จะถึงแดงเดือดอีกครั้งแล้ว เรื่องความตื่นเต้นคงไม่ต้องพูดถึง แต่เรื่องที่จะมาเล่าให้ฟัง....ไม่เกี่ยวกับเกมหรอกค่ะ แต่เกี่ยวกับคน เป็นเรื่องของคุณตาเราเอง เดี่ยวจะค่อยๆเล่าว่ามันเกี่ยวกับแดงเดือดยังไง
คือบ้านเราเมื่อก่อนอยู่กันหกคนค่ะ พ่อ แม่ เรา น้องชาย และคุณตาคุณยาย แต่เดี๋ยวนี้เรากับน้องไม่ได้อยู่บ้านแล้ว เพราะไปเรียนกันคนละที่ ที่บ้านก็เลยเงียบๆไป...
เราเป็นแฟนลิเวอร์พูล ส่วนน้องชายเป็นแฟนแมนยู เมื่อก่อน นัดแดงเดือดทีไร ก็จะมานั่งเชียร์กัน หรือไม่ต้องแดงเดือดก็ได้ วันไหนถ้าผีหรือหงส์เตะเราก็จะมานั่งดูด้วยกันและช่วยกันเชียร์...หรือแอบแช่งบางที คนอื่นๆที่บ้านก็ไม่ค่อยดูบอลกัน เพราะบอลมักจะมาดึกๆ ส่วนมากก็จะนอนกันไปก่อน แต่คนที่มาดูกับเราสองคนบ่อยที่สุดก็คือคุณตา..ที่จริงไม่ได้เรียกคุณตาหรอกค่ะ แต่ถ้าบอกว่าเรียกว่าอะไรเดี๋ยวรู้หมดว่าบ้านอยู่แถวไหน
คุณตาไม่ได้เชียร์ทีมไหนหรอกค่ะ แต่แกชอบดูมวยเป็นชีวิตจิตใจ ที่แกมาดูบอลด้วย อาจเป็นเพราะเห็นหลานๆเชียร์กันสนุก(ไม่ก็พวกเราเสียงดังจนนอนไม่หลับ) ก็เลยมาดู ทีมฟุตบอลก็ไม่ค่อยรู้จัก แกรู้จักทีม"ลิเว่อพูน"อยู่บ้าง ก็ตอนที่นายกบอกว่าจะซื้อหุ้นนั่นแหละ
ทุกครั้งที่มาดูด้วยก็จะถูกเรากับน้องถามว่าเชียร์สีอะไร แกก็จะบอกว่าแกเชียร์มวยรอง (-_-") คือดูๆไปก่อน แล้วทีมไหนเล่นเยินกว่า แกจะเชียร์ทีมนั้น ไม่ก็เชียร์ทีมที่โดนนำไปก่อน แกบอกว่าดูแบบนี้ถึงจะมัน...
บรรยากาศแบบนี้ผ่านมานานแล้วเหมือนกัน เรามาอยู่ไกลบ้าน น้องก็...ไม่ไกลมาก แต่ไม่ได้อยู่บ้านเหมือนกัน บางทีช่วงวันหยุดก็จะกลับมาบ้านบ้าง... ที่บ้านแม่บอกว่าเงียบไปเยอะ แต่ทุกคนก็ชินๆแล้ว
เมื่อนัดแดงเดือดคราวที่ผ่านมา เผอิญว่าน้องชายได้กลับบ้าน แต่เรามีสอบ เลยไม่ได้ดูนัดนั้น ตอนคุยโทรศัพท์กันเลยฝากมันดูแทนแล้วโทรรายงานผลด้วย ซึ่งผลเป็นไงก็คงรู้ๆกันอยู่ T_T
แต่เมื่อวานมันโทรมาแล้วเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟัง....
น้องเราเล่าว่า มันดูบอลอยู่ตอนนั้น เกมเพิ่งเริ่ม คุณตาก็มานั่งข้างๆแล้วถามว่า "วันนี้ใครเตะ"
น้องเราก็บอกว่าทีมที่เราเชียร์กับทีมที่มันเชียร์
คุณตาเลยถาม"ทีมที่....(ชื่อเรา)...มันเชียร์ ใส่เสื้อสีอะไรล่ะ"
น้องเราเลยบอก..สีขาว
แล้วคุณตาก็บอกว่า"เออ...คิดถึงมันเนอะ วันนี้เชียร์เสื้อขาวแทนมันละกัน"
แล้วคุณตาก็นั่งดูทั้งเกม ถามชื่อนักฟุตบอล ซึ่งคิดว่าแป๊บเดียวแกก็คงลืม (^ ^') สุดท้าย...เกมจบ ลิเวอร์พูลแพ้ แกก็บอกว่า"นี่ถ้า.....มันดูด้วย คงโวยวายน่าดู ไม่รู้มันเป็นไงบ้างอยู่โน่น....ฮ่ะๆๆ ถ้าคุยโทรศัพท์กับมันเมื่อไหร่ บอกมันด้วยว่าตาอุตส่าห์เชียร์ให้แล้วนะ....ลิเว่อพูนน่ะ (ตอนที่เล่าตอนนี้ น้องมันทำเสียงเหมือนมาก)
มันทำให้เรากลับมาคิด...ทุกครั้งที่โทรกลับบ้าน เราก็มักจะคุยกับพ่อแม่ ไม่ก็โทรเข้ามือถือเลย ถ้าโทรเข้าบ้าน พอคุณตาคุณยายรับสาย เราก็มักจะถามเลยว่า พ่อกับแม่อยู่ไหม... แทบไม่ได้คุยกับคุณตาคุณยายเลย ส่วนมากก็แค่ถามว่าสบายดีหรือเปล่า...
หลังจากที่เราฟังเรื่องวันแดงเดือดที่ผ่านมาจากน้อง ก็เลยเพิ่งได้คิดค่ะว่า บางทีเราก็ละเลยคนที่เรารักไปโดยไม่รู้ตัว
เรามีทั้งเพื่อน การเรียนที่หนักมาก กิจกรรมตั้งหลายอย่างที่ต้องทำ ในขณะที่ตากับยายท่านนั่งเหงาอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ เราไม่เคยคิดเลยว่า บางทีท่านก็คงจะคิดถึงเรา อยากให้เราไปหา โทรไปคุยกับท่านบ้าง....
ยิ่งเขียนก็ยิ่งคิดถึงคุณตาอะค่ะ ใกล้แดงเดือดอีกครั้งแล้ว น้องชายว่าจะกลับบ้าน แต่เราก็ติดสอบอีกแล้ว - -"
คิดๆไว้ว่าจะโทรไปหาคุณตา ตอนบอลแข่ง คุยกับท่านบ้าง และบอกว่าให้เปลี่ยนไปเชียร์แมนยูบ้างค่ะ อิอิอิ
เฮ้อ...จะว่าไปแล้ว มีตรงไหนเกี่ยวกับฟุตบอลจริงๆบ้างเนี่ย
(-_-)9 ที่อยากเล่าเพราะว่าเผื่อในที่นี้มีคนแบบเราอยู่ และเผื่อว่าจะมีคนที่รักคุณคิดถึงคุณอยู่นะ
แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 49 16:33:27
จากคุณ :
Abandoned Star 
- [
17 ก.พ. 49 16:23:54
]
>>>แค่อยากจะเล่า...ลบได้ค่ะถ้ามันนอกเรื่องมากไป<<<
...เข้ามาอ่านครับ น่าอ่านดีครับ ยิ่งย่อหน้าท้ายๆ อ่านแล้วซึ้งดี^^
