ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ เพื่อนแท้มีแค่หนึ่งก็เพียงพอแล้วล่ะ จากคุณ : ยมทูตลูเคีย (ยมทูตลูเคีย) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 18:05:21

ความคิดเห็นที่ 2 ก็ไม่เห็นต้องแคร์อะไรนี่คะ  คิดซะว่าเป็นแค่เพื่อนรว่มโลก ไม่ต้องไปให้ความสำคัญอะไรมากมาย  คุยเท่าที่จำเป็น คนเราทุกวันนี้จะอะไรมากมาย...ผ่านมาเดี๋ยวก็ผ่านไป จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 18:13:17

ความคิดเห็นที่ 3 พอต่อหน้าคนที่ไม่ชอบกับทำดี คุยดี เหมือนกับว่ารักเขามากมาย ไม่รู้ว่า จขกท. อายุเท่าไร เอาเฉพาะประโยคของ จขกท. ที่เรา copy มานะ เมื่อก่อนนี้ ตอนเราอายุ 20 กว่า ๆ ก็ ทำไม่เป็นหรอก แต่พอมาถึงวันนี้ ด้วยอายุที่มากขึ้น สถานะทางสังคมที่ดีขึ้น (หรือเปล่า ไม่รู้) ออกงานบ่อยขึ้น เจอคนมากขึ้น ณ ปัจจุบันนี้ เราทำอย่างที่ จขกท. ว่าเป็นแล้วค่ะ อีกหนึ่งความรู้สึกของ จขกท. เราอยากที่จะทำบาง เป็นแบบพวกเขาบาง แต่สำหรับเรามันกับเหนี่อยเกินไปกับการที่จะต้องมานั่งปั้นหน้าฝืนยิ้ม ฝืนหัวเราะ ฝืนพูดคุย กับคนที่เรารู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าไม่เคยมีความจริงใจกับเราเลย มันทำให้เราเหนื่อยกับการใช้ชีวิตในสังคมเพื่อนแบบนี้ ตอนเราอายุ 20 กว่า ๆ ก็รู้สึกแบบนี้ แต่ช่วงหลังจนถึงปัจจุบัน ความรู้สึกนี้ลดลงไปแยะ เราฝืนยิ้มได้ ฝืนพูดคุยได้ ทุกวันนี้มั่นใจว่าต่อให้เป็นคนที่เราเจอครั้งแรก เราก็สามารถคุยกับเขาได้เป็นชั่วโมง ที่ทำได้เพราะเราทำตามที่ คห. 2 บอกค่ะ เราแยกระหว่างเพื่อนกับคนรู้จัก บอกตัวเองว่าทุกอย่างและทุกคน ผ่านมาในชีวิตเราเพื่อผ่านไป เมื่ออายุคุณมากขึ้น โตขึ้น คนรู้จักจะมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามแวดวงสังคมที่คุณอยู่ แต่เพื่อนแท้จะน้อยลงค่ะ ตอนนี้เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าเพื่อนแท้เรามีแค่กลุ่มที่เรียนมัธยมมาด้วยกันเท่านั้น จากคุณ : ภูเขาหิมะ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 19:22:50

ความคิดเห็นที่ 4 สังคมส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ ทั้งที่รู้แต่ก็ยังยอมสวมหน้ากากเข้าหากัน เพียงเพื่อผลประโยน์ทางสังคมบางอย่าง มีหมดทุกระดับชั้นแหละคุณ ส่วนตัวแล้วคิดว่าเมื่อเราเป็นคนที่ไม่ชอบเสแสร้ง เราก็ไม่จำเป็นต้องไปฝืน เป็นตัวของเราเองนั่นแหละดีที่สุด แล้วเราจะได้พบเพื่อนแท้แน่ แต่ถ้าเราสวมหน้ากากตลอดเวลา ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีวันเจอเพื่อนแท้ จากคุณ : นางในวรรณคดี เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 19:25:30

ความคิดเห็นที่ 5 อย่าว่าแต่กับเพื่อนเลย เมียตัวเองแท้ๆ ยังมีบางคนโกหก :-)ตลบแตลงปลิ้นปล้อน จนผมเป็นเพื่อนที่ได้รับรู้การกระทำ ยังอดสงสารเค้าไม่ได้ ไม่รู้ทำลงไปได้ยังไง จากคุณ : Texas Holdem เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 19:31:20

ความคิดเห็นที่ 6 จริงค่ะ เพื่อนสมัยเด็กๆบางคนคบนานเป็นสิบกว่าปี ขนาดไม่ค่อยได้เจอ มาคุยมาเจอก็ยังสนิทเหมือนเดิม เพื่อนที่มาคบเอาตอนโตแล้วนี่ เราคิดจริงๆว่าถ้าเราไม่มีประโยชน์บางอย่างกับเค้า เค้าคงไม่คิดเป็นเพื่อนเราหรอกมั้ง ก็ไม่เป็นไร แค่ลดระดับความสำคัญลง ไม่เห็นต้องไปฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบ เสียสุขภาพจิตเปล่าๆค่ะ จากคุณ : สายน้ำเซาะหินผา เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 19:50:53

ความคิดเห็นที่ 7 คนเราพอโตขึ้น....อะไร ๆ ก็เปลี่ยนไป จากที่เคยคบด้วยความจริงใจสมัยเด็ก ๆ โกรธกัน แป๊บเดียวก็ดีกัน แบ่งขนมกันกิน ชวนกันมาเล่นด้วยกัน พอโตขึ้นมา ก็เริ่มที่จะต้องมีผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง มันก็เลยกลายเป็นเพื่อน ที่เหมือนไม่ใช่เพื่อน เราก้เจอค่ะ คนแบบนี้ เราไม่เรียกว่า "เพื่อน" ค่ะ เพราะเพื่อน จะไม่มีคำว่า ผลประโยชน์ อะไรต่าง ๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง เราถึงมีเพื่อนน้อยแต่ว่าเป็นเพื่อนแท้ ดีกว่ามีเพื่อนแย่ ๆ เป็นร้อย เป็นพัน จากคุณ : No One Love เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 20:19:16

ความคิดเห็นที่ 8 อย่าไปจริงจังกัยคำว่า "เพื่อน"ให้มากนักเลยค่ะ เราเป็นคนมีเพื่อนน้อย แต่เราจริงใจกับเพื่อนเสมอ  ช่วยเหลือทุกอย่าง อย่างเต็มกำลัง เราช่วยทั้งเรื่องเงิน ช่วยเลี้ยงลูกให้ จ่ายค่ารักษาพยาบาลรพ.เอกชนให้ลูกเขา เราเคยภูมิใจว่าเรามีเพื่อนน้อยแต่เขาเป็น"เพ์่อนแท้" แต่พอเขาเรียนจบปริญญาโท เขามีสังคมใหม่ เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยค่ะ เดี๋ยวนี้ก็ลดความสัมพันธ์ลงเรื่อยๆ  เราเลยสรุปว่า  เราไม่เคยมีเพื่อนแท้เลยค่ะ มีแต่ครอบครัวเท่านั้นที่เค้าอยู่เคียงข้างเราตลอดเวลา จากคุณ : เสื้อเชิ้ต เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 20:35:55

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนเด็กนะคุณคบเพื่อนเพราะอะไร  ก็เพราะว่ามันเป็นมันใช่ไหม ส่วนตอนโตนะเราคบเพื่อนเพราะอะไร  เพราะส่วนใหญ่จะเป็นเปลือกถูกไหม มันก็เป็นไปตามสังคม  ที่แต่ละสังคมย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา  ยกเว้นว่าคุณจะคบมันตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ก็ยังคบอยู่อันนั้นก็ว่าไปอย่าง  เพราะเรารู้นิสัยและสันดานมันหมดแล้ว   เพราะฉะนั้นอย่าคิดมาก  ถ้าเราคบมันที่ธาตุแท้มันก็คือเพื่อนที่เข้าใจ  แต่ถ้าเรายังไม่ได้คบมันที่ธาตุแท้มันก็เป็นเพื่อนที่ไว้พูดคุยเป็นบางครั้ง   อย่าไปสนอะไรมากนักว่าจะมีใครมาเข้าใจหรือสนใจคุณ  เมื่อตัวคุณยังไม่เข้าใจและสนใจคนอื่น  สังคมมันก็เป็ฯแบบนี้ละ  ไม่ว่าคุณจะอยู่สังคมไหน  มันก็เป็นสังคมของการใส่หน้ากากเข้าหากันเป็นธรรมดา   เพราะทุกคนย่อมตจ้องปกปอ้งตัวเองทั้งนั้น   การที่จะได้ใจใครสักคน  คุณต้องเข้าไปหาเขาก่อนจนวันหนึ่งที่เขาแน่ใจและยอมถอดหน้ากากมาหาคุณ    แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมบอกได้เลยว่าเสียเวลา  เพราะถ้าจะมามัวตามหาเพื่อนแท้  สู้คุณเอาเวลาไปให้กับครอบครัวดีกว่า   เพื่อนแท้นะบางทีไม่ต้องหาหลอก  คุณจะรู้ได้เมื่อคุณลำบากนั้นเอง  คนที่อยู่เคียงข้างยามที่คุณไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์  ไม่ว่าจะดีใจหรือเสียใจ  และไม่ทิ้งคุณไปไหนไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไรก็ตาม  คนๆนั้นนั้นละ จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:19:31

ความคิดเห็นที่ 10 เขาเรียกปากกัดตีนถีบ เอ้ย หน้าไหว้หลังหลอก จากคุณ : ธีรภัทร์2 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:32:31

ความคิดเห็นที่ 11 เราเคยไม่มีศรัทธาคำว่าเพื่อนมาครั้งนึงค่ะ ตอนม.ปลายเราโดนเพื่อนในกลุ่มพากันไม่ชอบทั้งที่เราเองก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้ (จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เรื่องราวที่แท้จริงเลย) ตอนนั้นเฟลมากเพราะคิดว่านี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา แต่พอเข้ามหาลัยโชคดีมากที่เจอเพื่อนที่ดี(กว่า)ก็เลยลืมเพื่อนกลุ่มเก่าไป ต่างคนก็ต่างไปเรียนของตัวเอง แต่เวลาที่เจอกันก็ยังคุยกันได้นะ ถึงจะไม่สนิทใจเท่าเมื่อก่อนก็เถอะ พอไปเรียนป.โทค่ะ ก็มีเพื่อน2-3คนที่อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่พอคบไปคบมารู้สึกว่าไม่ใช่ก็เลยแยกตัวออกมา ประกอบกับพวกเขาคงคิดว่าเราแรงด้วยมั้ง แต่เราก็ไม่สนใจอะ พอโตขึ้นเรารู้สึกว่าก็ต้องแรงกันบ้างอย่าไปยอมให้คนอื่นมาเอาเปรียบเรา สรุปคือ ตอนนี้ก็มีเพื่อนกลุ่มหลักๆคือ เพื่อนตอนป.ตรีและเพื่อนสมัยม.ปลายบางคนค่ะ เอาจริงๆเพื่อนน่ะมีสักคนสองคนก็พอแล้วค่ะ เพราะมีไปเยอะๆ สุดท้ายก็เหลือไม่กี่คนอยู่ดี จากคุณ : ilovetakki เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:37:31

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ......ให้คำจำกัดความหรือนิยาม ของคำว่า "เพื่อน" ของคุณไว้อย่างไร       แล้ว คุณจัดประเภทคนเหล่านั้นที่คุณรู้จักเป็น "เพื่อน"  กี่คน       และคุณปฏิบัติตัว กับ เพื่อน อย่างไร บ้าง       แล้วใครบ้างที่เป็นแค่ คนรู้จัก และคุณปฏิบัติตัวกับคนรู้จักอย่างไร       ถ้าคุณแยกแยะได้  คิดว่าคุณคงลดความรำคาญและความลำบากใจได้แล้วครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:40:11

ความคิดเห็นที่ 13 อาจารย์เราเคยสอนว่า การจะคบใครเป็นเพื่อน ถ้าพื้นฐานนิสัย ไม่ตรงกัน สักวันความเป็นเพื่อนก็ลดลงไปเอง ไม่ต้องไปดิ้นรนดึงกันไว้ เราเคยเจอเรื่อง เพื่อนสนิท ตอน ม.ปลาย  อยู่ๆ ก็ไม่พูดกับเรา ทั้งๆ ที่เราพยายามถาม เพื่อนสนิทเรา เลือกที่จะฟังคนอื่นแทนที่จะเป็นเรา แล้วต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนต่อ ผ่านไป 15 ปี มาเจอกันใหม่ ต่อไม่ติดแล้วค่ะ ส่วนเพื่อนที่สนิทจริงๆ เป็นกลุ่มมหา'ลัย ที่ทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกัน เรามาค้นพบว่า นิสัยเราเป็นพวกชอบเคลียร์ ตรงประเด็น แต่เพื่อนที่เราคบไม่ทนเป็นพวกชอบหลบปัญหา แล้วโยนปัญหานั้นให้เพื่อนเป็นฝ่ายผิด ส่วนเธอลอยตัว สำหรับเราเพื่อนกันเตือนกันได้ ด่ากันได้ ไม่โกหกกันและไม่เล่นกับความรู้สึกของเพื่อนค่ะ . พิมพ์พลาดเยอะเลย ^^' แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 00:26:43 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 00:25:37 จากคุณ : moonface เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:24:56

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อก่อนให้ความสำคัญกับคำว่าเพื่อนมากๆ คงเพราะดูจากหนัง ดูละคร อ่านนิทาน นิยาย มากไป หวังว่ามันจะมีแบบนั้นบ้าง แต่ความเป็นจริงที่เจอไม่ใช่เลย เพราะทั้งเค้าและเราต่างก็ไม่ใช่เพื่อนอย่างที่หวังไว้ บางทีเราก็เป็นเพื่อนที่ไม่ดีบ้าง และดีบ้าง เค้าก็คงอยากให้เราเป็นเพื่อนอย่างที่เค้าหวังไว้เหมือนกัน แต่มันทำให้ไม่ได้ เพราะความจริงใจมันไม่เท่ากัน รู้สึกว่าเราให้เธอเยอะเกินไป ไม่ก็เธอให้ฉันน้อยเกินไป บางทีเราอยากได้คนที่ปรึกษาปัญหาหลายอย่าง แต่เพื่อนคนนั้นกลับทำเจ็บแสบ เอาไปนินทาว่าร้ายลับหลังต่อ กลายเป็นเข็ด เจ็บใจ เลิกคบทันที เราคงมีแต่เพื่อนกิน เพราะเพื่อนที่เลิกคบกันไปก็เพราะเงินล้วนๆ และที่เข้ามาก็เงินอีกเช่นกัน ตอนนี้เราก็มีแค่เพื่อน หรือ ก็แค่คนรู้จักทั่วไป พูดคุยกันได้แค่นั้น ไม่ได้ตั้งความหวังถึงขนาดที่เป็นคนสนิท   เพื่อนแท้เราตอนนี้ คงมีแต่พ่อและแม่เท่านั้นแหล่ะ จากคุณ : หนอนทอดกระเทียม เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:31:39

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ ส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากมายหรอกคะ เพียงแต่ว่าเรากล้าพูดได้เลยว่าเราเป็นคนที่ให้ความจริงใจกับเพื่อนทุกคนเติมร้อย อาจจะเป็นเพราะตัวเองโลกแคบหรืออะไรก็ตามแต่ แต่เราเชื่อเสมอว่าคนเราทุกคนต้องการความจริงใจที่คนอื่นจะมอบให้เรา ตัวเราเองก็เลยอยากจะให้ความจริงใจกับคนอื่นไป แต่พอยิ่งนานวันไปสิ่งที่เราทำไปมันกลับไม่ได้รับอะไรกลับมาเลย พอเราลองมองดูพวกเขาแล้ว เราก็เลยรู้สึก ว่าจริงใจมันไม่จำเป็นแล้วเหรอ มันไม่สำคัญแล้วเหรอ สิ่งที่พวกเขาต้องการมีเพียงแค่ หน้ากาก และผลประโยชน์เท่านั้นเหรอ แค่นั้นเองคะ จากคุณ : สายลมหนาว_ณ_ปลายฟ้า เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 02:01:08

ความคิดเห็นที่ 16 ลอกพี่ปักเป้า   และอีกอย่างคือ  กับเพื่อนก็อย่าไปอะไรมาก  โดยส่วนตัวเราคิดว่าเพื่อนมีไว้ทักทายให้รู้สึกอบอุ่นใจ  ไม่ได้คิดจะต้องไปทำกิจกรรม  ใช้ชีวิตอะไรด้วยกันนนักหนา  ห่างๆ เฉยๆ จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 05:30:00

ความคิดเห็นที่ 17 ฉันมาถึงจุดที่ จขกท.กำลังคิดอยู่นี้นานแล้ว จนทุกวันนี้เฉยๆ แล้วกับผู้คน ไม่สนใจไม่ตั้งความหวังในการจะคบหา ไม่อยากคบใคร อยู่กับตัวเองก็มีความสุขดี . จากคุณ : successfully เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 11:05:15

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเจ้าของกระทู้คะ  อย่าพึ่งหมดหวังค่ะ คนที่มีความจริงใจให้กับคนอื่น สักวัน .. จะเจอคนที่จริงใจกับเรา เหมือนคนที่ไม่เจอคนที่รักเราจริง ก็อย่าหมดสิ้นหวังว่าจะไม่มีคนแบบนั้นอยู่ในโลก ทั้งหมดทั้งปวงขึ้นอยู่กับว่าเราอยู่ในสังคมแบบไหน สิ่งแวดล้อมแบบใด มีโอกาสเจอหรือไม่ ถ้ายังไม่เจอ ลองเปลี่ยนสังคม .. คุณจะพบว่าโลกนี้กว้างใหญ่มาก มีใครอีกหลายร้อยหลายพันประเภท เพื่อนที่ดีที่สุด คือ ตัวคุณเองค่ะ (ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน) จริงใจกับตัวเองเสมอนะคะ จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 13:14:07

ความคิดเห็นที่ 19 แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 55 13:11:27 จากคุณ : medmed เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 55 00:06:17