ความคิดเห็นที่ 1 ปีศาจแดงแห่งยุโรปหรือทีมชาติเบลเยียม ในทศวรรษที่ 1990 เปรียบดังทีมระดับ B+ ที่เมื่อฟอร์มเข้าฝักเมื่อไหร่ ก็พร้อมที่จะขยี้ทีมดังจากยุโรปได้ทั้งสิ้น ขุมกำลังของทีมชาติเบลเยียมในยุคนั้น ประกอบไปด้วยนักเตะอย่าง Mihael Preud’homme นายทวารหมายเลขหนึ่งของโลกในขณะนั้นจาก Benfica , Phillipe Albert เซ็นเตอร์ฮาล์ฟจอมบุกจาก Newcastle (เคยพา Newcastle ยำ Man U. เสียเละเทะ โดยเขาชิบลูกสุดสวยข้ามหัว Peter Schmeichel เข้าประตูหน้าตาเฉย), Luc Nilis หัวหอกที่ไว้ใจได้เสมอจาก PSV โดยมีเจ้าชายลูกหนังแห่งเบลเยียม Enzo Scifo จาก Monaco เป็นคนบงการเกมในแดนกลาง แต่ใครจะไปคาดคิดว่า นักเตะดังเหล่านั้นเมื่อยุคสมัยผ่านไป ชื่อเสียงของพวกเขาก็ถูกแทนที่ด้วยนักเตะรุ่นต่อๆ มา และความทรงจำที่ยิ่งใหญ่ของนักฟุตบอลจากเบลเยียม กลับกลายเป็นนักฟุตบอลฝีเท้าดาดๆ อย่าง Jean-Marc Bosman ที่การต่อสู้ส่วนใหญ่ของเขาล้วนแล้วแต่อยู่นอกสนามฟุตบอลเกือบทั้งสิ้น เดือนมิถุนายน ปี 1990 ชนวนความบาดหมางระหว่าง Bosman กับต้นสังกัดเริ่มปะทุขึ้น โดย FC Liege ได้ลดค่าเหนื่อยของ Bosman ลงถึง 60% จากนั้น Bosman ต้องการย้ายทีมไปยังทีมที่สนใจในตัวเขาอย่าง Dunkerque (ทีมในฝรั่งเศส) แต่ว่า FC Liege กลับเรียกค่าตัวจากในการขาย FC Liege อย่างเกินความเป็นจริง ทำให้ Dunkerque เลิกล้มความสนใจไป และ Bosman ก็แทบที่จะไม่ได้ลงเล่นให้กับ FC Liege แต่กลับถูกดองไว้ในทีม ให้สะใจผู้บริหารทีมเล่นๆ สิงหาคมปีเดียวกันเขาได้ฟ้องศาล ต่อทีม FC Liege และสมาคมฟุตบอลเบลเยียม (Belgian Football Association) ล่วงมาถึงเดือนพฤศจิกายน ศาลเบลเยียมตัดสินให้เขาย้ายทีมได้อย่างอิสระ แต่ทว่าสมาคมฟุตบอลเบลเยียมได้ยื่นอุทรณ์ เดือนพฤษภาคม ปี 1991 ศาลอุทรณ์เบลเยียมได้ตัดสินว่า การย้ายทีมอย่างอิสระของ Bosman ถูกต้อง จากนั้นในปี 1992 Bosman ได้กลับมาเรียกร้องค่าเสียหายจากการกระทำของ FC Liege และสมาคมฟุตบอลเบลเยียม ที่ทำให้เขาต้องเป็นคนว่างงาน แน่นอนว่า FC Liege และสมาคมฟุตบอลเบลเยียม ยื่นอุทรณ์เช่นเคย เดือนมีนาคม ปี 1995 FC Liege และสมาคมฟุตบอลเบลเยียม พร้อมด้วยสมาคมฟุตบอลยุโรป UEFA (United European Football Association) ยื่นอุทรณ์ แต่คำยื่นอุทรณ์นี้ตกไป เดือนมิถุนายน ปี 1995 Jean-Marc Bosman เรียกร้องค่าเสียหายจาก UEFA เป็นเงิน 1 ล้านเหรียญสหรัฐ ณ ศาลยุโรป (EU-tribunal) ประเทศลักเซมเบิร์ก เดือนพฤศจิกายน ปี 1995 UEFA ร่อนจดหมายคัดค้านการกระทำของ Bosman สู่สารธารณะ และ FIFA ด็ได้สนับสนุน UEFA อย่างเต็มกำลัง .. แต่บางครั้งโชคก็เข้าข้างผู้ขัดขืนต่ออำนาจนิยม เมื่อเดือนธันวาคม ปีเดียวกัน ศาลยุโรปตัดสินให้ Jean-Marc Bosman เป็นฝ่ายชนะ และถือเป็นที่สิ้นสุดห้ามมีการอุทรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น การต่อสู้ของ Bosman กลายเป็นบรรทัดฐานใหม่สำหรับการซื้อ-ขาย ตัวผู้เล่น และค่าจ้างสัญญาระหว่างผู้เล่นกับสโมสร ก่อนหน้านั้นการย้ายโยกย้ายสโมสรของผู้เล่นทั้งที่อยู่ในสัญญา หรือหมดสัญญาแล้ว ต่างต้องขึ้นอยู่กับการเจรจาระหว่าง สโมสร กับ สโมสร เท่านั้น โดยนักฟุตบอลเป็นเพียง ‘แรงงานของธุรกิจที่ไม่มีสิทธิมีเสียงในการต่อรอง’ แต่การต่อสู้ของ Bosman เสมือนเป็นตบหน้า ‘สัญลักษณ์แห่งอำนาจนิยม’ ในวงการฟุตบอล ทั้งสโมสร,สมาคมฟุตบอลในประเทศ หรือแม้แต่องค์กรใหญ่ทั้ง UEFA และ FIFA อย่างแรง !!! และนี่เป็นข้อพิสูจน์ที่ว่า ‘ทุกที่ที่มีการกดขี่ เราก็สามารถลุกขึ้นสู้ได้!’ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 49 12:26:02 จากคุณ : ญา ญ่า ญุ๋ย - [ 20 ส.ค. 49 12:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (2.) 10 ปีหลังกฎ Bosman ใครได้ประโยชน์จากกฎบอสแมน แน่นอนว่านักฟุตบอลได้ประโยชน์จากการต่อสู้ของนักฟุตบอลรุ่นพี่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ค่าเหนื่อยระดับแสนปอนด์ต่อสัปดาห์ของกับตันทีมชาติเยอรมัน Michael Ballack ที่ย้ายมาจาก Bayern Munchen สู่ Chelsea แบบที่สโมสรเศรษฐีใหม่ไม่ต้องจ่ายค่าซื้อสัญญาจากเสือใต้ ทำให้สามารถทุ่มเงินค่าเหนื่อยมหาศาลหว่านล้อมผู้เล่นมาสู่สโมสรโดยตรง Chelsea กับ Ballack ได้ประโยชน์เต็มๆ ส่วน Bayern Munchen ต้องนั่งน้ำตาซึม แต่ไม่ต้องเป็นห่วงเสือใต้ให้มากมายเพราะนั่นคือสโมสรที่รวยที่สุดในเยอรมัน แล้วถ้าทีมเล็กๆ เสียตัวผู้เล่นดีๆ ให้กับทีมใหญ่ๆ ไปหมดล่ะ! ปี 1999 Gerard Houllier ซึ่งในขณะนั้นเป็นผู้จัดการทีม Liverpool แถลงข่าวก่อนเปิดฤดูกาลอย่างเศร้าสร้อย Houllier ตั้งเป้าหมายของ Liverpool ไว้เพียงอันดับ 3 –4 เนื่องด้วยการสูญเสีย Steve McManaman* ไปให้กับราชันย์ชุดขาว Real Madrid แบบ 'free transfers’ โดย Houllier บอกว่านักเตะระดับแม๊กก้า ถ้าขายไปก่อนหมดสัญญาคงจะได้เงินมหาศาลเพื่อเติมผู้เล่นใหม่ในทีมได้อีกหลายคน * Steve McManaman ได้รับค่าเหนื่อยที่ Madrid จำนวน 60000 ปอนด์ต่อสัปดาห์ หลังจากเคยได้ที่ Liverpool เพียง 12000 ปอนด์ต่อสัปดาห์ อดีตปราการหลังตัวแกร่งทีมชาติอังกฤษอย่าง Sol Campbell ก็เคยถูกแฟนบอลทีมเก่าขู่ฆ่า จากการที่เขาหนี Spurs สู่ Arsenal ด้วยเหตุผลด้านความสำเร็จของสโมสร ถ้าเป็นทีมอื่นพอว่า แต่ทั้ง Spurs และ Arsenal นั้นต่างก็เป็นคู่แค้นร่วมเมือง London ด้วยกัน หลายทีมเล็กๆ ทั่วยุโรปก็กำลังประสบปัญหา ‘เป็นเพียงบันไดให้นักเตะดัง (และรวย) ในอนาคต’ แบบนี้ทั้งสิ้น บุคลากรทางด้านลูกหนัง ก็เหมือนกับบุคลากรในองค์กรธุรกิจประเภทอื่นๆ ที่ล้วนแล้วแต่มองหา ‘ความสำเร็จ’ ส่วนตัวของแต่ละคน มันก็คงเป็นธรรมชาติที่ ‘มนุษย์’ ต้องหาสิ่งที่ดีกว่าเสมอ แต่สิ่งนี้อาจจะทำลายเกมกีฬาฟุตบอล ให้เข้าใกล้สู่ช่วงผูกขาดความสำเร็จสู่ทีมใหญ่ๆ 3-4 ทีมทุนหนาหมุนเวียนกันเป็นแชมป์ ส่วนอีก 10 กว่าทีมในลีกเป็นเพียงไม้ประดับธรรมดาๆ เท่านั้น ธุรกิจเก็งกำไรนักฟุตบอล Football Players Funds Management Ltd. เป็นกองทุนทางการเงินเพื่อการเก็งกำไร (Hedge funds) ที่มีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในเมือง Lisbon ประเทศโปรตุเกส ได้ทุ่มเม็ดเงินจำนวน 7.5 ล้านปอนด์ ลงทุนร่วมในการซื้อขายนักฟุตบอล 15 คนในยุโรป Nuno Goncalves ผู้จัดการกองทุนได้ให้สัมภาษณ์หนังสือพิมพ์ Sunday Times ว่า “ปีที่แล้วเราได้ผลกำไรจากการลงทุนคืน 15%, ความเสี่ยงสูง เช่นเดียวกับโอกาสที่ได้กำไรมหาศาลกลับคืน แต่ถ้านักกีฬาได้รับบาดเจ็บเป็นระยะเวลานาน จนทำให้ถูกปล่อยตัวฟรี การลงทุนของเราก็จะสูญเปล่าทันที” ขณะนี้กองทุนทางการเงินเพื่อการเก็งกำไร กำลังจ้องที่จะลงทุนกับนักฟุตบอลใน Premiership เช่นเดียวกับการเก็งกำไรในธุรกิจสาขาอื่นๆ  ซึ่งสมาคมนักฟุตบอลอาชีพ (Professional Footballers' Association : PFA) เองก็ไม่ค่อยที่จะมีความสุขนักกับธุรกิจที่ทำลายเกมกีฬานี้ จากที่เคยขับเคลื่อนด้วยจิตวิญญาณแห่งนักสู้ กลับกลายเป็น เกมการต่อสู้ที่ต้องทะนุถนอม ‘ทุนมนุษย์ราคาร้อยล้าน’ ในสนามฟุตบอลแบบปัจจุบันนี้ Gordon Taylor ประธาน PFA กล่าวว่า ‘ตอนนี้มันกลายเป็นการค้าขายมนุษย์ไปเสียแล้ว จุดมุ่งหมายของการลงทุนมันมุ่งตรงไปที่นักฟุตบอล’ Cristiano Ronaldo เพื่อนรักของเจ้าหนู Roony;-) เป็นหนึ่งในตัวอย่างของนักฟุตบอลที่ถูกกองทุนทางการเงินร่วมลงทุนในการเป็นนักเตะอาชีพของเขา (ตั้งแต่ยังเป็นนักฟุตบอลเด็กๆ กองทุนเหล่านี้จะช่วยเหลือด้านการเงิน-การฝึกซ้อม-การเตรียมตัวก้าวสู่การเป็นนักฟุตบอลอาชีพ) Football Players Funds Management Ltd. เป็นกองทุนที่ลงทุนกับ Cristiano Ronaldo โดยตรงตั้งแต่เริ่มเตะบอลใหม่ๆ เมื่อ Cristiano Ronaldo อายุ 16 ปีและฝีเท้าไปสะดุดตาแมวมองของทีม Sporting Lisbon การเซ็นสัญญาครั้งนั้นทำให้ Football Players Funds Management Ltd ฟันเงินไปถึง 450,000 ปอนด์ อีกสองปีต่อมากองทุนนี้ได้รับเงินมหาศาลอีก 4.27 ล้านปอนด์หลังจากที่ Ronaldo ถูกผีแดงซื้อตัวไปในราคา 12.2 ล้านปอนด์ จาก Sporting Lisbon นักฟุตบอล กลายเป็น ‘ของเล่นชิ้นใหม่’ ที่เอาไว้ยั่วกำไรนักลงทุนเสียแล้ว! จากคุณ : ญา ญ่า ญุ๋ย - [ 20 ส.ค. 49 12:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นักเตะต่างชาติทะลักใน Premiership วัน Boxing Day ปี 1999  ทีม Chelsea สร้างปรากฎการณ์ด้วยการจัดตัวผู้เล่นที่ไม่ใช่ ‘อังกฤษ’ ทั้ง 11 คนลงสนามเจอทีม Southampton และชนะไปด้วยจำนวนประตู 2-1   นั่นคือสัญญาณบ่งบอกหลายสิ่งหลายอย่างสำหรับกรณีของฟุตบอลอังกฤษ หนึ่งล่ะคือ คุณภาพของนักเตะอังกฤษแท้ๆ ดีจริงหรือ? และสองอังกฤษคือศูนย์รวมของโลกาภิวัฒน์ในเกมฟุตบอลปัจจุบัน สำหรับข้อแรกนั้นอาจจะเป็นความจริงเพราะว่า ตลอดระยะเวลาในช่วงชีวิตของคนที่แก่ที่สุดในโลกลูกหนังที่ยังไม่ตาย ในความรับรู้ของเขาก็คือ ‘ทีมชาติอังกฤษได้แชมป์โลกเพียงครั้งเดียว และเป็นเจ้าภาพด้วย’ ความสามารถของนักเตะอังกฤษนอกจากที่จะเป็นรองชาติอื่นแล้ว อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ราคาของนักเตะอังกฤษถูกปั่นให้เกินจริง และแฟนฟุตบอลอังกฤษก็ยอมรับในข้อนี้อย่างศิโรราบถึงคุณภาพฝีเท้าของนักเตะต่างชาติ Good for the English Game (คิดว่านักเตะต่างชาติ ฝีเท้าดีพอกับการเล่นในอังกฤษ) 79% Not good for the English game (คิดว่านักเตะต่างชาติ ฝีเท้ายังไม่ดีพอกับการเล่นในอังกฤษ) 10.8% Undecided (ไม่ออกความเห็น) 10.2% ตารางแสดงความเห็นของแฟนบอลต่อความพอใจในฝีเท้าของนักเตะต่างชาติในลีกอังกฤษ ปี 1994/1995 ที่มาของข้อมูล : FA Premier League National Fans' Survey 1994/5 ข้อสอง แน่นอนว่านั่นเป็นเหตุผลหลัก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฟุตบอลอังกฤษจะเปิดกว้างอ้าแขนรับนักเตะทุกชาติพันธุ์ ข้อกำหนดที่ว่านักเตะนอกประเทศกลุ่ม EU จะต้องทำผลงานในระดับชาติสม่ำเสมอและน่าพอใจ ซึ่งเป็นเครื่องกีดกันสำหรับการออกใบอนุญาตทำงานของนักเตะเหล่านั้น นอกจากนี้ ในสังคมกีฬาฟุตบอลเมืองผู้ดี การเหยียดเชื้อชาติยังฝังแน่นอยู่ลึกๆ เหมือนเช่นในอดีตที่เป็นมา ขวัญใจของคนไทยอย่าง ‘เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง’ รู้ซึ้งในข้อนี้ดีเป็นที่สุด ทั้งนี้หลังกฎบอสแมนเป็นต้นมา สัดส่วนของนักเตะต่างชาติที่เข้ามาค้าแข้งในอังกฤษเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากที่ก่อนหน้านั้นเป็นการเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพราะนักเตะคุณภาพดีราคาถูก บางครั้งไม่ต้องเสียค่าซื้อสัญญาจากอีกทีมเลยด้วยซ้ำ ตามกฎบอสแมน ใครบ้างที่ไม่อยากได้มาร่วมทีม 1992/93 22% 1993/94 26% 1994/95 27% 1995/96 29% 1996/97 32% 1997/98 43% 1998/99 44% 1999/00 54% ตารางแสดงการเพิ่มจำนวนขึ้นของนักเตะต่างชาติใน ลีกอังกฤษ ที่มาของข้อมูล : Centre for the Sociology of Sport, Department of Sociology, University of Leicester จากคุณ : ญา ญ่า ญุ๋ย - [ 20 ส.ค. 49 12:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เยี่ยมค่ะ จากคุณ : Nookheng - [ 20 ส.ค. 49 12:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แต่อีกประเด็นที่มองข้ามไม่ได้ ก็คือการตลาดได้ก้าวเข้ามามีบทบาทกับเกมกีฬาฟุตบอลเป็นอย่างสูง การซื้อ-ขายผู้เล่นจากต่างชาติสู่ลีกมาตุภูมิ บางครั้งก็อาจเป็นเรื่องของ ‘คุณค่าทางการตลาด’ มากกว่า ‘คุณค่าทางฝีเท้า’ Hidetoshi Nakata ย้ายจากทีม Perugia สู่ Roma ในลีกอิตาลี เป็นตัวอย่างชั้นดีของการนำนักเตะจากประเทศที่มีกำลังซื้อสูงในธุรกิจฟุตบอล เพื่อนำกำไรเข้าสู่ทีมตนเองด้วยธุรกิจเกี่ยวเนื่องนอกสนามฟุตบอล ว่ากันว่า Perugia ได้ประโยชน์จากกลุ่มแฟนบอลญี่ปุ่นที่ข้ามน้ำข้ามทะเลไปเชียร์นักเตะซามูไรคนนี้ รวมถึงการถ่ายทอดสดและแบนเนอร์สินค้าจากญี่ปุ่นข้างสนามของ Perugia แต่ฝีเท้าของ Nakata คงจะโดดเด่นได้เพียงทีมในระดับ Perugia เท่านั้น เพราะหลังจากนั้นการพเนจรของ Nakata ก็เริ่มขึ้น (และคงเป็นเหตุผลเรื่องการตลาด) จาก Roma สู่ Parma และค่อยลดระดับสู่ทีมเล็กๆ ลงมาเรื่อยๆ จนจบที่ Bolton ในอังกฤษและประกาศแขวนรองเท้าที่ทีมนี้ก่อนที่ Nakata จะกลับไปศึกษาด้านการบริหารธุรกิจที่บ้านเกิด นักเตะจีนอย่าง ฟาน ตง โจว เด็กปั้นของ Man U. ที่มีปัญหาเรื่องใบอนุญาตทำงาน จึงถูกส่งไปเล่นในลีกเบลเยียมเพื่อให้ผู้เล่นได้ถือสองสัญชาติ (จีนกับเบลเยียม*) และ ซุน จีไห่ ผู้เล่นจากฟาก Man City เองก็ถูกครหาในเรื่องของการเป็น ‘นักเตะการตลาด’ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องด้วยประชากรจีนที่มีจำนวนมหาศาล และมีกำลังในการบริโภคธุรกิจเกมกีฬานี้ *เบลเยียมเป็นส่วนหนึ่งของ EU ซึ่งผู้เล่นที่มีสัญชาติในกลุ่มประเทศ EU สามารถได้ใบอนุญาตทำงาน(เตะฟุตบอล) ในลีกอังกฤษได้โดยไม่ต้องมีการพิจารณาเรื่องจำนวนในการเตะระดับชาติ   ประเด็นที่ว่านี้ก็ยังคงต้องรอให้การเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ถึง ‘ข้อเท็จจริงเบื้องลึก’ และ ‘ฝีเท้า’ ของนักเตะเหล่านี้เองในอนาคต ว่าคุณภาพด้านฝีเท้ากับคุณภาพทางการตลาด จะพัฒนาไปด้วยกันได้ดีไหม? และที่เป็นเรื่องของการตลาดแน่ๆ อย่างไม่ต้องสงสัยก็คือ กรณีที่เบียร์ยี่ห้อหนึ่งสนับสนุนเด็กไทยให้ไปเป็นเด็กขัดรองเท้าและเก็บบอลที่สโมสร Everton แต่กลับวาดภาพไว้ในโฆษณาคั่นช่วงบอลโลกซะสวยหรู . เอ้า !!! ช่วยกันดื่มหน่อยครับ บอลไทยจะได้ไปบอลโลกเสียที ;-) ประกอบการเขียน – แหล่งข้อมูลแนะนำ Anarchist Federation. 2000. ANARCHISM - AS WE SEE IT . London: Anarchist Federation Publications. http://en.wikipedia.org/wiki/Bosman_ruling http://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Marc_Bosman http://eur-lex.europa.eu http://www.famousbelgians.net/bosman.htm http://www.footballeconomy.com http://www.le.ac.uk (Centre for the Sociology of Sport, Department of Sociology, University of Leicester) http://www.uefa.com/magazine/news/Kind=128/newsId=292815.html เกม CM ภาค 2 เกม CM ภาค 3 เกม CM ภาค 4 ...........ส่วนตัวผมเห็นว่า คุณวิทยากรใช้แง่มุมทางความสัมพันธ์เชิงธุรกิจ การตลาด และการสร้างภาพลักษณ์มาวิเคราะห์วงการฟุตบอลในโลกทุนนิยม(ผูกขาดเกือบสมบูรณ์)ได้น่าสนใจมากครับ ผมเห็นว่าแม้บอสแมนจะทำให้อำนาจในการตัดสินใจลงทุน หรือเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิตมาตกอยู่กับนักฟุตบอล แต่พลังของระบบเศรษฐกิจการค้าระหว่างประเทศโดยองค์รวมก็เหวี่ยงให้นักลงทุนหลายๆฝ่ายเข้ามามีส่วนร่วมในตลาดฟุตบอลนี่อีก มิพักต้องพูดถึงนักพนัน ยี่ปั๊วซาปั๊ว เจ้าพ่อเจ้าแม่ที่เข้ามาพัวพัน มากมาย แทบจะเรียกได้ว่าระบบธุรกิจฟุตบอลโลก ซึ่งมีองค์กรฟุตบอลนานาชาติ ระดับชาติ นักธุรกิจทั้งบนและใต้ดิน ตลอดจนภาครัฐของหลายๆชาติ นี่เป็นระบบอั้งยี่ (Anarchic) ระดับโลกเลยครับ และนักบอลหลายๆคนก็ดูจะเห็นดีเห็นงามไปด้วย (ตูรวยขึ้นแล้วตูก็จะได้ถอยรถใหม่ แถมเหลือให้เมียตูซื้อเพชรอีก เอ๊อ ใครจะทำไม) ผมว่าถ้าเราคิดฝันที่จะให้การเล่นฟุตบอลในระดับโลกเป็นไปเพื่อน้ำใจนักกีฬา มิตรภาพ และสันติภาพอย่างจริงจัง ก็ควรจะต้องแก้ไขกันที่ระบบเบื้องต้นกันจริงๆ และเวลาดุบอลนอกกับเด็กๆก็ควรสั่งสอนลูกหลานด้วยละครับ (มันชักจะเหมือนมวยปล้ำเข้าไปทุกวันแล้ว) โดยเริ่มต้นจากครอบครัว และชุมชนของเราก่อนละครับ ไม่ต้องคิดถึงบอลลีกยุโรป หรือบอลโลกนักหรอก จากคุณ : ญา ญ่า ญุ๋ย - [ 20 ส.ค. 49 12:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาโหวตให้กับบทความดีๆครับ.. จากคุณ : Tiburon blanco - [ 20 ส.ค. 49 12:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 VOTE ด้วยนะ จากคุณ : นางสเตนเลส - [ 20 ส.ค. 49 12:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณ จขกท ครับ ที่เอาบทความดีๆมีสาระ มาให้อ่าน ..ผมว่าแฟนบอลรุ่นหลัง หลายๆคน คงมีอ่ะครับ ที่ไม่รู้ว่า กฎบอสแมน คืออะไร... ...Mr.Jean-Marc Bosman นี่แหละครับ คือผู้ปฎิวัติวงการลูกหนังโลกตัวจริง... โหวตครับโหวต... จากคุณ : Khomritz - [ 20 ส.ค. 49 13:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พอดีเขียนไว้เหมือนกันเมื่อปีกลายตอนที่ครบรอบ 10 ปีกฎบอสแมน ขออนุญาตนำมาร่วมลงไว้เผื่อจะมีประโยชน์สำหรับคนอื่นด้วย :) จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฟุตบอลมุมป้าน - หนังสือพิมพ์กีฬารายวันคิกออฟ 10 ปี 'กฎบอสแมน' by ลูกแม่กิ่ง (lookmaeking@hotmail.com) วันเวลาผ่านไปรวดเร็วเพียงไหนยากจะตอบครับ เพียงแต่ ณ วันนี้ที่คุณถือหนังสือพิมพ์คิกออฟอ่านอยู่เป็นวันสำคัญวันหนึ่งของวงการฟุตบอล (แม้ว่าตัวเลขบนฉบับจะล่วงหน้าไป 1 วันก็ตาม) หากจะเปรียบก็อาจดังวัน "ประกาศอิสรภาพ" ของเหล่านักฟุตบอลผู้เคยถูกมองเป็นชนชั้นแรงงาน (ที่รายได้สูง) จำพวกหนึ่งที่ถูกผูกมัดอย่างไม่ยุติธรรมจากสัญญาที่ทำไว้กับต้นสังกัด หรือจะพูดให้ตรงกว่านั้นคือพวกเขาคือ "ทาส" ในโลกสมัยใหม่นั่นเอง วันนี้เมื่อ 10 ปีที่แล้ว - 15 ธันวาคม 1995 - คือวันที่ผู้ชายธรรมดาที่เป็นนักฟุตบอลไม่มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรคนหนึ่งได้รับชัยชนะเหนือสัญญาทาสที่ไม่ยุติธรรม และกลายเป็นชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของนักฟุตบอล ชัยชนะที่เปลี่ยนแปลงวงการฟุตบอลให้กลายเป็นอีกโฉมอย่างสิ้นเชิง และมีนักฟุตบอลจำนวนมากมายมหาศาลที่ได้รับประโยชน์จากการต่อสู้ของเขาคนนี้ ผู้ชายธรรมดาๆที่มีชื่อว่า ฌอง-มาร์ค บอสแมน .. ที่ไม่เคยได้รับผลตอบแทนจากการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ของเขาเลย จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บอสแมน .. 'ผมภูมิใจที่ได้ลุกขึ้นสู้' ในช่วงเวลาที่เราเรียกว่าเป็น "ยุคเก่า" ของวงการฟุตบอล แม้จะมีรายได้ตอบแทนที่งดงามดีกว่าอาชีพทั่วไปแต่นักฟุตบอลในขณะนั้นมีสภาวะที่ไม่แตกต่างอะไรจาก "ทาส" คนหนึ่งของต้นสังกัด สัญญาระหว่างนักฟุตบอลและต้นสังกัดนั้นนอกเหนือไปจากการระบุค่าตอบแทนที่จะได้รับแล้ว สัญญานี้ก็เปรียบได้ดัง "กุญแจมือ" ที่จะผูกมัดนักฟุตบอลให้เปรียบดัง "สมบัติ" ชิ้นหนึ่งของสโมสร กล่าวคือต่อให้หมดสัญญาไปแล้วแต่นักฟุตบอลจะไม่มีสิทธิ์ย้ายไปร่วมสโมสรอื่นหากต้นสังกัดเดิมไม่อนุญาต ! หรือจะกล่าวอย่างตรงไปตรงมา คำว่า "อนุญาต" นั้นหมายถึงการได้รับค่าตอบแทนชดเชยที่น่าพอใจนั่นเอง (ซึ่งกรณีที่มีการยินยอมระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นก็มี เพียงแต่ไม่ใช่ทุกรายเสมอไป) ฌอง-มาร์ค บอสแมน นักฟุตบอลของทีมอาร์ซี ลีแอช สโมสรระดับดิวิชั่น 2 ของเบลเยี่ยม ไม่ใช่นักฟุตบอลที่เก่งกาจหรือโด่งดังอะไร กลับกันเขายังเป็นเพียงตัวสำรองธรรมดาๆคนหนึ่งของทีมเท่านั้น บอสแมน ซึ่งเคยอยู่กับทีมดังของเบลเยี่ยมอย่างสตองดาร์ด ลีแอช มาก่อนถึง 6 ปี ก็ไม่ได้เรียกร้องต้องการอะไรมากมายนักตลอดช่วงเวลาอยู่ในสังกัดของอาร์ซี ลีแอช เนื่องจากตระหนักในบทบาทของตัวเองดี อย่างไรก็ดี เมื่อมีทีมจากต่างแดนอย่างเดิงแกร์เก้ (ดันเคิร์ก) สโมสรๆเล็กๆในระดับลีกเดอซ์ (ดิวิชั่น 2) ของฝรั่งเศส ยื่น "โอกาส" มาให้แก่บอสแมน ซึ่งหมดสัญญากับสโมสรไปแล้ว ซึ่งเปรียบดังแสงแห่งความหวังดวงเล็กๆในชีวิตผู้ชายธรรมดาๆ - บอสแมนรู้ดีว่าโอกาสแบบนี้มาไม่บ่อยนัก และเขาต้องการย้ายทีม แต่สิ่งที่เขาได้รับคือการ "กลั่นแกล้ง" จากต้นสังกัดที่ทั้งโก่งค่าตัว (ของนักฟุตบอลที่หมดสัญญาไปแล้ว) อย่างไม่มีเหตุผล และยังลดค่าแรงที่ได้รับลงกว่า 60% ทำให้บอสแมน ถูกเริ่มตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก แม้ว่าจะมีการทักท้วงและขอร้องจากบอสแมน - นักฟุตบอลธรรมดาระดับตัวสำรองคนหนึ่งที่ต้องการค้นหา "โอกาส" ครั้งใหม่ในชีวิตเท่านั้น แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาคือการ "ปฏิเสธ" และจัดการส่งไปอยู่ทีมสำรองเป็นการแก้เผ็ด จากสัญญาที่ทำไว้ - บอสแมน ไม่มีทางทำอะไรได้มากไปกว่าการเฝ้ารอคอยความหวังเลือนรางที่จะมีใครสักคนมาพาไปจากนรกทั้งเป็นในทีมอาร์ซี ลีแอช แต่จะมีใครที่เข้ามาช่วยเหลือนักฟุตบอลธรรมดาๆคนนี้ ? เมื่อคิดได้เช่นนั้นบอสแมน - ผู้ไม่มีทางเลือกอื่นใด - จึงตัดสินใจพึ่งอำนาจยุติธรรมด้วยการยื่นฟ้องร้องต่อศาลสถิตย์ในเบลเยี่ยม และนั่นคือจุดกำเนิดของตำนานการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งของวงการฟุตบอล และวงการกีฬา .. จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 15 ธ.ค. 1995 - วันประกาศอิสรภาพนักฟุตบอล นับจากวันที่ถูกปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรมจากอาร์ซี ลีแอช - บอสแมน ตัดสินใจต่อสู้เพื่อตัวเองโดยว่าจ้างฌอง-หลุยส์ ดูปงต์ ทนายความชาวฝรั่งเศส เพื่อต่อสู้กับอำนาจอยุติธรรมที่เผชิญอยู่ บอสแมน และดูปงต์ ส่งเรื่องให้แก่ทางศาลยุติธรรมของเบลเยี่ยม โดยจำเลยที่ถูกฟ้องร้องคืออาร์ซี ลีแอช และสหพันธ์ฟุตบอลเบลเยี่ยม ที่ขัดขวางการย้ายไปสู่ทีมเดิงแกร์เก้ ในเดือนสิงหาคมปี 1990 ผ่านไป 3 เดือนบอสแมน ได้รับชัยชนะในครั้งแรกเมื่อศาลเบลเยี่ยม พิจารณาแล้วตัดสินให้บอสแมนเป็นฝ่ายชนะคดี และสามารถย้ายไปร่วมทีมเดิงแกร์เก้ ได้โดยไม่มีค่าตัว ขณะที่ทางสหพันธ์ฟุตบอลเบลเยี่ยม ตัดสินใจยื่นอุทธรณ์ทันที บอสแมน ต้องทนรอถึงเดือนพฤษภาคมปีถัดมาเพื่อรอฟังคำตัดสินของศาลอุทธรณ์ที่ยังยืนคำตัดสินเดิมของศาลชั้นต้น โดยตัดสินให้เขามีสิทธิ์ที่จะย้ายสโมสรได้โดยที่ต้นสังกัดไม่มีสิทธิ์เรียกร้องค่าชดเชยใดๆทั้งสิ้น อย่างไรก็ดีในเดือนมกราคมปี 1992 บอสแมน ซึ่งเดินทางกลับเบลเยี่ยม กลับโดนปฏิเสธคำขอในการรับเงินบำนาญจากรัฐในฐานะบุคคลว่างงาน ในฐานะนักฟุตบอลธรรมดาคนหนึ่ง บอสแมน ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากมาโดยตลอด ในขณะที่มีคนจำนวนเพียงน้อยนิดนักที่จะหยิบยื่นความช่วยเหลือมาให้ ส่วนฟีฟ่า กับยูฟ่า อยู่ในสภาวะน้ำท่วมปากเนื่องจากรู้ดีว่าความเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นจากคดีของบอสแมน นั้นอาจเปลี่ยนโฉมวงการฟุตบอลได้เลย บอสแมน ทนใช้ชีวิตอย่างยากลำบากถึง 3 ปีเต็มก่อนที่ยูฟ่า จะยอมตัดสินในเดือนมีนาคม 1995 ให้คำอุทธรณ์ของอาร์ซี ลีแอช และสหพันธ์ฟุตบอลเบลเยี่ยม ฟังไม่ขึ้น ก่อนที่บอสแมน จะยื่นฟ้องเรียกร้องค่าเสียหายจำนวน 1 ล้านเหรียญสหรัฐฯจากศาลยุติธรรมสหภาพยุโรป (European Court of Justice - EJC) ในเมืองลุกชอมเบิร์ก จากนั้นสัญญาณแห่งชัยชนะของบอสแมน เริ่มชัดเจนขึ้นเมื่อยูฟ่า ตีพิมพ์จดหมายประท้วงในนามของบอสแมน โดยที่มีการสนับสนุนอย่างเป็นทางการจากฟีฟ่า เมื่อเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน และในที่สุดในวันที่ 15 ธันวาคม 1995 ฌอง-มาร์ค บอสแมน ก็ได้รับการตัดสินจากศาลสูงสุดอียูให้เป็นฝ่ายชนะในคดีนี้ ซึ่งผลการตัดสินนี้เด็ดขาดและจะไม่มีการอุทธรณ์ได้อีก วันนี้จึงเปรียบดังวันแห่งชัยชนะของบอสแมน หลังจากต่อสู้มาอย่างยาวนานและโดดเดี่ยวมากว่า 5 ปี นอกจากนี้ยังอาจกล่าวได้อีกว่าวันแห่งชัยชนะของบอสแมน เป็นวัน "ประกาศอิสรภาพ" ของนักฟุตบอลได้เช่นกัน โดยมีการยกคดีของบอสแมน ว่ามีความคล้ายคลึงกับคดีของเคิร์ต ฟลัด นักเบสบอลชาวสหรัฐฯ ผู้ที่ต่อสู้เพื่อิสรภาพของตนและทำให้เกิดกฎ "ฟรีเอเยนต์" ในวงการกีฬาอเมริกัน จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เปลี่ยนแปลง..ตลอดกาล จากชัยชนะในคดีประวัติศาสตร์ของบอสแมน ได้ทำให้เกิดผลกระทบครั้งใหญ่ในวงการฟุตบอลโดยเฉพาะในระบบการซื้อ-ขายผู้เล่นที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง โดยจากเดิมที่สโมสรต้นสังกัดมีสิทธิ์เรียกร้องเงินจากนักฟุตบอลซึ่งเปรียบดังทรัพย์สินของสโมสร นับจากวันที่คดีของบอสแมนมีการตัดสินเกิดขึ้น นักฟุตบอลจะมีอิสระในการเลือกต้นสังกัดและสามารถย้ายทีมได้อย่างอิสระหากหมดพันธะสัญญาผูกพันกับต้นสังกัดเดิม กฎนี้รู้จักกันดีในนาม "กฎบอสแมน" (Bosman ruling) ผลจากประเด็นนี้ทำให้เกิดพฤติการณ์ใหม่ๆในวงการฟุตบอลเช่น การที่สโมสรต่างๆต้องให้ความสำคัญกับสัญญาของนักฟุตบอลในสังกัดมากขึ้น โดยเฉพาะนักฟุตบอลคนสำคัญของทีมที่ต้องพยายามมอบข้อเสนอสัญญาตอบแทนจำนวนเงินมหาศาลให้เพื่อรั้งนักฟุตบอลคนดังกล่าวให้อยู่กับสโมสรให้นานที่สุด อีกพฤติการณ์ที่เกิดขึ้นในทางตรงกันข้ามคือสโมสรเองก็มีการพยายามติดต่อ พูดคุยเพื่อยื่นข้อเสนอให้แก่นักฟุตบอลที่กำลังจะหมดสัญญาในจำนวนเงินที่มหาศาล เนื่องจากไม่จำเป็นต้องเสียค่าธรรมเนียมการซื้อตัวให้แก่ต้นสังกัดของนักฟุตบอลคนดังกล่าว กรณีลักษณะนี้ที่โด่งดังมากในยุคแรกคือการย้ายทีมของสตีฟ แม็คมานามาน อดีตตัวทำเกมคนสำคัญของลิเวอร์พูล ที่ย้ายไปร่วมทีมเรอัล มาดริด แบบไม่มีค่าตัว สร้างความเจ็บปวดให้แก่ต้นสังกัดที่ปลุกปั้นมาแต่ไม่ได้รับค่าตอบแทนแม้แต่เพนนีเดียว ผลกระทบดังกล่าวยังทำให้เพดานค่าจ้าง (Wages) ของนักฟุตบอลพุ่งสูงขึ้นอย่างที่ไม่เคยปรากฎมาก่อน สโมสรต่างๆต้องเสียเงินจำนวนมากในการจ่ายค่าจ้างให้แก่นักฟุตบอลในสังกัด เช่นเดียวกับที่ต้องจ่ายค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลให้แก่ทีมอื่นในกรณีที่ต้องการซื้อผู้เล่นทีมนั้นมาร่วมทีม ขณะที่สโมสรเล็กๆ แม้ว่าจะมีสิทธิ์ได้รับเงินค่าตัวของนักฟุตบอลดาวรุ่งแต่ส่วนใหญ่แล้วโดนผลกระทบในแง่ลบมากกว่าจากกฎบอสแมน ซึ่งแทบจะทำให้หลายทีมต้องสิ้นเนื้อประดาตัวเลยทีเดียว นอกจากนี้ผลกระทบที่สำคัญอีกประการจากกฎบอสแมนคือการทำลาย "กำแพง" ระหว่างเชื้อชาติลง อันหมายถึงการที่สโมสรฟุตบอลต่างๆสามารถมีนักฟุตบอลในเครือชาติสมาชิกของสหภาพยุโรปได้อย่างอิสระโดยนับเป็นเชื้อชาติเดียวกัน อันเป็นไปตามวัตถุประสงค์ของสหภาพยุโรปที่ต้องการความเป็นหนึ่งเดียวกันระหว่างชาติสมาชิก การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวทำให้สโมสรฟุตบอลที่อยู่ในเครืออียู สามารถใช้นักฟุตบอลในเครืออียูด้วยกันลงสนามได้อย่างอิสระ และทำให้กฎ "3+2" อันเป็นกฎในอดีตที่ห้ามสโมสรต่างๆส่งนักฟุตบอลนอกเหนือจากสัญชาติตัวเองลงสนามเกินกว่า 3 คน และอีก 2 คนที่มีเชื้อชาติอื่นก็ต้องผ่านการเล่นกับสโมสรมาตั้งแต่ระดับเยาวชนแล้วเท่านั้น อย่างไรก็ดี ผู้ที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดจากกฎบอสแมนคือเหล่านักฟุตบอลรุ่นหลังที่ได้รับค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลนั่นเอง ทั้งที่ผู้ที่ต่อสู้เพียงลำพังอย่างบอสแมน กลับไม่เคยได้รับผลประโยชน์จากชัยชนะของตัวเอง นอกเหนือไปจากเงินจำนวน 16 ล้านฟรังก์เบลเยี่ยม หรือประมาณ 22 ล้านบาท ซึ่งเป็นเงินชดเชยจากคดีนั่นเอง แต่แม้จะไม่เคยได้รับเงินมากมายมหาศาลดังเทียบเท่านักฟุตบอลดาราดังของโลกเวลานี้ แต่บอสแมน ก็ไม่เคยเรียกร้องสิ่งตอบแทนใดๆ บอสแมน เคยกล่าวไว้เมื่อปี 1996 หลังจากที่ได้รับชัยชนะในคดีผ่านทางนิตยสารเวิลด์ ซอคเกอร์ ฉบับเดือนมกราคมว่า "ผมคาดไว้อยู่แล้วว่าจะชนะในคดีนี้แต่ไม่ได้มั่นใจมากมายนัก เพราะมันหมายถึงการที่ผมต้องเอาชนะฝ่ายที่อยู่ตรงข้ามผมทั้งหมด (อาร์ซี ลีแอช ,สหพันธ์ฟุตบอลเบลเยี่ยม ฯลฯ) "ผมรู้สึกภูมิใจตัวเองกับความกล้าที่จะทำบางสิ่งซึ่งไม่เคยมีใครกล้าทำมาก่อน ผมแสดงให้เห็นแล้วว่าฟุตบอลไม่มีวันอยู่เหนือกฎหมายได้" "ผมหวังว่าในอีกหลายปีข้างหน้า นักฟุตบอลคนอื่นจะได้รับรู้ว่าสิ่งที่ผมทำให้พวกเขานั้นมีค่าแค่ไหน" จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สมดุลกลับคืนด้วย Homegrown ? อย่างไรก็ดีบอสแมน ผู้เปิดประตูสู่อิสรภาพของนักฟุตบอลทั่วยุโรป กลับยอมรับว่าผลจากการต่อสู้ของเขากำลังทำให้โลกฟุตบอลเสียความสมดุลอย่างรุนแรง โดยเฉพาะผลกระทบต่อระบบการพัฒนาผู้เล่นเยาวชนที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากกฎบอสแมน สิ่งที่ถูกคาดว่าจะนำสมดุลกลับสู่เกมลูกหนังของยุโรปได้อีกครั้งคือกฎที่เรียกว่า Homegrown ซึ่งเป็นกฎที่จะสนับสนุนให้สโมสรต่างๆต้องมีนักฟุตบอลจากระบบเยาวชนของสโมสรอยู่ในรายชื่อทีมชุดใหญ่ของสโมสรที่ใช้แข่งในรายการของยูฟ่า อย่างน้อย 4 คนในปี 2006 (ซึ่งจะเพิ่มเป็น 6 และ 8 คนในอีก 4 ปีข้างหน้า) โดยยูฟ่า ยังต้องการที่จะให้สมาพันธ์ฟุตบอลในชาติสมาชิกนำกฎนี้ไปใช้ในการแข่งขันภายใน (Domestic games) ของแต่ละชาติด้วยในอนาคต บอสแมน กล่าวสั้นๆไว้กับเว็บไซต์ของยูฟ่า ถึงกฎ Homegrown ว่า "ผมคิดว่าเราควรจะมีระบบอะไรบางอย่างที่ผู้เล่นจะต้องอยู่กับสโมสรอาชีพแห่งแรกของเขาเป็นระยะเวลาหนึ่ง" "ระบบนี้ได้ผลดีมาแล้วในฝรั่งเศส เพราะนักฟุตบอลเยาวชนจำนวนมากดูจะเรียกร้องและต้องการสิ่งต่างๆเร็วเกินไป" อย่างไรก็ดี หน้าที่ในการ "ปิดประตู" ไม่ใช่หน้าที่ของเขาอีกแล้ว เพราะการต่อสู้อันยาวนานของเขานั้นจบแล้ว และผลที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ของเขาไม่ใช่สิ่งที่เขาจำเป็นต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง ผู้คุมกฎอย่างฟีฟ่า หรือยูฟ่า ต่างหากที่ต้องชดใช้ในสิ่งที่เคยปล่อยปะละเลยในอดีต ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ของฌอง-มาร์ค บอสแมน แม้จะต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพตามประสาคนธรรมดาที่ไม่มีรายได้มากมายมหาศาลเช่นนักฟุตบอลดังๆที่ได้รับอานิสงก์ จากหยาดเหงื่อและคราบน้ำตาของเขา แต่อย่างน้อยที่สุดบอสแมน ก็มีความสุขที่ครั้งหนึ่งในชีวิต เขาได้ต่อสู้เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองได้สำเร็จ .. จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ประวัติย่อฌอง มาร์ค บอสแมน เกิดเมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 1964 เป็นเพียงนักฟุตบอลธรรมดาๆในลีกเบลเยี่ยม โดยเคยผ่านการเล่นให้กับสตองดาร์ด ลีแอช นานถึง 6 ปีแต่ไม่ประสบความสำเร็จใดๆก่อนที่ย้ายมาอยู่กับอาร์ซี ลีแอช แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จอีกเช่นเคย บอสแมน กลายเป็นคนมีชื่อเสียงจากการพยายามต่อสู้เพื่อเรียกร้องอิสรภาพในการย้ายทีม หลังโดนต้นสังกัดขัดขวางการย้ายไปสโมสรเดิงแกร์เก้ ในฝรั่งเศส ทั้งที่สัญญาหมดลงแล้ว และต้องรอคอยวันแห่งชัยชนะนานถึง 5 ปีก่อนที่ศาลแห่งสหภาพยุโรป จะประกาศให้เขาเป็นฝ่ายชนะในคดี และทำให้เกิดกฎใหม่ที่เรียกว่า "กฎบอสแมน" ที่เปลี่ยนโฉมวงการฟุตบอลยุโรปไปอย่างสิ้นเชิง จากคุณ : ลูกแม่กิ่ง - [ 20 ส.ค. 49 23:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กระทู้นี้เยี่ยมครับ จากคุณ : คนข้างใจ - [ 21 ส.ค. 49 03:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กระทู้ดีครับ.... จากคุณ : Liverpool Forever - [ 21 ส.ค. 49 04:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เยี่ยมมากครับ จากคุณ : bigwores - [ 21 ส.ค. 49 08:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะ โหวดให้ค่ะ จากคุณ : Super Rookie - [ 21 ส.ค. 49 09:53:50 ]

ความคิดเห็นที่ 20 # 1 ..... เดือนพฤศจิกายน ปี 1995 UEFA ร่อนจดหมายคัดค้านการกระทำของ Bosman สู่สารธารณะ และ FIFA ด็ได้สนับสนุน UEFA อย่างเต็มกำลัง # 12 ..... จากนั้นสัญญาณแห่งชัยชนะของบอสแมน เริ่มชัดเจนขึ้นเมื่อยูฟ่า ตีพิมพ์จดหมายประท้วงในนามของบอสแมน โดยที่มีการสนับสนุนอย่างเป็นทางการจากฟีฟ่า เมื่อเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน --------------------------------------- ดูแล้วน่าจะแปลจากบทความเดียวกัน แต่ทำไมมันต่างกันสุดขั้วแบบนี้ล่ะ ของใครถูกกันแน่ล่ะเนี่ย จากคุณ : red@rmy - [ 21 ส.ค. 49 11:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โอยยย เยี่ยมมาก แต่ ตาลาย จากคุณ : King Kop - [ 21 ส.ค. 49 11:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น่าจะเอาชีวิตของบอสแมนไปทำเป็นหนัง คงเป็นหนังที่เกี่ยวกับฟุตบอลที่น่าดูที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลย จากคุณ : เหล้าขาวผสมน้ำแดง - [ 21 ส.ค. 49 21:10:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โหวตให้.. เป็นบทความที่ดี เห็นภาพมากๆ คดีนี้ทำให้การซื้อขายนักฟุตบอลเปลี่ยนไปเลย นักฟุตบอลได้ประโยชน์มากๆ (โดยเฉพาะคนเก่งๆ) แต่บางทีมันก็ดูเหมือนจะทุนนิยมสุดขั้วเกินไป บางครั้งที่ผมนึกถึงวันที่ยังจำกัดโควต้านักเตะต่างชาติ 3 คนอยู่ (ทีมสัญชาติไหนก็เป็นทีมจากชาตินั้นจริงๆ โอกาสที่นักเตะในท้องถิ่นจะติดทีมชุดใหญ่ก็ง่ายกว่า) จากคุณ : The Chew - [ 22 ส.ค. 49 09:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 1 Vote จากคุณ : Mesia_82 - [ 22 ส.ค. 49 15:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 Vote ด้วยครับผม จากคุณ : คปท61 - [ 23 ส.ค. 49 19:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 26 บทความดีได้ความรู้มากมาย จากคุณ : Ralphael - [ 24 ส.ค. 49 12:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 Great Article จากคุณ : Hed Question - [ 25 ส.ค. 49 19:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 28 Chronology June 1990: With his club the FC Lüttich Jean-Marc Bosman got into a quarrel. They reduce his salary for 60%. Therefore, Bosman wanted to change to the French Second League of Dunkirk. This failed due to the superelevated release claim of Lüttich. Finally Lüttich dropped Bosman. August 1990: Bosman sues for damages against the FC Lüttich and the Belgian Football Association because they impeded his change. November 1990: A Belgian court permits Bosman to transfer to France free of charge. Against this the Belgian Association takes legal steps. May 1991: The appellate court of Lüttich takes the principle decision that Bosman might change. Later on the court appeal to the EU-tribunal as this shall standardize laws for the free choice of working places in whole Europe. January 1992: Bosman comes back to Belgium and his application for unemployment compensation is rejected. March 1995: The appeal of the UEFA (United European Football Association), Belgian Association and the FC Lüttich is declined. June 1995: Beginning of the trial at the EU-tribunal in Luxembourg. Bosman claims damages (1,000,000.-- Dollars). November 1995: An open protest-letter of the UEFA, in favour of Bosman, against the possible decision of the tribunal. 24th of November 1995: FIFA (International Federation of Football Association) supports UEFA. 15th of December 1995: The EU-tribunal sentences for the benefit of Bosman. A revision is impossible. แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 49 22:19:50 จากคุณ : เบน ฟรีคิก - [ 30 ส.ค. 49 22:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ครับ จากคุณ : wi_pae - [ 1 ก.ย. 49 13:52:43 ]