|
ผมว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตัวเด็กอย่างเดียวหรอกครับ บางทีมันอยู่ที่ตัวครูแนะแนวด้วย
ผมขอพูดถึงกรณีของผมเอง เมื่อสมัยผมอยู่ ม.6 และเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ณ ตอนนั้นผมไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าแต่ละคณะมันคืออะไร รู้จักแค่ชื่อคณะต่าง ๆ รู้แค่ว่ามันโก้ รู้แค่ว่าเป็นหมอเนี่ยมันแปลว่าได้รับการชื่นชม, เป็นวิศวะแล้วมันจะดูเท่, บัญชีก็คือเด็กที่ดูเนี้ยบ ๆ, ฯลฯ แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเนื้อแท้แต่ละสาขามันคืออะไร ในแต่ละวันมันเรียนอะไรและจะเจออะไรบ้าง และที่สำคัญคือจบมาแล้วจะเป็นอะไร จะทำอะไร (นี่ไม่ต้องไปพูดถึงคณะที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักเลยนะครับ เช่นพวก ธรณีวิทยา, ออกแบบลายผ้า, ฯลฯ)
คนที่จะให้ข้อมูลตรงนี้ได้คือครูแนะแนว ซึ่งผมจบมาจากโรงเรียนประจำจังหวัดที่มีชื่อเสียงในระดับนึง แต่ว่าผมกลับไม่เคยได้รับข้อมูลแต่ละคณะจากครูฝ่ายนี้เลยครับ เพราะท่านจะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปขายขนมปังให้เด็ก ฯลฯ
ครั้งนึง ผมเคยไปคุ้ยกองเอกสารที่เค้ารับสมัครเด็กทุน ที่มันซุกเอาไว้ในห้องแนะแนวแล้วเจอการประกาศเด็กทุนไปเรียนที่ญี่ปุ่น ซึ่งจะหมดเขตในอีกสองวัน ซึ่งผมเดินเรื่องไม่ทันแล้ว ผมเลยถามครูแนะแนวว่าเอกสารนี้มานานหรือยัง ทำไมไปอยู่ในแฟ้มซ่อนเอาไว้ลึกมาก คำตอบที่ได้คือ "โอ๊ย มันมาตั้งนานแล้ว ทำไมเธอไม่มาหาให้เร็วกว่านี้ล่ะ"
ผมยอมรับว่าผมผิดที่ไม่ได้เข้ามาหาให้เร็วกว่านี้ แต่ผมก็มั่นใจว่าถ้าผมเป็นครูฝ่ายนี้ ผมจะทำหน้าที่เอาทุนต่าง ๆ มาแปะบอร์ดให้เด็กได้เห็นว่าเค้ามีอะไรกันบ้างครับ
สุดท้าย เด็ก ม.6 ที่หลงทาง เข้าไปเรียนคณะต่าง ๆ เพราะว่าตามเพื่อน, ตามพี่, ตามกระแสสังคม ก็จะเจอการเรียนของคณะนั้น ๆ ที่ตนเองไม่คิดว่าจะเจอ จนปรับตัวไม่ได้ และก็เกิดการซิ่วในที่สุด
จากคุณ |
:
ตัวตลกจมูกแดง
|
เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ย. 55 14:40:35
|
|
|
|
|