณีใด ๆ (แปลกมั้ย????) จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 13:04:05

ความคิดเห็นที่ 24 หลังจากนั้น พ่อ "P" ก็บินกลับออสเตรเลียไป แล้วก็เริ่มจะดูเหมือนว่า จะเริ่มจริงใจ ตั้งใจที่จะคบหากับนัง น. อย่างเป็นล่ำเป็นสัน เป็นตัวเป็นตน นั่นคือ  พ่อ "P" ได้เริ่มเข้ามาคุยถึงว่า "จะลาออกจากบริษัท แล้วจะเอาบ้านหลังที่ตกเองอยู่ให้พี่สาวอยู่แทน ส่วนตัว พ่อ "P" จะมาอยู่เมืองไทย มาทำธุรกิจทีเมืองไทย ด้วยการออกแบบลายเสื้อยืด แหนะ!!! เอาแล้วจิ ถ้ามาแบบนี้ นัง น. ดิ้นไม่หลุดแน่ แต่นัง น. ก็บอกว่า เสียดายนะ ที่อยู่ที่ออสเตรเลียหน่ะ พ่อ "P" บอกว่า ไม่ต้องเสียดาย เค้าไม่ได้ขายให้ใคร เพียงแต่ให้พี่สาวมาอยู่ ถ้าอยากจะกลับ่ไปเที่ยว ไปเยี่ยม ก็สามารถไปอยู่ได้ทุกเมื่อ.....ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ด้าน พี่ "A" ก็เริ่มมีอาการอยากจะผูกพัน แบบแนบแน่นมิดชิดกับ นัง น. คือการเช่าหอพัก ใกล้ ๆ บ้านของนัง น. คือแถว ๆ อ่อนนุช ซึ่งใกล้ทั้ง BTS ใกล้ของกิน แหล่งช๊อปปิ้งเสื้อผ้าพอให้คลายเครียด ถึงแม้ว่า เสื้อผ้ามันจะไม่ได้เหมือนแถวสยามก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าที่ไม่มี อีกทั้งใกล้บ้าน นัง น. เวลาไปมาหาสู่ นัง น. ก็สะดวก อีกทั้งก็ใกล้ห้างซีคอนสแควร์ด้วย แหมมม!!! อะไรมันจะเหมาะเจาะอีกแล้ว เวลาที่ พี่ "A" มาเนี่ย นัง น. จะมีความสุขมาก ตรงที่ ใช้อะไรได้ ดั่งใจ เช่น อยากกินแมค พี่ "A" ก็จะเดินไปซื้อ แมค มาให้กิน พร้อมทั้งรายงานเสร็จสรรพ เมื่อไปถึงร้านแมคโดนัลด์ว่า ในร้านมีอะไรบ้าง อยากจะกินอะไร หรือทั้งที่ฟู้ดคอร์ท พี่ "A" สามารถทำให่ได้ทั้งนั้น แต่โดยลึก ๆ แล้ว นัง น. เริ่มเบื่อ พี่ "A" มากขึ้น ๆ อาจเป็นเพราะว่า ส่วนตัวของนัง น. หน่ะ เจ้าชู้ แถมไม่ชอบคนที่เข้ามาก้าวก่ายในส่วนที่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเรา นัง น. จะเป็นคนที่มีบุคลิกเด่นเลยค่ะ คือ เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง มีสเปส (พื้นที่) ที่ใครคนอื่น ก็สามารถเข้ามาได้ เมื่อนัง น. เริ่มรู้สึกได้ถึงการเข้ามายังพื้นที่ส่วนตัว นัง น. ก็จะสร้างกำแพงกั้นบุคคลผู้นั้นไม่ให้เข้ามาได้อีก หลาย ๆ คน ซึ่งเป็นทั้งสเปค เป็นทั้งที่น่าหลงใหล เป็นทั้งที่น่าปลื้ม ต่างก็ต้องอยู่ในที่ ๆ ของ นัง น.กำหนดเอาไว้ ไม่มีใครสามารถเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของนัง น. ซึ่งแปลกกับพี่ ต. , พี่ ต. ไม่เคยแม้แต่จะเข้ามาข้องเกี่ยว กับพื้นที่ ๆ นัง น. อยากให้เข้ามา พี่ ต. จัดว่าเป็นผู้ชายที่ให้เกียรตินัง น. มาก เพราะไม่ว่านัง น. จะไปไหน กับใคร เมื่อไหร่ กลับเวลากี่โมง พี่ ต. ไม่เคยถาม ถึงขนาดเวลาเที่ยงคืน นัง น. นั่งแท็กซี่ไปหาพี่ ต. ที่หอเพื่อนพี่ ต. พี่ต. ก็ยังไม่ถามเลยว่า ไปเที่ยวไหนมากับใคร ทำไมกลับมาดึกดื่นอย่างนี้ มีเพียงแต่บอกว่า "นอนซะ พี่ปูที่นอนไว้ให้แล้ว" นั่นคือสิ่งที่ นัง น. รัก (จะเรียกรัก ก็ไม่ได้ เพราะ มันเกินกว่าคำว่ารัก มันคือความผูกพันมากกว่า) 10 ปีแล้วนะ 10ปี แล้ว ถึงจะทะเลาะกันบ้าง ถึงพี่ ต. จะติดยา แต่นัง น. ก็ยังคงหวังว่า สักวัน พี่ ต. จะกลับมาเป็นคนดีคนเดิมที่ นัง น. รัก และแม้ว่า จะไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน เพราะต่างคนก็ต่างมีชีวิตเป็นของตนเอง ต่างคนก็ต่างต้องมองอนาคตของตนเอง ก็ใช่ว่า จะไม่รัก ไม่หวังดีกับพี่ ต อีกเลย นัง น. ก็ต้องมีอนาคตที่จะต้องก้าวเดินต่อไป เพราะชีวิตมันไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้ แต่ความหวังดีที่มีให้กับ พี่ ต. ที่อยากจะเห็นพี่ ต. เจอแต่สิ่งดี ๆ ประสบความสำเร็จทั้งในด้านการเรียน การทำงาน และแม้ หากพี่ ต. จะมีครอบครัว นัง น. คนนี้ ก็ยังจะคอยเป็นคนที่อยู่ข้างหลังความสำเร็จนั้น และเฝ้ามองอย่างชื่นชม นอกเรื่องไปอีกแล้ววววว...มัวแต่พร่ำเพ้อหาแต่คนที่รัก เนี่ยแหละน้อออออ อีนางน้อย... จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 13:28:19

ความคิดเห็นที่ 25 ทำให้อยากแล้วจากไปอีกแล้วค่ะ จากคุณ : ฉันจะรวยไปด้วย เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 15:31:42

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ : ฉันจะรวยไปด้วย มาแล้วค่ะ มาแล้วคร่าาาาา... มัวแต่นอนกลางวัน & อ่านหนังสือ เพลินไปหน่อย แถมรอพัสดุที่ส่งมาจากเมืองนอก.. ตั้งแต่บ่าย 2 ยันป่านนี้ ก็ยังไม่เห้นจะมาสักกะที เลยโทรไปถามเพื่อนที่เป็นบุรุษไปรษณีย์ เพื่อนชายบอกว่า ตอนนี้อยู่ ร่มเกล้า เสร็จแล้วจะรีบไปส่งให้ แถมยังมีหยอดว่า ไม่มีเหล้าติดไม้ติดมือเป็นของฝากเลยหรอ นัง น. ก็แหมมมม ถ้าเป็นแต่ก่อนสมัยเรียนที่ มหาลัยหล่ะก้ วันละแบน หรือเหล้าขาว ก็ยังดี กะ หอยแมลงภู่นึ่ง แต่เดี๋ยวนี้ เปลี่ยนแนว ออกจะเป็นไฮโซ กะเค้าคร่า คือ กินเหล้ากะเป๊ปซี่ อีกอย่างก็คือ จำพวกคอกเทลต่าง ๆ นา ๆ มาต่อกันดีกว่า อุตส่าห์ว่าพิมพ์ไว้ ให้อ่าน ตั้ง 4 เม้นท์แย้ว สงสัย คงยังไม่พอ ต้องเพิ่ม ๆ กับจำนวนผู้อ่านที่น้อยลง ๆ 5555 นักอ่านขาประจำดีกว่า เนอะ ปัญหาเริ่มเกิดซะแล้วสิ เมื่อ พ่อ "P" ก็อยากจะมาตั้งรกรากที่เมืองไทย พี่ "A" ซึ่งปกติไม่รู้ว่าพักอยู่ที่ไหน ก็มาทำสัญญาเช่าหอพักที่หน้า BTS อ่อนนุช ซะแล้ว...ไม่เป็นไร!!! เอาตัวให้รอดวันนี้ไปก่อน วันหน้าค่อยว่ากัน แต่ก็ยังดีที่ พ่อ "P" เนี่ย ยังไม่ได้ลาออกจากงานประจำที่ออสเตรเลีย นั่นหมายถึง อย่างน้อยที่สุด ก็คือ 1 เดือน ที่ พ่อ "P" จะสามารถเดินทางมาอยู่ประเทศไทยได้ ส่วน พี่ "A" หน่ะหรอ สบาย ๆ สไตล์โก๋แก่ คือ ยังงัย ๆ ก็มาทุกเดือนอยู่แล้ว นัง น. คนนี้สามารถจัดสรรเวลาได้หมด เพราะเป็น Miss International & นางงามมิตรภาพ 5555 ส่วน หนุ่ม "H" ในดวงใจน้อย ๆ ของนัง น. คนนี้ ก็ยังคงติดต่อ และยังมาหาเสมอ..หลังจากกิน พ่อ "P", พี่ "A" แล้ว นัง น. ก็ได้รับสัญญาณน้อย ๆ ว่า หนุ่ม "H" มาเมืองไทยวันนี้ แต่ว่า คืนนี้ มันเป็นคืนที่พวกพี่ ๆ ที่ทำงาน (ได้งานที่ใหม่) จะไปกินเบียร์กันที่เซ็นทรัลเวิร์ล นัง น. ก็ไม่อยากพลาดโอกาสทั้ง 2 งาน เพราะถือว่า     1. ได้สร้างสัมพันธไมตรีกับเพื่อนร่วมงาน     2. ได้เจอกับ หนุ่ม "H" แล้วจะไปต่อไหนก็ค่อยว่ากัน พอ หนุ่ม "H" ไปถึง เพื่อน ๆ ที่ทำงานทุกคนต่างหันมามองกันเป็นตาเดียว เนื่องจาก หนุ่ม "H"  ไม่ได้มีเค้าโครงฝรั่งเลย แถมหน้าจะออกไปไทย ๆ ซะด้วย แต่ดันไม่พูดไทย นัง น. ก็เลยต้องอธิบายสาวความยาว ให้ทราบกันว่า "เค้าเป้นคนออสเตรเลีย" แต่เพื่อนที่สนิทกลับบอกว่า "คนนี้หรอที่แกคลั้งใคล้ ได้ปลื้มเป็นหนักหนา ไม่ยักจะหล่อเลย" นัง น. ก็ไม่แคร์ แถมพอ หนุ่ม "H"  บอกว่า หิวข้าว นัง น. ก็ขอตัวกลับเฉย (อย่างว่า อะไรจะสำคัญเท่า -ำ) 555555 ล้อเล่นค่ะ จริง ๆ แล้ว ไปกินข้าวกันที่เยาวราช เราเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่า หนุ่ม "H"  ไม่ได้รุ้สึกพิเศษอะไรกับเราหรอก เพราะตอนนั้น เราใส่ส้นสูง เราเจ็บเท้ามาก เราพยายามจะหาซื้ือรองเท้าแตะ เพื่อให้เราได้เดินสบายขึ้น แต่ หนุ่ม "H"  ไม่ยอม ทำให้เราต้องจำยอมไม่ซื้อ เพื่อตามใจ หนุ่ม "H" คืนนั้นเราก็แค่ไปกินอาหารมื้อดึกกันที่ร้านซีฟู้ด ซอยสุขุมวิท 24 แล้วไปหาที่โรงแรมที่ หนุ่ม "H"  พัก ในระหว่างที่ทำงานด้วยนั้น นัง น. ทำงานอยู่แถวถนนเพชรบุรีตัดใหม่ค่ะ เพื่อน ๆ ในออฟฟิต ก็จะเห็น ว่านัง น. คนนี้ วันนี้ควงฝรั่งอีกคน อีกวัน ก็ควงฝรั่งอีกคน จนกระทั่งเพื่อนในที่ทำงานถึงขนาดเอ่ยปากถามว่า "เฮ้ย มีดีไรฟระ บอกมาหน่อยสิ" หรือไม่ก็ "ทำสถิติจดไว้หน่อย ว่าเดือนนี้ ทำทะลุยอดหรือยัง" 55555 นัง น. ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ค่ะ แบบว่า คนไม่สวย แถมดำ แต่ดันดำดึง ดำดูง หรือเพราะด้วยมนุษยสัมพันธ์ดีก็ไม่รู้ จนบางทีไปเที่ยวที่ Bed Super Club ก็มีฝรั่งมาขอเบอร์บ้าง มาให้เบอร์บ้าง ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่ได้แต่งตัวไปในแนวทางนั้น อีกทั้งการไปเที่ยวในที่อโคจรของ นัง น. แต่ละที่ นี่เรียกได้ว่า แทบจะไฮโซ ทุกที่ ตั้งแต่ ชั้น 66 ของโรงแรมบันยันทรี ที่จะต้องมีคนโทรจองโทรนัดคิวเวลาในการรับประทานอาหาร หรือแม้แต่การแต่งกาย ซึ่งที่นั่น นัง น. ชอบมว๊ากกก เพราะด้วยวิว ที่เห็นรอบ กรุงเทพฯ เห็นแม่น้ำเจ้าพระยา เห็นไฟวับ ๆ ทอแสงประกาย ราวกับกรุงเทพฯ ไม่เคยหลับใหล อีกที่ก็ชั้นล่่างของโรงแรมบันยันทรีค่ะ จะเป็นห้องอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ อาหารสด อร่อย เลือกได้ตามใจชอบ ที่โรงฉรมอินเตอร์คอนติเนตั่ล นั่นก็หรูค่ะ เพราะอาหารเช้าจะเข้ามาเสิร์ฟถึงในห้องนอน บนเตียงนอนเรยก็ว่าได้ แหมมม!!! ชีวิตช่างอภิรมย์ ซะเนี่ยกระไร แต่โรงแรมดุสิตธานี ข้าง ๆ ซีคอนสแควร์นี่สิคะ ไม่ค่อยน่าไปพักเลยค่ะ คงเพราะเฟอร์นิเจอร์เก่า หรือเพราะว่า ความอคติของนัง น. เอง ที่เคยพักแต่ โรงแรมหรู ๆ พอมาพัก 3-4 ดาว ก็เลยรู้สึกไปอีกแบบ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 17:45:39

ความคิดเห็นที่ 27 หายไปนานอีกแย้ว เพราะเพิ่งจะได้รับพัสดุส่งมาจากเมืองนอก ... แหมม!!! นัง น. ก็ตื่นเต้นสิคร้าาาา รีบถ่ายรูป รีบแกะของออกจากกล่อง รีบเอาของฝากไปให้เพื่อนบ้าน พร้อมทั้งสาธยายสรรพคุณของตัวเองว่า ไปอยู่ต่างประเทศมา 3 ปี 5555 ก็มีให้โม้แค่นั้นแหละคร่าาาา ท่านผู้อ่าน ในระหว่างที่คบ คนทั้ง 3 นั้น ไม่ว่าจะเป็น หนุ่ม "H", พ่อ "P" กับ พี่ "A" ก็เริ่มมีหนุ่ม ๆ เข้ามาอีกแล้ว ... คราวนี้เป็นคนเยอรมันค่ะ ให้ชื่อว่า "Hu" นะคะ.. ก่อนหน้านั้นความสัมพันธ์ระหว่างนัง น. กับ หนุ่ม "H" นี่ เริ่มจะไม่ค่อยจะดี ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดีนะคะ แต่เราเองแหละที่ไม่ดี ที่ชอบจับผิด โดยปกติแล้ว ไม่ว่าคนไทย หรือ เทศ ถ้าได้คบกับ นัง น. เนี่ย แรก ๆ นัง น. ก้จะว่าดีทุกคนแหละค่ะ หลังจากเริ่ม ๆ ค่อย ๆ คบ ถึงจะเริ่มมองถึงบุคลิกแล้ว่าเป็นอย่างไร ยกตัวอย่างเช่น พี่ ต. เวลาเดิน ชอบเดินโยกตัว เพราะว่าเรียนช่างฯ เราก็จะเตือนว่า มันไม่ดี หรืออย่าง หนุ่ม "ป" เวลาเดินชอบลากเท้า ซึ่งเราก็บอกว่า มันไม่ดีเหมือนกัน เสียบุคลิก กับ หนุ่ม "H" นัง น. เริ่มมองว่าเค้าจู้จี้กับเรามากเกิน ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหน้าผม การแต่งตัว หรือมันเป็นเกย์ฟระ ใจนึงก็คิด แต่อีกใจนึงก็คิดว่า ช่างเถอะ เกย์ ก็ เกย์ ก็ กรูปลื้มของกรูไปแล้วนิ 55555 แต่มันก็มาทำให้นัง น. ได้รู้ เพราะว่า  หนุ่ม "H" ได้บอกกับ นัง น. ว่า จริง ๆ แล้ว ตัวเค้าเองมีครอบครัว มีลูกชายคนนึง โตเป็นหนุ่มแล้วแหละ แต่เลิกกับเมียแล้ว (ในใจ นัง น. มีลูกก็ช่าง ไม่เป็นไร) แต่กลับมาสะอึกตรงที่ เค้าบอกว่า "เค้ามีอะไรกับผู้ชายนี่สิ" แถมเป็นเด็กบาร์เกย์ อ่ะ...งง เป็นไก่ตาแตกเรย ก็ยังบอกว่า ไม่เป็นไร....เพราะยังงัย นัง น. ก็ยังปลื้ม คุณ อยู่ดี...หลังจากที่ หนุ่ม "H" บอกความจริงกับ นัง น. นัง น. ก็ได้ทราบข่าวอีกทีว่า เค้าถูกย้ายไปประจำการอยู่ที่อินเดีย เพื่อทำแผนการตลาด หลังจากที่ได้เจอกัน ครั้งล่าสุด หนุ่ม "H" บอกว่า อินเดีย สกปรกมาก ไม่ไหวเลย ต้องอยู่แต่ในโรงแรมเป็นเดือน ๆ อาหารก็มีกลิ่นฉุน หลังจากนั้น ก็ไม่ได้ข่าว หรือการติดต่อใด ๆ จาก หนุ่ม "H" อีกเลย (จบไปอีกราย) แต่รายใหม่กำลังมา เค้าเรียกว่า "ตัวตายตัวแทน" ใช่มั้ยคะ ????? 55555 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 55 20:06:36

ความคิดเห็นที่ 28 "Hu" เนี่ย ก็รู้จักกันทางอินเตอร์เน็ทมาก่อน โดยที่เค้าบอกจุดประสงค์มาเลยว่า "ต้องการมาเที่ยวเมืองไทยนะ" มาอยู่สักประมาณ เดือนนึง นัง น. ได้ที ก็ดีหล่ะสิ คะนี้่ได้ประลองภาษาอังกฤษซึ่งต่างคนต่างไม่ใช่ Native Speaker นัง น. ซึ่งตอนแรกเจอ  "Hu" เนี่ย ที่พารากอน ค่ะ คืนแรกนะ เพราะว่านัง น. ต้องทำงาน กว่าจะเลิกงานก็ 5 โมงเย็น ไปเจอก็เฉย ๆ ไม่มีความรู้สึกอะไรหรอก เพราะว่าไรรู้มั้ย??? ก็เพราะว่า เค้าออกตัวเลยว่า เค้าหน่ะมีครอบครัวแล้วนะ เพียงแต่ตอนนี้แยกกันอยู่กับเมีย กำลังจะทำเรื่องหย่ากัน มีลูกต้วยกัน แต่ลูกก็อยู่กับแม่ ส่วนตัวเค้าหน่ะ เป็นบุรุษไปรษณีย์ ต่างคนก็ต่างแลกนามบัตร แล้วก็นัดแนะว่า คืนวันพรุ่งนี้ จะไปที่ไหนกัน เพื่อที่จะได้เปิดหูเปิดตา ชาวเยอรมัน ให้เห็นว่า เมืองกรุงเทพฯ ฟ้าอมร ของเราเนี่ย ก็ศิวิไลซ์ เหมือนกันนะ แต่ที่สำคัญ นัง น. จะไม่พอไปเดินแถบ ย่าน นานา หรือ ข้าวสาร เพราะมันจะทำให้ ชาวต่างชาติมองผู้หญิงไทยในแง่ที่ไม่ดี ๆ แต่จากที่ทราบ ส่วนใหญ่แล้ว ชาวต่างชาติ จะคิดว่า ผู้หญิงไทยแทบทุกคน ทำอาชีพประเภทอย่างว่า ซึ่งนัง น. เองก็ไม่เข้าใจว่า พวกนั้นเค้าได้รับการปลูกฝังมาแบบไหน ถึงได้คิดเป็นอย่างนั้น การไปเจอคืนที่ 2 ของ  "Hu" ก็ไปเดินที่ สวนลุมไนท์ ไปกินเบียร์เยอรมันกันค่ะ ไม่มีไรมาก หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับที่พักของตนเอง แต่วันรุ่งขึ้นเนี่ยสิ  "Hu" ได้มาถึง ตึกที่นัง น. ทำงานอยู่ ซึ่งนัง น. ก็บอกว่า "เดี๋ยวเจอกันตอนพักเที่ยงแล้วกัน" "Hu" เข้าใจ และก็รอ จนเจอนัง น. พร้อมบอกว่า "จะไปสมุยนะ นี่เงิน เอาเงินไปซื้อตั๋วเครึ่องบิน ไปแค่ ศ-อา ก็ได้ ไปหลังเลิกงาน แค่บอกเวลาว่าจะไปถึงเมื่อไหร่ เดี๋ยวจะให้เพื่อนไปรับถึงที่สนามบิน ....อ้าววว!!! เงินฟรี ๆ แถมได้เที่ยวอีกต่างหาก นัง น. จะไม่ไปหรอ???? ตัดสินใจกับเพื่อนอยู่สักพัก ก็บอกกับ  "Hu" ว่า "โอเค เดี๋ยวจองเที่ยวบินได้ก่อน แล้วจะบอกเวลาให้ไปรับ ส่วนตัว  "Hu" นั้น เดินทางล่วงหน้าไปสมุย ณ วันนั้นแล้ว จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 08:15:28

ความคิดเห็นที่ 29 มาแสดงตัวก่อน แล้วค่อยตามอ่านค่ะ ......มีช่วงนึงที่พี่บอกว่าชอบอ่านหนังสือ เราก็อยากคร่าเวลาบ้าง เพราะช่วงนี้ละครทีวีไม่มีอะไรน่าดูเลย ก็เลยกลับไปอ่านหนังสือ ผ่านไป ศุกร์-วันนี้ จบไป2 เรื่องละ จากคุณ : เด็กอ้วนรักป๊าม๊า เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:06:33

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ : เด็กอ้วนรักป๊าม๊า - - แต่เดิมพี่ก็เป็นคนไม่ติดหนัง ละครเท่าไหร่ค่ะ โดยเฉพาะของคนไทยนะคะ พี่คิดว่า เนื้อเรื่องมันก็อีหรอบเดิม ๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมาตั้งแต่สมัยไหน ๆ แล้ว แม่ผัวไม่ถูกกับลูกสะใภ้บ้าง ลูกชายคนรวยไปชอบกับผู้หญิงคนจน, หรือ คนธรรมดากลับไปพินัยกรรมมรดกร้อยล้าน ฯลฯ เป็นต้น แล้วยิ่งโดยเฉพาะพี่ไปทำงานที่ต่างประเทศมา 3 ปี พี่ ก็เห็นซีรี่ย์ที่มันสะท้อนอะไรบางอย่างให้เราเห็นถึงความจริง ไม่ว่าจะเป็นด้านครอบครัว สังคม อาชญากรรม มันมีทุกประเภท แล้วเราจะต้องมานั่งทนดูอะไรที่มันไม่ประเทืองสมองหล่ะคะ สู้เอาเวลาไปอ่านหนังสือดี ๆ ที่เราชอบ ดีกว่า อย่างน้อย มันก็ทำให้รอยหยักในสมองของเราเพิิ่มมากขึ้น แถมยังได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ ถ้าเป็นนิยายจากต่างประเทศ เราก็จะได้จินตนาการอันกว้างไกลของนักเขียน ซึ่งมันช่างต่างกับนักเขียนไทยลิบลับ ที่มีแต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ผิดหวัง สมหวัง อยู่อย่างนี้ตลอด เข้าเรื่องอีกทีดีกว่าเนอะ.... หลังจากได้เงินมาแล้ว ร่วมหมื่น นัง น. ก็เตรียมหาสายการบินเลยค่ะ เพื่อที่จะบุ๊คไฟล์ไปยัง สมุย ในเย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน แล้วกลับมาในช่วงเย็น ๆ ของวันอาทิตย์ แหม!!! ช่างเป็นความคิดที่เลิศหรู...ก็เอาฟระ ไหน ๆ ชีวิตก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ณ ตอนนั้นคิดแค่นั้นจริง ๆ จะขึ้่นเขาลงห้วย มันจะไปยากอะไร สิ่งที่ยากส์ที่สุดก็ผ่านมาได้ แล้วจะมีอะไรที่น่ากลัวยิ่งกว่า สมุย ก็ไม่ใช่ที่อื่นไกล บ้านเราเองชัด ๆ (เมืองไทย) มีอะไรกรูก็ร้องเสียงดัง ๆ เข้าไว้ ให้คนมาช่วย จะเป็นไรไปหล่ะ เมื่อถึงวันเดินทาง นัง น. ไม่ได้เตรียมอะไรมากมายเลยค่ะ แค่กระเป๋าหิ้วใบเล็ก แบบ carry on แหมม ก็แค่ไป ตีซะ 3 คืน 2 วัน ไปถึงก็ไปนอน จะไปทำอะไรได้ ห้องพักที่ "Hu" เช่าอยู่นั้นมันเหมือนเป็น Home stay ซะมากกว่า ในห้องมีเตียง 2  เตียง "Hu" เลือกนอนเตียงมุมขวา ส่วนนัง น. เลือกนอนเตียงมุมซ้าย ซึ่งติดกับห้องน้ำ ตื่นเช้ามาก็กินอาหารเช้า แล้วก็ออกไปขี่มอเตอร์ไซค์ตามแบบคนต่างชาติเค้าทำกัน เหมือนที่พัทยา "Hu" รู้จักเพื่อนในสมุยเยอะ จึงพาเราไปรู้จัก เราก็แนะนำตัวว่า เราหน่ะ ไม่ใช่ คุณออ นะ เรามีงานมีการทำ เป็นหลักเป็นแหล่ง จบมาก็ ปริญญาโท เพื่อน "Hu" ก็ ทึ่ง พร้อมทั้งบอกว่า ไม่เคยเห็น "Hu" มาใครมาสักที นัง น. ไม่ได้สนใจหรอกค่ะ ที่จะสนใจ ก็จะเป็นพวกบรรดาสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่เพื่อน "Hu" เลี้ยงไว้ ไม่ว่าจะเป็นนกแก้ว เต่า งู หมา แมว กระต่าย กระรอก ฯลฯ ทุกอย่าง นัง น. ชอบค่ะ อ้อ มีตัวอีกัวน่าด้วยนะ ตัวนี้เชื่องมาก เรียกให้มา ก็มา แถมมาเกาะไหล่นัง น. เฉยเลย สงสัยจะได้กลิ่นฮอร์โมนของนัง น. เข้าซะแล้ว นัง น. เป็นคนชอบทะเลเข้าหัวจิตหัวใจค่ะ เพราะฉะนั้น พอสาย ๆ หน่อย ก็จะเริ่มเปลี่ยนองค์ทรงเครื่อง ไปเป็นบิกินี่ตัวจิ๋ว เพื่อไปอาบแดด...แหมมม!!! ดำอย่างนี้ ยังจะอาบแดดอีกนะ...ก็แหมมมทำงัยได้ค่ะ คนมันใจรัก ต่อให้จ้างให้ขาวก็ไม่เอาค่ะ เพราะคิดว่า สิ่งที่พ่อแม่ให้มาแล้วนั้น มันคือสิ่งที่ดีที่สุด และจะเป็นเสน่ห์ติดตัวไปจนวันตาย (อันนี้คิดเอาเองนะคะ ไม่ได้ต่อต้านศัลยกรรม) เพียงแต่ ชื่นชอบ ในการมีสีแทนเป็นของตนเอง ผู้หญิงบางคนไม่สวยเลย แต่ได้แค่ขาว หรือขนาดขาวแล้ว ก็ยังไม่สวยก็มี แต่การมีสีแทน ทำให้นัง น. หรืออาจจะรวมถึงคนอื่น ๆ คิดว่า ใส่เสื้อผ้าแล้วดูสวยดูเด่น นั่นก็อาจะเป็นอีกเหตุผลนึง คืนที่ สอง ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ อาจจะเป็นเพราะเพลีย แดด เพลียขับรถไปโน่นไปนี่ไปนั่น แถม ด้วยคืนนั้น เพื่อน "Hu" ยังพาเราไปที่หาดเชวง ซึ่งอยุ่ติด ๆ กันกับที่ ๆ นัง น. พัก เพื่อจะไปดูเค้าชกมวยกัน การชกมวยมีทั้งชาย และ หญิง ...คนดูส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ ส่วนชาวไทยหน่ะหรอ ก็ค้าขายบริการไปค่ะ นัง น. นิไม่ชอบสายตาเวลาผู้หญิงขายบริการมองเลย ไม่ว่าจะที่ไหน คงจะคิดว่า นัง น. ก็เป็นไปด้วยอีกคน คนหนอคน....บางทีพฤติกรรมของเราเองก็ชวนให้คนอื่นคิดได้ แต่ถ้าคน  ๆ นั้น เค้ามีความคิดที่ดี เค้าก็จะมองโลกในแง่ที่ดี หากแต่ว่า เค้าอาจจะเติบโตมาในสังคมแบบนั้น มันก็เลยถูกหล่อหลอมให้เค้ามองคนในแง่ที่เค้าคิดเพียงด้านเดียว นัง น. ไปดูเค้าชกมวยคราวนี้ ไม่สนุกค่ะ เพราะสงสาร รู้สึกสงสารว่า ทำไม ต้องมาชกกันเอง ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางอะไร สนนเงินค่ารางวัลอะไรก็ไม่ได้แพงมากมายหนักหนา แต่ถือว่า เป็นการโชว์ศิลปะให้คนต่างชาติดู ยิ่งโดยเฉพาะ นักมวยหญิง โถ่!!! น้องนาง...เนื้อตัวก็บอบบาง น่าจะราว ๆ ม. 2-3 เห็นจะได้ ทำไมไม่เอาเวลานี้ ไปอ่านหนังสือ ท่องตำรับตำรา เพื่อเอาไว้เรียนต่อไป แต่ก็อย่างว่า คนเราเลือกเกิดไม่ได้ มันก็ต้องหากินกันทางนี้ ดีกว่าไปเป็นผู้หญิงขายบริการ ตั้งร้อยเท่าพันเท่า ท่านผุ้อ่านว่าจริงมั้ยคะ??? กลับมา จากดูการชกมวย นัง น. กับ "Hu" ก็แยกกันนอนคนละเตียงค่ะ ต่างคนต่างหลับ เพราะว่ามันดึกมาก แถมพรุ่งนี้ นัง น. ต้องจัดเตรียมกระเป๋าบินกลับ กทม. อีกแล้ว.... จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:46:32

ความคิดเห็นที่ 31 นัง น. กลับจากสมุย แต่ "Hu" ยังไม่กลับ นั่นเรื่องของเค้า นัง น. ต้องกลับมาทำงาน นั่นคือสิ่งที่หาเลี้ยงชีวิตนัง น. ตอนนี้แหละ เหตุการณ์ของพ่อ "P" มาแย้ว... นั่นคือการมาอยู่เมืองไทย แบบถาวร (1 เดือน ) เพราะขอวีซ่าได้แค่นั้น ตอนนี้แหละ นัง น. หัวปั่นแย้ว คือ ไหนจะ พ่อ "P" ไหนจะ "Hu" แล้วไหนจะ พี่ "A" อีกอ่ะ จะดีหน่อยก้ที่พี่ "A" ไม่เรื่องมาก (ช่วงนั้น) นัง น. จะไปหัวหกก้นขวิดที่ไหน ก็ไป จะรับสาย ไม่รับสาย ก็ช่าง พ่อ "P" เดินทางมาเมืองไทย โดยให้นัง น. ไปรับที่สนามบิน แหมมมม! รักกันหวานซึ้ง กอดกันกลางสนามบิน ตรูอยากจะอ้วกแตก 55555 การไปรับ พ่อ "P" นี่ นัง น. ไม่เหมือนคนอื่นนะคะ คือไม่ได้แต่งเต็มยศ แต่งองค์ทรงเครื่องอย่างกับเจ้าหลงวัง หรือ ลิเกหลงโรง ตามที่เห็นในสนามบิน แต่นัง น. กลับใส่ชุดนอนค่ะ แหมม!! ก็เครื่องดันลงเอาเกือบเที่ยงคืน จะไปมัวแต่งตัวทำไมคะ ส่งเค้าเข้าโรงแรม นัง น.ก็จะได้หันหัวกลับบ้าน ตอนตีพุงให้สบายใจเฉิบดีกว่า น้ำก้อย่าหวังว่าจะอาบ เพราะ เป็นคนสกปรกมานั้นแต่ไหนแต่ไร ช่วงนี้กลายเป็นช่วง รถไฟจะมาจอดที่หน้าสถานี แต่ยังไม่ชนกัน นั่นคือ พี่ "A" ก็มาเมืองไทย นัง น. ก็จะอ้างไปเรื่อย อีรุ่ยฉุยแฉะไป...ซึ่งพี่ "A" ก็ไม่เคยถามเซ้าซี้ให้วุ่นวาย มีแต่เพียงบอกว่า "ถ้าว่างก็โทรมานะ จะได้ไปกินข้าวด้วยกัน" ฮั่นแน่....ติดเสน่ห์นัง น. หลงความดำของนัง น. เข้าให้แล้วสิ แต่นั่นยังไม่พอ เมื่อหนุ่ม "H" สุดปลื้มของนัง น. ได้เข้ามาส่งเมล์ถึงนัง น. แล้วบอกว่า ต้องการจะไปเที่ยวออสเตรเลียมั้ย ถือว่าเป็นการพักผ่อน สัก 2 สัปดาห์ โดยที่ "H" จะเป็นคนจัดการทุกอย่าง ทั้งหนังสือเชิญ ที่พัก ตั๋วเครื่องบิน ขอเพียงนัง น. ไปจัดการเรื่อง วีซ่า ให้เรียบร้อย....แหมมม!!! สุดปลื้มของนัง น. offer มาให้ถึงขนาดนี้ จะไม่ไปได้อย่างไร ในช่วงเวลาที่ทำงาน นัง น. ก็ค้นคว้าหาข้อมูลการยื่นวีซ่าไปออสเตรเลีย พร้อมทั้งกรอกแบบฟอร์ม ในการยื่นวีซ่า ไปยังสถานฑูตออสเตรเลีย โดยการส่งไปรษณีย์....หนุ่ม "H" ของนัง น. ก็ลุ้นไปด้วย เพราะเค้าก็ได้ส่งหนังสือรับรองในด้านหน้าที่การงานของเค้า รวมถึงจดหมายการันตีถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งสอง อีกทั้งยังระบุด้วยว่า นัง น. จะไม่หนีวีซ่า จะอยู่เพียง 2 อาทิตย์ เพื่อให้ทางสถานฑูตฯ เกิดความมั่นใจ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:06:46

ความคิดเห็นที่ 32 แต่หวังมาก ก็เสียใจมากเป็นธรรมดา เมื่อ สถานฑูตฯ ไม่อนุมัติวีซ่าให้นัง น. อาจจะเป็นเหตุผลที่นัง น. คิดไว้ คือ     1. นัง น. เพิ่งจบการศึกษา     2. นัง น. ไม่ได้เขียนไปว่า นัง น. ทำงานแล้ว เพราะเพิ่งจะได้ทำงาน อีกทั้งถึงเขียนไป         ก็จะต้องได้รับความยินยอมกับทางฝ่ายบุคคล แล้วบริษัทไหนหล่ะคะ ที่จะให้พนักงานที่         เพิ่งจะทำงานได้ไม่กี่เดือน ลางานเพื่อไปเที่ยวเป็นเวลา 2 อาทิตย์ ไม่เป็นไร นี่คือสิ่งที่ นัง น. พูดกับ "H" เมื่อ "H" รู้ข่าว พร้อมน้ำเสียงที่เศร้า ...เพราะว่า "H" หวังว่า นัง น. จะได้ไปสุดแรงเกิด แต่ก็ดี เพราะตอนนี้ ที่อยุ่ใน ไทย นี่ ก็ 3 คนแระ ถ้าหายไป เนี่ย สงสัย จะเป็นเรื่องน่าดู.... 5555 กับ พี่ "A" นัง น. ก็จัดสรรเวลาไปกินข้าวเย็นบ้าง จนบางที พี่ "A" ก็มาหานัง น. ถึงตึกที่ทำงาน (มาทำไมฟระ) ยิ่งไม่อยากให้คนเห็นมากอยู่ เดี๋ยวจะหาเหยื่อรายต่อไปไม่ได้ 55555 คือปกตินัง น. ไม่ชอบให้เพื่อนร่วมงานรู้เท่าไหร่ค่ะ ว่าคบกับใครอยู่บ้าง เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องงานก็คือเรื่องาน เรื่องส่วนตัวก็ต้องเก็บไว้ที่อื่น ไม่เอาไมผสมปนเป จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:18:54

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ น นี่ใช้ชีวิตคุ้มค่าจริงๆค่ะ ผิดกับเราเลยค่ะ รออ่านอีกแล้วค่ะ จากคุณ : ฉันจะรวยไปด้วย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:38:48

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ : ฉันจะรวยไปด้วย -- 55555 ตอนนั้นอายุยังน้อย แถมทำงานด้วยเรียนด้วย ออกจากบ้านมาตั้งแต่อายุ 16-17 ผ่านอะไรมาเยอะจนคิดว่า คนเราเกิดมา..เกิดก็หนเดียว ตายก็หนเดียว ตอนเกิดก็ไม่มีใครมาเกิดกับเรา ตอนเราตายก็ไม่มีใครจะมาตายกับเรา.. นั่นคือสิ่งที่เราคิดค่ะ อีกทั้ง เรายึดคติประจำตัวเลยว่า....อะไรที่เราตัดสินใจทำลงไปแล้ว หากวันข้างหน้า ผลมันไม่เป็นไปตามที่หวัง เราก็จะไม่เสียใจ เพราะในบางสถานการณ์มันบีบคั้นให้เราต้องตัดสินใจไปในทางใดทางหนึ่ง ไม่มีให้เราเลือกที่จะอยู่เลนกลาง เหมือนถนน มีแต่จะให้เราหักไปทางซ้ายสุดโต่ง ไม่ก็ขวาตกริมคลอง ...แต่ยังงัยก็ตาม ชีวิต มีไว้เพื่อสู้ค่ะ ไม่ใช่มีไว้ ให้คอยแต่เปรียบเทียบว่า เอ!!! ทำไมฉันถึงไม่มีแบบคนนั้น เอ!! ทำไมฉันถึงไม่มีแบบคนนี้ เอ!! ทำไมฉันเงินเดือนน้อยกว่าเค้าทั้ง ๆ ที่ฉันทำงานเยอะกว่า บางทีการเปรียบเทียบแบบนั้นอาจทำให้เรามีกำลังใจฮึดสู้ที่จะทำให้ได้ดีกว่าเดิม แต่บางทีเราก็ต้องเปรียบเทียบกับคนที่ด้อยกว่าเรา นั้นมีอีกตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมเราถึงไม่ภูมิใจในสิ่งที่เราเป็นเราหล่ะคะ จริงป่าวเอ่ย????? สิ่งที่ นัง น. เสียใจในสิ่งที่กระทำลงไปแล้วมันแก้ไขไม่ได้ นั่นคือ "ทิฐิ"ของตัวเอง ที่ไม่พูดกับแม่จนวันที่แม่เสีย นั่นคือสิ่งเดียวจริง ๆ ส่วนเรื่องอื่น ๆ เรื่องที่ไม่ได้เรียนต่อในมหาลัยฯ ทั้ง ๆ ที่นัง น. ก็ไปจ่ายเงินค่าลงทะเบียนเรียนแล้ว นั่นก็แค่เสียดายค่ะ เพราะพอมาถึงตรงนี้แล้ว นัง น. ได้อะไรมากกว่า การอยู่ในรั้วมหาลัยฯ ที่เชิดหน้าชูตา มีสังคมดี ๆ แต่การที่นัง น. ทำงานเอง หาเงินเรียนเอง มันทำให้ นัง น. ภูมิใจ อีกทั้งใจลึก ๆ ของนัง น. คนนี้ ก็รู้ว่า แม่ ก็ภูมิใจในตัวนัง น. เหมือนกัน เพราะว่า เท่าที่ทราบ สมัยแม่สาว ๆ แม่ก็อาศัยแต่งกลอน เพื่อจะมาเป็นทุนการศึกษาเล่าเรียนจนจบในระดับป. ตรี อีกทั้งน้าสาวซึ่งเป็นครู ก็ทำงานตั้งแต่อายุ 17 นั่นแสดงให้เห็นว่า นัง น. ก็มีเลือดแม่ แรงส์ อยู่เหมือนกัน ที่ไม่ชอบให้ใครมาสบประมาท และก็มีความภูมิใจที่เห็นสิ่งที่ตนเองเลือกจะเดินสำเร็จ มีญาติ ๆ หลายคน บอกว่า "นัง น. เชื่อมั้ย ว่า แม่แกหน่ะ ภูมิใจแกมากเลยนะ เพราะแกไม่เคยจะมาขอเงินในด้านการเรียน" แถมยังเรียนจบในระดับ ป. ตรี ได้ด้วยตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ ตอนแรกมีวุฒิแค่ ปวช. ใครจะไปเชื่อหล่ะว่านัง น. คนนี้ทำได้ ก็ทั้งพฤติกรรมที่ถูกส่งจดหมายจากฝ่ายปกตรองมาทุกวัน  โดนตัดกระโปรงให้นุ่งผ้าแดง แต่เกรดเฉลี่ย ไม่เคยต่ำกว่า 3 (ไม่ได้โม้) แต่แม่ก็ไม่เคยดีใจกับเรา มีแต่บอกว่า ได้แค่นี้่เองหรอ???? นั่นมันยิ่งทำให้เราฮึกเหิม.. แต่ขอร้องนะคะ....อย่าทำกับลูกของตนเอง เพราะนั่นมันเหมือนการเปรียบเทียบซึ่งจริง ๆ แล้ว มันไม่ดีเลย นอกเรื่องอีกแย้ววววววว "พ่อ P" ตอนแรกก็มาเช่าอยู่ที่โรงแรมแถวซอยสุขุมวิท 16 แต่พออยู่นาน ๆ เข้า (เกือบอาทิตย์) ก็คิดว่าจะเปลี่ยนมาอยู่คอนโดดีกว่า นัง น. ก็ต้องเป็นธุระจัดหาให้ โดยให้มาอยู่คอนโดตรงซอยสุขุมวิท 50 เพราะใกล้ BTS อ่อนนุช อีกทั้งยังใกล้ห้าง Lotus ไม่ต้องห่วงค่ะ เรื่อง พี่ "A" กับ "พ่อ P" จะมาเจอะกัน 5555 แรก ๆ นัง น. ก็กลัวเช่นน้้น แต่การทำงานของทั้ง 2 แตกต่างกันลิบลับ คือ พี่ "A" จะทำงานช่วงเช้า กลับเย็น นอนกลางคืน ส่วน "พ่อ P" จะทำงานกลางคืน เพราะเค้าเป็น Graphic Designer กลางวันก็จะพักผ่อน & หลับ ฉะนั้นเรื่องชนกันเนี่ย ไม่มีเป็นแน่แท้ ทั้ง ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ กันเลย เพียงแต่ซอยตรงข้ามกันเท่านั้น 555555 ตกลง นังน. เนี่ยฉลาด หรือโง่ กันแน่ ตอนนั้นไม่คิดค่ะ คิดแค่ว่า เอาสะดวกนัง น. คือ ไม่ต้องต่อรถไกล ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางมาก ใกล้บ้านนัง น. แล้ว "Hu" ก็มาที่ตึกที่ทำงานของนัง น. อีกรอบ คะนี้หิ้วกระเป๋ามาด้วย นัง น. ก็คิดว่า "Hu"  จะกลับ แต่ที่ไหนได้ "Hu"  ยัดเงินใส่มือ พร้อมบอกว่า ให้ไปกระบี่นะ ไปเจอกันที่นั่น ไปเย็นวันศุกร์ เหมือนอย่างที่นัง น. ไปสมุย เดี๋ยวจะมีเพื่อนของ "Hu"  กับตัว "Hu"  ไปรับถึงสนามบิน เอาแล้วจิ!!! ไม่ไปได้งัย เงินก็อยู่ในมือ โอกาสแบบนี้มันมีซะที่ไหนหล่ะ เมื่อมีโอกาส ก็จงรีบคว้าไว้ 555555 นัง น. ตอบตกลง พร้อมเช็คสายการบินทันที ไปคราวนี้ไม่เหมือนคราวก่อน ที่อยู่ดักดานแต่หน้าหาด กะขี่มอเตอร์ไซค์ร่อนไปทั่ว คราวนี้ นัง น. ได้ไปดำน้ำ สมใจอยาก ทั้ง 5 หรือ 9 เกาะ เนี่ยแหละ สนุกมว๋ากกกกกกก นั่งมอเตอร์ไซค์ชมวิวอ่าวนาง ที่โน่น ไม่มีผู้หญิงบริกรมองเราด้วยสายตาอย่างว่า เนื่องด้วยที่โน่น คนไทยคืกคัก แถมฝรั่งส่วนใหญ่ที่โน่นไม่ค่อยจะเช่าเหมาเดือนกับสาวบริการกันสักเท่าไหร่ (มั้ง) นัง น. ก็เลยเดินลั้นลาได้ตามสบายใจเฉิบโดยไม่ต้องแคร์สายตาของสาวบริการว่าเค้าจะคิดเช่นไร อีกอย่าง เราก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น (ในใจคิด) นัง น. มีงานประจำทำ มีเงินเดือน ไม่ต้องคอยเรียกแขก เพื่อรอหวังทิป นัง น. มีวุฒิการศึกษา แต่ที่มากับฝรั่งครั้งนี้ มันเป็นเพียงการมาเปิดหูเปิดตาของ นัง น. แล้วคืนนั้นเอง ก็เป็นคืนสำเร็จโทษของนัง น. แหมมม!!! คนเรา ลงทุนมาตั้งเกือบ สองหมื่น จะไม่ได้อะไรฟรี ๆ มันก็คงยังงัยอยู่ ใช่ป่ะ?? อีกทั้งนัง น. ก็มึน ๆ กับ เบียร์ เคล้ากับอาหาร อีกทั้งยังมีเสียงเพลง เสียงคลื่นซัดสาด แหมม!!! บรรยากาศเป็นใจ 5555 วันที่นัง น. ต้องบินกลับกรุงเทพฯ นัง น. ก็ไม่นึกเสียใจ หรือเสียดายอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันเหมือนเป้นสิ่งขับเคลื่อนภายใน ที่บางทีอารมณ์ตัวเองก็ยังหยุดยั้งไว้ไม่ได้ (คิดว่าหลาย ๆ คน คงจะเข้าใจดี) แต่มันเริ่มมีปัญหาแล้วสิ เมื่อ "Hu" ดูเหมือนจะไม่ยอมเลิกราแบบง่าย ๆ หรือเรียกอีกอย่างว่า "โรคจิต" นั่นคือ วันนั้น ทั้งวัน หลังจากที่ "Hu" กลับมาจากกระบี่ "Hu" ก็ติดต่อมาว่า เจอผู้หญิงคนนึงนะ คุยถูกคอ นัง น. ก็ดีใจด้วย (แบบไม่มีอะไรแอบแฝง) แต่กลายเป็นว่า ก่อนวันที่ "Hu" จะกลับ "Hu" มานั่นรอนัง น. ที่หน้าตึกตั้งแต่ เที่ยง ยันเลิกงาน นัง น. ได้บอกไปแล้ว่า วันนี้ไม่ว่าง มีนัดจะไปเที่ยวกับเพื่อน ...แต่ดูเหมือน "Hu" จะไม่พยายามที่จะเข้าใจ แล้วก็บอกว่า โอเค พรุ่งนี้เค้าจะบินกลับโดยมีผู้หญิงคนที่เค้าถูกใจหน่ะ ไปส่งถึงสนามบิน นัง น. ไม่ว่าอะไรเลย แต่เรื่องกลับพลิก เพราะเช้าวันรุ่งขึ้น "Hu" ส่งข้อความมาว่า ต้องการให้ นัง น. ไปส่งที่สนามบิน (เพื่ออะรไ???) ก็ในเมื่อ "Hu" มีผู้หญิงที่คุยกันถูกคอแล้วไปส่ง จะให้นัง น.ไปทำไมอีก "Hu" บอกว่า ทุกสิ่งที่บอกมา โกหก เพราะต้องการให้ นัง น. คนนี้ หึง...5555 แต่เปล่าเลย นัง น. ไม่เคยหึง เพราะตอนนั้น นัง น. ฮอต ฮอตจนอยากจะเขี่ยผู้ชายออกไปจากสต๊อกซะด้วยซ้ำ เพราะว่ามันเยอะมาก มากซะจนบางทีจำชื่อแทบไม่ได้ "Hu" คงจะแค้น นัง น. น่าดู เพราะ พอไปถึงเยอรมันเท่านั้นแหละ "Hu" ส่งรูปที่มีรูปของนัง น ใส่บิกินี่ รวมทั้งรูปที่ตัดต่อ อื่น ๆ อีกมากมาย ส่งมายังที่บริษัท โชคยังดีที่มีคนเห็นเพียงแค่ไม่กี่คน จากนั้นฝ่าย IT ของบริษัท ก็ได้ทำการลบภาพต่าง ๆ พร้อมบล๊อคบุคคคลคนนี้อีกด้วย จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:26:49

ความคิดเห็นที่ 35 ตัดไปได้อีก 1 ก็เหลือ 2 คือ พี่"A" กะ "P" ส่วนหนุ่ม "H" ที่นัง น. ปลื้มนั้นหรอ ก็ไป ๆ มา ๆ ค่ะ ยังไม่ได้แยกร้างห่างหายกันไปไหน เพียงแต่ หนุ่ม "H" ไม่ได้มีเวลาให้ นัง น. มากมายไปมากกว่านี้ หนุ่ม "H" ยังเคยมาที่ตึกที่ทำงาน นัง น. ถึงอุตส่าห์ยอมลางานครึ่งวันน เพื่ออะไรรู้มั้ยคะ??? เพื่อจะได้มีเวลาอยู่นาน ๆ แถมจะได้ไปส่ง หนุ่ม "H" ที่สนามบิน เหมือนดั่งทุกครั้งที่ทำมา เพื่อนในออฟฟิตถึงขนาดเอ่ยปากว่า "โหหหห.... มรึง ทุ่มสุดตัวเลยนิ" อ๊ะ แน่นอน... คนที่นัง น. ปลื้มหน่ะ ไม่ต้องหล่อหรอกค่ะ แค่เทคแคร์ เอาใจใสเรา ในเวลาที่เรามีปัญหา มันก็ทำให้เรารู้สึกได้ว่า เราเป็นที่ 1 ในใจเค้าเหมือนกัน ส่วนเรื่องเกย์ ไม่เกย์ หน่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเค้า นัง น. ไม่ยุ่งเกี่ยว ขออยู่ในส่วนที่นัง น. เป็นได้ อยู่ได้ แค่นี้ นัง น. ก้เป็นสุขใจ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:32:05

ความคิดเห็นที่ 36 ย้อนกลับมาที่ "P" ดีกว่า ตอนนี้ "P" ได้ย้ายเข้ามาอยู่คอนโดรายเดือน เดือนละ 30,000 หนึ่งห้องนอน 1 ห้องรับแขก 1 ห้องนั่งเล่น + ครัวไฟฟ้าในตัว แหมมม!!! หรู เฟอร์นิเจอร์พร้อม...ก็เพราะว่า "P" เค้าเป็นสไตล์ Artist นัง น. ก็พอเข้าในอยู่บ้าง....ในเรื่องการตกแต่ง ไลฟ์สไตล์ของ "P" แต่พอนาน ๆ เข้า "P" เริ่มเปลี่ยนไปคือ เวลามีโทรศัพท์ ก็จะเดินออกไปยังที่จุดนั่งเล่น หรืออกไปให้พอจะให้ห่าง ๆ เรา ซึ่ง ณ ตอนนั้น เราเข้าใจ นั่นอาจจะเป็นเพราะ กลัวมีเสียงรบกวนในการทำงาน ระยะหลัง นัง น. เริ่ม ห่าง "P" มากขึ้น จะว่าไป ก็ห่างกับ ทุก ๆ คนแหละคะ แต่จะมัวมาง่วนอยู่แต่กับ พี่ ต. เพราะว่าจะต้องช่วยพี่ ต. พิมพ์รายงานบ้าง พิมพ์เล่มจบบ้าง (ก็ถึงบอกว่า เสียดายอนาคตพี่ต. มาก ๆ เพราะเหลืออีกแค่เทอมเดียวก็จะจบ) "P" เริ่มเปลี่ยนไป โดยการไม่ว่างมาเจอ นัง น. หรือว่า บางทีก็จะบอกว่า นัง น. เลิกงานเย็น ซึ่งเป็นเวลา ที่ "P" เริ่มทำงาน นัง น. เริ่มเข้าใจ จนมาคืนหนึ่ง ...เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนประมาณ 3-4 ทุ่ม ซึ่งเป็นเวลาที่ นัง น. นอนหลับแล้ว เอ!!! ใครโทรมา อ้อ... "P" นั่นเอง เราถามไปว่า "เป็นอะไร ถึงโทรมาตอนนี้" "P" ตอบกลับมาว่า ปวดท้อง เราเห็นว่ามันดึกแล้ว ซึ่งเราเองก็อยากจะพักผ่อน นัง น. ก็บอกไปว่า ถ้าไม่ร้ายแรง อะไรก็ทนไปก่อนนะ มียาอยู่ที่ชั้น หา ๆ ดู กินไปก่อน ถ้าไม่ดีขึ้นให้โทรหาทันที จะรีบไป แต่ทั้งคืน "P" ก็ไม่โทรมา นั่นแสดงว่า "P" น่าจะอาการดีขึ้นแล้ว (จริงหรือเปล่า???) เช้าวันรุ่งขึ้น นัง น. ก็จัดแจง เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมทั้งซื้อข้าวต้มไปให้ เพราะเห็นว่าปวดท้อง อีกทั้งยังซื้อยาแก้ปวดท้องไปอีก เมื่อไปถึง "P" กลับบอกว่า มาทำไม อ้าววว!! ตรูไม่น่ามาเพราะความหวังดี แถมเราก็ยังเอาข้าวต้มไปเวฟให้ร้อน ๆ เพราะเมื่อกินเสร็จจะได้กินยาทันที แต่ทันใดนั้นเอง ก็มีโทรศัพท์ของ "P" ดังขึ้น "P" เดินไปยังมุมห้องนั่งเล่น ส่วนนัง น. นั่งอยู่ในส่วนของห้องรับแขก ..ได้ยินราง ๆ ว่า "P" คุยกับผู้หญิง แล้ว เสียงตามสายนั้น ก็ถามถึงอาการของ "P" "P" ตอบไปว่า ขอบคุณมาก อาการดีขึ้นแล้ว แล้วพูดอะไรต่อก็ไม่รู้ ตอนนั้นนัง น. ไม่สนใจจะฟังแล้วแหละ อ้าววววว!!! สรุป ไม่ได้โทรหาตรูคนเดียว... แล้วตรูมาที่นี่ทำไมฟระ???? โอเค ไม่เป็นไร ถือว่า เพื่อนไม่สบาย มาหา มาเยี่ยมแล้วกัน แต่ว่าหลังจากนั้น "P" ก็เดินมาบอกว่า เดี๋ยวจะไป Paragon ไปคุยเรื่องงานนะ ให้นัง น. อยู่ห้องคนเดียว ได้ ....เดี๋ยวตรูแก้เผ็ดให้ดู 5555 ว่าแล้วก็คิดถึงเรื่องที่แฟนเก่าของ "P" สาวอินโดนีเซียเล่าให้นัง น. ฟัง นัง น. ก็จัดการค้นกระเป๋า เจอเงินของ "P" เป็น ฟ่อน ๆ แต่นัง น. เอามาประมาณ 500 เหรียญ ออสเตรเลีย ที่ทำ ก็เพราะอยากจะรู้ว่าจะทำยังงัยเมื่อรู้ว่า ของ ๆ ตัวเองหายไป แถมหายไปแบบดื้อ ๆ อีกทั้งก็อยากจะลองใจ "P" เหมือนกัน "P" จับได้ว่าเราขโมยเงินไป 500 เหรียญ ซึ่ง "P" เจอด้วยตัวเอง แต่ "P" ก็ไม่ยอมที่จะเลิกความสัมพันธ์กับนัง น. (เห็นมั้ย ว่า นัง น. หน่ะเลวจะตาย ใครหาว่า นัง น. เอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่นหน่ะ คิดผิดนะคะ 5555) แต่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างนัง น. กับ "P" เริ่มห่างเหินกันค่ะ เอาจะด้วยเป็นเพราะเวลาทำงานต่างกัน ความรู้สึกลึก ๆ ที่เหมือนมีมีดมาคอยกรีดซ้ำ ๆ อันนี้ นัง น. ไม่โทษใครทั้งนั้น เพราะ มันเป็นความจริง แต่หลังจากนั้น "P" ก็ยังติดต่อมา อยากเจอนัง น อีก..แต่นัง น. ปฎิเสธ พร้อมพูดไปด้วยเหตุผลที่มีว่า เรามันคนละไลฟ์สไตล์ เรามันใช้ชีวิตคนละแบบ นัง น. ใช้ชีวิตกลางวัน กลางคืนกลับบ้านมาก็อยากจะพักผ่อน แต่ "P" อยู่บ้านตอนกลางวันทั้งวัน กลางคืน ก็อยากจะไปเปิดหูเปิดตาให้เห็นแสงสีของเมืองกรุงเทพฯ ฟ้าอมร สรุป ก็เหมือนจากกันด้วยดี..... ตัดไปได้อีก 1 แย้ววววววว คะนี้ก็เหลือ พี่ "A" หนุ่มสิงคโปร์ กะพี่ ต. สุดห่วงสุดหวงของนัง น มัน แต่เรื่องมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นนี่คะ 5555 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 12:30:07

ความคิดเห็นที่ 37 พี่ "A" เริ่มคุยกับ นัง น. ว่าจะแต่งงานนะ เพราะ พี่ "A" อยากแต่งงาน ส่วนตัว นัง น. หน่ะหรอ ไม่อ่ะ ไม่อยาก แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร พี่ "A" พานัง น. ไปเที่ยวพักตากอากาศที่เวียดนามอีกแล้ว คราวนี้มีไกด์ส่วนตัวด้วยนะ เพราะ พี่ "A" เค้ามีเพื่อนทำงานอยู่ที่นั่น เป็นถึงระดับมาเฟียเลยทีเดียว ทำให้นัง น กับ พี่ "A" ได้รับบริการอย่างดีเยี่ยม สามารถเข้าไปในโรงแรมหรู ๆ ที่คนอื่น ๆ ต้องจองกัน แต่ บริกรในโรงแรมก็สรรหาที่ ๆ วิวสวยที่สุด บรรยากาศดีที่สุดให้ นัง น กะ พี่ "A" และเพื่อนของ พี่ "A" ไปนั่งกินกัน ก็บอกแล้วว่า นัง น. หน่ะเป็นเจ้าชู้ ขนาดตัวเอง ยังรู้ตัวเองเลย พี่ "A" ก็เลย offer ว่า ถ้าแต่งงานกับ พี่ "A" นะ จะซื้อบ้าน ซื้อรถ ให้ พร้อมทั้งให้เงินใช้ฟรี ๆ เดือนละ 20,000 บาท แบบไม่ต้องทำงาน ของที่อยากได้ พี่ "A" จะสรรหามาให้หมด พร้อมยังบอกอีกว่า เรื่องเอกสารเนี่ย นัง น. ไม่ต้องจัดการ พี่ "A" ได้จัดการเรียบเรียงข้อมูลไว้ให้เสร็จสรรพ ตายหล่ะหว่าา!!! นัง น. ตอนนั้นอายุได้ 27 ก็ยังรักอิสระ เพราะเคยมีแต่อิสระมาแต่ไหนแต่ไร เรื่องแต่งงานก็เคยคิดอยู่กับแค่คนเดียว คือ พี่ ต. แต่มันก็เป็นลมพัดไปแล้ว ส่วนกับหนุ่ม "ป" หน่ะหรอ ก็คิดเหมือนกัน เพราะแม่ของเรารักนักรักหนา แต่พอทำอย่างนี้กับเรา จะไปคิดถึงอดีตให้มันเปลืองหัวทำไม คำตอบแรกก็คือ อืม!! ไปดูรถกัน ไปดูคอนโด กับไปดูบ้าน ในที่นี้ ก็ยังไม่ได้คิดจะแต่งงานอะไรนะคะ เพียงแต่แค่ไปดู แต่ พี่ "A" ของนัง น. เนี่ยสิ เตรียมพร้อม ทั้งโบว์ชัวร์รถ แผ่นพับโฆษณาบ้าน & คอนโด โอ้โหหห!!! นัง น. ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่คนนี้มันไม่ใช่หน่ะ ดูยังงัย ๆ ก็ไม่ใช่ น้าสาวที่บ้านก็บอกว่า เค้าเสนอมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็แต่งไปซะ อายุอานามก็เยอะแล้ว ประสบการณ์ชีวิต ประสบการณ์ต่าง ๆ ก็มีมากมาย โชกโชน คนอื่น ๆ หรอ เค้าจะได้มาอย่างนี้แบบแก ซึ่งมันก็ถูกที่น้าสาวบอก แต่มันไม่ใช่ คำว่า "ไม่ใช่" มันดังก้องอยู่ในหัว แถม พี่ "A" นี่ก็ฉลาดนะ บอกว่า ต้องจดทะเบียนแต่งงานกันก่อน ถึงจะซื้อบ้าน ซื้อรถ ซื้อคอนโด เป็นชื่อของนัง น. โอ้!!! มายก๊อดดดดดดด อย่างนี้ตรูก็ตายสิฟระ ตรูไม่อยากแต่งงานเมืองไทย ตรูไม่อยากมีหลักฐานว่าแต่งงานแย้ว พี่ "A" ยังบอกด้วยว่า "เวลาไปอยู่สิงคโปร์หน่ะ จะให้เรียนที่มหาลัยฯ ในสิงคโปร์ ไม่ต้องห่วง หากคิดอยากจะเรียนต่อ" แต่ต้องอยู่กับแม่ของ พี่ "A" นี่สิ แถมกิตติศัพท์ก็ใช่ย่อย เพราะ พี่ "A" เคยบอกว่า แม่ของ พี่ "A" ไม่ชอบผู้หญิงไทย อ้าววว!!! แล้วจะมาแต่งงานกะตรู ไม่ใช้งานตรูเป็นคนใช้ หรือจิกหัวด่าหรอ??? จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 13:01:00

ความคิดเห็นที่ 38 คอมเมนท์เริ่มสร่างซา....คนพิมพ์ขออำลาไปอ่านหนังสือ & เล่นเกมส์นะคะ ... จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 15:56:49

ความคิดเห็นที่ 39 อ้าว คิดว่าที่หายไปไปนอนพักซะอีก   จะเล่าต่อมั๊ยจ้ะเปิดกระทู้รอไว้ตลอด (ยกเว้นกลางคืน) จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 16:29:17

ความคิดเห็นที่ 40 อ้าว ซะงั้น เมื่อไหร่จะได้อ่านต่อหล่ะค่ะ จากคุณ : ฉันจะรวยไปด้วย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 17:10:12

ความคิดเห็นที่ 41 จะพิมพ์ต่อ เมื่อผู้อ่านต้องการค่ะ...... จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 18:55:06

ความคิดเห็นที่ 42 มาแล้วค่ะ มาแล้วค่ะ หลังจากอารมณ์นอยด์ นอยด์ ไปเป็นพัก ๆ เพราะเหมือนเรานั่งบ้าพิมพ์อยู่คนเดียว แถมที่สำคัญ ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่น มันก็คงไม่ไม่เท่าไหร่ คงจะไม่รู้สึกอะไร ใครใคร่อ่าน อ่าน เพียงแต่เรื่องที่เราพิมพ์ มันดันเป็นเรื่องของตัวเอง ที่ทั้งแสดงในแง่บวก แง่ลบไป พร้อมกัน บางที เราก็เพียงอยากจะได้กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากผู้อ่านว่า นี่ ๆ เราอ่านถึงตรงนี้แล้วนะ หรือ มีข้อแย้งให้เราพอจะมีกำลังใจตอบ และพิมพ์ได้ต่อไป...... นอยด์เสร็จ นอนเสร็จ พักผ่อนเต็มที่ ก็ตื่นมา ด้วยการทำงานยามเช้า นั่นคือ อุ่นกับข้าว ที่ไม่มีใครหรอกที่จะกิน ก็มันเป็นหน่อไม้ไผ่ตงต้มเปล่า ๆ ไม่มีกระดูกหมูอ่อน + หน่อไม้ต้มกับใบย่านาง ซึ่งนัง น. ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะกินกับอะไร วันนี้ก็เลยอาจจะต้องทำให้ต้องพึ่งบริการหนุ่มหน้ามน พ่อพิซซ่าคัมปานี 1112 อีกแล้วคร้าบท่าน นอยด์เสร็จ ก็มาพิมพ์ต่อดีกว่า ใช่มั้ยคะ.. หรือว่า ยังอยากจะพักหัวอ่านอยู่ ยังงัยก็บอกได้นะคะ นัง น. ก็จะได้สบายใจที่ไม่ต้องเห็นใครทุกใจที่จะต้องทนอ่าน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 06:46:23

ความคิดเห็นที่ 43 ต่อดีกว่า....เดี๋ยวผู้อ่านจะคิดว่าเราน้อยใจ ทำตัวเป็นเด็กน้อย ...ช่วงนี้อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ นะคะ อย่าเพิ่งว่ากัน ไหนจะโรคซึมเศร้า ไหนจะโรคเครียด ไหนจะต้องเตรียมตัวไปสัมภาษณ์ เยอะแยะไปหมด บางทีก็เหนื่อย อยากอยู่เฉย ๆ พออยู่เฉย ๆ คนที่บ้านก็บอกว่า "อารมณ์เพื้ยน ๆ ไปนะ" สรุปยังงัยกันแน่ นิ นัง น. ก็ดูเหมือนจะดีกะพี่ "A" แต่ในใจลึก ๆ หน่ะ "กรูไม่อยากจะแต่งงานเล้ย กรูอยากมีอิสระ" แล้วถ้าแต่งงานไปหล่ะ ตรูจะอยู่ไหน??? ไทย หรือ สิงคโปร์ ...โอ้ยยย ท่าอยู่สิงคโปร์นี่ไม่เอานะ ยิ่งรู้ด้วยว่า แม่พี่ "A" หน่ะเค้าไม่ชอบผู้หญิงไทย เค้าอยากให้ได้กับคนสิงคโปร์ด้วยกัน นั่นยังไม่ทำให้ความเจ้าชู้ของนัง น. หายไปหรอกค่ะ 55555 นัง น. ได้รู้จัก "D" ซึ่งเป็นผู้จัดการอยู่ที่สิงคโปร์ เกี่ยวกับพวกน้ำมัน หรือเครื่องจักร์สักอย่าง "D" เล่าให้ฟังว่า บริษัทจะย้ายฐานการผลิตมาอยู่ที่เมืองไทย แหมมม!! อะไรช่างเหมาะเหมงเช่นนี้ แถม ห้องที่ "D" พักนี่ อยู่ในซอยสุขุมวิท 26-28 (ถ้าจะไม่ผิด ซอยนี้น่าจะติดกับ Emporium) ว้าวววว!!! นัง น. รู้จักแต่คนระดับไฮคลาส ห้องที่ "D" พัก เป็นคอนโด ชั้น 40 กว่า ๆ มองรอบ ๆ จะเห็นวิวต่าง ๆ ทั่วกรุงเทพฯได้ดี  มีห้องรับแขกประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์สุดหรู พร้อมด้วยเคาเตอร์บาร์ แหมมม!!! ในใจคิด อิจฉา ๆ ห้องนอนมี 3 ห้อง 1 ห้องนอนใหญ่ 2 ห้องนอนเล็ก แถมด้วย 1 ห้องนอนของแม่บ้าน (จะเว่อร์ได้อะไรขนาด) วิว สามารถมองเห็นสวนเบญจศิริฯ สามารถมองเห็นตึกใบหยก ตึกบันยันทรี รวมถึงโรงแรมเลอบัวแอทสเตททาวเวอร์ แหมมม!!! สุดยวดดดดดดด แต่ที่ ๆ ประจำที่ นัง น. กับ "D" ไปหน่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นร้านอาหารไทยค่ะ อาจะเป็นเพราะด้วยความที่ร้านอาหารมันเลิศหรู รสชาติมันก็เลยเลี่ยน ไม่เหมือนกับอาหารไทย ที่เผ็ด ร้อน เหมือนหญิงไทย 55555 เปรียบเข้าไปได้ การคบกับ "D" เป็นไปอย่างปกติ เรียบง่าย ...ถ้าจะถามว่าได้กินมั้ย ตอบค่ะ ว่า "ได้กิน"...แต่มันทรมานมาก ทรมานถึงที่สุด เพราะ "D" เล่นกล้าม แถมใหญ่มาก.. (คงไม่ต้องอธิบายนะคะว่าตรงไหนใหญ่) มันทำให้เรารู้สึกอึดอัด และไม่มีความสุขเอาเสียเลย  แต่สิ่งที่ดี ที่ได้คบกับ "D" คือ "D" เป็นคนตรง ๆ เหมือนเรา วันนึง "D" ก็บอกเราว่า มีผู้หญิงจากสิงคโปร์ ซึ่งเป็นผุ้หญิงที่เค้าเลิกไปแล้วแหละ จะมาขอนอนค้างด้วย เราจะมีปัญหาอะไรมั้ย นัง น. ตอบด้วยความสบายใจเลยว่า "ไม่มีปัญหาเลย เพราะนี่คือห้องของคุณ" คุณมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ แต่ "D" บอกว่า "กลัวนัง น. คนนีั้ จะไม่สบายใจ และไม่ไว้ใจเค้า" แถมยังบอกทิ้งท้ายให้ด้วยว่า มานอนด้วยสิ นังน. ตอบปฎิเสธทันควัน เนื่องจากพอจะทราบ ๆ ในรสนิยมของชาวต่างชาติบางพวก ที่นิยมแบบหมู่ หรือที่เรียกว่า "สวิงกิ้ง" ซึ่งนัง น. ก็ไม่รู้หรอกว่า "D" จะมีรสนิยมแบบนั้นหรือเปล่า หรือจะเป็นอย่างที่ "D" บอกคือ กลัวเราเข้าใจผิด แต่ไม่ว่ายังงัย ของอย่างนี้ มันขึ้นอยู่กับตัวเองทั้งนั้นใช่มั้ยคะ??? หลังจากนั้น "D" ก็พยายามติดต่อนัง น. มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ ดูเหมือนคิวนัง น. จะรัดติ้ว ในที่นี้คือ "แบ่งภาค" ไม่ได้ บางที่ก็ต้องเลื่อนเวลาอีกคน เปลี่ยนนัดอีกคน แต่ก็ไม่เคยทำให้รถไฟมาชนรางกันเลย "M" ยังบินมาหานัง น. แม้เพียงเวลาอันน้อยนิด เพียงเพื่อแสดงความยินดีในวันเกิด พร้อมอบสร้อยทอง 3 กษัตริย์ พร้อมจี้ฝังเพชร แถมยังมีใบรับประกันอีกด้วยนะ ว่ารับประกันตลอดอายุการใช้งาน เสร็จแล้ว "M" ก็ต้องเดินทางกลับอิตาลี โดยเร็ว เพื่อจะต้องไปตัดสินคดีที่ศาลในอิตาลี นับจากวันนั้นมาวันนี้ ก็น่าจะร่วม 5 ปี แล้ว สิ ที่นัง น. ไม่ได้เจอ "M" อีกเลย ไม่ว่าจะใน อีเมล์ หรือในโทรศัพท์ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เป็นปัญหาของนัง น. ค่ะ นัง น. ยังมีความสุขกับชีวิตอันอิสระ ปราศจากพันธนาการใด ๆ มีเพียงสิ่งเดียวที่เหนี่ยวรั้งนัง น. นั่นคือ พี่ ต. ไม่ว่า พี่ ต. จะเป็นอะไร อยู่ที่ไหน นัง น. จะไปในทันใด ทันที 5555555 (คิดถึงเพลงของเบิร์ด สมัยโบราณกาล) จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 08:29:58

ความคิดเห็นที่ 44 การคบกับ "D" เริ่มจะห่างเหินมากขึ้น เนื่องจาก ต่างคนไม่มีเวลาให้กันมากเท่าไหร่ กลางว้น ทั้ง นัง น. กับ "D" ก็ต้องไปทำงานแต่เช้า แต่เวลากลับของ "D" หน่ะสิ ไม่เป็นเวลาเลย เพราะบางทีต้องประชุม Conference ทำให้ต้องอยู่ดึก นัง น. ก็เป็นคนชอบอยู่บ้าน เลิกงานเสร็จถ้าไม่ได้มีนัดหมายอะไรหล่ะก็ จะตรงติ่งไปยังบ้าน เพื่อไปพักผ่อน ก็แหม!!! เลิกงาน 5 โมง แต่กว่าจะถึงบ้าน ปาไปร่วม ๆ ทุ่มนึง ถ้าฝนตก รถติด สามทุ่มก็ยังจะแทบไม่ถึง "D" เริ่มติดต่อ เพราะอยากพบ อยากเจอนัง น. แต่นัง น.เองนี่แหละ ที่เหนื่อย ไม่อยากจะเจอใคร เพราะเวลาเจอคน มันเหมือนเราสูญเสียความเป็นตัวเอง การกลับมาอยู่ในที่ ที่ของตนเอง กลับมาอยู่กับตัวเอง นั่นเป็นสิ่งที่เหมือนการชาร์ตแบตเตอร๊่ ให้นัง น. มีพลังงาน อยู่เสมอ เพื่อที่จะพร้อมสู้กับวันใหม่ กับการเดินทางไปทำงาน กลับจากทำงานอันแสนทรหด ไหนจะต้องกับคนที่ทำงาน ซึ่งแต่ละคน ก็ดูเหมือนจะเอาหน้ากับเจ้าของบริษัทซะเหลือเกิน ไม่เหมือนกับนัง น. ที่พยายาม จะไม่ให้ตกเป็นเป้าสังเกตุ ขนาดมาทำงานเช้าก่อนชาวบ้าน แต่เลิกงานปุีบ นัง น. แสกนนิ้วเลิกงานทันที่ปั๊บ ด้วยความที่อยากใช้ชีวิตส่วนตัวมากกว่าชีวิตในที่ทำงาน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 08:59:35

ความคิดเห็นที่ 45 แอบตามอ่านอยู่ทุกวัน อิอิ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 09:57:48

ความคิดเห็นที่ 46 อย่าเพิ่งน้อยใจไปตามอยุ่นะค้า จากคุณ : สายน้ำราตรี เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 10:06:38

ความคิดเห็นที่ 47 คุณ : ringkojung คุณ : สายน้ำราตรี คุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ คุณ : ฉันจะรวยไปด้วย รอก่อนแป๊บนึงนะคะ ตอนนี้กำลังเตรียมเอกสาร รอสัมภาษณ์วีซ่าสถานฑูต...เด๊๋ยวพอพิมพ์เสร็จทางโน้น จะมาต่อทางนี้ให้ถึงใจ หนำหนึบ ถึงความฉาวโฉ่ ของนัง น. ไม่ใช่สิ...มั่วผู้ชายมากกว่า ......เอ!!! รึจะว่า ตรง ๆ ก็คือ "เลว" นั่นแหละค่ะ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 10:20:22

ความคิดเห็นที่ 48 มาแย้ว มาแย้ววววว......พิมพ์เสร็จรอบแรก ก็มัวแต่รับโทรศัพท์ ไหนจะทั้ง สไกด์ ไหนจะทั้ง Facebook แหมมม ฮอตฮิตติดชาร์ต 55555..โทรศัพท์จากหนุ่ม สิงคโปร์ แต่ไม่ใช่พี่ "A" นะคะ เพราะไปมีอะไร ๆ กับ "อ" เรียบร้อยไปแล้ว สไกด์กับ หนุ่ม อเมริกา.... อุ้ย เกริ่นเยอะเกิ้น เดี๋ยวความลับรั่วไหล ต้องรอให้อ่านต่อไป ถึงจะได้รู้ว่า นัง น. คนนี้ มัน "เลว ฉาวโฉ่ มั่ว" ถึงใจได้อย่างไร 55555 ความนี้ นัง น. ก็ได้มารู้จักกับแขก แขกที่ว่านี้ไม่ใช่แขกอินเดียนะคะ แต่เป็นแขก UAE มีการศึกษาดี เพราะเท่าที่ทราบ คือ ได้ไปเรียนถึงอังกฤษ อีกคนจบด๊อกเตอร์ เขียนหนังสือเชิงวิชาการหลายเล่ม แถมยังทำงานให้ฝ่ายราชการ หรือฝ่ายรัฐบาลของ UAE อีกซะด้วย ช่วยนั้น นัง น. มีปัญหาเรื่องทีทำงานบ่อย คนหนึ่งที่รู้จักกัน คน UAE นั่นแหละ ยังบอกว่า สนใจมั้ยที่จะทำงานในรัฐบาล ถ้าสนเดี๋ยวจะคุยให้ นัง น. หล่ะเป็นคนนึงที่ ไม่ใช่ไม่ดีใจนะคะที่ได้ยิน มิตรภาพดี ๆ เหล่านั้นที่หยิบยื่นให้ แต่ด้วยความที่ นัง น. โตมาด้วยสองมือ สองขา หนึ่งหัว และสติปัญญาที่มีอยู่ก็ไม่น่าจะสิ้นไร้ไม้ตอกถึงขนาด ต้องให้คนอื่นฝากฝังให้ แถมถ้ามันจะทำให้ คนทางฝั่ง UAE ดูไม่ดีกับรัฐบาลไทยแล้ว นั่นยิ่งไปเป็นที่ไม่ดีใหญ่ นัง น. ก็เลยปฎิเสธไปอย่างสุภาพว่า ยังพอมีหนทางอยู่ ถ้าเดือดร้อนจริง ๆ ก็รบกวน การคบกับแบบเป็นเพื่อนนี้ หลาย ๆ คนอาจจะมองด้วยความสงสัย เนื่องด้วย นัง น. แต่งตัวธรรมดา เสื้อยืด เสื้อกล้าม กางเกงยีนส์ แต่มาเดินอยู่กับพวกที่ทำงานฝ่ายรัฐบาล แถมยังไปเที่ยวแถว นานา อีกนะ 5555 แต่ที่ไปครั้งนี้ ก็เพราะไปกินอาหารอาหรับค่ะ นัง น. เป็นกินง่าย (ถ้ารู้ว่า อะไรคือส่วนประกอบ) พวกอึ่ง กบ ปลาไหล หรือกระต่าย เก้ง กวาง ม้า เนี่ย อย่าให้มาเสิร์ฟนะคะ นัง น. รู้ค่ะ แล้วก็จะเกิดอาการพะอึดพะอมทันที แถมก็ยังไปนวดฝ่าเท้า คลายสมอง ที่เหนื่อยล้า.... ตอนแรกเลยเนี่ย นัง น .จะขอตัวกลับบ้านค่ะ แต่เนื่องด้วยเวลานั้นเป็นล่วงเข้าไปเกือบจะตีหนึ่งแล้ว BTS ก็ปิดตั้งแต่เที่ยงคืน แต่นัง น. ก็ยังรั้นจะกลับแท็กซี่ แต่เพื่อน UAE คนนึง บอกว่า ไปนอนกับเราเถอะ ไม่มีอะไรหรอก...แล้วก็ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ มีเพียงแค่ การนวด...ไม่รู้ว่า หนุ่ม UAE คนนี้ไปเรียนนวดมาจากไหน นัง น. รู้แต่เพียงว่า มันช่างสบาย เบาหวิว ผ่อนคลายจริง ๆ ไม่เหมือนกับการนวดแบบแผนไทยที่เคยไปนวด ๆ มา แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ (จริง ๆ ค่ะ) แถมตื่นเช้าขึ้นมา นัง น. ยังรู้สึกว่า อาการล้า นั้นหายไปปลิดทิ้ง แต่นัง น. ต้องกลับบ้าน เพราะเมื่อคืนไม่ได้กลับ เสื้อผ้าก็ต้องเปลี่ยน ก็เลยอาศัยอาบน้ำที่โรงแรมสักหน่อย แล้วออกไป ก่อนออก เพื่อนชายชาว UAE วางเงินไว้ให้ 1000 บาท บอกว่าเป็นค่าไกด์ แต่นัง น. ไม่คิดเช่นนั้น เพื่อน คือ เพื่อน นั่นคือสัจธรรม ถ้าทำแบบนั้น มันก็ไม่ต่างกับการหิ้วผู้หญิงมานอนในโรงแรมใช่มั้ยคะ.... เถียงกันจน เริ่มจะทะเลาะกัน จนกระทั่ง นัง น. ต้องสัญญาว่า หลังจากอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ตอนเย็นจะต้องมาเจอกันที่หน้าโรงแรม นั่นถึงจะทำให้พ่อหนุ่ม UAE คนนี้ และหลาย ๆ คน (บรรดาเพื่อน) ต่างพอใจ ในการเป็นไกด์สมัครเล่นของนัง น. คืนที่สองของการเจอพวก UAE ทั้งหลาย ไม่ได้เหม็นเหมือนพวกแขกอินเดีย แขกปากี ฯ นะคะ หรืออาจะเป็นเพราะเค้าได้รับการศึกษามาดี หรืออาจจะเป็นเพราะการเข้าสังคมระดับสูงเยอะ ก็เป็นไปได้ นั่นทำให้ นัง น. ดูเหมือนผู้หญิงหิ้ว (เช่า) คือ ผู้ชาย 4 รุม ผู้หญิง 1 คน แต่จริง ๆ แล้วนั้น ไม่มีอะไรเลย สิ่งนั้นทำให้พวกสาว ๆ แถบถิ่นดินแดนนที่เรียกว่า "นานา" ตาร้อนผ่าว เนื่องจาก ทำไมนังคนนี้ถึงได้ควง 4 แถม ทั้ง 4 ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจนางหนึ่งนางใด ในย่าน "นานา" ซึ่งถือว่าเป็นจุดขายบริการติดอันดับ คืนนั้นเราไปกินอาหารซีฟู้ดกันค่ะ เนื่องด้วยนัง น. รู้ว่า พวก UAE ทั้งหลายนี้ เป็น อิสลาม กันทั้งนั้น นัง น. ไม่มีปัญหาเรื่องนี้ค่ะ ไอ้เรื่องจะเคอะเขินการกิน เหมือนคนอื่น มันไม่ใช่นิสัยของนัง น. อยู่แล้ แต่ก็ไม่ใช่คนตะกละ ที่จะต้องสั่งอะไรแพง ๆ เหมือนคนตายอดตายอยากไม่เคยได้กินอะไรดี ๆ นัง น. ให้ พวกเพื่อน UEA สั่งอาหาร เพราะเค้ารู้ว่าเค้าอยากจะกินอะไร เพียงแค่เราบอก และอธิบายให้รู้ว่า ข้างในอาหารนั้นหน่ะ มีอะไรเป้นส่วนผสมอยู่บ้าน ถ้าเป็น "หมู" ก็ให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นซะ เช่น ไก่ ปลา ฯลฯ ง่ายจะตายอาหารไทย พลิกแพลงได้ง่ายมาก ไม่เหมือนอาหารต่างประเทศที่นัง น. ไปอยู่ แค่บอกว่า ไม่ใส่ต้นหอมนะ มันก็ยังใส่มาเลย หรือว่า เปลี่ยนจากหมู เป็น ไก่ ได้มั้ย มันก็ตอบมาว่า ไม่ได้ ...อ้าววว วิธีที่ทำมันก็เหมือนกัน ไม่เห็นจะยากอะไรเร้ยยยย จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:55:10

ความคิดเห็นที่ 49 ต่อ ๆ ๆ ดีกว่า...เพราะว่าตอนนี้ พิซซ่าที่ออเดอร์ไว้ ก็มาเรียบร้อย กลายเป็นคุณนายจั๊งก์ฟูดไปเลย ก็แหมมม!! จะให้ทำงัยดีค่ะ ที่บ้าน บนเตา มี ต้มหน่อไม้ไผ่ตง ที่ยังไม่ได้ใส่ซี่โครงหมูอ่อน หรือปรุงรสอะไรก็แล้วแต่ มีหม้อต้มหน่อไม้ที่เค้าต้มกับใบย่านาง แถมหม้อสุดท้ายบนเตา ก็คือน้ำพริกอ่อง สรุปแล้ว ทั้ง 3 หม้อนั้น คาอยู่บนเตามาได้ 3 วันแล้ว ก็สู้สั่งกินแบบนี้ไปดีกว่า อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เราอิ่ม เนอะ ถึงแม้จะแพงไม่สมราคาเลย ...(มานั่งนึกเสียดายตังค์) ในระหว่างนั้น พี่ "A" , หนุ่ม "H" ก้ติดต่ออยู่ดีมีสุขค่ะ 55555 จนวันนึง หนุ่ม "H" ได้โทรเข้ามาที่มือถือของนัง น. บอกว่า ตอนนี้อยุ่เมืองไทยนะ มาเจอกันรึเปล่า นัง น. ด้วยความที่ปลื้มอยู่แล้วก็บอกว่า ได้ ๆ ๆ ๆ โดยไม่คิดอะไรหรอก ก็นัดเจอกันที่สวนเบญฯ ค่ะ เนื่องจากนัง น. เดินทางสะดวก เย็นวันนั้น นัง น. กับ หนุ่ม"H" ไปที่บ้านของ นัง น. เพื่อเตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทำงานในวันรุ่งขึ้น พอจะทราบแล้วใช่มั้ยค่ะ??? 55555 กินตับอีกแล้ว ไม่รู้ใครกินใคร รู้แต่ว่า วันนั้น นัง น. มีความสุขที่สุด ที่มีอะไรกับคนที่เราปลื้มมาก ๆ แล้วก็ตื่นเช้าไปทำงานด้วยอารมณ์แจ่มใส จนเพื่อนสนิทในที่ทำงานพูดว่า สงสัยเมื่อคืนคงจะได้ชุดใหญ่ มันไม่ถึงกับชุดใหญ่หรอกค่ะ แค่การที่ได้อยู่กับคนที่เรารัก เราชอบ เรามีความรู้สึกดี ๆ หน่ะ มันก็เพียงพอแล้ว สำหรับผู้หญิงคนนึง ....จริงรึเปล่าคะ???? นัง น. ก็คิดว่า ผู้หญิงเราก็น่าจะเป็นอย่างนี้กันแทบทุกคนนั่นแหละ หนุ่ม "H" เริ่มหายไปจากสารบบอีกแล้ว ไม่ใช่สิ ทุกคนเลย ตอนนี้ นัง น. สงสัย พี่"A" มากที่สุด เพราะว่า พี่ "A" จบด้าน IT มาก นัง น. มีความรู้สึกว่า จากคนที่เคยส่งเมล์หากันเป็นประจำ เช่นหนุ่มโปรตุเกส ซึ่งหนุ่มคนนี้ มีลูกติด แต่ว่ายังหนุ่ม อายุตอนนั้นน่าจะประมา 38-39 เนี่ยแหละ แถมยังนัดแนะกับนัง น. เลยว่า จะมาเมืองไทยนะ เดี๋ยวได้เจอกัน เพราะคุยกันถูกคอ แถมนัง น. ยังได้คุยกับลูกชายเค้าด้วย น่ารักมากกก หรือแม้กระทั่ง บรรดาหนุ่ม ๆ ในลิสต์  MSN ที่ นัง น. มีไว้ ก็เหมือนกับว่า ถูกบล๊อก นั่นคือ พ่อหนุ่มพวกนั้นไม่สามารถ แม้กระทั่งจะส่งเมล์หรือส่ง MSN หานัง น. ได้เลย...นัง น. เลยต้องเข้าไปเซตทุกอย่างไป Private หมด แถมยังต้องหมั่นเปลี่ยน password ทุก ๆ อาทิตย์ เพื่อไม่ให้ โดนแฮกค์ข้อมูลได้อีก อ้อ!! เรื่องโดนแฮกค์นั้น นัง น.เก็บไว้ในใจค่ะ คะนี้พี่ "A" ชวนให้ไปเที่ยวสิงคโปร์ จะได้รู้จักบ้านเมืองของเค้า เพื่อเตรียมตัว อะไร หลาย ๆ อย่างก็แล้วแต่ การไปคราวนี้ ทำให้นัง น. รู้ความจริงหลาย ๆ อย่าง คือ 1. รู้ว่า พี่ "A" รัก นัง น. มาก ถึงขนาดบันทึกทุกอย่างที่เป็นของนัง น. หมด ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด         วันที่เจอกันครั้งแรก วันที่คุยกันครั้งแรก วันที่ซื้อของให้กัน วันที่เดทกัน วันเกิดนัง น.         เบอร์โทรศัพท์นัง น. และผองเพื่อน รวมทั้งน้องสาวของนัง น อีกทั้ง หมายเลขพาสปอร์ตของ นัง น. ด้วย     2. อายุจริง ๆ ของพี่ "A" ซึ่ง นัง น. รับไม่ได้เรื่องนี้ค่ะ เพราะตอนแรกที่รู้จักกัน พี่  "A" บอกว่า เค้าอายุ 37 แต่ในใบขับขี่ มันบอกว่า พี่ "A" นั้น รวมอายุแล้ว น่าจะประมาณ 40 ได้        นัง น. ถามเค้าด้วยความจริง เพราะต้องการคำตอบความจริงจากปากว่าเพราะอะไร คำตอบที่ได้คือ "ก็มีแต่คนบอกว่า พี่ หน้าอ่อนกว่าอายุจริง พี่ก็เลยบอกตามที่เค้าทาย ๆ กัน"        มันใช่ที่ไหนหล่ะ??? อายุจริง ก็คืออายุจริง ส่วนใคร คนอื่นที่มองคุณว่าหน้าตาคุณอ่อนนั่น มันถือว่าเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอ??? แต่สิ่งนี้ เป็นสิ่งที่นัง น. รับไม่ได้เพราะ พี่ "A" โกหกนัง น. เป็นปี     3. เรื่องการจบการศึกษา ในวันที่เราถามกันว่า ต่างคนต่างเรียนอะไรกันมา จบอะไรกันมา นัง น. ตอบว่า กำลังเรียนในระดับ ป. โท แต่พี่ "A" ตอบว่า เค้าจบ ป.ตรี ทางด้าน IT ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว พี่"A" เรียนจบแค่ระดับใบประกาศนียบัตรค่ะ ด้านสาขาคอมพิวเตอร์ มันทำให้นัง น. คิดว่า แค่เรื่องแค่นี้ ทำไมต้องโกหกกันด้วย เพื่ออะไร แล้วถ้าเกิดฉัน ต้องไปแต่งงานกับคุณ หากมีเรื่องสำคัญ ๆ เรื่องใหญ่ คุณจะไม่โกหกฉันหรอ??? อีกทั้งการโกหกของ พี่ "A" นั้น หน้าตายมาก โกหกเป็นปี ไม่มีแพร่งพรายหรือเผลอที่จะให้เราสงสัยได้เลย จนเราเองเนี่ยแหละที่ไปเจอความจริงด้วยตัวเอง จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 12:52:14

ความคิดเห็นที่ 50 ตอนนี้กำลังเตรียมเอกสาร รอสัมภาษณ์วีซ่าสถานฑูต   <- ไปเที่ยวหรอค่ะ ^^ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:09:57

ความคิดเห็นที่ 51 มันเจ็บอยู่ข้างในลึก ๆ ค่ะ จริง ๆ แล้วเนี่ย อายุไม่ใช่เรื่องสำคัญของนัง น. เลย ขอเพียงแค่อย่าแก่กว่านัง น. เกิน 15 ปี เพราะถ้าเกินกว่านั้น มันเหมือน พ่อ กับ ลูก มากกว่า  (ว่ามั้ย???) อีกอย่างคือ เราก็ยังสาว ไม่เคยมีพันธะ ไม่ไคยแต่งงาน ไอ้ครั้นไปจะเลือกคนที่แก่กว่าเกิน 15 ปี ไปแล้ว คนอื่นเค้าก็จะหาว่าเราไปเกาะเค้ากินบ้างหล่ะ หรือ เราไปสาวประเภทนั้น ส่วนเรื่องการศึกษาจริง ๆ แล้ว นัง น. ก็ไม่ได้ใส่ใจค่ะ เพราะคิดว่า คนต่างชาติหน่ะ เค้าไม่ได้ให้ความสำคัญด้านวุฒิการศึกษา ที่เค้าจะให้ความสำคัญก็คือประสบการณ์ในการทำงาน ก็ดั่งจะเห็นทั่วไปว่า ฝรั่งบางคน จบแค่ เกรด 12 แต่ได้มาเป็น ผู้จัดการก็มี แต่ที่มันน่าเจ็บใจก็คือ ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่ทีแรก ทำไมให้เรารู้เอง ทำไมดูเหมือนจะไม่พยายามที่จะบอกเรา อีกทั้งยังจะซ่อนเร้นอำพรางในทุก ๆ เรื่อง ของเขา แต่เรื่องของเรา อยากรู้ไปหมด พร้อมทั้งกับบันทึกจดเป็นเล่มเลย เราก็ไม่คิดที่จะหักหลังหรอกค่ะ เพียงแต่มันมีชายหนุ่มอิตาลีเข้ามาในชีวิตอีกแล้ว หนุ่มคนนี้ให้ ชื่อว่า "L" แหมม!!! อย่างกะใน หนังเรื่อง Death Note เลยเนอะ ตอนแรกก็คุยกันไป คุยกันมาเนี่ยแหละค่ะ รู้แค่ว่า "L" หน่ะจะมาเมืองไทยช่วงเดือนสิงหาคม เพราะช่วงนั้นที่อิตาลีร้อนมาก เรียกว่า เป็นซัมเมอร์ได้เลย นัง น. ก็นัดเจอกับ "L" หลังเลิกงานค่ะ ที่ MRT เพชรบุรี 55555 ดูเหมือนจะไม่มีที่นัดที่ดีเลย บ้างก็นัดที่ BTS ไม่ก็ MRT คือด้วยส่วนตัวคิดว่า ถ้าเค้ามาแบบมิดีมิร้าย เราก็ยังจะสามารถหาคนช่วยได้ทัน ไม่ได้ไปนัดในที่ ๆ ลับตาคน แถมออกจะเป็นแนวพลุกพล่านซะด้วยซ้ำ เนื่องด้วยเป็นเวลาเลิกงานของสาวออฟฟิต วันแรกที่เจอ ก็ไปร้านคุณแม่ค่ะ ที่อยู่ที่ซอยสยาม...(ร้านนี้เป็นร้านที่เราชอบมาก) บรรยากาศเป็นไทยมาก แล้วพอกินเสร็จ เราก็ไปส่ง "L" ที่อพาร์ทเม้นต์ที่เค้าเช่าอยู่ ส่วนเราหรอคะ กลับบ้านสิคระ เพราะพรุ่งนี้ต้องทำงาน 55555 คงคิดอีกสิท่าว่าจะได้กิน อุอุ.... จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:10:52

ความคิดเห็นที่ 52 คุณ : ringkojung - - ไปทำงานค่ะ หลังจากพักฟื้น อาการน่าจะดีขึ้น อยู่เมืองไทยมาได้ร่วมปีแล้ว ใช้เงินเก็บไปเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นทั้งโดยผู้ชายหลอก...เอาเงินรักษาตัว...ซื้อของประเคนให้พี่ ต. เพราะหวังว่า พี่ต. จะหายจากอาการติดยา ตอนนี้ต้องกลับมารักตัวเอง คือ กลับไปทำงานค่ะ เดี๋ยวไม่มีเงินใช้ แล้วมันจะลำบากไปมากกว่านี้ อุอุ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:15:27

ความคิดเห็นที่ 53 ก็อย่างที่พิมพ์ไปนั่นแหละค่ะ ว่า จริง ๆ แล้ว หน่ะ สเปค นัง น. ไม่มีอะไรเท่าไหร่เลย ถ้าเป็นคนไทย ก็อยากจะได้รุ่น ๆ เดียวกัน แก่กว่ากันสัก 5 ปี ก็โออยู่ แต่ถ้าเป็นต่างชาติหน่ะ ขอให้อายุมากกว่านัง น. สัก 10 แต่อย่าเกิน 15 ปี เนี่ย ไม่มีปัญหาเลย แต่ พี่ "A" ทำนัง น. เสียความรู้สึก เรื่องโกหกค่ะ จริง ๆ แล้ว นัง น ก็โกหก พี่ "A" เอาไว้เยอะเหมือนกัน เช่น ในช่วงวันเกิดของนัง น. ช่วงนั้นทั้งอาทิตย์ นัง น. จะสับคิวให้ผู้ชายคนละวัน แต่สำหรับวันเกิดแล้ว นัง น. จะไม่ออกไปไหน จะอยู่แต่ในบ้าน เพราะอย่างน้อยมันก็คือวันที่แม่เราเจ็บเจียนตาย (ถึงแม้จะไม่พูดกัน) แต่นัง น. จะไม่ออกไปสังสรรค์ที่ไหนเลย เลิกงาน เลิกเรียน เสร็จกลับบ้าน ไม่สนใจใคร แม้จะมีใครโทรมาตาม ในทั้งอาทิตย์นั้น ผู้ชาย 6 คน ก็ 6 วันค่ะ บ้างก็ฉลองวันเกิดล่วงหน้า บ้างก็พอขับรถเล่น บ้างก็พอไปซื้อของที่ผู้ชายต้องการให้ พี่ "A" ก็เช่นกัน ก็อยากจะมาฉลองวันเกิดกับนัง น. แต่ด้วยนัง น. หมดใจแล้ว คือมันไม่ได้รัก หน่ะ ก็เลยพูดบ่ายเบี่ยงไปว่า "ติดสอบนะ ช่วงอาทิตย์นี้" พี่ "A" ไม่เชื่อ ถึงขนาดโทรไปหาเพื่อนสาวเรา ซึง นัง น. ก็เตรียมการเตี๊ยมกันไว้แล้วว่า ถ้าหาก พี่ "A" โทรมาให้บอกเหมือนกันนะ..แล้วก็เป็นจริง พี่ "A" โทรไปหาเพื่อนสาวเราถามว่า ในอาทิตย์นั้นมีสอบจริงรึเปล่า...เพื่อนสาวก็ทำตามอย่างที่เตี๊ยมไว้เป๊ะ คือ ตอบไปว่า "สอบ" ให้มาอีกที ก็คือ อาทิตย์ถัดไป.....วันที่พี่ "A" บินมา พี่ "A" ได้หิ้วโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ที่ไม่มีในไทยมาให้นัง น. ใช้ เป็นของขวัญวันเกิด 55555 แต่ นัง น. ใช้ได้ไม่กี่เดือน ก็หายค่ะ หายในรถแท็กซี่แหละค่ะ แถมโทรตาม มันยังปิดเครื่องหนีอีก ไม่เป็นไร ดีแล้ว...หายแล้ว หายกันไป หาซื้อใหม่เอาก็ได้ คะนี้นัง น. ซื้อรุ่นที่ถูกที่สุดค่ะ คือ พันกว่า ๆ ไม่ต้องเอาดี เอาเลิศหรู เพราะก็แค่ใช้คุย ใช้โทร ส่ง sms ไม่ต้องมีหรอกค่ะ ไอ้ what apps อะไรเนี่ย เดี๋ยวเค้าตามเจอว่าเราอยู่ที่ไหน 55555 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:28:51

ความคิดเห็นที่ 54 หรือแม้กระทั่ง การที่ันัง น. ไปนอนกับ "D" โดยโกหกพี่ "A" ว่า กินเลี้ยงอยู่กับเจ้านาย แล้วก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เช้า นั่นก็เลวอีกเช่นเคย 55555 แถม พี่ "A" นี่ร้ายนะคะ ร้ายแบบร้ายอ่ะ ไม่รู้จะพูดยังงัย ในช่วงที่เราเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายของเราในห้องน้ำของพี่ "A" พี่ "A" ก็ได้แอบดูข้อความของเรา ทั้ง ๆ ที่ เราตั้งรหัสในการใช้งานของเครื่อง อีกทั้ง นัง น. ได้ ลบ sms ทั้งหมด ที่ส่งไป ส่งมากับ "D" หมด แต่พอนัง น. อาบน้ำเสร็จ ก็มาหยิบมือถือเพื่อที่จะโทรหาเพื่อนสาว "ป" (ตามที่เขียนไว้ในกระทุ้ที่แล้ว) กลับแปลกใจที่ทุกทีนัง น. จะต้องใส่รหัสก่อนใช้เครื่อง คราวนี้ไม่ต้อง พอเช็คเข้าไปที่ข้อความที่ทั้งส่งกลับและได้รับ ข้อความที่ได้ถูกลบไปแล้วนั้น กลับขึ้นมาอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์เฉย เหมือนไม่ได้ทำการลบใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นคือ ฝีมือ พี่ "A" เป็นคนทำ.... ทำให้นัง น. เริ่มเกลียด พี่ "A" มากขึ้น เพราะไม่ให้ความเป็นส่วนตัว ที่สำคัญ นัง น. กับ พี่ "A" ยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ถึงแม้จะแต่งงานกันก็เถอะ ทุกคนย่อมมีพื้นที่ส่วนตัว และ นัง น. ก็คนนึงแหละ ที่เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง และมีพื้นที่ส่วนตัวมาก จึงรับไม่ได้กับเรื่องนี้... ทำให้ต้องคุยกันเรื่องมันล้ำสิทธิเกินไปแล้ว .....แล้ว นัง น. ก็ไม่ชอบ แต่พี่ "A" เอาแต่บอกว่า เพราะ พี่ "A" รัก นัง น. จึงต้องทำแบบนี้ นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ดีเลย...ถ้าคุณจะมีคนรักสักคน...คุณคงไม่ชอบให้คนรักของคุณมาแย่งพื้นที่ความเป็นส่วนตัวของคุณไปใช่มั้ยคะ??? พอพี่ "A" ทำแบบนี้ นัง น. ยิ่งได้ใจ เพราะรุ้ตัวเองว่า เกลียด พี่ "A" มากขนาดไหน จึงขอยืม Macbook ของ พี่ "A" ในการแชท MSN หาผู้ชายอีกคน 55555 ยังเลวได้ใจอีก ผู้ชายที่นัง น แชทก็จะมี่ใครหล่ะคะ ก็พ่อ "L" หนุ่มอิตาลีผู้รักษาหุ่น ซิ๊กแพคเป็นอย่างดี วิดพื้นวันละร้อยครั้ง แถมด้วยซิทอัพ อีก ร้อยครั้ง กินอาหารที่มีไฟเบอร์สูง จบปริญญาโทรต้านเภสัชฯ... แหมมม!!! ดีกรีแต่ละคนที่นัง น. คบมา นี่ก็ไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย อ่านเหนื่อยยังคะ...ถ้าอ่านเหนื่อยแล้ว ก็บอกได้ค่ะ จะได้พักให้มีเวลาพักสายตา แล้วจะได้มาอ่านต่อใหม่ สำหรับตัวนักพิมพ์ นัง น. คนนี้ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ถ้าอยากอ่านต่อ บอกได้เลย จะได้จัดการให้ เพราะนัง น. ถนัดเรื่องพิมพ์อยู่แล้ว แม้ขนาดแป้นพิมพ์ไม่มีตัวอักษร ก็ยังพิมพ์ได้ ถ้าผู้อ่าน request มา ยังมีเรื่องราวอีกเยอะ สำหรับความเจ้าชู้ของนัง น. คนนี้หน่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 55 14:15:02 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:45:01

ความคิดเห็นที่ 55 จัดมาเรื่อยๆเลยคร่า 555555555 จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 14:50:35

ความคิดเห็นที่ 56 อันนี้ต้องถามจริง ๆ เป็นการส่วนตัวนะคะ... ผู้อ่านในที่นี้ มีใครรู้จัก นัง น. ตัวจริง เสียงจริง คนนี้ รึเปล่าคะเนี่ย ???? 55555 เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ นัง น. เนี่ย อาย ยับเยิน เพราะเอาเรื่องจริงของตัวเองมาเล่า จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 15:00:03

ความคิดเห็นที่ 57 "L" นี่ นิสัยเสียค่ะ ข้อนึงที่ นัง น. สังเกตุได้ก็คือ จะชอบคิดว่าตัวเองเท่ห์ หล่อ ทำอะไรก็ถูกเสมอ ตอนนั้นพยายามคิดว่า เออ!!!เค้าก็คงติดมาจากที่บ้านเกิดเค้าแหละ อีกเดี๋ยวถ้าสนิทกันจะบอกนะ ประมาณเหมือนพี่ "A" ซึ่งเป็นคนสิงคโปร์ เวลาคุยโทรศัพท์ ก็จะคุยเสียงดัง หรือเวลาซดน้ำซุป ก็จะซดเสียงดัง ๆ นัง น. เนี่ยแหละค่ะ ไม่มีอายเลย และก็ไม่เกรงใจด้วย ถือว่า ถ้าคิดจะรักกัน มันก็ต้องเตือนกันได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนกัน หรือว่าเป็นคนรัก นั่นถือว่าเป็นข้อดีของนัง น. ค่ะ คือ เห็นอะไรแล้วมันดูไม่ดี นัง น. จะพูดตรง ๆ พูดด้วยเหตุผล แล้วให้เอาไปคิดเองว่าควรจะทำตัวอย่างไรดี แรก ๆ นัง น. กับ "L" ดีค่ะ ไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องของกันและกัน โทรศัพท์มาก็ของใครของมัน ต่างคนต่างรับ ไม่มียุ่งกัน แถมนัง น. ยังได้สนิทกับพนักงานที่ล๊อบบี้อีก ก็บอกแล้วว่า เป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี บางทีไปไหนมาไหน ก็ซื้อของมาฝาก ไม่ว่าจะเป็ฯตลาดนัดแถวที่ทำงาน ไปเดินเที่ยวต่างจังหวัด นัง น. มีเตรียมไว้ให้กับทุกคน นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้คนอื่นรักนัง น. (ที่คิดนะคะ) พี่ "A" จับได้ว่า นัง น. แอบนัดพบกับ "L" โดยนัง น. ก็พยายามลบ history แล้ว แต่ว่า นัง น. โง่ค่ะ ใช้ Macbook ไม่เป็น ทำให้ history มันค้าง พี่ "A" ก็เลยได้หลักฐานมัดตัวนัง น. พร้อมด้วย "L" พี่ "A" ส่งอีเมล์มาหานัง น. ก่อนว่า รู้แล้วนะว่าแอบคบกับใครอยู่ ??? ตอนนั้น นัง น. งงเป็นไก่ตาแตก เพราะว่า คิดไม่ออกว่า ตรูคบกับใคร แบบว่ามันเยอะ 555555 แล้ว พี่"A" ก็ส่งอีเมล์ ไปถาม"L" ว่ารู้จักกับนัง น. ได้ยังงัย เจอกันได้ยังงัย มีอะไรกันรึเปล่า 55555 จะเหลือหรอ.. กินอีกแล้วคร้าบท่าน จะว่าไป นัง น. เนี่ย ถนัดกินฝรั่งเนอะ เห็นคบทีไร แทบจะกินหมดทุกคน 55555 (ไม่ตลกหรอก แต่พยายาม) หลังจาก พี่"A" ได้รับการตอบ อีเมล์จาก "L" แล้ว พี่ "A" ก็ยังไม่วายโทรทางไกลไปยังอิตาลี เพื่อจะคุยกับ "L" นั่นทำให้ นัง น. ปวดหัว เพราะ จริง ๆ แล้ว เรื่องมันน่าจะจบตั้งแต่ส่งอีเมล์ไปแล้ว แถมในอีเมล์ ยังประกาศออกตัวอย่างชัดเจนเลยว่า พี่ "A" หน่ะ จะทำการแต่งงานกับ นัง น. ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่ามีการนัดเจอกัน จะมายอมให้เจอทำไม ???? นั่่นแหละ....... สรุปแล้ว นัง น. ซึ่งได้ทีที่จะเขี่ยพี่ "A" อยู่แล้ว ก็จัดการบอก พี่ "A" เลยว่า นู๋ไม่คบพี่นะ เพราะพี่โกหกหนู แต่ดูเหมือน ตอนแรก พี่ "A" จะยังทำใจไม่ได้ ยังโทรมาหาทุกวัน ส่วน "L" ความสัมพันธ์ราบรื่น จนกระทั่ง......วันหนึ่ง เป็นวันที่ "L" ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ BB นัง น. ก็อีกนั่นแหละ ไม่ได้คิดจะรับหรอกค่ะ เพียงแต่จะดูว่าใครโทรเข้ามา พอเสียงหาย เหมือนว่า ฝั่งทางโน้นวางสายไปแล้ว นัง น. ก็เลยเริ่มดูแมสเซสที่อยู่ใน BB..สรุปได้ว่า "L" นัดเจอผู้หญิงอีกคน ที่ MRT ลาดพร้าว หรืออะไรสักอย่าง (นานมาแล้ว) แถมลักษณะการติดต่อเหมือนว่าจะติดต่อมาได้ระยะหนึ่งแล้ว อ้าวววว!!! ตรูเป็นตัวไรเนี่ย...แต่นัง น. ยังไม่แสดงอาการออกมา ยังคงปั้นหน้ายิ้มระรื่นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็เหมือนที่ว่า "ผู้หญิงที่บางทีแกล้งโง่ ก็คือ ผู้หญิงฉลาด" ว่างั้นเถอะ จนวันที่ "L" ต้องเดินทางกลับอิตาลี "L" สัญญาว่า จะกลับมาอีกทีเดือน ธันวานะ ให้ นัง น. รอ ทุกคืนหลังเลืกงาน นัง น ก็จะรีบกลับบ้านไปคุยกับ "L" รวมทั้งบรรดาหนุ่ม ๆ มากหน้าหลายตาเข้ามาวนเวียน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 15:22:51

ความคิดเห็นที่ 58 ในระหว่างที่ "L" อยู่อิตาลี นัง น. ก็ลั้นลาค่ะ ควงคนโน้นที คนนั้นที จนคนที่ทำงาน เห็นเป็นเรื่องที่ชินตา ถึงขนาดเอ่ยปากบอกว่า "ถ้าทำสถิติควงหนุ่มมาให้เห็นไม่ซ้ำหน้า ไม่เว้นวัน จะทำได้หรือเปล่า???" มีหรือคะ ที่ นัง น. จะทำไม่ได้ ก็เพราะว่าความเจ้าชู้ของนัง น. + ด้วยความรักอิสระ มีจริต... มันก็ทำให้ง่ายที่จะทำให้ผู้ชายต้องมารอนังน. เลิกงานบ้าง หรือมารอแค่มาขอกินข้าวเที่ยวด้วย แหมมม!!! จนพี่บางคนถึงกับทำสถิติไว้เลยนะคะ 5555 ไม่ได้โม้ แต่ก็ไม่ได้มั่วถึงขนาดว่า คั่วทุกคน ต้องกินทุกคน บางทีมันไม่ใช่ ก็ไม่ใช่ อย่าง คนญี่ปุ่นที่เจอกันในงาน Exhibision ชาวญี่ปุ่นคนนี้เล่าให้ฟังว่า เคยมีแฟนเป็นคนไทย แต่ว่า แฟนหนีตามผู้ชายไทยไป นัง น. ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เนื่องด้วย จากที่ได้ยินได้ฟังมา ผู้ชายญี่ปุ่นนี่ก็เหลือร้าย ต้องกินสาเกทุกวัน (เหล้าญี่ปุ่น) แถมใช้เมีย ยิ่งกว่า( ^o^ ) คือ ต้องถอดถุงเท้าให้ ฯลฯ ซึ่งจะเป็นจริงหรือไม่ ต้องสัมผัสเอง คนญี่ปุ่นคนนี้ (จำชื่อไม่ได้อีกแล้ว) ให้ชื่อ "T" มาจากคำว่า "ทานากะ" น่าจะใช่นะ ก็ดูเหมือนว่า นัง น กะ "T" เนี่ยคล้าย ๆ จะเดทกัน ก็ไปกินข้าวด้วยกัน ไปนวดเท้าด้วยกัน แต่ที่รับไม่ได้คือ "T" พยายามจะจูบปาก นัง น. ทั้ง ๆ ที่อยู่หน้าบ้านนัง น. เนี่ย มันถือว่าเป็นการที่ไม่ให้เกียรติอย่างมาก แต่ "T" เค้าก็คงไม่คิดอย่างนั้น เพราะเค้าก็บอกว่า เค้ารู้สึกดีจริง ๆ กับ นัง น. แล้วก็อยากจะสานสัมพันธ์ แต่นัง น. มันเสียความรู้สึกไปแล้วหน่ะสิ "T" ก็พยายามติดต่อมาหานัง น. ที่เบอร์มือถือของออฟฟิต แต่นัง น. ก็ไม่รับสายอีกเลย (ปกติจะไม่ให้เบอร์มือถือส่วนตัวค่ะ นั่นเป็นทริกอย่างหนึ่ง ที่เวลานัง น. อยากมีเวลาส่วนตัวก็จะปิดมือถือออฟฟิต ยกเว้นเวลาทำงานนะคะ) และในงาน Exhibition นี้อีกนั่นแหละ ก็มีทั้งฝรั่งต่างชาติมารุมล้อมขอนามบัตรนัง น. กันทั้งนั้น เนื่องจากนัง น. คุยกับคนเค้าไปทั่วบู๊ท จนมีลูกค้าคนหนึ่งบอกว่า "เนี่ย ๆ มีคนไทยคนนึง สนใจคุณ น. แหละ" นัง น. ก็เอ๊ะ งง เพราะปกติสเปคเราเนี่ย คนไทยไม่นิยมนะ แต่ต่างชาติจะนิยม ก็เลยหันไปดู ลูกค้านัง น. คนนี้กล่าวสรรพคุณว่า เสี่ยคนนี้ (ก็ไม่เชิงเสี่ยหรอกค่ะ ดูออกจะสี่สิบหน่อย ๆ เอง) ซื้อสินค้าที่บริษัทที่ เป็นล้าน ๆ เลยนะ บ้านท่าทางจะรวย แต่ออกจะเป็นคนเจ้าสำอางค์ จู้จี้ นิดหน่อย นัง น. ก็เลยแลกนามบัตรกันพอเป็นพิธี เพื่อไม่ให้น่าเกลียดกันทั้ง 2 ฝ่าย อีกทั้งยังรักษาหน้าของลูกค้าที่แนะนำเราด้วย จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 15:49:25

ความคิดเห็นที่ 59 พี่ผุ้ชายคนนี้ รวยค่ะ ติดดินดี จริง ๆ แล้ว นัง น. ชอบ นะคะ ชอบตรงที่ติดดิน แต่ตรงอื่นไม่ชอบ นั่นคือ เท่าที่ฟัง ออกจะเจ้ากี้เจ้าการถึงเรื่องสาวใช้ภายในบ้าน ว่า ทำความสะอาด บ้านไม่เรียบร้อย มันออกจะเกินชายไปหน่อย นั่นคือ ไม่ใช่ชายเต็มร้อย แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการให้เกียรติ หล่ะก้อ ยอมรับค่ะ ว่า เป็นที่ 1 ไม่มีการที่จะมาลวนลาม หรือจะมาขอเข้าไปในบ้านที่นัง น. อาศัยอยู่ หรือแม้แต่จะกลับดึก ก็ไม่มี...มีแค่ พี่เค้าเลิกงานดึก ดึกในที่นี้ของพี่เค้าก็คือประมาณ 2-3 ทุ่ม ซึ่งสำหรับ นัง น. แล้ว มันยังเป็นเวลาพักผ่อน ยังไม่ใช่เวลานอนค่ะ เวลานอนของนัง น จะอยู่ช่วง 4 ทุ่ม ถึง  4 ทุ่มครึ่ง ดังนั้น เวลาที่พี่เค้าโทรเข้ามา แล้วชวนออกไปกินข้าว นัง น. ก็จะไม่ปฏิเสธ เพราะรู้ว่า การกินข้าวคนเดียว มันเหงาแค่ไหน???? อีกอย่าง ก็คือ อย่างน้อยเลย ก็จะได้ฟังเรื่องที่เป็นปัญหาสำหรับตัวพี่เค้า นั่นคือ การเป็นเจ้าของกิจการเนี่ย มันเหนื่อยนะ ออเดอร์ไม่มี แต่ยังงัย ๆ ก็ต้องมีเงินเดือนให้ลูกน้อง การไปกินอาหารเย็น ไม่ใช่สิ มืดค่ำ มากกว่า ส่วนใหญ่แล้ว เป็นร้านข้างถนนค่ะ 5555 มันส์ดี นัง น. ชอบ ไม่ต้องแต่งตัวดี ๆ ไปเดิน ไม่ต้องแต่งตัวสวย ๆ แค่ใส่เสื้อยืด กางเกงนอน หรือกางเกงขาสั้นเท่านั้นเป็นพอ อาหารที่พี่เค้าชอบกินก็คือ กระเพาะปลา ข้าวผัดปู ปอเปี๊ยะสด ฯลฯ กระเพาะปลาให้เนื้อปูเยอะมว๋ากก อาจจะเป็นเพราะพี่เค้ารุ้จักกับเจ้าของร้าน และก็อาจจะเป็นลุกค้าประจำด้วย วันเกิดของนัง น. พี่เค้ายังให้กล่องใส่เครื่องประดับไม้ พร้อมสร้อยห้อยคอ จี้สวารอฟสกี้เป็นรูปตัว..... แทนนัง น. ด้วย จริง ๆ แล้ว พี่เค้าก็โทรมาหาตลอดเรยค่ะ เพียงแต่เบอร์ที่นัง น. ให้ไปหน่ะ มันไม่ใช่เบอร์ส่วนตัว ม้นเป็นเบอร์ออฟฟิต ฉะนั้นแล้ว เมื่อนัง น. ออกจากงาน มันจึงกลายเป็นเพียงความหลัง ที่ดี ๆ ที่น่าจดจำ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 16:33:17

ความคิดเห็นที่ 60 สุดยอดเลยอ่ะค่ะ หลายคนมาก จำหนุ่มๆของ จขกท. ไม่หมด 555555 มาเรื่อยๆนะค่ะ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 16:40:44

ความคิดเห็นที่ 61 คุณ : ringkojung - - 55555 สมัยก่อน เมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้วความจำเป็นเลิศกว่านี้ค่ะ คบได้เป็นสิบ นั่นคือ คุยใน MSN เป็นสิบ พร้อมกันในเวลาเดียวกันนะคะ แถมบางช่วงเวลา เวลาที่มีโทรศัพท์ โทรเข้ามาเนี่ย นัง น. จะไม่เอ่ยบอกชื่อคนที่โทรมาก่อน เนื่องจากว่า กลัวจะผิดคน ต้องอาศัยจำเสียงค่ะ 55555 จนน้องสาวของนัง น. เนี่ย ให้ฉายา นัง น. ว่า "เปลี่ยนผู้ชายยิ่งกว่าเปลี่ยนผ้าอนามัยซะอีกนะ" ว่าแล้วก็ งง กับชีวิตของตนเอง เพราะจริง ๆ แล้ว นัง น. เนี่ย ไม่ใช่คนสวยอะไรหรอกค่ะ แค่ดูเหมือนจะมีบุคลิกดี ตัวเล็ก + สูงหน่อย ก็คงทำให้เราแต่งกายแล้วดูดี มันก็เท่านั้นเอง อีกอย่าง ก็คือ ความกล้าค่ะ ตอนสมัยเรียน ป. โท อาจารย์ประจำวิชาในสมัยนั้น ถามนัง น. ว่า เรียนจบ จะเอาสิ่งที่ได้เรียนมาไปใช้กับชีวิตอย่างไร นัง น. ตอบแบบไม่คิดเลยค่ะว่า "ขายตัวเอง การจะเป็นนักการตลาดที่ดี ที่จะสามารถขายของได้นั้น ก่อนอื่น เราจะต้องให้กลุ่มเป้าหมายของเรา เชื่อในตัวของเราก่อน เพราะถ้าเค้าไม่เชื่อในตัวคนขายแล้ว มีหรือที่กลุ่มเป้าหมายนั้น จะมาเป็นลูกค้าของเรา แล้วจะมาซื้อสินค้าของเรา" นั่นเป็นคำตอบของนัง น. ค่ะ จึงทำให้ นัง น. ได้รับยกย่องให้เป็น Miss International นับตั้งแต่นั้นมา เนื่องจากมีเพื่อนต่างชาติมากมายเหลือเกิน นอกเรื่องอีกแล้ววววว...... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 55 16:53:09 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 16:51:33

ความคิดเห็นที่ 62 พอเดือนธันวา "L" ก็มาตามที่บอกเอาไว้ ในช่วงนี้ พี่ "A" ก็ยังโทร ๆ มาหาบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อน ดีค่ะ เพราะเบื่อ ๆ ที่คอยจับผิด โทรหาตลอดวันละ 4-5 ครั้ง เช้า 1 รอบ เที่ยง 1 รอบ เลิกงาน 1 รอบ ก่อนเข้าบ้าน 1 รอบ ก่อนนอนอีก 1 รอบ นั่นคือปกตินะคะ จนเพื่อนสนิทที่ทำงานบอกว่า "ไม่เบื่อหรอ" นัง น. บอกว่า "เบื่อมาก" จนเคยบอกว่าให้ลดลงหน่อย ก็ทำได้เพียงแค่อาทิตย์เดียว แล้วก็กลับมาทำใหม่ อาจจะเป็นเพราะ นัง น. เนี่ย ก็ ขี้อ้อน  จริตเยอะค่ะ มารยาร้อยเล่มเกวียนตามสุภาษิต คนที่บ้านบอกว่า "มันมากกว่าหมื่นเล่มแล้วมั้งเนี่ย" เพราะผู้ชายมันเยอะเหลือเกิน จนจำชื่อ จำหน้าไม่ไหว นัง น. เลยบอกไปว่า ไม่ต้องจำ เรื่องนี้เป็นหน้าที่ นัง น. เอง ที่ต้องจำ คือคนที่จะแต่งงานกับนัง น. คนเดียว การมาครั้งนี้ของ "L" จะว่าแปลก ก็แปลก จะว่าไม่แปลก ก้ไม่แปลก คือ..."L" มาหาเราที่ตึกที่เราทำงาน แล้วก็บอกว่า ต้องไปงานด่วน สักประมาณ 2-3 วันกลับ ซึ่งนัง น. ไม่ซีเรียสอะไรเลย แถมดีใจซะอีก ที่จะได้มีเวลาเป็นส่วนตัว  แต่มันเริ่มบ่อยขึ้น ๆ ...คือ อาทิตย์ละ หน นัง น. ก็ไม่สนใจค่ะ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องงาน จนมีอยู่วันนึง เป็นวันที่ นัง น. ได้เจอแพคเกจไปเที่ยวชุมพร ตรงที่เป็นท่าเรือไปเกาะเต่า ซึ่งนัง น. ได้คุย กับเพื่อนหญิงของ "L" ซึ่ง นัง น. รู้จักดี และก็คิดว่า น่าจะเป็นการดีนะถ้าไปเที่ยวที่นั่นในช่วงปีใหม่ เพราะมันเป็นโฮมสเตย์ มีแพคเกจดำน้ำ หรืออะไรก็แล้วแต่ ราคาก็รวมอยู่กับอาหารด้วยซึ่งก็จัดว่าไม่แพง สำหรับ สี่คน คือจะพักบ้าน 2 หลัง, 1 หลัง สำหรับ นัง น กะเพื่อนสาวของ "L" ส่วนหลังที่สองนั้น ไว้สำหรับ "L" กับ เพื่อนชายของ "L" ซึ่งเป็นคนอิตาลีเหมือนกัน ตอนแรกคำตอบที่ได้คือ ไป....นัง น ก็จัดการจองที่พัก แค่ 1 ห้อง กันไว้ก่อน เผื่อเหลือ เผื่อขาด แต่แล้ว ก็เกิดเรื่องขึ้นก่อน นั่นคือ บริษัทที่นัง น. ทำงาน มีการพาพนักงานไปเที่ยวสังสรรค์ปีใหม่ เป็นเวลา 3 วัน 2 คืน แถมฟรี (ใครมันจะไม่ไป) นัง น. ก็ไปสิคะ ก็เพราะไว้ใจ "L" คบใคร เราก็ไว้ใจ แต่พอกลับมา สาวแผนกต้อนรับหน้าล๊อบบี้ ได้แอบส่งข่าวบอกนัง น. ว่า " ระหว่างที่พี่ไม่อยู่หน่ะ ตา "L" พอผู้หญิงมานอน เพิ่งจะโทรเรียกแท็กซี่ให้มารับกลับเมื่อเช้านี้เอง"...นัง น. ขอบอกขอบใจตามมารยาท พอถึงห้องของ "L" ที่พักอยู่ นัง น. ก็สังเกตุได้ถึงความเปลี่ยนแปลง นั่นคือ แชมพู ครีมนวดผม สบู่ โลชั่น อะไร ต่อมิอะไร ที่เป็นของนัง น. ที่ควรจะอยู่ในห้องน้ำหายไป...เอ!!! ทำไมถึงหาย ถ้าไม่มีใคร (ผู้หญิง) มาพัก นัง น. เริ่มสังเกตุเห็นเส้นผม ซึ่งสีผมไม่เหมือนกับของนัง น. รวมถึงความยาว แต่นัง น. ยังคงแสดงสีหน้าสีตาแบบปกติ จนกระทั่ง ถามว่า ตกลงจะไปฉลองปีใหม่ที่ชุมพรด้วยกันมั้ย คำตอบของ "L" เปลี่ยนทันทีจากที่เคยตอบว่า ไป ตอนนี้กลับบอกว่า ไม่ไป เพราะจะอยู่ดูคอนเสิร์ตที่หน้าเซ็นทรัลเวิลด์ จบค่ะ นัง น. ไม่ถามต่อว่า ทำไมถึงไม่ไป แต่ถามว่า ได้เอาใครเข้ามานอนที่นี่รึเปล่า ??? ทำไมยาสระผม ครีมนวด อะไรต่อมิอะไรของชั้นที่มันเคยอยู่ในห้องน้ำก่อนที่ชั้นจะเดินทางไปกับบริษัท มันหายไปไหน??? "L" คงตกใจเล็กน้อย เพราะสีหน้าเปลี่ยน และเห็นถึงความช่างสังเกตุของนัง น. จึงตอบว่า เค้าไม่ได้ใช้ ก็เลยเอามาเก็บไว้อีกทีีนึง ซึ่งมันแปลก ถึงจะไม่ได้ใช้ ก็ไม่เห็นจะต้องเอามาเก็บไว้อีกที (ใช่มั้ยคะ) คราวนี้อารมณ์มันยั้งไม่อยู่แล้วค่ะ ก็เลยถามว่า "เป็นงัยบ้างผู้หญิงเมื่อคืนหน่ะ ที่เพิ่งโทรเรียกแท็กซี่ให้มารับ" สนุกกันมั้ย??? "L" เริ่มถามว่ารู้ได้อย่างไร...นัง น ไม่ตอบค่ะ "L" เริ่มบ่ายเบี่ยงว่าเป็นของเพื่อนเค้า คนที่เป็นอิตาลีด้วยกัน นัง น. ยังงัย ก็ไม่เชื่อหรอกค่ะ แต่เมื่อมันถึงเวลากิน "L" จึงตัดบทด้วยการบอกว่า ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ ได้... นัง น. พูดแบบนั้น..ในระหว่างทางที่ นั่งแท็กซี่ไปนั้น ก็คุยกันแต่เรื่องนี้ แล้ว นัง น. ก็โพร่งในสิ่งที่ นัง น. รู้ ว่า เป็นงัยหล่ะ ได้เจอมั้ยผู้หญิงที่นัดที่ MRT หน่ะ คราวนี้แหละ "L" เริ่มฉุน ถามว่า นัง น.เช็คโทรศัพท์เค้าหรอ นัง น. ตอบว่า ไม่ได้เช็คหรอก จริง ๆ มันมีเสียงโทรศัพท์ดัง ว่าจะดูว่าเป็นใคร ก็เลยไปกดมั่วไปเห็นข้อความเข้า เท่านั้นแหละ...."L" บอกว่า ถ้าเค้าผิดจริง ก็เลิกไปเลย แต่นี่ เค้าไม่ผิด นัง น. ก็เลยไม่เลิก เสียใจค่ะ คำพูดนี้ ผิดมหันต์....หลังจากที่กินอะไรกันเสร็จ โดยเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น นัง น. ก็เลิกติดต่อ กับ "L" ตั้งแต่นั้นมาจวบจนบัดนี้ แต่ก่อนหน้านี้ "L" ได้พยายามติดต่อหานัง น. ผ่านทางน้องสาว นัง น. แต่กลับโดนน้องสาว นัง น. จวกไปยับ & เละ คะ เพราะไปกวนเวลาช่วงที่น้องสาวกำลังทำแลบพอดี จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 17:22:26

ความคิดเห็นที่ 63 สรุปปีใหม่ปีนั้น นัง น. ไปเที่ยวชุมพรกับ เพื่อนสาวของ"L" เพียง 2 คน เมาปลิ้นค่ะ เพราะท้ายรถมีลังใส่เบียร์ กินไปตลอดทาง แถมหนุ่ม "H" สุดปลื้มของนัง น. ก็ยังโทรมา Happy new Year ด้วยเลย 55555 จำได้ว่าปีนี้ เป็นปีที่ซานติก้า แถวเอกมัย ไฟไหม้ เพื่อน ๆ ที่ทำงานต่างคิดว่า นัง น. ไปร่วมหัวจมท้ายอยู่ที่นั่น เนื่องจากปกติแล้ว ถิ่นที่เที่ยว ของนัง น. ก็ไม่พ้น เอกมัย ทองหล่อ เกษตร-นวมินทร์ค่ะ เพียงแต่ปีนี้น โชคดีเป็นของนัง น. แถมโทรศัพท์ที่นัง น. ใช้หน่ะ มันไม่มีสัญญาณ มันมีแต่คลื่น ก็แหมม!!! มันอยู่ติดอ่าวไทยนี่คะ 5555555 เพื่อน ๆ ที่ทำงาน ทั้งที่เรียน ทั้งที่เที่ยวด้วยกัน ต่างก็คิดว่า นัง น. มันไม่รอดแน่ มันคงไปอยู่ที่ไหนในซานติก้า แน่นอน แหมม!!! นัง น ก็ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเค้าหรอกค่ะ เรื่องไฟไหม้ เพราะว่า มัวแต่ดื่มด่ำกับธรรมชาติท้องทะเล ตื่นมาพร้อมกับเบียร์กระป๋อง แหมมม!!! มันจะสุขอะไรเช่นนี้ 3 วัน 2 คืน แบบไม่ต้องคิดอะไร ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว เหมือนปิดกั้นทุกอย่าง เปิดอย่างเดียวคือธรรมชาติ ที่ดูแล้วไม่เคยที่จะเบื่อ พอวันแรกของการทำงาน ทุกคนตกใจว่า นัง น.นี่มาเป็น ๆ หรือมาเป็นวิญญาณ เพราะในวันที่เกิดเหตุ และวันหลังเกิดเหตุ ทุกคนต่างติดต่อนัง น. ไม่ได้เลย ก็จะไปติดต่อไดยังงัย มีแต่คลื่นทะเล ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ แล้วแต่ละคนก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังเปรียบเสมือนอยู่ในเหตุการณ์จริง ๆ แต่เปล่าหรอก ทุกคนต่างก็กลับบ้านของตัวเอง 555555 ส่วน "L" ก็พยายามติดต่อหานัง น. โดยผ่านเพื่อนสาวของ "L" แต่นัง น. บอกว่า "จบ คือ จบ" นั่นน่าจะเป็นสิ่งที่ "L" เข้าใจได้ดี ถึงการทำตัวให้ไม่เป็นทีไว้ใจ และทำตัวเหมือนกับว่า ตัวเองดีเลิศ ไม่เคยคิดแม้แต่จะขอโทษ หรืออะไรสักอย่าง ด้านพี่ ต. ก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม...ซื้อของขวัญปีใหม่ให้ ต่างคนต่างแลกของกันและกัน ...แต่ ความรู้สึก มัน ไม่ใช่แล้ว เพราะมันมองไม่เห็นอนาคต มันมองเห็นแค่เพียงไปวัน ๆ แล้วก็มีแต่ขอเงินของนัง น. ถ้าถามตรง ๆ จากใจลึก ๆ ของนัง น. ตอนนี้ ก็ยังรักพี่ ต. อยู่นะ ทั้งรัก ทั้งเป็นห่วง อีกทั้งระยะเวลา ร่วม ๆ 10 ปี เนี่ย มันผูกพันกันมาก พี่ ต. ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้มากวนใจ ไม่มาวุ่นวายในเรื่องส่วนตัวของเรา เราก็ไม่เข้าไปวุ่นวายในโลกส่วนตัวของเค้า มีเพียงแต่จะเตือนว่า อย่าคบเพื่อนแถวบ้านเลย ถ้าจะคบ ไปคบพวกที่เรียนด้วยกันโน่น คนเพื่อนแถวบ้าน ก็จะมีแต่จะฉุดกันลงเหว แถมยังลบคำสบประมาทคนแถวบ้านอีกไม่ได้ แต่อย่างว่า ของอย่างนี้มันอยู่ที่คนค่ะ คนจะดีจะชั่ว หน่ะ มันไม่เกี่ยวกับสังคมหรอก มันอยู่ในเบื้องลึกในจิตใจ นัง น. ไม่โทษใครทั้งนั้น เพียงแต่บางทีก็ยังแอบสงสัยในการกระทำของแม่พี่ ต. เช่น เมื่อวันแม่ที่ผ่านมา แม่พี่ ต. โทรมาบอกให้ นัง น. ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ ต. เพราะแม่พี่ ต จะไปนอนค้างกับลูกสาวคนโต ลูกสาวคนโตจะพาไปเที่ยวอยุธยา ในความเป็นแม่นะ (ในใจนัง น) ถ้านัง น. เป็นแม่ แล้วรูว่าลูกชายเรา ติดยาเสพติดหนักขนาดนี้ เราจะไม่ไปไหน เราจะไม่ปล่อยลูกเรา เราจะไม่ไปหาความสุขใส่ตัว ด้วยเพียงเหตุผลที่ว่า ถ้าหนูมาอยู่ด้วย ต. มันก็จะเกรงใจ...พี่ ต. ไม่เกรงใจหรอกคะ ถ้าเค้าอยากเมื่อไหร่หน่ะ ก็ไล่นัง น. ให้กลับบ้านทันที แถมไล่เหมือนหมูเหมือนหมาอีกนะ....แล้วจะไปเพื่ออะไร ในเมื่อ นัง น. คือคนอื่น แต่แม่เค้าเองกลับห่วงเที่ยว แล้วนัง น. เองก็มีแม่เหมือนกัน ที่จะต้องทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ พร้อมทั้งไปบริจาคของที่บ้านบางแค นัง น. ก็เลยคิดว่า ส่วนหนึ่งที่ พี่ ต. เป็นแบบนี้ ก็เพราะแม่ของพี่ ต.เองด้วยแหละ แต่แม่ของพี่ ต กลับบอกว่า สาเหตุหนึ่งที่พี่ ต. ติดยาเสพติดเป็นเพราะนัง น. ไปทำงานต่างประเทศ อ้าว!!! ตรูไปก็เพื่ออนาคตของตรู นัง น. ก็เลยโทรไปหาน้องสาวคนเล็กของพี่ ต. น้องสาวพี่ ต. บอกว่า ไม่ต้องไปฟังแม่มากหรอก แม่เค้ารัก พี่ ต. กะน้องชายพี่ ต. มาก อะไร ๆ ก็มันจะโทษว่าเป็นความผิดคนอื่น ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว ทุกสิ่ง ทุกอย่าง มันขึ้นอยู่กับตัวเองทั้งนั้น...รวมทั้งแม่ของพี่ ต ด้วย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าลูกติดยา ก็ยังจะห่วงเที่ยว แทนที่จะอยู่ดูแล กวดขัน ไม่ให้ลูกออกนอกลูกนอกทางไปมากกว่านี้ อ้าวววว!!! นอกเรื่องอีกแล้วววว ระบายความในใจที่อัดอั้น (ยังไม่หมด) เพราะเกรงใจผู้อ่าน 5555 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 17:54:10

ความคิดเห็นที่ 64 อ่านรวดเดียวจบ แล้วมาต่ออีกนะ จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 20:26:16

ความคิดเห็นที่ 65 แหมมม..คุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ - - เมื่อตะกี้ นัง น. ยังกะว่า จะเข้ามาพิมพ์อยู่เลยเชียว เห็นเกือบจะ 3 ทุ่มแล้ว กลัวสาว ๆ จะติดละครกันงอมแงม เดี๋ยวพิมพ์ไปจะไม่มีใครอ่าน ก็เลยมัวแต่ไปจัดเอกสารเพื่อเตรียมสัมภาษณ์สถานฑูตฯ หน่ะคะ.. เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า นัง น. จะรีบปั่นต้นฉบับเลยนะคะ เอาให้ไฟลนก้น ไปกันเลยทีเดียวเชียว 5555 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 20:59:28

ความคิดเห็นที่ 66 มาแล้วค่ะ มาแล้วค่ะ รู้ว่าช่วงนี้พวกคุณ ๆ ผู้อ่านทั้งหลายคงกำลัง นอน อุตตุ หรือไม่ก็คงกำลังเดินทางไปที่ทำงาน แหมมม!!! พอวันทำงาน ฝนดันตก แต่พอวัน ส-อา แดดออกเปรี้ยง ก็ทำใจหน่อยนะคะ คิดเอาซะว่า ส-อา จะได้มีแดด พอที่จะได้ซักผ้าให้แห้ง รีบผ้าให้ทันกับการทำงานงานในอาทิตย์ถัดไป ส่วนนัง น. ก็อยู่โยงเฝ้าบ้านค่ะ เฝ้าบ้านมาเกือบปีแล้ว เหลืออีก 3 เดือน ก็ครบปี แล้วเดี๋ยวก็คงจะต้องจรลี กลับไปยังต่างประเทศอีก เพื่อไปหาเงินใส่กระเป๋า หลังจากใช้ชีวิตสบายไม่ต้องทำงานมาเป็นปี ๆ แต่ว่า ใครว่าไม่ได้ทำงานหล่ะคะ ตื่้นเช้ามา 6 โมงเช้า ถ้าวันธรรมดาหล่ะก้อ อุ่นกับข้าวกับปลาที่ตัวเองกินไม่เป็นหรอกค่ะ หิ้วกระเป๋าของคุณน้า & คุณน้าเขยขึ้นรถ แล้วแต่ท่านจะใช้รถคันไหน บางวันก็เอาไปคันเดียว ก็สบายนัง น. หน่อย แต่ถ้าวันไหนเอาไป สองคัน เนี่ย ต้องแยกของอีก (เบื่อค่ะ เบื่อ) เป็นแจ๋วนี่ แถมด้วยการซักผ้า ของคุณน้า & คุณน้าเขย ซึ่งถือเป็นงานประจำ ยิ่งถ้าวันไหนเค้าลางบอกว่า แดดจะออกเปรี้ยง ๆ นัง น. เนี่ยแทบจะยัดผ้าลงถัง ตั้งแต่ตื่นนอนเลยนะคะ เพราะว่า ผ้ายิ่งซักเสร็จไวเท่าไหร่ ก็จะแห้งเร็วเท่านั้น ไหนจะทั้งเสื้อใน กุงเกงลิง กางเกงซัพพอร์ท นัง น. ทำให้หมดแหละคะ ก็ถือว่า เป็น แม่ เป็น พ่อของเรานี่เนอะ แต่เงินทอง นัง น.ไม่เคยขอนะคะ เพราะถือว่า ตัวเอง (นัง น) ก็มีเงินใช้อยู่ใน บ/ช เพราะฉะนั้นทุกสิ่งที่ทำ ไม่ได้หวังผลว่า ทั้งน้าสาว & น้าเขยจะต้องมาให้เงินเป็นค่าตอบแทน หรือเงินเดือนตามแบบคนทำงานบ้านทั่วไป แต่ว่าคนแถวนี้สิคะ เค้าไม่คิดแบบนั้น 5555 เค้าเห็น นัง น. อยู่แต่กับบ้าน ทำงานบ้าน ปลูกต้นไม้ รดน้ำ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน ทิ้งขยะทุกวันเสาร์ที่มีรถขยะเข้ามาในหมู่บ้าน คนอื่น (ชาวบ้าน) หรือที่เรียกกันว่า Neighbor ทั้งหลายเค้าคิดว่า นัง น. เนี่ย เป็นคนใช้ค่ะ แล้วก็มาเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามน้าสาวว่า นัง น. เนี่ย จบอะไรมา ขยั้น ขยันเนอะ น้าสาวก็ตอบตามที่เพื่อนบ้านถาม แหมม ก็จบ ป. โท แหละค่ะ แกขยัน เพื่อนบ้านบางคนก็ยังไม่เก็จพอ ก็คิดว่า แหมมม!! น้าสาวชั้นเป็นระดับอาจารย์ ก็ต้องมีคนใช้ คนทำงานบ้านจบสูงหน่อย จึงถามต่อว่า ถึงว่าสิ พูดภาษาอังกฤษปร๋อเลย...55555 น้าสาวได้ที ก็เรยบอกว่า อ้อ เป็นคนต่างชาติหน่ะ แต่ว่า อยู่เมืองไทยนาน เวลาคุยกับครอบครัวก็ต้องคุยเป็นภาษาอังกฤษ 5555 ดี สังคมคนช่างสอดรู้สอดเห็นเยอะจัง อ้าววว ถึงไหนนิ อ้อ จบจาก "L" ไม่ทันไร ก็มี "J' เข้ามา ตอนแรกเรยนี่ เราไม่ได้สนใน "J" เท่าไหร่หรอกนิ เพราะว่า ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ อาจจะเป็นช่วงปีใหม่ด้วย ก็เลยไม่ได้ที่จะค่อยคุยกัน ส่วนใหญ่นัง น. ก็จะไปคุยกับคนอังกฤษ ออสเตรเลีย อิตาลี สเปน ตามประสาสาวฮอต 55555 ฮอตจนผิวไหม้เกรียมออกดำเลย ...ไม่เหมือนคนกรุงเทพฯ ที่ผิวออกจะขาวปนเหลือง หรือขาวอมชมพู แต่นัง น. นี่ไป ดำออกเหลือง โดนแดดหน่อย นี่ไปดำออกแดงเรย ทำงัยได้ ก็แม่ให้ผิวนี้มาแบบนี้เนอะ ยิ่งถ้าไปดูน้องสาวแล้ว จะยิ่งอึ้ง เพราะน้องสาวดำกว่านัง น นัง น. เลยได้บอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอก็จะได้ไปอยู่เมืองนอกเมืองนาไปร่ำไปเรียน เดี๋ยวจะมีเดทไม่เว้นคืน เว้นวันเลย ก็เพราะพวกฝรั่งเนี่ยมันชอบผู้หญิงผิวคล้ำ ๆ ออกเนียน หรือพูดง่าย ๆ คือ นิยมของแปลก นั่นเอง ไอ้ส่วนพวกผิวขาวอมเหลือ ผิวขาวอมชมพูหน่ะ ขายออกได้แต่เฉพาะที่ไทย กับแถบเอเซียเท่านั้น แล้วไอ้พวกเกาหลีที่ว่า ผิวขาวอมชมพูหน่ะ พอเห็นจริง ๆ แล้ว ผิวเค้าไม่สวยเหมือนกับคนไทยบ้านเรานิ ผิวเค้าไม่เนียน ออกจะหยาบ ๆ ด้วยซ้ำ ได้ดีก็ตรงที่ผิวขาว กับศัลยกรรมนี่แหละ อ้าววว มาเริ่มที่พ่อ "J" สักทีดีกว่าเนอะ.... พ่อ "J" เนี่ย ทำที่ตอนนั้นจำได้ ก็ 3 ปีแล้วแหละ ตอนนั้น เค้าเข้ามาถามว่า เราใช่คนที่เขียนในบล๊อกรึเปล่า??? เราตอบว่า ใช่ นั่นเพราะเค้าเป็นนักเขียนค่ะ "J" เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาลัยฯ แห่งหนึ่งในอเมริกา พอเริ่มส่ง แมสเซสใน เว็บเพจ ตอนนั้น นัง น. ก็เห็นว่า เค้าสุภาพดีนะ ให้เกียรติเราดี ไม่เหมือน ผู้ชายตุรกี ที่คุยอะไรก้ไม่รู้เรื่อง แถมยังชอบคุยแต่เรื่องใต้สะดือ มันเป็นอะไรที่น่าเกลียดและโจ่งแจ้งเกิน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 08:22:09

ความคิดเห็นที่ 67 จำได้ว่าวันที่คุยกันวันแรกนั้นหน่ะ คือวันที่ 11 มค 2009 (เวลาที่ไทย) ที่จำได้หน่ะไม่ได้เป็นคนพิเศษ อะไรนะคะ เพียงแต่วันนั้นหน่ะ เป็นวันเกิดพ่อของ นัง น. เอง ซึ่งเป็นคืนวันที่ 10 มค. 2009 (เวลาที่บ้านเค้าโน่น) แถมตา "J" คนนี้ ดันมาเกิดวันเดียวกับที่พ่อฉันเกิดอีกก็คือ วันที่ 11 มค. ตายหล่ะว่า!!! นิสัยจะเหมือนกันป่าวฟระ??? รู้แต่เพียงว่า "J" นี่ จบ ป. โท MA (Master of Art) ชื่อเหมือนยี่ห้อ สี ยี่ห้อนึงเลยเนอะ Master Art 5555 คุยกันไปคุยกันมา ก็ไม่มีอะไร เนื่องจาก "J" สุภาพมาก ไม่มีแม้แต่จะพูดลวนลาม หรือแสดงอะไรไม่ดี ๆ ให้นัง น เห็น จะมีก็เพียงแต่น้ำหนักมีปาเข้าไปร่วม 200 ปอนด์.... นัง น. เลยรีบส่งลดน้ำหนักเป็นการด่วน เพราะว่า นัง น ไม่เคยคบ ไม่เคยรู้จักผู้ชายอ้วน มีจะก็แต่พวกอินเชฟ ดูแลรักษารูปร่างตัวเอง ไม่มีพุงไหลย้อยออกมา ในระหว่างนั้น นัง น. ก็ยังติดต่อพี่ ต. ตามปกติ ไปหา ไปนอนค้าง ไปเที่ยว ไปอะไรต่อมิอะไร ตามประสาแม่พวงมาลัย อย่างที่เคยได้พูดกับน้องสาว และญาติพี่น้องไปแล้วว่า นัง น. จะเป็นแม่พวงมาลัย ช่วงนั้นคุณ "J" ทำคะแนนดีมาก เพราะทั้งส่งของขวัญวันเกิดมาให้นัง น. ถึงออฟฟิต  อีกทั้งยังส่ง ดอกไม้วันวาเลนไทด์ (ซึ่งฝรั่งหลาย ๆ คนก็ส่ง) นั่นทำให้ผู้จัดการที่คุมฝ่ายที่นัง น หน้าหงาย เนื่องจาก ชี ก้เป็นพวกที่นิยมต่างชาติ ชีเป็นแม่หม้าย ลูกติด 1 ณ ขณะนั้นลูกชายของชี เรียน ACC ชี จะพยายามบอกว่า ทุก ๆ วันวาเลนไทด์ จะมีหนุ่ม ๆ ส่งดอกไม้มาให้ชี นัง น. ก็ไม่คิดหรอกค่ะ ว่าจะมีฝรั่งตนใดมาส่งดอกไม้ให้ นัง น. แต่ด้วยปกติแล้ว นัง น. ก็จะได้รับดอกไม้เช่นนี้ทุกปี โดยเฉพาะวันวาเลนไทด์ เมื่อมีพนักงานส่งดอกไม้มา ...ชี (ผู้จัดการฝ่ายที่นัง น ทำงาน) ก็กระดี๊กระด้า วิ่งออกไปรับเอง พร้อมทั้งบอก กับพนักงานคนอื่นว่า ไม่ต้องออกไปรับ เดี๋ยวพี่จัดการเอง พี่รู้ว่า เป็นของพี่.....55555 แต่สุดท้าย ท้ายสุด ชีก็เดินกลับมาด้วยหน้าที่แตกยับเยินไม่มีสิ้นดี เพราะดอกไม้ช่อนั้น เป็นของนัง น. ซึ่งตัว นัง น. เอง กลับรู้สึกเฉย ๆ เพราะได้รับมาจนชินเสียแล้ว 5555 (จะโม้อีกว่า ได้รับบ่อยว่างั้นถุ) พนักงานในออฟฟิต ต่างเฮฮาแกมสะใจ เนื่องจากชี (ผู้จัดการฝ่ายที่นัง น. ทำงานนั้น) ออกตัวแรงส์ส์ส์ มว๊ากกกกก นัง น. ต้องถามพนักงานส่งดอกไม้ว่า ใครเป็นผู้สั่ง เพราะเคยมีกรณีพิพาทมาแล้วหนนึง ก็ด้วยที่ว่า ที่พ่อ "P" และ พี่ "A" ต่างก็ส่งดอกไม้มาในวันวาเลนไทด์เช่นเดียวกัน ณ ขณะนั้น พ่อ "P" ซึ่งอยู่ใน M ได้ถามขึ้นมาว่า ได้รับดอกไม้หรือยัง เพราะตัวเค้าสั่งให้ไปส่งแต่เช้า...พนักงานส่งดอกไม้ ก้มาส่งจริง ๆ แต่มันเกิดความผิดพลาดคือ นัง น นี่แหละ ไม่ทันได้ดูว่า ใครเป็นคนเขียนโน็ต ก็เลยตอบไปว่า ได้แล้ว แหมม!!! สวยจริง ๆ เลย ดอกกุหลาบสีแดงสีขาว อยู่ในกระเช้ารูปหัวใจ....พ่อ "P" ได้อ่านดังนั้นก็เริ่มงง เพราะด้วย นัง น. เคยบอกไปว่า จริง ๆ แล้ว นัง น. ชอบดอกลิลลี่..แล้วกระเช้าดอกกุหลายสีแดงสีขาว เนี่ย มันเป็นของใครกัน 55555 มันจะป็นของใครไปได้ ก็ต้องเป็นของ พี่ "A" หน่ะสิ ...(ตอนนั้นรู้แล้วเพราะอ่านโน้ตในกระดาษเรียบร้อย) จึงได้แก้ต่างไปว่า ...เป็นของพี่อีกคนที่ออฟฟิต ..นัง น. ไม่ได้อ่านโน้ต มัวแต่ไปยืนรับพร้อมเซ็นต์ ก็นึกว่า "P" ส่งมาให้ และแล้ว ดอกลิลลี่ที่พ่อ "P" ส่งมาให้นั้น ก็มาถึง... กลายเป็นที่ฮืออา ว่า โอ้โหหห... นัง น. สามารถควง 2 ได้ในเวลาเดียวกัน โดยไม่มีแตกแยก หรือรถไฟชนกันให้เป็นเรื่องเป็นราว คราวนี้ก็อีก...นอกจาก "J" แล้ว ก็ยังมีบรรดาหนุ่ม ๆ ส่งดอกไม้มาให้นัง น. จนเต็มโต๊ะทำงาน ถึงขนาดที่มันทำให้กลิ่นของดอกไม้มันตีกัน จนไม่สามารถที่จะทำงานได้ นัง น. เลยจัดการนำไปไว้ ณ ห้องครัวค่ะ ใครใคร่ดม ๆ ใครใคร่ชม ๆ ใครใคร่จับ & ขโมย บางดอก นัง น. ไม่ว่าเลย เพราะว่ามันเยอะ แถมไปด้วยคำนินทา มากกว่าคำสรรเสริญว่า แหมมม นัง น. เห็นอย่างนี้เสน่ห์แรงไม่เบา ไม่ขุดหาฝรั่งจากที่ไหนเนี่ย ทุ่มไม่อั้น แถมด้วยการตอกหน้าผู้จัดการที่นัง น. ทำงานด้วยอย่างหน้าเยินไม่มีชิ้นดี ก็ใครมันจะไปรู้เนอะ......??? อีกทั้ง นัง น. ก็เป็นคนใหม่ของที่นั่น ก็ไม่รู้หรอกว่า ชี จะมีรสนิยม "นิยมต่างชาติ" แต่นัง น. ดันกลายเป็น "ต่างชาตินิยม" 555555 กลับกัน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 09:18:48

ความคิดเห็นที่ 68 เลิศอ่ะ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 09:25:06

ความคิดเห็นที่ 69 55555 คุณ : ringkojung --- เลิศตรงไหนคะ ตรงที่ทำให้ผู้จัดการในฝ่ายที่ันัง น. หน้าแตกยับเยินหรอคะ 55555 ตอนนั้น นัง น. คิดอย่างเดียวว่า ตรูจะผ่านโปรมั้ยเนี่ย หักหน้าเค้าซะอย่างนี้้ แถมดอกไม้ ที่บรรดาหนุ่ม ๆ ส่งมาในวันวาเลนไทด์เนี่ย นัง น. ไม่ได้สนใจ หรือให้ความสำคัญอะไรเป็นพิเศษเรยนะคะ ก็เหมือนทั่ว ๆ ไป เอาไปไว้ในห้องครัว ใครอยากได้ หยิบเอาไปเลย ...(เอาไปหลอกตัวเองว่า ฉันก็มีคนส่งดอกไม้มาให้เหมือนกัน) จนถึงขนาด นัง น. ต้องบอกป้าที่เป็นแม่บ้านว่า "ป้าจ๋า เอาดอกไม้กลับบ้านไปเถอะจ๊ะ" หนูอ่ะ ไม่อยากจะเอาหรอก เบื่อไอ้ของพวกนี้เต็มทีแล้ว ไม่รู้จะส่งมาทำไม ส่งมามันอยู่กับเราไม่ทน อาทิตย์ 2 อาทิตย์มันก็เหี่ยว มันก็เฉา ส่วนป้าแม่บ้านเมื่อได้ยินอย่างนั้นกลับดีใจ ปนเสียใจ ว่า แหมมม หนู ดอกไม้ก็ออกจะสวย คนที่เค้าให้มา เค้าก็คงอยากจะให้หนูเก็บไว้เป็นที่ระลึก (หรือระทึก) แต่ป้าขอนะ เพราะดอกมันสวยจริง ๆ เป็นดอกไม้เมืองนอกแน่เลย ดูสิ ก้านก็ใหญ่ แข็ง อย่างกับพลาสติกแนะ แต่พอจับนะ เป็นของจริง แหมม!!! ป้าจะได้เอาไปอวดคนที่บ้าน ช่วงนี้ดูเหมือนนัง น. จะซบเซาเรื่องผู้ชายไปเยอะ เนื่องจากตาหนุ่มเยอรมัน "Hu" ทำพิษ ที่เอารูปนัง น ใส่บิกินี่ พร้อมรูปตัดต่อ ณ สถานที่ใดที่หนึ่ง ที่ผู้คนเปลือยกายล่อนจ้อน ตามชายหาด ที่ดูแล้าไม่ใช่เมืองไทยแน่นอน รวมทั้ง แต่พวกพี่ ๆ ที่ออฟฟิตเข้าใจว่าตอนนี้ นัง น. เจอพวกโรคจิตเข้าให้แล้ว นัง น. ก็เลยไม่ค่อยจะมี เรื่องกระโตกกระตาก รัก ๆ ใคร่ ๆ เรื่องราวฉาวโฉ่มาให้พูดกันสนุกปากเหมือนแต่ก่อน จะมีก็เพียง ของที่ส่งมาเป็นพัสดุ ทาง Fedex บ้าง UPS บ้าน หรือแม้กระทั่ง ไปรษณีย์ไทยบ้าเราเอง.. แต่ดูเหมือนชี (ผุ้จัดการฝ่ายที่นัง น. ทำงานอยู่) ก็ดีจะกระดี๊กระด๊า เพราะคิดว่า เป็นของตัวเองบ้าง เนื่องจากนางเป็นพวก "นิยมต่างชาติ" นังจะมีเรื่องมาเล่า (โม้) ให้ฟังเสมอว่า หนุ่มคนโน่น ชาวอังกฤษ ชาวอเมริกา บ้าง มาคุยกับหล่อน แถมยังโทรทางไกลมาอีกด้วยนะ ขอโทษค่ะ เพราะได้ที่ฟังมา มันไม่ได้เท่าครึ่งนึงของที่ตอนนี้ นัง น. ทำอยู่เลย คือ ระหว่างเดินทางไปทำงาน ก็จะมีสายจากต่างประเทศโทรเข้ามาจนถึงที่ทำงาน ในระหว่างทำงาน ก็จะมีบรรดาหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ ทั้งที่รู้จักเป็นการส่วนตัว รู้จักกันในงาน Exhibition เข้ามาติดต่อโดยส่งผ่านอีเมล์ อีกทั้ง นัง น. พอจะรู้เรื่องคอมพ์กับเค้าบ้าง จึง ตัดระบบสัญญาณที่ทางฝ่าย IT ล๊อกเอาไว้ เพื่อไม่ให้ แชทใน MSN หรือ skype ได้ นัง น. จึง ทั้งส่งอีเมล์ ทำเหมือนว่าทำงาน พร้อมเล่น FB ไปในตัว อีกทั้ง ก็ยังแชทออนไลน์ด้วย พร้อมกันนั้น บางทีเวลาเที่ยง ก็ยังมีหนุ่มต่างชาติโทรเข้ามาหาในมือถือ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ธรรมดาของนัง น ไปซะแล้ว รวมทั้งตอนเย็นหลังเลิกงาน ก็ยังมีสายต่างประเทศ โทรเข้ามาคุยเป็นเพื่อนจนกระทั่งถึงบ้าน นั่นยังไม่นับรวมถึงพี่ ต. ที่ นัง น. คอยโทรถาม โทรตาม นะคะ.... เฮ้อออออ อ่านแล้วเป็นยังงัยคะ วีรกรรมอันฉาวโฉ่ของนัง น... ยังไม่จบเพียงเท่านี้ค่ะ กลัวคุณผู้อ่าน...อ่านแล้วจะนึกหน้าว่า นัง น. นี่มันมีดีตรงไหนหว่า ??? ไม่มีดีอะไรเลยค่ะ แค่กล้า เท่านั้นเอง จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 10:00:40

ความคิดเห็นที่ 70 หายไปพักใหญ่ เพราะมัวแต่ไปโพสต์รูปนางแบบแต่ละคนที่อายุล่วงเข้าวัยเลข 5 ถึง 6 นี่ถ้ารับรวม ๆ ก๋ตงจะเป็น 1000 ได้ อ้าวววว เที่ยงแล้ว แต่อาการน่านอน หิว ๆ หิว ท้องก็ร้องจ๊อก ๆ ใครหนอจะใจดี สั่งอาหารมาเผื่อเราทางนี้หน่อย หลังจากผ่านเทศกาลวันวาเลนไทด์ แหมมม!!! นัง น ยิ่งเนื้อหอม...(อะไรหอมก็ไม่รู้) มีแต่ต่างชาติส่ง ทั้งดอกไม้เอย การ์ดเอย ที่สำคัญก็คือ ช๊อกโกแลต ซึ่ง นัง น. กินได้กินดี กินได้ทุกวี่ทุกวัน แถมยังแบ่งพวกที่ออฟฟิตให้กินด้วยนะ นั่นอาจจะทำให้ผู้จัดการที่นัง น. เกิดอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แหม!!! ก็ชีเล่นออกตัวแรงส์ส์ส์สะขนาดนั้น ทั้งบอกว่า พ่อหนุ่มคนโน่นจะมาหา พ่อหนุ่มคนนี้นัดกินข้าว คุยสไกด์กันยันถึงตี 3.. นัง น. ไม่อยู่ถึงตี 3 หรอกค่ะ เราต้องทำงานตื่นแต่เช้า ก็ต้องพักผ่อนแต่หัววัน อันนี้ ชีทุ่มสุดตัว...สุดท้าย เท่าที่ทราบ เกือบจะโดนฝรั่งหลอกแดก หลอกฟัน หลอกกินหอย ก็ถือว่า เจ๊ากันไป มันส์เหมือนกัน แต่ที่เกือบจะโดนหลอกนี่ คือให้โอนเงินไปนะคะ บอกว่าจะเอาไปลงทุนทำธุรกิจในไทย แถมก็บินมาหาถึงบริษัท ก็พอกู้หน้าได้บ้าง แต่แหม!!! พอได้ยินว่าเกือบจะโดนหลอกเงินเนี่ย..มันเสียเชิงค่ะ (ไม่แน่อาจจะโดนไปแล้วก็ได้ โดนหลอกเอาเงินนะคะ) เพราะดูเหมือนแกรักแกหลง ถึงขนาดให้อยูที่บ้านแกเลยค่ะ ถ้าโดนก็คงโดนไปหลายอยู่เหมือนกัน แต่ว่าใครจะมาบอกว่า "เสียโง่" หล่ะคะ...เสียเชิง แถมตัวเองก็เป็นแม่หม้ายลูกติด จริง ๆ ก็น่าจะจัดเจนเรื่องนี้อยู่บ้าง ก็เห็นเสียงร่ำเสียงลือ จากพวกพนักงานออฟฟิตรุ่นเก่า ๆ เค้าบอกหน่ะคะ นัง น. มันคนใหม่ มันไม่ค่อยจะอยากรู้เรื่องชาวบ้านเท่าไหร่ มีแต่ชาวบ้านเนี่ยแหละ ชอบอยากรู้เรื่องของนัง น. เช่น "ตอนนี้คบกี่คน" "มีแฟนฝรั่งมาแล้วกี่คน" "กล้าเนอะใส่บิกินี่" อ้าววว!! มรึงไม่กล้าก็เรื่องของมรึง ส่วนเรื่องคบกี่คน มันก็เรื่องของกรู หอยก็หอยกรู ไม่ได้ไปเอาบนหัวเธอนิ หรือว่า มีแฟนมากี่คน ก็อยากจะตอบไปว่า จริง ๆ แล้ว เราหน่ะ นิยมไทย แต่ ต่างชาตินิยมเรา พนักงานบางคนถึงกับอิจฉาเลยนะคะ เพราะจริง ๆ แล้ว หล่อนนี่ อยากได้ฝรั่งมาเป็นแฟน แต่เราก็ไม่ทราบ ถึงสาเหตุว่าทำไม๊ ทำไม ฝรั่งถึงไม่ยอมคบเธอเป็นแฟนสักคน คงเพราะผิวขาว ไม่สิ เดี๋ยวนี้เราก็เห็น ฝรั่งก็คบผู้หญิงผิวขาวออกจีน ๆ ซะด้วยซ้ำ ยิ่งพอเห็นเรามีพัสดุส่งมาจากต่างประเทศบ้าง แล้วเราก็เอาช๊อกโกแลตมาแบ่งเพื่อน ๆ กิน ซ้ำ นัง น. ก็ยังหาญกล้าเอาฝรั่งมาเดินควงกันถึงในตึกที่ทำงาน ไม่เว้นอาทิตย์ แถมไม่ซ้ำหน้า นางคนนี้ชื่อ "ว" ค่ะ ดูจะมีอาการตึง ๆ ใส่ นัง น. ทั้งที่สายงาน ของนัง น กับ "ว" นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันเล้ย พอถึงงาน Exhibition ที่นัง น จะต้องไปพบปะพูดคุยกับว่าที่กลุ่มลูกค้ารายใหม่ หรือที่เรียกว่า "กลุ่มเป้าหมาย" ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นแต่ชาวต่างชาติ "ว" ก็เกิดอาการอยากจะไปเดินสำรวจมั่ง 5555 แต่ผลตอบรับดีเกินคาด มีแต่ฝรั่งหันมาสนใจ มาพูดคุยกับ นัง น. ส่วน "ว" นั่นก็ได้แต่นิ่งเงียบเหมือนเป่าสาก เพราะไม่มีใครสนใจ คงอาจจะเป็นเพราะ นัง น. กล้าพูด กล้าคุย กล้าแสดงออก และก็บุคลิกที่มั่นใจค่ะ ถึงไม่สวย แต่ชั้นมั่น !!!! จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 12:26:46

ความคิดเห็นที่ 71 ตามมาทุกเวลา อิอิ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 14:19:11

ความคิดเห็นที่ 72 มาต่อดีกว่า ที่หายไป ไม่ได้หายไปนอนกลางวัน หรืออ่านหนังสืออะไรหรอกนะคะ...เพราะคุณหมอบอกว่า ให้ลองสคลิป (หยุด) การนอนกลางวัน ซึ่งมันอาจจะเป็นผลดีทำให้การนอนกลางคืนของเราดีขึ้น แต่มันก็ไม่เห็นจะดีขึ้นเรย ถ้าไม่ได้กินยานอนหลับตามที่หมอสั่ง แถมทุกวันนี้ก็ยังมีอาการง่วงตอนกลางวันอยู่ดี ที่หายไป ตั้ง 4-5 ชั่วโมง หน่ะ ก็มัวแต่ไปเล่นเกมส์บ้าง หาข้อมูลในอินเตอเน็ตท์บ้าง ในการเตรียมเอกสาร เพื่อไปสัมภาษณ์ที่สถานฑูตฯ บางคนถึงกับบอกว่า นัง น. เนี่ยเอกสารแน่นเพียบกว่าบางคนที่ไปสัมภาษณ์ซะอีก แหมม!!! เตรียมไปเยอะเผื่อขาด ก็ดีกว่าขาดแล้วหาไม่ทันจริงมั้ยคะ แถมนัง น. ก็ยังมีแฟ้มเพื่อเจ้าหน้าที่เรียกดู ไปอีกนะ เอกสารที่เตรียมไป ก็จะเป็นพวกเอกสารการทำงาน ว่าทางโน้นได้ว่าจ้าง นัง น. ทำงาน เป็นสัญญา ๆ ไป ไม่เหมือนเมืองไทย เป็นพนักงาน ก็เป็นมันจนวันตายถ้ายังไม่ลาอกจากงาน แต่ที่เมืองนอกนั้น การเป็นพนักงานจะต้องมีสัญญาค่ะ สัญญาจะเป็นรายปี รายเดือน ราย 6 เดือน ก็ว่ากันไป อีกทั้ง เงินเดือนที่เป็นที่ตกลงกันในสัญญาด้วย ส่วนเรื่องที่พัก สวัสดิการต่าง ๆ นั้น อยู่ที่การตกลงระหว่าง นายจ้างและลูกจ้าง อย่างนัง น. ค่ะ ถ้าจะถามว่า ทำไมเรียนจบมาตั้ง ป. โท ทำไมไม่หางานทำที่เมืองไทยหล่ะ ประสบการณ์ก็ออกจะมีเยอะแยะ ตอบจากใจจริง ๆ นะคะ "อยากค่ะ อยากมาก" ถึงขนาดพี่ข้าง ๆ บ้านทำงานอยู่ที่ยูนิลีเวอร์ สินค้ามากมายก็มาจากที่นั่น สวัสดิการก็ดี มัเงินให้สะสม สามารถกู้มาซืือบ้านได้ด้วยนะ มีค่ารักษาพยาบาล มีค่าเบิกเลี้ยงดูบุตร ฯลฯ แต่พอคุยกับคนที่บ้านแล้ว เค้าบอกว่า "นัง น. มาไกลเกิน มาไกลเกินกว่าที่จะมาทำงานที่เมืองไทย" แล้วเค้าก็ถามว่า รับได้หรอ กับเงินเดือนวุฒิ ป.โท เมืองไทย ที่บางทีก็แค่ 30000- 45000 บาท หรือไม่ก็ อาจจะมากกว่านั้นหน่อย แต่ความรับผิดชอบท่วมหัว..ประมาณว่า ทำดีเสมอตัว ทำผิดนิดเดียว แมร่งเหยียบไม่พอ ยังข้ามอีกต่างหาก ซึ่งมันก็จริงทีเดียวเชียวแหละ แถมเมืองนอก ชั่วโมงการทำงานต่ออาทิตย์เค้าน้อยกว่าบ้านเราเยอะค่ะ สวัสดิการอะไรต่าง ๆ ก็ดี อย่างครั้งแรก ที่นัง น. ไปทำงานที่ต่างประเทศ ก็ยังมีเงินค่าเช่าบ้านให้ แถมด้วยประกันสุขภาพ ซึ่งเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ ทุก ๆ หัวมุมถนนก็จะมีสนาม หรือที่เราเรียกว่า "PARK" มันเหมือนทางรัฐฯ เค้าสนใจในด้านความเป็นอยู่ของประชากรของประเทศของเค้ามาก นอกเรื่องอีกแระ...ตอนนี้กำลังกินข้าวไปด้วย พิมพ์ไปด้วยนะเนี่ย จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 17:30:25

ความคิดเห็นที่ 73 ช่วงนั้นชายหนุ่มต่างชาติหลายคนที่เข้ามา ดูเหมือน "J" จะเป็นตัวเด่นที่สุด ก็แหมมม!!! พอนัง น. บอกว่าปวดหลัง "J" ก็จัดการส่งพนักพิงเก้าอี้ ที่ทำให้คลายอาการปวดหลังมา แต่ ไม่อยากจะหัวเราะ....พอเช็คไปเช็คมา มันกลายเป็น Made in China แถมในกทม. นี่ ก็หาซื้อได้ง่ายจะตาย มีออกถมเถ แค่อันละ 199-299 บาทนี่แหละ แต่ตา "J" ก็ยังส่งมาพร้อมทั้งช๊อกโกแลตเอามาให้เพื่อน ๆ ที่ออฟฟิตกินกัน นั่นคือน้ำใจที่ นัง น. ได้รับค่ะ แล้ว นัง น. เมื่อได้ของ เราก็ต้องแสดงความมีน้ำใจด้วยการส่งของไปให้ "J" ด้วย อันแรกคือ กระเป๋าหวายถักค่ะ ใบละแค่ 100 เดียว อีกอันก็คือ ผ้าถุงสำเร็จรูปบ้านเราเนี่ยแหละค่ะ เพียงแต่ยังไม่ได้เย็บ ผืนละ 80 บาท (จะลงทุนอะไรมากมาย) สรุป 180 ค่าน้ำใจ แต่ค่าส่งเหลือร้าย เพราะมันข้ามทวีป อันนี้ นัง น. ก็เข้าใจค่ะ เดี๋ยวนี้จากที่เวลาพัสดุมาทีไร จะต้องมีผู้จัดการที่นัง น. ทำงานออกไปเสนอหน้า เพื่อว่าจะมีของตนเองติดไม้ติดมือ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 17:41:06

ความคิดเห็นที่ 74 แต่เดี๋ยวนี้ ชี จะให้พนักงานออฟฟิตคนอื่นไปถามก่อนว่า พัสดุชั้นนั้นที่่ส่งมาหน่ะ ตกลงมันเป็นของใคร ก็แหง แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งค่ะ ก็จะเป็นของใครได้ มันก็ต้องเป็นของ นัง น. จนทำให้พวกพี่ ๆ ที่ออฟฟิต พากันบอกว่า นัง น. นี่แน่ เนอะ สามารถหักหน้าผู้จัดการแม่หม้ายได้อย่างราบคาบ อ้าวว!! จะว่าไป นัง น. เนี่ยไม่รู้จริง ๆ หรอกค่ะ ว่า ชี หน่ะเป็นพวก "นิยมต่างชาติ" อาจจะเป็นเพราะด้วยสายงานที่ เราต้องติดต่อกับต่างประเทศด้วยภาษาอังกฤษ อีกทั้ง ชี ก็อยู่แต่ในห้องของชี ไม่ได้มาอยู่ปะปนรวมกับพวกพนักงานออฟฟิตอย่างเรา ๆ (ช่วงนี้มีแต่เรื่องตา "J" เยอะหน่อยนะคะ) ของที่เค้าส่งมาให้ ก็มีหลากหลายรูปแบบค่ะ เช่น ตุ๊กตาบ้าง หนังสือบ้าง แต่โดยทุกครั้งแล้ว จะมีช๊อกโกแลตส่งมาให้ตลอด นั่นก็จะเป็นลาภปากของพวกพี่ ๆ น้อง ๆ ในออฟฟิต เองแหละค่ะ ส่วนนัง น. ปกติที่ชอบกินช๊อกโกแลต พอได้มาเยอะ ๆ กลับเบื่อค่ะ มันเลี่ยน ๆ ก็ปล่อยให้คนอื่นได้กินดีกว่า ที่จะเสียของ ตอนนี้ ชี (ผุ้จัดการที่นัง น ทำงานด้วยนั้น) เดี๋ยวนี้เริ่มมีอาการไดเอต คือ ดีท๊อกซ์ร่างกายตอนเช้า แถมแพ็คอาหารมาทานกลางวันเอง อาจจะเพราะต้องการรักษาหุ่น แถมจะได้มีเวลาคุยกับหนุ่ม ๆ ต่างชาติที่ นางนิยมชมชอบ ถึงขนาดกับปิดประตูกระจกเชียวนะคะ คงเพราะกลัวพนักงานหรือแม้แต่เจ้าของจะได้ยินอะไรหลาย ๆ สิ่งที่ชีคุย จนทำให้งานที่มันสมควรจะต้องออก กลับกลายเป็นไปค้างอยู่ที่ ชี ...เพราะว่า ชี จะต้องเป็นคนตรวจ พิสูจน์ ด้านตัวอักษร ภาษาอังกฤษ จนถึงขั้นบางที เจ้านายต่างชาติถึงกับโทรมาคอมเพลนท์ในเรื่องการแปลภาษา และการใช้ภาษาของนางผิด แต่ว่า ใครจะรับหล่ะคะ ชีก็โบ้ยให้เป็นความผิดของพนักงานคนอื่นแทน อีกทั้งชีก้ยังบอกว่า ชีเนี่ย ทำงานดึกดื่น กว่าจะนอนก็ตั้งตี สาม ตี 4 อ้าวว!!! แล้วใครเค้าไปสั่งให้หล่อนนอนเวลานั้น แถมก็ไม่มีใครห้ามด้วยว่า ชีจะนอนกี่โมง ขอให้งานที่ได้รับมอบหมายมันเสร็จ แล้วก็ออกมาดี สรุปจริงๆ แล้ว ที่หล่อนหน่ะ นอนตี สาม ตีสี่ ก็เพราะคุยกับผู้ชายต่างชาติ แต่หรือว่า เอ!!! มัวแต่คลุมโปงเล่นกับผู้ชายต่างชาติที่เอามานอนอยู่ด้วยที่บ้าน แต่วัยอย่างเธอ "ผีเด็กก็คงไม่บินว่อน" หรอกค่ะ เพราะดูเหมือนหล่อนจะร่วม ๆ 50 แต่ว่า หล่อนยังแต่งตัว อย่างกะสาว 20-30 อยู่เลย ใส่เสื้อยืดตัวยาว ๆ แล้วก็ใส่เลคกิ้งบ้าง ไม่ใส่บ้าง นัง น. จำได้ว่าแต่ก่อน นัง น. ก็เคยใส่อย่างนั้น แต่โดนชี สั่งบอกว่า มันไม่เรียบร้อย...5555 กลับกัน ลูกน้องใส่ไม่ได้ แต่ผู้จัดการใส่ได้ ไม่เป็นไร เรื่องนี้เราไม่ว่ากัน เพราะนัง น. ยังขายได้อีกเยอะ หมายถึง อายุอานาม ความใส ยังมีอีกมาก แต่ชี ก็คงอีกไม่นาน ก็ปล่อยให้ชีเค้าปล่อย ๆ บ้าง เดี๋ยวอาการวัยทองจะกำเริบเอา 5555 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 55 06:51:50

ความคิดเห็นที่ 75 ของที่่ "J" ส่งมาจะพอเดือนชนเดือน นั่นคือ ช๊อกโกแลต ก็จะชนเดือนพอดี แล้วก็จะมีมาใหม่ ให้ไม่ขาดสาย (ดีมั้ย ๆ) ดีสิ ของฟรี แต่ก็อดเสียดายตังค์แทน เพราะ ค่าส่งมันแพงกว่าค่าของ และที่สำคัญ นัง น. กลัวว่า ความสัมพันธ์ ครั้งนี้มันจะเกินกว่า แนบแน่นกว่าครั้งก่อน ๆ.....จนเมื่อ "J" บอกกับ นัง น. ว่า จะบินมาเมืองไทยนะ จะมาวันที่ ..... เดือน พค. ปี 2009 อ้าวว!!! ทำงัยหล่ะ เรื่องที่พักที่อยู่ นัง น. ก็เป็นคนประสานงานให้ อ๊ะ ไหน ๆ จะมา ก้มาแล้วกัน นัง น. ก็ไปรับ แล้วก้ไปส่งที่คอนโด ที่พักใกล้ ๆ กับบ้านนัง น. (อีกแล้ว) ก็มันสะดวกนี่คะ นัง น. จะได้ไม่ต้องเดินทางไกล ไม่ต้องเสียค่ารถไกล แถมยังมีข้ออ้างให้ไม่ต้องกลับดึก ๆ อีกทั้ง แถวบ้านนัง น. ก็มีทั้งตลาดสด, ร้าน 7-11 ที่เปิด 24 ชม, ร้านนวด, ซูเปอร์มาร์เก็ด อะไร ๆ ที่ อำนวยความสะดวก แถวบ้านนัง น. มีหมด มีแต่นัง น. นี่แหละ ที่ยังไม่เจริญไปกับเค้าสักที 55555 "J" มีแพลนจะมาอยู่เมืองไทย 2 เดือน ตายห่-!!! แล้วตรูจะสับเปลี่ยนเวียนคิวกับคนอื่นได้อย่างไรเนี่ย ไม่เป็นไร.. วันนี้ มันยังไม่ใช่วันสุดท้าย วันพรุ่งนี้ยังมี นัง น. ก็สามารถหลบหลีกไปได้เรื่อย ๆ ข้อดีของ "J" คือ ไม่ก้าวก่ายเรื่องของ นัง น. เรย คือ จะไม่มายุ่งโทรศัพท์ จะไม่มาแอบดูพาสเวิร์ด จะไม่มาข้องเกี่ยวอะไรกับนัง น. ทั้งนั้น เนื่องจากนัง น. ทำงานตอนเช้าเลิกงานเย็น แถมอาจจะมีซัมติ้ง กับบางราย บางครั้งหลังเลิกงาน นัง น. ก็มาเจอกับ ''J" ก่อน แล้วก็อ้างว่า จะต้องกลับบ้านบ้างหล่ะ เอาผ้าไปส่งซักรีด ส่วน "J" นั้นกินง่ายอยู่ง่ายยิ่งกว่า นัง น. ซะอีก เพราะ "J" ตอนเช้าเวลาที่นัง น. ไปทำงาน เค้าก็ เดินไปที่ตลาด เพื่อไปกินอาหารใต้ ซึ่่งเผ็ดมาก...แถมเที่ยง ก็กินอาหารเหนือ และตอนเย็น ตรงหน้า 7-11 หน้าปากซอยบ้านของนัง น. จะเป็นแหล่งรวมอาหารเลิศรส ไม่ว่าจะเป็นทั้ง บะหมี่เกี๋ยว อาหารตามสั่ง กับข้าวสำเร็จรูป ข้าวหมูแดง สุกี้น้ำ+แห้ง ส้มดำ ไก่ย่าง ทุกย่าง "J" สามารถกินได้หมด แถมยิ่งถ้าเผ็ด ๆ "J" จะยิ่งชอบมาก ซึ่งต่างกับนัง น. ที่กินอาหารเผ็ดไม่ค่อยเก่ง ถึงแม้ตัวจะแซ๋บก็ตามที 5555 ที่สำคัญ "J" ไม่เคยจะไปยุ่ง หรือจะไปหานัง น. ที่ออฟฟิตเลย นั่นคือต่างคนต่างอยู่จริง ๆ กลางวัน "J" ก็จะเขียนหนังสือที่เค้าเขียน อ่านหนังสือ หรือไม่ก็วิ่งออกกำลังกายไปตามทางเท้าหรือที่เราเรียกกันว่า "ฟุตบาท" นั่นเอง สิ่งนั้นทำให้ "J" ถูกหมาไม่มีเจ้าของกัดเข้า ทำให้ต้องเข้า รพ. เพื่อไปฉีดวัคซีนโรคพิษสุนัขบ้า แถมยังเซ่อซ่า ไปเหยียบหางหมาก่อน.... แล้วก็ไปโทษเจ้าของร้านที่ปล่อยให้หมามานอนหน้าฟุตบาท ก็หมามันไม่ใช่ของ ๆ เค้านะ หมามันอยากนอนที่ไหน มันก็นอนได้ เพราะมันเป็นที่สาธารณะ แต่ที่ประเทศของ "J" การปล่อยหมาเพ่นผ่านแบบนี้ อาจจะทำให้หมาขาดอิสระภาพ และอาจนำไปฆ่า เพียงเพราะไม่มีเจ้าของมารับกลับ แถม เจ้าของที่มารับหมาของตนเองกลับนั้นก็ต้องเสียค่าปรับอีกด้วย มาความซวยของ "J" อีกรอบ นั่นคือ  "J" ได้ซื้อกับข้าวถุง เพื่อจะมากินกับข้าวที่คอนโดที่ "J" เช่าอยู่ แต่ด้วยความที่่ บ้านเรานี่ เวลารัดปากถุงก็จะให้หนังยาง พันกันให้แน่น ๆ กันมันหลุด แต่ว่าใน โลกของ "J" คือ ไม่มีแบบนี้  "J" ก็เลยใช้กรรไกรตัด แต่ดันเผลอตัดเข้าไปในซอกระหว่างนิ้วชี้กะนิ้วโป้ง ตอนที่ "J" โทรมาบอกนัง น. หน่ะ มันเป็นเวลาที นัง น. ถึงออฟฟิตแล้ว นัง น. ก็บอกว่าให้ไปที รพ. เลย แต่ "J" กลับบอกว่า อาย เพราะอาทิตย์ก่อนเพิ่งจะไปฉีดวัคซีนเข็มแรกที่โดนสุนัขกัด แล้วจะไปอีกหรอ นัง น. ก็บอกว่าต้องไป แต่ "J" ไม่เชื่อ เดิมไปหาร้านขายยา เค้าก็บอกว่า แผลนิดเดียวเอง ทำแผลทำวันนะ ใส่ยา เดี๋ยวก็หาย สรุปวันนั้นทั้งวัน "J" ไม่ได้ไปหาหมอ จนนัง น. เลิกงาน กลับไปหา "J" เพื่อจะไปดูแผล สรุป คือ ตอนนั้นเวลา เกือบจะ 2 ทุ่ม นัง น. จะต้องพอไปคลีนิคที่รับผ่าตัดแผล แต่เนื่องจากแผลของ "J" มันเกิดขึ้นเป็นเวลานานแล้ว แถมยังลึกอีกด้วย หมอจึงแนะนำให้ไปที่ รพ. สมไม่เชื่อ นัง น. นางพยาบาล ซึ่งยังจำหน้า "J" ได้ต่างทัก "J" ว่า มาทำไมอีก ยังไม่ถึงคิวนัดฉีดยาแก้โรคสุนัขบ้าอีกเข็มนะ แต่พอ นัง น. เล่าอาการให้ฟังเท่านั้นแหละ พยาบาลทุกคนทำหน้าตื่น พร้อมรีบพา "J" นอนลงเตียงเข็นพาเข้าห้องไอซียู... สมน้ำหน้าอีกตามเคย เพราะต้องเย็บแผลสด... ไม่อยากจะคิดว่ามันจะเจ็บขนาดไหน เพราะทิ้งเวลาเอาไว้ร่วม 12 ชั่วโมง ถ้าเย็บตอนแรก ๆ ก็อาจจะไม่เจ็บ เพราะยังชา และยังเจ็บกับแผล แต่นี่....ทิ้งไว้ 12 ชม. สมน้ำหน้า คืนนั้น นัง น. เลยต้องนอนเป็นเพื่อน "J" เพราะว่า กลัวจะมีอาการไข้ ต้องคอยหมั่นให้ยาแก้ปวดทุก ๆ 4-6 ชม. จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 55 07:57:54

ความคิดเห็นที่ 76 มาส่งกำลังใจค่ะ หลังจากแอบซ่อมมานาน^^ ยังติดตามอยู่นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : Ahctan เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:47:03

ความคิดเห็นที่ 77 มาแล้วค่ะ มาแล้วค่ะ วันนี้เหมือนจะไม่สบายจริง ๆ ก็ตั้งแต่เมื่อวานแล้วแหละ เพราะมีน้ำมูกตอนเช้ายันสิบโมงเช้า กินพิซซ่าที่แช่อยู่เย็นตั้งแต่เมื่อวานชิ้นนึงเป็นมื้อเช้า แล้วก็ สักประมาณ 10 โมง ก็นอนหลับไปจนถึงประมาณเที่ยง พอเที่ยงตื่นขึ้นมา เอ๊ะ!!! ไม่ยักหิวข้าวเที่ยว ก็เลยกินยาแก้แพ้อาการเข้าไป คะนี้ เมื่อวานก็เลยนอนยาวไปถึง 4 โมงเย็น แล้วก็กินข้าวเย็น กับปลาทูทอด (ตั้งแต่วันศุกร์) 5555 อาการอยากนอนเริ่มขึ้นเอาตอน ทุ่มกว่า ๆ ก็เลยปิดไฟนอนเลย ตื่นขึ้นมาตอนตี 3 ลองเปิดดูคอมพ์ เพื่อจะมีคอมเม้นท์อะไรมาบ้าง ก็ไม่ยักมี ก็เลยกลับไปนอน ตื่นมาอีกทีก็ 6 โมงเช้าของวันนี้ ตื่นเช้ามาก็รีบซักผ้าของตนเอง, ผู้ใหญ่ที่บ้าน แหมมม!!! แดดดีจริง ๆ ชอบมาก เวลาตากผ้าแล้วแดดดีแบบนี้ ผ้าแห้งแล้วก็หอมแดดด้วย แต่ก็ไม่มีเวลาที่จะมานั่งพิมพ์ เนื่องจากต้องนั่งตรวจข้อสอบให้ผู้ใหญ่ ที่เค้าไปฮันนีมูนกันรอบที่ 100 แล้วมั้ง แต่งกันมา 10 กว่าปี แต่ถ้ามีเวลาว่างก็จะไปกัน เดี๋ยวก็ขึ้นเหนือ เดี๋ยวก็ไปตะวันตก บางทีก็ไปอีสาน ไอ้ครั้นเราจะไปด้วยมันก็ดูจะไม่ดี เพราะเราจะไปเป็น กขค. เค้า อีกอย่าง นัง น. ก็ชอบที่จะอยู่คนเดียว มีความสุขที่ได้อยู่ในโลกส่วนตัว แถมกินข้าวเช้าด้วยการกินข้าวเย็น + ปลาทูทอด (อีกข้าง ที่เหลือตั้งแต่ตอนเย็นวันศุกร์) เป็นงัยกินง่ายมั้ย นั่งทำคะแนนลงในช่องของเด็กนักเรียนในระหว่างที่ผู้ใหญ่เค้าไปฮันนีมุนกัน นี่หนักเอาเรื่อง เพราะ พี่แกเล่นไม่เรียงชั้น เรียงเลขที่ เรียงห้อง มาให้เลย นัง น. เลยต้องมางมเข็ม มั่ว ๆ ไปบ้าง กว่าจะเสร็จ ก็ร่วม ๆ 4 โมงเย็น อ้อ ตอนเที่ยง ได้กินปูอัด ที่สั่งมาจากโออิชิ เดลิเวอลี่ 55555 ทำงัยได้ ชัวิตคนโสด ส่วนตอนเย็น ก็กินซุปมิโซะเย็น ๆ กับพิซซ่าอีกชิ้นหนึ่ง แค่นี้ก็คงพอเนอะ ไม่อยากจะอ้วน มาต่อดีกว่า... ช่วยที่ "J" อยู่เมืองไทย จริง ๆ แล้ว นัง น กะเพื่อนหน่ะ มีแพลนจะไปเที่ยวอัมพวากัน ไอ้ครั้นจะไม่ชวน ก็คงจะดูไม่งาม ก็เลยต้องหิ้วไปด้วย (หิ้วไม่ไหว หนัก ก่อนหน้านี้ หนักร่วม 200 ปอนด์ ตอนที่เจอกัน น่าจะหนักราว ๆ 170-180 ปอนด์) แต่ก็ยังไม่ไหว ต้องให้ลดพวกของหวาน ของเค็ม กับพวกคอเรสเตอรอลสูง แถมยังให้วิ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ  จนกระทั่งไปเหยียบหางหมาจรจัดนั่นแหละค่ะ ก็ต้องเอา "J" ไปเที่ยวอัมพวาด้วย "J" ดูจะมีความสุขมาก ที่มีความสุขนี่ไม่ใช่เพราะนัง น. กับเพื่อนสาวนะคะ ที่มีความสุขคือ ได้สัมผัสอะไรที่เป็นไทย ๆ ได้นั่งเรือชมหิ่งห้อย นั่งเรือไปไหว้พระ นั่งเรือไปตลาดน้ำอัมพวา แล้วก็ตักบาตรหน้ารีสอร์ต "J" ชอบบรรยากาศแบบไทย ๆ แบบชุมชนพอเพียงจริง ๆ ค่ะ พอกลับจากอัมพวา นัง น. กับเพื่อนสาว ก็ชวนกันไปเดินที่อิมแพ็ค เมืองทองธานี เนื่องจากมีเทศกาลไทยเที่่ยวไทยอีก (แม้จะเหนื่อยมว๋าก) แต่ไม่ยอมพลาดที่จะซื้อแพคเกจถูก ๆ ราคาดี ๆ สุดท้ายก็ได้ไปเที่ยวทะเลที่หัวหินค่ะ พัก 3 คน 1 ห้องนอน นัง น. กับเพื่อนสาว ก็นอนเตียงใหญ่สิคะ ส่วนตา "J" นั่นเป็นธรรมเนียมค่ะ นอนพื้นบ้าง นอนที่นอนสำรองบ้าง 5555 นัง น. ก็อยากจะรู้ว่าจะอึดได้แค่ไหน แต่ทุกอย่าง "J" บ้างก็จ่ายหมด บ้างก็แชร์นะคะ เช่นค่าห้อง จ่ายให้หมด ค่ากิน บางครั้งก็แชร์  ถือว่า เป็นเพื่อนกัน ไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากไปเที่ยวทะเลที่หัวหินแล้ว นัง น. ก็อยากจะไปเที่ยวต่างแดนค่ะ ต่างแดนในที่นี้ ก็คือ เขมร บ้านเรานี่เอง 55555 ก็ประวัติศาสตร์มันน่าสนใจนี่คะ แต่ไอ้ครั้นจะพาเพื่อนสาวไปด้วยก้กล้วว่า งานที่ทำอยู่ จะไม่มีคนรับผิดชอบ คืออย่างน้อยถ้าขาดคนนึง ก็ต้องมีคนนึงอยู่ช่วยรับหน้า...งานนี้ นัง น. ก็เลยไปเดี่ยว ๆ กับ "J" สนุกค่ะ ๆ เพราะได้ไป โตนเลสาบ นครวัด นครธม ฯลฯ ....ความสัมพันธ์ก็คืบหน้าขึ้น คือ  "J" ซื้อของฝากญาติพี่น้อง นัง น ฝ่ายนัง น. ก็ต้องซื้อของฝากพี่น้องเค้าตอบแทนกัน ....จนวันที่ "J" ต้องกลับ นัง น. รู้สึกดีใจอย่างมาก 555555 ก็จะได้เป็นอิสระ แต่ ตา "J" หน่ะสิ น้ำหูน้ำตาไหล วิ่งกลับมากอด ...(จะกอดทำไม ชั้นอายชาวบ้าน) จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:48:07

ความคิดเห็นที่ 78 "J" เริ่มส่งของมาบ่อยขึ้น บ่อยกว่าผู้ชายต่างชาติคนอื่น ๆ ที่ส่งมาที่บริษัท เหมือนว่าจะทำคะแนนนำลิ่ว เหลืออย่างเดียว ที่นำลิ่วด้วย นั่นก็คือ "น้ำหนัก" นัง น. ก็เลยบอกว่า ถ้า ลดไม่ได้ถึง 160 ปอนด์ อย่ามาคุยนะ นั่นคือคำสั่งแกมบังคับ เพราะนั่นเป็นผลดีกับ "J" มากกว่าที่จะเป็นนัง น. เพราะถ้า "J" สามารถลดน้ำหนักได้ ปัญหาโรคต่าง ๆ เช่น โรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคข้อเข่าเสื่อม ฯลฯ อะไร ต่าง ๆ จะตามมา เมื่ออายุมากขึ้น ๆ ก่อนหน้านี่้ "J" นอนดึกมาก คือ เวลาบ้านเราบ่ายโมง บ่ายสอง "J" ก็ยังคุย MSN กับ นัง น. ซึ่งมันไม่ดี นัง น. ได้แก้นิสัยและพฤติกรรมว่า ทุกวันให้กินอาหารเช้า และนอนหัวค่ำ ตื่นแต่เช้า เพราะนาฬิกาชีวิต ของเราจะได้ปรับเวลาในการทำงานถูก ของที่ทั้ง "J" และชายต่างชาติคนอื่น ๆ ส่งมาได้เป็นลาภปากของเพื่อนทำงานที่ออฟฟิต ซะส่วนใหญ่ จนวันหนึ่ง นัง น. ก็ได้รับ offer ให้ไปทำงานที่ต่างประเทศ แหมมม!!! โอกาสดี ๆ เหล่านี้ นัง น. จะไม่คว้าก็โง่แล้ว ถึงแม้ว่า ใจ จะอยู่กับพี่ ต. ก็ตาม แต่ว่า อนาคต กับความเป็นจริงที่เราฝันไว้ มักจะตรงข้ามกันเสมอ อีกทั้ง ความฝันนั้น มันก็อาจจะเป็นเพียงแค่ความฝันตลอดไป ไม่เป็นความจริงสักที แต่อนาคต มันคว้าได้ มันจับได้ มันเห็นได้ ไม่ว่ามันจะดีจะร้ายยังงัย ตอนนี้ นัง น. ก็ผ่านชีวิตอะไร ๆ มาเยอะพอตัวแล้ว ถ้าจะเรียกแบบศัพท์เทคนิค ก็น่าจะเรียกได้ว่า "รอบบินสูง" แล้ว คืออย่างน้อยก็เอาตัวรอดได้ ถ้ามันไม่ชอบมาพากล แต่ทุกอย่างก็ถูกตามกฏหมาย ไม่มีอะไรที่เป็นการจ้าง หรือการเข้าเมืองอย่างผิดกฏหมาย สัญญาในการทำงาน เป็นเวลา 2 ปีกว่า ๆ ให้เวลากลับไทยได้ทุก ๆ 3 เดือน หรือหากมีเหตุจำเป็น ก็ต้องแจ้ง เป็นกรณี ๆ ไป พูดถึงการทำงาน สบาย ๆ ค่ะ แค่ไปสอน ๆ เด็กในคลาสก็ไม่มากเท่าไหร่ เพราะภาษาไทยดูเหมือนจะออกเสียงยาก เพราะว่ามันมีโทน มีตั้ง 5 เสียง แถมแต่ละเสียง ก็มีความหมายคนละอย่าง แต่ก็สนุกค่ะ เวลาฟังเด็กพูดกัน "J" ก็ดูเหมือนจะมีความสุข เริ่มเปลี่ยนวงจรชีวิตที่เคยนอนตีสอง ตีสาม ตื่น 6-7 โมงเช้า มาเป็น นอน 3-4 ทุ่ม แล้วก็ตื่น 6-7 เช้า อย่างน้อยมันก็ทำให้สุขภาพดีขึ้นจริงรึเปล่าค่ะ ???? แค่ความเจ้าชู้ของนัง น. หน่ะ มันไม่ได้จบแค่ "J" เท่านั้นหรอกค่ะ 5555555 จะว่า เลว ก็ว่า เลวนะคะ ก็ยอมรับค่ะ เวลาขึ้นเครื่อง ก็ขึ้นเครื่องคนเดียว ก้จะมีคนมานั่งข้าง ๆ บางทีก็เป็นฝรั่ง บางทีก็เป็นคนออสเตรเลีย บางทีก็เป็นคนไทยด้วยกันนี่แหละ หรือบ้างก็เป็นคนเกาหลี.....เคยมีฝรั่งขออีเมล์เพื่อจะแอดมาเป็นเพื่อน นัง น. ก็เลยให้เมล์ที่เป็นส่วนตัวไป เพื่อไม่ให้มีปัญหา 55555 จริง ๆ เคยมีถึง 4-5 เมล์เลยนะคะ แต่หลัง ๆ เริ่มเบื่อ ๆ เลยทำให้เหลือแค่ 2-3 เมล์ พอ ส่วน FB ก็เหมือนกัน มีแค่ 2 เฟสพอ 1 เฟส สำหรับ ส่วนตัว อีก เฟส สำหรับ แจ็ค & ครอบครัวแจ็ค เคยมีคนเกาหลีที่นั่งเครื่องมาด้วยกัน ให้ผ้าปิดตาเวลานอน นัง น. ก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะกินยานอนหลับไปแล้ว แต่หนุ่มเกาหลีคนนี้ ยกให้ทั้งเซตเลยค่ะ แถมตอนลงเครื่อง ยังแวะเข้าร้านมินิมาร์ท เพื่อซื้อบัตรเติมเงินให้ เพราะตอนแรก หนุุ่มเกาหลีคนนี้ถามว่า นัง น เนี่ยมีโทรศัพท์มือถือป่าว??? ใครจะบอกคะ เรื่องส่วนตัว พี่แกเลยไปซื้อบัตรโทรศัพท์มาให้ 55555 สงสัยกลัวจะไม่ได้โทร แถมยังจะมามั่วขอขับรถไปกินข้าวที่หอที่นัง น. อยู่กับเพื่อนสาวอีกคน ใครจะให้มาหล่ะคะ เพราะมันอยู่กันคนละเมืองเลย แถมถ้ามาแล้าเกิด อะไรขึ้นมา ใครจะรับผิดชอบ นัง น. ก็เลยปฏิเสธบอกว่า เดี๋ยวรอไปเที่ยวที่เมืองที่หนุ่มเกาหลีอยู่ดีกว่าจะได้เที่ยว ๆ เล่น ๆ ไป แต่ก็ไม่เคยไปสักที 5555 จะไปทำไม สู้ไปเดินเที่ยวเดินเล่นแบบสาวโสด ๆ จะดีกว่า ส่วนหนุ่มคนไทย ก็มีมาขอเบอร์นะคะ ก็โกหกไปอีกค่ะว่าไม่มี พี่แกก็เลยขอแอดเมล์ เพื่อจะได้เป็นเพื่อนกันใน FB ส่วนตัวของนัง น. จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:09:14

ความคิดเห็นที่ 79 ตอนนี้ "J" เริ่มผิดสังเกตุแล้วค่ะ จากที่เคยโทรไปหา ปกตินัง น. ก็จะรับสาย เดี๋ยวนี้ จะไม่รับสาย ไม่อยากจะคุย โดยจะให้เหตุผลว่าไม่อยากคุย เบื่อ หาเรื่องแบบว่าอย่ามาเซ้าซี้มากนัก ประมาณนั้น ประมาณ ขี้ใหม่หมาหอม 5555 "J" ก็ถามมาว่า ตอนนี้ นัง น. เนี่ย คบกี่คนกันแน่ นัง น จะไปบอกความจริงทำไมหล่ะคะ ก็ตอบไปว่า คบ "J" คนเดียวนี่แหละ เพียงแต่ว่าอยากมีโลกส่วนตัว ไม่ใช่วัน ๆ เอาแต่รับโทรศัพท์วัน ๆ นึง เป็นสิบ ๆ สาย ทำตัวเหมือน พี่ "A" นัง น. ไม่อยากได้แบบนั้นนะ ถึงได้ไม่คบกันอีก "J" เริ่มเงียบ แล้วถามเหตุผลจริง ๆ นัง น. ก็บอกว่า เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมาคอยตาม ถามโน่น ถามนี่ แต่จริง ๆ หน่ะ กำลังสนุกกับการคุยกับผู้ชายคนอื่น 555555 แล้วนัง น. ก็พาลหาเรื่องทะเลาะ "J" ทุกวัน ว่า ถ้ามัวแต่มาคอยจับผิดแบบนี้หน่ะ เดี๋ยวก็มีจริง ๆ ซะหรอก (ก็มีจริง ๆ แหละ) เพียงแต่จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน 5555 นัง น ไม่เคยทำให้จับผิดได้ นอกจาก พี่ "A" คนเดียวที่แฮีกค์ข้อมูล นัง น. แล้ว นัง น. ยังเสียงแข็งใส่ด้วยนะว่า "ถ้าจะมีกิ๊กจริง ๆ หน่ะ ไม่ต้องหาเอาในอินเตอร์เน็ทก็ได้" แค่เดินผ่านหน่ะ ก็รู้จักกันได้แล้ว ถ้าไม่ไว้ใจกันหน่ะ อยู่ห่างกันก็ครึ่งค่อนโลก ถ้าไม่ไว้ใจกันก็อย่ามาคบกันเลย แหนะ!!! ได้ผล...เสียง "J" เริ่มอ่อยลง พร้อมบอกว่า ก็ผมรู้สึกว่า คุณเปลี่ยนไป จะไม่ให้เปลี่ยนยังงัยคะ มีหนุ่มใหม่เข้ามาให้เล่นอีกแย้ว....เหมือนเล่นของเล่นเลย พอได้ของใหม่ ก็เห่อของใหม่ ทิ้งของเก่า นัง น. ก็ยังขึ้นเสียงอีก แล้วจะเอางัย ถ้าไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ ในเมื่อพูดแล้วก้ยังทำท่าเหมือนจะไม่เข้าใจ คนหน่ะถ้าเค้าจะมีกิ๊ก มีกั๊กกันจริง ๆ หน่ะ ไม่ต้องหาในอินเตอร์เน็ตหรอก มันเด็ก ๆ ถ้าจะทำ ก็หาเอาในที่ทำงานเลย ซึ่งนิสัยนัง น. ไม่มีกินในที่ทำงานอยู่แล้ว เพราะกลัวขี้ปากผู้ชาย (เวลามันคุยกันลับหลังเรา) แถมยังจะดูไม่ดีในออฟฟิตที่เราทำงานอีก สู้ไปคั่ว ไปมั่วคนข้างนอกจะดีกว่า ต่อให้คนที่รู้จักหรือคนในออฟฟิตเห็น มันก็จะยังเอาเป็นที่คุยว่าเปลี่ยนผู้ชายบ่อย ซึ่งจะยังดีกว่า นังคนนี้กินผู้ชายในออฟฟิตอีกแล้ว ได้ยินแล้วน่าเกลียดอ่ะ.... จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:24:08

ความคิดเห็นที่ 80 นอกเรื่องหน่อย....พรุ่งนี้ยังไม่รู้เลยนิ ว่าจะกินอะไรดี มี         1. พิซซ๋า 2 ชิ้น         2. สปาเกตตี้แฮมเห็ด         3. ขนมจีน (เมื่ออาทิตย์ที่แย้ว)         4. ก๋วยเตี๋ยว (เมื่ออาทิตย์ที่แย้ว)         5. ข้าวหน้าไก่ย่างซีอิ้ว จากโออิชิ (สั่งมาเมื่อวาน) ทั้งหมดอยู่ในตู้เย็นหมดเยย... แถมผู้ใหญ่ที่เค้าไปฮันนมุน จะกลับมาวันอังคาร ท่าจะมืดซะด้วย แล้ว นัง น. จะกินไรดี ช่วยตัดสินใจหน่อยจิคะ ต่อ  ๆ ๆ ๆ พอ "J" ได้ยินที่นัง น. พูดตามสายไป ก็คงจะคิดได้ ว่า ไม่ว่าจะเป็นอินเตอร์เน็ต หรือ คนที่เดินผ่าน คนที่เดินชน คนที่ทำงานด้วยกัน มันก็สามารถเป็นกิ๊ก เป็นกั๊กกันได้หมด เพียงแต่ถ้าอยากจะคบกัน มันก็ต้องเชื่อมั่น เชื่อใจกันและกัน...แผนนี้ นัง น. สำเร็จอีกแย้ว 5555555 แต่โดยปกติ นัง น. เป็นคนมีโลกส่วนตัวสุง เป็นคนที่มีความเป็นส่วนตัวสูงมาก ถ้ามีเวลาว่าง ถ้าไม่จำเป็นจะต้องออกไปซื้อของเข้าบ้าน ไปจ่ายบิลอะไรในห้าง ก็จะไม่ไปคนเดียว แต่ถ้าจะต้องไปซื้อเสื้อผ้า จะต้องมีคนไปเป็นเพื่อนด้วย แต่โดยปกติจะอยู่บ้าน อ่านหนังสือ ดูโทรทัศน์ .... นัง น. เคยอยู่บ้านแบบไม่ออกไปไหน ไม่อาบน้ำ ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป แบบอาการไม่อยากจะออก เป็นเวลาอาทิตย์นึงเต็ม ๆ นั่นเหมือนเป็นตัวตนของนัง น. เลย คือ อยู่ในโลกของตัวเอง ห้องนอนของนัง น ก็คือโลกส่วนตัวของนัง น. หนังสือ อินเตอร์เนท โทรทัศน์ มีอยู่ในห้องนัง น. อยู่แล้ว จะออกไปนอกห้องก็คือ ไปเข้าห้องน้ำ ไปอาบน้ำ ไปหาของกิน เท่านั้นเอง พอ "J" เริ่มเข้าใจ นัง น. มากขึ้น ว่า นัง น. เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง เป็นคนที่รักความเป็นส่วนตัว ฉะนั้น "J" จะไม่ก้าวก่ายอะไรที่ นัง น. ไม่เล่า และ "J" ก็จะไม่ซักไม่ถาม แถมไม่มาวุ่นวายในเรื่องครอบครัว ของนัง น. ซึ่งดีกว่าพี่ "A" เป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย เพราะ พี่ "A" จะคอยโทรถามเพื่อนนัง น หรือไม่ก็น้องสาวนัง น. มันถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติ รักก็ส่วนรัก แต่การให้เกียรติมันก็สำคัญเหมือนกัน ใช่มั้ยคะ??? คะนี้ นัง น ก็เริ่มลองใจ "J" แล้วสิ...นัง น. เริ่มบอกว่า นัง น. หน่ะเป็นโรคร้ายนะ เป็น HIV อย่ามาคบกันเลย เท่านั้นแหละ เสียงตามสายก็สั่นเครือ แถมบอกด้วยว่า "มาเรามาแต่งงานกันเถอะ ที่อเมริกาเค้ามียารักษา ถึงจะไม่หายแต่อาการก็จะทุเลาลง แล้ว "J" ก็ถามว่า รู้ได้ยังงัยว่า ติด HIV แล้วติดได้ยังงัย ??? นัง น. ก็เริ่มแผนอีกแย้วว ก็เลยบอกไปว่า ไปบริจาคเลือดที่สภากาชาติไทยมาเป็น 10 หน ก็ มีครั้งสุดท้ายนี่แหละ ที่จดหมายจากสภากาชาติส่งจดหมายมาบอกว่า เลือดของคุณใช้ไม่ได้ เพราะมันมี HIV ..."J" ร้องไห้ "J" บอกว่า ไม่เป็นไร เราจะแต่งงานกันนะ ไม่ว่า คุณจะเป็นอะไร ผมก็รักคุณ... นัง น. นั่งขำท้องแข็ง แต่พอมาเล่าให้คนที่บ้านฟัง แทนที่จะสนุกไปกับเรา กลับบอกว่า เราล้อเล่น ตา "J" แรงไปมาก อ้าวว!!! ถ้าไม่ลองใจแบบนี้จะรู้หรอ?? ว่าคิดยังงัยกับเรา บางคน อาจจะบอกว่า แล้วผมจะติดมั้ย??? หรือว่า อาจจะหยุดการติดต่อทันทีทันใดเลยก็ได้ ใครจะไปรู้...ใช่รึเปล่าคะ แต่นัง น. เห็นคบหลาย ๆ คนแบบนี้ ก็ไม่ได้มั่ว จนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร หรือว่า ท้องกับใครนะคะ (ยังไม่ได้ท้องค่ะ) จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:43:29

ความคิดเห็นที่ 81 นัง น. จะคบใครแต่ละคนก็ต้องรู้เบื้องหน้า เบื้องหลังก่อนนะคะ ไม่ใช่เอาซี้ซั้ว เดี๋ยวเกิดไปได้กับสามีชาวบ้านขึ้นมา เนี่ย น่าอายที่สุด ผู้ชายตั้งเยอะตั้งแยะ ดันมาเอาคนมีเจ้าของแล้ว...นัง น. ไม่นิยมค่ะ อาจจะเป็นเพราะด้วย ความที่ตัวเองเห็นมาตั้งแต่เด็ก นั่นก็คือ พ่อเจ้าชู้ ไม่พอ ไม่เลิก ทั้ง ๆ ที่แต่งงานกับแม่ อย่างถูกต้องตามกฎหมาย ก็ยังมีใหม่ (เมียน้อย) ไปเรื่อย ๆ จนวันหนึ่ง นัง น. ได้ยิน เสียงที่แม่คุยโทรศัพท์จากใครคนนึงก็ไม่รู้ ประมาณว่า อยากจะขอให้แม่หย่ากับพ่อ...อยากจะได้พ่อใจจะขาด ...แม่ตอบไปว่า ถ้าแน่ใจว่าเค้าจะหยุดที่ลูก ขอแทนตัวหนูว่าลูกนะ เพราะลูกของครูเนี่ย ก็น่าจะอายุไล่เลี่ยกับหนูเนี่ยแหละ ถ้าแน่ใจ ครูก็จะยกให้ แถมข้าวให้อีกกระสอบนึงด้วย  เจ็บป่ะ แต่ที่นัง น. รู้สึกเจ็บกว่า คือ พ่อให้เศษเงินกับแม่มาจุนเจือเลี้ยงดูลูกที่ถูกต้องตามกฏหมาย แต่เงินเกือบทั้งหมด เอาไปให้กับลูกเก่า & เมียเก่า ที่มหาชัย แถม ตอนที่ติดเมียน้อย พ่อยังทำร้ายแม่ เพราะแค่ต้องการกุญแจรถ เอาไปรับเมียน้อยจนถึงขั้นลงไม้ลงมือ ทำให้แม่ของเราฟันหน้าด้านขวาหัก ทุกวันตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ เราจะเห็นแม่ใส่ฟันปลอมซี่นี้ทุกวันก่อนไปทำงาน แต่แม่ก็ฉลาดพอที่จะแจ้งความลงบันทึกประจำวัน และก็หย่า แต่เนื่องด้วยสมัยก่อนระบบเอกสารมันยังไม่ดีนัก จึงทำให้พ่อคิดว่า เค้ายังได้จดทะเบียนสมรสกับแม่ แต่ตอนนี้ เอกสารการหย่ามันได้ทำให้ เค้าไม่มีสิทธิ์ที่จะได้อะไร แถมยังต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูบุตรทั้ง 3 แต่ในความเป็นจริงแล้ว 20 กว่าปีมานี้ เค้าแทบจะไม่ได้จ่ายค่าเลี้ยงดูอะไรเลย แถมยังมีการมาตอด มาขอแม่อยู่ตลอด ๆ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:53:08

ความคิดเห็นที่ 82 นัง น. รู้ดีค่ะ ว่า ติดนิสัยเจ้าชู้มาจากพ่อ เพราะ ในบรรดาพี่น้องทั้ง 3 คน ก็มีแต่นัง น. คนเดียวเท่านั้น นี่แหละ ที่มีแต่เรื่องผู้ชายทั้งนั้น ส่วนน้อง ๆ คนอื่น ไม่มีเรื่องเจ้าชู้เลย แต่ส่วนที่ดีของ นัง น. ก็คือ เอาตัวรอดได้ อาจจะเป็นเพราะประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมมาตั้งแต่อายุ 16 ปี มันทำให้ นัง น. สามารถที่จะรู้จักและวางตัวอย่างไร แต่เสียอย่างเดียวคือ เวลารักใครนะ นัง น. เนี่ย มีเท่าไหร่ ทุ่มไม่อั้น เป็นเจ้าแม่บุญทุ่มเลยก็ว่าได้ ก็อย่าง พี่ ต. นัง น. ก็หมดไปเป็น 100,000 อันนี้ยังไม่รวมอะไรจิปาถะที่ส่งมาจากเมืองนอก หรือที่เดินผ่านแล้วซื้อให้นะคะ หรืออย่างหนุ่ม "ป" ก็หมดเงินไป 200,000 นั่นก็ไม่รวมของที่หิ้วมาให้จากต่างประเทศ แถมเวลาเดินห้างด้วยกัน ก็ยังมีซื้อเสื้อผ้า ซื้อกางเกง รองเท้าให้ (ทั้งพี่ ต. กับ หนุ่ม "ป" นี่ ยังไม่ได้นับถึงของที่ให้ทั้งญาติพี่น้อง พ่อแม่ ของทั้ง สองฝ่าย เลยสักนิด) แต่ก็ถือว่า อโหสิกรรมไป.....เพราะเราอาจจะเคยเอาจากเค้ามา คราวนี้จะได้หมด ๆ กันไป จะได้ไม่ต้องเจอกันอีกต่อไป มาเรื่อง "J" ดีกว่า "J" เริ่มอยากผูกมัดนัง น. แล้วจิ...เอางัยดีอ่ะ ใจมันไม่ได้รักนิ ใจมันอยู่ที่พี่ ต. ถ้าจะถามว่า "J" ดีมั้ย ตอบว่า ดีมาก... รับนัง น. ได้ทุกอย่าง ไม่ต้องเป็นแม่บ้าน แม่ศรีเรือนเลย แถมเข้ากับญาติของนัง น. ได้ดีอีกนะ เพราะทุกครั้งที่ส่งของมา จะมีของฝากมาฝากให้ผุ้ใหญ่ที่บ้านนัง น. เสมอ นั่นรวมทั้งของน้องชายและน้องสาวของนัง น. ด้วย ส่วนครอบครัวของ "J" หน่ะหรอ เค้าเป็นครอบครัวคุณครู เอาอีกและ เหมือนครอบครัวนัง น. เลย แม่ก็เป็นครู น้าก็เป็นครู ลุงก็เป็นครู น้าเขยก็เป็นครู....แถมครอบครัว "J" เป็นเหมือนครอบครัวคนไทยมาก เพราะเป็นครอบครัวใหญ่ คือจะไปมาหาสู่กันอยู่เสมอ ๆ บางทีแม่ "J" ก็ยังมาทำความสะอาดที่บ้านของลูก ซะด้วยซ้ำ หรือบางทีแม่ "J" ก็จะพาหลาน ๆ (ลูกน้องสาว "J") มาพักกับคุณยายและคุณตาเลี้ยง แถมแม่ "J" น้าของ "J" รวมทั้งลูก ๆ ของน้องสาว "J" คลั่งไคล้ นัง น. มาก อาจเป็นเพราะคนไทยยิ้มง่าย แถมพอรู้แบ็คกราวน์กันแล้ว ว่าครอบครัวของแต่ละคนก็มีฐานะพอ ๆ กัน ไม่ได้ เหลื่อมล้ำ สักเท่าไหร่ คือเป็นครู เหมือนกัน ความคิดความอ่านก็น่าจะเหมือนกัน อีกทั้ง นัง น. กับ "J" นี่ก็จบ ป. โท เหมือนกัน เพียงแต่คนละสาขา แต่เรื่องไม่จบแค่นั้นคะ... นัง น. บอกว่า ถ้าอยากจะผูกมัดฉัน ไปหาแหวนเพชรมาให้ได้ซะก่อนนะ รู้สึกว่า ทั้งอาทิตย์ "J" จะแทบนั่งเปิดอินเตอร์เนท เพื่อเปิดหาแบบแหวนหมั้นที่ถูกในนัง น แต่ก็ไม่มีอันไหนเข้ากับไซส์นิ้วของนัง น ได้ เพราะนิ้วของนัง น. เล็กค่ะ เล็กแบบเป็นนิ้วเด็กน้อยได้ บางคนก็บอกว่า นิ้วเป็นเรียวเทียน เรียวเทียนตรงไหนฟระ ตรูหักข้อด้งกร๊อก ๆ ทุกวัน 5555 ทั้งนิ้วมือและนิ้วเท้า เชื่อมั้ยคะว่า ไซส์แหวนเบอร์ 5 นัง น. ใส่ได้ที่นิ้วกลางค่ะ ถ้าเป็นไซส์ 41/2 นัง น. จะใส่ได้ นิ้วนาง กับ นิ้วก้อย... ซึ่งคนอื่น ๆ ไซส์แหวนเบอร์ 6 เนี่ยเค้าใส่กันที่นิ้วนางนะคะ คะนี้ ตา "J" ซึ่งไม่รู้ไซส์นิ้ว ไซส์แหวนที่ นัง น. จะใส่ได้ ก็สั่งทางอินเตอร์เนท พร้อมกับบินมาหา แล้วบอกว่า "Will u Marry me" นัง น. ได้รับกล่องแหวนแล้ว ก็ลองใส่แหวนดู พร้อมกับบอกว่า "ไซส์แหวนใหญ่มาก ใส่ไม่ได้ได้หรอก ถ้าจะให้ใส่ ก็คงต้องใส่นิ้วชี้ ไม่ก็นิ้วโป้งแล้ว" พร้อมกับ ส่งแหวนใส่กล่องคืน "J" ไป...ท่าทาง "J" คงจะเศร้าน่าดู ไม่ได้หรอก เป็นหญิงไทยต้องเล่นตัวกันหน่อยนิ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 20:20:20

ความคิดเห็นที่ 83 สงสัยไม่มีใครอ่านเรื่องของเราแล้ว...ไม่ยักจะมีสักเม้นท์มาให้เราชื่นใจเยย...คงต้องพัก & หยุดไว้เท่านี้ดีกว่า ส่วนถ้าอยากจะอ่านต่อ ก็เม้นทืเข้ามาเยอะ ๆ แล้วกันนะคะ ผุ้เขียนจะได้มีกำลังใจพิมพ์หน่อย..ตอนนี้ คนมันใจน้อย น้อยใจไปซะแย้ววววว จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 01:58:33

ความคิดเห็นที่ 84 มาสวัสดีเช้าวันจันทร์คร่า^^ ตามอ่านต่อ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 08:58:05

ความคิดเห็นที่ 85 55555...มาช่วยคิดหน่อยสิคะว่า จะกินอะไรเป็นมื้อเช้าดี ผุ้ใหญ่ที่บ้านกว่าจะกลับก็วันพรุ่งนี้แหนะ.... มาต่อดีกว่า หลังจากเคลียร์เรื่องตา "J" นัง น. ก้ลั้นลาตามเดิม แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการแชทซะมากกว่า เนื่องจาก ตัวนัง น. อยู่ต่างประเทศ ส่วนคนต่างชาตินั้นก็ยังคิดว่า นัง น. อยู่เมืองไทย ไม่มีอะไรมากมาย คุยกันถึงขั้น พ่อแม่พี่น้อง ครอบครัวของกันและกัน เพื่อศึกษาถึง เบื้องหน้า เบื้องหนัง และอยากรู้ด้วยว่า ตกลงแล้ว ได้แต่งงานรึยัง เพราะนั่นคือสิ่งที่ นัง น. คนนี้รับไม่ได้ ถ้าคุย หรือคบกับคนที่แต่งงาน แต่ถ้าหย่ากันเรียบร้อย นั่นก็อีกเรื่องนึง แต่ถ้ายังอยู่ด้วยกัน แล้วยังบอกว่า กำลังจะหย่า หรือแยกกันอยู่ อย่าได้มาคุยกับ นัง น. เลย นัง น. ไม่ชอบของที่มีเจ้าของ แถม ยังไม่เป็นการตัดสินเป็นการเด็ดขาดอีกด้วย เดี๋ยวเค้าจะมาหาว่า นัง น. หน้าด้าน ลักกินขโมยกิน ทั้งที่ผู้ชายก็ออกจะกลาดเกลื่อนตามถนนหนทาง 5555 พูดอย่างกับ ขยะ หลังจากคบกับ "J" แบบลุ่ม ๆ ตอน ๆ มาเกือบ 3 ปี ถ้าจะถามว่า ทำไมถึงคบทน หรือ ทนคบ กันมาได้ตั้งนาน ก็เพราะ "J" ไม่เคยแม้แต่จะมาเช็คเมล์ส่วนตัวของนัง น. รวมถึง History chat  หรือจะมาล่วงล้ำถึงสิทธิส่วนตัว เช่น เบอร์โทรศัพท์ของน้องสาว น้องชาย ของญาติผู้ใหญ่ที่นัง น. เคารพ แถมยังถ้านัง น. ไม่มีอารมณ์ในการรับโทรศัพท์ของ "J" "J" จะไม่โทรตาม โทรหาเป็นสิบ ๆ รอบ แต่ "J" จะรอสักพัก อาจจะสักชั่วโมง 2 ชั่วโมง จนกว่า นัง น. จะมีอารมณ์รับ หรือนัง น. จะเป็นฝ่ายโทรกลับไปเอง นั่นคือสิ่งที่นัง น. รู้สึกว่า "J" ให้เกียรตินัง น. คนนี้มาก ตั้งแต่ ครั้งที่ลองใจว่า เป็น HIV แต่สิ่งที่ลำบากใจก็คือ ผู้ใหญ่ที่บ้านนี่สิ อยากจะให้นัง น. แต่งกับ "J" แต่ใจนัง น กลับไปคิดถึง แต่พี่ ต. คุยกับผู้ใหญ่ที่บ้านที่เราเคารพเปรียบเสมือนแม่อีกคน นัง น. ก็เอาแต่ร้องไห้ เพราะไม่อยากแต่งงานกับ "J" ด้วยหวังว่า สักวัน พี่ ต ของนัง น. ที่คบกันมาร่วม ๆ 10 ปี จะกลับมาเป็นคนดี มาเรียนหนังสือจนรับปริญญาตรี ใส่ชุดครุยสีแดง ให้แม่พี่ ต ให้น้อง พี่ ต รวมทั้ง นัง น. คนนี้ ภูมิใจ แต่พอผุ้ใหญ่ที่เราเคารพรักพูดออกมาซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงว่า "ถ้าเค้ารักเราจริง ทำไมไมให้ผู้ใหญ่เข้ามาคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว" อย่างน้อยเราก็เป็นผู้หญิง มีแต่เสียกับเสีย อีกทั้ง ตัวพี่เค้าที่เรารักนักรักหนานั่นแหนะ มีงานมีการทำมั่งคง พอที่จะทำให้ครอบครัวที่นัง น. วาดฝันไว้ เป็นจริงได้รึเปล่า สมัยนี้หน่ะ เค้าไม่มีหรอกนะ ไอ้ที่กัดก้อนเกลือกิน แขวนปลาทูไว้ตัวนึง แล้วกินข้าเปล่ากันสองคนหน่ะ มันเป็นอดีตไปแล้ว พอได้ยินคำนั้น จริงค่ะ มันตรงจริง ๆ พี่ ต. ไม่ได้ทำอะไรให้ นัง น. ได้มองเห็นถึงอนาคตที่นัง น. วาดหวัง วาดฝันเอาไว้เลย แถมมันเหมือนยิ่งจมดิ่งลงไปในความมืดอันเลวร้ายขึ้นทุกวัน ๆ เมื่อเพื่อนของพี่ ต แต่ละคน เริ่มเรียนจบ และทุกคนก็พยายามลากพี่ ต. ให้กลับไปเรียน ให้จบ เพื่อที่จะได้รับปริญญาพร้อมกัน โดยตกลงกันว่า ปีนี้จะไม่รับ จะไปรับรวมกับรุ่นน้องโดยให้พี่ ต. ต้องเรียนจบด้วยนะ จะได้ครบรุ่น 73 ดูสิคะ!!! ทุก ๆ คน รอบข้างพี่ ต. ต่างดี กับพี่ ต. มาก แต่นังน. ก้ไม่เข้าใจว่า ทำไมพี่ ต ถึงชอบ ไปอยู่กับคนรอบข้างพี่ ต. ที่คิดไม่ดีกับพี่ ต. ที่ไม่อยากให้พี่ ต. เจริญหรือประสบความสำเร็จ แต่เรื่องอย่างนี้โทษใครไม่ได้หรอกค่ะ ต้องโทษที่ตัวเอง ที่ใจไม่หนักแน่นพอ ที่ใจมันอ่อนแอ คนที่นัง น. เคารพ ได้พูดอีกว่า "เราเป็นผูํหญิง ถ้าจะต้องแต่งงาน ก็อยากจะให้ได้คนที่เค้ารักเรา" เพราะคนที่เค้ารักเรา เค้าจะไม่มีวันทำให้เราเจ็บ เราปวด แต่ถ้าเราเลือกที่จะ "รักคนที่เรารัก" เราจะต้องทนกับพฤติกรรมต่าง ๆ ที่ทำให้เราช่างเจ็บปวดใจ ไม่มากก็น้อย ซึ่งนั่นก็ถูก เพราะมันไม่ใช่รักแบบวัยรุ่น ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เรารักกัน จูจุ๊บ จูจุ๊บ หรือเหมือนเด็กน้อย... อีกต่อไปแล้ว แต่นัง น ก็ยังตัดใจจากพี่ ต. ไม่ได้ค่ะ จริง ๆ ค่ะ จะบอกว่า "รัก" มั้ย ก็ไม่รู้ แต่รู้ว่ามันคือ "ความคำนึง ความคิดถึง ความรู้สึกผูกพัน" มากกว่าที่จะเป็นความรัก เพราะรู้อยู่ว่า ความรัก มันควรจะเป็นอะไรที่มากกว่านี้ ความรัก ควรที่เป็นอะไรที่ต่างแคร์ความรู้สึกด้วยกัน มองอนาคตไปข้างหน้าด้วยกัน แต่พี่ ต. ไม่มีให้นัง น. เลย มีแต่ นัง น. ที่ให้ แม้แต่รองเท้าปีนเขาที่ พี่ ต. อยากได้ นัง น. ก้ไปเที่ยวควานหาตามร้านปีนเขา ไต่เขา ซึ่งราคาต่่างประเทศมันไม่เบาเลยนะคะ ตกคู่นึงก็คู่ละ 3000 กว่าบาทไทย ไหนจะต่าส่ง นั่นก็ราว ๆ อีก 1000 ไหนเวลาโทรหา ก็จะได้ยินเสียงว่าขอตังค์ นัง น ก็จะต้องโอนเงินไปให้ เพื่อให้ตัว นัง น. เอง สบายใจ ที่รู้ว่า พี่ ต. มีเงินกินข้าว กินขนม กินอะไรที่อยากจะกิน แต่กลับเป็นว่า ทุกอย่างที่นัง น. ทำลงไป พี่ ต. เอาไปแลกเปลี่ยน ขาย ไปกับยาบ้า ไอ้วงจรอุบาทว์นั่น กลับเข้าเรื่องดีกว่า พอพิมพ์ถึงคนที่เราผูกพันนะ มันสามารถพิมพ์ได้เป็นหน้า ๆ  แต่ต้องกลับเข้าเรื่อง เดี๋ยวคุณผู้อ่านจะเขกหัว ตังโป๊ก ๆ จนหัวโน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 09:42:18

ความคิดเห็นที่ 86 เรื่องใกล้จบแล้วนะคะ...เพราะยังไม่รู้อนาคตข้างหน้า ...จริง ๆ มันยังไม่จบหรอกค่ะ เพียงแต่มันต้อง ดูสถานการณ์วันต่อวัน ถึงจะเอามารวมต่อยอดได้ เช่นอาทิตย์นึง ก็ต่อยอดที เพราะเรื่องที่เล่ามานี่ มันเป็นเรื่องนานมาก จึงสามารถลำดับข้อมูลได้ แต่อาจจะผิดเวลาไปบ้าง แต่หลังจากนี้ อาจจะมา พิมพ์ อาทิตย์นึง ที นะคะ เพราะต้องรอข้อมูล และก็ไม่อยากให้ผิดพลาด อีกทั้ง เรื่องในอนาคต บางทีมันก็คลาดเคลื่อน แต่สิ่งที่จะบอกก็คือ ทุกอย่างที่พิมพ์ เป็นเรื่องจริงหมดค่ะ ถ้าคนที่รู้จัก นัง น. จริง ๆ จะรู้เลยว่า นัง น. ไม่มีใส่สี เติมไข่ลงไป ถึงแม้ว่า นัง น. จะเป็นคน -อแหล ก็ตาม แต่ก็เฉพาะกับเพื่อนฝูง แต่ถ้าเรื่องอย่างนี้แล้ว ไม่มีค่ะ เพราะไม่รู้จะไปใส่สี เติมไข่ไปทำไม ในเมื่อ คนที่อ่านก็ไม่ทราบว่า นัง น. คือใคร เอ!!! รึว่า รู้แล้ว... รู้แล้วก็ไม่ว่า ไม่อายค่ะ เพราะเป็นเรื่องจริง จะอายทำไม เรื่องไม่จริงสิคะ น่าอายยิ่งกว่า ที่เหมือนกับหลอกตัวเอง หลอกคนอื่นไม่พอ ยังจะหลอกตัวเอง เพื่ออะไร???? มาต่อดีกว่า ช่วงนี้ นัง น. มาอยู่เมืองไทยได้ร่วมปีแล้ว เนื่องจากมาจัดทำเอกสารเพื่อจะไปทำงานต่อที่ต่างประเทศ จึงต้องจัดเตรียมเอกสารกันยกใหญ่ เพื่อจะไปสัมภาษณ์ในเร็ววันนี้ เอกสารเยอะแยะมาก ไม่ว่าจะเป็นเอกสารส่วนตัว ประวัติการทำงาน ประวัติการทำงานต่างประเทศ ประวัติการเดินทางเข้าออกต่างประเทศ ประวัติอาชญากรรม หนังสือรับรองการทำงาน หนังสือสัญญาว่าจ้างงาน โอ้!!!! มันช่างยุ่งยากกว่าการทำงานที่เมืองไทยเยอะแยะ แต่ด้วยผลตอบแทนที่มันก็น่าคุ้มค่ากับการทำงานที่เมืองไทย ในวุฒิปริญญาโท ของนัง น. อยู่เมืองไทย อาจจะได้แค่ 25000-40000 แต่พอไปอยู่ต่างประเทศ มันกลายเป็น 50000-80000 แถมคิดเป็นรายชัวโมงอีกนะคะ การทำงานต่างชาติ ชั่วโมงการทำงานก็น้อยกว่า แถมค่าแรงก็แพงกว่าเมืองไทยเยอะแยะ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 10:02:59

ความคิดเห็นที่ 87 โห!!!ได้เงินเดือนเยอะมากๆอ่ะ แอบอิจฉามากกกกกกกกกกกกกก จะไปทำงานเกี่ยวกับอะไรค่ะ ทำประเทศไหนหรอค่ะ ดีจังเลยค่ะ^^ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 11:02:41

ความคิดเห็นที่ 88 ไปเป็นอาจารย์สอนหนังสือค่ะ...แต่ไม่ต้องแอบอิจฉานะคะ เพราะว่า อยู่ที่ไหน ก็ไม่เหมือนอยู่ที่บ้านเราหรอกค่ะ ไหนจะอากาศที่แปรปรวน...ว่าบ้านเราฝนตกน้ำท่วม ก็ยังให้เห็นว่ายังมีแดด พอให้ตากเสื้อผ้าแห้งได้ แต่ที่เมืองนอกนั้น เวลาร้อน มันร้อนจับใจ เวลามันจะหนาว มันก็หนาวเข้ากระดูก แถมเวลาเปลี่ยนฤดูนั้น ฝนตกทั้งวันทั้งคืนค่ะ ตกแบบเฉอะแฉะ ไม่มีตกเหมือนบ้านเรานะคะ ที่ตกซู่เดียวแล้วหาย อาหารการกินก็ไม่ได้ถูกปากคนไทยหรอกค่ะ ทุกครั้งที่มีโอกาสกลับมาเมืองไทย จะแพ็คสินค้าส่งไปทางไปรษณีย์ ที่ขาดไม่ได้นั่นคือบะหมี่สำเร็จรูป ทั้งม่าม่าต้มยำกุ้ง ไวไวรสหมูสับ ไวไวควิกทุกรสเรยก็ว่าได้ ยำยำผัดหอยลายพริกเผา วุ้นเส้นต้มยำ ผักกาดกระป๋อง ปลากระป๋อง น้ำปลา พริกป่น ฯลฯ อะไร ๆ ที่นัง น. สามารถส่งไปได้แบบ ไม่มีข้อห้ามนัง น. ขนไปหมดเรยค่ะ โดยเฉพาะพวกบะหมี่กึ่งสะเร็จรูป นัง น เล่นขนที่เป็นลัง ๆ ค่ะ เพราะถ้าคิดจะหาซื้อที่โน่นแล้ว จากซองละ 6-7 บาท บ้านเรา มันจะกลายเป็นซองละ 1 เหรียญ หรือ .80 เซนต์ ทันที นัง น. ก็เอาอาหารพวกนี้แหละค่ะ ไว้เลี้ยงแขกบ้านแขกเมือง (ก็บรรดาเพื่อน ๆ ที่มาปาร์ตี้กันที่หอที่นัง น. พักอยู่) รวมทั้งทำผัดม่าม่าหม้อใหญ่ ไปให้เพื่อน ๆ อาจารย์กินกันถึงที่มหาลัยฯ เลย ...เพื่อน ๆ ชาวต่างชาติบางคนยังขอสูตรไปเลยนะคะ มีครั้งนึง นัง น. ทำแกงข่าไก่ไปให้คนอินเดียค่ะ เนื่องจากเค้าไม่กินหมู ไม่กินเนื้อ กินแต่ไก่อย่างเดียว ทำไปให้หม้อซุปเล็ก ๆ พอวันต่อมา ภรรยาของอาจารย์ที่เป็นอินเดีย ก็มาขอสูตรค่ะ แต่ว่าเคล็ดลับนะคะ อยู่เมืองนอก อย่าใช้น้ำกะทิค่ะ เพราะเวลาอากาศเย็นมันจะจับตัวเป็นไข นัง น. ก็เลยอาศัยใช้นมจืดแทน แถมรสชาติก็มันย่องอร่อย อีกทั้งไม่มีไขด้วย.....อาหารที่นัง น. เตรียมไปบางที ก็ทำไว้ให้ตัวเองกินเนี่ยแหละคะ เพราะถ้าจะให้กินอาหารนอกบ้านทุกวันก็คงจะเปลืองตาย...ก็อาศัย ผักกาดกระป๋องต้มใส่ซี่โครงหมูบ้าง กินได้หลายมื้ออยู่  หรือจะเป็น ต้มยำปลากระป๋อง เอาไว้กินกับข้าว แต่พอใกล้จะหมด นัง น. ก็เอาพวกเส้น สปาเกตตี้มาใส่แทน  55555 ได้ไอเดียใหม่ ๆ ประหยัดงบไปได้อีกหลายตังค์ นี่แหละคะ ชีวิตคนอยู่ไกลบ้าน แถมไกลบ้านมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตั้งแต่อายุ 16 เพิ่งจะได้เข้าบ้านมาก็เมื่ออายุ 24 ก่อนเข้ารับพระราชทานปริญญาบัติแป๊บเดียวเท่านั้น มันก็เลยดูเหมือนว่า นัง น. เนี่ยกินอะไรง่าย ๆ แต่จริง ๆ แล้ว ก็ไม่ง่าย และก็ไม่ยากส์ค่ะ เช่น สามารถกินพิซซ่าที่เหลืออยู่ในตู้เย็น โดยไม่ต้องอุ่นหรือเวฟ กินขนมจีนเปล่า ๆ ที่อยู่ในตู้เย็น กินข้าวต้มกับปลาเค็มทอด + น้ำพริกปลาร้าสับ อย่างเมื่อวานมื้อเย็น ก็กินซุปมิโซะ ที่ต้องกินตอนร้อน ๆ ใช่มั้ยคะ นัง น. ก็กินมันตอนที่เอาออกมาจากตู้เย็นทั้งอย่างนั้นเลยค่ะ กับพิชซ่า 1 ชิ้น คือ เหมือนกินเพื่ออยู่มากกว่า ด้วยความที่เราเคยลำบาก เคยต้องกินน้ำพริก + ผักสด (รวมกันแล้ว 10 บาท) เพื่อแทนมื้อเย็น ในการเก็บเงินเพื่อจะได้มีเงินลงทะเบียนเรียน ที่พิมพ์มา ไม่ใช่จะมาอวดอ้างว่า ตัว นัง น. เนี่ยดี เพียงแต่อยากจะสะท้อนให้เห็นในบางมุมของบางคน ค่าของเงินมันช่างยิ่งใหญ่มหาศาลจริง ๆ แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 11:55:45 จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 11:46:20

ความคิดเห็นที่ 89 อ้อ!!! มีเรื่องจะพิมพ์ให้อ่านขำ ๆ นะคะ... เมื่อคืนสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตี 1 ก็เพราะว่าฝันร้าย ฝันว่าเจอหนุ่ม "ป" นัง น. ก็เลยเดินเข้าไปถามว่า เมื่อไหร่จะคืนเงิน 200,000 หนุ่ม "ป" ตอบว่าไม่คืน แถมยังบอกด้วยว่า ที่กรูเลิกกะมรึงหนะ เพราะแฟนใหม่ กรูนมใหม่กว่าของมรึง.... แหมมมม!!! เลยต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที มาทำอารมณ์ให้มันหายแกว่ง กว่าจะนอนได้ ก็ร่วม ตี 2.30 ตื่นอีกที ตี 5.30 น. ค่ะ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 12:46:13

ความคิดเห็นที่ 90 เหมือนจะขำเนอะถ้าคนมีนม แต่ถ้าคนที่แบนแต๋แบบเราคงเศร้า อ้อลืมบอก ไม่แสดงตัวแต่ยังตามนะจ๊ะ จากคุณ : สายน้ำราตรี (สายน้ำราตรี) เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 13:06:38

ความคิดเห็นที่ 91 ที่กรูเลิกกะมรึงหนะ เพราะแฟนใหม่ กรูนมใหม่กว่าของมรึง...  <<< ฮา เปนเค้าก้อคงสะดุ้งเหมือนกัน  5555 จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 15:04:19

ความคิดเห็นที่ 92 ต่อ ๆ ค่ะ....จากที่พิมพ์อาจจะคิดว่า นัง น. เนี่ย เหมือนกระดานโต้คลื่นนะคะ แต่แท้ที่จริงแล้ว ซ่อนรูปคร่ะ... แหมม!!! ดีหน่อยที่ตอนนี้ไม่มีผู้ชายเข้ามาอ่าน เอ!!! รึว่ามี ตอนนี้ นัง น. ใส่เสื้อในคัพ C กับ คัพ D ค่ะ ส่วนชิ้นล่างหรอคะ....ไซส์ L ค่ะ เนื่องจากเป็นคนสะโพกใหญ่ จะว่าไปตัวเล็กนะคะ เพียงแต่ของที่แม่ให้มา มันซ่อนรูปค่ะ...จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ สมัยอยู่ ม. 2 เคยมีเด็กช่างกล ฯ คนนึง ซึ่งเป็นเพื่อนกันนี่แหละ ถามว่า "เคยมีอะไรกับใครรึเปล่า ทำไมสะโพกใหญ่จัง" ไม่มีค่ะ เด็กวัยนั้น สมัยนั้น นัง น ยังคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่ด้วยพันธุกรรมที่แม่ท่านให้มาไว้ ลูกสาวทุกคนก็เลยได้สมบัตินี้มาติดตัว อย่างนัง น นี่ก็ 35-25-37.5 ด้านน้องสาว รู้แต่ว่าใส่เสื้อในคัพ B เอวเล็ก สะโพกใหญ่เหมือนกัน แถมใหญ่กว่านัง น ด้วยนะ คือ 38-38.5 คือถ้ากางเกงที่นัง น ใส่ แล้วเอาไปให้เธอใส่เนี่ย เธอจะใส่ไม่ได้ค่ะ เพราะ เธอ "ตรูดบาน" 5555 ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เสียสาวเลยนะคะ มาต่อดีกว่า เรื่องที่ฝันร้ายเนี่ย นัง น ก็เล่าให้ให้เพื่อนสาวของนัง น. ฟังเหมือนกันค่ะ เพื่อนสาวของนัง น รู้จัก "ป" ด้วยว่า หลายครั้งเคยพาไปออกงาน แล้วก็แอดกันเอาไว้เป็นเพื่อน ใน FB เพื่อนสาวของนัง น. กล่าวมาว่า แฟนใหม่ของหนุ่ม "ป" นี่ก็แรงส์ส์ ไม่เบานะยะหล่อน เพราะทั้งด้วยรูป อากัปกิริยาต่าง ๆ มันฟ้อง นัง น. ก็ตอบด้วยความปลง ว่า เรื่องนี้ เราไม่ยุ่งไม่เกี่ยวแล้วแหละ....เค้าจะมีความสุข หรือ ความทุกข์ นั่นคือสิ่งที่เค้าเลือก นัง น. ก็จะมีอนาคตต่อไปในสิ่งที่นัง น. เลือก จะดีกว่า ....(แหมม!!! พูดอย่างกับเป็นแม่ชีเลย) 5555 มาต่อดีกว่า เพราะเรื่องใกล้จะจบแล้ว ไม่ชอบทำต่อตอน เหมือนในละครหลังข่าว ที่ทั้งจะน้ำเน่า แม่ผัวไม่ถูกกับลูกสะใภ้ ผู้ชายคนรวยไปแอบรักกับสาวชาวบ้านบ้างแหละ หรือ เป็นเจ้าชายที่ต้องถูกหมั้นหมายซึ่งแต่เดิมไม่ชอบ พยายามจะยกเลิกงานหมั้น แต่สุุดท้ายพอไปเห็นตัวจริง ก็นึกรัก แบบ Love First Sign หรือ รักแรกพบ นั่นแหละ หรือจะน้ำเน่ามากไปกว่านั้นก็ไอ้พวกฉากบู๊ล้างผลาญที่เห็นกันจนชินตา แหมม!!!เขาก็มีอยู่ลูกเดียว เดินกันนี่ เห็นวิวเดียวกัน แต่ทำไม๊ ทำไม ไม่ยักจะเจอกัน...น่าเบื่อละครไทย หันไปดูละครต่างประเทศ ไม่ก็อ่านหนังสือให้มันบรรเทิงสมอง ประเทืองปัญญาจะดีกว่า เว้ออีกแระ นัง น เนี่ย จนเพื่อนสาวของน้องสาวนัง น ถามน้องสาวนัง น. ว่า พี่สาวแกเนี่ย เว้อแบบนี้ตลอดมั้ย??? คำตอบที่ได้คือ อ้อ!!! หล่อนเว้อแบบนี้แหละ แถมบางทีหล่อนก็มาเต็มด้วยนะ 55555 ดูสิคำตอบของน้องสาวที่พูดถึงพี่สาวซึ่งห่างกันถึง 7 ปี แต่เราเหมือนเพื่อนสาวกันมากกว่า มาต่อดีกว่า ไม่งั้น มันจะทำให้ เว้อไปอีกนาน เพราะมีเรื่องอีกหลาย ๆ เรื่องที่อยากจะพิมพ์มากมาย จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 16:03:53

ความคิดเห็นที่ 93 ยังตามอ่านอยู่เรื่อยๆค่ะ ปั่นต้นฉบับได้เลยค่ะ จากคุณ : ฉันจะรวยไปด้วย เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 16:53:10

ความคิดเห็นที่ 94 ตอนนี้อยู่เมืองไทยมาได้ร่วมปีค่ะ ก็อย่างที่ทราบ เป็นเพราะนัง น. เป็นโรคซึมเศร้า อีกทั้งตอนนี้ต้องเตรียม เอกสารเพื่อสัมภาษณ์กับทางสถานฑูตฯ แต่ความเจ้าชู้ของ นัง น. ก็ยังไม่สิ้นลาย ไม่รู้จะหัวเราะออกเป็นเลขอะไรแล้ว ตอนนี้ คนที่นัง น. คบด้วยนั้น ก็มี 1. แหละ คือ ตา "J" ที่ทนน้ำมือ น้ำคำ อันบาดหัวใจ จนหนุ่ม "J" เคยร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง ต้องบอกก่อนนะคะว่า "J" เนี่ยเค้ามีอารมณ์ศิลปินมาก เป็นคนเซ้นส์ซิทีฟมากจริง ๆ เพื่อนเสียก็ร้องไห้ นัง น. ทะเลาะกันในโทรศัพท์ ตา "J" ก็ร้องไห้ ทุกคนในครอบครัวนัง น. ไม่มีใครไม่สงสารนัง น. เลย มีแต่สงสารตา "J" อยู่คนเดียว .....เฮ้ออออ เบื่อ...มามีผู้ชายอ่อนแอด้านอารมณ์ แต่ "J" กลับเป็นคนเดียวค่ะ ที่เข้าใจนัง น. ในทุก ๆ เรื่องโดยเฉพาะเรื่องโรคซึมเศร้า (เรื่องผู้ชายคนอื่นพูดถึงไม่ได้) จนน้าสาว ถึงกับเอ่ยปากบอกว่า "J" เนี่ยเค้ารักเรามากเลยนะ รักจนเข้าใจทุกอย่างที่เป็นแก....ก็จริงค่ะ เรื่องนี้ยอมรับ แถมตา "J" คนนี้ยังเข้ากับญาติผู้ใหญ่ของนัง น. ด้วยนะ อย่างคราวก่อน เมื่อเดือนที่แล้ว ก็ส่งเสื้อยืด มาให้ทั้งหมด 7 ตัว คือ 2 ตัวของน้าเขย, 2 ตัวของน้าสาว, 1 ตัวเป็นของนัง น, 1 ตัวเป็นของน้องสาว และอีก 1 ตัวเป็นของน้องชาย ก่อนหน้านี้ก็มีค่ะ มีกระเป๋าของ COACH เอามาให้น้องสาว ส่วนของน้องชายเป็นครีมกันแดด SPF 100 แหมมม!!! แล้วจะไม่ให้ถูกอกถูกใจคนทั้งบ้านได้งัย แต่ตอนนี้นัง น หน่ะ กำลังคบหากับหนุ่มใน FB..คนนี้ ชื่อว่า "E" เป็นคนฝรั่งเศส มีอาชีพเป็นนักถ่ายภาพอิสระ ตอนแรกที่นัง น. รับแอดก็เพราะว่า เห็น "E" อยู่ในสารบบ เพื่อนสาวของเรา นัง น. ก็เลยรับแอด คุยกันไป คุยกันมา กลับมาขอมี Relationship ซะงั้น แล้วคนอย่างนัง น. มีรึจะเกี่ยง 5555 ก็รับไปสิคะ เพียงแต่ ไม่แสดงสถานะ และอีกคนตอนนี้ที่คบ ๆ อยู่ก็ เป็นหนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส + เยอรมัน แต่มาทำงานที่สิงคโปร์นะคะ คนนี้เจอกันแล้ว 2 รอบ ถ้าถามว่า ได้กิน ยัง ตอบว่า "ได้กินแย้ว" 5555 ไม่มีอายเล้ยยย นัง น. ก็เรื่องจริงนิ จะอายทำไม นัง น ไม่ใช่ดารา นัง น. ไม่ต้องสร้างภาพ แค่แคร์สื่อก็พอ ใช่มั้ยคะ แถมผู้ชายคนนี้ ยังพูดภาษาไทยได้ด้วยค่ะ เพราะเคยทำงานในตำแหน่งผู้จัดการของ ปตท. นัง น. ก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกค่ะ เพราะตอนนี้ก็ยังคุยกันอยู่ทั้ง 3 คน.... ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังงัยต่อไป นัง น. จะคอยมาอัพเดทสถานการณ์ให้ทุกวัน หรือทุกอาทิตย์นะคะ จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 17:33:34

ความคิดเห็นที่ 95 เอาหล่ะค่ะ อยากจะอ่านประวัติร้าย ๆ ของนัง น. อีกรึเปล่าคะ สมัยวัยรุ่น เริ่มแตกเนื้อสาว ประมาณเป็นเด็กเทสต์ ที่ทุกวันนี้ เค้าเรียกกันว่า "หนุ่มแว้นซ์ สาวก๊อยซ์" หรืออะไรนิด ๆ หน่อย ๆ เกี่ยวกับยาเสพติด เพื่อเป็นอุทาหรณ์ เตือนใจหลาย ๆ ท่าน .... ว่าแต่ จะให้คงกระทู้นี้ไว้ หรือว่าตั้งชื่อใหม่เลยดีกว่าคะ???? จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 17:36:58

ความคิดเห็นที่ 96 คงไว้ดีกว่าค่ะ^^ ยังไม่เยอะเท่าไรตามอ่านได้เรื่อยๆ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 09:03:38

ความคิดเห็นที่ 97 เล่ามาเรื่อย ๆ จนกว่าจะไปทำงานต่างประเทศเลยนะ ตามอ่านอยู่ จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 09:19:50