ความคิดเห็นที่ 1 คือเราเคยโพสเกี่ยวกับพี่สาวเราแท้ๆที่เว็บนี้ครั้งหนึ่งแล้ว และเอาไปแก้ปัญหา เราคงจะไม่ย้อนเล่าเรื่องที่เคยเอามาโพสให้อ่านแล้วนะค่ะ  เพราะมันยาวมาก คือเราไม่ได้พาเธอไปพบจิตแพทย์ เพราะคิดว่าเวลาคงจะช่วยให้อะไรดีขึ้น เพราะเธอเองก็ทำงานได้ปกติ พูดกับคนได้ปกติ แต่อยู่กับสังคมไม่ได้เท่านั้นเอง       ทีนี้ปัญหามีอยู่ว่าพี่สาวเรามีปัญหากับเราและทางบ้านเมื่อ 5 ปีก่อน และออกจากบ้านไป เพราะถูกแม่พลั้งปากไล่ออกจากบ้าน เพราะทนพฤติกรรมของเธอไม่ได้ ที่ชอบพูดแบ่งลูกแม่- ลูกเธอ และชอบพูดทำนองแม่หรือครอบครัวไม่รักเธอ เธอมักพูดเสมอว่าที่พ่อแม่เลี้ยงดูเธอไม่ได้รักเธอ แต่ทำตามหน้าที่เท่านั้น เธอพูดจาแบบนี้มาตลอด ซึ่งพ่อและแม่เลี้ยงดูเธอจนเรียนจบ ป.ตรี และฝากเข้าทำงานเป็นลูกจ้างที่หน่วยงานแห่งหนึ่ง มีอายุการทำงานอยู่ 4 ปี    ซึ่งที่เราทะเลาะกันกับเธอวันนั้น ก็เพราะเธอพูดว่าเราลูกคนสุดท้องมักทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจ เมื่อเธอได้ดูละครเกาหลีช่อง 3 ที่นางเอกทำให้พ่อซึ่งเป็นพระราชาหนักใจ  ซึ่งเธอพูดอะไรทำนองนี้ใส่เราตั้งแต่เราอายุ 6 หรือ 7 ขวบแล้วจนตอนนั้นเราขึ้น ม.6 และชอบพูดว่าลูกคนสุดท้องมักล้างผลาญเงินพ่อแม่  เหมือนเราเก็บกดมานาน เราระเบิดอารมณ์ พลักเธอล้มลงพื้น  เธอจะตบหน้าเรา เราก็ป้องกันตัว พลักเธอล้มลงไปอีก แล้วก็ทะเลาะกันอย่างรุนแรง จนพ่อแม่มาเคลียร์ และเธอก็มาพูดจาทำนองแบ่งลูก แบ่งแม่นี้แหละ แม่ก็ทนไม่ไหว ทำให้เธอต้องออกจากบ้านในเวลาต่อมา         เธอออกไปอยู่กับญาติฝ่ายพ่อ ไม่เคยคิดจะมาอะไรกับครอบครัวเลยตลอดเวลา 5 ปี เวลาเธอเดือดร้อน ก็มีแต่พ่อนี้แหละที่คอยช่วยเหลือห่างๆ เธอไม่เคยถามข่าวและมาเยี่ยมพ่อและแม่  จะโทรหาพ่อก็ต่อเมื่อมีเรื่องเดือดร้อนเท่านั้น  เรียกร้องเอานั้นเอานี้จากท่าน เธอได้เกือบทุกอย่าง และก็ไม่รู้จักดูแลในบางสิ่งที่ให้ ให้มอเตอร์ไซด์ไปขับ ก็ไม่รู้จักไปต่อทะเบียนรถ จนต้องตัดสินใจขายต่อให้คนอื่น ไปอยู่นอกบ้านก็เอาครอบครัวไปพูดเสียๆหายๆ จนชาวบ้านแถวนั้นเขาเอาเธอมานินทาทั้งคนที่ทำงานอยู่กับเธอที่สำนักงาน โดยเฉพาะเรื่องแม่ เธอไปป่าวประกาศว่าแม่ไม่รักเธอ รักแต่ลูกชายคนโตกับลูกสาวสุดท้องไปทั่ว และยังเรียกแม่ว่า อี่ หรือพ่อว่าคุณ มาตลอด 5 ปี จากคำบอกเล่าของญาติฝั่งพ่อและคนในสำนักงานที่เธอทำงานด้วยมาเล่าให้ฟัง   ตอนที่เธอออกจากบ้านไปอยู่นอกบ้านเป็นเวลา 2 เดือนแรก เราก็ไปเยี่ยมญาติฝ่ายพ่อ และไปกราบขอโทษเธอ แต่เธอไม่รับไหว้ และเดินหนีไปทางอื่น หลังจากนั้นเราก็คิดแต่ว่าพี่สาวไม่ต้องการเรา เราเลยไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับพี่สาวคนนี้อีก           เวลาผ่านไป 5 ปี  กับอีก 3-4 เดือนต่อมาเธอได้กลับมาอยู่บ้าน เพราะถูกญาติฝั่งพ่อขับไล่ให้กลับมาบ้าน เพราะเธอสอบรับราชการได้ไปบรรจุอยู่กรุงเทพ เลยจะให้ญาติฝั่งพ่อและย่าเองส่งเสียตัวเองในช่วง 3 เดือนแรก จำนวน 30000-40000 บาท แต่คนที่เธอเรียกร้องไม่มีเงิน และญาติเองเขาเองก็มีลูกมีหลานที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน เธอไม่มีทางไปเลยได้กลับมาอยู่บ้าน  กลับมาพวกเราครอบครัวดีใจนึกว่าเธออยากกลับมาบ้าน เพราะอยากมา ไม่ใช่เหตุการณ์บีบบังคับ พาเธอไปเลี้ยงนั้นเลี้ยงนี้ และพาไปส่งถึงกรุงเทพ แต่พฤติกรรมที่เธอทำกับเราในช่วงกลับมาแรกๆ มันบอกว่าสิ่งที่เราคิดนั้น เราคิดผิดแล้ว   เธอไม่เอาอะไรสักอย่าง ชวนกินก็ไม่กินด้วย พี่ชายซื้อของมาเลี้ยง ก็ไม่แตะต้อง  เวลาผ่านไป 2 สัปดาห์  ถึงช่วงสงกรานต์เธอก็กลับมาบ้านแถมมาพูดทำนองว่าครอบครัวทำดีกับเธอเพราะประจบที่เธอได้งานทำมั่งคง แถมเขี่ยเนื้อย่างที่เราตักไว้ให้ทิ้งอีกตั้งหาก ในวันนั้นเราเลี้ยงเนื้อย่างเกาหลีกัน 3 พี่น้อง เราเกือบจะทะเลาะกัน แต่ก็ผ่านมันไปด้วยดี  เวลาผ่านไป 6 เดือน  แม่ไปเยี่ยมคุณย่าและญาติฝั่งพ่อ  ทางญาติและคุณย่ามาเล่าสิ่งที่พี่สาวเราพูดในในช่วงหลังจากสงกรานต์ ให้แม่ฟังว่า พี่สาวคนนี้ยังคงพูดจาซ้ำซาก และเอาเราและพี่ชายไปพูดเยาะแกมซ้ำเติมพ่อแม่ให้ย่าและญาติฝั่งพ่อฟังว่า   ลูกสาวลูกชายพ่อแม่เป็นยังไงละ ชีวิตสู้เธอไม่ได้สักคน เธอสอบได้ทำงานข้าราชการพลเรือน ส่วนลูกชายท่านก็สอบได้เป็นแค่ข้าราชการตำรวจ ส่วนลูกสาวก็เรียนหนังสือไม่จบ  ซึ่งที่เธอพูดก็เป็นเรื่องจริง  เรายอมรับว่าเราเรียน ป.ตรีไม่จบภายใน 4 ปี ต้องไปเรียนใหม่ไม่ต่ำกว่า 2 ปี เพราะตัวเองวางแผนเรียนหนังสือล้มเหลวเอง แต่ที่เราไม่เข้าใจทำไม รู้อยู่แก่ใจว่าเราแย่ แล้วทำไมไปพูดให้คนอื่นฟังแบบนั้น ไม่รู้ว่าพี่คนนี้เคยรักพี่-น้องตัวเองรึเปล่า  ตลอดมาก่อนที่เธอจะถูกไล่ออกจากบ้าน เธอเองก็พูดบอกแม่ว่า ให้แม่ระวังว่าเรากับพี่ชายจะล้างผลาญพ่อกับแม่อยู่บ่อยๆ  เราเข้าใจว่าเธออาจจะน้อยใจพ่อกับแม่ในบางเรื่อง แต่ทำไมจะต้องไปพูดให้แม่รู้สึกไม่ดีกับพี่น้องตัวเองด้วย        เธอกลับมาก็ยังดีค่ะ ที่เธอเลิกเถียงพ่อแม่ไม่เหมือนเมื่อก่อน และไม่พูดจาในลักษณะพี่-น้องทำลายหรือเกาะกินพ่อแม่จนตายต่อหน้าเราและพ่อแม่อีก  แต่สิ่งหนึ่งที่เธอยังไม่เลิกพูดอยู่ดี คือการพูดลักษณะครอบครัวไม่รักตนเอง ครอบครัวทอดทิ้งเธอตลอด 5 ปี เราละอยากพูดสวนเหลือเกิน ว่าเธอเองก็ไม่ต่างกันหรอก มีอะไรก็วิ่งเข้าหาตาย่ากับญาติพี่น้องฝั่งพ่อ  แต่กลัวทะเลาะจึงต้องอดทนฟัง และที่สำคัญคือเธอเองไม่อยากนับเรากับพี่ชายเป็นพี่น้องกัน เพราะต่อหน้าพวกเราก็เรียกอยู่หรอกว่า เป็นพี่น้องปกติ แต่ลับหลังก็เรียกพี่ชายตัวเองว่า บ่ เรียกเราซึ่งเป็นน้องสาวว่า อี่    จนแม่ถามว่าทำไมเรียกเราแบบนี้ เธอกลับโกหกแม่ว่า ลับหน้าแม่เราเรียกเธอพี่สาว แต่ลับหลังแม่เวลาพูดกับเธอเราเรียก อี่ ซึ่งความจริงมันไม่ใช่เลย       แต่พี่สาวเราไม่ใช่คนเลวร้ายนะค่ะ  เธอยังมีอะไรบางอย่างในตัวที่ทำให้เราคิดถึงอยู่บ้างในบางเวลา  แล้วถ้าเป็นคุณมีคนในครอบครัวลักษณะแบบนี้ จะวางตัวยังไง ทำตัวยังไงให้อยู่ด้วยกันไปนานๆและมีความสุขค่ะ จากคุณ : cakejp เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 15:49:34

ความคิดเห็นที่ 2 ลืมอดีต  กลับมาอยู่กับเหตุการณ์ปัจจุบัน พยายามให้อภัยเข้าไว้  และดีต่อเธอตามสมควรแก่เหตุ น่าจะช่วยให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวดีขึ้น จากคุณ : มาดิน เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 15:58:31

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณ คห.1 ครับ จากคุณ : พฤกษาไร้สำเนียง เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 15:58:36

ความคิดเห็นที่ 4 จากประสบการณ์ตรงนะค่ะ พี่สาวเราคนรอง ก็คล้ายๆ กับพี่สาวคุณ จขกท. ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเลยแหละ เราก็คล้ายคุณ เป็นลูกคนสุดท้าย พี่สาวสองพี่ชายหนึ่งคน ไม่รู้เป้นเพราะว่า พี่สาวคนรองเป็น ลูกสาวคนกลางด้วยรึเปล่า ... เอาเป็นว่า ไม่พูดเรื่องพี่เราดีกว่า ... เหอะๆ แต่สิ่งที่เราตอนนี้ คือ แยกออกมาอยู่คนเดียว (แต่ก็ไม่วายโดนหางเลขจากพี่นะค่ะ) ทำความเข้าใจว่าพี่ เป็นคนแบบนี้ อะไรที่ยอมได้ หรือยอมไม่ได้ก็ต้องยอม ไม่ใช่เพราะพี่ แต่เพราะ พ่อ และ แม่ต่างหาก พี่เราก็อยู่กับแม่ค่ะ เราจะใช้คำว่า อดกลั้น นึกแต่ว่า ไม่ว่า พี่หรือ น้อง ลูกก็คือ ลูก อะไรที่จะทำให้แม่เครียด ไม่เสี่ยงดีกว่าค่ะ อะไรที่มันทำไปแล้ว ก็พินอบพี่เทาไปจะดีกว่า คิดอย่างเดียว "แม่รักลูกทุกคน" พอคิดได้ พี่สาวเรา ก็ถือเป็นแรงสนับสนุน สำคัญ ให้เราต้อง พยายาม ทำให้ชีวิตเราเป็นหลักให้ครอบครัวให้มากขึ้น เพื่อเอาเงินให้พี่เราแก้ปัญหาของเขาเอง ไม่ใช่เพราะรักพี่เลย แต่เพราะรักแม่มากต่างหาก เพราะไม่ว่า ลูกคนไหนจะเป็นอย่างไร หรือ มีปัญหาอะไร สุดท้ายคนที่เป็นห่วงมากกว่าใคร ก็ คือ พ่อแม่อยู่ดี จากคุณ : Ku-Sala เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 16:03:34 A:14.207.151.23 X: TicketID:226782

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ได้ #๑ ผมไม่อ่านจริงๆนะเนี่ย ทรมาณคนแก่อย่างแรง ตอบเจ้าของกระทู้ พี่น้องกันตัดกันไม่ขาดหรอกครับ ยังไงเขาก็พี่ ยังไงเขาก็ลูก แต่ คงไม่หวังพึ่งพานะครับ ไม่ต้องไปประจบเอาใจ ไปกินของก็หารซ่ะให้เรียบร้อย บุญคุณไม่มี ไม่มีหนี้ค้างชำระ จากคุณ : Ice-man เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 16:05:14

ความคิดเห็นที่ 6 ปวดตา มากกกกกกกกกก  สารภาพค่ะ  ว่าอ่านไม่จบ! จากคุณ : มีลูกชื่อหยอง เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 16:13:34

ความคิดเห็นที่ 7 อะไรคืออี่ อะไรคือ บ่ คะ อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ เป็นคำหยาบที่เป็นภาษาท้องถิ่นหรือคะ ขอแนะนำว่าเจอกรณีนี้ อย่าเก็บมาใส่ใจเลยค่ะ ทุกข์เปล่าๆ ยังไงก็คงเปลี่ยนความคิดพี่สาวไม่ได้ง่ายๆ คุณก็ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เวลาผ่านไปก็จะพิสูจน์ได้เองว่าสิ่งที่พี่สาวพูดมา ไม่ว่าจะเรื่องเกาะพ่อแม่กินหรืออะไร มันไม่เป็นความจริง จากคุณ : LeNyAzAzA เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 16:36:05

ความคิดเห็นที่ 8 เหมือนจำได้ว่าเคยอ่าน และคนที่ห้องนี้แนะนำไปดีมากๆ มีหลายแนวคิด แนวคิดหนึ่งก็คือว่า หลายๆ ความเห็นถามว่าทำไมพี่คุณถึงเป็นแบบนั้น คนอื่นๆ ในครอบครัวทำให้เขารู้สึกเป็นคนนอกหรือไม่ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นอะไรของเรา ของแบบนี้ส่วนมากรู้กันเองในครอบครัว เราว่าพี่สาวคุณเขาก็มีความพอใจแบบที่เขาอยากมีแล้ว เขามีงานทำ เลี้ยงตัวเองได้ เขามีแรงกดดันที่ต้องไปให้พ้น ให้ประสบความสำเร็จ ถ้าเขาทำได้ เขาก็คงอยากระบายความในใจค่ะถึงหนทางความลำบากกว่าเขาจะได้สิ่งนั้นมา เราออกจะเห็นใจคนแบบนี้อยู่ซักนิด เป็นเราถ้าพ่อแม่ไล่พี่น้องเราออกจากบ้าน ไม่ว่าเราเป็นพี่หรือเป็นน้อง เราคงต้องทำทุกอย่างให้พี่น้องเรายังคงอยู่ในบ้านเช่นเดียวค่ะ ไม่ว่าจะเป็นพยายามพูดกับพ่อแม่ พูดกับพี่น้องหรือทั้งสองฝ่าย ถ้ามันเลวร้ายจริงๆ ก็ให้ต่างคนต่างอยู่ไปคนละมุม การที่คนๆนึงเดินออกจากบ้านไปแล้ว โดยที่พี่น้องคนอื่นๆ ยังอยู่ในบ้านใช้ชีวิตตามปกติ แต่อีกคนต้องไปอาศัยอยู่กับญาติมันต่างกันมากมายเลยค่ะ ทั้งในด้านจิตใจและอื่นๆ พี่คุณเขาออกจากบ้านไปเผชิญชีวิตของเขาหลายปีแล้ว จะให้กลับมาเหมือนเดิมคงยากค่ะ แน่นอนความเป็นพี่เป็นน้องยังคงมีอยู่ แต่มันอาจจะไม่ลึกซึ้งอะไรมากมาย เพราะเขาคิดว่าที่ผ่านมาก็ไม่มีใครออกมายืนเคียงข้างหรืออกปากพูดป้องกัน ช่วยเขาซักคน เหมือนทุกคนยืนอยู่คนละฟากถนนกับเขา พอเขาข้ามฟากไปแล้ว เขาก็คงแค่อยากผ่านไปผ่านมาค่ะ คงไม่อยากข้ามฝากกลับมายืนตรงนั้นตลอดไป ถ้ารักเป็นห่วงเขาอย่างที่เขียนมาก็ปล่อยเขาเป็นอย่างที่เป็นเถอะคะ ยิ่งคุณพยายามไปพูดถึงเขา พยายามไปเปลี่ยนเขา หรือพูด คิดถึงเรือ่งเก่าๆ เราว่ายิ่งทำให้เขาคิดถึงแต่อดีตที่เขาอยากจะลืม มันเหมือนยิ่งไปกระตุ้นในใจเขา ที่คุณว่า เขาทำงานได้ปกติ พูดคุยได้ปกติ เราว่าก็ดีแล้ว อย่างน้อยก็เห็นได้จากการที่เขาสอบทำงานได้เป็นหลักเป็นแหล่ง ส่วนที่ว่าอยู่กับสังคมไม่ได้ แปลว่าอะไรหรือคะ เราว่าเขาทำงานได้ ก็มีสังคมส่วนหนึ่งแล้วนะคะ การที่คุณและเขาเห็นต้องไม่ตรงกันในหลายๆภายในครอบครัว เรื่องไม่ได้หมายความว่า เขาอยู่ในสังคมไม่ได้นะคะ ความเห็นของเราอาจจะทื่อๆ ไปหน่อย แต่อยากบอกว่า คนแบบพี่สาวคุณ ถ้าเขาไปได้ด้วยตัวเองแล้ว เขาอาจจะไม่กลับมาอีกค่ะ เพราะเขาคิดว่าที่บ้านไม่มีใครที่รอเขาอยู่หรือให้กำลังใจกับเขาโดยเฉพาะในยามที่เขาทำผิด หรือลำบาก เขาคิดว่าไม่ว่าจะทำอะไร คนในบ้านก็อยู่ตรงข้ามเขาเสมอ เราอยากให้มีใครซักคนแสดงตัวยืนข้างเขาบ้าง ไม่ใช่ทุกคนไปรวมกระจุกอยู่อีกข้างหมด ยังไงก็คนในครอบครัวเดียวกันพี่น้องกันค่ะ จะผิดจะถูก ก็ไม่ควรปล่อยโดดเดี่ยว และถึงแม้ว่าเขาจะกลับมา เขาก็ไม่สามารถเป็นอย่างที่พวกคุณหวังหรืออยากให้เป็นแล้วล่ะคะ ถ้าเรามีพี่สาวแบบนี้ เราจะปล่อยให้เขาเป็นอย่างที่เขาอยากเป็นค่ะ เขาจะเรียกเราว่าป้าหรือน้องไม่สำคัญ ลึกๆ เราคงดีใจที่เขาเลี้ยงตัวเองได้มีงานทำที่มั่นคง ไม่ต้องกลายเป็นคนเก็บกด ซึมเศร้า ต้องใช้ยานอนหลับหรือทำร้ายตัวเอง เราคงหวังว่าเขาจะได้เดินทางและทำในสิ่งที่เขาคิดว่าดีและเหมาะสมค่ะ และหวังว่าสักวันหนึ่งเมือเขามีครอบครัวของตัวเอง ขอให้เขามีความสุขอย่างแท้จริงอย่างที่เขาอยากมีค่ะกับสามีและลูกๆ เพราะนั่นอาจเป็นครอบครัวที่เขารออยู่ จากคุณ : ไม่มีพี่สาว เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 17:01:46 A:87.189.229.173 X: TicketID:324043

ความคิดเห็นที่ 9 เธอมีปัญหาด้านจิตใจอย่างแรง ซึ่งส่งผลให้การดำเนินชีวิตของเธอไม่มีความสุข ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่เคยมีความสุข ที่คุณทำได้คือการให้อภัย เธอจะพูดเองเออเอง จะอย่างไรก็ช่างไม่ต้องไปถือสา เราทำตัวเราให้ดีที่สุดและปฏิบัติต่อพ่อแม่ ให้ดีที่สุด คือคนเราเมื่อเราพยายามปรับคนอื่นเราปรับไม่ได้ เราก็หันมาปรับ ตัวเราให้เข้ากับเธอได้จะง่ายกว่า เมื่อเราปรับเข้ากับเธอได้ มันจะส่งผล ให้พ่อแม่มีความสุขคุณก็ได้ผลบุญอันนั้นไป ไม้แก่แล้วยิ่งแก่ยิ่งดัดยาก เธอมีทิฐิแรงกล้ามาก มีความฝังใจแน่นประดุจ ห่านเกิดจากท้องก็เดินตามสิ่งที่มองเห็นครั้งแรกนั่นแหละ และก็คิดวนเวียนซ้ำซากส่งผลให้จิตใจมีแต่ลบ คิดแต่ความขุ่นเคืองแค้นตลอดเวลา สุขภาพจิตเธอย่ำแย่มากกว่าคุณ ทำใจเหอะ จากคุณ : นา เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 17:04:39 A:118.172.101.104 X: TicketID:200519

ความคิดเห็นที่ 10 ต่างคนต่างอยู่ แต่ถ้าเค้าเดือดร้อนคุณก้ช่วยเค้า สักวันเค้าจะเห็นเองว่าคุณดีกับเค้า จากคุณ : sbpanda เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 17:18:31

ความคิดเห็นที่ 11 อี่  แปลว่า น้าในภาษาจีนค่ะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 17:24:35

ความคิดเห็นที่ 12 แก้วที่แตกแล้ว  ต่อยังไงก็ไม่เหมือนเดิม      ต่างคนต่างรู้ว่านี่คือแก้วที่แตกแล้วเอามาต่อติดกันใหม่      ความรู้สึกยังไม่มีทางกลมกลืน      เวลานี้ ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด อย่าเข้าไปยุ่งกับชีวิตเขา      ทักทายกันอย่างพี่น้องเท่านั้น พอ      เวลา  จะเป็นตัวเยียวยาบาดแผลให้เอง      บอกไม่ได้ว่าจะนานแค่ไหน  แต่ก็ยังมีหวัง      อย่างไร เลือดก็ข้นกว่าน้ำ ครับ............ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 18:37:29

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องนี้ เป็นปมในวัยเด็ก คนที่จะแก้ไขได้ดีสุด คือ แม่ และ ตัวของเขาเอง นั่นคือ ตอนเด็ก แม่ไม่ได้แสดงความรักต่อเธออย่างเพียงพอ อาจจะเพราะงานยุ่ง หรือมีลูกคนใหม่ ก็จะลดความสนใจไปเอาใจลูกอ่อนแทน หรืออาจจะมีคำพูด ท่าทาง กิริยาที่ให้เธอเข้าใจมาโดยตลอด ว่าแม่ไม่รัก  เช่น ผลักออกห่างตัว ไม่สนใจใยดี ดุด่าอย่างไร้เหตุผล (โดยเฉพาะเวลาเด็ก ๆ ทะเลาะกัน แม่อาจจะลงโทษลูกคนโตมากกว่า) ส่วนตัวเขาเอง  ... ถ้ามีลูก และศึกษาจิตวิทยาเด็ก ก็อาจจะเข้าใจสาเหตุที่เกิดกับ ชีวิตของเขาได้  แต่ถ้าไม่มี แต่สนใจศึกษาจิตวิทยา และมองย้อนกลับไป ก็อาจจะยกโทษให้แม่ได้ อีกวิธีคือ การสะกดจิต หรือ สั่งจิตใต้สำนึก ... เพื่อย้อนกลับไปแก้ไข ความทรงจำในวัยเด็กที่ทำให้เขามีพฤติกรรมต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน อภัยให้เธอ เพราะเธอขาดความรักและยังจมอยู่ในห้วงทุกข์ของอดีตกาล จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 20:48:29

ความคิดเห็นที่ 14 อี่ คือ อี๊หรือป่าว ถ้าคำว่า "อี๊" คือ น้าหรือป้าค่ะ (ป้านี่คือพี่สาวแม่ ถ้าเป็นพี่สาวพ่อเรียก "โกว") จากคุณ : ::: หมูแป้น ::: เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 21:16:55

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกคำแนะนำทุกคนค่ะ จะนำปรับไปใช้นะค่ะ  สำหรับคำว่า อี่ เป็นภาษาอีสานค่ะ เป็นคำหยาบคายไม่สุภาพสำหรับเรียกผู้หญิง ส่วน บ่ เป็นคำหยาบคายไม่สุภาพสำหรับเรียกผู้ชาย </FONT></PRE> แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 55 22:10:27 จากคุณ : Khoykam เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 22:07:19

ความคิดเห็นที่ 16 ว่าจะไม่ถามแล้ว เราคนอุบลนะคะ ถ้าคุณบอกว่านี่เป็นภาษาอิสาน จขกท.อยู่จังหวัดอะไรคะ คือที่ถามนี่เราสงสัยแค่เรื่องภาษาเท่านั้นเอง บอกเราหลังไมค์ก็ได้ เพราะว่าเรางงจริงๆ เป็นพวกอยากรู้อยากเห็นด้วย ส่วนเรื่องกระทู้ เราแนะนำว่าให้ทำใจ คนบางคนฝังความรู้สึกไม่ดีเอาไว้ส่วนลึก ลึกจนตัวเองไม่รู้ว่า เกลียดเพราะอะไร ไม่ชอบเพราะอะไร คุณไหวไหมถ้าจะเอาความดีเข้าสู้ โดยที่ไม่รู้นะว่ามันจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม แต่จากที่เล่ามาขอบอกว่าเหนื่อยเปล่า หมายเหตุ ใครบอกว่าพี่น้องตัดกันไม่ขาด ตัดขาดได้แน่นอนคะ จากคุณ : Diesel Engine เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 23:16:12

ความคิดเห็นที่ 17 เมตตาเธอเยอะๆ อย่าเอาสิ่งที่เธอทำมาเป็นอารมณ์มากนัก น่าจะพอช่วยได้นะคะ จากคุณ : พิกุลเหล็ก เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 11:46:13

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบคุณความคิดเห็นที่ 16 ค่ะ เป็นคนมหาสารคามค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ สำหรับเราคงจะทำดีกับเธอเรื่อยๆ โดยไม่หวังใดๆทั้งสิ้นว่า สุดท้ายเธอจะมองว่าเราจะรักหรือไม่รักเธอยังไง  เพราะพ่อแม่ที่เลี้ยงดูและให้กำเนิดเธอเอง เธอก็มองว่าพ่อแม่ไม่รักเธอ เธอมองว่าที่ท่านเลี้ยงดูทำดีด้วยเป็นเพียงหน้าที่เท่านั้น เราหวังว่าทำดีกับเธอเรื่อยๆคงทำให้พ่อและแม่มีความสุขค่ะ ตามหลายๆ เม้นท์ที่แนะนำ             อยากบอกว่าที่เราโพสต์ว่า เธอเข้าสังคมไม่ได้ คืออยู่ร่วมกับคนไม่ได้ค่ะ อยู่กับใคร ทำงานที่ไหน ตามเธอก็เล่าให้เราฟังว่า มีแต่คนกลั่นแกล้งคนไม่ชอบ สมัยเรียนมหาลัยก็ไม่ค่อยมีคนคบ โดนกลุ่มเพื่อนหมดห้องแกล้ง ประมาณนี้ละค่ะ ไม่ค่อยมีเพื่อนร่วมงาน ล่าสุดก็เหมือนกันค่ะ ไปทำงานอยู่กรุงเทพ โดนหัวหน้างานกลั่นแกล้งอีก ไม่ชอบเธออีกละ เพราะเธอทำงานเก่งเลยหมั่นไส้ว่างั้น ตอนเรียน ป.ตรีเธอก็เล่าให้เราฟังประมาณนี้ละค่ะ ว่าเพื่อนอิจฉาที่เธอเรียนเก่งว่างั้น เลยไม่อยากคบกับเธอ ตามที่เธอเคยเล่าให้เราฟังนะ  แต่เราก็เชื่อ 50-50 นะ     เราจะแวะเข้ามาอ่านอีกพรุ่งนี้เป็นครั้งสุดท้ายค่ะ ขอบคุณทุกๆ คำแนะนำค่ะ จากคุณ : Khoykam เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 12:28:46

ความคิดเห็นที่ 19 เราขอให้ จขกท.โชคดี ที่คุณทำก็ถือเป็นสิ่งที่ดี ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่า การให้อภัยถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมาขอโทษเราก็ตาม จากคุณ : Diesel Engine เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 13:14:24

ความคิดเห็นที่ 20 ทำไมผมมองว่า พี่คุณคงถูกกรทำมาก่อน เช่น พ่อแม่คงรักไม่เท่าดูแลไม่เท่าลูกคนอื่นจริงๆตอนเด้กๆ ไม่งั้นคงไม่มีปมขนาดนี้ แต่จขกท.เป็นน้องคนเล็กเลยไม่เข้าใจ จากคุณ : v-v เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 13:15:48 A:171.97.160.112 X: TicketID:382304

ความคิดเห็นที่ 21 ทำไมผมมองว่า พี่คุณคงถูกกระทำมาก่อน เช่น พ่อแม่คงรักไม่เท่าดูแลไม่เท่าลูกคนอื่นจริงๆตอนเด้กๆ ไม่งั้นคงไม่มีปมขนาดนี้ แต่จขกท.เป็นน้องคนเล็กเลยไม่เข้าใจ จากคุณ : v-v เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 13:16:08 A:171.97.160.112 X: TicketID:382304

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นด้วยกับคุณv-v คุณไม่ได้เข้าใจพี่สาวคุณค่ะ เพราะคุณไม่ได้อยู่ในสถานะที่ขาดความรักแบบพี่คุณ การที่่เขามีทัศนคติชีวิตแบบนั้น หรือถูกคนกลั่นแกล้ง ก็เหมือนการที่เขาถูกพี่น้องกลั่นแกล้ง (ซึ่งมีทั้งมาจากคำพูด การกระทำของเขาเอง และการที่คนอื่นไม่ชอบคำพูด การกระทำของเขา เช่นเดียวกับที่คุณก็ไม่ชอบเขา) คนที่ขาด หรือ แห้งแล้งความรักมาตั้งแต่เด็ก ก็เหมือนดั่งทะเลทราย จะไปหาน้ำที่ใด หรือจะไปหาความรักที่ไหนไปมอบให้คนอื่น (เหมือนที่คุณวิจารณ์ว่า เขาไม่รักผู้ให้กำเนิดซึ่งควรเป็นหน้าที่ของบุตร) วันใดที่คุณมีครอบครัวของตนเอง  ก็อย่าไปทำให้ลูกมีปมชีวิตแบบนี้นะคะ ขอให้มองชีวิตของเธอ  เป็นแบบเรียนที่เป็นตัวอย่างชีวิตใกล้ตัว ปลูกพืชใดในผืนดินชนิดใด  ก็จะได้ผลเช่นนั้นแล You reap what you sow. จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 18:21:07

ความคิดเห็นที่ 23 ปัญหาทุกอย่าง ไม่มีทางแก้ได้ หากไม่เริ่มจากการ"ยอมรับความจริง"ก่อน การใช้ความจริงเพียงครึ่งเดียว หรือบิดเบือนข้อเท็จจริง ยิ่งแก้ก็ยิ่งยุ่งค่ะ ยิ่งแก้ยิ่งเหยียบย่ำ ให้ความเจ็บร้าว มันฝังลึกลงไป คุณพ่อ คุณแม่ของคุณ ท่านรู้ดีที่สุด ว่าลูกของท่านแต่ละคน มีค่าแห่ง"ความเป็นลูก" เท่ากันหรือเปล่า ถ้าเธอไม่ได้"คิดไปเอง"แล้วโดนข้อหานี้ ....สิ่งที่เธอได้รับมายาวนาน ส่งผลต่อทัศนคติและบุคลิกภาพ อย่างถาวรให้กับเธอ ไม่แปลก ที่เธอไปอยู่ไหน ก็ไม่มีใครรัก ตามมุมมองของดิฉัน ดิฉันคิดว่า คุณไม่ต้องแก้อะไรทั้งนั้น เพราะปัญหาไม่ได้อยู่ที่คุณ คุณพ่อคุณแม่คุณต่างหาก ที่ท่านผูกปมนี้ อยู่ที่ท่านจะยอมรับ และยอมแก้หรือเปล่าเท่านั้นเอง ..เพราะบางที บางคนก็เลือกที่จะอยู่กับ"มะเร็ง"ไปชั่วชีวิต มากกว่าการที่จะ ผ่าตัดมัน นะคะ จากคุณ : ระเบียงชมจันทร์ (ระเบียงชมจันทร์) เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 19:58:05

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่รู้ว่าจขกท จะกลับมาอ่านไหม เคสนี้ คนที่แก้ได้คือพ่อและแม่ครับ บาดแผลที่เกิดในใจของพี่สาวคุณ โหดร้ายและทรมาณกับเขามาก ซึ่งผมคิดว่าคนใกล้ตัว พ่อแม่พี่น้อง ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้สมบรูณ์ แต่แก้ได้ง่ายนิดเดียวคือตัวพ่อแม่และพี่สาวต้อง ยอมรับความจริงกัน พ่อแม่ก็ต้องยอมรับว่าให้ความรักพี่คุณไม่เท่าคนอื่น แต่เป็นไปโดยไม่รู้ตัว และไม่ได้ใส่ใจ ซึ่งถ้าตอนนี้พ่อแม่คุณยอมรับ ลองหาโอกาสคุยกับพี่สาวดู มันอาจจะยากที่พ่อแม่ต้องขอโทษลูก แต่ผมเชื่อ1,000% ว่า พี่สาวคุณรอคำนี้มาทั้งชีวิต และพร้อมให้อภัยนับหนึ่งเริ่มต้นใหม่ จากคุณ : oeton เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 17:26:34

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท คงจะเข้าใจยากและมันอธิบายยากจริงๆ ที่พี่สาวคุณพูดให้คุณฟังมันเป็นเรื่องแบบย่อ ปมที่เกิดขึ้นกับพี่สาวคุณคือความอ้างว้าง ขาดคนรักซึ่งคนท่่ี่รักเขามากที่สุด ก็น่าจะเป็นคนในครอบครัว เขียนเองยังอธิบายยากเลยวุ้ย ยกตัวอย่างง่ายๆเลยก็เคสผมนี่แหละ ลูกคนกลาง เวลาพ่อแม่ซื้อขนมมา5 ชิ้น  พี่ผมได้2 เพราะเป็นลูกคนโต น้องผมได้2 เพราะเป็นลูกคนเล็ก ส่วนผมชิ้นเดียวตลอดครับ ถ้าเป็น10ชิ้นก็ 4  3 3 หรือ 3 3 4 ผมไม่ค่อยได้เสื้อหรือหนังสือเรียนใหม่ทุกอย่างต้องรับมือสองจากพี่หมด แต่น้องชายผมได้ใหม่ทุกอย่างเหมือนพี่ชาย ทั้งที่ทุกอย่างยังสภาพดีอยู่ เวลาที่ผมได้เสื้อผ้าใหม่หรือหนังสือเรียนเล่มใหม่ ผมนี่โครตดีใจมากกกกกกกกกกกกกก ซึ่งในรอบปีมีไม่กี่ครั้ง พี่ชายและน้องชายผมไม่เข้าใจเพราะเขาได้ของใหม่ทุกครั้ง ซึ่งมันทำให้ผมหวงของใหม่ของผมมาก คุณอาจมองเป็นเรื่องเล็กน้อยและไร้สาระ แต่คนที่โดนกระทำทุกๆวัน เป็นสิบปี เรื่องนี้โหดร้ายมาก แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 01:41:04 จากคุณ : oeton เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 17:42:50