อันเนื่องมาจากกระทู้ล้านแปด ที่ด่าอิตาลีอยู่ตอนนี้ทำให้เราปวดใจไม่น้อย เลยขอตั้งกระทู้นี้เพื่อจรรโลงใจตัวเองหน่อย
สำหรับเรา เราเริ่มดูบอลแบบไม่จริงจัง คือ หาทีมเชียร์ไปตามกระแส กับทีมชาติบราซิล ตอนปี 1998 ชอบโรนัลโด้ด้วย เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าพี่เหยินใหญ่แกเก่งจัง รู้สึกทั้งที่ยังดูบอลไม่เป็นเลยเนี่ยแหละ
แล้วตอนนั้นก็จะมีทีมของเป๊บซี่อ่ะ ซึ่งจำไม่ได้แล้วว่าจัดขึ้นมาเนืองจากโอกาสอะไร แต่ในทีมมีแต่ระดับสุดยอดเพียบเป็นซุปเปอร์สตาร์ทั้งนั้น แน่นอนในนั้นต้องมีโรนัลโด้ติดอยู่ด้วย
แต่แล้วเราก็ไปสะดุดตากับหนุ่มน้อยผู้หนึ่งนามว่า อเลสซานโดร เดล ปิเอโร่ ที่หน้าตาหล่อเหลา และท่าทางน่าจะเก่ง(คิดเอาเอง) ก็เลยมองๆไว้ แต่ยังไม่ได้ชอบอะไรมาก
วันเวลาผ่านล่วงเลยมาจากฟุตบอลโลก ปี98 จนมาถึงฟุตบอลยูโร ปี 2000 ตอนนั้นก็เห็นเป็นกระแสในโรงเรียน คนนั้นเชียร์ทีมนู้น คนนี้เชียร์ทีมนั้น ตอนแรกเราก็ว่าจะไม่ดูไม่เชียร์ทีมไหนเลย เพราะบอลยูโรไม่มีบราซิล
แต่กระแสมันแรงจริงๆ และดูเหมือนว่ากว่า 80% จะเชียร์อังกฤษ ตอนแรกก็กะว่าจะเชียร์อังกฤษ แต่เป็นคนไม่ค่อยชอบตามกระแส บวกกับอังกฤษก็เล่นได้ไม่ค่อยเตะตา ก็เลยเปลี่ยนใจหาทีมเชียร์ใหม่(มีงี้ด้วย-_-")
ตอนนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าไปสะดุดตากับนักเตะที่มีนามว่า อเลสซานโดร เดล ปิเอโร่ ก็เลยไปหาดูว่าอยู่ทีมไหน ก็พบว่าอยู่อิตาลีตั้งแต่นั้นก็เลยเริ่มเชียร์อิตาลีเลย แต่ก็เชียร์ไม่จริงจังหรอกเพราะใจยังอยู่กับบราซิลมากกว่า ยังคิดอยู่เลยว่าต่อให้ตกรอบก็คงไม่เสียใจหรอก ไม่ได้ตั้งใจเชียร์นี่หน่า เก่งรึเปล่าก็ไม่รู้
แต่หลังจากนั้นอิตาลีก็ดันชนะเข้ารอบมาได้เรื่อยๆ จนถึงรอบรองฯที่ต้องเจอกับเจ้าภาพร่วม ฮอลแลนด์ ตอนนั้นใครๆก็พากันฟันธงว่า ฮอลแลนด์ชนะแน่ๆ ด้วยขุมกำลังที่เหนือกว่าและด้วยความเป็นเจ้าภาพ
ตอนนั้นก็คิดว่าเอาว่ะ ไหนๆทีมที่(ไม่ได้ตั้งใจ)เชียร์ทีมนี้ เข้ามาขนาดนี้ ก็ดู+เชียร์หน่อยละกัน วันที่แข่งกับฮอลแลนด์ก็เลยตั้งใจดูหน่อย และแล้วก็เป็นวันที่ทำให้เราประทับใจอิตาลีที่สุด อะไรกันนี่นักเตะหล่อทั้งทีมอะไรเยี่ยงนี่ 555+ ล้อเล่นน่า(แต่แอบจริงนิดๆ อิอิ)
วันนั้นทั้งที่ทีมตัวเองเป็นรองเพราะโดนไล่ออกไปคน เหลืออยู่ 10 คนในสนาม แถมโดนลูกโทษในเกมส์อีก ยังอุตส่าห์ต้านทานฮอลแลนด์ไว้ได้ทั้ง 120 นาที เพราะมีกองหลังเหนียวหนึบอย่าง เนสต้า คันนาวาโร่ มัลดินี่ และปราการด่านสุดท้ายที่เหนียวแน่นหนึบอย่างกับลงยันต์มหาอุตต์ไว้ อย่าง ตอลโด้ ที่คนพากย์บอกเราว่า หมอนี่มันมือสอง เพราะมือหนึ่งอย่าง บุฟฟ่อน เจ็บอยู่เลยมาไม่ได้ ต้องให้หมอนี่มาแทน
ในใจก็คิดว่า เฮ้ย จริงง่ะ มือสองยังทำได้ขนาดนี้ แล้วมือหนึ่งมันไม่โคตะระเก่งเลยเหรอ(แล้วก็อย่างที่เห็นกัน บุฟฟ่อนมันโกลด์ระดับเทพชัดๆ)
แล้ววันนั้นก็เป็นวันของอิตาลี ชนะจากการดวลจุดโทษ ส่วนหนึ่งต้องให้เป็นความดีความชอบของตอลโด้ด้วย ที่เซฟไป 2 ลูก ตอนนี้ไม่รู้ตอลโด้ไปไหนแล้ว ทำไมถึงไม่ติดมาบอลโลกคราวนี้ด้วยก็ไม่รู้ เราว่าเค้าเซฟจุดโทษดีนะ ถ้าช่วงใกล้จะถึงช่วงจุดโทษ ถ้าเอาเค้ามาสำรองน่าจะช่วยทีมได้
และจากวันนั้น นัดนั้น ที่แข่งกับฮอลล์แลนด์เราเลยรักและเชียร์อิตาลีตลอดมา จนวันนี้เรารักอิตาลีมากกว่าบราซิลไม่รู้กี่เท่า ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่มันก็เป็นไปแล้วอ่ะ
เชียร์มา 6 ปี พบทั้งความผิดหวังและสมหวัง จากฟอร์มการเล่นของทีมอิตาลี มีทั้งด่าทั้งชมนักเตะและโค้ชทีมอิตาลี ทั้งร้องไห้เสียใจและหัวเราะสะใจไปกับเหล่าขุนพลอัซซูรี่(แต่ส่วนมากจะร้องไห้มากกว่านะ^ ^")
และแล้ววันนี้ก็ได้ยิ้มทั้งน้ำตากับความสำเร็จของอิตาลี ทำได้ซักที หลังจากรอมานานถึง 24 ปี(แต่เรารอแค่ 6 ปี 55+)
ยินดีด้วย ยินดีจากใจไปกับพวกนายด้วย เราน้ำตาไหลทั้งที่ไม่ได้เป็นคนอิตาลี แต่เราก็เป็นกองเชียร์ทีมอัซซูรี่คนนึงเหมือนกัน Forza Azzurri
แล้วแฟนๆคนอื่นๆละ เชียร์อิตาลีเพราะอะไร?
ปล.ใครจะเข้ามาด่าอิตาลี ด่ามาเตรัซซี่ เชิญกระทู้อื่นที่ตั้งไว้ให้ด่าอยู่เต็มไปหมดเถอะ ขอกระทู้นี้ไว้กระทู้นึงละกัน
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 49 15:01:37
กระทู้ควันหลงฉลองแชมป์....ถามแฟนอิตาลี ชอบทีมนี้เพราะอะไรและตั้งแต่เมื่อไหร่?
