เล่าสู่กันฟัง...เจ้าสาวที่กลัวฝน
|
|
มีเรื่องเบาๆ เรื่องความรักแบบบ้านๆ มาเล่าสู่กันฟังอีกเช่นเคยครับคุณผู้ชม
เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง จขกท.เข้าไปที่สวนของเพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกันคนนึง เพื่อไปเอาไม้ที่สั่งตัดไว้
และเช่นเคยทุกครั้งที่เข้าไป ก็มักจะนั่งคุยกับพี่เค้าเป็นชั่วโมงล่ะครับ
คราวนี้เข้าไป ก็ได้เจอกับหลานสาวของพี่เค้า ขอสมมุติชื่อหลานคนนี้ว่าน้องปอแล้วกันนะ
น้องปออายุ 30 กว่าๆแล้ว สวยคมแบบสาวใต้ มีร้านเสริมสวย อยู่อีกอำเภอนึงใกล้ๆกัน
เธอจบแค่ ม.6 ทำงานเป็นลูกจ้างร้านเสริมสวยตั้งแต่เพิ่งเรียนจบ ตอนนี้เปิดร้านเองมาได้หลายปีแล้ว
พี่เค้ากับน้องปอ เป็นอาว์หลานที่สนิทกันมาก มีเรื่องอะไรจึงมักคุยปรึกษากันเสมอ
กับจขกท.ก็เคยเจอกันมา 3-4 ครั้งแล้วล่ะ แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก
น้องปอเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝน ด้วยเข็ดขยาดกับความรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเธอ
คบกันมา 7-8 ปี ตั้งแต่ยังเรียนหนังสือ จนจะแต่งงานกันอยู่แล้ว
แต่จู่ๆพ่อคุณก็ไปทำหญิงอื่นท้องซะงั้น (ส่วนทำอีท่าไหน อ้อ ไม่ใช่สิ พลาดพลั้งยังไง อันนี้เธอไม่ได้บอก)
ก็เลยต้องเลิกรากันไปด้วยใจที่แหลกสลาย หลังจากนั้นเธอก็ไม่คบกับใครอีกเลย
ด้วยฝังใจว่า ผู้ชายที่ดีที่สุดในสายตาเธอ ยังทำร้ายจิตใจกันได้ขนาดนี้ พ่อเธอเองก็มีเมียหลายคน
แล้วโลกนี้ยังจะมีผู้ชายดีๆหลงเหลืออยู่อีกหรือ
ที่ผ่านมาก็มีทั้งหนุ่มทั้งแก่แวะเวียนมาเคาะประตูหัวใจอยู่ตลอดเวลา แต่เธอไม่ยอมเปิดให้ใคร
ก้มหน้าก้มตาทำงานเก็บเงินอย่างเดียว
เผลอแป๊บเดียว เลขสามก็ผ่านไปอย่างเดียวดาย หัวใจยังว่างเปล่าเหมือนใครหลายคนในห้องศาลานี้
แต่คราวนี้มีหนุ่มคนนึงมาชอบเธอ แวะเวียนมาซอยผมที่ร้านเธอบ่อยมาก จนผมจะขึ้นไม่ทันแล้ว
เธอเองก็ยอมรับว่าผู้ชายคนนี้ใช้ได้เลยล่ะ คุยกับเค้าแล้วรู้สึกดีนะ แต่เธอก็ไม่ยอมรับไมตรีนี้ไว้
และพี่เค้าก็คงจะเป็นห่วงหลานสาวในเรื่องนี้ ได้คุยกันก็เลยถามว่าเมื่อไหร่จะมีแฟนสักที
แต่น้องปอก็ยังยืนยันว่า ยังกลัวอยู่ ยังไม่อยากมีใคร อยากอยู่คนเดียว
แล้วน้องปอ ก็หันมาทาง จขกท. บอกว่า อยู่คนเดียวก็มีความสุขได้เนอะพี่แสนเนอะ แน๊ หาพวก
คุยกันเรื่องความรักอย่างนี้ ก็เข้าทางคนที่เก่งแต่ทฤษฎีอย่าง จขกท.สิครับ
ก็เลยบอกกับน้องปอไปว่า .... จริงอยู่ ที่ผ่านมาเรามีคนที่เรารัก แต่เค้ากลับทำร้ายเรา
แต่ก็ใช่ว่า วันข้างหน้าจะไม่เจอใครสักคนที่รักเรา และไม่มีทางทำร้ายเราได้นี่นา
แล้วทำไมเราต้องแบ่งพื้นที่ในหัวใจของเรา ไปให้กับเรื่องร้ายๆในอดีตที่ผ่านไปแล้ว เสียกว่าครึ่ง
อีกทั้งยังกังวลอยู่กับเรื่องที่ยังไม่เคยเกิดขึ้น อีกเสียกว่าค่อน
จนแทบไม่เหลือพื้นที่ว่างให้กับความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นในเบื้องหน้าเลยล่ะ
จริงอยู่ เราไม่รู้หรอกว่า คนที่วันนี้ชอบเรา รักเรา วันข้างหน้าเค้าจะทำร้ายใจเราอีกหรือไม่
หากเค้าดีพอ เราให้โอกาสเค้า ก็เท่ากับให้โอกาสตัวเอง ให้เค้าเข้ามาเติมเต็มบางสิ่งที่ขาดหายไป
ถ้าเค้าไม่ใช่ก็ถือว่าเราได้เรียนรู้ใจคน ได้รู้ใจตัวเองอีกครั้ง
แต่ถ้าเค้าคือคนที่ใช่ เราก็จะได้เรียนรู้กันมากขึ้น เรียนรู้ที่จะดูแล รักษาใจคนสองคน
ปล่อยมันไปตามครรลอง ฟังด้วยสมอง มองด้วยหัวใจ ไม่ต้องไปไขว่คว้า แค่อย่าปิดกั้นก็พอ
น้องปอก็ฟังไป พยักหน้าไป ดูเหมือนจะเปิดใจขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ
คุยกันไปเรื่อยๆ เธอก็บอกว่า...ถ้าเค้าพิสูจน์ให้เห็นว่าจริงใจ เธอก็จะให้โอกาสเค้านะ
แล้วเธอก็ย้อนถามว่า เอ แล้วทำไมพี่แสนยังอยู่คนเดียวล่ะ
นั่นน่ะสินะ ถามไร ม่ายรุ อิอิ
| จากคุณ |
:
แสนเชิง   
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 พ.ย. 55 14:40:26
|
|
|
| 
