ความคิดเห็นที่ 1 อยากเล่าเรื่องนี้ เรื่องที่ผู้หญิงคนหนึ่งจัดการกับคนรักเจ้าชู้ของเธอ... ตอนที่ 1 ... ขอให้นามน้องนางนี้ว่าน้องปาย ปายเป็นสาวสวยวัยยี่สิบกลาง ทำงานเป็น AE ของสถานีวิทยุแห่งหนึ่ง สาว สวย เปรี้ยวจี๊ด ตามแบบฉบับสาวยุคใหม่ เอาเป็นว่าตอนรู้จักกันน้องปายมีแฟนหนุ่มที่คบหากันมาร่วมปี แฟนน้องปายชื่อ ต้า ก็แล้วกัน(ง่ายดี) ต้าเป็นหนุ่มหน้าตาดีอายุพอๆกันกับปาย ทำงานในสายเอนเตอร์เทน เป็นคนร่าเริงเพื่อนเยอะ ปาร์ตี้เก่ง เป็นขวัญใจใครต่อใครเพราะเฟรนด์ลี่สุดๆ ต้าเดินทางบ่อย และมีผู้หญิงบ้างประปราย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นแค่หมาหยอกไก่ หรือไม่มีโอกาสสานต่อ ไม่แน่ใจ แต่เขาไม่เคยนอกใจถึงขั้นมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร หรืออาจเพราะรักและเกรงใจปาย ดังนั้นการบริหารเสน่ห์หนุ่มหล่อ จึงทำเพื่อให้หัวใจชุ่มชื่น แล้ววันหนึ่ง ต้าพลาดจนได้ เพราะหยอกสาวน้อยนามว่าน้องเค้กมากเกินไปสักนิด สาวเค้กอายุเพิ่งยี่สิบปี เจอะเจอต้าในสถานบันเทิงที่ต่างจังหวัดไม่ไกลกรุงเท่าไหร่ น้องเค้กเรียนมหา'ลัยในกรุงเทพฯ วันที่เจอต้าเพราะเขาผ่านไปทำงานแถวนั้น มีโอกาสทำความรู้จักกัน และจากนั้นอีกหลายครั้งเมื่อเค้กกลับบ้าน และต้าไปทำงาน น้องเค้กสาวน้อยเนื้อนมไข่ ไม่หวงตัว เธอออกปากบอกชอบพี่ต้ามาก พี่ต้ารู้ว่าสาวหลง แต่ด้วยความตัวเองมีภาระผูกพันทางใจกับปายแล้ว เขาปฏิเสธนุ่มนวล "เป็นพี่เพื่อนน้องกันดีกว่านะเค้ก พี่มีแฟนแล้ว" น้องเค้กทำหน้าเศร้า "หนูจะเอา" แอร้ยยย ไม่ใช่ "ไม่เป็นไรค่ะ เค้กเข้าใจ" เค้กเข้าใจท่าไหนยังไงไม่รู้ วันหนึ่งนั้น สองหนุ่มสาวและกลุ่มเพื่อนเมามายในผับ เค้กชะม้อยตา บอกต้าว่า "รักพี่ต้าจริงๆ รักกว่าใคร และไม่คิดแย่งชิง" เหล้าเข้าปากแอลกอฮอล์ลง... สาวสวย ขาว อวบ ทั้งเบียดทั้งไซร้ ไอ้เจ้าต้าปล่อยเลยตามเลย หลงใหลละเมอกับรสใหม่กลิ่นใหม่ ทั้งคาวทั้งหวาน น้องเค้กถวายสุดจิตสุดใจ และบอกใครต่อใคร "กรูจะเอาให้ได้ ไม่เป็นหนึ่ง เป็นสองก็ได้กรูไม่แคร์" มันๆเพลินๆ ทั้งต้าทั้งเค้ก ติดพันกันราวสองเดือน เจ้าต้าเริ่มเบื่อ เพราะไม่ได้คิดจริงจังแต่แรก อีกทั้งเรื่องอย่างว่า แม้จะดีมีลูกเล่นแพรวพราว เนื้อสาวแน่นเต็มไม้เต็มมือ แต่เหมือนน้องเค้กมีดีเพียงเท่านี้ อย่างอื่นๆ เทียบกับปายไม่ได้แม้สักนิด ต้าเริ่มคิด ไม่เอาดีกว่า ถอยดีกว่า ไม่อยากอีรุงตุงนังมาก ไม่อยากเสียปายไป ตามประสาผู้ชายยำยำ มันก็จะชิ่ง ไม่ยอมไปหา ไม่ยอมพูดจา ตั้งท่าจะหนีหน้าหายจ้อย ว่าตามจริง ถ้าต้าจะชิ่ง มันทำได้ไม่ยากเท่าไหร่ แค่เงียบๆไปก็คงจบ(มั้ง)? แต่เค้กเคยลั่นวาจาไว้แล้ว "กรูจะเอาให้ได้" หึหึ...แล้วนางก็เริ่มกระบวนการให้ได้อย่างปากว่า... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:22:38

ความคิดเห็นที่ 2 ปาด คนแรก จากคุณ : zenario เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:24:09

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาให้กำลังใจ ยาวปายยยย... จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:27:08

ความคิดเห็นที่ 4 พี่ภู มาเร็ว เคลมเร็วตลอด จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:30:45

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาโลด อิอิ จากคุณ : ฝันที่สวยงาม เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:31:20

ความคิดเห็นที่ 6 มาแล้วจ้า จัดไปเลย สวัสดีเพื่อน FC ทุกท่านทั้งก่อนหน้า และหลังจากนี้ที่จะตามมา และสวัสดีคุณมิ้วที่น่ารักที่สุดด้วยค่ะ จากคุณ : อดออม เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:31:51

ความคิดเห็นที่ 7 ปาย VS. ต้า ตอนที่ 2 ... ไปเรื่อยๆนะคะ แฮ่ แฮ่ ภาษาอาจรุนแรงนิดหนึ่ง ถ้าไม่ถูกใจขออภัยด้วยค่ะ (คัดลอกมาจากเพจค่ะ) เจ้าต้าแสดงออกชัดเจน ชิ่งน้องเค้กแน่ๆ แต่น้องนางไม่ยอม นางพยายามติดต่อต้าทุกวิถีทางเท่าที่เคยเก็บข้อมูลไว้ เพราะก่อนหน้าที่จะไป ปั่ม ปั๊ม กัน ต้ากับเค้กแอ๊บเป็นพี่เพื่อนน้อง ต้าเคยวางใจเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังไม่น้อย พอจะทิ้งเค้กจึงไม่ค่อยง่ายเท่าไหร่ เรียกว่าน้องเค้กตามไปหลอนแทบทุกที่ ที่ต้าย่างเหยียบ ครั้นต้าจะบอกว่า เลิกกันเถอะ หรือ ไปมีผัวใหม่เหอะน้อง ก็พูดไม่ออกสักที เพราะเค้กมีแต่น้ำตา หน้าตาเศร้าหมอง ยอมทุกอย่าง พี่ต้าอย่าทิ้งเค้กนะ มันก็ทิ้งกันไม่ลงสักที มีแต่จะทึ้งเสื้อผ้าสาวเจ้าออกจากร่างเสียมากกว่า เมื่อเห็นว่า ถ้ายังเจอหน้า ถ้าเป็นอย่างนี้ สลัดไม่หลุดง่ายๆแน่ๆ จึงใช้ไม้ตายสุดท้าย "พี่ไม่อยากทะเลาะกับแฟน ถ้าเขารู้เรื่องนี้พี่ตายแน่ๆ" "พี่ต้าไม่รักเค้ก ไม่สงสารเค้กบ้างเหรอ อย่าใจร้ายกับเค้กเลย อย่าทิ้งเค้กนะ" กระซิกกระซี้ ต้าถอนหายใจ เอาไงดีวะกรู "พี่รักเค้ก แต่ว่าแฟนพี่ไม่ได้ผิดอะไร พี่ไม่ดีเอง พี่ขอโทษ" น้องเค้กยิ้มทั้งน้ำตา เหมือนจะพอใจ "พี่ต้ารักเค้ก แค่นี้เค้กก็พอใจแล้วค่ะ เค้กไม่วุ่นวาย เค้กจะไม่ฟูมฟาย เค้กสัญญาเค้กจะเป็นเด็กดี ขอแค่พี่ต้าอย่าทิ้งเค้ก" หนุ่มหล่อใจอ่อนยวบ สาวน้อยช่างแสนดี ไม่มีปากมีเสียง แต่ถึงอย่างนั้น ปายสำคัญกว่า "เค้กจ๋า พี่ขอโทษ แต่แฟนพี่ดุมากเขารู้เรื่องนี้ไม่ได้ พี่ไม่อยากมีปัญหา" น้องเค้กทำหน้าโศก "เค้กเข้าใจค่ะ พี่ต้ารักแฟนพี่มาก เค้กจะไม่สร้างปัญหาค่ะ" ต้าทำหน้าบอกไม่ถูก ตัดสินใจพูด "แฟนพี่รับไม่ได้แน่ๆ ถ้ารู้ว่าพี่คบกับเค้ก เราหยุดเถอะนะ" น้องเค้กปล่อยโฮ "พี่ต้าใจร้าย ทำอย่างนี้ได้ไง ทิ้งกันง่ายๆได้ไง พี่ก็รู้เค้กรักพี่ขนาดไหน" ต้ามันไม่ใช่คนดี บอกแล้วมันเบื่อเด็กเค้กแล้ว ที่ยังมีอะไรกับเขาอยู่เพราะเด็กมันง่าย แต่เมื่อเด็กติดใจมากๆ มันเริ่มหน่ายและเริ่มรู้สึกว่าปัญหาใหญ่อาจจะตามมา ดังนั้น... "พี่รักแฟนพี่มาก พี่ขอโทษนะเค้ก เราเลิกกันเหอะ" สิ้นเยื้อขาดใย ง่ายดาย หึหึ "ไม่ยอม เค้กไม่ยอมให้พี่ต้าเลิกกับเค้ก" โวยวายฟูมฟาย "พี่คบกับเค้กไม่ได้ แฟนพี่เขาไม่ยอมหรอก พี่ขอโทษ" "ถ้าพี่ต้ารักแฟนพี่มากขนาดนั้น แล้วมาคบกับเค้กทำไม" "พี่ไม่ได้หลอกเค้กนะ พี่บอกตลอดว่ามีแฟนแล้ว" เหมือนจะบอกกรายๆ เมิงก็รู้กรูมีเมียแล้ว ยังมาให้กรูเอา แล้วจะยังไงอีกล่ะ (ใช่มั้ยคุณผู้ชาย หึหึ) "พี่ต้าก็มีแฟนไปสิ เค้กไม่ได้ว่าอะไร ขอแค่มาหาเค้กบ้างนะคะพี่ต้า สงสารเค้กเถอะ" อ้อนวอนน่าเห็นใจ ชายหนุ่มถอนหายใจ ยังงี้ไม่จบง่ายๆ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวเปลี่ยนเบอร์ใหม่ งานในจังหวัดบ้านเค้กก็จบแล้ว จากนี้ทำยังไงเค้กก็ติดต่อไม่ได้ หายหน้าไปก็ลอยตัวสบาย หนุ่มต้าวางแผนในใจ ช่วงนี้ปลอบน้องเค้กให้คลายใจ เลิกฟูมฟาย แล้วค่อยตีมึนฉากหนีเนียนๆดีกว่า จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:32:45

ความคิดเห็นที่ 8 คุณๆที่รักขราาาาาา อย่าลืมโหวตด้วยนะคะ กระทู้จะได้อยู่นานๆ เผื่อใครผ่านไปผ่านมาได้อ่าน ได้ฉุกคิดบ้างสักนิดก็ยังดี  จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:34:28

ความคิดเห็นที่ 9 เกาะทู้ แฮ่ๆ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:37:08

ความคิดเห็นที่ 10 แฮ่............แฮ่.......................... จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:38:37

ความคิดเห็นที่ 11 ต้า VS. ปาย ตอนที่ 3 ต้ากระหยิ่มอยู่ในใจ ยังไงๆ กรูชิ่งได้แน่ๆ เพราะไม่มีทางที่จะโคจรกันได้ง่าย แค่ตัดขาดการติดต่อก็จบ ชะลาล่า... แต่...ด้วยความที่ต้าไม่ใช่คนรอบคอบเท่าไหร่ คืนหนึ่งคืนนั้น ต้านอนหลับสบายใจ น้องปายซึ่งนึกสงสัยหลายๆเรื่องตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมา เช่น โทรไปไม่ค่อยรับ มีแต่ต้องรอให้โทรกลับ รับก็พูดสั้นๆ บอกติดพันเรื่องนู่น นี่ นั่น ตลอดๆ ปิดเครื่องบ่อย โทรศัพท์แฮงค์บ่อย ปายเคยประชด "โทรศัพท์ต้ามันปาร์ตี้กับต้าทุกคืนใช่ปะ แฮงค์เหมือนเจ้าของได้วันเว้นวัน" ยุ่งยากมากความได้แทบทุกเรื่อง ถามอย่างตอบอีกอย่าง เลี่ยงได้เป็นเลี่ยง และอื่นๆอีกมากมาย ปายเก็บความสงสัยโดยไม่แสดงอาการกระโตกกระตาก เพราะเธอพอจะรู้นิสัยต้า คาดคั้นมากไม่ได้ พ่อพาลจะพารานอยด์ใส่ และหันมาแว้งว่าเธอไม่ไว้ใจ ลากเรื่องไปเรื่อย ทางเดียวคือ จับให้มั่น คั้นให้ตาย... ปายหยิบโทรศัพท์ต้ากดดูข้อความและชื่อที่บันทึกไว้ เช็คทุกอย่างด้วยความตั้งใจ และเจอสิ่งที่อยากรู้แต่ไม่อยากเชื่อโดยไม่ลำบาก ต้าลบข้อความและเบอร์ไม่หมด ส่วนหนึ่งนั้นเขาไว้ใจปาย เพราะเธอเคารพเรื่องส่วนตัวและให้พื้นที่ส่วนตัวเขามาก หญิงสาวไม่เคยก้าวก่าย ไม่เคยรื้อฟื้น ไม่เคยซอกแซกเซ้าซี้มาก่อน ต้าชะล่าใจ เพราะเห็นว่าตลอดเวลาสองเดือนที่เขาไปมั่วคั่วอยู่กับเค้ก ปายเหมือนไม่ระแคะระคายใดๆ ต้าประมาทสัญชาตญาณของผู้หญิงอย่างไม่น่าให้อภัย... กลับมาที่น้องปาย ข้อความที่เธอพบ ส่งมาจากน้องเค้ก ส่วนใหญ่รำพัน "รักพี่ต้ามาก" "คิดถึงจัง เมื่อไหร่จะได้เจอกัน" "นอนหลับฝันดีนะคะ" "เหงา อยากเจอพี่ต้าที่สุดเลย" "พี่ต้าอย่าทิ้งเค้กนะ เค้กยอมพี่ต้าทุกอย่าง" "ไม่เป็นที่หนึ่ง ขอเป็นคนหนึ่งในใจจะได้ไหม" ฯลฯ รวมแล้วเกือบสิบข้อความ หยามกันมาก นี่ขนาดลบไปบางส่วนแล้วเหอะ น้องปายมือสั่น ใจสั่น หันไปจิกสายตาให้คนบนเตียงที่นอนหลับไม่รู้นอนคู้ไม่เห็น "เมิง ไอ้ต้า รู้จักกรูน้อยไปเสียแล้ว" เข่นเขี้ยวคำราม แล้วเก็บโทรศัพท์คืนที่เดิม รุ่งเช้าน้องปายนิ่งเฉย ทำตัวเป็นปกติ เหมือนกับว่าคืนที่ผ่านมาเธอไม่รู้ไม่เห็น ไม่กระทั่งฝันร้ายด้วยซ้ำ ยิ้มแย้มแจ่มใส ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างแนบเนียน อยากรู้ น้องปายคิดอะไร ? อธิบายเล็กน้อย สาวปายของเรามั่นใจในตัวเองสูง อาชีพที่พบปะผู้คน ต้องเจรจาต่อรอง ทำให้เธอเป็นคนควบคุมอารมณ์ได้ดี เธอมีจิตวิทยาในการควบคุมสถานการณ์และรับมือกับความกดดันได้ยอดเยี่ยม น้องปาย สาวสวย ใจแกร่ง แรงทั้งความคิดและการกระทำ ถ้าใครนั่งอยู่ในใจเธอได้ จึงจะรู้ ภูเขาไฟใกล้ระเบิดเป็นเช่นไร... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:39:25

ความคิดเห็นที่ 12 เกาะกระทู้ จากคุณ : อยู่ที่ใจเรากำหนด เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:42:58

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาแล้วค่าพี่มิ้ว ^ ^ จากคุณ : มุตตา เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:47:59

ความคิดเห็นที่ 14 รออ่านด้วยใจร้อนรน ^ ^ หวัดดีค่ะคุณมิ้ว ตามอ่านมาทุกเรื่องเลย เป็นแฟนคลับที่ไม่เคยแสดงตัวให้เห็น ชอบอ่านมากค่ะ จะตามไปทุกกระทู้เลย ^___^ จากคุณ : หัวใจข้างขวาที่หาอยู่ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:54:19

ความคิดเห็นที่ 15 กำลังรู้สึกว่า แม่ครัวมือฉมังได้นำอาหารรสเลิศมาให้ได้ลิ้มชิมรสอีกหนึ่งเมนูแล้ว^^ จากคุณ : took_tamp เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 11:58:33

ความคิดเห็นที่ 16 i really love your "STORY" !!!!! ^3^ จากคุณ : มาย ลาเวนเดอร์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:06:35

ความคิดเห็นที่ 17 ปาย VS. ต้า VS. เค้ก...ตอนที่ 4 น้องปายอดทนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น เธอกำลังคิดบางอย่างอยู่เงียบๆ ต้องการให้ต้าสารภาพให้สิ้นไส้ คือสิ่งที่อยู่ในใจปาย "ต้ามีโทรศัพท์กี่เครื่อง มีกี่เบอร์" เธอถามเรียบนิ่ง "มีสองเบอร์ไง เบอร์หนึ่งเอาไว้ติอต่องาน อีกเบอร์ก็เบอร์ส่วนตัว" ตอบไม่มีพิรุธ "ไม่จริงอ่ะ มีสามเบอร์ไม่ใช่เหรอ ขอเบอร์ที่ไม่ใช้มาให้ปายยืมใช้หน่อยดิ" เธอพูดเรียบเรื่อยเหมือนเดิม "ทำไมล่ะ ซื้อเบอร์ใหม่ไม่ดีกว่าเหรอ" ต้าบ่ายเบี่ยง "ไม่เอาอะ ปายจะใช้แป๊บเดียว ติดต่อเรื่องงานบางอย่างวันสองวันเท่านั้นเอง แค่นี้ให้ไม่ได้เหรอ" น้องปายพูดเหมือนน้อยใจไม่ใช่สงสัยจับผิด อาการปายแบบนี้ ดันทุรังไปไม่ดีแน่ ต้าคิดเช่นนั้น "ถ้าปายเอาไปใช้ แล้วเกิดมีคนโทรหาต้าล่ะทำไง" เขาไม่น่าถามคำถามแบบนี้ แต่ก็ถามไปแล้ว "ต้องทำไงล่ะ ต้าจะให้ปายบอกเบอร์ที่ทำงานหรือเบอร์ส่วนตัว หรือบอกว่าเลิกใช้ไปแล้วก็ได้ ไม่เห็นจะยาก" น้องปายพูดสบายๆ "มีอะไรปิดบังกันหรือเปล่าเนี่ย เรื่องแค่นี้ให้ไม่ได้เหรอ" เธอรุกแล้ว "ไม่ได้ปิดอะไรหรอก แต่เคยมีน้องผู้หญิงคนหนึ่งเขามาชอบต้า แล้วต้าไม่อยากให้เขาวุ่นวายก็เลยเลิกใช้เบอร์นั้นไป" เขาพูดง่ายๆ "เหรอ...อืม เลิกใช้นานหรือยังล่ะ" ปายทำเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ "ก็อาทิตย์กว่าแล้วล่ะ" "เขาคงไม่โทรมาแล้วมั้ง หรือถ้าโทรมาปายก็บอกเป็นแฟนต้า..." "เขาจะได้รู้ ไม่มายุ่งตลอดไปไง ไม่ดีเหรอ หรือว่าต้าไม่เลิกติดต่อกันจริง" ปายเหมือนเสนอตัวแก้ปัญหาให้ "เลิกแล้วจริงๆ ไม่งั้นจะเลิกใช้เบอร์ทำไม... เอ่อ แล้วปายไม่โกรธเหรอ" ต้าชักงงๆกับท่าทีแฟนสาว "โกรธเรื่องอะไร เรื่องมีสาวมาชอบต้าน่ะเหรอ" น้องปายเหมือนหยอกเย้า "อือ แบบต้าก็มีคุยๆกับเขานะ แต่ไม่ได้ชอบพออะไรเขาหรอก" หนุ่มต้าพยายามเรียบเรียงคำพูด "เด็กนั่นเหมือนจะเพ้อๆไงไม่รู้ ต้าก็เลยไม่เอาดีกว่า ไม่อยากมีปัญหากับปาย" "ต้าไม่ได้คิดอะไรกับเขาอยู่แล้ว ก็แค่จะคุยเป็นเพื่อนกันเท่านั้น" ต้าถือโอกาสเคลียร์ตัวเอง "ถ้างั้นก็ไม่เห็นมีอะไรน่าโกรธ ปายก็มีผู้ชายมาชอบเยอะแยะ" น้องปายดูไม่แยแส "แต่ปายไม่ได้คุยกับใครหรอก เข้าใจนะถ้ามีคนมาตื๊อเรามากๆเป็นไง เราไม่เล่นด้วยก็จบเนอะ" ปายตีแสกหน้าใช่มั้ย? ต้าอึ้งและเงียบไป เรื่องจริงคือแฟนสาวของเขามีผู้ชายมาให้เลือกเยอะ ที่เขาสบายใจคือ ปายหนักแน่นตรงไปตรงมา ชอบคือชอบ ใช่คือใช่ ไม่กั๊กไม่ให้ความหวังใคร ไม่เคยทำให้ต้องระแวงสงสัยมาก่อน "อือจบแล้ว ไม่มีอะไรจริงๆ ถ้าเขาโทรมาปายก็บอกไปเลยว่า ต้าไม่อยากคุยกับเขาแล้ว" "บอกเขาอย่าโทรมาอีก พูดไปเลยต้ารักปายมากไม่อยากเสียปายไป อย่ามายุ่งกับต้าอีก ยังไงต้าก็ไม่มีทางคิดอะไรกับเขา" ชายหนุ่มฉวยโอกาสอธิบายและให้ความมั่นใจกับสาวคนรัก "ได้จ้ะ ขอบคุณมากนะต้า"... ปายเปิดโทรศัพท์เบอร์ที่ต้าให้ยืมใช้ไม่ถึงสองชั่วโมง น้องเค้กก็โทรเข้ามาทันที... หึหึ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:10:16

ความคิดเห็นที่ 18 ว้าว ว้าว ว้าว ว้าว ว้าววววว เลิศที่สุดอะพี่มิ้ว จากคุณ : The World of Jern Maloney เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:13:10

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะคุณมิ้ว รอบนี้ดูเร่งรีบรวบรัดจังเลยค่ะ จากคุณ : Merci (mercipians) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:16:26

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาโหวตให้ค่้ะคุณพี่ที่รัก จุ๊บๆ จากคุณ : curlyning เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:22:20

ความคิดเห็นที่ 21 อ๊ายยยย  กะลังมันส์ค่ะ  ชอบจริงๆ เมียหลวง เมียน้อยเนี่ย จากคุณ : lemoncheeze เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:24:48

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุญาตทักทายนะคะ สวัสดีค่ะ คุณหมอ  zenario  เหมือนเราไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ สวัสดี ลุงภูเขาฯ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะไปตามล่าเธอ สวัสดีอีกรอบจ้ะ น้องทราย  sandsandza พี่ภูฯของน้องทรายเป็นหนุ่มใจเร็วด่วนได้ แอร้ย ม่ายช่าย เขาเสือปีนไว (มั้ง?) สวัสดีค่ะ คุณ ฝันที่สวยงาม ขอบคุณคร่าคุณน้อง น่ารักที่สุด สวัสดีค่ะ คุณ  อดออม  บร้าตะเองก๊อ เค้าน่ารักที่สุดได้ไง ต้องคุณผู้อ่านอย่างตะเองสิ น่ารักกว่าเป็นไหนๆ สวัสดีค่ะ  คุณ หน้าแง๊ว~* ทู้นี้รอไม่นานค่ะ เขียนเสร็จแล้วจ้ะ แค่ปรับแก้นิดหน่อยให้เหมาะกับเวปบอร์ด แฮ่ แฮ่ สวัสดีอีกรอบย่ะ คุณ  ถนนสายนี้เปรี้ยว ตามมาแฮ่ ชิมิเธอว์ สวัสดีค่ะ คุณ  อยู่ที่ใจเรากำหนด  น่ารักที่สุดเลยตะเองง่ะ สวัสดีค่ะ คุณน้อง มุตตา  ขอบคุณมากคร่าาาา ที่มาให้กำลังใจ สวัสดีค่ะ คุณ  หัวใจข้างขวาที่หาอยู่  ไม่เคยเห็นจริงๆด้วย ขอบคุณมากๆนะคะ สวัสดีค่ะ คุณ  took_tamp  เขินมากง่า...แฮ่ แฮ่ ขอบคุณมากๆค่ะ สวัสดีค่ะ คุณ  มาย ลาเวนเดอร์  but I really really love you สวัสดีค่ะ คุณ The World of Jern Maloney  ว้าว...ตะเองแหละเริ่ดกว่าเค้า แฮ่ แฮ่ สวัสดีค่ะ คุณ  Merci (mercipians)  คุณน้องรู้สึกอย่างนั้นเหรอคะ สงสัยพี่จะขี้เกียจมากไปหน่อย น้อง  curlyning  น้องหนิงน่ารักที่สุดเยย สวัสดีค่ะ คุณ : lemoncheeze   ทู้นี้จะมีสองเวอร์ชั่นนะคะ สองเรื่อง สองแบบ ต้องติดตาม แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:34:51

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามารอด้วยคนจ้าา จากคุณ : Pinkspu เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:35:56

ความคิดเห็นที่ 24 รายงานตัว ตามมาแล้วครับ จากคุณ : สายน้ำฯ (สายน้ำผ่านภูผา) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:41:43

ความคิดเห็นที่ 25 ปาย VS. เค้ก ตอนที่ 5 ... สัญญาณโทรศัพท์เรียกเข้าดังขึ้น ปายรับโทรศัพท์ทันที ต้นสายอึกอัก "เบอร์พี่ต้าใช่มั้ยคะ" "มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ" ปายตอบคำถามด้วการถามกลับ "ขอสายพี่ต้าค่ะ" อ้อมแอ้มตอบเสียงเบา "จะให้บอกว่าใครโทรมา" "เค้กค่ะ" "มีธุระอะไรหรือเปล่า ตอนนี้ต้าไม่อยู่" ปายตอบตามความเป็นจริง "งั้นรบกวนให้พี่ต้าโทรกลับเค้กได้มั้ยคะ" "คงไม่ได้ค่ะ ถ้าไม่บอกว่ามีธุระอะไร" น้องปายพูดน้ำเสียงปกติ "พี่ต้าเค้ารู้ค่ะ ว่าเค้กมีธุระอะไรกับเขา" เค้กเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง "พอดีต้าบอกว่า เขาไม่อยากคุยกับบางคน ฉันไม่แน่ใจว่าเป็นคุณหรือเปล่าเลยต้องถาม" เธอดูร่าเริงเหมือนสะใจ "คุณเป็นใคร" เค้กไม่อ้ำอึ้งอีกต่อไป รู้สึกเจ็บใจที่เหมือนถูกเย้ย "เป็นแฟนต้าไง แล้วคุณล่ะเป็นใคร ใช่คนที่ต้าบอกว่าพยายามตื๊อเขาอยู่หรือเปล่า" ปายเสียงเย็นกลับไป "เขาว่าเค้กตื๊อเหรอ" ไม่พอใจเจือในเนื้อเสียง "จริงหรือเปล่าล่ะ" ปายตอกกลับ "พี่ต้าพูดอย่างนี้ได้ยังไง เขาหลอกให้คุณตายใจน่ะสิ เค้กไม่เคยตื้อเค้าเลยนะ โกหกชัดๆ"? "อ้าวแล้วทำไมเธอโทรมาเบอร์นี้ล่ะ ไม่รู้เหรอว่าเค้าเลิกใช้แล้ว" ปายยังใจเย็น "เค้าเลิกใช้เบอร์นี้แล้วเหรอ" เสียงเค้กอ่อนลง "พี่ปายใช่มั้ยคะ" อยู่ๆเค้กเปลี่ยนท่าทีเป็นมิตรมากขึ้น ปายนิ่งเงียบไม่ตอบคำ "หนูกับพี่ต้าคบกันมาสองเดือนแล้วค่ะ เรามีอะไรกันแล้วด้วย พี่ต้าบอกพี่ปายมั้ยคะ" บอกเล่าคล้ายอวดโอ่ "ก็พอเดาได้จาก sms. ในมือถือเค้านะ" ปายยังคงรักษาความนิ่งเฉยได้ดี "พี่ต้ากลัวทำให้พี่ปายเสียใจ เขาจึงอยากเลิกกับเค้ก แต่เขาบอกรักเค้กนะคะ"... น้องเค้กดูมีความมั่นใจเพิ่มขึ้น คล้ายเธอคิดว่าหากทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดจะเป็นการบ่อนเซาะกำลังใจให้ถดถอย จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:43:26

ความคิดเห็นที่ 26 ปายเด็ดมากกกกกกกก จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:51:42

ความคิดเห็นที่ 27 มาให้กำลังใจ ป้าน้องมิ้ว ว่ายังเป็นแฟนกันเหนียวแน่น จากคุณ : ben (bennypooh) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:54:08

ความคิดเห็นที่ 28 ดีใจจังค่ะเป็นแฟนคลับหน้าใหม่ แต่ครั้งนี้เหมือนทันถ่ายทอดสด^^ เลยต้องรีบโพสก่อนอ่านฮี่ๆ จากคุณ : aFourdai เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:55:41

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมา (อ่าน) แย้วน้าาาา จากคุณ : ทิตายาหยี่ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:55:43

ความคิดเห็นที่ 30 ยัยคัพเค้กเอ้ยยยย (น้ำเสียงเวทนา) พวกมือที่สาม เจอตัวจริงนิ่งๆ เข้าไปทีไร จอดทุกที จะจำกลยุทธ์ใช้ความสงบ สยบความเคลื่อนไหวไว้ เผื่ออนาคตจำเป็นต้องใช้กับคุณแฟน เรื่องของต้า ปาย และเค้ก สอนให้รู้ว่า แม้ว่าคุณชายจะไม่มีท่าทีหรืออาการผิดแปลกไปจากเดิม ก็ไว้ใจไม่ได้นะเนี่ย จากคุณ : มุตตา เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:56:41

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้ว ชีวิตตัวเองเลย ต่างกันตรงที่คู่นี้เป็นแฟนกัน ของเราเป็นสามีภรรยา จากคุณ : ยิ้ม เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:58:13 A:110.171.37.105 X: TicketID:379218

ความคิดเห็นที่ 32 ป้านี่!!! มาว่าเค้าเป็นพี่ภูของน้องทราย เค้ายังเป็นพี่ภูของอีกหลายๆ คนนะ ของน้องหญ้า ของน้องหนิง ของพี่เบน ของป้าแม่เฒ่า ป้า jazz ต้องติดผู้อาวุโสมาหน่อย เดี๋ยวหาง่ารักแต่เด็กๆ จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 12:59:28

ความคิดเห็นที่ 33 ปาย VS. เค้ก ตอนที่ 6 ... "พี่ต้าเค้าบอกว่ารักพี่ปายมาก แล้วเค้าก็รักเค้กด้วย แต่พี่ปายไม่ได้ทำอะไรผิด เค้าไม่อยากให้พี่ปายเสียใจ" น้องเค้กสะเทือนใจ "อืม...แล้วยังไง" "พี่ต้าจำใจต้องเลิกกับเค้กค่ะ" สะอื้นแผ่วเบา "แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง เค้าเลิกกับเธอแล้วงั้นเหรอ" "พี่ต้าไม่ได้อยากเลิกกับเค้กนะคะ แต่...เค้าเกรงใจพี่ปาย" เค้กเศร้าหมองหดหู่ เพราะรู้สึกว่าความรักถูกกีดกัน "เธอต้องการอะไร" เหมือนปายจะหมดความอดทน "เค้กรักพี่ต้ามาก พี่ต้าไม่เคยโกหกเค้ก เค้าบอกตลอดมาว่าเค้ามีพี่ปาย พี่ปายมาก่อนพี่ปายไม่ได้ทำอะไรผิด" เค้กเหมือนจะเห็นใจคนมาก่อนอยู่ในที เหมือนจะเข้าใจดีในสถานการณ์ของตัวเอง "นี่เธอกำลังบอกว่า เธอกับเขารักกัน ฉันเป็นมารความสุขของเธองั้นเหรอ" เสียงปายเยือกเย็น "ต้าบอกว่าเธอเพ้อ ฉันชักเชื่อเขาแล้วสิ คิดดูให้ดีนะเค้ก เขาไม่ลังเลที่จะให้ฉันใช้เบอร์นี้" "ทั้งที่รู้ว่าเธอจะต้องโทรมา และฉันจะรู้เรื่องทั้งหมด เขาบอกอีกด้วย เธอไม่ต้องติดต่อมาแล้ว เขาไม่รักเธอ" ไม่มีความโกรธแค้นจากปาย คล้ายหญิงสาวบอกกล่าวเล่าเรื่องที่ไม่สำคัญ แต่จากการพูดเช่นนั้นทำให้เค้กถึงกับสะอื้นไห้อย่างหนัก น้องเค้กไม่อยากรับว่ามันเป็นความจริง "เค้าอาจอยากให้พี่ปายรู้ก็ได้ว่าเค้ามีเค้กอีกคน" เหมือนเค้กพยายามหลอกตัวเอง "ก็อาจจะใช่ เพื่อให้เค้าไม่ต้องปกปิดความผิดไม่ต้องอึดอัดที่ปิดบังฉันอีกไง" "แต่เขาไม่อยากกลับไปคบกับเธอหรอก อย่าเข้าใจผิด" น้องปายเตือนอีกฝ่าย "ทำไมพี่ปายคิดอย่างนั้น เขาบอกเหรอคะ ว่าเขาไม่อยากคบกับเค้กแล้ว" กลั้นใจถามตะกุกตะกัก "ใช่ เค้าบอกว่าไม่อยากเจอ ไม่อยากติดต่อเธอแล้ว" น้ำเสียงปายเย็นชาปราศจากความเห็นใจ น้องเค้กปล่อยโฮ "แต่เค้กรักพี่ต้า รักมาก พี่ต้ารู้ว่าเค้กรักเขามาก" "คงรู้แหละ แล้วเธอจะให้เขาทำยังไง เธอก็รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เธอยังจะมารักเขาอีก เธอคิดอะไรของเธอ" "อยากแย่งเขาไปจากฉัน อยากได้เขามากขนาดนั้นเลยนะ คิดว่าจะเปลี่ยนใจเขาได้หรือไง อะไรทำให้คิดว่าเขาจะรักเธอ" "ถึงตอนนี้ผู้ชายมันไม่เอา มันไม่ทำอย่างที่เธอฝันไว้ เธอจะทำอะไรได้" ปายเยียบเย็นไม่ยินดียินร้าย "เค้าไม่เลิกกับเค้กแน่ๆ ถ้าเค้าไม่มีพี่ปาย" น้องเค้กโต้เถียงและร่ำไห้ไม่หยุด "เธอกำลังจะบอกให้ฉันเลิกกับเค้า เพื่อเธอกับต้าจะได้คบกันงั้นเหรอ" ปายถึงกับหัวเราะน้อยๆ "น้อง พี่จะบอกอะไรให้นะ น้องเป็นได้แค่ของเล่นผู้ชายเท่านั้นแหละ เค้าไม่เอาน้องหรอก เลิกคิดเพ้อฝันเหอะ" "ไม่จริงเค้กไม่ใช่ของเล่น พี่ต้าเขาบอกรักเค้ก เค้กแค่โชคร้ายที่มาทีหลังเท่านั้นเอง" เค้กสะอื้นเถียง "โอ.เค. เค้กโชคร้ายมาทีหลัง แล้วยังไงล่ะ มาทีหลัง เขามีเจ้าของแล้ว ก็ต้องตัดใจนะน้อง" ปายพูด "เค้กทำใจไม่ได้ พี่ปาย...ให้พี่ต้าคบกับเค้กได้ไหม" ปายอึ้งและหัวเราะออกมาในที่สุด "กรูจะบ้า เธอขอให้ฉันเลิกกับเขา จนกระทั่งขอให้เขาคบกับเธออีกคน ยังมีศักดิ์ศรีอยู่อีกมั้ยเนี่ย" "ฉันไม่เลิกกับต้าเพื่อให้เธอได้คบกับเขา ฉันไม่มีทางให้เขาคบกับเธอ แต่ถ้าเขาเลือกเธอฉันจะไม่ว่า" น้ำเสียงจริงจัง "ฉันเป็นฝ่ายไปเองก็ได้ แต่เขาบอกว่าเขาไม่เลือกเธอ ตื่นซะทีเถอะ" ปายพูดย้ำเด็ดขาด "ไม่มีพี่ต้าแล้วเค้กจะอยู่ยังไง เค้กรักเขามาก เค้กไม่เคยรักใครเท่าเขามาก่อน" คร่ำครวญอาวรณ์ "เคยอยู่ยังไงก็อยู่อย่างนั้นแหละ บ้าหรือเปล่าเพิ่งคบกับผู้ชายได้แค่สองเดือน ขาดเขาถึงกับอยู่ไม่ได้" "พูดอย่างกับว่าถ้าไม่มีผู้ชายคนนี้จะขาดใจตาย" ปายเริ่มโมโห "พ่อแม่เลี้ยงมาคงดีใจมากมั้ง ฟูมฟายอยากได้ผู้ชายจนตัวสั่นขนาดนี้" "แล้วไอ้ผู้ชายที่ว่า ดีตายห่านเลยนะ มันมีเมียแล้วทั้งคน มันยังไปเอาเธอได้ น่าตายเพื่อมันจริงๆ" ปายใส่อารมณ์ไม่ยั้ง "พี่ปายว่าพี่ต้าขนาดนี้ แสดงว่าไม่รักพี่ต้าใช่มั้ย ขนาดเขาทำเค้กขนาดนี้ เค้กยังไม่ว่าเขาเลย" เหมือนเค้กพยายามหาข้ออ้างเพื่อให้ตัวเองดูเหนือกว่าปายให้ได้ "ออ...คิดว่าตัวเองรักเขามากกว่า ควรได้เขาไป.. นี่เธอ...เลิกบ้าซะทีเหอะ จะทำตัวน่าสมเพชไปถึงไหน" "ผู้ชายมันฟันแล้วทิ้ง ไม่มีอะไรหรอก มันเอามันๆแล้วมันก็ทิ้ง" "เธอจะเป็นจะตายมันก็ไม่สนหรอก ยอมรับความจริงซะ เธอโดนหลอกเอาฟรี" ปายพ่นคำร้อนร้ายเต็มพิกัด "ทำใจเถอะ เธอโดนผู้ชายหลอกฟันเอาฟรี ต่อไปนี้อย่าโง่อีกล่ะ" ปายทิ้งท้ายด้วยความหงุดหงิดรำคาญ หญิงสาวปิดโทรศัพท์เพื่อหยุดรับฟังคำพร่ำเพ้อของเค้กตั้งแต่ตอนนั้น "ไอ้ต้า...จะเอี้ยทั้งที เลือกที่มันสติดีกว่านี้ก็ไม่ได้นะเมิง" คำรามอยู่ตามลำพัง... ยังไม่จบนะ ตัวก่อเรื่องยังลอยนวลอยู่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:06:42

ความคิดเห็นที่ 34 พลัดพรากจากกระทู้เสริมสร้างประสบการณ์ชีวิตของคุณมิ้วไปเสียนาน มาพบกระทู้เพิ่งเริ่มอย่างนี้ ว่าจะมาเกาะติดสักหน่อย.. ถึง คคห ท้ายสุด (ก่อนจบพักเที่ยง) เสียแล้ว  แง..   จากคุณ : มาดิน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:07:14

ความคิดเห็นที่ 35 เวลาเราอ่านเจอเรื่องพวกนี้นะ ก็สงสัยว่า ประเทศอื่นเค้าเป็นแบบนี้รึเปล่านะ สามีสามารถนอกใจได้ (ภรรยาจะอดทนและให้อภัยในครั้งแรกๆ เสมอ) โดยมีเหตุผลสารพัด ไม่มีใครไม่เคยทำผิด เธอไม่ดี เขาไม่ดี อะไรก็ว่าไป และสามีสามารถไปนอนกับคนอื่นได้ (จะอาบอบนวดหรือจะเรียกอะไรก็ตาม) โดยบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา แค่เปลี่ยนรสชาติ ไม่ได้ไปเลี้ยงเป็นตัวเป็นตนเสียหน่อย ทั้งๆ ที่ภรรยาก็เสียใจมากอะนะ หรือว่าเป็นเฉพาะประเทศเราที่ยอมรับให้เป็นแบบนี้ แบบว่าประเทศอื่น เค้าเป็นแบบนี้ัไหม จากคุณ : love2loveU เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:15:59

ความคิดเห็นที่ 36 สรุปว่า ..อิตาลุงภู  เป็น คุณชาย สาธารณะ ไม่ว่าใครก็สามารถหยิบเธอมาเชยชมได้ โดยไม่หวงเนื้อหวงตัว     ใช่มั๊ยจ๊ะ อิอิ จากคุณ : ben (bennypooh) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:21:44

ความคิดเห็นที่ 37 หนุ่มหล่อโรเบิร์ต ยังให้อภัยสาวคริสเตนเลยค่ะ>_< (ไม่เกี่ยวหรือเปล่าคะ^^) มันเป็นเรื่องของความผูกพันธ์ด้วยแหล่ะค่ะ ไม่ว่าจะประเทศไหน การให้อภัยก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคู่ แบบใจนึงก็คงไม่อยากให้อภัย แต่พอคิดกลับในแง่มุมดีๆ ที่เคยผ่านด้วยกันมา บวกลบไปมาก็คงอภัยได้1-3ครั้ง แต่ถ้าเรื่องมันเกิน3ครั้ง ก็คงจะเกินไปหน่อย ประมาณนี้มั๊งคะ จากคุณ : aFourdai เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:23:44

ความคิดเห็นที่ 38 หวังว่า เมียหลวง... เรื่องนี้ จะไม่แพ้พี่แหม่ม นะคะ เบื่อมากกก เรื่องเมียหลวงน้ำตาตกเนี่ย อ่านเรื่องที่คุณมิ้วเล่า ค่อยมีลุ้นหน่อย จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:27:05

ความคิดเห็นที่ 39 ถึงคุณเจ้าของกระทู้เอาเรื่องนี้มาจากไหนหรอคะ??????????!!!! จากคุณ : ดอกฝ้ายสวย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:28:38

ความคิดเห็นที่ 40 คั่นไว้ก่อน ว่าอ่านถึงนี่แล้วนะ จากคุณ : zenario เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:36:48

ความคิดเห็นที่ 41 ปาย VS. ต้า VS. เค้ก ตอนที่ 7... ข่มอารมณ์ สะกดความรู้สึก สะกดลมปรานที่พุ่งพล่านได้แล้ว ปายจึงเปิดฉากคุยกับต้า "ต้า เด็กเค้กไรนั่น โทรมาแล้วนะ เมื่อบ่ายนี้" ชายหนุ่มมีสีหน้ากังวล "แล้วเขาว่าไงมั่ง" "มันบอกให้ปายเลิกกับต้า เพื่อต้าจะได้ไปคบกับมัน หรือไม่ก็ขอเป็นผู้หญิงอีกคนของต้า" เขาทำหน้ามึนงง "พูดงั้นจริงเหรอ" "ก็เออน่ะสิ...แล้วบอกไม่มีอะไรกับมันนะ :-)ที่สุด จะเอายังไงว่ามา" ไม่อ้อมค้อมไม่คุกคาม แค่ตรงไปตรงมา "จะเอาไง ไม่เอาไงหรอก บอกแล้วไม่เอา เลิกแล้ว เด็กนั่นไม่ยอมจบเอง" ยืนยันเสียงหลง "แน่ใจนะ" ย้ำถามชัดคำ "แน่ใจสิ ไม่เคยคิดอะไรด้วยเลย" ต้าตอบพึมพำหลบสายตา "ขนาดไม่คิด ยังไปเอากับมันมาตั้งสองเดือน เลวมาก ฉันล่ะขยะแขยงจริงๆ" สายตาเหยียดหยามเปิดเผย "ต้าขอโทษ ต่อไปไม่ทำอีกแล้ว สัญญา อย่าโกรธต้าเลยนะ ต้าเลิกกับเขาแล้ว ไม่งั้นจะกล้าให้ปายคุยกับเขาเหรอ" ออดอ้อนวอนง้อ "หึหึ สันดานเอาไม่เลือก เบื่อแล้วทิ้งล่ะสิ เมื่อไหร่จะทิ้งฉันล่ะ" ท่าทางเย้ยหยันไม่เปลี่ยน "เฮ้ย...ไม่เคยคิดงั้นเลยนะ แต่งงานกันเลยก็ได้ถ้าไม่เชื่อ" หนุ่มต้าปฏิเสธพัลวันแทบลิ้นพันกัน "โห...กล้าเนอะ ทำเรื่องขนาดนี้ ต้าเอ้ย สุดจะเอ่ยแล้วเหอะ ถ้าเป็นคนอื่นอาจดีใจที่ต้าเลือกเขา แต่ไม่ใช่ปายหรอกนะ" ชายหนุ่มหน้าถอดสี เขารู้ดี ปายไม่ใช่คนที่ใครจะเกลี้ยกล่อมง่ายๆ "ถ้าว่าเลิกกับมันแล้ว งั้นโทร.ไปยืนยันกับมันเดี๋ยวนี้ เปิดสปีกเกอร์คุยกันสามคนไปเลย" ส่งโทรศัพท์ให้ แววตามุ่งมั่น ต้ารับโทรศัพท์และกดเบอร์เค้กทันทีเช่นกัน "พี่ต้า" ปลายสายยินดีจนรู้สึกได้ "ผมจะโทรมาบอก ไม่ต้องโทหาไม่ต้องติดต่อมาแล้วนะ เราจบกันแล้ว ปายรู้เรื่องแล้ว" "ให้มันชัดเจนกว่านี้ ไม่ใช่แค่เพราะฉันรู้เรื่อง แต่ต้าบอกว่าไม่เคยรักเค้ก ไม่อยากเจอไม่อยากเห็นไม่ใช่เหรอ" ปายแทรกเสียงเข้มจงใจ ชายหนุ่มมีสีหน้าลำบากใจ "เค้กได้ยินแล้วใช่มั้ย" "พี่ต้า ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ" เค้กสะอื้นไห้อย่างหนัก "ขอโทษนะเค้ก แต่ผมไม่ได้รักคุณ เราจบๆกันเถอะ ผมเบื่อว่ะ มีแต่ปัญหา" เหนื่อยระอาอย่างหนัก "เธอนั่นแหละสร้างปัญหาต้า อย่าไปโยนบาปเคราะห์ให้คนอื่น" ปายแหวขึ้นมาอีก "เค้กชัดเจนแล้วนะ เลิกเพ้อเจ้อซะ เธอยังเด็กคิดถึงหน้าพ่อแม่มั่ง อย่ามัวแต่คิดแย่งผัวชาวบ้าน มันทุเรศ ทำตัวดีๆ เดี๋ยวก็มีคนดีๆเข้ามาเองแหละ” “ฉันไม่ได้อยากด่าเธอหรอก ที่ฉันทำอย่างนี้ เธอจะได้รู้ว่าผู้ชายมันไม่เอาเธอแล้ว คิดให้ได้แล้วเลิกบ้าซะที แค่นี้แหละ" ปายตัดบทพร่ำเพ้อรำพันด้วยการกดวางสายทันที "ปายสบายใจได้นะจ้ะ ผมเลิกกับเขาแล้วจริงๆ" ง้องอนอ้อนวอน "ยัง... ฉันยังทำใจไม่ได้ ช่วงนี้แยกกันอยู่ไปก่อน ถ้าสร้างปัญหาอีก ก็เลิกกันไปเลย” “เจอใครถูกใจให้รีบบอกไม่ต้องมาหลอกให้เสียเวลา ฉันจะได้ไปเจอคนใหม่เร็วๆเหมือนกัน" เฉียบขาดเด็ดเดี่ยว ต้าเหมือนต้องเริ่มต้นใหม่กับปายเพราะต้องทำให้เธอแน่ใจให้ได้เขาแค่พลาดผิดไป ไม่ได้มีสันดานเลวร้ายถึงขนาดนั้น เขาต้องพิสูจน์ความดีเพื่อให้เธอกลับมาไว้วางใจได้เหมือนเช่นที่ผ่านมา ตั้งใจแน่วแน่จะแก้ไขให้ได้ดีดุจเดิม แต่...ปายไม่เหมือนคนอื่น เมื่อเธอเช็คจนแน่ใจว่าต้าเลิกกับเค้กจริงจัง ไม่มีหวังจะกลับไปสานต่อกันได้อีก หลังจากนั้นสามเดือน ปายขอเลิกกับต้า... "ฉันเจอคนใหม่ที่ดีกว่าเธอว่ะต้า เสียใจด้วยนะ ฉันให้อภัยแต่ลืมไม่ได้จริงๆ" ตรงไปตรงมาตามนิสัย "ปายทำไมทำอย่างนี้ ผมเลิกกับเค้กแล้ว ผมไม่มีใครอีก ทำไมไม่ให้โอกาสกันบ้าง" ต้าละห้อยแหบแห้ง "ฉันก็ให้โอกาสต้าแล้วไง แต่ฉันให้โอกาสเรากลับมาคบกันไม่ได้” “ฉันไม่ลืมเรื่องที่เธอทำ ลืมไม่ลง ลืมไม่ได้ ทำใจไม่ได้ ระหว่างเราแก้วมันแตกแล้ว อย่าฝืนเลย" ยืนยันมั่นคง "ปายใจร้ายมาก ทำอย่างนี้ได้ไง ไหนบอกรักกัน ไหนบอกให้อภัยได้ไง" เขาท้วงน้ำเสียงโกรธเคือง "เคยรักนะต้า ตอนนี้ไม่รักเหมือนเดิมแล้ว เรื่องของเรามันไม่มีทางกลับมาได้หรอก เพราะฉันคิดเมื่อไหร่มันก็ใหม่เสมอ” “แผลมันไม่มีทางหายหรอก ฉันไม่อยากหลอกตัวเอง เราจบเหอะ" ลั่นคำโดยไม่หวั่นไหวให้เห็นเลย "ไม่คิดถึงวันดีๆที่เรามีให้กันบ้างเลยเหรอ ปายก็รู้ต้ารักปายมาก" เจ็บปวดผิดหวังระคนกันไป "คิดไม่ออกอะวันดีๆ คิดทีไร ก็คิดได้แต่ต้าเคยไปนอนกับผู้หญิงอื่น นึกถึงหน้าต้าครั้งใด เห็นแต่เธออยู่กับผู้หญิงคนนั้น ทำใจไม่ได้จริงๆ” “ต่อไปนี้ถ้าต้ารักใครมากๆ อย่าทรยศเขาอีกล่ะ ความเชื่อใจมันให้กันได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น” “ต้าทำความเชื่อมั่นพังลงเมื่อไหร่ ก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว" สิ้นเยื่อใย และไม่หวนคืนอีกเลยนับแต่นั้นเป็นต้นมา น้องปายเธอเป็นนางในฝันของฉันจริงๆ...หึหึ ดีใจที่เคยได้เจอกันนะจ้ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:51:03

ความคิดเห็นที่ 42 ฟินม๊วกกกกกกกกก อยากบอกว่าผู้หญิงใกล้ตัวอิชั้นส่วนใหญ่ เป็นเหมือนน้องปายที่เล่าให้ฟังนี่แหละค่ะ ดีใจที่ได้เป็นพี่ เพื่อน น้องกับพวกเธอ ดีใจที่เราได้คุยแลกเปลี่ยนปรึกษากัน ขอบคุณน้องๆที่ไว้ใจเล่าเรื่องราวชวนอ่อนไหวสั่นสะเทือนหัวใจในหลายๆกรณี ปลื้มใจที่สุดที่น้องๆเห็นพี่สาวคนนี้เป็นที่พักใจเสมอมานะคะ ผู้หญิงที่รู้จักตัวเองดี มีความนับถือตัวเอง เธอเก่ง เธอแกร่ง และเธอไม่ได้อยู่แค่ในนิยาย ผู้หญิงเรา อาจไม่เข้มแข็งตลอดเวลา อาจไม่ใช่ว่าจะจัดการความรู้สึกของตัวเองได้เสมอ แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่อ่อนแอตลอดกาลหรอกค่ะ หนุ่มๆขราาาา จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:55:58

ความคิดเห็นที่ 43 เจ๋งวุ้ย คุณปายเนี่ย! อยากให้สาวๆ ห้องศาลาที่ชอบมาครวญคร่ำน้ำตานองตามกระทู้อ่านเรื่องนี้จัง จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:04:14

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ Pinkspu  ยังมีต่ออีกเรื่องนะคะ แฮ่ แฮ่ คุณ ลุงสายน้ำฯ ไม่มีอะไรจะบอกเธอ นอกจาก คุณ  กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย  ยังมีอีกเรื่องเน้อเจ้า... คุณ  aFourdai  ขอบคุณมากๆนะคะ ที่ให้เกียรติติดตาม ตะเองเป็นแฟนคลับเค้าเหรอ งั้นเค้าขอหลงรักตะเองนะ คุณ ทิตายาหยี่  ขอบคุณคร่าาาา ถ้าไม่ตามนะ เค้าจา... คุณ  ยิ้ม    อ่านจบแล้วยิ้มด้วยนะคะ แฮ่ แฮ่ คุณ มาดิน  ยังมีให้ตามติดอีกนะคะ คุณ  love2loveU  เข้าใจว่าประเทศในแถบเอเซียจะมีเหมือนบ้านเราหลายประเทศนะคะ คุณ  aunty36  คุณพี่คะ คุณน้องจะไม่เล่าเรื่องเมียหลวงน้ำตาตกค่ะ เพราะมันเยอะจริงๆ อย่างที่คุณพี่ว่า แฮ่ แฮ่ คุณ พี่เบน อิลุงภูฯ ฟินเลยนะ บอกให้ลุงเป็นผู้ชายสาธารณะท่ามกลางสาวๆ โฮะๆ คุณ ดอกฝ้ายสวย  ถามว่า  คุณเจ้าขอกระทู้ไปเอาเรื่องเหล่านี้มาจากที่ไหน? ตอบนะคะ  เอามาจากเพื่อนๆ น้องๆ ที่คบหารู้จักสนิทสนมไว้ใจกันนี่แหละค่ะ ไม่ไกลตัวหรอกจ้ะ บังเอิญว่างานอดิเรกรับปรึกษาปัญหาชีวิตและหัวใจค่ะ แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:07:04

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านที่ปายคุยกับเค้ก  แล้วแอบสงสารเค้กเล็กๆไม่ได้  ต้ามันคงไปหลอกอะไรเอาไว้แน่ๆเลยเจ้า  -*- จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:16:11

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีคุณมิ้วและบรรดาแฟนคลับครับ ผมหายไปเสาร์อาทิตย์  วันนี้เข้าไปโพสต์ในกระทู้เก่า ได้คุณมุตตาช่วยนำพามากระทู้นี้ มาลงชื่อว่า "ตามมาแล้ว" นะครับ ป๋อหลอ.. ขอบคุณคุณมุตตาอีกครั้งที่ช่วยนำทางครับผม จากคุณ : พี่อ๋อง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:23:11

ความคิดเห็นที่ 47 ป้ามิ้ว.. ฝากบอกเค้ก หน่อยจิ   ต้ามันไม่รัก..มาหาลุงก็ได้...ลุงรับหมด อิ อิ อิ อิ จากคุณ : สายน้ำฯ (สายน้ำผ่านภูผา) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:23:17

ความคิดเห็นที่ 48 กราบสวัสดีค่ะ พี่อ๋อง ขอบคุณน้องมุตตาด้วยนะคะ งามน้ำใจและใบหน้า ต้องยกให้น้องมุตตาจริงๆค่ะ ลุงสายน้ำฯ เอาจริงดิ รับหมดไหวหราาาาาา ลุ๊งงงงงง คุณ  กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย   คงไม่น้อยหรอกค่ะ อย่างว่าเวลาหวานชื่น คงให้ความหวังมั่วซั่ว หวังคั่วเค้านินา... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:30:01

ความคิดเห็นที่ 49 คั่นไว้ก่อน อ่านถึงนี่แล้วคร้าบบ จากคุณ : zenario เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:31:16

ความคิดเห็นที่ 50 คิดถึงเค้กคิดถึงมุตตาค่ะ... ฟินรอบเช้าก่อนเข้าอบรม... จากคุณ : Merci (mercipians) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:36:21

ความคิดเห็นที่ 51 อร๊ายยขอบคุณค่ะ (เพิ่งเริ่มติดตามมาจากผู้หญิงร้าย ร้าย น่าใคร่ค่ะ แฮ่ๆแอบเก็บเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ของมารยาหญิงมาใช้>_<เพื่อรสชาติของชีวิตคู่บ้างค่ะ ฟังดูไม่ดีเลยนะคะT^T) แต่เรื่องนี้นางเอกของเรื่องใจเย็นในการแก้ปัญหา และใจเด็ดในการตัดสินใจมากเลยค่ะ (เล่นจบหักมุมแบบ รู้สึกเสียใจแทนผู้ชายนิดๆเลยค่ะT^T คนอ่านอย่าเพิ่งว่าความคิดเค้าน้า แค่เสียใจแทนจิ๊ดเดียวเองค่ะ) จากคุณ : aFourdai เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:50:20

ความคิดเห็นที่ 52 คุณมิ้ววว ไหนเคยบอกว่าจะเล่าเรื่องเมียหลวงเมียน้อยเล่นดนตรีไทยกันเองไงค้า.. ตามมาทวงละค่า... จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:05:09

ความคิดเห็นที่ 53 ผมว่าเป็นโชคดีของคุณผู้หญิงทั้งสองนะครับ ข้อแรกเลยคือปาย  เธอเป็นแค่แฟน ยังไม่แต่งงาน เธอก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดมาไว้ในชีวิต  แรก ๆ อาจคิดว่าต้า ดีที่สุดแล้ว  แต่เมื่อทราบว่าต้าปันใจ...มันเป็นสิ่งที่วิเศษสุดที่ผู้หญิงจะได้รับรู้และตัดสินใจก่อนจะเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์และ มีลูกให้ต้องคิดใคร่ครวญผลดี ผลเสียต่อลูกมากกว่านี้  ผมเชื่อว่ามีผู้หญิงจำนวนมากที่เป็นอย่างปาย  แต่ก็เห็นจำนวน ที่มากกว่าที่ยอมอภัยเพราะรัก  คิดว่าเท้าตัวเองติดอยู่ในซีเมนต์  ยากจะดึงออก  อย่างปายนี่ถึงแม้ติดในซีเมนต์ เธอยอมสละรองเท้าทิ้งไว้เพื่อออกไปให้พ้นจากซีเมนต์นั้นได้ทันกาล ข้อที่สองคือเค้ก  เธออาจจะคิดว่าชายเจ้าชู้ทุกคนย่อมต้องหยุดลงตรงที่ผู้หญิงคนสุดท้ายเสมอ  ซึ่งก็ไม่แปลกที่มีผู้หญิง หลายคนเดินเข้าหาคนอย่างต้าแค่คิดว่าจะสามารถทำให้ชายเจ้าชู้หยุดลงตรงที่เธอ  เมื่อมีความคิด (เข้าข้างตัวเอง) อย่างนี้ ก็ยากที่จะตัดใจเลิกรา  บางคนคิดว่า "รักแท้ย่อมต้องมีอุปสรรค"  ยิ่งต้องฝ่าต้องฟันเพื่ให้ได้มาซึ่งความรักก็ยิ่งคิดว่า เป็นคุ๋แท้แน่แล้ว  น่าสงสารปนไปกับน่าอนาจ  เพราะแม้จะมีเรื่องให้ดูให้เห็นมากมายเท่าไร  ก็ไม่วายคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าตนจะไม่โชคร้ายอย่างนั้น ผมไปโพสต์วิธีของ "ชายมือที่สาม" ให้คุณมิ้วในทู้เก่า  เผื่อใช้เป็นวัตถุดิบในการแต่งเรื่องต่อไป  จะมาโพสต์ที่นี่อีก ก็เกรงจะไม่งาม  เชิญคุณมิ้วกลับไปแวะดูนิดนะครับ  ว่าผู้ชาย (บางคน) เค้าคิดอย่างไรในการทำเนียนเป็นมือที่สาม สาว ๆ ทั้งหลายจะได้รับประโยชน์และระวังภัยไว้บ้างครับผม ป๋อหลอ...ทั้งนี้ ทั้งนั้น มันก็ขึ้นกับ "คู่ใครคู่เขา" ด้วยเช่นกัน  คนบางคนทนได้ทนดี เป็นคู่กัดคู่กรรมกัน  ก็ทนกันได้ไม่มีเลิก บางคนแค่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพื่อให้เรียนรู้กับความรัก  เรียนรู้การอยู่รอดจากการอกหัก หรือเรียนรู้ที่จะให้อภัยในคู่ของตน ผมเชื่อว่าทั้งปายและเค้กไม่ใช่คู่แท้ของต้า ดังนั้น...ที่ผ่านมาก็เพื่อเรียนรู้ที่จะรักและถูกรัก  แม้ระหว่างทางจะมีกับดัก ทำให้เจ็บปวดบ้าง  ก็ยังดีกว่าเกิดมาไร้ซึ่งความรักเอาเสียเลย  จริงมั้ยครับ :) จากคุณ : พี่อ๋อง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:05:19

ความคิดเห็นที่ 54 ต๊าย-ตาย มาสายอีกแล้ว แล้วนี่เค้าต้องส่งเทียบเชิญมั๊ยอ่าตัวเอ๊ง  แง่..... สวัสดีค่ะคุณอา คุณลุง คุณป้า คุณพี่ คุณน้อง และเพื่อนๆทุกท่าน  แฮ่..2-3วันนี้กำลังปวดตับกับแมวตัวใหม่ที่รับเค้าบ้าน เธอกำลังยึดบ้านหนูแล้วพยายามหาทางเข่นฆ่าบรรดาลูกๆผู้แสนจะอ่อนแอของหนูด้วย ฮือ......... จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:14:19

ความคิดเห็นที่ 55 คุณพี่  aunty36  เรื่องต่อไปนี้ค่ะ เป็นเรื่องที่คุณพี่น่าจะรอคอย แฮ่ แฮ่ คุณพี่อ๋อง  ขอบพระคุณมากค่ะ เป็นข้อมูลชั้นเยี่ยมจริงๆ คุณป้า jazz  อ่าไม่ต้องเทียบเชิญห้องนี้แล้วค่ะ เค้าเห็นกันหมดแล้ว วันนี้เค้าเปิดมู้ห้องแมวด้วยนะ ตะเองไปส่องดิ แฮ่ แฮ่ (กลัวโดนรุมประนาม รับปากชาวบ้านไปทั่ว) จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:19:22

ความคิดเห็นที่ 56 โอยคุณมิ้ว อิฉันเจอแบบนี้น่ะค่ะ (อ่านไปนึกว่าอ่านแรงเงาไป) "ถึงพี่เลิกกับแฟนแล้วยังไม่มีใคร แต่เป็นพี่เป็นน้องกันดีกว่า พี่ไม่อยากเสียมิตรภาพไป" แต่อิฉันตอบกลับไปอย่างมั่นคงในเจตนารมย์ว่า "หนูจะยังรักพี่อยู่ค่ะ แล้วสักวันพี่จะเปลี่ยนใจ" แอร็ย ไม่มีซึนเรเดะหรอกนะค่ะ ตรงๆแรงๆไปเลย อายุจะ 30 แล้ว มัวเหนียมอายสงสัยได้ไปอยู่บนคาน 555 ปลาลิง มีลางดีว่าจะได้ลงจากคานค่ะ ไปเสี่ยงเซียมซีที่หัวลำโพงบอกว่าได้คู่ปีนี้แน่ เสี่ยงที่ศาลหลักเมืองบอกว่าคู่ยังสองใจ(ก็คนข้างบนแหละ) แต่จะได้ครองคู่แน่ ล่าสุดไปรับช่อดอกไม้เจ้าสาวด้วยค่ะ แถมล่าสุดอีกต่างหาก คุยเฟสกับเค้า แล้วเค้าว่าถ้าลงมาเที่ยวอีก คราวนี้ไปเที่ยวกันสองคนนะ ไม่ต้องชวนใครไปเป็นก้าง โฮ่ๆ ลางดีทั้งนั้น เสร็จแน่ 555 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 16:52:24 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 15:38:57 จากคุณ : Anemone2526 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:37:11

ความคิดเห็นที่ 57 เรื่อง "ในเมือง" จะต่อไหมอ่ะพี่ มาทวง 5555555 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12730244/W12730244.html จากคุณ : apple (ringkojung) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:51:54

ความคิดเห็นที่ 58 สะใจจริง ๆ น้องปายจ๋า เจ้ขอกดlikeให้1000ครั้งเยย สะจายยยยยยยยยยยย จากคุณ : รักด้วยใจ ไม่ใช่สมอง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:47:19

ความคิดเห็นที่ 59 เรื่องต่อไปมาเลยค่ะ พี่มิ้ว จากคุณ : ~sTar_aDoRaBLe!!!~ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:58:19

ความคิดเห็นที่ 60 กระทู้เก่ากระทู้ไหนคะคุณอ๋อง  ขอลิงค์หน่อยค่ะจะตามไปอ่าน จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:13:27

ความคิดเห็นที่ 61 พี่มิ้วเรื่องต่อไปเลยค่ะ ไม่ต้องรีบนะคะแต่อยากอ่านเร็วๆ อะ (แอบเร่ง) จากคุณ : The World of Jern Maloney เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:17:52

ความคิดเห็นที่ 62 ส้มแต่งงานกับก้องตั้งแต่เธออายุ 27 ปี ส่วนก้องสามี 29 ปี ทั้งสองเจอกันในที่ทำงานและหลังจากแต่งงานได้ไม่นานนัก ก้องเปลี่ยนงานไปอยู่ที่ใหม่รายได้ดีกว่าเดิม ชีวิตสมรสของทั้งคู่ ราบรื่นด้วยดีเสมอมา ส้มและก้องตกลงกันว่ายังไม่มีทายาท เพราะอยากทำงานเก็บเงินและรอให้ชีวิตมีความมั่นคงเพิ่มกว่านี้อีกสักหน่อย ผ่านปีที่สองเข้าสู่ปีที่สาม หน้าที่การงานของก้องเจริญก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น ขณะที่ส้มไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงยังคงเหมือนเดิม และเธอดูจะพอใจในความมั่นคงในการงานของตัวเองพอสมควร ชีวิตคู่มีทั้งยามที่สมใจ และยามที่ไม่ได้ดั่งใจเป็นปกติธรรมดา ทั้งก้องและส้มประคองครอบครัวเล็กๆของตัวเองได้ไม่มีปัญหาใดๆให้ต้องกังวล ส้มไม่ใช่คนที่ชอบการเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่นัก ถึงอย่างนั้นเธอเป็นคนหนักแน่น เข้มแข็ง ค่อนข้างควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดี บุคลิคคือคนเงียบๆช่างคิด บางครั้งบางทีเหมือนส้มมีกำแพงกั้นตัวเองจากผู้อื่น ซึ่งจะว่าไปไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาด คนเราทุกคนต้องการพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองกันทั้งนั้น มากน้อยต่างกันไป ส้มเริ่มเห็นความผิดปกติของสามี เมื่อชีวิตแต่งงานกำลังใกล้จะผ่านปีที่สาม เขาดูเหมือนมีเรื่องวุ่นวายยุ่งยากมากขึ้นกว่าเคย มีเรื่องปิดบังที่เธอยังไม่แน่ใจคือเรื่องอะไรกันแน่ แม้เขาจะกลับบ้านทุกวัน แต่เป็นเวลาที่เธอนอนไปแล้ว แม้เขาจะรับผิดชอบภาระที่ตกลงกันไว้ไม่บกพร่อง แต่เธอรู้สึกว่าเขามีภาระอื่นๆที่เธอไม่รู้อยู่ด้วย เขาใส่ใจดูแลตัวเองมากกว่าที่เธอเคยเห็น การพูดจาปฏิบัติกับเธอดูจะเหินห่างกว่าที่เคย แม้จะรู้สึกสบายใจที่มีที่ว่างส่วนตัวเพิ่ม แต่ความรู้สึกบอกส้มว่า บางสิ่งไม่ธรรมดากำลังคืบคลานเข้ามาในชีวิตของเขาและเธอ ส้มเก็บงำข้อกังขา ไม่แน่ใจ เต็มไปด้วยความสงสัยไว้เรื่อยๆ สบโอกาสวันหนึ่ง เธอจึงถามสามีตามนิสัยคนไม่ชอบให้มีเรื่องยุ่งยากใจ "ส้มรู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไป มีอะไรหรือเปล่า" "เปล่า ส้มคิดไปเอง ผมก็เหมือนเดิมนั่นแหละ" นั่นคือที่เขาบอก ทว่าหญิงสาวสังเกตเห็นแววตาไม่มั่นคงของเขา "ถ้าคุณบอกว่าเหมือนเดิม ไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่ ฉันคงเถียงไม่ได้ แต่ฉันรู้สึกว่าคุณไม่เหมือนเดิม" คล้ายเป็นการบอกเธอไม่เชื่อในคำพูดของเขา ดูเหมือนก้องจะพยายามเอาอกเอาใจเมียรักมากขึ้น ถึงอย่างนั้นกลับละลายข้อสงสัยของส้มไม่ได้ ยังคงกลับดึก แม้จะไม่บ่อยเหมือนก่อน ไม่ยอมเปิดเผยเรื่องค่าใช้จ่ายตรงไปตรงมา ระมัดระวังตัวเองเพิ่ม แทบทุกเรื่อง วันหนึ่งนั้นเธอพบกล่องถุงยางอนามัยที่ยังไม่เปิดใช้ ในรถเขา หญิงสาวไม่รีรอที่จะถามทันใด "ทำไมมีของอย่างนี้อยู่ในรถ" ก้องหน้าซีด "สงสัยรุ่นน้องที่ผมไปส่งทำตกไว้ หรือไม่ก็เอามาซุกเพื่อแหย่ผมเล่นแน่ๆ" "ข้ออ้างปัญญาอ่อนมาก ฉันไม่เชื่อ" แหวใส่ทันใด "โธ่คุณ ผมก็ไม่โง่เอามาไว้ในรถหรอกน่าถ้าผมคิดจะใช้" "ไม่เชื่อโทรไปถามไอ้คมดูก็ได้ เมื่อวานมันขึ้นรถผม" เขายืนยันพร้อมส่งโทรศัพท์ให้ ส้มไม่เกรงใจ นิสัยคือถึงลูกถึงคนเธอต่อสายหาชายชื่อคมทันที และทางนั้นรับว่าถุงยางฯเป็นของตัว ทำตกไว้ คิดเสียดายที่ยังไม่ได้เปิดใช้ ส้มจึงต้องเชื่อคำของเพื่อนและสามี หากเป็นการเตี๊ยมกัน เรียกได้ว่าทั้งคู่คงรู้จักและช่วยเหลือกันเป็นอย่างดี มีส่วนรู้เห็นตื้นลึกหนาบางกันไม่น้อย ถึงอย่างนั้น ไม่ได้หมายความว่าเธอวางใจ ส้มเริ่มตรวจเช็คสถานะทางการเงิน และความเคลื่อนไหวของสามีละเอียดยิบ ไม่นานเธอพบว่า เขาเช่าห้องในอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งไว้ โดยใช้ชื่อคมเป็นเจ้าของห้อง เหตุเพราะเธอเห็นใบเสร็จรับเงินระบุชื่อคม และแน่นอนระบุที่อยู่ของที่แห่งนั้นชัดเจน ครั้งนี้เธอไม่ถามสามี ส้มไม่ต้องการให้เขาไหวตัวทัน เธอจะสืบเรื่องนี้ให้รู้ดีรู้ชั่ว ถ้าเป็นคมอยู่ที่นั่นจริง คงไม่มีอะไรเสียหาย เธอจะได้คลายใจ หากไม่ใช่ต่างหาก เธอจะทำยังไง หากสามีซุกใครไว้ ส้มจะทำใจอย่างไรดี... คิดๆไปแล้ว ยิ่งรู้สึกใจหาย ใจเสีย เสียใจ   ใช่หรือไม่ สามีกำลังทรยศ ทำไมเขาต้องทรยศ เธอไม่ดีตรงไหน ทำอะไรผิด ทำไมทำกันอย่างนี้ หลายความคิดวนเวียนจนอึดอัดแทบหายใจไม่ทัน... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:22:25

ความคิดเห็นที่ 63 มาแล้วจ๊ะ อ่านจบแล้วจ๊ะ มันส์จ๊ะ เอาอีกจ๊ะป้า ^^ ชอบอ่านในนี้ มีสมาธิดี ^^ และกราบสวัสดีแฟนคลับทุกคนคร้าบบบบบบ มาช้าแต่ก็ยังมาเน้ออออออ ^^ จากคุณ : พูดม่ะระร่าง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:24:01

ความคิดเห็นที่ 64 โว๊ะ มาเร็วดั่งใจนึก ^^ จากคุณ : พูดม่ะระร่าง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:24:48

ความคิดเห็นที่ 65 ด้วยความระแวงสงสัย ส้มออกสืบจนรู้ว่าอพาร์ทเม้นให้เช่ารายเดือนที่ปรากฎในใบเสร็จรับเงินระบุชื่อผู้เช่าคือคม อยู่ที่ไหน เธอคิดหาวิธีที่จะรู้ให้ได้ผู้อาศัยในห้อง 501 เป็นใครกันแน่ สำคัญยิ่งกว่านั้น ก้องสามีเธอมีส่วนกับห้องนี้มากน้อยแค่ไหน ยังไงกันแน่ ส้มโทร.ไปยังอพาร์ทเม้นท์และกดเบอร์ต่อห้อง 501 เธอเตรียมคำพูดไว้แล้วเป็นอย่างดี เสียงหญิงสาวกังวานมาตามสาย ส้มยึดสติมั่น ปลอบใจตัวเองมันอาจไม่มีอะไร อาจเป็นญาติพี่น้อง หรือแฟนคมก็ได้ "ขอสายคุณปลาค่ะ" ส้มพูดกับโทรศัพท์ "ไม่มีคนชื่อปลาค่ะ คุณคงต่อผิดแล้ว" ปลายสายตอบกลับมา "ขอโทษนะคะ นี่ห้องอะไรคะ" ส้มถามเพื่อความแน่ใจ "ห้อง 501 ค่ะ ไม่มีคนชื่อปลา" "เอ่อ...พอดีฉันมาจากต่างจังหวัด ปลาญาติฉันให้เบอร์นี้มา แย่แล้วฉันจะทำยังไงดี" ส้มแสร้งทำเสียงเศร้า "ไม่มีคนชื่อปลาจริงๆเหรอคะ" เสียงสั่นทำให้ดูน่าสงสารยิ่งขึ้น ซึ่งแท้จริงมาจากอารมณ์หม่นไหม้อย่างอื่นมากกว่า "ไม่มีจริงๆค่ะ ฉันชื่อนิดอยู่ห้องนี้มาสามเดือนแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีคนชื่อปลาเคยอยู่ก่อนหน้าหรือเปล่า คุณลองถามโอปะเรเตอร์ดีกว่าไหม" อ่อนโยนและแสดงน้ำใจ เพราะคงคิด เธอกำลังคุยกับคนที่เดือดร้อน "เอ...หรือเขาจดเบอร์ผิดอาจเป็นเบอร์ห้อง 507" ส้มสร้างสถานการณ์ต่อ "ถือว่าช่วยฉันเอาบุญนะคะ ห้อง507 ใช่ผู้ชายรูปร่างสูงๆ ผิวคล้ำๆ ผมหยิกๆ มั้ยคะ ฉันไม่อยากต่อสายไปรบกวนเขาอีกน่ะคะ" ส้มยังคงพูดน่าสงสารต่อไป และรูปพรรณที่เธอว่า คือคม "ไม่นะคะ ห้อง 507 เป็นนักศึกษาผู้หญิงสองคน" นิดตอบกลับไม่มีวี่แววรำคาญให้เห็น "คุณลองถามโอปะเรเตอร์น่าจะได้ข้อมูลมากกว่า เผื่อเค้าอยู่ชั้นอื่นห้องอื่น ที่นี่มี 50 ห้อง" "บางทีพนักงานอาจจะจำผู้พักอาศัยได้มากกว่า" นิดให้คำแนะนำเพิ่มเติม "ขอบคุณมากนะคะคุณนิด คุณช่วยฉันมากๆเลย ฉันไม่รบกวนแล้วค่ะ" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้เจอญาตินะคะ" นิดตอบนุ่มนวล ส้มวางสายครุ่นคิด บางทีผู้หญิงชื่อนิดอาจไม่เคยเจอคม หรือ อาจเป็นไปได้ที่เธอไม่ทันนึกระแวงเพราะกำลังเห็นใจที่มีคนเดือดร้อนตามหาญาติ ส้มค่อนข้างแน่ใจ นิดไม่ได้มีสัมพันธ์ใดๆกับคม หากนิดกับคมเป็นแฟนหรือคนรู้จักกัน เธอน่าจะซักถามกลับว่าส้มเป็นใคร มาจากไหน หรืออะไรก็ตามที่ผู้หญิงย่อมต้องสงสัยไว้ก่อน เหตุใดจึงมีคนตามหาผู้ชายที่มีลักษณะตรงกับที่เธอรู้จักหรือคบหา ที่นิดไม่ถามเลย คงเป็นเพราะนิดไม่รู้จักหรือไม่ได้คบหาใดๆกับคมนั่นเอง ส้มแน่ใจเพิ่มขึ้น สามีเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับนิดแน่ๆ และใช้คมบังหน้าเพื่อกลบเกลื่อนหรือป้องกันปัญหาหากเธอล่วงรู้ ดังนั้นเรื่องนี้เธอจะให้คมรู้ไม่ได้ แม้ไม่แน่ใจคมรู้อะไรมากน้อยแค่ไหนก็ตาม อีกความสงสัยที่เริ่มก่อขึ้นในใจ ถ้าสามีเธอกับนิดมีส่วนเกี่ยวข้องหรือสัมพันธ์ สาวเสียงหวานอ่อนโยนคนนั้น รู้หรือไม่ ก้องมีเมียแล้ว... บางอย่างทำให้ส้มรู้สึกว่า นิดระวังตัวน้อยมาก เหมือนเธอบริสุทธิ์ใจในสถานะของเธอ ซึ่งผิดวิสัยของคนลักกินโขมยกิน... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:25:47

ความคิดเห็นที่ 66 คุณ กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย ครับ เป็นกระทู้ที่ผมเริ่มรู้จักคุณมิ้วแล้วติดหนึบน่ะครับ กระทู้จะยาวกว่าครึ่งพัน  อาจจะลำบากอ่านนิด  เพราะสมาชิกร่วมโต๊ะกลมวิจารณ์ตัวละครนะครับ  เชิญทัศนาที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12782493/W12782493.html จากคุณ : พี่อ๋อง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:26:25

ความคิดเห็นที่ 67 ตอนที่ 3 ส้มไม่เก็บความสงสัยที่มีต่อสามีไว้นาน เธอตัดสินใจเช็คอินแบบรายวันของห้องพักแห่งนั้นในวันหนึ่ง ที่ค่อนข้างแน่ใจ เขากลับช้าแน่ “ติดประชุม อาจกลับดึก” คือข้อความที่ได้รับ ห้องพักที่เป็นส่วนรายวันแยกชั้นกับห้องเช่ารายเดือน และดูเหมือนผู้เข้าพักรายวันจะไม่สามารถขึ้นไปยังห้องพักรายเดือนได้ ใช้คีย์การ์ดต่างกัน ส้มไม่ได้ต้องการมาอาละวาดให้เป็นที่อับอายแก่สายตาใคร เธอมาเพื่อหาคำตอบสามีเธอนอกใจจริงหรือไม่... ส้มไม่แน่ใจสามีมาที่นี่ในเวลาไหน เพราะเมื่อเธอวนลงมาแสร้งซื้อของในมินิมาร์ทหลังจากติดต่อเข้าพักเกินชั่วโมง จึงได้เห็นรถสามีจอดอยู่ในลานจอดรถ ความรู้สึกในขณะนั้นเกินความเจ็บปวดไปไกล มันคือความทรมานโดยแท้ เสียใจที่สุด ผิดหวังที่สุด สับสนที่สุด หาจุดหมายและคำตอบไม่ได้ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี... ส้มเลือกที่จะนั่งรอก้องอยู่ในร้านอาหารใกล้กับอพาร์ทเม้นแห่งนั้น รอเวลาที่เขาจะกลับออกมา ตั้งใจจะแสดงตัวให้เขาเห็นทันทีที่รถของเขาผ่านมาทางนี้ มั่นใจเขาต้องเห็นเพราะในซอยนี้ไม่เหมาะกับการใช้ความเร็ว   ส้มนั่งรอร่วมสองชั่วโมงโดยไม่ใส่ใจสายตาสงสัยจากเจ้าของและพนักงานในร้าน เลยสี่ทุ่มไปพอสมควร จึงเห็นรถคุ้นตาค่อยๆเลี้ยวออกจากอพาร์ทเม้นท์แห่งนั้น เธอแสดงตัวทันที โดยการออกไปยืนหน้าร้าน ในจุดที่ถึงอย่างไรเขาก็ต้องเห็น คาดว่าเขาต้องตกใจและหยุดรถเพื่อพูดคุยหรือทักถาม แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ก้องขับรถเลยไป เหมือนเขาไม่เห็นเธอ กว่าส้มจะตั้งสติได้ รถของสามีก็เกือบพ้นปากซอยไปแล้ว ส้มทำได้เพียงเดินออกมาเรียกแท็กซี่หน้าปากซอย น้ำตารินไหลไม่ขาดสาย เมื่อถึงบ้าน พ่อตัวดีอาบน้ำประแป้งนอนดูทีวี และมีสีหน้าเป็นกังวล “ไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับป่านนี้” เขาหงุดหงิดจับผิดคาดคั้น ส้มอึ้งยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนไม่เห็นเธอที่ร้านอาหารตรงกันข้ามอพาร์ทเม้นนั้น “เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าตามอมแมมดูไม่ได้อย่างนั้น” เหมือนเขาชะงักอาการไม่พอใจกลายเป็นห่วงใย “เปล่า คงร้อนน่ะ ฉันไปเดินตลาดเปิดท้ายมา” ส้มจำใจต้องโกหก บางสิ่งบอกเธอเขาไม่มีวันยอมรับแน่ๆ และจะเป็นการทำให้เขารู้ตัว “กลับมานานหรือยัง” ถามเสียงเรียบเช่นกัน “พักใหญ่แล้ว หิวก็หิว มาถึงไม่มีอะไรกิน ก็เลยต้มมาม่ากิน ส้มล่ะกินอะไรหรือยัง” “อือ...เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ถ้าคุณกินแล้วฉันก็ไม่ทำอะไรละนะ เหนื่อยเดี๋ยวจะอาบน้ำนอนเลย” ก้องแค่พยักหน้า สายตาหันกลับไปจดจ่อทีวี เหมือนรายการตอนนี้คือความสนใจทั้งหมดของเขา ส้มคิดหนักไตร่ตรองอีกครั้ง ก้องไม่ยอมรับอะไรง่ายๆแน่ๆ เขาคงหลบเลี่ยงไปเรื่อย ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเหนื่อย นี่ตัวเธอทำอะไรอยู่ อยากถามให้ชัด อยากรู้ให้แจ้ง ไม่รักกันแล้วหรือไร อยากจากกันไปหรือเปล่า อยากให้ความคลุมเครือนี้หมดไป กระสับกระส่ายสับสน หากถามเขาไป เขาจะตอบเช่นใด ถ้าเขาตอบว่าอยากเลิกลา จะทนได้หรือไม่ ถ้าเขาตอบว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ เขายังรักและอยากอยู่ร่วมตลอดไปเหมือนที่ให้คำสัญญาในวันก่อนเก่า จะยังเชื่อเขาหรือเปล่า แล้ววันนี้เขาได้ไปที่นั่นหรือไม่ ถ้าเขาอ้างว่าคมยืมรถไปใช้ เธอจะทำยังไงจะกล้าคาดคั้นกดดันจนทะเลาะกันหรือไม่? ถ้าเขาไป แต่ไม่ยอมรับ จะกลายเป็นเขารู้ตัวและหาวิธีปกปิดรัดกุมขึ้น จะทำยังไง ผู้หญิงคนนั้นคือใคร รูปร่างหน้าตาดีกว่าเธอขนาดไหน ผู้หญิงหน้าไม่อายคนนั้นกำลังมีความสุขมากกว่าเธอใช่มั้ย นางคนนั้นไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรเลยหรือไงที่แย่งผัวชาวบ้าน หัวใจมันทำด้วยอะไร อยากเห็นน้ำหน้ามันจริงๆ... ยิ่งคิดยิ่งโกรธแค้น ที่ทำอะไรไม่ได้ เหมือนเป็นคนที่ถูกสวมเขา หัวหนักกว่าตัวอยู่ตอนนี้ เพราะแบกความโง่ไว้หรือเปล่า? “ให้มันรู้ไป อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ฉันไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่” เป็นแค่เสียงคำรามในหัวที่ไม่เคยบอกใคร... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:30:14

ความคิดเห็นที่ 68 จิ้มโหวต และ give แบบเงียบ ๆ...ถูกใจนักแล.....ถ้าตอนนั้นอดทน ฉลาดเยี่ยงนี้ ก็คงจะดี ^^ รออ่านต่อไปค่า ^^V จากคุณ : Molajung เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 18:25:03

ความคิดเห็นที่ 69 ลุ้นมากค่า ตามมาเงียบ จากคุณ : Muminnie เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 19:34:19

ความคิดเห็นที่ 70 มารออ่านด้วยคน จากคุณ : yoforyo เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 19:42:26

ความคิดเห็นที่ 71 เรามาช้าไปไหมนี่ จากคุณ : Bluebergie81 (Bluebergie81) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:27:21

ความคิดเห็นที่ 72 คุณ มิ้ว ณ ชมวิว ที่ดิฉันถามไปว่าเอาเรื่อง ปาย ต้า เค๊กมาจากไหนก็เพราะ มันเหมือนเรื่องราวของเราเกินไปมากกกกกกกกกกกกก คำพูดที่มา คบกันมา2เดือนแล้วตอนคุยโทรศัพกันครั้งแรกเหมือนมาก บทสนทนาเหมือนมากกก เราแอบใจเต้นระทึกเวลาอ่านไป เราแอบ งง ว่า ชีวิตคนเราเหมือนกันได้ขนาดนี้เลยหรอ  เพื่อนคุณมิ้ว ณ ชมวิว เกิดวันเดียวเดือนเดียวกะเรารึป่าว5555 แต่ตอนจบต่างกันค่ะ เราให้อภัยแฟนเราค่ะ แต่โดยเนื้อเรื่อง นิสัยผู้ชาย นิสัยเค๊ก เหมือน ตรง ชีวิตเราหมดเลย จากคุณ : ดอกฝ้ายสวย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:28:08

ความคิดเห็นที่ 73 คุณ  Molajung  น้องโมล่าหายหน้าไปนาน งอนใครแถวนี้หรือเปล่าค่ะ แฮ่ แฮ่ คุณ  Muminnie  ขอโทษนะคะที่ทำให้รอนาน จะรีบต่อให้เลยค่ะ คุณ yoforyo  ไม่นานเกินรอค่ะ คุณ  Bluebergie81 (Bluebergie81)  ไม่ช้าค่ะไม่ช้า ยังไม่เกิน 100 เรป คุณ  ดอกฝ้ายสวย  โอ้โฮ...บังเอิญมากนะคะ พูดไม่ออกเลย กลัวเป็นคนรู้จัก ถึงกับไปถามต้นเรื่อง แกเล่นพันทิปหรือเปล่า ได้คำตอบว่าไม่ใช่คุณดอกฝ้ายสวยแน่ๆจ้า แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:43:28

ความคิดเห็นที่ 74 เย้มาทันด้วย กำลังนึกถึงคุุณมิ้วอยู่เชียว ช่วงนี้งานไม่ยุ่งมาก ตามอ่านได้ทันตลอดแล้ว^^ จากคุณ : กุหลาบแช่เก๊กฮวย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:51:54

ความคิดเห็นที่ 75 ดีใจจัง  พี่มิ้วมาแล้ว จากคุณ : Merci (mercipians) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:01:24

ความคิดเห็นที่ 76 ตอนที่ 4 ส้มเรียบเรียงสติความคิดจนเข้าที่ เธอต่อสายไปยังห้อง 501 และครั้งนี้ เธอไม่ได้แสดงบทบาทอื่นใดเกินความจริง “สวัสดีค่ะ คุณนิด” ปลายสายเหมือนจะงุนงง “ค่ะ” “ฉันมีธุระสำคัญอยากคุยกับคุณ” ส้มไม่ได้แสดงอาการคุกคาม เพราะต้องการคุยมากกว่จะมาหาเรื่อง “ธุระอะไรคะ” นิดสงสัยไม่สร่าง “คุณนิดมาพบฉันที่ร้านอาหารด้านล่างอพาร์ทเม้นท์ได้มั้ย” “เอ่อ...คุณคือใคร แล้วจะคุยอะไรกับฉัน” ส้มตั้งสติแล้วตอบกลับไป “ฉันเป็นเพื่อนกับก้อง มีบางอย่างที่ฉันอยากเล่าให้คุณฟัง” นิดเงียบไปพักใหญ่ เธอคงไตร่ตรองถึงความเหมาะสมที่จะไปพบผู้หญิงแปลกหน้า “ได้...อีกสิบนาทีฉันจะลงไปเจอคุณ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใครคือคุณ” นิดตัดสินใจในที่สุด ส้มบอกรูปพรรณสันฐานของเธอ ตามที่คู่สนทนาต้องการรู้ อีกไม่ถึงถึงสิบนาทีสองสาวจึงพบกัน ซึ่งน่าจะพาไปสู่การเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในไม่นานนี้ ในความคิดส้ม นิดไม่เหมือนที่เธอคิดไว้ นิดตัวเล็กๆสูงไม่เกิน 155 ซม. ผิวขาวและดูบอบบาง ใบหน้าผู้หญิงอีกคนของก้องไม่ใช่คนสวยชนิดที่ใครๆจะต้องหันมอง ทว่ากิริยานุ่มนวลทำให้น่าเข้าใกล้มากกว่า “เอ่อ...คุณคือคนที่บอกว่าเป็นเพื่อนพี่ก้องใช่มั้ยคะ” แสดงว่านิดอายุน้อยกว่าก้องและน่าจะน้อยกว่าส้ม “สวัสดีคุณนิด ฉันชื่อส้ม” ส้มแนะนำตัวสายตาจับจ้องจดจ่อไปที่ผู้หญิงตัวเล็กๆข้างหน้า นิดยกมือไหว้นอบน้อม มีท่าทีขัดเขินจากการจ้องมองนั้น “สวัสดีค่ะพี่ส้ม” “ไม่ทราบว่าพี่มีเรื่องอะไรจะบอกนิดเหรอคะ” ดวงตาของนิดหวาดหวั่น “ฉันไม่ใช่เพื่อนก้อง แต่เป็นเมียก้อง” สายตาของส้มเชือดเฉือนอย่างจงใจ สาวนิดถึงกับหน้าถอดสี “เมียพี่ก้อง” นิดพึมพำเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง “ใช่ฉันเป็นเมียก้อง เธอเป็นเมียน้อยผัวฉันใช่มั้ย” น้ำเสียงหมิ่นชังเห็นได้ชัด “เมียน้อย” นิดครางเหมือนเพ้อ และคงเป็นเพราะคำนั้น น้ำตานิดหล่นไหล ส้มชะงักกิริยาคุกคาม เธอเริ่มสับสน “ไม่รู้หรือไง ก้องมีเมียแล้ว จะบอกว่าตัวเองโง่ใช่มั้ย” น้ำตารินเงียบเชียบปราศจากเสียงสะอื้นไห้ กิริยาอ่อนล้าหมดแรงเหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ “จะนั่งร้องไห้ ให้มันได้อะไรขึ้นมา เวลาเอากับผู้ชายทำไมไม่คิดให้มันดีๆล่ะ” เย้ยหยันไม่ปราณี “พี่หนูขอโทษ” นิดกลั้นก้อนสะอื้นยกมือไหว้คนที่ได้ตำแหน่งเมียหลวงโดยไม่ตั้งใจ “หนูไม่รู้มาก่อนเขามีเมียแล้ว เขาไม่เคยบอกหนู” เธอพยายามอธิบายกระท่อนกระแท่น “แล้วทำไมใจง่าย นอนกับเขาได้ล่ะ ไม่คิดจะดูให้มันรู้ชัดก่อนหรือไง หรือมันอดไม่ได้ถึงขนาดนั้น” เสียงกร้าวไม่เปลี่ยน “หนูไม่รู้จริงๆค่ะพี่ เขาบอกเขารักหนู เขาไม่มีใคร หนูโง่เองที่เชื่อเขา” สาวเจ้าพูดไปปาดน้ำตาไป “แค่ผู้ชายบอกรัก ก็เชื่อมันงั้นสิ อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น” ส้มไม่ผ่อนท่าทีบาดหมาง “พี่จะด่าจะว่าหนูยังไงก็ได้ แต่พี่ลองคิดดูนะคะ คนที่ตั้งใจทำร้ายจิตใจพี่จริงๆไม่ใช่หนู” คำพูดที่เป็นความจริงเพียงเท่านั้น เหมือนจะเป็นการเอาคืนร้ายกาจที่ส้มไม่อยากคาดคิด “เขาหลอกหนู หนูโง่ที่เชื่อเขา แล้วเขาไม่ผิดเหรอคะที่หลอกหนู เขาไม่ผิดหรือไงที่นอกใจพี่ ทำไมพี่ด่าหนูฝ่ายเดียว” นิดเหมือนตั้งสติได้ “พี่ไม่ไปถามเขาล่ะ ทำไมเขาถึงนอกใจพี่ หนูอยากรู้เหมือนกันทำไมผัวพี่มันต้องมาหลอกหนู” “เธอยืนยันว่าก้องหลอกเธองั้นเหรอ เอาตัวรอดง่ายไปมั้ย” “ถ้ามันยังเป็นลูกผู้ชาย มันต้องกล้าพูดความจริง" "แต่หนูว่าผัวพี่เป็นแค่ผู้ชายเลวๆคนหนึ่งเท่านั้นแหละ พี่จะเชื่อมันต่อก็เรื่องของพี่” ท่าทางนิดเปลี่ยนไป เธอโกรธแค้นโดยไม่ต้องสงสัย “หนูเข้าใจแล้วพี่มาที่นี่ทำไม คงอยากได้ผัวคืน หนูบอกได้เลยจะไม่มีวันยอมพบผู้ชายเฮงซวยคนนั้นอีกแล้ว พี่ไม่ต้องพูดอะไรหรอก” เมื่อนิดพูดสิ้นเยื่อขาดใยในตัวสามีส้มขนาดนี้ ท่าทางบอบบางนุ่มนวลเหมือนคนหัวอ่อนของเธอหายหมดสิ้น กลายเป็นคนเข้มแข็งจนส้มรู้สึกทึ่ง ส้มเป็นฝ่ายพูดไม่ออก หญิงตรงหน้าที่ควรคร่ำครวญร่ำไห้ เมื่อน้ำตาไหลจนแห้ง เธอกลับกลายเป็นคนเด็ดขาดอย่างที่ส้มไม่คาดว่าจะเจอ “พี่ส้มไปจัดการกับผัวพี่ดีกว่า อย่ามาอะไรกับหนูเลย สบายใจได้ต่อไปนี้หนูไม่ยุ่งอีกแล้ว” นิดเข้มแข็งต่างจากบุคลิกนุ่มนวล “ฉันจะเชื่อได้ยังไงเธอจะไม่ยุ่งแล้วจริงๆ” ส้มยังคงไม่เชื่อง่าย “พี่ส้ม หนูโง่ที่โดนผู้ชายหลอก แต่หนูไม่โง่ขนาดให้มันหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรอก" "อีกอย่างถึงหนูจะเคยโง่ แต่หนูก็มีศักดิ์ศรีพอ พี่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของพี่เถอะค่ะ” “คงหมดธุระแล้ว ขอตัวนะคะ” แล้วนิดก็เดินจากไป ส้มไม่แน่ใจนิดจะร้องไห้ต่อหรือไม่ แต่บางสิ่งบอกถึงนิดจะร้องไห้ก็ไม่ใช่เพราะเสียดายในตัวก้องแน่นอน จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:02:57

ความคิดเห็นที่ 77 ตอนที่ 5 เมื่อส้มพิจารณาท่าทีและคำพูดของนิดละเอียดถี่ถ้วนดีแล้ว เธอค่อนข้างมั่นใจสามีนอกใจแน่ๆ เพียงแต่เขาหลอกสาวนิดจริงอย่างที่เธอกล่าวหาหรือไม่ อะไรทำให้เขาทำเช่นนั้น เขาหมดรักเธอแล้ว เขารักนิด หรือเขาแค่มีสันดานชายมากชู้หลายเมีย ตลอดเวลาคบหากันจนกระทั่งลงเอยเป็นเมียผัว เธอพอรู้มาบ้างก่อนแต่งงานกับเธอ ก้องคบผู้หญิงมากหน้าหลายคน เมื่อพบเธอเขายืนยันเสมอมา เขาเลือกส้มรักมั่นคงกับส้มคนเดียว จะไม่เหลียวแลผู้หญิงคนไหนอีก เธอไว้ใจวางใจในตัวก้องจึงยอมตกลงแต่งงาน เพื่อเดินร่วมบนถนนสายชีวิตด้วยกัน หวังว่ามันจะตราบนานเท่านาน วันนี้คำสัญญาต่างๆที่เขาเคยให้ไว้ ส้มแทบไม่เหลือความเชื่อใจใดๆให้อีกเลย   ความฝันความหวังที่เคยมีร่วมกัน พังทะลายไม่เหลือชิ้นดี ส้มไม่รู้จะมีทางไหนกอบกู้คืนมาได้เหมือนเดิม “ฉันรู้เรื่องนิดแล้ว” ส้มพูดกับก้องน้ำเสียงเย็นชา “นิดไหน” แววตาเขาหวั่นไหวเพียงเล็กน้อยแล้วจึงกลับมาเป็นปกติรวดเร็ว “นิดที่อยู่ห้อง 501 สมพรอพาร์ทเม้นท์” ส้มจับจ้องใบหน้าเขาแทบไม่กระพริบตา “ไม่รู้จัก ไม่เคยรู้จัก ไปรู้อะไรมาจากไหน มีใครใส่ร้ายใส่ความผมหรือเปล่า ทำไมถึงไปเชื่อเขา...” รัวคำปฏิเสธ “ไม่ต้องแก้ตัว ฉันรู้หมดแล้ว ทำไมทำกันแบบนี้ ฉันทำอะไรผิด ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้” น้ำตาที่กักเก็บไว้ไม่อาจฝืนอีกต่อไป “ไม่ใช่นะส้ม ผมไม่ได้ทำอะไร นั่นเด็กเจ้าคมมัน ไม่เกี่ยวกับผม โทรไปถามมันได้เลย” เขาพยายามยืนยันความบริสุทธิ์ ส้มจ้องหน้าสามี ด้วยสายตาของคนหัวใจสลายและไม่อยากเชื่อตัวเอง เธอเคยรักเขาได้อย่างไร “ฉันไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นมาแล้ว ฉันไปคุยกับนิดมาแล้ว ฉันรู้หมดแล้วก้อง เลิก:-)ซะที” หมดความอดกลั้นจนต้องตะโกนออกไป ความมั่นใจ ความรู้สึกที่เหมือนถือไพ่เหนือกว่าของก้องหล่นหายทันที หน้าถอดสีปากคอสั่น “ส้มไปคุยกับนิดมาแล้ว” “ใช่ ฉันไปคุยกับเขามาแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าก้องมีเมียแล้ว จริงเหรอก้อง เธอไปหลอกเขาอย่างนั้นเหรอ ทำไมเธอชั่วอย่างนี้” สะอื้นพลางด่าผัวด้วยความคับแค้นใจไปพลาง “ผม...ผม...” เขาไม่กล้าสบสายตาคาดคั้นของเธอ เมื่อเห็นกิริยาผัวรักเป็นเช่นนั้น ส้มยิ่งกว่ามั่นใจเธอถูกเขาหักหลัง เธอไว้ใจคนผิด เธอโง่ไม่ต่างจากนิดที่ถูกเขาหลอกตลอดมา “ทำไมทำกันแบบนี้ เพราะอะไร ฉันไม่ดีตรงไหน ก้องรักมันเหรอ รักผู้หญิงคนนั้นเหรอถึงได้หลอกกันอย่างนี้” ร่ำไห้น่าเวทนา และได้เพียงความเงียบเป็นคำตอบของคำถามให้ค้างคาใจ ซึ่งส้มบอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่ทนไม่รู้ไม่เห็นอีกต่อไป “บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ ทำไมหักหลังกันได้ลงคอ ถ้ายังรักยังแคร์กันช่วยบอกฉันหน่อยมันเกิดอะไรขึ้น” ก้องรวบรวมความคิดแล้วเขาจึงตัดสินใจพูด “นิดเคยทำงานที่บริษัทผม แต่เขาไม่ผ่านโปรฯ เพราะมีเด็กเส้นเข้ามาเสียก่อน พอออกจากงานเขาจึงลำบากมาก ผมสงสารเลยช่วยเหลือเขา” “สงสารเขา เลยเอาเขาทำเมียอย่างนั้นเหรอก้อง เอาอะไรคิด ทำไมจิตใจต่ำทรามขนาดนี้ ลืมไปหรือไงเธอมีเมียแล้ว” ก้องหลบตาก้มลงต่ำพึมพำตอบ “ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นเรื่องความสงสารความเห็นใจ" "ความใกล้ชิดจึงทำให้เลยเถิด พอมันเกิดขึ้นผมไม่กล้าบอกความจริงเขา" "ก็เลยคบกันมาเรื่อยๆ ผมตั้งใจไว้ว่าถ้าเขาตั้งหลักได้ ผมก็จะเลิกกับเขา ผมไม่อยากทำผิดกับส้ม” “มันเป็นข้อแก้ตัวที่ทุเรศมาก เธอคิดเอาเปรียบเขาตั้งแต่แรก เธอคิดนอกใจฉันก่อนด้วยซ้ำ" "เธอฉวยโอกาสที่ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางไป แล้วมาอ้างว่าสงสารเห็นใจ เธอรู้ตัวมั้ย เธอเอี้ยมาก” สายตาและน้ำเสียงของส้มไม่ปิดบังความชิงชังแม้สักน้อย “ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ผมจะเลิกกับนิดผมสัญญา” “คำสัญญาของเธอมันก็แค่ลมปากเหม็นเน่า เชื่อถือไม่ได้ ฉันบอกตรงๆฉันไม่ไว้ใจเธอแล้ว” “ผมเสียใจ ผมขอโทษ ส้มจะด่าจะว่าอะไรผมก็ได้ ขอโอกาสผมแก้ไขอีกครั้งได้มั้ย” เขาอ้อนวอนด้วยแววตาเศร้าสลด จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:11:45

ความคิดเห็นที่ 78 เพิ่งเจอ เมียน้อยใจเด็ด ไม่พิรี้พิไรมาก เยี่ยมเลย ช่วยรีบลอกจาก FB มาลงเร็วๆ นะค้า... จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:20:20

ความคิดเห็นที่ 79 คุณปายสุดยอดดดดมาก ชื่นชมผู้หญิงแบบนี้จริงๆค่ะ จากคุณ : +-- MiNi Cookies&Cream --+ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:20:22

ความคิดเห็นที่ 80 ตอนที่ 6 ถ้าหากใครเคยถูกคนรักทรยศหักหลังคงเข้าใจได้ไม่ยาก ส้มกำลังรู้สึกเช่นไร ย่ำแย่ขนาดไหน เสียใจคงเป็นคำที่น้อยเกินไป ที่ใกล้เคียงที่สุดคงไม่พ้น หัวใจสลาย ทุกทางที่จะคิดถึงความดีงามต่างๆที่ช่วยกันสร้างมาเพื่อกันและกันพังทะลายลงแล้ว ความมั่นใจ ความไว้วางใจเชื่อใจขาดสะบั้นแทบหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง สิ่งที่เหลืออยู่คือคำถามนานัปการ มันเกิดอะไรขึ้น เราทำอะไรผิด มีอะไรตรงไหนที่เป็นจุดบกพร่อง มีช่องโหว่ที่ใดในความสัมพันธ์ หรือเรารักกันและกันน้อยไป เขาไม่รักเราเท่าที่เรารักเขาใช่หรือไม่ เขาทรยศความรักความเชื่อมั่นของเราลงได้อย่างไร อะไรคือตัวแปรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป เขารักคนอื่นหรือไม่ มากหรือน้อยกว่าเรา... คำถามทั้งหลายจะวนซ้ำไปซ้ำมา ยิ่งหาคำตอบยิ่งทำให้อ่อนล้า ยิ่งทำให้ปวดใจจนเหมือนสิ้นไร้เรี่ยวแรง... ส้มอยู่กับความรู้สึกเจ็บช้ำสับสน แม้ว่าสามีดูจะพยายามเข้าหาเพื่อบอกให้รู้ว่าเธอคือคนสำคัญ แต่นั่นไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย ในเมื่อความรู้สึกค้างคายังคงอยู่ เรื่องที่เธออยากรู้ เขารักผู้หญิงคนนั้นบ้างหรือไม่ เขารู้สึกกับนิดอย่างไรกันแน่ ที่เขาทำลงไปทั้งหมดเป็นเพียงความใคร่หรือมันคือความรักปนไปด้วยกัน ส้มลืมว่าไม่มีประโยชน์เลยหากได้รับรู้เรื่องพิษรักแรงใคร่ของสามีกับหญิงอื่น เพราะไม่ว่าคำถามจะได้รับคำตอบแบบไหน มันไม่มีทางช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น เธอตัดสินใจขอนัดพบกับนิดอีกครั้ง นิดบ่ายเบี่ยง สาวผู้เจ็บช้ำอีกคนบอกเพียงว่า “อย่าขุดคุ้ยเลยพี่ส้ม ถึงอย่างไรนิดกับพี่ก้องก็ไม่มีวันคบกันอีกแล้ว” ส้มจำต้องล่าถอย ในเมื่อทางนั้นยืนยันมั่นคง เธอไม่ขอข้องแวะกับก้องอีก ส้มจะทำอะไรได้... หากเป็นผู้หญิงอื่น อาจยอมกลืนน้ำตา เชิดหน้าและก้าวผ่านช่วงเวลาเลวร้าย ด้วยการให้อภัยสามีและแสร้งลืมการกระทำอันไม่น่าจดจำของเขาเสีย แต่ไม่ใช่ส้ม เพราะเธอคิดว่าหากจะให้อภัยเขาเธอต้องลืมให้ได้จริงๆ สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอลืม คือส้มต้องรู้ให้ได้ ก้องเคยมีใจให้กับผู้หญิงคนนั้นหรือไม่ บางอย่างรบกวนจิตใจ นิดไม่ใช่พวกฉวยโอกาส เหมือนเธอพลาด เหมือนเธอเป็นเหยื่อ เหมือนเธอเป็นคนโชคร้ายที่มาทีหลัง ส้มคิดจริงจัง หากเธอจับไม่ได้ไล่ไม่ทันพฤติกรรมของสามีจอมหักหลัง เขาจะยังคบกับนิดไปอีกนานเท่าไหร่ เขาเคยมีความคิดทิ้งนิดจริงๆอย่างที่พูดไว้หรือไม่ ส้มไม่อาจปล่อยความสงสัยให้ค้างคาอยู่อย่างนี้  สัญชาตญาณบอกเธอ สามีไว้ใจไม่ได้เลย... ส้มไม่อยากต้องอยู่กับความหวาดระแวงตลอดชีวิต ไม่อยากคิดว่าเขาจะทำเรื่องเลวร้ายอีกกี่ครั้งกี่หน หากต้องทนให้อภัยไปตลอด เธอรับไม่ได้ ส้มไปดักพบนิดในวันหนึ่ง ขอร้องให้สาวอ่อนกว่าพูดคุยด้วย นิดจึงยอมที่จะเปิดปากเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฟัง “ถ้าพี่รู้ไป มันไม่ช่วยให้พี่รู้สึกดีขึ้นหรอกนะคะ ทางที่ดีหนูว่าพี่อย่าอยากรู้เลยดีกว่า” เหมือนนิดพูดเตือน “พี่ไม่ได้อยากรู้สึกดี พี่อยากรู้ข้อเท็จจริง พี่อยากรู้ความจริงระหว่างก้องกับนิด มันคืออะไรกันแน่” มุ่งมั่นยืนยัน นิดเล่าให้ส้มฟัง เธอออกจากงานที่เก่าเพราะรายได้ไม่พอใช้ จึงไปสมัครงานที่บริษัทก้อง โดยมีความหวังว่าค่าตอบแทนที่ระบุไว้ในประกาศรับสมัครงานจะช่วยให้เธอมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ตลอดเวลาที่เธอทำงานอยู่ที่นั่นก้องเอาใจใส่เธอดีมาก เหมือนพยายามให้เธอคุ้นเคยกับที่ทำงานใหม่ และทำให้เธอไว้วางใจในตัวเขา นิดเล่าอีกว่า เขาไม่เคยพูดถึงภรรยาและในที่ทำงานแห่งนั้นไม่มีใครพูดเรื่องนี้เช่นกัน “เป็นไปได้ยังไง” นิดถามส้ม “เป็นความผิดของพี่เองมั้ง ที่ไม่เคยไปแสดงตัวในที่ทำงานของเขา เพราะเราทำงานไกลกัน" "อีกอย่างพี่ไม่ชอบยุ่งเรื่องงานของเขา คงเพราะเชื่อใจเขามากด้วยแหละ” ส้มตอบขมขื่น “เขายืนยันกับหนูตลอดเขาไม่มีภาระผูกพันกับใคร เขาโสดสนิทจริงๆ หนูเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ยังไม่คิดอะไรไกล" "จนตอนที่ผู้จัดการแผนกหนูบอกว่าไม่ผ่านโปรฯนั่นแหละ” สาวร่างเล็กแววตาเศร้าหมอง “หนูคว้างมาก เงินเก็บก็ไม่มี ถ้าตกงานคราวนี้คงต้องกลับบ้านต่างจังหวัด" "พี่ก้องเขาอาสาหางานใหม่ให้และบอกว่าเขายกอพาร์ทเม้นท์ที่เช่าอยู่ให้อาศัยก่อนเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ส่วนตัวเขาจะกลับไปอยู่บ้านแม่สักระยะ” แววตาของนิดหม่นแสงทำให้รู้ว่าเธอสะเทือนใจไม่น้อย ส้มคิดใคร่ครวญ ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่ก้องจะทำแบบนี้ กับอีแค่ค่าเช่าอพาร์ทเม้นท์ราคาไม่กี่พันบาท ทำไมเขาจะจ่ายไม่ได้ เพื่อซื้อใจใครสักคน “หนูก็พยายามหางานใหม่ ตกงานได้สักเดือนก็หางานเองจนได้ เงินเดือนไม่มากแต่เมื่อยังไม่ต้องจ่ายค่าเช่าห้อง" "หนูคิดว่าพอถูไถได้สักระยะ แล้วค่อยขยับหาลู่ทาง ไม่ได้คิดหวังพึ่งเขาไปตลอดหรอก” “แล้วเธอยอมเขาได้อย่างไร” ส้มซักไซร้ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ นิดก้มหน้าถอนหายใจ “ตลอดเวลาที่หนูอยู่ที่นี่ พี่ก้องเขามาหาเรื่อยๆ พาไปกินข้าว ดูหนัง ซื้อของกินของใช้ให้ ดูแลเอาใจใส่...เอ่อ...เหมือนคนรักกัน” ส้มพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจมากขึ้น “อืม...เขาดีกับนิดมาก เมื่อถึงจุดหนึ่งก็คงไว้ใจกันและกัน จนกระทั่งมันเกิดขึ้นสินะ” นิดเพียงส่งยิ้มแห้งแล้งเป็นคำตอบ “หนูใจง่ายเองแหละพี่ ทุเรศตัวเองเหมือนกัน" "อุตส่าห์คิดจะมาตามหาฝันในเมืองใหญ่ ที่ไหนได้เป็นแค่เหยื่อให้ผู้ชายเคี้ยวเล่น โง่ที่สุด” “ก็โง่พอกันนั่นแหละนิด เพราะพี่ก็โดนเขาหลอกเหมือนกัน ผู้ชายมันยำยำกันอย่างนี้ทุกคนมั้ยนี่” ส้มแค่นเสียงหัวเราะเย้ยหยันชะตากรรมตัวเอง “นี่คือ sms. ที่เขาส่งหานิด” ...รักนิดเสมอ พี่ขอโทษ จะพยายามเคลียร์ทุกอย่างให้เร็วที่สุด... คือข้อความที่เขาส่งมา “นิดตอบกลับไป”  ...ฉันเกลียดแก ไอ้เอี้ย อย่ามายุ่งกับกรูอีก... ส้มอ่านข้อความซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในสมองหมุนวน คนที่เลวโดยสมบูรณ์แบบคือใคร ตอนนี้เธอไม่สงสัยอีกแล้ว จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:29:08

ความคิดเห็นที่ 81 พี่มิ้้ว - ป่าวงอลผู้ใดค่า แต่ช่วงนี้ งานเข้า วุ่นวายแท้ค่า วันนี้พอได้แวย อิอิอิ เจอเรื่องถูกใจเลย ^^ จากคุณ : I'm Gemini (Molajung) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:33:59

ความคิดเห็นที่ 82 โอ..กำลังสนุกเชียว มาต่อไวๆ เลยคร่า ^^ จากคุณ : Neuschwanstein เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:35:31

ความคิดเห็นที่ 83 ตอนที่ 7 สองสาวที่เหมือนจะเป็นศัตรูหัวใจกันในตอนแรกพบ มาถึงตอนนี้แทบจะกลายเป็นบัดดี้กันไปแล้ว ต่างฝ่ายต่างแลกเปลี่ยนความคิด มุมมองและการใช้ชีวิต ต่างพบว่ามีความสนใจในหลายๆเรื่องใกล้เคียงกัน จนมาถึงจุดสำคัญของเรื่อง “พี่จะเลิกกับก้อง” ส้มบอกเล่าแก่นิดในวันหนึ่ง “คิดดีแล้วเหรอ บางทีเขาอาจกลับตัวกลับใจแล้วก็ได้ อีกอย่างถ้าเลิกกับเขา ไม่เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่าเหรอ” นิดท้วง “ช่างมันดิ มันจะไปป่าห่าเหวที่ไหนก็ให้มันไป ไม่ไหวแล้วขยะแขยงกับสิ่งที่มันทำ" "แล้วเรื่องกลับตัวกลับใจ อย่าไปหวังเลย ขนาดเรื่องยังไม่จบดี มันยังมีหน้า sms. มาบอกรักนิดอีก คงหาดีไม่ได้แล้วล่ะ” ส้มไม่คิดปิดสีหน้าแววตารังเกียจแม้แต่น้อย “แม่มความคิดมัน คือถ้าง้อพี่ไม่สำเร็จ มันคงคิดจะกลับมาหานิด” ส้มแสดงความมั่นใจ “พี่รู้ได้ยังไง อาจไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้ มันอาจอยากเก็บไว้ทั้งสองคน” นิดว่า สองสาวหัวเราะให้กัน เพราะไม่ว่าก้องจะคิดอย่างที่นิดพูด หรือ ส้มว่า ก้องไม่อาจพ้นข้อหา ผู้ชายเห็นแก่ได้ไร้ศีลธรรม “นิดลองทำเป็นดีกับมันดิ พี่ก็เหมือนกัน แล้วเราก็ลองทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น ดูสิว่ามันจะทำยังไง” ส้มเสนอ “ทำอย่างนั้นไปทำไมพี่ส้ม เสียเวลาเปล่าๆ นิดไม่อยากพูดไม่อยากเห็นหน้ามันแล้ว” ชิงชังชัดแจ้ง “ถามจริง ทำไมเกลียดก้องขนาดนั้น ในเมื่อเอาเข้าจริงมันก็ดีกับนิดนะ” “ดีบ้าอะไรล่ะพี่  ไม่รู้คนอื่นจะว่ายังไง สำหรับหนูไอ้ที่มันทำดีทั้งหมด หนูคิดเป็นความดีไม่ได้หรอก" "นอกจากมันหลอกฟันหนู พี่คิดดูแม่มง่ายมั้ยละ กับอีแค่เช่าอพาร์ทเม้นท์ให้อยู่" "พาไปกินไปเที่ยวนิดๆหน่อย แล้วได้นอนกับผู้หญิงอีกคน  ทั้งๆที่มันมีเมียนั่งหัวโด่เนี่ยนะ แถวบ้านหนูไม่เรียกคนดีพี่" "เขาเรียกผู้ชายเอี้ยๆ หลอกให้เราตายใจ หลอกให้เรารัก มันเห็นเราเป็นตัวอะไร" "เห็นความจริงใจของเราไร้ค่า ยังจะว่ามันดีอีกเหรอ คนดีๆเขาไม่ทำกับแบบนี้หรอก” นิดใส่ชุดใหญ่เหมือนระบายความคับแค้นใจ “หนูไม่ใช่พวกหลอกตัวเอง โดนคนอื่นหลอกว่าแย่แล้ว ยังเศือกหลอกตัวเองอีก ไม่รู้เรียกตัวอะไรแล้วเหอะ” “นิดโกรธขนาดนี้ แสดงว่านิดเคยรักก้องมากใช่มั้ย” ส้มเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ สาวอ่อนกว่าเหยียดยิ้ม “ใช่ หนูเคยรักมากไง แต่เพราะมันตอบแทนความรักหนูแบบนี้ หนูจะโกรธจะเกลียดมันแปลกตรงไหน" "หนูรักมันหนูบริสุทธิ์ใจ แล้วดูมันทำกับหนูสิ ต่างอะไรกับผู้หญิงหากิน อยู่ดีๆโดนด่าหาว่าแย่งผัวเขา" "กลายเป็นคนต่ำช้า มันทำอย่างนี้กับหนู ยังจะให้หนูทำดีกับมันอีกเหรอ” “พี่อยากให้บทเรียนมันบ้าง จะได้ไม่คิดว่าผู้หญิงง่ายทุกคน โง่ทุกคน” ส้มเหมือนไม่ละความพยายาม “ถ้าพี่ส้มจะทำอย่างนั้น ไม่เห็นจะยาก เรียกมันมาคุยกันต่อหน้าเลย หลักฐานเราก็มี แค่นี้พอแล้วที่จะตอกมันให้หน้าหงาย” “พี่ว่านิดเป็นคนนัด จะมัดตัวแน่นหนากว่า เอาให้แน่คือพี่ทำเป็นดีกับก้องด้วย ดูซิมันจะย่ามใจขนาดไหน” แววตาส้มเป็นประกายด้วยความมั่นใจ “เอางั้นก็ได้ พร้อมเมื่อไหร่พี่บอกนิดแล้วกัน อยากเห็นหน้าเหมือนกัน ตอนที่มันโดนจับได้ มันจะเป็นยังไง” นิดตกลงให้ความร่วมมือ สองสาวเริ่มแผนการณ์ทันใด และดูเหมือนก้องจะติดกับดักโดยง่าย คงเป็นเพราะนิสัยชายเจ้าชู้ที่มั่นใจในตัวเองสุดกู่ของเขา ก้องคงมีความคิดที่ว่า ส้มไม่เคยนึกคิดระแวงสงสัย และเธอแสดงให้เห็นว่ารักเขามากมาตลอด อีกทั้งพันธะในฐานะคู่แต่งงาน ส้มคงไม่กล้าเลิกราจากเขา แล้วต้องตอบคำถามชวนอึดอัดกับใครต่อใคร ในส่วนของนิดยิ่งแล้วใหญ่ เขาเชื่อว่าสาวน้อยรักหลงเขามากกว่าใคร เมื่อเขาเป็นผู้ให้ยามที่เธอเดือดร้อน เขาคิดว่าเธอต้องสำนึกบุญคุณ หนุ่มก้องร่าเริงเมื่อนิดนัดหมาย บอกกับส้มด้วยความชะล่าใจ “วันนี้ผมมีประชุมกลับดึก หากนึกสงสัยให้โทรหาได้เสมอ” ส้มเพียงยิ้มรับไม่พูดคำใด คล้ายว่าเธอกลับมาไว้ใจเขาเหมือนเดิม นิดนัดก้องที่ห้องอาหารแห่งหนึ่งซึ่งมีบริการที่พักรายชั่วโมง คล้ายจะเป็นการเชื้อเชิญอยู่ในที ชายหนุ่มดี๊ด้าเป็นที่สุด เมื่อพบสบตานิด เขาไม่รีรอที่จะออดอ้อน “ดีใจจังที่เจอนิด หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม" "พี่รักนิดมากนะ พี่ขอโทษจริงๆ ไม่รู้จะบอกยังไงเรื่องเอ่อ...ส้ม” เขาเลี่ยงไม่ใช้คำว่าเมีย “ทำไมพี่ก้องต้องหลอกนิด” สาวบอบบางท่าทางเหมือนเสียใจ “เพราะพี่รักนิดมากน่ะสิ หากพี่บอกความจริง นิดคงไม่ยอมคบกับพี่ ขอโทษที่พี่ต้องโกหก" "แต่พี่สัญญานะนิดพี่ไม่มีวันทิ้งนิดแน่ๆ ยกโทษให้พี่นะ เห็นแก่ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันบ้าง” “แล้วเมียพี่ล่ะ พี่ก้องจะทำยังไง นิดไม่อยากเป็นเมียน้อยตลอดไปหรอกนะ” นิดดูกลุ้มใจหนัก “ให้เวลาเขาสักพัก เขาทำใจได้เมื่อไหร่ พี่จะเลิกกับเขาทันที นิดเชื่อพี่นะจ้ะ” ออดอ้อนหว่านล้อมทั้งแววตาและน้ำเสียง “ไม่ต้องรอเวลาฉันทำใจหรอกมั้งก้อง กรูเลิกกับเมิงวันนี้เลยดีกว่า ไอ้เอี้ย” เสียงดังมาจากข้างหลังก้อง “ส้ม...” ก้องตกอยู่ในอาการช๊อคสุดขีด “ฉันเป็นคนนัดพี่ส้มมาเองแหละ  ดีใจด้วยนะได้เลิกกับเมียแล้ว ไอ้ผู้ชายสารเลวใครเขาจะเอาเมิง” นิดหัวเราะร่าเริงไม่คิดจะถนอมเสียงอีกด้วย พี่นิดเล่าให้ฟังว่า วันนั้นเป็นวันที่สะใจที่สุดในชีวิต ที่ได้เห็นผู้ชายไปไม่เป็นทำหน้าไม่ถูก กลายเป็นเหยื่อโดนทำร้ายร่างกายจากเมียหลวงที่ไม่คิดอายสายตาใคร ส้มบรรจงใส่วิชาฟ้อนเล็บ ทุบ ถอง ถีบ สามีสุดที่รักแบบจัดหนักจัดเต็มจนใครๆแทบไม่กล้าห้าม อีกทั้งพี่นิดของเราร่วมผสมโรงอีกเล็กน้อยพอหอมปากหอมคอ กระทั่งเหนื่อยล้าจึงเดินจากไปไม่อาลัยอาวรณ์สักนิด จากนั้นเราได้เห็นพี่ส้มแวะเวียนมาหาพี่นิดบ่อยครั้งตลอดระยะเวลาร่วมสองเดือน และหญิงสาวสองคนก็หายไปจากชีวิตเรา ไม่ได้มาเล่าระบายความทุกข์หรือสุขใจอะไรให้ฟังอีกเลย นานมากแล้วเราได้ข่าวแว่วมาว่าพี่ทั้งสองครองรัก เอ่อ...ย้ายไปปักรกรากที่ต่างจังหวัดทำมาค้าขายฝากผีฝากไข้ซึ่งกันและกัน ซึ่งน่าจะไปได้ดี... ออ...ฉันเป็นใครถึงรู้เรื่องนี้ ฉันเป็นเพื่อนห้อง 507 ซึ่งเพื่อนฉันสนิทกับพี่นิดมาก เพราะมาจากจังหวัดเดียวกัน   ฉันชอบแวะไปทุกครั้งที่มีโอกาสเพื่อฟังเค้าด่าผู้ชายอย่างเมามันออกรสออกชาติไงจ้ะ  แฮ่... แฮ่ จบแล้วนะจ้ะ เฮ้อ........... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:39:02

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านแล้ว  รู้สึก วันใดวันหนึ่ง  ถ้าต้องพบเจอเหตุการณ์แบบนี้กับตัวเอง จะต้องเป็นผู้หญิงแกร่งให้ได้ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ จากคุณ : โกโก้เย็นหวานน้อย เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:58:54

ความคิดเห็นที่ 85 เด็ดมากค่ะ แต่ละนาง โดยเฉพาะคุณปาย เอาเสียแสบเลย คุณมิ้วคะ พอจะบอกได้มั้ยว่าเราจะรู้ได้ยังไงถ้าสามีไปมีคนอื่นคะ? จากคุณ : เมืองเหนือ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 22:01:09

ความคิดเห็นที่ 86 ตามมาติดๆ จากคุณ : pumpkin&blackbeauty เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 22:03:36

ความคิดเห็นที่ 87 จบไวสมใจนึก แต่ว่า.. รู้สึกหลวง-น้อย คู่นี้ เค้ากลายเป็นพี่น้อง ไม่ใช่ร่วมวงดนตรีไทยหรือเปล่าคะ เพราะจากที่คุณเล่ามา ดูเหมือนแค่นั้น แต่ก็นะ แค่นั้น.. ฝ่ายชายคงซ่า.. ไม่ออกไปอีกนาน (ละมั้ง) แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 23:11:00 จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 22:22:58

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามากราบสองสาวแกร่ง และหนึ่งไรเตอร์ที่แกร่งยิ่งกว่างามๆหนึ่งที อยากประกาศให้ก้องโลกว่า ผู้หญิง...ถึงจะรักใครเข้าไปแล้ว เป็นของใครไปแล้ว ถึงจะอย่างไรก็ตาม พวกเธอนั้นยังมี 'ศักดิ์ศรี' ที่ว่า "ไม่ใช่ทาส...หรือสมบัติส่วนตัวของมนุษย์ผู้ชาย!!" "ผู้หญิงเรามีความรู้ มีความสามารถ ไม่จำเป็นที่ต้องเอาแต่รอรับความช่วยเหลือ หรือยอมให้การแต่งงานนั้นสร้าง 'ครัว' มา 'ครอบ' หัวไว้อย่างเดียว ผู้หญิงอย่างเราๆยังมีสิทธิที่จะสร้างโลกของตัวเอง ด้วยสองมือ...และหนึ่งมันสมองนี้ด้วยตัวเอง อย่าลืมศักดิ์ของตนเองว่า ครึ่งของโลกใบนี้ผู้หญิงเราก็แบกไว้ครึ่งหนึ่ง เพราะฉะนั้น.......ศักดิ์ศรีของการเลือกของเราเท่าเทียมกับประชากรชั้นหนึ่ง เรามีสิทธิเลือก มีสิทธิทิ้งเท่าเทียมกับผู้ชาย!!!" จากคุณ : fukaze เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 23:19:46

ความคิดเห็นที่ 89 เปิดมาผ่านๆ อ้าว..มหากาพย์พี่มิ้ว ท่าทางคืนนี้จะไม่ได้นอน จากคุณ : ต้นไม้สีเทา เพลงเบาเบากับลูกอม เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 00:47:01

ความคิดเห็นที่ 90 แปลกที่ผู้หญิงหลายๆคนทำไม่ได้แบบ 2 นาง จากคุณ : curlyning เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 07:21:43

ความคิดเห็นที่ 91 สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณมิ้วและเพื่อนแฟนขับ ยังไม่ถึง 500 เรป เนี่ย น่าจะมีเรื่องดีๆ ให้อ่านอีกใช่มั้ย คงไม่ปล่อยให้แฟนขับคุยกันเองจนครบยอดหรอกนะคะ คุณน้องมิ้ว จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 08:53:27

ความคิดเห็นที่ 92 สะใจ๊สะใจ ทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายเสียใจวันยังค่ำ ทไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายยอมรับสภาพ ผู้ชายเจ้าชู้โดนแบบนี้สะใจชะมัด จากคุณ : ฝันที่สวยงาม เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 08:58:33

ความคิดเห็นที่ 93 ขอบคุณค่ะคุณมิ้ว  (ไม่ได้ตามไปอ่านที่ห้องห้องสมุดนะคะ  แก่แล้วอ่านอีโรติคไม่ค่อยไหว) ชอบอ่านแนวเพื่อชีวิตมากกว่าค่ะ  ทุกเรื่องทึ่คุณมิ้วเขียนมา มีครบทุกรสจริงๆ  ทั้งให้คติสอนใจ   ทั้งให้แนวคิด  เป็นตัวอย่างที่ผู้หญิงควรศึกษา  เพื่อเลือกเองว่าจะใช้ชีวิตแบบไหน (ทั้งดีและไม่ดี) สำหรับเรื่องของปาย/ส้ม/นิด  ชอบมากค่ะ  เราว่าผู้หญิงถ้าจะใช้วิธีตัดแบบนี้  ก็ต้องเป็นคนเข้มแข็ง และพึ่งตัวเองได้  ถ้าเป็นคนอ่อนแอพิไรรำพัน  จะตายให้ได้ก็คงตัดยากอยู่สักหน่อยค่ะ ปล. ลืมบอกว่ารสที่สำคัญ  คือ "ความมันส์สะจายยยยย" ปล.๒ แก้ไขคำผิดและเพิ่มเติมปล.1 ค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 10:53:28 แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 10:16:04 จากคุณ : ต๊อตโตะจัง เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 10:15:14

ความคิดเห็นที่ 94 จบไปกลายเป็นเลสเหรอ เริ่ดเอ่าะ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 11:31:23

ความคิดเห็นที่ 95 ป้ามิ้วแต่งนิยายเก่งจังครับ น่าจะไปติดต่อ สน.พิมพ์ ดีกว่านะครับ.. แต่ผมเบื่ออ่ะ อ่านแล้วมีแต่น้ำ น้ำ ไม่มีเนื้อหาส่าระอะไร น่าจะไปสมัคร เป็นคนเขียนบทละครทีวีน่าจะรุ่งนะครับ ถ้าร่ำรวยแล้วก็อย่าลืมแบ่ง % ให้ ผมบ้าง ถือว่าเป็นค่าแนะนำนะคัรบ... จากคุณ : cc เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 11:57:33 A:171.7.84.91 X: TicketID:364996

ความคิดเห็นที่ 96 หึหึ...จะไปติดต่อทำไมสำนักพิมพ์ เขียนเอง พิมพ์เอง ขายเองมาแล้ว ไม่ต้องเสียเบี้ยบ้ายรายทางกับใครแบบนี้น่าจะดีกว่าเยอะเลย ^^ ตัวเองเค้ายังไม่ได้เข้าห้องแมวเลย พอเห็นหน้าเฟสก็รีบมาเข้าทู้ก่อนเลยเนี่ย ............ สวัสดีคุณตา คุณอา คุณลุง คุณป้า คุณพี่ คุณน้อง คุณเพื่อนทุกๆท่านค่ะ เอ...คุณแม่เฒ่าสาวสิบแปดไฉนใยจึงยังมิมา สงสัยจะโดนนายหัวกักตัวไว้แหงๆเลย ^^ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 12:54:02

ความคิดเห็นที่ 97 ถึงคุณ cc TicketID:364996 บอกอะไรอย่างนะ ชั้นคิดถึงเธอว่ะ  คิดๆๆ เป็นความคิด แทบตลอดมาที่ขึ้นกระทู้ จะมามั้ยหนอ มาหรือยังเอ่ย ใครจุดธูปเรียกหรือยังน๊า ผ่านมาแถวนี้บ้างมั้ย โอ้ยยยยยยย เธอ ฉันคิดถึงเธอ ส่วนความคิดเห็นของเธอ ขอโทษด้วยนะจ้ะ  มันไม่มีค่าสำหรับความคิดของฉันค่ะ แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:09:34

ความคิดเห็นที่ 98 ก้อคิดไว้แล้วน๊าาาา ว่าความสมหวังของพวกเกรียน  คือการเกรียนได้สำเร็จ แต่อดไม่ได้อ่าาาา  คนเรานี่แปลก เบื่อ แต่ก้อเข้ามาอ่านเน๊าะ  จะคิดซะว่า คุณเป็นด้านมืดของสังคม ที่เข้ามาให้เราได้เรียนรู้ ว่าที่พี่มิ้วคอยเล่าคอยให้แง่คิดเกี่ยวกับสังคมเนี่ย มันเอามาใช้ได้จริง ๆ เราก้อดันโลกสวย คิดว่า สังคมมีแต่คนถ้อยทีถ้อยอาศัย ให้กำลังใจกันและกัน อ่อ ด้านมืดของสังคมเป็นงี้นนี่เอง จากคุณ : อยู่ที่ใจเรากำหนด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:11:48

ความคิดเห็นที่ 99 หึหึ...จะไปติดต่อทำไมสำนักพิมพ์ เขียนเอง พิมพ์เอง ขายเองมาแล้ว ไม่ต้องเสียเบี้ยบ้ายรายทางกับใครแบบนี้น่าจะดีกว่าเยอะเลย ^^ ^ ^ ^ ให้กิฟป้าjazz ล้านกิฟฟฟฟ ให้ ตี... เอิ่มมม จะหยาบไปไหมอ่ะ แต่อย่าเพิ่งเลย ไว้รอให้กล้าใช้ล็อคอินก่อน ค่อยให้แล้วกัน ^^ จากคุณ : พูดม่ะระร่าง เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:13:58

ความคิดเห็นที่ 100 สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม คนหนึ่งตาแหลมคม เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย จากคุณ : ต๊อตโตะจัง เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:51:12

ความคิดเห็นที่ 101 แนะนำคนไม่สบอารมณ์ กดกากบาทมุมบน จะซ้ายจะขวาแล้วแต่ว่า Mac หรือ Window ครับ ฮัั่นแน่ จะบอกว่าบอร์ดสาธารณะใช่ป่ะ ใช่ครับ แต่เค้าไม่ได้มีไว้ให้มาระบายความ.....ครับ ไม่พอใจปิดครับ....โอเคร๊.... จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 14:12:01

ความคิดเห็นที่ 102 งง กะ คุณ..เบื่อก็อุตส่าห์ อ่านจนจบอ่ะนะ (รึว่าใครบังคับหว่า) แล้วเวลาคุณมิ้วเธอจะแบ่ง% จะให้เธอไปบอกใครได้ละค่ะ ก็เจ้าบ้านเค้ายังไม่ยอมเผยตัวเลยนี่ ขำๆค่ะ โลกต้องมี2อย่างเสมอเนอะ ไม่งั้นเราจะรู้ได้อะไรคือสีขาวอะไรเป็นสีดำ จากคุณ : ิben (bennypooh) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 15:35:08

ความคิดเห็นที่ 103 ขออนุญาตคิดต่างค่ะ คหสต. กระทู้ดัง กระทู้ดี ต้องมีเกรียนค่ะ แสดงว่า คุณมิ้วเจ๋งจริงไง ไม่งั้น เกรียนอย่าง cc TicketID:364996 คงไม่กล้าเข้ามาลองของ เสียแต่เจ้าหนูนี่ยังไม่เป็นลูกผู้ชายจริง ถึงไม่กล้าเปิดล็อคอินใช้ ลุงข้างตัวอิชั้น ลงกระทู้ทีไรเจอเกรียนทุกทีแหละ ทั้งในและนอก pantip แต่แกมักจะตบ.. จนโงหัวไม่ขึ้น ทุกรายไป จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 15:37:09

ความคิดเห็นที่ 104 น้อง cc ครับ ผมว่าไหน ๆ ก็ปรารถนาดีกรุณาแนะนำแล้ว  ถ้าจะให้ดีช่วยติดต่อให้ด้วยเลยจะยิ่งดีนะครับ สวัสดีวันหยุดนะครับ บรรดาคุณมิ้วแฟนคลับทุกท่าน แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 16:09:01 จากคุณ : พี่อ๋อง เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 16:08:34

ความคิดเห็นที่ 105 ได้ยินเสียงคุณ jazz ถามหา เข้ามารายงานตัวว่า อิฉันอยู่บนเขาอีกแล้วค่ะ  จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 16:36:29

ความคิดเห็นที่ 106 คุณน้องแม่เฒ่าฯ มาแย้ว ซาหวัดดีค่า... จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 16:37:12

ความคิดเห็นที่ 107 ว้าย...คุณป้า 36 เรียกอิฉันว่า น้อง เต้นแร้งเต้นกาด้วยความยินดียิ่ง  กราบค่ะ _/\_ จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 16:52:47

ความคิดเห็นที่ 108 เจอเกรียนอย่าไปตอบครับไม่ต้องใส่ใจ<div>ประมาณเมื่อพวกชอบโชว์ของ....พวกนี้จะของไม่ได้ขนาด อิอิ เลยชอบโชว์</div><div>พวกเกรียนก็เป็นพวกที่ไม่มีตัวตนในโลกปกติ</div><div>ต้องการสร้างตัวตนขึ้นในโลกที่คนว่าทำอะไรก็ได้ให้เด่นเป็นพอ</div><div>เมื่อเราเข้าไปสนใจก็เท่ากับเค้าได้รับการตอบสนองเค้าจะทำอีก</div><div>และจะกลายเป็นพฤติกรรมติดตัว เป็นไปตามทฤษฎีการทดถอย</div><div>ถ้าเราจะช่วยเค้าควรใช้การกวดน้ำให้แทนครับอย่าไปตอบโต้</div><div><br></div> แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 19:14:01 จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 19:02:38