CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    Sleepless in Chiengmai

    วันคืนที่เชียงใหม่


    กว่าจะเรียนหนังสือจนจบปริญญาตรีได้ ใครจะเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่สำหรับผมมันยากเย็นแสนเข็นเอามากมาย มันเหมือนเข็นรถขึ้นเขา เหมือนได้ปลดภารกิจอันหนักอึ้งออกไปจากตัวเสียที ราวกับได้ปลดโซ่เหล็กเส้นใหญ่ที่พันตัวอยู่มาแสนนานออกไป เพราะผมไม่ชอบเรียน การเข้าชั้นเรียนยิ่งกว่าการกินยาหม้อ ยิ่งถ้าโดนบังคับให้ดูหนังสือ มันจะเหมือนตีลูกกอล์ฟตกน้ำสี่ห้าลูกในหลุมเดียวกัน ในความรู้สึกตอนนั้น ผมไม่เข้าใจจริงๆว่า ทำไมถึงต้องเรียนกันแบบนี้ ผมหมายถึงการบังคับให้ท่องจำ ใช่ การท่องจำเป็นสิ่งที่จำเป็นอยู่ แต่มันน่าจะเป็นเฉพาะบางอย่าง อย่างเช่นสูตรคูณ อย่างนี้มันเห็นได้ชัดว่าจำเป็น  ผมก็เห็นด้วย แต่ส่วนใหญ่แล้วมันน่าจะเป็นการสอนให้นักเรียนได้เข้าใจมากกว่านั่นหมายถึง ครูผู้สอนก็จะต้องเข้าใจด้วยว่าถ้าจะสอนให้นักเรียนเข้าใจ ครูต้องเข้าใจด้วยจึงจะสอนเป็น

    ผมไม่ได้บอกว่าบรรดาครูหรืออาจารย์ทั้งหลายเป็นนกแก้วกันไปหมด มีครูจำนวนไม่น้อยที่เข้าใจ เราจึงเห็นความแตกต่างของผู้สอนทั้งสองแบบ ฝ่ายหนึ่งสอนแล้วน่านอน อีกฝ่ายหนึ่งสอนแล้วตื่นเต้นมีสีสัน การสอนที่ตื่นเต้นมีสีสันไม่ได้หมายความว่าจะต้องเต้นแร้งเต้นกาหรือพูดให้ชวนหัว เปล่าเลย แต่มันหมายความถึงการให้นักเรียนมีส่วนร่วมทั้งทางตรงและทางอ้อม ไม่ใช่ครูพูดอยู่คนเดียว การให้นักเรียนมีส่วนร่วมคือการให้นักเรียนใช้ความคิดตามหลักการของแต่ละคน แล้วเสนอเป็นความคิดออกมา ไม่มีอะไรถูก ไม่มีอะไรผิด แต่เมื่อครูสามารถปรับความคิดโดยเสนอความคิดออกมาเช่นกัน แล้วให้นักเรียนพิจารณากันเอาเอง แน่นอน หากความคิดของครูดีกว่า มีหรือนักเรียนจะไม่เชื่อตาม แต่ต้องไม่ใช่การบังคับ ถามหน่อยว่ามีใครชอบที่โดนบังคับ

    ที่กล่าวมาข้างต้น เป็นพื้นฐานธรรมดาของการเรียนรู้ แล้วมันจะฝังตรึงอยู่ในสมองหรือความรู้สึกที่น่าจดจำ ไม่เห็นจำเป็นต้องท่องเลย

    การสอนกอล์ฟก็เหมือนกัน ถ้าครูสอนกอล์ฟสอนเป็น ผู้สอนจะต้องมั่นใจว่าผู้เรียนเข้าใจ มันถึงจะไปกันได้ ไม่เช่นนั้นมันจะเจริญก้าวหน้าได้อย่างไร เมื่อเข้าใจนักเรียนจะรู้เองแหละว่าที่ผิดเป็นเพราะอะไรถึงผิด มันเป็นเหตุเป็นผลซึ่งกันและกัน ส่วนการเจริญเร็วหรือช้าหรือไม่เจริญเป็นเรื่องของแต่ละคนที่จะเอาจริงเอาจังกับมันขนาดไหน แต่รับรองว่า มันจะไปถึงขั้นหนึ่งที่แม้ไม่ซ้อมก็ยังเล่นได้ ไม่ใช่เลอะเทอะเสียจนดูไม่ได้หรือเล่นมาสามสิบปีก็ยังเหมือนเดิม เหล็กทุกอันตีระยะเท่ากันหมด เพราะเรารู้และเข้าใจไงว่าอะไรคืออะไร



    (ติดตามต่อนะครับ เดี๋ยวก็ถึงเชียงใหม่เองแหละ)

    จากคุณ : thongprakai - [ 19 เม.ย. 49 00:13:05 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป