คุณเคยสงสัยมั้ยว่าตัวเองชอบทีมฟุตบอลไม่ว่าจะเป็นแมนยู ลิเวอร์พูล สเปอร์ หรือทีมอื่นอื่น เมื่อชอบ(หรืออาจเรียกว่ารักเลยก็ได้)ก็จะไม่เปลี่ยนใจไปชอบทีมอื่นแม้ทีมรักของเราจะตกต่ำหรือทำให้เราผิดหวังมานานมากมายขนาดไหน คุณจะดีใจอย่างสุดขีดเสมอเวลาที่ทีมชนะ คุณอาจเศร้าเวลาที่ทีมแพ้พร้อมอาจจะด่าผู้จัดการทีมในตอนนั้นว่าทำทีมห่วย แต่คุณก็ไม่เลิกเชียร์ใช่มั้ยแล้วทำไมเราไม่ไปเชียร์ทีมอื่นที่ประสบความสำเร็จมากกว่าล่ะเราจะทนผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าไปทำไม จะรักทีมนี้ไปถึงเมื่อไหร่ มันทำไม่ได้ใช่มั้ยทำไมต้องรู้สึกผูกพันขนาดนี้ด้วยนะทั้งที่ไม่ใช่ทีมชาติเราซะกะหน่อยแต่ผมว่านั่นแหละมันคือรสชาติของชีวิตแหละมีสมหวัง ผิดหวัง เมื่อผิดหวังก็พร้อมจะลุกขึ้มมาอีกครั้งนึง วันนี้คุณอาจเสียน้ำตาเพราะความพ่ายแพ้ แต่อีกไม่นานคุณอาจเสียน้ำตาเพราะชัยชนะก็ได้ผมก็คงเหมือนเพื่อนทุกคนแหละ ดูลิเวอร์พูลแข่งครั้งแรกในปี1983 ผมซึ่งตอนนั้นอายุ14 ปีน้องชายผมอายุ12ปี นั่งทำการบ้านอยู่ บวกกับดูทีวีไปด้วยจำได้ว่าตอนนั้นไม่มีอะไรดูแล้ว หลังจากดูกระบี่ไร้เทียมทานจบ(เปนหนังจีนในดวงใจผมเลย)ก็ลองเปิดช่อง5เห็นมีถ่ายทอดบอลคู่นึง ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยชอบดูบอลเลยอ่านแต่การ์ตูน แต่ดูไปดูมาอืมทำไมมันส์อย่างนี้ว่ะ(พูดกับน้อง แบบว่าไม่เคยดู)เป็นบอลลีกคัพ นัดชิงชนะเลศ ปีนั้นเรียกมิลค์คัพ ลิเวอร์พูลแข่งกะแมนยู โดยแมนยูยิงนำไปก่อนจากนอร์แมน ไวท์ไซท แต่ลิเวอร์พูลมาตีเสมอจากอลัน เคนเนดี้ และรอนนี่วีแลนยิงประตูชัยวันนั้นลิเวอร์พูลเล่นดีมากแม้โดนยิงนำไปก่อนแต่ค่อยค่อยบดไปเรื่อยจนตีเสมอและชนะไปในที่สุด ผมกับน้องชอบลิเวอร์พูลทั้งคู่ อาจเป็นเพราะวันนั้นลิเวอร์พูลชนะ ถ้าวันั้นแมนยูชนะผมกับน้องชายอาจจะชอบแมนยูแล้วก็ได้ หลังจากวันนั้นเรา2คนเริ่มหาหนังสือสตาร์ชอคเกอร์อ่านและก็เลยชอบพี่ย.โย่ง เอกชัย นพจินดาไปด้วย ชอบอ่นคัมภีร์ฟุตบอลของพี่โย่ง และชอบพี่โย่งพากย์บอล ยิ่งถ้าเมื่อไหร่จับคู่พากย์กับเตยหอม (วิษณุ นิลกลัด)บอกได้คำเดียวว่าสุดยอด บอลสนุกคนพากย์มีส่วนด้วยคุณว่าจริงมั้ย ชายสูงโปร่ง ตี๋ใส่แว่นท่าทางใจดีคนนั้นเสียดายที่เค้าไม่ได้อยู่เพื่อสั่งสอน หรือให้ความสุขในการดูฟุตบอลกับน้องน้องรุ่นหลังอีก ผมบอกได้คำเดียวว่าเสียใจและเสียดายมากน้องชายผมเคยพูดว่าทำไมคนดีดีอายุสั้นจังนะ ใช่คนดีดีมักอายุสั้น(แต่ความดีมันอยู่ได้นานนะครับจริงมั้ย) เราสองคนมีความฝันไว้ซักวันนึงจะต้องไปอังกถษเยือนแอนฟิลด์ ให้ได้ไม่อย่างนั้นคงนอนตายตาไม่หลับ(ขนาดนั้นเลย)แต่ตอนนี้คงเหลือแค่ความฝันของผมคนเดียวแล้วน้องชายผมคงไม่มีโอกาสแล้ว เค้าประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตในวันที่ชิงแชมป์เปี้ยนลีก วันนั้นเค้าไปเที่ยวกับเพื่อน(ซึ่งวันนั้นเค้าไม่อยากไปเลยเรา2คนเตรียมตัวจะดูบอลนัดสำคัญที่สุดของลิเวอร์พูลแต่เพื่อนคะยั้นคะยอให้ไปซึ่งเค้าขัดเพื่อนไม่ได้) ตอนกลับคงขับรถเร็วเพือ่ให้กลับมาทันดูบอลที่ตัวเองรักเพราะเรา2คนมักดูด้วยกันเสมอ แต่เค้ามาไม่ถึงแค่อีก5กมเค้าก็จะถึงบ้านอยู่แล้วเค้าอยู่ไอ.ซี.ยู .3วันก่อนตายเค้ายังถามถึงผลบอล พอผมบอกว่าลิเวอร์พูลชนะเค้ายิ้มเป็นรอยยิ้มที่มีความสุขจริงจริง ยังบ่นเสียดายที่ไม่ได้ดู ไม่น่าเชื่อนะครับจะมีคนที่บ้าบอลได้ขนาดนี้ขนาดที่ตัวเองใกล้จะไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ที่เขียนมาพอดีใกล้วันที่แมนยูจะแข่งกับลิเวอร์พูลทำให้ผมคิดถึงสิ่งต่างต่างที่ผ่านเข้ามาและอยากบอกน้องผมว่าขอให้หลับฝันดีนะ อยู่บนสวรรค์อย่าลืมเชียร์ลิเวอร์พูลด้วย ส่วนผมก็คงเชียร์ไปจนผมแก่หมดแรงจะเชียร์ล่ะครับ คุณจะไม่มีวันเดินอย่างเดียวดายครับผมเชื่ออย่างนั้น/
จากคุณ :
saroja 
- [
20 ม.ค. 49 22:46:22
]
แมนยู vsลิเวอร์พูล ...น้องชายผมและย.โย่ง เอกชัย นพจินดา
